ΑΜΑΡΤΙΑ αυτο το κανάλι να έχει μόνο 8,740 συνδρομητές,αμαρτία.....Θαυμάσια ανάλυση απο σεναριακής απόψεως φυσικά.Περιμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενό σας βίντεο εξαιρετικέ Ανδρόνικε
Χαίρομαι που ανακάλυψα το κανάλι σας. Το αναφέρω σε όλους τους γνωστούς κ φίλους να μπουν να σας παρακολουθήσουν!! Μπράβο για την εξαιρετική και δομημένη δουλειά που κάνετε.
Πόσο σωστό το σχόλιο για τις βιτριολικες ατάκες του Τσιφόρου.. όντως υπήρξε πρωτοπόρος στην κωμική γραφή. Αντίθετα οι Σακελλάριος -Γιαννακοπουλος έγραψαν ένα πολιτικό διαμάντι, το "ένας ηρως με παντόφλες".. πόσο αληθινό και σύγχρονο.. Ευχαριστώ για το βίντεο.
Εξαιρετικό το βίντεό σας, ειδικά σε όσα λέτε για το "εύκολο" φινάλε των ταινιών. Πριν πολλά χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι του Γιώργου Λαζαρίδη με το σενάριο του Ξένοιαστου Παλαβιάρη που μου έκανε εντύπωση. Εκεί λοιπόν λέει ότι το αρχικό τέλος ήταν ότι ο Βέγγος, μετά τη χυλόπιτα από τη Βαλσάμη, πηδούσε απ-ελπισμένος πια, από την ίδια γέφυρα που την είχε σώσει και το φινάλε τον έβρισκε μετέωρο στον αέρα. Ο Φίνος όμως το βρήκε πολύ "προχωρημένο" και επέβαλε χάπι έντ με τη Βαλσάμη να γυρίζει στο ΘΒ. Επιβεβαιώνει δλδ όσα λέτε. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η δουλειά σας, συγχαρητήρια!
Γεια σου Ανδρονικε. Πολλοί από εμάς πίστευαν κάτι άλλο όταν αντίκρισαν τον τίτλο της εκπομπή σου αυτής. Ανέβασες πολύ το επίπεδο σε θεωρία που να είμαι ειλικρινής δεν το περιμέναμε. Κατά την γνώμη μου η ανάλυση σου είναι εξαιρετικά υψηλή σε επίπεδα σπουδαστών δραματικής σχολής. Δεν είναι απλό από εμάς τους απλούς θεατές να τα καταλάβουμε. Ενώ κάθε μια από αυτές τις ταινίες τις έχω δει δεκάδες φορές τώρα μόνο συνειδητοποιώ αυτά που λες και ναι, έχεις δίκιο. Ο Μαυρογιαλούρος δεν μπορεί να γίνεται τόσο άξιος ξαφνικά. Εμείς τελικά βλέπουμε την επιφάνεια και όχι το βάθος που εσυ μας δείχνεις και γι αυτό και μόνο αξίζει να σε παρακολουθούμε.
Άποψή μου είναι, ότι το Δεσποινίς ετών 39 με Λογοθετίδη δεν είναι κωμωδία αλλά δράμα, ενώ το μετά μία δεκαετία επανάληψή του με Κωνσταντάρα, ας το πούμε κωμωδία. Η σύγκρισή τους συντριπτική. Μπράβο, Ανδρόνικε!
Συγχαρητήρια κ Ανδρονικε! Πολύ ωραία η τοποθέτηση σας πάνω στο θέμα της κωμωδίας! Θα ήθελα μόνο μια γνώμη να διατυπώσω σχετικά με τη ταινία "Θα σε κάνω Βασίλισσα" Συμφωνώ ότι δεν είχε κανένα νόημα σε μια ταινια ο χαρακτήρας να μην αλλάζει και να μη παίρνει τίποτα θεατής. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι είναι αληθοφανές με την έννοια ότι ένας τσιγκουνης στη πραγματική ζωή δεν αλλάζει. Πάντα τσιγκουνης παραμένει. Όσα στραπατσα και να περάσει στη ζωή. Στη προκειμένη περίπτωση αν το σενάριο κάπως το δικαιολογούσε αυτό θα μπορούσαμε να το αναγνωρίσουμε στη ταινία. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί. Γι αυτό το λόγο. Επειδή βλέπω μια αλήθεια σε αυτό και λόγω εμπειριών από τσιγκουνηδες ανθρώπους 😀
Καλησπερα φιλε Αδρονικε οταν κατι γινεται με μερακι και με αγαπη δεν μας την σπαει οπως ειπες ευκαιρια να δουμε τις αγαπημενες μας Ελληηνικες ταινιες και με αλλο ματι
Εξαιρετική ανάλυση! Συγχαρητήρια! Βέβαια οι ταινίες αυτές όπως κι αν χαρακτηριστούν ή κατηγοριοποιηθούν θα παραμένουν πάντα ασυναγώνιστες στο ερμηνευτικό τους κομμάτι, χαρίζοντας απλόχερα την όμορφη διάθεση της εποχής...
Και στο ερμηνευτικό και στο τεχνικό επίπεδο. Αλλά και σε επιμέρους καλλιτεχνικούς τομείς, όπως η διεύθυνση φωτογραφίας και η μουσική. Είχαμε άριστα αποτελέσματα.
@@kastalia8812 Που το "χάσαμε" (έτσι αισθάνομαι) και πλέον δεν μπορούμε να αντλήσουμε τέτοια ευχαρίστηση??? Αυτό είναι ένα θέμα για βίντεο μάλλον....Πως "έτρεχε" παλαιότερα, με τόσο φτωχά μέσα, ο κινηματογράφος και γιατί πλέον δεν μπορούμε να επιτύχουμε αυτή την όμορφη αυθεντικότητα και διαχρονικότητα. Δεν είμαι κολλημένος με το παρελθόν αλλά δεν μπορώ πλέον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων...και όχι σίγουρα κωμωδιών) να εντοπίσω απολαυστικές και αυθεντικές ταινίες....Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση...
Σπερματικά σε βίντεο έχω δώσει τις απαντήσεις. Κατ΄αρ΄χας τότε, δεν ήταν "φτωχά" τα μέσα μας. Από πλευράς υποδομής ήμασταν υπερ-πλήρεις. Και όχι μόνο η Φίνος φιλμ. Σήμερα, επίσης οι ταινίες μας είναι άρτιες γι'αυτό και διαπρέπουν και στο εξωτερικό. Πού "χάθηκε" η ευχαρίστηση; Στην τηλεόραση. Ολα αυτά τα "λαϊκά" και καθημερινά θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο παλιός κινηματογράφος, τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουν περάσει στη θεματολογία των σήριαλ. Μοιραία ο κινηματογράφος ασχολείται με πιο εξεζητημένα θέματα. Λάθος κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό ισχύει.
Πραγματικά πολύ καλή ανάλυση Ανδρονικε! Εκτός από την εξαίρεση που ανέφερες, τον Ηρωα με παντούφλες που δεν έχουμε ωραιοποιημένη ευτυχή καταληξη, εξαιρεση ειναι και η πρώτη τσινια με Λογοθετίδη Δεσποινίς ετων 39., όπου τα δυο αδέλφια μενουν μόνο. Στην δεύτερη ταινία με τον ίδιο τίτλο με τον Κώνστσντ😢άρα, εχουμε το ευτυχισμενο τελος για τους ήρωες.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που "έβαλα φωτιά" κι έδωσα το έναυσμα για διαφωνίες, ενστάσεις κ.λπ. και μάλιστα πολύ ενδιαφέρουσες. Για να μην απαντώ επιμεριστικά στον καθένα, σκέφτηκα να κάνω αμέσως μετά ένα συμπληρωματικό βίντεο όπου εκεί θα απαντήσω και θα αναλύσω τα σχόλιά σας. Αν διαφωνείτε με το βίντεο μου το γράφετε. Αν συμφωνείτε, περιμένω κι άλλες ενστάσεις, διαφωνίες, ερωτήματα, παρατηρήσεις κ.λπ.
Ανδρόνικε πολύς προβληματισμός αυτό το βίντεο! Ακουμπάς ταινίες με τεράστιο κοινό (μας προειδοποίησες βέβαια) και νοιωθω πως δεν είμαι έτοιμος να μεταβώ σε μια ανάλυση που παίζει να με κάνει να αποστασιοποιηθώ. Παρ'ολα αυτά, δεν μπορώ να μην πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο μπράβο για την παρουσίαση σου!! Αν και ομολογώ, λόγω κωμωδίας περίμενα να έχεις πιο καυστικό λόγο χαχαχαχα. Αναμένουμε το επόμενο μέρος!
Καλημέρα κι από μένα Ανδρόνικε. Πέρα από τα θερμά μου συγχαρητήρια για το θέμα, αλλά και την ανάλυσή του (ομολογώ πως μέχρι σήμερα δεν είχα προσεγγίσει ποτέ με τέτοιο τρόπο το σενάριο μίας ταινίας), θέλω να μποραστώ μαζί σου, αλλά και με όποιους διαβάζουν τα σχόλια, την άσκηση "για το σπίτι" - όπως την είπες - που έκανα εγώ: Μόλις λοιπόν, είδα όλο το επεισόδιο, έγραψα σε ένα κομμάτι χαρτί κάποιες λέξεις που μου έρχονταν στο μυαλό. Ήταν - ας την πούμε - μία προσπάθεια να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν, τόσο για την εποχή που ανέφερες, όσο και για το σήμερα (αν μη τι άλλο, στο σήμερα ζούμε). Γράφω παρακάτω τις λέξεις όπως τις σκέφτηκα, με τη σειρά που τις σκέφτηκα. Μέσα σε παρένθεση παραθέτω και κάποια σχόλια για επεξήγηση: > Γραμματικό επίπεδο κοινού (παρά την αύξησή του σε σχέση με το παρελθόν - ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη "μορφωτικό") > Αποχαύνωση (απορέει από το παραπάνω) > Βιομηχανοποίηση του θεάματος > Εύπεπτη τροφή > Επιλεκτική (τολμώ να πω και καθοδηγούμενη) προσέγγιση κοινωνικών θεμάτων > Αποφυγή πολιτικών θεμάτων (με την έννοια που σήμερα έχει καθιερωθεί ο όρος "πολιτική") Τα θέτω όλα στον προβληματισμό όλων μας. Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή συνέχεια. Υ.Γ. Έχω την άδειά σου να κοινοποιήσω το επεισόδιο στη σελίδα μου στο Facebook?
Υπεροχο το Βιντεο και το μαθημα Σας. Μαθαμε και τα διαφορετικα ειδη της κωμωδιας Τι ηταν η κωμως που ηταν η αφετηρια της κωμωδιας .Με αυτο τον τροπο που τα αφιγηστε μαθαινουμε τοσα πραγματα .Μας Ανοιγεται το μυαλο μας και γινομαστε σοφοτεροι
Δεν θα ειναι αναγκη να αφηγηθω μια ταινια σαν τους γαμπρους της ευτυχιας σε καποιον γιατι ειναι τοσο γνωστη που την γνωριζουν ολοι, αλλα και να το κανω και παλι θα θελει να την δει και να την ξανα δει.....για σου βγαζει κατι ευθυμο και κωμικο και ειναι παντα ετσι οσες φορες και να την δεις....και για αυτη την ταινια αλλα και πολλες αλλες, ζηκος π.χ...και αλλες ταινιες εκεινης της εποχης....η τωρα εποχη ειναι μια αντιγραφη ξενικη και οχι ελληνικης καταγωγης ταινιες και για υτο αν τις δεις μια φορα, αν....δεν την βλεπεις δευτερη φορα...κωμωδια μεν σου λενε αλλα οχι...καμια σχεση!...ωραια τα λες αλλα κανενας μας πιστευω δεν σκεφτομαστε τοσο, βαθια μια ταινια βλεποντας την μας αρκει σε αυτο που βλεπουμε και νιωθουμε ωραια,αποψη μου.... Να σαι καλα φιλε μου
Δε μπορούμε να απαιτούμε οι κωμωδίες του 1960 να έχουν την ίδια θεματολογία με τα έργα που γράφονταν 2500 χρόνια πριν, όπως αντίστοιχα το σύγχρονο δράμα δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία τραγωδία και γενικότερα τα σύγχρονα θεατρικά/κινηματογραφικά έργα να συμφωνούν με τους ορισμούς που έδωσαν οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας (οι οποίοι και μεταξύ τους διαφωνούσαν εξάλλου). Οι ταινίες αυτές (εξ)υπηρετούσαν το στόχο τους μια χαρά για ένα μεγάλο μέρος του κοινού - δηλαδή την ελαφρά ψυχαγωγία, παρά τις επιμέρους αδυναμίες τους. Αν απουσιάζει η πολιτική κριτική δε νομίζω ότι ενδιαφέρει και πολλούς.
Ότι ειχω δει σε καινούργια εκδοχή. Του Σήμερα. Με της παλιές Ταινίες. Του τότε. Είναι Ιεροσυλία. Καμία σχέσει. Αποτυχία 100 τα 100. Απλά δεν της πλησιάζεις... Κανείς το κορόιδο. Και πάμε για άλλες ταινίες. Μια γνώμη δική μου. Σας ευχαριστώ.
Εδώ του ίδιου του Περάκη η πρώτη η Λούφα τι σχέση έχει με τις υπόλοιπες; Καμία. Η πρώτη μπορεί να μυρίζει άρβυλο αλλά είναι πολύ καλή. Οι επόμενες Λούφες είναι για το βίντεοκλαμπ. Όχι για τον κινηματογράφο.
Τρομερά ενδιαφέρον θέμα και υπέροχη παρουσίαση, Ανδρόνικε! Η αλλαγή του κοντού σε Κοντός είναι μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε την ευαισθησία της εποχής μας σε τέτοια ζητήματα. Πιστεύω ότι επι τούτου το άλλαξαν προκειμένου να μην κατηγορηθούν για body shaming που λένε και στο χωριό μου. Πλέον αστεία για κοντούς, μυταράδες, άσχημους, ομοφυλόφιλους κλπ τείνουν να "απαγορευτούν"... Αυτό νομίζω είναι προς όφελος της καλής κωμωδίας αλλά αν φτάσουμε στο άλλο άκρο μάλλον θα καταντήσει τροχοπέδη. Θέμα για μελλοντικό επεισόδιο ίσως. Φιλικά, Τηλέμαχος
...αν πάντως δίνανε στον Τσιμιτσέλη το επίθετο "Ζαρκαδόπουλος", θα έπρεπε και να τον χώσουν σε μια πρέσα πριν τα γυρίσματα.... Απλά δουλειά δεν είχε ο διάλος και γύριζε ρημέικ (και για να μην...χαλάσουν τον τίτλο - τί κι αν πηδήξανε όλη την παλιά ταινία...- κάνανε την "ευφάνταστη" αλλαγή επιθέτου. Και τώρα που το σκέφτομαι, η πρέσα θα τους έβγαινε ακριβά...)
