Nawet tak nie myśl..... Dajesz z siebie wiele.... w 2014 nie znałam Cię, ale teraz dajesz mi schronienie... gdyby Cię nie było nie miałabym gdzie zebrać resztek siebie by dalej walczyć..... Dwa lata... i stałeś się azylem:)
Zawsze płaczę na tej piosence, bo niestety mogę się do niej odnieść. Żyję z dnia na dzień, ale nikt nigdy nie doceni tego co robię dla innych, oprócz psa.
To wszystko nie ma znaczenia. W zasadzie to po co my żyjemy? Rodzimy się by umrzeć więc dlaczego musimy się tu męczyć?... Nie mam celu w życiu, niczego do czego mogłabym dążyć więc moje życie nie ma sensu. Mogłabym umrzeć nawet teraz i nikt by nie zatęsknił. Bo jestem nikim. Jestem nikim, nie mam nic i zmierzam do nikąd. Co jakbym teraz zniknęła? Na świecie są miliardy ludzi. Czuję się coraz gorzej z każdym dniem. Nie mam problemów w szkole, tam jest dobrze. Nienawidzę wracać do domu. Nie żyje w tym świecie co wszyscy. Mój świat jest w mojej głowie. Rzeczywistość za bardzo boli i nie chce jej do siebie dopuszczać. Uciekam gdzieś w moje marzenia żeby zapominać. Stałam się obojętna na wszystko, na ból, szczęście, gniew... Pozbawiona uczuć... Twarda i pusta... Zrobiłam dookoła siebie taką skorupę, w środku chyba już umarłam. Nie ma tam emocji. Nie potrafię odczuć niczego i nikogo. Gdy ktoś chce pomóc odrzucam to z uśmiechem, bo u mnie zawsze jest "wszystko w jak najlepszym porządku". Tylko niektórzy dostrzegają co tak naprawdę się dzieje, ale wtedy zawsze jest dobrze, w porządku, radzę sobie, nie potrzebuje pomocy. Najgorsze jest to, że ja chcę mieć kogoś kto nie będzie pocieszał, ja chcę kogoś kto tylko wysłucha bez zbędnych komentarzy. Ale to niemożliwe. Nigdy nie znajdę takiej osoby, bo jak już ktoś jest chętny to go odrzucam i nie pozwalam do siebie dotrzeć. Jestem najbardziej uśmiechnięta w całej klasie, nigdy się nie smucę. W domu słucham tego wszystkiego z poważną miną i nie odpowiadam żeby nie kłócić się niepotrzebnie. Chociaż czasem gdy tego wszystkiego słucham mam ochotę zacząć się głośno śmiać. Te ich komentarze czasem już nawet nie są przykre, są tak żałosne że chce mi się śmiać. Po co ja tu jestem? Jaką ja marną rolę odgrywam w tym całym przedstawieniu... Ale u mnie zawsze jest dobrze. ZAWSZE.... "ej wszystko w porządku?" Moja odpowiedź zawsze jest taka sama: "Tak, w porządku". Nawet gdybym stała z sznurem owiniętym wokół szyi i tak odpowiedziałabym "Tak w porządku, możesz nawet kopnąć stołek". W zasadzie to jeśli ktoś powiedziałby mi teraz żebym się zabiła... Zrobiłabym to bez problemu, bo przecież nie mam nic do stracenia. Nawet jeśli mam jakąś ważną dla mnie rzecz, nawet jeśli się o coś staram to jakie to ma znaczenie? No jakie? Na końcu i tak nikt na to nie patrzy. I tak wiem, teraz pojawi się duży hejt no bo w końcu... Who cares? Ale może kogoś to obchodzi, może ktoś ma podobnie... No nie wiem, pisze to głównie dlatego, że teraz chce powiedzieć najważniejszą rzecz w tym całym komentarzu. Dlaczego jeszcze tu jestem? Bo ta muzyka mnie trzyma. Skillet mnie trzymają. Gdyby nie oni już by mnie nie było. Słuchanie tej muzyki i czytanie tych tekstów to jedyne co mnie uszczęśliwia, więc żyje dla tego szczęścia. Oni jeszcze jakoś trzymają w tej pustce. Teksty ich piosenek są bardzo mądre i życiowe, pomagają. Może nie jestem chrześcijanką ale to nie ma znaczenia. Wiara nie musi być tylko w Boga, wiara może być też na przykład w życie, w cele, w lepsze jutro... Odbieram te piosenki po swojemu. Na razie zostanę tutaj, zostanę dla tej radości. Ale jeśli kogoś jeszcze bardziej zaboli moja obecność, nic mi po tym szczęściu. Po prostu zniknę. Nie chce nikomu przeszkadzać w życiu... A i tak już kilku osobom robię problemy... Nie chce tego ale nie umiem przestać, nie widzę tych błędów... Czasem wydaje mi się, że każdy krok który stawiam to następny błąd. Kocham Seth'a, Jen, Korey i John'a, to moi zbawiciele, zawsze tu są i czuję jakby trzymali mnie za rękę w tych najtrudniejszych momentach. Ale i tak do końca tego nędznego życia będzie chodziło za mną jedno pytanie: Would it matter at all?
