Πείτε μου αν σας άρεσαν τα ιστορικά στοιχεία με τα οποία μπόλιασα το βίντεο - κι αν σας ενδιαφέρει τα βίντεο να εχουν και τέτοια στοιχεία, ιστορικά, κοινωνικά κ.ο.κ.
Υπέροχο βίντεο (όπως πάντα) νομίζω τελικά αυτού του ύφος τα βίντεο σου "πάνε" περισσότερο ....έτσι μπορείς να ξετυλίξεις τις γνώσεις σου και εμείς να σε '"εκμεταλλευτούμε" μαθαίνοντας. Οπότε ναι, είναι πολύ χρήσιμα τα ιστορικά στοιχεία που έβαλες. Υ.Γ οι διάφορες γεύσεις γρανίτας και το παραστατικό παράδειγμα της γαλοπούλας.... ήταν.... γευστικότατα :)
Αγαπητή φιλενάδα, τα κείμενα είναι αυτά που πρωταγωνιστούν. Κι αν ακόμα (ξανα)κάνω σάτιρα, (που την αγαπώ πολύ) θα την κάνω με κείμενα δικά μου (ελπίζω ότι αξίζουν το κατιτίς). Συνεπώς, είτε σοβαρά είτε σατιρικά, επειδή τα κείμενα είναι δικά μου, μπορώ και τα υπερασπίζομαι και τα δύο ευπρόσωπα. Ετσι δείχνει δηλαδή. Αφού δε μ' έχετε πάρει με τις λεμονόκουπες, μάλλον κάτι καλούτσικο κάνω.
Πολύ -πολύ καλό βίντεο . Σε αυτό , συγκεκριμένα , διδάσκεις . Θα είθελα έναν τέτοιο καθηγητή φιλόλογο σε μαθητές Λυκείου ή και καθηγητή σε μια σχολή ηθοποιών....
Κύριε Τζιβλέρη μόλις ανακάλυψα το κανάλι σας και προσπαθώ να καλύψω το χαμένο εδαφος...ξεκαθάρισα πολλά θεματα στο μυαλό μου παρακολουθόντας τις αναρτήσεις σας!
Καλησπέρα φίλε Ανδρρομικε από ότι βλέπω κάθε εμφάνηση σου και τα θέματα που ανεβάζεις είναι το ένα καλητερο από το άλλο μεράκι μπραβοοοοοοοοοο δεν ξέρω που να πρωτοκανω λαικ
πολύ ακραία κ εμπεριστατωμένη άποψη για ακόμα μια φορά στο βίντεο σας με επιχειρήματα που δεν αφήνει περιθώρια για κάποιο να της παρεξηγήσει. όσα αναφορά επί του θέματος για την κριτική που κάνατε για κάποιες ταινίες του 80 κ ειδικά στην ρόδα τσάντα και κοπάνα Με βρίσκεται απόλυτα σύμφωνο. θεωρώ ότι έχουν ένα πολύ φτηνό χιούμορ που είναι μες στην βρωμολοχια κ στο σεξισμό. επίσης είναι κρίμα για κάποιος ηθοποιός που καταναλοθηκαν σε τέτοιους είδους ταινίες και έμειναν στην ιστορία με αυτό το προφίλ ενώ θα μπορούσαν να δείξουν αλλιώς το υποκριτικό τους ταλέντο πάνω σε ένα ποιο υγιές χιούμορ
Αγαπητέ Ανδρόνικε, προσωπικά με ξαναέφερες στην ηλικία που η φιλόλογός μου, μας μάθαινε ιστορία και από εκεί μου εμφύτευσε την ιδέα να αγαπήσω το θέατρο, (και με την ευκαιρία έμαθα από που παράγεται το ''Θέσπις'' και πληροφορίες για την ''Ορέστεια'' του Αισχύλου). Στον ελλ. κινηματογράφο θα συμφωνήσω, αν και δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο έργο που λες. Πολύ ενημερωμένο σε βρίσκω σχετικά με την όπερα και αυτό βοηθάει να ενημερωθούμε κι εμείς, ακόμα και για τους μουσικούς. Έχεις μεγάλο δίκιο σε αυτό που λες σχετικά με τις ταινίες της δεκαετίας '80. Μεγάλωσα με αυτές και όμως ξαναγύρισα πίσω, στον παλιό καλό κινηματογράφο. ( Τι γνώμη έχεις για την ταινία: '' Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι'', που είναι μεταφορά του θεατ. έργου '' Ο πειρασμός'' του Γρ. Ξενόπουλου. Δεν υπάρχουν και σε αυτή την ταινία συνεχόμενες παρεξηγήσεις; )
Ευγε για αλλη μια φορα, η απιστευτη μεταδοτικοτητα σου ανταμα με τον ποιοτικο, μεστο λογο σου κανουν καθε βιντεακι σου μια απολαυστικη εμπειρια, ευγε και ευχαριστω
Κανε για την Αλικη βίντεο.Απο την καλή της περίοδο στο φίνο,ως την trash του Καραγιάννη την επιστροφή της στη ΦΦ και την πορεία της στο Θέατρο.θελουμε τη ματιά σου και ερμηνεία του φαινομένου Α.Β.
@@kastalia8812 ελπίζω να έχεις στα υπόψιν και ένα βίντεο για τον "Δράκο". Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αυτή η ταινία (για λόγους που δεν μπορώ να ερμηνεύσω) και θα ήθελα να πεις κάτι για αυτήν.
@@kastalia8812 Δεν το είχα υπόψιν το βίντεο αυτό. Λοιπόν, έκατσα και το είδα. ΟΛΟ!!! Απνευστί που λένε. Μου λύθηκαν πολλές απορίες. Και έμαθα πράγματα που δεν φανταζόμουν ότι ίσχυσαν για την ταινία αυτή. Τί να πρωτοθυμηθώ; Το ότι ξεκίνησε να γίνει κωμωδία και βγήκε το αποτέλεσμα που βγήκε; Το ότι ο Ηλιόπουλος "¨γύρισε" ανάποδα (όπως λέει σε κάποιο σημείο ο Κούνδουρος) για να γίνει ο Θωμάς της ταινίας; Το ότι επί της ουσίας δεν υπήρχε σενάριο, αλλά διάλογοι μεταξύ Κούνδουρου και Καμπανέλλη; Και πολλά άλλα, που δε χρειάζεται να τα αναφέρω (αξίζει, άλλωστε, να δει κάποιος το βίντεο για να καταλάβει καλύτερα). Και πάλι σε ευχαριστώ θερμά Ανδρόνικε που μου το υπέδειξες.
Η παντομίμα έχει κι αυτή βαθιές ρίζες (κομέντια ντελ άρτε) - η οποία αν και είναι δημοφιλής ακόμη και σήμερα στην Ευρώπη (κυρίως Αγγλία), στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλα επιτεύγματα. Αν το ψάξω βαθύτερα βέβαια, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ανακαλύψω από πίσω τους αρχαίους μίμους (όπως αυτοί κατέληξαν στα Βυζαντινά χρόνια).
Υπεροχη Αναρτηση και αλλο ενα Υπεροχο μαθημα για το τι ειναι φαρσα και απο που ξεκινησε απο το μεσαιωνα και το σατηρικο δραμα Πως ξεκινησε το θεατρο στην αρχαιοτητα απο τον Θεσπη και το θεατρο . Μαθαμε ποιοι αναβαθμησαν το περιφρονεμενο θεατρικο ειδος και την χρυση αναλογια ,Μαθαμε για τον κινηματογραφο και πως ειναι το παιχνιδη της φαρσας .Μαθαμε για την οπερα πως χτιστηκε .Τελικα ολα ξεκινησαν απο την Αρχαια Ελλαδα και καταληξαμε στην φτηνη πλακα
Καλημέρα σας! Ανακάλυψα πρόσφατα το κανάλι σας και ομολογώ το θεωρώ από τα πιο αξιόλογα. Θα ήθελα τη γνώμη σας για τις ελληνικές σειρές της περιόδου '90-'95 και ιδιαίτερα για τις αγαπημένες μου: Απαράδεκτοι, Τρεις χάριτες, Μεν και δεν και Της Ελλάδος τα παιδιά. Ελπίζω να αποτελέσουν έμπνευση για κάποιο μελλοντικό σας βίντεο. Σας ευχαριστώ πολύ, Ν.
...πριν προλάβει να σε (μάλλον) δυσαρεστήσει ο Ανδρόνικος, να σε προετοιμάσω για το ότι (απ' όσο έχω καταλάβει) δεν τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τις τηλεοπτικές παραγωγές ("σειρές" εν προκειμένω) - και μάλλον όχι άδικα, γιατί από τη φύση τους είναι "τα χαμπουργκεράδικα" της υποκριτικής και των περί αυτής σχετικών (σενάριο, σκηνοθεσία κτλ). Κάποιες βέβαια έχουν την "χάρη της διαφοράς", προσομοιάζοντας...."ταβέρνες" (και όπως και να το κάνεις ΥΠΑΡΧΕΙ διαφορά "ποιότητας" μεταξύ ταχυφαγείου και ταβέρνας), αλλά και πάλι μιλάμε κατά βάση για....μάσα (με αυτήν μάλιστα να παίρνει...πολλές ερμηνείες...). Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για "ιδιαίτερα ανώδυνες" δημιουργίες όπως οι 4 που ανέφερες : φαρσοκωμωδιακές καταστάσεις κατά βάση, ακόμη κι αν κάποιες κάααπως διαφοροποιούνται ενίοτε, πχ με μια (μικρή) ιδέα από ηθογραφικές αναφορές (3 Χάριτες), ή καρτουνίστικη/σλάπστικ προσέγγιση (Μεν Και Δεν / Της Ελλάδος Τα Παιδιά). (...μην με παρεξηγήσεις, οι 3 τελευταίες ήταν κι εμένα ανέκαθεν από τις αγαπημένες μου, και ειδικά οι 2 τελευταίες, αλλά επειδή μιλάμε για καταστάσεις που τις αγαπήσαμε απλά λόγω "έξυπνης ατάκας", λόγω "τάιμινγκ", λόγω "ταιριαστών ερμηνειών" κλπκλπ - γενικά λόγω "πλάκας" και επειδή "μας κράταγαν καλή παρέα", όπως μάλλον θα σου πει κι ο Ανδρόνικος, και γι' αυτό δεν το βλέπω να θέλει να αφιερώσει χρόνο ώστε να κάνει επί μέρους ανάλυση σε αυτές τις 4. Ακόμη κι αν τυχόν τις έβλεπε και αυτός...Το πολύ να κάνει, υποθέτω, ένα βίντεο που να μιλάει ΓΕΝΙΚΑ για τις κωμικές σειρές, με ελάχιστη αναφορά σε κάποιες από αυτές...)
Αρκετές από αυτές τις έχω παρακολουθήσει κυρίως σε κάποιες επαναλήψεις και ομολογώ πως τις βρήκα χαριτωμένες - κυρίως τις πρώτες σειρές των ρήγα-αποστόλου και του θοδωρή πετρόπουλου (είσαι το ταίρι μου, εγκλήματα). Και το παρα πέντε - μια χαρά ήταν. Και πολλά δραματικά επίσης, πολύ καλά. Δεν έβλεπα όμως ανελλιπώς ποτέ σήριαλ (ακόμα κι όταν έβλεπα τηλεόραση). Και το λέει ένα άνθρωπος που έχει συν-υπογράψει το σενάριο ενός σήριαλ (Τρεις χήρες - σκην.Κ.Κουτσομύτη). Επειδή λοιπόν γνωρίζω πώς σκέφτεται ένας σεναριογράφος της τβ, γι'αυτό δεν θα ασχοληθώ. Δεν υποτιμώ την τηλεόραση στα καλά της. Ομως, τέχνη δεν είναι. Από τη φύση της υπάρχει για να περνά την ώρα του ευχάριστα ο τηλεθεατής - και γι'αυτό δε με αφορά και δε με θέλγει ώστε να ερευνήσω ή να αναλύσω τα πως και τα γιατί. Εξάλλου όπως προανέφερα, έχω δει τη λιγότερη τηλεόραση από όλους. Πώς θα της κάνω ανάλυση και κριτική;
Καλησπέρα Ανδρόνικε, χάρηκα που σε είδα μετά από καιρό και βλέπω ότι είσαι μιά χαρά μπράβο σου να είσαι πάντα καλά. Στην σημερινή σου πανεπιστημιακού τύπου ανάλυση για την φάρσα και την κωμωδία έγραψες στο πανί, στο γυαλί, και στον υπολογιστή δεν ακούς τέτοιες αναλύσεις τα τελευταία πολλά χρόνια. Τώρα για τις κωμωδίες η φάρσες εμένα μ' αρέσουν αρκετές η και πολλές από τον παλαιό κινηματογράφο αλλά εμείς μεγαλώσαμε με Νόρμαν Γουίστον τον Άγγλο κωμικό με τους Μόντυ Πάιθονς, και τον Γούντυ Άλεν, Τζάκ Λέμον, Γουώλτερ Ματάου, Τζέρι Λούης, και πολλούς άλλους Ιταλούς κωμικούς, όσο για τις βιντεοταινίες του 80 δεν έχω δεί ποτέ καμία μα ποτέ και εάν παίζει καμιά φορά στην τηλεόραση αμέσως το αλλάζω δεν βλέπονται με τίποτα, και όμως σε πολλούς αρέσουν τι να πώ. Αυτά αγαπητέ Ανδρόνικε τα λέμε πάλι.
