Ciekawa broń dobrze wyważona i dobra do walki z konia. Dobrze że nasza seriale dobrze odwzorowują broń. Ocenisz broń z filmu Dowbusz , który nie dawno wyszedł.
Więcej o broni białej polskiego wojska znajdziesz w moich opracowaniach: "Instrukcje polskiego weterana powstania listopadowego o użyciu szabli w walce" książkę (e-booka) znajdziesz tu: szablotlukpolski.pl/pages/ebooki link do zakupu książki w wersji elektronicznej: 1ct.eu/l2Rb "Taktyka walki i szermierka brygad kawalerii narodowej 1775-1795" (e-book). Link do zakupu i pobrania książki: 1ct.eu/Zdby Więcej o szermierce w XVIII-wiecznych obcych armiach (austriackiej, pruskiej, francuskiej, rosyjskiej, szwedzkiej i angielskiej) znajdziesz w mojej książce: "Taktyka walki i szermierka kawalerii europejskiej w XVIII wieku" moje opracowanie (e-booka) w formacie elektronicznym znajdziesz tu: 1ct.eu/rZwY
Serial Crimen niedawno został odświeżony cyfrowo (zdigitalizowany) i uzyskał nową lepszą jakość, link do serialu: vod.tvp.pl/rekonstrukcja-filmowa,158/crimen-odcinki,281924
@@szablotukpolski5201 a jakie ma pan zdanie o sztuce krzyżowej Sieniawskich, przepraszam bo nie jestem w temacie, jeśli głupio pytam,bo ja bardziej rzeźbę,i modeluje,super pan o szablach opowiada
@@katarzynakozak1199 Cóż nie lubią mnie Sieniawscy bo wytykam im liczne błędy historyczne i bajeczki jakie opowiadają. To co Sieniawscy mówią o naszej szermierce w XVII wieku to czysta fantazja. Nawet mój film na RUclips usunęli z powodu praw autorskich. Na szczęście jest facebook: facebook.com/100064173063380/videos/recenzja-polskiego-filmu-zrodzeni-do-szabli-2021rok-temu-w-listopadzie-2021-na-y/645471943266602/
Sidesword to chyba nazwa z XIX wieku a Spada da lato nie było chyba nazwą odnoszącą się do jakiegoś szczególnego typu miecza (przynajmniej w tamtych czasach). . Podobno tzw. Miecz saksoński używano zarówno jako rapier do samoobrony jak i miecz kłujący dla konnicy (był naprawdę ogromny)-do dzis niewiadomo gdzie go zaklasyfikować.
To kwestia nazewnictwa generalnie chodzi o renesansowy miecz kawaleryjski z przełomu XVI/XVII wieku. Chyba najpopularniejsza nazwa to reitschwert choć w dawnej XVII Polsce mówiło się po prostu miecz.
Mówiłeś o ewentualnej małej tarczy jako pomocy. W pojedynku z Kaźkiem Rosińskim Błudnicki używa jakiejś krótkiej broni w drugiej ręce. Co to za broń? Czy to połączenie było uzasadnione ? Rozumiem że krótka broń miała działać w zwarciu gdy przeciwnik minął dystans długiego miecza. Dobrze myślę ?
Tak największym problemem rapierzysty jest walka w krótkim dystansie, wtedy do obrony musiał on stosować w lewej ręce małą tarczkę albo lewak ( rodzaj sztyletu do walki).
Tak naprawdę w walce w warunkach bojowych, nie pojedynku, niezależnie od rodzaju broni w prawej ręce dobrze mieć w lewej coś do skutecznego uderzenia w zwarciu. Nie zawsze można wsadzić jelec rapiera w oko przeciwnika.
