chciałam jeszcze dodać odnośnie starszego pokolenia że kiedyś rzeczy były wielorazowego użytku, meble kupowało się raz na kilkadziesiąt lat a jedna reklamówka służyła kilka miesięcy. To był minimalizm i ekologia bo produkty były pochodzenia naturalnego a teraz wszystko jest z plastiku i sztuczne. Pamiętam swoją pierwszą pralkę, służyła mi 20 lat a teraz po 5 latach jak dobrze trafię muszę wymienić na nową. To samo z innymi rzeczami AGD. A kto dziś ceruje skarpetki? Kupuje się nowe a stare wyrzuca. Kiedyś nie do pomyślenia, moja mama skrzętnie cerowała dziury i nosiło się dalej. W domach nie było zbędnych rzeczy, wszystkie miały swoje przeznaczenie i były wykorzystywane.
A co jeśli skarpety przecierają się do zera na piętach? Dziury np na palcu zdążają mi się raz na rok max. Nie widzę szans chodzenia w skarpetach cerowanych na piętach (niewygoda, odciski)
I tu dochodzimy do sedna...kiedys producenci robili czy to sprzet agd czy to auta czy ubrania tak zeby bylo trwale I na lata. Dzis sie robi tak zeby po gwarancji padlo bo przyjda po nowe. Albo po czesci
Moja lekcja dotycząca minimalizmu to: minimalizm nie musi być nudny. Nie musi ograniczać się tylko do szarego, czarnego i białego. Ważne by czuć się ( jeżeli chodzi o ubrania) dobrze w tym, co się nosi. A otoczenie tworzyć tak, by nam odpowiadało. Jeżeli przykładowo ktoś lubi kolor zielony, to dlaczego ma z niego rezygnować. Paleta barw jest nieograniczona, a minimalizm „nie zakazuje” używania innych kolorów niż te podstawowe, które głównie się z nim kojarzą. Minimalizm wcale nie musi być ograniczający wbrew pozorom, ale może znacznie pomóc w uporządkowaniu przestrzeni i swoich własnych preferencji, co do posiadanych rzeczy.
nie wszyscy seniorzy to zbieracze, fakt- w mojej rodzinie jestem wyjątkiem. Teściowa, szwagierka to tyle nagromadziły rzeczy że jakby przyszło to wszystko wywieźć to zebrałoby się parę ciężarówek. Ja już od kilku lat staram się ograniczać zakupy, nie jest to łatwe bo wokół wylewa sie na nas masa reklam i pokus. Zewsząd krzyczą kup to kup tamto, nasze pokolenie 30-40 lat temu żyło bez 90% rzeczy które są dziś dostępne, a większość w ogóle nie było jeszcze wymyślonych. Ja sobie wyznaczyłam za cel kupować tylko to co niezbędne bo już za mną etap posiadania wszystkiego tylko aby daną rzecz mieć. Odkryłam to już ze 20 lat temu kiedy zakupy przestały sprawiać mi przyjemność a zakupiona rzecz zamiast cieszyć wywoływała frustrację i złość. Tak, to emocje nami rządzą podczas zakupów i to jest trudne do opanowania. Teraz moja dorosła córka jest w sidłach konsumpcjonizmu i czasami próbuję jej podpowiedzieć aby trochę zastanowiła się nad swoimi wyborami zakupowymi ale na razie bez efektu. Bo przecież to jest proste, jak nie kupisz to nie masz co wyrzucać i problem z głowy. No nie, trochę jednak skomplikowane🤫🤫
O ja mam właśnie jak Ci staruszkowie, o których wspominasz :) W tym roku po przeprowadzce rzeczywiście staram się zużywać produkty i rzeczy, które mam i dopiero po wyrzuceniu kupić następną. W ubiegłym roku zrobiłam sobie low-buy year. Po tych dwóch eksperymentach :) widzę, że według mnie odgracanie (w rozumieniu pozbywania się rzeczy) jest ostatnim potrzebnym etapem w obszarze minimalizmu.
