5 yildir yasiyorum bu durumu, O yuzden hayatimda hic dogru duzgun kadar alamiyorun, cunku ne hissettigimi bilmiyorum. Onu gectim yanimdajimer ne arkadasim ne de dusmanim arkadas ne ise yarar dusman nedir bilmiyorum. Yani hissedemiyorum. Rol yapiyorum sadece esprimere gulerken bile rol geregi guluyorum
@@katherinelxl3471 yemin ederim aynıbem sanki kimliğini kaybetmiş gibisin gülerken bile içten farklı birşey gelir gülmen bile kesilir umarım daha iyi oluruz
3 senedir depersonalizasyon yaşıyorum. Hissizleşme de diyebilirim. Gittiğim psikologlar çare bulamadı. Birkaç ay önce psikiyatriste gittim ve majör depresyon tanısı koydu. İlaç kullanmaya başladım. Artık duygularımın geri geleceğine olan inancım kalmadı. Sadece ölü gibi yaşıyorum. Buna değindiğiniz için sağ olun Beyhan Bey.
bunu ben de yaşadım çok zor bir his kafayı yiyecek gibi hissediyor insan her şey gerçekdışı geliyor çok çaresiz bir durum gibi kimse de anlamıyor ama inancını yitirme hep böyle değildin ve olmayacaksın bir gün geçecek ve o hissi hatırlamayacaksın umarım en kısa zamanda eski haline dönersin seni çok iyi anlıyorum :)
@@aslhanoner7692 Derealizasyon ve Depersonalizasyon bir sonuc belirtisidir. Ortaya cikmasini saglayan sebepleri arastirip (cogu zaman psikolog eşliğinde) ve onlar üzerinde calismak, sorunu ortadan kaldırır. Yani kökünden çözmek gerekiyor.
@@mr.s.1324 Psikolog maalesef çözüm olmadı. Depersonalizasyon ve derealizasyon çok bilinen bir şey değil. En sonunda bir psikiyatriste gittim zaten. O da majör depresyon tanısı koydu. Bunun altında yatan sorunlarla beraber yaşayınca (aile) çözmesi de zor oluyor zaten.
Açıkçası sizi dinledikçe ne kadar psikolojik sorunu yaşayıp kendi kendime üstesinden geldiğimi anladım bana kendimi güçlü ve iyi hissettirdiğini için teşekkür ederim 🙂 iyi ki varsınız
Her şeye hislenen iyi kalpli, iyi niyetli insanlardık, bizi ve duygularımızı incitenler utansın. Bahar kelebeği gibiydik, külçeye çevirdiler. Hissiz, sessiz kaldık😔
Ben de eski neşeli, sosyal hallerimi özlüyorum. Başka birini düşünüyor gibi oluyorum. Artık ben o eski ben değilim bilmiyorum nereye gitti?? Sadece çok ama çok yorgunum. Sevşnmek için bile enerjim yok. Üzülmek için olduğu gibi.....bazen hayat silindir gibi geçiyor üstümüzden. Maalesef...😒😞
Duygusal uyuşmayı yaşıyorum. Öyle bir haldeyim ki bu durumdan çıkmak isteyecek kadar bile dermanım yok. Hevesim yok. Dediğiniz gibi ölü taklidi yapıyorum bende. Hem birileri beni görsün, derdimi anlasın istiyorum hem de çok uzaklara kaçıp gitmek. İntiharın eşiğinde hissediyorum hep kendimi. Bir uçurumun dibinde... Aylardır bulunmayı bekliyorum. Sessizce bir köşede. Öyle yalnız hissediyorum ki kendime bile yetemiyorum artık. Kendime yabancılaşmışım. Bana neler oluyor cidden bilmiyorum ama hiç iyi değilim. Bundan eminim.
@@sirius.1 artık akışına bıraktım. Daha iyi gibiyim. Teşekkür ederim sorduğunuz için. İnsan alışıyor zamanla her şeye.. Hayat kısa nasıl olsa insan bir anlık. Her şey geçici emin olun.
Çok geçmiş olsun,Bunlar normaldir insan zamanla alisiyor hic birsey de ne sevinç ne heycan nede mutluluk hissi diye bir his yok dünyayi size verseler sevinç yok his yok ama yinede insan zamanla alisiyor herseye etrafinizda insanlar Civil Civil dolu olsada yinede yalnizmis gibi hissediyor insan kendini gecmisteki güzellikleri sevinci mutlulugu güzel anilari düsünmeyin artik düsündükce bana ne oluyor diye düsüncelerle kendinize sagliginiza daha çok zarar verirsiniz bu yüzden sizin icin yeni bir yasam sanki yeniden dogmus gibi alismaniz gerekir hayata güzel bakin gülücükler saçin hiç bir duygu olmasa bile varmis gibi davranin.insanlara belli etmeyin durumunuzu arkadaslariniza cevrenizdekilerine anlatmayin çünki onlar anlayamazlar,tekrardan çok geçmiş olsun.
2018 yılında, yani ben 14 yaşındayken, hayatımda çok fazla kötü şey yaşadım. aklınıza gelebilecek birçok problem üst üste yığılmıştı. aile içi fiziksel ve psikolojik şiddet, sınav stresi, özgüvensizliğin çok ötesinde bir değersizlik hissi ve daha sayamadığım birçok şey... kısacası her gün ağlamakla ve kendime lanet etmekle geçen koca bir yıldı. küçücüktüm ve kafamdan çok fazla kötü düşünce geçiyordu. yaşıma göre fazla düşünmenin verdiği etkiyle her şeyden çok fazla uzaklaşmıştım. kafamdan sürekli intih4r düşünceleri geçerdi. aileme psikolojik destek almak istediğimi söyleyecek kadar bile rahat bir hayatım olmadığı için kendi kendime o koca seneyi gözyaşları ve taşımaktan yorulduğum kanayan bir kalp ile bitirdim. sonrasında ailem artık kavga etmemeye başladı, hala mutsuzuz ama artık şiddet yok. o sene çok iyi dereceyle sınav kazandım. biraz dış görünüşüm değişti haliyle, kendimden daha az utanıyordum. ama bunun gibi gelişmelerin hiçbiri beni etkilememeye başlamıştı. öyle ki her gün saatlerce ağlayan ben bir damla gözyaşı dökemez, hiçbir şeye sevinemez, sinirlenemez, şaşıramaz, heyecanlanamaz olmuştum. 2018 yılından beri yani yaklaşık 3 buçuk senedir bu böyle devam ediyor. şimdi 18 yaşındayım, belki yolun başındasın düzelirsin diye düşünenler vardır ama bilmiyorum. bu üç yılda hiçbir gelişme olmadı. yalnızca artık öfkelenebiliyorum, o kadar. bu durum beni her geçen gün daha da yoruyor. hayattan beklentilerimin de anlamsızlaşmasına sebep oluyor çünkü hedeflerimi tamamlamak ya da yeni bir şeyler yapmak bende hiçbir duyguyu uyandıramadığı için koca bir hiçliğe dönüşüyor. umarım böyle durumda olan herkes bir gün doyasıya kahkahalar ve içten ağlamalara tekrar kavuşabilir.
19 yaşındayım ve yaşadıklarını harfi harfiyen yaşadım. Ama şunu fark ettim aile içi şiddet hepsinden ağır basıyor. Diğer sorunlar bir şekilde geçiyor, geçmese de çok fazla aciliyeti olmayabilir ama aile; kan bağın olan kişilerle beraber yaşadığın bir grup insan, bu yüzden aile temelinde sana iyi bir geçmiş(çocukluk, yaşam, konfor vs) sunmamışsa ilerisi zaten neredeyse hep kötü gidiyor.
Gençler lütfen şunu unutmayın hayata sadece bir kere geliyorsunuz inancınızı bilmiyorum imkanlarınizi da fakat elinizde telefonlar ve internet var ben son zamanlarda yogaya başladim ve gerçekten çok iyi geldi siz de spor yapın inancınız varsa ona sarılıp ibadet edin ama asla kendinizi yalnız bırakmayın ben psikoloğo da gittim ama sadece durum tespiti yaptı ben yine harekete geçip kendimi mutlu edecek şeyleri kendim bulmaya çalışıyorum mutluluğunuzu başkalarının mutluluğuna onayına sevgisine bağlamayın önemli olan sizin önce kendinizi sonra da hayatı sevmeniz yaşadıklarınızi değiştiremezsiniz fakat bundan sonra o kötü duygu ve yaşanmışlıklarin yüküyle öfke ve nefretle yola devam etmeyi siz seçiyorsunuz oysa affetmek bundan sonrasına odaklanmak size umut ve mutluluk kapılarını aralayacaktir hayat ışığınızın yolunuzu aydınlatmasi dileğiyle sevgi ve huzur diliyorum sizlere ❤️
Insanlara bu şekilde nasıl bir problem içinde olduklarını göstermeniz ve bunları kendi kendilerine çözme imkanları olduğunu anlatmanız kadar saygıdeğer başka birşey olamaz sizi taktir ediyorum, Saygılar,.
Ah Beyhan bey o kadar haklısınız ki.. yıllardır bu durumdayım. Bundan çıkmak bir şeyler hissetmek çok istiyorum. Hiçbir şey hissedememek çok can sıkıcı terk ediliyorsun bomboşsun, terk ediyorsun bomboş. Sevdiklerim ağlasa bile kayıtsızım, ailem umursamazsın diyor. Çok uğraşıyorum oysa ama hiçbir şey bana yaşadığımı hissettirmiyor
18 yaşındayım ve Beyhan hocanın kanalda ele aldığı sorunların %90’ı bende var. Hepsine de ailem neden oldu. Yoksa bu yaşta bu kadar psikolojik sorunlarım olmazdı.
Zaten öyle olacak. Ölünce max 3 gün hatırlarlar, sonraysa dışarıda nasıl bi köpek ezilir mesela, ayy yazık derler bırakırlar onu orada, ne duygular kalır ne köpeğin bedeni.
Psikiyatriste ilk gittiğimde bana orta düzey depresyon teşhisi koymuştu. Şu anda yaklaşık üç haftadır spor yapıyorum, ev işleri, arada bir dükkanımıza gidip yardım ediyorum, ders çalışıyorum (kpss için), ve ayriyeten dışarıda da yürüyüşe devam ediyorum. Doktorumun önerdiği tedavi biçimini aksatmadan devam ettiğim için, kendimi gayet iyi hissediyorum :) mutluyum şükürler olsun, daha çok teşekkür ediyorum hayata, insanlara, bakış açım değişti ve spor özellikle bu anlamda baya faydalı oldu. Herkese tavsiye ederim... Bu tarz videolar izleyin, hayatınıza uyarlayın, ve hiç bir zaman ümidinizi kaybetmeyin, ve zamanında yapılması gerekenleri yapın. Geç kalmadan. :) 💓 Beyhan hocam size çok teşekkür ederim, bizleri böyle faydalı bilgiler ile donattığınız için ve hayatımıza dokunduğunuz için. İyi ki varsınız sizi çok seviyorum, 💙🌸🕊️🕊️🌻🌻🌻😇❤️❤️🌿🌷🌷
merhaba öncelikle geçmiş olsun ve tebrik ederim umarım çok daha iyiye gider hayatınız :)) sporun özellikle insan psikolojisine çok iyi geldiğini biliyorum ben de başlamak istiyorum fakat nerden ve nasıl başlayacağımı bilemedim, spor salonuna gidecek maddi anlamda gücüm yok evde başlasam acaba yine de fayda sağlar mı ?
@@tradergunlugu haklısınız evet yürüyüş çok iyi geliyor insana ruhsal olarak. Fakat yürüyüşü her yerde yapabilir miyim mesela otobüsten 2 3 durak önce inip de yürümek de yürüyüş sayılır mı yoksa illa park bahçe gibi yerlerde mi yapmak önerilir? Daha sonra bu süreyi arttırmak da lazım mıdır?
@@sumeyyeayy açık havada yürüseniz yeter, oksijen bol olmalı. Ben yürüyüş yaparken ormanlık alanı tercih ediyorum hem daha zevkli oluyor hem de havası güzel. Ama dediğiniz de olur, önemli olan dediğim gibi zevk almak. Spor olması için de kalbin hızlı atması gerekiyor
Beyhan Bey, Allah sizden Razı olsun. Sizi izlemeye / dinlemeye başladğığım andan itibaren hayatım İyileşti. İyi geldiniz. Sonsuz teşekkürler. Şu an İyiyim, ve bir süredir öneceden atlatamayacağım ağır şeyleri yaşamama rağmen eskiye nazaran bi bin kat falan daha iyi hissediyorum. Bunu belirtmek istedim. Bu payşalımlarınız birilerine kesinlikle dokunuyor. Eğer bunu okuyorarsanuz kendi iyi enerjimden size de biraz bulaştırayım. Eğer siz de bir gün kendinizi kötü/işlevsiz/lüzumsuz/intahara meyilli hissederseniz; ben ve benim gibi insanların varlığını hatırlayıp Yaşamaya TUTUNUN!
