ปัญหาประเทศไทยเรียนจบแต่ว่างงานมากกว่าคนไม่จบแล้วทำไมคนถึงหมดไฟใช้ชีวิต - Mystery World
HTML-код
- Опубликовано: 30 авг 2023
- คลิปใหม่ทุกวันจ้าาาา อย่าลืมกดติดตามด้วย
สำหรับใครที่อยากเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ลอง Future Skill ดู!!
Buffet Pakage Code : AFFXMYSTERYW
(แพ็คเกจ 1 ปี ลด 50% จาก 9948 เหลือ 4974 บาท)
แพ็คเกจรายปี : futureskill.co/pricing?promoc...
Coures Pakage Code : AFFXMYSTERYW1
(ส่วนลด 100 บาทคอร์สเรียนเดี่ยว คอร์สใดก็ได้ On top ลดเพิ่มจากราคาลดแล้วจากบนหน้าเว็บไซต์)
แพ็คเกจรายคอร์ส :fskill.co/AP6l
--------------------------------------------------
สนับสนุนเพจง่ายๆเพียงกดแชร์คลิปนี้
Comic World RUclips: / @comicworlddaily
Imhavingabadday:
/ @imhavingabadday
Manga World RUclips:
/ @mangaworldth
Facebook: / comicworlddaily
ติดตามชีวิตเราได้ที่ Instagram
@monmonnworld
@Jiva21
ปัญหาหลักๆคือ
1.ค่่าแรงค่ำเกินไปจน ไม่คุ้มที่จะทำ หลายครอบครัวมีอันจะกิน ทำงานก็มีค่าใช้จ่ายที่ตามมาเยอะ อยู่เฉยๆประหยัดกว่า
2.จบมาพวกเงินเดือนสูงๆ หรือไม่สูงก็ตามงานก็กดดันสุดๆ หลายคนก็ท้อก็เลิก บ.ไทยใช้งานโหดนะ ยิ่งงานที่ไม่ชอบก็ไม่อยากทำแต่มันเลือกไม่ได้
3.ทำธุรกิจเองก็ยากเพราะ ไม่ใช่แค่ไม่มีทุน แต่ธุรกิจในไทยแทบไม่มีตัวเลือกหละ นายทุนก็ผูกขาดไปเสียหมด เหลือแต่ธุรกิจ แปรรูปอาหาร
4.อย่างว่าครับงานประจำเงือนไขเยอะ นายจ้างเองก็เลือกคนอย่างโหดเลย ต้องจบม.ดัง ต้องมีประการณ์ทำงาน มีบ้าบอคอแตก คุณสมบัติโครตsuperman เงินเดือน9000 ประสาทแดรก
จริงครับ
จริงครับ บริษัทไทย ใช้งานอย่างโหด ไม่คุ้มค่าแรง แถมได้สุขภาพกาย สุขภาพจิตเสียกับมาอีก ถ้างานกินเงินเดือนยังเป็นแบบนี้ต่อไป ผมยอมว่างงานอย่างมีความสุข ดีกว่าทำงานแล้วสมองโง่ลง และประสาทจะแดก แบบนั้น
ตรรกะพวกขี้แพ้ไง เงินเดือนเริ่มต้นน้อยไม่ได้แปลว่าจะน้อยตลอดไป ภ้าเก่งจริงทำงานดีจริง ใช้เวลาไม่กี่เดือนก็สามารถได้เงินเดือนมากขึ้น หรือมองหาโอกาสไปสมัครงานที่อื่นที่ดีกว่าได้
ตอนเรียนจบป.ตรีทำงานที่แรกเงินเดือน 9 พัน ระหว่างนั้นก็รอที่อื่นที่สมัครไว้เรียกตัวทำได้ 3-4 เดือน ก็ได้ที่ใหม่ 9 พัน แต่น่าสนใจกว่าเป็นบ.ฝรั่ง พอแจ้งบ.แรกเค้าพยายามรั้งตัวด้วยข้อเสนอเงินเดือน หมื่นสอง+ แต่ก็ขอออกมาทำที่ใหม่แค่สี่เดือนพ้นโปรก็ได้ หมื่นสอง ปีถัดมาขยับเป็นหน.ทีมได้เพิ่มเป็น 23,000+ แถมโบนัส 4-5 เดือน
ถ้าคุณเก่งจริง ทำงานดีจริง เงินเดือนสตาร์ทไม่ใช่ปัญหา
ตามที่ว่าแหล่ะ
เห็นด้วยครับ ใครไม่ได้เรียนจบ ม.ที่มีชื่อเสียงหมดสิทธิ์ได้งานทำครับ
สมัยเรียนก็ตั้งใจเรียนอย่างเดียว ไม่เคยคิดว่าจบมาจะมีงานทำมั้ย ต้องมาเจอกับอะไรบ้าง ไม่เคยมีใครบอกเรื่องนี้ จนมาเจอกับตัวเอง พบว่า ไม่เป็นอย่างที่คิดเลยครับ ผิดหวังมาก ชีวิตวัยทำงานไม่เหมือนอย่างที่เคยคิด
วิชาความรู้ได้เอามาใช้น้อยมาก แต่ที่ใช้มากกว่าคือทักษะอย่างอื่นที่ไม่มีสอนในหลักสูตรเลย
แม่น
ทักษะฝีมือเด็กจบใหม่หลายคน(บางคน)มีดีจริง แต่งานไม่ตอบโจทย์
.
จากประสบการณ์ทำงาน5ปี เปลี่ยนงานมา3ครั้ง และทุกงานคือใช้แรงงานเป็นหลัก บอกตามตรง ผมตระหนักว่าคนมี2ประเภท +1พิเศษ
1. ขายเวลาแลกเงิน
2. ขายคุณค่าหรือการแก้ปัญหาแลกเงิน
(3.) ใช้แรงคนอื่นสร้างฝันให้ตัวเอง
👍🏻
@chokun9wizard ได้ครับ ผมแก้ไขให้แล้ว
เราว่ามันผิดที่ระบบการศึกษาด้วย คือนอกจากค่านิยม ที่ต้องจบอย่างต่ำป.ตรี เด็กก็ต้องเรียน ป.ตรี ตามใจครอบครัวเพื่อหน้าตาทางสังคม หลายคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยากเรียนคณะอะไร อยากทำอาชีพอะไร เรียนตามเพื่อน ตามพ่อแม่บอกว่าดีบ้าง สอบคณะที่หวังไม่ติด ละต้องเรียนคณะที่ไม่ชอบ เพราะ อายเพื่อน พ่อแม่ต้องอับอายบ้าง ถ้ารอสอบใหม่ช้าอีกปี จบไม่พร้อมเพื่อนรุ่นเดียวกัน พอเรียนคณะที่ไม่มีใจชอบ จบมาจะมีคุณภาพได้อย่างไร สุดท้าย หลายคณะที่มีเปิดสอน ก็ไม่ตอบสนองตลาดแรงงานที่ต้องการ บางหลักสูตรก็ไร้สาระจบไปทำงานในบางอาชีพไม่ได้จริง บางคณะเป็นสุสานรวมเด็กที่สอบที่ไหนไม่ติด เอาให้จ่ายครบจบแน่ ได้ใบปริญญา ไปแปะฝาบ้านแค่นั้นแหละค่ะ แล้วมันจะไม่ว่างงานมากได้ไง ในเมื่อใครๆก็จบเหมือนกัน อยู่ที่ว่าจบมาได้คุณภาพแค่ไหน เป็นตัวชี้วัดเลยที่จะได้งานหรือไม่
ผมเรียนจบ ป.ตรี มาผมยังทำงานใช้แรงงานอยู่เลยครับเพราะตัวเองไม่มีความสามารถอะไรที่โดดเด่นเลยครับ
เวลาไปสมัครงานที่อื่นต้องกรอกใบสมัครและจะมีคำถามนึงว่า ความสามารถที่โดดเด่นคืออะไรแล้วผมจะใส่ไปว่าอะไร
ระบบแนะแนวการศึกษาของไทยล้มเหลวอย่างรุนแรง
ค่านิยมสังคมไทยไปตามตูดจีน เกาหลี ญี่ปุ่นกันเองว่าต้องจบมหาลัยเท่านั้นถึงจะประสบความสำเร็จ แถมเป็นแบบนี้มารุ่นต่อรุ่นแล้ว
ผม จบ ป.ตรี ด้านการตลาด นะจ๊ะ แต่ปัจจุบัน เป็น กุ๊ก ทำอาหาร
อาหารไทย อาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลี ทำได้เกือบหมด
แม่งไม่เกี่ยวกับที่เรียนมาเลยยยย อีกไม่กี่ปี ผมก็จะอายุ40แย้ว
น้องๆจบใหม่ ไม่ต้องท้อนะครับ หมั่นเรียนรู้ พัฒนา หาตัวตนให้เจอนะจ๊ะ
ไม่มีใครทำเป็นทุกอย่างตั้งแต่เกิดหรอก
ปัญหาอย่างนึงของบริษัทในไทยคือ
1. ต้องการคนมีประสบการ์ณ คือเด็กเพิ่งจบส่วนมากหางานยาก หลายๆที่ไม่อยากรับเข้าเพราะเค้ามองว่า "ไม่ทนงาน"เข้ามาไม่นานก็ออก เค้าไม่ต้องการอบรมสอนมาก ถ้าสอนไปแล้วหลายคนก็ลาออกเอาความรู้ไปใช้บริษัทอื่น เค้าเลยต้องการคนที่ทำงานเป็นมีประสบการ์ณจะได้ไม่ต้องสอนอะไร คุ้มค่ากับที่จ่ายไป
2.ข้อจำกัดเยอะ อย่างผมเจอแต่ไม่รับ 35+ ต้องการสเป็คคนทำงานสูงแต่เงินเดือนเท่าจิ๋มมด
3. รุ่นพี่ที่ทำงาน Toxic ใครเจอคนสอนงานดีก็ดีไป เจอรุ่นพี่กั๊กงานไม่สอนต้องมานั่งเรียนรู้เองทุกอย่างก็ซวยไป งานบางอย่าง จำเป็นต้องมีความรู้เก่า
4. Hr. มีอำนาจมากคือเราต้องไปเกรงกลัวแผนกพวกนี้ ทั้งๆที่มันก็เป็นพนักงานแบบเดียวกับเรา
ข้อ 2 นี้ผมเข้าใจเลย 555 รุ่นพี่อายุ 32 เข้าตำแหน่ง วิศวกร เงินเดือน 25,000 บาท ผมยังตกใจเลย ไม่เหมือนกับที่ฝันไว้TT
@kingEkatat พูดจากประสบการ์ณตรงน่ะครับ ถ้าจะเถียงก็แล้วแต่ โลกสวยดี ยิ่งข้อ 4 นี่ถ้าตอนสมัครหรือตอนแรกๆ ทำกวนตรีนสิ เค้าจะรับไหม?
