Sosyal Fobi - Kaygı Nasıl Yenilir? (5 Çözüm Yolu)
HTML-код
- Опубликовано: 9 ноя 2020
- ►►“Kendinin Terapisti Ol” Kitabımla, 4 Basamaklı Sistemimi Öğrenin. E-Kitap İçin Tıklayın→ kendininterapistiol.com
Sosyal kaygı ya da sosyal fobi kişinin kronik bir stres yaşamasına ve kendi gibi hareket edememesine neden olur. Bu sorunun çözümü hem sağlıklı ilişkiler kurmak hem de başarılı bir kariyer için çok önemlidir. Bu videoda sosyal fobinin nedenleri ve çözüm yolları anlatılmaktadır.
#SosyalFobi #SosyalAnksiyete
-----------------------------------------------
İLGİLİ VİDEOLAR:
18 40 60 Kuralı ile Sosyal Fobi-Kaygı Sorunları Nasıl Çözülür?
• 18 40 60 Kuralı ile So...
Sosyal Fobisi Olanlar Gizli Narsist Olabilir Mi?
• Sosyal Fobisi Olanlar ...
----------------------------------------------
DAHA FAZLA DESTEĞE İHTİYACINIZ VARSA:
''Uyananlar Kulübü'' Üyeliği
www.cemgumus.com/uyananlar-ku...
Bireysel Seans Desteği ya da Yönlendirilme Tavsiyesi
www.cemgumus.com/iletisim-bil...
----------------------------------------------
Klinik psikolog ve psikoterapi uzmanı olarak aşağıdaki durumları yaşayan yetişkin yaştaki kişilere destek oluyorum:
✔️Kronikleşen stres ve beraberinde gelen sorunların nedenlerini ve çözüm yollarını keşfetmek isteyen,
✔️Geçmişte yaşadıkları travmaların/bitmemiş meselelerin devam eden etkilerini bitirmeye kararlı,
✔️Sırtındaki görünmeyen yükleri bir kenara koymaya istekli,
✔️Sorunlarını kendisini rahat ve güvende hissettiği bir çerçevede işlemek isteyen,
✔️İlişki becerilerini artırmaya ve huzurlu ilişkiler yaşamaya ihtiyaç duyan,
✔️Artık ‘biliyorum ve uygulayabiliyorum’ demek isteyen,
✔️Daha kaliteli bir yaşam için faydalı olabilecek şeyleri öğrenmeye çalışan…
Sen de bir şeyler yapman gerektiğini hissediyor ancak nereden ve nasıl başlayabileceğini bilmiyor olabilirsin.
Değerli zamanını, enerjini ve kaynaklarını iyi değerlendirebileceğin bir adrese ihtiyaç duyabilirsin. Bu yüzden iyi bir psikoterapi uzmanı mesleki ve kişisel olarak donanımlı olmalıdır.
Bu amaçla lisans ve yüksek lisans eğitimimin dışında yurt içi ve yurt dışında birçok uzun süreli psikoterapi eğitimi aldım.
Psikoterapi çalışmalarımın yanı sıra, ilgi alanlarım doğrultusunda eğitim, süpervizyon ve bilimsel araştırma faaliyetlerinde bulunuyorum.
Avrupa EMDR Derneği onaylı sertifikalı EMDR terapisi uzmanıyım. 2014-2022 arasında Türkiye EMDR Derneği’nin (EMDR-TR) denetleme kurulu başkanlığı görevini yürüttüm.
Almanya merkezli World Association of Positive and Transcultural Psychotherapy onaylı sertifikalı Pozitif Psikoterapi uzmanıyım.
Daha detaylı bilgi için: www.cemgumus.com/hakkimda/
Uzm. Psk. Cem Gümüş
-----------------------------------------------
ÖNEMLİ NOT:
RUclips kanalımda düzenli olarak yayınlayacağım videolarla bilgi ve deneyimlerimi seninle paylaşmak istiyorum. Burada da bu içeriklerin ses kaydını paylaşıyorum.
Muhtemelen yüzyüze çalışma fırsatı bulamasak da kişisel gelişimine videolarım üzerinden katkı sağlamak istiyorum. Burada seni uyarmak istediğim önemli bir nokta var.
Faydalı olduğunu ve işe yaradığını gördüğüm birçok bilgiyi seninle paylaşacağım. Bu bilgiler eğitim/danışmanlık düzeyinde olacak. Dolayısıyla videolarımı izlemen bir terapi desteği aldığın anlamına gelmiyor.
Psikoterapi, özel ve farklı bir derinliği-dili olan bir süreçtir. Farkındalık düzeyini arttırmak, uygulamaya dökebilmek ve yaşanılan güçlükleri çözümlemek konusunda birçok çalışma yapıyoruz.
Kendi seanslarımda çok daha derinlikli ve kişiye özel bir yol izliyoruz.
Videolar üzerinden birçok değerli bilgiyi öğreneceksin ama bunları gerçekten sindirmek ve hayata geçirmek emek ve zaman gerektiriyor. Eğer bu çabayı göstermeye niyetliysen kanalımdaki içeriklerden yararlanabilirsin.
Psikolojik sorunların tanı, değerlendirme ve çözümü için bir uzmanla (klinik psikolog ve psikiyatr gibi) yüz yüze görüşmek gerekir. Dolayısıyla bu tür bir beklentin ön plandaysa adım atmak için burada daha fazla vakit kaybetmeden bir uzmana başvurmanı tavsiye ederim.
Soru sormadan önce mutlaka aşağıdaki sayfayı okuyun.
www.cemgumus.com/sorular-hakkinda-bilgilendirme-sayfasi/
Uzaktan eğitimde ders esnasında sesimi açamaya bile korkuyorum. İnsan sesinin duyulmasından bile neden bu kadar korkar ki 😔 Allahım yardım et
Bugün bende benzer birşey yaşadım hocamız bir okuma parçası verdi ve okurken heyecandan hata yapmaya başladım ve sonrasında da sesim titremeye başladı heyecandan nefes alış verişimi bile kontrol edemez oldum ve istemsizce dikkatim dağıldı önceden de pek dışa dönük ve insanlarla çok samimi olup konuşan biri değildim ama virüs yüzünden sosyal fobimin tavan yaptığını hissediyorum en kısa sürede de atlatmak istiyorum bence sadece yaşayanlar anlayabilir bu durumun stresini
Ben de çoğu derse bu yüzden giremiyorum ve her şey kötüye gidiyor resmen kendimi yiyorum
@@iremakmercan5570 aynı sorunu bende yaşadımm ve artık en yakınlarmla dahi görüşemiyorum arkadaşlarımla aram açılacak diyede çok korkuyorum.bir kaç kişiye bu durumdan bahsettim ama kimse beni anlamıyor herşey elimde zannediyor kontrol edemediğim şeyler yüzüne hep acı çektim. hayat kalitemi etkiliyor sırf bu yüzden kendimin kim olduğunu nelerden hoşlandığını, gelecekte ne istediğimi dahi bilemiyorum önceden istediğim meslekten vazgeçtim neden mi? Ben böyle bi durumdayken o mesleği yapamazdım.asljnda böyleyken hicbirsey yapamam ama elimden geleni yapicam eğer hala geçmiyorsa bir uzmandan yardım almayı düşünüyorum seninki geçtimi?
Özellikle fiziksel olarakta beni çok etkiliyor durduramadigim titremeler yüzüne hep kaçınmalar yaşıyorum,canlı dersslere bile giremiyorum eğer hoca soru sorarsa bilsem bile sırf titredigim, heyecanlandigim için unuturumm.ne yapmalıyım onu bile bilmiyorum. Çok yoruldum:(
Bende ben canlı derste konuşmak bir kenara benden 3 yaş küçük kardeşimle bile konuşurken güçlük çekiyorum kendimi ifade edemiyorum
Sadece diğer insanlar gibi rahat olmak istiyorum :(
Ben de ya
diğer insanların rahat olduğunu öğrendim :')
Bende:(
Bende
Ben de
Normalde yalnızken rahatça yapabildiğim şeyleri insanların karşısında yapamıyorum, aptallaşıyorum, elim ayağım birbirine dolanıyor, konuşacaksam ya sesim çıkmıyor ya da anlaşılmaz çıkıyor. Bu sorunlar bende 12 yaşından beri var ve artık kendime dair inancım kalmadı. Ne yapıp edeceğimi bilmiyorum artık.
Aynısı bendede var istersen arkadaş olabiliriz
Bendede var aşırı kizariyorum sakarlasiyorum rahat olamiyorum aşırı aptal oluyorum ciddi anlamda mantıklı hareket edemiyorum
Oyle deme korkunun ustune git. Bende de obsesiflik var her seyi kafaya takiyom bana da oluyor ama kucukken dayimla geziyorum gece dar bir sokaktan geciyorduk sonra urkutucu bir ev vardi dedim bu ev ne kadar urkutucu dayimda eger o evden korkuyorsan o eve git dedi korktugun seylerin ustune git dedi sonra icimde o eve gidebilecegime dair inanc olustuktan sonra o evden korkmamaya basladim artik geceleri dayim olmadan o evin yanindan gulerek geciyorum ve dayimin o sozunu hatirliyorum :)
Gerçekten çok bunaltıcı, hiç tanımadığın bir bakkala giderken bile kaygı duyuyorsun.
Arkadaşın ile Sinemaya gidiceksindir ve sırf arkadaşın Kafede oturup bir şeyler içelim dese, Aklıma " Ben nasıl anlaşıcam insanlarla, ya yanlış bir şey dersem? ya utancımdan bir şey kırarsam. gibi sorular ve binlercesi geliyor.
Buna verilen "Sosyal terapi" tabirini 10 dakika önce öğrendim. Eğer öğrenmeseydim, koca dünyada bi tek bunları ben hissediyorum sanacaktım.
aynisi ya napicam
Sosyal bir ortama girdiğimde bayılacak gibi oluyorum. Aşırı kaygılanıyorum.
Aynı ben
Ben de ;(
Canım benim ❤️
Bende...
Intihar a teşebbüs ettim gine bisey olmadi
Nefret ediyorum bu durumdan ne ara bu hale geldigimi bilmiyorum, sadece ben de diğer insanlar gibi rahat olmak istiyorum.
Yalniz değilsin hepiside eleştiri yüzünden eleştirilme korkusu
@@kpopandlove bende sersemlik hissi var bu anksiyete yüzünden devamlı bir sallantı hissi belasını versin ya
Ben suan 16 yasindayim ortaokulda cok utangactim kimseylen konusmuyordum ortaokulda benlen ugrasiyorlardi dovuyorlardi bi yil okula gitmedim sosyal fobi yuzunden sonra tekrar basladim ilaclarimi kullandim iyi oldum 7 de arkadaslarimlan pek konusmadim utandim dusuncelerini benlen ilgili kotu olursa kendime yuklenioyordum uzaktan egitim oldu bana yaradi tek basina kamerami sesimi acmiordum hic konusmayi sevmiyodum arkadaslarla daha samimi oldum iyi hissettim kendimi sonra boyle kapandi fitnessa basladim ozguven artti bende ama kalabalik ortamlarda nefesim kesiliyor carpinti oluyor titriyorum insanlarin benlen ilgili ne dusundukleri insanlarin suratina bakamiyorum o derece
@@adolfhitler500ylonce8 🥺
Bunun kısa sebebi cok düşünüyorsun diğer insanların aptallığı onları daha rahat biri yapiyo
En son insan ölerek kurtulmak istiyor😔
Bende 😔
numaranı ver dertleşelim 😔😔😔
@@elgunmustafayeff7244 dostum dertleşmek için gelebilirsin dinleriz geçmiş olsun
O aşamadayım şuan
@@mecnuncnar2519 mlsf 😕
Özgüven sorunum o kadar çok ki takdir edilince bile utanıp ordan uzaklaşmak istiyorum deliyim galiba ben
ayynıısı bana da oluyor buna ek olarak gözlerim doluyor hüngür hüngür ağlamak istiyorum o an
Deli değilsiniz sadece içinize oturmuş, değersiz olduğunuzu sanıp kabul ediyorsunuz. Sizin suçunuz değil. Özgüven ile alakali videolar dinleyin, bende yapiyorum ve gerçekten çok etkili. Birde sosyalleşin sosyalleşin sosyalleşin çok etkili :))))
Özgüven meditasyonu yapın faydası oluyor.