Ağlamak isteyip ağlayamayan gülmek isteyip gülemeyen biri olarak ve artık 2 evladım dışında kimsenin umrumda olmadığı duygular içindeyim.yaşadıklarım elbette bana ağır geliyor fakat benden ağırını yaşayanları da biliyor halime şükrediyorum.Allah sizden razı olsun.terapiye gitmeye ne vaktim ne halim var sizleri izleyerek kendime geliyorum.Eski hallerimi taklit ederek o günleri yeniden başlatmayı denicem.çok teşekkürler ✨💫🌸
Söylediğiniz hisizliği onsekiz sene ben yaşamışım bunu bir yıl önce fark edebildim aldığım psikolojik tedavilerden sonra.Sanki yılarca komadaymışımda yeni komadan çıkmış gibiyim.Herşey bana çok yabancı hayatı yeniyeni tanıyorum ,çok şükür herşey şuan iyi gidiyor.Hata kendime eğlenceli hale getirdim bu durumu,yeni bir ben yaratıyorum kendi istediğim bir şekilde.Yeni bir ben yaratmak bana keyif veriyor.
@@ozim367 her ikisinide aldım.Şu an çok iyiye gidiyorum diyebilirim.İnancımı yitirmedim çok mücadele etim böylede devam edeceğim.Herşeye rağmen hayat çok güzel.Kendi hayatımı kendi elimde tutmayı öğrendim.
8 ay oldu hissiyatlarımı kaybettim. Tek düşündüğüm şey sadece kaç insan benm gibi hep bu soru aklımda? Hayat artık siyah beyaz değil hayat artık renksizdir.
Böyleyim 2018den beri. Bir olay yaşadım kötüydü ama çocuktum işte hissizlestim sonra daha kötü olaylar oldu ama umrumda bile değil hala oluyor ama umrumda değil çünkü hissetmiyorum canım çekilmiş. Yani +1 burdayım
Valla yillardir boyleyim, eskiden sokakda yerde ölmus kus gorsem bile agliodum onun icin Simdi gorsem umrumda dgl gecen babaannem öldu hic aglamadim yani hic bisey imrumda dgl ve artk sikildim.. biktim sahsen
Bence sizi dinlemek büyük bir ayrıcalık sıkıntılı olanın biz olmadığını bilmek sıkıntılı olanların sizin semtinizden bile geçmediğini bilmek bile insanı rahatlatıyor burası kendini bilen tanıyan insanların geldiği biyer iyiki varsınız
Artık her şey gözünde basitleşiyor tepki veremiyorsun. Ölüm haberi alsan bile kalakalıyorsun her şey sıradan, boğuk sanki kişiliğin, duyguların hapsolmuş çığlık atıyor ama duyamıyorsun.
Hissizlik o kadar kötü bir şey ki yaşayanlar bilir.Sevincide üzüntüyüde tam anlamıyla yaşayamazsın.Bir yakının vefat eder ağlamak istersin ama ağlayamazsın.Çünkü senin için his denen bir şey yoktur.Ben uzun zamandır bu durumu yaşıyorum.Hala yaşıyorum düzeleceğinide düşünmüyorum.
hissizleştiğimi en sevdiğim dostumu kaybettiğimde gözümden bir yaş bile gelmeyince anladım. artık ne kötü bir olaya üzülebiliyorum ne de güzel bir olaya sevinebiliyorum . bu hissizlik, duygusuzluk beni içten içe öldürüyor..
Yıl 2018-2019… yaşadığım birebir, perde değil, taş gibi bir şey, olayı sahneyi kapatıyor, taşa yaklaşmak veya haraket etmek - ağlamaya başlıyorum şimdi bile . Bu videoyu durdurarak izliyorum, çok noktalara dokunuyor çünkü
eskiyi taklıt etmek dediniz. eskiden bana keyıf veren seyler insanlar hayatımda yoklar. gidisleri travma yarattı. yalnızım. ve artık hiçbir sey hıssetmıyorum. hiçkimse de yakın hissettirmiyor. ölene kadar böyle olacak gibi hissediyorum
Şu hayatta hiç sohbetim olmayan fakat hergün benimle olan 3-4 kral insan var. Beyhan hocam onlardan birisi. Kaliteli insan ne yapsa güzel oluyor. Ağzınıza sağlık, devamını dilerim. Selamlar hocam.
Okadar açık ve net anlatmışsınız .mevcut sıkıntımı dile getirmissiniz.13sene önce eşimi kaybettim. ve aynen dediğiniz gibi bende şalterler attı resmen.hala toparliyamadim.tedavi kısa süreli tedavi gördüm. uzamış matem tanısı kondu..eski neşem yok.hayata dahil olamıyorum.cok nadir toparlanıyor um sonra tekrar dibe vuruyorum.😔
Bende annemi ve ablami kaybettim dediğiniz gibi hayata dahil olamıyorum sorunlu insanlara gıcık oluyorum arkadaş istemiyorum hep evdeyim hep yatakta yatiyorum boş geliyor hersey
Beyhan Bey; Psikoloji ilmini, terapi tedavisini çok değerli buluyorum. Büyüme evresinde yaşadığı travmalarla yüzleşen insan; eşine, evlatlarına, ailesine, çevresine nasıl davranması gerektiğini fark ediyor. Ebeveynleri ve onların ebeveynleri ile yüzleşip, daha affedici, merhametli oluyor. Ama son aşamada bu hissizleşme ile karşı karşıyayım. Sosyal medya, görsel ve yazılı medyadan empoze edilen yığınla kötü habere maruz kalmaktan devreleri kapattım sanırım. Ne haber izleyebiliyorum ne de o insanlara üzülebiliyorum. Umarım bunu da aşacağım. Söyledikleriniz, uslubunuz çok değerli. Arkadaki soba ve çaydanlık ayrıca umut veriyor. Sevgiler selamlar.
Günler belki de haftalardır ağlamayan ben videoyu izleyince ağlamaya başladım. Çünkü asıl sorunumun ne olduğunu anladım. 2020 yılında depresyon tanısı konmuştu bana ama ben tedavime devam etmedim, kendi kendime iyileştiğimi sanıyordum. Hissizliği iyileşmek sanmışımç Beynim beni acıdan korumak için hissizliği seçmiş. Mezuna kalan bir öğrenciyim hedefim çok büyük ama ders çalışamıyorum. Hedefime yine ulaşamamanın korkusu yüzünden derslerden kaçıyormuşum. Ve bunu umursamadığımı zannediyordum, meğer yine beynim beni bu hayal kırıklığının getireceği acıdan korumaya çalışıyormuş. Bunların farkına varmak çok ani oldu. Bu yüzden göz yaşlarına boğuldum sanırım. Birkaç ay önce psikiyatriye gitmiştim sadece odaklanma sorunu ve uykusuzluğum olduğunu söylemiştim. İlaç kullanmaya başladım. Ama sanırım geçti zannettiğim depresyonum geçmemiş. Daha fazla yardıma ihtiyacım var galiba. 2 yıldır kendi içimde boğuşuyorum. Neden böyleyim deyip duruyorum, bu sorumun cevabını verdiğiniz için teşekkür ederim.
Merhaba Beyhan Abi Güzel Insan ^^ Seni yıllardır takıp ediyorum ve ilk kez buraya dökeceğim içimi müsaadenle Abi... Aslında hassas ve duygusal insanlar videosunu izlemiştim ve bu videoyu izledim bugüne nasip oldu. Abi, Maalesef bir kaç zamandır unutkanlık başladı ve insanların söyledikleri hafızam da kalmıyor... Hatta en acımasız laflar bile... Ebeveynlerim iyi insanlar yalnız anlaşamıyoruz ben hayatım boyunca sırf tek erkek olduğum için hep baskı içinde büyüdüm mutlu zamanlar olmasına rağmen hep yalnızdım... Hatırlıyorum 8 yaşında bir arkadaşım vardı doğum günü hediyesi almadım diye evden reddetmişti beni... O gün korkmuştum yalnız kalmaktan içime attım ağlamıştım ve o Gün Yalnızlıkla tanıştım... Bugün geldi 31 yaş... Ama öyle Ailemin kendisi bana uyumlu değil... Gözlerinde Ruhsuzum... Şimdi Dünyalar tatlısı bir Eş adayım var yalnız korkuyorum... Baskı evinden baskı bir evlilik olacak diye...ben aslında müzik dinleyip ve şiir yazarak yalnızlığı kabul etmiş bireyim ve bazen duygusuz hissiz zamanlarım oluyor... Şimdi bir ikilemdeyim... Insan bazen öyle alışıyor ki Yalnızlığa, Yalnızlıktan başka onu kimse ne kabul edecek ne dinleyip onu sevecek hissine kapılıyor... Hep ailemle tartışmalar oluyor... Şimdi Babannem dedem hastalar dedemde zor bir durumda onlarla yaşadım en güzel günleri... Bazen dışardan bakarken hepsi bana genetik bir saçmalıktan başka birşey olmadığını hissettiriyor bu Aile bu hayat... Ne yerde ne gökte yurdum var sanki... Tarif edilmez bir çaresizlik... Kırmak üzmek istemiyorum kimseyi çünkü zaten ebeveynlerimde hasta onun için sustum bazen yazıyorum deftere.... Ama aidiyet duygum yok oluyor çünkü hep kırıcı oluyorlar Kardeşlerim bile ( 4 kız) ALLAH düşman başına bile vermesin bu imtihanı... Hala anne baba evindeyim ve odamda 4 duvar arasında kalp kırmayım diye herşeyi içime atıyorum hergün kimseye yük olmamak için... Bunu geçtim... Kafeste kapanmış bir kartal gibi hissediyorum... Maalesef ne Adam yerine koyuldum ne değer gördüm cesaretlensemde Ebeveynlerim sağolsun Kanatlarımı kesiyorlar... Şimdi Değer görsemde Görmüş olsamda anlamıyor ve hissedemiyorum çünkü o Samimiyete artık inanmıyorum... Hakikaten kendime bile anlayamıyorum artık...ben sadece özgürlük istedim mutlu olmak için onlarda mutluluğum için yuva kur diyorlar yalnız ben kendimden çoktan vazgeçtim... Kendimi bunca yıl katlandım... Ama korkutuyor insan ilişkileri... Yani bazen herşeyi yıkasım geliyor... Arafta kalmış bir Ruh gibi...Yani iki türlü Pişmanlık var önümde... Hangisini seçersem seçeyim hep Gözyaşı...Bu duruma bulunanlara geçmiş olsun... Allah Yardımcımız olsun.... Belki okunur okunmaz bilmem yalnız... Allah büyük... Bakallm zaman ne gösterecek... Sevgilerimle
Ben hissizleşmenin o kadar da kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum. Benim dışımda olan insanlar ve olaylarla ilgili hislerimi hiçbir zaman %100 yaşamıyorum ve bu durumdan çok memnunum sanırım. Çok sevinmiyorum, çok üzülmüyorum. Tüm olan olaylara hissizlik pencesinden bakabiliyorum ve bunun yerine ben kendi içime daha çok dönebiliyorum. Bu aslında bilindiği gibi bir çok spirituel öğretinin de esaslarından birisidir. Hisler dahil gerçeklikte olan biten her şey sıkışık bir trafikteki arabalara benzetilir. İnsanoğlu olarak da arabadan arabaya atlayacağımıza, yolun kenarına geçip tüm arabaları sadece "izlemek" gerekir denir. İzledikçe de olan olay ve kendin arasında sandığın gibi bir bağın olmadığını, asıl "sen" in başka bir sen olduğunu, o senin amacınınsa çok başka olduğunu anlatarak devam eder. Yani burada hissetmemiz gereken mutluluk ve üzüntüler de bize ait duygular olmayabilir. Bu duyguların altında yatan sebepler genelde yoksunluk, toplumsal statü gibi ilkel ve bencil duygular da olabiliyor. Topluma ait duygular yani. Dolayısıyla bu duyguları yaşamak mı lazım, yaşamamak mı lazım, yoksa ne ölçüde, ne yöntemle yaşamak lazım bence daha çok tartışılmalı. Ama ben kendi adıma bunu depresyon olarak tanımlamıyorum. aksine olması gereken bir içe dönüş, arınma olarak görüyorum. Sosyal özellikleriniz kaybolmadığı sürece bence bunda bir sıkıntı yok. Depresyon çok daha kontrolsüz bir kayboluştur. Bu anlamda duygusuzluk = depresyon değildir yani. Depresyondan çıkmak için hocam çok güzel tavsiyeler vermiş spor vb. bunlar sizi confort zone dan çıkartır, nefes alıp verişinizi ve metabolik çalışmanızı, düşüncelerini ve nihayetinde hayatınızı değiştirir. Özetle, hiçbir şey hissetmemek, her şeyi hissetmekten daha iyi bir şey de olabilir sizin kafanızdaki inandığınız tanıma göre. Belki de ihtiyacımız o dinginliktir. Zen, hiçbir şey ile kavga etmeyin der. Hiçbir şey ile. Depresyon, hissizlik, hislilik, acı, endişe, değersizlik, toxic çocukluk anıları, insanlar, kendiniz.. Dönüştürün der bunları. Akışını keşfedip neye dönüştüğünü görün der. sözlerimi hocama büyük sevgi ve saygımı yineleyerek noktalıyorum.