Mindsetโบราณครับ
@@39819Ar121 รู้จักคำว่าประสบการ์ณตรงไหมครับ?? แน่นอนว่าแต่ละคนมันเจอไม่เหมือนกันอยู่แล้ว มันไม่ใช่ Mindset มันคือประสบการ์ณตรง ฮัลโหล
@@rayza2396หาเช้ากินค่ำสบายใจกว่าครับ ผ่อนบ้านผ่อนรถสุดท้ายเงินหมุนไม่ทันก็ถูกยึดอยู่ดี เพราะอะไรอยู่จนๆสบายกว่าครับ
บางคนมีวุฒิกาศึกษาก็ช่วยให้เราหางานไม่ได้ บางคนไม่ได้จบปริญญาก็มีงานทำ ได้ บางครั้งมันขึ้นอยู่กับโอกาส ดวงโชคชะตาด้วย คนส่วนมากจะได้ทำงานตรงกับที่เรียนมาน้อยมาก (เพราะชีวิตมันถูกกำหนดไว้แล้ว)
แนะนำให้ไปทำงานก่อน เจอสังคมเยอะๆ แล้วค่อยตามเก็บใบปริญญาทีหลังคะ จะได้ชัดเจนกับตัวเองว่า ควรจะเรียนด้านไหนต่อดี ไม่ใช่เรียนตามสะเปอะสะปะตามหลักสูตรที่มหาลัยยัดเยียดมาให้ แต่สุดท้ายจบมา ไม่รู้จะไปทำไรดี??? + ตกงาน
จบมหาวิทยาลัยรัฐ ปี 55 มหาลัย ที่ติดtop 10 แต่ไม่top 5 เกรดไม่ได้ดีมาก 3.1 เงินเดือนแรกได้7000บาท คิดว่าตัวเองโครตห่วย แต่พอโตขึ้น เปลี่ยนงานเรื่อยๆ คุณจะเรียนรู้และเก่งขึ้นเอง เป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ
เปลี่ยนค่านิยมก่อนเลยค่ะ ประเทศไทยไม่ได้ต้องการเด็กจบปริญญาตรีมากขนาดนั้น เราต้องการแรงงาน เราควรส่งเสริมให้เด็กที่จบม 6 ออกไปทำงานหาประสบการณ์ชีวิต แล้วเขาจะค่อยรู้ตัวว่าเขาอยากเรียนต่อระดับอุดมศึกษาหรือไม่
จริงครับ เผลอๆ diploma หรือแค่ certificated ได้จากการ take course สั้นๆ เรียนตามหัวข้อ เรียนไปทำงานไป สลับๆ ในยุคใหม่อาจะเวิคกว่าเรียนไปตามระบบโบราณ เพื่อแค่"ปริญญาตรี"เนี่ย ผมว่าไร้สาระและ มหาลัยเกรดต่ำขยันเปิดสาขาวิชาที่ไม่รองรับกับตลาด หลอกเด็กมาเรียนให้ตัวเองได้ประเมินตำแหน่งไวๆ
เห็นด้วยครับ แต่โชคร้ายที่ผมดันจบมาได้ปีแล้ว คิดช้าไปหน่อย และไม่มีใครแนะนำแบบนี้ด้วย
เราก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย..ไม่เกี่ยงงานนะ..ไม่ตรงกับสาย..ส่วนมาทำงานจากประสบการณ์ทั้งนั้นมันต้องเรียนรู้ใหม่อย่ายึดติด
คนจบ ป.ตรี มีมากเกินความต้องการของตลาดครับ
ขอเสริมนะครับมีมากกว่าความต้องการของตลาดเพราะไปเน้นจบ สาขา ที่มีคนเรียนจบมาเยอะอยุ่แล้ว เช่น รัฐศาสตร์ นิเทศก์ศาสตร์ ในขณะที่ สาขาทางการปแพทย์ อย่าง เภสัช พยาบาล หมอ นักเทคนิคการแพทย์ หรือ สาขาพวก it ยังเป็นที่ต้องการของตลาดอยู่แต่คนเรียนจบน้อย
ต้องเข้าใจครับ
คนจบปริญญา คือ คนที่ "เน้นวิชาการ" นั่นคือ เน้นองค์ความรู้
ส่วนคนที่จบสายวิชาชีพ คือ คนที่ "เน้นทักษะ" นั่นคือ ประสบการณ์และลงมือทำ
ซึ่งปัจจุบันเรามีสายวิชาการเยอะมากๆ เพราะ ใครๆ ก็จบมาสายปริญญาตรี เน้นวิชาการ
แต่ทำงานได้ยากกว่าสายอาชีพ ที่เขาฝึกเรียนรู้ ฝึกทำ มาตลอดจนจบหลักสูตร
ยิ่งถ้าใคร ปวช + ปวส + ปริญญาตรี นั่นหมายถึง ทักษาะและวิชาการเขามีแล้วและพร้อม
ที่จะทำงานได้ทันนี
เรื่องนี้ จึงเป็นเรื่องที่ "เด็กมันต้องรู้ว่ะครับ" ทุกวันนี้เด็กมันมีปัญหาคือ
"กูเรียนอะไรมา" คือเรียนตามที่ชอบ เรียนตามใจ สุดท้ายคือ "มึงไม่มีงาน"
ดังนั้นสิ่งที่สำคัญในโรงเรียน คือ "วิชาแนะแนวการศึกษา" ว่า
"มึงเรียนที่ชอบได้นะ แต่มึงต้องรู้จักสังคม และความเป็นจริงด้วย"
"มึงต้องเรียนในสิ่งที่ได้ใช้และทำงานด้วย"
และสิ่งหนึ่งที่ต้องเกิดจากฝั่งกระทรวงศึกษา คือ
"Sin Cos Tan ไม่จำเป็นในงานธุรการ"
"รูท Pi ไม่ได้ใช้ในการทำคำพิพากษา"
"อักษรสูง กลาง ต่ำ ไม่ได้ใช้ทำอาหาร"
ดังนั้น "คำนึงถึงความเป็นจริง" ด้วย
ไทยต้องปรับได้แล้ว เรียนตรีโกณมิติ สมการยาก ๆ log เรียนทางด้านสมการนิวเคลีย ฟิสิกส์ แม้กระทั่งเคมี ตารางธาตุ แต่ที่จำเป็นต้องเน้นต้องใช้ไม่ค่อยเน้น เช่น คอมพิวเตอร์ การเขียนโปรแกรม ภาษาอังกฤษ เอาแบบอ่านออกก่อนให้คล่อง ส่วนฟัง เขียน พูด นศ.จะเจอต่างชาติ ไม่เกิน 1% ก็ไปศึกษาเพิ่มตอนทำงาน แค่อ่านก็ไม่คล่องแล้ว การฝึกหัดพิมพ์ดีด ปรัชญาชีวิต เศรษฐกิจพอเพียง สิ่งแวดล้อม จิตวิทยาการทำงาน ฯลฯ
@@wichaipao1 มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าครับ ผู้นำของประเทศนี้มีกี่ยุคกี่สมัยก็ตาม ให้ค่ากับกระดาษ 1 แผ่นมากกว่า สิ่งที่คนซึ่งได้เรียนมา จะเอาไปใช้ได้จริง และปัจจุบันนี้ ความคิดดังกล่าว ก็แตกดอกออกผลแห่งความวิบัติฉิบหาย ให้เราได้เห็นกันแล้ว ว่าคนที่มีปริญญาตรี มีอัตราว่างงาน สูงเสียยิ่งกว่าคนจบสายวิชาชีพ หรือคนที่มีประสบการณ์ทำงานเสียด้วยซ้ำไป ดังนั้นการเปลี่ยนยังไม่ต้องรีบ แต่ต้องสร้างวิชาแนะแนวการศึกษา มากกว่าสนับสนุนนักเรียนสวทชเสียด้วยซ้ำไป
@@wichaipao1เรียนสายอาชีพสิครับ ส่วนการพูดการฟังภาษาอังกฤษยุคนี้การศึกษาไม่ต้องพึ่งครูอย่างเดียวแล้ว ผมก็พอฟังออกสื่อสารกับลูกค้าต่างชาติได้เพราะ เกมส์ การ์ตูน หนัง
หลายข้อพูดตรงมาก เราก็เป็น
- เรียนจบEgo สูง เลือกงาน เลือกเงิน
- ระหว่างเรียนก็ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ
- พอได้ทำงานก็เบื่อชีวิตออฟฟิศ
คอมเม้นท์นี้พูดจริง
1.บ่นว่าค่าแรงหรือเงินเดือนน้อย แต่ถ้าคุณเก่งจริง หรืออยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้นเขาก็จ้างคุณนะ
2.ประสบการณ์ทำงานยังไม่มี เป็นเด็กจบใหม่ สัมภาษณ์งานแล้วเคยทำอะไรมาบ้างระหว่างเรียน คำตอบส่วนใหญ่.......
3.E-go สุง
สิ่งที่คนไทยต้องเปลี่ยนอย่างแรกคือ 'การยอมรับ' ครับ ยอมรับว่าตัวเองห่วยแค่ไหน ยอมรับว่าตัวเองอยู่ในจุดไหนของสังคมโลกตอนนี้ ยอมรับว่าตัวเราล้าหลังชาติอื่นขนาดไหน เมื่อรู้แล้วก็ต้องยอมรับในการเปลี่ยนแปลง ยอมรับที่จะแก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุ และยอมรับที่จะทิ้งอะไรที่ล้าสมัยมากกว่ายึดติดอะไรเดิมๆไปได้แล้ว หากไม่รีบเปลี่ยนตอนนี้ โลกก็จะบังคับเราให้เปลี่ยนเองเมื่อถึงตอนนั้นก็คงไม่ใช่ภาพที่น่าดูเท่าไหร่สำหรับคนไทยทุกคน
คุณล่ะเปลี่ยนยังงง
@@user-zm5mq6zz9pเปลี่ยนคนเดียวไม่ได้ช่วยอะไร
@@user-pk6uh6hr1r ผมก็เปลี่ยนแล้ว แต่ชวนเพื่อนไม่เปลี่ยนด้วย
เปลี่ยนแล้วแต่บางอย่างก็แสดงออกไม่ได้ เดี๋ยวคนที่ยังไม่เปลี่ยนจะมองว่าเป็นตัวประหลาด 😂
@@hooh20114ytจริง
ไทยกับต่างประเทศต่างกัน แฟนเราเป็นคนสวิส จบม6แล้วทำงานเลย แต่เป็นงานที่เขาชอบ แล้วตอน26-30กลับไปเรียนป ตรีในสาขาที่เขาทำงานอยู่ ตอนนี้เปิดบริษัท เที่ยวรอบโลกเลยค่ะ ในขณะที่ตัวเองก็ยังเป็น freelance ต่อไป 😂
โม้ๆๆๆ😂😂😂😂😂
หรอ555
ไม่น่าจริง ผมเรียน ป.ตรี อยู่อเมริกา เพื่อนรุ่นเดียวกันหมด ไม่มีใครหยุดแล้วกลับมาเรียนเลยสักคน ถ้า ป.โท อันนี้มีบ้างประปราย แต่ก็ไม่ได้เยอะคับ
อ่าว สรุปโม้หรอเม้นนี้ ออกมาชี้แจงหน่อย
ถ้าไม่มาตอบเม้นก็ขี้โม้แหละครับ อยากขิงอยากฝอยเฉยๆ ขี้ฟันจัด
การศึกษาเราผิดที่ออกแบบให้เด็กทุกคนต้องนั่งเรียน ซึ่งชีวิตจิงมันจะมีสักกี่เปอร์เซนที่ชอบนั่งเรียน ระหว่างที่ยังเด็กควรทำให้เด็กรู้จักหลายๆอย่าง ทั้งกีฬา ดนตรี ศิลปะ ช่าง รึอื่นๆ เด็กจะได้รู้จักตัวเองเร็ว แล้วได้เดินทางในสิ่งที่ชอบ ไม่ต้องไปหลงทางเสียเวลานั่งเรียนพอออกมาก็บอกไม่ช่ายตัวฉันเลย แต่ก็ต้องทนทำเพื่อเลี้ยงชีพ แต่ในเมื่อตอนนี้ระบบมันยังไม่เปลี่ยน มันก็ต้องขึ้นกับเด็กนั้นแหละที่ต้องดิ้นรนเปลี่ยนตัวเองเอา
สำหรับผมคือ ผมมองว่า คนไทยมี Entrepreneurial spirit ค่อนข้างน้อย ดังนั้นแล้ว งานอุตสาหกรรมใหม่ ที่ base on skill เก่า มันค่อนข้างน้อย เรามักจะเอาการลงทุนต่างประเทศเป็นหลัก แล้วทุนจากต่างประเทศมันก็ไม่ได้ base on skill เก่าเราด้วย คนทำได้น้อยก็ไม่แปลก
เด็กจบใหม่ ยุคที่พ่อแม่ แทบจะอุ้มเข้านอน ไม่มีงานทำก็จ่ายค่าเลี้ยงดู ทำอะไรเองได้น้อยลง สบายหางานไม่ได้ก็พ่อแม่ที่ต้องเลี้ยงดู(หาเงินแทบตาย ติดหนี้สินเด็กก็ไม่รู้) เป็นกันเยอะ รุ่นนี้อดทนต่ำ แต่passionสูง สวนทางกับ ที่บรฺษัทต้องการ ดังนั้นเพิ่มเงินอีกหน่อยรับคน 30กว่าๆแต่พอทนคุ้มกว่า
เห็นด้วย เอะอะ ลูกถูกครูตีไม่ได้เลยฟ้องร้อง ใข่ในหิน โตไปก้ไม่รุ้ความลำบาก