Super,że wróciłaś ❤ Bardzo fajne podsumowanie tematu, mam podobne odczucia co Ty po tych 3-4 latach, odkąd stopniowo wprowadziłam minimalizm w swoje życie 👌 To była jedna z najlepszych decyzji w moim życiu 👌
Ja muszę się ograniczać w kupowaniu odzieży używanej. Ostatnio chodzilam i mierzyłam kurtki, a potem mówię do męża, po co mi kolejna kurtka na zimę.? Przecież mam kilka, i nie potrzebuje. Na zakupy spożywcze chodze z listą zakupów. Ostatnio musiałam kupić odkurzacz bo. Niestety mój odkurzacz miał trzy lata i się popsuł a teraz sprzęt szybko się psuje 😢uwielbiam minimalizm i moja szafa jest pusta praktycznie, bo bardzo dużo ciuchów wydalam. Po dzieciach też oddaje znajomej która jest zadowolona i ja też. Mam uporządkowany strych, garaż, szafki kuchenne bo nie mam rzeczy w nadmiarze. Moje dzieci też nie są wymagające 😅
Tak słucham twoich rad i mam taką rozkmine, ja jestem minimalistka i nie stałam się nią pod wpływem mody, czy nagłośnienia tematu ( co rusz ludzie wypychają jakiś temat w internecie - czy to odżywiania, ćwiczeń, stylu życia, ubioru, i t.d i t.p) To u mnie wynikło samo , naturalnie, dopiero później jak ten styl życia stał się nagłośniony dopasowalam go do siebie, wcześniej nie zastanawialam się. Po prostu lubiłam mniej, żyłam oszczędnie lubiłam porządek, pedantyzm to moje drugie imię. Generalnie chcę powiedzieć że minimalizmu chyba nie da się nauczyć, jeśli ktoś nie czuję to nie wiem czy jest sens uczyć kogoś bycia minimalistą. Tak jak właśnie głosisz minimalizm to styl życia, proces.. Minimalista nie zastanawia się, on wewnętrznie czuję, kiedy i co powinien sprzątnąć, jak się ubrać jak urządzić.. Więc dla mnie i chyba każdego minimalisty, to o czym mówisz jest takie oczywiste jak deszcz na jesieni .
Dla niektórych jest oczywiste, dla innych nie. Ja nauczyłam się minimalizmu i nauczyłam się dbać o dom i sprzątać. Kiedyś będąc nastolatka miałam zagracony pokój, mnóstwo bibelotów i niepotrzebnych rzeczy. Na studiach również. Dopiero później na amerykańskich filmikach dowiadywałam się co to minimalizm i jak ułatwić sobie życie. Pozbyłam się wielu rzeczy, zostawiajac to co potrzebne. Był to proces odgracania życia. Dziś mając swój dom i dzieci jestem w stanie bez problemu ogarniać swoją przestrzeń, a minimalizm mi w tym bardzo pomógł. Wszyscy z rodziny gdy przyjeżdzają dziwią się ze przy dzieciach taki porządek 😊 Więc owszem można się tego nauczyć i dla niektórych może być to proces.
Jestem w trakcie pozbywania się niepotrzebnych rzeczy . Oj tak odgracanie jest sztuką niełatwą ale nagrodą będzie mniej rzeczy i łatwiejsze utrzymanie porządku .
Zawsze podświadomie dążyłam do minimalizmu. Najcięższa lekcja było dla mnie jednak praca nad tym co jest moja zachcianka a co faktyczną potrzebą. Czuję się bombardowana przez rekalamy lub osoby które mówią mi nawet czego potrzebuje aby być minimalistka się że wcale tego nie potrzebuje. Btw. Bardzo przyjemnie się Ciebie słucha. Proszę o więcej.
Nie dziwię się, bo dla większość z nas jest to trudne. Czasami nawet nie do końca świadomie wyszukujemy sobie argumenty, które utwierdzą nas w przekonaniu, że to „coś” jest nam potrzebne.
