Видео

çok teşekkür ederim 🙂

Onu kaldırdım. Daha doğrusu Sena' nin kanalında yayınlananmıştı o hikâyem. Burada paylaşmadım

"Aşk şarabı" sevdiğin türden o zaman. Aşk üçgeni...

@@deadbutterfly2608 bakarım muhakkak♥️

Teşekkür ederim🌹

Teşekkür ederim bitanem😇🌹

Teşekkür ederim bitanem😇🌹

Çok saol bitanem. Beğenmen benide mutlu eder)

@@deadbutterfly2608 sen yazarsinda begenilmezmi ablamm

@@jklovies Teşekkür ederim)

Sevdiysen ne mutlu bana tatlım🌹

​@@deadbutterfly2608 sevdim tabi

@@yalnz740jin Güzel

Arada lâzım böyle;)

Devamı... "Naptım ben? Beklediğim, istediğim o an değil miydi. Bir kere olsun karşı karşıya gelmek. Ama kızı mahcup duruma düşürdüm. Ne kadar feci. Ne kadar akılsızca davranış. Bir daha ne zaman göreceğim kızı belli değil. Kaç kere daha sersem gibi dolaşacağım..." *** "Ne bu hal Jungkook?" "Abi!..." O an sevinçle boynuna sarıldı kardeşinin. Abi dediğine, sesini duyulduğuna göre ihtiyacı vardı kendisine. "Sesini özledim be kardeşim" "Sorun ne anlat hadi." Bir bir hiçbir sahneyi atlamadan özenle anlatmaya koyuldu. Namjoon arada bir gülmemek için dudaklarını bir birine bastırıyor, bazı yerlerde ise gerçekten üzüldüğünü hissetmişti. Gülünecek bir şeyin olmadığını düşünerek abisinin omzuna vurarak tepki gösteriyordu Jungkook. "Hım, anladım. Ve bir sürprizim var sana" "Sürprizin vaktimi Joon" "Söylediğim zaman hoşuna gidecek ama" Namjoon bir tepki göstermesini bekledi ama kardeşinin aklı onda değildi. Cevap vermesini beklemeden söze girdi; "Kızın numarasını buldum" "Nasıl buldun? Nerden buldun?" "Dur daha, sadece numaramı! Nerede çalıştığı, nerede okuduğu, nerelerde dolaştığı, neleri sevdiği..." *** Her zamankinden şık ve aynı zamanda sade spor giyimi ile beklemeye koyuldu. Sağını solunu önünü dolduran siyah arabalar, içinden çıkan siyah giyinimli göbekli adamlar...yanlarında ise serçe parmağı kadar bir karış elbisesi ile kollarına girmiş kadınlar. Hemen arkalarında siyah gözlüklü adamlar dev binaya giriş yapmaktaydılar. "Saat 19:00 civarı işten çıkıyor" Saate baktı bir on dakika kadar kalmıştı çıkmasına. "Kız bizim şirkete işe alınmış. Daha iki gün önce. Bizim bu sekreter Chan yokmu. O söyledi." Siyahların içinden kırmızı kırmızı giyinmiş, kendisini hemen belli etmişti. Parıldayan gözleri ve gülümsemese bile gülümser gibi bakan gözleri etkisi altında bırakmıştı. "Birde, kız konservatuvar okuyormuş. Keman çalarmış" "Bu kadar bilgi nerden çıktı" "Nerden çıksa beğenirsin. Kızın arkadaşı vardı ya yanında. İsmini unuttum şimdi.." "Sara sanırım" "Herneyse, işte o Chan'in kız arkadaşı çıktı. Zaten ona iş teklifi edende bu Chan imiş" Yol kenarından yürümeye başladı. Arabalar hızla yanından geçerken kirmizi elbisesi rüzgârla şişiyor Enisa'nın bacaklarını ortaya seriyordu. Her geçen arabada aynı şeyi tekrarlar eli ile elbisesinin alt kısmını tutardı. Bir caddeye saptı. Bu onun için sanki son şanstı. Önündeki binayı da geçmeden hemen o binanın arka tarafından dolaştı. Oldukça hızlı davranmalıydı. Karşısında ki kız normal kızlar gibi