เด็กจบใหม่ คำนี้คุณรู้จักดีพอรึยังที่จะบอกว่าอุ้มเข้านอน ทำไมต่างประเทศก็รุ่นเดียวกัน อายุเดียวกันยังสวนกระแสความจนได้เลย บางคนอายุน้อยกว่าคุณด้วยซ้ำยังประสบความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลรึเปล่ารุ่นไหนก็ไม่ต่างกัน รุ่นพ่อรุ่นแม่คุณก็ผ่านวัยเด็กมาเหมือนกัน ได้แต่โทษคนอื่นเหมือนกัน แล้วไง ? ประสบความสำเร็จไหม ? เปล่าเลย ประเทศไทยไม่ได้อันดับ 1 เศรษฐกิจอยู่แล้ว 90% มาจากรายได้นักท่องเที่ยวทั้งนั้น เป็นรองประเทศอื่นเขามาตั้งนานแล้ว ประชากรก็แค่ 70 ล้านคน ประเทศจีน 1500 ล้านคน มันเทียบไม่ติดอยู่แล้วรึเปล่า อย่ามาอ้างรุ่นเลยดีกว่า
@@mctheyoutubeสงสัยพี่แกเจอแต่พวกหัวโปกละมั้งครับ เลยตัดสินเร็วไปหน่อย
เรื่องจริงเด็กรุ่นนี้ดรอปตัวเองคับ
คอนเทนต์ประมาณนี้จะมีคอมเมนต์ที่หลากหลายจากคนหลายรุ่น และไม่ว่าจะเป็นคนรุ่นไหนหรือคอมเมนต์แบบไหนมันก็จะมีอยู่ 3 อย่างที่เอาไปยึดได้กับทุกอย่าง คือสูตร ต่ำ : ปานกลาง : สูง เช่น อดทนน้อย : อดทนได้ : อดทนสูง, มีคนด่า : มีคนเฉยๆ : มีคนชม, เงินน้อย : เงินปานกลาง : เงินเยอะ
หรือที่จะพูดก็คือ ไม่ว่าจะเป็นใคร อายุเท่าไหร่ ตำแหน่งอะไร เรียนจบอะไรมา ก็จะมีคนมองเราจาก 3 มุมนี้เสมอ คนเหล่านั้นก็อาจมีคนที่ผิดหวังในตัวเขาและภูมิใจในตัวเขาเช่นกัน เพราะฉะนั้นโดยส่วนตัวแล้วเลยมองว่า ใช้ชีวิตไปเถอะ เอาเท่าที่ไหว ไม่ไหวก็ต้องพัก ต้องพอ เพราะคนเหล่านั้นไม่ว่าคนในคอมเมนต์ คนที่ทำงาน หรือคนที่ไหนก็ตาม เขาไม่ได้มารับผิดชอบหรือช่วยเหลือคุณในวันที่คุณสุขภาพกายแย่ สุขภาพใจแย่หรอกครับ อย่างแย่ที่สุดถ้าคุณตาย เขาก็หาคนใหม่
เอาเท่าที่ไหว ทำเท่าที่ได้ ผลอาจจะออกมาไม่ได้ดั่งใจเรา หรือไม่ได้ดั่งใจใครก็ไม่เป็นไร ไม่มีใครพบเจออะไรที่สมบูรณ์พร้อมตลอดเวลาและตลอดไป ไม่ว่าคนที่อ่านอยู่จะเป็นใคร ก็สู้ๆ ครับทุกคน วันนึงสิ่งที่พบเจอทั้งหมดนี้ไม่ว่าจะถูกใจหรือไม่ มันก็จะผ่านไป และชีวิตเราก็จะจบลง ณ ช่วงเวลานึงครับ
เป็นคนหนึ่งที่รับพนักงาน และสอนงาน ปํญหาบางคนคือ
1.อีโก้สุง
2.ไม่ทน สมาธิสั้น ไม่ตั้งใจ
3.ไม่มีระเบียบวินัย
4.เข้ากับสังคมการทำงานไม่ได้
5.บอกว่างานไม่ตรงที่เรียนมา
6.และที่สำคัญ รสนิยมสุงเมื่อเทียบกัยรายได้ #รายได้12,000 บาทถ้าใช้เป็นอยู่ได้และมีเก็บ
#แต่น้องบางคน น้องทำได้และได้ดีไม่นานอยู่ที่ตัวน้องเอง ไม่มีใครรับประกันได้ว่าอนาคตคุณจะเป็นแบบให้อยู่ที่ตัวเรา ไม่เลือกงานไม่ตกงานครับ
บางคนถ้าเจอหัวหน้าหรือเจ้านายหัว...ก็ไม่ไหว จากไฟแรงอยากทำงาน แต่เจอคนหัว...มาสอนงาน รู้สึกไม่มีความสุขกับงานก็เลิกทำ หางานอื่นทำ แค่นั้นเอง
@@traveloraround4662 คนหัวจวยป่าวงับที่พี่เว้นไว้ให้เติมคำ55555
ครับอย่างที่ยกตังอย่างข้างต้นครับ(จะมีบางส่วนที่หัวหน้างานหรือรุ่นพี่สอนงานบางคนบางอย่างเท่านั้นที่อาจจะไม่ถูกใจเราแต่
การที่เราอยู่ในรูปแบบหน่วยงานมันมีผู้ร่วมงานมาก ทำไมคนเหล่านั้นทำได้ ถ้ามีปัญหาทีาตัวเราคนเดียวหรือไม่กี่คนในนั้น ผมเคยเจอมาแต่ผมย้อนกลับมองตัวเองทำไม่ได้ รับไม่ใด้ หรือคนที่เขาเกิดปัญหาว่าเป็นเพราะตัวหรือเปล่าที่ไม่เหมือนคนอื่นที่เขาทำได้แล้วแก้ไขให้ได้...แต่ถ้ามีทางเลือกที่ดีกว่าออกไปไม่ตกงานแน่นอนก็ออกมาจากจุดนั้น แต่น้องบางคนยังไม่มีอะไรรองรับแต่เลือกที่จะออกไปแบบลอยๆ ทุกที่ถ้ามีคนทำงานหลายพ่อพันแม่ มันต้องมีไม่ถูกใจเราบ้าง แม้แต่ตอนนี้เป็นเจ้าของธุรกิจเล็กๆบางวันยังอยากจะ...ตีบแล้วไปจบที่ สณ.เลยครับ555
บางคนปากแจ๋วด้วยค่ะ
@@user-dg8tu1gt2z ปมหรา😝😝😝😝😝
บางคนจบมหาลัยแล้ว ยังไม่รู้เลยตัวเองชอบอะไร การศึกษาปิดกั้นชีวิตนอกโรงเรียนสุดๆ เด็กๆเลยไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เพราะไม่เคยลองทำอะไรเลย
ผมชอบวันพีช
@@suncao49ผมชอบโปรเกม่อนครับ
เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ไม่เคยลองทำอะไรเลยนี่หนักนะ ควรทบทวนตัวเอง
@@suncao49 ไปตามหามันสิ😂
@@user-ns1mz6uq5j เพื่อนผมบางคนเป็นครับ ที่บ้านให้เรียนอย่างเดียว จบมาไม่มีความฝัน ไม่มีเป้าหมาย ไม่มั่นใจสิ่งที่ตัวเองชอบ จบมาก็ทำงานบริษัททั่วไป
ผมเคยเล่นเกม city skyline ผมสร้างเมืองจนคนจบปริญญาตรีในเมืองผมสูงกว่า 70% ปรากฏว่าเมืองเละ (ในเกมไม่สามารถรับแรงงานต่างเมืองได้) กลายเป็นว่าขาดแรงงานระดับล่าง คนจบปริญญาตรีต้องไปทำงานใช้แรงงานในบางคน สรุป ผมเล่นใหม่ ผมต้องบริหารคนจบปริญญาตรี ให้มีแค่เพียงพอกับที่ตลาดต้องกรรเท่านั้น
แสดงว่า โครงสร้างทางสังคม ต้องการคนชั้นล่างด้วย
เอา city skylines มาอ้างไม่ได้หรอกครับ เพราะเกมมัน import แรงงานไม่ได้ ไม่เหมือนโลกความเป็นจริง เกมนี้ผมก็เล่น
@@twok4855เราว่าเกี่ยวแน่นอนค่ะ
เรียนจบมหาลัยดีแล้วครับมีโอกาศมากกว่าคนอื่นสามารถลดวุฒิปวส ปวช ม3 ม6ได้ครับถ้าเก่งจริงไม่ตกงานหรอกครับบางคนจบมาทำไรไม่เป็นก็มีครับอันนี้พูดเรื่องจริงจากประการณ์ครับเพียงแค่คนจบมหาลัยมาจะมีวุฒิและโอกาสมากกว่าคนอื่นครับอย่างผมเก็บเงินอีก5ปีหมดอายุเกือบ40ก็จะกลับบ้านนอกแล้วผมวางแผนชีวิตไว้แล้วลงทุนไปบ้างแล้วแต่ยอดรายได้เสริมผมยังไม่เข้าเป้าเท่านั้นครับสู้ๆครับ
ปริญาตรี สาขาสังคมศาสตร์ถ้าไม่ใช่ทางครูโรงเรียน มหาลัย (ซึ่งตำแหน่งรองรับมีน้อยมาก) หางานได้ยากกว่าปวช. ปวส. อีกครับ ถ้าเป็นพวก STEM ยังไงก็ต้องการอีกเยอะครับ
หลายๆคน ตั้งหน้าตั้งตาเรียน หวังเกรดสูงๆ จะได้งานดีๆความจริงมันไม่ง่ายขนาดนั้น ความจริงควรตั้งเป้าหมายไว้ว่าเราจะทำอะไร และหาคอนเน็คชั่น ตั้งแต่ตอนเรียนนี่แหละเพราะช่วงนี้จะได้เจอผู้คนเยอะมาก ไปเอาความรู้เพื่อมาต่อยอดสิ่งที่เราจะทำ ไม่ได้ไปเอาเศษกระดาษมาแปะฝาบ้าน แต่ถ้าคุณคิดจะเรียนเกือบ20ปีเพื่อมาเป็นลูกน้องคนอื่นก็อีกเรื่องนึง😅
จริงคะ
จบปริญญา จริงๆก็ต้องดีกว่าที่ไม่จบอยู่แล้ว แต่ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละบุคคลอีก บางคนจบมาเกรดดีๆแต่ไม่ได้รับโอกาสเข้าทำงานก็มีเยอะ กลายเป็นคนที่มีเส้นสายฝากเข้าทำงานง่ายๆ บางทีแทบจะไม่ได้มองดูเกรดเลย ตัวผมไม่จบปริญญา จบสายอาชีพปวช.ต่างจังหวัด สายที่เรียนก็ไม่ชอบเลย(บัญชี) แต่โดนที่บ้านต้องให้เรียนสาขานี้เท่านั้น ไม่งั้นจบมาจะหางานยาก แต่จบมาจริง ผมไม่เคยมีประสบการณ์ได้ไปทำงานเกี่ยวกับบัญชีที่ไหนเลย.. (บางทีก็เคยคิดว่าไม่ได้เอามาใช้ประโยชน์เลย) แต่มันก็มีข้อดีอยู่คือ ทำให้เป็นคนละเอียดจัดการระบบหลายๆอย่างได้ดี ไม่จำเป็นต้องเรื่องเงินอย่างเดียว ผมไม่เรียนต่อปริญญา ก็โดนคนดูถูกเยอะ เพราะเพื่อนๆรุ่นๆกันก็ส่วนมากจะไปเรียนต่อกันหมด ผมทำงานในสิ่งที่ตัวเองชอบ ขายของตลาดนัดก็ไป(แต่ก็นานมาแล้ว) ช่างแต่งหน้าก็เคยเป็น ใช้ความสามารถตัวเองที่ทำได้ กับสิ่งที่ชอบ พยามอัพเดทว่าอะไรที่กำลังเป็นที่นิยิมในช่วงเวลานั่น เอามาลองทำว่าเราทำได้ไหม อาจจะทำให้ต่างไปหน่อย จะได้ไม่เหมือนใคร ผมว่าชีวิตมันก็เดินไปข้างหน้าได้ ถ้าไม่ยึดติดและก็เลือกงานนะคับ ปัจจุบันผมอยู่ 39 อยู่ในกรุงเทพสิบกว่าปีละทำงานเกี่ยวกับระบบเสียงเป็นฟรีแลน เวลาส่วนมากคืออยู่ที่บ้านครับ เวลาว่างก็หาอะไรใหม่ๆดูเอามาเสริมทักษะตัวเอง ผมก็สามารถดูแลตัวเองได้ดี สามารถหาเงินมาจ่ายค่าใช้จ่ายๆต่างๆในชีวิตประจำวันได้ ผ่อนรถได้ มีเงินสำหรับดูแลครอบครัวได้ ไม่ลำบาก และใช้ชีวิตอย่างระวังไม่ทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แค่นี่ก็มีความสุขแล้วครับ ผมมองว่าเรียนจบมาแล้วกำลังหางาน ท้อหางานไม่ได้ ถ้าค้นหาและรู้ว่าตัวเองชอบอะไรแล้ว แล้วลองหาช่องทางที่จะต่อยอดได้ ก็ลงมือทำเลย ไม่ต้องรอ และ ถ้าได้ทำงานกับสิ่งที่ตัวชอบ อันนี่คือโชคดีและไปได้ยาวๆ เพราะคุณจะทำมันออกมาได้ดีครับ สร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเองมากๆครับ😊😊😊
เป็นข้อความดี ผมชอบมากๆเลยครับ
ผมก็อ่านจนจบเนาะ😂😂😂 บอกได้เลยครับ คุณเป็นเหมือนกันกับผมเลยครับ ผมทำงานประจำ วันหยุดทำงานตามสิ่งที่ผมชอบรายได้สองทาง
เรียนมาเตะฝุ่นไงครับ.ผมจบ ม.6 ผมก็ทำงานเลยครับ ตอนนั้นเงินเดือนผม2950฿ครับ ผมขยันทำงานไม่เปลี่ยนงาน ไต่เต้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้ผมเงินเดือน31000฿ครับ.
