Видео

problem z Avatarem camerona polega nie na prostej historii, ale na bardzo naiwnym zarysowaniu konfliktu które wręcz wbija ci w głowę, że ludzi źli a natura dobra. Istnieje film o podobnej tematyce opowiedzianej w prostej historii ale konflikt jest bardziej złożony i przemyślany, bo ani nie demonizuje, ani nie faworyzuje żadnej ze stron tego konfliktu tylko uświadamia, że każdy konflikt zaowocuje niewinnymi ofiarami po obu stronach i trzeba umieć znaleźć kompromis. Ten film toKsiężniczka Mononoke.

X

W

Wszystko fajnie tylko według tej definicji. Sonic.exe to sztuka a Mona Lisa nie

Tak sobie mysle ,ze dosyc ciekawym pomyslem na odcinek ,oczywiscie nie jestem pewien czy przypasowalbym ci i z tego co wiem robisz odcinki pod siebie ,a nie pod kogos, ale daje tylko pomysl . Moze jakbys zrobil receznje anime "Blue Lock" . Bo to anime, bardzo ma ciekawe spojrzenie ,a przynajmniej ciekawie pokazuje spojrzenie na egoizm . Jakby ,moze nie dokladnie receznje ale moze takie filozoficzne podjescie do samodoskonalenia itp. . Mam wrazenie ze moglby byc to ciekawy odcinek. Pozdrawiam i zycze milego dnia

Najlepsza bajkaaaaaa😊😊😊😊❤❤❤❤

Ale ja całe anime kibicowałam kirze a nie L XD 1:11

Niedawno zauwazylem ze powrociles na yt (dzis ) wiem ze dosyc pozno ,ale twoj kanal jest poprstu zajebsity ,ty tak fajnie mowisz ,tak przyjemnie sie tego slucha, naprawde jestes super chlopie i rob dalej takie filmy jakie robisz ,trzymaj sie 🥳

A co pan sądzi lovecrafcie?

szybki wątek nie będzie kontynuacji kory ani następnego awatara ponieważ w drugiej księdze został powiedziane zerwała połączenie z ostatnimi awatarami ( to jest wiadome że twórcy mają już to gdzieś i nie będą sie zastanawiać nad dalszą serią ) drugie stwierdzenie to za dużo kasy im przybyło by nad ty myśleć, bądź im sie nie chce. Legenda kory była spoko choć od 2 księgi było widać że to idzie na siłe byle to był koniec. moim zdaniem aang powinien mieć dokończoną serię z przejściem na kore i rozwinięcie tego tematu z następną serią aż do żywiołu ognia rozwijając wątki różnicowe takie jak mnisi żyli w harmoni itp. wolał bym obejrzeć dalszy rozwój wydarzeń.

Posiadanie przekonań etycznych i bycie konsekwętnym oznacza krzywdzenie innych i nie ma od tego ucieczki. Zawsze będzie się złym w opowieści większości ludzi (tych bez przekonań) oraz tych mających inne przekonania.

Twoja wypowiedź przypomina mi bardzo rozbudowaną i konstruktywną wypowiedź na maturze ale taka na 100%

Wpadłem na ten kanał przez przypadek i chyba zostanę na dłużej uwielbiam oglądać anime nie rozumiem dlaczego niektórzy mówią że jest to dla dzieci polecam stronkę oglądaj anime jest mega 😀😀😀

superrr chętnie posłucham więcej o dr housie!!

Kira zrobił coś pozornie dobrego złymi metodami, które osiągnęły odwrotny efekt. Przez praktycznie całą mangę byłem po stronie Kiry jednak pod koniec już w pełni kibicowałem stronie Neara. Kira był po prostu mordercą z bardzo ciekawym motywem ale nadal tylko mordercom i niczym więcej.

o jeju ile contentu będę miał do oglądania od Ciebie po świętach ;). Pozdrawiam pewnie w pociągu sobie przesłucham

