Mam aktualnie 14 lat i pamiętam ten moment kiedy skończyły mi się pytania. Mój tata zawsze bardzo ciekawie opowiadał i uwielbiałam słuchać jego odpowiedzi na moje pytania więc zadawałam ich tyle ile tylko mogłam ale w pewnym momencie poczułam absolutną pustkę w głowie, nie byłam w stanie wymyślić już żadnego pytania. Pewnie o rzeczach które teraz mnie ciekawią nie miałam jeszcze pojęcia. Nawet teraz raz na jakiś czas zadaje tacie pytania i teraz, gdy mowa jest o rzeczach znacznie bardziej abstrakcyjnych i rozległych, te rozmowy są jedną z najfajniejszych rzeczy w moim życiu
Jako dziecko, zdaje mi się, że kończy się taki zestaw pytań i po prostu przejmować zaczynają nas inne rzeczy: szkoła, przyszłość, telefon i gdzieś to gubimy. Chociaż będąc w 8 klasie ciągle zadaje dużo pytań na fizyce, czy chemi typu: a co gdyby, żeby wykluczyć wszelkie inne możliwości.
Pracuje w przedszkolu i ostatnio musiałam odpowiedzieć na pytania, które same mi wcześniej nie przyszły do głowy ;) mianowicie dlaczego sum ma wąsy i dlaczego królik i zająć mają takie długie uszy... Otwarcie przyznałam się że nie wiem, podałam swoje przypuszczenia jakie są powody i sprawdziłam z nimi u wujka google :))) Myślę że ważne jest na bieżąco odpowiadanie i szukanie odpowiedzi na pytania dzieci, sami możemy się przy tym dowiedzieć ciekawostek :)
Pamiętam kiedy pytałem rodziców o różne zagadnienia z dziedziny astronomii, biologii itd. One na początku były trafione ale gdy coraz bardziej chciałem dowiedzieć się o przyczynowości danego zjawiska tym mniej pełne odpowiedzi otrzymywałem. Nie szukałem ich nigdzie, bo po prostu nie wiedziałem gdzie je znaleźć, ale faktycznie, rodziców już dalej się o to nie pytałem.
To u mnie co innego wywołało "brak pytania rodziców". Na jedno z moich pytań mama powiedziała "nie wiem", więc odpowiedź znalazłam w innym źródle: już nie pamiętam w jakim. W każdym razie, jak tylko się dowiedziałam, to pobiegłam do mamy podzielić się z tą wiedzą, a ona... zainteresowana tym nie była. Wtedy zdałam sobie sprawę, że dobrze znała odpowiedź na moje pytanie, tylko po prostu mnie zbyła, żebym dała jej spokój. Do dziś pamiętam to rozczarowanie :D
Dawid wychodzisz mi na przeciw. Spodziewam się syna i zastanawiałem się jak nie zrazić go do nauki i wręcz zaszczepić w nim chęć poznawania świata. I od kilku tygodni zastanawiałem się jaki wpływ mają pytania dziecka na jego rozwój. Dzięki za odpowiedz ;) Pozdrawiam.
Jak dopiero się spodziewasz to jest super seria książek dla bobasów "fizyka kwantowa dla maluchów" "chemia organiczna dla maluchów" itp dzięki nim dowiedziałam się jak działa czarna dziura.
Z doświadczenia wiem, że najlepiej umożliwić dziecku korzystanie z książek, ale nic na siłę - inicjatywa musi wypływać z małego. Ja sama się zainteresowałam nauka, gdy dostałam książki przyrodnicze na urodziny będąc jeszcze 6-latką
W dorosłym życiu jest tak samo. Przykład z pracy - pytamy się o coś lidera, ten nie wie, mówi nam wprost, że nie wie, więc drugi raz nie idziemy do niego, tylko szukamy sami rozwiązania. On o niczym nie wie nadal, a my kończymy projekt bez jego wkładu i na końcu pyta się nas ogólnie jak to zrobiliśmy i czy to koniec albo całkowicie olewa temat.
To że ktoś ma doktorat z czegokolwiek nie znaczy, że jest dobrym specjalistą. Tak na marginesie, doktorat "robi się" na konkretny temat a nie całą dziedzinę.
Tak powinno być częściej. Bolą mnie czasem takie proste, niezamierzone błędy w tego typu książeczkach. Uproszczenia, ale aż wprowadzające w błąd. Krzywimy się na takie czytając razem z facetem naszym dzieciom i idzie poprawka stosownie do naszej wiedzy (mamy na szczęście zróżnicowane wykształcenie w rodzinie, znajdzie się ktoś od prawie wszystkiego). np. bakterie z zębami. No zgrzyta coś we mnie.
Jestem młody raptem 21 lat i mam młodszego siostrzeńca z którym to niezliczoną ilość razy potrafiliśmy gadać do 5 rano o świecie i różnic zagadnieniach. Tłumaczyłem mu wszystko jak tylko umiałem a po czasie będąc miło zaskoczonym to on zaskakiwał mnie ciekawostkami o których pojęcia nie miałem. Głód wiedzy jest ogromny szkoda że często tak źle prowadzony lub dość szybko dławiony
Mój sześciolatek do mnie o kosmosie to wrażenia podobne do oglądania Naukowego Bełkotu na temat najnowszych badań. Łoooo serio? Najlepsze jest to że czasem to ja mu coś czytam, ta mała gąbka chłonie, a mnie wiedza wypada w momencie. (wina dziedziny, jakoś tak nie moja)
- tato,dlaczego niebo jest niebieskie? - nie wiem sunku - a dlaczego pingiwny nie lataja? -niestety nie wiem synku (...) - a dlaczego -matka: przestan meczyc ojca ojciec: niech pyta,bo niczego sie nie dowie ;) - kawal pamietam ze swej przedinternetowej mlodosci ;)
Mi się zawsze wydawało że dzieci zadają tyle pytań bo przez pierwsze dwa trzy lata życia same słyszą głównie pytania:) 'a jak to się nazywa?', 'a kto to jest?', 'jak robi krowa?', 'gdzie jest tata/mama?' :)
@@Daniel_VolumeDown sprawdziłem z ciekawości czy liczba wyświetleń i łapek w górę na zrzucie odzwierciedla jakiś film znajdujący się na kanale, a przez to że niewiele filmów ma więcej niż milion wyświetleń poszukiwania długo nie trwały
@@jestemchory9333 w pewnym momencie w życiu orientujesz się jednak że umiejętność zadawania dobrych/ciekawych pytań jest bardzo ważna. najlepiej to było widać w liceum gdzie najbardziej dociekliwe osoby były tymi które sobie najlepiej radziły z przedmiotem (fizyka w tym przypadku)
@@eggi4443 Gorzej, jak na którymś etapie zdałeś sobie sprawę, że każde pytanie, które zadasz jest "głupie" i wstyd je w ogóle zadawać, bo pewnie wszyscy to wiedzą tylko nie ty.
@@hellis2885 Ja zawsze uważam że zadawanie pytań to sztuka sama w sobie (w końcu to połowa wkładu w odpowiedź którą dostajesz). Ja jak zaczęłam pierwszą klasę liceum to baardzo się bałam pytać o cokolwiek żeby nie wyglądać jak ktoś bez pojęcia o temacie. I rzeczywiście - na samym początku nie wyglądało to dobrze, jedyne pytania jakie mialam to "jakiego wzoru użyć?" "nie rozumiem tego zadania, jak to zrobić?". Po 100 takich pytaniach już zaczyna ci to zwisać co ktoś pomyśli, zwłaszcza jak twoja klasa jest średnio kumata w temacie. Później z biegiem czasu jak nabrałam trochę pewności siebie i wiedzy więc miałam możliwość zadawania bardziej abstrakcyjnych pytań w trakcie lekcji typu "co by było gdyby" które rzeczywiście ciekawią nauczyciela. Bardzo ważne jest to że zajęło mi to niecałe 3 lata, żeby czuć się z komfortowo i żeby te pytania zadawać w ciekawy sposób. Im więcej wiedzy zdobywasz i im więcej praktyki masz, tym więcej ścieżek ci się otwiera do bardziej abstrakcyjnego myślenia.
@@eggi4443 Najlepiej to nie znaczy zawsze. U mnie w technikum zadawanie dodatkowych pytań z reguły było marnowaniem czasu, który można było przeznaczyć na opracowanie podstawy programowej xD
@@Wookash11111 A no chyba że tak, niestety trzeba mieć szczęście do nauczycieli, nam się akurat trafił taki, co podstawę programową bardzo sprawnie ogarnia w ciągu roku więc nie ma takiego parcia z czasem. Chociaż zawsze można albo zostać po lekcjach, zapytać innego nauczyciela od tego konkretnego przedmiotu ktory jest akurat w szkole. Z reguły nauczyciele bardzo doceniają takie starania więc polecam szukać gdzie się da
Aż musiałam przerwać film w połowie i pochwalić niesamowity montaż! W tym odcinku są tak interesujące sztuczki montażowe (mózg, zmiana tytułu filmu etc), że aż muszę napisać komentarz, który to wychwala :) Cudna robota! Pozdrawiam cieplutko i wracam do oglądania, bo jestem ciekawa dalszej treści filmu :)
Curiosity czyli ciekawość, to nazwa marsjańskiego Łazika NASA, który bada powierzchnię Marsa od wielu już lat. Mam w tym swój malutki udział, ale nie miejsce tu na pisanie o tym. Piszę o tym dlatego, że moja ciekawość wszystkiego (mimo moich lat) jest jednym z najważniejszych motywatorów mojego działania. Z pytań, które istnieją, za najważniejsze uważam pytanie _"dlaczego?"_ Właśnie to pytanie towarzyszy mi na co dzień, w formie różnorakiej i zawsze staram się, aby znalazło odpowiedź. Nie zawsze się udaje, ale to rodzi kolejne pytania _"dlaczego?"_ :) Dziękuję więc za kolejny film, który odpowiada na jedno z tych pytań.