χαιρετώ! κατ' αρχάς να σε ευχαριστήσω που έχεις τη διάθεση και κάνεις τον κόπο να παρουσιάσεις αυτά τα θέματα. είμαι κι εγώ λάτρης της παλαιάς ελληνικής κινηματογραφικής κωμωδίας (βαρυά μέχρι το '65). αρχικά θεωρούσα ότι αυτό που με κέρδιζε ήταν η υποκριτική δεινότητα των τότε ηθοποιών. όμως παρετήρησα ότι σε κατοπινά κινηματογραφικά έργα οι ΙΔΙΟΙ ικανότατοι ηθοποιοί (Παπαγιανόπουλος, Ηλιόπουλος, Κωνσταντάρας κ.αλ.) ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΝΤΟΥΣΑΝ. στην προσπάθειά μου να κατανοήσω αυτή την μεγάλη μεταστροφή, κατέληξα πως αυτό που διαφοροποιούσε του πρίσμα ήταν τα σενάρια, δηλαδή όσο μεγάλος και εάν είναι ένας ηθοποιός πρέπει να έχει κάτι να πει (το εργαλείο κάνει τον μάστορα ως λέγεται), εξ ου και σήμερα που διαθέτουμε πολύ καλούς ηθοποιούς δεν έχουν τα σενάρια ώστε να αναδειχθούν. έτσι βάζοντας κατά μέρους τους ηθοποιούς επικέντρωσα στους συγγραφείς-σεναριογράφους (Τζαβέλλα, Ψαθά, Τσιφόρο, Σακελλάριο, Πρεπεντέρη κ.αλ.). κι έρχεται το παρόν διαδικτυακό πόνημά σου να φέρει ενστάσεις και προβληματισμούς, ως οφείλει ένα πόνημα, και να δώσει έναυσμα προς συζητήσεις, συμφωνίες και διαφωνίες. ήμουν πάντοτε της άποψης ότι η λεπτομέρεια μπορεί να αποδώσει ασφαλή γενικότερα συμπεράσματα. για να γίνω πιο σαφής ας λάβω το παράδειγμα του Τσιφόρου (έναν χαρακτήρα του οποίου είχα τη χαρά να ερμηνεύσω παλαιώτερα), στον οποίον κι εσύ στάθηκες. ο Τσιφόρος αρέσκεται να μιλά για προσωπικές ιστορίες ανθρώπων της ελληνικής (ή και όχι) κοινωνίας, που προβάλλουν άτομα παραδόπιστα, καταφερτζίδικα, κουτοπόνηρα. μήπως αυτά δεν είναι τα άτομα που οδήγησαν τα πράγματα και την γενικότερη κοινωνία ως εδώ; θα μου πεις: μιλάμε για κωμωδία ή για ηθογραφία; μήπως και ο Αριστοφάνης ηθογραφίες δεν έκανε; την αθηναϊκή κοινωνία σε αποσύνθεση και την παρικμασμένη δημοκρατία τους ηθογραφούσε. εξ άλλου το δράμα και όχι η κωμωδία περιγράφεται ως διήγηση πράξεως σπουδαίας και τελείας! επίσης στο παράδειγμα του «Υπάρχει και φιλότιμο», οι αγρότες παραμένουν χωρίς ...γεφύρι, με απούλητες σοδειές και καταχρεωμένοι. τι πιο αληθές και πραγματιστικό από αυτό; όσο για την ...μεταμέλεια και μεταστροφή του Μαυρογυαλούρου; ίσως να μην αποτελεί ρεαλιστική κατάληξη, όμως στο ΘΕΑΤΡΟ ο θεατής προσδοκά όχι μόνον την πικρή αποτύπωση της πραγματικότητας, αλλά και την ΚΑΘΑΡΣΗ. αυτές είναι κάποιες σκέψεις μου, ως μη ειδικού στα θέματα τέχνης, πάνω στο θέμα που έθιξες. ελπίζω να βρήκες χρόνο και όρεξη ώστε να τις μοιραστώ μαζί σου. ευχαριστώ εκ των προτέρων
Γενικά νομίζω ότι οι παλιές ταινίες, και οι πιο καλές ακόμα, χώλαιναν σοβαρά στο θέμα του σεναρίου. Συνήθως το ξεκινούσαν καλά και μετά το έχαναν, δεν ξέρω γιατί. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις κωμωδίες, ισχύει και για τα δράματα. Οι λύσεις είναι πολύ εύκολες και χωρίς πολλή σκέψη δυστυχώς. Μία χαρακτηριστική ταινία και από τις αγαπημένες μου, είναι η κωμωδία «Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο» του Βασίλη Γεωργιάδη με τον Παπαμιχαήλ. Αρχίζει πολύ καλά, φοβερή ατμόσφαιρα, και από τη μέση και μετά κάνει μία μεγάλη κοιλιά και γίνεται βαρετή. Δεν ξέρω γιατί, στο κομμάτι του σεναρίου δεν έδιναν ίσως μεγάλη σημασία εκείνη την εποχή.
Είχα διαβάσει μια συνέντευξη του Σακελάριου απο τα 80's κι αναφερόμενος στο "Θα σε κάνω Βασίλισσα" εξήγησε ότι είναι ένα συμβολικό έργο που αναφέρεται στην κατασπατάληση της Αμερικανικής βοήθειας τις δεκαετίες '50 κι '60, απο τα ντόπια κέντρα εξουσίας. Παρότι δεξιός ο ίδιος δεν μπορούσε ν' ανεχτεί την απόλυτη διαφθορά, ο περιορισμός της λογοκρισίας όμως τον υποχρέωσε στη χρήση αλληγορίας. Ο σύζυγος (κυβέρνηση) κατάλοιπο παλαιού μαυραγορίτη, παραμελεί την γυναίκα του (Ελλάδα) και παρακρατεί την χρηματοδότηση απο τον εξ Αμερικής θείο (δόγμα Τρούμαν) πλουτίζοντας ιδιωτικά και διατηρώντας την ίδια στην ανέχεια των υποσχέσεων. Ο γοητευτικός νεαρός ανταγωνιστής Μπιλ, δεν είναι άλλος απο τον νεαρό Ανδρέα Παπανδρέου που ανατέλλει στην πολιτική σκηνή, σαν αντίβαρο στο γερασμένο συντηρητικό πολιτικό προσωπικό! Η ατάκα με το "καρφί" θέλει να υποδηλώσει τις μεθόδους διοίκησης της εποχής με τις εκτεταμένες παρακολουθήσεις και την αστυνομοκρατία. Ήταν ο μόνος τρόπος να εκφραστεί μια κριτική ματιά προς το καθεστώς, έμμεσα και υπόγεια. Υ.Γ: Ο Μαυρογιαλούρος γυρίστηκε τον 1,5 χρόνο που η άνοδος στην εξουσία της Ένωσης Κέντρου χαλάρωσε τα μέτρα λογοκρισία των ταινιών και θέματα όπως η πολιτική διαφθορά δεν ήταν πλέον ταμπού.
Να με συγχωρέσετε - αλλά αυτά εγώ τα ακούω ως "μετά Χριστόν προφήτες". Δεν έχουν ΚΑΜΙΑ βάση αυτά που λέει ο Σακελλάριος με την πραγματικότητα. Δεν στήνονται έτσι οι αλληγορίες. Απλώς εκ των υστέρων προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Επίσης μη ξεχνάτε πως το "θα σε κάνω Βασίλισσα" και ο Μαυρογιαλούρος είναι γραμμένα για το θέατρο από τις αρχές του 50. Σύμφωνα με το ίδιο τέχνασμα μπορώ κι εγώ εκ των υστέρων να πω πως στους Γαμπρούς της Ευτυχίας, ο Αυλωνίτης συμβολίζει την ακμαία ανερχόμενη τάξη που θέλει να "παντρευτεί" και να ευδοκιμήσει, αλλά τροχοπέδη στην άνοδό του βάζει η λαϊκή αριστερή και κακάσχημα τάξη (βασιλειάδου) για την οποία τάχα μου νοιάζεται αλλά στην ουσία θέλει να την ξεφορτωθεί όπως όπως πετώντας την στα χέρια του οποιουδήποτε μνηστήρα, ενώ η κληρονομιά συμβολίζει τον πνευματικό πλούτο της αριστεράς την οποία θέλει να καρπωθεί - όπως κι άλλοι ταυτόχρονα ανερμάτιστοι μνηστήρες κ.λπ κ.λπ. Αστεία πράγματα.
@@kastalia8812 σας μεταφέρω σχεδόν αυτούσια την άποψη του συγγραφέα. Έργα με συνθηματολογικό περιεχόμενο και κρυφά νοήματα για τους μυημένους, έχουμε πολλά αυτές τις δεκαετίες, σε όλες τις μορφές τέχνης. Δεν νομίζω ότι διεκδικούσε κάποιο προφητικό ή έστω αντιστασιακό τίτλο, με τις αποκαλύψεις του μιας και αυτοχαρακτηρίζεται δεξιός στην αρχή της συνέντευξης. Τώρα, ένας ιδιαίτερα πετυχημένος συγγραφέας όπως ο Σ. σίγουρα δικαιούται να έχει προσωπική άποψη για το πως στήνεται μια αλληγορία. Κι αν αυτά είναι αστείες προφάσεις, ίσως είναι μια ακόμα έκφανση του πηγαίου κωμικού ταλέντου του.
Δεν αμφέβαλλα για σένα - ότι μου μετέφερες τις απόψεις του, και μάλλον το τελευταίο που λες συνέβη: το πηγαίο ταλέντο του τον ώθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις (και να τρολάρει ίσως) για την ταινία. Το θεατρικό κείμενο πάντως και στην εποχή που ανέβηκε συγκέντρωσε πολύ αρνητικές κριτικές όσον αφορά στη χαλαρότητα (προχειρότητα) της πλοκής. Οπως και νά'χει εγώ οφείλω να κρίνω αυτό που βλέπω απομονωμένα χωρίς τις εκ των προτέρων ή υστέρων δηλώσεις, ακόμη και του ίδιου του συγγραφέα.
@@kostismarkis4342 καλα θα ειναι κυριε Μακρη να μη διαφωνεις και πολυ με τον καναλαρχη ...δεν δεχεται διαφωνιες με τιποτα, θεωρει τον εαυτο του απολυτα ψαγμενο και θα σου βγαλει το λαδι για να το δει και απο τη δικη σου πλευρα. Εδω τοποθετειται πιο λογικα κατα τη γνωμη του και απο τον ιδιο το Σακελλαριο. Μη κοπιαζεις αδικα.
@@kastalia8812 συκοφαντια????? γιατι?? μονος σου τοποθετηθηκες και καθαρα θεωρεις εαυτον πολυ περισσοτερο 'ψαγμενο' απο οτι ειναι. Ελεος , δεν εισαι δα και τοσο δημοσιο προσωπο για να ελκεις συκοφαντιες. Κριτικη κανω οπως ακριβως κανεις απροσκοπτα και συ. Υπο αυτας τας συνθηκας και συ συκοφαντεις το Σακελαριο και μαλιστα ενω δεν ειναι σε θεση να απαντησει.
Πωλείται το κτήριο της Finos Film, στην οδό Χίου, στον Άγιο Παύλο, του Σταθμού Λαρίσης. Δείτε εδώ: www.engelvoelkers.com/el-gr/exposes/your-historical-greek-palace-4272412.1389457_exp/ Μήπως πρέπει να κάνει κάτι το Υπουργείο Πολιτισμού;
Και ξαναγυρίσαμε στη βιβλιοθήκη για να μην ξεχνιόμαστε... Ειλικρινά δε με νοιάζει σε ποιο "στούντιο" θα είσαι, αλλά θα ήθελα να κάνεις πιο συχνά βίντεο.😘😘😘😘😁😁😁
δεν ξέρω αν κολλάει εδώ αλλά θα πω πως αυτό που μ' ενοχλούσε πάντα στις αγαπημένες κωμωδίες είναι το πως δικαιολογείται και συγχωρείται η αντρική συζυγική απιστία... ένα "δεν θα το ξανακάνω" και όλα μέλι γάλα!
Κολλάει στο πόσο εύκολες και ανώδυνες είναι οι λύσεις που δίνουν οι συγγραφείς στα κείμενά τους. Οταν έχεις ένα κείμενο που όλο κυμαίνεται με ευκολίες (χαλαρά) γιατί να μην είναι και το φινάλε του τέτοιο;
@@kastalia8812 Φιλε μου εισαι μακρυα απο την ηθικη μιας ολοκληρης εποχης ! Νομιζω οτι κανεις κατι επιτηδες ...Ετσι ηταν τα πραγματα τοτε, η μαμα μου χωρισε εκεινη την εποχη για μια απιστια και αντιμετωπισε τη κατακραυγη ολων ακομα και των δικων της.Επρεπε λεει να τον συγχωρησει και να μη διαλυσει το σπιτι της. Αυτη ήταν η ηθικη, και απορω αν δεν αναπνεεις την ηθικη αυτων των ταινιων γιατι ασχολεισαι? Μηπως γιατι τσιμπαει πολυς κοσμος?
@@pinelopi42 Ακριβώς ό,τι κάνεις εσύ, δηλαδή, με τέτοιο ύφος στο σχόλιο. Το έχω διευκρινίσει επανειλημμένως, θα το ξαναπω κι εδώ. Αντιλαμβάνομαι μια χαρά την ηθική της εποχής και τα θέματα που την απασχολούσαν - όμως εδώ έχουμε κείμενα - δραματουργία. Δεν αρκεί απλώς να το θίξεις ή να "εκμεταλλευτείς" στο κείμενό σου θέματα όπως π.χ. απιστία, προίκα ή το θεσμό της αστεφάνωτης αδερφής και να στήσεις επάνω του μια κωμική ιστορία άλλης κατεύθυνσης. Για να έχει καίριο πολιτικό χαρακτήρα το κείμενό σου, πρέπει να ασκήσεις και κριτική πάνω σ'αυτό. Να οδηγήσεις τη ματιά του θεατή πάνω στο πρόβλημα και να τον αναγκάσεις να πάρει θέση. Οι γαμπροί της Ευτυχίας π.χ. απλώς χρησιμοποιούν τον θεσμό της ανύπαντρης αδερφής κάνοντας πλακίτσα - ενώ το Δεσποινίς ετών 39, αποτελεί ένα πικρό, πικρότατο σχόλιο πάνω στο ζήτημα της αστεφάνωτης αδερφής. Δεν είμαι η Ανίτα Πάνια να ασκώ κριτικές πάνω στις ηθικές προσώπων και καταστάσεων. Κριτική σε θεατρικά/κινηματογραφικά κείμενα (προσπαθώ) να κάνω. ΥΓ. Αν διαβάσεις λοιπόν προσεχτικότερα το αρχικό σχόλιο και την απάντησή μου, ίσως αντιληφθείς πως ακριβώς το αντίθετο λέμε: ότι κάποιες σαχλοταινίες πολύ εύκολα χειρίζονται και προσπερνούν σημαντικά ζητήματα ηθικής όπως η απιστία.
@@kastalia8812 πρωτον ποιος σου ειπε οτι οι συγγραφεις του τοτε δεν ηταν ανθρωποι της περιρρεουσας ηθικης και οτι δεν συμφωνουσαν με την ηθικη αυτη. Απο την αλλη αρκει να θιξεις ενα θεμα και να αφησεις το θεατη να οδηγηθει μονος του στο σωστο ή λαθος , χωρις ηθικοπλαστικες τυμπανοκρουσιες και καταναγκασμους. Καποιες ταινιες απλα φωτογραφιζουν μια εποχη αφηνοντας σου συναισθηματα ικανοποιησης ή πικριας που ειναι στο χερι του θεατη να διαχειριστει.
Εξαιρετική δουλειά, μπράβο. Αλλά λίγο μπερδεύτηκα σε μια ανάλυση. όταν οι χαρακτήρες αλλάζουν από τα παθήματά τους (μαυρογυαλούρος) λέτε ότι είναι ψευτικο γιατί δεν είναι συνεπείς με τον χαρακτήρα τους. όταν οι χαρακτήρες δεν κάνουν ark και μένουν στο σημείο που ξεκίνησαν (θα σε κάνω βασσίλισα), το ονομάζετε "τίποτα" γιατί δεν είδαμε μεταβολή. Νομίζω ότι υπάρχει μια αντίφαση.
Οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν (σχεδόν) ποτέ. Αυτό το ξέρουμε από την πείρα μας στη ζωή. Εκπαιδεύονται όμως, πλουτίζουν, μετακινούνται ψυχικά (δραματουργικά) κυρίως όταν έρχονται αντιμέτωποι με αλήθειες πρωτόγνωρες. Από την άλλη είναι δικαίωμα του καθενός να παραμένει συναισθηματικά αμετακίνητος - να μην τον επηρεάζει απολύτως τίποτα. Δικαίωμα του Μπεϊζάνη (θα σε κάνω βασίλισσα) είναι να παραμένει στο σημείο Χ, από την αρχή ως το τέλος. Ωστόσο, αυτό δεν έχει κανένα δραματουργικό ενδιαφέρον. Δεν αποτελεί ζήτημα για έργο. Ο Μαυρογιαλούρος αντίθετα, μετακινείται ψυχικά, υπάρχουν συνεχείς μεταπτώσεις με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πολύ πειστικά. Αυτό που επεσήμανε και δεν κατάλαβες είναι πως οι συγγραφείς σκιαγραφούν στο πρώτο μέρος, έναν Μαυρογιαλούρο με άλλον χαρακτήρα - σα να πρόκειται για άλλον ρόλο, για άλλον άνθρωπο και στο χωριό συνέχεια μου τον παρουσιάζουν αλλιώς (ως χαρακτήρα - ως άνθρωπο). Σα να έχω να κάνω με δύο διαφορετικούς Μαυρογιαλούρους, με διαφορετική νοημοσύνη, με διαφορετική αντίληψη κ.λπ. Από το χωριό και μετά, είναι όλα σωστά και πειστικά. Το πρώτο μέρος του Μαυρογιαλούρου δημιουργεί την αντίφαση. Ελπίζω να σε κάλυψα.
Ωραιοτατη ανάλυση των κειμένων.. Αραγε τι θα ελεγαν γι αυτες τις ταινιες οι τοτε θεατές βγαινοντας απο τις αιθουσες προβολων; θα εβρισκαν καποιο «ηθικο διδαγμα»... Εαν φυσικα αυτος ηταν ο σκοπος των σεναριογραφων ή απλα μια ταινια να σε κανει να γελασεις και τελος. Σε καθε περιπτωση αξιζει η προσπαθεια σου περι αναλύσεως των κειμενων. Αναμενω με ενδιαφερον τη συνεχεια
Διαφωνώ για την σύγκριση της αρχαίας κωμωδίας με την πλοκή των κωμωδιών του Ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950, οι οποίες βασίζονταν στα θεατρικά έργα που παίχτηκαν με επιτυχία, αλλά το θέατρο στο νέο ελληνικό κράτος ξεκίνησε από το 19ο αιώνα με την δημιουργία των πρώτων δύο θεάτρων στην Αθήνα! Τα θεατρικά έργα που παίζονταν προέρχονταν από θεατρικά έργα που είχαν ανέβει με επιτυχία στην Κωνσταντινούπολη! Μην ξεχνάμε το Μουσικό Θέατρο στις αρχές του 20 αιώνα, και πόσο επηρέασε την εξέλιξη των θεατρικών ειδών που άνθισαν, όπως οι οπερέτες, η Επιθεώρηση, κ.ά. Σημείο αναφοράς στην εξέλιξη της μορφής και της πλοκής της κωμωδίας, νομίζω ότι ήταν " ο Βαφτιστικός"!
Το γνωρίζω ότι δεν το είπες.. Απλα μια σύγκριση ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες εταιρείες θα μου άρεσε... Ηταν εκφρασμενα λάθος το σχόλιο.. Αλλά οκ άμα λες ότι δεν υπάρχει λόγος
@@xristostzioupis7068 Δεν υπάρχει λόγος να κάνω αρνητικές κριτικές. Μήπως και στη Φίνος φιλμ ήταν όλα τέλεια; Προσπαθώ να αναδείξω τις αρετές, όπου υπάρχουν. Οσο το καταφέρνω.
@@kastalia8812 Όχι απλά σκεφτομενος τις ταινίες όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνω ότι μάλλον οι αρετές του Καραγιάννη είναι πολύ λίγες..... Εγώ το λέω... Δεν είναι ανάγκη να πάρεις θέση..
Πολιτικό χαρακτήρα έχουν όλα τα έργα που μας αφορούν ως κοινωνία - κι όχι ως άτομα μεμονωμένα. Το η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα, για παράδειγμα είναι ένα πολιτικό έργο. Το βασικό του θέμα (της αστεφάνωτης) αλλά και όλες οι άλλες παράμετροι που θίγονται μας αφορούν κοινωνικά. Ο ήρωας με παντούφλες, οι Γερμανοί ξανάρχονται. δεσποινίς ετών 39 και πολλά άλλα. Οι γαμπροί της Ευτυχίας ας πούμε, έχουν παράμετρο την αστεφάνωτη αδερφή, αλλά όχι ως κοινωνικό σχόλιο, αλλά ως στοιχείο πλοκής μιας ελαφριάς κωμωδίας άλλης θεματικής, πέρα από καθετί πολιτικό. Πλάκα γίνεται περισσότερο, παρά κοινωνικό σχόλιο.
Διαφωνώ με αυτή την προσέγγιση και αυτή την υπερανάλυση μέσα σε ένα στενό πλαίσιο ορισμών και ετυμολογίας... Δεν πιστεύω ότι ένοιαζε καν τους Τσιφόρο και Σακελλάριο εάν τα έργα τους πληρούσαν ή όχι τον ορισμό της κωμωδίας με την αρχαία της ή την ετυμολογική της έννοια. Σκοπός τους ήταν να κάνουν απλά τον κόσμο να ευθυμήσει και το κατάφεραν με μοναδικό, ποιοτικό και ίσως ανυπέρβλητο για το ελληνικό σινεμά τρόπο... Κι αυτή είναι πλέον διεθνώς η μοντέρνα έννοια της κωμωδίας!!! Συμφωνώ όμως ότι υπάρχουν διαφορές από κωμωδία σε κωμωδία ως προς την ποιότητα του χιούμορ και του κειμένου. Άσχημα δείγματα είναι αυτά της 10ετίας 80 και μετά και στο σινεμά αλλά και στις ανεκδιήγητες βιντεοκασέτες...αλλά αυτό γιγαντώνει την αξία των παλαιοτέρων συγγραφέων του 50 και 60 ακόμα περισσότερο !
Συμφωνώ ότι δεν το είχαν αναλύσει οι τότε συγγραφείς και δεν ήταν ο "σκοπός τους¨. Ωστόσο, εν σπέρματι τα περιείχαν σε μια παράδοση, από γενιά σε γενιά, δίχως να το συνειδητοποιούν. Κι αυτό επισημαίνω στα βίντεο. Ο ορισμός της κωμωδίας δεν αλλάζει όμως επειδή η πλειοψηφία των αχαμνών σήμερα συγγραφέων, απλώς επιδιώκουν να "ευθυμήσει" ο κόσμος.
Γιατί διαχωρίζεις την ποιότητα μεταξύ των '' Θα σε κάνω βασίλισσα'' και '' ενας ήρωας με παντούφλες? Αφου και στα δύο οι βασικοί ήρωες παραμένουν και οι δύο αμετακίνητοι έως το τέλος. Που η πρώτη ωχρειά ε.ναντι της δευτερης? Δώσε μου το φως σου!
Δηλαδή, είναι το ίδιο να είσαι Στρατηγός Δεκαβάλας και να μένεις ηρωικά αμετακίνητος στο "καλό" απέναντι στην επίθεση που δέχεσαι από τη χυδαιότητα, - με τον τσιγκούναρο Μπεϊζάνη που μένει πεισματικά αμετακίνητος στο "κακό" παρά τα παθήματά του και τη μεγαλοψυχία των γύρω του, που και τον συγχωρούν και τον ανέχονται; Το ζητούμενο του δράματος (δράση, δρω) είναι η εξύψωση της ψυχής του ανθρώπου. Η αμυντική στάση του Δεκαβάλα ώστε να καταφέρει να παραμείνει ακέραιος, εμπεριέχει δράση - ενώ του Μπεϊζάνη παθητική αδιαφορία.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις και από μια άλλη οπτική αυτά τα τόσο αγαπημένα έργα. Συμφωνώ ότι η απόπειρα για ένα σύγχρονο "ο Κλέαρχος η Μαρίνα κι ο κοντός" πραγματικά δε βλέπεται με τίποτα!Επισης η ατακα του Βεγγου για το καρφί στην ασφάλεια με ενοχλεί πάντα και τη θεωρώ αχρείαστη.. Θα ήθελα να μάθω ποιες είναι οι αγαπημένες σου κωμωδίες εκείνης της εποχής και για ποιους λόγους τις ξεχωρίζεις!
@@vetantonios ...εγώ πάλι θα διαφωνήσω με εσένα. Κατ' αρχάς, ο "Μπεϊζάνης" δεν είναι ο στεγνά άπληστος που βλέπει μόνο κέρδος και δεν τον νοιάζει τίποτε άλλο : γιατί όταν έρχεται "ο Μπιλ που απλώνει" να του φάει την γυναίκα, το γυρνάει το φύλλο - όπως λέει κι ο Κωνσταντάρας "αν αυτός ο χριστιανός προτιμήσει τα λεφτά..." πράγμα που ΔΕΝ κάνει ο "Μπεϊζάνης". Και δεν το κάνει, γιατί δεν είναι καν...φιλάργυρος. Ο φιλάργυρος είναι αυτός που δεν νιώθει καλά παρά μόνο με την ΑΣΦΑΛΕΙΑ των χρημάτων του. Ο Μπεϊζάνης, όπως τουλάχιστον μας τον παρουσιάζει ο συγγραφέας, είναι ο άνθρωπος που ξεκινάει κάτι με καλή πρόθεση και στην πορεία το χάνει λόγω κεκτημένης. Δεν είναι εθισμένος στα λεφτά, αλλά στο "κυνήγι της ευκαιρίας". Όπως λέει κι ο ίδιος, ο σκοπός του είναι τρέχοντας απ τα εφτά χαράματα μέχρι τα δεκαεφτά ξημερώματα, να κάνει βασίλισσα την Ελένη. Δεν τα αυγατίζει (διότι ΔΕΝ τα μαζεύει, όπως του λέει ο Νικολαΐδης, ΠΑΝΤΑ τα επενδύει σε κάτι καλύτερο) για να έχει να τα τρώει μόνος του. Ούτε ΚΑΝ τα χαίρεται, καθώς είναι πλέον μόνιμα στην μπρίζα, προσπαθώντας πάντα να κάνει το "καλύτερο". Ο "Μπεϊζάνης" δεν...ζει σαν μπέης, αλλά έχοντας χάσει το μέτρο, συνεχίζει χωρίς σταματημό, αυτό που κάποτε ξεκίνησε σαν φτωχοδιάβολος (και καλά έκανε), χωρίς να καταλαβαίνει ότι πλέον έχει έρθει η ώρα και να κάνει λίγο πίσω, να αφήσει και καμμιά "ευκαιρία" να πάει χαμένη - να τσιλάρει λίγο τεσπα...(Βασικά είναι υπό μία έννοια, πάντα "λίγο Βέγγος", ένας Βέγγος που έχει πάρει φόρα και τρέχει ασταμάτητα...). Ούτε φιλάργυρος (δεν είναι ότι αγαπάει το χρήμα σαν χρήμα), ούτε άπληστος (τον νοιάζουν κι άλλα πράγματα), ούτε καν τσιγγούνης (ο τσιγγούνης απλά δεν δίνει σε κανέναν) - ΒΛΑΚΑΣ είναι. Ένας αγαθών προθέσεων βλάκας που δεν καταλαβαίνει ότι αν δεν κάνει ΤΩΡΑ ένα βήμα πίσω (και όχι "μια μέρα που θα την κάνει βασίλισσα") στο κυνήγι της ευκαιρίας, θα χάσει πρώτα και καλύτερα τον άνθρωπό του. ...γι' ΑΥΤΟ και δεν κολλάει στο προφίλ του δωσιλόγου/προδότη που είπες. Όσο για την ατάκα περί καρφώματος, ακριβώς γι' αυτό είναι ΤΟΣΟ ασύνδετη με τον όλο χαρακτήρα, και μας ξένιζε ανέκαθεν όλους, καθώς δεν υπάρχει ούτε ψήγμα άλλου περιστατικού στην ταινία, δηλωτικό τέτοιου χαρακτήρα (και αν ήθελε ο συγγραφέας να το τονίσει, θα είχε φροντίσει σχετικά). Ο "Μπεϊζάνης" άλλωστε δεν είναι χαρακτήρας "μισητός" στον κόσμο, αλλά αγαπητός. Ακριβώς επειδή ΕΙΝΑΙ καλός,,,,,,αλλά κωμικά εκνευριστικός με την "αρρώστια" στην οποία έχει κολλήσει η βελόνα (όπως ο "Ορέστης" στα Κίτρινα Γάντια ένα πράμμα). Δεν ζει ο συγγραφέας για να τον ρωτήσουμε, αλλά αν ζούσε θα στοιχημάτιζα ότι θα μας έλεγε ότι ήταν απλά μία ατάκα για την ατάκα, για να βγάλει "φτηνά, γέλιο (διότι οι ατάκες τύπου "θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τί θα πάθετε", γέλιο βγάζουν). 'Οτι "έτσι του 'ρθε" τεσπα και την έγραψε... Ο Μπεϊζάνης είναι ένας άνθρωπος "που του χρειάζεται ένα σοκ για να συνέλθει", και ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ - κι εδώ είναι που διαφωνώ και με τον uploader : αυτό που μας δείχνει ο Σακελλάριος, δεν είναι ο "die-hard τσιγγούνης που μυαλό δεν βάζει", αλλά ο άνθρωπος του οποίου το χούι δεν θα φύγει με την μία (αν του έφευγε, θα ήταν κάτι σαν την "άχαρα απότομη, πλήρη μεταστροφή του Μαυρογυαλούρου"). Το μάθημά του όμως το έχει πάρει και δεν είναι απλά ο φόβος που τον έκανε να κάνει μια υποχώρηση "για τα μάτια του "Πητ", και μετά θα ξανατραβήξει προς την παλιά του δόξα" . Άλλωστε ενώ αρκούσε απλά να βάλει την Ελένη σ' ένα απ' τα καινούρια του σπίτια, αυτός την βάζει στο "σαράι", με ολοκαίνουρια επίπλωση, "του κουτιού" αμάξι κτλ..Γίνεται δηλαδή παραπάνω γαλαντόμος από όσο θ' αρκούσε...Κάτι σαν "να το είχε μέσα του και να το κράταγε"....Για την ακρίβεια, το κομμάτι που πάει να παζαρέψει και πάλι με τον αχθοφόρο, το βάζει αριστοτεχνικά ο Σακελάριος, όχι όμως για να μας δείξει ότι "ο άνθρωπος δεν αλλάζει" (σε στυλ Δεκαβάλλα), αλλά για να μας δείξει την δύναμη που έχει το χούι, καθώς ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ, ο "Μπεϊζάνης", όταν αισθάνεται ότι "ζητάει να πληρωθεί με μισθό αντιναυάρχου εν ενεργεία" εις βάρος του ο αχθοφόρος, πάει να ξαναρχίσει τα "παζάρια"...Για να μην πούμε δηλαδή ότι είναι απλά ένα κωμικό εύρημα κορύφωσης λίγο πριν το τέλος της ταινίας...
Θα συμφωνήσω και εγώ ότι η ανάλυση που έκανες ήταν πραγματικά πολύ "διαφορετική" από τις γνωστές επιφανειακές άλλων σχολιαστών. Προσωπικά δηλώνω λάτρης της κωμωδίας ίσως γιατί δεν θέλω συναισθήματα τύπου λύπης ή προβληματισμού να με απασχολούν όταν βλέπω μια παλιά Ελληνική ταινία. Αυτό που εστιάζω πάντα είναι στους ηθοποιούς και όχι στην δομή της ταινίας. Άλλωστε από μόνοι τους είχαν την άνεση να σε καθοδηγούν εκεί που πρέπει...
