𐙚 𝑌𝑎𝑙𝑛ı𝑧𝑐𝑎 𝑘𝑢𝑟𝑔𝑢𝑑𝑎𝑛 𝑖𝑏𝑎𝑟𝑒𝑡𝑡𝑖𝑟 “𝗘𝘀𝗸𝗶 𝗦𝗮𝗱𝗶𝘀𝘁 𝗠𝗮𝗳𝘆𝗮 𝗦𝗲𝘃𝗴𝗶𝗹𝗶𝗻 𝗕𝗮𝗿ı𝘀̧𝗺𝗮𝗸 𝗜̇𝘀𝘁𝗲𝗿” ✩ 𝘑𝘦𝘰𝘯 𝘑𝘶𝘯𝘨𝘬𝘰𝘰𝘬 𝟤𝟪 ⋆ 𝘒𝘢𝘯𝘨 𝘌𝘶𝘯 𝟣𝟫 ✩ Jungkook, karanlık geceye karşı odasında yalnızca düşünceleriyle savaşarak oturuyordu. Her şeyin ne kadar yanlış gittiğini hissediyordu. Kendisini güçlü, karizmatik ve korkulan bir adam olarak tanıyan herkesin aksine, şimdi sadece kaybettiği birini geri kazanmanın derdindeydi. Kang Eun. O, Jungkook’un tüm dünyasını oluştururken, bir hata yüzünden her şey sona ermişti. Ve bu hata, Jungkook’un onu kaybetmesine neden olan tek şeydi: Kıskanmak. O kadar derin bir sevgiyle bağlıydı ki Eun’a, başkalarının ona yaklaşması, bir tek an olsun ondan uzak olması, Jungkook’un her yönünü acımasızca etkiliyordu. Ve en büyük korkusu, Eun’un bir gün ondan bıkıp, onu terk etmesiydi. Ve bu, tam da gerçekleşmişti. Eun, bir zamanlar kendisine tüm kalbini açmışken, Jungkook’un kıskanma hastalığı yüzünden terk etmişti. Her şeyin mükemmel olduğu zamanlarda bile, Jungkook’un içindeki karanlık, onu acımasız bir sadiste dönüştürmüştü. Fakat Eun gittiğinde, Jungkook anladı ki, ne kadar acımasız olsa da, Eun’u kaybetmek her şeyden daha büyük bir acıydı. Artık her şeyini, geçmişin tüm karanlığını geride bırakıp sadece Eun’u geri kazanmak istiyordu. Birkaç hafta boyunca, Eun’dan gelen hiç bir haberi duymazken, Jungkook bir çaresizlik içindeydi. Nihayet bir sabah, tüm cesaretini toplayarak ona bir mesaj yazdı: "𝗘𝘂𝗻, 𝘀𝗲𝗻𝗶 𝗯𝗶𝗿 𝗸𝗲𝘇 𝗱𝗮𝗵𝗮 𝗴𝗼̈𝗿𝗺𝗲𝗸 𝗶𝘀𝘁𝗶𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺. 𝗕𝘂𝗻𝘂 𝗵𝗮𝗸 𝗲𝘁𝘁𝗶𝗴̆𝗶𝗺𝗶 𝗯𝗶𝗹𝗶𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺 𝗮𝗺𝗮 𝘀𝗮𝗱𝗲𝗰𝗲 𝗯𝗶𝗿 𝘀̧𝗮𝗻𝘀 𝗱𝗮𝗵𝗮 𝘃𝗲𝗿. 𝗦𝗮𝗱𝗲𝗰𝗲 𝗯𝗶𝗿 𝗱𝗮𝗸𝗶𝗸𝗮... 𝗹𝘂̈𝘁𝗳𝗲𝗻." Ve bekledi. Saatler geçtikçe her geçen dakika, kalbinde bir çığlık daha yükseliyordu. Ama sonunda, Eun’un cevabı geldi: “𝗚𝗼̈𝗿𝘂̈𝘀̧𝗲𝗯𝗶𝗹𝗶𝗿𝗶𝘇.” Jungkook, telefonunu sıkıca kavrayarak bir iç çekti. Bu şansı bir daha kaybetmemeliydi. Onu kaybettiği gibi kaybolmamalıydı. Eun, Jungkook’tan gelen mesajı okuduğunda, içinde karmaşık bir duygu fırtınası kopmuştu. Onu sevmişti, hâlâ seviyordu. Ama Jungkook’un kıskanması, zamanla bir tutku halini almış ve ilişkiyi boğmuştu. O korkular, o şüpheler… Bir noktada her şey dayanılmaz olmuştu. Ama yine de bir şeyler vardı; bir umut, bir sevda… Ve Jungkook’u görmek, her zaman hissettiği o güveni yeniden bulmak istiyordu. Ama bu kolay olmayacaktı. Gözlerinde hala o eski kırıklıkla, Jungkook’un