Ένα μικρό διαμάντι του νέου ελληνικού σινεμά, δυνατή η ερμηνεία του αείμνηστου Τάκη Μόσχου στο ρόλο του "καταραμένου" ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη ο οποίος υπήρξε ένας από σημαντικότερους εκπροσώπους της νεοσυμβολιστικής και νεορομαντικής σχολής, μια πολυσχιδής προσωπικότητα με σημαντική επιρροή στην εποχή του, αξίζουν συγχαρητήρια στον κύριο Σπετσιώτη για την πιστή ανασύσταση του κλίματος της εποχής και το τρυφερό βλέμμα με το οποίο προσεγγίζει τον ήρωα του αναδεικνύοντας τα σημαντικότερα στοιχεία της προσωπικότητας αυτού του υπέροχου "ιδανικού αυτόχειρα" των γραμμάτων μας
Η ποιήτρια Μυρτιώτισσα έγραψε το ακολουθο ποίημα γα τον Λαπαθιώτη: Μυρτιώτισσα (1885-1968) ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ Τώρα που έχεις ξεφύγει απ’ του βίου το κλάμα κι είσ’ ολόφωτο πνέμα, η ψυχή σου απορεί για τ’ ανθρώπινο κλάμα που σου ερούφα το αίμα. Είχες έρθεις να ψάλεις τ’ ώριο το φως που αναβρύζει απ’ της φύσης τα σπλάγχνα και το εξαίσιο τραγούδι σου, Ποιητή, μας βυθίζει μες στου πόνου την άχνα. Εκαθόσουν στο πιάνο κι απ’ του δρόμου το βάθος στης νυχτιάς τη γαλήνη, μ’ έχει αγγίξει ο καημός και τ’ αδιέξοδο πάθος της καρδιάς σου που εθρήνει. Κι όταν σου ’φυγε η μάνα που κρατούσ’ αναμμένο της στοργής το καντήλι, σ’ ένα σκοτάδι φριχτό σ’ είδα πια βουτηγμένο, βουτηγμένο ως τα χείλη. Μοναχή συντροφιά σου μένει η θύμηση τώρα -το στοιχειό του σπιτιού σου- όλο πάει να σημάνει κι αναβάλλετ’ η ώρα του στερνού λυτρωμού σου. Πώς ανάσανα, φίλε, όταν λεύτερο σ’ είδα να κινάς γι’ άλλα μέρη, σ’ ακλουθώ με το νου στην καινούρια Πατρίδα που σε δέχτηκε αστέρι! (Άγνωστη η χρονολογία του και σε ποια συλλογή ανήκει).
Μόνον κοντά 4.000 προβολές και 35 μου αρέσει για αυτό το διαμάντι. Ευχαριστούμε μα κάτι δεν πηγαίνει καλά με το κοινό μας αισθητήριο για την καλαισθησία.
Μια απ τις ωραιότερες ταινίες του "νεου" ελληνικού κινηματογραφου. Όμως έχω μια εναταση: πολύ αργός ρυθμός. Ιδιαίτερα στα νεανικά χρόνια. Οι ηθοποιοί μιλάνε σαν να είχαν αφασία. Ο Λαπαθιωτης και οι άλλοι διανοούμενοι του καιρού του, όπως όλοι οι διανοούμενοι πάντοτε, ήταν επαναστάτες. Θελαν να ανατρέψουν το "κατεστημενο". Μιλούσαν έντονα, παθιαζονταν, πετυχαιναν και αποτυχαιναν. Ιδιαίτερα δε, ο ηδονιστης Λαπαθιωτης.
Κοιτάξτε, δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι θέλαν να ''ανατρέψουν'' το ''κατεστημένο'' μιλούσαν έντονα, παθιάζονταν κλπ. Ο Λαπαθιώτης με τη χαμηλόφωνη ποίησή του και την προσωπικότητά του, του σκεπτικιστή, μάλλον θα ανήκε σ' εκείνους που πιστεύουν πως ό,τι φωνάζει δεν ακούγεται, αναγκαστικά : Σ' ένα απ' τα ωραιότερα ποιήματά του ''Η φωνή'', περιγράφει τη φωνή των ποιημάτων του να ''μπαίνει σ' όλα τα μεγάλα, και να μιλεί μ' όλα τ' άφθαστα'', κι ''ας είναι τόσο χαμηλή''. Παρόμοια μαρτυρία για την προσωπικότητά του- στην οποία στηρίχτηκε η σκηνοθεσία- δίνει ο φίλος και συνοδοιπόρος του, κορυφαίος κριτικός Τέλλος΄Αγρας : ''Το ύφος του ήταν το πολύ λεπτό, του κουρασμένου ερασιτέχνη... Δεν θυμούμαι ν' άκουσα ποτέ υψωμένον τον τόνο της φωνής του, ποτέ, έστω κ' ελάχιστα, να την αισθάνθηκα πιο νευρικήν ή πιο επίσημη από το συνειθισμένο''. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ τ. 398-399, 1-15 Ιανουαρίου 1944. ΄Οπως και σ΄όλα τα υπόλοιπα ντοκουμέντα που στηρίχτηκε το σενάριο, δεν αγνοήσαμε κι αυτήν την μαρτυρία. Κι όλ' αυτά υπέβαλλαν και τον ρυθμό της ταινίας, που ήταν πιο ''εσωτερικός'', αν θέλετε απ' ό,τι σε μια τρέχουσα ταινία ''δράσης''.