Ό,τι ισχύει για Μαυρογιαλούρο ισχύει και για Σεφερλή. Δεν κάνει σάτιρα, δείχνει αυτά που περιμένει και θέλει το κοινό. Το λάθος του βασικά είναι πως απολυτοποιεί μερικά από τα χαρακτηριστικά του Αριστοφάνη (πχ βωμολοχίες). Το θέμα όμως είναι πως ο Αριστοφάνης ήταν πρωτίστως πολιτικός και για αυτό είναι επίκαιρος. Και όχι ο Σεφερλής δεν είναι πολιτικός μόνο και μόνο γιατί αναφέρεται σε πολιτικές- κοινωνικές καταστάσεις. Το να μιμηθείς έναν πολιτικό δεν είναι πολιτική, είναι μίμηση. Επίσης η διαχρονικότητα δεν έχει να κάνει με την διαχρονικότητα αυτών καθ' αυτών των θεμάτων, αλλά με τον τρόπο που ο συγγραφέας τα αντιμετωπίζει. Δεν μπορούν επομένως ούτε ο Μαυρογιαλούρος ούτε το Ζητείται Ψεύτης να θεωρούνται επίκαιρες ταινίες μόνο και μόνο γιατί οι πολιτικοί εξακολουθούν να ναι διεφθαρμένοι.
Ο πρωτότυπος τίτλος του Μαυρογιαλούρου ήταν "Ανώμαλη προσγείωση" από το Θέατρο Τέχνης το 1950 αλλά ήταν αποτυχία. Αργότερα το 1965 το ξαναέπαιξε ο Κωνσταντάρας με τον γνωστό τίτλο και με μεγάλη επιτυχία, ίσως βοήθησε σ' αυτό η τότε πολιτική κατάσταση.
Εγώ διαφωνώ με το βίντεο, κατά βάθος δεν καταλαβα και το νόημα του να είμαι ειλικρινής. Πάντως νομίζω ότι Τσιφορος Σακελλαριος και όλοι αυτοί δεν είχαν κατά νου αυτά τα δεδομένα που θέτεις εσύ
Τα έργα του Τσιφόρου, σύμφωνα με την ερμηνεία του πολικού έργου την οποία ο ίδιος έδωσες, είχαν χαρακτήρα πολιτικό και σχολιαστικό προς την κοινωνία, δεν ιδιώτευαν απλώς: Σε όλα όσα αναφέρεις κοινός παρονομαστής είναι η απληστία και η υποκρισία των ανθρώπων γενικώς και δη της ελληνικής κοινωνίας της εποχής. Είτε πρόκειται για μαγικές κληρονομιές που εμφανίζονται από το πουθενά και αλλάζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι σε αυτούς που καταφρονούσαν ή απέρριπταν, είτε για συλλόγους τάξεως και ηθικής γεμάτους καθωσπρέπει υποκριτές 3ης ηλικίας, είτε για την σειρά με την οποία με την οποία παντρεύονται τα αδέρφια επειδή έτσι πρέπει (λόγω προίκας) ενώ αυτό τους κάνει δυστυχισμένους και εμείς γελάμε, είτε για νεαρούς και μη, υστερόβουλους, μικροαπατεώνες που θέλουν να έχουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία πλοκής της δεικτικής πένας του Τσιφόρου, ο οποίος κατακρίνει ευθέως τις, παρωχημένες για τον αστικό πληθυσμό, κοινωνικές νόρμες που κουβαλούσαν μαζί τους από την επαρχία, την αυτο-καταπίεση των ανθρώπων της εποχής του και, ειρωνικά αν θες, την ίδια την ιδιώτευση των πολιτών την οποία καταλογίζεις στα έργα του.
Ολα αυτά που αναφέρεις είναι διάσπαρτα (εύστοχα) σχόλια στα κείμενα του - κι όχι ο χαρακτήρας ή η ταυτότητα των εργων του. Οχι η πυρηνική σύλληψη και ο κινητήριος μοχλός των θεμάτων του. Αν σου ζητήσει κανείς να του υποδείξεις ένα κείμενο που να στηλιτεύει την απληστία (οπως λες) των Ελλήνων, τους "γαμπρούς της Ευτυχίας" θα του δείξεις; ή "την ωραία των Αθηνών"; Ως παράπλευρα στοιχεία, βεβαίως και περνάνε - αλίμονο. Ο Τσιφόρος ήταν ένας δαιμονικά έξυπνος άνθρωπος και της πιάτσας.
@@kastalia8812 Φυσικά και ο πυρήνας των έργων του δεν ήταν το να κατακρίνει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Απλά θεωρώ ότι για την εποχή του ο Τσιφόρος ήταν όσο πιο τολμηρός μπορούσε με τα θέματα αυτά και δεν ήταν απόλυτα ιδιώτης. Τα έβαζε σε όσο πιο κεντρική θέση γινόταν. Πιστεύω ότι αν έγραφε σε πιο κατοπινές εποχές για πιο πρόσφατες εκδοχές της ελληνικής κοινωνίας, με λιγότερη πίεση για εμπορικότητα και καθωσπρεπισμό, αυτά τα σχόλια θα έπαιρναν κεντρική θέση στα αφηγήματα του. Δεν είναι τυχαίο ότι η σάτιρά του επιμένει να ξεμπροστιάζει τις ίδιες συμπεριφορές και τους ίδιους ηθικά αμφιλεγόμενους χαρακτήρες. Δεν κράζει πχ και τους ποιητές και τους υποτίθεται "αλαφροίσκιωτους ψωνισμένους κουλτουριάρηδες" σε άλλα έργα του για χάριν ποικιλίας και για να ικανοποιήσει το επιφανειακό, μαζικό κοινό. Ο Σακελλάριος ήταν πιο κίβδηλος και επιφανειακός στην πολιτική του συγκριτικά. Ήταν πιο δεξιοτέχνης στη δομή και στην κινηματογραφική γλώσσα από τον Τσιφόρο αλλά και μάλλον πιο συστημικός. Για αυτό και ο Μαυρογιαλούρος δεν πείθει. Παραιτείται ουσιαστικά και δέχεται το συντηρητικό σύστημα. Δεν ταπεινώνεται, που θα ήταν το πρώτο βήμα ώστε να εξελιχθεί σαν χαρακτήρας, ούτε προσπαθεί να αλλάξει το ίδιο το σύστημα. Προτιμά να ιδιωτεύσει και αυτό ο Σακελλάριος προσπαθεί να μας το περάσει σαν κάτι καλό.
Νομίζω πως ο συγγραφέας δεν κάθεται να σκεφτεί από που θα εμπνευστεί. Απλά εμπνέεται από κάπου από αληθινά πρόσωπα και περιστατικά και διανθιζει την πλοκή με το ταλέντο και την φαντασία του. Η το χει η δεν το χει...
Μήπως όμως ανέκαθεν οι συγγραφείς δεν τολμούσαν να θίξουν, αν μου επιτρέπεις, πιο πολιτικά θέματα, φοβούμενοι την τότε πολιτική ή τους τότε πολιτικούς; Από την άλλη όμως, μου φαίνεται πιο εύκολη η φάρσα, παρά την παραδοσιακή (αυθαίρετος δικός μου όρος) κωμωδία. Ίσως να είμαι λάθος, αλλά μυ φαίνεται πιθανό! Εξάλλου οι κωμωδίες, τα δράματα και τα ιστορικά, στην πλειοψηφία τους, κινούνται στο ίδιο μοτίβο ή στην ίδια θεματολογία, ίσως του μεγάλου όγκου ταινιών που έβγαιναν εκείνη την εποχή.
Λίγο αρχαία εποχή αρκετός Τσιφόρος, πασπαλισμένος με Σακελλάριο. Κάτι θες να πεις αλλά δυστυχώς καταλήγει το βίντεο σαν τις ταινίες του Τσιφόρου που αναφέρεις
Δεν περίμενα τέτοια ανάλυση. Καταγοητεύτηκα. Ρούφηξα κάθε λεπτό του βίντεο. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κατά φάσεις θα πρέπει να κάνεις βίντεο να τα σχόλια που σου αφήνουμε. Κάποιος φίλος του καναλιού σου άφησε σχόλια για να κάνεις βίντεο σχετικό με την αστυνόμευση στις ελλ. ταινίες. Θα συμφωνήσω και θα προσθέσω ότι υπάρχουν και άλλα θέματα να ασχοληθείς και για τα οποία προσωπικά θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες.
Το ξέρω και είδα και το βίντεο. Αλλά ως νέα στο κανάλι, (δεν είναι ούτε 20 μέρες που το παρακολουθώ), διαπίστωσα ότι είσαι τροφή για σκέψη, Ανδρόνικε. Είμαι και μένω στην επαρχία. Στην Αθήνα έχω έρθει 4-5 φορές, και αυτές για συγκεκριμένες δουλειές. Βλέπω τα βίντεο με το που γυρίστηκαν οι ταινίες και είναι σαν να γυρίζω βόλτα στην Αθήνα, αλλά και ταυτόχρονα σε μια Αθήνα του χθες. Στην Αθήνα με τις βίλες και τα εξοχικά στη Φιλοθέη, αλλά και με τα απλά σπιτάκια της γειτονιάς. Δεν θέλω να μακρυγορώ. Συνέχισε να κάνεις το ίδιο δυναμικά.
Ένα σχόλιο σε σχέση κιόλας το βίντεο της Τασσω Καββαδία..Είπες ότι ο Αντώνης δεν έχει καμία δραματουργικη εξέλιξη στο θα σε κάνω βασίλισσα.. Αυτό πάρα το σχόλιο σου ότι ήταν υπερβολική κλπ κλπ στην αμαρτία της ομορφιάς η Τασσω καββαδια σε σχέση με τον Αντωνη τουλάχιστον είχε δραματουργικη εξέλιξη... Οι τύψεις την έκαναν να τα χάσει τελείως και μέσω αυτής της τρέλας αγάπησε το πιο μισητό της πλάσμα.. Δεν είναι θα έλεγα τραβηγμένο καθώς πολύ άνθρωποι ενώ έχουν κάνει άσχημα πράγματα πάνω σε μια στιγμή απελπισίας τους γυρίζει η βίδα.. Άρα πήγε από το σημείο Α στο σημείο Β και ο θεατής ένιωσε να υπάρχει κάθαρση...
πραγματικά τοποθετήστε πολύ στοχευμένα και πολύ προσεκτικά .σχετικά με το θέμα που έχετε λίγο καυτηριάσει λέγοντας ότι κάποια έργα δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, Έρχονται και φεύγουν .θα σας πω ότι κ ένα ωραίο ανέκδοτο που ακούμε το οποίο Όλοι ξέρουμε ότι είναι καθαρή μυθοπλασία πολλές φορές υπερβαίνει και τα όρια της πραγματικότητας..μας χαρίζει έντονες στιγμές γέλιου και μας αποσπά για λίγο από τα προβλήματα της πραγματικότητας ..θεωρώ ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις παλιές ελληνικές ταινίες είναι η λογική του ανέκδοτου αυτής της ιστορίας δηλαδή που δεν είναι απαραίτητα να βγαίνει κάτι στο τέλος με βάση τη λογική Αρκεί να διεγείρεται ο μηχανισμός γέλιο στον ανθρώπινο οργανισμό γιατί στο τέλος μένει πόσο πολύ Γελάσαμε και όχι πόσο πολύ σκεφτήκαμε τα διάφορα υπονοούμενα της εποχής που θέλει να περάσει ο συγγραφέας όλα αυτά τα γράφω με κάθε επιφύλαξη χωρίς να είμαι ειδικός.. Απλά βλέποντας το βίντεο σας και ακούγοντας με προσοχή ήθελα να σ γράψω αυτό χωρίς να σημαίνει ότι θέλω να υποδείξω κάτι. ή ότι θέλω να διαφωνήσω .
Το δέχομαι και συμφωνώ πως μία γνήσια πηγή απλού γέλιου είναι πολύτιμη στις μέρες μας. Ομως, κακά τα ψέματα, πρέπει να'ναι και ωφέλιμη. Είναι κάτι σαν τα "βρόμικα" που τρώμε σε μια ώρα ανάγκης από τις καντίνες. Δε θα τα ενοχοποιήσουμε (;), αλλά δεν θα τα συμπεριλάβουμε και στα θρεπτικής αξίας γεύματα. Ετσι συμπεριφέρομαι κι εγώ (αναζητώ γελαστικές κωμωδίες), καταλαβαίνω τι μου γράφεις αλλά, φοβάμαι, πως εκπαιδευτήκαμε να μη μας νοιάζει.
Ασχετο με ολα τα παραπανω , αλλα θα μου επιτρεψεις να σου προτεινω ενα θεμα για αναπτυξη . Ο ρολος της αστυνομιας στις ελληνικες ταινειες και δη στην κωμωδια . Αφορμη σταθηκε η σημερινη αστυνομοκρατουμενη πραγματικοτητα που ζουμε και μου εφερε στο μυαλο την σκηνη απο την ταινεια ΄΄κομησα της φαμπρικας ''' , οπου προσαγαγουν στον Ληναιο την μανα του και την αγαπημενη του . Περιμενω με πραγματικο ενδιαφερων την αντιδραση σου .
ΑΜΑΡΤΙΑ αυτο το κανάλι να έχει μόνο 8,740 συνδρομητές,αμαρτία.....Θαυμάσια ανάλυση απο σεναριακής απόψεως φυσικά.Περιμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενό σας βίντεο εξαιρετικέ Ανδρόνικε
Oχι απλά αμαρτία , αίσχος και υπό δηλωτικό του επιπέδου του μέσου Έλληνα
Σας ευχαριστούμε πολύ κ.Ανδρόνικε ! Γινόμαστε σοφότεροι μετά από κάθε βίντεο σας !
Χαίρομαι που ανακάλυψα το κανάλι σας. Το αναφέρω σε όλους τους γνωστούς κ φίλους να μπουν να σας παρακολουθήσουν!! Μπράβο για την εξαιρετική και δομημένη δουλειά που κάνετε.
Πόσο σωστό το σχόλιο για τις βιτριολικες ατάκες του Τσιφόρου.. όντως υπήρξε πρωτοπόρος στην κωμική γραφή. Αντίθετα οι Σακελλάριος -Γιαννακοπουλος έγραψαν ένα πολιτικό διαμάντι, το "ένας ηρως με παντόφλες".. πόσο αληθινό και σύγχρονο.. Ευχαριστώ για το βίντεο.
Εξαιρετικό το βίντεό σας, ειδικά σε όσα λέτε για το "εύκολο" φινάλε των ταινιών. Πριν πολλά χρόνια είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι του Γιώργου Λαζαρίδη με το σενάριο του Ξένοιαστου Παλαβιάρη που μου έκανε εντύπωση. Εκεί λοιπόν λέει ότι το αρχικό τέλος ήταν ότι ο Βέγγος, μετά τη χυλόπιτα από τη Βαλσάμη, πηδούσε απ-ελπισμένος πια, από την ίδια γέφυρα που την είχε σώσει και το φινάλε τον έβρισκε μετέωρο στον αέρα. Ο Φίνος όμως το βρήκε πολύ "προχωρημένο" και επέβαλε χάπι έντ με τη Βαλσάμη να γυρίζει στο ΘΒ. Επιβεβαιώνει δλδ όσα λέτε. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η δουλειά σας, συγχαρητήρια!
Αχ νάσαι καλά που συνεχίζεις και ανεβάζεις αυτά τα υπέροχα βίντεο!!! Ειδικά τέτοια ώρα!!
Για άλλη μια φορά εξαιρετικός Ανδρόνικε.
Εισαι εξαιρετικος, μας βοηθας πολύ και μας ευχαριστείς.
Γεια σου Ανδρονικε. Πολλοί από εμάς πίστευαν κάτι άλλο όταν αντίκρισαν τον τίτλο της εκπομπή σου αυτής. Ανέβασες πολύ το επίπεδο σε θεωρία που να είμαι ειλικρινής δεν το περιμέναμε. Κατά την γνώμη μου η ανάλυση σου είναι εξαιρετικά υψηλή σε επίπεδα σπουδαστών δραματικής σχολής. Δεν είναι απλό από εμάς τους απλούς θεατές να τα καταλάβουμε. Ενώ κάθε μια από αυτές τις ταινίες τις έχω δει δεκάδες φορές τώρα μόνο συνειδητοποιώ αυτά που λες και ναι, έχεις δίκιο. Ο Μαυρογιαλούρος δεν μπορεί να γίνεται τόσο άξιος ξαφνικά. Εμείς τελικά βλέπουμε την επιφάνεια και όχι το βάθος που εσυ μας δείχνεις και γι αυτό και μόνο αξίζει να σε παρακολουθούμε.
