Zastanawiam się nad innym skutkiem owego pozytywnego wzmocnienia w mózgu, które zachodzi kiedy coś nam się udaje. Tutaj było ono przedstawione w jednoznacznie pozytywnym świetle. Mi natomiast słuchając trudno było nie zauważyć drugiej strony medalu i tego jak bardzo uzależniające może się stać to uczucie. I idąc dalej tym tropem - jak może doprowadzić do potrzeby wygrywania za wszelką cenę i strachu przed porażką. Z jednej strony ten mechanizm nas niesamowicie motywuje, ale z drugiej w jego efekcie może pojawić się strach przed tym że coś się nie uda i nie doznamy tej gratyfikacji, czy wręcz przymus stawiania sobie kolejnych coraz większych wyzwań. Chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej na ten temat :)
Pan Marek Kaczmarzyk robi dobrą robotę. Prawdopodobnie systemowo nie zmieni sie nic jeszcze przez kilkanaście lat, lecz tam gdzie szkoły współpracują z Panem Markiem i podobnie myślącymi osobami, "ratuje" się kilkaset dzieciaków, które będą budować lepsza przyszłość.
Bardzo ciekawy temat. Wygląda na to, że zrozumienie mechanizmu działania porażki ma wpływ na całe życie człowieka. Czemu dopiero dziś o tym słyszę. Dziękuję
Przed laty mialam takie zle doswiadczenie wlasnie z matematka w liceum, nauczycielka skupiala swa uwage tylko na tych uczniach co szybko " lapali ", a reszta kulala i sie przeslizgiwala co roku, wrescie pare osob nie zdalo do maturalnej klasy, a ja jedna sie odwolalam i " ryjac " cale wakacje zdalam komisa, ale pani poczula sie dotknieta ambicjonalnie i zapowiedziala mi juz we wrzesniu zebym nie liczyla na zdanie matury, wiec zabralam papiery i skonczylam w innym miejscu w kraju podobna szkole, a z matematyki na maturze dostalam 4 ( 5 byla najwyzsza ocena), wiec przekonalam sie sama, ze nie jestem zadnym glabem, tylko ta pani nie potrafila uczyc i nie miala podejscia do uczniow 😁🖐
Kolejne rewelacyjny materiał zauważyłem błędy wychowawcze jakie stosowałem wobec swoich synów nieświadomie spędzając ich w frustrację na szczęście jest czas żeby jeszcze to poprawić
Super! Chętnie również posłuchałabym na temat porażek, oceny, motywacji, rozwoju dzieci, itd, w kontekście sportów, a nawet ściślej, bycia trenerem sportowym. W ramach wolontariatu, uczę dzieci (w różnym wieku, z różnymi zdolnościami i motywacją) karate, i chętnie dowiedziałabym się więcej na temat jak to robić najlepiej - motywować, wspierać w rozwoju, być wymagającą ale w tym samym czasie być życzliwą i empatyczną.
To prawda. Nasza sytacja rodzinna sprawiła, że towarzyszyłam w edukacji mojej córce. I tak matematyka, ktira była dla mnie wyzwaniem okazała się prosta a nawet fascynujaca.
@EduAkcja Część rozmowy dotycząca pracowników jest w tej rozmowie obciążona pewnym błędem, wynikającym z tego, że założono, że pracownik chce się rozwijać i podejmować aktywności prowadzące do jego rozwoju. Z perspektywy wielu zawodów i podejścia do pracy (chyba szczególnie tzw. urzędników), często obowiązuje zasada: "jak się nie narobić w pracy". Przy takiej zasadzie, która polega na obniżaniu sobie wymagań, braku poszukiwań lepszych rozwiązań, unikania bardziej skomplikowanych zadań, nie może być mowy o rozwoju, ale i porażkach. Często kadra kierownicza, która również hołduje tym zasadom, "wspiera" pracowników w minimalizacji wymagań i bardziej ambitnych celów. Wszyscy są wtedy zadowoleni, nie przeżywają frustracji. W wielu przypadkach aktywność i zaangażowanie skierowane jest na szukanie sposobów na znajdowaniu uzasadnienie ograniczenia aktywności, a także zniechęcania do działania tych, którzy chcieliby taką aktywność podjąć. W mojej ocenie, bardzo często jest tak, że wiedza i umiejętności wykształconego i posiadającego wiele kompetencji pracownika, w czasie pracy zawodowej systematycznie się obniża z powodu przyczyn, które opisałem powyżej oraz czasami z nadmiaru standardowych, monotonnych, nie rozwijających zadań. Dziękuję za kolejną rozmowę. Pan prof. Marek Kaczmarzyk jak zwykle w wysokiej formie. Przekazując posiadaną wiedzę o funkcjonowaniu mózgu rozwija także nasze mózgi. I jak przy wszystkich rozmowach z Panem profesorem pozostaje niedosyt, że rozmowa była tak krótka.