πριν την κλεισω οταν εμφανιστει βιντεοκ. του 80 λεω ΗΜΑΡΤΟΝ και φευγω. Ετσι εξ αιτιας τους εμφανιστηκε στις μερες μας ο χαβαλες γυμνασιακου τυπου. ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ
Ανδρόνικε καλησπέρα κι από μένα! Το βίντεο αυτό πραγματικά το απόλαυσα!! Μπράβο!! Παρουσίασες πολύ περιεκτικά σε λίγα λεπτά και την πορεία του Αρχαίου Θεάτρου προς τα σύγχρονα είδη θεάτρου αλλά και πολύ έγκυρα τη γέννηση της όπερας! (Τυγχάνει να είμαι καθηγητής Μουσικής και το λέω μετά λόγου γνώσεως). Επίσης συγχαρητήρια που είσαι από τους λίγους στο youtube που όχι μόνο πάντα έχει κάποιος να μάθει απ'αυτόν πάντα ενδιαφέροντα πράγματα αλλά και που μιλάς πολύ σωστά και με δομημένο λόγο την Ελληνική γλώσσα!!
Σε παρακολουθώ και είμαι fan σου. Τη μουσική επένδυση γιατί την άλλαξες; Με το προηγούμενο μουσικό κομμάτι ήσουν καλύτερο σετάκι. Σε ευχαριστώ γι΄αυτά που μας δίνεις.
Ανδρονικε για άλλη μια φορα συγχαρητήρια. Ένα τεράστιο κεφάλαιο αυτού που λένε ελληνικός κινηματογράφος, είναι οι ταινίες του λεγόμενου "νέου ελληνικού κινηματογραφου" των δεκαετιών 70 και 80. Αναφέρομαι σε αυτές τις κουλτουριαρικες που δεν τις έβλεπε κάνεις, δεν τις καταλάβαινε κάνεις, και χρηματοδοτούσε το ΕΚΚ. Θα ήταν ενδιαφέρον ένα αφιέρωμα σε αυτές τις ταινίες. Κάποιες από αυτές ήταν τόσο "περιεργες" που πλέον θεωρούνται cult.
Καλησπέρα και από εμένα. Φίλος. Ενδιαφέρον θέμα. Ωραίο βίντεο. Εύγε και πάλι. Αλλά άργησες λίγο....ρίχνω ιδέα.!!! Στο άλλο βίντεο σου. Να πούμε για τους 10 καλύτερους ηθοποιούς. Στο ελληνικό συνεμα. 1950-1970. Σας ευχαριστώ. Και περιμένω φίλε.
Πολλά μπράβο σου και πάλι Ανδρόνικε! Εξαιρετική παρουσίαση, σωστή χρήση λεξιλογίου! Δεν έχω να πω πολλά. Σε τρία σημεία θα σταθώ μόνο. Πρώτον, περίμενα μεγαλύτερη παρουσίαση ως προς την όπερα και αναφορές στις ελληνικές οπερέτες του 19ου αιώνα και αρχών 20ου αιώνα. Δεύτερον, πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά με τα σκετς που ανέφερες ότι λάμβαναν χώρα μετά το τέλος μεγάλων παραστάσεων. Μπορείς να εμβαθύνεις περισσότερο? Μέχρι πότε παράδειγμα γινόταν αυτό στην Ελλάδα? Τρίτον, το stand up μετράει κάποιες δεκαετίες σαν είδος, αλλά ναι θα συμφωνήσω μαζί σου ότι συγκριτικά είναι βρέφος και έχει μέλλον ακόμα. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι stand up comedians στα εγχώρια και (προσωπικά με όσους έχω μιλήσει) δεν προσπαθούν να πείσουν πως είναι ηθοποιοί. Το αντίθετο θα έλεγα, οι περισσότεροι ξεχωρίζουν τη θέση τους. Εκτός αυτών που όντως είναι απόφοιτοι δραματικών σχολών.
Για την όπερα δεν ήθελα να επεκταθώ σ΄αυτό το βίντεο που το θέμα του ήταν η φάρσα. Οσον αφορά στη νούτικη κωμωδία δεν γνωρίζω κι εγώ πολλά περισσότερα. Εκλεψα το θέμα από την κινούμενη βάση θεατρικών δεδομένων που λέγεται Κώστας Γεωργουσόπουλος. Για το stand up δέχομαι ότι ΕΙΝΑΙ ηθοποιοί οι στανταπάδες. Λειτουργούν με τους ίδιους κώδικες οπότε το δέχομαι μια χαρά. Με αυστηρά θεατρικά όρια, το είδος δε δέχομαι για θέατρο. Στις χαλαρές εποχές που ζούμε όμως, ότι λαμβάνει χώρα σε σκηνή εκλαμβάνεται ως θέατρο - με την ευρύτερη έννοια. Εγώ πάλι, οφείλω να είμαι αυστηρός και να κρατώ τον πήχη - πόσο μάλλον τώρα που ο λόγος μου είναι δημόσιος.
Καλή ανάλυση κ.ανδονικε έτσι είναι ,όσο για τα 80ς τα αγαπάμε ήταν τα χρόνια μας αλλά η κατάπτωση ήταν παντού στη ελληνική μουσική στα σκυλαδικα,στους ηθοποιούς που για να είναι αρεστοί βωμολοχουσαν, στους συγγραφείς που δεν υπήρχαν ,στην πολιτική που μας έμαθε άρπαξε να ζήσεις,στον φανατισμό της νεολαίας στα αθλητικά, στην εργασία που έπρεπε να είσαι του κόμματος,κα
Εξαιρετικό. Απορία: Την δεκαετία του 80 μιας και δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση υπήρξε ενας καταιγισμος ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, που σου έδινε την εντύπωση οτι προσπάθησαν να κανουν μια νεα αρχή του Ελληνικού κινημ/φου.Σε κάποιες αρκετές απο αυτές τις ταινιες ενεπλάκησαν κορυφαία σκηνοθετικά και σεναριακα ονόματα που στο παρελθόν μας έδωσαν εξαιρετικές ταινίες, γιατί όμως το αποτέλεσμα αυτων των ταινιών,αφου μπορουσαν φαντάζομαι, να θυμόμαστε πχ. -Κουλα πολυ κολοπαιδο ο Κυριάκος- και τίποτε άλλο;
Σ΄άυτές αναφέρομαι. Δεν κατάφεραν να προσφέρουν τίποτα (Δαλιανίδης, Φώσκολος κ.λπ) πρώτος διότι ξεζουμίστηκαν στην πληθώρα των ταινιών το 60 - και δεύτερον όταν ο Δαλιανίδης έκανε τον Κατήφορο - ήταν 35. Συνομήλικος δηλαδή των ρόλων της ταινίας. Στα τσακάλια ήταν 55. Δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τις νέες γενιές. Τα ίδια και ο Φώσκολος.
@@kastalia8812 Ευχαριστώ Ανδρονικε, αλλα κι ο Σακελαριος την δεκαετία του 60 πενηνταφευγα ήταν.Απλα πιστευω οτι αν υπήρχε ας πουμε ενας Φινος την δεκαετία του 80 ενδεχόμενος οι ιδεες τους να είχαν φάει πόρτα, οπως και και επι εποχής του φαντάζομαι θα εχουν φαει κι άλλοι πόρτα , απλα δεν το ξέρουμε. Περιμενω συντομα το επόμενο video σου. Απο θέματα και πασες που βλεπω απο τα σχόλια για καμιά 30αρια χρόνια έχεις να μας λες! Ελπίζω μην στερέψεις σαν τον Δαλ.....δη
@@ΘανασηςΒαγενας Κι εγώ ελπίζω ΄πως δε θα στερέψω. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μιλάμε αιωνίως για τον ελληνικό κινηματογράφο. Πρέπει να το πάμε και λίγο πιο πέρα το ζήτημα.
@@kastalia8812 Κατα αρχήν συγχαρητήρια κι ευχαριστούμε για την άπλετη γνώση που μας προσφέρεις!! Λιγο διαφωνώ εδώ ως προς τον Δαλιανίδη..νομίζω επικοινωνεί με τις νέες γενιές, μεταφέροντας στο γυαλί τον τρόπο σκέψης τους και επηρεάζοντας τις γενιές του 80. Νιώθω ότι '80 κι '90 ήταν υποκουλτουριάρικα γενικώς. Ίσως γιατί η Ελλάδα διένυε εποχές νεοπλουτισμού, λαϊκισμού, με κατάλοιπα χούντας. Ο Δαλιανίδης ως επαγγελματίας, συμβιβάστηκε με τις εποχές. Διατηρεί πάντως το ήθος του 60 νομίζω σε όλα του τα έργα (πχ πολλά απ τα έργα/σειρές του, στην έκβαση υποστηρίζουν την ενότητα της οικογένειας).
@@aggk.3151 Δε νομίζω πως διατηρεί κανένα ήθος. Οι χρήσεις ναρκωτικών, οι βιασμοί, οι παραβατικές συμπεριφορές κ.λπ. παρελαύνουν από αυτές τις ταινίες ως χοντροκοπιές, χωρίς να μπαίνει στην ουσία κανενός προβλήματος και δίχως ίχνος καλαισθησίας. Οχι ότι ο Κατήφορος ήταν τίποτα το τρομερό από αυτή την άποψη, αλλά τουλάχιστον είχε μια αθωότητα. Τον κατήφορο μπορώ να τον δείξω στα παιδιά μου, τα τσακάλια (που είναι και 20 χρόνια νεώτερα) ΠΟΤΕ.
Καλησπέρα φίλε μου Ανδρόνικε. Πολύ ενδιαφέρον βίντεο για το είδος που έχει νομίζω τους πιο φανατικούς θαυμαστές όπως εμένα. Καταπληκτική αφήγηση, μα προπαντώς τροφή για σκέψη. Προσωπικά πάντα είχα την ίδια απορία: Αυτοί οι ογκόλιθοι της κωμωδίας, του παλιού κινηματογράφου, πως να αισθάνονταν όταν έπαιρναν μέρος στις ταινίες των 80ς ?? Να είσαι πάντα καλά....
Κάτι είχα ξεκινήσει να γράφω μα, ξαφνικά, χάθηκε.Επαναλαμβάνω,λοιπόν. Εξαιρετική ανάλυση, όσο και διαφωτιστική.Μία μικρή διαφωνία, ωστόσο, σε ότι αφορά το stand up. Δεν είναι και τόσο νέο είδος. Τέλη του 40 αρχές του 50 σταντ απ κάνουν οι Τζέρυ Λιούϊς, Σάμμυ Ντέϊβιντ, Τζων Μπίσοπ κ. α. Νεώτεροι οι Λέννι Μπρους, Έντι Μερφυ κ. α.
Οχι, δεν είναι σταντ απ αυτό. Τότε να βάλουμε και τον δικό μας τον Γιώργο Οικονομίδη που είναι παλιότερος από αυτούς. Οποιος είναι μόνος του πάνω στη σκηνή και λέει αστειάκια δε σημαίνει πως κάνει σταντ απ. Εχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά το είδος και αφετηρίες.
Πολύ μικρό το κανάλι και το κοινό σου στο Γιουτιουμπι σε αδικεί βάναυσα.. Τον λόγο και τις γνώσεις σου πρέπει να τις δει και να τις ακούσει περισσότερος κόσμος.. Πάντως σε ευχαριστώ ολόψυχα που μας μαθαίνεις τόσα πολλά και πάνω από όλα την σωστή χρήση της γλώσσας μας.!! Όπως λένε και αλοι φίλοι, μας ελειψες Ανδρονικε.! Την εβδομάδα μια φορά για να παίρνουμε την "δόση" μας..
@@kastalia8812 , "ότι" - όχι. Το stand up (comedy), ναι. Δεν έχεις δει "παραδοσιακό" θέατρο με Μ-Ο-Ν-Ο έναν ηθοποιό; Μονόπρακτο........ Ε, σπονδυλωτό one man θεατρικό. ;)
Βλέποντας αρκετά από τα βίντεό σας, και παντελώς άσχετη με τη θεατρική και την 7η τέχνη (και όλες τις τέχνες, για την ακρίβεια), τολμώ να πω ότι από σήμερα αντιλαμβάνομαι γιατί υπάρχουν οι περιγραφές "κωμωδία χαρακτήρων" ή "κωμωδία παρεξηγήσεων" στις μπροσούρες των καλοκαιρινών πολιτιστικών εκδηλώσεων του δήμου. Επίσης, μου λύνεται και η απορία ετών, το γιατί στους τίτλους του ρετιρέ , το μέγκα παρουσιάζει την "εύθυμη τηλεοπτική σειρά του Γ.Δαλιανίδη". Ενδεχομένως από επίγνωση ότι δεν πρόκειται για "κωμωδία" με την πλήρη έννοια του όρου, και ας πρόκειται για σειρά.
Εντάξει ανέβηκες πολλά επίπεδα σε αυτό το επεισόδιο. Πλέον διδάσκεις. Πια μου φαίνονται μικρά τα βίντεο αλλά αντιλαμβάνομαι τι δουλειά χρειάζεται οπότε τα παρακολουθώ γύρω στις 5 με 6 φορές τα τελευταία. Για το σταντ απ ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να έχεις έναν διαολογο με κάποιο αντιπροσωπευτικό άτομο αυτής της σκηνής. Ο Μπιμπίλας πάντως είχε αναφέρει ότι στην Γερμανία τους εντάσσουν στο σωματείο των ηθοποιών. Αλλά καταλαβαίνω την ένσταση σου.
