Belâlı misafirim Genç kızın annesi yıllardır tatmak istediği mutluluğu saatler sonra tadacagi için içi içine sığmıyordu...Ayna karşınında duran kızına baktı,arkasına geçip aile yadigarı olan kolyeyi boynuna taktı. Saçlarını düzelttikten sonra alnına öpücük bırakıp,beyazlar içinde melekler gibi görünen kızına gururla baktı... - Teşekkkür ederim kızım,ailemizi kurtarıyorsun...Abin yapamadı ama sen yapacaksın... - Beni kim kurtaracak anne... - İsteyeceksin,zamanla sende seveceksin kızım... - Tamam,anne tek başıma kalabilir miyim biraz?! Annesi kafasını salladıktan sonra kapıyı kapatıp çıkmıştı...Dakikalar sonra odasına giren kız kardeşi gülümseyerek yanına oturdu... Ablası tedirgin şekilde bedenini kardeşine döndürdü... ellerini tuttu... - Abla şimdi tam vakti... Dedi,günler önce planladıkları şeyi yapmaya hazırlar dı...Emin olamadan bakarken,kardeşi kendisinden bile güçlü durarak yanaklarını avuçları içine aldı... - Şimdi gitmezsen asla bu şansı yakalayamazsın. Ben evdekileri oyalarım abla,sende kaç hemen... Genç kız kararlı şekilde yerinden kalktı ve kardeşinin yanağından öperek çantasını eline aldı... - Annem sana emanet...en kısa zamanda eve döneceğim... Kardeşi tebessüm ederek odadan çıktı,odasının içine göz gezdirdi son kez... - En iyisi bu. Sakın pişman olma Amalia... Diye kendine verdiği destek ile pancereye yöneldi. Kafasını çıkarıp etrafı yokladı....Kimse yoktu... Eteğini topladı ve pencereden,önce sağ ayağını çıkarmıştı ki,komşusunun sesini duymuştu.... -Ben senin zamanlama nı... Hızla ayağını çekti ve pencerenin arkasına gizlendi...kapı sesinden eve girdiğini anlamış hızlı davranarak tekrar çıkmaya çalışmıştı.... Bir ağacın arkasına gizlenerek evine baktı uzaktan... - Sefil hayatımızdan kendi gücümüz ile çıkacağız anne söz veriyorum...Lütfen üzülme... Evinin önünde duran araba ile evleneceği adamın geldiğini anlamıştı...Yakalanmamak için aceleyle ayrıldı oradan... Bilmediği sokaklarda üzerinde gelinlik ile koşarken gözüne ışıkları sönük evi kestirmiş ti... Pencereleri heryeri kapalıydı... Küçük adımlar atarak evin etrafında dolaşmaya başlamıştı ki havlama sesi duymuştu... Ağzından akan salyalar ile kendisine bakan köpek hırlarken geri gitmeye başlamıştı.... Koşarak son hız ayrılmıştı oradan... - Katil köpek seni.... Zincire bağlı olduğu ve kurtulduğu için dua ederek yürürken kulağına tanıdık ses geliyordu...Arkasına baktı hemen... - Amalia!..Nereye kaçtığını sanıyorsun sen... Bağırarak arkasından koşan müstakbel kocası ve onun da arkasından nefes nefese koşan adamları sırayla durup dinlene dinlene koşarken,kocası durmadan yetişmeye çalışıyordu... - Canın cehenneme anladın mı! Git o s&....lerin ile evlen... Kolları arasına sığmayan eteğine lanet okuyarak olabildiğince son hız koşarken iyice geride kaldıkları için gülmeyi de ihmal etmiyordu... Ama saklanması için yer lâzımdı... Tekrar bulamamaları için durdu ve etrafına bakında...Yine gözüne kestirdiği tek katlı ev daha güvenli görünürken tereddüt etmeden evin arka tarafına geçti... Açık olan cam kapı ile gülümserken içeriye daldı... - Şans benimle bugün... Nefes nefese dizlerine çöktü...Nefesini düzene sokmaya çalışsa da olmuyor du,daha çok tıkanıyordu sanki... - Su iç rahatlarsın!.. - Teşek-.... Işıkları sönük olan evde adamın yüzünü göremiyordu... - Şey,efendim ben. Özür dilerim hemen giderim ama şimdi değil. Lütfen yardım edin arkamda adamlar var. Yakalanırsam zorla evlendirecekler beni. Sadece bir kaç saat kalayım yeter. Rahatsızlık vermem. Burada duracağım...kıpırdamayacağım