Jeszcze jedno pytanie a propos systemu edukacji. Jest grono dzieci którym się nie chce uczyć. W klasie następują spore braki w materiale - jeżeli sprawdziłab możliwości uczniów, czasami w 8 klasie uczniowie nie pamiętają tabliczki mnożenia. Czy w takim razie z 8-klasista powinnam zaczynać od tabliczki mnożenia przechodząc po kolei przez materiał przygotowując go do egzaminu ósmoklasisty? Jak tego dokonać, jeśli materiału jest na 5 lat🫣 to jest właśnie trudne.
Skoncentrować się na kluczowych aspektach oraz powiązać abstrakcyjne pojęcia z rzeczywistością....bez tego nie zrozumie a bez zrozumienia nauka jest bez sensu.
No to nasz system nauczania jest jedna wielka porażką, bo nie ma miejsca na "powrót do poprzedniego etapu". Nie ma nawet czasu ba realizacje całego programu.
Co do szukania winnego - mam pytanie. Jest grono dzieci w szkole, które robi specjalnie coś niezgodnie z regułami. Np. W toalecie niszczy papier toaletowy - robiąc mokre kulki przyklejając je na ścianę. Na ogół staramy się szukać winnego, aby odczuł konsekwencje - wiedział że jest to niedobre. Tutaj jest mowa o tym, żeby nie szukać winnego. Jak można połączyć te dwie sytuacje??
Chodzi o nie szukanie winnego w sytuacji, gdy dana rzecz wynika z pomyłki i jest robiona w dobrej wierze. A nawet jeśli już mówimy o tego typu przypadku opisanym przez ciebie, to zamiast karać/ochrzaniać raczej poszedłbym w kierunku rozmowy z taką osobą, po co to robił i dlaczego - albo wynika to nierzadko z patologicznej rodziny, albo z próby zaspokojenia w ten sposób jakichś swoich potrzeb społecznych (i można byłoby taką osobę wtedy nauczyć, że są ku temu lepsze alternatywy). Oczywiście, jeśli będzie to robić nadal, to wtedy wyciągnąć jakies poważniejsze konsekwencje.
Psychologizująca neurobiologia opisuje człowieka jako maszynę Turinga. Człowiek jest czymś więcej, i nad tym zastanawia się o wiele ciekawiej i bardziej perspektywicznie Robert Penrose, lub teologia Ojców Pustyni.
Nawet nie w szkole to problem a w wychowaniu zamiast akceptacji dostajesz krytykę że nie masz że wszystkiego 5 i zawsze dobijanie i krytyka do n-tej potęgi
Dla nie świetna rozmowa. W końcu wyjaśniła co się ze mną dzieje po paśmie niepowodzeń. Skąd we mnie niechęć do podejmowania jakichkolwiek działań. Bardzo dziękuję.
System edukacji jest dokladni taki jakim go zaprojektowano. Wedlug pruskiego klucza prania mozgow i tworzenia armii maluch komformistów z calkowicie zabitd kreatywnoscia i krytycznym mysleniem. Wystarczy spojrzeć na statystyki partycypacji w eksperymencie medycznym z produktem inzynierii genetycznej.
Czyli powinno się świętować niezdany egzamin, żeby się nie zrażać do szkoły? Zawsze tak robiłam, dopóki się uczyłam. Teraz czuję się już w obowiązku zdawać egzaminy, dlatego w ogóle do niczego nie podchodzę, jeśli jest duża szansa, że nie zdam.
Ja, urodzony w listopadzie juz od pierwszej klasy szkoly podstawowej mialem najgorzej w klasie bo bylem najmlodszy. Porazki ugruntowaly mnie na cale zycie. Czy mozna z tego wybrnac po latacch ?
Też się nad tym zastanawiam, choć ja raczej tkwię w pierwszym zdobytym zawodzie. Nabyłam kolejny, ale jest mi trudno przerwać pracę, by zacząć praktyki w nowym zawodzie.