Άποψή μου είναι, ότι το Δεσποινίς ετών 39 με Λογοθετίδη δεν είναι κωμωδία αλλά δράμα, ενώ το μετά μία δεκαετία επανάληψή του με Κωνσταντάρα, ας το πούμε κωμωδία. Η σύγκρισή τους συντριπτική. Μπράβο, Ανδρόνικε!
Σωστό!
Ευχαριστούμε πολύ για τα βίντεο που ανεβάζεις φίλε μου
Ωραιότατο σεμινάριο βίντεο! Bravo 👏 utube Ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα JOHN BAVAS
Παρά πολύ καλή ανάλυση! Συνέχισε τα ωραία σου βίντεο! Τα περιμένουμε κάθε φορά με ανυπομονησία!!!
Πάντα εξαιρετικός ο λόγος σου, Ανδρόνικε...
Συγχαρητήρια κ Ανδρονικε!
Πολύ ωραία η τοποθέτηση σας πάνω στο θέμα της κωμωδίας!
Θα ήθελα μόνο μια γνώμη να διατυπώσω σχετικά με τη ταινία "Θα σε κάνω Βασίλισσα"
Συμφωνώ ότι δεν είχε κανένα νόημα σε μια ταινια ο χαρακτήρας να μην αλλάζει και να μη παίρνει τίποτα θεατής.
Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι είναι αληθοφανές με την έννοια ότι ένας τσιγκουνης στη πραγματική ζωή δεν αλλάζει.
Πάντα τσιγκουνης παραμένει.
Όσα στραπατσα και να περάσει στη ζωή.
Στη προκειμένη περίπτωση αν το σενάριο κάπως το δικαιολογούσε αυτό θα μπορούσαμε να το αναγνωρίσουμε στη ταινία.
Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί.
Γι αυτό το λόγο. Επειδή βλέπω μια αλήθεια σε αυτό και λόγω εμπειριών από τσιγκουνηδες ανθρώπους 😀
Καλησπερα φιλε Αδρονικε οταν κατι γινεται με μερακι και με αγαπη δεν μας την σπαει οπως ειπες ευκαιρια να δουμε τις αγαπημενες μας Ελληηνικες ταινιες και με αλλο ματι
Εξαιρετική ανάλυση! Συγχαρητήρια! Βέβαια οι ταινίες αυτές όπως κι αν χαρακτηριστούν ή κατηγοριοποιηθούν θα παραμένουν πάντα ασυναγώνιστες στο ερμηνευτικό τους κομμάτι, χαρίζοντας απλόχερα την όμορφη διάθεση της εποχής...
Και στο ερμηνευτικό και στο τεχνικό επίπεδο. Αλλά και σε επιμέρους καλλιτεχνικούς τομείς, όπως η διεύθυνση φωτογραφίας και η μουσική. Είχαμε άριστα αποτελέσματα.
@@kastalia8812 Που το "χάσαμε" (έτσι αισθάνομαι) και πλέον δεν μπορούμε να αντλήσουμε τέτοια ευχαρίστηση??? Αυτό είναι ένα θέμα για βίντεο μάλλον....Πως "έτρεχε" παλαιότερα, με τόσο φτωχά μέσα, ο κινηματογράφος και γιατί πλέον δεν μπορούμε να επιτύχουμε αυτή την όμορφη αυθεντικότητα και διαχρονικότητα. Δεν είμαι κολλημένος με το παρελθόν αλλά δεν μπορώ πλέον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων...και όχι σίγουρα κωμωδιών) να εντοπίσω απολαυστικές και αυθεντικές ταινίες....Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση...
Σπερματικά σε βίντεο έχω δώσει τις απαντήσεις. Κατ΄αρ΄χας τότε, δεν ήταν "φτωχά" τα μέσα μας. Από πλευράς υποδομής ήμασταν υπερ-πλήρεις. Και όχι μόνο η Φίνος φιλμ. Σήμερα, επίσης οι ταινίες μας είναι άρτιες γι'αυτό και διαπρέπουν και στο εξωτερικό. Πού "χάθηκε" η ευχαρίστηση; Στην τηλεόραση. Ολα αυτά τα "λαϊκά" και καθημερινά θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο παλιός κινηματογράφος, τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουν περάσει στη θεματολογία των σήριαλ. Μοιραία ο κινηματογράφος ασχολείται με πιο εξεζητημένα θέματα. Λάθος κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό ισχύει.
Πάρα πολύ ωραίο επεισόδιο!
Πραγματικά πολύ καλή ανάλυση Ανδρονικε! Εκτός από την εξαίρεση που ανέφερες, τον Ηρωα με παντούφλες που δεν έχουμε ωραιοποιημένη ευτυχή καταληξη, εξαιρεση ειναι και η πρώτη τσινια με Λογοθετίδη Δεσποινίς ετων 39., όπου τα δυο αδέλφια μενουν μόνο. Στην δεύτερη ταινία με τον ίδιο τίτλο με τον Κώνστσντ😢άρα, εχουμε το ευτυχισμενο τελος για τους ήρωες.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που "έβαλα φωτιά" κι έδωσα το έναυσμα για διαφωνίες, ενστάσεις κ.λπ. και μάλιστα πολύ ενδιαφέρουσες. Για να μην απαντώ επιμεριστικά στον καθένα, σκέφτηκα να κάνω αμέσως μετά ένα συμπληρωματικό βίντεο όπου εκεί θα απαντήσω και θα αναλύσω τα σχόλιά σας. Αν διαφωνείτε με το βίντεο μου το γράφετε. Αν συμφωνείτε, περιμένω κι άλλες ενστάσεις, διαφωνίες, ερωτήματα, παρατηρήσεις κ.λπ.
Τέλειος. Μπράβο, πολύ καλό βίντεο.
Πολύ ενδιαφέρον βίντεο! ευχαριστούμε Ανδρονικε!
Καλησπερα φιλε Αδρονικε.. αγαπημενες μας Ελληηνικες ταινιες,
Όρθια κωμωδία, πρώτη φορά ακούω, ωραίο αυτό 😅😅😅😅😊
Ανδρόνικε πολύς προβληματισμός αυτό το βίντεο! Ακουμπάς ταινίες με τεράστιο κοινό (μας προειδοποίησες βέβαια) και νοιωθω πως δεν είμαι έτοιμος να μεταβώ σε μια ανάλυση που παίζει να με κάνει να αποστασιοποιηθώ. Παρ'ολα αυτά, δεν μπορώ να μην πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο μπράβο για την παρουσίαση σου!! Αν και ομολογώ, λόγω κωμωδίας περίμενα να έχεις πιο καυστικό λόγο χαχαχαχα. Αναμένουμε το επόμενο μέρος!
Σου δίνω συγχαρητήρια για την ΟΠΤΙΚΗ ΣΟΥ ΓΩΝΙΑ
Καλημέρα κι από μένα Ανδρόνικε. Πέρα από τα θερμά μου συγχαρητήρια για το θέμα, αλλά και την ανάλυσή του (ομολογώ πως μέχρι σήμερα δεν είχα προσεγγίσει ποτέ με τέτοιο τρόπο το σενάριο μίας ταινίας), θέλω να μποραστώ μαζί σου, αλλά και με όποιους διαβάζουν τα σχόλια, την άσκηση "για το σπίτι" - όπως την είπες - που έκανα εγώ: Μόλις λοιπόν, είδα όλο το επεισόδιο, έγραψα σε ένα κομμάτι χαρτί κάποιες λέξεις που μου έρχονταν στο μυαλό. Ήταν - ας την πούμε - μία προσπάθεια να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν, τόσο για την εποχή που ανέφερες, όσο και για το σήμερα (αν μη τι άλλο, στο σήμερα ζούμε). Γράφω παρακάτω τις λέξεις όπως τις σκέφτηκα, με τη σειρά που τις σκέφτηκα. Μέσα σε παρένθεση παραθέτω και κάποια σχόλια για επεξήγηση:
> Γραμματικό επίπεδο κοινού (παρά την αύξησή του σε σχέση με το παρελθόν - ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη "μορφωτικό")
> Αποχαύνωση (απορέει από το παραπάνω)
> Βιομηχανοποίηση του θεάματος
> Εύπεπτη τροφή
> Επιλεκτική (τολμώ να πω και καθοδηγούμενη) προσέγγιση κοινωνικών θεμάτων
> Αποφυγή πολιτικών θεμάτων (με την έννοια που σήμερα έχει καθιερωθεί ο όρος "πολιτική")
Τα θέτω όλα στον προβληματισμό όλων μας.
Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή συνέχεια.
Υ.Γ. Έχω την άδειά σου να κοινοποιήσω το επεισόδιο στη σελίδα μου στο Facebook?
Εννοείται πως μπορείς να το κοινοποιήσεις. Οσο για τα υπόλοιπα, σχεδόν συμφωνώ, πλην του ότι αυτά ίσχυαν πάντα. Και τότε και τώρα.
βίντεο εξαιρετικέ Ανδρόνικε
Υπεροχο το Βιντεο και το μαθημα Σας. Μαθαμε και τα διαφορετικα ειδη της κωμωδιας Τι ηταν η κωμως που ηταν η αφετηρια της κωμωδιας .Με αυτο τον τροπο που τα αφιγηστε μαθαινουμε τοσα πραγματα .Μας Ανοιγεται το μυαλο μας και γινομαστε σοφοτεροι
Συγχαρητήρια για το βίντεο έχετε απόλυτο δίκιο δε γίνεται κάθαρση στο θα σε κάνω βασίλισσα
μα μετακομίζουν επιτέλους σε πεντάρι ρετιρέ και αγοράζει και σπορ αμάξι! απλά αυτά τα έξοδα πρέπει να βγουν από κάπου αλλού πχ τους μεταφορείς 😉
Η λύση δεν προκύπτει αβίαστα. Ο ήρωας στο τέλος κάνει ό,τι κάνει από φόβο, καταπιέζοντας το θυμικό του. Δεν έχουμε ειλικρινή μεταστροφή.
Δεν θα ειναι αναγκη να αφηγηθω μια ταινια σαν τους γαμπρους της ευτυχιας σε καποιον γιατι ειναι τοσο γνωστη που την γνωριζουν ολοι, αλλα και να το κανω και παλι θα θελει να την δει και να την ξανα δει.....για σου βγαζει κατι ευθυμο και κωμικο και ειναι παντα ετσι οσες φορες και να την δεις....και για αυτη την ταινια αλλα και πολλες αλλες, ζηκος π.χ...και αλλες ταινιες εκεινης της εποχης....η τωρα εποχη ειναι μια αντιγραφη ξενικη και οχι ελληνικης καταγωγης ταινιες και για υτο αν τις δεις μια φορα, αν....δεν την βλεπεις δευτερη φορα...κωμωδια μεν σου λενε αλλα οχι...καμια σχεση!...ωραια τα λες αλλα κανενας μας πιστευω δεν σκεφτομαστε τοσο, βαθια μια ταινια βλεποντας την μας αρκει σε αυτο που βλεπουμε και νιωθουμε ωραια,αποψη μου....
Να σαι καλα φιλε μου
Δε μπορούμε να απαιτούμε οι κωμωδίες του 1960 να έχουν την ίδια θεματολογία με τα έργα που γράφονταν 2500 χρόνια πριν, όπως αντίστοιχα το σύγχρονο δράμα δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία τραγωδία και γενικότερα τα σύγχρονα θεατρικά/κινηματογραφικά έργα να συμφωνούν με τους ορισμούς που έδωσαν οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας (οι οποίοι και μεταξύ τους διαφωνούσαν εξάλλου). Οι ταινίες αυτές (εξ)υπηρετούσαν το στόχο τους μια χαρά για ένα μεγάλο μέρος του κοινού - δηλαδή την ελαφρά ψυχαγωγία, παρά τις επιμέρους αδυναμίες τους. Αν απουσιάζει η πολιτική κριτική δε νομίζω ότι ενδιαφέρει και πολλούς.
12:31 Ποια είναι αυτά τα τρία έργα; 😮😮😮😮😮😮
Ότι ειχω δει σε καινούργια εκδοχή. Του Σήμερα. Με της παλιές Ταινίες. Του τότε. Είναι Ιεροσυλία. Καμία σχέσει. Αποτυχία 100 τα 100. Απλά δεν της πλησιάζεις... Κανείς το κορόιδο. Και πάμε για άλλες ταινίες. Μια γνώμη δική μου. Σας ευχαριστώ.
Εδώ του ίδιου του Περάκη η πρώτη η Λούφα τι σχέση έχει με τις υπόλοιπες; Καμία. Η πρώτη μπορεί να μυρίζει άρβυλο αλλά είναι πολύ καλή. Οι επόμενες Λούφες είναι για το βίντεοκλαμπ. Όχι για τον κινηματογράφο.
@@cortlinux ...για ποιο βιντεοκλάμπ, για τον Mario Puzzo είναι........
Τρομερά ενδιαφέρον θέμα και υπέροχη παρουσίαση, Ανδρόνικε!
Η αλλαγή του κοντού σε Κοντός είναι μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε την ευαισθησία της εποχής μας σε τέτοια ζητήματα. Πιστεύω ότι επι τούτου το άλλαξαν προκειμένου να μην κατηγορηθούν για body shaming που λένε και στο χωριό μου. Πλέον αστεία για κοντούς, μυταράδες, άσχημους, ομοφυλόφιλους κλπ τείνουν να "απαγορευτούν"... Αυτό νομίζω είναι προς όφελος της καλής κωμωδίας αλλά αν φτάσουμε στο άλλο άκρο μάλλον θα καταντήσει τροχοπέδη. Θέμα για μελλοντικό επεισόδιο ίσως. Φιλικά, Τηλέμαχος
...αν πάντως δίνανε στον Τσιμιτσέλη το επίθετο "Ζαρκαδόπουλος", θα έπρεπε και να τον χώσουν σε μια πρέσα πριν τα γυρίσματα....
Απλά δουλειά δεν είχε ο διάλος και γύριζε ρημέικ (και για να μην...χαλάσουν τον τίτλο - τί κι αν πηδήξανε όλη την παλιά ταινία...- κάνανε την "ευφάνταστη" αλλαγή επιθέτου. Και τώρα που το σκέφτομαι, η πρέσα θα τους έβγαινε ακριβά...)
Πολύ ωραία ΕΥΓΕ
χαιρετώ!
κατ' αρχάς να σε ευχαριστήσω που έχεις τη διάθεση και κάνεις τον κόπο να παρουσιάσεις αυτά τα θέματα.
είμαι κι εγώ λάτρης της παλαιάς ελληνικής κινηματογραφικής κωμωδίας (βαρυά μέχρι το '65).
αρχικά θεωρούσα ότι αυτό που με κέρδιζε ήταν η υποκριτική δεινότητα των τότε ηθοποιών.
όμως παρετήρησα ότι σε κατοπινά κινηματογραφικά έργα οι ΙΔΙΟΙ ικανότατοι ηθοποιοί (Παπαγιανόπουλος, Ηλιόπουλος, Κωνσταντάρας κ.αλ.) ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΝΤΟΥΣΑΝ.
στην προσπάθειά μου να κατανοήσω αυτή την μεγάλη μεταστροφή, κατέληξα πως αυτό που διαφοροποιούσε του πρίσμα ήταν τα σενάρια, δηλαδή όσο μεγάλος και εάν είναι ένας ηθοποιός πρέπει να έχει κάτι να πει (το εργαλείο κάνει τον μάστορα ως λέγεται), εξ ου και σήμερα που διαθέτουμε πολύ καλούς ηθοποιούς δεν έχουν τα σενάρια ώστε να αναδειχθούν.
έτσι βάζοντας κατά μέρους τους ηθοποιούς επικέντρωσα στους συγγραφείς-σεναριογράφους (Τζαβέλλα, Ψαθά, Τσιφόρο, Σακελλάριο, Πρεπεντέρη κ.αλ.).