Legenda Aanga nauczyła mnie, że miłością nie wygrywa się wojen. Jest ona motywacją i powodem dla którego warto walczyć, aby bronić swoich bliskich, swój lud. Ale również tego, że świat nie jest czarno-biały. Na przestrzeni serialu widzieliśmy zarówno przedstawicieli Narodu ognia, którzy wierzyli w słuszność prowadzonej przez ich kraj wojny, jednak nie różnili się od zwykłych obywateli innych nacji. Mają rodziny, znajomych, swoją pracę itp. I nie żyją wyłącznie wojną. Tak samo ,,Ci dobrzy" nie zawsze są kryształowi, mimo, iż technicznie stroją ,,po właściwościwej stronie barykady". Dobrymi przykładami obu sytuacji mogą być mogą być odcinki z wioską rybacką z Narodu ognia i epizod w którym Zuko podróżując bez stryjka trafia do wioski, gdzie sklepikarz z którym rozmawia stwierdza, że żołnierze, którzy mają ich chronić są zwykłymi bandytami w mundurach. Natomiast Legenda Korry jest dla mnie serialem o mierzeniu się z dziedzictwem. Jakby twórcy wiedzieli, że nie powtórzą sukcesu poprzedniego serialu, tak Korra zdaje sobie sprawę, że nie dorówna Aangowi. Nowa Avatar stara się być mądrzejsza, bardziej opanowana, potężniejsza w magii, jednak nie zawsze jej wychodzi. Ona sama czasem zapominała, że nie jest Aangiem, tylko kompletnie inną osobą. Twórcy ponownie, jakby specjalnie dali Korrze cechy, które są przeciwieńtwem Aanga. Jest zadziorna, nie boi się konfrontacji, jest o wiele mniej uduchowiona, najgorzej jej idzie z nauką magii powietrza. Jednak robi co może, daje z siebie wszystko, autentycznie zmienia się jako osoba na przestrzeni sezonów. Podobna sytuacja ma się z Tenzinem, synem Aanga. Jako jedyny z rodzeństwa urodził się magiem powietrza i to na jego barkach po śmierci ojca pozostała misja odtworzenia całej wymarłej kultury, oraz bycia duchowym przewodnikiem kolejnego Avatara. Tym bardziej można rozumieć jego frustrację, kiedy okazało się, że jego jedenastoletnia córka ma lepsze kontakty ze światem duchów niż on, pięćdziesięcioletni mędrzec, który przygotował się do tego praktycznie całe życie, oraz kiedy okazało się, iż większość nowych magów powietrza zwyczajnie nie jest zainteresowana porzuceniem swojego życia aby odtwarzać kulturę, która przestała istnieć prawie dwa wieki temu. Jednak koniec końców zarówno Korra jak i Tenzin dojrzewają do tego, aby stwierdzić, że nie są odbiciem Aanga. I tak, Korra w mojej ocenie jest oczko niżej od Legendy Aanga, jednak to wciąż bardzi dobry serial, który pod paroma względani przebija oryginał, jak soundtrack, lub filmowość niektórych starć.

mi wyszło po wpisaniu tego co powiedziałeś takie rzeczy jak mortal kombat oraz akademia dobra i zła.

Chyba nie da się zrobić bardziej click-bait'owego tytułu dla przeciętnego anime-zjeba. xD Welp, a skoro tu jestem, to tylko to potwierdza.

Szczerze według mnie plan Lighta stworzenia idealnego świata od początku był skazany na porażkę z wielu powodów: powód pierwszy nie każdy przestepca robi takie rzeczy żeby zasługiwać na śmierć co do tego nie ma wątpliwości, powód drugi czasem się zdarza że do więzienia trafia ktoś kto jednak był niewinny a zabicie takiej osoby było by niewybaczalne, powód trzeci Kira zabijał nie tylko faktycznych przestępców ale też niewinnych ludzi którzy byli o przestępstwa podejrzani, powód czwarty taki notatnik to zbyt wielka władza dla każdego człowieka i każdemu by nie odbiło i właśnie dlatego dobrze że takie notatniki śmierci nie istnieją naprawdę, i ostatni powód piąty z biegiem czasu Kire przestało obchodzić czy świat się zmieni na lepsze czy nie i zaczęło się liczyć dla niego tylko stanie się bogiem, powód szusty Kira prubował zbudować porządek na strachu a to zawsze prędzej czy później źle się kończy i dla tego dobrze że przegrał