Mozesz i wybrniesz! 🙂Potrzebujesz tylko czasu, pozytywnego podejscia i gromadzenia pozytywnych doswiadczen. Mozg to taka troche plastelina, ktora mozesz uformowac. Moja kolezanka byla slaba z matmy i swojej corce tez nie wiodlo sie w tej dziedzinie. Mowilam by przestala jej mowic, ze ma to po niej, a raczej zeby wziela nauczyciela, ktory ja podciagnie. Wynik byl taki, ze dziewczyna matematyke zdala na ponad 90% (egz.8 kl.), a miala byc z matmy beznadziejna. Znam chlopaczka, ktory nie mial latwego zycia w klasie, byl gnebiony i wykluczany, zaczal wycofywac sie w relacjach, unikac ludzi, gorzej uczyc. Zmiana szkoly, przyjazne srodowisko i po dwoch latach chlopak w sredniej juz szkole zostaje przewodniczacym klasy, jest otwarty, nie boi sie rozmawiac z dziecmi, z nauczycielami, jego wiara w siebie b.wzrosla, w to, ze moze byc lubiany i znow dobrze sie uczyc i osiagac sukcesy. Mozg potrzebuje zmian, tylko trzeba dac mu taka mozliwosc, dac czas az „wydrazy” nowe korytarze, po ktorych bedzie mogl prowadzic Twoje mysli. Podobny mechanizm jest w wypracowywaniem nowych nawykow lub, niestety, uzaleznien. POWODZENIA! TRZYMAM KCIUKI! WSZYSTKO MOZE SIE ZMIENIC NA LEPSZE!
Jasne, że można. Ja z tego wyszłam. Dużo pracy nad sobą, terapii, tysiące błędów i ciągle wychodzenie ze strefy komfortu, żeby poznać nowe czy inne. Powodzenia ❤
Wydaje mi się, że w dzisiejszym świecie po prostu nie ma czasu na porażkę. Tempo życia jest tak intensywne, że metaforycznie rzecz ujmując chcąc poprawić się w czymś, poćwiczyć jeszcze, dać sobie czas na przetrawienie treści, po prostu materiał leci do przodu, musimy czapy czas robić, i robić i, robić. Będąc w 7 klasie podstawówki miałam nie raz po 3 lub 4 rzeczy do napisania w jednym dniu, jakoś dałam sobie radę ucząc się do tych 3 rzeczy, ale co maja powiedzieć ci, którzy nie potrafię uczyć się tak szybko. Tak samo z chorobą, podstawa programowa jest tak przeładowana bezsensownymi treściami, że nauczyciel nawet nie ma czasu na chorobę. Moim zdaniem lepiej mniej a porządnie. Dużo by tu mówić, ale ogólnie mówiąc trudno w dzisiejszym świecie znaleźć czas na niepowodzenie…
5:2119:35 czy nauczyciele to wiedzą ?:D bo te poy...y umysłowe tak uczyły- nie wiem czy teraz ciągle tak mają. Cytuję mojego nauczyciela chemii z podstawówki do kolegi, który już raz nie przeszedł ... "Ty ośle, tobie tyko żłób i siano" :) lubił też powiedzenie ""ty dzika gruszo" w sumie nawet pozytywnie- kojarzy sie z naturalnością. ale , wtedy nauczyciela całowało się po rękach- jak księdza :) Hmm, jak perspektywa zmienia.
Wszystko co jest tu powiedziane w kontekście porażki jest ściśle wzmacniane w polskich szkołach artystycznych. Problem polskiej edukacji w wolnej Polsce zawsze będzie ujednolicenie programu edukacji, bo kiedyś się sprawdzała, bo trzeba było "młodzież zmusić do nauki, a nie chuligaństwa" jak powiedział Gomułka. A kiedy nie słyszę nic o skróceniu programu do 18 roku życia przy stale zaniżonemu poziomu nauczania, teraz to nawet redukcja programu ma być a i tak liceum do 19 technikum do 20 roku życia. W środowisku w którym nie można być sobą czy nawet zachwycić się swoimi talentami i łączyć je z osobistymi przewagami. A popisywać się tym, o kurde to jakaś zbrodnia na polskim zawistnym społeczeństwie. Jeszcze gdyby przebywanie z taką biomasą nie zajmowało większości i decydujących godzin. Talent łączony z kompetencjami pedagogiczny w systemowej szkole nie istnieje, nie zwalnia się nawet chorych psychicznie nauczycielek. A i tak to co powiedziałem do tej pory nie jest tak dobijające jak, wykłady i ćwiczenia przyszłej kadry pedologiczne, podawane a jakże w perswazji "Celem szkoły nie jest edukacja czy szerzenie nauki samej sobie, a socjalizacja". Kiedy to pierwszy raz na żywo uwłaszałem, to poczułem jakby ktoś mnie rozstrzelał. Lub wykonał na mnie "fatality".
