Pani Agnieszko, Super by było jakby nagrała dla nas też coś o Pure O czyli OCD z nasileniem mysli natretnych i ruminacji myslowych, jest to bardzo cieżkie do diagnozy i leczenia, gdyz nie wysteuja tam kompulsje, czynosci natretne tylko obsesje, mysli. Bardzo cięzko się z tym pracuję.
Nie tylko po covidzie, to zmieniająca się rzeczywistość która pozwala mówić o emocjach i słabościach i o zdrowiu psychicznym. To stres życia codziennego, obawa o pracę i pieniądze na jedzenie, rozpadające się relacje. Przyczyn jest mnóstwo.
Moje OCD to bardzo silny lęk przed tym że jestem narcyzem lub psychopatą. Myśli o tym towarzyszą mi z niewielkimi przerwami każdego dnia od rana do nocy od półtora roku. Zastanawiam się czy jestem zaburzony, toksyczny, czy szkodzę innym ludziom. Analizuję każdą swoją myśl, słowo i emocję sprawdzając czy to na pewno nie związane z narcyzmem. Potrafię spędzać 10 godzin dziennie czytając o zaburzeniach osobowości próbując zweryfikować czy czy je mam. Np gdy ktoś mówi mi o czymś przykrym natychmiast przychodzą myśli ,,czy ja mam empatię, czy ja umiem współczuć?" W ostateczności trudno się wtedy skupić na doświadczeniu drugiego człowieka bo cała uwaga skupia się na obsesyjnym analiziwaniu i próbie weryfikacji. Wszyscy ludzie z mojego otoczenia mówią mi że jestem empatyczny, dobry dla nich i nie widzą we mnie takich cech, ale wtedy przychodzą myśli ,,a co jeśli po prostu umiem sprawiać dobre wrażenie, a jeśli to nie jest szczere?". Zastanawianie się czy czuję się lepszy niż inny, czy wymagam zbytniego podziwu, czy jestem w stanie przyjąć krytykę, czy zazdroszczę innym. Najgorsze są momenty kiedy rzeczywiście poczuję jakąś zazdrość o coś to wtedy mój umysł mówi mi że ja już na pewno jestem tym narcyzem, okropnym człowiekiem, że nie potrafię budować zdrowych relacji i będę krzywdził innych. Psycholog zapewniał mnie że nie mam żadnych zaburzeń osobowości, mimo to moje myśli mówią że mógł ich nie rozpoznać, a poza tym przecież narcyzi robią dobre wrażenie i potrafią udawać empatycznych. Najgorsze w tym jest to że to powoduje bardzo silny lęk, taki że na niczym innym nie potrafię się skupić, a jednocześnie mam poczucie że nigdy nie zyskam odpowiedniego stopnia zapewnienia który przyniesie ulgę. Nawet teraz pisząc to przyszła mi myśl ,,no pewnie, wmawiaj sobie że masz OCD. Prawda jest taka że jesteś zwykłym egoistycznym narcyzem który próbuje wmówić sobie że jest dobrym człowiekiem". Mam świadomość jak skrajnie irracjonalne to się wydaje, mało tego studiuję psychologię, w szczególności psychologię osobowości. Tak nie da się żyć.
Dziękujemy i prosimy o więcej filmików na kanale odnośnie tego zaburzenia, przede wszystkim - jak sobie radzić, jak sobie pomóc, jak wyleczyć się z tego zaburzenia itp. itd. Pozdrawiam !
W moim przypadku OCD było najłatwiejsze do pokonania. Raz czy dwa wystarczyło, żeby powiedziałem sobie "przecież to jest idiotyczne" i odpuszczało. Natomiast nawyki które trwały lata pozostały jako pamięć mięśniowa, tj kiedy wyłączam światło to napieprzam w przycisk jak zaczarowany zawsze seriami po 3 stuknięcia. Natomiast przy jakiejś głupiej myśli "pluję" w jeden z rogów w pokoju. Terapeuta powiedział mi, że to może być pamięć przodków kiedy to w ten sposób przeganiano złe duchy. Od tego czasu nawet jak mi się to przytrafi to już wiem dlaczego i nie przykładam wagi, ale tez to mi uzmysłowiło jak głęboko sięgają te schematy.