'' O γνωστός από την δίκην Νρεϋφούς στρατηγός Πακάρ, υπουργός των στρατιωτικών της Γαλλίας. Πέρασε από τας Αθήνας με εντολή του Πρωθυπουργού Κλεμανσώ να μελετήσει τα στρατιωτικά μας νομοσχέδια''.
Δεν είναι κλασσικά ωραία, είναι βαρετη, υπνήλια, και λείπει ¨ρεύμα" απο την ιστορία του Λαπαθιώτη. Οταν ακους τραγούδια του ειναι θαυμασια, βλεποντας την ταινία περιμενα περισσότερα από όσα έδωσε. Λυπαμαι αν στενοχωρώ κάποιους, αλλά τί να κάνουμε, ειμαστε κι εμείς με το χαμηλό αισθητήριο.....
Ένα μικρό διαμάντι του νέου ελληνικού σινεμά, δυνατή η ερμηνεία του αείμνηστου Τάκη Μόσχου στο ρόλο του "καταραμένου" ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη ο οποίος υπήρξε ένας από σημαντικότερους εκπροσώπους της νεοσυμβολιστικής και νεορομαντικής σχολής, μια πολυσχιδής προσωπικότητα με σημαντική επιρροή στην εποχή του, αξίζουν συγχαρητήρια στον κύριο Σπετσιώτη για την πιστή ανασύσταση του κλίματος της εποχής και το τρυφερό βλέμμα με το οποίο προσεγγίζει τον ήρωα του αναδεικνύοντας τα σημαντικότερα στοιχεία της προσωπικότητας αυτού του υπέροχου "ιδανικού αυτόχειρα" των γραμμάτων μας
Panos Chatzigeorgiadis
Makis Fokas To καλύτερο modern classic αγαπητέ Μάκη στο Ελληνικό σινεμά κατά την άποψη μου.
Η ποιήτρια Μυρτιώτισσα έγραψε το ακολουθο ποίημα γα τον Λαπαθιώτη:
Μυρτιώτισσα (1885-1968)
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Τώρα που έχεις ξεφύγει απ’ του βίου το κλάμα
κι είσ’ ολόφωτο πνέμα,
η ψυχή σου απορεί για τ’ ανθρώπινο κλάμα
που σου ερούφα το αίμα.
Είχες έρθεις να ψάλεις τ’ ώριο το φως που αναβρύζει
απ’ της φύσης τα σπλάγχνα
και το εξαίσιο τραγούδι σου, Ποιητή, μας βυθίζει
μες στου πόνου την άχνα.
Εκαθόσουν στο πιάνο κι απ’ του δρόμου το βάθος
στης νυχτιάς τη γαλήνη,
μ’ έχει αγγίξει ο καημός και τ’ αδιέξοδο πάθος
της καρδιάς σου που εθρήνει.
Κι όταν σου ’φυγε η μάνα που κρατούσ’ αναμμένο
της στοργής το καντήλι,
σ’ ένα σκοτάδι φριχτό σ’ είδα πια βουτηγμένο,
βουτηγμένο ως τα χείλη.
Μοναχή συντροφιά σου μένει η θύμηση τώρα
-το στοιχειό του σπιτιού σου-
όλο πάει να σημάνει κι αναβάλλετ’ η ώρα
του στερνού λυτρωμού σου.
Πώς ανάσανα, φίλε, όταν λεύτερο σ’ είδα
να κινάς γι’ άλλα μέρη,
σ’ ακλουθώ με το νου στην καινούρια Πατρίδα
που σε δέχτηκε αστέρι!
(Άγνωστη η χρονολογία του και σε ποια συλλογή ανήκει).
Ευχαριστουμε!
Μόνον κοντά 4.000 προβολές και 35 μου αρέσει για αυτό το διαμάντι. Ευχαριστούμε μα κάτι δεν πηγαίνει καλά με το κοινό μας αισθητήριο για την καλαισθησία.