@@user-qq6ks4gd2yตามวุฒิล่ะน่ะ ลูกเราจบป.ตรีเป็นครูครั้งแรก 7,940ตอนนี้เงินเดือนสี่หมื่นกว่าแล้วอายุยังไม่สี่สิบเลย ยังไงการเรียนก็สำคัญเสมอไว้เพื่อประดับความรู้ ส่วนคนที่เรียนจบแล้วเขาอาจทำงานไม่ตรงกับที่เรียนมาคือความชอบของแต่ล่ะคน
Passion คือสิ่งที่สำคัญมาก มากกว่า งานไหนได้เงินดี เพราะ Passion คือผลลัพท์จากการหล่อมหลอมตัวเรา การทำตามpassion แม้ว่าจะยากลำบาก อาจล้มเหลว ไม่สำเร็จ แต่การไม่ทำตาม passion คือการปฏิเสธตัวเอง แรกๆง่ายแต่พอทำไปสัก 10-20 ปี คนมักจะหมดใจ ถึงตอนนั้นจะวกกลับไปมันยากแสนยากจนถึงเป็นไปไม่ได้ หากทนต่อก็เหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ไม่มีจิตใจ ทำงานซังกะตาย เกลียดเช้าจันทร์ ทนทำจนแก่ตายโดยไม่เคยได้สัมผัสชิวิตเลยแท้ๆ มันน่าสมเพช หดหู่ ยิ่งกว่า ความลำบาก ความล้มเหลวเพราะทำตาม passion มากมายนัก คนแก่ใกล้ตายมีคนเคยทำวิจัยสัมภาษณ์ เขาบอกตรงกันคือเขาเสียใจที่ไม่ได้ทำตามสิ่งที่อยากทำ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะงั้นทำตาม passion ไม่ใช่ทางเลือก แต่เป็นทางจำเป็น แม้ไม่มีงาน ก็สร้างงานขึ้นมาเองได้ แม้เงินน้อยแต่สุขใจก็ยังอยู่ได้
อย่าหลอกตัวเองเหอะครับแพสชงแพสชั่รอะไรเนี่ยมันไม่มีหรอกถ้าคุณขี้เกียจ ขนาดเศรษฐีเค้าทำงานก่อสร้าง ทำงานหนักมาก่อนเค้ายังไม่พูดเลย ใครมันจะมีแพสชั่นกับการเป็น กรรมกร? มันอยู่ที่ความอดทนของคุณล้วนๆ
@@roronoazolo2073 ถ้าคุณมี passion ในการเป็นกรรมกร คุณจะกลายเป็น กรรมกรที่มีฝีมือ คุณอาจกลายเป็นหัวหน้าคนงาน คุณอาจรับงานก่อสร้างเล็กๆเอง คุณอาจกลายเป็นคนขายวัสดุ นายหน้าแรงงาน หากได้รับการศึกษาอีก อาจเป็นผู้รับเหมา ถ้าคุณขาด passion คุณจะไปได้เหมือนกัน แต่เมื่อคุณใกล้หมดเวลาชีวิต คุณจะหวังว่าขอเวลาไปทำสิ่งที่มี passion สักหน่อย แต่ยมภบาลจะไม่ฟังเสียงคุณ ขอให้โชคดี
@@enublizzexogears2yakzaofgu264พูดไปก็เท่านั้นครับ ผมเห็นด้วยกับคุณนะ การที่เกิดมาแล้วไม่สามารถทำตามสิ้งที่ตัวเองอยากเป็นได้แล้วอยู่จะไปเพื่ออะไรละ ภาระในชีวิตมันไม่มีจริงหรอก มันคือสิ่งที่คิดกันเองทั้งนั้น คุณจะไปบอกคนที่ขอแค่ โตขึ้นมามีกินมีใช้ มีงานประจำ มีเงินเดือน ใช้เวลาชีวิตตัวเองแลกกับเงินเพื่อมีชีวิตไปเรื่องๆไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก
passion มีก็ดีครับแต่ตลาดแรงงานคือสิ่งสำคัญที่สุดครับ
@@enublizzexogears2yakzaofgu264เหอะๆสงสัยไม่เคยอยู่กับคนที่เลือกไม่ได้ ทำอะไรได้ก็ต้องทำถ้าอยากสบายทีหลังก็ต้องทำให้มันดีไม่งั้นก็อดตาย แพชชงแพชชั่นไม่สำคัญหรอกครับ สิ่งที่รู้คือไม่ทำก็อดกิน มีคำกล่าวของนายกที่พาญี่ปุ่นสู่ยุครุ่งเรืองกล่าวใว้ “Do what you’re good at, not what you love” ทำงานที่คุณเก่ง ไม่ใช่ทำงานที่ชอบ ถ้าเก่งในเรื่องที่ชอบก็ดีไป ถ้าไม่ก็ไปทำในสิ่งที่ตัวเองเก่งดีกว่าครับ😊
การเลี้ยงดูก่อนปัจจุบันไม่มากนักฟูมฟักทะนุถนอม ไม่ฝึกให้มีวินัย ไม่ค่อยให้ช่วยงานในบ้าน รักลูกมากตามใจมาก ทำงานแทนลูกเกือบทุกอย่างไม่สอนให้รู้จักประหยัดและอดทน ปล่อยตามใจใช้ของหรูของแพง ซึ่งต้องใช้เงินเยอะมาก บางคนส่งลูกไหว แต่ปล่อยให้กู้ กยศ. เอามาใช้จ่ายซื้อไอโฟน เป็นต้น เด็กจึงไม่มีคุณสมบัติที่นายจ้างต้องการ
ผมก็จบ ปตรี ทำงานไม่ตรงสายด้วย แต่เงินเดือน พอๆกับพวกตรงสาย สิ่งสำคัญคืออย่าหยุดที่จะเรียนรู้ พัฒนาตังเองเสมอ แล้วทำให้ชำนาญ ทำให้ลึก ล่าสุดยื่นใบลาออก ขึ้นให้ 3 หมื่น ขอให้อยู่ต่อ
ชีวิตน่าอิจฉาจัง...ยินดีด้วยครับ
@@kopfc9594 มันก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบทุกด้านครับ สิ่งที่ขาดคือการได้อยู่กับครอบครัวมากกว่า อันนี้สำคัญสุดในชีวิตผมยังทำไม่ได้เลย
ดีจัง ของผมมีแต่คำพูดสวยหรู ไม่มีใครแทนมึงได้ บลาๆ ลมปากทั้งนั้น
ภาษาดี มีแต้มต่อไปกว่าครึ่ง บอกได้เท่านี้ยุคนี้ ถ้าไม่เอาภาษาเลย จะลำบากมากถ้าต้องการทำงานให้ได้ค่าแรงที่ต้องการ ตามที่ตั้งใจไว้ ใครมีลูกมีหลาน พยายามปลูกฝังให้เรียนภาษาตั้งแต่เด็กๆเลยครับ
วิธีแก้ปัญหาทุกวันนี้ผมว่าก็ได้ผลคือ ต้องเรียนสายอาชีวะแค่ปวช. ยุคนี้นิยมมากกว่าสายสามัญ แล้วทำงานควบคู่กันไป เรียน ปวส.ค่ำ จากนั้นต่อปริญาตรี แล้วต่อโท จบโทเราจะทำงานแล้ว 6 ปี จะได้บูรณาการทั้งการทำงานและเรียนในเวลาเดียวกัน จะมีความรู้ทั้งประสบการณ์การทำงานในเวลาเดียวกันไปเลย ถึงตอนจบโท งานอาจเป็นผู้บริหารไปแล้ว ก็เป็นได้ ข้อเสียคือเหนื่อยหน่อย แต่เมื่อทำแล้วก็ชิน แถมได้งานไม่ยาก พัฒนาตัวเองไปพร้อมกัน จะประสบความสำเร็จทั้งการเรียนและการทำงาน มองอย่างโลกๆนะครับ และต้องไม่มีอะไรไม่คาดฝันมาแทรกซ้อน ทำบุญเข้าไว้ให้มาก ก็มีความเป็นไปได้สูงจะพบความสำเร็จและความสุข
ผมนี้แปลกสุดละ โตมากับสังคมในเมืองไม่เคยลำบากเรียนสายตรงมาตลอดจนจบ ปตรี ได้ลองทำงานโรงงาน หน้างานออกแนวแบกหามยกของหนักแถมร้อนอีก แรกๆโครตท้อเลย ไปๆมาๆกับชอบซะงั้น แถมมีแผนทำไปยันโรงงานให้เราออกอีก😅
จบแล้วว่างงานมานานแล้วหมดไฟมานานแล้ว คิดว่าเพิ่งมีหรอ เรียนมาเหมือนมนุษย์เป็นเพียงอะไหร่สักชิ้นที่รอใส่ตอนที่อันเก่าพัง จะดีสุดๆหรือแย่ ตราบใดที่เขายังไม่ต้องการอะไหร่ใหม่เขาก็ยังไม่เปลี่ยน พอจะเปลี่ยนเขาก้เลือกอะไหร่จากร้านของตัวเองมาเปลี่ยน เอาพรรคพวกเพื่อนฝูงมาเปลี่ยน เอาแต่ของดีมาเปลี่ยน อะไหร่ชั้นเลวที่มีมากมายก็เป็นอย่างเรานี่ไง อะไหร่ที่คุ้ยเอาในกล่องเครื่องมือก็เจอเป็นพันชิ้นเนี่ย เก็บไว้ยิ่งนานสนิมก็ขึ้นกลายเป็นว่ายิ่งไม่เหมาะเอามาใช้เข้าไปอีก มนุษย์ควรลดจำนวนลง แล้วเพิ่มไปที่ประสิทธิภาพ ให้ตนแก่ตอนนี้เสียสละ ต้นไม้ที่ขึ้นในป่าดงดิบไม่มีแสงส่องถึงไม่มีทางที่ไม้ใหม่จะเติบโตสูงใหญ่จนกว่าไม้ใหญ่นั่นจะแห้งตายและล้มลงด้วยตัวเอง และทุกครั้งที่ไม้ใหญ่ล้ม จำนวนไม่น้อยใกล้ไม้ใหญ่ที่ถูกล้มทับก็ไม่รอด อุปมาไว้ให้แล้ว หวังว่าจะเข้าใจตรงกัน
ใช่ครับ หากว่างงานนานก็อาจทำให้หมดไฟได้จริงๆครับ แต่ในที่นี้ คุณยังมีความชอบอะไรมั้ยที่พอจะปรับมาทำอาชีพหรือธุรกิจส่วนตัวได้มั้ยครับ
ยายามให้มากกว่าคนอื่นในทุกๆเรื่องที่ดี ไม่ใช่นั่งหายใจเฉยๆค่ะ บอกได้แค่นี้โลกนี้ไม่ให้โอกาสกับคนไม่พยายามอย่ายึดติดกัยกระดาษที่ถ่ายรูปใส่ชุดครุยที่มี จงยึดติดกับความรู้ที่ได้รับมาตลอด20ปีในระบบการศึกษาไทยว่าเราเก็บอะไรมาได้บ้างและจะนำมันไปใข้ประโยชน์อย่างไรค่ะ
ประสบการสำคัญกว่าการจบสูงๆ ยิ่งเรียนสูงมากเท่าไหร่ยิ่งเสียโอกาสและเสียเวลามากขึ้น
เด็กเจนใหม่นี้ไม่สู้งานหนัก คำที่ว่า"หนักเอา เบาสู้"ไม่ได้อยู่ในความคิดของคนรุ่นใหม่เลย การประกอบธุรกิจก็เช่นกัน สนใจเพียงผลการดำเนินงานที่พรั่งพร้อมสมบูรณ์
จริงครับ เด็กเจนไม่ค่อยสู้งานหนัก อยากได้งานสบายเเต่ไม่ลงมือทำ เเต่มันก็เเค่บางคน
@@user-jc3cb9er7iผม 18
ทำงานโรงงาน ที่ไม่เรียนต่อเพราะไม่ชอบระบบการศึกษาไทยเลยอยากทำงานเก็บเงินแล้วหาอาชีพที่ตัวเองชอบงานใช้แรงครับแต่ก็ไม่ค่อยเหนื่อยจนเกินไป
สู้ๆน้องๆพี่จบมนุษยศาสตร์ เงินเดือนก็หมาไม่แดกเท่าไหร่หรอก นี่มาหาทำงานรับงานรับเหมาดีกว่าตากแดดตากลมหนักแต่คุ้มวิคนึง25000-32000คุ้มกว่าน้อง พี่จะบอกไห้พวกแต่งตัวซกมกมอมแมมเปื้อนๆสกปรก มีเงินมากกว่าพวกออฟฟิศอีกน้องเอ้ย เหนื่อยหนักหากทนได้ก็รวยได้เช่นกันน้อง สู้ๆโว้ยอย่าท้อ
อันนี้เรื่องจริงเลยค่ะ สามีเราชาวญี่ปุ่นทำงานสถาปนิก อยู่ในออฟฟิศบ้าง ออกคุมลูกน้องบ้าง ไม่ได้แต่งตัวใส่สูทผูกไทด์แต่งตัวดีๆ เหมือนพนักงานออฟฟิศ แต่ได้เงินเยอะกว่ากันจริงๆค่ะ ตอนแรกคิดสงสารสามีจังไม่ได้แต่งตัวดีๆแบบเขา แต่พอมาคิดนี่คืองาน ที่เขาถนัดและมีประสบการณ์เงินเดือนก็เยอะตามค่ะ
คิดไม่เป็นหรอกพวกอีโก้เยอะดูดีอวดหรูก่อนแบมือขอเงินพ่อแม่
ผมเรียนไม่จบ เลยหางานที่แบบอะไรก็ได้ขอให้มีเงินใช้และไม่ผิดกฎหมาย ตอนนี้ก็ผ่อนรถมอเตอร์ไซค์อยู่คิดเหมือนกันครับถ้าส่งรถเสร็จจะกลับไปเรียน สาขาประวัติศาสตร์ ที่ตัวเองชอบ และคิดว่าจะเก็บเงินซักก้อนซื้อที่ตามต่างจังหวัด แล้วไปปลูกผักทำสวนชิวๆอยู่ที่นั่นเลยหลีกหนีควาวุ่นวาย 5555
ผมเรียนสาขาประวัติอยู่ครับ ปีแรกๆก็จะชิลหน่อย แต่ปีหน้าเห็นเขาบอกว่ายาก😅
คิดเหมือนกันครับผมทำงานหนักมาทั้งชีวิต แต่พอแก่ตัวขึ้นมันไม่อยากแข่งกับใคร อยากใช้ชีวิตแบบสงบ.