Jak pisałem swoją książkę "Taktyka walki i szermierka brygad kawalerii narodowej 1775-1795" (e-book). Link do zakupu i pobrania książki: 1ct.eu/Zdby czerpałem sporo źródeł ze znakomitej książki: Tomasz Ciesielski "Armia koronna w czasach Augusta III" tam było sporo zupełnie nie znanych pamiętników z walk z hajdamakami. Pan Ciesielski to specjalista wysokiej klasy... taki Radosław Sikora mógłby się dużo nauczyć z jego książek :)))
"Side sword"- czy tak, jak byśmy to przetłumaczyli prostacko "miecz przyboczny" to nic innego jak to co było pomiędzy rapierem a średniowiecznym mieczem zbrojnego- jeśli ktoś jest tępy i patrzy na ewolucję oręża linowo(a prawda jest taka, że rapiery znikają mniej lub bardziej około XVIIII wieku, a to co byśmy nazwali pałaszami trwa aż do XX wieku- broń ewoluuje po swojemu i pewne odnogi giną niby dinozaury, podczas gdy inne, sprawdzone, wciąż trwają niezmienne od czasów starożytnych)- tak czy inaczej jest to następny logiczny krok w budowie oręża- mniej zbroi, bo mało kto dźwiga puklerz czy napierśnik na co dzień, ale więcej ochrony dłoni, a jednocześnie możliwość wykonania ataku zza zasłony. Osobiście uwielbiam te miecze- i nic dziwnego, że nasza szlacht też je lubiła. Ciekawe, czy było to bardziej regionalne- np. szlachta mieszkająca bliżej zachodniej granicy była bardziej prostej głowni, czy coś w tym guście?
W serialu należy też docenić rewelacyjną sensacyjno - psychologiczno - kryminalną fabułę. Z bardzo interesującymi bohaterami. Jak teraz tego brakuje, ech...
@@MaKo-qg8pu Książkę czytałem. Wiadomo że książki są z reguły dużo lepsze. Ale ja będę bronił serialu. Można mu wiele zarzucić, Laco Adamik jest jednak reżyserem teatralnym co niestety niekiedy widać. No i kasy wtedy brakowało co też widać. Ale Linda, Walczewski, Bista czy Frycz świetnie się bronią sami. Globisz jest znakomity, bardziej intrygujący niż w książce. No i Linda stworzył jak dla mnie kreację bardziej intrygującą. Ten złowrogi uśmiech gdy mówi do Ligęzy "mógłym cię zabić bez kary" To nie Tomasz z książki. Hen jak dla mnie jest dość słaby gdy pisze o sprawach damsko - męskich. W filmie jest to bardziej pikantne i przekonuje mnie też bardziej. Czy teraz można byłoby zrobić to lepiej ? Nie sądzę. Publika jest inna.Akcja, akcja... A tam jest złożona fabuła. W tym siła.
A tu się zgodzę, że Tomasz w wykonaniu Lindy zyskał nieco drapieżności, która była oczywista dla osoby znającej realia tamtego świata ale w książce słabiej wybrzmiała. Tomasz jest żołnierzem, który wyszedł żywy z piekła, ma pełne prawo do stresu pourazowego ale skoro przeżył, to znaczy, że świetnie dostosował się do wypruwania flaków z ludzi, zanim zdążą się sprzeciwić - na tym przecież polega bitwa wręcz. Funkcjonuje w świecie w którym wymiaru sprawiedliwości nie było, bo nie każdego szlachta miała ochotę bronić w razie wyroku sądowego... A wykonywanie wyroków sądowych zależało w dużej mierze od poparcia ogółu szlachty, która musiała wsiąść na koń i pomóc sprawiedliwości (to praktyka zajazdów która w karykaturalnej formie doczekała czasów Mickiewicza). Ludzie o stanie majątkowym i prestiżu Błudnickiego a co za tym idzie: jego rodzina nie mogli specjalnie liczyć na poparcie ogółu szlachty - ojciec Tomasza zostawił po sobie niezbyt życzliwą pamięć i wielu chętnie pomściłoby się na synu. W książce co prawda jest kilka momentów, które pokazują taki dosyć drapieżny i złowrogi charakter Tomasza - na przykład jego pierwsze pojawienie na kartach to ścięcie głowy lisowczyka w pojedynku. Kto chociaż trochę miał do czynienia z szermierką, ten wie, że ucięcie głowy w walce to trudna i rzadka sprawa. Nie wystarczy umieć, trzeba być o całe niebo bardziej agresywnym od przeciwnika. Druga scenka, w której Tomasz Błudnicki pokazuje takie bardziej drapieżne oblicze w książce to moment, kiedy jeden z dalszych znajomych mówi mu: waćpan po ojcu ciężką rękę dziedziczysz i wszyscy o tym wiedzą. W zasadzie na tym w książce kończą się prezentacje tej strony charakteru Pana Tomasza... Ale jest też sam Ligęza, który według obrazu z książki jest w te klocki jeszcze lepszy od Tomasza - wynajęty specjalnie do ochrony... Wiele wskazuje, że do ochrony właśnie przed Tomaszem... A gdy pojedynek między nimi wisi na włosku to Ligęza niespecjalnie się przejmuje Tomaszem i jego umiejętnościami, zaś w pewnym momencie pije na umór, żeby w stanie zamroczenia Tomasz mógł go łatwo zabić i skończyć jego rozmaite życiowe problemy. Takie wspomagane samobójstwo.