cici cici adımlar atmadan koca koca adımlar atarak yuruyordu, tıpkı taşıdı yüreği gibi. Etrafını dolaşarak kızın geldiği yönden önünden çıkmayı düşündü ama planladığı gibi olmamıştı. Şimdi ikisi de kafa kafaya darbe yemiş yerlerde yatıyorlardı. Jungkook'un ağır bedeninin çarpmasının etkisiyle alnını tutmuş betona yapışmıştı Enisa. Jungkook hemen kendini toparladı kıza elini uzattı. Kızın kalkması ile iki elini birleştirerek eğilip kalkıyordu. Kız toparlanarak genç adamın omuzlarından hafifçe parmak uçlarıyla tutarak durdurdu. O anda ikisi göz göze gelebilmiş. O an tanımıştı genç adamı. Önceki gördüğünden pek bakımlı görünüyordu. Temiz üstü, az önceki olay sebebiyle önüne dağılmış saçları hiçte itici gelmemişti. Aksine yakıştığını düşünmüştü. "Ow, sizi tanıdım!" Dedi kız ve; "Ah,affedersiniz" diyerek; Durdu ve telefonunu çıkardı. Ve şunları yazdı: "Sizi tanıdım sanırım bayım. Siz o günkü adamsınız değil mi" Yazıyı Jungkook' a okuttu. Kafasıyla onayladı ve telefonu eline aldı "Bi yeriniz acımadı umarım." Okur okumaz iki eliyle "Hayır hayır" diyerek atıldı... Biraz durmuştu ikiside ve tekrar telefonu eline aldı Jungkook. "Bence tekrar karşılaşmamız bir nedeni olmalı" - diyerek altınada numarasını yazmıştı. "Istemiyorum abi." "Ne dedin, ne dedin?" "Istemiyorum işte. Böyle olmayacak. Nerden buldun derse sapık gibi araştırdım mı diyeceğim. Göreceksin. Ben değil o beni arayacak." Zafer şimdi onun elindeymiş gibi sırıtarak yürüyüp gitti yanından. Teşekkür ederim, Tanrım. Teşekkür ederim gerçeği olmayan hayalin peşinde hasta gibi dolanmama izin vermediğin için. Olumsuz hiçbirşey yoktu bakışında. Hemen şuan aramasa bile en geç yarına kalmadan arayacaktır. Dayanamaz merak edecektir. "Hahahaaa,noldu oğlum. Lan iki gün geçti. Hani gece merak edecek arayacaktı?" "Sataşma abi ya" Öz güveni taa yerlerde, öz saygısı sahra çölüne doğru yolculuğa çıkmıştı. Beklerken yaptığına bin pişman olmuş neden kızın kendi numarasını istemediği için kendi kendine büyük öfkeye kalkıyordu. Biraz şirin davranarak abisine yanaştığında ise "Yalvar!" "Vermem" "Hayır" cevabı alır vazgeçerdi. Yağmurun şiddetle yağdığı gece Jungkook odasında yatakta tavana bakmaktaydı. Düşünceler saman yığını gibi olmuş toparlanamaz durumdayken bunu bozan bildirim sesiyle ayaklandı hemen. "Selâm" Telefonu kenara bırakıp üzerine düzeltmeye saçlarını toparlamaya başladı "Selâm?" "Üç gün önce telefon numaranızı vermiştiniz hatırlarsanız. İsmim Enisa! Aslında o gün size ulaşmayı istemiştim ama bir türlü fırsat olmadı." Genç kız o an durmuştu. O kadar açıklamaya gerek varmıydı. Hele aslında o karşılaştıkları gün konuşmak,tanışmak istemesini belli etmesi gerekeli miydi. İşte,başlamamış bir ilişkinin ilk pişmanlığı burada başladı. Kızın aklına kazınmış o ilk mahcubiyeti, adamın ona derince bakışı. Sanmıştı ki daha önce kimse ona böyle bakmamıştı. İkinci bir karşılaşmada ise onu bambaşka bir sürprizle karşı karşıya geldi. Bi biçare olarak düşündüğü kişinin karşısına hiç olmadığı kadar iyi giyinimli ve