สังคมไทยและการศึกษาไทยคือกบในกะลา เรียนไปครึ่งชีวิตยังไม่รู้ว่าเรียนไปทำไม ชีวิตนี้ชอบทำอะไร อยากได้ทำอะไรเพื่อหาเงิน จากประสบการณ์ผม การศึกษาในมหาลัยวิทยาลัย หลักสูตรที่สอน สอนเพื่อไปเป็นลูกจ้างบริษัท ที่ถ้าไม่ทำงานในบริษัทออกมาทำเปิดกิจการเองคือ ตาย ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ไม่มีทักษะอะไรเลย นอกการถูกสอนให้เป็นลูกจ้าบริษัท หนักกว่านั้นคือ หลักสูตรที่สอนดันไม่สอนสิ่งที่สายอาชีพนั้นต้องการ มัวเรียนวิชาเสรี วิชาเลือก อะไรไม่รู้เยอะแยะแต่ไม่มีวิชาทักษะที่ต้องใช้ในอาชีพตัวเอง ต้องไปหาประสบการณ์หน้างานจริง แล้วบริษัทไหนจะอยากรับคนที่ไม่มีทักษะที่เขาต้องการ เอาตรงๆ นะ ปวส ปวช ที่หลายคนดูถูกหรือต้องการให้ลูกเรียนมหาลัยมากกว่าสายอาชีพ จากใจคนจบปริญญาสองใบ การเรียน ปวส ปวช ดีกว่าเยอะ ในยุคนี้ที่บริษัทไม่ต้องการเสียเวลากับคนที่ทำงานไม่เป็น สายอาชีพจบมามีทักษะ จะไปทำงานให้บริษัทก็ได้ จะไปหาประสบการ์แล้วเปิดกิจการเองก็ได้ สิ่งที่ผมมองเห็นคือ การเรียนสายอาชีพแล้วไปเรียนเทียบมหาลัยต่อ จบมาโปรไฟล์คุณมีทั้ง หลักการและทักษะ ที่ทำงานเป็น รู้หลักการ โอกาสที่บริษัทเลือกสูงมาก ถ้ายิ่งได้ภาษา ผมเป็นวิศวกรแต่จบมาได้ทำงานบริษัทแห่งนึงก็ถือว่าใหญ่แหละ แต่คุณรู้อะไรมั้ย หัวหน้าผม หรือ รุ่นพี่ผม บางคนไม่ได้จบสายหรือสาขานี้มาโดยตรง บางคนไม่ได้จบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ แต่มีประสบการ์เพราะอยู่กับบริษัทมานานเขาเลยเลือกตำแหน่งนี้ให้ ใครที่เรียนจบมหาลัยมาอย่าพึ่งหลงดีใจใหญ่โต นั้นไม่ใช่ความสำเร็จในชีวิตหรอก อาจเป็นจุดผิดพลาดในชีวิตเลยก็ว่าได้ นี่ไม่ได้ว่านะเพราะผมก็จบมหาลัยเหมือนกัน แต่คณะที่จบมามีงานทำจริงๆ คือ แพทย์ พยาบาล สายสาธารณสุข ที่คนเท่าไหร่ก็ไม่พอ กับคณะสาขาอื่นที่แตกสาขามามากมาย คุณอาจไม่ได้ทำงานตรงสายเลยก็ได้ และเงินเริ่มต้นที่ให้คุณก็น้อยนิด กับค่าครองชีพที่สูงขึ้น ข้าวจานละ 40 50 บาท ไม่ค่อยจะมีแล้ว อยากอิ่มท้อง 60 70 80 นู้น ค่าเดินทาง ค่าห้องพัก ยิ่งทำงานไกลบ้าน ค่าใช้จ่ายมากกว่าเงินเดือนแน่สำหรับเด็กจบใหม่ ประเทศไทยระบบการศึกษาห่วย ยัดอะไรไม่รู้ลงสมองเด็กไม่ให้เด็กรู้จักคิดเองสร้างค่านิยมว่าต้องเรียนมหาลัยดังๆ ต้องมีใบปริญญา เป็นหน้าเป็นตาครอบครัว โรงเรียน แต่ไม่ดูคความเป็นจริงว่าการทำงานจริงในยุคสมัยนี้เป็นยังไง
คนไทยควรหันมาทำธุรกิจส่วนตัวในบ้านเกิดของตนเองให้มากขึ้น เช่น เปิดร้านขายของชำ ขายก๋วยเตี๋ยว ขายอาหาร ในต่างจังหวัด ไม่ต้องเสียค่าเช่ามีเงินเลี้ยงครอบครัวได้แน่นอน
เรียนอะไรก็ช่าง ต้องเน้นภาษาสากลครับ ถ้าเรามีความสามารถ + ได้ภาษา สายงานจะกว้างมาก รวมไปถึงไปทำงานต่างประเทศครับ ถ้าเก่งแต่ไม่ได้ภาษายังใงก็ลำบากครับ
เห็นเขาว่าเด็กเสพสงเสพสื่อเยอะเลยเห็นคนสบายเงินเยอะชีวิตดูดีเลยทำให้เด็กเป็นงี้ มันก็จริงอยู่ เเต่เอาจริงๆจากที่ส่วนตัวผมได้สัมผัสเจอมาหลายๆคนเขาเเค่อยากได้ชีวิตที่มันพอดีครับไม่ได้อยากสบายเวอร์ไรเลย อย่างทุกวันนี้ อย่างงานในกทมถ้าไม่สายเฉพาะหน่อยก็ได้ไม่เยอะ หักค่าที่อยู่ หักค่าเดินทาง หักค่ากิน นู้นนี่สารพัด ยิ่งคนไม่มีบ้านไม่ได้มีครอบครัวอยู่ข้างหลังก็ยิ่งหนักใจเข้าไปอีก เเต่จากได้คุยได้เจอมาผมเข้าใจหลายๆคนเลยครับ ตอนนี้เราคงทำได้เเค่ปรับตัวหาอะไรใหม่ๆที่เราชอบถนัดเเละทำเงินได้มีอีกเยอะครับ เเต่เราเเค่ยังไม่เจอบางที เเละก็อย่างลืมดูแลเรื่องสุขภาพจิตใจกันด้วยอันนี้สำคัญมากครับ สู้กันไปครับ
เขามีความฝันไงครับ ฝันให้ใหญ่ไปให้ถึง
ผมจบป. ตรีเมื่อปี 2545 เกรดและสถาบันไม่มีชื่อเสียง ตอนจบมาทำไรไม่เป็นเลย มาเรียนรู้ตอนทำงาน เงินเดือนเริ่มต้น 7,500 แรกๆก็หนักอยู่ แต่ไม่เลือกงาน สมัครงานตามบริษัท 50 กว่าที่ ปีจจุบันทำงานพัฒนาตัวเอง ได้เงินเดือนแสนกว่า+ สวัสดิการ มีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บ แต่ต้องยอมรับว่าสมัยนี้หนักกว่าเพราะค่าครองชีพมันไปไกลกว่าสมัยก่อนมาก
จบมาแล้วไม่มีงานรองรับกับที่จบมากันเยอะ ที่เรียนมามันคือเสียดายเวลา และชีวิตมาก ถ้าแก้ตรงจุดนี้ไม่ได้มันก็ไม่เดินหน้าอยุ่ดี แถมที่ทำงานกันนี่แทบจะไม่ตรงกับที่เรียนมาเลย เรียนมาก็ไม่ได้ใช้ จำใจต้องทำกันทั้งนั้นเพราะไม่ทางเลือก ไม่งั้นไม่มีเงินใช้
บางคนเรียนไม่ใช่เพื่อจบมาจะได้งานดีๆ แต่เรียนเพราะต้องเรียนแค่นั้น เรียนเพื่อให้จบมามีงานทำก็พอ และบางคนก็เรียนเพื่อใบปริญญาเพียงใบเดียว เพราะสังคมเราให้ค่ากับสิ่งนี้มากกว่าสิ่งอื่นใด เหมือนซื้อรถไง ถานะก็ไม่มีมากมาย แต่ฉันต้องออกป้ายแดง ดาวน์ 0% ผ่อน7 ปี และไปขับผ่านหน้าบ้านคนที่เราไม่ชอบว่าเราก็มีรถป้ายแดงนะ ซึ่งก็เหมือนใบปริญญา อยากได้มาแค่อวดโชว์คนรอบตัว อวดเพื่อนบ้านว่าเราก็เรียนจบ จบสายนี้สายนั้นเลยน้า แต่มันก็แค่นั้น เพราะบางคนมีใบปริญญา เสียเวลาเรียนตั้งหลายปี กลับจบมาหางานตรงสายไม่ได้ ยิ่งสายงานสายอาชีพที่คนเรียนเยอะ แต่ความต้องการของงานนั้นมีจำกัด เมื่อเป็นแบบนี้จบมา ทุกคนก็ตกงาน บางคนไปทำไร่ทำสวน บางคนไปทำงานทั่วไปที่คนจบม.6 ก็สามารถทำได้ ซึ่งเงินเดือนก็เท่ากัน และใบปริญญามันก็ไม่มีค่าเลย ชีวิตก็มีแค่นี้ ยังคงต้องหาเช้ากินค่ำ
ข้ามการเรียนในสาขาที่ตลาดไม่ต้องการออกไปก่อน
แต่การที่เศรษฐกิจไม่โต หรือโตไม่พอ คือสาเหตุที่ทำให้ไม่มีงานรองรับนักศึกษาที่จบออกมา
ปัญหาการเมือง 20 ปี ของไทย ทำร้ายคนรุ่นเจน Y และ Z มาก
วิธีแก้ปัญหานี้แบบทางตรงคือ ต้องไปทำให้เศรษฐกิจเติบโตให้มากขึ้น
วิธีแก้อื่นๆก็เช่น ต้องไปเปลี่ยนให้คนศึกษาในสาขา - ระดับ ที่ตลาดต้องการ
ก็สาขาหรือคณะที่ตลาดต้องการเด็กไทยไม่เข้าไปเรียนกันเองนี่ไปเลือกเรียนแต่สาขาที่ตลาดไม่ต้องการเพราะสาขาพวกเนี้ยเรียนง่ายกว่าสาขาที่ตลาดต้องการสุดท้ายจบมาก็ตกงาน
@@Rosxz นั่นก็แค่สาเหตุนึง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่า ต่อให้แห่กันไปเรียนสาขาที่ต้องการกันหมด งานมันก็ไม่พอให้ทำอยู่ดี สาเหตุเพราะเศรษฐกิจโตไม่พอ
@@jnarut สาขาที่ตลาดต้องการงานไม่พอให้ทำ?คิดดีแล้วใช่มั้ย😆
@@jnarut ผมเข้าใจที่คุณจะสื่อนะ
@@Rosxz ไปถามคนเรียนเองสิ มาถามผมทำไม ถามโง่ๆ
เรียนจบแต่ว่างงาน จริงๆงานเยอะนะครับ ผมพึ่งจะว่างงานเพราะหมดสัญญา ตอนนี้ 33 แต่ผมเลือกไม่หางานประจำทำ เพราะคิดว่ากลับไปทำงานประจำก็จะมีชีวิตแบบเดิม อาจได้เงินเดือนเพิ่มขึ้นตามประสบการณ์ แต่ก็ยังไม่ตอบโจทย์ชีวิตอยู่ดี อยากทำอาชีพที่สร้างอนาคตให้กับตัวเองมากกว่า คลิปนี้บางส่วนตรงกับความคิดผมเลย
เอาง่ายๆๆทุกคนฝันงานสบายเงินเยอะไม่เอาถ่าน😅ไมอยากเหนื่อยงานก็เลยไม่เอาดีกว่ากูกลับไปนอนอยู่บ้าน
งานที่เงินเดือนสูงๆแล้วสบายไม่มีหรอกครับ นอกจากราชการบางหน่วย ตำแหน่งสูงเงินเดือนสูงก็ต้องแลกมาด้วยภาระความรับผิดชอบและความกดดัน คนเราต้องขยันให้ถูกที่ ส่วนคนที่หวังงานสบายเงินเดือนสูงแนะนำให้นอนต่อครับ
ถ้าคนไทยไม่เหยียด ไม่เบ่ง ไม่อวด หรือไม่สนใจชั่งแม่งหมด แล้วตั้งหน้าตั้งตาหางานอะไรก็ได้ ที่ทำแล้วได้เงิน และไม่ผิดกฏหมาย ก็พอ ทำไปไม่สน วางแผนการเงิน วางแผนครอบครัว แต่นี้แหละ สบายทุกคน!! นายกตอย
คิดอีกหลายรอบ..ชาวต่างชาติ มาทำงานในโรงงาน...ดูมีความสุข สนุก รักงาน ขยัน ประหยัด...ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ!