@@piotrolszowkawujekpiotrek5384 Super temat😊 Mam trochę polemiki. Właśnie te psychologiczne kruczki są nawet ciekawsze w serialu bo musimy się więcej domyślać. Linda w serialu oprócz oczywistych ran w psychice chciał chyba też pokazać że po ojcu odziedziczył nie tylko ciężką rękę ale też trochę charakteru. Jego niewątpliwie szlachetne postępowanie przetykane jest gwałtownością i dzikością. Scena z Witoszyńskim na koncu serialu jest bardzo ostra. Wymowny uśmiech Lindy na koniec sceny jak dla mnie jest wyrazem ostatecznego zwycięstwa nad duchem ojca. Ja lubię Walczyńskiego jako Ligęzę. Picie alkoholu przed pojedynkiem i gadanie głupot odbieram jako niechęć do walki. Nie ze strachu. Z sympatii do Tomasza i faktu bezsensowności tego pojedynku.
@@piotrmaniawski930 to żadna polemika, bo obaj mamy podobne zdanie. Po prostu w książce było więcej na temat historii pana Ligęzy,, jego ogólnego zniechęcenia do świata i rozczarowania. Mógł tak samo żyć jak w każdej chwili umrzeć... Ale nie lubił się poddawać. Niemniej miałem wrażenie, że nie przejmował się zbytnio umiejętnościami bojowymi Tomasza. Zwyczajnie nie bał się go ani trochę, podczas gdy cała okolica wolała nie zadzierać ani z młodszym ani ze starszym Bludnickim. Powiedzmy że obaj reprezentowali taki poziom, przy którym tylko pojedynek pokaże, który jest lepszy. Obaj żyli z walki. To czego mi brakuje we wszystkich historiach płaszcza i szpady, to pokazanie że faktycznie ci ludzie sześć do ośmiu godzin spędzali na bardzo intensywnym treningu .
@@piotrolszowkawujekpiotrek5384 Bawi mnie scena gdy Ligęza ostrzy broń mówiąc "tak cię tnę żebyś się nie męczył" 😆 Fajna postać. Trzeba też zwrócić uwagę że Bełzecki mimo pozornej rubaszności i dobroduszności ma ogromny autorytet i wzbudza wśród ludzi strach. Rosiński z kompanami w pierwszym odcinku mógł bez promlemu zasiekać bezbronnego i wyjętego spod prawa Ligęzę. Jednak wiedział że stoi za nim Bełzecki i odpuścił. Jednocześnie Rosiński przewiduje że za zabicie Tomasza nic mu nie będzie mając w pamięci rywalizację Bełzeckiego ze starym Błudnickim.
@@szablotukpolski5201 Mieczorapier, takie tabliczki figurują pod eksponatami w zbrojowni na Wawelu. Zresztą bardzo słabo opisanej i momentami ubogo wyposażonej (brak pełnych zbroi). A tak na marginesie i bez urazy, poprawniej będzie: tyle na ten temat. Tyle w temacie to rzucają chopy na giełdzie samochodowej... Takie co "siedzą w temacie". ;)
@@wampx3419 jeśli chodzi o opisy na Wawelu... to przez szacunek dla ludzi, którzy poświęcili życie, żeby tę kolekcję zebrać po wojnach i dochować do naszych czasów - nie wytykajmy im zbyt ostro, że nie mieli pojęcia o mieczach. Żaden z uczonych gromadzących i konserwujących te zbiory nie znał się na szermierce, nie był specjalistą od białej broni (najbardziej kompetentny z tego grona prof. Żygulski był historykiem sztuki i traktował miecz jak obiekt kolekcjonerski, nie jak coś z realną funkcją - moja rozmowa z nim trochę mnie rozczarowała ale po namyśle nauczyłem się szanować jego stanowisko. Bez tego pokolenia nie mielibyśmy w ogóle nic w wawelskich gablotach.). Wywodzili się z tradycji antykwarycznej, nie wojskowej czy sportowej. Poza tym zwykle nie mieli dostępu do źródeł zachodnich a obieg wiedzy przed epoką internetu bywał nader trudny. Dopiero w ostatnim ćwierćwieczu pojawiło się pokolenie badaczy, którzy rozumieją i badają funkcję broni a nie tylko jej kształt i ornament. Dlatego np. wiemy, że przedmiot w gablotce jest opisanym u Talhoffera (i innych) granatem czyli specyficznym mieczem do walki pieszej przeciw zbroi płytowej a nie krzyżackim koncerzem, jak to stoi na tabliczce przed gablotą. Ale musi minąć sporo czasu, zanim się te opisy pozmienia.
