Ten, który żyje poza sobą - rozmowa o człowieku zadowalaczu.
HTML-код
- Опубликовано: 4 дек 2023
- People pleasers nie są jedynie tymi, którzy nie odmawiają. Nie są jedynie tymi, którzy nagminnie pomagają i często przepraszają. To przede wszystkim osoby, które nieustannie skanują przestrzeń: głównie po to, żeby rozczytać potrzeby ludzi dookoła nich, a także po to, żeby przynieść do atmosfery to, co akurat jest potrzebne.
Kim jest więc zadowalacz?
Jest każdym, kogo w przestrzeni potrzeba.
Jest opiekunem i ratownikiem. Jest tym, który rozumie i tym, który sam nie potrzebuje. Jest dobrym doświadczeniem i nieprzeszkadzającym towarzyszem.
A przede wszystkim… jest wewnętrznie poranionym, małym dzieckiem.
Zapraszam do wysłuchania! 🧡
•••••
A jeśli chcesz przeczytać więcej takich historii i czujesz,
że możesz wyciągnąć coś z nich dla siebie. 🌹
Zapraszam Cię serdecznie do poznania mojej książki:
okoliceciala.pl/ksiazka/
•••••
Wszelkie publikowane treści oraz świadczone usługi, nie stanowią porady psychologicznej ani psychoterapii i nie mogą ich zastąpić. Jeśli potrzebujesz pomocy psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry skonsultuj się z najbliższym / wybranym gabinetem w swoim mieście lub skorzystaj z konsultacji online ze specjalistą.
Marianko, ja (70) i moja zona (65), słuchamy regularnie Twoje podkasty i za każdym razem jesteśmy Ci bardzo wdzięczni za każde słowo. Masz niesamowity dar, mówiąc o sobie , mówić o tym czego każdy z nas doświadczył i co wryło się głęboko w nasze serca. Już od wielu lat jesteśmy na odwyku od zadowalania, od momentu, gdy uświadomiliśmy sobie znaczenie słów, "miłuj bliźniego swego, jak siebie samego". Skutkiem tego odwyku jest gwałtowne pomniejszenie kręgu znajomych i z tym związana gwałtowna poprawa jakości naszego życia. Mamy więcej czasu na bycie z sobą i dla siebie. Wczoraj przyszła pocztą Twoja książka, która będzie prezentem pod choinkę dla bardzo ważnej dla nas osoby. Życzymy Ci ( trochę jest to samolubne, bo mamy nadzieję nadal korzystać z owoców Twojej pracy) szczęścia , zdrowia i jeszcze więcej sukcesów w uświadamianiu ludziom czym jest życie.♥♥♥♥♥
Cudowne 🥰💖🌹
Super
Gratuluję!!! Ściskam mocno 😊
Dzięki za Twój wpis❤. Czytam, że warto bez względu na wiek, warto bo otwartość nie ma wieku ( w kontekście pracy z seniorami)
Szacunek, rozumiem moje poczucie winy gdy robię coś dla siebie, czyli jest lepsze niż złość na siebie lub drugą osobę, dziękuję
Pozostawiona przez rodziców u babci nauczyłam się zasługiwać, zadowalać, a jako dorosła ratować...i tak przez 50 lat. Aż przyszedł Osobisty Wielki Nauczyciel i tak mną telepnęło, że zaczęłam nad sobą pracować i tak jak Ty jestem ,,na odwyku" od zadowalania innych. Pozdrawiam 😊
Mam też tak jak Pani. Tyle, ze przez 44 lata. Serdecznie Panią pozdrawiam❤
I ja dokładnie tak samo , osobisty wielki nauczyciel tak mnie rozjechał że w końcu się obudziłam i też w wieku 50 lat dopiero …
Mną wstrząsnęło po przeszło 30 latach, które przyniosły mnóstwo chorób, cierpienia, aż dopiero Depresja (celowo z wielkiej litery) niemal zmiotła mnie z planszy.
Od niespełna dwóch lat czuję, że żyję. Czy jestem na odwyku? Ciężko to tak nazwać, bo umieranie w depresji bolało tak bardzo, że wzdrygam się na samą myśl o powrocie do dawnych nawyków. Aczkolwiek nikomu nie życzę życzę takiej terapii...
Powodzenia na drodze do zadowalania Siebie ♥️
@@evelien9955Przytulam mocno, bardzo mocno 🤗💕🌸
A ja 56 ale zawsze lepiej późno niż wcale 😅:)
W punkt? To było bolesne ale od paru lat ten temat chodzi mi po głowie ze nie żyje własnym życiem...najgorzej ze jestem w związku od 20 lat i nie ma tygodnia żebym nie pomyśał ze trzeba to zakończyć, ale jak to zrobię ból córce, mamie, żonie a co ludzie powiedzą...a gdzie jestem Ja... mój ból ja tez cierpię i będę cierpiał a wiem ze bardziej bede cierpiał jak zostanę w tym i nic ni3 zrobię. Dziękuję Ci ze dzielisz sie takimi materiałami ❤
Dziękuję ❤ to było o mnie. W dzieciństwie zasada dzieci i ryby głosu nie mają. Teraz mam 60 lat i Ty kochana dziewczyno otwierasz mi oczy. Po którymś filmie zakończyłam niechcianą przeze mnie relację 14 letnią. Postawiłam na siebie. Lepiej późno niż wcale 😊. Jestem szczęśliwsza. Ćwiczę mięśnie asertywności dalej😊.