Mi bardzo doskwierają upały. Mam wrażenie że się gotuje i duszę. Boję się wyjść z domu, że coś mi się stanie i nie będzie pomocy. Boję się jechać do dziadka do szpitala bo jest w nim duszno pomimo, że będę w miejscu gdzie pomoc jest z każdej strony. Zaczęło mi się od 2012 kiedy zapowiadali koniec świata. Potem przy c19, potem przy sytuacji na Ukr, teraz przy wyjeździe w moje kochane Bieszczady, myślałem że uduszę się wchodząc pod górę gdzie kilka miesięcy temu nie miałem z tym problemu. Musiałem panicznie wracać do domu, w aucie jechaliśmy bez klimy ponieważ była awaria i czułem, że umrę w tym aucie z gorąca. Cały czas sobie próbuje tłumaczyć, że jest to irracjonalne bo przecież wszyscy wokół mnie żyją normalnie w tych samych sytuacjach, w których ja się znajduje. Zrobiłem wszystkie badania jestem zdrowy. Są chwile gdzie jest bardzo okej czuję się zrelaksowany i spokojny, zazwyczaj jest to wieczorem, najgorzej jest zaraz po obudzeniu się, myśl co będzie dzisiaj czy znowu będzie gorąco czy będzie mi duszno i próba kontroli sytuacji poprzez sprawdzanie prognoz pogody. Trzymajcie się wszyscy, damy radę wyjść z tego ! Trafiłem na kanał dzisiaj i czuję że zostanę na dłużej nawet kiedy skończy się moje cierpienie, żeby wracać świadomie do tego co było i się z tego śmiać.
Przechodzilem przez wiele z Pani przykładów, jakos udało sie z wiekszoscia poradzic. Ale przybieralo to mocne, hybrydowe formy😅 jeszcze bywaja lepsze i gorsze momenty i moze nawet zdecyduje sie porozmawiać z fachowcem, jak sie czas znajdzie. W jakis sposob pomocne jest dla mnie wrocic do tych filmow z konkretnymi przykladami i uswiadomic sobie ich absurd i powtarzalnosc u totalnie roznych ludzi. To pomaga ogarnac, że nie jest to jakkolwiek sensowne.
Ja mam problem z lękiem przed złamaniem prawa. Ciągle sprawdzam czy na pewno tego nie zrobiłam. Na przykład zwróciłam komuś uwagę, że zastawił przejście samochodem, to potem bałam się przez 2 miesiące, że mnie pozwie do sądu za pomówienie. Inny przykład: znalazłam czyjś dowód osobisty, oddałam go na policję, a teraz się boję, że zostanę posądzona że go ukradłam, mimo że mnie nie spisano, ale mogą mnie odnaleźć przez monitoring. Wiem, że to bez sensu... ale nie mogę uwolnić się od tych myśli. I tak na okrągło, jedna myśl mija, to pojawia się następna natrętna myśl.
Boję się jeździć samochodem poza konieczny rejon. Zrezygnuję z podróży jeśli wylot będzie z Warszawy w zimie(śnieg, napewno nie dam rady)- tylko Gdańsk. W samolocie tylko sektor abc, druga strona jest „mniej bezpieczna”🤦♀️
Ja mam tak, że kiedy się z kimś umówię na spotkanie, na dany dzień i godzinę to muszę przynajmniej kilka razy sprawdzić tą wiadomość (jeśli było to ustalane pisemnie) przed wyjściem, kilka razy po wyjściu z domu, przed wyjazdem w to miejsce i przed miejscem docelowym. Jakbym miała pomylić datę lub dotrzeć nie na tą godzinę co trzeba. Wtedy też tracę zaufanie do kalendarza w telefonie, literuje sobie słowo np P I Ą T E K, żeby mieć pewność, że to na pewno miał być piątek. Okropnie mi wstyd, bo często przez to ciągłe sprawdzanie i brak zaufania do siebie i otoczenia - po prostu się spóźniam. Najgorsze jest umawianie się TELEFONICZNIE. Brak możliwości potwierdzenia wzbudza niezłą panikę, a głupio byłoby dzwonić po raz kolejny z zapytaniem co gdzie i jak :p
No wiec moje objawy: -dyskomfort gdy idę po chodniku z duzymi plytkami chodnikowymi bo "raz nadeptuję na linie a raz nie". A tak nie może być. Musi byc prawidłowość. Czyli albo zawsze nadeptuję albo nigdy. Przez to jak wybieram trase spaceru to pod kątem "odpowiednich plytek" tzn nie takich "nieodpowidnich" przykladowo duzych kwadratowych tzn duzych po prostu
Moja nerwica dotyczy sprawdzania przed wyjściem z domu, też robię zdjęcia i w planach mam kupno kamerki. Przymus rytuału dotyczy też wielu czynności codziennych, np mycie i ubieranie musi być zgodne co do kolejności następujących po sobie czynności. Zastanawia mnie, czy OCD jako zapis traumy poprzedniego pokolenia może być dziedziczne w kodzie genetycznym. Moja babcia została w młodości wygnana ze swojej rodzinnej wsi i musiała ułożyć sobie życie sama z dziećmi w obcym wielkim dla niej miejsce. Kilka lat przed śmiercią miała demencję i wymagała całodobowej opieki, bo zostawiała odkręconą wodę i czajnik elektryczny stawiała na gazie. Moja ciocia (jej córka) też leczyła się na OCD w szpitalu. U mnie to odpaliło się po przeprowadzce do Warszawy i rozstaniu z pierwszy wieloletnim partnerem. Jakby jakiś program lęku się aktywował. Przestałam wierzyć swoim zmysłom.