@@wampx3419 Na Wawelu nie ma pełnych zbroi, bo pełne zbroje z polskich kolekcji są w Sztokholmie, Wiedniu i wszędzie tam, gdzie je wywieziono po zrabowaniu. Albo dawno już zardzewiały tam, gdzie zginął nosiciel. Lub zostały przekute, gdy spadkobiercy właściciela potrzebowali nowego sprzętu.
ten okropny mieczo-rapier wziął się z niewiedzy o szermierce historycznej i rozwoju broni białej. W XIX wieku dla naszych antykwariuszy, badaczy i kolekcjonerów rapier, to było to coś z koszem i wąską klingą. Miecz - taki jak ma rycerz, z jelcem krzyżowym. Przez blisko dwieście lat w Europie zabytki białej broni klasyfikowano na podstawie rękojeści i zdobień, nie na podstawie funkcji użytkowej. Połączenie kosza z klingą miecza powodowało dysonans poznawczy i ból głowy, jakoś to trzeba było nazwać a źródła pisane tkwiły sobie na zapomnianych półkach w Paryżu, Wiedniu czy Rzymie. I powstał mieczo-rapier - nazwa ignorująca fakt, że rapierem nie na się sensownie walczyć w sytuacjach, do których stworzono miecz a miecz nie jest idealnym narzędziem do noszenia w sytuacjach cywilnych. Ale jak popatrzeć na formę klingi jako ozdobę i kosz jako fantazję dekoratora to wszystko się zgadzało.
@@szablotukpolski5201 w serialu tego nie ma, dlatego napisałem, że dobry, za to w książkach, które Hen napisał, między innymi Crimen to jest adaptacja, jest dużo czerwonej propagandy. Ja byłem szczeniakiem, kiedy pierwszy raz obejrzałem Crimen, to sobie chciałem poczytać książkę na podstawie której serial nagrano, i potem poczytałem sobie inne teksty pana Hena, no krótko mówiąc czerwona propaganda
Kontakt w sprawie zakupu użytkowych kutych i hartowanych replik polskich szabel i pałaszy: polskiszablotluk@gmail.com
Serial rewelacja jak na tamte lata. Jak byłem dzieciakiem marzyłem o mieczu i sztylecie Lindy. Robi wrażenie.
Dziękuję za materiał.
Super ciekawy odcinek !!!
Ale mi zrobiłeś dzień👍
Linda w filmie niesamowity !!
Nie znałem tego serialu. Oczywiście obejrzę!
Właśnie ten łysy gość z taką kosą zrobił na mnie ogromne wrażenie kiedy widziałem pierwszy odcinek🙂
Bo w książce Tomasz jest bardziej typowy.
Ciekawy odcinek. Więcej proszę :)
Bardzo dobry odcinek!! Ostatnio właśnie oglądałem serial Crimen i naszła mnie ta myśl czy aby ten miecz to nie pomyłka..Dzięki za wyjaśnienie ⚔️
Dobry materiał! Polecam!!!
Więcej na temat szabel u mnie w dziale Społeczność. Pozdrawiam
Ciekawa broń dobrze wyważona i dobra do walki z konia. Dobrze że nasza seriale dobrze odwzorowują broń. Ocenisz broń z filmu Dowbusz , który nie dawno wyszedł.
Bardzo ciekawy materiał. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie 😊😊😊
Serial "Crimen" oglądałem ostatnio w zeszłym roku... Fajny, niedoceniany chyba serial bo jakoś tak nieczęsto jest pokazywany...
Więcej o broni białej polskiego wojska znajdziesz w moich opracowaniach:
"Instrukcje polskiego weterana powstania listopadowego o użyciu szabli w walce" książkę (e-booka) znajdziesz tu: szablotlukpolski.pl/pages/ebooki
link do zakupu książki w wersji elektronicznej: 1ct.eu/l2Rb
"Taktyka walki i szermierka brygad kawalerii narodowej 1775-1795" (e-book). Link do zakupu i pobrania książki: 1ct.eu/Zdby
Więcej o szermierce w XVIII-wiecznych obcych armiach (austriackiej, pruskiej, francuskiej, rosyjskiej, szwedzkiej i angielskiej) znajdziesz w mojej książce: "Taktyka walki i szermierka kawalerii europejskiej w XVIII wieku" moje opracowanie (e-booka) w formacie elektronicznym znajdziesz tu: 1ct.eu/rZwY
Serial Crimen niedawno został odświeżony cyfrowo (zdigitalizowany) i uzyskał nową lepszą jakość, link do serialu:
vod.tvp.pl/rekonstrukcja-filmowa,158/crimen-odcinki,281924
Prawda, dzięki Tobie wczoraj obejrzałem całość za jednym przysiadem. Muzyka też intrygująca.