Drogi gospodarz tego kanału natknołem się na twuj kanał przypadkowo i zobaczyłem że twój kanał ma dla mnie wartość obejżałem parę starszych materiałów i po zobaczeniu tego odcinka porównałem audiowizualne aspekty tych starszych z tym nowym i spostrzegłem że udziwiękowienie tych starszych materiałów bywało niekiedy lepsze niż ten tu odcinek gdyby popracować nad tym aspektem byłbym przekonany że treść które nam tu serwujesz miałyby jeszcz lepszy od biur 😎

Kira nie do końca jest egoistyczny bo nie gromadzi pieniędzy na swoim koncie. Jak pokazano w anime posiadał je Near. A tak naprawdę to Light powinien wygrać starcie z Nearem!

A moim zdaniem nie ma rzeczy które być POWINNY. Książka jest dokładnie tym, co chciał przekazać autor i właśnie to powinno sie tam znaleźć. Jeśli chcesz przekazywać idee w prostych historiach które przemawiają do każdego swoją uniwersalnością to cudownie, jest dużo osób które właśnie tego chcą i potrzebują i jestem przekonana że pisanie takich opowieści jest wartościowe. I jednocześnie jeśli wizją autora jest prowadzenie skomplikowanych i trudnych wątków które jakimiś dziwnymi ścieżkami i niespodziewanymi zwrotami łączą się w jedną całość to również droga wolna, jest masa odbiorców którzy tego właśnie oczekują i potrzebują, jako gimnastyki i jako czegoś do kontemplacji swoich życiowych prawd, które postrzegają inaczej niż np Ty. Tak naprawdę każdy może pisać. A jeśli chce pisać coś co się sprzeda, to uważam że najlepiej szukać wydawcy publikującego literature która nam odpowiada i dostosować się trochę do jego gustu w trakcie korekty, licząc na przyciągnięcie jak największej liczby odbiorców. Nie zgadzam się jednak że dobre historie są takie czy inne. Bo to by było nudne gdyby każdy z nas pisał na jedno kopyto, jak jakiś czat GPT. Bądźmy otwarci na sztukę, tak jak w obrazach. Mnie mogą ospowiadać niezwykle szczegółowe i tealistyczne obrazy zawierające w sobie inne obrazy, a ktoś inny uzna je za zbyt przekomplikowane i zwróci się chociażby do późnej twórczości Picassa zachwycając się formą i kolorem (nie rozumiem te twórczości). Bo sztuka jest nie wtedy gdy podoba się właśnie nam, ale wtedy gdy kontempluje ją wielu ludzi. I nie każdy musi rozumieć każde dzieło, możemy być różni. Bycie różnym uważam za piękne ;)

kupa guwnem jebie xdddddddddddd1111111111111111

REL

klasa staryu

Bardzo ważny death note

W prostocie tkwi piękno.

Z całym szacunkiem dla Tolkiena ale gdyby to wciąż były najlepsze książki Fantasy to by to bardzo źle świadczyło o gatunku. Owszem autorów lepszych nie jest wielu ale gdzie tam papierowym bohaterom Tolkiena do tych Joe Abercrombiego, a światu do bogactwa tego z Malazańskiej Księgi Poległych Eriksona.

Ludzie niestety mylą prostotę z prostactwem. Proste historię są często uniwersalne i mają tzw. "niski próg wejścia" dla czytelników nie zaznajomionych z gatunkiem.

W Death Parade mamy dalsze losy Light'a

Nie ma ani piekła ani nieba? Mnie się wydawało że jednym ze skutków używania deth note-a jest to że użytkownik nie może ani do jednego ani do drugiego trafić.

Pierwszy

Czy piszesz dark fantasy czy inne trzeba to robić z sensem. Więc głupek jakim jest psychopata pierwszego stopnia (taki jakiego widzieliśmy w filmie pt. ,,To nie jest kraj dla starych ludzi") nie otrzymałby supermocy bo moc to siła (siła charakteru i intelektu). No i moc musi wzrastać w jakimś systemie, a nie jak to mamy w Harrym Potterze (jakieś wartości książka przedstawia bo pogodzenie się ze śmiercią ale jest też pochwałą konsumpcjonizmu, a bohater nigdy nie zdaje sobie w pełni sprawy z wad systemu).