❤❤❤
Jakie piękne Światło Prawdy o bólu z okresu dzieciństwa, o przyrwaniu. A teraz Odwyk Odwyk powrót do Istoty Siebie. ❤❤❤❤Dziękuję. Miłości Mocą wszystko staje się na mej Duszy zawołanie w Energii i Materii we mnie I przeze mnie. Pozdrawiam ❤
„ćwiczę mięśnie asertywności „ ❤
10000% ja. Tak bardzo nie lubię zawracać głowy innym, być kłopotem. Małżeństwo żeby mama i narzeczony byli zadowoleni. Dzieci, bo teściowa marudziła, że jej koleżanki są już babciami, że ona tak bardzo chce bawić wnuki. Studia, żeby mama była zadowolona. Różne wyjazdy i wizyty żeby zadowolić innych. Chcę zniknąć żeby nie robić kłopotu.
Marianko mówisz o 30 - 40 latkach. Ja mam 58 i odkrywam się na nowo powoli od 3 - 5 lat kiedy to postanowiłam się rozwieźć.
Dziękuję Ci z całego serca
❤❤❤ dużo siły i radości życzę!!
Tak,to ja 49 letnia kobieta zadowalacz 😢Pani Marianno kocham Panią, dziękuję , że Pani jest ❤❤❤
U mnie w dzieciństwie poszło odwrotnie. Ja zawsze miałam swoje zdanie i nie zgadzałam się na wiele rzeczy. Pamiętam nawet jak uczyłam młodsza siostrę aby mówiła nie! Nie chciałam chodzić na wesela, jakieś urodziny cioć, w szkole nie miałam problemu aby powiedzieć że gdzieś nie chce iść. Z randkami również nie miałam problemu aby odmówić. Dużo osób uważalo że jestem nie miła bo czegoś nie chce zrobić a inni przecież to robią. Rodzice też tak do mnie mówili że jestem wredna, niemila i samolubna jak np nie chciałam jechać na urodziny do cioci która ledwo znałam bo tak wypada.
Oczywiście zawsze było mi smutno i przykro kiedy rodzice na mnie krzyczeli i mówili mi jaka to ja jestem okropna, a ja tylko mówiłam co czułam :(
U mnie było podobnie 😊
Opiekowałam się babcią z RZS, bo kończyłam liceum pielęgniarskie i zgodziłam się na to w wieku 18 lat. Zamieszkałam z nią i poprowadziłam dom w czasach kartek na jedzenie i braku internetu 😊
A od matki słyszałam, że nie jestem człowiekiem, jestem podła, bo jasno i wyraźnie powiedziałam, że nie jestem psem! Słyszałam od tej babci, że to "mój psi obowiązek", że nie będę pracowała (chociaż matka mi kazała), że jestem dziwką, bo raz w tygodniu zostawałam na AWF na trening piłki ręcznej, żeby zdać na fizjoterapię. A robiłam naprawdę dużo. Nawet koleżanka mojej matki zwracała jej uwagę!
Itd.
Teraz uczę się doceniać siebie 💖
Wow ale roszczeniowa osoba ta babcia brrrr
@@joannabaranska-filipek2335Współczuję, że żyłaś wśród takich toksycznych ludzi, wydawałoby się najbliższych...Ja miałam podobnie i sobie też współczuję 😘
Bardzo dziękuję. Trochę mi to dodało odwagi, bo od dziecka jestem karana za każde z trudem wyrażone "nie" (ojciec nie tolerował sprzeciwu w żadnej sprawie i nie miał zwyczaju brać pod uwagę mojego zdania). Konsekwencje mojego oporu były dość istotne i nadal konkretnie mnie dotykają. Teraz tę rolę - jakby automatycznie - przejął po ojcu brat. On też (z pomocą narcystycznej bratowej) próbuje mnie karać, kiedy chcę żyć po swojemu. Tak czy inaczej: wierność sobie ma w moim wypadku wysoką cenę.
Mówienie Nie to Dla Siebie Tak (.często w samotnisci i nie zrozumieniu)
Miałam podobnie 😊
Od matki najbardziej, później ojca, chociaż ja się dosyć często wykłócałam (z matką było na początku trudniej, bo mnie tłukła sznurem od żelazka do ok 12-13 lat!). I straszyła ojcem, że będzie gorzej, a ja jej wierzyłam, bo on często mówił złym głosem. Później zaczęłam przed nią uciekać.
Za każdym razem, gdy trzymałam się od nich z daleka lub zaczęłam się stawiać i wyśmiewać ich agresję i próby poniżania, to tą rolę zaczęły przejmować inne osoby! Znajomi, nauczyciele na początku, później już nie. Ja wciąż się od tych ludzi odsuwałam i kłóciłam z nimi. To jakiś czas temu brat, później siostra matki ( jakby zmieniła się specjalnie dla mnie!)
Teraz wiem, że mój strach czy niepokój odczuwany w brzuchu, będzie przyciągał do mnie krytykantów, aż stanę za sobą w 100% !!! 🥰
U mnie podobie tylko od samego początku brat z żoną tego ode mnie i mojej mamy wymagają. Bo należy się pomóc, nigdy nie odmówiłyśmy, a ciągle było mało i mało. Mama zmieniła się dla dobra swojego, w ja nadal się wszystkim przejmuje… 😢
Dziękuję. Ja myślałam że takie zadowalanie innych jest normalne. Że jest jedyną słuszną drogą postępowania. Tylko że nikt tego nie docenia a ja się z tym źle czuję i to dosłownie. Po prostu puchnie mi brzuch po takim spotkaniu z osobą koło której chodziłam na paluszkach. Muszę wtedy wrócić do domu, położyć się z moim psem i zaraz wszystko mija. Brzuch płaski. Co jest ciekawe są osoby na których przestało mi tak zależeć i ich się już nie boję. O dziwo relacje te się poprawiły. Są luźniejsze niż kiedyś ale zdrowe, nie urwały się.