Osobiście uważam że rodzice odpowiadający mi precyzyjnie na wszystkie pytania było jedną z najlepszych i najpozytywniej kształtujących mnie rzeczy w moim życiu. Tego nie da się kupić, ani nadrobić w późniejszym życiu. No i akurat mam to szczęście że mój tata jest profesorem, który też nigdy nie zgubił tej dziecięcej ciekawości świata, więc ja jako obecny student, nadal mogę zadawać mu pytania i dyskutować, a w razie czego wspólnie znajdować odpowiedzi. Naprawdę ciężko to przecenić.
czyli jednak mimo wszelkich przeciwnosci niektorym ludziom chce sie dzialac dla dobra ogolnego/spolecznego kultywujac tradycje niesienia "kaganca oświaty". kudos. za prace, za forme, za tresc, za nadzieje...
Piękny okres. W zasadzie, moja dziś osiemnastoletnia już Córka, nigdy nie przestała pytać, choć struktura i podmioty zmieniają się cały czas. Z tych młodszych lat, najbardziej chyba, utkwiło mi w głowie pytanie: "Mamusiu, a dlaczego ten cień cały czas za mną chodzi...?" Łezka kręci się w oku...Dziękuję Panie Dawidzie! Wspaniały odcinek.
Powiem szczerze regularnie oglądam każdy twój odcinek, jestem pod wrażeniem progresu jaki zrobiłeś przez ostatnie dwa lata, blog i książki to jest strzał w dziesiątkę według mnie. Jakość twoich materiałów niebywale wzrosła, są wielce ciekawe i świetne w odbiorze. Swoją drogą rysunki są przepiękne
Gdy mówiłem o zmianie energetycznej fotonu, częstotliwości, długości fal, rozpraszaniu w atmosferze, kątach padania światła i efektach fotoelektrycznych i cyanolabe w czopkach, przestawały mnie słuchać.
Jakkolwiek jest to bardziej reklama książki, niż właściwy film w stylu Naukowego Bełkotu, mniej treści i porządnej informacji, to od mnie łapa w górę :)
Jestem muzykiem i moim zdaniem intro w twoich odcinkach jest takie hipnotyzujące/relaksacyjne i cudowne, że aż się chcę posłuchać kogoś mądrego! Dziękuję ci za każdą przekazaną wiedzę w kierunku odbiorców 😁
Moi rodzice zawsze wspominają, gdy ich spytałem o to czy jakby wszystkie drzewa na Ziemi postawić jedno na drugim to czy by sięgnęły do Księżyca czy nie. Teraz wiem, że by sięgnęły i to ze sporym naddatkiem. Nawet by sięgnęły z Plutona do Słońca i to jakieś 3x
A daj pan spokój nauczycielom 🙄 Nie dość że muszą zrealizować ciasno zaplanowany program, omówić każdy sprawdzian indywidualnie z każdym uczniem (ALE jednocześnie nie zabierając im przerwy i nie zostawiając po lekcjach) to jeszcze jako obowiązkową część lekcji dodali jakiś czas temu coś w stylu 'odpowiadania na ciekawość uczniów'. ALE, żeby znowu nie było za łatwo, bez wychodzenia poza temat lekcji. 🤦♀️ Moim skromnym zdaniem przyszłością edukacji są szkoły prywatne (np. Montessori). Albo danie większej swobody dyrektorom w organizacji pracy szkoły. Ale to drugie jest raczej niemożliwe. 🙄
Kluczem rychłe zdiagnozowanie etapu lateralizacji półkul mózgowych i wspomaganie go w każdy możliwy sposób. Neurodydaktyka raczkuje, a system publicznego szkolnictwa ma ją....... no nie jest nią zainteresowany. Czy szkolna rewolucja technik immersji wiedzy zadzieje się za naszego życia? Obstawiam, że niestety nie. Za duże wymagania dla zbyt niestabilnej emocjonalnie cywilizacji. Jeśli to czytasz, prawdopodobnie jesteś / będziesz rodzicem. Wszystko w Twoich rękach. Absolutnie wszystko. Powodzenia.
kiedyś jako gówniarz kupiłem sobie książkę " co Einstein powiedział swojemu fryzjerowi"miałem może 13 lat ? 12? książka odpowiada na przeróżne pytania właśnie w stylu " dlaczego niebo jest niebieskie". Do dzisiaj nie mogę pojąć dlaczego rodzice nawet się nie zainteresowali o czym jest.ksiazka
Super odcinek, zawsze starałem się odpowiadać na wszystkie pytania synów jak najbardziej prawidłowo, ale tak aby było to też zrozumiałe. Podświadomie wiedziałem, że te pytania są bardzo ważne dla dzieci. Musiałem się czasem trochę nagłowić bo pytania niby "dziecinnie" proste, ale skonstruować krótka i zrozumiałą odpowiedź, która nie wprowadza gdzieś w błąd nie jest takie takie łatwe. Pozdrawiam wszystkich ciekawych nowych informacji🍻
Była kiedyś taka książka "Dlaczego woda jest mokra" była dość ciężka dla przetrawienia dla dziesiecio/nastolatka, mam nadzieję że twoja bardziej będzie dla dzieci 😉
Mimo, ze jeszcze nie mam dzieci to strasznie mi się spodobał Twój pomysł. W przyszłości wyobrażam sobie jak puszczam mojemu dziecku Twoje filmy . Na razie dziękuje za uświadomienie, ze kiedy dziecko pyta „a czemu a czemu” to nie wolno gasić tej ciekawości. Często - widzę po znajomych - nerwy puszczają i po prostu dziecku się mówi ze już dosyć , „bo tak”. Teraz wiem ze to cudowne. Tak samo jak czytanie książek rozwija mózg od małego. ❤ wartościowa wiedza. Dziękuje Dawidzie.
Dobry pomysł. Projekt dr Tomka Rożka (pozwalam sobie na poufałość z kolegą żeglarzem) moje dzieciaki oglądają w przedszkolu. Naukowemu Bełkotowi życzę tego samego. Suchareczek w premii: Jakie jest 101 pytanie rozpoczynające się od "dlaczego" zadane z rzędu przez 4-oletniego Jasia... Mamo dlaczego gryziesz syfon ;-)
moj tata zawsze odpowiadal na moje pytania i opowiadal mnostwo rzeczy o kosmosie, przyrodzie i tym podobnych i to jemu zawdzięczam moją miłość do nauki 🥺
Polecam również książkę "Dlaczego... Odpowiedź na pozornie łatwe pytania." Anny Michalak i Marii Szarf. Świetna książka która w wyczerpująco opisuje każde zagadnienie w taki sposób żeby dziecko było usatysfakcjonowane. Odpowiedzi na pytania np. czy kangury chodzą na zakupy? Dlaczego oczy nie wpadają nam do oczodołów? Dlaczego nogi pod wodą wydają się krótsze? Czy rośliny potrafią biegać?
Aż się przypomina stary kawałek Janusza Laskowskiego *"Moja córeczka ma kilka lat":* Moja córeczka ma kilka lat i kilka pytań codziennie, odkrywa nowy nieznany świat i na odpowiedź czeka ode mnie, odkrywa nowy nieznany świat i na odpowiedź czeka ode mnie. Dlaczego ludzie przenoszą kamienie, rysują kwiaty i piszą sny, dlaczego wznoszą pomniki chwały i ryją w spiżu obraz swych dni, dlaczego w murze z czerwonej cegły znaczą imiona i serca znak, dlaczego rwą się w błękitne przestrzenie i lecą nad ziemią jak wolny ptak. Dlaczego ludzie zwą swoim imieniem nowe ulice i górski szczyt, dlaczego postać swą kują w stali, na szarych płótnach malują świat, dlaczego piszą uparcie wiersze, ulotne słowo zmieniają w znak? I po co idą w najdalsze dale, znacząc na mapie drogi swej szlak? Chciałbym najprościej, chciałbym najpiękniej pokazać dziecku nasz wspólny świat, więc kiedy pyta biorę ją na ręce i odpowiadam jej tak: Żeby coś po nas zostało, najmniejszy choćby ślad, nie dużo i nie mało, by w swoją pamięć wpisał nas świat, żeby pamięci tej nie rozwiało, gdy dmuchnie pierwszy jesienny wiatr, żeby wszystkiego nam nie zabrało głuche milczenie, co zwie się czas. Żeby coś po nas zostało, nie tylko mały domeczek z kart, nie tylko słowo, nie tylko żart.
