~ΣΤΙΧΟΙ~ Ντροπή: Μακάρι η ζωή να ‘τανε σαν ταινία με φουλ ρομαντισμό, μα είναι φορές που, δυστυχώς, δεν μπορώ να σκοτώσω μέσα μου τον κυνισμό.. Είμαστε μακριά, δυο λεωφορεία, κάτι στάσεις του μετρό. Κι εγώ μετρώ τις φορές που δεν πάτησα στο μέτρο. Θέλουνε να μας στήσουνε στο ένα μέτρο, μα ανταποδώσαμε, όσο οι μαλάκες θέλουνε μπουνιές για να ισιώσουνε! Εγώ εύχομαι στα αδέρφια μου πότε μη μεγαλώσουνε, ο,τι έχουνε να το δώσουνε, όσα γράψανε να τα χώσουνε κι αν δεν τα ακουσούνε, ποτέ να μην σώσουνε. Εμείς θα σωθούμε! Μαλάκες, δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε, μα θα τα καταφέρουμε όπως παλιά. Έναν καφέ, μια βιταμίνη, φεύγω για δουλειά. Χωμένοι μες στα αστικά, μα τα όνειρα δεν είν’ περαστικά.. Πες του μαλάκα, στον δρόμο μην κοίτα, δεν ψήνομαι κανέναν από αυτούς να αντικρίσω, πόσο μάλλον να μιλήσω. Τελευταία δε μιλάω και πολύ, έτσι κι αλλιώς, τελειώνω την μπύρα, θα χαθώ στη στροφή. Ξημερώνει νέα μέρα και φτου κι απ’ την αρχή. Ζούμε για λίγο και με λίγα, μα δεν είμαστε για λίγα! Πασχίζουμε να βγάλουμε ακόμα έναν μήνα.. ‘’Σκηνές κινηματογραφικές. Στιγμές συναισθηματικά κενές. Ματιές που ανοίγουνε πληγές. Μα όσοι αντιδρούν αυθόρμητα δε χωράν σε σενάρια ή ρόλους. Φορές που γυρνάει το μυαλό στροφές, στο χθες μέσα από νοητικές υπερβολές. Βολές απευθείας στις ψυχές. Μα εμείς κρατάμε τις κρυμμένες μας πτυχές μακριά απ’ τον όχλο.’’ Κενός: Με πιάνω να παραμιλώ. Δε φταις εσύ, φταίω εγώ κι όλος ο κόσμος που να ακούσει αποφεύγει! Κι από μέρη σε μέρη το ζούμε πια με δανεικά πρωινά σε ιδανικά σκηνικά για το τέλος μας κι ας μέσα μας πεθαίνουν δυο καρδιές.. Διπολικές συμπεριφορές. Κι ο ήχος του βιολιού έχει χρόνια να ακουστεί στις ταινίας μας την υπόκρουση. Υποκρίνομαι πως το ‘χω πριν η πρόσκρουση μας τσακίσει τα πόδια. Μας χωρίζουν εμπόδια και μέρες που οι αντοχές μας νικήθηκαν απ’ τα ζόρια. Απτά όλα, απλώς απ’ τα πολλά βλέπουμε τα πάντα πιο αδιάφορα κι η διαφορά στο να ελπίζεις από το να επιζείς κρύβεται σ’ όσα δεν αισθάνθηκα.. Στάθηκα στην σιωπή να δω τον κόσμο σπιθαμή προς σπιθαμή μεσ’ απ’ το βλέμμα σου κι ας έπεισα την πάρτη μου πως απ’ το πεπρωμένο δε γλιτώνουμε, με κράτησουν οι μέρες που ήσουν πλάι μου. Στο χάος που βαδίζουμε μαζί. Απ’ το Κ στο Κ και στο Ν, πριν γίνει η μουσική πνοή για το τομάρι μου έγινες το συρτάρι που φυλάει όσα απόκρυφα δεν άφησα να δει κανείς τις μέρες της διαταραχής.. ‘’Σκηνές κινηματογραφικές. Στιγμές συναισθηματικά κενές. Ματιές που ανοίγουνε πληγές. Μα όσοι αντιδρούν αυθόρμητα δε χωράν σε σενάρια ή ρόλους. Φορές που γυρνάει το μυαλό στροφές, στο χθες μέσα από νοητικές υπερβολές. Βολές απευθείας στις ψυχές. Μα εμείς κρατάμε τις κρυμμένες μας πτυχές μακριά απ’ τον όχλο.’’ Κλειστό: Τρέχω να ξεφύγω απ' τις σκιές. ‘’Μην ξαναχαθούμε’’, μου λες και είμαι χαμένος μες στο πρόγραμμα. Εξάωρα, Οχτάωρα, Δεκάωρα κι απ' την αρχή ξανά. Μόνος μου το 'θελα λες ε; Όλοι μιλούν χωρίς να ξέρουν! Να βγούνε νικητές σε συζητήσεις, όλοι εγωιστές και εγώ ο χειρότερος, για τον κόσμο σας απότομος. Μα έλα που τα λέω όπως έχουν κι ας πονά. Θεατής στην σκακιέρα του σατανά όσο γελάει ο θεός και υψώνει πύργους, να μη ρίξουμε. Στρατιωτάκια που τον βασιλιά θα φάνε. Τα παιδικά μου χρόνια στην αλάνα γίναν ντάμα, με τα ματωμένα χέρια στην δουλειά, το ίδιο πράμα .. Πράγματα, που ξέχασα στα συρτάρια του γραφείου, ψαχουλεύω. Βρήκα ένα γράμμα και σκουπίδια. Βρήκα μια σημείωση: ‘’Σκατά, πάλι τα ίδια’’, το πιστεύω, δεν αλλάζουμε. Είμαστε κτήνη σε αναζήτηση τροφής. Εδώ ο χαμένος, ίσως και νικητής.. Σε πήρα και σου είπα μέρος κι ώρα. Κολλημένος περιμένω 2 χρόνια να φανείς.. ‘’Σκηνές κινηματογραφικές. Στιγμές συναισθηματικά κενές. Ματιές που ανοίγουνε πληγές. Μα όσοι αντιδρούν αυθόρμητα δε χωράν σε σενάρια ή ρόλους. Φορές που γυρνάει το μυαλό στροφές, στο χθες μέσα από νοητικές υπερβολές. Βολές απευθείας στις ψυχές. Μα εμείς κρατάμε τις κρυμμένες μας πτυχές μακριά απ’ τον όχλο.’’
![Noob To Max With DRAGON REWORK In Blox Fruits [FULL MOVIE]](http://i.ytimg.com/vi/LnBMOinoOvA/mqdefault.jpg)
![I.N "HALLUCINATION" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/n5B5q1Hwt_U/mqdefault.jpg)
~ΣΤΙΧΟΙ~
Ντροπή:
Μακάρι η ζωή να ‘τανε σαν ταινία με φουλ ρομαντισμό,
μα είναι φορές που, δυστυχώς, δεν μπορώ να σκοτώσω μέσα μου τον κυνισμό..
Είμαστε μακριά, δυο λεωφορεία, κάτι στάσεις του μετρό.
Κι εγώ μετρώ τις φορές που δεν πάτησα στο μέτρο.
Θέλουνε να μας στήσουνε στο ένα μέτρο, μα ανταποδώσαμε,
όσο οι μαλάκες θέλουνε μπουνιές για να ισιώσουνε!
Εγώ εύχομαι στα αδέρφια μου πότε μη μεγαλώσουνε,
ο,τι έχουνε να το δώσουνε, όσα γράψανε να τα χώσουνε
κι αν δεν τα ακουσούνε, ποτέ να μην σώσουνε.
Εμείς θα σωθούμε!
Μαλάκες, δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε,
μα θα τα καταφέρουμε όπως παλιά.
Έναν καφέ, μια βιταμίνη, φεύγω για δουλειά.
Χωμένοι μες στα αστικά, μα τα όνειρα δεν είν’ περαστικά..
Πες του μαλάκα, στον δρόμο μην κοίτα,
δεν ψήνομαι κανέναν από αυτούς να αντικρίσω,
πόσο μάλλον να μιλήσω.
Τελευταία δε μιλάω και πολύ,
έτσι κι αλλιώς, τελειώνω την μπύρα, θα χαθώ στη στροφή.
Ξημερώνει νέα μέρα και φτου κι απ’ την αρχή.
Ζούμε για λίγο και με λίγα,
μα δεν είμαστε για λίγα!
Πασχίζουμε να βγάλουμε ακόμα έναν μήνα..
‘’Σκηνές κινηματογραφικές.
Στιγμές συναισθηματικά κενές.
Ματιές που ανοίγουνε πληγές.
Μα όσοι αντιδρούν αυθόρμητα δε χωράν σε σενάρια ή ρόλους.
Φορές που γυρνάει το μυαλό στροφές,
στο χθες μέσα από νοητικές υπερβολές.
Βολές απευθείας στις ψυχές.
Μα εμείς κρατάμε τις κρυμμένες μας πτυχές μακριά απ’ τον όχλο.’’
Κενός:
Με πιάνω να παραμιλώ.
Δε φταις εσύ, φταίω εγώ κι όλος ο κόσμος που να ακούσει αποφεύγει!
