Ja mam takie pytanie. Czy mogłaby Pani zrobić film na temat takich oto sytuacji: Dziecko faworyzuje jednego z rodziców na przykład mamę woli spędzać z nią czas, bawić się, chodzić na spacery itp natomiast tatę odrzuca. Jak mama wyjdzie dziecko płacze jak tata wyjdzie nie ma problemu. Może być również odwrotna sytuacja kiedy tata jest faworyzowany. Co zrobić jeśli ten drugi rodzic czuje się zazdrosny, ma poczucie że dla dziecka jest nie ważny, że może dziecko go nie kocha. Czuje się odrzucony. Co rodzice w takiej sytuacji powinni zrobić kiedy czują że zaczęli rywalizować o uwagę dziecka i czują na partnera/ partnerkę złość dlaczego dziecko ją/go kocha bardziej. Ogólnie chciałem zapytać o taką rywalizację dorosłych o dziecko. Sam nie mam dzieci, ale zauważyłem w towarzystwie,, że kiedy pojawia się małe dziecko to dorośli przestają rozmawiać ze sobą normalnie tylko cała rozmowa i zainteresowanie kręci się wokół dzieciaczka. Jeden przed drugim woła dziecko, próbuje się z nim bawić, brać na ręce. Z czego to wynika? Czy dziecko tego potrzebuje by wszyscy w towarzystwie się nim zajmowali czy są to jakieś niezaspokojone potrzeby dorosłych typu chciałabym mieć wnuka ale nie mam więc zajmując się dzieckiem podwyższa sobie poczucie własnej wartości czy raczej to jakiś mechanizm ewolucyjny by chronić najmłodsze osobniki w stadzie lub instynkt rodzicielski innych osób (oprócz rodziców)?
Zgadzam się we wszystkim, cenne słowa i rady. Mam jedno pytanie, co zrobić gdy przedszkole nie oferowało tygodniowej adaptacji, tylko jedną godzinę z rodzicem? Jak z takim dzieckiem pracować? Teoria jedno, ale rzeczywistość niestety okazuje się brutalniejsza.
Mi te informacje pomogły się uspokoić, poukladaly w glowie, zaufalam Panią w przedszkolu i adaptacja przeszła bez większych kryzysów. I niestety sprawdza się zasada im dłuższe pożegnanie, tym jest gorzej. Mam pytanie. Zaraz czeka mnie kolejna adaptacja, do żłobka tym razem. Co z tym fantem? Postępować podobnie jak przy przedszkolnej?
Bardzo dziękuję jak zawsze za pomoc. Rozsyłam wśród znajomych 😊
Dziękuję za ten cykl. Bardzo mi to pomógło.
Ja mam takie pytanie. Czy mogłaby Pani zrobić film na temat takich oto sytuacji: Dziecko faworyzuje jednego z rodziców na przykład mamę woli spędzać z nią czas, bawić się, chodzić na spacery itp natomiast tatę odrzuca. Jak mama wyjdzie dziecko płacze jak tata wyjdzie nie ma problemu. Może być również odwrotna sytuacja kiedy tata jest faworyzowany. Co zrobić jeśli ten drugi rodzic czuje się zazdrosny, ma poczucie że dla dziecka jest nie ważny, że może dziecko go nie kocha. Czuje się odrzucony. Co rodzice w takiej sytuacji powinni zrobić kiedy czują że zaczęli rywalizować o uwagę dziecka i czują na partnera/ partnerkę złość dlaczego dziecko ją/go kocha bardziej.
Ogólnie chciałem zapytać o taką rywalizację dorosłych o dziecko. Sam nie mam dzieci, ale zauważyłem w towarzystwie,, że kiedy pojawia się małe dziecko to dorośli przestają rozmawiać ze sobą normalnie tylko cała rozmowa i zainteresowanie kręci się wokół dzieciaczka. Jeden przed drugim woła dziecko, próbuje się z nim bawić, brać na ręce. Z czego to wynika? Czy dziecko tego potrzebuje by wszyscy w towarzystwie się nim zajmowali czy są to jakieś niezaspokojone potrzeby dorosłych typu chciałabym mieć wnuka ale nie mam więc zajmując się dzieckiem podwyższa sobie poczucie własnej wartości czy raczej to jakiś mechanizm ewolucyjny by chronić najmłodsze osobniki w stadzie lub instynkt rodzicielski innych osób (oprócz rodziców)?
Zgadzam się we wszystkim, cenne słowa i rady. Mam jedno pytanie, co zrobić gdy przedszkole nie oferowało tygodniowej adaptacji, tylko jedną godzinę z rodzicem? Jak z takim dzieckiem pracować? Teoria jedno, ale rzeczywistość niestety okazuje się brutalniejsza.
Mi te informacje pomogły się uspokoić, poukladaly w glowie, zaufalam Panią w przedszkolu i adaptacja przeszła bez większych kryzysów. I niestety sprawdza się zasada im dłuższe pożegnanie, tym jest gorzej. Mam pytanie. Zaraz czeka mnie kolejna adaptacja, do żłobka tym razem. Co z tym fantem? Postępować podobnie jak przy przedszkolnej?