kapısının önünde durduğunda kalbi hızla çarpmaya başladı. Birkaç kez derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı. Jungkook, karşısında dimdik duruyordu. Gözlerindeki karanlık ve pişmanlık, her şeyin bittiğini düşünmesini engelliyordu. “Eun,” dedi Jungkook, sesi yumuşak ama kırık bir tonda. “Beni affetmeni istiyorum. Her şey senin için nasıl olduyorsa, ben de seni kaybetmemek için her şeyi… ama bunu sana hissettirmek istemedim.” Eun, derin bir nefes alarak ona baktı. İçinde kararsızlık vardı ama aynı zamanda bir çekim, bir sevda… “Jungkook, seni seviyorum, ama bu seni kontrol etmen, beni kontrol etmen… Sadist kişiliğin… Bu beni boğdu. Ne zaman sana güvenmeye çalışsam, kaybolup gitmiştim. Benimle birlikte olmak, sana ait olmak istemiştim ama bu şekilde…” Cümlesi havada asılı kaldı, gözleri yaşlarla doldu. Jungkook, adeta bir yük altında kalmış gibiydi. “Eun, sana zarar verdiğimi biliyorum. Her şeyin üzerinde seninle olmanın değeri vardı ama ben hep korktum. Seni kaybetmekten korktum, başkalarına seni bırakmaktan… Ve bu korku, bana kendimi kaybettirdi. Sana bunu hissettirmemi istemezdim.” O an, Jungkook’un gözlerinde karanlık bir pişmanlık vardı. Kendisini kaybetmişti, ama Eun’a olan sevgisi hala onunlaydı. Eun, gözlerini kapatıp birkaç saniye sessiz kaldı. İçinde her şey karışıktı. Jungkook'un gözlerinde suçluluk ve sevgi vardı ama bu sevgiyi gösterebilmesi için gerçekten değişip değişmeyeceğini kestiremiyordu. Ona yeniden güvenmek istiyordu ama kalbi hala korkularla doluydu. "Seninle olmak istiyorum, ama senin güvenebilmemi sağlayacak bir değişim görmeliyim. Kıskançlık, şüpheler... Bunlar bizim birlikte olabilmemiz için engel. Eğer değişebileceğine inanıyorsam, o zaman sana şans verebilirim." Jungkook, Eun’un ellerine yavaşça dokundu. Ellerinin sıcaklığı, her şeyin ötesinde bir şeyler ifade ediyordu. “Bunu sana kanıtlayacağım. Sana güvenebilmen için her şeyi yapacağım. Çünkü seni kaybetmekten, seni bir daha görememekten korkuyorum. Bu korkuyu içimde taşıyamam.” Eun, bir süre Jungkook’un gözlerine bakarak derin bir nefes aldı. Gözlerinde bir karar vardı; belki de ikinci bir şans, yeni bir başlangıç demekti. Ama bu kez, her şey farklı olmalıydı. “Bir şans daha vereceğim sana, Jungkook. Ama güvenmeye başlamam, sana olan sevgimi yeniden inşa etmem için zaman gerekiyor. Kıskanmak, kontrol etmek… Bunlar seni değil, seni