İnsanlarla göz göze gelmemek için yere bakarak dolaşıyorum :(
@@ayyldz..6411 sağol
Kimseye anlatamadığım için buraya yazmak istedim. İnsanlarla konuşurken (telefonda veya yüz yüze) çok geriliyorum sesim titriyor, kalbim çok hızlı atıyor, kızarıyorum ve yüzüm yanmaya başlıyor. Sadece en yakın arkadaşlarımla rahat konusabiliyorum ( zaten 2 arkadaşım var). İnsanlara mesaj atarken bile 40 kere düşünüyorum acaba atmasam mi diye. Dışarı tek başıma çıktığımda herkes bana bakıyor gibi hissediyorum ve yürümekte bile zorlanıyorum. Kendimi savunmaya çalışırken kalbim öyle hızlanıyor ki sanki kulağımda atıyor bunun yanında sesim titriyor ve haklı olsam da gözlerim doluyor. En ufak şeyde bile gözlerim dolduğu icin konuşamıyorum ve insanlar bunu bilerek yapıyorum sanıyor bu beni daha çok üzüyor.
sen bensin :(
Tamda beni anlattın
maalesef bu ben
yeminle ben
Hemen doğru dr.dan terApi almalısın ız
Off izlerken bile ağlamak istiyorum yeter artık ya
Şiddetli heralde baya
Bende off
Çok kötü bir durum nasıl kurtulucaz 😥
@Ahmet 111 ben tanışmak isterim
Bende bıktım. Yolda giderken sanki her kes bana bakıyo ve mesala pantolonum yere düşerse kendimi rezil oldum gibi hiss ediyorum((.
Okul beni çok zorluyor.Bu durum sayesinde devamsızlığım çoğaldı ve insanların "derslerden kaçmak için" gitmediğimi sanması çok kötü.
Öyle bilmeleri daha iyi bence
Ben hiç devamsızlık yapamıyorum bunun için bunu aileme söylemeliyim ama hani derler ya eski kafalı diye öyle olduklari için beni pek anlamalarını düşünmüyorum saçmalıyorsun falan derler diye düşünüyorum
Tabi ilk önce en iyi ailem anlar beni ama yinede işte içinde bisey oluyor
85 sene kadar önce okula sırf bu yüzden 40 gün devamsızlık yaptım. Şimdi evin altındaki markete inip ekmek almak korkunç geliyor. iki kez mecbur kalıp gitmedim, evde hamur açtım ya da bir başka sefer poğaça yapıp yedim.
Sen bensin azra ya :(
Sosyal Fobi hayatımın en büyük çilesi okulda tahtaya çıksam bile kendi içimden çıktığımda ne konuşucağımı ne diyeceğimi 5,6 defa tekrar ediyorum çıkınca tedirginleşiyorum ateşinin çıktığını hisediyorum karnıma ağrılar giriyor aklımda hep aynı soru acaba benim hakkımda ne diyorlar? Kendimi o an öldürmek istiyorum işte yerin yedi bin katı altına girmek istiyorum insanların ne dediği pek umrumda olmaz ama kendimi bunu düşünmekten alı koyamıyorum.
evet ben de. mesela bir insanla konuşurken o ortamdan kaçıp gitmek istiorum:(
Birde ben kendimi savunamiyorum beni ezip geçiyorlar ama ben onlar kırılır diye laf sokamiyorum kimseye
@@esrasahin7582 bende
Soulmata yalnız değilsin
@@YKSGIDIKLAYAN24 anlatılan konuşulan konu falan umrunda olmuyor hiç bir şekilde odaklanıp gevşeyip rahatça fikrini söyliyemiyorsun tek düşüncen bir bahane uydurup kaçıp gitmek. tek kalmak bu sahilde yürürken bile yolun boş kısmını seçmek. bakış açında kimsenin olmaması gibi. ben yıllardır bu sorunlarla yaşadım eğer araştırıp veya da bir destek terapi için adım atmazsanız sorununuzu çözemiyorsunuz ve bu konu dahada derinleşiyor artık dibe vuruyorsunuz iş hayatınız bitiyor ev hayatınız bitiyor bütün herkezden kaçıyorsunuz bunları ben adım adım yaşadım toplam 4 yıldır. şuan en son safasındaydım artık dünyaya ben ayak uyduramadım benım için artık bir yaşam yok gibi düşünmeye bana bu dünyada yer yok gibi düşünmeye başladım insanların zalim oldugunu herkezin acımasız olduğunu düşünüyorsun ve hiç bir şekilde yardım da almak istemıyorsun herkez aynı şeyleri söyluyor kafaya takma vesaire. Bu sorunumu tam anlamıyla bu gün öğrendim bi piskologo gittim ve bu konuyu araştırmamı söyledi araştırırkende bu video ya denk geldim bildigin tam anlamıyla lafı hiç eveleyip gevelemeden nokta atışı bi sunumla anlatmış önerileri bu gündne itibaren başlıcam inş. bu konuyu aşıp artık sevdiklerime arkadaslarıma sarılmak dolaşmak gezmek istiyorum tabiki zorlanacagız ama denemekten vazgecme. bana hep bunu söylerlerdi vazgecme üstüne git ama neyin üstüne gideyim da bi formül verin. işte bu konuda bu videoyuda emeği geçen herkeze teşekkür ettim binlerce kez 1 yolu değil 5 yolu var hepside cok mantıklı özellıkle benım favorim pratik yapma konusu yalandan 10 saniyede olsa birine selam verip bişeler sormak gibi dayana bildigin kadar dayanıp sonra kaçarsın ilerki günlerde kendi rekorunu kırmaya calısıp biraz daha dayanırsan bi bakmıssın saaatlerce konusup muhabbet edebiliyorsun. yoksa devamında dedıgım gibi özgüven eksikligi depresyon ve herkezden herşeyden kendini soyutlama çalısamama yolda yürüyemem ve allah korusun intihar düşünceleri.
Çocukluk yıllarında sosyal ortamlarda aşağılanan çocuklar yetişkinlik yıllarında sosyal fobi yaşarlar. Bu bilinçaltıyla ilgili bir problemdir. Bilinçaltınızla tanışın.
Maalesef bana da öyle oldu sesim tiz diye bana gulerlerdi küçükken bu yüzden liseye geçince sosyal fobi hastalığım başladı
@@berhankaya8599 yoo ben gayet şan şakrak en ön planda olan bir çocuktum şuanda insanlarla konuşamıyorum bile.
11 yasindayim daha ve sosyal anksiyete bozuklugum en son derecede
@@zyraze ben de 13'üm, benim de :(
ben aynı bunu yaşadım nasıl kurtuluruz peki sence ya
Aynı dertten muzdarip arkadaşları görünce yalnız olmadığımızı anlayıp biraz olsun rahatlıyoruz. Bende toplum içinde telefonla konuşmaktan, amirlerimle münakaşaya girmekten çok çekiniyorum. İyi bildiğim bir konuyu dahi 5dk anlat deseler bir iki cümleden sonra konuşacak kelime bulamıyorum. Ama durmak yok. Hep ileriye gayretle... Bu sorun bizi kötü insan yapmaz. Çok üzmeyin kendinizi güzel insanlar. Sizi seviyorum
Aynen. Birisiyle konuşmaya başlasam en az 5. dakikasında kalbim sıkışıyor. Konuşurken istemsizce durduk yere ağlıyorum. Geçmişimi hatırladıkça tam bir ezik olduğum gerçeği karnıma kramplar girmesine neden oluyor. Atlatmayı çok fazla istiyorum ama elimden gelen tek şey ağlamak...
@@user-pu5bk8em3p bu mən:'(
Maşallah üzerine gitmek gerekiyor sanırım tebrik ederim bakış açısı çok güzel
Aynen insan içinde telefona bakamıyorum ellerim titriyor telefonla konuşamıyorum bende zaten benim için aşırı yalnız yaşamanın zararı yok yada yakın arkadaş ortamında olmanın o yüzden bu sorunu çözmek değil de bunları yaşamak zorunda kalmamak daha iyi hatta oyun bile oynarken arkadaşla yenilip ezilmek korkusuyla aşırı korkak oynayamiyorum 😅
O kadar kötü bişey ki insanlarla konuşmayı geçtim sosyal medya gruplarında bişey soramıyorum o kadar çok korkuyorum ki. anne babama bile soru soramıyorum
Kral naptın bende de aynısı var kendimi öldürecek hale geldim
Siktir et herşeyi kardeş bunu hep aklında sakla siktir et gitsin, tavsiye ederim
İcinde tutma, en olmadi hissettiklerini kağida yaz bu seni birazda olsun rahatlatacaktir. Ardından birini bul bence en yakin arkadasin ve annen seni anlar. Hangisine daha cok yakinsam onunla konus cesaretini topla derdini paylaş. Unutma hepimiz insanız. Hepimizin sıkıntıları olur bizim de böyle rahatsizligimz var napalım? "Kendin için" çok değerli olduğunu Hatırla.
Valla ya nasıl kurtulucaz hiç bilmiyorum kafayı yiyecem😥
Bende... Hatta sosyal medyada veya gruplarda aktif olan rahat rahat konuşan insanları gördükçe kendime olan özgüvenimi daha çok kaybediyorum
Çocukluğumda yaşadığım yargılamalar yüzünden böyle olduğumun farkındayım ve bunun farkında olmak çok üzücü. Sevdiğin insanların cahillikleri yüzünden bu durumu yaşamak zorunda kaldığını bilmek üzüyor insanı. Oysa ki çevremde gördüğüm insanlar ne kadar da rahat, ne kadar da özgüvenliler. Onlar maruz kalmamış demek ki olumsuz bir şeylere. Şaşırıyorum özgüvenleri karşısında insanların. Ne kadar da kolaymış diyorum. Ben de böyle olabilirdim. Çocuklukta çevremizdeki büyükler davranışlarına az biraz dikkat etse, kişilik zedeleyici davranışlarda bulunmasa sosyal fobisi olanlar bugün bambaşka hayat yaşayacaktı
En kötüsü de bizi bu hâle getiren "çocukluk arkadaşlarımızın" ya da dediğin gibi büyüklerin, şimdi mutlu mutlu yaşıyor olmaları ve akıllarına bile gelmiyor olmamız.
Ezgi bu yorum tüm hayatımın özeti teşekkürler yanlız değilsin :)
Herkesin sorunları var, en güçlü görünenler aslında en zayıf olanlardır. Bol bol müzik dinlemek, yürüyüş ve spor yapmak, sağlıklı beslenmek, düzenli uyku iyi geliyor.