beyefendi olarak çıkması şaşkınlığa uğratmıştı. Bu durum bir sözün daha altının çizilmesine sebebiyet sunmuştu. İnsan, cahil bir insana göre dış görünüşü kadar dı. Ne kadar iyi giyinirse mertebesi,saygısı o kadar yükselirdi. İnsan giyimi kadar gördüğü saygıyı,çıplakken göremiyordu. İlk gün Jungkook Enisa üzerinde bir etki yaratmasına rağmen o an o adamı merak etmemişti. Ancak ikinci karşılaşmada artık dış görünüş değişmiş, genç kız üzerinde de merak uyandırmıştı. "Hatırladım sizi. Jungkook bende. Nasılsınız?" "Iyim teşekkür ederim. Siz nasılsınız?" "Iyim sağolun. O gün için tekrar özür dilerim. Dikkatli olmam gerekliydi." "Ah,lütfen. Sorun değil. Asıl ben özür dilemem gerekli o günkü patavatsızlığım için. Aslında dilenci gibi görünmüyordunuz. Sadece önünüzdeki bozuklukları görünce bende sandım ki..." "Unuttum bile." Bir kaç dakika geçtikten sonra tekrar Jungkook yazmıştı; "Nerde çalışıyosunuz?" Uzun süre devam eden sohbetten her iki tarafta keyif alıyorlardı. Bu konuşma sadece o gece değil başka günlerde alıp başını gitmişti. Bir birini daha iyi tanımış daha yakın olmuşlardı. Hatta buluşma günü ayarlayıp ikisi de o günü iple çekiyordu. İkisi üzerinde bu güzel heyecan, hoş bir panik olmuş buluşma günü de gelmişti. Jungkook uzun uzun bakıp aklına kazımak istiyordu yüzündeki her bir noktayı. Küçük not defter her zamanki görevini yerine getirerek dolup taşmıştı. Enisa: "Bu engeliniz doğuştan mı? Yoksa sonradan mı oldu" Zor bir soruyla karşı karşıya gelmişti Jungkook. Kandırdım seni,sadece seni değil aslında herkezi. Seni,kendimi ve diğer sevdiklerimi herkezi kandırıyorum. Aslında duyma engeli değilim. Bir güzelde konuşuyorum. Ağzım susmaz. Demek ister vazgeçiyordu. Böyle olmamanın nedeni bu insanlardır. Yabancısı olduğum halde çıkamadığım ve yaşamaya devam ettiğim hayatımdır. Bu insanlardan kaçarak onları duymamayı, onlarla konuşmamayı istedim, demek isteyerek tekrar vazgeçiyordu. Sadece; "Sonradan" Diyerek kısa bir cevapla kapatmayı düşünmüştü Genç kız meraklı düşüncelerle tekrar sordu: "Ne oldu ki?" "Kapatsak mı bu konuyu Enisa" Jungkook sustukça içine kapandıkça merakı artıyordu genç kızın. Daha fazla üstlenmeden kapatmıştı. Gün geçtikçe daha da yakınlaşmışlar dı. Jungkook artık saklamak istemiyordu. Aşkını haykırmak ne cevap alacağı hakkında en ufak fikri olmamasına rağmen içinde tutmak istemiyordu. Her iki günden gezmeye çıkmaların nefes kadar dibinde olmasına rağmen tatlı ince dudağın tadına bakamamanın. İnce bele dokumanamanın acısını yaşamaktansa söyleyip kurtulmayı yeğliyor du. "Bugün durgunsunuz sanki." "Size söylemek istediğim şeyler var Enisa. Ama önce size sormak istediğim şey var. Benimle takılmaktan yâni benimle vakit geçirmekten memnun musunuz?" " Jungkook. İstemediğin kişilerle yakınlık kurmaktan kaçındığımı anlamış olmanız lazım." "Evet,evet. Farkındayım. Sadece emin olmak istedim" "Devam edin!" "Size artık sen diyebilirmiyim?!" "Nasıl istersen. Ben bile bazen ağzımdan kaçırıyorum. Kusuruma bakmayın." Devamı diğer yorumda