κι έρχεται το παρόν διαδικτυακό πόνημά σου να φέρει ενστάσεις και προβληματισμούς, ως οφείλει ένα πόνημα, και να δώσει έναυσμα προς συζητήσεις, συμφωνίες και διαφωνίες.
ήμουν πάντοτε της άποψης ότι η λεπτομέρεια μπορεί να αποδώσει ασφαλή γενικότερα συμπεράσματα.
για να γίνω πιο σαφής ας λάβω το παράδειγμα του Τσιφόρου (έναν χαρακτήρα του οποίου είχα τη χαρά να ερμηνεύσω παλαιώτερα), στον οποίον κι εσύ στάθηκες.
ο Τσιφόρος αρέσκεται να μιλά για προσωπικές ιστορίες ανθρώπων της ελληνικής (ή και όχι) κοινωνίας, που προβάλλουν άτομα παραδόπιστα, καταφερτζίδικα, κουτοπόνηρα. μήπως αυτά δεν είναι τα άτομα που οδήγησαν τα πράγματα και την γενικότερη κοινωνία ως εδώ;
θα μου πεις: μιλάμε για κωμωδία ή για ηθογραφία; μήπως και ο Αριστοφάνης ηθογραφίες δεν έκανε; την αθηναϊκή κοινωνία σε αποσύνθεση και την παρικμασμένη δημοκρατία τους ηθογραφούσε.
εξ άλλου το δράμα και όχι η κωμωδία περιγράφεται ως διήγηση πράξεως σπουδαίας και τελείας!
επίσης στο παράδειγμα του «Υπάρχει και φιλότιμο», οι αγρότες παραμένουν χωρίς ...γεφύρι, με απούλητες σοδειές και καταχρεωμένοι. τι πιο αληθές και πραγματιστικό από αυτό;
όσο για την ...μεταμέλεια και μεταστροφή του Μαυρογυαλούρου; ίσως να μην αποτελεί ρεαλιστική κατάληξη, όμως στο ΘΕΑΤΡΟ ο θεατής προσδοκά όχι μόνον την πικρή αποτύπωση της πραγματικότητας, αλλά και την ΚΑΘΑΡΣΗ.
αυτές είναι κάποιες σκέψεις μου, ως μη ειδικού στα θέματα τέχνης, πάνω στο θέμα που έθιξες.
ελπίζω να βρήκες χρόνο και όρεξη ώστε να τις μοιραστώ μαζί σου.
ευχαριστώ εκ των προτέρων
Γενικά νομίζω ότι οι παλιές ταινίες, και οι πιο καλές ακόμα, χώλαιναν σοβαρά στο θέμα του σεναρίου. Συνήθως το ξεκινούσαν καλά και μετά το έχαναν, δεν ξέρω γιατί. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις κωμωδίες, ισχύει και για τα δράματα. Οι λύσεις είναι πολύ εύκολες και χωρίς πολλή σκέψη δυστυχώς. Μία χαρακτηριστική ταινία και από τις αγαπημένες μου, είναι η κωμωδία «Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο» του Βασίλη Γεωργιάδη με τον Παπαμιχαήλ. Αρχίζει πολύ καλά, φοβερή ατμόσφαιρα, και από τη μέση και μετά κάνει μία μεγάλη κοιλιά και γίνεται βαρετή. Δεν ξέρω γιατί, στο κομμάτι του σεναρίου δεν έδιναν ίσως μεγάλη σημασία εκείνη την εποχή.
Συμφωνώ απόλυτα ότι τα ριμέικ χαλάνε τις ταινίες. 😢
πολυ επιμορφωτικη δουλεια
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ....
Είχα διαβάσει μια συνέντευξη του Σακελάριου απο τα 80's κι αναφερόμενος στο "Θα σε κάνω Βασίλισσα" εξήγησε ότι είναι ένα συμβολικό έργο που αναφέρεται στην κατασπατάληση της Αμερικανικής βοήθειας τις δεκαετίες '50 κι '60, απο τα ντόπια κέντρα εξουσίας. Παρότι δεξιός ο ίδιος δεν μπορούσε ν' ανεχτεί την απόλυτη διαφθορά, ο περιορισμός της λογοκρισίας όμως τον υποχρέωσε στη χρήση αλληγορίας. Ο σύζυγος (κυβέρνηση) κατάλοιπο παλαιού μαυραγορίτη, παραμελεί την γυναίκα του (Ελλάδα) και παρακρατεί την χρηματοδότηση απο τον εξ Αμερικής θείο (δόγμα Τρούμαν) πλουτίζοντας ιδιωτικά και διατηρώντας την ίδια στην ανέχεια των υποσχέσεων. Ο γοητευτικός νεαρός ανταγωνιστής Μπιλ, δεν είναι άλλος απο τον νεαρό Ανδρέα Παπανδρέου που ανατέλλει στην πολιτική σκηνή, σαν αντίβαρο στο γερασμένο συντηρητικό πολιτικό προσωπικό! Η ατάκα με το "καρφί" θέλει να υποδηλώσει τις μεθόδους διοίκησης της εποχής με τις εκτεταμένες παρακολουθήσεις και την αστυνομοκρατία. Ήταν ο μόνος τρόπος να εκφραστεί μια κριτική ματιά προς το καθεστώς, έμμεσα και υπόγεια.
Υ.Γ: Ο Μαυρογιαλούρος γυρίστηκε τον 1,5 χρόνο που η άνοδος στην εξουσία της Ένωσης Κέντρου χαλάρωσε τα μέτρα λογοκρισία των ταινιών και θέματα όπως η πολιτική διαφθορά δεν ήταν πλέον ταμπού.
Να με συγχωρέσετε - αλλά αυτά εγώ τα ακούω ως "μετά Χριστόν προφήτες". Δεν έχουν ΚΑΜΙΑ βάση αυτά που λέει ο Σακελλάριος με την πραγματικότητα. Δεν στήνονται έτσι οι αλληγορίες. Απλώς εκ των υστέρων προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Επίσης μη ξεχνάτε πως το "θα σε κάνω Βασίλισσα" και ο Μαυρογιαλούρος είναι γραμμένα για το θέατρο από τις αρχές του 50. Σύμφωνα με το ίδιο τέχνασμα μπορώ κι εγώ εκ των υστέρων να πω πως στους Γαμπρούς της Ευτυχίας, ο Αυλωνίτης συμβολίζει την ακμαία ανερχόμενη τάξη που θέλει να "παντρευτεί" και να ευδοκιμήσει, αλλά τροχοπέδη στην άνοδό του βάζει η λαϊκή αριστερή και κακάσχημα τάξη (βασιλειάδου) για την οποία τάχα μου νοιάζεται αλλά στην ουσία θέλει να την ξεφορτωθεί όπως όπως πετώντας την στα χέρια του οποιουδήποτε μνηστήρα, ενώ η κληρονομιά συμβολίζει τον πνευματικό πλούτο της αριστεράς την οποία θέλει να καρπωθεί - όπως κι άλλοι ταυτόχρονα ανερμάτιστοι μνηστήρες κ.λπ κ.λπ. Αστεία πράγματα.
@@kastalia8812 σας μεταφέρω σχεδόν αυτούσια την άποψη του συγγραφέα. Έργα με συνθηματολογικό περιεχόμενο και κρυφά νοήματα για τους μυημένους, έχουμε πολλά αυτές τις δεκαετίες, σε όλες τις μορφές τέχνης. Δεν νομίζω ότι διεκδικούσε κάποιο προφητικό ή έστω αντιστασιακό τίτλο, με τις αποκαλύψεις του μιας και αυτοχαρακτηρίζεται δεξιός στην αρχή της συνέντευξης. Τώρα, ένας ιδιαίτερα πετυχημένος συγγραφέας όπως ο Σ. σίγουρα δικαιούται να έχει προσωπική άποψη για το πως στήνεται μια αλληγορία. Κι αν αυτά είναι αστείες προφάσεις, ίσως είναι μια ακόμα έκφανση του πηγαίου κωμικού ταλέντου του.
Δεν αμφέβαλλα για σένα - ότι μου μετέφερες τις απόψεις του, και μάλλον το τελευταίο που λες συνέβη: το πηγαίο ταλέντο του τον ώθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις (και να τρολάρει ίσως) για την ταινία. Το θεατρικό κείμενο πάντως και στην εποχή που ανέβηκε συγκέντρωσε πολύ αρνητικές κριτικές όσον αφορά στη χαλαρότητα (προχειρότητα) της πλοκής. Οπως και νά'χει εγώ οφείλω να κρίνω αυτό που βλέπω απομονωμένα χωρίς τις εκ των προτέρων ή υστέρων δηλώσεις, ακόμη και του ίδιου του συγγραφέα.
@@kostismarkis4342 καλα θα ειναι κυριε Μακρη να μη διαφωνεις και πολυ με τον καναλαρχη ...δεν δεχεται διαφωνιες με τιποτα, θεωρει τον εαυτο του απολυτα ψαγμενο και θα σου βγαλει το λαδι για να το δει και απο τη δικη σου πλευρα. Εδω τοποθετειται πιο λογικα κατα τη γνωμη του και απο τον ιδιο το Σακελλαριο. Μη κοπιαζεις αδικα.
@@kastalia8812 συκοφαντια????? γιατι?? μονος σου τοποθετηθηκες και καθαρα θεωρεις εαυτον πολυ περισσοτερο 'ψαγμενο' απο οτι ειναι. Ελεος , δεν εισαι δα και τοσο δημοσιο προσωπο για να ελκεις συκοφαντιες. Κριτικη κανω οπως ακριβως κανεις απροσκοπτα και συ. Υπο αυτας τας συνθηκας και συ συκοφαντεις το Σακελαριο και μαλιστα ενω δεν ειναι σε θεση να απαντησει.
Πωλείται το κτήριο της Finos Film, στην οδό Χίου, στον Άγιο Παύλο, του Σταθμού Λαρίσης. Δείτε εδώ:
www.engelvoelkers.com/el-gr/exposes/your-historical-greek-palace-4272412.1389457_exp/
Μήπως πρέπει να κάνει κάτι το Υπουργείο Πολιτισμού;
Και ξαναγυρίσαμε στη βιβλιοθήκη για να μην ξεχνιόμαστε... Ειλικρινά δε με νοιάζει σε ποιο "στούντιο" θα είσαι, αλλά θα ήθελα να κάνεις πιο συχνά βίντεο.😘😘😘😘😁😁😁
δεν ξέρω αν κολλάει εδώ αλλά θα πω πως αυτό που μ' ενοχλούσε πάντα στις αγαπημένες κωμωδίες είναι το πως δικαιολογείται και συγχωρείται η αντρική συζυγική απιστία... ένα "δεν θα το ξανακάνω" και όλα μέλι γάλα!
Κολλάει στο πόσο εύκολες και ανώδυνες είναι οι λύσεις που δίνουν οι συγγραφείς στα κείμενά τους. Οταν έχεις ένα κείμενο που όλο κυμαίνεται με ευκολίες (χαλαρά) γιατί να μην είναι και το φινάλε του τέτοιο;
@@kastalia8812 Φιλε μου εισαι μακρυα απο την ηθικη μιας ολοκληρης εποχης ! Νομιζω οτι κανεις κατι επιτηδες ...Ετσι ηταν τα πραγματα τοτε, η μαμα μου χωρισε εκεινη την εποχη για μια απιστια και αντιμετωπισε τη κατακραυγη ολων ακομα και των δικων της.Επρεπε λεει να τον συγχωρησει και να μη διαλυσει το σπιτι της. Αυτη ήταν η ηθικη, και απορω αν δεν αναπνεεις την ηθικη αυτων των ταινιων γιατι ασχολεισαι? Μηπως γιατι τσιμπαει πολυς κοσμος?
@@pinelopi42 Ακριβώς ό,τι κάνεις εσύ, δηλαδή, με τέτοιο ύφος στο σχόλιο. Το έχω διευκρινίσει επανειλημμένως, θα το ξαναπω κι εδώ. Αντιλαμβάνομαι μια χαρά την ηθική της εποχής και τα θέματα που την απασχολούσαν - όμως εδώ έχουμε κείμενα - δραματουργία. Δεν αρκεί απλώς να το θίξεις ή να "εκμεταλλευτείς" στο κείμενό σου θέματα όπως π.χ. απιστία, προίκα ή το θεσμό της αστεφάνωτης αδερφής και να στήσεις επάνω του μια κωμική ιστορία άλλης κατεύθυνσης. Για να έχει καίριο πολιτικό χαρακτήρα το κείμενό σου, πρέπει να ασκήσεις και κριτική πάνω σ'αυτό. Να οδηγήσεις τη ματιά του θεατή πάνω στο πρόβλημα και να τον αναγκάσεις να πάρει θέση. Οι γαμπροί της Ευτυχίας π.χ. απλώς χρησιμοποιούν τον θεσμό της ανύπαντρης αδερφής κάνοντας πλακίτσα - ενώ το Δεσποινίς ετών 39, αποτελεί ένα πικρό, πικρότατο σχόλιο πάνω στο ζήτημα της αστεφάνωτης αδερφής. Δεν είμαι η Ανίτα Πάνια να ασκώ κριτικές πάνω στις ηθικές προσώπων και καταστάσεων. Κριτική σε θεατρικά/κινηματογραφικά κείμενα (προσπαθώ) να κάνω.
ΥΓ. Αν διαβάσεις λοιπόν προσεχτικότερα το αρχικό σχόλιο και την απάντησή μου, ίσως αντιληφθείς πως ακριβώς το αντίθετο λέμε: ότι κάποιες σαχλοταινίες πολύ εύκολα χειρίζονται και προσπερνούν σημαντικά ζητήματα ηθικής όπως η απιστία.
@@kastalia8812 πρωτον ποιος σου ειπε οτι οι συγγραφεις του τοτε δεν ηταν ανθρωποι της περιρρεουσας ηθικης και οτι δεν συμφωνουσαν με την ηθικη αυτη. Απο την αλλη αρκει να θιξεις ενα θεμα και να αφησεις το θεατη να οδηγηθει μονος του στο σωστο ή λαθος , χωρις ηθικοπλαστικες τυμπανοκρουσιες και καταναγκασμους. Καποιες ταινιες απλα φωτογραφιζουν μια εποχη αφηνοντας σου συναισθηματα ικανοποιησης ή πικριας που ειναι στο χερι του θεατη να διαχειριστει.
Γιατί στο Χόλιγουντ συγχωρουνται όλα και στις ελληνικές ταινίες δεν θα πρεπε?
Εξαιρετική δουλειά, μπράβο. Αλλά λίγο μπερδεύτηκα σε μια ανάλυση.
όταν οι χαρακτήρες αλλάζουν από τα παθήματά τους (μαυρογυαλούρος) λέτε ότι είναι ψευτικο γιατί δεν είναι συνεπείς με τον χαρακτήρα τους.
όταν οι χαρακτήρες δεν κάνουν ark και μένουν στο σημείο που ξεκίνησαν (θα σε κάνω βασσίλισα), το ονομάζετε "τίποτα" γιατί δεν είδαμε μεταβολή.
Νομίζω ότι υπάρχει μια αντίφαση.
Οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν (σχεδόν) ποτέ. Αυτό το ξέρουμε από την πείρα μας στη ζωή. Εκπαιδεύονται όμως, πλουτίζουν, μετακινούνται ψυχικά (δραματουργικά) κυρίως όταν έρχονται αντιμέτωποι με αλήθειες πρωτόγνωρες. Από την άλλη είναι δικαίωμα του καθενός να παραμένει συναισθηματικά αμετακίνητος - να μην τον επηρεάζει απολύτως τίποτα. Δικαίωμα του Μπεϊζάνη (θα σε κάνω βασίλισσα) είναι να παραμένει στο σημείο Χ, από την αρχή ως το τέλος. Ωστόσο, αυτό δεν έχει κανένα δραματουργικό ενδιαφέρον. Δεν αποτελεί ζήτημα για έργο. Ο Μαυρογιαλούρος αντίθετα, μετακινείται ψυχικά, υπάρχουν συνεχείς μεταπτώσεις με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πολύ πειστικά. Αυτό που επεσήμανε και δεν κατάλαβες είναι πως οι συγγραφείς σκιαγραφούν στο πρώτο μέρος, έναν Μαυρογιαλούρο με άλλον χαρακτήρα - σα να πρόκειται για άλλον ρόλο, για άλλον άνθρωπο και στο χωριό συνέχεια μου τον παρουσιάζουν αλλιώς (ως χαρακτήρα - ως άνθρωπο). Σα να έχω να κάνω με δύο διαφορετικούς Μαυρογιαλούρους, με διαφορετική νοημοσύνη, με διαφορετική αντίληψη κ.λπ. Από το χωριό και μετά, είναι όλα σωστά και πειστικά. Το πρώτο μέρος του Μαυρογιαλούρου δημιουργεί την αντίφαση. Ελπίζω να σε κάλυψα.
@@kastalia8812 Ευχαριστώ για την απάντηση.
Καλωσώρισες και στο κανάλι - ομάδα μας.
Ωραιοτατη ανάλυση των κειμένων.. Αραγε τι θα ελεγαν γι αυτες τις ταινιες οι τοτε θεατές βγαινοντας απο τις αιθουσες προβολων; θα εβρισκαν καποιο «ηθικο διδαγμα»... Εαν φυσικα αυτος ηταν ο σκοπος των σεναριογραφων ή απλα μια ταινια να σε κανει να γελασεις και τελος. Σε καθε περιπτωση αξιζει η προσπαθεια σου περι αναλύσεως των κειμενων. Αναμενω με ενδιαφερον τη συνεχεια
Διαφωνώ για την σύγκριση της αρχαίας κωμωδίας με την πλοκή των κωμωδιών του Ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950, οι οποίες βασίζονταν στα θεατρικά έργα που παίχτηκαν με επιτυχία, αλλά το θέατρο στο νέο ελληνικό κράτος ξεκίνησε από το 19ο αιώνα με την δημιουργία των πρώτων δύο θεάτρων στην Αθήνα! Τα θεατρικά έργα που παίζονταν προέρχονταν από θεατρικά έργα που είχαν ανέβει με επιτυχία στην Κωνσταντινούπολη! Μην ξεχνάμε το Μουσικό Θέατρο στις αρχές του 20 αιώνα, και πόσο επηρέασε την εξέλιξη των θεατρικών ειδών που άνθισαν, όπως οι οπερέτες, η Επιθεώρηση, κ.ά. Σημείο αναφοράς στην εξέλιξη της μορφής και της πλοκής της κωμωδίας, νομίζω ότι ήταν
" ο Βαφτιστικός"!
Ποιο είναι το βίντεο που αναφέρεται στις παραγωγές του Τζαιημς Πάρις;;;;Δεν μπορώ να το βρω
Οι 20 εμπορικότερες ταινίες. και το α και το β μέρος.
Σας ευχαριστώ πολυ
Πάντως βρε Ανδρόνικε περιμένω το βίντεο που θα κάνεις σύγκριση της finos film με τον Καραγιάννη.....
Δεν είπα ποτέ ότι θα κάνω τέτοιο βίντεο. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Ο πολύς κόσμος αγαπά τις ταινίες και του Καραγιάννη.
Το γνωρίζω ότι δεν το είπες.. Απλα μια σύγκριση ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες εταιρείες θα μου άρεσε... Ηταν εκφρασμενα λάθος το σχόλιο.. Αλλά οκ άμα λες ότι δεν υπάρχει λόγος
@@xristostzioupis7068 Δεν υπάρχει λόγος να κάνω αρνητικές κριτικές. Μήπως και στη Φίνος φιλμ ήταν όλα τέλεια; Προσπαθώ να αναδείξω τις αρετές, όπου υπάρχουν. Οσο το καταφέρνω.
@@kastalia8812 Όχι απλά σκεφτομενος τις ταινίες όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνω ότι μάλλον οι αρετές του Καραγιάννη είναι πολύ λίγες..... Εγώ το λέω... Δεν είναι ανάγκη να πάρεις θέση..
ΤΟ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ...ΙΣΩΣ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΣΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ Η ΕΣΤΩ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ...ΙΣΩΣ.
Μπορείτε κύριε Ανδρόνικε να μας πείτε ένα παράδειγμα ταινίας που να δίνει πολιτική χροια όπως την αναλύσατε;;
Πολιτικό χαρακτήρα έχουν όλα τα έργα που μας αφορούν ως κοινωνία - κι όχι ως άτομα μεμονωμένα. Το η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα, για παράδειγμα είναι ένα πολιτικό έργο. Το βασικό του θέμα (της αστεφάνωτης) αλλά και όλες οι άλλες παράμετροι που θίγονται μας αφορούν κοινωνικά. Ο ήρωας με παντούφλες, οι Γερμανοί ξανάρχονται. δεσποινίς ετών 39 και πολλά άλλα. Οι γαμπροί της Ευτυχίας ας πούμε, έχουν παράμετρο την αστεφάνωτη αδερφή, αλλά όχι ως κοινωνικό σχόλιο, αλλά ως στοιχείο πλοκής μιας ελαφριάς κωμωδίας άλλης θεματικής, πέρα από καθετί πολιτικό. Πλάκα γίνεται περισσότερο, παρά κοινωνικό σχόλιο.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται
"Οι Γερμανοί..." σαφώς και είναι ένα πολιτικό έργο. Μια καθαρή σάτιρα των κοινωνικο-πολιτικών ηθών της τότε εποχής.
κ. Ανδρόνικε,ο Μαυρογιαλούρος ήταν υπουργός, όχι απλός βουλευτής. Κατά τα λοιπά είστε εξαίρετος.
Διαφωνώ με αυτή την προσέγγιση και αυτή την υπερανάλυση μέσα σε ένα στενό πλαίσιο ορισμών και ετυμολογίας...
Δεν πιστεύω ότι ένοιαζε καν τους Τσιφόρο και Σακελλάριο εάν τα έργα τους πληρούσαν ή όχι τον ορισμό της κωμωδίας με την αρχαία της ή την ετυμολογική της έννοια.
Σκοπός τους ήταν να κάνουν απλά τον κόσμο να ευθυμήσει και το κατάφεραν με μοναδικό, ποιοτικό και ίσως ανυπέρβλητο για το ελληνικό σινεμά τρόπο...
Κι αυτή είναι πλέον διεθνώς η μοντέρνα έννοια της κωμωδίας!!!
Συμφωνώ όμως ότι υπάρχουν διαφορές από κωμωδία σε κωμωδία ως προς την ποιότητα του χιούμορ και του κειμένου.
Άσχημα δείγματα είναι αυτά της 10ετίας 80 και μετά και στο σινεμά αλλά και στις ανεκδιήγητες βιντεοκασέτες...αλλά αυτό γιγαντώνει την αξία των παλαιοτέρων συγγραφέων του 50 και 60 ακόμα περισσότερο !
Συμφωνώ ότι δεν το είχαν αναλύσει οι τότε συγγραφείς και δεν ήταν ο "σκοπός τους¨. Ωστόσο, εν σπέρματι τα περιείχαν σε μια παράδοση, από γενιά σε γενιά, δίχως να το συνειδητοποιούν. Κι αυτό επισημαίνω στα βίντεο. Ο ορισμός της κωμωδίας δεν αλλάζει όμως επειδή η πλειοψηφία των αχαμνών σήμερα συγγραφέων, απλώς επιδιώκουν να "ευθυμήσει" ο κόσμος.
Αν κι ο παρουσιαστής (κανονικά) δεν πρέπει να κάθεται, εσύ καλά κάνεις! Γιατί δεν βάζεις τα χέρια στις τσέπες! 😮😂😮😢😮🎉
Πολύ ενδιαφέρουσα και εκπαιδευτική προσέγγιση.
Γιατί διαχωρίζεις την ποιότητα μεταξύ των '' Θα σε κάνω βασίλισσα'' και '' ενας ήρωας με παντούφλες? Αφου και στα δύο οι βασικοί ήρωες παραμένουν και οι δύο αμετακίνητοι έως το τέλος. Που η πρώτη ωχρειά ε.ναντι της δευτερης? Δώσε μου το φως σου!
Δηλαδή, είναι το ίδιο να είσαι Στρατηγός Δεκαβάλας και να μένεις ηρωικά αμετακίνητος στο "καλό" απέναντι στην επίθεση που δέχεσαι από τη χυδαιότητα, - με τον τσιγκούναρο Μπεϊζάνη που μένει πεισματικά αμετακίνητος στο "κακό" παρά τα παθήματά του και τη μεγαλοψυχία των γύρω του, που και τον συγχωρούν και τον ανέχονται; Το ζητούμενο του δράματος (δράση, δρω) είναι η εξύψωση της ψυχής του ανθρώπου. Η αμυντική στάση του Δεκαβάλα ώστε να καταφέρει να παραμείνει ακέραιος, εμπεριέχει δράση - ενώ του Μπεϊζάνη παθητική αδιαφορία.
Kastalia Ευχαριστώ για το χρόνο σου .
Τι σπούδασες ?
Δεν έχω πανεπιστημιακούς τίτλους. Μια δραματική σχολή μόνο και απέραντη αγάπη για το θέατρο.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις και από μια άλλη οπτική αυτά τα τόσο αγαπημένα έργα. Συμφωνώ ότι η απόπειρα για ένα σύγχρονο "ο Κλέαρχος η Μαρίνα κι ο κοντός" πραγματικά δε βλέπεται με τίποτα!Επισης η ατακα του Βεγγου για το καρφί στην ασφάλεια με ενοχλεί πάντα και τη θεωρώ αχρείαστη..
Θα ήθελα να μάθω ποιες είναι οι αγαπημένες σου κωμωδίες εκείνης της εποχής και για ποιους λόγους τις ξεχωρίζεις!
θα διαφωνήσω! η φιλαργυρία και η απληστία του «Μπεϊζάνη» δείχνει ποιοι ήταν ως χαρακτήρες οι δωσίλογοι και οι προδότες.
@@vetantonios ...εγώ πάλι θα διαφωνήσω με εσένα. Κατ' αρχάς, ο "Μπεϊζάνης" δεν είναι ο στεγνά άπληστος που βλέπει μόνο κέρδος και δεν τον νοιάζει τίποτε άλλο : γιατί όταν έρχεται "ο Μπιλ που απλώνει" να του φάει την γυναίκα, το γυρνάει το φύλλο - όπως λέει κι ο Κωνσταντάρας "αν αυτός ο χριστιανός προτιμήσει τα λεφτά..." πράγμα που ΔΕΝ κάνει ο "Μπεϊζάνης". Και δεν το κάνει, γιατί δεν είναι καν...φιλάργυρος. Ο φιλάργυρος είναι αυτός που δεν νιώθει καλά παρά μόνο με την ΑΣΦΑΛΕΙΑ των χρημάτων του. Ο Μπεϊζάνης, όπως τουλάχιστον μας τον παρουσιάζει ο συγγραφέας, είναι ο άνθρωπος που ξεκινάει κάτι με καλή πρόθεση και στην πορεία το χάνει λόγω κεκτημένης. Δεν είναι εθισμένος στα λεφτά, αλλά στο "κυνήγι της ευκαιρίας". Όπως λέει κι ο ίδιος, ο σκοπός του είναι τρέχοντας απ τα εφτά χαράματα μέχρι τα δεκαεφτά ξημερώματα, να κάνει βασίλισσα την Ελένη. Δεν τα αυγατίζει (διότι ΔΕΝ τα μαζεύει, όπως του λέει ο Νικολαΐδης, ΠΑΝΤΑ τα επενδύει σε κάτι καλύτερο) για να έχει να τα τρώει μόνος του. Ούτε ΚΑΝ τα χαίρεται, καθώς είναι πλέον μόνιμα στην μπρίζα, προσπαθώντας πάντα να κάνει το "καλύτερο". Ο "Μπεϊζάνης" δεν...ζει σαν μπέης, αλλά έχοντας χάσει το μέτρο, συνεχίζει χωρίς σταματημό, αυτό που κάποτε ξεκίνησε σαν φτωχοδιάβολος (και καλά έκανε), χωρίς να καταλαβαίνει ότι πλέον έχει έρθει η ώρα και να κάνει λίγο πίσω, να αφήσει και καμμιά "ευκαιρία" να πάει χαμένη - να τσιλάρει λίγο τεσπα...(Βασικά είναι υπό μία έννοια, πάντα "λίγο Βέγγος", ένας Βέγγος που έχει πάρει φόρα και τρέχει ασταμάτητα...).
Ούτε φιλάργυρος (δεν είναι ότι αγαπάει το χρήμα σαν χρήμα), ούτε άπληστος (τον νοιάζουν κι άλλα πράγματα), ούτε καν τσιγγούνης (ο τσιγγούνης απλά δεν δίνει σε κανέναν) - ΒΛΑΚΑΣ είναι. Ένας αγαθών προθέσεων βλάκας που δεν καταλαβαίνει ότι αν δεν κάνει ΤΩΡΑ ένα βήμα πίσω (και όχι "μια μέρα που θα την κάνει βασίλισσα") στο κυνήγι της ευκαιρίας, θα χάσει πρώτα και καλύτερα τον άνθρωπό του.
...γι' ΑΥΤΟ και δεν κολλάει στο προφίλ του δωσιλόγου/προδότη που είπες. Όσο για την ατάκα περί καρφώματος, ακριβώς γι' αυτό είναι ΤΟΣΟ ασύνδετη με τον όλο χαρακτήρα, και μας ξένιζε ανέκαθεν όλους, καθώς δεν υπάρχει ούτε ψήγμα άλλου περιστατικού στην ταινία, δηλωτικό τέτοιου χαρακτήρα (και αν ήθελε ο συγγραφέας να το τονίσει, θα είχε φροντίσει σχετικά). Ο "Μπεϊζάνης" άλλωστε δεν είναι χαρακτήρας "μισητός" στον κόσμο, αλλά αγαπητός. Ακριβώς επειδή ΕΙΝΑΙ καλός,,,,,,αλλά κωμικά εκνευριστικός με την "αρρώστια" στην οποία έχει κολλήσει η βελόνα (όπως ο "Ορέστης" στα Κίτρινα Γάντια ένα πράμμα). Δεν ζει ο συγγραφέας για να τον ρωτήσουμε, αλλά αν ζούσε θα στοιχημάτιζα ότι θα μας έλεγε ότι ήταν απλά μία ατάκα για την ατάκα, για να βγάλει "φτηνά, γέλιο (διότι οι ατάκες τύπου "θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τί θα πάθετε", γέλιο βγάζουν). 'Οτι "έτσι του 'ρθε" τεσπα και την έγραψε...
Ο Μπεϊζάνης είναι ένας άνθρωπος "που του χρειάζεται ένα σοκ για να συνέλθει", και ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ - κι εδώ είναι που διαφωνώ και με τον uploader : αυτό που μας δείχνει ο Σακελλάριος, δεν είναι ο "die-hard τσιγγούνης που μυαλό δεν βάζει", αλλά ο άνθρωπος του οποίου το χούι δεν θα φύγει με την μία (αν του έφευγε, θα ήταν κάτι σαν την "άχαρα απότομη, πλήρη μεταστροφή του Μαυρογυαλούρου"). Το μάθημά του όμως το έχει πάρει και δεν είναι απλά ο φόβος που τον έκανε να κάνει μια υποχώρηση "για τα μάτια του "Πητ", και μετά θα ξανατραβήξει προς την παλιά του δόξα" . Άλλωστε ενώ αρκούσε απλά να βάλει την Ελένη σ' ένα απ' τα καινούρια του σπίτια, αυτός την βάζει στο "σαράι", με ολοκαίνουρια επίπλωση, "του κουτιού" αμάξι κτλ..Γίνεται δηλαδή παραπάνω γαλαντόμος από όσο θ' αρκούσε...Κάτι σαν "να το είχε μέσα του και να το κράταγε"....Για την ακρίβεια, το κομμάτι που πάει να παζαρέψει και πάλι με τον αχθοφόρο, το βάζει αριστοτεχνικά ο Σακελάριος, όχι όμως για να μας δείξει ότι "ο άνθρωπος δεν αλλάζει" (σε στυλ Δεκαβάλλα), αλλά για να μας δείξει την δύναμη που έχει το χούι, καθώς ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ, ο "Μπεϊζάνης", όταν αισθάνεται ότι "ζητάει να πληρωθεί με μισθό αντιναυάρχου εν ενεργεία" εις βάρος του ο αχθοφόρος, πάει να ξαναρχίσει τα "παζάρια"...Για να μην πούμε δηλαδή ότι είναι απλά ένα κωμικό εύρημα κορύφωσης λίγο πριν το τέλος της ταινίας...