Beyhan hocam merhaba, videolarınızı takdirle izliyorum. Siz bu vatanın yetiştirdiği ve meyvesini layıkıyla aldığı nadide şahsiyetlerden birisiniz. 6 martta sizinle buluşmak ve fırsatımız olursa sohbet etmeyi canı gönülden isterim. Selamlar. Omer AKKARA
Tam da anlattığı şeyleri birebir yaşıyorum sebebini biliyorum çözmek için uğraşıyorum birkaç senedir bu böyle hissizsin, hissetmiyorsun unutmuşsun duyguları dışarıdan görenler vurdumduymaz rahat kafaya takmayan soğuk biri gibi görse de aslında öyle değilsin çocuk gibi üzülebilir ağlayabilir birisin ama artık öyle değil susarsın konuşmazsın keyif almazsın enerjin yoktur adeta. Bunun bir sebebi var ama hasıraltı etsen de iyi bilirsin ne olduğunu önerim:İçinde yatan bu sorunu bir an önce çözmeye çalışmak, yüzleşmek.
Bunlar bende de yasandi ve ben bu hissleri yendim.Nasil yenidim Ibadetle ALLAHdan gonul ferahliqi istedim yardim istedim cok Sukurler olsun ben zafer kazandim 2 cu olarak kendinizi mutlu tutun daima INSALLAHKI her bir sey iyi olacak.🤲
Ciddi şekilde 5-6 kişi tarafından 1 yıla yakın pisikolojik baskılama, uğradığım zamanın sonunda bu hale gelmiştim. 5 yıl geçti üzerinden o insanlardan kurtuldum ve gün geçtikçe rahatladım. Ama o hissizlik duygusu gerçekten çok kötü birşeydi... hatta elim yansa hissetmez hale gelmiştim. Bazı ilaçlarda vermişlerdi onlarında bu tip etkileri varmış. Allah kurtardı diyorum. Çünkü çok güvendiğim insanlardı. 7 - 24 beraber olduğum ve kendilerine inandığım bu insanların yaptıklarına hala inanamıyorum. Sizin videolarınız ve kitaplarınız çok iyi geldi. Her daim duamdasınız. Allah razı olsun sizden ve sizi bu kadar güzel yetiştiren herkezden. Keşke size ulaşabilsem ve bu yaşadıklarımı sizin o güzel bakış açınızla tamaman geride bıraka bilsem. Kendinize iyi bakın güzel insan Beyhan bey...⚘
Videolarınız arasında bu videoyu arıyordum. Kendimi bir süredir boş ve uyanamadığım bir ruyada gibi hissediyorum. İyi ya da kötü hissetmiyorum. Yapmaktan zevk aldığım ya da yapmak istediğim hiç bir şey yok. Uyumak, yemek yemek ya da yapmam gereken şeyleri sadece yapılması gerektiği icin hiç bir duygu hissetmeden yapıyorum. Ve en kötüsü de bir ay sonra kpss sınavım var 1 senedir çalışıyorum ama şu son 4 haftadir çalıştığım her şeyi unutmuş gibi hissediyorum. Sanki bir gün uyandım ve duygularım, düşüncelerim, hislerim, öğrendiğim şeyler, yaşama hevesim, bir şeyler uğruna yaşama hissiyatım elimden alınmış gibi hissediyorum. Kendime gelmek için ne yaparsam yapayım uyanamıyor gibiyim. Kocaman bir boşlukta amaçsızca süzülüyorum sanki. Depresyon desem değil gibi. Daha önce depresyon yaşadım. Ama şu an ağlayacak kadar bile duygum yok. Korkunç bir hissiyat içindeyim. Diğer insanlara bakıyorum ve "nasıl normal yaşıyorlar?" diye soruyorum. Normal yaşam nasıl oluyordu unuttum. Hiç bir derdime dertlenmiyorum ya da güzel şeylere sevinmiyorum. Ne yaşadığımı bile bilmiyorum ki çözüm üreteyim.
Merhaba , umarım şuan biraz daha iyisinizdir ve bu bahsettiğiniz sorunun bir gün geçeceğine inanıyorum hem kendim için hem de buradaki insanlar için de ve sınavınızın iyi geçeceğini düşünüyorum, kendinize haksızlık etmeyin ve negatif düşünceleri olabildiğince uzaklaştırın , demesi yapmasından kolay biliyorum ama yine de bol şans diliyorum
Saygılar hocam gene mükemmel bir yorum beni ilgilendiren bölümlerde var 17 yıllık bir OKB liyim sağlık takıntısı kendimi kontrol etme takıntısı gerçekten zor zor zor bir durum belli bir zamandan sonra doğal olarak herkes senden soğuyor ailen dahi bir başına OKB uğraş dur piskolojik rahatsızlık gerçekten zor biri sana iltifat etmiş seni sevmiş hiç bir umudun yok sanki başka bir boyuttasın
Uzun yıllar bizlere kadın olduğun için hep surat asma ız öğütlendi. Ve öyle yapınca etrafındakileri memnun etmiş oldun. Birkaç yıl önce hayata hiç gülümsemediğimi fark ettim. Çok çabuk gülebiliyor Ken, gülmemek nasıl bir duyguydu bunu yaşadım. Hep kaygı dolu bir yaşamın içinde buldum kendimi. Rahat olmayı anlayamıyorum. Yaşadıklarım tam olarak aynı değilsede hayatın insanı nasıl yönlendiği kısmında birifadeler. Yinede nefes alıp veriyorsan, herzaman yapacak çok şey var demektir.
Bende çocuklupumdan beri Bi sürü kötü olaylar yaşadım ve şimdi bu videoyu izledim farkettim.Allah ın yardımıyla Ben farkında olmadan kendi kendimi tedavi etmişim ama hala içimde iyileştiremediğim çok yanım var. Hala uğraşıyorum İnş birgün iyileşirim
Saygı Değer Administer Ve Mentörümüz Beyhan Hocam şahsen hayatta olaylar karşısında hissiz ve istemsizce kala kaldığımız durumlar muhakki oluyo tabii bu durumların aslında altın yaşadığı yalnış ve kötü hadiselerin bilinçteki izleri ve farklı bakış açılarıyla hatalı değerlendirmelerde işin içünde hatrı sayılır etkili... Şimdiden Emeğinize Sağlık Her Daim Başarılı Öğretici Ve Farkkındalık katan içerikli yapımların canı gönülden devamını dilerim...
Sayğıdeyer Trolümüz Mehmet Bey şahsen bendeniz neo-seküler sosyolojik yaklaşımların insan bilincinde tezahür eden statik yapıların analizinde faideli olmalıdır.
Sosyal medyada çok şey paylaşmak, faydalı olma (sağlık,kariyer,aşk,milli ve insani konular) isteği ve nihayetinde yorulmuşluk hissi. Sanırım bağımlıyım nasıl kurtulabilirim. Etki tepki ( beğeni, yorum, paylaşım) gibi geri beslemelerde yok… Sanırım uzaklaşmam ve paylaşımlara ara vermeliyim. Değersizlik hissi kötü hissettiriyor.
Allah yardımcımız olsun hiçbirşey hisetmiyorum ne bir hedefim ne hayalim nede zevk aldığım bisey var sadece ailem icin yaşıyorum bu öyle bir durum ki hergün ölüyorum birde başkaları gülünce oyle bir kıskanıyorum ki keske benimde sadeve para gibi olsa ama yok ben yokum
Duygusal uyuşmamı yoksa hissizlik mi bu bilmiyorum. Bazen öyle bir an oluyor ki o olaya hangi duygu ile tepki vermeliyim bilmiyorum. Öyle zamanlarda insanları gözlemleyip kaydediyorum ve bir daha yaşandığında öyle tepki veriyorum. Ama çoğu zaman attığım kahkahayı bile kalbimde hissetmiyorum. Çünkü o kahkaha bana ait değil gibi. Sadece yapmam gerekeni yapıyormuşum gibi. Çocukken böyle değildi sanki ama özellikle liseden sonra yoğunlaştı. Şimdi 29 yaşındayım hala öyle. Kalbimden hissetmenin yollarını arıyorum. Ve sadece çocuklarlayken bunu hissettiğimi fark ettim. Onlar gerçekten kalbime dokunuyorlar.
Çok teşekkürler. Dünyanın en rahatlatıcı insanı olabilirsiniz. 1 senedir kpss sınavına hazırlanıyorum ve hazırlanırken cok büyük bir stres içindeydim. Yapmam lazım, kazanmam lazım, aileme maddi açıdan destek olmak için bu sınav benim en büyük şansım diye kendimi zorluyordum. Sonra yavaş yavaş çalışmayı bıraktım konuları bir kaç defa tekrar ettikten sonra ve en son lisans sınavı günü hocaların sınavın ne kadar zor olduğunu değerlendirdikleri videoları izlerken sanırım bende bir şeyler koptu. Bu kadar çalışmam boşa gidecek çünkü önlisans sınavı da lisans seviyesinde zor olacaktır ve ben yeterince başarılı değilim. Çok teşekkürler bu video sayesinde en azından yaşadığım şeyin ne olduğunu öğrendim ve bana iyi geldi. Çünkü yaşadığım şeyin ne olduğunu bile bilmemek çok zordu. Depremi yaşadım, maddi olarak ailem zorluk ve sürekli kaos içinde. Senelerce başarısız bir çok sınav denemesi geçirdim ve artık "ne önemi var ki" diyerek yaşamaya başladım. Zamanında sizi dinleyerek aldatıldığım için yaşadığım o berbat histen kurtulmuştum ve bu konuda da tahmin ettiğim gibi bana yardımı olacak çok şey söylediniz. İyi ki bu videoları yapıyorsunuz.
Geçen gün annem vefat etti ve hiçbir şey hissetmedim. Sanki öyle biri hiç yokmuş gibi. Rüyalarımda üzülebiliyorum, acı çekebiliyorum, aşık olabiliyorum ama gerçek hayatta hiçbir şey yok.
anlatımınız ve bize tuttuğunuz ayna o kadar etkili ki… ben de 5 seansdır psikoloğa başvuruyorum. 2 gün sonra yine seansım var ve hocamla bu konuyu konuşacağım. sağ olun beyhan hocam iyi ki varsınız(:
Iki saat once teyzemi kaybettik,annem kafayi yedi hic beklemiyorduk her sey birden bire oldu. Annem agladi aagladi ve ben sustum bombos yuzune,duvara,haliya baktim. garipti bir parcasi degildim gibi artik birseylerin.
Hocam benim yaşadığım şeyler artık ağır geliyo galiba içimde tutamıyorum. Abim ve kuzenim cocukken bana taciz edip sakın annene babana söyleme diyorlardı.. En sonunda abimi söyleyebildim sadece babama ama üstü kapalı kapalı bir sekilde, onun yaralarını kendi kendime tamir etmeye calışırken 15 16 lı yaslarımda annemin babamı aldattığını öğrendim , üstelik aldattığı adamların birisi komşumuz, diğeri de kardeşimin ilkokul öğretmeniydi. Kimseye söyleyemedim. Kardeşim kötü yola düşmeye,hatta kendisine zarar bile vermeye meyilli bir çocuk ailede ki tek sevdiği kişi de annem.Benim de ailede tek sevdiğim kişi kardeşim.O yüzden üzülmesini kırılmasını istemedim.Kendine bisey yaparsa sebebi olmuş olurum. Yine aynı yaşlarda, önce insanlara olan güvenimi sonra da kadınlara olan ilgimi kaybettim zaten yeni yeni kendimi keşfetmeye basladığım dönemlerde eşcinsel iliskilerim olmaya başladı ve kadınlara ilgim alakam sıfır konumunda. Babamı da hiç sevmiyorum. Sürekli bir eleştiriyor beni, ama sürekli elimi neye atsam konuşuyor, "o fişi düzgün tak, prizden tutta cek, namazını kıl ,adam mısın, adam olmadıklar vs vs." o yüzden artık odamdan dışarı çıkmıyorum.. Özgüvenim de sıfır sıfır sıfır.. birisiyle konuşurken heyecanlanıyorum, anlatmak istediğim şeyi anlatamıyorum... intahar etmeyi cok istiyorum ölmeyi , yok olmayı ama beceremezsem diye korkuyorum. Çünkü bu seferde "dikkat çekmeye çalışıyorsun" diyecekler biliyorum.Beni hiç kimse sevmiyor. Arkadaş ortamım sıfıra yaklaştı. Mühendisim ben. İşten çıkınca bir an önce eve gidip yatıp uyumak istiyorum... Tüm bunlar etrafımda olurken bir de evdekiler "Sen çocukken daha mutlu bir cocuktun, sonradan sana ne oldu ? " diye soruyorlar..Ne tuhaf deģil mi beni bu hale getirenler sonradan bunun nedenini soruyorlar.. Halbuki ben onlara bu olayları yaşarken o kadar cok dedim ki beni psikoloğa götürün,sorunlarım var diye... Götürmediler.. Şimdi de hayatımda kocaman bir belirsizlikle yaşıyorum... kocaman bir soru işareti ve altında oturan ben... Ben kimim ne hissediyorum ne yapıyorum ne yapmak istiyorum bilmiyorum.Tek bildiğim herseyin bir an önce bitmesi... Etrafıma olan bakışlarım bile o kadar boş ve o kadar flu ki, çevremde "sen niye böyle mutsuz duruyosun diyenler cok fazla". Ne yapmam lazım bana birisi yardım etsin lütfen.