@@Sunflower__333 Nigdy nie wykluczam dodatkowych wątków "traumy pokoleniowej", ale jeśli Babcia żyła w dużym lęku, przekazała lękowe wzorce córce, a córka swojej córce. Wyprowadzka i rozstanie są to dwie "duże" rzeczy w życiu podnoszące bardzo lęk, idealne do uaktywnienia objawów. Schemat pokazuję na tygodniu edukacji. Tam rozrysowuje schematy :)
19:30 Komunia na rękę w Kościele Katolickim została wprowadzona na zasadzie wyjątku od normy. Generalnie istniała we wczesnym Kościele, ale została zastąpiona przez postawę na klęcząco i do ust i to jest wciąż domyślna forma przyjmowania Eucharystii w Kościele Rzymskokatolickim. W Polsce rozpowszechniona jest jeszcze forma na stojąco i do ust.
Mam to swierdzone od 2022 roku oraz osobowość schizodalna.z tego co pamiętam to potrzeba rozmowy z psychologiem i psychiatry.psychistra wysyła do odpowiedniego szpitalu.
Ja zdzieram skórę z palców w zagłębieniu między kciukiem a palcem wskazującym. Od ponad roku nie mogę sobie z tym poradzić. Co się zagoi znów to samo do krwi. Myślę że to jest związane z pracą. Nerwy stres.
Najgorsze jest to, ze jesli OCD jest na zaawansowanym etapie, to objawia się przy każdej czynności dnia codziennego. Mogłabym godzinami siedzieć i opowiadać do czego zmusza ta choroba i jak durne te czynności mogą być. Pani psycholog, czy sądzi Pani, ze osoba z leczonym OCD może być dobrym psychologiem klinicznym?
Mam podejrzenie ocd I Sam jestem praktycznie pewien, że mam. Zawsze musi być równo, tzn jak np dotknę ściany prawą ręką to muszę też lewą i to w identyczny sposób (jak nie wyjdzie tak samo, to później prawą jak lewą i lewą jak prawą na początku), nadepne na coś lewa nogą, to muszę też prawą i to indeyycznie. Widzę coś po prawej? Muszę się obrócić, by było przez chwilę po lewej. Obroce się do tyłu przez lewe ramię? Muszę też przez prawe. Sprawiło to, że już prawie nie wychodzę na spacery, bo ciągle się obracam i cofam (by coś dotknąć), ze znajomymi tez rzadko. Moja przyjaciółka na szczęście w miarę to rozumie, ale dwie dziewczyny z którymi się czasem spotykamy to śmieszy, gdy im mowie, że muszę sobie "wyrownac". Moja matka tak samo, mówi, że mam tego przy niej nie robić i "pomyśl jak ludzie na ciebie patrzą". Do tego dochodzi ukochaną cyfra 3, czasem muszę umyć ręce 3 razy. boje się, że coś się stanie, np spadnę z mostu? Odliczam do 3 i tak w kółko. + Mam rsndomowe myśli nie wiadomo skąd, których totalnie nie chcę i zawsze się boję, że je powiem na głos. A gdy rozmawiam z psycholog pojawia mi się jeszcze "a co jeśli potrafi przeczytać moje myśli?". Muszę zawsze zamykać drzwi do łazienki bo inaczej "ktoś wejdzie do domu (przez okno?)", spać z otwartym oknem bo "inaczej się udusze". Czytając komentarze gdzieś, muszę je tak ustawić, by koniec ekranu czy cos tego typu nie najeżdżalo na żaden tekst. Opisy pod filmami na tt? Czytam często po parę razy, by miec pewność, że przeczytałem dobrze. Jak czytam ksiazki/cokolwiek i przeczytam źle jedno słowo albo się zatne - czytam całe zdanie/akapit od początku. To nie wszystko na pewno, ale to mi się teraz przypomniało. Strasznie mnie to meczy
Nie wiem czy to nerwica , ale już odwiedziłem tyle lekarzy (łącznie z psychiatrami )że już mam tego dość , do tej pory się męczę . A mam objaw psychosomatyczny, a mianowicie problem z wzięciem głębokiego oddechu, cały czas mam potrzebę wzięcia pełnego oddechu , którego przeważnie nie mogę wziąć , co za tym idzie ciągłe ziewanie i wtedy tylko odczuwam ulgę na jakiś krótki czas .
