Tutunamayanlar - Oğuz Atay // konuk Hakan Günday // Deniz Yüce Başarır ile Ben Okurum
HTML-код
- Опубликовано: 24 янв 2024
- Ben Okurum Bölüm 28 - Tutunamayanlar (süre: 55.11)
Merhaba, ben Deniz Yüce Başarır. Kitaplar hakkında konuşmayı, dinlemeyi ve tabii okumayı sevenlerin podcast'ine hoş geldiniz. “Ben Okurum” başlıyor.
2010 yılının yazdan sonbahara devrettiği zamanlarda bir gece, oturmuşum bahçede yeni bir roman dosyası okuyorum. Daha ilk sayfadan çarpmış beni. Öyle etkili bir başlangıcı var ki… Roman ilerledikçe etki de artıyor, gözlerimden yaşlar akmaya başlıyor. Durduramıyorum göz yaşlarımı. Biraz yayıncı tutkusundan kabul ediyorum, elimde çok iyi, çok etkili bir roman var. Üstelik de ilk romanından beri tanıdığım bir yazarın dosyası bu. Bu kitabın onun okuyucu kitlesini daha da genişleteceğini hissediyorum. Heyecanlanıyorum, ajansına mesaj yazıyorum, ‘çok çok beğendim’… Kaç basarız diye yazışıyoruz onunla, ikimiz de heyecanlıyız. Roman beni hikayesiyle, diliyle etkiliyor ama bir şey daha var vurulduğum. Bu roman bir romancı tarafından başka bir romancıya adanmış. Göçüp gitmiş olan romancının, ‘Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba, sorusunun bağıra bağıra verilmiş bir cevabı gibi. Bir çığlık gibi, bir kucaklama, bir adanma gibi… “Buradayım Oğuz Atay, buradayız” diyor roman, ‘seni unutmadık, unutamayız, bak bu romandaki sözcüklerde, cümlelerde, işaretlerde, kahramanların arasında sen duruyorsun. Sen bizim edebiyatımızın tertemiz bir kahramanısın.” Yeni dosyanın yazarı Hakan Günday, dosyanın adı da Az’dı. Ajansının adını da analım tabii. Nermin Mollaoğlu. O geceyi ikimiz de arada konuşuruz hâlâ. Az gerçekten de çok sevildi, çok okundu. 10 yıl olmuş yayımlanalı. Eh anladınız siz onu, canım Oğuz Atay’ı pek sevgili Hakan Günday ile konuşacağız. Ben Okurum’un bu bölümünde Türk edebiyatının en önemli isimlerinden biri Oğuz Atay ve onun kült romanı Tutunamayanlar var.
“Olay 20. Yüzyılın ikinci yarısında, bir gece, Turgut’un evinde başlamıştı. O zamanlar daha Olric yoktu; daha o zamanlar Turgut’un kafası bu kadar karışık değildi. Bir gece yarısı evinde oturmuş düşünüyordu, Selim, arkasında bir de herkesin bu durumlarda yaptığı gibi mektuba benzer bir şey bırakarak, bu dünyadan birkaç gün önce kendi isteğiyle ayrılıp gitmişti. Turgut, bu mektubu çalışma masasının üstüne koymuş, karşısında oturup duruyordu. Selim’in titrek bir yazıyla karaladığı satırlar gözlerinin önünde uçuşuyordu. Harflerin arasında arkadaşının uzun parmaklarını seçer gibi oluyor, okuduğu kelimelerle birlikte onun kalın ve boğuk sesini duyduğunu sanıyordu.
O zamanlar henüz, Olric yoktu; hava raporları da günlük bültenlerden sonra okunmuyordu. Henüz durum, bugünkü gibi açık seçik, bir bakıma da belirsiz değildi.
‘Bu mektup neden geldi beni buldu?’ diye söyleniyordu hafifçe. Demek hafifçe söylenme alışkanlığı, o zamana kadar uzanıyordu. Demek, kendi kendine konuşma o gece yarısı başlamıştı. Çevresindeki eşyaya duyduğu öfkenin ifade edilemeyen sıkıntısıyla bunalıyordu. Selim, belki bu yaşantıyı, önde bir salon-salamanje, arkada iki yatak odası, koridorun sağında mutfak-sandık odası-banyo, içerde uyuyan karısı ve çocukları, parasıyla orantılı olarak yararlandığı küçük burjuva nimetleri onu, nefes alamaz bir duruma getirmişti diye tanımlayabilirdi. Turgut, anlamsız bakışlarla süzüyordu çevresini henüz.”
#denizyücebaşarır #benokurum #hakangünday #oğuzatay #tutunamayanlar
❤❤❤
Tutunamayanlar'a iki kez başlayıp yarısına kadar keyifle ama kendimi cahil hissederek okumuş, daha iyi anlayabilmem ve kitabın hakkını verebilmem için biraz daha dönem bilgisine ihtiyacım var diye düşünerek okumayı bırakmıştım. Şimdi Hakan Günday'ın, herşeyi anlayacam diye zorlamadan kendini bırakarak okumak gerektiği sözünden sonra bu sefer sonuna kadar okumaya başlayacağım. Çok teşekkürler 🤗
Tek kelimeyle, mükemmel.
Her şeyiyle gerçek olamayacak kadar mükemmel bir video! Harikasınız! ❤
Teşekkürler:)
Benim için olağanüstü bir bölümdü! Büyük kelimeleri küçük kaldığı yerde kullanmayı çok seviyorum:)
Elinize sağlık sevgiler.
Ah papatyalar, canım papatyalarım 🌼 Sanırım böyleydi cümle kitaptan aklımda kalan. Ah Oğuz Atay'ım, canım Oğuz Atay'ım 🍂🍁 ve sevgili Deniz Yüce Başarır, canım Deniz'im (izninizle) ♥️🦋🌿
❤❤❤❤❤❤
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