Αυτό μπορεί να γίνεται για πρακτικούς λόγους. Η ένστασή μου στην ένσταση (ή μάλλον, στη έκφραση αυτής), είναι ότι το stand up έχει κείμενο, που το έχει γράψει ο κωμικός από πριν. Βέβαια δεν έχει πλοκή, ηθοποιούς να ενσαρκώνουν χαρακτήρες (ή ηθοποιούς γενικά), και ναι, δε νομίζω ότι και οι ίδιοι που κάνουν stand up θα το πουν 'θεατρικό έργο'.
Γειά σου Ανδρόνικε, παρακολουθώ τα βιντεάκια σου και συνήθως συμφωνώ με την πλειοψηφία των λεγομένων σου. Σήμερα θα διαφωνήσω κάθετα με την αναφορά σου στο έργο ''Ένας ιππότης για τη Βασούλα'' ως προς το ότι δεν μπορούσαν να αναπτύξουν άλλο την ιστορία και έφεραν τη μάνα από το χωριό και επανέλαβαν το πρώτο κομμάτι της φάρσας με άλλα λόγια. Η μάνα από το χωριό λειτουργεί έτσι ώστε ο εικονικός γαμπρός να μείνει στο σπίτι και να έρθουν κοντά με τη Βασούλα και να καταλήξουν κάποια στιγμή μαζί. Αν δεν είχε έρθει η μάνα θα είχε φύγει μαζί με τη πρώην γυναίκα του και η ιστορία θα τελείωνε εκεί. Άρα ποιος ιππότης για τη Βασούλα? Δε θα υπήρχε έργο. Άρα η μάνα παίζει καταλυτικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας και δεν είναι απλά συμπλήρωμα για να ''μεγαλώσει'' η διάρκεια του έργου ελλείψει άλλης ουσίας. Υ.Γ. Μιας και σήμερα έχω διάθεση, σου γράφω ότι διαφωνούσα και με ένα παλαιότερο βίντεο εκεί που μιλούσες για τις υποθέσεις των έργων και κατά πόσο άπτονταν κοινωνικών προβληματισμών ή όχι και διαχώριζες πχ έργα του Τσιφόρου ότι απλώς ήταν κάποια κωμικά γεγονότα ουσιαστικά χωρίς κάτι παραπάνω σε αντιδιαστολή με έργα πχ των Σακελλάριου ή Τζαβέλλα. Συμφωνώ με την ουσία που έλεγες αλλά διαφωνώ με την απλοποίηση των έργων του Τσιφόρου, (μια κληρονομιά και μια κληρονομιά...) ή του Γιαλαμά, Πρετεντέρη κλπ κλπ. Είναι μεγάλη κουβέντα όμως και δεν εξαντλείται σε ένα σχόλιο στο youtoube. Παρεμπιπτόντως κια εγώ θεωρώ τον Σακελλάριο ως τον κορυφαίο και πιο ουσιαστικό και διεισδυτικό κωμωδιογράφο μας. Συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνεις, περιμένω τα επόμενα βιντεάκια σου!
Συμφωνώ ως προς το ζητούμενο (το ειδύλλιο). Ωστόσο, ας έβρισκαν έναν άλλον τρόπο - από το να καταφύγουν σε μια επανάληψη. Είναι το εύκολο. Κι όσο εμείς (οι θεατές) δε γίναμε ποτέ πιο απαιτητικοί, τόσο οι ευκολίες κυριαρχούσαν μέχρι που κατάπιαν όλες τις ποιότητες - στο πέρασμα των χρόνων.
Συμφωνώ πως η μάνα παίζει καταλυτικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας ή του έργου. Τολμώ να πω πως για μένα αποτελεί τον Από μηχανής θεό της κωμωδίας - φάρσας, που βοηθά στην ολοκλήρωση αλλά και στο αίσιο τέλος του έργου.
@@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ Στις κωμωδίες δεν είχαμε απο μηχανής Θεούς. Απεναντίας ο Αριστοφάνης χλεύασε το θεσμό σε αρκετές κωμωδίες του. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι το ζήτημα τόσο σημαντικό για να επιμείνουμε. Αν σας καλύπτει δε θα διαφωνήσω. Εμένα μου φάνηκε λίγο "κουλό".
@@kastalia8812 Συμφωνώ για τις ευκολίες που λες, Ανδρόνικε, και πολλές φορές έχουν καταφύγει σε αυτές οι συγγραφείς μας, ακόμα και οι σημαντικότεροι και το κοινό θα πρέπει να ''απαιτεί'' το καλύτερο, απλά πιστεύω ότι εδώ δεν υπάρχει ευκολία αλλά συνειδητή επιλογή γιατί η μάνα δεν ''εμποδίζει'' απλώς να φύγει ο γαμπρός αλλά τον περιποιείται όταν χτυπάει το πόδι και βοηθάει καταλυτικά στην αλλαγή συναισθημάτων που καταλήγει σε αυτό που θέλουν από την αρχή οι συγγραφείς, να γίνει ο ιππότης της.
@@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ Δε λειτουργεί η μάνα ως από μηχανής Θεός γιατί αφενός όπως λέει και ο Ανδρόνικος αυτό ήταν τρικ της τραγωδίας και μάλιστα του Ευριπίδη, όχι γενικώς της τραγωδίας και αφ' ετέρου ο από μηχανής λειτουργούσε για να επαναφέρει το τέλος του έργου όπως ήταν ο μύθος που διαπραγματευόταν γιατί του Ευριπίδη του άρεσε να τους πειράζει αλλά στο τέλος έπρεπε να είναι συνεπής γιατί οι μύθοι ήταν γνωστοί και συγκεκριμένοι. Εδώ η μάνα αλλάζει τη ροή της ιστορίας, κάνει το ακριβώς αντίθετο δηλαδή.
Τα ιστορικά στοιχεία αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παρουσίασης. Γνώμη μου είναι πως τα ιστορικά και κοινωνικά στοιχεία είναι απαραίτητα για να δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα των συνθηκών κάτω από τις οποίες προκύπτουν τα κάθε είδους αποτελέσματα-εν προκειμένω οι Ελληνικές ταινίες.
χαιρετώ! έχει ενδιαφέρον το ότι, ταυτόχρονα με τις αναλύσεις περί κωμωδίας του κυρίου Τζιβλέρη, οι οποίες αφορούν το θετρολογικό μέρος, έχω την ευκαίρια να παρακολουθώ τις αναλύσεις της διδάκτορος Φιλοσοφικής κυρίας Αλεξοπούλου που αφορούν στο φιλολογικό και ιστορικό πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας και το θεωρώ, αν και μη έχων σχέση μετά του θεάτρου, μια εξαιρετική και ευτυχή συγκυρία. συζητώντας με έναν φίλο εικαστικό, του έθεσα το θέμα των κανόνων στην Τέχνη, προς απογοήτευσή μου η άποψή του ήταν διαφερετική από την μη-ειδικού δική μου. κατ'αυτόν, ο οποίος έχει σπουδάσει το αντικείμενο, άρα και σέβομαι, η Τέχνη δεν υπόκειται σε κανόνες. η άποψη βέβαια η δική μου δεν παρέκκλινε. Θεωρώ ότι η Τέχνη είναι αποκύημα της ανθρώπινης Κοινωνίας και, όπως η Κοινωνία για να ευδοκιμήσει διέπεται από κανόνες, έτσι πρέπει να διέπονται και παραγόμενα εξ αυτής. μακρυλόγησα για να καταλήξω στο ότι, όσο κι εάν κάποιοι εξ ημών ξενίζονται στις νόρμες και στους κανόνες (ίσως και πέραν της Τέχνης), για εμένα οι διαβάθμιση της κωμωδίας, που κάνει τον κόπο να μας παρουσιάσει ο Ανδρόνικος , δεν θεωρώ ότι περιορίζει τη θεατρική Τέχνη, αλλά αντιθέτως την εμπλουτίζει. Υ.γ. οι Γάλλοι δανείστηκαν από την μαγειρική την «φάρσα» (γέμιση) για να χαρακτηρίσουν θεατρικό είδος κι εμείς από την ραπτική την «τσόντα» (προσθήκη) για να χαρακτηρίσουμε κινηματογραφικό είδος.
Η τέχνη έχει κανόνες απαράβατους. Στηρίζεται στο μέτρο, την αναλογία, τους ρυθμούς. Τα υψηλά έργα τέχνης είναι αρχιτεκτονήματα. Η διαφορά είναι ότι τους κανόνες τους θέτει ο εμπνευσμένος καλλιτέχνης με τα μεγάλα και τα σπουδαία του και όχι ο θεωρητικός. Ο θεωρητικός έρχεται δεύτερος για να ερμηνεύσει τι έκανε ο καλλιτέχνης και τι καινούργιο έθεσε στο στίβο της τέχνης.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 80 Κ 90 ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΛΑ ΑΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ Κ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΤΕ...ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΤΟΝΗ ΑΓΕΝΕΙΑ ΠΟΝΗΡΙΑ Κ ΩΧ ΑΔΕΡΦΙΣΜΟΣ...ΕΤΣΙ Η ΤΕΧΝΗ "ΚΥΛΗΣΕ" ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ...ΣΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ...ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ!
Το ζητούμενο δεν είναι αν μας άρεσαν ή όχι ως θεατές ή κοινό τα ιστορικά στοιχεία άλλα το γεγονός ότι είναι απαραίτητα για να κατανοήσουμε την ανάγκη που γέννησε το θέατρο και τα είδη του θεάτρου. Συνεπώς τοποθετώντας μέσα στα ιστορικά στοιχεία το κάθε θεατρικό και κινηματογραφικό έργο και με καθαρή άποψη του ερευνητή δεν μπορούμε να καταδικάζουμε αβίαστα κινηματογραφικά έργα όπως το ρόδα τσάντα και κοπάνα. Επειδή μπορεί να θέλουμε να ξορκίσουμε την δεκαετία 80ς.
@UC2oyweCFfvyP66hmsaU1aUA Ίδια άποψη υπήρχε και για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο τον οποίο σήμερα εκθειάσουν όλοι. Επειδή και εγώ το έζησα και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Προτείνω να γίνει ένα αφιέρωμα στις κινηματογραφικές ταινίες ανά δεκαετίες τοποθετημένες μέσα στα ιστορικά γεγονότα και το ευρύτερο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο που δημιουργήθηκαν.
Ωραία παρουσίαση. Πολύ διαφωτιστικά. Δεν θα διαφωνήσει πιστεύω κανείς με την άποψη σου για τις βιντεοταινίες (πλάκας) του 80’. Θα ήθελα όμως να τονίσω ότι αν τις συγκρίνεις με κάτι κωμωδίες του παλιού κινηματογράφου του 50 με Κουλη Στολιγκα, Φραγκίσκο Μανελη, κοκοβιο κτλ η κάποιες άλλες αργότερα αρχές του 70’ με Γιαννοπουλο, (ο καμαριερης της μπουζουξους- μπλιαχ)!πιστεύω ότι δεν έχουν καμία διαφορά. Σίγουρα το κείμενο ξεχωρίζει την πλάκα από το κανονικό έργο αλλά και οι ηθοποιοί παίζουν ρόλο.
Πράγματι δεν εχουν διαφορά, συμφωνώ. Εγω θα βάλω στις σαχλαμαρίτσες και πολλές ταινίες μετά το 70 από αυτές που θεωρούμε σοβαρές - όπως ο Μάγκας με το τρίκυκλο. Οι σκηνές που προσπαθούν να τρελάνουν τον Κ.Ρηγόπουλο, μοιάζουν σαν προπομπός της βιντεοκασέτας.
Έκτος από συγχαρητήρια για τα υπέροχα video θα ήθελα να προσθέσω ένα μικρο σχόλιο. Όπως και άλλοι σημείωσαν ένα από τα έργα που περίτεχνα χρησιμοποιεί όλα τα στοιχειά της φάρσας και μάλιστα διπλά και τρίδιπλα είναι "Ο φίλος μου ο Λευτεράκης". Όπου φάρσα στήνετε και στο πρωταγωνιστή και στο φίλο του (Κωσταντίνου) άλλα και άθελα τους στο γιατρό (Τσαγανέα) σαν ανυποψίαστα θύματα. Και φτάνει στο σημείο να μην αποκαλύπτεται μέχρι την τελευταία στιγμή στο στον Κωνσταντίνου. Οι ρόλοι του φαρσέρ του ανυποψίαστου θύματος και των ηρώων που στήνουν καταστάσεις που είναι ή καταλήγουν σε φάρσες πιστεύω ότι δεν εμφανίζεται σε κανένα άλλο έργο του ελληνικού κινηματογράφου. Το σχόλιο αυτό δεν έχει τον σκοπό υπόδειξης, άλλα επισήμανσης όλων των στοιχείων που ανέφερες στο video σου. Όσο για τα ιστορικά στοιχεία είναι ενδιαφέροντα και θαυμάσια τοποθετημένα μέσα στην ροή, σε καμία περίπτωση δεν είναι ούτε πολλά ούτε βαρετά.