söz... Aniden adamın nefesini yüzünde hissetmişti... - Napıyorsunuz siz?!.. - Işık... Diyerek omuzları üzerinden uzanan ellerini ışıkları yaktıktan sonra çekmişti...Karanlıktan aydınlığa açılan gözleri kamaşırken adamın bakışları hala üzerinde olduğunu hissediyordu... - Yoongi!.. - Sen nerden tanıyorsun beni... Rahatlık ile nefes verdikten sonra: - Aynı ünüversite de okuduk ya... İyice baktı karşısındaki kıza... - Ha! Sen şu sessiz mod kızsın...Sen bu kadar gevezemiydin... Söylediklerine göz devirdi ve ellerini önünde birleştirdi.... - Geç bakalım... Kenara çekilmesi ile yere çevirdi bakışlarını... - Ben hemen giderim,sadece bir iki saat-.. - Önce bir geçte.... Koltuğa geçip oturunca Yoongi kapıyı ve perdeleri kapatıp mutfağa ilerledi... - Ne içersin... - Gerek yok...Zahmet olmasın... Beş dakka sonra elinde kahve ile gelen adam kahveyi kızın önüne bıraktı,kendiside tekli koltuğu geçti... - Değişmişsin,yakışmış...- dedi,Yoongi Üzerindeki gelinliğe baktı...Morali iyice düşen kızdan tek kelime çıkmıyordu... - Anlatmak istermisin?! Neden kaçıyordun... - İstemiyordum...- durdu ve derin nefes aldı - Hayat zorlukları işte...boşver... - Anladım...Rahat ol,istediğin kadar kal ama sadece odama ve banyoma girme....Hoşlanmam... Yerinden kalktı ve... - Hadi gel. Böyle dolaşma,rahat şeyler vereyim... Mahcup şekilde bakarken itiraz etmekte istemiyordu,çünkü oldukça rahatsız edici gelinlik seçmişti evleneceği adam... - Bunlar olur sanırım... - Olur olur... - Tamam,sen sağdaki odada kalırsın. İstediğin gibi dinlen,banyo da odada... Kafasını salladı ve sağdaki odaya girdi... .... Sabah erken uyanmıştı ve salona ilerledi...Etrafa göz gezdirdi ama Yoongi yi görememişti...Odasında olduğunu düşünüp ses çıkarmadan mutfağa girdi... Sehpanın üzerinde duran not vardı... "Ben işte olacağım. Rahatına bak akşam görüşürüz..." - Ne işte çalışıyor acaba. Bu ev ona ait olduğuna göre iyi bir iş...Çokta yakışıklı olmuş... Diye tebessüm ederek buzdolabından aldığı üzümü eliyle silerek ağzına atmıştı... .... Yoongi masasında işleri ile ilgilenirken bir gözü de bilgisayarındaydı...Salona yerleştirmiş olduğu gizli kamera ile kendi kendiyle övünüyordu... Bilgisayara iyice baktı,kız görüş açısında yoktu...Daha sonra tam tepesinde topladığı dağınık topuzu ve elinde temizlik malzemeleri ile kameraya görünmüştü...Açtığı müzik ile deli deli dans ederek temizlik yapmaya başlamıştı... - Ah,ne yapıyor bu kız... Kafasını iki yana sallayıp işine devam etti...Geçen zaman sonunda işleri azalmış yorgun da düşmeye başlamıştı... Bilgisayara baktı...Yine yoktu... İki saniye içinde kamera önünden üzerinde havlu ile hızla koşarak geçen genç kız ile ağzı açık gözleri kısık bakarken,bilgisayarın içine girecekti az kalsa... - Aiish!...Bu ne.... - Efendim,iş görüşmesi için gelen adaylar hâlâ bekliyorlar... - Beş dakika daha... Diyerek asistanını gönderdikten sonra ev telefonunu aramıştı... Bir gözü de ekrandaydı...Genç kız yine koşarak telefonun yanına gelmiş öylece parmakları ile oynayıp durmuştu.... Yoongi anlamsız şekilde bakarken: - Açsana şunu.... Demesi ile telefonu açmıştı...Açar açmaz... - Neyi bekliyorsun,kendi kendine cevaplanmasını mı?! - Ne?! - Senin o-o üzerindeki benim havlum mu? Genç kızın üzerine bakıp göğsünü kapattığını görmüştü... - Sen nerden gördün...? - Benim banyomu da kullandın!.. Yüzüne kapatmıştı kızın... Akşam olmuş eve dönme vakti gelmişti... Yorgun argın eve girmesi ile burnuna yemek kokuları gelmişti. Evin her yerini kaplayan bu kokuya alışmak istememişti ilk kez... - Geldin