Pamiętam jak się mamy spytałem „a dlaczego 1wś była dla nas tak ważna skoro w 2wś było prawdziwe piekło? Nie wiem synku” I tak właśnie wtedy zaczęły się moje informacyjne wykopaliska w internecie
Kiedyś znalazłam artykuł mówiący, że jestem uzależniona od informacji, ponieważ ciągle sprawdzam coś na telefonie, komputerze. A to nie jest tak. Ja po prostu lubię wiedzieć rzeczy i jeśli o czymś pomyślę w tym momencie to chcę to wiedzieć teraz-zaraz-już, bo na bank później zapomnę to sprawdzić. A jako, że o świecie wiemy bardzo mało (bo niemożliwym jest pojąć ogrom świata swoim małym umysłem w tym ograniczonym czasem życiu) to sprawdzam chociaż niektóre rzeczy na bieżąco.
Z dzieciństwa pamiętam książkę o podobnej treści, wyjasniajaca zagadnienia fizyczno‐chemiczne. Dziś już raczej nie do kupienia, tym bardziej dziękuję że taka publikacja jest.
Moi rodzice choć nie byli idealni, zawsze dbali, abyśmy z rodzeństwem mieli zajęcie. Zwłaszcza w sferze bajek. Do tej pory pamiętam prze sympatyczną serię o rodzince Pytalskich ( chyba dostępną tylko na DVD). Mogłam oglądać ją w kółko i zawsze mnie interesował. Nie wspominając o przygodach z serii,, Było sobie życie ". Mimo to moje pragnienie poznawania świata pytaniami zostało bardzo szybko stłamszone pojawieniem się komputera z Internetem. O zgrozo odpowiedzi na wszytkie pytania " Sprawdź w Internecie " bez wprowadzenia kontroli rodzicielskiej sprawiła, że jak na 10 latkę poznałam za dużo świata i zbyt szybko do mojego małego móźdzka trafiły treści wręcz nieodpowiednie. Do teraz mam do nich za złe, choć rozumiem, że i oni mogli nie wiedzieć, że Internet zapewni mi szybszy kurs dorastania.
Albo jeszcze inaczej. Skoro nikt nie chce reklam, dlaczego jesteśmy mimo to nimi bombardowani? Dlaczego za nie płacimy? A na pierwszym planie to siarczan miedzi?
Matko, uwielbiam, że moja 4latka weszła w ten etap. Tylko kurcze chyba coś źle robię bo już na trzy sposoby jej odpowiadałam na pytanie "Czemu wszyscy na początku są mali?. Ale nie pytała o to od tygodnia, więc może argument o tym, że muszą urosnąć duzi, bo jakby zawsze zostali tacy mali to by nie mogli dosięgnąć do szafki w kuchni, a jakby byli od początku duzi to by ich mama w brzuchu nie pomieściła xD
Ja tam lubię jak mój 6-cio latek zadaje pytania. Wtedy zawsze staram się mu odpowiedzieć i jakoś objaśnić to o co pyta, opowiedzieć coś o tym na tyle ile wiem i umiem, a nie tylko dopowiedzieć zbywająco, jak to często słyszę wśród ludzi, czy znajomych.
Niedługo po tym jak moje dzieciaki nauczyły się mówić wprowadziłem im pewną zasadę, tzn codziennie wieczorem każda musiała wymyślić po jednym pytaniu i później na nie odpowiadałem. Lata lecą, moje córki mają już 10 i 11 lat, a wieczorne pytania nadal kultywujemy. Nie łudzę się, że będzie to trwać wiecznie, bo już teraz coraz częściej dziewczynki zaskakują mnie pytaniami i muszę szukać odpowiedzi np następnego dnia w internecie, ale póki mają chęć, to jestem jak najbardziej za, bo jak odpowiedzi na pytania są ważne, tak umiejętność zadania właściwego pytania jest czasem jeszcze ważniejsza i póki mają chęć niech tę umiejętność ćwiczą ;)
Może podobnie działa jak słuchamy. Na tej zasadzie, że ktoś mówi coś czego neii rozumiemy. Czujemy, że zacząłem temat od środka. A potem nagle się rozjaśnia, bo tłumaczy od początku, czy coś.
Dawno temu kiedy ja byłem dzieckiem dostałem podobne publikacje. Do dziś to pamiętam bo tak było ciekawie napisane. Była to seria trzech książek: "Dlaczego sól jest słona, czyli odpowiedzi na głupie pytania", "Dlaczego zebra jest w paski, czyli odpowiedzi na głupie pytania", "Dlaczego woda jest mokra, czyli odpowiedzi na głupie pytania".
Śliczny film, absolutnie sliczny az moje oczy maja uczte. Swietnie wykadrowany, kolorystyka tła, az chce sie oglądać a obejrzałem dopiero jakies 2 minuty.
O to o mnie! Mama zawsze mówiła nie wstydź się pytać... Jestem ciekawa świata... I to mi nie minęło... Nie raz słyszę - pani pytalska i nie raz słyszę po co ci to wiedzieć... Ludzie zamykają się i nie interesują to smutne... Nie na darmo jest słynny cytat Einsteina "ważne jest by nigdy nie przestać pytać. Ciekawość nie istnieje bez przyczyny. (...) nigdy nie trać świętej ciekawości. Kto nie potrafi pytać nie potrafi żyć". Pozdrawiam
Wspaniały pomysł - książka zamówiona dla pewnej małej ciekawskiej 3-latki:) jeśli ktokolwiek miałby pomóc edukować nasze dzieci to jesteście najlepszymi do tego osobami - nie schodźcie z tej drogi. Krytycznego myślenia i polubienia się z nauką nigdy za wiele!
Podobno ludzi można podzielić na samouków i nieuków. Ci pierwsi nigdy nie przestają pytać i szukać odpowiedzi, bo są głodomorami na wiedzę. A że rodzicom najczęściej trudno przyznać sie do tego że czegoś nie wiedzą to gdy zadajemy coraz trudniejsze pytania, udają że ich nie słyszą albo że nie mają czasu.
W mojej dalekiej rodzinie jest osoba o imieniu Sylwia która jest chora choć nie wiem dokładnie na co w każdym razie była mało ruchliwa i bardzo zamknięta. W tym momencie ma jakieś 35 lat przez większość swojego życia żyła z matką która też nie jest do końca zdrowa psychicznie, choć jest samodzielna i nieźle sobie radzi. Sylwia prawie nic nie mówiła i była bardzo wstydliwa jakieś 2 lata temu trafiła do ośrodka dla osób z jej przypadłością. I postępy jakie zrobiła są kolosalne i nie ma w tym słowie krzty przesady. Spotkałem ją na przyjęciu rodzinnym po 3 latach i miałem wrażenie że rozmawiam z zupełnie inną osobą. Wydawała się o wiele mniej skrępowana i zadawał multum pytań od tego czym jest prąd po to czym różni się kobieta od mężczyzny. Miałem wrażenie jakbym rozmawiał ze zdrową, choć dość dziecinną osobą która przez 35 lat była uwiązana swoimi słabościami a teraz uwolniła się od nich i mogła zacząć poznawać świat. Ilość pytań była tak przytłaczająca że często nie zdążyłem odpowiedzieć na jedno a już usłyszałem 2 kolejne.
Nigdy nie myślałem, że będąc rodzicem będę zmuszony... odrabiać prace domowe :D Często się do zdarza gdy mój starszy syn zada mi pytanie, na które nie potrafię odpowiedzieć. Wychodzi na to, że dobrze zrobiłem kiedy postanowiłem, że nie będzie pytania, na które nie umiem odpowiedzieć. Nie na wszystkie znam odpowiedź od razu ale nie mam problemu żeby przyznać się, że nie wiem... ale się dowiem i odpowiem ;) Swoją drogą fajna reklama książki ;) Nie pozostaje nic innego jak zamawiać.