Devamı.. "Nasıl istersen. Ben bile bazen ağzımdan kaçırıyorum. Kusuruma bakmayın." "Enisa,senden bana gelen bir kusur olamaz...Demek istediğim şeye cevap vermek zorundada değilsin. Sadece sana karşı açık olmak istiyorum. Seni ilk gördüğüm an işte bu dedim. Ne kadardır aradığın, düşlerinden çıkmayan kadın o dedim. Kulağa delice gelebilir ama sen benim düşlerimdeki o kadınsın. Hatta öyle sadece karakterin değil. Sen sen olarak. Tıpatıp yüzün,gülüşün herşeyin aynı Enisa. Herşeyin o...İstersen red et. Ama umuyorum ki bunu yapmayacaksın. Son günlerdeki yakınlığımızım farkına varabilecek ve istersen kendini benden koruyabilecek,uzak tutabilecek kadar zeki olduğunu görüyorum. İstemesen ilk mesajı bile atmazdın. Daha fazla uzatıp ta canını sıkmaktan kaçınarak şunu söylemek ve konuyu kapatmak istiyorum. Sevmek,düş kurup bağlanmak fena şey değil. Sende istediğin zaman bu konuyu açıp benimle konuşa bilirsin. " Genç kız elinde minimini defter ile iki dakika önce yanından ayrılan adamın arkasından bakakalmıştı. Tek tek özenle okudu. Her yazılan kelimede o duyguyu hissederek okumaya gayret gösteriyordu. Sonlarına gele sağ göz pınarında hafifçe sıcaklık olmuş akmayı bekleyen sıvı kendini belli ederek yanağından kayıvermişti. Silmeye gerek duymayan göz yaşları bir birini kovalıyordu. Yanağında hissettiği sıcaklık içine işliyor ve sanki sıtma geçirmesine neden oluyordu. Eve döner dönmez odaya kapattı kendisini. Merak eden ev halkına "Yorgunum" veya "Kimseyi istemiyorum" gibi kısa veraplar ile kapıdan geri çeviriyordu. Günlerce bu böyle devam etmişti. Yüreğine söz geçiremez gidip konuşmak istiyordu. Lâkin kendinde o cesareti bulamıyordu. Birlikte dolaştıkları yerlerden tekrar geçerek o anı gözünde canlandırıyordu. Mümkün olduğunca nefsine hakim olmaya çalışıyordu ama pek mümkün olduğu sayılmazdı. Bitkin düşen bacakları isteği dışında onu evine getirmişti. Kapı kolunu tutup açacağı sırada yerde yatan nota ilişti gözü; "Çok bekletme Enisa. Anılarla yaşamak sana göre değil!" Eve koşar adım girdi ve notu tekrar... tekrar...tekrar okudu. Son çareyi bu ızdıraba son vermekle buldu. Eline aldığı telefona aklından değil kalbinden geçenleri yazmaya koyuldu. "Nerdeysen konum atar mısın!" Jungkook alelacele abisini evden nerdeyse kovmuş heryeri derli toplu hale getirmişti. Evin perdelerini kapatmış masayı her türlü yiyecek içecekler ve mumlarla doldurmuştu. Abisinin ardından hafif aralıklı kalan kapı iki kere hafifçe tıklanmıştı. Gri bir yaz elbisesi giyen kız kapıdan görünmüştü. Jungkook beyefendilik ile elini uzatıp onu kanepeye oturttu. İkiside sükunet içindeydi. Birinden biri konuyu açmakta cesaret edemiyordu. Enisa sıkıldığını belli etmese de göğsünün süratle inip kalkması bunu gösteriyordu. Ara sıra parmaklarıyla oynar "Jungkook, buraya gelmemin sebebi..." diye başlar sonu gelemezdi. Sonunda "Jungkook....lavabo nerede?" diyerek sordu ve Jungkook'un göstermesi ile lavaboya gitti. Enisa'nın gitmesiyle ısrarla çalan telefonu yanıtlamak zorunda kalmıştı; "Efendim Joon!" "Noldu geldimi kız?" "Sende amma meraklı çıktın. Kapatmam lâzım Enisa gelir şimdi" "Dur lan kapatma. Ne yaptı birşey dedimi bari" "Hayır Joon. Daha heyecanını atamadı" "Bak sen,heyecanlı he. Kız sana baya yanık oğlum. Yoksa ne bu ayağına gelmeler. Heyecanlar..." "Joon, kapatıyorum" Dedi,ve konuşmaya son verdi karşısındaki kırgın ve şaşkın gözlere bakarak. "Enisa!" "Sesin güzelmiş Jungkook" Şaşkın gözler yerini kırgınlığa