Ben de aynı durumu yaşıyorum elimden gelen tek şey ağlamak...
ortak nokta
kalabalik yerlerde kendimi bayilacak gibi hissediyorum orda olmamak istiyorum insanlarla konuşurken ordan gitmek istiyorum insanlarla goz temasi kuramiyorum cok rahatsiz edici birsey
Büşra ben de senin gibi hissediyorum istersen konuşarak belli başlı hedefler koyarak bunu birlikte aşabiliriz
Busra bnde öyleyim bazen
@@slakutar1082 snapchat hesabın var mı? Bu arada kızım belki utanırsın diye belirtmek istedim.
Bu gün de ben öğrendim böyle bı sorunum olduğunu olsa ki hep bı tek bendemi var diyip duruyordum Allah'ım ya şuan benim gibi o kadar insan olduğunu öğrenmek iyi mi kötü mü çözemedim 🥺
17 yaşındayım şuanda çok zor bişey resmen gençliğin , hayatın ellerinden kayıp gidiyor hayat zehir oluyor resmen
Kanka istersen derdini paylaşanilirsin benimle
Bende 17 yim
@@MC-jq2jg arkadaş olmak istersen yaz
Bende 17 yim ve bu yıl başka bır yerde okuyorum eski okulumda en azından bazı tanidikalrim vardı bu kadar kötü degildi
Ben de 17 yim harbi baya kötü bir şey hem bu hem bir yandan sınava hazırlanmak
Akranlarina zorbalıkta bulunmuş olan hey siz insan müsveddeleri !
Beğeniyor musunuz eserinizi?
Bin beter olun....çoluk cocugunuzla deneyimleyin inşallah, amin.🙏
Amin
Amin
Amin
Çoluk çocuğunda da deneyimlemesinler,iş yerinde en ağır baskıyı görsünler,ezilsinler ancak çocuklarının falan hiç bir suçu yok gerek yok yani.
@@Ahmet-kr9vg bence de
1) Dışarıya odaklan. Kendine yoğunlaşma sürekli.
2) Erken adım at.
3) Kendine hoşgörülü ol.
4) Meraklı ve pozitif tutumlu ol. Süreçten keyif almaya çalış. Anda kalmaya çalış yani.
5) Pratik yap. İlginin sende olduğu durumlar oluştur ve alışmaya çalış. Üzerine git korkunun.
Sağol
Dilara bu konu hakkında sana bikç soru sorabiirmiyim.sendemi sosyal fibiliydin?
Pratik yapmak çooook önemli. Telefon ile 2 çay sipariş vermeye terler içinde kalırdım. Fakat iş gereği pratik yapa yapa kırk çeşit malzemenin siparişini vermek kolay olmuştu zamanla...yani zorlandığımız ortamlara girip ufak ufak pratik yapmak lazım
bu videoyu izlerken bile kalp ritmim hızlandı....
Ay evet ya sıkıntıya girdim çok pis
Başarıcaz kızlar. Ben inandım şahsen
Suan nasılsınız
Videoyu izlerken aklından kendimi o tedirgin olduğum ortamlarda ve durumlarda hissettim ve kalbim yerinden çıkıyordu az kalsın
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varsa beraber hareket edip zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz.
Birgün sosyal fobimi yeneceğim. Mükemmel olmama gerek yok sadece her şeyi bu kadar kafaya takmadan yaşamayı öğrenmek istiyorum. Kendine güvenen, özşefkatli, kendinden emin, kendiyle dost, hatalarını kabul eden ve hata yaptığında kendini yiyip bitiren, kendi içinde infaz eden olamk istemiyorum. Biliyorum ve inanıyorum , başaracağım, başaracağız. Allah yardımcımız olsun.
amin inşAllah
Nasılsın şimdi ben de aşmaya çalışıyorum da
Öyle illet bir durum ki hayatımı cehenneme çevirdi diyebilirim. Dayanamıyorum artık herkesin serbestçe yaptığı eylemleri ben yapamıyorum. Kafeye gidemiyorum hastaneye gidemiyorum fotoğraf çektirmekten nefret ederim sunum yapmaktan, birileriyle konuşmaktan toplu yemeklerden, davetlerden bayramlardan, misafirliğe gidilmekten veya gelmesinden aşırı rahatsızlık duyuyorum. İnsanları sevmediğimden değil ama sosyal ortamlara girdikçe kalbim ağzımda atıyormuş gibi oluyor ellerim ve başım titriyor bayılacak gibi oluyorum bunlar aşırı derecede iğrenç bir durum ama ne yazık ki ben hep yaşıyorum. Aileme psikiyatriste gideceğimi söylesem eminim bana ruh hastası yakıştırmasını yapacaklardır. Bu sıkıntıdan benim gibi müzdarip olan ne kadar kardeşimiz varsa inşallah tez zamanda bu iğrenç şeyden kurtuluruz gerçekten çok kötü bir durum :(
Aynıyız aynıyız istersen dertleşebiliriz
@@furkantopsakal2128 kaç yaşındasın okuyormusub
18 yaşındayım lise sonum ve 4 yıldır sosyal fobi sorunum var ama bende sadece kalabalıklarda insanların içinde felan yemek yiyemiyom midem bulanıyor bu var bende bıktım artık😢
Ne kadar güzel açıklamasıniz
Şimdi nasılsın düzelme var mı
Sosyal fobim olduğunu henüz bugün öğrendim. Rastgele bir videoya denk geldim ve videoda sosyal fobisi olan birisi yaşadıklarından bahsediyordu. Tamamen aynı durumları yaşadığımı öğrenince tedirgin oldum. Benim yaşlarımdaki her insanda bu tarz şeyler olduğunu söyleyip avutuyordum kendimi eskiden. Ama şu an sorunumun ciddi anlamda ilerlediğini ve psikolojik destek almam gerektiğini anladım. Ancak ailemin bu tarz psikolojik sorunları umursamamasi beni daha büyük bir çöküntüye soktu. Bu yüzden kendi başıma yenebilmek için bazı yollar arıyorum. Öncelikle yaşadığım durumlardan bahsetmek istiyorum. Kalabalık ve sosyal ortamlarda kendimi aşırı rahatsız hissediyorum,insanların bana bakmasından rahatsız oluyor ve kendimi kötü hissediyorum,halka açık ortamlarda vs. kendimi ifade edemiyorum,başkalarının yanında telefon ile konusamıyor hatta telefonumu kullanamıyorum,avukat olma gibi bir hayalim var ama henüz kendimi bile savunamıyorken bu çok zor... Göz önünde olmaktan nefret ediyor ve rahatsız oluyorum,sürekli dış görünüşüm hakkında telaşa kapılıyorum,benim için kaldırımda yürümek bile utanç verici,karşıdan karşıya geçmek,otobüse binmek,halka açık ortamlarda müzik dinlemek,kulaklık takmak,her hangi bir yerde sabit bir şekilde durmak,aynaya bakmak,regl olmak gibi şeylerden utanıyorum... Bunlardan utanmam çok saçma. Bir şeylerden utanmak dahi beni utandırıyor rahatsız ediyor... Özellikle regl olmaktan çok utanıyorum ve saklama ihtiyacı duyuyorum,üstelik bunu yaptığım için kendime sinirleniyorum. Duygularımı dışarıya yansıtamıyorum. Özellikle bu pandemi döneminde içe kapanıklık,utangaçlık,depresiflik,gelecek kaygısı,dış görünüşümden hoşlanmama gibi şeylerde ortaya çıktı...
Baskı halindeyken direkt ağlıyorum bu kendimi ifade etmemi daha da zorlaştırıyor.
Çoğu bende de var. Hatta üni 1'de okulu bıraktım bu sebepten. Bu durumu yaşamayanlar bizi asla anlamaz. Psikolojik destek her zaman iyidir ama doktora gitme gibi bir durumun yoksa ve biriyle konuşmak istersen sana destek olabilirim :)
Mutlaka psikologa gitmeye çalış aynısını bende yaşadım şimdi o kadar değil ama hala var eğer yardım alamazsan bu böyle devam edicek benim 4 yıl aşırı vardı sonra kendim yenmek için çok gayret ettim ama dediğim gibi hala var bende psikologa gitmeyi düşünüyorum
Bende de sosyal fobi var. Sen yeni keşfetmişsin, bende 2-3 sene oluyor. Psikolojik terapi aliyorum şuan iyi ilerliyor şimdilik. Psikolog size en kötü gelen şeyleri not etmenizi ve en hafifinden başlayip o şeylerin üzerine gitmenizi tavsiye ediyor, ders olarak veriyor yani. Buna maruz birakma deniyor. Anca böyle yenebiliyoruz bunu. Biliyorum cok kötü bir durum, hele insanlar içinde çalişinca. Size esra ezmecinin kitaplarini tavsiye edebilirim. Ve asla ümidinizi kaybetmeyin. Çünkü ümit çok kücük dahi olsa bizi belki ayağa kaldirmaya yetebilir. Yitirdiğiniz Özgüveninizi tamir edin. Bu sorunlar doğuştan gelmez, bu yüzden tekrar onlari düzeltebilir, degiştirebiliriz.
@@sule3839 merhabalar bendede bu belirtiler var şuan, sosyal medyadan size soru sorabilirmiyim rahatsız olmazsanız çünkü daha destek almadım ama düşünüyorum sizlerde birkaç sorum olacak isterseniz.
Eda hanım sosyal fobiyi belli oranda yenen biri olarak size tavsiyem şu olur.Kafanızda kendinize yönelik olumsuz düşünceler vardır kesin,önce onları değiştirin olumlu düşünün öyle hissetmeseniz bile öyle düşünün zamanla düşünceniz değişecek.İnsanların da sizin gibi insan olduğunu hiç birinin sizden farklı bir yönünün olmadığını düşünün.Mükemmel olmak zorunda değilsiniz zaten hiç kimse mükemmel değil.İnsanlarla konuşmaya çalışın arkadaş edinmeye çalışın.Kolay olmayacak ama emin olun bu halinizden daha kolay.Ben asosyalliğin dibine vurmuş biriydim.Hala biraz asosyalim ancak çok rahat konuşabilirim insanlarla hatta atama bekliyorum yani kendinize güvenin mükemmel olamayız.Psikolog vs gitseniz size dediklerimden çok farklı şeyler söylemeyecekler ama tek başınıza yenemeyeceğinizi düşünüyorsanız psikologa gidin bence ama şunu unutmayın psikolog size sadece şunu yap bunu yap vs diyecek yapan yine siz olacaksınız yani problemi yenebilcek olan kişi sizsiniz.Faydalı olabildiysem ne mutlu bana.