Miałam tak, teraz wiem że mam te nerwicę dzięki temu filmikowi, ale oddychałam ale odkąd zaczęłam leczyć nadciśnienie mogę nabrać oddech, byłam na kardiologicznym mam leki. Teraz czas leczyć nerwicę.
Trzaskanie drzwiami przez moich sasiadow wywoluje u mnie napad leku, obsesyjnie boje sie tego , kiedy nastepnym razem znowu pierdolna drzwiami.Uciekam z domu na dlugie spacery albo rower zeby tego nie slyszec, bo nie chce czuc strachu.
Cierpie na tą chorobe bardzo mocno, pojawia sie też takie coś że mam problem np jak kotś mmie dotknie 2 razy to każe zeby zrobił to 3 raz, albo jak wypowie jakies słowo dwa razy, tego samego dnia to dąże do tego żeby było trzy razy... męczy to strasznie, boje sie rozmawiac z ludzmi przez to.
A mnie najbardziej w******a gdy ktoś dużo mówi do mnie, zwłaszcza jakieś bzdury. I przez to unikam ludzi, i rozmów z ludźmi, bo z każdą sekundą czuję jak mi mózg puchnie, i że zaraz mni coś ro******i głowę od środka.
@@tandempsycholog a czy merytoryczny komentarz będzie wtedy jak powiem, że opowiada Pani o objawach OCD jakby Pani siedziała w barze na piwie? Bardzo mało profesjonalny przekaz...a już tekst o tym że objawy są nieważne ale w sumie ważne to jest totalny hit
@@P.G.T-pk1pi "Ale brednie", "opowiada Pani jakby siedziała w barze z piwem" - można wyrazić: "Nie odpowiada mi Pani styl mówienia". Tak, dobrze to powiedziałam i podtrzymuje ten paradoks - objawy (generalnie) nie są ważne, ale są całkiem istotne tylko w jednym aspekcie jeżeli chodzi o nerwicę.
Nie wiem jak mozna napisac tak krzywdzacy komentarz do osoby ktora pomaga bezinteresownie i z wielkim sercem ludziom miedzy innymi z zaburzeniami lekowymi, depresyjnymi itp. itd. Totalnie sie nie zgadzam z tym komentarzem, jako zywy przyklad osoby zmagajacej sie z zaburzeniem lekowym zawsze chetnie ogladam Pania Agnieszke i czerpie bardzo duzo cennej wiedzy dla siebie, pozdrawiam i zycze troche wiecej zyczliwosci
Pani Agnieszko, Super by było jakby nagrała dla nas też coś o Pure O czyli OCD z nasileniem mysli natretnych i ruminacji myslowych, jest to bardzo cieżkie do diagnozy i leczenia, gdyz nie wysteuja tam kompulsje, czynosci natretne tylko obsesje, mysli. Bardzo cięzko się z tym pracuję.
Po covidzie jest wysyp zaburzeń lękowych... Jak tylko się obronie i odbiore dyplom, biorę się do pracy
Nie tylko po covidzie, to zmieniająca się rzeczywistość która pozwala mówić o emocjach i słabościach i o zdrowiu psychicznym. To stres życia codziennego, obawa o pracę i pieniądze na jedzenie, rozpadające się relacje. Przyczyn jest mnóstwo.