Vedat kardeşim yaşadıklarınızı yaşayan milyonlarca insan var dünyada. Size yapılanların ayıbı kendilerine. Eşcinsel olmak ayıp değil. Benim eşcinsel arkadaşlarım var ve onları çok seviyorum. Annenizin babanızı aldatması onu ilgilendirir. Bunlar toplumsal ön yargılar. Vardır bir problemi... zevk için de yapmış olabilir, bu da onun problemi. Ağabeyiniz ve kuzeniniz küçükken tacizde bulunmuşlar. Bu sizin suçunuz değil. Bu da onların suçu! Siz, bütün bu yaşadığınız problemlerin dışında başka özellikleri olan bir bireysiniz. Bunlara konsantre olun. Bu olayların sizin arzu ve seçiminiz dışında geliştiğine inanın ve artık düşünmeyin. En büyük acıları, bize en yakın olanlardan görüyoruz genellikle. Ama hayat bizim ve bu insanlar olmadan da gayet iyi devam edilebilir. Bu sizin elinizde. Kimseye hesap vermek zorunda değilsiniz. Mutlu insanlarla birlikte olmaya çalışın. Hayvan besleyin. Çok güzel kitaplar var, onları okuyun. Geçmiş, geçmişte kalsın, kendinizi sevin ve ileriye bakın derim ben....iyilikler, güzellikler diliyorum size. Hoşçakalın. 🙏😊💛💙💜💚❤
Uzuldugumuz durumlar aldığımız kötü haberler o kadar fazla ki hissiz olmak hediye gibi geliyo . Çünkü zaten çok az olarak yaşadığın mutluluk duygusunu hiç yasamassak bı eksiklik duyulmucakmis gibi oluyo.
Beyhan bey içimdeki boşluk hissine anlam edemedim zamanlar çok olmuştur ara ara yardım alıyor düzenli ilaç kullandığım halde etrafımdaki olum hastalıklara karşı duyusuzcok doğal birseymismis gibi hissetmek inanın beni korkutmaya başlamıştı ki Hızır gibi yetistiniz tekrar teşekkür ediyor sağlıklı bir ömür diliyorum
Eskiden en ufak şeylerde bile mutlu olabiliyorken şuan hiçbir şey hissetmiyorum sanki bir rüyadaymışım gibi zaman su gibi akıp gidiyor uyu sabah kalk okula git boş boş otur eve gel akşama kadar internette gezin sonra tekrar uyku sonsuz bir döngü gibi
Bence bütün sebeb bu hayatda güçlü görünmek ve kimseye muhtaç olmadan hayat kalma duygusundan kaynaklı egerki kimsesizsen bu pisikolojiden kaçamazsınız
@ boşluk güzeldir . Oraya muhtemelen herşeyi koydun şimdiye kadar . Alkol belki sigara belki başka insanlar ki genelde başka insanlar . Kendini koy oraya uç orda süzül doya doya . O boşluk ta senin kimse durmaz orda . Senin olan şey de seni boğmaz
Ben Tatilsiz 12 saat kuryelik yapıyorum 2 saatimide e ticaret işime ayırıyorum artık duygularımın yok olduğunu hissetmeye başladım herşeye mantıksal bakıp duygularımı hiçe sayıyorum disiplinden asla ödün vermeden başarmam gereken hedefe yürüyorum zihnimde hep en iyisi olmak var kendime asla acımam ama geriye dönüp baktığımda hiç yaşanmadan geçen 6 yıl gördüm kaybolan hobilerim yaşlanan ben.Beyhan beyin dediğinin tersini yaptım ben duygularımı yok saydım gerçektende yok oldular
Bu kadar çok çalışmak tükenmişlik sendurumu yaratır ve sizdede olmuş bu kadar çok çalışmak bedeniniz ve zihniniz sizi ikaz ediyor bir dur diyor hiç bir şey yapmasanız bile ara sıra bir hafta çalışmayın zihninizi dinlendirin ilerleyen yaşlarınızda durum daha kötüye gider tecrübeme göre konuşuyorum Babam rahmetli derdiki bak Almanlara bak makinaları bile dinlendirirler biz insanız bu kadar çok çalışmak yat uyu kalk çalış nereye kadar hatırlarmısınız Büyük adada payton sürücüsü merhametsizler atları her gün çok koştururlardı hayvanlar yorgunluktan çatlar yere çöker ölürlerdi ne hayvanlar nede insanlar bu hızlı tempoya dayanamazlar Allah diyorki ben sana bu canı helak edesin diye vermedim size akıl veriyorum ama aynı hatayı yaptım çok çalıştım çokta iyi kazandım ama çokta şuursuzca yardım etmek gerekenlere yardım ettim yalnız iki çocuk büyüttüm şimdi keşke kendime zaman ayırsaydım diyorum yaşayan ölüye döndüm bilmem belki yaşanmış bir tecrübeyi durur bir düşünürsünüz sizi kendime benzettiğim için yazdım siz her şeyden çok değerlisiniz gülmeyi eğlenmeyi hakediyorsunuz siz bir robot değilsiniz kendinize iyi bakın siz size lazımsınız
Ani ölüm,iflas,en güvendiğin insanın gerçekliğiyle yüzleşme,yalanlar,yine ani bir ölüm,yine, kaygı....Sanırım bunlarla savaşta uyuştum. Ama rol yapıyorum çünkü o güzel duyguları da yaşadım.İcimde ise boşluk.Beni dinledim.❤️
Son aylarda mücadele edecek ruhumu kaybetmiş gibi, sanki bir daha asla eskisi kadar güçlü olamayacak gibi hissediyorum. Ne olursa olsun bu hayatta savaşmak gerekir, bu video biraz huzur verdi eyvallah hoca eyvallah
18 yasindayim ama 12 yasimdan bu yana bir cok sevdigimi trafik kazasinda kaybettim. Deprem atlattim orda da sevdiklerimi kaybettim. Ve butun bunlar olurken ben tek bir gözyaşı bile dökmedim. Tıpkı videoda denilen gibi hepsi bir ruyaymis gibi geldi. Düzelmek icin eski seni hatırlayabilirsin dedi ama ben o kdar uzun suredir böyleyim ki... Ağlamayı cok isterdim aglayabilmeyi. Katherine Mansfield'in bir sozu var: "Geçmişi düşünüp ağlayacak vakti yoktur onun. İyi ki!.. Çünkü baştan başlasa,bir kerecik ağlasa bir daha sonu gelmez gözyaşlarınin. Dünyada rahatça bu kdar gözyaşı dökebilecegi bir yer de yoktur üstelik." Ben tam olarak bu sözüm
Hissizleşmek kadar kötü bir şey yok. Tüm duyguları bilirsin fakat hiçbir şey hissedemezsin. En kötüsü de diğerleri seni umursamaz sanıyor.
5 yildir yasiyorum bu durumu, O yuzden hayatimda hic dogru duzgun kadar alamiyorun, cunku ne hissettigimi bilmiyorum. Onu gectim yanimdajimer ne arkadasim ne de dusmanim arkadas ne ise yarar dusman nedir bilmiyorum. Yani hissedemiyorum. Rol yapiyorum sadece esprimere gulerken bile rol geregi guluyorum
@@katherinelxl3471 Son 5 yıldır böyleyse bir uzmana görünüp duygusal destek alman faydalı olabilir.
O kadae haklısın ki…
@@katherinelxl3471 yemin ederim aynıbem sanki kimliğini kaybetmiş gibisin gülerken bile içten farklı birşey gelir gülmen bile kesilir umarım daha iyi oluruz
Sanırım oraya doğru gidiyorum
anlamıyorlar, nazlanıyorum sanıyorlar. oysa hiçbir şey istemiyor içim.
Oğuz Atay
İki hissetmeyen insan bir olursa sonuç değişir mi
“Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.”
(Yabancı- Albert Camus)
Allah kolaylık versin 😢
😢😔
Albert camusun yabancı eserinden alıntı mi
Aynen. Bu kitaptaki cümleyi hatırladım
Kitabın ilk sözü, beni çok etkilememişti
aglamak istersin aglayamazsin cunku artik hissizlesmissindir...
ayn
@Sümeyye Korkmaz knk hiç gelme yeminlen çok kötü birşey
@Sümeyye Korkmaz knk ruhum yok oluyor artık
@Sümeyye Korkmaz knk hayatı ciddiye alma bak vala ciddiyim gül eğlen mutlu hisset
@Sümeyye Korkmaz knk eğer hissizleşirsen hayatın bitter öylr deyim sana yaşayan öl* olursun aynı benim gibi ;(
3 senedir depersonalizasyon yaşıyorum. Hissizleşme de diyebilirim. Gittiğim psikologlar çare bulamadı. Birkaç ay önce psikiyatriste gittim ve majör depresyon tanısı koydu. İlaç kullanmaya başladım. Artık duygularımın geri geleceğine olan inancım kalmadı. Sadece ölü gibi yaşıyorum. Buna değindiğiniz için sağ olun Beyhan Bey.
bunu ben de yaşadım çok zor bir his kafayı yiyecek gibi hissediyor insan her şey gerçekdışı geliyor çok çaresiz bir durum gibi kimse de anlamıyor ama inancını yitirme hep böyle değildin ve olmayacaksın bir gün geçecek ve o hissi hatırlamayacaksın umarım en kısa zamanda eski haline dönersin seni çok iyi anlıyorum :)
@@rhearebe8 cok guzel yazmissiniz. Krishnamurti, Osho, Mustafa Karnaz kitaplarini tavsiye ederim. Ayrica sufizm kitaplarini. Ruhumuzu doyurmadikca bu bosluk hic bitmez 🧡🧡
@@rhearebe8 Bundan kurtulanları görmek biraz daha umutlandırıyor beni. Şimdilik uzak olsa da umarım dediğin gibi olur🤍
@@aslhanoner7692 Derealizasyon ve Depersonalizasyon bir sonuc belirtisidir. Ortaya cikmasini saglayan sebepleri arastirip (cogu zaman psikolog eşliğinde) ve onlar üzerinde calismak, sorunu ortadan kaldırır. Yani kökünden çözmek gerekiyor.
@@mr.s.1324 Psikolog maalesef çözüm olmadı. Depersonalizasyon ve derealizasyon çok bilinen bir şey değil. En sonunda bir psikiyatriste gittim zaten. O da majör depresyon tanısı koydu. Bunun altında yatan sorunlarla beraber yaşayınca (aile) çözmesi de zor oluyor zaten.
Açıkçası sizi dinledikçe ne kadar psikolojik sorunu yaşayıp kendi kendime üstesinden geldiğimi anladım bana kendimi güçlü ve iyi hissettirdiğini için teşekkür ederim 🙂 iyi ki varsınız
Öldürmeyen acılar tuhaflaştırır.
Her şeye hislenen iyi kalpli, iyi niyetli insanlardık, bizi ve duygularımızı incitenler utansın. Bahar kelebeği gibiydik, külçeye çevirdiler. Hissiz, sessiz kaldık😔
keşke hissedebilsem artık. Normal insan gibi duyguları yaşamayı özledim.
Nasıl hissizleşirim?
Kendi isteğiyle bu kuyuya düşen birini görmedim hiç. Genelde ya travmatik bir olay yaşayanlar ya da nihilizme düşenlerde falan oluyor.
@@Mynameisalisa_0böyle birşey mümkün değil nur. en fazla beynini biraz kandırırsın ama günün sonunda yine aynı ayarlara döner o beyin
@@neverendingnightmare2570ben kendi isteğimle düştüm
@atabanez Aynı mısınız
Vay be. Sürekli eski kendimi özlüyorum diyip duruyorum. Hiçbir şey hissetmiyorum çünkü. Ne sevinç ne üzüntü. Sadece hüzün ve boşluk.
Ben de eski neşeli, sosyal hallerimi özlüyorum. Başka birini düşünüyor gibi oluyorum. Artık ben o eski ben değilim bilmiyorum nereye gitti?? Sadece çok ama çok yorgunum. Sevşnmek için bile enerjim yok. Üzülmek için olduğu gibi.....bazen hayat silindir gibi geçiyor üstümüzden. Maalesef...😒😞
Gerçekten samimiyetiniz,faydalı olmak için ugrasiniz öyle güneş gibi parlıyor ki Allah yedi ceddinizden razı olsun Beyhan bey ..
Duygusal uyuşmayı yaşıyorum. Öyle bir haldeyim ki bu durumdan çıkmak isteyecek kadar bile dermanım yok. Hevesim yok. Dediğiniz gibi ölü taklidi yapıyorum bende. Hem birileri beni görsün, derdimi anlasın istiyorum hem de çok uzaklara kaçıp gitmek. İntiharın eşiğinde hissediyorum hep kendimi. Bir uçurumun dibinde... Aylardır bulunmayı bekliyorum. Sessizce bir köşede. Öyle yalnız hissediyorum ki kendime bile yetemiyorum artık. Kendime yabancılaşmışım. Bana neler oluyor cidden bilmiyorum ama hiç iyi değilim. Bundan eminim.