bırakınca Jungkook hemen yanına yaklaştı. Yaklaşmasıyla geri çekilmişti Enisa. "Sen benimle dalgamı geçiyordun. Saf bu nasıl kandırırsam inanır. Üzülür zavallı diye mi düşündün Jungkook" Git gide sesi yükselmeye başlamıştı "Hayır Enisa, aklından geçenlerin hiçbiri doğru değil" Şaşkınlığı geçmiyordu. Onu nasıl böyle kandırdığına inanamıyordu. Hemde böyle acizce. "Sadece bana güven Enisa, anla beni. Anlamaya çalışmadıkça söyleyeceklerimin bi önemi kalmaz. Söz ver bana." "Anlat" Dedi,sadece. Uzunca cümleler kurup tartışmaya girmek istemiyordu. Söz veremedi ama genç adam tarafından kandırılmayada hazırdı. Belki de razıydı... Kızın yanına yaklaştı yanaklarından tuttu ve her iki gözüne birer buse kondurdu. "Ama bana öyle bakarsan öldürürsün beni küçük hanım" Jungkook'u kendinden ayırdı ve ikili koltuğun kenarına oturdu. Jungkook yanı başına oturdu. Üzgün yüzü, suçlu bakışı altında bi müddet kıza baktı. Enisa şimdi fark ediyordu ki evi gayet güzel,hoş ve düzenliydi. Modern şekilde döşenmişti her yanı. Şehre tepeden bakan bir manzaraya sahipti. Genç adama bakmaktan dikkatini etrafa veremediğini idrak etmişti. Aklını bunlardan kurtarıp "Anlatacak mısın?!" dedi,yumuşak aynı zamanda sert bir ses tonuyla. "Nereden...hangi cümleler ile anlatacağımı bilemiyorum Enisa" diye söze başladı ve devam etti; "Fare kapanına takılmış gibiydim. Zor durumdaydım. Kendime bunu yapamazdım. Bu hayat beni aşmıştı Enisa...O yüksek binalar,kafaları hep yüksekte aşağıya bakmayan insanlar....Ne onlar,ne de o hayat bana aitti. Bana bahşedilen tüm servetleri red ettim. Ancak beni red ettiler. Onların baskısı ' Artık bu hayattan çıkamazsın' gibi sadece lafta tehditleri bıktırdı. Bir sene önce de kaza geçirdim. O an aklım müthiş bir fikirle doldu... " "Müthiş fikre bak sen" - diye alay eder gibi söze atıldı Enisa "Enisa,bunu yapmak zorundaydım. Sahte bir mutlulukla gezinemezdim. Amcam hayatını kaybettiğinden bu yana abimin yanında olmaya çalıştım ama elimden bu kadarı geliyordu sadece. Yapmacık bir tavırla onun omzuna el koyamazdım." Jungkook aniden lafını kesti. Yanı başında oturan kıza baktı ve "Vay be.." diye ses çıktı içinden biryerden. "Anlayacağını sanmıştım" diyerek te eklemişti. Enisa odaklandığı tek noktaya bakmadan başını yan çevirmişti. Sanki karşısında ki adamın tüm söylediklerini itiraz ediyor gibiydi. Ama birden sessizliği bozdu. "Keşke bende senin gibi olabilsem. Kör...Sağır...Dilsiz. Belki daha çok kendime odaklana bilirdim" Jungkook gözüne ışıltı gelmiş ve yüzündeki üzüntü uçup gitmiş gibi Enisa'nın önüne diz çökmüştü. Ellerini elleri altına almış gözlerinin kendisine bakmasını istemişti. Ama hala yana bakmakta devam ediyordu. "Seviyorsun Enisa. Biliyorum...Hissediyorum. Niyetim asla seni kandırmak değildi. Bana bak...lütfen gözlerime bak" Elinin heryerine öpücükler bırakmaya başladı. "Lütfen Enisa. Yalvarırım...Yanımda olduğunu hissedeyim. Buna izin ver. Hemmm...." Biraz duraksadıktan sonra anlamsız bir sırıtma oldu yüzünde; "Hem,nereye kadar saklayabilirdim ki. Sana seni sevdiğimi söyleyemeden...Sana evlenme teklifi edemeden (Enisa aniden kafasını Jungkook'a çevirir) Geceleri kulağına fısıldayamadan...Kızlarımı azarlayamadan...He! Enisa!.. Bu Ciddi yüz ifadenin arkasında ki gülümsemeyi görüyorum. Hadi inat etme. Sadece sen ve ben olalım... " Enisa tatlı bakışı ve teslim olmasının verdiği az bir tereddütün etkisi altında yine de gülümseyerek baktı; "Seni seviyorum!" SON