Ależ to jest pozytywny mechanizm który przeciwdziała inwestowaniu energii w rzeczy które nie przynoszą zysku. Tylko Wy macie z tym problem bo wmówiliście sobie, że każdy ma takie samo IQ i wystarczy że się "przyłoży"
Trudno przecenić wartość tej rozmowy. Skoro jesteśmy mózgiem, a on kreuje świadomość i nią rządzi a nie odwrotnie, to duszy czyli psyche nie było, nie ma i nie będzie. Trzymajcie więc dzieci i siebie z dala od współczesnych szamanów czyli psychoterapeutów, a zwłaszcza psychiatrów, którzy lecząc ich urojoną psyche niszczą PSYCHOTROPAMI ich realny rozwijający się dopiero mózg, często nieodwracalnie. Psychiatria zbudowana jest wyłącznie na religijnych i społecznych przesądach, więc nie powinna być nigdy, a tym bardziej, teraz lekarską specjalizacją, bo nie ma nic wspólnego ze współczesną medycyną, dosłownie nic! oprócz prawa do wypisywania recept.
@@piotrsobolewski6731 Na nasze szczęście wynika. Z przywołanego faktu, że jesteśmy mózgiem, bo to on faktycznie rządzi reakcjami na bodźce zewnętrzne. To on podejmuje decyzje, zanim zaczniemy je w świadomości uzasadniać, zawsze post factum . To też wynika z obserwacji działania żywego mózgu funkcjonalnym rezonansem magnetycznym. Wiemy, że mózg to algorytm, nie wiemy czym jest świadomość, (występuje też u zwierząt). Wiemy natomiast, że nami nie rządzi, bo choćby nie wiem jak się natężać, to zawsze na ten sam bodziec tak samo zareaguje nasz mózg i nasze ciało, bo organizm to algorytm.. Nie ma więc duszy czyli psyche. To mózg choruje z różnych powodów, a najczęściej z powodu toksycznego dla niego środowiska. A od mózgu jest neurolog. Psychiatra jest wyłącznie od leczenia nieistniejącej w przyrodzie psyche więc prawdziwym lekarzem być nie może i nie jest. Jest egzorcystą z psychotropami. Pozdrawiam
Zastanawiam się nad innym skutkiem owego pozytywnego wzmocnienia w mózgu, które zachodzi kiedy coś nam się udaje. Tutaj było ono przedstawione w jednoznacznie pozytywnym świetle. Mi natomiast słuchając trudno było nie zauważyć drugiej strony medalu i tego jak bardzo uzależniające może się stać to uczucie. I idąc dalej tym tropem - jak może doprowadzić do potrzeby wygrywania za wszelką cenę i strachu przed porażką. Z jednej strony ten mechanizm nas niesamowicie motywuje, ale z drugiej w jego efekcie może pojawić się strach przed tym że coś się nie uda i nie doznamy tej gratyfikacji, czy wręcz przymus stawiania sobie kolejnych coraz większych wyzwań. Chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej na ten temat :)
Pan Marek Kaczmarzyk robi dobrą robotę. Prawdopodobnie systemowo nie zmieni sie nic jeszcze przez kilkanaście lat, lecz tam gdzie szkoły współpracują z Panem Markiem i podobnie myślącymi osobami, "ratuje" się kilkaset dzieciaków, które będą budować lepsza przyszłość.
Bardzo ciekawy temat. Wygląda na to, że zrozumienie mechanizmu działania porażki ma wpływ na całe życie człowieka. Czemu dopiero dziś o tym słyszę. Dziękuję
Bardzo dziękuję. Jestem zafascynowana neuronaukami i zawsze kiedy słucham prof. Kaczmarzyka dowiaduję się czegoś nowego.