Też mam takie obserwacje u siebie
Jak tego słucham to przypomniała mi się własna historia jak pierwszy raz wychodziłam za mąż za kolegę który mówił że chce popełnić samobójstwo ale ja jedyna go rozumiem i mogę uratować i mimo że go nie kochałam to wyszłam za mąż by był zadowolony i żył . Ale przy okazji przypomniało mi się że moja mama wyszła za mojego ojca bo jej tata, którego kochała nad życie powiedział że to będzie dobry dla niej mąż mimo że kochała innego wyszła za mojego ojca by tata był szczęśliwy no i mój ojciec bo chciał się szybko żenić. Moja była przyjaciółka też wyszła za mąż z tego samego powodu co moja mama bo tacie się spodobał i też była zakochana w kimś innym ale ten inny tacie się nie podobał 😢 . Także temat bardzo ważny. Dziękuję
Moj brat od zadowalania ludzi i ciaglego tlamszenia swojej osobowości mial taka depresje ze jak mu sie nazbierało to zabil drugiego człowieka. Teraz odsiaduje dożywocie chociaz nigdy nikt nie posadzlby go o jakikolwiek naganny czyn. Problem jest powazny i zycze wszystkim aby nie odnaleźli siebie zbyt pozno
Przykro mi. Ale zgadzam się, ten żal, złość i to stłamszone ja, są jak trucizna. Czasem myślę, że zaczęłam nad sobą pracować właśnie dlatego, bo poczułam, że coś mnie zalewa, zakrywa i dusi.
Strasznie przykra historia😢 Co musiał znosić taki człowiek, ile dusić w sobie, że doprowadziło go do takiego czynu. Dbajmy o siebie, bo to ny sami dla siebie powinniśmy być najważniejsi. Bliscy, choćby najbardziej przez nas kochani mogą odejść, a my ze sobą zostaniemy.
Cierpię strasznie przy tych podcastsch...
Dzisiaj zbilo sie moje stare lustro i to bylo znakiem na koniec Starego i poczatek Nowego * Kiedy bylam wycieraczka ; robilam szpagad by zadowolic rodzicow ktorzy toczyli wojne miedzy soba ,kiedy zapijalam swoj ból by nie czuc Trosk innych ; by klamac dla wyciszenia kłótliwej atmosfery .Po przebytej chorobie autoimulogicznej gdzie cortisol zjadal mnie od srodka ,gdzie kazda komorka byla unicestwiana * Od lat trzezwieje ,przyswajam wiedze ,terapie ,warsztaty itd. Jednak Bycie Dla Siebie to najwieksza Dobroc i podziekowanie Fajnie Jestes zyjesz Zaopiekuj sie Soba
💖💖💖
Ja mam tak z jazdą autem, że nie mogę znieść gdy ktoś jedzie za mną, bo wtedy mam wrażenie że jadę za wolno i że na pewno źle i wtedy przyspieszam żeby tej osobie za mną było bardziej komfortowo i to jest tak stresujące 😢
W punkt👍
Dziękuję za materiał, w poprzednim roku straciłam dużo ludzi przez "wychodzenie" z tego. Widzę że to jest dopiero początek mojej drogi, trzymam kciuki za wszystkich których to dotyka.
U mnie zadowalacz wykształcił coś, co przekształciłam w cudowny radar, który pomaga mi w pracy. A dorosła asertywność prowadzi to dalej. To "czytanie" innych już mnie nie kosztuje i mi nie ujmuje. Znam swoją wartość. Uczę się słuchać siebie i mówić "nie" temu, co mi nie służy. Uczę się nie płacić sobą za uwagę i czas.
Świetnie napisane :) mi również zadowalacz wykształcił ogromną intuicję i "czytanie" ludzi
Wyjęłam zeszyt i chciałam notować najważniejsze informacje. Wychodzi na to, że przepisałam do zeszytu cały wykład ;) Każde powiedziane tu słowo jest ważne. Niezwykła lekkość mówienia. Jesteś osobą natchnioną.
Dziękuję za kolejne spotkanie. Mając 74 lata odkryłam skąd w moim charakterze się wzięła nieustanna potrzeba zadawalania innych. Kiedy moja mama opłakiwała śmierć swojego półtora rocznego synka, ja byłam już w jej łonie a ona tego nie wiedziała. Potem opowiadała mi że kiedy się urodziłam byłam zawsze jej pociechą, miłym sympatycznym i zawsze uśmiechniętym dzieckiem. Nie wyrażałam nigdy siebie najważniejsze było by zadowolić mamę a potem innych ludzi. Dziś zrozumiałam że to nie jestem ja i mogę to zmienić. Dziękuję. ❤
Płacze nad małą Asią. Zrobiłaś jej, a z Toba ja sobie najwspanialszy prezent mikolajkowy. Bedę walczyć, zeby sie poznac i stanąć za tym co moje. DZIĘKUJE!