Devamı.. "Nasıl istersen. Ben bile bazen ağzımdan kaçırıyorum. Kusuruma bakmayın." "Enisa,senden bana gelen bir kusur olamaz...Demek istediğim şeye cevap vermek zorundada değilsin. Sadece sana karşı açık olmak istiyorum. Seni ilk gördüğüm an işte bu dedim. Ne kadardır aradığın, düşlerinden çıkmayan kadın o dedim. Kulağa delice gelebilir ama sen benim düşlerimdeki o kadınsın. Hatta öyle sadece karakterin değil. Sen sen olarak. Tıpatıp yüzün,gülüşün herşeyin aynı Enisa. Herşeyin o...İstersen red et. Ama umuyorum ki bunu yapmayacaksın. Son günlerdeki yakınlığımızım farkına varabilecek ve istersen kendini benden koruyabilecek,uzak tutabilecek kadar zeki olduğunu görüyorum. İstemesen ilk mesajı bile atmazdın. Daha fazla uzatıp ta canını sıkmaktan kaçınarak şunu söylemek ve konuyu kapatmak istiyorum. Sevmek,düş kurup bağlanmak fena şey değil. Sende istediğin zaman bu konuyu açıp benimle konuşa bilirsin. " Genç kız elinde minimini defter ile iki dakika önce yanından ayrılan adamın arkasından bakakalmıştı. Tek tek özenle okudu. Her yazılan kelimede o duyguyu hissederek okumaya gayret gösteriyordu. Sonlarına gele sağ göz pınarında hafifçe sıcaklık olmuş akmayı bekleyen sıvı kendini belli ederek yanağından kayıvermişti. Silmeye gerek duymayan göz yaşları bir birini kovalıyordu. Yanağında hissettiği sıcaklık içine işliyor ve sanki sıtma geçirmesine neden oluyordu. Eve döner dönmez odaya kapattı kendisini. Merak eden ev halkına "Yorgunum" veya "Kimseyi istemiyorum" gibi kısa veraplar ile kapıdan geri çeviriyordu. Günlerce bu böyle devam etmişti. Yüreğine söz geçiremez gidip konuşmak istiyordu. Lâkin kendinde o cesareti bulamıyordu. Birlikte dolaştıkları yerlerden tekrar geçerek o anı gözünde canlandırıyordu. Mümkün olduğunca nefsine hakim olmaya çalışıyordu ama pek mümkün olduğu sayılmazdı. Bitkin düşen bacakları isteği dışında onu evine getirmişti. Kapı kolunu tutup açacağı sırada yerde yatan nota ilişti gözü; "Çok bekletme Enisa. Anılarla yaşamak sana göre değil!" Eve koşar adım girdi ve notu tekrar... tekrar...tekrar okudu. Son çareyi bu ızdıraba son vermekle buldu. Eline aldığı telefona aklından değil kalbinden geçenleri yazmaya koyuldu. "Nerdeysen konum atar mısın!" Jungkook alelacele abisini evden nerdeyse kovmuş heryeri derli toplu hale getirmişti. Evin perdelerini kapatmış masayı her türlü yiyecek içecekler ve mumlarla doldurmuştu. Abisinin ardından hafif aralıklı kalan kapı iki kere hafifçe tıklanmıştı. Gri bir yaz elbisesi giyen kız kapıdan görünmüştü. Jungkook