Przed laty mialam takie zle doswiadczenie wlasnie z matematka w liceum, nauczycielka skupiala swa uwage tylko na tych uczniach co szybko " lapali ", a reszta kulala i sie przeslizgiwala co roku, wrescie pare osob nie zdalo do maturalnej klasy, a ja jedna sie odwolalam i " ryjac " cale wakacje zdalam komisa, ale pani poczula sie dotknieta ambicjonalnie i zapowiedziala mi juz we wrzesniu zebym nie liczyla na zdanie matury, wiec zabralam papiery i skonczylam w innym miejscu w kraju podobna szkole, a z matematyki na maturze dostalam 4 ( 5 byla najwyzsza ocena), wiec przekonalam sie sama, ze nie jestem zadnym glabem, tylko ta pani nie potrafila uczyc i nie miala podejscia do uczniow 😁🖐
Wspaniała i dająca dużo nadziei i optymizmu rozmowa. Wyjątkowy gość i prowadzący. Dziękuję ❤
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie ❤️
Kolejne rewelacyjny materiał zauważyłem błędy wychowawcze jakie stosowałem wobec swoich synów nieświadomie spędzając ich w frustrację na szczęście jest czas żeby jeszcze to poprawić
Bardzo się cieszę że znowu mogę posłuchać Pana Marka, dziękuję za kolejną dawkę wiedzy i pozdrawiam z Rybnika
Pozdrawiamy!
Super! Chętnie również posłuchałabym na temat porażek, oceny, motywacji, rozwoju dzieci, itd, w kontekście sportów, a nawet ściślej, bycia trenerem sportowym. W ramach wolontariatu, uczę dzieci (w różnym wieku, z różnymi zdolnościami i motywacją) karate, i chętnie dowiedziałabym się więcej na temat jak to robić najlepiej - motywować, wspierać w rozwoju, być wymagającą ale w tym samym czasie być życzliwą i empatyczną.
Bardzo ciekawa rozmowa, wiele mi wyjaśniła. Dziękuję!
To prawda. Nasza sytacja rodzinna sprawiła, że towarzyszyłam w edukacji mojej córce. I tak matematyka, ktira była dla mnie wyzwaniem okazała się prosta a nawet fascynujaca.
Bardzo lubie kiedy Pan Marek sie wypowiada
Super ciekawa rozmowa!
Super, bardzo pouczające!
Wspaniała rozmowa❤
Super wiedza
Rewelacyjny temat a prowadzenie nadzwyczajne, po 2 godzinach nie był bym zmęczony słuchaniem
@@superSiba1 ja byłbym słabą wersją gramy. Bym był.
@EduAkcja
Część rozmowy dotycząca pracowników jest w tej rozmowie obciążona pewnym błędem, wynikającym z tego, że założono, że pracownik chce się rozwijać i podejmować aktywności prowadzące do jego rozwoju. Z perspektywy wielu zawodów i podejścia do pracy (chyba szczególnie tzw. urzędników), często obowiązuje zasada: "jak się nie narobić w pracy". Przy takiej zasadzie, która polega na obniżaniu sobie wymagań, braku poszukiwań lepszych rozwiązań, unikania bardziej skomplikowanych zadań, nie może być mowy o rozwoju, ale i porażkach. Często kadra kierownicza, która również hołduje tym zasadom, "wspiera" pracowników w minimalizacji wymagań i bardziej ambitnych celów. Wszyscy są wtedy zadowoleni, nie przeżywają frustracji. W wielu przypadkach aktywność i zaangażowanie skierowane jest na szukanie sposobów na znajdowaniu uzasadnienie ograniczenia aktywności, a także zniechęcania do działania tych, którzy chcieliby taką aktywność podjąć. W mojej ocenie, bardzo często jest tak, że wiedza i umiejętności wykształconego i posiadającego wiele kompetencji pracownika, w czasie pracy zawodowej systematycznie się obniża z powodu przyczyn, które opisałem powyżej oraz czasami z nadmiaru standardowych, monotonnych, nie rozwijających zadań.
Dziękuję za kolejną rozmowę. Pan prof. Marek Kaczmarzyk jak zwykle w wysokiej formie. Przekazując posiadaną wiedzę o funkcjonowaniu mózgu rozwija także nasze mózgi. I jak przy wszystkich rozmowach z Panem profesorem pozostaje niedosyt, że rozmowa była tak krótka.
Zgadza się. Przydałaby się co najmniej godzinna rozmowa 😊
Jeszcze jedno pytanie a propos systemu edukacji. Jest grono dzieci którym się nie chce uczyć. W klasie następują spore braki w materiale - jeżeli sprawdziłab możliwości uczniów, czasami w 8 klasie uczniowie nie pamiętają tabliczki mnożenia. Czy w takim razie z 8-klasista powinnam zaczynać od tabliczki mnożenia przechodząc po kolei przez materiał przygotowując go do egzaminu ósmoklasisty? Jak tego dokonać, jeśli materiału jest na 5 lat🫣 to jest właśnie trudne.
