27 yaşımdayım Almanca öğretmeniyim daha önce Almanya'da 6 ay yaşama şansı buldum istesem eğitim sebebiyle orada kalabiliyordum belki biraz maddi manevi zorlanacaktım bunalacaktım fakat o sıralar 22 yaşımda olamama rağmen anlattığınız yaşama sevinci ve mücadeleyi kendimde bulamadım ve büyük umutlarla Türkiye'ye geri döndüm. Türkiye'ye dönme sebebim beni burada çok güzel ve rahat bir hayatın beklediğini düşünmemdi çünkü iyi derecede Almanca ve İngilizce biliyordum en kötü bir şirkete iyi bir pozisyonda başlarım diyordum veya gider öğretmenlik yaparım yaşar giderim ailem ve sevdiklerimle diyordum. Almanya'dan geldikten bir sene sonra özel bir kolejde Almanca öğretmeni olarak çalışmaya başladım asgarî ücret alıyordum ve halen gerçeklerle yüzleşmek istemiyordum yaşım ve enerjim bunları idrak etmeme engel oluyordu. İlk öğretmenlik yılımda 67 yaşında emekli bir müdürüm vardı ve bir toplantıda aynen şu sözleri sarf etti " burada bizimle çalışan öğretmenler çok şanslı çünkü .... Kolejinde öğretmenler velilere çay servisi yapıyor bizim kolejimizde böyle bir şey olmaz." Bizim velilere çay servisi yapmıyor oluşumuzu sanki bir lütufmuş gibi söyledi. O müdürün bu sözleri benim suratıma çok sert bir tokat gibi çarptı. Sonra girdiğim her iş yerinde mobbing yaşadım. Biraz daha rahat yaşamak kendi kiramı kendi masraflarımı ödemek için hep 2 iş yapmak ekstra işlerde çalışmak zorunda kaldım. Devlet okullarında bir öğretmen maksimum haftada 20 saat ders anlatırken haftada 80 saat ders anlattığım oluyordu. İnsanlar bana iş verirken sanki bana lütuf veriyormuş gibi davrandı hep oysa çalıştığım işlerde hep işverene çok çok daha fazla kazandırdım ve enerji sarf ettim. Gönülden bağlı olduğum mesleğimden soğudum ve şimdi evli 200 bin lira borcu olan yorgun ve bitik bir insanım eşim mimar ben öğretmenim. Tüm imkanlarımızı kullanarak yakın zamanda Almanya'ya göç edebilme fırsatı yakaladık 2 gün sonra gidiyorum ve içimde 22 yaşımda kendimde bulamadığım o cesaret var. Çünkü artık ülkemde geçinemiyorum ve mutlu olamıyorum. Her an tedirgin ve yorgun hissediyorum. Oraya bilinçli ve çok yorgun geliyorum umarım bir gün sizinle de karşılaşırız. Sizi uzun zamandır takip ediyorum ve çok nokta atışı tespitler yaptığınızı söylemek istiyorum umarım yaşam sürdüğünüz her yer size bu denli yarar ve mutlu olursunuz. Sağlıcakla kalın
Öğretmen bey,ben de 37 yaşındayım 1 senedir Almanca öğreniyorum coronadan sonra çoluk çocuğu bırakıp gideceğim. Mutlu değilim huzursuzum,kızım için endişeliyim burada. Umarim sizin gibi gidebilir ve sonrasında ailemi de alabilirim. Size yeni hayatınızda çok çok mutluluklar diliyorum.Hayirli olsun
Türkiye'de öğretmen yabancı olursa şayet özel okulda maaşı endüşük değerle 15.000tl falan ediyor sanıyorum.. Öncelik sarışın olması. Tümü için diyemem ama baya baya asansör tamircisi şahsiyet Türkiye'de değerli alaman, ingiliz, fransız hocalar olmuşlardır...