@@sirius.1 artık akışına bıraktım. Daha iyi gibiyim. Teşekkür ederim sorduğunuz için. İnsan alışıyor zamanla her şeye.. Hayat kısa nasıl olsa insan bir anlık. Her şey geçici emin olun.
Çok geçmiş olsun,Bunlar normaldir insan zamanla alisiyor hic birsey de ne sevinç ne heycan nede mutluluk hissi diye bir his yok dünyayi size verseler sevinç yok his yok ama yinede insan zamanla alisiyor herseye etrafinizda insanlar Civil Civil dolu olsada yinede yalnizmis gibi hissediyor insan kendini gecmisteki güzellikleri sevinci mutlulugu güzel anilari düsünmeyin artik düsündükce bana ne oluyor diye düsüncelerle kendinize sagliginiza daha çok zarar verirsiniz bu yüzden sizin icin yeni bir yasam sanki yeniden dogmus gibi alismaniz gerekir hayata güzel bakin gülücükler saçin hiç bir duygu olmasa bile varmis gibi davranin.insanlara belli etmeyin durumunuzu arkadaslariniza cevrenizdekilerine anlatmayin çünki onlar anlayamazlar,tekrardan çok geçmiş olsun.
Bende öyleyim ama artık alıştım böyle saatlerce tek başıma oturuyorum sessiz sakince gürültü den gereksiz konusanlardan ve sesten nefret ediyorum.
@@meltemtemur9041nasil oldun
Okudukça kendimi okuyorum sanki bunca yıl bu haldeyim
2018 yılında, yani ben 14 yaşındayken, hayatımda çok fazla kötü şey yaşadım. aklınıza gelebilecek birçok problem üst üste yığılmıştı. aile içi fiziksel ve psikolojik şiddet, sınav stresi, özgüvensizliğin çok ötesinde bir değersizlik hissi ve daha sayamadığım birçok şey... kısacası her gün ağlamakla ve kendime lanet etmekle geçen koca bir yıldı. küçücüktüm ve kafamdan çok fazla kötü düşünce geçiyordu. yaşıma göre fazla düşünmenin verdiği etkiyle her şeyden çok fazla uzaklaşmıştım. kafamdan sürekli intih4r düşünceleri geçerdi. aileme psikolojik destek almak istediğimi söyleyecek kadar bile rahat bir hayatım olmadığı için kendi kendime o koca seneyi gözyaşları ve taşımaktan yorulduğum kanayan bir kalp ile bitirdim. sonrasında ailem artık kavga etmemeye başladı, hala mutsuzuz ama artık şiddet yok. o sene çok iyi dereceyle sınav kazandım. biraz dış görünüşüm değişti haliyle, kendimden daha az utanıyordum. ama bunun gibi gelişmelerin hiçbiri beni etkilememeye başlamıştı. öyle ki her gün saatlerce ağlayan ben bir damla gözyaşı dökemez, hiçbir şeye sevinemez, sinirlenemez, şaşıramaz, heyecanlanamaz olmuştum. 2018 yılından beri yani yaklaşık 3 buçuk senedir bu böyle devam ediyor. şimdi 18 yaşındayım, belki yolun başındasın düzelirsin diye düşünenler vardır ama bilmiyorum. bu üç yılda hiçbir gelişme olmadı. yalnızca artık öfkelenebiliyorum, o kadar. bu durum beni her geçen gün daha da yoruyor. hayattan beklentilerimin de anlamsızlaşmasına sebep oluyor çünkü hedeflerimi tamamlamak ya da yeni bir şeyler yapmak bende hiçbir duyguyu uyandıramadığı için koca bir hiçliğe dönüşüyor. umarım böyle durumda olan herkes bir gün doyasıya kahkahalar ve içten ağlamalara tekrar kavuşabilir.
19 yaşındayım ve aynı duyguları paylaşıyoruz
19 yaşındayım ve yaşadıklarını harfi harfiyen yaşadım. Ama şunu fark ettim aile içi şiddet hepsinden ağır basıyor. Diğer sorunlar bir şekilde geçiyor, geçmese de çok fazla aciliyeti olmayabilir ama aile; kan bağın olan kişilerle beraber yaşadığın bir grup insan, bu yüzden aile temelinde sana iyi bir geçmiş(çocukluk, yaşam, konfor vs) sunmamışsa ilerisi zaten neredeyse hep kötü gidiyor.
2009'dan buraya. Ümitsiz kalma istisnayım galiba
10 milyon dolar para çıksa bi yerden. Artık zenginsin her istediğini yaparsın. Bunun hayali heyecanlandırıyor mu?
Gençler lütfen şunu unutmayın hayata sadece bir kere geliyorsunuz inancınızı bilmiyorum imkanlarınizi da fakat elinizde telefonlar ve internet var ben son zamanlarda yogaya başladim ve gerçekten çok iyi geldi siz de spor yapın inancınız varsa ona sarılıp ibadet edin ama asla kendinizi yalnız bırakmayın ben psikoloğo da gittim ama sadece durum tespiti yaptı ben yine harekete geçip kendimi mutlu edecek şeyleri kendim bulmaya çalışıyorum mutluluğunuzu başkalarının mutluluğuna onayına sevgisine bağlamayın önemli olan sizin önce kendinizi sonra da hayatı sevmeniz yaşadıklarınızi değiştiremezsiniz fakat bundan sonra o kötü duygu ve yaşanmışlıklarin yüküyle öfke ve nefretle yola devam etmeyi siz seçiyorsunuz oysa affetmek bundan sonrasına odaklanmak size umut ve mutluluk kapılarını aralayacaktir hayat ışığınızın yolunuzu aydınlatmasi dileğiyle sevgi ve huzur diliyorum sizlere ❤️
Insanlara bu şekilde nasıl bir problem içinde olduklarını göstermeniz ve bunları kendi kendilerine çözme imkanları olduğunu anlatmanız kadar saygıdeğer başka birşey olamaz sizi taktir ediyorum,
Saygılar,.
Bu video o kadar iyi geldi ki ..İnsanın bir anlayanı olması çok güzel iyiki varsınız hocam 🍁
Hocam okadar güzel anlatıyorsunuz ki, umarım birilerinin hayatına olumlu yönden dokunuyorsunuzdur.
Ah Beyhan bey o kadar haklısınız ki.. yıllardır bu durumdayım. Bundan çıkmak bir şeyler hissetmek çok istiyorum. Hiçbir şey hissedememek çok can sıkıcı terk ediliyorsun bomboşsun, terk ediyorsun bomboş. Sevdiklerim ağlasa bile kayıtsızım, ailem umursamazsın diyor. Çok uğraşıyorum oysa ama hiçbir şey bana yaşadığımı hissettirmiyor
@@ozlemasl8671 beyin senin dusundugun gibi çalışmıyor.
Şimdi nasılsın
Hissisleştiğimi şuan fark etmemle eskileri düşünmem bir oldu birazda olsa yüzümü güldürmesi. :) Teşekkürler hocam ağzınıza sağlık
Hiçbir şey hissetmeyecek kadar çok şey hissettim.
Ne güzel yazmışsınız...
Böyle olmak isteriz ama böylede hayatın anlamı kalmaz, insan hissedebildiği kadar insandır.Bu sorunu yaşayan herkese Rabbim acil şifalar versin.
@pilotbold her ikiside
@pilotbold bi duyguyu yaşamazsan nasıl hissettirebilirsin hissetmediğin duyguyu hissettiremezsin
Aminn
Günümüz öyle bir hâl aldı ki, sürekli diken üstündeymişsin gibi bir hâl içindeyim. Çocuklar da böyle hissettiklerini söylüyor.
18 yaşındayım ve Beyhan hocanın kanalda ele aldığı sorunların %90’ı bende var. Hepsine de ailem neden oldu. Yoksa bu yaşta bu kadar psikolojik sorunlarım olmazdı.
Ben de sürekli ailemi suçluyorum
Aileyi suçlama sebebimiz hayatımızın önemli bir kısmını ailemizle geçirmiş olmamız ve bende ister istemez ailemi suçluyorum
Ne mutlu ki farkindaliginiz yuksek sorunun farkindasiniz. Sorunun ailem oldugunu 45 yasimda farkettim. Onlarin dediklerine onem vermemeye basladigimdan beri uykusuzlugum asabiyetim hepsi azaldi. 45 yasina kadar hircinligim yuzunden kuramadigim arkadasliklara uzuluyorum simdi.
@@tornadolibero6858 çok kötü olmuş o yaşa kadar ne tavsiye edersin peki aileden uzaklaşmak konusunda
Önüne örülen duvarin önünde ağlamak yerine onu kırmak yıkmak için çabala.
Tamda bu durumda olduğumuzu bilip bu videoyu hazırlayan güzel bir can, derde derman Beyhan hocam 👍🏽
Hep hayalimdir, birgün hiç var olmamış gibi yok olmak...
😢😔
Zaten öyle olacak. Ölünce max 3 gün hatırlarlar, sonraysa dışarıda nasıl bi köpek ezilir mesela, ayy yazık derler bırakırlar onu orada, ne duygular kalır ne köpeğin bedeni.
@@eslemnuraydn3424 nasılsın
Ben de merak ediyorum hiç varolmamış insanlar varolmadıkları için mutlu mudurlar?
@@primavera11911neden olmasın var olmamaları onlar için büyük bir şans
Psikiyatriste ilk gittiğimde bana orta düzey depresyon teşhisi koymuştu. Şu anda yaklaşık üç haftadır spor yapıyorum, ev işleri, arada bir dükkanımıza gidip yardım ediyorum, ders çalışıyorum (kpss için), ve ayriyeten dışarıda da yürüyüşe devam ediyorum. Doktorumun önerdiği tedavi biçimini aksatmadan devam ettiğim için, kendimi gayet iyi hissediyorum :) mutluyum şükürler olsun, daha çok teşekkür ediyorum hayata, insanlara, bakış açım değişti ve spor özellikle bu anlamda baya faydalı oldu. Herkese tavsiye ederim... Bu tarz videolar izleyin, hayatınıza uyarlayın, ve hiç bir zaman ümidinizi kaybetmeyin, ve zamanında yapılması gerekenleri yapın. Geç kalmadan. :) 💓 Beyhan hocam size çok teşekkür ederim, bizleri böyle faydalı bilgiler ile donattığınız için ve hayatımıza dokunduğunuz için. İyi ki varsınız sizi çok seviyorum, 💙🌸🕊️🕊️🌻🌻🌻😇❤️❤️🌿🌷🌷
merhaba öncelikle geçmiş olsun ve tebrik ederim umarım çok daha iyiye gider hayatınız :)) sporun özellikle insan psikolojisine çok iyi geldiğini biliyorum ben de başlamak istiyorum fakat nerden ve nasıl başlayacağımı bilemedim, spor salonuna gidecek maddi anlamda gücüm yok evde başlasam acaba yine de fayda sağlar mı ?
@@sumeyyeayy kesinlikle faydası oluyor, direnç bantları alabilirsiniz ve hem ruhsal, hem de fiziksel gelişim sağlayabilirsiniz.
@@sumeyyeayy yürüyüşle başlayın. günde bir saat, hızlı tempo.
@@tradergunlugu haklısınız evet yürüyüş çok iyi geliyor insana ruhsal olarak. Fakat yürüyüşü her yerde yapabilir miyim mesela otobüsten 2 3 durak önce inip de yürümek de yürüyüş sayılır mı yoksa illa park bahçe gibi yerlerde mi yapmak önerilir? Daha sonra bu süreyi arttırmak da lazım mıdır?
@@sumeyyeayy açık havada yürüseniz yeter, oksijen bol olmalı. Ben yürüyüş yaparken ormanlık alanı tercih ediyorum hem daha zevkli oluyor hem de havası güzel. Ama dediğiniz de olur, önemli olan dediğim gibi zevk almak.
Spor olması için de kalbin hızlı atması gerekiyor
Beyhan Bey, Allah sizden Razı olsun. Sizi izlemeye / dinlemeye başladğığım andan itibaren hayatım İyileşti. İyi geldiniz. Sonsuz teşekkürler. Şu an İyiyim, ve bir süredir öneceden atlatamayacağım ağır şeyleri yaşamama rağmen eskiye nazaran bi bin kat falan daha iyi hissediyorum. Bunu belirtmek istedim. Bu payşalımlarınız birilerine kesinlikle dokunuyor. Eğer bunu okuyorarsanuz kendi iyi enerjimden size de biraz bulaştırayım. Eğer siz de bir gün kendinizi kötü/işlevsiz/lüzumsuz/intahara meyilli hissederseniz; ben ve benim gibi insanların varlığını hatırlayıp Yaşamaya TUTUNUN!
hassas biri olmak iğrenç bir şey. insanda maalesef kendini korumak, bir daha üzlmemek için böyle şeylere başvuruyor
Ağlamak isteyip ağlayamayan gülmek isteyip gülemeyen biri olarak ve artık 2 evladım dışında kimsenin umrumda olmadığı duygular içindeyim.yaşadıklarım elbette bana ağır geliyor fakat benden ağırını yaşayanları da biliyor halime şükrediyorum.Allah sizden razı olsun.terapiye gitmeye ne vaktim ne halim var sizleri izleyerek kendime geliyorum.Eski hallerimi taklit ederek o günleri yeniden başlatmayı denicem.çok teşekkürler ✨💫🌸
Söylediğiniz hisizliği onsekiz sene ben yaşamışım bunu bir yıl önce fark edebildim aldığım psikolojik tedavilerden sonra.Sanki yılarca komadaymışımda yeni komadan çıkmış gibiyim.Herşey bana çok yabancı hayatı yeniyeni tanıyorum ,çok şükür herşey şuan iyi gidiyor.Hata kendime eğlenceli hale getirdim bu durumu,yeni bir ben yaratıyorum kendi istediğim bir şekilde.Yeni bir ben yaratmak bana keyif veriyor.