Ja od roku pozbywam się swoim nagromadzonych rzeczy. Niestety jestem typ chomika co wszystko zbierał. Ciężko mi się tego pozbywa. Aha praktycznie wszystko sprzedaje, od starych czasopism po np. Stary laktator na części. Oczywiście nie jest to łatwe. Jakiś czas temu zacząłem sprzedawać swoje zbiory znaczkow pocztowych. I tu lipa, bo sprzedałem trochę ok 200 sztuk. A na następny dzień miałem taką depresję, że zaraz kupiłem nowe. I z tym mam ciężko.
Jeszcze nigdy tak szybko nie kliknelam na film ! super ze jestes i ze wrociliscie z podrozy mam nadzieje cali i zdrowi ! Jak Monte tesknil ? I czy trafiliscie na ladna pogode podczas stopu w Angli ? VAN tez dotarl caly ? Pozdrawima Was cieplutko ❤❤❤❤❤
Wszyscy cali i zdrowi, łącznie z vanem, którego właśnie dzisiaj Paweł dowiózł do domu. Monte ucieszona o szczęśliwa, że ma więcej człowieków do głaskania😆ja nadrabiam zaległości, wiec będzie wygłaskana i wycałowana za wsze czasy😅
chciałam jeszcze dodać odnośnie starszego pokolenia że kiedyś rzeczy były wielorazowego użytku, meble kupowało się raz na kilkadziesiąt lat a jedna reklamówka służyła kilka miesięcy. To był minimalizm i ekologia bo produkty były pochodzenia naturalnego a teraz wszystko jest z plastiku i sztuczne. Pamiętam swoją pierwszą pralkę, służyła mi 20 lat a teraz po 5 latach jak dobrze trafię muszę wymienić na nową. To samo z innymi rzeczami AGD. A kto dziś ceruje skarpetki? Kupuje się nowe a stare wyrzuca. Kiedyś nie do pomyślenia, moja mama skrzętnie cerowała dziury i nosiło się dalej. W domach nie było zbędnych rzeczy, wszystkie miały swoje przeznaczenie i były wykorzystywane.
ponczochy oddawało sie do punktów reperacji😬
A co jeśli skarpety przecierają się do zera na piętach? Dziury np na palcu zdążają mi się raz na rok max. Nie widzę szans chodzenia w skarpetach cerowanych na piętach (niewygoda, odciski)
I tu dochodzimy do sedna...kiedys producenci robili czy to sprzet agd czy to auta czy ubrania tak zeby bylo trwale I na lata. Dzis sie robi tak zeby po gwarancji padlo bo przyjda po nowe. Albo po czesci
Moja lekcja dotycząca minimalizmu to: minimalizm nie musi być nudny. Nie musi ograniczać się tylko do szarego, czarnego i białego. Ważne by czuć się ( jeżeli chodzi o ubrania) dobrze w tym, co się nosi. A otoczenie tworzyć tak, by nam odpowiadało. Jeżeli przykładowo ktoś lubi kolor zielony, to dlaczego ma z niego rezygnować. Paleta barw jest nieograniczona, a minimalizm „nie zakazuje” używania innych kolorów niż te podstawowe, które głównie się z nim kojarzą. Minimalizm wcale nie musi być ograniczający wbrew pozorom, ale może znacznie pomóc w uporządkowaniu przestrzeni i swoich własnych preferencji, co do posiadanych rzeczy.
nie wszyscy seniorzy to zbieracze, fakt- w mojej rodzinie jestem wyjątkiem. Teściowa, szwagierka to tyle nagromadziły rzeczy że jakby przyszło to wszystko wywieźć to zebrałoby się parę ciężarówek. Ja już od kilku lat staram się ograniczać zakupy, nie jest to łatwe bo wokół wylewa sie na nas masa reklam i pokus. Zewsząd krzyczą kup to kup tamto, nasze pokolenie 30-40 lat temu żyło bez 90% rzeczy które są dziś dostępne, a większość w ogóle nie było jeszcze wymyślonych. Ja sobie wyznaczyłam za cel kupować tylko to co niezbędne bo już za mną etap posiadania wszystkiego tylko aby daną rzecz mieć. Odkryłam to już ze 20 lat temu kiedy zakupy przestały sprawiać mi przyjemność a zakupiona rzecz zamiast cieszyć wywoływała frustrację i złość. Tak, to emocje nami rządzą podczas zakupów i to jest trudne do opanowania. Teraz moja dorosła córka jest w sidłach konsumpcjonizmu i czasami próbuję jej podpowiedzieć aby trochę zastanowiła się nad swoimi wyborami zakupowymi ale na razie bez efektu. Bo przecież to jest proste, jak nie kupisz to nie masz co wyrzucać i problem z głowy. No nie, trochę jednak skomplikowane🤫🤫
Milo Cie widziec po dlugiej przerwie :)
Jestem kobietą po 50-tce ,ale bardzo lubię Cię słuchać, jestem pod wrażeniem Twojej inteligencji, słuchając Ciebie dużo się uczę.