@@kartalkara1042 Teşekkür ederim İzzet bey ben de sizlere bol şans diliyorum. Umarım en kısa zamanda hedeflerinize ulaşırsınız ve ailenizle mutlu ve güvende bir hayat sürersiniz. İyi dilekleriniz için teşekkür ederim
Merhaba Yaşım 48. Uluslararası ilişkiler terk, felsefe mezunuyum. Amatör olarak, bağlama, gitar, keman vs.müzik aletleri çalarım. Kimsesiz ve sahipsiz büyüdüm diyebilirim. A.Ü. D.T.C.F felsefe bölümüne 1996 ' da girerken öğretmen olma hakkım vardı ama 2001' mezun olurken yoktu. Aslında hedefim sinemacı olmaktı ama şartlarım uygun değildi. Sonunda ne oldum; fayans ustası. Şimdi bir kaç aydır Macaristan'da bir şirketin şantiyesinde çalışmaktayım.Ama hedefim bir yıl içinde Almanya'ya yerleşip, ailemi de oraya getirmek. Yaşıma rağmen , üstelik 2-3 yıldır alerjik sinüzit ve astım hastası olmama rağmen gerekli arzuyu ve yaşam enerjisini içimde hissediyorum.Bu gücü kızım(16) ve oğlum (9) dan alıyorum. Çünkü onların da benim gibi ziyan olmalarını istemiyorum. Dilerim bir gün Almanya:da sizinle de görüşme imkanımız olur. İyi geceler.
Bende 20 yaşında Berline geldim.Gerçekten ilk yıllar kendimi bulmaya çalışmakla ve lisan,ehliyet vs. ile geçti.Sonrasında kişi olarak ne kadar özgür olduğumun,kişilik haklarımın,rahatsız edilmeden yaşamanın,kendi kazandığım parayı harcamanın yada biriktirme gibi güzelliklerin farkına vardım.Iyiki Almanyada yaşıyorum,iyiki burdayım. Türkiyemiz çok güzel ama burdaki yaşam cok güzel ve garantili.Allah Türkiyede yaşayanların yardımcısı olsun.
şafakcım söylediklerine kesinlikle katılıyorum ve müsadenle bir kac hususuda avrupaya göc etmiş biri olarak bir kaç gözlemimi ilave etmek istiyorum. 1- eger türkiyeden khk ile ihrac iseniz ve avrupaya göc ettiyseniz yada edecekseniz magduriyetinizi ispat edip iltica etmeyi deneyip en kısa şekilde entegre olabilirsiniz avrupa toplumuna zira bunun bariz bir çok örneğini gördüm ve görüyorum . bu kişilere eğitimli insan gözüyle baktıkları için yetkililer yol almak isteyen gayret edenlere özellikle yardımcı oluyorlar hatta daha yeni okudum twitter da " hollanda ya gidip orada yasamaya baslayan ihrac bir polis memurunu fark edip polis olması yönünde önünü bizzat belediye başkanının desteği ile actıklarını . sonra yine ihrac olan bir khk lı bilgisayar mühendisinin amerikaya göc edip orada 3 sene önce şirket kurup ciddi başarılara imza attığını vs bir cok örnekler hem cevremden duyuyorum hemde sosyal medyadan okuyorum. 2- eğer üniversite mezunu değil ilk okul ortaokul yada lise mezunu iseniz gittiğiniz ülkede ilk yapmanız gereken şey oranın dilini en kısa zamanda öğrenmek ve bu esnada ayak işleri temizlik işleri yani daha cok bedene dayalı işler yapıp ve oranın insanları ile etkileşim halinde olmak. mesela almanya başta olmak üzere bir cok avrupa ülkesi bu gönüllü derneklerde yapılan faaliyetlere katılanları ciddi ye alıyorve referans oluyor. bu referanlar sizin ciddi anlamda yolunuzu acıyor . 3- hadi diyelim yaşınız 40 ı gecti ve üniversite mezunu da değilsiniz yapmanız gereken şey pozitif olmak hayata karşı ve hayal kurup kendinize hedef koymak olsun. ama ilk hedefiniz tabiki oranın dilini ögrenmek olsun. şunu kesinlikle bilin ve emin olunki türkiye iyi,dürüst ve insan gibi insanlar için ne kadar doğru bir yer değilse avrupa da o kadardoğru bir yer . göc etmek kesınlikle kolay degil ve zor bir sürec ama buna değer bunu sakın unutmayın. herşey sizde bitiyor korkmayın ve cesur olun. eğer yaşadıgınız yeri beğenmiyorsanız değiştirin dostlarım. dünyaya bir kez geliyoruz neticede. sevgiyle kalın
44 yaşında hiçbir mesleği ,eğitimi ,almancası olmadan göç edip almanyaya gelen biriyim, hiçte pişman değilim.dilini ,kültürünü bildiğim ,doğup büyüdüğüm türkiyeden çok daha özgürüm ,çok daha mutluyum .cehenemden cennete geçmek gibi bir duygu !almanyada tek bir kişiyle problemim oldu ve. Bu insan yanında eşi ve kızı bulunan bir türk'tü!! parkta sırf bira içtiğim için beni dövmekle tehdit etti ! Ben ise ona bak bu küçük kasabada hiç kavga görmediğimi ,burda kimsenin kavga etmediğini ,şimdi seninle kavga edersek polisin geleceğini ve iki tc vatandaşının kavga ettiğini görünce ne düşüneceklerini sordum ! Tek bir gün türkiyeyi özlemiyorum !hergün tımarhaneden kurtulduğuma şükür ediyorum
Almanya'da bir parkta bira içtiğin için seni dövmekle tehdit etti bir Türk öyle mi? Şimdi daha iyi anlıyorum Nazilerin bunları neden yakmak istediğini...