Τι υπέροχο, ευχαριστούμε απο Αμερική.
Εκπληκτικη η αισθητικη του Σπετσιώτη, δυνατες ερμηνειες... Απ'τις αγαπημένες μου!
Πολύ ωραία ταινία
Μια απ τις ωραιότερες ταινίες του "νεου" ελληνικού κινηματογραφου. Όμως έχω μια εναταση: πολύ αργός ρυθμός. Ιδιαίτερα στα νεανικά χρόνια. Οι ηθοποιοί μιλάνε σαν να είχαν αφασία. Ο Λαπαθιωτης και οι άλλοι διανοούμενοι του καιρού του, όπως όλοι οι διανοούμενοι πάντοτε, ήταν επαναστάτες. Θελαν να ανατρέψουν το "κατεστημενο". Μιλούσαν έντονα, παθιαζονταν, πετυχαιναν και αποτυχαιναν. Ιδιαίτερα δε, ο ηδονιστης Λαπαθιωτης.
Κοιτάξτε, δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι θέλαν να ''ανατρέψουν'' το ''κατεστημένο'' μιλούσαν έντονα, παθιάζονταν κλπ. Ο Λαπαθιώτης με τη χαμηλόφωνη ποίησή του και την προσωπικότητά του, του σκεπτικιστή, μάλλον θα ανήκε σ' εκείνους που πιστεύουν πως ό,τι φωνάζει δεν ακούγεται, αναγκαστικά : Σ' ένα απ' τα ωραιότερα ποιήματά του ''Η φωνή'', περιγράφει τη φωνή των ποιημάτων του να ''μπαίνει σ' όλα τα μεγάλα, και να μιλεί μ' όλα τ' άφθαστα'', κι ''ας είναι τόσο χαμηλή''. Παρόμοια μαρτυρία για την προσωπικότητά του- στην οποία στηρίχτηκε η σκηνοθεσία- δίνει ο φίλος και συνοδοιπόρος του, κορυφαίος κριτικός Τέλλος΄Αγρας : ''Το ύφος του ήταν το πολύ λεπτό, του κουρασμένου ερασιτέχνη... Δεν θυμούμαι ν' άκουσα ποτέ υψωμένον τον τόνο της φωνής του, ποτέ, έστω κ' ελάχιστα, να την αισθάνθηκα πιο νευρικήν ή πιο επίσημη από το συνειθισμένο''. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ τ. 398-399, 1-15 Ιανουαρίου 1944. ΄Οπως και σ΄όλα τα υπόλοιπα ντοκουμέντα που στηρίχτηκε το σενάριο, δεν αγνοήσαμε κι αυτήν την μαρτυρία. Κι όλ' αυτά υπέβαλλαν και τον ρυθμό της ταινίας, που ήταν πιο ''εσωτερικός'', αν θέλετε απ' ό,τι σε μια τρέχουσα ταινία ''δράσης''.
Ο Κλεμανσώ στην Ελλάδα;
'' O γνωστός από την δίκην Νρεϋφούς στρατηγός Πακάρ, υπουργός των στρατιωτικών της Γαλλίας. Πέρασε από τας Αθήνας με εντολή του Πρωθυπουργού Κλεμανσώ να μελετήσει τα στρατιωτικά μας νομοσχέδια''.
@@MrTakisSpetsiotis Ευχαριστώ για την διόρθωση
Ο Γιώργος Ιωάννου κάνει την μαρκισσία; δίπλα στον κύριο Άγγελο Παπαδημητρίου.
Ο Γιώργος Μανούσκος
56.36.......οφκορς. αφου δεν έχετε δει εμενα
Έχει μπερδεμενους υπότιτλους
47.18........2022, επέστρεψε
21.38.......παρουσία της,,,,θαλεγα
Τεράστια παπαντζα η ταινία
Εμ, αν την έχεις μικρή (την ιδέα) πώς να σου φανεί η ...τεράστια;
Δεν είναι κλασσικά ωραία, είναι βαρετη, υπνήλια, και λείπει ¨ρεύμα" απο την ιστορία του Λαπαθιώτη. Οταν ακους τραγούδια του ειναι θαυμασια, βλεποντας την ταινία περιμενα περισσότερα από όσα έδωσε. Λυπαμαι αν στενοχωρώ κάποιους, αλλά τί να κάνουμε, ειμαστε κι εμείς με το χαμηλό αισθητήριο.....
Συγνώμη Κύριε Σπετσιώτη, έτσι είναι. Καλή η προσπάθεια, κάτι όμως λείπει.