Niesamowite 🤦♀️ mam tyle z wymienionych objawów. Żyje z diagnozą już lata. Terapia pomogła ale chętnie skorzystam z dodatkowych informacji
Moje OCD to bardzo silny lęk przed tym że jestem narcyzem lub psychopatą. Myśli o tym towarzyszą mi z niewielkimi przerwami każdego dnia od rana do nocy od półtora roku. Zastanawiam się czy jestem zaburzony, toksyczny, czy szkodzę innym ludziom. Analizuję każdą swoją myśl, słowo i emocję sprawdzając czy to na pewno nie związane z narcyzmem. Potrafię spędzać 10 godzin dziennie czytając o zaburzeniach osobowości próbując zweryfikować czy czy je mam. Np gdy ktoś mówi mi o czymś przykrym natychmiast przychodzą myśli ,,czy ja mam empatię, czy ja umiem współczuć?" W ostateczności trudno się wtedy skupić na doświadczeniu drugiego człowieka bo cała uwaga skupia się na obsesyjnym analiziwaniu i próbie weryfikacji. Wszyscy ludzie z mojego otoczenia mówią mi że jestem empatyczny, dobry dla nich i nie widzą we mnie takich cech, ale wtedy przychodzą myśli ,,a co jeśli po prostu umiem sprawiać dobre wrażenie, a jeśli to nie jest szczere?". Zastanawianie się czy czuję się lepszy niż inny, czy wymagam zbytniego podziwu, czy jestem w stanie przyjąć krytykę, czy zazdroszczę innym. Najgorsze są momenty kiedy rzeczywiście poczuję jakąś zazdrość o coś to wtedy mój umysł mówi mi że ja już na pewno jestem tym narcyzem, okropnym człowiekiem, że nie potrafię budować zdrowych relacji i będę krzywdził innych. Psycholog zapewniał mnie że nie mam żadnych zaburzeń osobowości, mimo to moje myśli mówią że mógł ich nie rozpoznać, a poza tym przecież narcyzi robią dobre wrażenie i potrafią udawać empatycznych. Najgorsze w tym jest to że to powoduje bardzo silny lęk, taki że na niczym innym nie potrafię się skupić, a jednocześnie mam poczucie że nigdy nie zyskam odpowiedniego stopnia zapewnienia który przyniesie ulgę. Nawet teraz pisząc to przyszła mi myśl ,,no pewnie, wmawiaj sobie że masz OCD. Prawda jest taka że jesteś zwykłym egoistycznym narcyzem który próbuje wmówić sobie że jest dobrym człowiekiem". Mam świadomość jak skrajnie irracjonalne to się wydaje, mało tego studiuję psychologię, w szczególności psychologię osobowości. Tak nie da się żyć.
Dziękujemy i prosimy o więcej filmików na kanale odnośnie tego zaburzenia, przede wszystkim - jak sobie radzić, jak sobie pomóc, jak wyleczyć się z tego zaburzenia itp. itd. Pozdrawiam !
@@ALICJA-o7q Mam zaplanowane jeszcze dwa :)
@@tandempsycholog Rewelacyjnie! Uwielbiam Pani przekaz, serdecznie pozdrawiam i nie moge doczekac sie juz warsztatow
W moim przypadku OCD było najłatwiejsze do pokonania. Raz czy dwa wystarczyło, żeby powiedziałem sobie "przecież to jest idiotyczne" i odpuszczało. Natomiast nawyki które trwały lata pozostały jako pamięć mięśniowa, tj kiedy wyłączam światło to napieprzam w przycisk jak zaczarowany zawsze seriami po 3 stuknięcia. Natomiast przy jakiejś głupiej myśli "pluję" w jeden z rogów w pokoju. Terapeuta powiedział mi, że to może być pamięć przodków kiedy to w ten sposób przeganiano złe duchy. Od tego czasu nawet jak mi się to przytrafi to już wiem dlaczego i nie przykładam wagi, ale tez to mi uzmysłowiło jak głęboko sięgają te schematy.
Mi bardzo doskwierają upały. Mam wrażenie że się gotuje i duszę. Boję się wyjść z domu, że coś mi się stanie i nie będzie pomocy. Boję się jechać do dziadka do szpitala bo jest w nim duszno pomimo, że będę w miejscu gdzie pomoc jest z każdej strony. Zaczęło mi się od 2012 kiedy zapowiadali koniec świata. Potem przy c19, potem przy sytuacji na Ukr, teraz przy wyjeździe w moje kochane Bieszczady, myślałem że uduszę się wchodząc pod górę gdzie kilka miesięcy temu nie miałem z tym problemu. Musiałem panicznie wracać do domu, w aucie jechaliśmy bez klimy ponieważ była awaria i czułem, że umrę w tym aucie z gorąca. Cały czas sobie próbuje tłumaczyć, że jest to irracjonalne bo przecież wszyscy wokół mnie żyją normalnie w tych samych sytuacjach, w których ja się znajduje. Zrobiłem wszystkie badania jestem zdrowy. Są chwile gdzie jest bardzo okej czuję się zrelaksowany i spokojny, zazwyczaj jest to wieczorem, najgorzej jest zaraz po obudzeniu się, myśl co będzie dzisiaj czy znowu będzie gorąco czy będzie mi duszno i próba kontroli sytuacji poprzez sprawdzanie prognoz pogody. Trzymajcie się wszyscy, damy radę wyjść z tego !