Geriye kalan hayatın tadını çıkar..
Hangi tedavileri aldınız? Psikoterapi mi antidepresan mı
@@ozim367 her ikisinide aldım.Şu an çok iyiye gidiyorum diyebilirim.İnancımı yitirmedim çok mücadele etim böylede devam edeceğim.Herşeye rağmen hayat çok güzel.Kendi hayatımı kendi elimde tutmayı öğrendim.
Albert CAMUS'UN Yabancı kitabı bu durumu gayet güzel bir şekilde anlatıyor.
8 ay oldu hissiyatlarımı kaybettim. Tek düşündüğüm şey sadece kaç insan benm gibi hep bu soru aklımda? Hayat artık siyah beyaz değil hayat artık renksizdir.
Böyleyim 2018den beri. Bir olay yaşadım kötüydü ama çocuktum işte hissizlestim sonra daha kötü olaylar oldu ama umrumda bile değil hala oluyor ama umrumda değil çünkü hissetmiyorum canım çekilmiş. Yani +1 burdayım
Bende hissizleşmişim, çaresi yokmu ??
Valla yillardir boyleyim, eskiden sokakda yerde ölmus kus gorsem bile agliodum onun icin
Simdi gorsem umrumda dgl gecen babaannem öldu hic aglamadim yani hic bisey imrumda dgl ve artk sikildim.. biktim sahsen
O kadar iyi bir zamanlama ki tam biri için araştırdığım konu üzerine çok teşekkürler ❤
Sürekli günümüzün yaygın problemlerine parmak basıyorsunuz teşekkürler hocam💖🍀
Bu yaygın değil...
Bence sizi dinlemek büyük bir ayrıcalık sıkıntılı olanın biz olmadığını bilmek sıkıntılı olanların sizin semtinizden bile geçmediğini bilmek bile insanı rahatlatıyor burası kendini bilen tanıyan insanların geldiği biyer iyiki varsınız
Artık her şey gözünde basitleşiyor tepki veremiyorsun. Ölüm haberi alsan bile kalakalıyorsun her şey sıradan, boğuk sanki kişiliğin, duyguların hapsolmuş çığlık atıyor ama duyamıyorsun.
Evet evet
Hissizlik o kadar kötü bir şey ki yaşayanlar bilir.Sevincide üzüntüyüde tam anlamıyla yaşayamazsın.Bir yakının vefat eder ağlamak istersin ama ağlayamazsın.Çünkü senin için his denen bir şey yoktur.Ben uzun zamandır bu durumu yaşıyorum.Hala yaşıyorum düzeleceğinide düşünmüyorum.
hissizleştiğimi en sevdiğim dostumu kaybettiğimde gözümden bir yaş bile gelmeyince anladım. artık ne kötü bir olaya üzülebiliyorum ne de güzel bir olaya sevinebiliyorum . bu hissizlik, duygusuzluk beni içten içe öldürüyor..
Şimdi nasılsın?
@@nuray6245ya sen nasılsın?
Bir değişim var mı bende nerdeyse iki yıldır böyleyim ve eskiki gibi hissedebilmek istiyorum
Yıl 2018-2019… yaşadığım birebir, perde değil, taş gibi bir şey, olayı sahneyi kapatıyor, taşa yaklaşmak veya haraket etmek - ağlamaya başlıyorum şimdi bile . Bu videoyu durdurarak izliyorum, çok noktalara dokunuyor çünkü
eskiyi taklıt etmek dediniz. eskiden bana keyıf veren seyler insanlar hayatımda yoklar. gidisleri travma yarattı. yalnızım. ve artık hiçbir sey hıssetmıyorum. hiçkimse de yakın hissettirmiyor. ölene kadar böyle olacak gibi hissediyorum
Şu hayatta hiç sohbetim olmayan fakat hergün benimle olan 3-4 kral insan var. Beyhan hocam onlardan birisi. Kaliteli insan ne yapsa güzel oluyor. Ağzınıza sağlık, devamını dilerim. Selamlar hocam.
Diğerleri kim?
Rabbim binlerce kez RAZI olsun Beyhan Kardeş.....🌺🌹🌼🥀
Allah razı olsun sizden 6 aydır sizinle huzur buluyorum
Okadar açık ve net anlatmışsınız .mevcut sıkıntımı dile getirmissiniz.13sene önce eşimi kaybettim. ve aynen dediğiniz gibi bende şalterler attı resmen.hala toparliyamadim.tedavi kısa süreli tedavi gördüm. uzamış matem tanısı kondu..eski neşem yok.hayata dahil olamıyorum.cok nadir toparlanıyor um sonra tekrar dibe vuruyorum.😔
Bende annemi ve ablami kaybettim dediğiniz gibi hayata dahil olamıyorum sorunlu insanlara gıcık oluyorum arkadaş istemiyorum hep evdeyim hep yatakta yatiyorum boş geliyor hersey
Allah yardımcınız olsun
@@bilinmez1437 amin.cok teşekkür ederim😊
Bu dünya hassas kalplerin cehennemi olduğu için
Ağır depresyonda soğuk hava ile sıcak hava bile eşitleniyor çok tuhaf değil mi? Bu hale kimse düşmesin…
Beyhan Bey; Psikoloji ilmini, terapi tedavisini çok değerli buluyorum. Büyüme evresinde yaşadığı travmalarla yüzleşen insan; eşine, evlatlarına, ailesine, çevresine nasıl davranması gerektiğini fark ediyor. Ebeveynleri ve onların ebeveynleri ile yüzleşip, daha affedici, merhametli oluyor. Ama son aşamada bu hissizleşme ile karşı karşıyayım. Sosyal medya, görsel ve yazılı medyadan empoze edilen yığınla kötü habere maruz kalmaktan devreleri kapattım sanırım. Ne haber izleyebiliyorum ne de o insanlara üzülebiliyorum. Umarım bunu da aşacağım. Söyledikleriniz, uslubunuz çok değerli. Arkadaki soba ve çaydanlık ayrıca umut veriyor. Sevgiler selamlar.
Günler belki de haftalardır ağlamayan ben videoyu izleyince ağlamaya başladım. Çünkü asıl sorunumun ne olduğunu anladım. 2020 yılında depresyon tanısı konmuştu bana ama ben tedavime devam etmedim, kendi kendime iyileştiğimi sanıyordum. Hissizliği iyileşmek sanmışımç Beynim beni acıdan korumak için hissizliği seçmiş. Mezuna kalan bir öğrenciyim hedefim çok büyük ama ders çalışamıyorum. Hedefime yine ulaşamamanın korkusu yüzünden derslerden kaçıyormuşum. Ve bunu umursamadığımı zannediyordum, meğer yine beynim beni bu hayal kırıklığının getireceği acıdan korumaya çalışıyormuş. Bunların farkına varmak çok ani oldu. Bu yüzden göz yaşlarına boğuldum sanırım. Birkaç ay önce psikiyatriye gitmiştim sadece odaklanma sorunu ve uykusuzluğum olduğunu söylemiştim. İlaç kullanmaya başladım. Ama sanırım geçti zannettiğim depresyonum geçmemiş. Daha fazla yardıma ihtiyacım var galiba. 2 yıldır kendi içimde boğuşuyorum. Neden böyleyim deyip duruyorum, bu sorumun cevabını verdiğiniz için teşekkür ederim.
Şu an nasilsin geçti mi
Merhaba Beyhan Abi Güzel Insan ^^ Seni yıllardır takıp ediyorum ve ilk kez buraya dökeceğim içimi müsaadenle Abi...
Aslında hassas ve duygusal insanlar videosunu izlemiştim ve bu videoyu izledim bugüne nasip oldu.
Abi, Maalesef bir kaç zamandır unutkanlık başladı ve insanların söyledikleri hafızam da kalmıyor... Hatta en acımasız laflar bile... Ebeveynlerim iyi insanlar yalnız anlaşamıyoruz ben hayatım boyunca sırf tek erkek olduğum için hep baskı içinde büyüdüm mutlu zamanlar olmasına rağmen hep yalnızdım... Hatırlıyorum 8 yaşında bir arkadaşım vardı doğum günü hediyesi almadım diye evden reddetmişti beni... O gün korkmuştum yalnız kalmaktan içime attım ağlamıştım ve o Gün Yalnızlıkla tanıştım... Bugün geldi 31 yaş... Ama öyle Ailemin kendisi bana uyumlu değil... Gözlerinde Ruhsuzum... Şimdi Dünyalar tatlısı bir Eş adayım var yalnız korkuyorum... Baskı evinden baskı bir evlilik olacak diye...ben aslında müzik dinleyip ve şiir yazarak yalnızlığı kabul etmiş bireyim ve bazen duygusuz hissiz zamanlarım oluyor... Şimdi bir ikilemdeyim... Insan bazen öyle alışıyor ki Yalnızlığa, Yalnızlıktan başka onu kimse ne kabul edecek ne dinleyip onu sevecek hissine kapılıyor... Hep ailemle tartışmalar oluyor... Şimdi Babannem dedem hastalar dedemde zor bir durumda onlarla yaşadım en güzel günleri... Bazen dışardan bakarken hepsi bana genetik bir saçmalıktan başka birşey olmadığını hissettiriyor bu Aile bu hayat... Ne yerde ne gökte yurdum var sanki... Tarif edilmez bir çaresizlik... Kırmak üzmek istemiyorum kimseyi çünkü zaten ebeveynlerimde hasta onun için sustum bazen yazıyorum deftere.... Ama aidiyet duygum yok oluyor çünkü hep kırıcı oluyorlar Kardeşlerim bile ( 4 kız) ALLAH düşman başına bile vermesin bu imtihanı... Hala anne baba evindeyim ve odamda 4 duvar arasında kalp kırmayım diye herşeyi içime atıyorum hergün kimseye yük olmamak için... Bunu geçtim... Kafeste kapanmış bir kartal gibi hissediyorum... Maalesef ne Adam yerine koyuldum ne değer gördüm cesaretlensemde Ebeveynlerim sağolsun Kanatlarımı kesiyorlar... Şimdi Değer görsemde Görmüş olsamda anlamıyor ve hissedemiyorum çünkü o Samimiyete artık inanmıyorum... Hakikaten kendime bile anlayamıyorum artık...ben sadece özgürlük istedim mutlu olmak için onlarda mutluluğum için yuva kur diyorlar yalnız ben kendimden çoktan vazgeçtim... Kendimi bunca yıl katlandım... Ama korkutuyor insan ilişkileri... Yani bazen herşeyi yıkasım geliyor... Arafta kalmış bir Ruh gibi...Yani iki türlü Pişmanlık var önümde... Hangisini seçersem seçeyim hep Gözyaşı...Bu duruma bulunanlara geçmiş olsun... Allah Yardımcımız olsun.... Belki okunur okunmaz bilmem yalnız... Allah büyük... Bakallm zaman ne gösterecek... Sevgilerimle
Umarım hayatın çok daha iyi geçiyordur. Yeni Yılın Kutlu Olsun nice nice mutlu senelere
Ben hissizleşmenin o kadar da kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum.
Benim dışımda olan insanlar ve olaylarla ilgili hislerimi hiçbir zaman %100 yaşamıyorum ve bu durumdan çok memnunum sanırım. Çok sevinmiyorum, çok üzülmüyorum. Tüm olan olaylara hissizlik pencesinden bakabiliyorum ve bunun yerine ben kendi içime daha çok dönebiliyorum. Bu aslında bilindiği gibi bir çok spirituel öğretinin de esaslarından birisidir. Hisler dahil gerçeklikte olan biten her şey sıkışık bir trafikteki arabalara benzetilir. İnsanoğlu olarak da arabadan arabaya atlayacağımıza, yolun kenarına geçip tüm arabaları sadece "izlemek" gerekir denir. İzledikçe de olan olay ve kendin arasında sandığın gibi bir bağın olmadığını, asıl "sen" in başka bir sen olduğunu, o senin amacınınsa çok başka olduğunu anlatarak devam eder. Yani burada hissetmemiz gereken mutluluk ve üzüntüler de bize ait duygular olmayabilir. Bu duyguların altında yatan sebepler genelde yoksunluk, toplumsal statü gibi ilkel ve bencil duygular da olabiliyor. Topluma ait duygular yani. Dolayısıyla bu duyguları yaşamak mı lazım, yaşamamak mı lazım, yoksa ne ölçüde, ne yöntemle yaşamak lazım bence daha çok tartışılmalı. Ama ben kendi adıma bunu depresyon olarak tanımlamıyorum. aksine olması gereken bir içe dönüş, arınma olarak görüyorum. Sosyal özellikleriniz kaybolmadığı sürece bence bunda bir sıkıntı yok. Depresyon çok daha kontrolsüz bir kayboluştur. Bu anlamda duygusuzluk = depresyon değildir yani. Depresyondan çıkmak için hocam çok güzel tavsiyeler vermiş spor vb. bunlar sizi confort zone dan çıkartır, nefes alıp verişinizi ve metabolik çalışmanızı, düşüncelerini ve nihayetinde hayatınızı değiştirir. Özetle, hiçbir şey hissetmemek, her şeyi hissetmekten daha iyi bir şey de olabilir sizin kafanızdaki inandığınız tanıma göre. Belki de ihtiyacımız o dinginliktir.