Za czasów mojego dzieciństwa niestety Internet nie był tak dobrze rozwinięty i na wiele pytań trudno było znaleźć odpowiedzi. Na szczęście mama zachęciła mnie do czytania książek, potem rozwinął się Internet, dzięki czemu moja ciekawość stale rośnie, a nie maleje ☺️ Myślę, że jako dorośli ludzie (szczególnie w dobie Internetu) po prostu możemy sami szukać odpowiedzi u źródeł, więc jest to wygodniejsze rozwiązanie. Jak widać po rosnącej ilości treści i pytań na forach - ciekawość kwitnie 🌼
Jestem mamą niespełna trzyletniej odkrywczyni. Gdy się wpadnie z nią w pętlę: "A czemu?" To dopóki odpowiedź nie będzie odpowiednio satysfakcjonująca i szczegółowa, to można na to pytanie odpowiadać spokojnie ze dwadzieścia razy. I nie wolno stracić cierpliwości, bo już mój brat raz wpadł w tą magiczną spiralę znaków zapytania i na koniec padło zniecierpliwione: "BO TAK". No i jak to bywa u maluchów, podchwyciła tekst i przez jakieś pół roku na każde zadane jej pytanie słyszeliśmy "bo tak" , albo "bo tak mi powiedział wujek Mateusz". Na szczęście już jej przechodzi, ale przez pewien czas porozumienia nie mieliśmy żadnego. Także nie polecam chodzić na skróty 😉
Dawid jak zwykle ciekawy film - z krypto reklamą książki :D. Sprzedam Ci mały TIP. W dorosłym życiu dobrze jest rozmawiać pytaniami. To skłania ro refleksji i myślenia. Umiejętne wykorzystanie pytań, może też budować dobre nawyki w codziennym życiu. Prosty przykład: ktoś ma problem z codziennym myciem zębów - myje, ale czasami mu się zapomni. Naklejamy karteczkę na lustrze w łazience "Czy umyłeś dzisiaj zęby?" najlepiej na wysokości wzroku. W ten sposób widzimy ją codziennie kiedy wchodzimy do łazienki i czytamy podświadomie - warto przypomnieć sobie Twój film o tym jak czytanie popsuło nam mózg - czytamy i sami sobie zadajemy pytanie. Pozdrawiam
Pamiętam jak kiedyś na ulicy słyszałem rozmowę rodzica z małym dzieckiem. Sytuacja wyglądała następująco: dziecko zadało pytanie, a rodzic odpowiedział, wówczas dziecko zadało pytanie "dlaczego?" dotyczące odpowiedzi i rodzic odpowiedział, następnie dziecko znowu zadało pytanie z serii "dlaczego" do otrzymanej odpowiedzi... I tak zabawa trwała z 15 minut, dopóki rodzic za Chiny nie wiedział co odpowiedzieć 😆
A propos tematu, mam pewną anegdotkę. Kiedyś w sklepie stałam w kolejce za matką z kilkuletnim dzieckiem. Kupowali kilka rzeczy, w tym sprej na komary. Chłopczyk zapytał się mamy co to jest, a ona odpowiedziała od niechcenia, że to po to, żeby komary nie gryzły. On za to zapytał, dlaczego komary gryzą. Jego matka to zignorowała, ale ja, bez większego wytłumaczenia, ukucnęlam przy nim i powiedziałam coś w stylu "Brawo mały, szukaj odpowiedzi, zachowaj dociekliwy umysł!". Był trochę zdziwiony, a jego matka dziwnie się na mnie popatrzyła i go odciągnęła XD No cóż, chyba mój instynkt macierzyński, aka ambicja wychowania małego geniusza się odezwała, nadal nie wiem, co dokładnie mną kierowało
Richard Feynman fizyk, laureat nagrody Nobla, w jednej ze swoich książek opisywał, że swój sukces i rozwój zawdzięcza ojcu, który nawet jak nie znał prawdy, starał się za wszelką cenę udzielić mu jakiejś odpowiedzi.
A mnie wpadło ostatnio do głowy takie pytanie. Jaką siłę mogą wytworzyć rosnące rośliny albo pęczniejący lód? W przyrodzie spotyka się niekiedy tego efekty i okazuje się że musi to być bardzo ogromna siła. Ciekawy jestem czy powstały na ten temat jakieś badania i czy dało by się nagrać na ten temat odcinek
07:50 Muszę przyznać, że świetnie ci idzie. Wciąż pamiętam odcinek z pytaniem "Czy matka może urodzić nie swoje biologiczne dziecko?". Odpowiedź na to pytanie również pamiętam i cały fakt jak może się to zdarzyć. Przez takie formaty filmów od lat oglądam każdy odcinek zaciekawiona co nowego się dowiem.
Nie mam dzieci, ale jakbym miała, to już bym leciała kupować tę książkę. :3 Jako dziesięciolatka czytałam serię książek Hawkinga i jego córki. Fabuła science-fiction z dużą dawką naukowej wiedzy o astrofizyce. Po kilkunastu latach trudno mi ocenić, ale młodsza ja gorąco poleca. Jak coś, to tytuł pierwszej to "Jerzy (sprawdziłam, że jest nowe wydanie z imieniem George) i tajny klucz do wszechświata".
Temat znany. Dla tych dociekliwych, oczywiście. Mógłbyś poruszyć taki problem i paradoks: 1,5 min tego filmu i blocker zablokował 590 (edit: już 645) szpiegów, reklam, itp. To nie obejmuje mojej blokady hosts. Gdzie tu ochrona środowiska? Przecież każda reklama i inny ruch w sieci powoduje zużycie energii - nie chciane przez nas. Z drugiej strony jesteśmy bombardowani hasłami o konieczności redukcji zużycia energii.
Skoro już przy pytaniach jesteśmy, to dość ciekawym mi się wydaje, że Richard Feynman pytał w grudniu 1959 o 64-tomową Encyklopedię Britannica z 1960 😉
Mam wrażenie, że ja zmniejszyłam liczbę pytań i ogólnie zmniejszyłam potok słów, bo zaczęłam bardziej się przejmować reakcją otoczenia. Chociaż za częste poprawianie dziecka nie zachęca do kolejnych wypowiedzi ;) Jednak moja obecna praca jest związana z testowaniem różnych scenariuszy i sprawdzaniem rezultatów, więc zdecydowanie pobudza to moją ciekawość. Przy okazji, idealnie składa się, jeśli chodzi o książkę, bo niedługo spodziewam się dziecka. Dlatego też powoli rozglądam się po ciekawych książkach dla dzieci.
Mam aktualnie 14 lat i pamiętam ten moment kiedy skończyły mi się pytania. Mój tata zawsze bardzo ciekawie opowiadał i uwielbiałam słuchać jego odpowiedzi na moje pytania więc zadawałam ich tyle ile tylko mogłam ale w pewnym momencie poczułam absolutną pustkę w głowie, nie byłam w stanie wymyślić już żadnego pytania. Pewnie o rzeczach które teraz mnie ciekawią nie miałam jeszcze pojęcia. Nawet teraz raz na jakiś czas zadaje tacie pytania i teraz, gdy mowa jest o rzeczach znacznie bardziej abstrakcyjnych i rozległych, te rozmowy są jedną z najfajniejszych rzeczy w moim życiu
Chyba dzieci w pewnym momencie uświadamiają sobie, ile warte są odpowiedzi, które otrzymują.
Czyli tyle co nic
Jako dziecko, zdaje mi się, że kończy się taki zestaw pytań i po prostu przejmować zaczynają nas inne rzeczy: szkoła, przyszłość, telefon i gdzieś to gubimy. Chociaż będąc w 8 klasie ciągle zadaje dużo pytań na fizyce, czy chemi typu: a co gdyby, żeby wykluczyć wszelkie inne możliwości.
Nie rozumiem
@@__Random_user_ pozwalali ci pytać?
@@__Random_user_ Nie ma skończonej ilości pytań, ale druga część wypowiedzi jak najbardziej trafna
Pracuje w przedszkolu i ostatnio musiałam odpowiedzieć na pytania, które same mi wcześniej nie przyszły do głowy ;) mianowicie dlaczego sum ma wąsy i dlaczego królik i zająć mają takie długie uszy... Otwarcie przyznałam się że nie wiem, podałam swoje przypuszczenia jakie są powody i sprawdziłam z nimi u wujka google :)))
Myślę że ważne jest na bieżąco odpowiadanie i szukanie odpowiedzi na pytania dzieci, sami możemy się przy tym dowiedzieć ciekawostek :)
Ok, to dlaczego sum ma wąsy?
@@sunwire ma w nim receptory czuciowe, dzięki czemu lepiej wyczuwa temperaturę, swoje pozycję w wodzie i potencjalna zdobycz
Brawo Ty!!!
Naprawdę? Ja też mam wąsy 😄
@@ZdzichaJedziesz twoje wąsy raczej pełnią taka sama funkcje jak brwi i rzęsy
Pamiętam kiedy pytałem rodziców o różne zagadnienia z dziedziny astronomii, biologii itd. One na początku były trafione ale gdy coraz bardziej chciałem dowiedzieć się o przyczynowości danego zjawiska tym mniej pełne odpowiedzi otrzymywałem. Nie szukałem ich nigdzie, bo po prostu nie wiedziałem gdzie je znaleźć, ale faktycznie, rodziców już dalej się o to nie pytałem.
To u mnie co innego wywołało "brak pytania rodziców". Na jedno z moich pytań mama powiedziała "nie wiem", więc odpowiedź znalazłam w innym źródle: już nie pamiętam w jakim. W każdym razie, jak tylko się dowiedziałam, to pobiegłam do mamy podzielić się z tą wiedzą, a ona... zainteresowana tym nie była. Wtedy zdałam sobie sprawę, że dobrze znała odpowiedź na moje pytanie, tylko po prostu mnie zbyła, żebym dała jej spokój. Do dziś pamiętam to rozczarowanie :D
Już niedługo SKOLIM król lationo wjedzie na pełnej z hitami! Będziecie się wszyscy bujać :D
@@ginewra Albo nie znała, ale po prostu temat ją w ogóle nie interesował, co jest bardziej prawdopodobne. Często tak jest.
@@ginewra m
Dawid wychodzisz mi na przeciw. Spodziewam się syna i zastanawiałem się jak nie zrazić go do nauki i wręcz zaszczepić w nim chęć poznawania świata. I od kilku tygodni zastanawiałem się jaki wpływ mają pytania dziecka na jego rozwój. Dzięki za odpowiedz ;) Pozdrawiam.