Arkadaşlar yendim sanırım. Hayatımda utangaçlık olarak gördüğüm bu durumu değişen süreçte sosyal fobiyle karışık olduğunu farkettim. Telefonla konuşmak, tanımadığın insanlarla konuşmak, karşı cinsle konuşmak gibi detay şeyler çok fazla irrite edici oldu hayatımda. Hatta bu yazıyı yazmak bile sıkıntılı olabilirdi benim için. Bir platforma yazdığım en uzun yazı olacak sanırım. Ben bu detay şeyleri sanırım maruz kalarak aşmışım. İnsan her telefonla konuşmasında veya her karşı cinsle konuşmasında rahatsız olamaz diye düşünüyorum. Sanırım diyorum çünkü bu detay olumsuzluklar hayatımdan bilinçli olarak çıkarılmadı. Bunların sosyal fobi ile alakalı bir durum olduğunu 2 hafta önce bu videoyu izlediğimde, videonun altından bulunan yorumlarda farkettim. Videolara göz atma sebebim bir sunum ödevimin olmasıydı. Üniversite 4. Sınıf öğrencisiyim. Tahtaya bir çok kez çıktım. Ancak terlemeler, ses titremesi gibi belli bilindik durumlar hiç eksik olmadı. Hepsinde kaçınma davranışında bulunmak istedim. Ve bunların hiçbirinde sınıf ile göz teması kurulmamasına rağmen bunların hepsi oldu diyebilirim. Verebileceğim en uç örnek, Tahtaya çıkıp bir metin okuma durumu vardı. Bu sıkıntından rahatsız olacağım ki özgüvenli olmak amacıyla bir elimi cebimin yanına koymuştum. Elimdeki kağıdı elimin titremesi sebebiyle yazıları okuyamadım diyebilirim. Bu dönem başlangıcı hocamız bir sunum ödevi verdi ve bunu konuya iyi çalışıp slayta bakılmadan anlatacaksınız dedi. Normalde KPSS çalışıyorum. 2 hafta boyunca derslere odaklanamadım ve sunum aklımdan hiç çıkmadı. Bu durum da beni araştırmaya itti ve videolara rastladım. Yaptığım şeyler, kendimi videoya çekmek ve birine göz teması ile konuyu anlatmak oldu. Ne kadar işe yaradı bilmiyorum ama konuyu ezberlememe vesile oldu. Ama içimdeki sıkıntı hep sürdü. Daha önce heyecanlanıp bildiğimi unutmuştum. Aklıma sürekli o durum geliyordu. Anlatımda hiçbir sıkıntı yoktu. Akıcı bir dille kendi cümlelerimle sunuyu yorumladım diyebilirim. Böyle bir ödev konusunda yardım ihtiyacı olanlar varsa her zaman kendi cümlelerinizi ezberleyin. Çalıştığınız metni yorumlayın ve yorumlarınızı defalarca tekrar edin. Yorumlarda insanlar sürekli bu durumun ortadan kalkmadığını söylüyor. Beni umutlandıran tek şey ise. Sosyal fobide ki genel durumları benim istemeden de olsa tecrübe ede ede halletmiş olmam ve bu sunuda başarılı olursam bunun da ortadan kalkacağına olan inancımdı. Ve sonuç olarak yaklaşık 50 kişiye kesiksiz bir şekilde rahatça anlattım. Her şeyin kafada bittiğini ve inançla alakalı olduğunu düşünüyorum. Bu güne kadar olumsuz tecrübeleri düşünerek, geleceğimizi etkiledik. Bir kere yaptıktan sonra devamının iyi olacağını düşünmek ve problemden kurtulmak güç kaynağımız olsun. Ve en önemlisi de Allah’a dua etmeyi unutmayın. Rahat hissettiğimiz günlerin çabucak gelmesi dileğiyle.
Bana da yardımcı olur musun sana nasıl ulaşabilirim
İlk ve ortaokulda çok sıska bir çocuk olduğum için hep zorbalığa uğradım. Teneffüslerde herkes kalabalık gruplar halinde kantine gider etrafta takılırdı ama ben hep yalnızdım. Beden eğitiminde falan herkes top oynar koşuştururdu, ben kenarda kitap okurdum. İnsanlar çıkıntı gibi kenarda durduğum için hep bana tuhaf tuhaf bakardı. Şimdi lisedeyim (17 yaşındayım) evde kendi halimde spor yapıyorum, 180 boyunda 80 kiloyum ama hala içimde o sıska ezik çocuk var. Çocukluk yıllarında yaşadıklarım öyle bir etki bıraktı ki kurtulamıyorum bir türlü. Sırtımda çanta veya üstümde ceket olmayınca ellerimi nereye koyacağımı falan bilemiyorum (özellikle yaz aylarında). Yolda giderken hep düşünüyorum acaba anormal bir şekilde mi yürüyorum diye. Bu yüzden hep bir kasıntı halindeyim.
Ben birebir aynısını 16 yaşimdan beri yaşıyorum.Aradan 5 sene geçti.Şu an eskisi kadar olmasa da nüksetme durumları oluyor.Eskiden sürekliydi tabii.Sana tavsiyem çok ilerlemeden bir psikoloğa görünmen.Sonra pişman olabilirsin.
İnstagramın varsa söyleyebilir misin adını ?
@@blinkrose9862 bana yardım eder misin??
Lutfen kendine eziyet etme dağ gibi bi çocuksun. Seni kendine kötü hissettiren içindeki ego içindeki o ses. Bunun yapma nedeni seni korumak. Seni geri plana çekerek korumaya çalışıyor. Ama insan sosyal bi varlık. Kendini sevmelisin. Sen kendini sevmezsen kimse sevmez. Sen kendine gereken değeri vermezsen kimse de vermez. Etraf bize ayna tutar. Sen kendini nasil görürsen herkeste öyle görür . Benim oğlum da böyle sıkıntıları var anlatmaya çalışıyorum ama ne kadar anlıyor bilmiyorum..kendine eziyet etme lütfen. Halkbu ki çekindiğin karşı taraf 'ta belki de senin gibidir. Belki de herkes kendi derdiyle meşgul seni görmüyorlar bile😊
Boy ve kilo ile beraber aynı şeyler bendede var 😁😁
Bugün mesela online derse gireceğim üstümü başımı düzelttim temiz düzenli olarak (süslü değil)gelin görünki kamerayı açamadım acaba insanlar ne der ?Hoca bana kötü birşey dermi aşağılanırmıyım acaba kamerada kötü çirkin gözümüyormuyum ?İnsanlar benimle dalga geçermi?Şaka değil ders bitene kadar bunları düşündüm ve kamerayı yine açamadım ve hoca soru sorduğu halde konuşamadım dersten sonra oturdum bide ağladım bu durumuma .Biliyorum bazıları aman bu da dert mi diyecektir.Evet dert dışardaki insanlarla bile konuşamıyorum küçükken çok sosyal bi insandım birçok kötü travmam oldu aşamıyorum şuanda.Bu günlük hayatta yaşadığım olaydan sadece biri. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim.
Bende küçükken çok sosyaldim ama şuan ne oldu anlayamıyorum
Aynı durumdayız
@@system5404 hayır yenemedim hala öyle
nasil bir travma yasadin? bunu temizleyebilecek birine yonlendirebilirim seni
Bende böyleyim nasil asacagimi bile bilmiyorum yaşadığın her şeyi bende yaşadım güven problemleri yaşıyorum artık aileme bile güvenemez oldum ne yapicam böyle bilmiyorum tanımadığım insanlarla konuşamıyorum çok çekiniyorum konuşursam da gereksiz konustugumu düşünüp kafama takıyorum tüm günüm kötü geçiyor bugün arkadaşlarımla kafede bulustuk yanlış bir şey yapıp rezil olacagimi düşündüm en son titredigimi hatırlıyorum çok geriliyorum kahvenin adini yanlış soyleyecegim diye kafelere gitmek istemiyorum gitmeden önce de tüm gün rezil olacagimi dusundum bu beni çok geriyor ne yapicam ya
ortraokuldaki arkadaşlarım bans tramva yaşattı ve lisede hala yenemiyorum yolda tek başıma yürüyemiyorum çok gatip ama tek başıma çıkınca sırt çantasıyka çıkabiliyorum sadece ve herkez bana bakıyor dalga geçiyor gibi hissediyorum ilerde sadece normal birşekilde bişey hissetmeden yürümek istiyorum ama nasıl yardım alıcam düzelicem bilmiyorum..
Bendensin. Yürüyorum elimi nereye koyacağımı şaşırıyorum. Herkes bana bakıyormuş gibi geliyor
Dostum geçmiş olsun umarım düzeltirsin bilmiyorum belki sana yardım edebilirim discord grubu açtık 7-8kişiyiz sıcakkanlı ortam dert anlatanlar öneride bulunanlar var yazışmayla oluyor bunlar gelmek istersen gelebilirsin @bilgehanduver insta hesabıma yazarsan link atarım umarım iyileşirsin
Oha şu sırt çantası mevzusu bende de var :(
@@hhh-mv2vm benim de elimde bişey olmadan yürüyemem ya da bel çantası falan olması gerekiyor
Aynı ben de böyleyim🥺
Diğer insanlar gibi olmak istiyorum
Bende 🥺
Küçüklüğümden beri "utangaç,çekingen"olarak görüyordum kendimi ama artık öyle olmadığımin farkındayım binevi.Yolda yürürken sanki herkes beni izliyor,bana bakıp herhangi bi yerimdeki kusurum hakkında konuşuyor benimle dalga geçiyormuş gibi hissediyorum.okulda derslerde sorunun doğru cevabını bilsem bile parmak kaldirmazdim "ya yanlış çıkar da herkes hakkımda kötü şeyler düşünürse,dalga gecerlerse"diye.Onceden konuşmamda sorun yoktu ama artık söz sahibi olduğum an beni dinliyen herkes olduğunu bildiğim için bir anda sesim değişiyor dilim birbirine dolanıyor sanki kelimeleri telafuz edemiyorum.Kimi zaman cidden kendimi ifade edemiyorum"amaan zaten kimse beni anlayamaz"deyip gecistiriyorum her şeyi.Belki psikolojik bı destek almam gerek ama aileme bu konuyu acikladigimda bunu bir sorun olarak görmüyorlar bile...
Dışarı çıkma kısmı aynı ben🥺Allah yardımcımız olsun,inşaallah atlatırız bunu🤲
Şu an okulda boş bir sınıftayım fakat biraz sonra ders başlayacak ve kalabalık sınıfa gireceğim. Şimdiden başladı kaygılarım , kalp çarpıntılarım. Beynim girme sınıfa eve git odana kapan diyor ama yaşamak ve hayata devam da etmek zorundayım. Bir meslek sahibi olmalıyım. Bu yüzden mecburen insan içine giriyorum. 4 yıldır daha yoğun yaşıyorum. En son annemi dışarda çok insan vardı korktum bayılacak gibi oldum diye aradığımda gerçekten çok ciddi olduğunu anladım. Ben de mutlaka psikoloğa başvuracağım
Lisedeyken aynı senin gibiydim hergün eve gitmeyi hayal ederdim, beni mutlu eden tek şey okuldan geldikten sonra insanların olmadığı kendi odama kavuşmak bana cennet gibi hissettiriyordu. Lise bitti 2 yıldır evdeyim sorun dışarıda yada okulda olmak değilmiş mutsuz olduğum yerde fazla şekilde kalmammış. Huzurlu yeri bulabilmek zor ama bulabilirsen herşey yavaş yavaş düzelebilir
Başvurdun mu?
Keske ayni okulda olsaydik ayni durumdayim asagi yukari
Bendede var sinifta titriyorum...
Kalp carpintisi cok oluyor be...