κωμωδια θα μπορουσε να χαρακτηριστει και οι ταινιες παρωδιας; η οι παρωδιες θεωρουνται διαφορετικες απο της κωμωδιες; θα ηθελα να δω ενα βιντεο σχετικα με της παρωδιες καθως η παρωδια απο οτι εχω δει οι περισσοτερες ταινιες που ειναι με αυτην την εννοια δεν ειναι πολυ πετυχημενες
To stand-up δεν είναι και τόσο νέο είδος - κλείνει πλέον πάνω από 60 χρόνια ζωής. Αν θα πρέπει να το απ-εντάξουμε από το θέατρο, θα πρέπει μαζί να απ-εντάξουμε και τους δραματικούς μονολόγους, που ουσιαστικά είναι η ίδια φόρμα, χωρίς το κωμικό στοιχείο (και την αλληλεπίδραση με το κοινό, που έχει το stand-up τα τελευταία χρόνια). Προφανώς, σαν κείμενο το stand-up είναι πιο κοντά στην επιθεώρηση (όσο αφορά το κομμάτι της πρόζας), παρά στον μονόλογο, ο οποίος είναι συνήθως μια ιστορία με αρχή-μέση-τέλος. Το stand-up είναι μια σειρά μικρών μονολόγων γύρω από ένα (συνήθως) σχετικά ευρύ θέμα, που δένουν μεταξύ τους. Τα κείμενα του Carlin μάλιστα, εμπεριέχουν και κοινωνική κριτική, που τα φέρνει πιο κοντα στο είδος της κωμωδίας.
Απάντησες ήδη μόνος σου. Διαδραστικότητα ως αναγκαίο στοιχείο και επικαιρότητα μεν, αλλά στη χαλαρή της αφήγηση. Διακωμώδηση επιφανειακά επικαιρικών στοιχείων και μάλιστα αποσπασματικά - από θέμα σε θέμα, χωρίς εσωτερική συνοχή έργου. Επίσης δεν υπάρχει μίμηση - ρόλος, χαρακτήρας. "Ρόλος" είναι ο ίδιος ο "ηθοποιός" δίχως προσωπείο μίμησης. Στην επιθεώρηση υπάρχει ο ρόλος. Αυτά από μόνα τους δε συνιστούν θέατρο - αλλά ένα νέο είδος θεάματος γενικότερα. Το θέατρο δεν είναι φόρμα (είναι και αυτό), κυρίως όμως είναι ουσία. Αν δούμε το stand up κάτω από αυτή τη σκοπιά, τότε το ακυρώνουμε πλήρως και είναι κρίμα. Το stand up έχει ουσία, άλλη από αυτή του κλασσικού θεατρικού έργου και παράστασης, αλλά έχει. Και ως τέτοια μπορούμε να την απολαύσουμε. Οσο για το πόσο νέο είδος είναι, η φάρσα είναι 400 ετών και τη θεωρούμε νέο είδος, πόσο μάλλον το stand up.
@@kastalia8812, όχι ακριβώς. Όπως υπάρχει καλό stand-up, υπάρχει και μέτριο-κακό stand-up. Στο καλό stand-up, όπως και σε αρκετούς μονολόγους, ο ηθοποιός δεν ταυτίζεται με το ρόλο. Μπορεί δηλαδή ο ήρωας να είναι ανώνυμος, αλλά δεν είναι ο ηθοποιός. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά νούμερα επιθεώρησης, όπου ο ρόλος είναι ανώνυμος και αναγνωρίζουμε μόνο κάποιες ιδιότητες που έχει (είναι π.χ. συνταξιούχος). Στα μέτρια stand-up - που είναι και η πλειοψηφία - ισχύουν όλα αυτά που είπες, κυρίως επειδή είναι παραστάσεις που στήνονται στο πόδι, με κείμενα ότι να 'ναι. Όμως, ένα καλό stand-up μπορεί να γεννήσει έναν χαρακτήρα - όπως π.χ. ο Χαράλαμπος Τραμπάκουλας - αλλά εκεί πρέπει ο ηθοποιός του stand-up να είναι συνεπής σε βάθος χρόνου, και αυτό θέλει χρόνια δουλειάς - δες για παράδειγμα τον χαρακτήρα του Τραμπάκουλα... ενώ είχε επιτυχία και ήταν αναγνωρίσιμος, ο δημιουργός του τον παράτησε κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '90. Για να πούμε και για τη διαδραστικότητα, αυτή χαρακτηρίζει τα μέτρια-κακά stand-up, που ουσιαστικά δεν έχουν κείμενα για να γεμίσουν μια παράσταση, και ροκανίζουν το χρόνο με σαχλαμάρες (αυτό που είπες, 'πλάκα'). Όπως έχεις πει κι εσύ, η βάση κάθε έργου είναι το κείμενο. Όταν ο ηθοποιός του stand-up δεν ξέρει να γράψει κείμενο, ή ακόμα χειρότερα, όταν αγοράζει ή αντιγράφει κείμενα άλλων, για να στήσει μια παράσταση, το αποτέλεσμα είναι αυτό που κάνουν οι περισσότεροι.
Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που λες, όμως, απομακρύνουν το θέαμα από αυτό που ονομάζεται stand up, όπως μας το πρωτοπαρουσίασαν οι Αμερικάνοι τη δεκαετία του 70 (Λένι ο βρομόστομος) και το πηγαίνουν πράγματι προς θεατρικό μονόλογο. Ο Τραμπάκουλας ήταν επιθεωρησιακός ρόλος, δεν ήταν stand-up (κάτι που ο Χ.Κλυνν γνώριζε καλύτερα από τον καθένα). Οπως και ο "μάγκας" του, ο γιάπις "με τις 47 ζάχαρες" κ.λπ. Οι δέκα -κατά χάρυ κλυνν - μήτσοι, πριν τους μήτσους του Λαζόπουλου. Ηταν επιθεώρηση. Ο Λένι έβγαινε ως Λένι και απευθυνόταν στον κόσμο, δεν υποδυόταν κανένα ρόλο. Αλλιώς, αν πρόκειται για γνωστά σκετσάκια επιθεωρησιακού χαρακτήρα ποιος ο λόγος να τα ορίσουμε ως νέο είδος και με ξέχωρο όνομα και μάλιστα stand-up comedy; Οντως υπάρχουν καλοί και μέτριοι στανταπάδες - αλλά οι καλοί είναι απολαυστικοί και λειτουργούν όπως είναι, με τα χαρακτηριστικά που είπα στο πιο πάνω μήνυμα. Νομίζω πως η κίνηση του stand up στηρίχτηκε ακριβώς σ' αυτήν την αντισυμβατικότητα, στην εκτός προετοιμασμένου και "σιδερωμένου" θεάτρου. Και γι'αυτό πέτυχε. Και γι'αυτό δεν έχει νόημα αν δεν γράφει ο ίδιος ο περφόρμερ τα κείμενά του. Δεν έχω παρακολουθήσει πολλούς - αλλά αυτήν την αντίληψη έχω για το είδος.
@@kastalia8812, ο Τραμπάκουλας μπορεί να έγνε γνωστός εδώ ως επιθεωρησιακός ρόλος, μέσα από τους δίσκους του Τριανταφυλλίδη, αλλά ο Τριανταφυλλίδης τον ανέπτυξε στα stand-up που έκανε όσο ήταν στον Καναδά. Σωστά λες ότι στα πρώτα του βήματα το stand-up δεν βασιζόταν σε έτοιμο κείμενο και ήταν αποκλειστικά αυτοσχεδιαστικό. Πολύ γρήγορα όμως, γράφτηκαν κείμενα - από αυτούς που άρχισαν πλέον να κάνουν stand-up ημι-επαγγελματικά - τα οποία μάλιστα τα πουλούσαν σαν φυλλάδες σε επίδοξους νέους stand-up κωμικούς. Σωστά λες ότι στην αρχική του φόρμα, το stand-up δεν ήταν one-man show - γι' αυτό και τα κείμενα ήταν μικρά. Την αρχική μορφή τη γνωρίσαμε εδώ με τις 'Νύχτες Κωμωδίας'. Στην πορεία, αυτό εξελίχθηκε σε one-man show, όπου ένας stand-up κωμικός έβγαζε ολόκληρη παράσταση μόνος του. Για να βγει όμως μια ολόκληρη παράσταση, επιλέγονταν δοκιμασμένα κείμενα από την αρχική μορφή, του πεντάλεπτου-δεκάλεπτου, που είχαν την καλύτερη ανταπόκριση στον κόσμο, και έδεναν μαζί, χωρίς να φαίνονται σαν συρραφή από παρλάτες. Εξ άλλου, άλλο σκοπό εξυπηρετούσε η αρχική φόρμα, και άλλο σκοπό η εξέλιξή της. Ο 'ρόλος' πλέον στο stand-up δεν βγαίνει τόσο από το κείμενο, όσο από την ενδυματολογία, την κίνηση, και από την προφορά όπως κάνει π.χ. ο Bill Engval.
@@screentagteam4779 Νομίζω πως όλη αυτή η κουβέντα που έχουμε πιάσει αφορά αυτό που είπα στο βίντεο: είναι νεότατο είδος και δεν έχει ακόμα διαμορφώσει κανόνες. Πρέπει να ζυμωθεί πολύ μέσα στο χρόνο για να αναδειχτεί μορφολογικά και στα στοιχεία που το συνθέτουν - για να είμαστε σίγουροι για το τι είναι ή δεν είναι stand up.
Καλό το αφιέρωμα αλλά λείπει η αναφορά στην σάτιρα. Η οποία μπορεί και να γέννησε την κωμωδία. Ας μην ξεχνάμε πως ο Αριστοφάνης είναι σατιρικός συγγραφέας και κωμωδιογράφος μαζί.
Stand up comedy! Ενα είδος φερμενο απ την Αμερική! Με πρωτο διδαξαντα τον Χάρρυ Κλυνν! Θεατρικά! Γιατι υπηρχε κατι παρομοιο! Βλεπε Ζαχος Χατζηφωτιου η Δέσποινα Στυλιανοπουλου! Σατυρα επιθεωρησιακου χαρακτήρα μ ενα νούμερο!
Πείτε μου αν σας άρεσαν τα ιστορικά στοιχεία με τα οποία μπόλιασα το βίντεο - κι αν σας ενδιαφέρει τα βίντεο να εχουν και τέτοια στοιχεία, ιστορικά, κοινωνικά κ.ο.κ.
Προσωπικα μου αρεσουν και προσφερουν ενα «ολοκληρωμένο» τελικό αποτελεσμα 👍
Ναι, κ μένα μ ενδιαφέρουν!
Ναι είναι πολύ ενδιαφέροντα τα ιστορικά στοιχεία
Υπέροχο βίντεο (όπως πάντα) νομίζω τελικά αυτού του ύφος τα βίντεο σου "πάνε" περισσότερο ....έτσι μπορείς να ξετυλίξεις τις γνώσεις σου και εμείς να σε '"εκμεταλλευτούμε" μαθαίνοντας. Οπότε ναι, είναι πολύ χρήσιμα τα ιστορικά στοιχεία που έβαλες.
Υ.Γ οι διάφορες γεύσεις γρανίτας και το παραστατικό παράδειγμα της γαλοπούλας.... ήταν.... γευστικότατα :)
Αγαπητή φιλενάδα, τα κείμενα είναι αυτά που πρωταγωνιστούν. Κι αν ακόμα (ξανα)κάνω σάτιρα, (που την αγαπώ πολύ) θα την κάνω με κείμενα δικά μου (ελπίζω ότι αξίζουν το κατιτίς). Συνεπώς, είτε σοβαρά είτε σατιρικά, επειδή τα κείμενα είναι δικά μου, μπορώ και τα υπερασπίζομαι και τα δύο ευπρόσωπα. Ετσι δείχνει δηλαδή. Αφού δε μ' έχετε πάρει με τις λεμονόκουπες, μάλλον κάτι καλούτσικο κάνω.
Πολύ -πολύ καλό βίντεο . Σε αυτό , συγκεκριμένα , διδάσκεις . Θα είθελα έναν τέτοιο καθηγητή φιλόλογο σε μαθητές Λυκείου ή και καθηγητή σε μια σχολή ηθοποιών....
Απόλυτα χρήσιμη η ιστορική αναφορά στην διαδρομή του θεάτρου και της φάρσας ως θεατρικού είδους. Μαγευτική παρουσίαση. Ευχαριστώ.
Opus - opera! 1. Είσαι δάσκαλος! Και 2. Είσαι πολύ ψαγμένος! Διάλεξε και πάρε!
Υπέροχο και απολαυστικό σεμινάριο... Ευχαριστούμε!!
Μπράβο σας κ Ανδρονικε έμαθα πράγματα που δεν ήξερα. Φοβερή γνώση και παρουσίαση.
Νομίζω κλασσική φάρσα είναι "Ο φίλος μου ο Λευτεράκης" Σε ευχαριστούμε για το άνοιγμα νέων παραθύρων στις Ελληνικές ταινίες !!
Για ακόμη μια φορά ένα μεγάλο μπράβο για την πολύ ωραία παρουσίαση !!!
Κύριε Τζιβλέρη μόλις ανακάλυψα το κανάλι σας και προσπαθώ να καλύψω το χαμένο εδαφος...ξεκαθάρισα πολλά θεματα στο μυαλό μου παρακολουθόντας τις αναρτήσεις σας!
Μας έλειψες Ανδρόνικε, όλα τα μπολιάσματά σου καλοδεχούμενα. Εξαιρετικός για άλλη μία φορά.
Αψογος ο λογος σου ...ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΡΦΩΣΗ ΣΟΥ
Καλησπέρα φίλε Ανδρρομικε από ότι βλέπω κάθε εμφάνηση σου και τα θέματα που ανεβάζεις είναι το ένα καλητερο από το άλλο μεράκι μπραβοοοοοοοοοο δεν ξέρω που να πρωτοκανω λαικ
πολύ ακραία κ εμπεριστατωμένη άποψη για ακόμα μια φορά στο βίντεο σας με επιχειρήματα που δεν αφήνει περιθώρια για κάποιο να της παρεξηγήσει.