Zgadzam się. Indywidualizacja w 25-30 osobowej klasie - mission (im)possibile?
@@grabu3027 Możliwe przy współdziałaniu ucznia.
Skoncentrować się na kluczowych aspektach oraz powiązać abstrakcyjne pojęcia z rzeczywistością....bez tego nie zrozumie a bez zrozumienia nauka jest bez sensu.
Bardzo mądra rozmowa.Dziękuję❤
Uwielbiam wasze rozmowy!! ❤❤❤❤
Porazka💥niepowodzenia💥mantra ktora odbiera ochote do zycia i pracy
Świetna rozmowa, dziękuję
czy można uczyć się na błędach , nie poznając ich prawdziwej przyczyny ?
Tô w jaki sposób będziesz się uczył, jeśli nie poznasz przyczyny?
Rewelacja !
Dziękuję ❤
Dziękuję
Super materiał
Bardzo mądry człowiek.
Mózg nie lubi się kończyć, mózg lubi być zapamiętany, , mózg lubi być podziwiany
Bardzo ciekawa rozmowa po której kliknęłam w dzwoneczek "subskrybuj"
Dziękujemy!
No to nasz system nauczania jest jedna wielka porażką, bo nie ma miejsca na "powrót do poprzedniego etapu". Nie ma nawet czasu ba realizacje całego programu.
Co do szukania winnego - mam pytanie. Jest grono dzieci w szkole, które robi specjalnie coś niezgodnie z regułami. Np. W toalecie niszczy papier toaletowy - robiąc mokre kulki przyklejając je na ścianę.
Na ogół staramy się szukać winnego, aby odczuł konsekwencje - wiedział że jest to niedobre.
Tutaj jest mowa o tym, żeby nie szukać winnego. Jak można połączyć te dwie sytuacje??
Chodzi o nie szukanie winnego w sytuacji, gdy dana rzecz wynika z pomyłki i jest robiona w dobrej wierze. A nawet jeśli już mówimy o tego typu przypadku opisanym przez ciebie, to zamiast karać/ochrzaniać raczej poszedłbym w kierunku rozmowy z taką osobą, po co to robił i dlaczego - albo wynika to nierzadko z patologicznej rodziny, albo z próby zaspokojenia w ten sposób jakichś swoich potrzeb społecznych (i można byłoby taką osobę wtedy nauczyć, że są ku temu lepsze alternatywy). Oczywiście, jeśli będzie to robić nadal, to wtedy wyciągnąć jakies poważniejsze konsekwencje.
@@h4xi0rek niestety zachowania patologiczne w mojej szkole to norma. Nie wiem jak w reszcie szkół
@@klarysa_8861Myślę, że tu ogromne znaczenie zachowanie w grupie bo ludzie inaczej zachowują się jak są sami.
Ciekawa rozmowa.
Psychologizująca neurobiologia opisuje człowieka jako maszynę Turinga. Człowiek jest czymś więcej, i nad tym zastanawia się o wiele ciekawiej i bardziej perspektywicznie Robert Penrose, lub teologia Ojców Pustyni.
Dobry program
Nawet nie w szkole to problem a w wychowaniu
zamiast akceptacji dostajesz krytykę że nie masz że wszystkiego 5
i zawsze dobijanie i krytyka do n-tej potęgi
Dziękuję!
Dlaczego zatem System Edukacji jest tak beznadziejny? Gdzie są Ci wszyscy, którzy Widzą, Wiedzą i nie zmieniają tego?
Taki jest, bo jest uwikłany w system a system nosi w sobie lęk.
Dobrze, że są alternatywne szkoły, gdzie ten system aż tak nie boli.
@@piotrkaborda Wyszło troszkę masło maślane z tym wytłumaczeniem 😛
@@BudziTsu widzę, że odebrałeś moje tłumaczenie jako masło maślane. Rozumiem. Może ktoś inny odczyta je inaczej.
Pozdrawiam 🙂
Dla nie świetna rozmowa. W końcu wyjaśniła co się ze mną dzieje po paśmie niepowodzeń.
Skąd we mnie niechęć do podejmowania jakichkolwiek działań.
Bardzo dziękuję.