Polecam jeszcze przeczytać książki Mikołaja Marceli 😇
Jak dopiero się spodziewasz to jest super seria książek dla bobasów "fizyka kwantowa dla maluchów" "chemia organiczna dla maluchów" itp dzięki nim dowiedziałam się jak działa czarna dziura.
Z doświadczenia wiem, że najlepiej umożliwić dziecku korzystanie z książek, ale nic na siłę - inicjatywa musi wypływać z małego. Ja sama się zainteresowałam nauka, gdy dostałam książki przyrodnicze na urodziny będąc jeszcze 6-latką
W dorosłym życiu jest tak samo. Przykład z pracy - pytamy się o coś lidera, ten nie wie, mówi nam wprost, że nie wie, więc drugi raz nie idziemy do niego, tylko szukamy sami rozwiązania. On o niczym nie wie nadal, a my kończymy projekt bez jego wkładu i na końcu pyta się nas ogólnie jak to zrobiliśmy i czy to koniec albo całkowicie olewa temat.
Książka dla dzieci. Recenzentka doktorat z fizyki.
To mi się podoba!
To że ktoś ma doktorat z czegokolwiek nie znaczy, że jest dobrym specjalistą. Tak na marginesie, doktorat "robi się" na konkretny temat a nie całą dziedzinę.
@@Marek-Expanse To oznacza, że jest dobrym specjalistą w swojej wąskiej dziedzinie. Inaczej nie powinien mieć tytułu doktora.
Tak powinno być częściej. Bolą mnie czasem takie proste, niezamierzone błędy w tego typu książeczkach. Uproszczenia, ale aż wprowadzające w błąd. Krzywimy się na takie czytając razem z facetem naszym dzieciom i idzie poprawka stosownie do naszej wiedzy (mamy na szczęście zróżnicowane wykształcenie w rodzinie, znajdzie się ktoś od prawie wszystkiego). np. bakterie z zębami. No zgrzyta coś we mnie.
@@karolinacichecka1279 Aż musze zapytać z ciekawości co miały te zęby upraszczać?
@@wolnyczowiek8705 wchłanianie cukrów przez Lactobacillus :)
Jestem młody raptem 21 lat i mam młodszego siostrzeńca z którym to niezliczoną ilość razy potrafiliśmy gadać do 5 rano o świecie i różnic zagadnieniach. Tłumaczyłem mu wszystko jak tylko umiałem a po czasie będąc miło zaskoczonym to on zaskakiwał mnie ciekawostkami o których pojęcia nie miałem. Głód wiedzy jest ogromny szkoda że często tak źle prowadzony lub dość szybko dławiony
Mój sześciolatek do mnie o kosmosie to wrażenia podobne do oglądania Naukowego Bełkotu na temat najnowszych badań. Łoooo serio? Najlepsze jest to że czasem to ja mu coś czytam, ta mała gąbka chłonie, a mnie wiedza wypada w momencie. (wina dziedziny, jakoś tak nie moja)
- tato,dlaczego niebo jest niebieskie?
- nie wiem sunku
- a dlaczego pingiwny nie lataja?
-niestety nie wiem synku
(...)
- a dlaczego
-matka: przestan meczyc ojca
ojciec: niech pyta,bo niczego sie nie dowie ;)
- kawal pamietam ze swej przedinternetowej mlodosci ;)
A potem…
- To, ze sypiam z Twoim ojcem nie znaczy, ze masz mowic do mnie mamo.
- A jak ?
- Normalnie, Andrzej.
U mnie się skończyło gdy ojciec zaczął powtarzać "zapytaj google".
Wspolczuje
@@LukaEr89 ale z drugiej strony, ja, do około 20roku zycia myślałem, że aronia jest trująca, bo mi kiedys w rodzinie ktos tak powiedzial
@@ACABROCKY a nie jest?
@@sharktv4149 no nie
Wy tak serio z tą aronią? 😅
Mi się zawsze wydawało że dzieci zadają tyle pytań bo przez pierwsze dwa trzy lata życia same słyszą głównie pytania:) 'a jak to się nazywa?', 'a kto to jest?', 'jak robi krowa?', 'gdzie jest tata/mama?' :)
To jest po prostu ich zemsta na rodzicach 🤣
@@hayde75 👍🤣
Ciekawostka: zrzut ekranu w 9:34 posiada statystyki filmu: "AdBuster robił piranię... i miał mnóstwo szczęścia!"
Skąd to wiedziałeś? Oglądałeś ten film przed chwilą i akurat zwróciłeś uwagę czy może masz jakąś bardzo dobrą pamięć do tego typu statystyk?
@@Daniel_VolumeDown sprawdziłem z ciekawości czy liczba wyświetleń i łapek w górę na zrzucie odzwierciedla jakiś film znajdujący się na kanale, a przez to że niewiele filmów ma więcej niż milion wyświetleń poszukiwania długo nie trwały
Uważam, że nie powinnismy się bać zadawać pytań jeśli coś nas ciekawi. Nie ma nic złego w niewiedzy i chęci załatania tej dziury.
@@jestemchory9333 w pewnym momencie w życiu orientujesz się jednak że umiejętność zadawania dobrych/ciekawych pytań jest bardzo ważna. najlepiej to było widać w liceum gdzie najbardziej dociekliwe osoby były tymi które sobie najlepiej radziły z przedmiotem (fizyka w tym przypadku)
@@eggi4443 Gorzej, jak na którymś etapie zdałeś sobie sprawę, że każde pytanie, które zadasz jest "głupie" i wstyd je w ogóle zadawać, bo pewnie wszyscy to wiedzą tylko nie ty.
@@hellis2885 Ja zawsze uważam że zadawanie pytań to sztuka sama w sobie (w końcu to połowa wkładu w odpowiedź którą dostajesz).
Ja jak zaczęłam pierwszą klasę liceum to baardzo się bałam pytać o cokolwiek żeby nie wyglądać jak ktoś bez pojęcia o temacie. I rzeczywiście - na samym początku nie wyglądało to dobrze, jedyne pytania jakie mialam to "jakiego wzoru użyć?" "nie rozumiem tego zadania, jak to zrobić?". Po 100 takich pytaniach już zaczyna ci to zwisać co ktoś pomyśli, zwłaszcza jak twoja klasa jest średnio kumata w temacie.
Później z biegiem czasu jak nabrałam trochę pewności siebie i wiedzy więc miałam możliwość zadawania bardziej abstrakcyjnych pytań w trakcie lekcji typu "co by było gdyby" które rzeczywiście ciekawią nauczyciela.
Bardzo ważne jest to że zajęło mi to niecałe 3 lata, żeby czuć się z komfortowo i żeby te pytania zadawać w ciekawy sposób. Im więcej wiedzy zdobywasz i im więcej praktyki masz, tym więcej ścieżek ci się otwiera do bardziej abstrakcyjnego myślenia.
@@eggi4443 Najlepiej to nie znaczy zawsze. U mnie w technikum zadawanie dodatkowych pytań z reguły było marnowaniem czasu, który można było przeznaczyć na opracowanie podstawy programowej xD
@@Wookash11111 A no chyba że tak, niestety trzeba mieć szczęście do nauczycieli, nam się akurat trafił taki, co podstawę programową bardzo sprawnie ogarnia w ciągu roku więc nie ma takiego parcia z czasem. Chociaż zawsze można albo zostać po lekcjach, zapytać innego nauczyciela od tego konkretnego przedmiotu ktory jest akurat w szkole. Z reguły nauczyciele bardzo doceniają takie starania więc polecam szukać gdzie się da
Aż musiałam przerwać film w połowie i pochwalić niesamowity montaż! W tym odcinku są tak interesujące sztuczki montażowe (mózg, zmiana tytułu filmu etc), że aż muszę napisać komentarz, który to wychwala :) Cudna robota! Pozdrawiam cieplutko i wracam do oglądania, bo jestem ciekawa dalszej treści filmu :)
Curiosity czyli ciekawość, to nazwa marsjańskiego Łazika NASA, który bada powierzchnię Marsa od wielu już lat. Mam w tym swój malutki udział, ale nie miejsce tu na pisanie o tym. Piszę o tym dlatego, że moja ciekawość wszystkiego (mimo moich lat) jest jednym z najważniejszych motywatorów mojego działania. Z pytań, które istnieją, za najważniejsze uważam pytanie _"dlaczego?"_ Właśnie to pytanie towarzyszy mi na co dzień, w formie różnorakiej i zawsze staram się, aby znalazło odpowiedź. Nie zawsze się udaje, ale to rodzi kolejne pytania _"dlaczego?"_ :)
Dziękuję więc za kolejny film, który odpowiada na jedno z tych pytań.
A dlaczego to nie cza na to, oraz jaki wkład miałeś?
Cudownie, bardzo potrzebujemy takich książek
Osobiście uważam że rodzice odpowiadający mi precyzyjnie na wszystkie pytania było jedną z najlepszych i najpozytywniej kształtujących mnie rzeczy w moim życiu. Tego nie da się kupić, ani nadrobić w późniejszym życiu. No i akurat mam to szczęście że mój tata jest profesorem, który też nigdy nie zgubił tej dziecięcej ciekawości świata, więc ja jako obecny student, nadal mogę zadawać mu pytania i dyskutować, a w razie czego wspólnie znajdować odpowiedzi. Naprawdę ciężko to przecenić.