Sosyal kaygısı olanlar en kral insanlardır onları üzmeyin
Arkadaşlar çekim yasası imajinasyon nefes teknikleri bunları mutlaka deneyin başta çok saçma geliyor ama bıkmadan yaparsanız müthiş faydası oluyor.İnanin hickimseden bir eksiğimiz yok bizde çok değerliyiz yeterliyiz.Olumlamalarla inançlarımızı değiştirelim frekansimizi yükseltelim.Herkese şifalar diliyorum
Amin, çok sağol
@@saniyegeyikpinar3144 kesinlikle herşey gibi olumsuz inanç kalıplarıyla alakalı birşey sosyal fobide kendime güveniyorum olumlamasını bol bol yapmak lazım ben faydasını gördüm aslında insan kendisini biliyor olumsuz inancını bulduğu an çözülüyor bazı şeyler
Boğuluyorum. Çoğu zaman nefes almak bile eziyet bir hale geliyor. Konuşmayı, yürümeyi, gülmeyi dahi unuttum. Kendimden nefret ettiğimi dile getirip duruyorum ancak.
19 yaşındayım hayatımı yaşamama engel oluyor :(
Aga bunun etkili bir çözümü yok mu ya yarın okulum var
Bende çok var mı bilmiyorum ama bende çoğu şeyden utanıyorum kaçmak istiyorum ama artık korkularımın üstüne gitmek istiyorum. Ve özgüvenimi geliştirecek aktiviteler
@@cnu. kanka yorumunu gormemisim kusura bakma. En etkili yolu sosyalleşmek . Biliyorum zor ama ufakta olsa kendin tek başına çık yürü magazalara gir ordakilerle sohbet et çok zorlayacak biliyorum . Belki terler dokeceksin ama kendini iyi hissetmene sebep olacak bu aktivite. Arkadaslarin varsa onlarla gorusmeye calis yoksa da arkadaş edinmeye caliş çok rahatliyacaksin bende disari cikarken cok zorlaniyorum ama disarda kendimi iyi hissediyorum ne kadarda zorlansam . Usanma bu hastaligi yen . En en en en en etkili yolu sosyalleşmek . Ne kadar zor olsada.Ha bide yazmayi unutmuşum benim taktiğim surekli kendimi sakinlestirmek kendime bir sey yok diyerek yada rahatlatacak ne varsa uygulamak .
@@esmadu4435 Esma utancinin üstüne git hatta utanilacak şeyler yapmaya calis . Farkedeceksin ki insanlarin umurunda degiliz . Kendini daha iyi hissedeceksin. Yolda yururken sesli şarki soyle mesela . Aklinda hep şu bulunsun "Ne olabilir ki ?" Her zaman kendine bunu soyle . Şunu yapsam en fazla ne olur ki . İyi gunler
@@cnu. aga bide tavsiyem okuldaki etkinliklere zorla katıl.
Allah kimseyi bu videoları izletecek kadar çaresiz bırakmasın düşmanımın başına bile vermesin bu durumu gerçekten yaşayan bilir umarım bende bir gün bu olayı aşabilirim gelip buraya yazmak istiyorum :)
suan nasilsin Havva iyimisin
zaten artık sunum yapmak vs onları geçtim çünkü saç tellerimden ayak ucuma kadar her zerrem titriyor, sesim titriyor, başka bi dünyaya aitmişim gibi transa geçiyorum ama artık daha spesifik ve hayatımı zorlaştıran şeyler var. mesela topluluk içinde kendi kendime bir şey yaptığımda bütün insanlar işini gücünü bırakıp beni izliyormuş gibi hissediyorum. özellikle yürürken oluyor ve sonra ayaklarım birbirine dolanıyor. yeterince samimi olmadığım insanların yanında yemek yerken çatalı ağzıma götürene kadar elimin titremesinden yemek tabağa dökülüyor. söz almayı geçtim, kafamda "acaba söz alsam mı?" fikri belirdiği andan itibaren kalbim deli gibi çarpmaya ve ellerim titremeye başlıyor. ilkokulda, ortaokulun başlarında hiç böyle değildim hatta sürekli hocalar bana sunuculuk görevi verirdi. sonra ne oldu da bu hale geldim gerçekten bilmiyorum
Ben karantinaya böyle idim oncesinde ortaokul dada böyle miydim bilmiyorum çünkü ben utangactim bir ara sonra kendimi bu hastalıkta bulmuşum
aynıyız aynıı ben ortaokulda yaşadığım zorbalık yüzünden oldum galiba
Derslerde hoca bir paragrafı okumamı istediğinde çok kötü oluyorum. Ya sesim kısılırsa ya da titrerse insanlara rezil olurum gibi bir düşünce var. Online derslere hoca söz hakkı verirse diye katılamıyorum. Hakkımı asla savunamıyorum. Hatta orta okuldayken bir bana iftira atmıştı ve sesimi bile çıkaramamıştım. Hoca beni suçlu bulmuştu. İnsanlara hayır diyemiyorum. Hayatımda bir kere hayır dedim onu da bir kız benim cimri olduğumla ilgili bir şeyler söyleyerek beni rencide etti. Bir gün tüm cesaretimi toplayıp anneme pskolojik desttek almak istediğimi söyledim. Annem de şiddetle karşı çıktı. Hap kullanmak mı istiyorsun diyerek beni azarladı. Şu an çareyi bu tür videolarda arıyorum.
Bi sorunun cevabını kesin bilsem bile sürekli ya yanlışsa ya çok alakasız ve saçma kalırsa diye düşünüyorum ve asla doğru ve net cevap veremiyorum.Bir şeyi okurken nasıl okuduğum hakkında çok düşünüyorum ve doğru düzgün okuyamıyorum ama normalde gayet güzel okuyabilirim herkes bana aşalayarak bakıyor gibi geliyor ve bunun yüzünde hiç bir şeyi düzgün ve rahatça yapamıyorum.
ve soru çözerken herkes bana hadi yap artık,çok basit nasıl yapamıyorsun diyor yada düşünüyor gibi geliyo ve bu yüzden cevabımın doğru olduğundan 1000 kere emin olmam gerekiyor ve böyle yaparak asla söyleyemiyorum
Aynen bende
@@ako9689 bir yıl geçmiş nasıl hissediyorsunuz?
@@Tosyalo ankara :(
Yorumları okudum biraz ve sosyal anksiyete bozukluğu konusunda yalnız olmadığımı anladım. Bu kadar çok olacağını beklemiyordum doğrusu. Hepinizi çok iyi anlıyorum. Titremeler terlemeler heyecanlar ve sonucunda doğan özgüvensizlik. İnşallah yeneriz .
Şu titremeler çok sıkıntı kafamı çevirirken bile oluo
Amin
@@Bruhmoment1962 nasıl yani? Ben de seyirmeler şeklinde yaşıyorum. Kafamı çevirip insanlara bakmak çok zor geliyor ve sanki kafamı çevirdiğimde titreyecek ve seyirecek gibi oluyorum. Bazen yüzyuze gelince titriyorum da. Gözlerim hemen titriyip başka yere kayıyor, boynum da öyle. Bildiğin titriyor ve kafamda şimşekler çakıyor. Seninki buna ne kadar benziyor?
@@forcamelot3325 sendekinin hepsi bendede var o sorun geçse düzelebiliriz belki :D yolda yürürken bile yere bakıyorum birileriyle göz göze gelmemek için
@@Bruhmoment1962 Bende de aynısı oluyor. Özellikle okulda iken. Bunu çözmenin bir yolunu buldunuz mu acaba?
6:23 8:10 9:38 10:52 13:00
ya adamsın
Keşke bende diğer insanlar gibi olabilseydim....
Bende acaba nasıl Duygu:'(
Bende😭 nasil bir duygu merrak ediyorum
Bende 😭
Olcaz basaricaz inaniyorum bize 🥺
Okulda herkes birlikte gülüp eylenirken ben onları izliyorum….
Ben de öyleyim yarın okula gidiyorum aşırı gerginim bunu hiç düşünmemek nasil bisey acaba😭
@@hebelehubele2552 :(
Videoyu izlerken kalp atışlarım hızlandı
2 Dislike bardakları kırılan Restoran sahipleri😂
😂😂
Ya djwkfjwkjd
Hocam şu ses tonu bana çok güven veriyor :) iyiki varsınız. 🖐
Dinlerken ağladım nasıl atlatacağım ya
Ne olursa olsun tek çözümü insanın kendi ile barışık olmak insan kan dökmediği sürece utanmamalı
Utandigin ne varsa üstüne git yasa onlari sürekli sürekli bırak deli desinler ne derlerse desinler bir süreden sonra gidiyor eğer önem verirsen büyür yok sayarsan küçülür
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varsa beraber hareket edip zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz
Gelişme varmı
Benimde sosyal fobim var ilk okuldan beri şuan 25 yaşında 2 yıllık evliyim ve bir anneyim halen bu sıkıntımı aşamadım kimseye derdimi anlatamıyorum,biri bana bişey dediğinde kendimi savunamıyorum,telefonda sevdiğim 7 yıldır tanıdığım bir ablam var onunla bile rahat konuşamıyorum,sadece evet ya da hayır veya hıhı diye cevap verebiliyorum sesim arada titriyor ya yanlış bişey söylersem ya kalbini kırarsam ya üzersem gibi kafamda düşünceler oluyo hep diyorum keşke rahat olup ablamla rahat rahat konuşsam sohbet etsem diye düşünüyorum,okul yıllarım çok zor geçti benim için öğretmenlerle bile konuşmadım ilk okuldan beri ben çocuk gelişimi bölümü okudum ve staj yaptım ana okulunda öğrencilerim oldu onların karşısında bile rahat olamadım hatta mezun olduktan sonra devam edemedim öğretmen olamadım fabrikada çalıştım orda bile rahat olamadım midem bulandı elim ayağım titredi,bayılacak gibi oldum ayakta bile durmadım hayatım çok zor biri bana bişey sorduğunda bile karşında donup kalıyorum cvp bile veremedim biri bana istemediğim bir yere gitmem için zorladığında hayır gitmek istemiyorum bile diyemiyorum itiraz edemiyorum ne yapıcam bilmiyorum yeter artık tamamen kurtulmak istiyorum bu sıkıntıdan sosyal fobimden artık küçükken annemler beni psikoloğa götürdü ama yine işe yaramadı napıcam ben bilmiyorum
Anne olmanın verdiği güç olmalı o güce odaklansanız iyi olur
Kendi isteginizle mi secmediniz öğretmenliği bende düşünüyorum bu bölümü de
Merhabalar bence bir psikoloğa gitseniz yardımı dokunabilir
Merhabalar. Son dönemde yoğun olarak yaşadığım bir kaygı beni bu konuda detaylı araştırmalar yapmaya itti. Kabullenme aşamasının ardından bir şeyler yapmam için harekete geçmem gerektiğine karar verdim. Kendi kişisel gelişimim için adım atmak yeterli değildi. Bir sorunu anlayabilmek için gerçekten yaşamak gerekiyor. Benzer sorunları yaşayanlarla birlikte paylaşmanın ve birilerine de faydalı olabilmenin bana çok iyi geleceğini düşünerek bir adım attım. İlk başvuran 15 kişilik küçük bir grupla paylaşımlar yapabileceğimiz, birbirimize yardımcı olabileceğimiz bir destek grubu oluşturmaya karar verdim. bu gruba katılmak isterseniz sosyalfobiliyiz@gmail.com adresine kendinizi kısaca anlatan ve katılmak istediğinizi belirten bir mail atmanız yeterli.