Błudnicki chyba nie jest lisowczykiem. Mówi że służył w pancernych w wojskach Sapiehy.
Z całą pewnością nisko cenił lisowczyków i miał z nimi na pieńku.
@@piotrolszowkawujekpiotrek5384
Z lisowczykami wszyscy mieli na pieńku, bo to pospolite zbóje były.
@@Sattivasa trochę odbiegali od etosu rycerza broniącego Rzeczypospolitej.
@@piotrolszowkawujekpiotrek5384
A Czyngis-chan był odrobinę agresywny😅
@@Sattivasa miał chłopak rozmach. Nie miejmy mu za złe ambicji, zwłaszcza że poważnie podchodził do tematu i swoją robotę wykonał z sukcesem
Zgadzam się, że niedoceniany serial " Crimen" warto obejrzeć
Oglądałam bardzo dawno, czy ma pan odcinek o rapierze przeciwko szabli?
Nie, jeszcze nie było takiego odcinka. Ale będzie :)) Pozdrawiam
@@szablotukpolski5201 a jakie ma pan zdanie o sztuce krzyżowej Sieniawskich, przepraszam bo nie jestem w temacie, jeśli głupio pytam,bo ja bardziej rzeźbę,i modeluje,super pan o szablach opowiada
@@katarzynakozak1199 Cóż nie lubią mnie Sieniawscy bo wytykam im liczne błędy historyczne i bajeczki jakie opowiadają. To co Sieniawscy mówią o naszej szermierce w XVII wieku to czysta fantazja. Nawet mój film na RUclips usunęli z powodu praw autorskich. Na szczęście jest facebook: facebook.com/100064173063380/videos/recenzja-polskiego-filmu-zrodzeni-do-szabli-2021rok-temu-w-listopadzie-2021-na-y/645471943266602/
@@szablotukpolski5201 dziękuję za odpowiedź, nie zawsze to co pięknie wygląda jest prawdą ❤️👍👏
Sidesword to chyba nazwa z XIX wieku a Spada da lato nie było chyba nazwą odnoszącą się do jakiegoś szczególnego typu miecza (przynajmniej w tamtych czasach). .
Podobno tzw. Miecz saksoński używano zarówno jako rapier do samoobrony jak i miecz kłujący dla konnicy (był naprawdę ogromny)-do dzis niewiadomo gdzie go zaklasyfikować.
To kwestia nazewnictwa generalnie chodzi o renesansowy miecz kawaleryjski z przełomu XVI/XVII wieku. Chyba najpopularniejsza nazwa to reitschwert choć w dawnej XVII Polsce mówiło się po prostu miecz.
Mówiłeś o ewentualnej małej tarczy jako pomocy.
W pojedynku z Kaźkiem Rosińskim Błudnicki używa jakiejś krótkiej broni w drugiej ręce.
Co to za broń? Czy to połączenie było uzasadnione ?
Rozumiem że krótka broń miała działać w zwarciu gdy przeciwnik minął dystans długiego miecza.
Dobrze myślę ?
Tak największym problemem rapierzysty jest walka w krótkim dystansie, wtedy do obrony musiał on stosować w lewej ręce małą tarczkę albo lewak ( rodzaj sztyletu do walki).
@@szablotukpolski5201 👍
Tak naprawdę w walce w warunkach bojowych, nie pojedynku, niezależnie od rodzaju broni w prawej ręce dobrze mieć w lewej coś do skutecznego uderzenia w zwarciu. Nie zawsze można wsadzić jelec rapiera w oko przeciwnika.
Panie Michale czy jest jakaś godna publikacja dotycząca walk polskich z hajdamakami w XVIII wieku?
Jak pisałem swoją książkę "Taktyka walki i szermierka brygad kawalerii narodowej 1775-1795" (e-book). Link do zakupu i pobrania książki: 1ct.eu/Zdby czerpałem sporo źródeł ze znakomitej książki: Tomasz Ciesielski "Armia koronna w czasach Augusta III" tam było sporo zupełnie nie znanych pamiętników z walk z hajdamakami. Pan Ciesielski to specjalista wysokiej klasy... taki Radosław Sikora mógłby się dużo nauczyć z jego książek :)))
Dzięki za podpowiedź.