Uwielbiam te rysunki! Zezowaty gołąb wciskający skrzydłem przyciski na automacie zrobił mi dzień 😁
Dlaczego księżyc świeci??
Bo ma latareczkę .
Pytanie i odpowiedź 2 latki
czyli jednak mimo wszelkich przeciwnosci niektorym ludziom chce sie dzialac dla dobra ogolnego/spolecznego kultywujac tradycje niesienia "kaganca oświaty".
kudos. za prace, za forme, za tresc, za nadzieje...
...bo zaczynają pozyskiwać wiedzę w inny sposób. Z drugiej strony to że ktoś nie pyta nie znaczy że pytanie nie zostało sobie postawione.
Piękny okres. W zasadzie, moja dziś osiemnastoletnia już Córka, nigdy nie przestała pytać, choć struktura i podmioty zmieniają się cały czas. Z tych młodszych lat, najbardziej chyba, utkwiło mi w głowie pytanie: "Mamusiu, a dlaczego ten cień cały czas za mną chodzi...?" Łezka kręci się w oku...Dziękuję Panie Dawidzie! Wspaniały odcinek.
Powiem szczerze regularnie oglądam każdy twój odcinek, jestem pod wrażeniem progresu jaki zrobiłeś przez ostatnie dwa lata, blog i książki to jest strzał w dziesiątkę według mnie. Jakość twoich materiałów niebywale wzrosła, są wielce ciekawe i świetne w odbiorze. Swoją drogą rysunki są przepiękne
Gdy mówiłem o zmianie energetycznej fotonu, częstotliwości, długości fal, rozpraszaniu w atmosferze, kątach padania światła i efektach fotoelektrycznych i cyanolabe w czopkach, przestawały mnie słuchać.
Zresztą o perspektywie powietrznej w malarstwie renesansowym też średnio trybiły.
Jakkolwiek jest to bardziej reklama książki, niż właściwy film w stylu Naukowego Bełkotu, mniej treści i porządnej informacji, to od mnie łapa w górę :)
Jestem muzykiem i moim zdaniem intro w twoich odcinkach jest takie hipnotyzujące/relaksacyjne i cudowne, że aż się chcę posłuchać kogoś mądrego! Dziękuję ci za każdą przekazaną wiedzę w kierunku odbiorców 😁
Proszę ten film pokazać wszystkim nauczycielom jako materiał szkoleniowy
Od kiedy mam swoje dzieci znowu zacząłem zadawać dużo pytań moim rodzicom :)
Myślę, że te film mocno wpłynie na sposób w jaki przedstawiam wiedzę innym dzięki!
Moi rodzice zawsze wspominają, gdy ich spytałem o to czy jakby wszystkie drzewa na Ziemi postawić jedno na drugim to czy by sięgnęły do Księżyca czy nie. Teraz wiem, że by sięgnęły i to ze sporym naddatkiem. Nawet by sięgnęły z Plutona do Słońca i to jakieś 3x
A daj pan spokój nauczycielom 🙄
Nie dość że muszą zrealizować ciasno zaplanowany program, omówić każdy sprawdzian indywidualnie z każdym uczniem (ALE jednocześnie nie zabierając im przerwy i nie zostawiając po lekcjach) to jeszcze jako obowiązkową część lekcji dodali jakiś czas temu coś w stylu 'odpowiadania na ciekawość uczniów'. ALE, żeby znowu nie było za łatwo, bez wychodzenia poza temat lekcji. 🤦♀️
Moim skromnym zdaniem przyszłością edukacji są szkoły prywatne (np. Montessori). Albo danie większej swobody dyrektorom w organizacji pracy szkoły. Ale to drugie jest raczej niemożliwe. 🙄
Jako mama dwóch małych dziewczynek z ogromną radością i przyjemnością zamówiłam Pana książkę
"Wielka moc to wielka odpowiedzialność" Moc ciekawości.
Kluczem rychłe zdiagnozowanie etapu lateralizacji półkul mózgowych i wspomaganie go w każdy możliwy sposób. Neurodydaktyka raczkuje, a system publicznego szkolnictwa ma ją....... no nie jest nią zainteresowany. Czy szkolna rewolucja technik immersji wiedzy zadzieje się za naszego życia? Obstawiam, że niestety nie. Za duże wymagania dla zbyt niestabilnej emocjonalnie cywilizacji. Jeśli to czytasz, prawdopodobnie jesteś / będziesz rodzicem. Wszystko w Twoich rękach. Absolutnie wszystko. Powodzenia.
kiedyś jako gówniarz kupiłem sobie książkę " co Einstein powiedział swojemu fryzjerowi"miałem może 13 lat ? 12? książka odpowiada na przeróżne pytania właśnie w stylu " dlaczego niebo jest niebieskie". Do dzisiaj nie mogę pojąć dlaczego rodzice nawet się nie zainteresowali o czym jest.ksiazka
Wychowałam się na tej książce! Mama czytała mi ją do kolacji :)
Super odcinek, zawsze starałem się odpowiadać na wszystkie pytania synów jak najbardziej prawidłowo, ale tak aby było to też zrozumiałe. Podświadomie wiedziałem, że te pytania są bardzo ważne dla dzieci. Musiałem się czasem trochę nagłowić bo pytania niby "dziecinnie" proste, ale skonstruować krótka i zrozumiałą odpowiedź, która nie wprowadza gdzieś w błąd nie jest takie takie łatwe. Pozdrawiam wszystkich ciekawych nowych informacji🍻
Jako jedna z bardziej męczacych studentek na roku mogę spokojnie stwierdzic ze z dopytywania jeszcze calkiem nie wyroslam.
Zazdroszczę tego - ja już w podstawówce skończyłam z zadawaniem pytań, bo bałam się, że są głupie i wolałam poszukać odpowiedzi sama...
@@olgawojtyczka9129 Najlepiej szukac rownowagi między pytaniem a wlasnie samodzielnym dążeniem... Jej znalezienie jest sztuką samą w sobie
Była kiedyś taka książka "Dlaczego woda jest mokra" była dość ciężka dla przetrawienia dla dziesiecio/nastolatka, mam nadzieję że twoja bardziej będzie dla dzieci 😉
To nawet chyba seria była, prlowska jeszcze ale jakaś taka niesympatyczna dla małego odbiorcy się wydawała. Stała na półce, a brałam encyklopedię
Mimo, ze jeszcze nie mam dzieci to strasznie mi się spodobał Twój pomysł. W przyszłości wyobrażam sobie jak puszczam mojemu dziecku Twoje filmy . Na razie dziękuje za uświadomienie, ze kiedy dziecko pyta „a czemu a czemu” to nie wolno gasić tej ciekawości. Często - widzę po znajomych - nerwy puszczają i po prostu dziecku się mówi ze już dosyć , „bo tak”. Teraz wiem ze to cudowne. Tak samo jak czytanie książek rozwija mózg od małego. ❤ wartościowa wiedza. Dziękuje Dawidzie.
Dobry pomysł. Projekt dr Tomka Rożka (pozwalam sobie na poufałość z kolegą żeglarzem) moje dzieciaki oglądają w przedszkolu. Naukowemu Bełkotowi życzę tego samego. Suchareczek w premii: Jakie jest 101 pytanie rozpoczynające się od "dlaczego" zadane z rzędu przez 4-oletniego Jasia... Mamo dlaczego gryziesz syfon ;-)
Dlaczego po obejrzeniu tego odcinka mam wrażenie, że ciekawość jest niezwykle podobna do hazardu w swojej konstrukcji.
Poboba mi sie takie oświetlenie, bardzo przyjemne C:
Spokojnie możesz włączyć synowi Naukowy Bełkot za jakieś 10 lat, ja sama zaczęłam nałogowo oglądać twoje filmy gdy miałam 13/14
Ja już w wieku 10/11 heh. Ale tak, to dobry plan.
Też byłam w gimnazjum jak się uzależniłam od Dawida :P
moj tata zawsze odpowiadal na moje pytania i opowiadal mnostwo rzeczy o kosmosie, przyrodzie i tym podobnych i to jemu zawdzięczam moją miłość do nauki 🥺
Polecam również książkę "Dlaczego... Odpowiedź na pozornie łatwe pytania." Anny Michalak i Marii Szarf. Świetna książka która w wyczerpująco opisuje każde zagadnienie w taki sposób żeby dziecko było usatysfakcjonowane. Odpowiedzi na pytania np. czy kangury chodzą na zakupy? Dlaczego oczy nie wpadają nam do oczodołów? Dlaczego nogi pod wodą wydają się krótsze? Czy rośliny potrafią biegać?
Aż się przypomina stary kawałek Janusza Laskowskiego *"Moja córeczka ma kilka lat":*
Moja córeczka ma kilka lat i kilka pytań codziennie,
odkrywa nowy nieznany świat i na odpowiedź czeka ode mnie,
odkrywa nowy nieznany świat i na odpowiedź czeka ode mnie.
Dlaczego ludzie przenoszą kamienie,
rysują kwiaty i piszą sny,
dlaczego wznoszą pomniki chwały
i ryją w spiżu obraz swych dni,
dlaczego w murze z czerwonej cegły
znaczą imiona i serca znak,
dlaczego rwą się w błękitne przestrzenie
i lecą nad ziemią jak wolny ptak.