Ben kalabalığa girmeyi çok istiyorum yürüme mesafesinde olan heryere gidebiliyorum fakat otobüse binmeye korkuyorum tek başıma başka semte gidemiyorum 20yaşıma gireceğim hala bu şekildeyim 😔
@Peçat Söz bu gercekten ise yariyormu
Ben de lise zamanlarımda böyleydim insan içine çıkmak beni hep tedirgin ederdi. O zamanlar yaşadığım ilçeye yeni bir mağaza açılmıştı hep okuldan dönerken önünden geçerdim. Hep girmek isterdim ama bir türlü cesaret edemezdim. Oradaki çalışanlar bana yargılayıcı bakacak gibi gelirdi hep. Bir gün öylece hiç düşünmeden girdim içeri. Yine kaygılıyım tabi ama bakınıyorum öyle. Parfüm ve krem almıştım ve onların kokusunu verdiği huzuru hala unutmam. Çok mutlu dönmüştüm o gün eve. O kadar da korkulacak bir şey yokmuş aslında. Bu öyle küçük bi anımdı bu zamandan sonra yine anksiyetem devam etti. Üniversiteye başladım ama hiç evden çıkmamıştım üniversiteye kadar. Hiçbir şeyi kendi başıma yapamazdım. Bankaya gittiğimde sıram gelmese güvenlik abiye benim sıram bir türlü gelmiyor bile diyemezdim. Diyebilsem de ağlayacak gibi olurdum. Ama en sonunda her yere gire çıka kendi başıma kalarak yaşamayı öğrendim üniversitede. Kendimi çıkmaya zorladım. Daha doğrusu yalnız kalınca başımın çaresine bakmak zorunda kaldım. Böyle böyle geçti korkularım. Hala bazen insanlarla konuşurken anksiyetem devam ediyor. Ama kalabalıktan ve yabancılarla diyaloğa girmekten artık korkmuyorum. Aşılabilecek bir şey olduğunu öğrendim. Umarım yazdıklarım sana faydalı olur arkadaşım.
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varmı grup kurup arkadaş olabiliriz zorlandığımız durumların üstüne beraber gidebiliriz
Yanlıs yaparsam nederler diye korkyom
@bilgehanduver instadan ekler misin vp grubu kurmak istiyorum katıl lütfen yardımlaşma olur
Sevgili dostlar çoğu psikolojik problemin kökeninde çocukluk yıllarında duygusal zarara uğramışlık yatmaktadır. Çocukluğunuzu onarmanız gerekmektedir.
Atlatabilmek zor benim için derin yaralar
@@ulugbey1476 adem güneş - bırak ve rahatla kitabını alın onunla terapi sürecine girin. Çok iyi gelir size
@@hasemkurt6286 babamın gece 1 de gelip sabah 7:30da gitmesi gun icinde görmemem annemi aldatması p@rna izlemesi ilgisizlik babam yokmuş gibi hissediyorum ve bu canımı acıtıyor hala bunu nası onarabilirki bi çocuk.
Babamin bana yaşattıklarını nasıl unutabilirm ki
@@Tosyalo alsana beni
Ne ara bu hale geldim bilmiyorum kimseyle rahat konuşamıyorum dışlanıyormus gibi hissediyorum kimse beni anlamıyor bıktım artık
insanların yüzüne bakamıyorum acaba bana bakınca ne düşünüyorlar diye düşünüyorum birisiyle konuşurken terliyorum ellerim titriyor bu insanlar nasıl bu kadar rahat davranıyorlar diye düşünüyorum bir kelime söylemek için 1 saat düşünüyorum artık ne yapcam bilmiyorum
samimi anlatımınız için teşekkürler, izlediğim en iyi video olabilir, bu yorumu yazarken bile birkaç kez düşünerek yazdım, yöntemlerinizi deneyeceğim hatta beklemeden direkt konuşmaya başlama yöntemini kaygıdan bıktığım bir zaman uygulamıştım ve endişelendiğim gibi olmadığını fark ettim
Ya tam olarak beni anlattiniz. Hep digerlerinden farkli zannettim kendimi. Meğerse sosyal kaygım varmış ve benim durumumda çok insan varmış. Tam olarak sizi benim gibi gördüm çok teşekkürler ❤ Bu videoyu gelip sürekli izleyeceğim...
Bu durumdan o kadar bıktım ki insanların içinde gulemiyorum gülmek zorunda kalınca da yanagim titriyo,imza atarken bile acaba imzama gulerler mi diye düşünceye kapılıyorum kendi mı o kadar kasıyorum ki.. 😢
Berhan kaya bende ya gülerken be yuzum titriyor eskiden daha fazla belirtiler vardi suan biraz daha azaldi😳
@@nur.4741 nasıl azalttın. Peki ilaç tedavisi mi yoksa terapi mi
@@nur.4741 İnşallah daha da iyi olursun bu hastalığı çekmeyen bilmez kendimi normal bı insan gibi görmüyorum başkalari gibi rahat olamiyorum
@@berhankaya2755 kardeşim kaç yaşındasın ve psikoloğa gittin mi hiç ?
Ayyy şu imza olayından dolayı kargo gelince asla kapıyı ben açmıyorum
Ben aşırı utanıyorum gözlerim doluyor kalbim çok hızlı atıyorum kalp krizi geçirip öleceğimi düsünüyorum
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varsa beraber hareket edip zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz
Gelişme varmi
Çok samimi, halden anlayıcı şekilde konuşmuşsunuz Cem hocam. Video için size teşekkür etmek istedim.
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varsa beraber hareket edip zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz.
Hocam örneklerle zenginleştirerek mükemmel bir anlatım yapmışsınız. Çok teşekkür ediyorum emeğiniz için.
DAYANAMIYORUM artik , çocukluğumdan beri çektiğim sosyal fobi tam gitti gidicek diyorum her şey başa dönüyor olmuyor bunu yenen var mı cidden üniversiteye farklı şehire geldim bi umut sosyalleşirim sandim daha beter oldum fobi yüzüme daha da gzl çarpti bu yasimda ne kadar pısırık ezik kendini savunamayan arkadaş edinemeyen biri oldugumu daha iyi anladım. Hiç arkadaşım yok konuşmaya çalıştıkça heyecanlanıyorum kasıyorum ne konuşacağımı bilemiyorum saçmalıyorum yanlarında özgüvensiz ezik kalıyorum kim ister ki böyle bi arkadaş onlarda farkında hep yalnızım böyle olunca dersi dahi dinleyemiyorum hep kafam farklı yerde oluyor iğrenç bıktım artık bazen kendi sesimi unutuyorum hiç umudum kalmadı umudum her gecen zmn da da azalıyor tek çare gerçekten ölüm ,bu sosyal fobiyi çok küçümsüyorlar ama bu çok ağır bi fobi insanin hayatı ellerinden alınıyor resmen yaşanmaz haldeyim. Yazıp demek istediğim o kadar çok şey var ki ... çok yoruldum
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varsa arkadaş olabiliriz zorlandigimiz durumların üstüne beraber gidebiliriz.
Gelişme varmı
Aynı durumdayım:(
Şimdiye kadar izlediğim en güzel sf videosu.Çok teşekkürler.
Sosyal hizmet öğrencisi olarak sizinle aynı fikirde olmak o kadar güzel ki. İyiki güzel düşünceler var🙏🌺
Gelişme varmı durumunda
Bende sosyal hizmet okudum
Cem bey kimseyle paylaşamadığım hislerimi o kadar güzel açıkladınız ki aklıma özellikle staj dönemim geldi.. Bu duyguların hemen hepsini stajyer tıbbi laborant olarak çalıştığım laboratuvarda yoğun olarak yaşadım.. Sizi dinlerken avuçlarım terledi o anları yeniden yaşadım sanki... Laboratuvarda çalışan çok sevdiğim bir ablam , beni dışardan izlediğini ve sanki dokunsalar ağlayacakmışım gibi bir izlenim yarattığımı söyledi fakat ben bunun farkında değildim.. Evet kaygılıydım hata yapmamam gerekiyordu en nihayetinde insan hayatının önemini göz önünde bulundurarak temkinli hareket etmeye çalışıyordum kendimce ama bunun yanı sıra bulunduğum ortamda bir çekimserlik ve güvensizlik hissediyordum. Katıldığım diğer topluluklarda da az da olsa benzer hisleri yaşıyorum.. Önerlerinizi önemsiyorum ve daimi takipçinizim.. Değerli paylaşımlarınız için çok teşekkürler...
🙏🏻
daha çok fikrimi söylerken veya birinden bir şey isterken çekiniyorum rahatça espri yapamıyorum bazı ortamlarda geriliyorum başımın ağrıdığını düşünüyorum bi an önce günün bitmesini istiyorum okulda söz hakkı almaya çekiniyorum bu gibi sorunlarım var ama bunları başarabileceğime inanıyorum sizde inanın bu gibi bir çok video izliyorum kendimi geliştiriyorum daha çok sosyalleşmeye çalışıyorum insanlarla muhabbet ediyorum ve en önemlisi umudumu hiç kaybetmiyorum kendimi seviyorum herşey atlatılabilir kendinize güvenin bu video bana önümü görmem de çok yardımcı oldu çok çok teşekkür ederim hocam ❤️
Merhaba
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varmı grup kurup arkadaş olabiliriz zorlandığımız durumların üstüne beraber gidebiliriz
Çok güzel anlatımdı. Teşekkürler. Travma temizleme şart.
Çok güzel video olmus hocam ne guzel anlatmissiniz saygilar hocam iyiki varsiniz
Bende hem obsesyon kompülsif bozukluğu var hem de sosyal fobi var. Dua edin lütfen defolsun gitsin bu hastalıklar artık. OKB yüzünden ibadetlerden soğuyorum, sosyal fobi yüzünden dışarı çıkmaktan nefret ettim
İnşallah düzelirsin
Bu konuda çekilmiş en iyi video
Aynen daha az oncr bi videodan geldim bisey anlamamıştim bu video ilaç gibi geldi
Bu videoyu izlemek bile içime bir su serpti. Çok teşekküler...
Çok yararlı bir video, hem hitabetiniz açısından hemde içerik olarak çok iyi .Böyle bir video çektiğiniz için teşekkürler.😊
siz anlattıkça yaşadım resmenn 22 yaşındayım ve bundan önceki hayatım berbat geçti şu an kendimi eve kapatmış durumdayım birkaç arkadaşım var sadece odak noktası olmak en nefret ettiğim şey saydığınız her şeyde bende var...
Gelişme varmı
Çok pratik ve uygulanabilir tavsiyeler, teşekkürler.