A gdzie link do filmu?
vod.tvp.pl/rekonstrukcja-filmowa,158/crimen-odcinki,281924
Chyba wkradł się błąd: ten rodzaj obrazu nazywa się plafon a nie platfon.
Tak przejęzyczenie :))) Pozdrawiam
"Side sword"- czy tak, jak byśmy to przetłumaczyli prostacko "miecz przyboczny" to nic innego jak to co było pomiędzy rapierem a średniowiecznym mieczem zbrojnego- jeśli ktoś jest tępy i patrzy na ewolucję oręża linowo(a prawda jest taka, że rapiery znikają mniej lub bardziej około XVIIII wieku, a to co byśmy nazwali pałaszami trwa aż do XX wieku- broń ewoluuje po swojemu i pewne odnogi giną niby dinozaury, podczas gdy inne, sprawdzone, wciąż trwają niezmienne od czasów starożytnych)- tak czy inaczej jest to następny logiczny krok w budowie oręża- mniej zbroi, bo mało kto dźwiga puklerz czy napierśnik na co dzień, ale więcej ochrony dłoni, a jednocześnie możliwość wykonania ataku zza zasłony. Osobiście uwielbiam te miecze- i nic dziwnego, że nasza szlacht też je lubiła. Ciekawe, czy było to bardziej regionalne- np. szlachta mieszkająca bliżej zachodniej granicy była bardziej prostej głowni, czy coś w tym guście?
Tak widzę że kolega bardzo dobrze się orientuję w tym temacie i szermierce XVI-wiecznej. Pozdrawiam
Podczas wypraw moskiewskich szlachta polska z rozkazu króla używała mieczy
A który król taki wydał rozkaz, z chęcią się zapoznam ? Pozdrawiam
@@szablotukpolski5201
A był to Władysław IV, a pisze o tym Pan Sikora i kilku innych.
Pozdrawiam
@@wojciechpodlaskiherbumis7771 A jak się nazywa dokument króla ? Na który się Sikora powołuje ? Pozdrawiam
Mała uwaga - w SJP nie ma słowa platfon, jest plafon.
W serialu należy też docenić rewelacyjną sensacyjno - psychologiczno - kryminalną fabułę. Z bardzo interesującymi bohaterami.
Jak teraz tego brakuje, ech...
@@MaKo-qg8pu Książkę czytałem. Wiadomo że książki są z reguły dużo lepsze.
Ale ja będę bronił serialu. Można mu wiele zarzucić, Laco Adamik jest jednak reżyserem teatralnym co niestety niekiedy widać. No i kasy wtedy brakowało co też widać.
Ale Linda, Walczewski, Bista czy Frycz świetnie się bronią sami. Globisz jest znakomity, bardziej intrygujący niż w książce.
No i Linda stworzył jak dla mnie kreację bardziej intrygującą. Ten złowrogi uśmiech gdy mówi do Ligęzy "mógłym cię zabić bez kary"
To nie Tomasz z książki.
Hen jak dla mnie jest dość słaby gdy pisze o sprawach damsko - męskich. W filmie jest to bardziej pikantne i przekonuje mnie też bardziej.
Czy teraz można byłoby zrobić to lepiej ? Nie sądzę. Publika jest inna.Akcja, akcja...
A tam jest złożona fabuła. W tym siła.
A tu się zgodzę, że Tomasz w wykonaniu Lindy zyskał nieco drapieżności, która była oczywista dla osoby znającej realia tamtego świata ale w książce słabiej wybrzmiała. Tomasz jest żołnierzem, który wyszedł żywy z piekła, ma pełne prawo do stresu pourazowego ale skoro przeżył, to znaczy, że świetnie dostosował się do wypruwania flaków z ludzi, zanim zdążą się sprzeciwić - na tym przecież polega bitwa wręcz.
Funkcjonuje w świecie w którym wymiaru sprawiedliwości nie było, bo nie każdego szlachta miała ochotę bronić w razie wyroku sądowego... A wykonywanie wyroków sądowych zależało w dużej mierze od poparcia ogółu szlachty, która musiała wsiąść na koń i pomóc sprawiedliwości (to praktyka zajazdów która w karykaturalnej formie doczekała czasów Mickiewicza). Ludzie o stanie majątkowym i prestiżu Błudnickiego a co za tym idzie: jego rodzina nie mogli specjalnie liczyć na poparcie ogółu szlachty - ojciec Tomasza zostawił po sobie niezbyt życzliwą pamięć i wielu chętnie pomściłoby się na synu.