เริ่มก่อนอย่างแรกเปลี่ยนค่านิยมของคนไทย อะไรก็ต้องจบมหาลัย บางคนเรียนไปเพื่อต้องการกระดาษแผ่นเดียว คนที่จบมาแล้วไม่รู้ว่าจะทำอะไรมันก็เหมือนกับที่ว่าไว้
ไม่ก็ไม่แปลกหนิครับ
ที่มันแปลกคือทำไมประเทศเราถึงไม่มีงานที่ใช้ทักษะระดับสูง แสดงว่าประเทศเรากำลังติดอยู่ที่เดิม ในขณะที่เทคโนโลยีโลกกำลังพัฒนา นะสิ
หัวข้อข่าวโดนใจมากๆๆๆๆๆ ค่ะ เราก็เป็น 1 คน ในจำนวนในนั้นๆๆๆๆๆ ว่างจนเท่าทุกวันนี้ สงสารพ่อแม่ที่เป็นชาวนา ท่าน อุตส่าห์ ขายวัว ขาย ควาย และ ยอม ขายที่นาบางส่วน เพื่อส่งให้ลูกเรียน กะ จะ หวังผลประโยชน์จากลูกในภายภาคหน้า แต่บทสรุปคือ ทำให้ครอบครัวเราชาวนา จนนนนนนนน และ จนนนนนน มากกว่าเดิม
ก็จบมาแล้วไม่มีความสามารถ สู้คนอื่นไม่ได้ สมัยนี้แต่งตัวกันไปเรียนเฉยๆ คนที่เขาตั้งใจเรียนมาความรู้ความสามารถเขาไม่ตกงานหรอกครับ ผมจบตรีแล้วผมเข้าใจ เพราะปริญญาตรีมันเหมือนการปูพื้นฐานแต่สิ่งที่สำคัญคือประสบการณ์ในการทำงาน และความสามารถในการทำงานเข้าใจงาน
อดทน😂สู้ไมไหวท้อสังคม
เป็นกำลังใจให้เด็กรุ่นใหม่.. ขับเคลื่อนประเทศให้มีประสิทธิภาพและคุณภาพ...คนไทยเราเก่งอยุ่แล้ว ..แต่เก่งแบบมีคุณธรรมด้วยนะ...ฉันอาจมีความคิดเหมือนคนแก่แต่จริงๆฉันก็แก่😂....อยากเห็นวัยรุ่นไทยเก่งๆสู้ๆนะ
จากคลิปผมคงเป็นคนที่โชคดีมากๆ เรียนจบทำงานตรงสาย งานใกล้บ้าน เงินเดือนเกินค่าเแลี่ยน ป.ตรีมานิดหน่อย ได้พักผ่อน 6 เดือน อาชีพเป็นที่ต้องการของบริษัททางตลาดหลักทรัพย์
แนะนำสำหรับน้องๆ ที่กำลังหาว่าตัวเองจะเรียนสายอะไร
มองที่ 1.เราชอบ 2.ทำได้ดี 3.มี Demand ในตลาดเยอะ
ซึ่งมันหาไม่ง่าย
....ลองถามเพื่อนๆ หรือคนรอบตัวดู
ว่าถ้าจะขอความช่วยเหลือเรา จะขอช่วยเรื่องอะไร และไม่ขอช่วยเรื่องอะไร
และทางลัดในการค้นหาตัวเองก็มีอยู่
อย่างเช่น แบบทดสอบบุคลิกภาพต่างๆ
หรือเสียเงินหน่อย ก็ไปตรวจ Dna เลย
...ส่วนเรื่อง Demand ในตลาด ก็ไปค้นสถิติเลย ตามเว็บสมัครงาน
หรือข่าวที่เขารวมสถิติตามนี้มาให้ อ่านข่าว ตามเทรนด์โลกให้เยอะๆ
หรือหาฟังคนเก่งๆ ที่มีความรู้กว้างๆ เขาจะคาดได้ได้ว่าอนาคตเป็นอย่างไร
แล้วมาประยุกต์ใช้กับเรา
ต้องเริ่มจากลบแนวคิดที่ว่า ตั้งใจเรียนให้ได้เกรดสูงๆ จบสูงๆ จะได้มีงานเงินเดือนสูงๆทำ แนวคิดนี้ทำให้ผู้คนติดกับดักชีวิตที่ต้องทำงานหาว่าไม่รู้จบ แล้วก็ไม่รู้ว่าที่เราตั้งใจทำมาทั้งหมดนี้ทำเพื่อความฝันของตัวเองหรือความฝันของคนที่บ้าน
คนน่าจะฉลาดขึ้น เพราะค่าแรงไม่ขึ้นถ้าออกไปทำงาน ไม่ทันค่าครองชีพที่สูง ทำให้ภาระหนี้ชักหน้าไม่ถึงหลัง หางานอิสระใกล้บ้านเพื่อลดค่าใช้จ่ายจากการเดินทางไปทำงาน แล้วประหยัดเอาดีกว่าไม่ต้องติดหนี้
เคยบอกเด็กๆหลายๆคนแบบนี้
1. ม.ดีๆหรือเกรดดีๆ ไม่ได้การันตรีว่าจบไปจะได้ทำงานดีๆ
2. จบป.ตรีอายุ 23 24 ไม่ได้แปลว่าจะได้งานมั่นคง บางคน 30+ กำลังไปเรียนสาขาที่จะต่อยอดและได้งานที่มั่นคง ดังนั้นเรียน ป.ตรี อายุกี่ปีก็ไม่ผิดไม่ต้องอาย จบป.ตรีแต่อายุเยอะแล้วได้งานดีๆดีกว่าจบไปแล้วไม่เอาไปใช้ เรียนนอกเวลางานก็ได้
3.รู้ตัวเอง,รู้สังคม,ตลาดแรงงาน ชอบหลายอย่างได้ลองไปจนกว่าจะตกผลึกในตัวเอง สิ่งที่จะไปเรียนงานมีเยอะไหม คนเรียนเยอะไหม เพื่อนพี่จ้องที่เรียนอาจเป็นคู่แข่งตอนสมัครงาน อย่าเพ้อฝันหรือตามเพื่อนหรือกระแส
เรียนมาแล้วต้องลองทำงาน รู้ตัวเองให้ไวแก้ไข พัฒนาตัวเองเรียนใหม่ได้หาทางเอาตัวรอด เลี้ยงตัวเองให้ได้ โตให้ได้ อย่าเป็นลูกแหง่
งานนะมี แต่เงินที่ได้จากงานมันไม่คุ้มกับสังขารที่เสียไปคนจึงเลือกที่จะไม่ทำ คิดง่ายๆ คับว่า ทำงานได้เงินเดือน 15k แต่ต้องจ่ายต่อเดือน 18k แถวมีหนี้ตอนเรียนที่ต้องใช้อีก คุณจะเลือกทำงานนั้นๆ ไหม เปนตัวเลือกที่ทำใจเลือกยากมาก เพราะเปนการเดิมพันอนาคตเลยล่ะ
ประเทศนึง ก็เหมือนเกมสร้างเมือง คับ เมืองจะขยาย เจริญ ไปยังไง ก็ขึ้นกะคนเล่น เหมือนประเทศเจริญยังไง ขึ้นกะ เจ้าของประเทศ(ตัวจริง) อยากไปยังไง
ถ้าคนเล่น noob ไม่รู้อะไร คลิกมั่วๆ เมืองก็มั่วตาม ทำนองเดียวกับเจ้าของประเทศ โง่ๆ ที่บริหารบ้านเมืองแบบไม่รู้สี่รู้แปด
กลับกันถ้าคนเล่นเปน pro รู้ว่าต้องสร้างเมืองยังไง อะไรต้องมาก่อน ต้องใช้เงินกะอะไร เมืองมันก็จะออกมาดี ไม่ต้องกดรีเซตกันบ่อยๆ เหมือนเจ้าของประเทศที่ฉลาดรอบรู้และมีวิสัยทัศน์
เลือกผู้นำผิด ชีวิตเปลี่ยน 😂😂😂
จำนวนทางเลือกชีวิตของคนในเมือง ขึ้นกะผู้สร้างเมือง ถ้าผู้สร้าง ปิดทางไว้หมด คนในเมืองก็ไม่มีทางเลือกชีวิตมากนัก เหมือนประเทศแถวๆนี้ 😂😂😂
คนเล่นคือประชาชนครับไม่ควรเป็นผู้นำ
@@ppeak-jm6nx แล้วใครควรเป็นผู้นำ
@@nathapong1962 จะใครก็ช่างแต่ผู้นำไม่ควรมีบทบาทเยอะ คนในชาติต้องช่วยตัวเองให้มากที่สุด
@@nathapong1962 ผมเอง เพราะผมจิตใจดีที่สุดในโลก! แฮ่
ว่าไปนั่น มนุษย์ไม่ได้ต้องการคนดี แค่ต้องการคนที่ให้ผลประโยชน์ในดาว🐊ๆ แล้วก็หมดไป1ชาติ
ผมหล่อแต่เพี้ยนๆ ไม่เต็มบาท บ้า (ในมุมมองคนส่วนใหญ่) ก็ไม่มีใครต้องการ
หลาย ๆ เม้นท์ให้ข้อมูลเชิงวิชาการไปแล้ว มีทั้งเรื่องสถิติ ระบบการศึกษา ปัญหาโครงสร้างต่าง ๆ etc.
แต่สำหรับตัวเรา เรามองว่างานมันเป็นเรื่องของ "จังหวะชีวิต" บทจะได้ก็ได้ บทจะไม่ได้ก็ไม่ได้เลยจริง ๆ
เรามีเพื่อนหลายคนเรียนจบแล้วได้งานเลย ได้ในที่ ๆ ตัวเองไปฝึกงาน แต่ที่เราไปฝึกงานเขาไม่ได้ต้องการคน เราเลยไม่ได้แบบนั้น มีรุ่นน้องคนนึงจบทีหลังเรา 1 ปีก็เตะฝุ่นอยู่ 5 เดือน วิ่งเต้นสมัครนู้นนี้ไม่มีที่ไหนรับ ไม่มีที่ไหนติดต่อมา น้องคนนี้จบครูมา เราก็ชวนไปทำงานนู้นนี้ก่อน เช่น พนักงาราชการ ลูกจ้างทั่วไป etc. น้องมันก็มี Ego บอกว่า "ก็เรียนมาทางนี้ก็อยากทำงานให้ตรงสายอะ" น้องคนนี้เลือกงานมากเลือกจนน่าหมั่นไส้ไอ่เราก็ในใจแบบนี้ไม่มีวันได้งานหรอก แต่ปรากฎว่า เมื่อต้นเดือนกันยานี้ น้องคนนี้ได้งานที่ตัวเองสมัครไว้ เป็นโรงเรียนต่างจังหวัด ผอ.โทรถามข้อมูลคร่าว ๆ และคำถามสุดท้ายคือ "พร้อมเริ่มงานวันไหน" น้องก็บอก "วันที่ 1 กันยาค่ะ" ไม่ต้องสอบ ไม่มีสัมภาษณ์ ไม่ต้องแข่งกับใคร เพราะโรงเรียนต้องการครูแค่ 1 อัตราและตั้งแต่เปิดรับสมัครมาก็ไม่มีใครมาสมัครเพิ่มผอ.เลยต้องรับน้องคนนี้เข้าทำงานเลย น้องไม่ได้อ่านหนังสือ ไม่มีติว เรานั่งเล่นเกมด้วยกันทุกวันตั้งแต่เช้ายันค่ำ เราเลยมองว่าเรื่องงานมันเป็นเรื่อง "จังหวะชีวิต" บางคนพยายามแทบตายแต่มันยังไม่ใช่จังหวะยังไงมันก็ไม่ได้ กับคนที่จังหวะมันมานอนอยู่บ้านเฉย ๆ เดี๋ยวมันก็มีงานเอง
ความคิดก้าวหน้า แต่ฐานไม่แน่น คืออยากได้แต่ไม่มองตัวเอง ก็เหมือนคนเพ้อเจ้อเพ้อฝันว่าคนอื่นจะทำให้แล้วฉันจะดีขึ้นมา คนคิดแบบนี้คือขายฝันมาก ฝากความมุ่งมั่นไว้กับคนอื่น ถ้าจะทำให้ดีลองมองมุมกลับกัน
ผมจบ ม.6 กศน. ทำงานประจำ 21k และทำฟรีแลนซ์ ตกเดือนละ 4k - 10k ผมว้าเงินก็ไม่ได้หายากนะ ประสบการณ์งาน 1 ปีด้านกราฟฟิก และ เป็นช่างภาพวีดีโอ ประสบการณ์ 1 ปี ก่อนหน้านี้ขับแกร๊บมา 4 ปี เป็นคนไม่เกี่ยงงาน ขยันเอาหมดยอมได้น้อยทีแรกเพื่อผระสบการณ์ และย้ายงานใหม่เพื่ออัพเงิน เน้นการพูดให้ดูมืออาชีพมั่นใจ งานก็จะเข้ามาเองครับ
ส่วนตัว ผม ทำธุรกิจ มาตั้งแต่ ยังเรียนอยุ่ปี3 เป็นนายหน้า อสังหา และประมูลงานรื้อถอนให้กับหน่วยงานราชกาล บอกตรงๆ เป็นคนชอบเจรจา เลยลองหาอะไรทำ สรุป หาเงิน7 หลักได้ตั้งแต่อายุ ยังไม่ถึง25ปี โดยที่ใช้แค่มันสมอง สองมือ และก็เอาเงินตรงนั้น ไปทำธุรกิจ เครื่องดื่ม ซึ่งผมเอง เรียนนิเทศม.เอกชน ควบคุ่กับทำงานไปด้วย สรุปจบมาไม่เคยเป็นลูกน้องเลยจ้าาา...เพราะปูพื้นตั้งแต่ก่อนจบ แต่ธุรกิจเครื่องดื่มที่ทำ ล้มลุกสนุกมาก อาศัยลูกอึดลูกทน จนทุกวันนี้ ถือว่า ภูมิใจกับตัวเองที่ไม่เคยยอมแพ้เลยสักวัน ตอนนี้อายุ32 ก็สนุกกับชีวิตทุกวันคับ
ยุคสมัยนี้ ความรู้หลายอย่างไม่จำเป็นต้องไปหาในมหาวิทยาลัยให้เสียเวลา...สำคัญคือการเอาชีวิตให้รอดในสังคมที่เปลี่ยนไป....