O ja mam właśnie jak Ci staruszkowie, o których wspominasz :) W tym roku po przeprowadzce rzeczywiście staram się zużywać produkty i rzeczy, które mam i dopiero po wyrzuceniu kupić następną. W ubiegłym roku zrobiłam sobie low-buy year. Po tych dwóch eksperymentach :) widzę, że według mnie odgracanie (w rozumieniu pozbywania się rzeczy) jest ostatnim potrzebnym etapem w obszarze minimalizmu.
Czekałam i wchodziłam na ten kanał tyle razy żeby posłuchać czegoś świeżego i ze spokojnym spojrzeniem w minimalizm ❤️🤗
❤
Super,że wróciłaś ❤ Bardzo fajne podsumowanie tematu, mam podobne odczucia co Ty po tych 3-4 latach, odkąd stopniowo wprowadziłam minimalizm w swoje życie 👌 To była jedna z najlepszych decyzji w moim życiu 👌
Moją przygodę z minimalizmem zaczęłam słuchając Pani filmików, cieszę się z powrotu😊
Bardzo mnie to cieszy😊
Super podsumowanie 🙏 Jestem cały czas w procesie minimalizmu 😉
Super, ze wróciłaś :) pozdrawiam!
Dobrze Cię widzieć. Cieszę się, że wróciliście szczęśliwie 😘
Kto testował BIOTAD PLUS?💪💪
ooo dobrze Cię znowu widzieć w tej odsłonie :-) jak zwykle zapowiada się ciekawy materiał
Cieszę się, że wróciłaś...😊
Dobrze że jesteś ❤
Bardzo miło Cię widzieć😊
Tęskniłam ❤😊
Świetnie że znowu będziesz nagrywać filmy 😉 pozdrawiam
Ja muszę się ograniczać w kupowaniu odzieży używanej. Ostatnio chodzilam i mierzyłam kurtki, a potem mówię do męża, po co mi kolejna kurtka na zimę.? Przecież mam kilka, i nie potrzebuje. Na zakupy spożywcze chodze z listą zakupów. Ostatnio musiałam kupić odkurzacz bo. Niestety mój odkurzacz miał trzy lata i się popsuł a teraz sprzęt szybko się psuje 😢uwielbiam minimalizm i moja szafa jest pusta praktycznie, bo bardzo dużo ciuchów wydalam. Po dzieciach też oddaje znajomej która jest zadowolona i ja też. Mam uporządkowany strych, garaż, szafki kuchenne bo nie mam rzeczy w nadmiarze. Moje dzieci też nie są wymagające 😅
Tak słucham twoich rad i mam taką rozkmine, ja jestem minimalistka i nie stałam się nią pod wpływem mody, czy nagłośnienia tematu ( co rusz ludzie wypychają jakiś temat w internecie - czy to odżywiania, ćwiczeń, stylu życia, ubioru, i t.d i t.p) To u mnie wynikło samo , naturalnie, dopiero później jak ten styl życia stał się nagłośniony dopasowalam go do siebie, wcześniej nie zastanawialam się. Po prostu lubiłam mniej, żyłam oszczędnie lubiłam porządek, pedantyzm to moje drugie imię. Generalnie chcę powiedzieć że minimalizmu chyba nie da się nauczyć, jeśli ktoś nie czuję to nie wiem czy jest sens uczyć kogoś bycia minimalistą. Tak jak właśnie głosisz minimalizm to styl życia, proces.. Minimalista nie zastanawia się, on wewnętrznie czuję, kiedy i co powinien sprzątnąć, jak się ubrać jak urządzić.. Więc dla mnie i chyba każdego minimalisty, to o czym mówisz jest takie oczywiste jak deszcz na jesieni .