1 tom Wojny Makowej to jest mroczna wersja Mulan (prawie kropka w kropkę ze starej kreskówki Disneya) dziejąca się w Chinach lat 30tych XX wieku (wojna Chińsko-Japońska - wydarzenia w tle są bardzo mocno inspirowane historią).

Pierwszy raz od dawna spotykam kogoś prezentującego nieselekcjonowanej publiczności swoje własne rozważania na tematy, które są bliskie jego sercu, a jednocześnie robi to z intelektualną głębią i niezależnie od stanowiska widza, daje mu powód do zatrzymania się na chwilę i zastanowienia nad własną odpowiedzią. Podoba mi się poprawne stosowanie przykładów jako krótki punkt odniesienia zamiast przeprowadzania niepotrzebnie przedłużającej się i kradnącej światło analizy, która zazwyczaj nie prowadzi do żadnych poważnych stanowisk. Powodzenia przy następnych filmach.

Zgadzam się z tobą. Super materiał.

Ten film to mój pierwszy kontakt z kanałem i po miniaturze + tytule spodziewałem się materiału, z którym zupełnie nie będę się zgadzał (całkowite potępienie dekonstrukcji samej w sobie i nadmierne przywiązanie do klasyki). Okazało się jednak, że mam bardzo podobne przemyślenia - wszechobecny, wielopłaszczyznowy cynizm w szeroko rozumianej fantastyce, kulturze i fikcji literackiej jest dla mnie przygnębiający i postrzegam go jako bardzo monotonny i odtwórczy. Będę chyba wpadał tu częściej.

Nie wiem... Niby racja, ale coś mi jakby nie pasuje. Może to wina wczesnej godziny, ale nie jestem w stanie określić o co właściwie mi chodzi. Więc powiedzmy po wiedzmy, że ja już gdzieś podobną narracje słyszałem i tak trochę określiłbym ją jako "stawanie okoniem dla stawania okoniem". Jak z tą magią. Uderzenie pod hasłem "systemy magiczne be" jest bez sensu. Jako ludzie mamy naturalną skłonność do wyjaśniania i opisywania otaczającego nas świata, więc normalnym jest, że próbujemy scharakteryzować i opisać nawet byty abstrakcyjne jak magia. No i tak czysto "wewnętrznie", dobrze jest, żeby takie elementy jak magia były usystematyzowane, chociaż pobieżnie, bo jeśli nie są... To jak ich logicznie użyć? W sensie, że jeśli magia ma działać na zasadzie "przychodzi czarodziej i robi czary mary", albo i nie robi, bo mu się nie chce, chociaż jakby je zrobił to by masę problemów bohaterom oszczędził. No żeby był jakaś procedura kiedy magii można użyć, kiedy nie, jak jej w danym świecie używają itp. Łapiesz? Mam nadzieje, że rano będę w stanie lepiej wyjaśnić o co mi chodzi.

5:55 rozważać można coś, a nie nad czymś. Nad czymś można snuć rozważania.

nie zgodziłabym się z tezą, że "wokół wojny i przemocy jest budowana akcja" w takich utworach. to raczej wojna i przemoc są akcją (typowych rodzajem akcji) w takich utworach tak samo, jak przestepstwa i ich zwalczanie są akcją w kryminalach, a proces sądowy i jego elementy składowe jest akcją, rodzajem akcji w filmach o sądzie (jak "ludzie honoru").