Genel olarak orta dogu insaninin dünya görüsü ve imkanlari cok kisitli..Kafa olarak cok gerideyiz, kültür olarak cok fazla muhafazakar ve tutucu aliskinliklarimiz var ve bu sebeple baska bir dünyada yeni bir hayata baslamak imkansiza yakin oluyor..Kuzey Avrupa'da yasayan biri olarak, buranin gencleri 18 yasinda dünyayi gezme imkanina ve her türlü yeniligi kesfetme hevesine sahipler..Genc yasta hayata bakislarini gelistiriyorlar, hayalleri evlenip cocuk sahibi olmaktan ibaret degil..Bizim insanimiz 25 yasindaki cocuguna "gece nerdeydin, eve gec gelme" diye hesap sorarken, Danimarkali, Isvecli, Norvecli anne baba cocuguna özgürlük sunuyor ve destek veriyor..Bizim insanimizin kafa yapisi maalesef "calis para kazan, evlen cocuk sahibi ol" kavraminin disina cikamiyor ve bu sebeple kendimizi baska ortamlara, baska dünyalara adapte edemiyoruz..Dünya sadece kafanizda kurdugunuz kadar büyük/kücük, basit/kompeks..Evet TR'de imkanlar kisitli, pat diye atlayip bir ucaga binip ülke degistiremiyorsunuz öyle, ama bunu kafada yapabilirsiniz..Hersey en basta kafada bitiyor..Belkide 5 sene sonra göc imkani ayaginiza gelecek, ama o vakte kadar kendinizi öyle veya böyle bir sekilde gelistirmelisiniz..Kitap okursunuz, göc etmis insanlarla tanisir konusursunuz, cesitli yerlerde bilgi alisverisinde bulunursunuz..Yani en kötü bir eylemde bulunmus olursunuz, ki 5 sene sonra sudan cikmis baliga dönmeyesiniz..Dil ögrenin, baska ülkelere ve kültürlere merak sarin, okuyun arastirin..Bunlari en azindan yapabilirsiniz..Teori ve pratik birbirini tamamlayan seyler, biz toplum olarak teoride cok zayif oldugumuz icin pratik evresine hic ulasamiyoruz..Daha göc etmeden "ya yapamazsam, ailemi özlersem, arkadaslarim nolacak" gibi bence cok asiri ve gereksiz duygusal düsüncelere kapilirsaniz, en bastan zaten kaybedersiniz..Sonucta atom parcalamayacaksiniz, bugün Ahmet amcaya selam verdiyseniz yarin alman Hans'a vereceksiniz, bu kadar basit aslinda..Ikisi de insan.. Konfor alaninizin disina cikin, cikmadiginiz sürece 1 adim ileri gidemezsiniz..
Dün sabah işe gitmek için servis bekliyordum. Yaşlı bi amca pazar arabasiyla copten plastik topluyordu. Bekledigim durağın 20 metre ilerisindeki çöpün oraya geldi epey kurcaladi çöpü 1 tane ufak sişe çıktı. O arada durakta 20-25 yaşlarında bi genç de vardi yasli amca tam çöpün ordan ayrilirken genç amcanin yanina gidip para vermek istedi amca almak istemedi. Genç israr etti amcaya aldırdı parayı. Sonra tekrar servis beklemek icin durağa geldi. Ve ben amca topallayarak giderken arkasindan 1 saat ağladım.