όσα αναφορά επί του θέματος για την κριτική που κάνατε για κάποιες ταινίες του 80 κ ειδικά στην ρόδα τσάντα και κοπάνα Με βρίσκεται απόλυτα σύμφωνο. θεωρώ ότι έχουν ένα πολύ φτηνό χιούμορ που είναι μες στην βρωμολοχια κ στο σεξισμό. επίσης είναι κρίμα για κάποιος ηθοποιός που καταναλοθηκαν σε τέτοιους είδους ταινίες και έμειναν στην ιστορία με αυτό το προφίλ ενώ θα μπορούσαν να δείξουν αλλιώς το υποκριτικό τους ταλέντο πάνω σε ένα ποιο υγιές χιούμορ
Είσαι για σεμινάρια δεν έχω κάτι άλλο να πω. Άριστος ο τρόπος ομιλίας σου, μαγευτικός. Ίσως το καλύτερο κανάλι για θέατρο και σινεμά.
Αγαπητέ Ανδρόνικε, προσωπικά με ξαναέφερες στην ηλικία που η φιλόλογός μου, μας μάθαινε ιστορία και από εκεί μου εμφύτευσε την ιδέα να αγαπήσω το θέατρο, (και με την ευκαιρία έμαθα από που παράγεται το ''Θέσπις'' και πληροφορίες για την ''Ορέστεια'' του Αισχύλου).
Στον ελλ. κινηματογράφο θα συμφωνήσω, αν και δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο έργο που λες.
Πολύ ενημερωμένο σε βρίσκω σχετικά με την όπερα και αυτό βοηθάει να ενημερωθούμε κι εμείς, ακόμα και για τους μουσικούς.
Έχεις μεγάλο δίκιο σε αυτό που λες σχετικά με τις ταινίες της δεκαετίας '80. Μεγάλωσα με αυτές και όμως ξαναγύρισα πίσω, στον παλιό καλό κινηματογράφο.
( Τι γνώμη έχεις για την ταινία: '' Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι'', που είναι μεταφορά του θεατ. έργου '' Ο πειρασμός'' του Γρ. Ξενόπουλου. Δεν υπάρχουν και σε αυτή την ταινία συνεχόμενες παρεξηγήσεις; )
Εξαιρετικός ! Μου άρεσουν πολύ τα βίντεο σου διότι μπορώ και τα ακούω σαν podcast και πολύ καλή επιλογή για την αναβάθμιση του μικροφώνου! !
Ευγε για αλλη μια φορα, η απιστευτη μεταδοτικοτητα σου ανταμα με τον ποιοτικο, μεστο λογο σου κανουν καθε βιντεακι σου μια απολαυστικη εμπειρια, ευγε και ευχαριστω
Εξαιρετικος..!!!!
Πολύ επιμορφωτικά!!!!!!!! Μπράβο.....
Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης είναι ακόμα ένα φαρσικό
Κανε για την Αλικη βίντεο.Απο την καλή της περίοδο στο φίνο,ως την trash του Καραγιάννη την επιστροφή της στη ΦΦ και την πορεία της στο Θέατρο.θελουμε τη ματιά σου και ερμηνεία του φαινομένου Α.Β.
Ότι ήθελα να γράψω, το έγραψαν οι φίλοι από κάτω. Απλά, θα επαναλάβω ότι μας έλειψες. Καλώς σε έχουμε - και πάλι- κοντά μας!!!
Θα προσπαθήσω να κάνω περισσότερα βίντεο. Ωστόσο είναι για το καλό η απουσία μου. Ψάχνομαι για κάτι "καλό"¨ και ελπίζω σύντομα ότι θα έχουμε καλά νέα.
@@kastalia8812 ελπίζω να έχεις στα υπόψιν και ένα βίντεο για τον "Δράκο". Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αυτή η ταινία (για λόγους που δεν μπορώ να ερμηνεύσω) και θα ήθελα να πεις κάτι για αυτήν.
Μετά από αυτήν την εκπομπή: ruclips.net/video/qRZu7Xca8UU/видео.html - τι άλλο να προσθέσω εγώ; Αισθάνομαι πολύ λίγος.
@@kastalia8812 Δεν το είχα υπόψιν το βίντεο αυτό. Λοιπόν, έκατσα και το είδα. ΟΛΟ!!! Απνευστί που λένε. Μου λύθηκαν πολλές απορίες. Και έμαθα πράγματα που δεν φανταζόμουν ότι ίσχυσαν για την ταινία αυτή. Τί να πρωτοθυμηθώ; Το ότι ξεκίνησε να γίνει κωμωδία και βγήκε το αποτέλεσμα που βγήκε; Το ότι ο Ηλιόπουλος "¨γύρισε" ανάποδα (όπως λέει σε κάποιο σημείο ο Κούνδουρος) για να γίνει ο Θωμάς της ταινίας; Το ότι επί της ουσίας δεν υπήρχε σενάριο, αλλά διάλογοι μεταξύ Κούνδουρου και Καμπανέλλη; Και πολλά άλλα, που δε χρειάζεται να τα αναφέρω (αξίζει, άλλωστε, να δει κάποιος το βίντεο για να καταλάβει καλύτερα). Και πάλι σε ευχαριστώ θερμά Ανδρόνικε που μου το υπέδειξες.
Αγαπητέ, καταπληκτική σου συμπύκνωση λόγου !...σε 20 λέπτα τα είπες όλα!
(Κάποια στγμή μιά αναλυσή σου για την ''ιδιαίτερη'' Παντομίμα)
Η παντομίμα έχει κι αυτή βαθιές ρίζες (κομέντια ντελ άρτε) - η οποία αν και είναι δημοφιλής ακόμη και σήμερα στην Ευρώπη (κυρίως Αγγλία), στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλα επιτεύγματα. Αν το ψάξω βαθύτερα βέβαια, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ανακαλύψω από πίσω τους αρχαίους μίμους (όπως αυτοί κατέληξαν στα Βυζαντινά χρόνια).
Ά ρ ι σ τ ο ς λόγος ! Σπάνια περίπτωση στο ζοφερό ( και …αμόρφωτο ) σήμερα.
Μπράβο σου ανδρονικε φίλε μου σέ ευχαριστούμε θερμά
Ακόμα φίλε Ανδρομικε και αν κάποιος δεν συμφωνεί με όλα αυτά που λες όμως ακόμα και οι ασυμφωνίες βγάζουν πολλές φορές πολύ όμορφες συζητήσεις
Όντως μας έλειψες! Σε ευχαριστούμε για άλλη μια φορά!! 🤗
Πάρα πολλά συγχαρητήρια για το καταπληκτικό αυτό βίντεο και για το κανάλι σας γενικότερα! Εξαιρετική δουλειά!
Υπεροχη Αναρτηση και αλλο ενα Υπεροχο μαθημα για το τι ειναι φαρσα και απο που ξεκινησε απο το μεσαιωνα και το σατηρικο δραμα Πως ξεκινησε το θεατρο στην αρχαιοτητα απο τον Θεσπη και το θεατρο . Μαθαμε ποιοι αναβαθμησαν το περιφρονεμενο θεατρικο ειδος και την χρυση αναλογια ,Μαθαμε για τον κινηματογραφο και πως ειναι το παιχνιδη της φαρσας .Μαθαμε για την οπερα πως χτιστηκε .Τελικα ολα ξεκινησαν απο την Αρχαια Ελλαδα και καταληξαμε στην φτηνη πλακα
Καλημέρα σας! Ανακάλυψα πρόσφατα το κανάλι σας και ομολογώ το θεωρώ από τα πιο αξιόλογα. Θα ήθελα τη γνώμη σας για τις ελληνικές σειρές της περιόδου '90-'95 και ιδιαίτερα για τις αγαπημένες μου: Απαράδεκτοι, Τρεις χάριτες, Μεν και δεν και Της Ελλάδος τα παιδιά. Ελπίζω να αποτελέσουν έμπνευση για κάποιο μελλοντικό σας βίντεο. Σας ευχαριστώ πολύ, Ν.
...πριν προλάβει να σε (μάλλον) δυσαρεστήσει ο Ανδρόνικος, να σε προετοιμάσω για το ότι (απ' όσο έχω καταλάβει) δεν τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τις τηλεοπτικές παραγωγές ("σειρές" εν προκειμένω) - και μάλλον όχι άδικα, γιατί από τη φύση τους είναι "τα χαμπουργκεράδικα" της υποκριτικής και των περί αυτής σχετικών (σενάριο, σκηνοθεσία κτλ). Κάποιες βέβαια έχουν την "χάρη της διαφοράς", προσομοιάζοντας...."ταβέρνες" (και όπως και να το κάνεις ΥΠΑΡΧΕΙ διαφορά "ποιότητας" μεταξύ ταχυφαγείου και ταβέρνας), αλλά και πάλι μιλάμε κατά βάση για....μάσα (με αυτήν μάλιστα να παίρνει...πολλές ερμηνείες...). Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για "ιδιαίτερα ανώδυνες" δημιουργίες όπως οι 4 που ανέφερες : φαρσοκωμωδιακές καταστάσεις κατά βάση, ακόμη κι αν κάποιες κάααπως διαφοροποιούνται ενίοτε, πχ με μια (μικρή) ιδέα από ηθογραφικές αναφορές (3 Χάριτες), ή καρτουνίστικη/σλάπστικ προσέγγιση (Μεν Και Δεν / Της Ελλάδος Τα Παιδιά).
(...μην με παρεξηγήσεις, οι 3 τελευταίες ήταν κι εμένα ανέκαθεν από τις αγαπημένες μου, και ειδικά οι 2 τελευταίες, αλλά επειδή μιλάμε για καταστάσεις που τις αγαπήσαμε απλά λόγω "έξυπνης ατάκας", λόγω "τάιμινγκ", λόγω "ταιριαστών ερμηνειών" κλπκλπ - γενικά λόγω "πλάκας" και επειδή "μας κράταγαν καλή παρέα", όπως μάλλον θα σου πει κι ο Ανδρόνικος, και γι' αυτό δεν το βλέπω να θέλει να αφιερώσει χρόνο ώστε να κάνει επί μέρους ανάλυση σε αυτές τις 4. Ακόμη κι αν τυχόν τις έβλεπε και αυτός...Το πολύ να κάνει, υποθέτω, ένα βίντεο που να μιλάει ΓΕΝΙΚΑ για τις κωμικές σειρές, με ελάχιστη αναφορά σε κάποιες από αυτές...)
Αρκετές από αυτές τις έχω παρακολουθήσει κυρίως σε κάποιες επαναλήψεις και ομολογώ πως τις βρήκα χαριτωμένες - κυρίως τις πρώτες σειρές των ρήγα-αποστόλου και του θοδωρή πετρόπουλου (είσαι το ταίρι μου, εγκλήματα). Και το παρα πέντε - μια χαρά ήταν. Και πολλά δραματικά επίσης, πολύ καλά. Δεν έβλεπα όμως ανελλιπώς ποτέ σήριαλ (ακόμα κι όταν έβλεπα τηλεόραση). Και το λέει ένα άνθρωπος που έχει συν-υπογράψει το σενάριο ενός σήριαλ (Τρεις χήρες - σκην.Κ.Κουτσομύτη). Επειδή λοιπόν γνωρίζω πώς σκέφτεται ένας σεναριογράφος της τβ, γι'αυτό δεν θα ασχοληθώ. Δεν υποτιμώ την τηλεόραση στα καλά της. Ομως, τέχνη δεν είναι. Από τη φύση της υπάρχει για να περνά την ώρα του ευχάριστα ο τηλεθεατής - και γι'αυτό δε με αφορά και δε με θέλγει ώστε να ερευνήσω ή να αναλύσω τα πως και τα γιατί. Εξάλλου όπως προανέφερα, έχω δει τη λιγότερη τηλεόραση από όλους. Πώς θα της κάνω ανάλυση και κριτική;
@@kastalia8812 Σας ευχαριστω πολύ για την απάντηση σας.
Καλησπέρα Ανδρόνικε, χάρηκα που σε είδα μετά από καιρό και βλέπω ότι είσαι μιά χαρά μπράβο σου να είσαι πάντα καλά.
Στην σημερινή σου πανεπιστημιακού τύπου ανάλυση για την φάρσα και την κωμωδία έγραψες στο πανί, στο γυαλί, και στον
υπολογιστή δεν ακούς τέτοιες αναλύσεις τα τελευταία πολλά χρόνια. Τώρα για τις κωμωδίες η φάρσες εμένα μ' αρέσουν
αρκετές η και πολλές από τον παλαιό κινηματογράφο αλλά εμείς μεγαλώσαμε με Νόρμαν Γουίστον τον Άγγλο κωμικό με
τους Μόντυ Πάιθονς, και τον Γούντυ Άλεν, Τζάκ Λέμον, Γουώλτερ Ματάου, Τζέρι Λούης, και πολλούς άλλους Ιταλούς κωμικούς, όσο για τις
βιντεοταινίες του 80 δεν έχω δεί ποτέ καμία μα ποτέ και εάν παίζει καμιά φορά στην τηλεόραση αμέσως το αλλάζω δεν
βλέπονται με τίποτα, και όμως σε πολλούς αρέσουν τι να πώ. Αυτά αγαπητέ Ανδρόνικε τα λέμε πάλι.