System edukacji jest dokladni taki jakim go zaprojektowano. Wedlug pruskiego klucza prania mozgow i tworzenia armii maluch komformistów z calkowicie zabitd kreatywnoscia i krytycznym mysleniem. Wystarczy spojrzeć na statystyki partycypacji w eksperymencie medycznym z produktem inzynierii genetycznej.
Czyli powinno się świętować niezdany egzamin, żeby się nie zrażać do szkoły? Zawsze tak robiłam, dopóki się uczyłam. Teraz czuję się już w obowiązku zdawać egzaminy, dlatego w ogóle do niczego nie podchodzę, jeśli jest duża szansa, że nie zdam.
❤❤❤
Ja, urodzony w listopadzie juz od pierwszej klasy szkoly podstawowej mialem najgorzej w klasie bo bylem najmlodszy. Porazki ugruntowaly mnie na cale zycie. Czy mozna z tego wybrnac po latacch ?
Też się nad tym zastanawiam, choć ja raczej tkwię w pierwszym zdobytym zawodzie. Nabyłam kolejny, ale jest mi trudno przerwać pracę, by zacząć praktyki w nowym zawodzie.
Mozesz i wybrniesz! 🙂Potrzebujesz tylko czasu, pozytywnego podejscia i gromadzenia pozytywnych doswiadczen. Mozg to taka troche plastelina, ktora mozesz uformowac.
Moja kolezanka byla slaba z matmy i swojej corce tez nie wiodlo sie w tej dziedzinie. Mowilam by przestala jej mowic, ze ma to po niej, a raczej zeby wziela nauczyciela, ktory ja podciagnie. Wynik byl taki, ze dziewczyna matematyke zdala na ponad 90% (egz.8 kl.), a miala byc z matmy beznadziejna.
Znam chlopaczka, ktory nie mial latwego zycia w klasie, byl gnebiony i wykluczany, zaczal wycofywac sie w relacjach, unikac ludzi, gorzej uczyc. Zmiana szkoly, przyjazne srodowisko i po dwoch latach chlopak w sredniej juz szkole zostaje przewodniczacym klasy, jest otwarty, nie boi sie rozmawiac z dziecmi, z nauczycielami, jego wiara w siebie b.wzrosla, w to, ze moze byc lubiany i znow dobrze sie uczyc i osiagac sukcesy.
Mozg potrzebuje zmian, tylko trzeba dac mu taka mozliwosc, dac czas az „wydrazy” nowe korytarze, po ktorych bedzie mogl prowadzic Twoje mysli.
Podobny mechanizm jest w wypracowywaniem nowych nawykow lub, niestety, uzaleznien.
POWODZENIA! TRZYMAM KCIUKI! WSZYSTKO MOZE SIE ZMIENIC NA LEPSZE!
Jasne, że można. Ja z tego wyszłam. Dużo pracy nad sobą, terapii, tysiące błędów i ciągle wychodzenie ze strefy komfortu, żeby poznać nowe czy inne. Powodzenia ❤
Wydaje mi się, że w dzisiejszym świecie po prostu nie ma czasu na porażkę. Tempo życia jest tak intensywne, że metaforycznie rzecz ujmując chcąc poprawić się w czymś, poćwiczyć jeszcze, dać sobie czas na przetrawienie treści, po prostu materiał leci do przodu, musimy czapy czas robić, i robić i, robić. Będąc w 7 klasie podstawówki miałam nie raz po 3 lub 4 rzeczy do napisania w jednym dniu, jakoś dałam sobie radę ucząc się do tych 3 rzeczy, ale co maja powiedzieć ci, którzy nie potrafię uczyć się tak szybko. Tak samo z chorobą, podstawa programowa jest tak przeładowana bezsensownymi treściami, że nauczyciel nawet nie ma czasu na chorobę. Moim zdaniem lepiej mniej a porządnie. Dużo by tu mówić, ale ogólnie mówiąc trudno w dzisiejszym świecie znaleźć czas na niepowodzenie…
❤❤❤👍👍👍
Jakkolwiek to nazwiemy. Tak jest poprawnie. Na nagraniu - rusycyzm, a więc błąd. Czekam na postęp w rozwoju.
5:21 19:35 czy nauczyciele to wiedzą ?:D bo te poy...y umysłowe tak uczyły- nie wiem czy teraz ciągle tak mają.
Cytuję mojego nauczyciela chemii z podstawówki do kolegi, który już raz nie przeszedł ... "Ty ośle, tobie tyko żłób i siano" :) lubił też powiedzenie ""ty dzika gruszo" w sumie nawet pozytywnie- kojarzy sie z naturalnością. ale , wtedy nauczyciela całowało się po rękach- jak księdza :) Hmm, jak perspektywa zmienia.