Abi saat gece 4 burda. Ekonomik sıkıntının işsizliğin gelecek kaygısının arasında, mezuniyete bir kaç ay kalmışken iyice sıkıyım kendimi şu Almanca dil sınavınıda geçiyim diye çalışırken elim telefona gitti, sırası ile; engelli vatandaşa şiddet, kadın cinayeti ve bir tarikat üyesi üst rütbeli asker haberlerini okudum. Üstelik son haber altında ne var bunda diyerek helal olsun yazan o kadar insan vardı ki. İnan yine uykum kaçtı. Aklımı kaçırmamak için dolanırken aklıma geldin uğrayayım dedim. Konu başlığıda tam olmuş hani. :) Abi sen bizim içinde bulunduğumuz psikolojik durumu görsen şu videoyu hazırlamaya elin gitmezdi. İnan ki acırdın. 23 yaşındayım ve ortalama 80 yıllık hayatımda denk geldiğim döneme lanet ediyorum. İnan birazcık Allah korkum olmasa bu kötü insanların, ahlaksız, eğitimsiz, güce tapan, toplumun zihniyetin içinde 5dk daha yaşamam. Belki bir umut yurtdışında mutlu insanların arasında huzurlu ölürüm diye teselli ediyorum kendimi. Mutlu bir hayat ve huzurlu bir ölüm isteği, arzusu ağır basan insanın başka bir duyguya daha ihtiyacı olur mu hiç?
Abi selamlar, yine kadife gibi sesinle bizi hem hüzünlendirdin hem mest ettin. 27 yaşındayım ve yaşam enerjimin tükenip tükenmemesi arasındaki o ramakta o eşikteyim. Lanet olası sistem seni hem içerde koca bir hapishanede yaşam enerjini vakumluyor hem de farklı yollara başvurmanı, kaçmanı engelliyor ya da olabildiği kadar yolunu tıkamaya çalışıyor. Bazen diyorum ki ben hitlerin eziyet ettiği bir yahudi de olabilirdim, Halepçede katledilen çocuk da. Benim makus talihim de bu hükümetin hüküm sürdüğü düzende yaşamak, anne babamın o günkü keyfine denk gelmek. Yanlış anlaşılmasın kabullenmiş değilim, hala en alâ muhalifim. Hala kral çıplak diyorum. Ama en çok da biz üşüyoruz. En kısa zamanda bu hapishaneden kaçmaya çalışan Michael Scofiel olmaya çalışan dev bir genç kitlenin küçük bir parçasıyım. Çünkü birşeyleri değiştirmeyi çok denedim. Hep kendimden yedim. Ben karamsar değilim, gerçeği görecek kadar tecrübe elde ettim. Artık israf edecek gücüm zamanım kalmadı. Oğuz Atay'ın da dediği gibi kurşun kalem silgisiydim ben, onların hataları tükenmez kalemle yazılmıştı, tükendiğimle kaldım.
@@19960666 iş arama ile vizesi ile gidersen 5bin€ bulsam +bin€ da cebime koysam . 2 ay içinde iş bulursam kolay olur da . Malum 60bin₺ lazım türk parası yani 🙄😒
Eşim de ben de 38 yaşındayız. Ben üniv. eşim master mezunu. Ben işsizim, eşim ise 11 yıllık kıdemli IT uzmanı. Maddi sıkıntımız yok ama çocuklarımız için gelecek hayalimiz kalmadı malesef. Hani sanki bazı şeyler için fazla naif kalıyoruz. 1 yılı geçti göç etmeyi düşünüyoruz. Bunun için Almanca öğrendim, İngilizcemizi mükemmelleştirdik. 3 aydır her gün eşim için işleri tarayıp başvurular yapıyoruz. Çok aranıyor diye Scrum Master sertifikası almaya niyetliyim. Bütün bunları hiç hayal etmemiştim, etmemiştik. Çok üzgünüm.
Merhabalar Özenç Hanım. Herkes Almanya’da yazılımcı açığı çok fazla diyor ama kardeşim bilgisayar mühendisi ve javada kıdemli yazılımcı. Sizler gibi Türkiye’den Almanya için iş bakıyor. Yaklaşık 2 senelik yurtdışı tecrübesi de var (Letonya) Ama aylardır sonuçlanamadı. Anlayamıyorum. Kaçırdığım nokta nedir? Fikrinizi öğrenmekten mutluluk duyarım.