πριν την κλεισω οταν εμφανιστει βιντεοκ. του 80 λεω ΗΜΑΡΤΟΝ και φευγω. Ετσι εξ αιτιας τους εμφανιστηκε στις μερες μας ο χαβαλες γυμνασιακου τυπου. ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ
@@riemann9326 Έτσι ακριβώς! Ελεεινή κατάντια εκείνη η προχειρότητα.
κινηματογραφικες ηταν αυτες οι ταινιες,δεν ηταν βιντεοταινιες
Μπράβο σου!
Ανδρόνικε καλησπέρα κι από μένα! Το βίντεο αυτό πραγματικά το απόλαυσα!! Μπράβο!! Παρουσίασες πολύ περιεκτικά σε λίγα λεπτά και την πορεία του Αρχαίου Θεάτρου προς τα σύγχρονα είδη θεάτρου αλλά και πολύ έγκυρα τη γέννηση της όπερας! (Τυγχάνει να είμαι καθηγητής Μουσικής και το λέω μετά λόγου γνώσεως). Επίσης συγχαρητήρια που είσαι από τους λίγους στο youtube που όχι μόνο πάντα έχει κάποιος να μάθει απ'αυτόν πάντα ενδιαφέροντα πράγματα αλλά και που μιλάς πολύ σωστά και με δομημένο λόγο την Ελληνική γλώσσα!!
Α, σας ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που είστε στην παρέα μας. Προσπαθώ πάντα για το καλύτερο σε πείσμα των καιρών!
Απλά φανταστικος.
😮🎉🎉🎉🎉
Σε παρακολουθώ και είμαι fan σου. Τη μουσική επένδυση γιατί την άλλαξες; Με το προηγούμενο μουσικό κομμάτι ήσουν καλύτερο σετάκι. Σε ευχαριστώ γι΄αυτά που μας δίνεις.
Γιατί σηκώθηκα απ' το γραφείο. Ορθιος, όλα έγιναν πιο μπιτάτα.
Άμεση απάντηση, ευχαριστώ πολύ Ανδρόνικε.
πολύ ωραίο βίντεο Ανδρόνικε !
Συγκροτημένη ανάλυση παρουσίαση. Πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία και χρήσιμα. Ναι να τα συνεχίσεις αγαπητέ φίλε.
Ανδρονικε για άλλη μια φορα συγχαρητήρια.
Ένα τεράστιο κεφάλαιο αυτού που λένε ελληνικός κινηματογράφος, είναι οι ταινίες του λεγόμενου "νέου ελληνικού κινηματογραφου" των δεκαετιών 70 και 80.
Αναφέρομαι σε αυτές τις κουλτουριαρικες που δεν τις έβλεπε κάνεις, δεν τις καταλάβαινε κάνεις, και χρηματοδοτούσε το ΕΚΚ.
Θα ήταν ενδιαφέρον ένα αφιέρωμα σε αυτές τις ταινίες.
Κάποιες από αυτές ήταν τόσο "περιεργες" που πλέον θεωρούνται cult.
Καλησπέρα και από εμένα. Φίλος. Ενδιαφέρον θέμα. Ωραίο βίντεο. Εύγε και πάλι. Αλλά άργησες λίγο....ρίχνω ιδέα.!!! Στο άλλο βίντεο σου. Να πούμε για τους 10 καλύτερους ηθοποιούς. Στο ελληνικό συνεμα. 1950-1970. Σας ευχαριστώ. Και περιμένω φίλε.
Πολλά μπράβο σου και πάλι Ανδρόνικε! Εξαιρετική παρουσίαση, σωστή χρήση λεξιλογίου! Δεν έχω να πω πολλά. Σε τρία σημεία θα σταθώ μόνο. Πρώτον, περίμενα μεγαλύτερη παρουσίαση ως προς την όπερα και αναφορές στις ελληνικές οπερέτες του 19ου αιώνα και αρχών 20ου αιώνα. Δεύτερον, πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά με τα σκετς που ανέφερες ότι λάμβαναν χώρα μετά το τέλος μεγάλων παραστάσεων. Μπορείς να εμβαθύνεις περισσότερο? Μέχρι πότε παράδειγμα γινόταν αυτό στην Ελλάδα? Τρίτον, το stand up μετράει κάποιες δεκαετίες σαν είδος, αλλά ναι θα συμφωνήσω μαζί σου ότι συγκριτικά είναι βρέφος και έχει μέλλον ακόμα. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι stand up comedians στα εγχώρια και (προσωπικά με όσους έχω μιλήσει) δεν προσπαθούν να πείσουν πως είναι ηθοποιοί. Το αντίθετο θα έλεγα, οι περισσότεροι ξεχωρίζουν τη θέση τους. Εκτός αυτών που όντως είναι απόφοιτοι δραματικών σχολών.
Για την όπερα δεν ήθελα να επεκταθώ σ΄αυτό το βίντεο που το θέμα του ήταν η φάρσα. Οσον αφορά στη νούτικη κωμωδία δεν γνωρίζω κι εγώ πολλά περισσότερα. Εκλεψα το θέμα από την κινούμενη βάση θεατρικών δεδομένων που λέγεται Κώστας Γεωργουσόπουλος. Για το stand up δέχομαι ότι ΕΙΝΑΙ ηθοποιοί οι στανταπάδες. Λειτουργούν με τους ίδιους κώδικες οπότε το δέχομαι μια χαρά. Με αυστηρά θεατρικά όρια, το είδος δε δέχομαι για θέατρο. Στις χαλαρές εποχές που ζούμε όμως, ότι λαμβάνει χώρα σε σκηνή εκλαμβάνεται ως θέατρο - με την ευρύτερη έννοια. Εγώ πάλι, οφείλω να είμαι αυστηρός και να κρατώ τον πήχη - πόσο μάλλον τώρα που ο λόγος μου είναι δημόσιος.
Καλή ανάλυση κ.ανδονικε έτσι είναι ,όσο για τα 80ς τα αγαπάμε ήταν τα χρόνια μας αλλά η κατάπτωση ήταν παντού στη ελληνική μουσική στα σκυλαδικα,στους ηθοποιούς που για να είναι αρεστοί βωμολοχουσαν, στους συγγραφείς που δεν υπήρχαν ,στην πολιτική που μας έμαθε άρπαξε να ζήσεις,στον φανατισμό της νεολαίας στα αθλητικά, στην εργασία που έπρεπε να είσαι του κόμματος,κα
Η χειρότερη δεκαετία του αιώνα, από όλες τις απόψεις. Είμαστε δυστυχείς όσοι ανδρωθήκαμε σ' αυτήν.
Πολύ ωραίο!
Ένα βίντεο αφιέρωμα στον Χάρη Κλιν...που ήταν ο πρώτος...Σταν-up...στην Ελλάδα...
Εξαιρετικό. Απορία: Την δεκαετία του 80 μιας και δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση υπήρξε ενας καταιγισμος ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, που σου έδινε την εντύπωση οτι προσπάθησαν να κανουν μια νεα αρχή του Ελληνικού κινημ/φου.Σε κάποιες αρκετές απο αυτές τις ταινιες ενεπλάκησαν κορυφαία σκηνοθετικά και σεναριακα ονόματα που στο παρελθόν μας έδωσαν εξαιρετικές ταινίες, γιατί όμως το αποτέλεσμα αυτων των ταινιών,αφου μπορουσαν φαντάζομαι, να θυμόμαστε πχ. -Κουλα πολυ κολοπαιδο ο Κυριάκος- και τίποτε άλλο;
Σ΄άυτές αναφέρομαι. Δεν κατάφεραν να προσφέρουν τίποτα (Δαλιανίδης, Φώσκολος κ.λπ) πρώτος διότι ξεζουμίστηκαν στην πληθώρα των ταινιών το 60 - και δεύτερον όταν ο Δαλιανίδης έκανε τον Κατήφορο - ήταν 35. Συνομήλικος δηλαδή των ρόλων της ταινίας. Στα τσακάλια ήταν 55. Δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με τις νέες γενιές. Τα ίδια και ο Φώσκολος.
@@kastalia8812 Ευχαριστώ Ανδρονικε, αλλα κι ο Σακελαριος την δεκαετία του 60 πενηνταφευγα ήταν.Απλα πιστευω οτι αν υπήρχε ας πουμε ενας Φινος την δεκαετία του 80 ενδεχόμενος οι ιδεες τους να είχαν φάει πόρτα, οπως και και επι εποχής του φαντάζομαι θα εχουν φαει κι άλλοι πόρτα , απλα δεν το ξέρουμε. Περιμενω συντομα το επόμενο video σου. Απο θέματα και πασες που βλεπω απο τα σχόλια για καμιά 30αρια χρόνια έχεις να μας λες! Ελπίζω μην στερέψεις σαν τον Δαλ.....δη
@@ΘανασηςΒαγενας Κι εγώ ελπίζω ΄πως δε θα στερέψω. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μιλάμε αιωνίως για τον ελληνικό κινηματογράφο. Πρέπει να το πάμε και λίγο πιο πέρα το ζήτημα.
@@kastalia8812 Κατα αρχήν συγχαρητήρια κι ευχαριστούμε για την άπλετη γνώση που μας προσφέρεις!! Λιγο διαφωνώ εδώ ως προς τον Δαλιανίδη..νομίζω επικοινωνεί με τις νέες γενιές, μεταφέροντας στο γυαλί τον τρόπο σκέψης τους και επηρεάζοντας τις γενιές του 80. Νιώθω ότι '80 κι '90 ήταν υποκουλτουριάρικα γενικώς. Ίσως γιατί η Ελλάδα διένυε εποχές νεοπλουτισμού, λαϊκισμού, με κατάλοιπα χούντας. Ο Δαλιανίδης ως επαγγελματίας, συμβιβάστηκε με τις εποχές. Διατηρεί πάντως το ήθος του 60 νομίζω σε όλα του τα έργα (πχ πολλά απ τα έργα/σειρές του, στην έκβαση υποστηρίζουν την ενότητα της οικογένειας).
@@aggk.3151 Δε νομίζω πως διατηρεί κανένα ήθος. Οι χρήσεις ναρκωτικών, οι βιασμοί, οι παραβατικές συμπεριφορές κ.λπ. παρελαύνουν από αυτές τις ταινίες ως χοντροκοπιές, χωρίς να μπαίνει στην ουσία κανενός προβλήματος και δίχως ίχνος καλαισθησίας. Οχι ότι ο Κατήφορος ήταν τίποτα το τρομερό από αυτή την άποψη, αλλά τουλάχιστον είχε μια αθωότητα. Τον κατήφορο μπορώ να τον δείξω στα παιδιά μου, τα τσακάλια (που είναι και 20 χρόνια νεώτερα) ΠΟΤΕ.
Πολύ καλή δουλειά.
Εύγε!
Καλησπέρα φίλε μου Ανδρόνικε. Πολύ ενδιαφέρον βίντεο για το είδος που έχει νομίζω τους πιο φανατικούς θαυμαστές όπως εμένα.
Καταπληκτική αφήγηση, μα προπαντώς τροφή για σκέψη. Προσωπικά πάντα είχα την ίδια απορία: Αυτοί οι ογκόλιθοι της κωμωδίας, του παλιού κινηματογράφου, πως να αισθάνονταν όταν έπαιρναν μέρος στις ταινίες των 80ς ?? Να είσαι πάντα καλά....
Βιοποριστικοι λογοι καθαρα! Αν και ο Νίκος Ριζος σε μια του συνέντευξη το υπερασπιστηκε λυσσαλέα!
Κάτι είχα ξεκινήσει να γράφω μα, ξαφνικά, χάθηκε.Επαναλαμβάνω,λοιπόν. Εξαιρετική ανάλυση, όσο και διαφωτιστική.Μία μικρή διαφωνία, ωστόσο, σε ότι αφορά το stand up. Δεν είναι και τόσο νέο είδος. Τέλη του 40 αρχές του 50 σταντ απ κάνουν οι Τζέρυ Λιούϊς, Σάμμυ Ντέϊβιντ, Τζων Μπίσοπ κ. α. Νεώτεροι οι Λέννι Μπρους, Έντι Μερφυ κ. α.
Οχι, δεν είναι σταντ απ αυτό. Τότε να βάλουμε και τον δικό μας τον Γιώργο Οικονομίδη που είναι παλιότερος από αυτούς. Οποιος είναι μόνος του πάνω στη σκηνή και λέει αστειάκια δε σημαίνει πως κάνει σταντ απ. Εχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά το είδος και αφετηρίες.
Ωραιο
Πολύ μικρό το κανάλι και το κοινό σου στο Γιουτιουμπι σε αδικεί βάναυσα..
Τον λόγο και τις γνώσεις σου πρέπει να τις δει και να τις ακούσει περισσότερος κόσμος..
Πάντως σε ευχαριστώ ολόψυχα που μας μαθαίνεις τόσα πολλά και πάνω από όλα την σωστή χρήση της γλώσσας μας.!!
Όπως λένε και αλοι φίλοι, μας ελειψες Ανδρονικε.!
Την εβδομάδα μια φορά για να παίρνουμε την "δόση" μας..
Την καλησπέρα μου. Θα το προσπαθήσω.
Το stand up είναι θέατρο, γιατί έχει και αυτοσχεδιασμό αλλά έχει κείμενο. Sorry.