W książce co prawda jest kilka momentów, które pokazują taki dosyć drapieżny i złowrogi charakter Tomasza - na przykład jego pierwsze pojawienie na kartach to ścięcie głowy lisowczyka w pojedynku. Kto chociaż trochę miał do czynienia z szermierką, ten wie, że ucięcie głowy w walce to trudna i rzadka sprawa. Nie wystarczy umieć, trzeba być o całe niebo bardziej agresywnym od przeciwnika.
Druga scenka, w której Tomasz Błudnicki pokazuje takie bardziej drapieżne oblicze w książce to moment, kiedy jeden z dalszych znajomych mówi mu: waćpan po ojcu ciężką rękę dziedziczysz i wszyscy o tym wiedzą.
W zasadzie na tym w książce kończą się prezentacje tej strony charakteru Pana Tomasza... Ale jest też sam Ligęza, który według obrazu z książki jest w te klocki jeszcze lepszy od Tomasza - wynajęty specjalnie do ochrony... Wiele wskazuje, że do ochrony właśnie przed Tomaszem... A gdy pojedynek między nimi wisi na włosku to Ligęza niespecjalnie się przejmuje Tomaszem i jego umiejętnościami, zaś w pewnym momencie pije na umór, żeby w stanie zamroczenia Tomasz mógł go łatwo zabić i skończyć jego rozmaite życiowe problemy. Takie wspomagane samobójstwo.
@@piotrolszowkawujekpiotrek5384 Super temat😊
Mam trochę polemiki.
Właśnie te psychologiczne kruczki są nawet ciekawsze w serialu bo musimy się więcej domyślać.
Linda w serialu oprócz oczywistych ran w psychice chciał chyba też pokazać że po ojcu odziedziczył nie tylko ciężką rękę ale też trochę charakteru. Jego niewątpliwie szlachetne postępowanie przetykane jest gwałtownością i dzikością. Scena z Witoszyńskim na koncu serialu jest bardzo ostra. Wymowny uśmiech Lindy na koniec sceny jak dla mnie jest wyrazem ostatecznego zwycięstwa nad duchem ojca.
Ja lubię Walczyńskiego jako Ligęzę.
Picie alkoholu przed pojedynkiem i gadanie głupot odbieram jako niechęć do walki. Nie ze strachu. Z sympatii do Tomasza i faktu bezsensowności tego pojedynku.
@@piotrmaniawski930 to żadna polemika, bo obaj mamy podobne zdanie. Po prostu w książce było więcej na temat historii pana Ligęzy,, jego ogólnego zniechęcenia do świata i rozczarowania. Mógł tak samo żyć jak w każdej chwili umrzeć... Ale nie lubił się poddawać. Niemniej miałem wrażenie, że nie przejmował się zbytnio umiejętnościami bojowymi Tomasza.
Zwyczajnie nie bał się go ani trochę, podczas gdy cała okolica wolała nie zadzierać ani z młodszym ani ze starszym Bludnickim.
Powiedzmy że obaj reprezentowali taki poziom, przy którym tylko pojedynek pokaże, który jest lepszy. Obaj żyli z walki.
To czego mi brakuje we wszystkich historiach płaszcza i szpady, to pokazanie że faktycznie ci ludzie sześć do ośmiu godzin spędzali na bardzo intensywnym treningu .
@@piotrolszowkawujekpiotrek5384 Bawi mnie scena gdy Ligęza ostrzy broń mówiąc "tak cię tnę żebyś się nie męczył" 😆
Fajna postać. Trzeba też zwrócić uwagę że Bełzecki mimo pozornej rubaszności i dobroduszności ma ogromny autorytet i wzbudza wśród ludzi strach. Rosiński z kompanami w pierwszym odcinku mógł bez promlemu zasiekać bezbronnego i wyjętego spod prawa Ligęzę. Jednak wiedział że stoi za nim Bełzecki i odpuścił. Jednocześnie Rosiński przewiduje że za zabicie Tomasza nic mu nie będzie mając w pamięci rywalizację Bełzeckiego ze starym Błudnickim.
Odcinek fajny, ale Crimen to był paździerz. 🙂
:))) cóż takie lata, taka polska kinematografia.