Cała Ja 😢
Ooo, to ja miałam podobnie z tym prawem jazdy. Też chciałam wszystkich przepuszczać, ale potem się zorientowałam, że jak przepuszczam, to ktoś za mną czeka 😅
😂
Wow, łzy płyną… jaki ważny podcast!!! Dziękuję!!! Dziś już o tym wiem, ale odkryłam to dopiero po 50 roku życia, jakże byłam umęczona życiem. Wiele terapii mam za sobą, powoli stawiam kroki, by się odnaleźć, czasami wątpię w to co robię, ale coraz częściej są stany zadowolenia, spokoju, a nawet pokazują się marzenia, malutkie, ale są
Jak ja Cię rozumiem ❤
Naszła mnie taka mysl (bo u mnie tez w terapii schematów wyszło samopoświęcenie się), ze jeśli dom rodzinny był taki, ze mechanizmem obronnym był people pleasing, to z automatu nie staramy się o jakość relacji, tylko o jej trwanie w ogóle. Bo przecież tam, gdzie dziecko musiało pleasowac rodzica/ rodziców, ci nie byli dojrzali. Zatem wtedy chodziło nam o trwanie relacji jako takiej (przetrwanie), a potem możemy powtarzać ten model. Jakakolwiek relacja, byle była.
Dokładnie. Nawet do głowy nie przychodzi, że w relacji może być fajnie. Byle wytrzymać.
Tak 😊
Też w takich relacjach tkwiłam!
Aż do zdrady, bo tego nie mogłam znieść, aż do obrzydzenia. Wiedziałam, że tej osobie nigdy nie zaufam!
Odchodziłam mimo rozpaczy.
Niestety nie rozumiałam schematu.
Racja w moim małżeństwie tak jest. A jestem z Narcem.
Taki zadowalacz ma ciężko odmówić kiedy ktoś dzwoni "napijemy sie" "zajaramy" itd. Tragicznie sie ta funkcja łączy z uzaleznieniami. Wyznaczeniem granic normalnie jest trudne dla takiego czlowieka a co dopiero dla osoby od czegos uzależnionej...
Ja mam z kolei wrażenie, że każdy z nas jest w jakimś stopniu (mniejszym lub większym) takim zadowalaczem. Nie wiem, czy wynika to ze specyficznego wychowania, czy po prostu z natury ludzkiej, ale takie są moje osobiste obserwacje :)
Pewnie zostanę wyśmiany przez część albo i większość oglądających za to co napiszę ale to tylko znaczy, że jeszcze nie są oni w stanie do głębszej refleksji.
W 17:30 jest mowa o tym jak dziecko chce zasłużyć na prawo do życia przez zadowalanie rodziców. Pytanie skąd się to bierze.
Jest coś takiego jak tajemnice rodzinne, rzeczy o których nikt nie wspomina bo po co, było minęło, nie warto o tym gadać a tu się okazuje, że ten zatajony fakt, niszczy nam życie i nie poznamy go do czasu aż ktoś się wygada albo dowiemy się w jakiś inny sposób. Chodzi o to, że było przed nami nienarodzone dziecko i to nie chore co samo zmarło tylko takie którego nie chciano. Niby jesteśmy pierwszym dzieckiem ale tak naprawdę to pierwszym urodzonym. To przed nami nie dostało zgody na życie, nie zasługiwało na nie, dlatego my się tak boimy, że nas też to może spotkać i robimy wszystko żeby na życie zasłużyć, żeby udowodnić swoją przydatność w rodzinie. Do tego wchodzi poczucie winy, że rodzeństwa starszego nie ma ale my z jakiegoś powodu jesteśmy.
Tak, ukrywanie takich tajemnic w rodzinie jest strasznie stresujące i męczące.
To poczucie nieadekwatności w rodzinie ma swoją nazwę -"syndrom ocaleńca". Niestety nie jest uznawane przez współczesną naukę a psychologia podchodzi z ignorancją do zjawisk których zahaczają o duchowość czy religię. Nie jest na rękę współczesnym środowiskom liberalnym, bo według nich "demonizuje" to określenie aborcję. Jednak syndrom ocaleńca jak najbardziej występuje, co często można zaobserwować np. podczas sesji ustawień systemowych rodziny
@@DORTA1 Właśnie tak. Mam wrażenie, że nawet mi się obiła kiedyś ta nazwa o uszy ale totalnie wyleciała mi z głowy. Tak właśnie wygląda dzisiaj świat, że "nauka" uzurpuje sobie prawo do mówienia co jest prawdą a wszystko inne określa jako mambo jambo czy szamanizm. Niewielu zdaje sobie sprawę, że w sumie tak naprawdę, to właśnie "nauka" jest "mambo jambo" i szamanizmem a z prawdą ma tyle wspólnego ile ma narzędzi i prawidłowo wyciągniętych wniosków, gdzie tych narzędzi mało a wnioski najczęściej są wyciągane pod zadaną tezę w zależności od tego kto więcej płaci.
Mój tata nauczył mnie, że najpierw trzeba z siebie dać a nie oczekiwać od świata. Uważałam przez 40 lat, że jest to wartością uniwersalną, jeśli jest odwrotnie to jest przecież egoizm. Ale to nie jest tak dwubiegunowo. A tata jest DDA i do tej pory a ma 70 lat, jeśli nie "zasłuży" w ciągu dnia, tzn nie zrobi nic pożytecznego to jakby jest dla siebie mniej wart i gorzej się czuje. Zauważyłam, po moim "nawróceniu", że czasem ukrywam przed nim że odpoczywam, choruję, niedomagam choć żyję samodzielnie i autonomicznie. On nie znosił sprzeciwu, i ja też do tej pory "walczę" czasem ze sobą, jak się z czymś nie zgadzam, bo czy na pewno? Co znow mi nie pasuje? Przyglądam się sobie, sygnałom z ciała, ono nie klamie.. 😂 Ale to długa droga.. Uczę się prawdziwej autonomii, wolności, to cudowne słuchać siebie i czytać siebie. Kochać siebie🎉
Mądre treści. Młoda fajna dziewczyna dobrze przygotowana. Brawo dla Pani.