Dlaczego ludzie zwą swoim imieniem
nowe ulice i górski szczyt,
dlaczego postać swą kują w stali,
na szarych płótnach malują świat,
dlaczego piszą uparcie wiersze,
ulotne słowo zmieniają w znak?
I po co idą w najdalsze dale,
znacząc na mapie drogi swej szlak?
Chciałbym najprościej, chciałbym najpiękniej
pokazać dziecku nasz wspólny świat,
więc kiedy pyta biorę ją na ręce
i odpowiadam jej tak:
Żeby coś po nas zostało,
najmniejszy choćby ślad,
nie dużo i nie mało,
by w swoją pamięć wpisał nas świat,
żeby pamięci tej nie rozwiało,
gdy dmuchnie pierwszy jesienny wiatr,
żeby wszystkiego nam nie zabrało
głuche milczenie, co zwie się czas.
Żeby coś po nas zostało,
nie tylko mały domeczek z kart,
nie tylko słowo, nie tylko żart.
Ale się wstrzeliłeś. Szukałem takiej książki. Od Ciebie biorę w ciemno
Pamiętam jak się mamy spytałem „a dlaczego 1wś była dla nas tak ważna skoro w 2wś było prawdziwe piekło?
Nie wiem synku”
I tak właśnie wtedy zaczęły się moje informacyjne wykopaliska w internecie
Kiedyś znalazłam artykuł mówiący, że jestem uzależniona od informacji, ponieważ ciągle sprawdzam coś na telefonie, komputerze. A to nie jest tak. Ja po prostu lubię wiedzieć rzeczy i jeśli o czymś pomyślę w tym momencie to chcę to wiedzieć teraz-zaraz-już, bo na bank później zapomnę to sprawdzić. A jako, że o świecie wiemy bardzo mało (bo niemożliwym jest pojąć ogrom świata swoim małym umysłem w tym ograniczonym czasem życiu) to sprawdzam chociaż niektóre rzeczy na bieżąco.
Extra pomysł z książka kupie i czekam na więcej. Gratuluje i dziękuje w imieniu 10 latka i 2 latki. Brakuje mi trochę takich pomysłów dla dzieci.
Z dzieciństwa pamiętam książkę o podobnej treści, wyjasniajaca zagadnienia fizyczno‐chemiczne.
Dziś już raczej nie do kupienia, tym bardziej dziękuję że taka publikacja jest.
Moi rodzice choć nie byli idealni, zawsze dbali, abyśmy z rodzeństwem mieli zajęcie. Zwłaszcza w sferze bajek. Do tej pory pamiętam prze sympatyczną serię o rodzince Pytalskich ( chyba dostępną tylko na DVD). Mogłam oglądać ją w kółko i zawsze mnie interesował. Nie wspominając o przygodach z serii,, Było sobie życie ". Mimo to moje pragnienie poznawania świata pytaniami zostało bardzo szybko stłamszone pojawieniem się komputera z Internetem. O zgrozo odpowiedzi na wszytkie pytania " Sprawdź w Internecie " bez wprowadzenia kontroli rodzicielskiej sprawiła, że jak na 10 latkę poznałam za dużo świata i zbyt szybko do mojego małego móźdzka trafiły treści wręcz nieodpowiednie. Do teraz mam do nich za złe, choć rozumiem, że i oni mogli nie wiedzieć, że Internet zapewni mi szybszy kurs dorastania.
Jakość filmu, kolorystyka tła i montaż absolutnie świetne!
Albo jeszcze inaczej. Skoro nikt nie chce reklam, dlaczego jesteśmy mimo to nimi bombardowani? Dlaczego za nie płacimy? A na pierwszym planie to siarczan miedzi?
Matko, uwielbiam, że moja 4latka weszła w ten etap. Tylko kurcze chyba coś źle robię bo już na trzy sposoby jej odpowiadałam na pytanie "Czemu wszyscy na początku są mali?. Ale nie pytała o to od tygodnia, więc może argument o tym, że muszą urosnąć duzi, bo jakby zawsze zostali tacy mali to by nie mogli dosięgnąć do szafki w kuchni, a jakby byli od początku duzi to by ich mama w brzuchu nie pomieściła xD
Ja tam lubię jak mój 6-cio latek zadaje pytania. Wtedy zawsze staram się mu odpowiedzieć i jakoś objaśnić to o co pyta, opowiedzieć coś o tym na tyle ile wiem i umiem, a nie tylko dopowiedzieć zbywająco, jak to często słyszę wśród ludzi, czy znajomych.
Super! Gratuluję. Książkę na pewno kupię 🙂
Niedługo po tym jak moje dzieciaki nauczyły się mówić wprowadziłem im pewną zasadę, tzn codziennie wieczorem każda musiała wymyślić po jednym pytaniu i później na nie odpowiadałem. Lata lecą, moje córki mają już 10 i 11 lat, a wieczorne pytania nadal kultywujemy. Nie łudzę się, że będzie to trwać wiecznie, bo już teraz coraz częściej dziewczynki zaskakują mnie pytaniami i muszę szukać odpowiedzi np następnego dnia w internecie, ale póki mają chęć, to jestem jak najbardziej za, bo jak odpowiedzi na pytania są ważne, tak umiejętność zadania właściwego pytania jest czasem jeszcze ważniejsza i póki mają chęć niech tę umiejętność ćwiczą ;)
Super pomysł!
Może podobnie działa jak słuchamy.
Na tej zasadzie, że ktoś mówi coś czego neii rozumiemy. Czujemy, że zacząłem temat od środka. A potem nagle się rozjaśnia, bo tłumaczy od początku, czy coś.
Dawno temu kiedy ja byłem dzieckiem dostałem podobne publikacje.
Do dziś to pamiętam bo tak było ciekawie napisane.
Była to seria trzech książek:
"Dlaczego sól jest słona, czyli odpowiedzi na głupie pytania",
"Dlaczego zebra jest w paski, czyli odpowiedzi na głupie pytania",
"Dlaczego woda jest mokra, czyli odpowiedzi na głupie pytania".
László... Zawsze wiedziałam, że Węgrzy są z kosmosu! Pozdrawiam z Budapesztu :)
Świetny temat!
Śliczny film, absolutnie sliczny az moje oczy maja uczte. Swietnie wykadrowany, kolorystyka tła, az chce sie oglądać a obejrzałem dopiero jakies 2 minuty.
odpowiedz madki p0lki: "nie zadawaj głupich pytań", "nie mam teraz czasu" + ta agresja bo została na chwilę odciągnięta od IG
Bardzo się cieszę, że ciekawskość nie zniknęła mi wraz z wiekiem :D
"Mózg..." za każdym razem zaskakuje tak samo.
Uwielbiam tego typu odcinki! Mega! ❤️✊🏻
Przypomniała mi się bajka "Rodzina Pytalskich" :D
Jestem ciekawy jak nie przestać zadawać pytań?
O to o mnie! Mama zawsze mówiła nie wstydź się pytać... Jestem ciekawa świata... I to mi nie minęło... Nie raz słyszę - pani pytalska i nie raz słyszę po co ci to wiedzieć... Ludzie zamykają się i nie interesują to smutne... Nie na darmo jest słynny cytat Einsteina "ważne jest by nigdy nie przestać pytać. Ciekawość nie istnieje bez przyczyny. (...) nigdy nie trać świętej ciekawości. Kto nie potrafi pytać nie potrafi żyć". Pozdrawiam
Parę dni temu moja 4-latka zapytała się dlaczego księżyc nie jest kolorowy?
Wspaniały pomysł - książka zamówiona dla pewnej małej ciekawskiej 3-latki:) jeśli ktokolwiek miałby pomóc edukować nasze dzieci to jesteście najlepszymi do tego osobami - nie schodźcie z tej drogi. Krytycznego myślenia i polubienia się z nauką nigdy za wiele!
Podobno ludzi można podzielić na samouków i nieuków. Ci pierwsi nigdy nie przestają pytać i szukać odpowiedzi, bo są głodomorami na wiedzę. A że rodzicom najczęściej trudno przyznać sie do tego że czegoś nie wiedzą to gdy zadajemy coraz trudniejsze pytania, udają że ich nie słyszą albo że nie mają czasu.
W mojej dalekiej rodzinie jest osoba o imieniu Sylwia która jest chora choć nie wiem dokładnie na co w każdym razie była mało ruchliwa i bardzo zamknięta. W tym momencie ma jakieś 35 lat przez większość swojego życia żyła z matką która też nie jest do końca zdrowa psychicznie, choć jest samodzielna i nieźle sobie radzi. Sylwia prawie nic nie mówiła i była bardzo wstydliwa jakieś 2 lata temu trafiła do ośrodka dla osób z jej przypadłością. I postępy jakie zrobiła są kolosalne i nie ma w tym słowie krzty przesady. Spotkałem ją na przyjęciu rodzinnym po 3 latach i miałem wrażenie że rozmawiam z zupełnie inną osobą. Wydawała się o wiele mniej skrępowana i zadawał multum pytań od tego czym jest prąd po to czym różni się kobieta od mężczyzny. Miałem wrażenie jakbym rozmawiał ze zdrową, choć dość dziecinną osobą która przez 35 lat była uwiązana swoimi słabościami a teraz uwolniła się od nich i mogła zacząć poznawać świat. Ilość pytań była tak przytłaczająca że często nie zdążyłem odpowiedzieć na jedno a już usłyszałem 2 kolejne.