1.ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ค่าแรงขั้นต่ำแต่มันอยู่ที่ พฤติกรรมของคน สังคม นักธุรกิจที่มันเปลี่ยนไป
2.มีเครื่องมือที่เข้าถึงง่ายโดยไม่ต้องใช้คน
3.พูดตามตรงก็อยู่ที่ นิสัยพื้นฐาน (สันดาน)ที่ไม่ยอมลำบาก โลกสวย แต่ลืมดูไปว่า ต้นทุนที่ตัวเองมีอยู่ไม่พัฒนาให้เทียบเท่าหรือเหนือกว่าคนอื่นๆ
ช่ายเห็นด้วยย
"Gap Year" โลกสมัยนี้ ทำไมคนไทยเราไม่มองเรื่องนี้กันบ้างเนอะ มหาลัยหลายคนก็เรียนตามเพื่อน
จบ ปวส.ค่ะ จบปุ้บได้งานปั้บ อาจจะเป็นเพราะช่วงจังหวะความต้องการของตำเเหน่งงานด้วย ตอน ม.ปลายเลือกเรียนสายภาษาเพราะตื่นรู้ถึงการมาของชาวต่างชาติ ครูที่มาสอนมีทั้ง จีนอังกฤษ ญี่ปุ่น หลักสูตรเน้นไปในทางปฏิบัติเท่านั้น เขียนไม่ต้องเน้นจำเน้นพูด โดยครูจะดูว่าเเต่ละคนมีทักษะพื้นฐานมากน้อยเเค่ไหน หลังจากนั้นก็เป็นการฝึกตัวต่อตัวกันสักระยะ ตื่นเต้นดีค่ะครูไม่พูดภาษาไทยเลย ต้องเเอบเปิดดิคช์สับๆๆไป ในขณะที่หลายคนยังคงต้องรอในตำเเหน่งงานที่เหมาะสมกับตน ระหว่างทาง การหางานอื่นทำก่อนเพื่อเก็บประสบการณ์ก็สำคัญเช่นกันค่ะ
ตอนนี้เรียนคณะอะไรคะ
ผมจบแค่ม.ปลาย แต่มีงานทำของตัวเอง❤❤❤ แต่เคยเรียนมหาลัย2แห่งไม่จบ ประสบการณ์สำคัญกว่าตำรา
ผมก็เคยเป็นอยู่ช่วงนึงนะครับ จบ ป.ตรี ออกแบบ ไม่มีที่ไป เพราะเรื่องมาก หางานที่ตรงใจเราไม่ได้ แถมต้องไปเกณฑ์ทหารอีก เลยลองอะไรใหม่ๆดูบ้างชีวิต เช่น ไม่รอจับใบดำใบแดง สมัครทหารซะเลยตอนปี 63 และก็ไปสอบต่อนายสิบ ไปลองเส้นทางใหม่ๆ เลิกยึดติดความสบายดูบ้าง
ดีมากครับ ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ก้สุ้มันไปเเล้วความสำเร็จจะมาเยือน
@@pontee-xr7bh ครับ ตอนแรกๆก็คิดแล้วว่าลองสมัครไปให้มันจบๆหมดๆไป ไม่ชอบทหารตั้งแต่เด็กๆเลยครับ แต่พอได้ไปเป็นดูแล้ว เลยคิดว่ามันก็เป็นอีก 1 เส้นทางอาชีพ บางทีเราอาจเกิดมาเพื่อเป็นทหารก็ได้ใครจะรู้ 55555
ดีแล้วครับที่เจออะไรที่อยากทำ
คิดไม่ยาก ที่ทำงานชอบคนแบบไหนมากกว่าระหว่าง คนเชื่อฟัง กับคนที่มากความรู้ (แน่นอนเค้าต้องเลือกคนเชื่อฟัง) ส่วนคนที่มากความรู้เค้ามองว่าหัวดื้อ สอนยาก เข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ค่อยได้ ส่วนตัวผมพยายามปรับตัวไห้อยู่ตรงกลางที่สุดละแต่ก็ต้องยอมถูกเอาเปรียบบ้าง ถ้ามันไม่มากเกินไปนะ😊
จบใหม่เก่งทำงานอิสระ ไม่ต้องง้องาน โดยเฉพาะเด็กรุ่นใหม่เข้าไปก็ปรับตัวยาก เพราะเป็นตัวของตัวเอง(เหมาะกับเป็นเจ้าของตัวเอง^^)
ผมถามคุณหน่อย มันจะมีสัก กี่ % ที่จบมาแล้ว ทำงานอิสระ ไม่ต้องง้องาน ประจำ
เด่วนี้ งานเขารับแต่คนมีประสบการณ์มากกว่า ไม่ว่าจะจบอะไรมา ขอแค่มีประสบการณ์ เขารับหมด พร้อมเริ่มงานเลย เพราะไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องเสียเวลาสอน และ ส่วนมากคนจบไม่สูง จะดิ้นรนมากกว่า คนที่จบสูงๆ แถมบางคนยังหัวไวกว่าด้วยซ้ำ
ส่วนมากนายจ้าง เค้าตั้งสเปคไว้คนงานไว้สูงสูง ขนาดบางทีคนห่อพัสดุยังเอาคนจบปริญญาตรีเลย
ถ้าจะเอารับราชการต้องจบอย่างน้อยต้องปริญญาโท
หรือบางทีเอาปริญญาเอกเลยน่ะ บางทีอยากทําเสมียนแต่จะรับแต่แม่บ้าน
อยากทํางานเป็นบารเทนเด้อรแต่จะรับพนักงานเสริฟ
ยากทํางานกวาดถนน แต่ให้ไปเป็นคนสวนอย่างนี้
มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว เพลงเพื่อชีวิตหลายเพลงเช่น มหาลัย หรอย ถูกร้องตั้งกี่สิบปีมาแล้วเพลงพวกนี้ก็ยังเข้ากับยุคสมัย ถ้าจะให้เปลี่ยนค่านิยมก็เหมือนให้เลิกแข็งขันในทุกๆด้านคงยาก
( ก่อนอื่นเราต้องแยกให้ออกระหว่างไหวพริบความฉลาดกับความรู้มันคนละอย่างกัน..และความสามารถกับโอกาสก็คนละอย่างกัน )คนเรียนจบปตรีไม่ใด้การันตรีว่าเก่งสุด..แต่สื่อถึงความตั้งใจและโอกาสทางการศึกษา..ซึ่งพอจบมาคนจบปตรีมักคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่นไม่ยอมลดอีโก.แต่ยอมว่างงาน ก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของตัวเอง
เรียนนิติศาสตร์เป็นสาขาที่จบแค่ป.ตรีมาแล้วตกงานเกือบหมดครับ ถ้าไม่ไปสอบตั๋วทนาย สอบโทอิค เนติ สอบกพ. สอบราชการ และบริษัทเอกชนไม่รับแน่นอนถ้าไม่มีตั๋วทนายหรือเนติ ฟังดูเหมือนมีทางไปหลายทางแต่เนื่องจากคนมันจบเยอะมากๆ เลยเป็นสายที่การแข่งขันสูงสุดๆ และโหดร้ายสำหรับคนจบแค่ป.ตรี เพราะต้องไปสอบเพิ่มระดับอีก ไม่เหมือนสาขาอื่นที่จบมาแล้วมีวิชาชีพพร้อมทำงาน สนามสอบราชการรับหลักสิบคนแย่งกันสอบหลายพัน
คนจบมหาลัยคิดมาก ความรู้มากไปตามเงา คิดถึง โครงสร้างเศรษฐกิจของประเทศไทย ที่เหลือมล้ำ ทำให้โอกาสเข้าถึงยาก ถึงแม้จะจบ มหาวิทยาลัยก็ตาม
ไม่ว่าคุณจะเรียนสาขาไหน แต่อย่างน้อยต้องมีทักษะความถนัดทางอาชีพสักอย่าง เพื่อให้สามารถหาเงินมาหล่อเลี้ยงชีวิตได้ การเรียนสายอาชีพหรือฝึกอาชีพเป็นคอร์ส จึงสำคัญมาก ฝากกระทรวง ศธ.
ดูเรื่องนี้ด้วย พัฒนาระบบสายอาชีพให้ดึงดูด จูงใจให้นักเรียนมาเรียนสายนี้ให้มาก
เดิมศธ.มีวิชาสปช.สลน.กพอ. และวิชาเสริมอื่นๆ แม้แต่กิจกรรมในและนอกหลักสูตรมหาวิทยาลัยมากมายให้เด็กเลือกเรียนรู้ แต่เด็กส่วนใหญ่ไม่เห็นประโยชน์ของมันต่างหาก
ทำอะไรเลยไม่เป็น พอไปทำงานหนักไม่เอาเบาไม่สู้ คุณไม่มีทางได้งาน
เสียดายที่สุดที่สายอาชีพต้องมาเสี่ยงกับพวกที่มันยกพวกตีกันไม่จบไม่สิ้น(ทันยุคตีเอาเข็มขัดเสื้อช๊อป) ถึงตอนนี้จะรุกรามจนไม่เกี่ยวกับเด็กช่างแล้ว แต่พอฟังข่าวทีไร ไอ้ตัวเรียกต้นเรื่องรอด เพื่อนที่ตามไปงงๆโดน โดนตีผิดตัวก็บ่อย พลังมากมายพวกนั้นเอามาใช้ดีๆประเทศพัฒนาไปไกลแล้วมั้ง
คุณต้องเข้าใจเสมอแล้วอย่าลืมว่างานทุกอย่างที่เขาจ้างคุณทำให้คุณคือ.ขี้ข้า..ยิ่งคุณเรียนสูงเขายิ่งจะใช้ความสามารถของคุณเต็มที่ถ้าทำไม่ได้เขาก็จะบอกว่าที่เรียนมาคุณทำได้แค่นี้ ยิ่งคุณเรียนแบบไปวันๆ เพื่อเอาใบประกาศนียบัตรอะไรซักใบนี่ มันจะเป็นบททดสอบคุณหละ ว่าคุณเป็นคนประเภทไหน เขาจะไม่จ้างให้คุณเป็นนายใคร มึก็แค่เพื่อนร่วมสายงานไม่กี่คน แล้วคุณก็จะคิดว่าคุณเป็นเจ้านายเขาไปแล้ว อันนี้ผิด.คุณต้องหาวิธีทำให้ทีมคุณมีผลสำเร็จร่วมกันถึงจะถูก ลดความเป็น อัตตา.ของคุณลงยังไงๆ ก็ยังดีกว่าเดินเตะฝุ่นขอเงินแม่ไปวันๆ เหมือนเด็กที่เลี้ยงไม่รู้จักโต พอไม่ได้ดั่งใจก็ตีโพย ตีพายหน้างอ ถ้าจะทำตัวแบบนั้นก็ไม่ต้องเสียเวลาเรียนจนถึงปริญญาตรีหรอกครับ.เด็กอนุบาลก็ทำได้ครับ..
ไม่นานมานี้ มีข่าว สว. ฝากกิ๊ก เข้าราชการ ได้รับกินเงินหลวง ได้ตำแหน่งราชการ 3-4 ตำแหน่ง แปลได้ตรงตัว ราชการไทย มีปัญหาเด็กเส้น เด็กฝากอย่างมาก
ประเทศไทยตอนสมัคงานต้อวการเเต่คนมีประสบการณ์ แต่ถ้าคุณไม่ให้โอกาสเขา เขาจะเอาประสบการณ์มาจากไหน เเล้วก็ชอบกดเงินเดือนให้ต่ำ แต่อยากได้คนเรียนจบสูง อีกสิบชาติประเทศไทยก็ยังมีความคิดเเบบนี้ ตรรกะของนายจ้างที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้
ปัจจัยหลักๆคือ ค่าแรงไม่คุ้มการทำงาน ไหนจะค่าใช้จ่ายทั่วไป ค่าน้ำมัน ค่ากิน นู่นนี่นั่น
เกิดขึ้นกับตัวผมเอง จบ ป.ตรี แต่ได้ขับรถ รับส่งพนักงาน สายที่เรียนมามันมีงานรองรับน้อย ต้องเลือกระหว่างอด กับทำรองานที่เราเรียน สุดท้ายก็ยังก้มหน้าก้มตาทำงานปัจจุบันคือชอบไปเลยซะงั้นมมันไม่กดดัน ได้เงินเท่ากับคนทำงานออฟฟิศ มีรายได้พิเศษเพิ่มด้วย ตั้งแต่นั้นมาผมเลยส่งลูกเรียนสายวิชาชีพแรงงานเลย เช่นช่างกล ช่างไฟฟ้า พวกนี้หางานได้ชัวโรงงานขาดแคลนจริงๆ
ผมใช้เวลาเรียนจบ ป.ตรี 6 ปี เกรดออกมาแย่มาก แค่พอผ่านแบบเฉียดๆ แต่ผมไม่เคยว่างงานเลย มีงานทำตั้งแต่เรียนไม่จบ เพราะผมไม่เลือกงาน แต่ก็ไม่ถึงกับทำงานพ่อบ้านหรืองานทั่วไปขนาดนั้น ผมเริ่มจากการเป็น Sale + ช่าง หลังเรียนจบ ผมหางานตรงสาย ในระหว่างนั้นก็ทำงานเดิมไปก่อน พอหาได้ก็ลาออกจากงาน Sale แต่ก็ยังมีรับ Job เดิมบ้างในวันหยุด พอมาทำงานตรงสาย ก็เริ่มเก็บประสพการณ์อย่างเต็มที่ เขาให้ทำอะไรก็ทำทุกอย่าง ไม่เคยคิดว่าเราจะทำไม่ได้ เพราะสมัยนี้อะไรๆก็หาใน Internet ได้ทั้งนั้น ไม่เหมือนสมัยที่ผมยังเด็ก ต้องต่อแอบต่อ Modem 56kps เพื่อเล่นเกมส์ Ragnarok (กลับมาเรื่องาน) หลังจากที่ผมมาตรงสายแล้ว ผมก็ย้ายงานไปเรื่อยๆ เพื่อหาจุดที่เรามั่นใจว่าจะสามารถฝากชีวิตได้ จนทุกวันนี้ก็มีงานที่มั่นคง ได้ทำงานที่ชอบ เงินเดือนอาจไม่ใช่ทุกอย่าง ถ้าเราขยันต้องการที่จะหาเงินเพื่ม เราก็แค่ใช้วิชาความรู้สร้างธุรกิจสร้างงานของเราเองได้ สมัยนี้หาเงินง่ายมาก ถ้าคุณทำการบ้านมากพอ และใช้ความพยายาม ความอนทน เช่นการทำ RUclips มีคนดูเยอะๆ ผู้ติดตามเยอะๆ คุณก็ได้เงินแล้ว และยังมีอีกหลายช่องทาง ไม่เหมือนสมัยก่อนที่ทุกคนต้องออกมาดิ้นรนกันตามข้างทางมากมาย จะร้ายหรือจะดีมันขึ้นอยู่ที่ตัวเรา
ควรไปสัมภาษณ์ มุมมองของนายจ้างบ้างสิครับ.
อาจได้คำตอบ ที่ตรงจุดเลย.
เพราะไม่มีระบบซ้ำชั้น ซ่อมก็ให้ผ่าน. คุณภาพ นักศึกษาบางกลุ่มที่จบมา คุณภาพอาจไม่ถึงในระดับที่หลายบริษัท ต้องการก็เป็นได้นะ.
คนเก่งจริง คนอดทน ขยัน ไม่ตกงานแน่นอน คนขี้เกียจข้อแม้เยอะ อ้างโน่นอ้างนี่...