Co to jest układ kary?
Wszystko co jest tu powiedziane w kontekście porażki jest ściśle wzmacniane w polskich szkołach artystycznych. Problem polskiej edukacji w wolnej Polsce zawsze będzie ujednolicenie programu edukacji, bo kiedyś się sprawdzała, bo trzeba było "młodzież zmusić do nauki, a nie chuligaństwa" jak powiedział Gomułka. A kiedy nie słyszę nic o skróceniu programu do 18 roku życia przy stale zaniżonemu poziomu nauczania, teraz to nawet redukcja programu ma być a i tak liceum do 19 technikum do 20 roku życia. W środowisku w którym nie można być sobą czy nawet zachwycić się swoimi talentami i łączyć je z osobistymi przewagami. A popisywać się tym, o kurde to jakaś zbrodnia na polskim zawistnym społeczeństwie. Jeszcze gdyby przebywanie z taką biomasą nie zajmowało większości i decydujących godzin.
Talent łączony z kompetencjami pedagogiczny w systemowej szkole nie istnieje, nie zwalnia się nawet chorych psychicznie nauczycielek. A i tak to co powiedziałem do tej pory nie jest tak dobijające jak, wykłady i ćwiczenia przyszłej kadry pedologiczne, podawane a jakże w perswazji "Celem szkoły nie jest edukacja czy szerzenie nauki samej sobie, a socjalizacja".
Kiedy to pierwszy raz na żywo uwłaszałem, to poczułem jakby ktoś mnie rozstrzelał. Lub wykonał na mnie "fatality".
Ten wywiad mi troche pomaga w schizofrenii 😊
Ależ to jest pozytywny mechanizm który przeciwdziała inwestowaniu energii w rzeczy które nie przynoszą zysku. Tylko Wy macie z tym problem bo wmówiliście sobie, że każdy ma takie samo IQ i wystarczy że się "przyłoży"
Nie ma porażek . Są tylko informacje zwrotne .
Informacje zwrotne jak to bardzo brzmi polityczne poprawnie. 😂
thx
słabe i to jeszcze zawodowo i ze sprzętem.... wstyd... a mieliście poznać prawdę😅 hahaha czujesz frustrację z niepowodzenia?😅 hahahaha
Trudno przecenić wartość tej rozmowy. Skoro jesteśmy mózgiem, a on kreuje świadomość i nią rządzi a nie odwrotnie, to duszy czyli psyche nie było, nie ma i nie będzie. Trzymajcie więc dzieci i siebie z dala od współczesnych szamanów czyli psychoterapeutów, a zwłaszcza psychiatrów, którzy lecząc ich urojoną psyche niszczą PSYCHOTROPAMI ich realny rozwijający się dopiero mózg, często nieodwracalnie. Psychiatria zbudowana jest wyłącznie na religijnych i społecznych przesądach, więc nie powinna być nigdy, a tym bardziej, teraz lekarską specjalizacją, bo nie ma nic wspólnego ze współczesną medycyną, dosłownie nic! oprócz prawa do wypisywania recept.
Na szczęście z rozmowy nie wynika to, co stwierdziła Pani na temat psychiatrii i psychoterapii.
@@piotrsobolewski6731 Na nasze szczęście wynika. Z przywołanego faktu, że jesteśmy mózgiem, bo to on faktycznie rządzi reakcjami na bodźce zewnętrzne. To on podejmuje decyzje, zanim zaczniemy je w świadomości uzasadniać, zawsze post factum . To też wynika z obserwacji działania żywego mózgu funkcjonalnym rezonansem magnetycznym. Wiemy, że mózg to algorytm, nie wiemy czym jest świadomość, (występuje też u zwierząt). Wiemy natomiast, że nami nie rządzi, bo choćby nie wiem jak się natężać, to zawsze na ten sam bodziec tak samo zareaguje nasz mózg i nasze ciało, bo organizm to algorytm..
Nie ma więc duszy czyli psyche. To mózg choruje z różnych powodów, a najczęściej z powodu toksycznego dla niego środowiska. A od mózgu jest neurolog. Psychiatra jest wyłącznie od leczenia nieistniejącej w przyrodzie psyche więc prawdziwym lekarzem być nie może i nie jest. Jest egzorcystą z psychotropami. Pozdrawiam
Mało ambitne te krzyżówki