Całe życie byłam 100% people pleaser. Dopiero od tego roku zaczęłam to zmieniać, gdy jestem bardzo tego świadoma. Natomiast nie miałam w domu raczej żadnej z tych sytuacji, natomiast wydaje mi się że to przez moje kontakty z rówieśnikami jak byłam dzieckiem. Byłam wtedy gruba i nieśmiała, więc chciałam być miła i pomocna by zostać zaakceptowała. Kilogramy zniknely jak miałam 12 lat a people pleasing został....
Rozumiem Cię bardzo, i tulę. We mnie też (chyba) się zmieniło przez rówieśników i dodatkowe kg :(
WPADŁEM NA TEN FILM PRZEZ PRZYPADEK I CIESZĘ SIĘ ŻE MOGŁEM GO OBEJRZEĆ . Dzięki tobie zdałem sobie sprawę dlaczego postawiłem się w człowieka zasawalacza i wiem już nad czym muszę pracować . Dziękuję ❤️
Ja tak bardzo chcę uszczęsliwić najbliższych, że robię rzeczy, ktorych oni nawet ode mnie nie oczekują......Wprawiam ich więc czasem w zaklopotanie, konsternację. Wiem dlaczego to robię,.ale odwyk u mnie idzie bardzo opornie. W pracy i przyjaźniach
idzie mi lepiej....ale w domu???
No cóż, nie tracę nadziei. Pani slowa otwieraja mi oczy i są ogromną inspiracja do zmian
Z serca dziekuję❤
Dziękuję za odcinek ❤.
Hashimoto, niedoczynnosc, depresja - doskonale znam ich źródło. Niestety ciało krzyczy kiedy nie da się powiedzieć tego co chcesz.
Zmysł obserwacji mam wyostrzony do granic możliwości, niestety tak jak powiedziałaś, aby przeżyć trzeba było ciągle czuwać i nasłuchiwac.
To jest koszmar, wszystko wychodzi w dorosłym życiu. Dziś to wszystko trzeba w sobie zaopiekować i przepracować, inaczej człowiek idzie na samo dno.
Masz wiele szczęścia że możesz porozmawiać o wszystkim co czułaś że swoją matką. Niestety nie każdy rodzic jest gotowy na prawdę o sobie i swoich czynach wobec dzieci, którymi byliśmy kiedyś
Proponuję też inne ujęcie: PP mogło być techniką przetrwania ale później w "dorosłym" zyciu jest oszukiwaniem drugiej strony. Wysyłaniem fałszywych informacji zwrotnych. Kreowaniem fałszywej rzeczywistości. Moze tez i okradniem. Druga strona na tej podstawie decyduje sie wchodzić w relację dalej, inwestuje swój czas, uwagę, zangazowanie. Myśli że to autentyczne rezonowanie i współujawnianie się sobie, a to tylko podpucha i płapka, a w środku PP gotuje się już przyszła frustracja, która pod płaszczyiem życzliwosci, zainteresowania i bliskosci, w jakims momencie zataktuje z zaskoczenia, jak koń trojański. Takze, oszukiwanie kradziec, przemoc rozpisana w czasie? PP kupuje swoje "głaski" za fałszywą monetę. Takie robocze myśli. Co uważacie?
Zajebiste rozwazania. Serio.
No faktycznie. Odkryłam to w sobie teraz po przeczytaniu. Tak, miła, sympatyczna, pomocna, a w momencie wk..... atak.
pp chce byc doceniony. Tak długo jak go doceniasz jest szansa, ze cię nie zje z butami ;)
Oszustwo zakłada świadomość i intencjonalność, ja bym nie brnęła w zakładanie, że PP zachowuje się w ten sposób z rozmysłem, intencjonalnie, prędzej osoba narcystyczna. Duża część/większość PP raczej ma nikły wgląd w mechanizmy, w których funkcjonuje, a jeśli już to raczej nie myśli o tym w ten sposób, że kogoś z premedytacją oszukuje, tym bardziej, żeby niejako zrobić tej drugiej osobie krzywdę tą relacją - to by było wbrew definicji pleasingu.
Dziekuje Ci Marianno z calego serca za Twoja prace i Twoje materiały. Otwierasz mi szeroko oczy na prawde, ktorej ja dlugo balam sie zobaczyć.. jestes wielka ! 🌞💓
Strasznie jest ale chyba mam bingo ze wszystkiego co można zrobić na people peasingu. I jestem tym bardzo zmęczona. Dziękuję za wzruszanie takiego ogromnego i ważnego tematu
To jest tragicznie meczące , dlatego juz pare lat temu z tym skończyłam i przychodzą sytuacje typu "sprawdzam ", wyzwania by odmowić i trzeba z tym umieć być , że ktoś będzie niezadowolony. Trzeba też umieć negocjować, proponować wymianę z innymi ludzmi i dbać o swoj interes Myśleć , czuć to co jest nasze, a nie jak sie inni beda czuli, bo nie zrobisz tego czy tego.Burzliwie czasem to przerabiałam bo czesto na odmowe ludzie naprawde reagowali przysłowiowym lamentem niektórzy.ale nagrodą jest spokój ludzie i szacunek ludzi ktorzy widzą że tu sie nie da ssać jak pijawka .