Ja czuję się podobnie. Nie będę się tu rozpisywała tak jak ty, ponieważ nie potrafię o tym mówić. Tym co mnie pozwala jakoś dalej funkcjonować (bo trudno nazwać to życiem) są książki. Większość czasu spędzam czytając i tak naprawdę żyję w swoim własnym świecie. Nie chcę wracać do rzeczywistości, bo to za bardzo boli.
Teraz wszyscy się zastanawiają: "a co, jeśli by mnie tu nie było? Gdybym umarł(a), czy ktokolwiek by to zauważył?". Ale co, jeśli ta piosenka odnosi się...nie tylko do Ciebie? Rozejrzyj się. Spójrz na tą dziewczynę z klasy- tą, co zawsze pomaga tym, co jej potrzebują. Ona zawsze da spisać zadanie domowe, pozwoli ściągać od siebie, pożycza długopis. Ale kiedy i ona zacznie potrzebować pomocnej dłoni- wszyscy się odwracają. Nikt tego nie widzi. Albo...nikt nie chce zobaczyć. Nikt jej nie pomaga. Zapominają, ile otrzymali pomocy od niej.Mogłabym godzinami wymieniać o ludziach, których nikt nie docenia. Przykładem może być każdy człowiek- czy to koleżanka/ kolega z klasy, czy to siostra, brat, rodzice. Niedostrzegani, ale tacy ważni. Niedoceniani. Może pora to zmienić?
dziś dowiedziałam się.... że moje najlepsze przyjaciółki mnie nie lubią i planują mi to powiedzieć P.S. dowiedziałam się od mojej jedynej prawdziwej psiapsi, której jedna z nich to powiedziała... aktualnie jestem po rozdziale z samookaleczaniem, nie mam zamiary do tego wracać ale cóż, zamierzenia nie zawsze się sprawdzają... na co dzień wesoła, w domu płacząca z bólu, moje życie...
Przejęłoby się mniej osób niż można by przypuszczać, choć z pewnością więcej niż wtedy, gdy wrzucałem tę piosenkę. Od tamtego czasu bardzo dużo się zmieniło.
To jedyna piosenka, która zawsze jest aktualna... Wielkie dzięki za tłumaczenie.
Otoczony przez fałszywych przyjaciół, ukrywając swój smutek pod maską radości. Piosenka idealnie oddająca realia współczesnego świata.
Prawda
Tak było
Of course its true
Sad but true
Racja
Nawet tak nie myśl..... Dajesz z siebie wiele.... w 2014 nie znałam Cię, ale teraz dajesz mi schronienie... gdyby Cię nie było nie miałabym gdzie zebrać resztek siebie by dalej walczyć..... Dwa lata... i stałeś się azylem:)
Piękne tłumaczenie. I piosenka taka prawdziwa, że nie mogę sprzeciwić się Twoim słowom 💔
Zawsze płaczę na tej piosence, bo niestety mogę się do niej odnieść. Żyję z dnia na dzień, ale nikt nigdy nie doceni tego co robię dla innych, oprócz psa.