เรียนจบง่ายหางานยาก เรียนจบยากหางานง่าย หมอ เภสัช พยาบาล ถ้าไม่เลือกงานยังไงก็มีงานทำ
เพื่อเราจบวิศวะกันหมด ทุกวันนี้อายุจะ30ยังไม่มีงานทำ(ที่ตรงสาย)เลย ส่วนมากหันไปทำอาชีพอื่น
อันนี้เน้นว่าตรงสาย ถ้าเป้าหมายในชีวิตชัดเจนมันจะไม่เหนื่อย ถ้าเป้าหมายไม่ชัด เรียนๆไปวันๆ ตอนหางานมันจะเหนื่อยมากๆ ดังนั้นต้องเลือกต้องแต่ตอนเด็กๆ อย่าถามว่าจะเรียนอะไร ให้ถามว่า "อยากทำงานอะไร" พอเลือกงานได้แล้วค่อยเลือกคณะที่จะเรียนทีหลัง
ชีวิตก็เเบบนี้ กรรม ที่เขาบอกกันไง ไม่เลือกงานไม่ยากจน เราไม่รู้หรอกเส้นทางข้างน่าจะเป็นยังไง
ชีวิตไม่ได้มีไร เเค่เราเลือกมัน เเละ ความจริง
เด็กไทยสมัยนี้เสพสื่อจำนวนมากทำให้ได้เห็นคนที่ประสบผลสำเร็จมีงานดีๆมีเงินเดือนสูงๆคาดหวังต่องานที่ได้มากไปแต่ชีวิตจริงมันไม่ได้เหมือนภาพที่เพ้อฝัน😢
คาดหวังงานที่ได้มาก เเต่ไม่พยายามทำ
เรียนจบเคร มันเรื่องดี เก่งใช้ได้ แต่ๆๆ ทาง ทักษะด้านการเข้าสังคม ต้องมีด้วย เพราะต้องใช้มากอย่างยิ่ง สิ่งที่รู้คือเด็กฝาก เยอะ เด็กเฮียทำนองนั้น สิ่งที่จะรอด คือเด็กเฮีย ที่นี่สยาม ไม่ใช่สวิต รึ เยอรมัน ที่ไม่สน เอาแค่เก่งกันจริงๆ สิ่งที่ดีจริงๆ ไม่มีวิงเอาหลานมาบริหาร
จบ ku 75 ตอนนี้อายุ 26 ปี ยังไม่มีงานทำ แต่มีรายได้จากการเทรดหุ้น บางเดือนได้เยอะได้น้อย แต่ก็พอใช้ครับ ปล. ผมจบ สาขา comsci
งานมีหลายระดับ ทั้ง แรงงานไร้ฝีมือ แรงงานกึ่งฝีมือ และแรงงานฝีมือ
ซึ่งงานในแต่ละระดับก็มีค่าตอบแทนต่างกัน โดยแรงงานฝีมือ เป็นแรงงานที่ได้รับค่าตอบแทนสูงที่สุด
และแน่นอนว่าทุกคน ต่างก็อยากเป็นแรงงานฝีมือ ที่ได้รับค่าตอบแทนสูงๆทั้งนั้น
แต่สิ่งที่ยากคือ ความต้องการแรงงานฝีมือในตลาดแรงงาน มันเปลี่ยนแปลงไปตามเศรษฐกิจ ซึ่งมันเป็นเปรียบแปลงไปเร็วมาก และการศึกษาตามไม่ทัน เช่น ตลาดแรงงานต้องการแรงงานฝีมือในการเขียนโปรแกรม แล้วกว่าระบบการศึกษาจะผลิตแรงงานกลุ่มนี้ออกมาได้ ก็ต้องใช้เวลา 4-5 ปี ซึ่งในตอนนั้น ความต้องการแรงงานกลุ่มนี้ก็เปลี่ยนแปลงไป ทำให้แรงงานกลุ่มนี้ที่ผลิตออกมาจำนวนมาก ไม่มีตำแหน่งที่เพียงพอ ทำให้เกิดการแข่งขันที่สูงมากตาม และสำหรับคนที่ไม่ได้ทำงานในตำแหน่งนี้ ก็ต้องไปหาตำแหน่งใหม่ แต่ทักษะที่มีก็ไม่ตรงกับที่ตำแหน่งต้องการ แล้วจะให้ลงไปทำงานในตำแหน่ง แรงงานกึ่งทักษะที่ได้รับค่าตอบแทนต่ำกว่าก็ไม่สมฐานะกับที่จบมา แรงงานกลุ่มนี้จึงเลือกที่จะไม่ทำงาน หรือทำธุรกิจส่วนตัวแทน
แล้วทำไม การศึกษาไม่ผลิตแรงงานฝีมือ ที่มีทักษะตรงกับความต้องการในอนาคตพอดีละ?
คิดง่ายๆครับ ถ้าคุณเป็นผู้อำนวยการมหาวิทยาลัย คุณจะเปิดหลักสูตรอะไร ที่จะสร้างแรงงานฝีมือที่เป็นที่ต้องการของตลาด ในอีก 4-5 ปีข้างหน้า คำตอบคือไม่รู้ มันไม่มีใครรู้ว่าในอีก 4 ปีข้างหน้า เศรษฐกิจจะเป็นอย่างไร จะต้องการแรงงานฝีมือแบบไหน มหาลัยก็ไม่กล้าเปิด คนเรียนก็ไม่กล้าเสี่ยง สุดท้ายก็วนกลับไปแบบเดิม คือการศึกษาตามไม่ทัน
อย่างเเรกครับบางบ.ควรจะเลือกเเก้ปัญหาให้การคัดกรองคนทำงานจากคุณสมบัติที่ต้องการครับเช่นวุฒป.ตรี+จบคณะอะไรก็ว่าไปเเต่ประสบการณ์อย่างน้อย1ปี(ไม่นับฝึกงาน)เพราะบางงานอะมันไม่สามารถหาประสบการณ์ทำงานสายนั้นได้เลยก่อนเรียนจบเเล้วยังจะต้องการอีกมันทำให้การได้งายอะยากขึ้นโดยใช่เหตุครับคือเค้าต้องหารจ้างคนเก่งในราคาถูกมันไม่ผิดหรอกความคิดนี่เเต่คุณคัดกรองมาเเบบที่คุณต้องการคือคนทีาการงานเริ่มลงตัวเเล้วไม่มีเหตุผลที่ต้องย้ายออกหรือออกจากงานเลยไงเเล้วมันยิ่งหนักเลยคือบอกรับเด็กจบใหม่ซึ่งผมก็1ในนั้นขวนขวายเเทบตายเเต่ไม่เคยมีประสบการณ์จะไปสมัครงานก็ขออย่างน้อย1ปีซึ่งมันก็เป็นตำเเหน่งที่ง่ายมากฝึกใหม่ไม่นานก็เก่งได้เลยเเท้ๆอยากได้คนมีคุณภาพคุณต้องหาเเละสร้างเองบ้างครับไม่ใช่หวังพึ่งคนที่จะเข้ามาอย่างเดียวมันยากทั้ง2ฝ่ายมสกอะสำหรับผมนะ
อาจจะไม่ได้ว่างงาน แต่เลือกงาน รักสบายแต่อยากมีรายได้สูงๆ เป็นนายตัวเอง เทรดหุ้นอยู่บ้าน เป็นยูทูปเบอร์ มีอาชีพอิสระ ไม่อยากทำงานในระบบ ไม่ค่อยอยากจะอยู่ในกฎเกณฑ์ อะไรประมาณนี้
เรียนจบแบบ เข้าเรียนสาย เย็นกินเหล้า แล้วมานั่งลุ้นเกรด อันนี้ถือว่าเรียนแบบส่งๆค่ะ ผิดกับพวกเรียนแบบมีpassion พวกนี้เขาจะมีเป้าหมายและพัฒนาเรียนรู้ระหว่างเรียนเต็มที่เพื่อสนองเป้าหมายตัวเอง
ตอนนี้ ผมก็กำลังเรียนอยู่ ปวส.พืช ตอนที่กำลังเรียนก็ถามๆเพื่อนดูจบแล้วอยากทำอะไร ส่วนมากจะตอบไม่ได้ ถ้ามีก็จะเป็นนักส่งเสริมการเกษตร งานราชการ
ก่อนที่จะมาเรียน ปวส.พืช ก็ได้ศึกษาเกี่ยวกับเกษตรมาก่อนแล้วครับเพราะว่าชอบปลูกผักที่บ้าน พอได้ไปเรียนแล้วความรู้ที่อาจารย์สอนครึ่งหนึ่งก็รู้แล้ว แต่เพื่อนๆในห้องไม่รู้กัน ในยุคนี้หาความรู้ทุกที่ครับ แค่มีอินเทอร์เน็ต ถ้าฝึกพูดภาษาอังกฤษ ฝึกทักษะการขาย และอื่นๆ ผมว่าคนที่ใช่เวลาว่างฝึก ต่างๆน่าจะมีโอกาศหางานได้นะครับ
แต่สิ่งที่ผมได้จาก ใบ.ปริญญา น่าจะเป็น ประสบการณ์จากการฝึกงาน คอนเนคชั้น(เพื่อน,ที่ฝึกงาน) ความสนุก การเข้าสังคม เพราะแต่ก่อนเป็นคนขี้อาย ตอนนี้กล้าแสดงออกเฉย555
ค่าอาหารทำกินเองพอๆกับเมืองนอกเช่น เยอรมันเลย กินแบบอิ่มๆตกมื้อละ 40-50 ทั้งๆที่รายได้เราแบบเทียบค่าเงินน้อยกว่าเค้าถึง 3-4 เท่า
เป็นเหมือนกันคะ เครียดหางานที่เหมาะกับตัวเองไม่เจอไปทำงานที่ไม่เหมาะก็หมดไฟ
ผมคนนึงที่ไม่เคยให้ความสำคัญกับการเรียนเท่าไหร่ และคิดว่าการเรียนสำคัญเพียงให้อ่านออกเขียนได้เท่านั้น เพราะระบบการศึกษาไทยไม่เน้นประกอบอาชีพดูแลแต่พวกเรียนเก่ง ส่วนเด็กที่ไม่เก่งก็ขาดครูเก่งๆที่จะสอนให้เด็กมันเป็นคนเก่ง เลยเรียนเลยสอนกันไปงั้นๆ พอจบมาเลยทำอะไรไม่ได้ไม่ตรงกับงานที่ตลาดต้องการ
ความคิดนั้นผิดมากนะคับ ผมเองตอนเรียนก็ไม่ได้ตั่งใจอะไรมาก แต่ผม ก็เรียนจบ ปริญญาตรี ไม่ได้ภาคภูมิใจอะไรกับการเรียนจบเลยซักนิด สิ่งที่บงบอกจุดนั้นคือ ผมเองเลือกที่จะไม่ไปร่วมงานรับปริญญาตอนเรียนจบ เพราะว่าผมคิดว่ามันมีค่าใช้จ่ายที่มากเกินความจำเป็น จนเกินไป แต่ผมเห็นว่าการเรียนนั้นสำคัญมากจริงๆ นอกจากเนื้อหาในวิชาที่เรียนจบมา มันยังเป็นตัวชี้วัดถึงความพยามยาม ความตั่งใจ และความรับผิดชอบ ของบุตตลนั้นๆอีกด้วย กระบวนการตัดสินใจมันต่างกันมากคับระหว่างคน จบ ม6 กับ จบปริญญา รวมถึงโอกาศทางสังคมด้วย การไม่เห็นค่าของการศึกษา เพราะคิดเพียงว่าจบ มาก็ไม่ได้ใช้ความรู้ที่เรียน นั้น โง่ มากๆ
@@tanapuntamoar458 ก็จริงแหละแต่ผมว่าในปัจจุบันเราก็มีทางเลือกในการศึกษามากมาย ส่วนเรื่องการคิดวิเคราะห์อะไรต่างๆถ้าเด็กเป็นคนรู้จักคิดก็สามารถทำได้ผมเคยเจอเด็กอนุบาลที่รู้จักคิดวิเคราะห์สาเหตุ และก็เคยเจอคนที่จบปริญญาที่ไม่รู้จักวิเคราะห์ปัญหาเช่นกัน แต่ผมก็ไม่ได้ต่อต้านนะใครต้องการเรียนก็เรียนแม้แต่ลูกผมก็ไม่บังคับแต่แกชอบเรียน
ตรงเป๊ะ❤️🔥
ตรงๆเลยนะ 😢ก็คือ เด็กเส้น เด็กฝาก ต้องมาก่อน โดยเฉพาะ หน่วยงาน อบต เเต่ละอำเภอ สุดยอดประเทศไทย😢
เรียนไปก็ไม่ได้ใช้ ในการงานเยอะ บางคนเรียนตามเพื่อน ตามพ่อแม่ ตามตัวเองที่ไม่ถนัดแต่ก็อยากจะเรียนแก้จุดอ่อน ขอเสนอหาตัวตน หาตัวเองที่ถนัด แล้วจะก้าวข้ามตัวเอง
บางคนเรียนเก่ง เกรดดีมากตอนมหาลัย ผลงานได้รับแต่คำชม แต่จบมายังไม่รู้เลย ว่าจะไปทำไรต่อกับชีวิต
ผมเรียนไม่จบแต่ผมมีงานทำผมทำด้วยตัวผมเอง แล้วตอนนี้ผมก็มีเงินมากพอที่ผมจะทำ รักแล้ว เริ่ม จากมีเงินติดตัว 3,000 บาท ตอนนี้ผมซื้อบ้านได้แล้วนะ แต่ไม่ใหญ่มากกลางๆ ผมยังไม่มีรถยนต์ด้วยซ้ำตอนนี้แต่ว่าผมมีมอเตอร์ไซค์ 2 คัน เป็นมอเตอร์ไซค์ธรรมดาไม่ใช่มอเตอร์ไซค์ซิ่ง มอเตอร์ไซค์ครอบครัวนี้แหละ ผมขี่รถยนต์ไม่เป็น ไม่มีใครสอนให้ยังไม่ได้ไปเรียนไม่มีเวลา
ใช่เลยครับ แอดว่ามามันจะเกิดขึ้นและหนักขึ้นไปเรื่อยๆจนกลายเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต
เปิดสอนคณะสังคมศาสตร์จบมาทำอะไร เปิดสอนคณะวิศวะกรรมศาสตร์กันมากมายจบมาทำงานด้านวิศวกรรมกี่เปอร์เซ็นต์ เปิดสอนคุรุศาสตร์ทำงานกี่เปอร์เซ็นต์ เหล่านี้ รัฐบาลไม่ได้มีแผนควบคุมการสร้างบันฑิตให้สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจและสังคม
บริษัทใหญ่กลางถึงล่างก็มีเลือกเด็กที่จบมหาลัยดังในด้านนั้นๆอยู่แล้ว ถ้าจบม.ไม่ดังก็เหนื่อยหน่อยนะ
จริงครับ ผมไปหางานตามเว็บ โอ้ เจอแต่สายอาชีพใหม่ ๆ เลย ขยาดสายคอมนี่ ต้องเขียนโค้ดเป็นทุกแบบ
สายวิทย์-คอม วิศวะคอม อีก จบบริหารธุรกิจมสแทบไปสายคอมไม่ได้เลย ไม่ได้แอดวานซ์ แบบสายคอมตรง