mi...Yemek hazır,üzerini değiştir gel hemen... - T-tamam.... Şaşkın şekilde odasına girip son hız ile üzerini değiştirip salona gelmişti...Herşeyin hazır olduğunu ve masada kendisini bekleyen genç kızı görünce,muhteşem olan iki manzarası vardı...Ama onun için tartışmasız,masanın göz kamaştıranı eşofman içindeki bu kızdı... - Sen mi hazırladın herşeyi... - Evet... - Hmmm.... Adamdan çıkan mırıltılar dan hoşlandığını anlamış gülümseme sinmişti yüzüne... - Kamera varmış...Gördüm! Niye söylemiyorsun,hem neden kamera takar ki bir insan evine...Neden yâni?! - Hırsız girmişti eve. Tekrar bu olay olmasın diye,olsa bile o an haberim olması için... - Mantıklı... ..... Yemek bittikten sonra genç kız bahçedeki iki hamaktan birine uzanmıştı... Diğer hamaktaki hareketlilik ile Yoongi 'nin de geldiğini anlamıştı...Ortamı kaplayan gecenin sessizliği ikisini de geriyordu nedensiz... - Gerçekten değişmişsin...Güzelleşmişsin ve gözlük takıyordun sanırım... - Evet...hâlâ takıyorum lâzım oldukça... - Peki...Şeyyy birde,işin varmı biryerde çalışıyormusun?! - Hayır,çalışıyordum ama evleneceğim için işten ayrılmıştım... Genç adam duyduklarının heyacanı ile söze dalmıştı... - Yanımda çalış...Yani,eğer istersen... -İsterim tabi,ne iş olursa yaparım...Teşekkür ederim herşey için... - Yeni hayatın hayırlı olsun o zaman...- ve içinden ekledi- Yalnızlığa inat,yanımda tutacağım seni... SON
Belâlı misafirim
Genç kızın annesi yıllardır tatmak istediği mutluluğu saatler sonra tadacagi için içi içine sığmıyordu...Ayna karşınında duran kızına baktı,arkasına geçip aile yadigarı olan kolyeyi boynuna taktı. Saçlarını düzelttikten sonra alnına öpücük bırakıp,beyazlar içinde melekler gibi görünen kızına gururla baktı...
- Teşekkkür ederim kızım,ailemizi kurtarıyorsun...Abin yapamadı ama sen yapacaksın...
- Beni kim kurtaracak anne...
- İsteyeceksin,zamanla sende seveceksin kızım...
- Tamam,anne tek başıma kalabilir miyim biraz?!
Annesi kafasını salladıktan sonra kapıyı kapatıp çıkmıştı...Dakikalar sonra odasına giren kız kardeşi gülümseyerek yanına oturdu...
Ablası tedirgin şekilde bedenini kardeşine döndürdü... ellerini tuttu...
- Abla şimdi tam vakti...
Dedi,günler önce planladıkları şeyi yapmaya hazırlar dı...Emin olamadan bakarken,kardeşi kendisinden bile güçlü durarak yanaklarını avuçları içine aldı...
- Şimdi gitmezsen asla bu şansı yakalayamazsın. Ben evdekileri oyalarım abla,sende kaç hemen...
Genç kız kararlı şekilde yerinden kalktı ve kardeşinin yanağından öperek çantasını eline aldı...
- Annem sana emanet...en kısa zamanda eve döneceğim...
Kardeşi tebessüm ederek odadan çıktı,odasının içine göz gezdirdi son kez...
- En iyisi bu. Sakın pişman olma Amalia...
Diye kendine verdiği destek ile pancereye yöneldi. Kafasını çıkarıp etrafı yokladı....Kimse yoktu...
Eteğini topladı ve pencereden,önce sağ ayağını çıkarmıştı ki,komşusunun sesini duymuştu....
-Ben senin zamanlama nı...
Hızla ayağını çekti ve pencerenin arkasına gizlendi...kapı sesinden eve girdiğini anlamış hızlı davranarak tekrar çıkmaya çalışmıştı....
Bir ağacın arkasına gizlenerek evine baktı uzaktan...
- Sefil hayatımızdan kendi gücümüz ile çıkacağız anne söz veriyorum...Lütfen üzülme...
Evinin önünde duran araba ile evleneceği adamın geldiğini anlamıştı...Yakalanmamak için aceleyle ayrıldı oradan...
Bilmediği sokaklarda üzerinde gelinlik ile koşarken gözüne ışıkları sönük evi kestirmiş ti...
Pencereleri heryeri kapalıydı...
Küçük adımlar atarak evin etrafında dolaşmaya başlamıştı ki havlama sesi duymuştu...