Mój niedawny komentarz o systemach magicznych zainspirował do tej wstawki? 2:49 W systemach magicznych nie chodzi o celową komplikację, ani o zastępowanie artystycznego rzemiosła kalkulacją producenta. Ja to widzę na zasadzie tworzenia świata z innymi lub dodatkowymi "prawami (meta)fizyki", a ludzi zajmujących się tak rozumianą magią jak naukowców. "Brak wyczucia dla tego gatunku" - bo nie ma jednego gatunku fantastyki czy nawet fantasy. We Władcy Pierścieni Gandalf wykładający towarzyszom zasady mechanik stojących za magią, tłumaczący dlaczego balrog rozdupcył drzwi, które Gandalf zablokował magicznym rozkazem, odarłby ją z mistycyzmu, nie pasowałoby to do całokształtu i w zasadzie niczego nie wnosiło, bo postaci posługujących się magią jest niewiele i nie każdy może się tego nauczyć, a przynajmniej nie ma na to czasu. Co ciekawe, to co dla śmiertelników wydaje się elfią magią (np. gęstość kaloryczna lembasów xd), jest raczej elfim rzemiosłem, więc technicznie dałoby się to rozbić na czynniki pierwsze, ale zabiłoby to cel pojawienia się takich elementów - wprowadzenie tajemniczej wspaniałości elfów. W przypadku takiego "Naruto", gdzie mamy "magię" w postaci chakry i jej zastosowań, istotą fabuły jest rozwój bohatera, który ma konkretny, można rzec, zawód - shinobi. Nauka posługiwania się magią jest stałym elementem serii, więc jej wyjaśnienie ma sens, a jego brak spłycałby świat przedstawiony. To podejście występuje też w większości gier, gdzie mamy manę i określone zasady działania magii - z punktu widzenia gameplayu, im dokładniej opisany i logicznie uzasadniony system magiczny, tym lepiej, bo da się z tego wyciągać wnioski, tworzyć buildy postaci, wymyślać ulepszenia etc. To growe podejście nie jest obce Sandersonowi, który sam jest fanem soulsów, a w swoim uniwersum rozwija logiczne i oparte na stałych zasadach prawa "magii". To nie taki sam rodzaj fantastyki co tolkienowska, ale ciężko to traktować jako wadę - muszą powstawać rzeczy odmienne, żeby gatunek się rozwijał i ludzie mieli czego doświadczać. Ostatecznie każdy znajdzie swoją niszę. Spojrzenia na magię jako osobną naukę jest wzbogaceniem tworzonego świata. Zresztą fantastyka naukowa często się na tym opiera - na jakimś zmyślonym założeniu, że być może w przyszłości będzie możliwe to i tamto, dzięki czemu np. uda się przekroczyć prędkość światła, albo dokonać transferu umysłu do maszyny. Z punktu widzenia realizmu to też magia, bo nie wiemy, czy kiedykolwiek będzie to możliwe. Niemniej jako fan fantasy nie powiesz nie narażając się na śmieszność, że Sci Fi jest do dupy, bo tworzy systemy "magiczne" zbyt szczegółowo i mechanicznie opisane (są takie SF, które wgłębiają się w technikalia, jak i takie, które tego nie robią wcale). Po prostu trzeba dobrać środki do rodzaju dzieła jakie chce się ulepić. PS: Jak to nie czytałeś LotRa? Powiem tyle, że nic mnie tak nie wciągnęło jak ta książka (11 lat, czytanie po nocach pod kołdrą z latarką, żeby nie wkurwić starych włączonym światłem xd).

System Order vs. Chaos to bardzo stara rzecz, wprowadzona do fantastyki jeszcze w latach 50 przez Poula Andersona i rozwinięta przez Michaela Moorcocka. To, że wydaje się nowy świadczy tylko o tym, w jakie barbarzyństwo się stoczyliśmy. Dawna (tak do satanic panic) fantasy opowiadała właśnie o konflikcie cywilizacja vs barbarzyństwo, wpadając w nuty Tomasza Hobbesa. "Kreatywne" Pisanie to rak. Sprowadza twórczość do wypełniania tabelek. To zabija współczesną literaturę. Mit, że ludzie chcą tej samej narracji pochodzi właśnie z niego i to on jest problemem. Bo powoduje tworzenie szablonowych opowieści osądzanych w coraz to nowszych dekoracjach. Nie należy mylić uniwersalizmu moralnego z fabularnym schematem. Dyskusja o literaturze w internecie to faktycznie szambo. Facebook to dopiero pokazuje. Co do sztuki wykładania kawy na ławę i literatury. Idź do biblioteki albo antykwariatu i poszukaj Czarnoksiężnika Z Archipelagu, Hobita, Elryka albo czarnej serii o Conanie. I porównaj z czymś wydanym dziś. Nie chcę popadać w kiedyś to było, ale obecne książki po prostu ciężko jest utrzymać w ręce...