Polska nazwa "mieczo-rapier" 😅😅😅
Tak "mieczo-rapier" to straszny dziwoląg językowy. Wystarczy powiedzieć miecz renesansowy i tyle w temacie :))
@@szablotukpolski5201 Mieczorapier, takie tabliczki figurują pod eksponatami w zbrojowni na Wawelu. Zresztą bardzo słabo opisanej i momentami ubogo wyposażonej (brak pełnych zbroi). A tak na marginesie i bez urazy, poprawniej będzie: tyle na ten temat. Tyle w temacie to rzucają chopy na giełdzie samochodowej... Takie co "siedzą w temacie". ;)
@@wampx3419 jeśli chodzi o opisy na Wawelu... to przez szacunek dla ludzi, którzy poświęcili życie, żeby tę kolekcję zebrać po wojnach i dochować do naszych czasów - nie wytykajmy im zbyt ostro, że nie mieli pojęcia o mieczach. Żaden z uczonych gromadzących i konserwujących te zbiory nie znał się na szermierce, nie był specjalistą od białej broni (najbardziej kompetentny z tego grona prof. Żygulski był historykiem sztuki i traktował miecz jak obiekt kolekcjonerski, nie jak coś z realną funkcją - moja rozmowa z nim trochę mnie rozczarowała ale po namyśle nauczyłem się szanować jego stanowisko. Bez tego pokolenia nie mielibyśmy w ogóle nic w wawelskich gablotach.). Wywodzili się z tradycji antykwarycznej, nie wojskowej czy sportowej. Poza tym zwykle nie mieli dostępu do źródeł zachodnich a obieg wiedzy przed epoką internetu bywał nader trudny. Dopiero w ostatnim ćwierćwieczu pojawiło się pokolenie badaczy, którzy rozumieją i badają funkcję broni a nie tylko jej kształt i ornament. Dlatego np. wiemy, że przedmiot w gablotce jest opisanym u Talhoffera (i innych) granatem czyli specyficznym mieczem do walki pieszej przeciw zbroi płytowej a nie krzyżackim koncerzem, jak to stoi na tabliczce przed gablotą. Ale musi minąć sporo czasu, zanim się te opisy pozmienia.
@@wampx3419 Na Wawelu nie ma pełnych zbroi, bo pełne zbroje z polskich kolekcji są w Sztokholmie, Wiedniu i wszędzie tam, gdzie je wywieziono po zrabowaniu. Albo dawno już zardzewiały tam, gdzie zginął nosiciel. Lub zostały przekute, gdy spadkobiercy właściciela potrzebowali nowego sprzętu.
ten okropny mieczo-rapier wziął się z niewiedzy o szermierce historycznej i rozwoju broni białej. W XIX wieku dla naszych antykwariuszy, badaczy i kolekcjonerów rapier, to było to coś z koszem i wąską klingą. Miecz - taki jak ma rycerz, z jelcem krzyżowym. Przez blisko dwieście lat w Europie zabytki białej broni klasyfikowano na podstawie rękojeści i zdobień, nie na podstawie funkcji użytkowej. Połączenie kosza z klingą miecza powodowało dysonans poznawczy i ból głowy, jakoś to trzeba było nazwać a źródła pisane tkwiły sobie na zapomnianych półkach w Paryżu, Wiedniu czy Rzymie. I powstał mieczo-rapier - nazwa ignorująca fakt, że rapierem nie na się sensownie walczyć w sytuacjach, do których stworzono miecz a miecz nie jest idealnym narzędziem do noszenia w sytuacjach cywilnych. Ale jak popatrzeć na formę klingi jako ozdobę i kosz jako fantazję dekoratora to wszystko się zgadzało.
Serial jest bardzo dobry, szkoda, że autor scenariusza i książki Józef Hen tak pluł na Polskę i naszą historię. Mądry człowiek, a jednak komuch 🤨
Ja tego plucia nie zauważyłem w tym filmie.
@@szablotukpolski5201 w serialu tego nie ma, dlatego napisałem, że dobry, za to w książkach, które Hen napisał, między innymi Crimen to jest adaptacja, jest dużo czerwonej propagandy. Ja byłem szczeniakiem, kiedy pierwszy raz obejrzałem Crimen, to sobie chciałem poczytać książkę na podstawie której serial nagrano, i potem poczytałem sobie inne teksty pana Hena, no krótko mówiąc czerwona propaganda
Plafon...
Zrobiłem taką figurkę względem tematu . ruclips.net/video/A-k7OkryDZE/видео.html