beyefendilik ile elini uzatıp onu kanepeye oturttu. İkiside sükunet içindeydi. Birinden biri konuyu açmakta cesaret edemiyordu. Enisa sıkıldığını belli etmese de göğsünün süratle inip kalkması bunu gösteriyordu. Ara sıra parmaklarıyla oynar "Jungkook, buraya gelmemin sebebi..." diye başlar sonu gelemezdi. Sonunda "Jungkook....lavabo nerede?" diyerek sordu ve Jungkook'un göstermesi ile lavaboya gitti. Enisa'nın gitmesiyle ısrarla çalan telefonu yanıtlamak zorunda kalmıştı; "Efendim Joon!" "Noldu geldimi kız?" "Sende amma meraklı çıktın. Kapatmam lâzım Enisa gelir şimdi" "Dur lan kapatma. Ne yaptı birşey dedimi bari" "Hayır Joon. Daha heyecanını atamadı" "Bak sen,heyecanlı he. Kız sana baya yanık oğlum. Yoksa ne bu ayağına gelmeler. Heyecanlar..." "Joon, kapatıyorum" Dedi,ve konuşmaya son verdi karşısındaki kırgın ve şaşkın gözlere bakarak. "Enisa!" "Sesin güzelmiş Jungkook" Şaşkın gözler yerini kırgınlığa bırakınca Jungkook hemen yanına yaklaştı. Yaklaşmasıyla geri çekilmişti Enisa. "Sen benimle dalgamı geçiyordun. Saf bu nasıl kandırırsam inanır. Üzülür zavallı diye mi düşündün Jungkook" Git gide sesi yükselmeye başlamıştı "Hayır Enisa, aklından geçenlerin hiçbiri doğru değil" Şaşkınlığı geçmiyordu. Onu nasıl böyle kandırdığına inanamıyordu. Hemde böyle acizce. "Sadece bana güven Enisa, anla beni. Anlamaya çalışmadıkça söyleyeceklerimin bi önemi kalmaz. Söz ver bana." "Anlat" Dedi,sadece. Uzunca cümleler kurup tartışmaya girmek istemiyordu. Söz veremedi ama genç adam tarafından kandırılmayada hazırdı. Belki de razıydı... Kızın yanına yaklaştı yanaklarından tuttu ve her iki gözüne birer buse kondurdu. "Ama bana öyle bakarsan öldürürsün beni küçük hanım" Jungkook'u kendinden ayırdı ve ikili koltuğun kenarına oturdu. Jungkook yanı başına oturdu. Üzgün yüzü, suçlu bakışı altında bi müddet kıza baktı. Enisa şimdi fark ediyordu ki evi gayet güzel,hoş ve düzenliydi. Modern şekilde döşenmişti her yanı. Şehre tepeden bakan bir manzaraya sahipti. Genç adama bakmaktan dikkatini etrafa veremediğini idrak etmişti. Aklını bunlardan kurtarıp "Anlatacak mısın?!" dedi,yumuşak aynı zamanda sert bir ses tonuyla. "Nereden...hangi cümleler ile anlatacağımı bilemiyorum Enisa" diye söze başladı ve devam etti; "Fare kapanına takılmış gibiydim. Zor durumdaydım. Kendime bunu yapamazdım. Bu hayat beni aşmıştı Enisa...O yüksek binalar,kafaları hep yüksekte aşağıya bakmayan insanlar....Ne onlar,ne de o hayat bana aitti. Bana bahşedilen tüm servetleri red ettim. Ancak beni red ettiler. Onların