Wspaniale wyjasnienie podstawiwych zachowań ratujacych zycie dziecka. Balam sie sprzeciwiać ojcu i vale życie robilam to samo w stosunku do mezczyzn. Boje się ich reakcji i nie potrafilam niczego odmowic.❤❤❤
Jestem ogromnie wdzięczna
Ja niestety jestem super zadowalaczem innych.. tylko nie siebie. Dziękuję za t poruszenie tego tematu i proszę o więcej.. serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego. dobrego ..
Bardzo dobrze ujęty temat, dziękuję.
Najgorzej jest gdy jest większe grono które muszę zadowolić. A każdy chce czegoś innego i przeciwnego. To jest już ogromny ból
Tym bardziej warto się skupić na zadowoleniu jednej osoby, siebie. Jaką to robi robotę.
Dokładnie…
Czuje, ze ten odcinek jest o mnie. Nie potrafię jednak znaleźć w swoim dzieciństwie przyczyny tego stanu. Kiedy o tym myślę, jedynym co mi sie przypomina jest to, że tata czesto miał spadki nastrojów i czuje swoj stres, ktory mi wtedy towarzyszył. Nie pamietam jednak zebym miala jakas strategie, żebym w ogole cokolwiek z tym robiła. Czy to, sam stres związany z złym stanem emocjonalnym rodzica wystarczy by rozwinąć w sobie zadowalacza? Teraz w kazdej ciężkiej sytuacji miedzyludzkiej czuje emocje wszystkich uczestnikow i pierwsza reakcja zawsze jest proba poprawy atmosfery i wyrazenie swojej opinii tak zeby nikogo nie urazic. Straszne. Jeszcze gorzej sie z tym czuje nie mogąc znaleźć przyczyny.
Logiczne, że dziecko chciało poprawić zły nastrój rodzica (dziecko nie myśli o strategii, to się dzieje z automatu), więc chciało go zadowalać... I tak to zostaje, wyczuwanie nastrojów otoczenia i poprawianie nastroju.
Bardzo dziękuję, zobaczyłam kawałek siebie. Bezcenne...
Japierdole, mocne... TAK WŁAŚNIE MAM. Dziękuję Ci. ❤
TAK WŁAŚNIE MAM. Dziękuję Ci Marianko kochana.Odnalazłam się w tych scenariuszach przedstawianach przez Ciebie. Dziękuję ❤ to było o mnie. W dzieciństwie obowiązywała zasada dzieci i ryby głosu nie mają. Najważniejsze było spełniać oczekiwania opiekunów. Wysyłam wdzięczność za odcinek
Pani Marianno, bardzo dziękuję za ten materiał i za poprzednie - bardzo mi Pani pomaga w prostowaniu - czy nawet w uświadamianiu sobie tych wszystkich podświadomych programów, które we mnie od małego funkcjonują.
Jak bardzo jestem pokrzywiona patrząc z perspektywy czasu i słuchając tego wszystkiego. Przeraża świadomość nad iloma rzeczami trzeba pracować
To jest do zrobienia. Krok po kroku. Wypłakana łza po wypłakanej łzie. Oddech po oddechu. Przejdziesz przez to.
@@ewadogo czasem boje się , że nie zdążę. Choruje śmiertelnie , od dawna czuje,że nie żyje swoim życiem,a tak jakbym musiała płacić za winy , które kiedyś się wydarzyły i teraz ktoś musi to dźwigać. Tylko czas . Czy dam radę, a marzę, żeby zabrać mojego psa nad morze,moc pójść z nim na spacer i poczuć się wolna . Tylko tyle i aż tyle.
@@user-lq5ow8xh2j💗
Sama od lat kręciłam się w kółko, na różne sposoby: przepracowując traumy na logikę, pracując z wewnętrznym dzieckiem, z rodem, wszystko bez większych efektów. Wreszcie trafiłam na "Kurs cudów w praktyce" Alana Cohena i "Kurs cudów" Helen Schucman. Zwłaszcza rozdziały o wybaczaniu (sobie). Do tego autoterapia EMDR. Nie wiem, może to połączenie ich obu tak zadziałało. Zmiana jest diametralna. Polecam z całego serca ❤
Podziękowania z całego serca.
mnie Pan Jezus wyzwolił, ale pieknie sie przegladam w tym co bylo i czasami wychodzi nadal w tym co marianna mowi w podkaście❤
Marianka wielkie podziękowania za pracę i wysiłek !!! ❤
Genialne. Dziękuję bardzo.
Kochana jejku robisz tak wspaniałą robotę, dziękuję za te wszystkie wartościowe materiały, które pomagają mi w zrozumieniu wielu rzeczy. Opisujesz wszystko tak idealnie, że mogę słuchać ciebie godzinami
Podziękowania i pozdrowienia w ciemno . Ukłon i biorę się za wsłuchanie.
Tak właśnie myślałam, czy nagrałaś coś nowego, a tu film. Dziękuję za Twoją pracę ❤
Marianko❤, dziękuję 😥😥😥wiele już rozumiem i pracuję od lat nad sobą. Seniorka
Droga Pani Marianno, dziękuję
Twoje ozdoby wyrażają tożsamość.
To jest syndrom w pracy że od ludzi oczekuje się żeby dać coś innego niż się jest naturalnie.