Κι ότι έχει κείμενο είναι θέατρο;
@@kastalia8812 , "ότι" - όχι. Το stand up (comedy), ναι. Δεν έχεις δει "παραδοσιακό" θέατρο με Μ-Ο-Ν-Ο έναν ηθοποιό; Μονόπρακτο........ Ε, σπονδυλωτό one man θεατρικό. ;)
Ανδρονικε είσαι υπεροχος
Βλέποντας αρκετά από τα βίντεό σας, και παντελώς άσχετη με τη θεατρική και την 7η τέχνη (και όλες τις τέχνες, για την ακρίβεια), τολμώ να πω ότι από σήμερα αντιλαμβάνομαι γιατί υπάρχουν οι περιγραφές "κωμωδία χαρακτήρων" ή "κωμωδία παρεξηγήσεων" στις μπροσούρες των καλοκαιρινών πολιτιστικών εκδηλώσεων του δήμου. Επίσης, μου λύνεται και η απορία ετών, το γιατί στους τίτλους του ρετιρέ , το μέγκα παρουσιάζει την "εύθυμη τηλεοπτική σειρά του Γ.Δαλιανίδη". Ενδεχομένως από επίγνωση ότι δεν πρόκειται για "κωμωδία" με την πλήρη έννοια του όρου, και ας πρόκειται για σειρά.
Εχω μεσανυχτα απο θεατρο.Βοηθουν πολυ τα βιντεο σου .Μη ξεχνας να προσπαθεις να εξηγεις για εμας που δεν εχουμε επαφη με το χωρο.
Εντάξει ανέβηκες πολλά επίπεδα σε αυτό το επεισόδιο. Πλέον διδάσκεις. Πια μου φαίνονται μικρά τα βίντεο αλλά αντιλαμβάνομαι τι δουλειά χρειάζεται οπότε τα παρακολουθώ γύρω στις 5 με 6 φορές τα τελευταία.
Για το σταντ απ ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να έχεις έναν διαολογο με κάποιο αντιπροσωπευτικό άτομο αυτής της σκηνής. Ο Μπιμπίλας πάντως είχε αναφέρει ότι στην Γερμανία τους εντάσσουν στο σωματείο των ηθοποιών. Αλλά καταλαβαίνω την ένσταση σου.
Αυτό μπορεί να γίνεται για πρακτικούς λόγους. Η ένστασή μου στην ένσταση (ή μάλλον, στη έκφραση αυτής), είναι ότι το stand up έχει κείμενο, που το έχει γράψει ο κωμικός από πριν. Βέβαια δεν έχει πλοκή, ηθοποιούς να ενσαρκώνουν χαρακτήρες (ή ηθοποιούς γενικά), και ναι, δε νομίζω ότι και οι ίδιοι που κάνουν stand up θα το πουν 'θεατρικό έργο'.
Γειά σου Ανδρόνικε, παρακολουθώ τα βιντεάκια σου και συνήθως συμφωνώ με την πλειοψηφία των λεγομένων σου. Σήμερα θα διαφωνήσω κάθετα με την αναφορά σου στο έργο ''Ένας ιππότης για τη Βασούλα'' ως προς το ότι δεν μπορούσαν να αναπτύξουν άλλο την ιστορία και έφεραν τη μάνα από το χωριό και επανέλαβαν το πρώτο κομμάτι της φάρσας με άλλα λόγια. Η μάνα από το χωριό λειτουργεί έτσι ώστε ο εικονικός γαμπρός να μείνει στο σπίτι και να έρθουν κοντά με τη Βασούλα και να καταλήξουν κάποια στιγμή μαζί. Αν δεν είχε έρθει η μάνα θα είχε φύγει μαζί με τη πρώην γυναίκα του και η ιστορία θα τελείωνε εκεί. Άρα ποιος ιππότης για τη Βασούλα? Δε θα υπήρχε έργο. Άρα η μάνα παίζει καταλυτικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας και δεν είναι απλά συμπλήρωμα για να ''μεγαλώσει'' η διάρκεια του έργου ελλείψει άλλης ουσίας.
Υ.Γ. Μιας και σήμερα έχω διάθεση, σου γράφω ότι διαφωνούσα και με ένα παλαιότερο βίντεο εκεί που μιλούσες για τις υποθέσεις των έργων και κατά πόσο άπτονταν κοινωνικών προβληματισμών ή όχι και διαχώριζες πχ έργα του Τσιφόρου ότι απλώς ήταν κάποια κωμικά γεγονότα ουσιαστικά χωρίς κάτι παραπάνω σε αντιδιαστολή με έργα πχ των Σακελλάριου ή Τζαβέλλα. Συμφωνώ με την ουσία που έλεγες αλλά διαφωνώ με την απλοποίηση των έργων του Τσιφόρου, (μια κληρονομιά και μια κληρονομιά...) ή του Γιαλαμά, Πρετεντέρη κλπ κλπ. Είναι μεγάλη κουβέντα όμως και δεν εξαντλείται σε ένα σχόλιο στο youtoube. Παρεμπιπτόντως κια εγώ θεωρώ τον Σακελλάριο ως τον κορυφαίο και πιο ουσιαστικό και διεισδυτικό κωμωδιογράφο μας.
Συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνεις, περιμένω τα επόμενα βιντεάκια σου!
Συμφωνώ ως προς το ζητούμενο (το ειδύλλιο). Ωστόσο, ας έβρισκαν έναν άλλον τρόπο - από το να καταφύγουν σε μια επανάληψη. Είναι το εύκολο. Κι όσο εμείς (οι θεατές) δε γίναμε ποτέ πιο απαιτητικοί, τόσο οι ευκολίες κυριαρχούσαν μέχρι που κατάπιαν όλες τις ποιότητες - στο πέρασμα των χρόνων.
Συμφωνώ πως η μάνα παίζει καταλυτικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας ή του έργου. Τολμώ να πω πως για μένα αποτελεί τον Από μηχανής θεό της κωμωδίας - φάρσας, που βοηθά στην ολοκλήρωση αλλά και στο αίσιο τέλος του έργου.
@@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ Στις κωμωδίες δεν είχαμε απο μηχανής Θεούς. Απεναντίας ο Αριστοφάνης χλεύασε το θεσμό σε αρκετές κωμωδίες του. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι το ζήτημα τόσο σημαντικό για να επιμείνουμε. Αν σας καλύπτει δε θα διαφωνήσω. Εμένα μου φάνηκε λίγο "κουλό".
@@kastalia8812 Συμφωνώ για τις ευκολίες που λες, Ανδρόνικε, και πολλές φορές έχουν καταφύγει σε αυτές οι συγγραφείς μας, ακόμα και οι σημαντικότεροι και το κοινό θα πρέπει να ''απαιτεί'' το καλύτερο, απλά πιστεύω ότι εδώ δεν υπάρχει ευκολία αλλά συνειδητή επιλογή γιατί η μάνα δεν ''εμποδίζει'' απλώς να φύγει ο γαμπρός αλλά τον περιποιείται όταν χτυπάει το πόδι και βοηθάει καταλυτικά στην αλλαγή συναισθημάτων που καταλήγει σε αυτό που θέλουν από την αρχή οι συγγραφείς, να γίνει ο ιππότης της.
@@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗΣ Δε λειτουργεί η μάνα ως από μηχανής Θεός γιατί αφενός όπως λέει και ο Ανδρόνικος αυτό ήταν τρικ της τραγωδίας και μάλιστα του Ευριπίδη, όχι γενικώς της τραγωδίας και αφ' ετέρου ο από μηχανής λειτουργούσε για να επαναφέρει το τέλος του έργου όπως ήταν ο μύθος που διαπραγματευόταν γιατί του Ευριπίδη του άρεσε να τους πειράζει αλλά στο τέλος έπρεπε να είναι συνεπής γιατί οι μύθοι ήταν γνωστοί και συγκεκριμένοι. Εδώ η μάνα αλλάζει τη ροή της ιστορίας, κάνει το ακριβώς αντίθετο δηλαδή.
Υπάρχει ένα πολύ νεότερο είδος θεάτρου το οποίο λέγεται αυτοσχεδιαστική κωμωδία. Εντελώς διαφορετικός κόσμοςκόσμος
Αυτό είναι η "νούτικη" κωμωδία, από παλιά. Είδη υπάρχουν πολλά.
Τα ιστορικά στοιχεία αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της παρουσίασης. Γνώμη μου είναι πως τα ιστορικά και κοινωνικά στοιχεία είναι απαραίτητα για να δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα των συνθηκών κάτω από τις οποίες προκύπτουν τα κάθε είδους αποτελέσματα-εν προκειμένω οι Ελληνικές ταινίες.
Θα ήθελα να ρωτήσω, η > θεωρείτε φαρσοκωμωδία ή με στοιχεία φάρσας?
Ε, φάρσα είναι. Στηρίζεται καθαρά στο στοιχείο της παρεξήγησης. Ωστόσο είναι πολύ χαλαρό στην πλοκή του και εντελώς άρρυθμο.
@@kastalia8812 αγαπητε δεν βλεπεται
χαιρετώ!
έχει ενδιαφέρον το ότι, ταυτόχρονα με τις αναλύσεις περί κωμωδίας του κυρίου Τζιβλέρη, οι οποίες αφορούν το θετρολογικό μέρος, έχω την ευκαίρια να παρακολουθώ τις αναλύσεις της διδάκτορος Φιλοσοφικής κυρίας Αλεξοπούλου που αφορούν στο φιλολογικό και ιστορικό πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας και το θεωρώ, αν και μη έχων σχέση μετά του θεάτρου, μια εξαιρετική και ευτυχή συγκυρία.
συζητώντας με έναν φίλο εικαστικό, του έθεσα το θέμα των κανόνων στην Τέχνη, προς απογοήτευσή μου η άποψή του ήταν διαφερετική από την μη-ειδικού δική μου.
κατ'αυτόν, ο οποίος έχει σπουδάσει το αντικείμενο, άρα και σέβομαι, η Τέχνη δεν υπόκειται σε κανόνες.
η άποψη βέβαια η δική μου δεν παρέκκλινε.
Θεωρώ ότι η Τέχνη είναι αποκύημα της ανθρώπινης Κοινωνίας και, όπως η Κοινωνία για να ευδοκιμήσει διέπεται από κανόνες, έτσι πρέπει να διέπονται και παραγόμενα εξ αυτής.
μακρυλόγησα για να καταλήξω στο ότι, όσο κι εάν κάποιοι εξ ημών ξενίζονται στις νόρμες και στους κανόνες (ίσως και πέραν της Τέχνης), για εμένα οι διαβάθμιση της κωμωδίας, που κάνει τον κόπο να μας παρουσιάσει ο Ανδρόνικος , δεν θεωρώ ότι περιορίζει τη θεατρική Τέχνη, αλλά αντιθέτως την εμπλουτίζει.
Υ.γ. οι Γάλλοι δανείστηκαν από την μαγειρική την «φάρσα» (γέμιση) για να χαρακτηρίσουν θεατρικό είδος
κι εμείς από την ραπτική την «τσόντα» (προσθήκη) για να χαρακτηρίσουμε κινηματογραφικό είδος.
Η τέχνη έχει κανόνες απαράβατους. Στηρίζεται στο μέτρο, την αναλογία, τους ρυθμούς. Τα υψηλά έργα τέχνης είναι αρχιτεκτονήματα. Η διαφορά είναι ότι τους κανόνες τους θέτει ο εμπνευσμένος καλλιτέχνης με τα μεγάλα και τα σπουδαία του και όχι ο θεωρητικός. Ο θεωρητικός έρχεται δεύτερος για να ερμηνεύσει τι έκανε ο καλλιτέχνης και τι καινούργιο έθεσε στο στίβο της τέχνης.
Μας άρεσε το μπόλιασμα. Ειδικά το συμπλεγμα μαθηματικων-μουσικης, που γνώριζα ότι υπήρχε αλλά δεν ήξερα κατά ποια έννοια
Και τα ελληνικά σου καταπληκτικά. Απόλαυση στα αυτιά μας
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 80 Κ 90 ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΛΑ ΑΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ Κ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟΤΕ...ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΤΟΝΗ ΑΓΕΝΕΙΑ ΠΟΝΗΡΙΑ Κ ΩΧ ΑΔΕΡΦΙΣΜΟΣ...ΕΤΣΙ Η ΤΕΧΝΗ "ΚΥΛΗΣΕ" ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ...ΣΥΝ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ...ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ!
Το ζητούμενο δεν είναι αν μας άρεσαν ή όχι ως θεατές ή κοινό τα ιστορικά στοιχεία άλλα το γεγονός ότι είναι απαραίτητα για να κατανοήσουμε την ανάγκη που γέννησε το θέατρο και τα είδη του θεάτρου. Συνεπώς τοποθετώντας μέσα στα ιστορικά στοιχεία το κάθε θεατρικό και κινηματογραφικό έργο και με καθαρή άποψη του ερευνητή δεν μπορούμε να καταδικάζουμε αβίαστα κινηματογραφικά έργα όπως το ρόδα τσάντα και κοπάνα. Επειδή μπορεί να θέλουμε να ξορκίσουμε την δεκαετία 80ς.
@UC2oyweCFfvyP66hmsaU1aUA Ίδια άποψη υπήρχε και για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο τον οποίο σήμερα εκθειάσουν όλοι. Επειδή και εγώ το έζησα και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Προτείνω να γίνει ένα αφιέρωμα στις κινηματογραφικές ταινίες ανά δεκαετίες τοποθετημένες μέσα στα ιστορικά γεγονότα και το ευρύτερο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο που δημιουργήθηκαν.
Ιστορικά στοιχεία, εκτενής (όσο επιτρέπει ο χρόνος) σχολιασμός και εύστοχη κριτική εκεί που πρέπει.