Κι από μέρη σε μέρη το ζούμε πια με δανεικά πρωινά
σε ιδανικά σκηνικά για το τέλος μας
κι ας μέσα μας πεθαίνουν δυο καρδιές..
Διπολικές συμπεριφορές.
Κι ο ήχος του βιολιού έχει χρόνια να ακουστεί στις ταινίας μας την υπόκρουση.
Υποκρίνομαι πως το ‘χω πριν η πρόσκρουση μας τσακίσει τα πόδια.
Μας χωρίζουν εμπόδια και μέρες που οι αντοχές μας νικήθηκαν απ’ τα ζόρια.
Απτά όλα,
απλώς απ’ τα πολλά βλέπουμε τα πάντα πιο αδιάφορα
κι η διαφορά στο να ελπίζεις από το να επιζείς κρύβεται σ’ όσα δεν αισθάνθηκα..
Στάθηκα στην σιωπή
να δω τον κόσμο σπιθαμή προς σπιθαμή μεσ’ απ’ το βλέμμα σου
κι ας έπεισα την πάρτη μου πως απ’ το πεπρωμένο δε γλιτώνουμε,
με κράτησουν οι μέρες που ήσουν πλάι μου.
Στο χάος που βαδίζουμε μαζί.
Απ’ το Κ στο Κ και στο Ν, πριν γίνει η μουσική πνοή για το τομάρι μου
έγινες το συρτάρι που φυλάει
όσα απόκρυφα δεν άφησα να δει κανείς τις μέρες της διαταραχής..
‘’Σκηνές κινηματογραφικές.
Στιγμές συναισθηματικά κενές.
Ματιές που ανοίγουνε πληγές.
Μα όσοι αντιδρούν αυθόρμητα δε χωράν σε σενάρια ή ρόλους.
Φορές που γυρνάει το μυαλό στροφές,
στο χθες μέσα από νοητικές υπερβολές.
Βολές απευθείας στις ψυχές.
Μα εμείς κρατάμε τις κρυμμένες μας πτυχές μακριά απ’ τον όχλο.’’
Κλειστό:
Τρέχω να ξεφύγω απ' τις σκιές.
‘’Μην ξαναχαθούμε’’, μου λες
και είμαι χαμένος μες στο πρόγραμμα.
Εξάωρα, Οχτάωρα, Δεκάωρα κι απ' την αρχή ξανά.
Μόνος μου το 'θελα λες ε;
Όλοι μιλούν χωρίς να ξέρουν!
Να βγούνε νικητές σε συζητήσεις,
όλοι εγωιστές και εγώ ο χειρότερος,
για τον κόσμο σας απότομος.
Μα έλα που τα λέω όπως έχουν κι ας πονά.
Θεατής στην σκακιέρα του σατανά
όσο γελάει ο θεός και υψώνει πύργους, να μη ρίξουμε.
Στρατιωτάκια που τον βασιλιά θα φάνε.
Τα παιδικά μου χρόνια στην αλάνα γίναν ντάμα,
με τα ματωμένα χέρια στην δουλειά, το ίδιο πράμα ..
Πράγματα, που ξέχασα στα συρτάρια του γραφείου, ψαχουλεύω.
Βρήκα ένα γράμμα και σκουπίδια.
Βρήκα μια σημείωση: ‘’Σκατά, πάλι τα ίδια’’,
το πιστεύω, δεν αλλάζουμε.
Είμαστε κτήνη σε αναζήτηση τροφής.
Εδώ ο χαμένος, ίσως και νικητής..
Σε πήρα και σου είπα μέρος κι ώρα.
Κολλημένος περιμένω 2 χρόνια να φανείς..
‘’Σκηνές κινηματογραφικές.
Στιγμές συναισθηματικά κενές.
Ματιές που ανοίγουνε πληγές.
Μα όσοι αντιδρούν αυθόρμητα δε χωράν σε σενάρια ή ρόλους.
Φορές που γυρνάει το μυαλό στροφές,
στο χθες μέσα από νοητικές υπερβολές.
Βολές απευθείας στις ψυχές.
Μα εμείς κρατάμε τις κρυμμένες μας πτυχές μακριά απ’ τον όχλο.’’
Στο χάος που βαδίζουμε μαζί.
Με κράτησαν οι μέρες που ήσουν πλάι μου.
Μας χωρίζουν εμπόδια και μέρες που οι αντοχές μας νικήθηκαν από τα ζόρια
Ορκισου πως θα είμαστε για πάντα μαζί, και στα καλα και στα κακα, και στις χαρες και στις λύπες. Χωρίς εσένα τίποτα δεν έχει χρώμα, είναι ολα μαύρα..
Υποκρινομαι πως το χω
Όλοι μιλούν χωρίς να ξέρουν, να βγούνε νικητές σε συζητήσεις..