Wszystko co mówisz jest o mnie . Dziękuję za ten film ❤️
Jaka ma Pani ogromna wiedzę 💙 Dziękujemy za dzielenie sia nią i życzę wielu sukces :) cieszę się, ze jestem na tym kanale
Ja nie chciałam przeszkadzać i jestem na odwyku
Marianka dziękuję Ci za poruszenie tego tematu. Jestem zadawalaczem na odwyku. Ale w dzieciństwie i przez prawie całe życie, byłam nim na pełny etat.
Tak, to uratowało mi życie, dało dużo dobrego. Zaczęłam być widziana, zaczęto się ze mną liczyć, dano mi prawo do głosu. Myślę, że gdyby nie to, poszłabym pod most...I to jako mała dziewczynka. Znienawidziłabym moją rodzine, siebie i wszystkich ludzi.
Przez długi czas myślałam, że to jest czarno-białe, że muszę odrzucić ten schemat i być "zła", niemiła itd. No nie, zadawalacz jest częścią mnie, byle żeby nad nim zapanować, uczyć się wystać trudne momenty.
Lubię w tobie to, że tak pięknie potrafisz to ująć, nazwać, wytłumaczyć. Moja psychoterapia dużo mi dała, ale brakowało mi wypowiedzenia tego.
Wczoraj słuchając tego wykładu napisałam 3 wiersze o "Głęboko nieprzyjęta", "Wybrałam więź" i "Bez tożsamości"
Dziś je czytam i lecą mi łezki, przyjmuje to, zadawalacz jest moją częścią, dosłownie uratował mi życie. Jestem pewna, że gdyby nie on, dawno by mnie już nie było. Pewnie dlatego tak kurczowo się go trzymałam.
Dziękuję P.Marianko!❤🌹
Tak, tu w tym podkaście zobaczyłam i odnalazłam siebie
oraz wiele sytuacji z mojego dziecięcego życia, które idealnie wskazują i potwierdzają, że byłam
przez wiele lat takim ratownikiem.
♡ A teraz rozpoznałam kolejną
część mojej osobowości -- zadowalacza innych.
Moi rodzice rozwiedli się,
Kiedy miałam 11 lat.
♡ Dziś jako dojrzała kobieta,
mająca dorosłego syna i córkę
oraz 14- letniego wnuka,
mogę powiedzieć, że wiele dokonałam na tym polu mojego rozwoju osobistego i duchowego.
Ale nadal jest we mnie jeszcze
wiele tej części mnie, która...
"Tak Właśnie Ma" i Jest Tym
Zadowalaczem innych, kosztem
mnie samej.
Jestem Wdzięczna za Ten
Podkast na który trafiłam dziś,
wcale go nie szukając.
Ale to,że pojawił się dziś
może oznaczać, że byłam gotowa
na otwarcie ""Tych Drzwi"".
Drzwi Do Siebie Samej
♡ Dziękuję sobie.
♡ Dziękuję Tobie Marianko.
POZDRAWIAM SERDECZNIE!
Wszystkich Obecnych Tutaj
W Tej Społeczności!
Wszyscy Jesteśmy Połączeni
W Jednym Polu, W Jednej
Przestrzeni w Jednym Procesie
❤PROCESIE UZDRAWIANIA!❤
WOW Marianko, nigdy bym nie pomyslala ze jestem people pleaser'em a ten filmik tak mi otworzyl oczy. Dziekuje Ci bardzo , teraz juz wiem ze to nie tylko nieumiejetnosc odmawiania itp ale szereg innych zachowan.wielkie dzieki za ten material
Ja słucham i kurde, jestem zadowalaczem, w szpitalu będąc płakałam że wstydu że ważę za dużo a te pielęgniarki muszą mnie przenosić na łóżko 🫣
Ja już mam dość zadowalania jestem już tak wyczerpana i złużyta. A kiedy tego nie robię czuję ogromny strach . 😢
🌹❤💕 jak zawsze wdzięczność i podziw
Zycie to marzenie o milosci!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Marek
Cudowna młoda Kobieto (ja mam już 60 lat), masz taką wiedzę życiową jakbyś obserwowała ten świat i stosunki między ludźmi od 200 lat.
Dzięki że dzielisz się tą wiedzą, życzę Ci żeby wiele osób skorzystało z tej wiedzy.
Szkoda że tego nie uczą w szkole.
Ta wiedza pochodzi od Gabor Mate między innymi
A jak żyć przy takim człowieku, żeby mu pomóc to zauważać? Mam taką przyjaciółkę i to idzie coraz dalej, aż mam jej dość. Jaki we mnie jest mechanizm z kolei, który powoduje nerwa na tych zadowalaczy? Może to temat na nową audycję?
Serdecznie dziękuję❤
Wow dziękuję za Twój wpis , bo właśnie zrozumiałam a nie mogłam pojąć dlaczego moja babcia wyszła za mąż za dziadka chociaż jej się nie podobał a w dodatku nikt jej nie namawiał nie zmuszał i w ogóle nie było tematu....no tak ....ale skoro się oświadczył....to właśnie dotarło do mnie..
że potrzeba siły psychicznej aby odmówić....i tuż po wojnie wizja suknia...taniec bal
...mogły być wystarczające aby zdusić inne potrzeby i nie posłuchać siebie i za tym pójść mówiąc nie.