Helal olsun valla. Sizin gibi anlatan duymadı.. çok ayrıntılı. TMamen yaşadıklarım
Okula gitmeyi hiç sevmiyorum. Çok stresli bir ortam. Bazen devamsızlık yapıyorum sırf bunları daha fazla kaldıramayacağım için. Kendi gözümden anlatayım mı? Sınıfın en kısasıyım (1.48) ve gözlüklüyüm bu yüzden hep en öne oturtuyor hocam. En en, en orta... Ne kadar rahatsız edici olduğunu anlatamam. Sürekli izleniyormuş gibi hissediyorum. Her hareketim takip ediliyormuş gibi hissediyorum, yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum. Ne olurdu en arka en köşeye otursam? Dersi bir yandan dinliyor bir yandan da çizim yapıyorum. Ne çizdiğimi ben de bilmiyorum. Uçlu kalemle daireler, çizgiler, siyah beyaz geçişleri... Bunlar sanırım. Kitabımın sayfalarını inceleyen biri herhalde delirmiş der. Yazılar okunmayacak kadar karalanmış, sayfalara delikler açılmış... Bunu stres atmak için yapıyorum. Rahatlamak için yapıyorum. Kafamı kitaptan kaldırmıyorum, bir yandan hocayı dinliyorum. Öğretmenler üzerinde "Dersi dinlemiyor" izlenimi bıraktığım için sık sık bana söz veriliyor. Cevaptan emin değilim, bilmiyorum derken sadece öğretmenin duyabileceği seste söylüyorum bunu. İngilizceyi çok rahat akıcı konuşabilen ben ingilizce dersinde "Yes, no, i dont know" klişeleri dışında bir şey diyemiyorum. Sunum konusunda berbatım. Yapamıyorum ve notum kırılıyor. Sesim titriyor. Arkadaş çevrem yok gibi bir şey. Yalnızca sıra arkadaşımla yakınlığım var. Onun yanında rahat konuşabiliyorum yalnızca. Fakat o herkesle rahat konuştuğu için beni pek tercih etmiyor. Bir yandan acaba kıyafetim komik mi duruyor? Saçım kabardı mı? Üstüme leke bulaştı mı..? Bunları düşünüyorum. Dış görünüşüm konusunda özgüvenim 0. Kıvırcık, koyu kumral ve kısa saçlarım var. Ama kabardığı için dalgalı gözüküyor. Okul formamız gereği tamamen siyah giyiniyorum ve siyahta leke daha belli oluyor. Bir de fazla zayıfım. Kıyafetin içinde kaybolunca kötü gözüküp gözükmediğimi düşünmekle geçebiliyor gün. Cidden kemiklerim gözükecek kadar zayıfım. Kilo alamıyorum bir hastalık mıdır ki bilemedim diyet yapmam lazım...
Tenefüslerde arkadaşım olmadığını için kitap okuyorum. Ya da anlamsız şekiller çizmeye devam ediyorum. Yürümek benim için çok zor bir eylem. Stres olup dengemi kaybedebiliyorum. Sakinleşmeye çalışıyorum ama olmuyor. İnsanların gözünün içine asla bakamıyorum... Görüyorsunuz ileri bir sosyal anksiyetem var sanırım. Sosyal çevrem de yok. Fakat ben arkadaş edinmek istiyorum ne kadar imkansız olduğunu bilsem de. Çaba göstermeyi bıraktım artık yalnızca online oyunlar, kitap ve çizimlerimle uğraşıyorum. Çok "ruhsuz" bir izlenim bırakıyorum sanırsam. Ama bu yorumu yazmak, yazmak rahatlattı sanki... Bir şeyler yazmak güzel hissettirmiyor mu? Hislerini dökmek çok güzel.
@Ezgi Bence kendini böylesine net bir şekilde ifade edip içini döke bilmen muhteşem ve cesurca.Söylediğin şeylerin bazılarını bende yaşadım ama bunun aklımın,düşüncelerimin bana oynadığı oyunlar olduğunun farkındaydım.Sürekli birisinin seni izlediğini düşünmek, acaba kıyafetim düzgünmü gözüküyor,Saçım nasıl,kabarmışmıdır? Diğerleri bana bakıp bunlarla alay ediyormudur gibi aklımı yeyip bitiriyordum.Ve şunu fark etdimki gerçektende saadece aklımın bana oynadığı saçma sapan oyunlar bunlar. Sadece kendimi değersiz görmem kendimle barışık olamadığımdan yaşanıyordu bunlar,bunu fark etmiştim. Benim dış görünüşüm neden birisinin bu kadar umrunda olsunki? ve ya neden birisi yüzemde sivilce var diye benimle arkadaş olmasın? Bu soruları kendime sormaya başlamıştım.Artık kendimle barışığım burnum kırık mesela maskeyi çıkarıp birisine şu buruna bak olm birazda zorlasak bumerang olur he gibi saçma şakalar yapa biliyorum :D.Çünkü o kişinin umrunda olmadığını biliyorum bunun.Kendi fikirlerini belirtmekten korkma ne kadar klişe,ezber bi cümle olsada cidden öyle.Kendini değersiz olarak gördüğün için çekiniyorsun,benim fikirlerim neden birisinin umrunda olsunki diyorsun.Bi düşünsene neden? dış görünüşüm yüzündenmi,hmm 1 dakika ama benim fikirlerimle dış görünüşümün ne alakası varki:).En azından benim için böyleydi sebepsiz bir şekilde istemeden kendimi kendi gözümde değersizleştiriyordum.Şu anda tam atlatamamış olsamda aklımın bana oynadığı oyunlar olduğunun farkında olduğum için gönlüm rahat.Kendime gelmem sonucu edindiğim arkadaşlarım bana sen bizle konuşmak istemiyorsun sanıyorduk gibi söylemlerdede bulunanlar oldu.Eminim sen aslında çoğu insan için değerli birisin ama kendini değersizleştirdiğin için bunun farkında değilsin.Söyleyeceklerim bu kadar biraz bende kendi içimi dökmekle karışık yardımcı olmayada çalıştım umarım sana bi faydası dokunur.
Bende öyleyim malesef mezun oldum,daha da kötüleşti.sana tavsiyem;Ne olursa olsun başarılı ol ve kimseye muhtaç olma ve her zaman bu dünyanın imtihan yeri olduğunu ve iyi ve güzel ahlaklı bir insan olarak yaşamamız gerektiğini unutma
İstersen arkadaş olabiliriz
Sen bensin:(
Ben de bunun yüzünden devamsızlık sınırımı aştım ve okula yarın yeniden başlıyorum bi ara o kadar kotu oldu ki tum gun ağladığım için annemler 2 gün okula gitmememi söylediler açığa geçmek istedim bunun yüzünden ama olmadı hayatım için cidden büyük bi etkisi var
Kendim 21 yaşında bir genç olarak çok yorucu, acı dolu çok kaybettiğim ve haksızlıklara, ihanetlere uğradığım yorucu bir geçmişim vardı hemde çok yorucu. Panik atak, sinir hastası, kaygı endişesi ve sosyal fobim var .Aslın da ateş gibi parlak gençlerdik çocuklardık ama bizi karanlıkta bırakan sevdiğimiz ve güvendiğimiz insanlar oldu ebeveynlerimiz oldu. Buradan tüm anne ve babalara sesleniyorum çocuk yapmadan önce kendinizi geliştirin ve biraz kitap okuyun kitap.
İstanbulda yasayan sosyal fobililer varmı
Gelişme varmı
BAYILIYORUM VİDEOLARINIZA. İYİKİ DENK GELDİM SİZE..
16 dakikada bu kadar bol bilgiyi bir arada görmek zor... çok güzel çalışma teşekkürler
Hocam çok güzel konulara değiniyorsunuz. Verdiğiniz çözüm yolları aslında uygulayinca çok mantıklı olduğunu düşünüyorum. Yüreğinize sağlık. Yeni keşfettim sizi takipteyim.
Söylediğiniz her cümlede kendimi gördüm.Bu hislerin bu zamana kadar normal olduğunu, sadece kişilik olarak utangaç bir insan olduğumu düşünürdüm.Çocukluk zamanlarımda bu hislerin varlığı yoktu ya da vardı ama ben hatırlamıyorum.Bu zamana kadar sorunu kaçarak çözmeye çalışırken meğerse daha da büyütüyormuşum.Sunduğunuz çözüm yollarını aslında bilinçsiz yaptığım zamanlar oluyordu.Bunların aslında fayda sağladığını şimdi anlıyorum.Değerli bilgileriniz için çok teşekkür ederim.
Gelişme varmı durumunda
Videoda kaygılarımızın belli yaşanmış travmalardan oluştuğu söylendi. Gerçekten o kadar doğru ki. Kaygılandığım durumları düşündükçe hepsinin kaynağını, hangi olaylardan sonra geliştiğini fark ettim.
Sosyal fobim var okulum bitti evdeyim iste çalışamıyorum yanımda biri olursa gene cesaret edip Deneyebilirim zorlandığımız durumların üstüne beraber gidebileceğim arkadaş arıyorum
çok güzel konuşuyorsunuz cem bey.Kelimeleriniz özenle dizilmiş.
Hocam gercekten işe yarar taktikler vermişsiniz Teşekkürler.
Sosyal fobim var yorumlardakilerle neredeyse tamsmen aynı şeyleri yaşıyorum ve üstüne kim olduğumu bilmemiyorum artık. Hangi ortamda nasıl davrandığıma dikkat ederek kendimi tanıyabilirim ama ev dışındaki hiç bir yerde ( hatta tek olmadığım sürece evde bile) sosyal fobim yüzünden kendim gibi olamıyorum içimden geldiği gibi davranamıyorum artık içimden nasıl davranmak geldiğini de bilemiyorum kaygılarımın ışığında kararlar almak durumunda olduğum için kaygılarım olmasaydı nasıl kararlar alırdım nasıl davranırdım bilemiyorum. İnsanların yanında konuşamıyorum sosyal ortamlara giremiyorum hatta herhangi birine mesaj atarken bile veya sosyal medya da soeu sormak için bile olsa bie yorum yapacağım zaman bile anında ellerim titremeye başlıyo kalp atışlarım hızlanıyor gözlerim doluyor, eğer sosyal fobim olmasaydı nasıl biri olurdum hangi ortamda nasıl konuşurdum nasıl tepki verirdim bilmiyorum. Sadece sosyal fobinin bans oluşturduğu sahte kişiliğim var, insanların yanında konuşamadığım kişilik. Gerçek ben i kaybetmiş gibi hissediyorum her insanın farklı özellikleri farklı konuşma tarzı hatta farklı gülüşü farklı selamlaşması vardır nim farklı yönlerimi, beni ben yapan yönlerimi bulamıyorum. Kaybolmuş gibi hissediyorum ve sosyal fobim de işleri daha iyi bir noktaya getirmiyor...
Merhaba, sana yardımcı olabilirim, iletişime geçmek ister misin?
Ben de gerçekten böyle hissediyorum ve belirsizlik beni mahvediyor. Tek oldugumu sanıyordum. Panik atak krizleri geciriyorum cok heyecanlandigim ve stres oldugum zamanlar. Bazen durduk yere stresli ve endiseli oluyorum. Cevreme baktığımda herkesin kendine has bir durusu ,sesi kendini animsatan seyler vs nasil desem bir kişiliği oldugunu görüyorum belirli ama sanki benim yok kaybolmus gibi hissediyorum kendimi tanıyamıyorum. Nasıl biri oldugumu yani. Kendimmisim gibi davranamiyorum tam olarak. Ve belirsizlik cok canimi sıkıyor
oha o kadar aynı ki kişiliğimi karakterimi kaybettim sanki kendi benliğeme dönemiyorum
Bende
Bende ya of
O kadar profesyonelce anlattınız ki Sizin videonuzu izleyene kadar kendime şizofren teşhisi koymuştum şükürler olsun bu bir derecede olsa şizofren olmaktan iyidir en azından tedavisi var
harika anlatmissiniz, video icin tesekkurler
İnsan içinde hiç rahat hissetmiyorum ve aptallaşıyorum, son olan bir olaydan örnek vereyim, yaşadığım en rezil olaylardan biri, markette ödeme yaparken, kasiyer kartı çekip posu işaret etti ben de mal gibi fiş kağıdını çektim kağıt çıktı baya herkes güldü falan, sonra şifreyi girdim ödemeyi yaptım. O sırada çok kötü hissettim ve aynı zamanda kasiyer diğer kasiyere kart uzatıyordu sonra ben de bir içgüdü gibi birşey oldu kartı alacakmışım gibi, sonra sakin ol bunu da alma falan dedi. Onlarda suç yok, ben olsam ben de gülerdim. O günden sonra o marketin önünden bile geçmedim
korkularından kaçarak kurtulmayı düşünmek yerine onlarla yüzleşmeyi denemelisin... yine aynı markete git aynı kasiyerin olduğu kasadan geç ve kartla alışveriş yap
Evdeyim rahatım kimse yok oh mis ama uzaktan eğitim bile tetikliyor o kadar kötü durumum
Aynen uzaktan olmasına rağmen o kadar korkarak açıyorum ki o mikrofonu. Hoca merhaba diyor kimsede ses yok bari ben açayım söyleyim diyorum ama asla cesaret edemiyorum. Bir merhaba hocam demek bile zor gelir mi geliyor işte...