Zen, hiçbir şey ile kavga etmeyin der. Hiçbir şey ile. Depresyon, hissizlik, hislilik, acı, endişe, değersizlik, toxic çocukluk anıları, insanlar, kendiniz.. Dönüştürün der bunları. Akışını keşfedip neye dönüştüğünü görün der.
sözlerimi hocama büyük sevgi ve saygımı yineleyerek noktalıyorum.
belki duygulari cok yogun hissetmemek konusunda haklisin iyi olabilir ama %100 hissetmemek ve %0 hissetmek arasinda cok buyuk fark var maalesef.
Hocam bu olay sizde nasıl başladı birden mi oldu yoksa yavaş yavaş mı birde cinsel istekte düşüklük oldu mu lütfen kandırmadan cevap verin
@@bosbeles6198 antideprasan ?
Beyhan hocam merhaba, videolarınızı takdirle izliyorum. Siz bu vatanın yetiştirdiği ve meyvesini layıkıyla aldığı nadide şahsiyetlerden birisiniz. 6 martta sizinle buluşmak ve fırsatımız olursa sohbet etmeyi canı gönülden isterim. Selamlar.
Omer AKKARA
Tam da anlattığı şeyleri birebir yaşıyorum sebebini biliyorum çözmek için uğraşıyorum birkaç senedir bu böyle hissizsin, hissetmiyorsun unutmuşsun duyguları dışarıdan görenler vurdumduymaz rahat kafaya takmayan soğuk biri gibi görse de aslında öyle değilsin çocuk gibi üzülebilir ağlayabilir birisin ama artık öyle değil susarsın konuşmazsın keyif almazsın enerjin yoktur adeta. Bunun bir sebebi var ama hasıraltı etsen de iyi bilirsin ne olduğunu önerim:İçinde yatan bu sorunu bir an önce çözmeye çalışmak, yüzleşmek.
Bunlar bende de yasandi ve ben bu hissleri yendim.Nasil yenidim Ibadetle ALLAHdan gonul ferahliqi istedim yardim istedim cok Sukurler olsun ben zafer kazandim 2 cu olarak kendinizi mutlu tutun daima INSALLAHKI her bir sey iyi olacak.🤲
Benim bir şeyi daha kaldırabilecek kapasitem de kalmadı. Sadece ölmeyi bekliyorum.
Ben de öyle
bitkisel hayata girmissin
@@mucadeleetmek4970 evet girdim.
@Eda ben de öyle gerçekten bunu istiyorum artık
@Eda ben de dua ediyorum bunun için.
İnsani umut ölduruyor hissizlesmenin sebebi umudun yok olana kadar tiksinene kadar sabirla beklemek.
Ciddi şekilde 5-6 kişi tarafından 1 yıla yakın pisikolojik baskılama, uğradığım zamanın sonunda bu hale gelmiştim.
5 yıl geçti üzerinden o insanlardan kurtuldum ve gün geçtikçe rahatladım.
Ama o hissizlik duygusu gerçekten çok kötü birşeydi... hatta elim yansa hissetmez hale gelmiştim. Bazı ilaçlarda vermişlerdi onlarında bu tip etkileri varmış.
Allah kurtardı diyorum. Çünkü çok güvendiğim insanlardı. 7 - 24 beraber olduğum ve kendilerine inandığım bu insanların yaptıklarına hala inanamıyorum.
Sizin videolarınız ve kitaplarınız çok iyi geldi.
Her daim duamdasınız. Allah razı olsun sizden ve sizi bu kadar güzel yetiştiren herkezden.
Keşke size ulaşabilsem ve bu yaşadıklarımı sizin o güzel bakış açınızla tamaman geride bıraka bilsem.
Kendinize iyi bakın güzel insan Beyhan bey...⚘
Mesela ne yaptılar ki detaylı anlatır mısınız
Eski mutlu günlerimi hatırlarken ağladım. Umarım eski halime dönerim tekrardan.
Bende dönmeye çalışıyorum 5 aydır motivasyonum yok
Bence agliyabilmis olmaniz positif, bunu hissedemeyenler var.
@@Ashley-hp2vn Fikriniz içim teşekkürler bir teselli budum
Suan bnde
@@zehraduran8960 Bir yıl geçmiş hâlâ aynıyım ne zaman geçecek bu ya
Videolarınız arasında bu videoyu arıyordum. Kendimi bir süredir boş ve uyanamadığım bir ruyada gibi hissediyorum. İyi ya da kötü hissetmiyorum. Yapmaktan zevk aldığım ya da yapmak istediğim hiç bir şey yok. Uyumak, yemek yemek ya da yapmam gereken şeyleri sadece yapılması gerektiği icin hiç bir duygu hissetmeden yapıyorum. Ve en kötüsü de bir ay sonra kpss sınavım var 1 senedir çalışıyorum ama şu son 4 haftadir çalıştığım her şeyi unutmuş gibi hissediyorum. Sanki bir gün uyandım ve duygularım, düşüncelerim, hislerim, öğrendiğim şeyler, yaşama hevesim, bir şeyler uğruna yaşama hissiyatım elimden alınmış gibi hissediyorum. Kendime gelmek için ne yaparsam yapayım uyanamıyor gibiyim. Kocaman bir boşlukta amaçsızca süzülüyorum sanki. Depresyon desem değil gibi. Daha önce depresyon yaşadım. Ama şu an ağlayacak kadar bile duygum yok. Korkunç bir hissiyat içindeyim. Diğer insanlara bakıyorum ve "nasıl normal yaşıyorlar?" diye soruyorum. Normal yaşam nasıl oluyordu unuttum. Hiç bir derdime dertlenmiyorum ya da güzel şeylere sevinmiyorum. Ne yaşadığımı bile bilmiyorum ki çözüm üreteyim.
Merhaba , umarım şuan biraz daha iyisinizdir ve bu bahsettiğiniz sorunun bir gün geçeceğine inanıyorum hem kendim için hem de buradaki insanlar için de ve sınavınızın iyi geçeceğini düşünüyorum, kendinize haksızlık etmeyin ve negatif düşünceleri olabildiğince uzaklaştırın , demesi yapmasından kolay biliyorum ama yine de bol şans diliyorum
Harikasınız tamda yarama parmak bastınız. Lütfen bu konuyu daha çok anlatın, ❤️❤️❤️
Önemli olan doğuştan sermayedar olmak. Mücadele ve minnet etme hali insanı gerçekçi yapar.
Saygılar hocam gene mükemmel bir yorum beni ilgilendiren bölümlerde var 17 yıllık bir OKB liyim sağlık takıntısı kendimi kontrol etme takıntısı gerçekten zor zor zor bir durum belli bir zamandan sonra doğal olarak herkes senden soğuyor ailen dahi bir başına OKB uğraş dur piskolojik rahatsızlık gerçekten zor biri sana iltifat etmiş seni sevmiş hiç bir umudun yok sanki başka bir boyuttasın
Beyhacığım çok güzel şeyle sölüyorsun içim rahalıyor seni dinleyince teşekkürler
Uzun yıllar bizlere kadın olduğun için hep surat asma ız öğütlendi. Ve öyle yapınca etrafındakileri memnun etmiş oldun. Birkaç yıl önce hayata hiç gülümsemediğimi fark ettim. Çok çabuk gülebiliyor Ken, gülmemek nasıl bir duyguydu bunu yaşadım. Hep kaygı dolu bir yaşamın içinde buldum kendimi. Rahat olmayı anlayamıyorum. Yaşadıklarım tam olarak aynı değilsede hayatın insanı nasıl yönlendiği kısmında birifadeler. Yinede nefes alıp veriyorsan, herzaman yapacak çok şey var demektir.
Artık ağlayamıyorum, sanki duygularım alınmış gibi ,her seye herkese ozur diliyorum sürekli
maladaptive daydreaming hakkında video istiyoruz hocam lütfen
Bende çocuklupumdan beri Bi sürü kötü olaylar yaşadım ve şimdi bu videoyu izledim farkettim.Allah ın yardımıyla Ben farkında olmadan kendi kendimi tedavi etmişim ama hala içimde iyileştiremediğim çok yanım var. Hala uğraşıyorum İnş birgün iyileşirim
Saygı Değer Administer Ve Mentörümüz Beyhan Hocam şahsen hayatta olaylar karşısında hissiz ve istemsizce kala kaldığımız durumlar muhakki oluyo tabii bu durumların aslında altın yaşadığı yalnış ve kötü hadiselerin bilinçteki izleri ve farklı bakış açılarıyla hatalı değerlendirmelerde işin içünde hatrı sayılır etkili... Şimdiden Emeğinize Sağlık Her Daim Başarılı Öğretici Ve Farkkındalık katan içerikli yapımların canı gönülden devamını dilerim...
Sayğıdeyer Trolümüz Mehmet Bey şahsen bendeniz neo-seküler sosyolojik yaklaşımların insan bilincinde tezahür eden statik yapıların analizinde faideli olmalıdır.
bayhan bey sesınızi duyunca kendimi guvende hisediyorum gercekten konuşmalarınızla cok iyi bir terapi oluyor cok teşekurler 🧡💙💙💙💙
Sosyal medyada çok şey paylaşmak, faydalı olma (sağlık,kariyer,aşk,milli ve insani konular) isteği ve nihayetinde yorulmuşluk hissi. Sanırım bağımlıyım nasıl kurtulabilirim. Etki tepki ( beğeni, yorum, paylaşım) gibi geri beslemelerde yok… Sanırım uzaklaşmam ve paylaşımlara ara vermeliyim. Değersizlik hissi kötü hissettiriyor.
Detox yapmalisiniz belkide. Mindfullnes meditasyonu zeynep aksoydan dinleyebilirsiniz. Hisleriniz için. RUclips da var
@@raywellx1008 yalan bunlar
@@turkiyett0928 ne yalani. Denemeden çamur atmayin
@@raywellx1008Git Evrim ağacı ve Bilimfiiliye detoks nedir yaz.
Allah yardımcımız olsun hiçbirşey hisetmiyorum ne bir hedefim ne hayalim nede zevk aldığım bisey var sadece ailem icin yaşıyorum bu öyle bir durum ki hergün ölüyorum birde başkaları gülünce oyle bir kıskanıyorum ki keske benimde sadeve para gibi olsa ama yok ben yokum
Duygusal uyuşmamı yoksa hissizlik mi bu bilmiyorum. Bazen öyle bir an oluyor ki o olaya hangi duygu ile tepki vermeliyim bilmiyorum. Öyle zamanlarda insanları gözlemleyip kaydediyorum ve bir daha yaşandığında öyle tepki veriyorum. Ama çoğu zaman attığım kahkahayı bile kalbimde hissetmiyorum. Çünkü o kahkaha bana ait değil gibi. Sadece yapmam gerekeni yapıyormuşum gibi. Çocukken böyle değildi sanki ama özellikle liseden sonra yoğunlaştı. Şimdi 29 yaşındayım hala öyle. Kalbimden hissetmenin yollarını arıyorum. Ve sadece çocuklarlayken bunu hissettiğimi fark ettim. Onlar gerçekten kalbime dokunuyorlar.
Çok teşekkürler. Dünyanın en rahatlatıcı insanı olabilirsiniz. 1 senedir kpss sınavına hazırlanıyorum ve hazırlanırken cok büyük bir stres içindeydim. Yapmam lazım, kazanmam lazım, aileme maddi açıdan destek olmak için bu sınav benim en büyük şansım diye kendimi zorluyordum. Sonra yavaş yavaş çalışmayı bıraktım konuları bir kaç defa tekrar ettikten sonra ve en son lisans sınavı günü hocaların sınavın ne kadar zor olduğunu değerlendirdikleri videoları izlerken sanırım bende bir şeyler koptu. Bu kadar çalışmam boşa gidecek çünkü önlisans sınavı da lisans seviyesinde zor olacaktır ve ben yeterince başarılı değilim. Çok teşekkürler bu video sayesinde en azından yaşadığım şeyin ne olduğunu öğrendim ve bana iyi geldi. Çünkü yaşadığım şeyin ne olduğunu bile bilmemek çok zordu. Depremi yaşadım, maddi olarak ailem zorluk ve sürekli kaos içinde. Senelerce başarısız bir çok sınav denemesi geçirdim ve artık "ne önemi var ki" diyerek yaşamaya başladım. Zamanında sizi dinleyerek aldatıldığım için yaşadığım o berbat histen kurtulmuştum ve bu konuda da tahmin ettiğim gibi bana yardımı olacak çok şey söylediniz. İyi ki bu videoları yapıyorsunuz.