Już nie jestem.. Zadziało się.. I się ulało 😂👍
Nie wiem co powiedzieć tylko płakać mi się chce .... bo trafiłaś w samo sedno .... tylko życie z tym to nie życie tylko ciągły brak energii i zmęczenie😢
Serdecznie Dziękuję 💚
Dziękuję Marianko za ten odcinek. Trochę łez dziś poleciało i nie raz będę wracał pewnie do tego nagrania.
Od dłuższego czasu szukałem w sobie autentyczności. Czy moje decyzje są moje czy jednak są poprawne społecznie(ambitne okiem innych) i ktoś mnie poklepie po ramieniu.
Rola zadowalacza = brak swoich granic, brak odczuć z ciała, uczenie się przydatnych umiejętności, stawianie innych wyżej od siebie.
co do chorób autoimmunologicznych - to wszystko prawda. od 7 roku życia choruję na WZJ (to co Marianka). remisja-nawrót-remisja-nawrót i tak w kółko. dopiero jako późna nastolatka, gdy zaczęłam się trochę buntować, interesować samorozwojem, chillować - nadeszła najdłuższa w moim życiu, kilkuletnia remisja.
Odkad pamiętam jestem odbiciem tego jak czuje się rodzic w danym momencie aby ukoić ich samych i aby doszlo do ,,idealnej" zgody
Dziękuję ❤
Boże Marianko całe moje ostatnie 12 lat to właśnie to o czym mówisz. Moj maż moje trzy ciaże to people p...
Masakra ... jak sie z tego wyplątać?jak w końcu wykrzyczeć nie chce być z Tobą jesteś nie dla mnie! Zasługuje i potrzebuje kogoś innego?! 😢
Niesamowity wykład, nieziemsko potrzebna wiedza. Dziekuje.
Ja czytając tytuł "Zadowalacz " chociaż już byłam w stanie się interpretować jako taka osoba, miałam w głowie "no tak tak ty to zawsze taka dobra tylko chcesz żeby innym było dobrze a na siebie to nie patrzy " oczywiście w negatywnym wydźwięku
Dziękuję bardzo Marianna ❤ dzięki spotkaniom z Twoją wiedzą, przemyśleniami, nabieram przekonania, że może uda mi się odnaleźć siebie w gąszczu traum, któych nie uświadamiałam sobie, bo zpomniałam o sobie ...
Dziekuje❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤😂❤❤❤❤❤ ja to coraz kepiej rozumiem...przecieram oczy ze zdumienia....Marianno jestes taka pieknie madra ...❤
Dziękuję ❤za otworzenie mi oczu na moją sobę,że bycie za wszelką cenę miłą i pomocną a później wkurzoną na siebie to forma radzenia sobie w dzieciństwie, które słabo pamiętam. JESTEM BARDZO WDZIĘCZNA ZA TWOJE PODCASTY
Marianna jaką ja jestem zmęczona. Ja znam tego przyjaciela. Uh!
Dziekuje że w koncu mogę odpocząć!
Odpoczywam i ja. Oddycham.
Jestem w szoku że taki podcast trafił mi się tak szybko po premierze :) bardzo mądrze mówisz !!! Z ogromną przyjemnością bym przysiadł z tobą do dyskusji :) pozdrawiam !
Dziękuję
Dziękuję Marianko 🌻🌻🌻
Mam wrażenie,ze mówisz o mnie. Jestem mocno zmęczona skakaniem ponad własne siły
Dziękuję bardzo
Ojjj tak jestem bardzo czujna i "czytam" ludzi, ale na szczęście już nie zadowalam, jeżeli to mnie uwiera, gdyby nie terapia to pewnie dalej bym była w tym schemacie, ale tak jak wspomniałaś już jestem dorosłą kobietą, a nie tą małą dziewczynką, która musiała jakoś przetrwać
Dziękuję Ci za każdy jeden odcinek 🙂
Marianko, Twoja praca ma ogromną wartość. Dziękuję, że dzielisz się swoimi przemyśleniami, doświadczeniami i wiedzą, które gromadziłaś na przestrzeni lat - dzięki temu pomagasz wielu osobom zidentyfikować i oswoić sobie krzywdzący mechanizm, a następnie szukać rozwiązań.
Ta wiedza pochodzi między innymi od Gabor Mate
Dziękuję ślicznie ten podcast jest moim dopełnieniem terapii ❤️
Wiele mi to teraz wyjaśnia mój stan który próbuje okiełznać..
Dziękuję 😘
To również Ja… uczę się być w sobie i robić to co ja chcę :) i robię :) rozwód podarował mi wolność- dziękuję 😘
28:57 jak zobaczyłem tytuł to już wiedziałem że tu będzie dużo o mnie ;-) tak, ja tak samo byłem i jeszcze trochę jestem tym zadowalaczem - choć już długo z tym walczę, bardzo długo. To niedobra jest! ale jak piszę miły komentarz i się uśmiecham to mi się szczerze podoba ;-) Miałem inną sytuację w dzieciństwie - ojciec był na statku - ale na to samo wychodziło to co opowiedziałaś ;-) Na szczęście dorastając zrobiłem kilka razy srogi bunt ;D dzięki za odcineczek!
Dziękuję za Twoją historię ❤przytulam Cię mocno
Kiedys zadawalałam.....teraz już nie, i bez wyrzutów i bez poczucia winy, a stało się to za sprawą ciągłej pracy ze soba😊
❤ dziękuję. Uczę sie właśnie tej autentyczności 🤞🍀już czuje głos silniej. Mogę być sobą! 😃🤞🍀
Super podkast , scenariusze wzięte z mojego dzieciństwa.❤️❤️