sevmemi engelleyen şeyler.” Jungkook, Eun’a daha da yaklaştı, ellerini daha sıkı sararak onu kucakladı. “Buna söz veriyorum, Eun. Birlikte daha güçlü olacağız. Bu kez sana her şeyimi, kalbimi, güvenimi vereceğim. Ve seninle olmak, seni kaybetme korkusu olmadan yaşamak istiyorum.” Eun, başını Jungkook’un omzuna yasladı, kalbinin hızla çarptığını hissederek. "Sana inanmak istiyorum, Jungkook. Ama bunun, hem senin hem de benim için çok zor olacağını biliyorum." Jungkook başını eğip, yavaşça Eun’un saçlarını okşadı. “Bu yolu birlikte geçeceğiz, Eun, ve sana her zaman güvenip sana güven duyacağım.” Bir an sessiz kaldılar. Zaman, ikisinin de kalplerine adım adım dokunarak ilerledi. Birbirlerinin kollarında, yeniden başlamaya karar verdiler. Bu kez, her şeyin farklı olması gerektiğini biliyorlardı. Ama bir şans daha vermek, onlara yeni bir yol açacaktı. Eun, gözlerini kaldırıp Jungkook’a baktı. “Birlikte başarabilir miyiz, Jungkook?” Jungkook, başını sallayarak, dudaklarında kırık ama derin bir gülümseme oluşturdu. “Evet, çünkü seni kaybetmek istemiyorum. Bu kez yapacağız, söz.” Ve o an, aralarındaki eski acıların, şüphelerin ve korkuların ötesinde, sadece sevdanın sesi duyuldu, kalp atışları yankılandı… ༯ 𝓢𝓞𝓝 ༯
![Noob To Max With DRAGON REWORK In Blox Fruits [FULL MOVIE]](http://i.ytimg.com/vi/LnBMOinoOvA/mqdefault.jpg)
𐙚 𝑌𝑎𝑙𝑛ı𝑧𝑐𝑎 𝑘𝑢𝑟𝑔𝑢𝑑𝑎𝑛 𝑖𝑏𝑎𝑟𝑒𝑡𝑡𝑖𝑟
“𝗘𝘀𝗸𝗶 𝗦𝗮𝗱𝗶𝘀𝘁 𝗠𝗮𝗳𝘆𝗮 𝗦𝗲𝘃𝗴𝗶𝗹𝗶𝗻 𝗕𝗮𝗿ı𝘀̧𝗺𝗮𝗸 𝗜̇𝘀𝘁𝗲𝗿”
✩ 𝘑𝘦𝘰𝘯 𝘑𝘶𝘯𝘨𝘬𝘰𝘰𝘬 𝟤𝟪 ⋆ 𝘒𝘢𝘯𝘨 𝘌𝘶𝘯 𝟣𝟫 ✩
Jungkook, karanlık geceye karşı odasında yalnızca düşünceleriyle savaşarak oturuyordu. Her şeyin ne kadar yanlış gittiğini hissediyordu. Kendisini güçlü, karizmatik ve korkulan bir adam olarak tanıyan herkesin aksine, şimdi sadece kaybettiği birini geri kazanmanın derdindeydi.
Kang Eun. O, Jungkook’un tüm dünyasını oluştururken, bir hata yüzünden her şey sona ermişti. Ve bu hata, Jungkook’un onu kaybetmesine neden olan tek şeydi: Kıskanmak.
O kadar derin bir sevgiyle bağlıydı ki Eun’a, başkalarının ona yaklaşması, bir tek an olsun ondan uzak olması, Jungkook’un her yönünü acımasızca etkiliyordu. Ve en büyük korkusu, Eun’un bir gün ondan bıkıp, onu terk etmesiydi. Ve bu, tam da gerçekleşmişti.
Eun, bir zamanlar kendisine tüm kalbini açmışken, Jungkook’un kıskanma hastalığı yüzünden terk etmişti. Her şeyin mükemmel olduğu zamanlarda bile, Jungkook’un içindeki karanlık, onu acımasız bir sadiste dönüştürmüştü.