Trafiłem na kanał dzisiaj i czuję że zostanę na dłużej nawet kiedy skończy się moje cierpienie, żeby wracać świadomie do tego co było i się z tego śmiać.
Przechodzilem przez wiele z Pani przykładów, jakos udało sie z wiekszoscia poradzic. Ale przybieralo to mocne, hybrydowe formy😅 jeszcze bywaja lepsze i gorsze momenty i moze nawet zdecyduje sie porozmawiać z fachowcem, jak sie czas znajdzie. W jakis sposob pomocne jest dla mnie wrocic do tych filmow z konkretnymi przykladami i uswiadomic sobie ich absurd i powtarzalnosc u totalnie roznych ludzi. To pomaga ogarnac, że nie jest to jakkolwiek sensowne.
Bardzo dziękuję i pozdrawiam. Cieszę się że Pani wróciła.
Dluuugi urlop 😊
Ja też ❤😊
Ja mam problem z lękiem przed złamaniem prawa. Ciągle sprawdzam czy na pewno tego nie zrobiłam. Na przykład zwróciłam komuś uwagę, że zastawił przejście samochodem, to potem bałam się przez 2 miesiące, że mnie pozwie do sądu za pomówienie. Inny przykład: znalazłam czyjś dowód osobisty, oddałam go na policję, a teraz się boję, że zostanę posądzona że go ukradłam, mimo że mnie nie spisano, ale mogą mnie odnaleźć przez monitoring. Wiem, że to bez sensu... ale nie mogę uwolnić się od tych myśli. I tak na okrągło, jedna myśl mija, to pojawia się następna natrętna myśl.
❤ Jasne, całkowicie rozumiem.
Boję się jeździć samochodem poza konieczny rejon. Zrezygnuję z podróży jeśli wylot będzie z Warszawy w zimie(śnieg, napewno nie dam rady)- tylko Gdańsk. W samolocie tylko sektor abc, druga strona jest „mniej bezpieczna”🤦♀️
Ja mam tak, że kiedy się z kimś umówię na spotkanie, na dany dzień i godzinę to muszę przynajmniej kilka razy sprawdzić tą wiadomość (jeśli było to ustalane pisemnie) przed wyjściem, kilka razy po wyjściu z domu, przed wyjazdem w to miejsce i przed miejscem docelowym. Jakbym miała pomylić datę lub dotrzeć nie na tą godzinę co trzeba.
Wtedy też tracę zaufanie do kalendarza w telefonie, literuje sobie słowo np P I Ą T E K, żeby mieć pewność, że to na pewno miał być piątek.
Okropnie mi wstyd, bo często przez to ciągłe sprawdzanie i brak zaufania do siebie i otoczenia - po prostu się spóźniam.
Najgorsze jest umawianie się TELEFONICZNIE. Brak możliwości potwierdzenia wzbudza niezłą panikę, a głupio byłoby dzwonić po raz kolejny z zapytaniem co gdzie i jak :p
Całkowicie rozumiem ❤
Mam dokładnie tak samo
Aż się uśmiechnęłam czytając, że literujesz dzień tygodnia, myślałam, że tylko ja tak mam 😄🤦♀️
@@mrsbreeze2525 no to co, miłego P O N I E D Z I A L K U 🤝
No wiec moje objawy:
-dyskomfort gdy idę po chodniku z duzymi plytkami chodnikowymi bo "raz nadeptuję na linie a raz nie". A tak nie może być. Musi byc prawidłowość. Czyli albo zawsze nadeptuję albo nigdy. Przez to jak wybieram trase spaceru to pod kątem "odpowiednich plytek" tzn nie takich "nieodpowidnich" przykladowo duzych kwadratowych tzn duzych po prostu
Moja nerwica dotyczy sprawdzania przed wyjściem z domu, też robię zdjęcia i w planach mam kupno kamerki. Przymus rytuału dotyczy też wielu czynności codziennych, np mycie i ubieranie musi być zgodne co do kolejności następujących po sobie czynności.