Jeśli ktoś zna się na angielskim polecam wykupić sobie abonament na skillshare- tam można mieć lekcje po kolei przez twórców w dowolnej tematyce

Kiedyś tworzyłam sobie dla fanu historię fantasy, głównie rysowałam sobie postacie. W pewnym momencie uświadomiłam sobie że świat jest już tak skomplikowany, że sama przestałam go ogarniać

oj jak to tak nie przeczytać LOTR? Tak nie można

Wojny makowe, ach, znam. Dla mnie to dziwnie osadzona historia, sam rys bohaterki miałby sens, ale tylko w wypadku gdyby nie wychowywała się poddawana przemocy domowej, jej buta wobec szlachciców zwyczajnie nie miała sensu i zdecydowanie lepiej widziałabym ją we współczesnej amerykańskiej szkole. Za to to jak przedstawiono niszczenie moralności w obliczu zatrważającej przewagi siły oraz okrucieństwa wojny wydało mi się bardzo realistyczne. Z drugiej strony ostatnia część straszliwie mnie przenudziła i tylko czekałam na finał, przewidywalny zresztą od drugiego tomu. A ten film przesłuchiwałam kilka razy, chyba mam sporą trudność przyswoić złożoność zdań 😅 także gdybym pisała coś od rzeczy to proszę mi wybaczyć 😜 Wydaje mi się jednak że w fantastyce jest miejsce tak dla ideałów i heroizmu, dla szerzenia filozofii i moralności, jak i dla przedstawiania ludzkiej słabości, jego upadków i trudu stania się tym kim naprawdę pragniemy. I uważam że każdy ten rodzaj jest potrzebny, każda osoba może potrzebować rozważań i nakierowania na ideały, jak i zerwania z nimi i doświadczenia że to co nas otacza nie zawsze jest tak piękne i to nie z nami jest coś nie tak ^^ np treści Tolkiena mniej postrzegam jako ujęcie wojny w formie realistycznej a bardziej jako obraz jego postrzegania moralności, również w związku z jego religijnością. Poza tym powiedziałabym że Martin przedstawia osoby, ludzi i pozwala nam z nimi sympatyzować nawet wtedy gdy jawnie postępują źle sprawiając, że łatwiej rozumiemy swoją ludzką, niedoskonałą nature. Tolkien robi coś odwrotnego, rysuje ostrą linie między dobrem a złem, typowo dla baśni pokazuje że zło niszczy a dobro zwycięża. I choć dobrze myśleć o tym w ten sposób, chociaż ideały są ważne a odniesienia do rzeczywistości duchowej, mentalnej bardzo się sprawdzają, to w zetknięciu z realnym światem absolutnie nie dziwi mnie zgrzyt. Właśnie te brutalne opowieści o wojnie i przemocy, o ludzkiej psychice w obliczu zła bardzo oddają tą materialną sfere która nas otacza i myślę że wielu osobom są potrzebne do przetrawienia różnych wydarzeń które go otaczają, a także do spojrzenia w lustro i uświadomienia sobie dokąd może prowadzić dane postępowanie. Bo lubimy o sobie myśleć jak o bohaterach, jako o "tych dobrych" i pomijamy swoje złe zachowania, usprawiedliwiamy je cały czas chcąc się widzieć w tym dobrym świetle. O ileż łatwiej dostrzec błędy w postępowaniu innych.. a jeśli w danej książce każdy postępuje źle, to może my również...? Skoro lubimy naszego bohatera pomimo rąk splamionych krwią, ale on przeżywa moralny kryzys gdy my go usprawiedliwiamy... dla niejednej osoby to jest doskonały wstęp do głębszej refleksji.

Tyle nowych filmów, nic tylko oglądać.