@@parkjeon5099 banada çok zor geliyor Allah yardım etsin bizr
yapın,düşünmeyin ne olucak diye bende de aynı sorunlar var artık takmıyorum ne olursa olsun
Öyle yorgun öyle bitkinim ki. 3 yıldır panik atak anksiyete ile mücadele ediyorum üstüne sosyal anksiyete de eklendi. Ardın dan yeme bozukluğu, kötü düşünceler felaket senaryoları vs. Artık düşündüğüm kötü senaryolar başıma gelmeye başlayınca durumun ciddiyetini anladım. Artık iyi düşünmeye çalışıyorum bol bol tövbe ediyorum galiba işe yarıyor inşirah süresi rahatlatıyor beni. Yani kısacası bu illeti yenmek Allah’ı anmakla son bulucakk inşallah 🌸
Cok Tesekkur ederim. Bilgilendirici ve yardimci bir video olmus
Gercekten ne ara böyle biri oldum bilmiyorum kendimi okuldayken fazlasiyla geriye cekiyorum derslere katılıyorum ama insanlarla sosyalleşmiyorum insanlar arkadas olmaya calısıyor kısa cevaplar verip yine aynı seyleri yasıyorum sanki büyüsem bunlar geçecekmiş gibi hissediyorum anlattıklarını yapmaya çalışıcam umarım kurtulurum
Bendede sosyal fobi var kotuyuz cok
Çok teşekkür ederiz hocam.
Tek kelimeyle:mükemmel anlatmışsınız.bravo....
1.kendine odaklanmak yerine bulunduğun ortama odaklan
2.Erken adım at
3.kendine hoşgörülü ol
4.merakli ve pozitif ol
5.pratik yap
Düşüncesi bile tüylerimi diken diken ediyo sosyal ortamlar.
Şuan nasılsın neler yapıyorsun ?
Arkadaşlar motivasyon videoları izleyerek sosyal fobiyi yenemezsiniz. 3 gün önce psikiyatriye gittim ilaç yazdı ilacı 2 gündür kullanıyorum şimdiden faydasını görmeye başladım. Psikiyatriye gidin çok geç olmadan gençliğiniz yanmasın benim gibi.
İlacın etkisi ne oluyor tam olarak
@@semsettinsami4888 kafandaki anksiyete duygusunu azaltıyor azıcık aptallaştırıyor
@@usamakiharakiri5724 e hep ilac mi kullanicaz hayatimiz boyunca
@@MangaNaslOlmad bana en az 6 ay benimlesin dedi. Eğer psikiyatri iyileştiğine kanaat getirirse ilacın dozunu azaltarak yavaş yavaş bıraktırır. 3 aydır ilaç kullanıyorum çok büyük faydasını gördüm yeniden doğmuş gibiyim.
Bu arada ilacı sakın kendin bırakmaya çalışma çünkü ben 2 gün ilaç almadığım zaman başım dönüyor kendimi çok kötü hissediyorum. Bırakacaksan da doktor gözetiminde bırak
@@usamakiharakiri5724 Aynı senin gibi altı ay kullandım bıraktım. İlacı bırakınca eski haline tekrar dönüyorsun. Hep ilaç kullanmak zorunda oluyor insan, bu da zararlı. Uyuştuğun ve düşüncelerinin azaldığı bir yaşam çok keyifli ama zararlı hep kullanmak malesef.
Çocukluğumdan beri bu kaygıyı bilinçsiz olarak hissediyordum. Ancak sosyal fobimin olduğunu daha yeni öğreniyorum her ne kadar bundan çok çektiysem de. Şu anıma kıyasla eskiden daha da beterdim. Dışarıya çıkmaya bile çekinirdim insanlar görür diye kaygılandığımdan. Ama artık bu kaygılara bir son verme zamanı geldi. Kendimi rahatsız hissedebileceğim her ortama kendimi sokup o ortama odaklanmaya çalışacağım. Öyle ya da böyle bu hastalığı yeneceğim. Yönlendirdiğiniz için teşekkür ederim Cem Bey.
►►“Kendinin Terapisti Ol” Kitabımla, 4 Basamaklı Sistemimi Öğrenin. E-Kitap İçin Tıklayın→ kendininterapistiol.com
10. Sınıfa geçtim 9 Sınıftaki arkadaşlarımıza Zaten tanımıyorum Benim için herkes yeni bu kaygı çok büyük sıkıntı yaratıyor sınıftaki herkes neden böylesin diye sordu bana ve sorduklarında daha kötü oluyorum geçen daha önce oturmadığın biriyle yan yana oturacaktım istemsizce Üstümü başımı düzeltmeye başladım kalbim çok hızlı attı resmen panik halindeydim kendimi çok kötü hissediyorum Kendimi durduramadım sürekli üstümü düzeltiyordum tam sakinleşmeye başladım "Yusuf Tamam sakin ol" dedi daha kötü oldum ve o anda aklımdan geçenler şunlardı; o benim anksiyatem olduğunu bilmiyor kesin beni yanlış anladı mahvoldum diye düşünüyordum ve o an orda ölmek istedim
Ve böyle şeyleri yaşamayan anlayamaz. Anneme anlattım bilinçsizce yok öyle değildir sen bi kere araştırdın diye kendini öyle hissetmişdindir diye konuştu
Ama ben bunu çoculuğumdan beri yaşıyorum anlamıyorlar. Dedikletine göre utangaçmışım hayır ben öyle anlarda utanmıyorum korkuyorum sadece
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Üstelik insanların bunu fark etmesi korkusu ve anladıklarına dair bir tepki vermeleri. Bu gün çok stresliydim biliyor musun? Çünki yeni bir ortama girmişdim ve ne yapacağımı bilemiyordum nasıl uyum sağlayacağımı ve etrafımda her kes problemlerini konişurken ne kadar anlamsız diyorum içimden . Ben yaşayan bir ölüyüm çoğu zaman siz ne anlatıyorsunuz?
Cem hocam tebrik ederim, çözüme yönelik önerilerinizi gayet açık ve net basit ve anlaşılır cümlelerle açıklamış olmanız aslında bu sorundan muzdarip hayatları alt üst olmuş,aslında kendi gölgesinden bile korkan,üstünde kurulan büyük baskılara rağmen onların istediği gibi biri olmayı reddeden ve kendi hayatına dair aldığı kararlar sonucu başarısız olmayı başaran,birde bu yetmezmiş gibi üstüne çocukluk ve gençlik dönemlerinde attığın adımdan aldığın nefese kadar sürekli kıyaslandığın biri olur hani,cümle kurmayı beceremediginden sessiz,sakin durur bunlarda sanırlar ne kadar uslu,akıllı ağır başlı öv öv bitiremezler. Sayesinde beceriksiz ve işe yaramaz biri olarak sürekli örselenen kendini değersiz ve kıymetsiz hissetmen için karşında görev aşkı ile inanmış disiplinden asla kopmayan sabah akşam yerden yere vuran ebeveynlere sahip olmak çok farklı bi kafa.Hayır o değil peşini de bırakmıyorlar bi akşam yemek yiyoruz lise falan bitmis, 23 yada 24 yaşıma gelmişim bilinen büyük bir otelde bars manager olarak 126 ad personeli olan bir departmanı idare ediyorum.Edilen hakaretler salona sığmadı,birbirine selektör yapıp yol isteyen elele tutuşmuş harf toplulukları gördüm havada hocam sizce bu normal mi.?Sizi duyar gibi oldum bencede değil. :))
Kısacası kıymetli hocam sevgili arkadaşlar o gün benim aydinlanmamda o yaşananların etkisi büyüktü,önce kaybolan ruh döndü bedenime, sıra esir alınmış kendi anlam ve önemi kaybetmiş vesveseler ve kötü düşüncelerin kölesi yapılmış adeta şeytanlaşmış bir eski dostu zihnimi ve yaveri olan bilincimi esaretten kurtarmak oldu. Çünkü anladım ki ne yaparsam yapayım biliyorum ki elbet eleştiren birileri olacaktı. Ve benim artık böyle şeylerle kaybedecek boş vaktim yoktu .Kabullendim bu hayatta mutlu olmanin bir bedeli vardı.Bunu bilerek devam ettim yola bilinç altim görevi devralmakda hiç vakit kaybetmedi zihnimden,karmaşık duygular anlamsız sorular ve korkunç düşüncelerim bu sefer canımı acıtamayacaktı,Artık antrenmanlıydım onunda aslında görevinin bu olduğunu bu amaçla kodlanmış sistemin bir parçasıydı. Bu yüzden onunla çatışmak ve o sapkın düşüncelerine karşı mücadele etmemin aslında ekmeğine bal sürmekten hiç bir farkı yoktu ben nasıl dik durdum derken oyununa gelmedim zannederken başrolde oynayan benmişim yıllarca. Sonrası o kadar kolay olduki hayatıma uyguladiğım ambargoyu kaldırdım demokrasiye geçtim....
Umarım çok iyisinizdir. Ne yapmamız gerektiği çok güzel anlatılıyorda nasıl yapacagız. Dışarıya nasıl odaklanacagız.Dışarısı güvensiz geldiği için zaten içeriye kapatıyoruz kendimizi.
Sizin konusmaniz cokmantikli hocam tesekür ederim
Bu sorun hayattaki herşeyimi aldı elimden şuan yaşım 28 ve artık kabullendim artık pek umrumda değil bu saatten sonra da düzeleceğini sanmıyorum çünkü artık enerjim de kalmadı ama bunu erken yaşta farkedenler varsa ufak ufak adımlar la üstüne gitsinler sabırlı olsun lar malesef ben bazen büyük adımlar attım sabırsız davran dım ve bundan dolayı her zaman mağlup oldum çok zor bir durum Allah sabır versin hepimize
bende de bu durum var 17 yasındayım
Düzelir api raad ol
Bende birde sey var diyelim yarın bir yere gidicem bilmediğim bir ortama mesela perşembe günü gideceğim yere çarşamba gününden içinde bir his ve korku of Allahım nasıl gidicem napicam kimseyi tanımıyorum faln ama öyle böyle değil o 1 gün boyunca icimi öyle bir kemiren duygu ki ama daha sonra evden dışarı adımımı atip minibüse biniyorum ve telasla gittiğim için hemen o duygu geçiyor yani hemen bitiyor ve ben insanlarla hemen anlaşan ve kaynaşan biriyim ama bu korkum hala var napicam bilmiyorum çok büyük bir kaygi