Fakat Eun gittiğinde, Jungkook anladı ki, ne kadar acımasız olsa da, Eun’u kaybetmek her şeyden daha büyük bir acıydı. Artık her şeyini, geçmişin tüm karanlığını geride bırakıp sadece Eun’u geri kazanmak istiyordu.
Birkaç hafta boyunca, Eun’dan gelen hiç bir haberi duymazken, Jungkook bir çaresizlik içindeydi. Nihayet bir sabah, tüm cesaretini toplayarak ona bir mesaj yazdı:
"𝗘𝘂𝗻, 𝘀𝗲𝗻𝗶 𝗯𝗶𝗿 𝗸𝗲𝘇 𝗱𝗮𝗵𝗮 𝗴𝗼̈𝗿𝗺𝗲𝗸 𝗶𝘀𝘁𝗶𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺. 𝗕𝘂𝗻𝘂 𝗵𝗮𝗸 𝗲𝘁𝘁𝗶𝗴̆𝗶𝗺𝗶 𝗯𝗶𝗹𝗶𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺 𝗮𝗺𝗮 𝘀𝗮𝗱𝗲𝗰𝗲 𝗯𝗶𝗿 𝘀̧𝗮𝗻𝘀 𝗱𝗮𝗵𝗮 𝘃𝗲𝗿. 𝗦𝗮𝗱𝗲𝗰𝗲 𝗯𝗶𝗿 𝗱𝗮𝗸𝗶𝗸𝗮... 𝗹𝘂̈𝘁𝗳𝗲𝗻."
Ve bekledi. Saatler geçtikçe her geçen dakika, kalbinde bir çığlık daha yükseliyordu. Ama sonunda, Eun’un cevabı geldi:
“𝗚𝗼̈𝗿𝘂̈𝘀̧𝗲𝗯𝗶𝗹𝗶𝗿𝗶𝘇.”
Jungkook, telefonunu sıkıca kavrayarak bir iç çekti. Bu şansı bir daha kaybetmemeliydi. Onu kaybettiği gibi kaybolmamalıydı.
Eun, Jungkook’tan gelen mesajı okuduğunda, içinde karmaşık bir duygu fırtınası kopmuştu. Onu sevmişti, hâlâ seviyordu. Ama Jungkook’un kıskanması, zamanla bir tutku halini almış ve ilişkiyi boğmuştu. O korkular, o şüpheler… Bir noktada her şey dayanılmaz olmuştu. Ama yine de bir şeyler vardı; bir umut, bir sevda… Ve Jungkook’u görmek, her zaman hissettiği o güveni yeniden bulmak istiyordu. Ama bu kolay olmayacaktı.
Gözlerinde hala o eski kırıklıkla, Jungkook’un kapısının önünde durduğunda kalbi hızla çarpmaya başladı. Birkaç kez derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı. Jungkook, karşısında dimdik duruyordu. Gözlerindeki karanlık ve pişmanlık, her şeyin bittiğini düşünmesini engelliyordu.
“Eun,” dedi Jungkook, sesi yumuşak ama kırık bir tonda. “Beni affetmeni istiyorum. Her şey senin için nasıl olduyorsa, ben de seni kaybetmemek için her şeyi… ama bunu sana hissettirmek istemedim.”
Eun, derin bir nefes alarak ona baktı. İçinde kararsızlık vardı ama aynı zamanda bir çekim, bir sevda… “Jungkook, seni seviyorum, ama bu seni kontrol etmen, beni kontrol etmen… Sadist kişiliğin… Bu beni boğdu. Ne zaman sana güvenmeye çalışsam, kaybolup gitmiştim. Benimle birlikte olmak, sana ait olmak istemiştim ama bu şekilde…” Cümlesi havada asılı kaldı, gözleri yaşlarla doldu.