Zastanawia mnie, czy OCD jako zapis traumy poprzedniego pokolenia może być dziedziczne w kodzie genetycznym. Moja babcia została w młodości wygnana ze swojej rodzinnej wsi i musiała ułożyć sobie życie sama z dziećmi w obcym wielkim dla niej miejsce. Kilka lat przed śmiercią miała demencję i wymagała całodobowej opieki, bo zostawiała odkręconą wodę i czajnik elektryczny stawiała na gazie. Moja ciocia (jej córka) też leczyła się na OCD w szpitalu. U mnie to odpaliło się po przeprowadzce do Warszawy i rozstaniu z pierwszy wieloletnim partnerem. Jakby jakiś program lęku się aktywował. Przestałam wierzyć swoim zmysłom.
@@Sunflower__333 Nigdy nie wykluczam dodatkowych wątków "traumy pokoleniowej", ale jeśli Babcia żyła w dużym lęku, przekazała lękowe wzorce córce, a córka swojej córce. Wyprowadzka i rozstanie są to dwie "duże" rzeczy w życiu podnoszące bardzo lęk, idealne do uaktywnienia objawów. Schemat pokazuję na tygodniu edukacji. Tam rozrysowuje schematy :)
19:30 Komunia na rękę w Kościele Katolickim została wprowadzona na zasadzie wyjątku od normy. Generalnie istniała we wczesnym Kościele, ale została zastąpiona przez postawę na klęcząco i do ust i to jest wciąż domyślna forma przyjmowania Eucharystii w Kościele Rzymskokatolickim. W Polsce rozpowszechniona jest jeszcze forma na stojąco i do ust.
Mam to swierdzone od 2022 roku oraz osobowość schizodalna.z tego co pamiętam to potrzeba rozmowy z psychologiem i psychiatry.psychistra wysyła do odpowiedniego szpitalu.
U mnie to jest bardziej sprawdzanie czy rzeczy wyciągnąłem z kontaku czy chwytanie za klamkę wiele razy.
Mysle że chodzenie w specyficzny sposób.
Ja zdzieram skórę z palców w zagłębieniu między kciukiem a palcem wskazującym. Od ponad roku nie mogę sobie z tym poradzić. Co się zagoi znów to samo do krwi. Myślę że to jest związane z pracą. Nerwy stres.
Najgorsze jest to, ze jesli OCD jest na zaawansowanym etapie, to objawia się przy każdej czynności dnia codziennego. Mogłabym godzinami siedzieć i opowiadać do czego zmusza ta choroba i jak durne te czynności mogą być. Pani psycholog, czy sądzi Pani, ze osoba z leczonym OCD może być dobrym psychologiem klinicznym?
Mam podejrzenie ocd I Sam jestem praktycznie pewien, że mam. Zawsze musi być równo, tzn jak np dotknę ściany prawą ręką to muszę też lewą i to w identyczny sposób (jak nie wyjdzie tak samo, to później prawą jak lewą i lewą jak prawą na początku), nadepne na coś lewa nogą, to muszę też prawą i to indeyycznie. Widzę coś po prawej? Muszę się obrócić, by było przez chwilę po lewej. Obroce się do tyłu przez lewe ramię? Muszę też przez prawe. Sprawiło to, że już prawie nie wychodzę na spacery, bo ciągle się obracam i cofam (by coś dotknąć), ze znajomymi tez rzadko. Moja przyjaciółka na szczęście w miarę to rozumie, ale dwie dziewczyny z którymi się czasem spotykamy to śmieszy, gdy im mowie, że muszę sobie "wyrownac". Moja matka tak samo, mówi, że mam tego przy niej nie robić i "pomyśl jak ludzie na ciebie patrzą". Do tego dochodzi ukochaną cyfra 3, czasem muszę umyć ręce 3 razy. boje się, że coś się stanie, np spadnę z mostu? Odliczam do 3 i tak w kółko. + Mam rsndomowe myśli nie wiadomo skąd, których totalnie nie chcę i zawsze się boję, że je powiem na głos. A gdy rozmawiam z psycholog pojawia mi się jeszcze "a co jeśli potrafi przeczytać moje myśli?". Muszę zawsze zamykać drzwi do łazienki bo inaczej "ktoś wejdzie do domu (przez okno?)", spać z otwartym oknem bo "inaczej się udusze". Czytając komentarze gdzieś, muszę je tak ustawić, by koniec ekranu czy cos tego typu nie najeżdżalo na żaden tekst. Opisy pod filmami na tt? Czytam często po parę razy, by miec pewność, że przeczytałem dobrze. Jak czytam ksiazki/cokolwiek i przeczytam źle jedno słowo albo się zatne - czytam całe zdanie/akapit od początku.