Nigdy nie myślałem, że będąc rodzicem będę zmuszony... odrabiać prace domowe :D Często się do zdarza gdy mój starszy syn zada mi pytanie, na które nie potrafię odpowiedzieć. Wychodzi na to, że dobrze zrobiłem kiedy postanowiłem, że nie będzie pytania, na które nie umiem odpowiedzieć. Nie na wszystkie znam odpowiedź od razu ale nie mam problemu żeby przyznać się, że nie wiem... ale się dowiem i odpowiem ;) Swoją drogą fajna reklama książki ;) Nie pozostaje nic innego jak zamawiać.
Bardzo kibicuję takim działaniom w służbie dzieciom :)
Czułem intuicyjnie, że odpowiadanie na pytania przez rodziców jest bardzo ważne do rozwijania ciekawości, no i jak widać badania to potwierdzają.
Za czasów mojego dzieciństwa niestety Internet nie był tak dobrze rozwinięty i na wiele pytań trudno było znaleźć odpowiedzi. Na szczęście mama zachęciła mnie do czytania książek, potem rozwinął się Internet, dzięki czemu moja ciekawość stale rośnie, a nie maleje ☺️ Myślę, że jako dorośli ludzie (szczególnie w dobie Internetu) po prostu możemy sami szukać odpowiedzi u źródeł, więc jest to wygodniejsze rozwiązanie. Jak widać po rosnącej ilości treści i pytań na forach - ciekawość kwitnie 🌼
ależ wstęp do tego filmu jest dobrze zagrany! brawo!
😍 ale super. Zapisuję książkę na Wishliście. Myślę, że to będzie super książka do przekazywania między sobą w rodzinie.
Jestem mamą niespełna trzyletniej odkrywczyni. Gdy się wpadnie z nią w pętlę: "A czemu?" To dopóki odpowiedź nie będzie odpowiednio satysfakcjonująca i szczegółowa, to można na to pytanie odpowiadać spokojnie ze dwadzieścia razy. I nie wolno stracić cierpliwości, bo już mój brat raz wpadł w tą magiczną spiralę znaków zapytania i na koniec padło zniecierpliwione: "BO TAK". No i jak to bywa u maluchów, podchwyciła tekst i przez jakieś pół roku na każde zadane jej pytanie słyszeliśmy "bo tak" , albo "bo tak mi powiedział wujek Mateusz". Na szczęście już jej przechodzi, ale przez pewien czas porozumienia nie mieliśmy żadnego. Także nie polecam chodzić na skróty 😉
Dzięki temu filmowi już wiem dlaczego jestem zainteresowany wszystkim do pewnego momentu
Dawid jak zwykle ciekawy film - z krypto reklamą książki :D. Sprzedam Ci mały TIP. W dorosłym życiu dobrze jest rozmawiać pytaniami. To skłania ro refleksji i myślenia. Umiejętne wykorzystanie pytań, może też budować dobre nawyki w codziennym życiu.
Prosty przykład: ktoś ma problem z codziennym myciem zębów - myje, ale czasami mu się zapomni. Naklejamy karteczkę na lustrze w łazience "Czy umyłeś dzisiaj zęby?" najlepiej na wysokości wzroku. W ten sposób widzimy ją codziennie kiedy wchodzimy do łazienki i czytamy podświadomie - warto przypomnieć sobie Twój film o tym jak czytanie popsuło nam mózg - czytamy i sami sobie zadajemy pytanie.
Pozdrawiam
Pamiętam jak kiedyś na ulicy słyszałem rozmowę rodzica z małym dzieckiem. Sytuacja wyglądała następująco: dziecko zadało pytanie, a rodzic odpowiedział, wówczas dziecko zadało pytanie "dlaczego?" dotyczące odpowiedzi i rodzic odpowiedział, następnie dziecko znowu zadało pytanie z serii "dlaczego" do otrzymanej odpowiedzi... I tak zabawa trwała z 15 minut, dopóki rodzic za Chiny nie wiedział co odpowiedzieć 😆
A propos tematu, mam pewną anegdotkę.
Kiedyś w sklepie stałam w kolejce za matką z kilkuletnim dzieckiem. Kupowali kilka rzeczy, w tym sprej na komary. Chłopczyk zapytał się mamy co to jest, a ona odpowiedziała od niechcenia, że to po to, żeby komary nie gryzły. On za to zapytał, dlaczego komary gryzą. Jego matka to zignorowała, ale ja, bez większego wytłumaczenia, ukucnęlam przy nim i powiedziałam coś w stylu "Brawo mały, szukaj odpowiedzi, zachowaj dociekliwy umysł!". Był trochę zdziwiony, a jego matka dziwnie się na mnie popatrzyła i go odciągnęła XD
No cóż, chyba mój instynkt macierzyński, aka ambicja wychowania małego geniusza się odezwała, nadal nie wiem, co dokładnie mną kierowało
Richard Feynman fizyk, laureat nagrody Nobla, w jednej ze swoich książek opisywał, że swój sukces i rozwój zawdzięcza ojcu, który nawet jak nie znał prawdy, starał się za wszelką cenę udzielić mu jakiejś odpowiedzi.
intro masz chyba najlepsze na całym youtubie
no prawie jeszcze "te kreskówki" miedziskiego
ale jest genialne
A mnie wpadło ostatnio do głowy takie pytanie. Jaką siłę mogą wytworzyć rosnące rośliny albo pęczniejący lód? W przyrodzie spotyka się niekiedy tego efekty i okazuje się że musi to być bardzo ogromna siła. Ciekawy jestem czy powstały na ten temat jakieś badania i czy dało by się nagrać na ten temat odcinek
Lód nie pęcznieje. Ewentualnie piętrzy się. To woda, zmieniając stan skupienia, zwiększa swoją objętość.
Czyli - jak śpiewał klasyk - "do zaczytania jeden krok" 😉👍
Przepięknie zgrana kolorystyka w tym filmie - światła w tle i... bluza cudnie się komponują.
"Gołomp" mnie rozwalił 😀
07:50 Muszę przyznać, że świetnie ci idzie. Wciąż pamiętam odcinek z pytaniem "Czy matka może urodzić nie swoje biologiczne dziecko?". Odpowiedź na to pytanie również pamiętam i cały fakt jak może się to zdarzyć. Przez takie formaty filmów od lat oglądam każdy odcinek zaciekawiona co nowego się dowiem.
Dawidzie, byłem w szoku montażem z tym mózgiem. Cofałem kilka razy i podziwiałem kunszt
Nie mam dzieci, ale jakbym miała, to już bym leciała kupować tę książkę. :3 Jako dziesięciolatka czytałam serię książek Hawkinga i jego córki. Fabuła science-fiction z dużą dawką naukowej wiedzy o astrofizyce. Po kilkunastu latach trudno mi ocenić, ale młodsza ja gorąco poleca. Jak coś, to tytuł pierwszej to "Jerzy (sprawdziłam, że jest nowe wydanie z imieniem George) i tajny klucz do wszechświata".
Temat znany. Dla tych dociekliwych, oczywiście.
Mógłbyś poruszyć taki problem i paradoks: 1,5 min tego filmu i blocker zablokował 590 (edit: już 645) szpiegów, reklam, itp. To nie obejmuje mojej blokady hosts. Gdzie tu ochrona środowiska? Przecież każda reklama i inny ruch w sieci powoduje zużycie energii - nie chciane przez nas. Z drugiej strony jesteśmy bombardowani hasłami o konieczności redukcji zużycia energii.
Skoro już przy pytaniach jesteśmy, to dość ciekawym mi się wydaje, że Richard Feynman pytał w grudniu 1959 o 64-tomową Encyklopedię Britannica z 1960 😉
Była wydana w 1960. Myślisz że nie wiedział że jest przygotowywana do druku?
Włączam film z "Dlaczego niebo jest niebieskie?" w miniaturce i nie ma w nim na to odpowiedzi, po prostu clickbait.
A tak na poważnie to spoko film.
Mam wrażenie, że ja zmniejszyłam liczbę pytań i ogólnie zmniejszyłam potok słów, bo zaczęłam bardziej się przejmować reakcją otoczenia. Chociaż za częste poprawianie dziecka nie zachęca do kolejnych wypowiedzi ;) Jednak moja obecna praca jest związana z testowaniem różnych scenariuszy i sprawdzaniem rezultatów, więc zdecydowanie pobudza to moją ciekawość.
Przy okazji, idealnie składa się, jeśli chodzi o książkę, bo niedługo spodziewam się dziecka. Dlatego też powoli rozglądam się po ciekawych książkach dla dzieci.
Zawsze miałem teorię, że dzieci są niezwykle ciekawe świata, a potem idą do szkoły która skutecznie u nich tą ciekawość świata zabija.
A ze cholernie duzo sprowadza sie do prawdy, ze "takie beda rzeczpospolite jakie ich mlodziezy chowanie", to warto by sie moze na tym skoncentrowac ;p