Dla niektórych jest oczywiste, dla innych nie. Ja nauczyłam się minimalizmu i nauczyłam się dbać o dom i sprzątać. Kiedyś będąc nastolatka miałam zagracony pokój, mnóstwo bibelotów i niepotrzebnych rzeczy. Na studiach również. Dopiero później na amerykańskich filmikach dowiadywałam się co to minimalizm i jak ułatwić sobie życie. Pozbyłam się wielu rzeczy, zostawiajac to co potrzebne. Był to proces odgracania życia. Dziś mając swój dom i dzieci jestem w stanie bez problemu ogarniać swoją przestrzeń, a minimalizm mi w tym bardzo pomógł. Wszyscy z rodziny gdy przyjeżdzają dziwią się ze przy dzieciach taki porządek 😊 Więc owszem można się tego nauczyć i dla niektórych może być to proces.
ale ładna ta Marcelina heh kto jest na tak kciuk w górę :)
Minimalizm emocji polecam 😂
Jestem w trakcie pozbywania się niepotrzebnych rzeczy . Oj tak odgracanie jest sztuką niełatwą ale nagrodą będzie mniej rzeczy i łatwiejsze utrzymanie porządku .
To prawda, ale zwykle jak coś jest trudne, to rezultaty wynagradzają;)
Zawsze podświadomie dążyłam do minimalizmu. Najcięższa lekcja było dla mnie jednak praca nad tym co jest moja zachcianka a co faktyczną potrzebą. Czuję się bombardowana przez rekalamy lub osoby które mówią mi nawet czego potrzebuje aby być minimalistka się że wcale tego nie potrzebuje. Btw. Bardzo przyjemnie się Ciebie słucha. Proszę o więcej.
Nie dziwię się, bo dla większość z nas jest to trudne. Czasami nawet nie do końca świadomie wyszukujemy sobie argumenty, które utwierdzą nas w przekonaniu, że to „coś” jest nam potrzebne.
Ja od roku pozbywam się swoim nagromadzonych rzeczy. Niestety jestem typ chomika co wszystko zbierał. Ciężko mi się tego pozbywa. Aha praktycznie wszystko sprzedaje, od starych czasopism po np. Stary laktator na części. Oczywiście nie jest to łatwe. Jakiś czas temu zacząłem sprzedawać swoje zbiory znaczkow pocztowych. I tu lipa, bo sprzedałem trochę ok 200 sztuk. A na następny dzień miałem taką depresję, że zaraz kupiłem nowe. I z tym mam ciężko.
Jeszcze nigdy tak szybko nie kliknelam na film ! super ze jestes i ze wrociliscie z podrozy mam nadzieje cali i zdrowi ! Jak Monte tesknil ? I czy trafiliscie na ladna pogode podczas stopu w Angli ? VAN tez dotarl caly ? Pozdrawima Was cieplutko ❤❤❤❤❤
Wszyscy cali i zdrowi, łącznie z vanem, którego właśnie dzisiaj Paweł dowiózł do domu. Monte ucieszona o szczęśliwa, że ma więcej człowieków do głaskania😆ja nadrabiam zaległości, wiec będzie wygłaskana i wycałowana za wsze czasy😅
Fajna bluzka, można wiedzieć skąd?
Kupiłam ją w trakcie podróży po Argentynie w jakimś małym butiku.
Witaj❤ a czy 30ci lekcji na 30ste urodziny będzie miało kontynuacje😊?
Chciałbym wrócić do tej serii, ale nie wiem kiedy dokładnie coś się pojawi:)
Małe metraże, na ktore młodych Polaków stać niezbyt pozwalają na gromadzenie 😅