To nie wszystko na pewno, ale to mi się teraz przypomniało. Strasznie mnie to meczy
Nie wiem czy to nerwica , ale już odwiedziłem tyle lekarzy (łącznie z psychiatrami )że już mam tego dość , do tej pory się męczę . A mam objaw psychosomatyczny, a mianowicie problem z wzięciem głębokiego oddechu, cały czas mam potrzebę wzięcia pełnego oddechu , którego przeważnie nie mogę wziąć , co za tym idzie ciągłe ziewanie i wtedy tylko odczuwam ulgę na jakiś krótki czas .
Na bank to nerwica.
Nie chciałabym się wypowiadać, nie mając pełnego wywiadu.
Mg
Miałam tak, teraz wiem że mam te nerwicę dzięki temu filmikowi, ale oddychałam ale odkąd zaczęłam leczyć nadciśnienie mogę nabrać oddech, byłam na kardiologicznym mam leki. Teraz czas leczyć nerwicę.
Nie moge miec ciuchów z napisami. Plus tez nie moge dotykac napisow.
Trzaskanie drzwiami przez moich sasiadow wywoluje u mnie napad leku, obsesyjnie boje sie tego , kiedy nastepnym razem znowu pierdolna drzwiami.Uciekam z domu na dlugie spacery albo rower zeby tego nie slyszec, bo nie chce czuc strachu.
j a mam wszystkie objawy
Cierpie na tą chorobe bardzo mocno, pojawia sie też takie coś że mam problem np jak kotś mmie dotknie 2 razy to każe zeby zrobił to 3 raz, albo jak wypowie jakies słowo dwa razy, tego samego dnia to dąże do tego żeby było trzy razy... męczy to strasznie, boje sie rozmawiac z ludzmi przez to.
🤗❤
A mnie najbardziej w******a gdy ktoś dużo mówi do mnie, zwłaszcza jakieś bzdury. I przez to unikam ludzi, i rozmów z ludźmi, bo z każdą sekundą czuję jak mi mózg puchnie, i że zaraz mni coś ro******i głowę od środka.
Muzyka w tle przeszkadza czy tylko mnie?
To akurat efekt nerwicy lękowej.
OCD
Witam.Czy na tym webinarze trzeba być obecną online czy można odsłuchać póżniej?
@@Jolar13 Spotkania będę nagrywane, można odsłuchać później :)
Ja zupełnie nie wiem jak podejść do OCD religijnego
@@tevijei8842 Zostawiamy objawy w spokoju. Monitorujemy lęk. Dużo więcej będzie na tygodniu edukacji o nerwicy. Serdecznie polecam.
Ale brednie
@@P.G.T-pk1pi Bardzo wartościowy i merytoryczny dla mnie komentarz.
@@tandempsycholog a czy merytoryczny komentarz będzie wtedy jak powiem, że opowiada Pani o objawach OCD jakby Pani siedziała w barze na piwie? Bardzo mało profesjonalny przekaz...a już tekst o tym że objawy są nieważne ale w sumie ważne to jest totalny hit
@@P.G.T-pk1pi "Ale brednie", "opowiada Pani jakby siedziała w barze z piwem" - można wyrazić: "Nie odpowiada mi Pani styl mówienia". Tak, dobrze to powiedziałam i podtrzymuje ten paradoks - objawy (generalnie) nie są ważne, ale są całkiem istotne tylko w jednym aspekcie jeżeli chodzi o nerwicę.
Nie wiem jak mozna napisac tak krzywdzacy komentarz do osoby ktora pomaga bezinteresownie i z wielkim sercem ludziom miedzy innymi z zaburzeniami lekowymi, depresyjnymi itp. itd. Totalnie sie nie zgadzam z tym komentarzem, jako zywy przyklad osoby zmagajacej sie z zaburzeniem lekowym zawsze chetnie ogladam Pania Agnieszke i czerpie bardzo duzo cennej wiedzy dla siebie, pozdrawiam i zycze troche wiecej zyczliwosci
Dziękujemy za komentarz dla zasięgów 💚