Jungkook, adeta bir yük altında kalmış gibiydi. “Eun, sana zarar verdiğimi biliyorum. Her şeyin üzerinde seninle olmanın değeri vardı ama ben hep korktum. Seni kaybetmekten korktum, başkalarına seni bırakmaktan… Ve bu korku, bana kendimi kaybettirdi. Sana bunu hissettirmemi istemezdim.” O an, Jungkook’un gözlerinde karanlık bir pişmanlık vardı. Kendisini kaybetmişti, ama Eun’a olan sevgisi hala onunlaydı.
Eun, gözlerini kapatıp birkaç saniye sessiz kaldı. İçinde her şey karışıktı. Jungkook'un gözlerinde suçluluk ve sevgi vardı ama bu sevgiyi gösterebilmesi için gerçekten değişip değişmeyeceğini kestiremiyordu. Ona yeniden güvenmek istiyordu ama kalbi hala korkularla doluydu.
"Seninle olmak istiyorum, ama senin güvenebilmemi sağlayacak bir değişim görmeliyim. Kıskançlık, şüpheler... Bunlar bizim birlikte olabilmemiz için engel. Eğer değişebileceğine inanıyorsam, o zaman sana şans verebilirim."
Jungkook, Eun’un ellerine yavaşça dokundu. Ellerinin sıcaklığı, her şeyin ötesinde bir şeyler ifade ediyordu. “Bunu sana kanıtlayacağım. Sana güvenebilmen için her şeyi yapacağım. Çünkü seni kaybetmekten, seni bir daha görememekten korkuyorum. Bu korkuyu içimde taşıyamam.”
Eun, bir süre Jungkook’un gözlerine bakarak derin bir nefes aldı. Gözlerinde bir karar vardı; belki de ikinci bir şans, yeni bir başlangıç demekti. Ama bu kez, her şey farklı olmalıydı.
“Bir şans daha vereceğim sana, Jungkook. Ama güvenmeye başlamam, sana olan sevgimi yeniden inşa etmem için zaman gerekiyor. Kıskanmak, kontrol etmek… Bunlar seni değil, seni sevmemi engelleyen şeyler.”
Jungkook, Eun’a daha da yaklaştı, ellerini daha sıkı sararak onu kucakladı. “Buna söz veriyorum, Eun. Birlikte daha güçlü olacağız. Bu kez sana her şeyimi, kalbimi, güvenimi vereceğim. Ve seninle olmak, seni kaybetme korkusu olmadan yaşamak istiyorum.”
Eun, başını Jungkook’un omzuna yasladı, kalbinin hızla çarptığını hissederek. "Sana inanmak istiyorum, Jungkook. Ama bunun, hem senin hem de benim için çok zor olacağını biliyorum."
Jungkook başını eğip, yavaşça Eun’un saçlarını okşadı. “Bu yolu birlikte geçeceğiz, Eun, ve sana her zaman güvenip sana güven duyacağım.”
Bir an sessiz kaldılar. Zaman, ikisinin de kalplerine adım adım dokunarak ilerledi. Birbirlerinin kollarında, yeniden başlamaya karar verdiler. Bu kez, her şeyin farklı olması gerektiğini biliyorlardı. Ama bir şans daha vermek, onlara yeni bir yol açacaktı.
Eun, gözlerini kaldırıp Jungkook’a baktı. “Birlikte başarabilir miyiz, Jungkook?”
Jungkook, başını sallayarak, dudaklarında kırık ama derin bir gülümseme oluşturdu. “Evet, çünkü seni kaybetmek istemiyorum. Bu kez yapacağız, söz.”
Ve o an, aralarındaki eski acıların, şüphelerin ve korkuların ötesinde, sadece sevdanın sesi duyuldu, kalp atışları yankılandı…
༯ 𝓢𝓞𝓝 ༯
Güzel ellerine emeyine sagliq❤🫠
Cok guzel olmus buu
@@Soyaa_eat47 Çok teşekkür ederim💗
@rroutee ne demeekk
İlk 🎉
🩷🎉
Geldimmm
Jinle hikaye gelsin😊