ΥOU ARE THE BEST
Θα συμφωνήσω και εγώ ότι η ανάλυση που έκανες ήταν πραγματικά πολύ "διαφορετική" από τις γνωστές επιφανειακές άλλων σχολιαστών.
Προσωπικά δηλώνω λάτρης της κωμωδίας ίσως γιατί δεν θέλω συναισθήματα τύπου λύπης ή προβληματισμού να με απασχολούν όταν βλέπω μια παλιά Ελληνική ταινία.
Αυτό που εστιάζω πάντα είναι στους ηθοποιούς και όχι στην δομή της ταινίας. Άλλωστε από μόνοι τους είχαν την άνεση να σε καθοδηγούν εκεί που πρέπει...
👏👏👏👏👏
Ό,τι ισχύει για Μαυρογιαλούρο ισχύει και για Σεφερλή. Δεν κάνει σάτιρα, δείχνει αυτά που περιμένει και θέλει το κοινό. Το λάθος του βασικά είναι πως απολυτοποιεί μερικά από τα χαρακτηριστικά του Αριστοφάνη (πχ βωμολοχίες). Το θέμα όμως είναι πως ο Αριστοφάνης ήταν πρωτίστως πολιτικός και για αυτό είναι επίκαιρος. Και όχι ο Σεφερλής δεν είναι πολιτικός μόνο και μόνο γιατί αναφέρεται σε πολιτικές- κοινωνικές καταστάσεις. Το να μιμηθείς έναν πολιτικό δεν είναι πολιτική, είναι μίμηση. Επίσης η διαχρονικότητα δεν έχει να κάνει με την διαχρονικότητα αυτών καθ' αυτών των θεμάτων, αλλά με τον τρόπο που ο συγγραφέας τα αντιμετωπίζει. Δεν μπορούν επομένως ούτε ο Μαυρογιαλούρος ούτε το Ζητείται Ψεύτης να θεωρούνται επίκαιρες ταινίες μόνο και μόνο γιατί οι πολιτικοί εξακολουθούν να ναι διεφθαρμένοι.
Στην Ύδρα πανε, όχι στην Αίγινα 😛
Ο πρωτότυπος τίτλος του Μαυρογιαλούρου ήταν "Ανώμαλη προσγείωση" από το Θέατρο Τέχνης το 1950 αλλά ήταν αποτυχία. Αργότερα το 1965 το ξαναέπαιξε ο Κωνσταντάρας με τον γνωστό τίτλο και με μεγάλη επιτυχία, ίσως βοήθησε σ' αυτό η τότε πολιτική κατάσταση.
Ανώμαλη προσγείωση, ναι. Παρασύρθηκα από μία άθλια διασκευή του πριν μερικά χρόνια.
Δως μου κωμωδία και πάρε μου την ψυχή
Καταπληκτικός
Εγώ διαφωνώ με το βίντεο, κατά βάθος δεν καταλαβα και το νόημα του να είμαι ειλικρινής. Πάντως νομίζω ότι Τσιφορος Σακελλαριος και όλοι αυτοί δεν είχαν κατά νου αυτά τα δεδομένα που θέτεις εσύ
Τι ρετρό amiga σήμα είναι αυτό;
Τα έργα του Τσιφόρου, σύμφωνα με την ερμηνεία του πολικού έργου την οποία ο ίδιος έδωσες, είχαν χαρακτήρα πολιτικό και σχολιαστικό προς την κοινωνία, δεν ιδιώτευαν απλώς: Σε όλα όσα αναφέρεις κοινός παρονομαστής είναι η απληστία και η υποκρισία των ανθρώπων γενικώς και δη της ελληνικής κοινωνίας της εποχής. Είτε πρόκειται για μαγικές κληρονομιές που εμφανίζονται από το πουθενά και αλλάζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι σε αυτούς που καταφρονούσαν ή απέρριπταν, είτε για συλλόγους τάξεως και ηθικής γεμάτους καθωσπρέπει υποκριτές 3ης ηλικίας, είτε για την σειρά με την οποία με την οποία παντρεύονται τα αδέρφια επειδή έτσι πρέπει (λόγω προίκας) ενώ αυτό τους κάνει δυστυχισμένους και εμείς γελάμε, είτε για νεαρούς και μη, υστερόβουλους, μικροαπατεώνες που θέλουν να έχουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία πλοκής της δεικτικής πένας του Τσιφόρου, ο οποίος κατακρίνει ευθέως τις, παρωχημένες για τον αστικό πληθυσμό, κοινωνικές νόρμες που κουβαλούσαν μαζί τους από την επαρχία, την αυτο-καταπίεση των ανθρώπων της εποχής του και, ειρωνικά αν θες, την ίδια την ιδιώτευση των πολιτών την οποία καταλογίζεις στα έργα του.
Ολα αυτά που αναφέρεις είναι διάσπαρτα (εύστοχα) σχόλια στα κείμενα του - κι όχι ο χαρακτήρας ή η ταυτότητα των εργων του. Οχι η πυρηνική σύλληψη και ο κινητήριος μοχλός των θεμάτων του. Αν σου ζητήσει κανείς να του υποδείξεις ένα κείμενο που να στηλιτεύει την απληστία (οπως λες) των Ελλήνων, τους "γαμπρούς της Ευτυχίας" θα του δείξεις; ή "την ωραία των Αθηνών"; Ως παράπλευρα στοιχεία, βεβαίως και περνάνε - αλίμονο. Ο Τσιφόρος ήταν ένας δαιμονικά έξυπνος άνθρωπος και της πιάτσας.
@@kastalia8812 Φυσικά και ο πυρήνας των έργων του δεν ήταν το να κατακρίνει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Απλά θεωρώ ότι για την εποχή του ο Τσιφόρος ήταν όσο πιο τολμηρός μπορούσε με τα θέματα αυτά και δεν ήταν απόλυτα ιδιώτης. Τα έβαζε σε όσο πιο κεντρική θέση γινόταν. Πιστεύω ότι αν έγραφε σε πιο κατοπινές εποχές για πιο πρόσφατες εκδοχές της ελληνικής κοινωνίας, με λιγότερη πίεση για εμπορικότητα και καθωσπρεπισμό, αυτά τα σχόλια θα έπαιρναν κεντρική θέση στα αφηγήματα του. Δεν είναι τυχαίο ότι η σάτιρά του επιμένει να ξεμπροστιάζει τις ίδιες συμπεριφορές και τους ίδιους ηθικά αμφιλεγόμενους χαρακτήρες. Δεν κράζει πχ και τους ποιητές και τους υποτίθεται "αλαφροίσκιωτους ψωνισμένους κουλτουριάρηδες" σε άλλα έργα του για χάριν ποικιλίας και για να ικανοποιήσει το επιφανειακό, μαζικό κοινό. Ο Σακελλάριος ήταν πιο κίβδηλος και επιφανειακός στην πολιτική του συγκριτικά. Ήταν πιο δεξιοτέχνης στη δομή και στην κινηματογραφική γλώσσα από τον Τσιφόρο αλλά και μάλλον πιο συστημικός. Για αυτό και ο Μαυρογιαλούρος δεν πείθει. Παραιτείται ουσιαστικά και δέχεται το συντηρητικό σύστημα. Δεν ταπεινώνεται, που θα ήταν το πρώτο βήμα ώστε να εξελιχθεί σαν χαρακτήρας, ούτε προσπαθεί να αλλάξει το ίδιο το σύστημα. Προτιμά να ιδιωτεύσει και αυτό ο Σακελλάριος προσπαθεί να μας το περάσει σαν κάτι καλό.
Νομίζω πως ο συγγραφέας δεν κάθεται να σκεφτεί από που θα εμπνευστεί. Απλά εμπνέεται από κάπου από αληθινά πρόσωπα και περιστατικά και διανθιζει την πλοκή με το ταλέντο και την φαντασία του. Η το χει η δεν το χει...
Μήπως όμως ανέκαθεν οι συγγραφείς δεν τολμούσαν να θίξουν, αν μου επιτρέπεις, πιο πολιτικά θέματα, φοβούμενοι την τότε πολιτική ή τους τότε πολιτικούς; Από την άλλη όμως, μου φαίνεται πιο εύκολη η φάρσα, παρά την παραδοσιακή (αυθαίρετος δικός μου όρος) κωμωδία. Ίσως να είμαι λάθος, αλλά μυ φαίνεται πιθανό! Εξάλλου οι κωμωδίες, τα δράματα και τα ιστορικά, στην πλειοψηφία τους, κινούνται στο ίδιο μοτίβο ή στην ίδια θεματολογία, ίσως του μεγάλου όγκου ταινιών που έβγαιναν εκείνη την εποχή.
😮😮😮😊😊😮😮😮😮😊
Καθε φορα το ιδιο προβλημα...οποτε βλεπω εκπομπη σου μετα βλεπω αλλες 5 σερι που εχω ξαναδει,και μετα ..βουρ για ελληνικη ταινια!!
Κωμωδία ή, σάτυρα; 😮😢😮😂😮🎉
Επιθεώρηση; 😮😢😮😂😮🎉
Λίγο αρχαία εποχή αρκετός Τσιφόρος, πασπαλισμένος με Σακελλάριο. Κάτι
θες να πεις αλλά δυστυχώς καταλήγει το βίντεο σαν τις ταινίες του
Τσιφόρου που αναφέρεις
Δεν περίμενα τέτοια ανάλυση. Καταγοητεύτηκα. Ρούφηξα κάθε λεπτό του βίντεο.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κατά φάσεις θα πρέπει να κάνεις βίντεο να τα σχόλια που σου αφήνουμε.
Κάποιος φίλος του καναλιού σου άφησε σχόλια για να κάνεις βίντεο σχετικό με την αστυνόμευση στις ελλ. ταινίες. Θα συμφωνήσω και θα προσθέσω ότι υπάρχουν και άλλα θέματα να ασχοληθείς και για τα οποία προσωπικά θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες.
Σ' ευχαριστώ πολύ. Το επόμενο (από αυτό το βίντεο) είναι βίντεο με απαντήσεις στα σχόλια των φίλων. Το επιχείρησα.
Το ξέρω και είδα και το βίντεο. Αλλά ως νέα στο κανάλι, (δεν είναι ούτε 20 μέρες που το παρακολουθώ), διαπίστωσα ότι είσαι τροφή για σκέψη, Ανδρόνικε.
Είμαι και μένω στην επαρχία. Στην Αθήνα έχω έρθει 4-5 φορές, και αυτές για συγκεκριμένες δουλειές. Βλέπω τα βίντεο με το που γυρίστηκαν οι ταινίες και είναι σαν να γυρίζω βόλτα στην Αθήνα, αλλά και ταυτόχρονα σε μια Αθήνα του χθες. Στην Αθήνα με τις βίλες και τα εξοχικά στη Φιλοθέη, αλλά και με τα απλά σπιτάκια της γειτονιάς.
Δεν θέλω να μακρυγορώ. Συνέχισε να κάνεις το ίδιο δυναμικά.
Ένα σχόλιο σε σχέση κιόλας το βίντεο της Τασσω Καββαδία..Είπες ότι ο Αντώνης δεν έχει καμία δραματουργικη εξέλιξη στο θα σε κάνω βασίλισσα.. Αυτό πάρα το σχόλιο σου ότι ήταν υπερβολική κλπ κλπ στην αμαρτία της ομορφιάς η Τασσω καββαδια σε σχέση με τον Αντωνη τουλάχιστον είχε δραματουργικη εξέλιξη... Οι τύψεις την έκαναν να τα χάσει τελείως και μέσω αυτής της τρέλας αγάπησε το πιο μισητό της πλάσμα.. Δεν είναι θα έλεγα τραβηγμένο καθώς πολύ άνθρωποι ενώ έχουν κάνει άσχημα πράγματα πάνω σε μια στιγμή απελπισίας τους γυρίζει η βίδα.. Άρα πήγε από το σημείο Α στο σημείο Β και ο θεατής ένιωσε να υπάρχει κάθαρση...
πραγματικά τοποθετήστε πολύ στοχευμένα και πολύ προσεκτικά .σχετικά με το θέμα που έχετε λίγο καυτηριάσει λέγοντας ότι κάποια έργα δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, Έρχονται και φεύγουν .θα σας πω ότι κ ένα ωραίο ανέκδοτο που ακούμε το οποίο Όλοι ξέρουμε ότι είναι καθαρή μυθοπλασία πολλές φορές υπερβαίνει και τα όρια της πραγματικότητας..μας χαρίζει έντονες στιγμές γέλιου και μας αποσπά για λίγο από τα προβλήματα της πραγματικότητας ..θεωρώ ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις παλιές ελληνικές ταινίες είναι η λογική του ανέκδοτου αυτής της ιστορίας δηλαδή που δεν είναι απαραίτητα να βγαίνει κάτι στο τέλος με βάση τη λογική Αρκεί να διεγείρεται ο μηχανισμός γέλιο στον ανθρώπινο οργανισμό γιατί στο τέλος μένει πόσο πολύ Γελάσαμε και όχι πόσο πολύ σκεφτήκαμε τα διάφορα υπονοούμενα της εποχής που θέλει να περάσει ο συγγραφέας όλα αυτά τα γράφω με κάθε επιφύλαξη χωρίς να είμαι ειδικός..
Απλά βλέποντας το βίντεο σας και ακούγοντας με προσοχή ήθελα να σ γράψω αυτό χωρίς να σημαίνει ότι θέλω να υποδείξω κάτι. ή ότι θέλω να διαφωνήσω .
Το δέχομαι και συμφωνώ πως μία γνήσια πηγή απλού γέλιου είναι πολύτιμη στις μέρες μας. Ομως, κακά τα ψέματα, πρέπει να'ναι και ωφέλιμη. Είναι κάτι σαν τα "βρόμικα" που τρώμε σε μια ώρα ανάγκης από τις καντίνες. Δε θα τα ενοχοποιήσουμε (;), αλλά δεν θα τα συμπεριλάβουμε και στα θρεπτικής αξίας γεύματα. Ετσι συμπεριφέρομαι κι εγώ (αναζητώ γελαστικές κωμωδίες), καταλαβαίνω τι μου γράφεις αλλά, φοβάμαι, πως εκπαιδευτήκαμε να μη μας νοιάζει.
Κλέαρχος όχι Κλειαρος
Ασχετο με ολα τα παραπανω , αλλα θα μου επιτρεψεις να σου προτεινω ενα θεμα για αναπτυξη . Ο ρολος της αστυνομιας στις ελληνικες ταινειες και δη στην κωμωδια . Αφορμη σταθηκε η σημερινη αστυνομοκρατουμενη πραγματικοτητα που ζουμε και μου εφερε στο μυαλο την σκηνη απο την ταινεια ΄΄κομησα της φαμπρικας ''' , οπου προσαγαγουν στον Ληναιο την μανα του και την αγαπημενη του . Περιμενω με πραγματικο ενδιαφερων την αντιδραση σου .
Οι καιροί είναι πολύ ύποπτοι φίλε μου, για τέτοιου είδους "χαιρετίσματα". Αλλιώς θα το είχα κάνει ήδη.
Σου έχω μια δύσκολη ερώτηση....γιατί βλέπω τα βίντεο σου τρεις και τέσσερις φορές??