Ağzından akan salyalar ile kendisine bakan köpek hırlarken geri gitmeye başlamıştı....
Koşarak son hız ayrılmıştı oradan...
- Katil köpek seni....
Zincire bağlı olduğu ve kurtulduğu için dua ederek yürürken kulağına tanıdık ses geliyordu...Arkasına baktı hemen...
- Amalia!..Nereye kaçtığını sanıyorsun sen...
Bağırarak arkasından koşan müstakbel kocası ve onun da arkasından nefes nefese koşan adamları sırayla durup dinlene dinlene koşarken,kocası durmadan yetişmeye çalışıyordu...
- Canın cehenneme anladın mı! Git o s&....lerin ile evlen...
Kolları arasına sığmayan eteğine lanet okuyarak olabildiğince son hız koşarken iyice geride kaldıkları için gülmeyi de ihmal etmiyordu...
Ama saklanması için yer lâzımdı...
Tekrar bulamamaları için durdu ve etrafına bakında...Yine gözüne kestirdiği tek katlı ev daha güvenli görünürken tereddüt etmeden evin arka tarafına geçti...
Açık olan cam kapı ile gülümserken içeriye daldı...
- Şans benimle bugün...
Nefes nefese dizlerine çöktü...Nefesini düzene sokmaya çalışsa da olmuyor du,daha çok tıkanıyordu sanki...
- Su iç rahatlarsın!..
- Teşek-....
Işıkları sönük olan evde adamın yüzünü göremiyordu...
- Şey,efendim ben. Özür dilerim hemen giderim ama şimdi değil. Lütfen yardım edin arkamda adamlar var. Yakalanırsam zorla evlendirecekler beni. Sadece bir kaç saat kalayım yeter. Rahatsızlık vermem. Burada duracağım...kıpırdamayacağım söz...
Aniden adamın nefesini yüzünde hissetmişti...
- Napıyorsunuz siz?!..
- Işık...
Diyerek omuzları üzerinden uzanan ellerini ışıkları yaktıktan sonra çekmişti...Karanlıktan aydınlığa açılan gözleri kamaşırken adamın bakışları hala üzerinde olduğunu hissediyordu...
- Yoongi!..
- Sen nerden tanıyorsun beni...
Rahatlık ile nefes verdikten sonra:
- Aynı ünüversite de okuduk ya...
İyice baktı karşısındaki kıza...
- Ha! Sen şu sessiz mod kızsın...Sen bu kadar gevezemiydin...
Söylediklerine göz devirdi ve ellerini önünde birleştirdi....
- Geç bakalım...
Kenara çekilmesi ile yere çevirdi bakışlarını...
- Ben hemen giderim,sadece bir iki saat-..
- Önce bir geçte....
Koltuğa geçip oturunca Yoongi kapıyı ve perdeleri kapatıp mutfağa ilerledi...
- Ne içersin...
- Gerek yok...Zahmet olmasın...
Beş dakka sonra elinde kahve ile gelen adam kahveyi kızın önüne bıraktı,kendiside tekli koltuğu geçti...
- Değişmişsin,yakışmış...- dedi,Yoongi
Üzerindeki gelinliğe baktı...Morali iyice düşen kızdan tek kelime çıkmıyordu...
- Anlatmak istermisin?! Neden kaçıyordun...
- İstemiyordum...- durdu ve derin nefes aldı - Hayat zorlukları işte...boşver...
- Anladım...Rahat ol,istediğin kadar kal ama sadece odama ve banyoma girme....Hoşlanmam...
Yerinden kalktı ve...
- Hadi gel. Böyle dolaşma,rahat şeyler vereyim...
Mahcup şekilde bakarken itiraz etmekte istemiyordu,çünkü oldukça rahatsız edici gelinlik seçmişti evleneceği adam...
- Bunlar olur sanırım...
- Olur olur...
- Tamam,sen sağdaki odada kalırsın. İstediğin gibi dinlen,banyo da odada...
Kafasını salladı ve sağdaki odaya girdi...
....
Sabah erken uyanmıştı ve salona ilerledi...Etrafa göz gezdirdi ama Yoongi yi görememişti...Odasında olduğunu düşünüp ses çıkarmadan mutfağa girdi...
Sehpanın üzerinde duran not vardı...
"Ben işte olacağım. Rahatına bak akşam görüşürüz..."
- Ne işte çalışıyor acaba. Bu ev ona ait olduğuna göre iyi bir iş...Çokta yakışıklı olmuş...
Diye tebessüm ederek buzdolabından aldığı üzümü eliyle silerek ağzına atmıştı...
....