Pies często lepszy od ludzi
@@jaskiergr45 dlatego pies to najlepszy przyjaciel człowieka
@@skilletismylife1052 To uczucie gdy przychodzi to powiadomienie. 9 miesięcy temu nie wiedziałam, że mój pies umiera na raka
Hahaha, ty chociaż masz psa
Skillet... Ratują mi życie
To wszystko nie ma znaczenia. W zasadzie to po co my żyjemy? Rodzimy się by umrzeć więc dlaczego musimy się tu męczyć?... Nie mam celu w życiu, niczego do czego mogłabym dążyć więc moje życie nie ma sensu. Mogłabym umrzeć nawet teraz i nikt by nie zatęsknił. Bo jestem nikim. Jestem nikim, nie mam nic i zmierzam do nikąd. Co jakbym teraz zniknęła? Na świecie są miliardy ludzi. Czuję się coraz gorzej z każdym dniem. Nie mam problemów w szkole, tam jest dobrze. Nienawidzę wracać do domu. Nie żyje w tym świecie co wszyscy. Mój świat jest w mojej głowie. Rzeczywistość za bardzo boli i nie chce jej do siebie dopuszczać. Uciekam gdzieś w moje marzenia żeby zapominać. Stałam się obojętna na wszystko, na ból, szczęście, gniew... Pozbawiona uczuć... Twarda i pusta... Zrobiłam dookoła siebie taką skorupę, w środku chyba już umarłam. Nie ma tam emocji. Nie potrafię odczuć niczego i nikogo. Gdy ktoś chce pomóc odrzucam to z uśmiechem, bo u mnie zawsze jest "wszystko w jak najlepszym porządku". Tylko niektórzy dostrzegają co tak naprawdę się dzieje, ale wtedy zawsze jest dobrze, w porządku, radzę sobie, nie potrzebuje pomocy. Najgorsze jest to, że ja chcę mieć kogoś kto nie będzie pocieszał, ja chcę kogoś kto tylko wysłucha bez zbędnych komentarzy. Ale to niemożliwe. Nigdy nie znajdę takiej osoby, bo jak już ktoś jest chętny to go odrzucam i nie pozwalam do siebie dotrzeć. Jestem najbardziej uśmiechnięta w całej klasie, nigdy się nie smucę. W domu słucham tego wszystkiego z poważną miną i nie odpowiadam żeby nie kłócić się niepotrzebnie. Chociaż czasem gdy tego wszystkiego słucham mam ochotę zacząć się głośno śmiać. Te ich komentarze czasem już nawet nie są przykre, są tak żałosne że chce mi się śmiać. Po co ja tu jestem? Jaką ja marną rolę odgrywam w tym całym przedstawieniu... Ale u mnie zawsze jest dobrze. ZAWSZE.... "ej wszystko w porządku?" Moja odpowiedź zawsze jest taka sama: "Tak, w porządku". Nawet gdybym stała z sznurem owiniętym wokół szyi i tak odpowiedziałabym "Tak w porządku, możesz nawet kopnąć stołek". W zasadzie to jeśli ktoś powiedziałby mi teraz żebym się zabiła... Zrobiłabym to bez problemu, bo przecież nie mam nic do stracenia. Nawet jeśli mam jakąś ważną dla mnie rzecz, nawet jeśli się o coś staram to jakie to ma znaczenie? No jakie? Na końcu i tak nikt na to nie patrzy.
I tak wiem, teraz pojawi się duży hejt no bo w końcu... Who cares? Ale może kogoś to obchodzi, może ktoś ma podobnie... No nie wiem, pisze to głównie dlatego, że teraz chce powiedzieć najważniejszą rzecz w tym całym komentarzu. Dlaczego jeszcze tu jestem? Bo ta muzyka mnie trzyma. Skillet mnie trzymają. Gdyby nie oni już by mnie nie było. Słuchanie tej muzyki i czytanie tych tekstów to jedyne co mnie uszczęśliwia, więc żyje dla tego szczęścia. Oni jeszcze jakoś trzymają w tej pustce. Teksty ich piosenek są bardzo mądre i życiowe, pomagają. Może nie jestem chrześcijanką ale to nie ma znaczenia. Wiara nie musi być tylko w Boga, wiara może być też na przykład w życie, w cele, w lepsze jutro... Odbieram te piosenki po swojemu. Na razie zostanę tutaj, zostanę dla tej radości. Ale jeśli kogoś jeszcze bardziej zaboli moja obecność, nic mi po tym szczęściu. Po prostu zniknę. Nie chce nikomu przeszkadzać w życiu... A i tak już kilku osobom robię problemy... Nie chce tego ale nie umiem przestać, nie widzę tych błędów... Czasem wydaje mi się, że każdy krok który stawiam to następny błąd. Kocham Seth'a, Jen, Korey i John'a, to moi zbawiciele, zawsze tu są i czuję jakby trzymali mnie za rękę w tych najtrudniejszych momentach.