Geçen gün annem vefat etti ve hiçbir şey hissetmedim. Sanki öyle biri hiç yokmuş gibi. Rüyalarımda üzülebiliyorum, acı çekebiliyorum, aşık olabiliyorum ama gerçek hayatta hiçbir şey yok.
anlatımınız ve bize tuttuğunuz ayna o kadar etkili ki… ben de 5 seansdır psikoloğa başvuruyorum. 2 gün sonra yine seansım var ve hocamla bu konuyu konuşacağım. sağ olun beyhan hocam iyi ki varsınız(:
Iki saat once teyzemi kaybettik,annem kafayi yedi hic beklemiyorduk her sey birden bire oldu.
Annem agladi aagladi ve ben sustum bombos yuzune,duvara,haliya baktim.
garipti bir parcasi degildim gibi artik birseylerin.
Hocam benim yaşadığım şeyler artık ağır geliyo galiba içimde tutamıyorum. Abim ve kuzenim cocukken bana taciz edip sakın annene babana söyleme diyorlardı.. En sonunda abimi söyleyebildim sadece babama ama üstü kapalı kapalı bir sekilde, onun yaralarını kendi kendime tamir etmeye calışırken 15 16 lı yaslarımda annemin babamı aldattığını öğrendim , üstelik aldattığı adamların birisi komşumuz, diğeri de kardeşimin ilkokul öğretmeniydi. Kimseye söyleyemedim. Kardeşim kötü yola düşmeye,hatta kendisine zarar bile vermeye meyilli bir çocuk ailede ki tek sevdiği kişi de annem.Benim de ailede tek sevdiğim kişi kardeşim.O yüzden üzülmesini kırılmasını istemedim.Kendine bisey yaparsa sebebi olmuş olurum. Yine aynı yaşlarda, önce insanlara olan güvenimi sonra da kadınlara olan ilgimi kaybettim zaten yeni yeni kendimi keşfetmeye basladığım dönemlerde eşcinsel iliskilerim olmaya başladı ve kadınlara ilgim alakam sıfır konumunda. Babamı da hiç sevmiyorum. Sürekli bir eleştiriyor beni, ama sürekli elimi neye atsam konuşuyor, "o fişi düzgün tak, prizden tutta cek, namazını kıl ,adam mısın, adam olmadıklar vs vs." o yüzden artık odamdan dışarı çıkmıyorum.. Özgüvenim de sıfır sıfır sıfır.. birisiyle konuşurken heyecanlanıyorum, anlatmak istediğim şeyi anlatamıyorum... intahar etmeyi cok istiyorum ölmeyi , yok olmayı ama beceremezsem diye korkuyorum. Çünkü bu seferde "dikkat çekmeye çalışıyorsun" diyecekler biliyorum.Beni hiç kimse sevmiyor. Arkadaş ortamım sıfıra yaklaştı. Mühendisim ben. İşten çıkınca bir an önce eve gidip yatıp uyumak istiyorum... Tüm bunlar etrafımda olurken bir de evdekiler "Sen çocukken daha mutlu bir cocuktun, sonradan sana ne oldu ? " diye soruyorlar..Ne tuhaf deģil mi beni bu hale getirenler sonradan bunun nedenini soruyorlar.. Halbuki ben onlara bu olayları yaşarken o kadar cok dedim ki beni psikoloğa götürün,sorunlarım var diye... Götürmediler.. Şimdi de hayatımda kocaman bir belirsizlikle yaşıyorum... kocaman bir soru işareti ve altında oturan ben... Ben kimim ne hissediyorum ne yapıyorum ne yapmak istiyorum bilmiyorum.Tek bildiğim herseyin bir an önce bitmesi... Etrafıma olan bakışlarım bile o kadar boş ve o kadar flu ki, çevremde "sen niye böyle mutsuz duruyosun diyenler cok fazla". Ne yapmam lazım bana birisi yardım etsin lütfen.
Vedat kardeşim yaşadıklarınızı yaşayan milyonlarca insan var dünyada. Size yapılanların ayıbı kendilerine. Eşcinsel olmak ayıp değil. Benim eşcinsel arkadaşlarım var ve onları çok seviyorum. Annenizin babanızı aldatması onu ilgilendirir. Bunlar toplumsal ön yargılar. Vardır bir problemi... zevk için de yapmış olabilir, bu da onun problemi. Ağabeyiniz ve kuzeniniz küçükken tacizde bulunmuşlar. Bu sizin suçunuz değil. Bu da onların suçu! Siz, bütün bu yaşadığınız problemlerin dışında başka özellikleri olan bir bireysiniz. Bunlara konsantre olun. Bu olayların sizin arzu ve seçiminiz dışında geliştiğine inanın ve artık düşünmeyin. En büyük acıları, bize en yakın olanlardan görüyoruz genellikle. Ama hayat bizim ve bu insanlar olmadan da gayet iyi devam edilebilir. Bu sizin elinizde. Kimseye hesap vermek zorunda değilsiniz. Mutlu insanlarla birlikte olmaya çalışın. Hayvan besleyin. Çok güzel kitaplar var, onları okuyun. Geçmiş, geçmişte kalsın, kendinizi sevin ve ileriye bakın derim ben....iyilikler, güzellikler diliyorum size. Hoşçakalın. 🙏😊💛💙💜💚❤
Kötü gün dostu Beyhan bey 👍👏
böyle videoları beğeniyorum, yani çözüm onerisilerinim sunulduğu videolar, tesekkurler beyhan hocam
Harika bilgiler Beyhan hocam. Aynen öyle parazit yazılım gibi o travmanın etkileri sen farkında olmasan da alttan alta çalışmaya devam ediyor.
Uzuldugumuz durumlar aldığımız kötü haberler o kadar fazla ki hissiz olmak hediye gibi geliyo . Çünkü zaten çok az olarak yaşadığın mutluluk duygusunu hiç yasamassak bı eksiklik duyulmucakmis gibi oluyo.
Hocam siz gerçekten bu işin pirisiniz Allah razı olsun 🤲🏻
Beyhan bey içimdeki boşluk hissine anlam edemedim zamanlar çok olmuştur ara ara yardım alıyor düzenli ilaç kullandığım halde etrafımdaki olum hastalıklara karşı duyusuzcok doğal birseymismis gibi hissetmek inanın beni korkutmaya başlamıştı ki Hızır gibi yetistiniz tekrar teşekkür ediyor sağlıklı bir ömür diliyorum
Korku ve öfke hariç diğer duygularım yok oldu
Öfke ve korku duyguların yok oldu
en kötüsüde değer verdiğim insana karşı derin duygular besleyememek,çevrendekilerin seni duygusuz biri olduğunu söylemesi...
Birde hissediyor gibi davranmak var ama için bomboş..
Eskiden en ufak şeylerde bile mutlu olabiliyorken şuan hiçbir şey hissetmiyorum sanki bir rüyadaymışım gibi zaman su gibi akıp gidiyor uyu sabah kalk okula git boş boş otur eve gel akşama kadar internette gezin sonra tekrar uyku sonsuz bir döngü gibi
Bence bütün sebeb bu hayatda güçlü görünmek ve kimseye muhtaç olmadan hayat kalma duygusundan kaynaklı egerki kimsesizsen bu pisikolojiden kaçamazsınız
Hiçbirşey hissetmemek güzel bir his . Keşke hep devam etse . Yapay mutluluklardan ziyade boşlukta süzülmek harika bir his
ama o boşluk beni yavaş yavaş boğmaya başlıyor
@ boşluk güzeldir . Oraya muhtemelen herşeyi koydun şimdiye kadar . Alkol belki sigara belki başka insanlar ki genelde başka insanlar . Kendini koy oraya uç orda süzül doya doya . O boşluk ta senin kimse durmaz orda . Senin olan şey de seni boğmaz
@@yusufdenizkarnca5767 deniyeceğim. Teşekkür ederim
mutluluğu pek bilmem fakat artık hissettiğim acıları hissediyorum, ruhum yorulmuş gibi.
👍👏😢
Harikasınız Beyhan Bey, bize bu durumdan kurtulabilmeniz için bir video yaparsanız çok memnun olurum. Saygılarımı sunuyorum
Ben Tatilsiz 12 saat kuryelik yapıyorum 2 saatimide e ticaret işime ayırıyorum artık duygularımın yok olduğunu hissetmeye başladım herşeye mantıksal bakıp duygularımı hiçe sayıyorum disiplinden asla ödün vermeden başarmam gereken hedefe yürüyorum zihnimde hep en iyisi olmak var kendime asla acımam ama geriye dönüp baktığımda hiç yaşanmadan geçen 6 yıl gördüm kaybolan hobilerim yaşlanan ben.Beyhan beyin dediğinin tersini yaptım ben duygularımı yok saydım gerçektende yok oldular
Bu kadar çok çalışmak tükenmişlik sendurumu yaratır ve sizdede olmuş bu kadar çok çalışmak bedeniniz ve zihniniz sizi ikaz ediyor bir dur diyor hiç bir şey yapmasanız bile ara sıra bir hafta çalışmayın zihninizi dinlendirin ilerleyen yaşlarınızda durum daha kötüye gider tecrübeme göre konuşuyorum Babam rahmetli derdiki bak Almanlara bak makinaları bile dinlendirirler biz insanız bu kadar çok çalışmak yat uyu kalk çalış nereye kadar hatırlarmısınız Büyük adada payton sürücüsü merhametsizler atları her gün çok koştururlardı hayvanlar yorgunluktan çatlar yere çöker ölürlerdi ne hayvanlar nede insanlar bu hızlı tempoya dayanamazlar Allah diyorki ben sana bu canı helak edesin diye vermedim size akıl veriyorum ama aynı hatayı yaptım çok çalıştım çokta iyi kazandım ama çokta şuursuzca yardım etmek gerekenlere yardım ettim yalnız iki çocuk büyüttüm şimdi keşke kendime zaman ayırsaydım diyorum yaşayan ölüye döndüm bilmem belki yaşanmış bir tecrübeyi durur bir düşünürsünüz sizi kendime benzettiğim için yazdım siz her şeyden çok değerlisiniz gülmeyi eğlenmeyi hakediyorsunuz siz bir robot değilsiniz kendinize iyi bakın siz size lazımsınız
Harikasiniz beyhan bey sizi yıllardır keyifle izliyorum güzel eşinize sevgiler🙏🏻
Aklıma livaneli nin "kardeşimin hikayesi" kitabındaki, aşk acısı yüzünden hissizleşen Ahmet karakteri geldi
sevgili beyhan abi siz olmasanız çok zorlanırdım bana çok iyi geliyorsunuz. Çok teşekkür ediyorum
Ani ölüm,iflas,en güvendiğin insanın gerçekliğiyle yüzleşme,yalanlar,yine ani bir ölüm,yine, kaygı....Sanırım bunlarla savaşta uyuştum. Ama rol yapıyorum çünkü o güzel duyguları da yaşadım.İcimde ise boşluk.Beni dinledim.❤️
Aynısı.
Çok güzel ve aydınlatıcı bir video olmuş. Teşekkürler Beyhan hocam 🙂
ALLAH Doğan Cüceloğlu hocamızın mekanını cennet etsin.
Kendisini vefat haberi ile tanıdım, keşke daha önce tanısaydım
Son aylarda mücadele edecek ruhumu kaybetmiş gibi, sanki bir daha asla eskisi kadar güçlü olamayacak gibi hissediyorum. Ne olursa olsun bu hayatta savaşmak gerekir, bu video biraz huzur verdi eyvallah hoca eyvallah
AYRICA BİZ HİSS'İ SEVİYOR VE KIYMETLİ GENÇ BİR SANATÇIMIZ OLDUĞU İÇİN, İLERİ DE GÜZEL YERLERE GELENEĞİNE İNANIYORUZ .
Kendi eski halini taklit et önerisi ve spor yapıp bedensel zorlamalar sana iyi gelecek tavsiyesi çok güzel 🙏
Hissizleşmek ve derdini kimseye anlatamamak... Hatta adını bile bulamamak. Bir kitap karakterinde kendimi buldum ben.
18 yasindayim ama 12 yasimdan bu yana bir cok sevdigimi trafik kazasinda kaybettim. Deprem atlattim orda da sevdiklerimi kaybettim. Ve butun bunlar olurken ben tek bir gözyaşı bile dökmedim. Tıpkı videoda denilen gibi hepsi bir ruyaymis gibi geldi. Düzelmek icin eski seni hatırlayabilirsin dedi ama ben o kdar uzun suredir böyleyim ki... Ağlamayı cok isterdim aglayabilmeyi. Katherine Mansfield'in bir sozu var: "Geçmişi düşünüp ağlayacak vakti yoktur onun. İyi ki!.. Çünkü baştan başlasa,bir kerecik ağlasa bir daha sonu gelmez gözyaşlarınin. Dünyada rahatça bu kdar gözyaşı dökebilecegi bir yer de yoktur üstelik."
Ben tam olarak bu sözüm
Hâla devam ediyor mu bu durum?