Yoongi masasında işleri ile ilgilenirken bir gözü de bilgisayarındaydı...Salona yerleştirmiş olduğu gizli kamera ile kendi kendiyle övünüyordu...
Bilgisayara iyice baktı,kız görüş açısında yoktu...Daha sonra tam tepesinde topladığı dağınık topuzu ve elinde temizlik malzemeleri ile kameraya görünmüştü...Açtığı müzik ile deli deli dans ederek temizlik yapmaya başlamıştı...
- Ah,ne yapıyor bu kız...
Kafasını iki yana sallayıp işine devam etti...Geçen zaman sonunda işleri azalmış yorgun da düşmeye başlamıştı...
Bilgisayara baktı...Yine yoktu...
İki saniye içinde kamera önünden üzerinde havlu ile hızla koşarak geçen genç kız ile ağzı açık gözleri kısık bakarken,bilgisayarın içine girecekti az kalsa...
- Aiish!...Bu ne....
- Efendim,iş görüşmesi için gelen adaylar hâlâ bekliyorlar...
- Beş dakika daha...
Diyerek asistanını gönderdikten sonra ev telefonunu aramıştı...
Bir gözü de ekrandaydı...Genç kız yine koşarak telefonun yanına gelmiş öylece parmakları ile oynayıp durmuştu....
Yoongi anlamsız şekilde bakarken:
- Açsana şunu....
Demesi ile telefonu açmıştı...Açar açmaz...
- Neyi bekliyorsun,kendi kendine cevaplanmasını mı?!
- Ne?!
- Senin o-o üzerindeki benim havlum mu?
Genç kızın üzerine bakıp göğsünü kapattığını görmüştü...
- Sen nerden gördün...?
- Benim banyomu da kullandın!..
Yüzüne kapatmıştı kızın...
Akşam olmuş eve dönme vakti gelmişti...
Yorgun argın eve girmesi ile burnuna yemek kokuları gelmişti. Evin her yerini kaplayan bu kokuya alışmak istememişti ilk kez...
- Geldin mi...Yemek hazır,üzerini değiştir gel hemen...
- T-tamam....
Şaşkın şekilde odasına girip son hız ile üzerini değiştirip salona gelmişti...Herşeyin hazır olduğunu ve masada kendisini bekleyen genç kızı görünce,muhteşem olan iki manzarası vardı...Ama onun için tartışmasız,masanın göz kamaştıranı eşofman içindeki bu kızdı...
- Sen mi hazırladın herşeyi...
- Evet...
- Hmmm....
Adamdan çıkan mırıltılar dan hoşlandığını anlamış gülümseme sinmişti yüzüne...
- Kamera varmış...Gördüm! Niye söylemiyorsun,hem neden kamera takar ki bir insan evine...Neden yâni?!
- Hırsız girmişti eve. Tekrar bu olay olmasın diye,olsa bile o an haberim olması için...
- Mantıklı...
.....
Yemek bittikten sonra genç kız bahçedeki iki hamaktan birine uzanmıştı...
Diğer hamaktaki hareketlilik ile Yoongi 'nin de geldiğini anlamıştı...Ortamı kaplayan gecenin sessizliği ikisini de geriyordu nedensiz...
- Gerçekten değişmişsin...Güzelleşmişsin ve gözlük takıyordun sanırım...
- Evet...hâlâ takıyorum lâzım oldukça...
- Peki...Şeyyy birde,işin varmı biryerde çalışıyormusun?!
- Hayır,çalışıyordum ama evleneceğim için işten ayrılmıştım...
Genç adam duyduklarının heyacanı ile söze dalmıştı...
- Yanımda çalış...Yani,eğer istersen...
-İsterim tabi,ne iş olursa yaparım...Teşekkür ederim herşey için...
- Yeni hayatın hayırlı olsun o zaman...- ve içinden ekledi- Yalnızlığa inat,yanımda tutacağım seni...
SON
Aksiyonlu başladı romantik bitti yoongi kim tutar seni yürü
Aksiyon olmasa olmaz dı🌌
1kaç bölümlük seri olsa keşke🤌
Gelecek yakında:)
Yayında sorun var iki tane açıldı
Kapatmış ama,kapandı değil mi??
Bugünlerde zaten herşey ters gitmeye yemin etmiş😔
Hicran paylaştığım spa-m videoya gelen yorumlara beğeni basa bilirmiyim yoksa yasak mı. Bilmiyorum da...
kabalık olmasın onca gelen yoruma
@@deadbutterfly2608 beğeni yapıyorlar ama sorun olmaz herhalde
@@deadbutterfly2608 az kaldı umarım olur
@@yalnz740jin iyi ki varsınız teşekkür ederim🌌