baskısı ' Artık bu hayattan çıkamazsın' gibi sadece lafta tehditleri bıktırdı. Bir sene önce de kaza geçirdim. O an aklım müthiş bir fikirle doldu... " "Müthiş fikre bak sen" - diye alay eder gibi söze atıldı Enisa "Enisa,bunu yapmak zorundaydım. Sahte bir mutlulukla gezinemezdim. Amcam hayatını kaybettiğinden bu yana abimin yanında olmaya çalıştım ama elimden bu kadarı geliyordu sadece. Yapmacık bir tavırla onun omzuna el koyamazdım." Jungkook aniden lafını kesti. Yanı başında oturan kıza baktı ve "Vay be.." diye ses çıktı içinden biryerden. "Anlayacağını sanmıştım" diyerek te eklemişti. Enisa odaklandığı tek noktaya bakmadan başını yan çevirmişti. Sanki karşısında ki adamın tüm söylediklerini itiraz ediyor gibiydi. Ama birden sessizliği bozdu. "Keşke bende senin gibi olabilsem. Kör...Sağır...Dilsiz. Belki daha çok kendime odaklana bilirdim" Jungkook gözüne ışıltı gelmiş ve yüzündeki üzüntü uçup gitmiş gibi Enisa'nın önüne diz çökmüştü. Ellerini elleri altına almış gözlerinin kendisine bakmasını istemişti. Ama hala yana bakmakta devam ediyordu. "Seviyorsun Enisa. Biliyorum...Hissediyorum. Niyetim asla seni kandırmak değildi. Bana bak...lütfen gözlerime bak" Elinin heryerine öpücükler bırakmaya başladı. "Lütfen Enisa. Yalvarırım...Yanımda olduğunu hissedeyim. Buna izin ver. Hemmm...." Biraz duraksadıktan sonra anlamsız bir sırıtma oldu yüzünde; "Hem,nereye kadar saklayabilirdim ki. Sana seni sevdiğimi söyleyemeden...Sana evlenme teklifi edemeden (Enisa aniden kafasını Jungkook'a çevirir) Geceleri kulağına fısıldayamadan...Kızlarımı azarlayamadan...He! Enisa!.. Bu Ciddi yüz ifadenin arkasında ki gülümsemeyi görüyorum. Hadi inat etme. Sadece sen ve ben olalım... " Enisa tatlı bakışı ve teslim olmasının verdiği az bir tereddütün etkisi altında yine de gülümseyerek baktı; "Seni seviyorum!" SON

O kadar iyi değil di ama yine de teşekkür ederim canım)

@@deadbutterfly2608 bence çok güzeldi ablam haksızlık etme kendine

@@Alice_Elif sen sevdiysen iyidir🎀 Ee nasılsın bakalım?

@@deadbutterfly2608 iyiyim ablam sınavlarım başlıyo işte napayım sen nasılsın peki ablam🍁💕☄

Valla bende merak ediyorum) Teşekkür ederim🌻

Teşekkür ederimm bitanem🌻

@@deadbutterfly2608 rica ederim🌼

Olsun canım🌹

Ah o Tae napmadi ki

Teşekkür ederim🌻

Öyle oldu)

💞💞💞💞💞😇

Teşekkür ederim) Alıyorum

@@deadbutterfly2608 ya mafya kız olsa erkek polis olsa veya baska bi meslek sana kalmis ama mafya kiz olsun güclü bir karakter ve bir seri olursa harikaaaaaa olurrrr Ya tae ile yada jk

Dünya derler🌌