Ale i tak do końca tego nędznego życia będzie chodziło za mną jedno pytanie:
Would it matter at all?
Ja czuję się podobnie. Nie będę się tu rozpisywała tak jak ty, ponieważ nie potrafię o tym mówić. Tym co mnie pozwala jakoś dalej funkcjonować (bo trudno nazwać to życiem) są książki. Większość czasu spędzam czytając i tak naprawdę żyję w swoim własnym świecie. Nie chcę wracać do rzeczywistości, bo to za bardzo boli.
Piosenka o mnie... ale bez wszystkich ludzi którzy tak mówią śwata nie ma! Każdy z was jest super pamiętajcie!!!
Teraz wszyscy się zastanawiają: "a co, jeśli by mnie tu nie było? Gdybym umarł(a), czy ktokolwiek by to zauważył?". Ale co, jeśli ta piosenka odnosi się...nie tylko do Ciebie? Rozejrzyj się. Spójrz na tą dziewczynę z klasy- tą, co zawsze pomaga tym, co jej potrzebują. Ona zawsze da spisać zadanie domowe, pozwoli ściągać od siebie, pożycza długopis. Ale kiedy i ona zacznie potrzebować pomocnej dłoni- wszyscy się odwracają. Nikt tego nie widzi. Albo...nikt nie chce zobaczyć. Nikt jej nie pomaga. Zapominają, ile otrzymali pomocy od niej.Mogłabym godzinami wymieniać o ludziach, których nikt nie docenia. Przykładem może być każdy człowiek- czy to koleżanka/ kolega z klasy, czy to siostra, brat, rodzice. Niedostrzegani, ale tacy ważni. Niedoceniani. Może pora to zmienić?
Tak, warto to zmienić. Warto by świat był lepszym miejscem. Potrzeba tylko chęci, cierpliwości i możliwości.
Piękne słowa. Myślę tak samo.
one of the best song
Naprawdę piękna piosenka utożsamiam się z nią...
Brawo muzyka oddaję rzeczywistość tak trzymać Anidatte
Pamietam jak powiedzialas ze ngdy n odejdziesz
A czy ty Pamietasz te slowa ?
Ty Trzymasz Mnie
PRZY ZYCIU !!!
Anito..
dziękuje za tłumaczenie :-)
dziś dowiedziałam się....
że moje najlepsze przyjaciółki mnie nie lubią i planują mi to powiedzieć
P.S. dowiedziałam się od mojej jedynej prawdziwej psiapsi, której jedna z nich to powiedziała...
aktualnie jestem po rozdziale z samookaleczaniem, nie mam zamiary do tego wracać
ale cóż, zamierzenia nie zawsze się sprawdzają...
na co dzień wesoła, w domu płacząca z bólu, moje życie...
"Bycie szczerym nie da ci wielu przyjaciół, ale za to da ci tych prawdziwych"
Vin Diesel
dzięki za tłumaczenie
czemu czuje się jak by ktoś śpiewał o mnie....
Dopiero zauważyłem że w tle jest Kirito i cała reszta z Sword Art Online
Od Kirito czasem używam Kiro
the first pic yeas!!
Zdziwiłbyś się dla ilu ludzi jesteś ważny.
Zgodzę się z tym.. dalej żyję w nadziei, że powróci.. ..że nas nie zostawił tak do końca...
Generalnie jest jeszcze bardziej przykro jeśli znasz chociaż jedną postać z tych zdjęć
heh...To piosenka o mnie.
często się zastanawiam ,,gdyby jutro mnie zabrakło,czy ktoś by się przejął?".Lecz Anidatte gdyby CIEBIE zabrakło to my byśmy się przejęli.
Przejęłoby się mniej osób niż można by przypuszczać, choć z pewnością więcej niż wtedy, gdy wrzucałem tę piosenkę. Od tamtego czasu bardzo dużo się zmieniło.
What is the thumbnail
Mhm
Widać bardzo smutny i poruszający tekst.
Cudo nie piosenka