Ακόμα ένα πολύ ενδιαφέρον video!
Ωραία παρουσίαση. Πολύ διαφωτιστικά. Δεν θα διαφωνήσει πιστεύω κανείς με την άποψη σου για τις βιντεοταινίες (πλάκας) του 80’. Θα ήθελα όμως να τονίσω ότι αν τις συγκρίνεις με κάτι κωμωδίες του παλιού κινηματογράφου του 50 με Κουλη Στολιγκα, Φραγκίσκο Μανελη, κοκοβιο κτλ η κάποιες άλλες αργότερα αρχές του 70’ με Γιαννοπουλο, (ο καμαριερης της μπουζουξους- μπλιαχ)!πιστεύω ότι δεν έχουν καμία διαφορά. Σίγουρα το κείμενο ξεχωρίζει την πλάκα από το κανονικό έργο αλλά και οι ηθοποιοί παίζουν ρόλο.
Πράγματι δεν εχουν διαφορά, συμφωνώ. Εγω θα βάλω στις σαχλαμαρίτσες και πολλές ταινίες μετά το 70 από αυτές που θεωρούμε σοβαρές - όπως ο Μάγκας με το τρίκυκλο. Οι σκηνές που προσπαθούν να τρελάνουν τον Κ.Ρηγόπουλο, μοιάζουν σαν προπομπός της βιντεοκασέτας.
φερνεις λιγο σε Μπονατσο η ετσι μου φαινεται
πιο πολύ σε Γιώργο Χωραφά
Έκτος από συγχαρητήρια για τα υπέροχα video θα ήθελα να προσθέσω ένα μικρο σχόλιο. Όπως και άλλοι σημείωσαν ένα από τα έργα που περίτεχνα χρησιμοποιεί όλα τα στοιχειά της φάρσας και μάλιστα διπλά και τρίδιπλα είναι "Ο φίλος μου ο Λευτεράκης". Όπου φάρσα στήνετε και στο πρωταγωνιστή και στο φίλο του (Κωσταντίνου) άλλα και άθελα τους στο γιατρό (Τσαγανέα) σαν ανυποψίαστα θύματα. Και φτάνει στο σημείο να μην αποκαλύπτεται μέχρι την τελευταία στιγμή στο στον Κωνσταντίνου. Οι ρόλοι του φαρσέρ του ανυποψίαστου θύματος και των ηρώων που στήνουν καταστάσεις που είναι ή καταλήγουν σε φάρσες πιστεύω ότι δεν εμφανίζεται σε κανένα άλλο έργο του ελληνικού κινηματογράφου. Το σχόλιο αυτό δεν έχει τον σκοπό υπόδειξης, άλλα επισήμανσης όλων των στοιχείων που ανέφερες στο video σου. Όσο για τα ιστορικά στοιχεία είναι ενδιαφέροντα και θαυμάσια τοποθετημένα μέσα στην ροή, σε καμία περίπτωση δεν είναι ούτε πολλά ούτε βαρετά.
κωμωδια θα μπορουσε να χαρακτηριστει και οι ταινιες παρωδιας; η οι παρωδιες θεωρουνται διαφορετικες απο της κωμωδιες; θα ηθελα να δω ενα βιντεο σχετικα με της παρωδιες καθως η παρωδια απο οτι εχω δει οι περισσοτερες ταινιες που ειναι με αυτην την εννοια δεν ειναι πολυ πετυχημενες
Και οι παρωδίες είδη κωμωδίας είναι, αλλά δεν έχουμε δείγματα στην Ελλάδα. Ο Βέγγος, ίσως, με τον πράκτωρ 000... και ο Χάρρυ Κλυνν με το "Αλαλούμ"
To stand-up δεν είναι και τόσο νέο είδος - κλείνει πλέον πάνω από 60 χρόνια ζωής. Αν θα πρέπει να το απ-εντάξουμε από το θέατρο, θα πρέπει μαζί να απ-εντάξουμε και τους δραματικούς μονολόγους, που ουσιαστικά είναι η ίδια φόρμα, χωρίς το κωμικό στοιχείο (και την αλληλεπίδραση με το κοινό, που έχει το stand-up τα τελευταία χρόνια). Προφανώς, σαν κείμενο το stand-up είναι πιο κοντά στην επιθεώρηση (όσο αφορά το κομμάτι της πρόζας), παρά στον μονόλογο, ο οποίος είναι συνήθως μια ιστορία με αρχή-μέση-τέλος. Το stand-up είναι μια σειρά μικρών μονολόγων γύρω από ένα (συνήθως) σχετικά ευρύ θέμα, που δένουν μεταξύ τους. Τα κείμενα του Carlin μάλιστα, εμπεριέχουν και κοινωνική κριτική, που τα φέρνει πιο κοντα στο είδος της κωμωδίας.
Απάντησες ήδη μόνος σου. Διαδραστικότητα ως αναγκαίο στοιχείο και επικαιρότητα μεν, αλλά στη χαλαρή της αφήγηση. Διακωμώδηση επιφανειακά επικαιρικών στοιχείων και μάλιστα αποσπασματικά - από θέμα σε θέμα, χωρίς εσωτερική συνοχή έργου. Επίσης δεν υπάρχει μίμηση - ρόλος, χαρακτήρας. "Ρόλος" είναι ο ίδιος ο "ηθοποιός" δίχως προσωπείο μίμησης. Στην επιθεώρηση υπάρχει ο ρόλος. Αυτά από μόνα τους δε συνιστούν θέατρο - αλλά ένα νέο είδος θεάματος γενικότερα. Το θέατρο δεν είναι φόρμα (είναι και αυτό), κυρίως όμως είναι ουσία. Αν δούμε το stand up κάτω από αυτή τη σκοπιά, τότε το ακυρώνουμε πλήρως και είναι κρίμα. Το stand up έχει ουσία, άλλη από αυτή του κλασσικού θεατρικού έργου και παράστασης, αλλά έχει. Και ως τέτοια μπορούμε να την απολαύσουμε. Οσο για το πόσο νέο είδος είναι, η φάρσα είναι 400 ετών και τη θεωρούμε νέο είδος, πόσο μάλλον το stand up.
@@kastalia8812, όχι ακριβώς. Όπως υπάρχει καλό stand-up, υπάρχει και μέτριο-κακό stand-up. Στο καλό stand-up, όπως και σε αρκετούς μονολόγους, ο ηθοποιός δεν ταυτίζεται με το ρόλο. Μπορεί δηλαδή ο ήρωας να είναι ανώνυμος, αλλά δεν είναι ο ηθοποιός. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά νούμερα επιθεώρησης, όπου ο ρόλος είναι ανώνυμος και αναγνωρίζουμε μόνο κάποιες ιδιότητες που έχει (είναι π.χ. συνταξιούχος). Στα μέτρια stand-up - που είναι και η πλειοψηφία - ισχύουν όλα αυτά που είπες, κυρίως επειδή είναι παραστάσεις που στήνονται στο πόδι, με κείμενα ότι να 'ναι. Όμως, ένα καλό stand-up μπορεί να γεννήσει έναν χαρακτήρα - όπως π.χ. ο Χαράλαμπος Τραμπάκουλας - αλλά εκεί πρέπει ο ηθοποιός του stand-up να είναι συνεπής σε βάθος χρόνου, και αυτό θέλει χρόνια δουλειάς - δες για παράδειγμα τον χαρακτήρα του Τραμπάκουλα... ενώ είχε επιτυχία και ήταν αναγνωρίσιμος, ο δημιουργός του τον παράτησε κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '90. Για να πούμε και για τη διαδραστικότητα, αυτή χαρακτηρίζει τα μέτρια-κακά stand-up, που ουσιαστικά δεν έχουν κείμενα για να γεμίσουν μια παράσταση, και ροκανίζουν το χρόνο με σαχλαμάρες (αυτό που είπες, 'πλάκα'). Όπως έχεις πει κι εσύ, η βάση κάθε έργου είναι το κείμενο. Όταν ο ηθοποιός του stand-up δεν ξέρει να γράψει κείμενο, ή ακόμα χειρότερα, όταν αγοράζει ή αντιγράφει κείμενα άλλων, για να στήσει μια παράσταση, το αποτέλεσμα είναι αυτό που κάνουν οι περισσότεροι.
Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που λες, όμως, απομακρύνουν το θέαμα από αυτό που ονομάζεται stand up, όπως μας το πρωτοπαρουσίασαν οι Αμερικάνοι τη δεκαετία του 70 (Λένι ο βρομόστομος) και το πηγαίνουν πράγματι προς θεατρικό μονόλογο. Ο Τραμπάκουλας ήταν επιθεωρησιακός ρόλος, δεν ήταν stand-up (κάτι που ο Χ.Κλυνν γνώριζε καλύτερα από τον καθένα). Οπως και ο "μάγκας" του, ο γιάπις "με τις 47 ζάχαρες" κ.λπ. Οι δέκα -κατά χάρυ κλυνν - μήτσοι, πριν τους μήτσους του Λαζόπουλου. Ηταν επιθεώρηση. Ο Λένι έβγαινε ως Λένι και απευθυνόταν στον κόσμο, δεν υποδυόταν κανένα ρόλο. Αλλιώς, αν πρόκειται για γνωστά σκετσάκια επιθεωρησιακού χαρακτήρα ποιος ο λόγος να τα ορίσουμε ως νέο είδος και με ξέχωρο όνομα και μάλιστα stand-up comedy; Οντως υπάρχουν καλοί και μέτριοι στανταπάδες - αλλά οι καλοί είναι απολαυστικοί και λειτουργούν όπως είναι, με τα χαρακτηριστικά που είπα στο πιο πάνω μήνυμα. Νομίζω πως η κίνηση του stand up στηρίχτηκε ακριβώς σ' αυτήν την αντισυμβατικότητα, στην εκτός προετοιμασμένου και "σιδερωμένου" θεάτρου. Και γι'αυτό πέτυχε. Και γι'αυτό δεν έχει νόημα αν δεν γράφει ο ίδιος ο περφόρμερ τα κείμενά του. Δεν έχω παρακολουθήσει πολλούς - αλλά αυτήν την αντίληψη έχω για το είδος.
@@kastalia8812, ο Τραμπάκουλας μπορεί να έγνε γνωστός εδώ ως επιθεωρησιακός ρόλος, μέσα από τους δίσκους του Τριανταφυλλίδη, αλλά ο Τριανταφυλλίδης τον ανέπτυξε στα stand-up που έκανε όσο ήταν στον Καναδά. Σωστά λες ότι στα πρώτα του βήματα το stand-up δεν βασιζόταν σε έτοιμο κείμενο και ήταν αποκλειστικά αυτοσχεδιαστικό. Πολύ γρήγορα όμως, γράφτηκαν κείμενα - από αυτούς που άρχισαν πλέον να κάνουν stand-up ημι-επαγγελματικά - τα οποία μάλιστα τα πουλούσαν σαν φυλλάδες σε επίδοξους νέους stand-up κωμικούς. Σωστά λες ότι στην αρχική του φόρμα, το stand-up δεν ήταν one-man show - γι' αυτό και τα κείμενα ήταν μικρά. Την αρχική μορφή τη γνωρίσαμε εδώ με τις 'Νύχτες Κωμωδίας'. Στην πορεία, αυτό εξελίχθηκε σε one-man show, όπου ένας stand-up κωμικός έβγαζε ολόκληρη παράσταση μόνος του. Για να βγει όμως μια ολόκληρη παράσταση, επιλέγονταν δοκιμασμένα κείμενα από την αρχική μορφή, του πεντάλεπτου-δεκάλεπτου, που είχαν την καλύτερη ανταπόκριση στον κόσμο, και έδεναν μαζί, χωρίς να φαίνονται σαν συρραφή από παρλάτες. Εξ άλλου, άλλο σκοπό εξυπηρετούσε η αρχική φόρμα, και άλλο σκοπό η εξέλιξή της. Ο 'ρόλος' πλέον στο stand-up δεν βγαίνει τόσο από το κείμενο, όσο από την ενδυματολογία, την κίνηση, και από την προφορά όπως κάνει π.χ. ο Bill Engval.
@@screentagteam4779 Νομίζω πως όλη αυτή η κουβέντα που έχουμε πιάσει αφορά αυτό που είπα στο βίντεο: είναι νεότατο είδος και δεν έχει ακόμα διαμορφώσει κανόνες. Πρέπει να ζυμωθεί πολύ μέσα στο χρόνο για να αναδειχτεί μορφολογικά και στα στοιχεία που το συνθέτουν - για να είμαστε σίγουροι για το τι είναι ή δεν είναι stand up.
Καλό το αφιέρωμα αλλά λείπει η αναφορά στην σάτιρα. Η οποία μπορεί και να γέννησε την κωμωδία. Ας μην ξεχνάμε πως ο Αριστοφάνης είναι σατιρικός συγγραφέας και κωμωδιογράφος μαζί.
Στο βίντεο αυτό ασχολούμαι με τη σάτιρα ruclips.net/video/PycOv8dEYVw/видео.html και αναλύω το γιατί ο Αριστοφάνης δεν είναι σατιρικός ποιητής.
Stand up comedy! Ενα είδος φερμενο απ την Αμερική! Με πρωτο διδαξαντα τον Χάρρυ Κλυνν! Θεατρικά! Γιατι υπηρχε κατι παρομοιο! Βλεπε Ζαχος Χατζηφωτιου η Δέσποινα Στυλιανοπουλου! Σατυρα επιθεωρησιακου χαρακτήρα μ ενα νούμερο!