@@mehmet.f keşke bilsem. Cv yi değiştireceğiz yine bu aralar. Formatını Almanya'ya daha uygun hale getirmeye çalışacağız. Bilmiyorum valla başka ne yapabiliriz
Şafak abi çok samimi bir insansın.Sanki öz abim benden önce Almanya’ya taşınmış ve beni yanına çağırıyor, zorlukları ve güzellikleri objektif bir şekilde anlatıyor gibi hissediyorum. Konuşmaların özgürlüğün tanımını yaşayarak hissetmek isteyen bir üniversite öğrencisine umut oluyor bunu bilmeni isterim. Kötü eleştiri yapıp küfredenleri gerçekten anlayamıyorum.Almanya’ya yıllar önce göçmüş, zorluklarla binbir emek ile tutunmuş bir insan görmek neden sizi rahatsız ediyor? Ekmek sıkıntısı olduğu yıllarda bile hayata küsmemiş, her dakikasının kıymetini zorluk çektiği için iyi bilen biri Şafak Abi.O azabı,çileyi ve kötü günleri tecrübe etmiş biri olarak, benim gibi yurt dışında bir yaşam kurmayı planlayan gençlerin geleceği zihinlerinde canlandırmalarına çok yardımcı olabilecek içerikler üretiyor. Altını çizebilmek isterim; ÜRETİYOR. Siz ne yapıyorsunuz?! Neden böyle babacan insanların motivasyonunu kırmaya emek ve zaman harcıyorsunuz?
40 ından sonra olmaz deme Şafak. Çocuklarını bu memleketten kurtarmanın güdüsü bireysel iç enerjiden aşağı olmayabilir. Çocuğun olunca anlarsın. ziyan olacak olmasına seyirci kalamamanın enerjisini 60 yaşında bile hissedersin
Ben de göç etmiş bir insanım... Evet kolay değil, kolay diyen yalan söylüyordur.Üstelik bunu maddi sıkıntı çekmeyen, kolay ev bulabilmiş bir insan olarak söylüyorum.Ama Türkiye'nin günden güne ne kadar rezil bir yere evrildiğini gördükçe iyi ki uzaklaşmışım diyor insan....
42 yaşındayım Almanya ya göç etme kararı aldım ve az kaldı yakında oradayım. Çünkü kızımı Türkiye'nin bu kaosundan korumalıyım. Şafak bey çok teşekkür ederim bu süreçte videolarınız artı bir enerji veriyor.
Ya Ortadogulu insan ne basiti yasayacagi evi bile kendisine degil misafire göre ev aliyor yada kiraliyor. Kendi yatak odasina bakmadan misafir nerde yatacak hangi koltukda rahat edecek ona göre ev bakilip esya aliyor. Sinir oluyorum bu anlayisa ve misafir kelimesini artik duymak bile istemiyorum. Oysa ki sizi isteyen yerde bile oturur veya yatar. Göc olayi ise en cok istedigim sey dünyayi görmek ve her gittigim yerde bir süre yasamak, Ben dünyan insani olmanin her yerde yasayabilmek olduguna inaniyorum.
Ben makine müh. 3. sınıf öğrencisiyim, 22 yaşındayım C1 seviye İngilizce biliyorum ve bunu sertifika ile tasdikledim, ailem Bulgaristan göçmeni olduğundan Bulgaristan vatandaşıyım, İngiltere Bulgaristan ve Türkiye'de akrabalarım var ve ben de göç etmekten korkuyorum. Pasaportumu alıp elimi kolumu sallaya sallaya Almanya'ya gidebileceğimi biliyorum ama Almanya'da hiçbir kimsem yok ve Almanca bilmiyorum ama öğrenmeye çalışıyorum. İngiltere'deki akrabam vasıfsız çalışan olduğundan sponsor olacak imkanı yok ve Brexit'ten dolaya İngiltere yani dilini bildiğimden dolayı çok problem çekmeyeceğim bir ülkeye gidemiyorum. Zamanında atalarım zorla Bulgaristan'dan sürgün edilmiş bende fikirlerimden ve görüşlerimden dolayı Türkiye'den sürgün ediliyormuş, göçe zorlanıyormuş gibi hissediyorum ve üzülüyorum ama şunu da biliyorum malesef benim gibi insanlara Türkiye'de gelecek yok. Bulgaristan AB'ye girince kendini düzeltti çünkü Bulgar halkında bir problem yoktu sadece ülkenin yönetimi sıkıntılıydı ama Türkiye'mizde halkın bazı kesimlerinin de sıkıntıları var nedense kendi gibi olmayan insanları düşman bellemişler ve gördükleri her yerde zülüm etmeye çalışıyorlar. Ben zulüm görmedim ama fikirlerimi açık etsem kesin o bir kesim tarafından şiddete maruz kalacağıma eminim. Benim gibi insanların tek çaresi ait hissetmediği topraklardan göç etmek ve umarım göç ettiği topraklarda kabul görmek. Ben çok şanslı hissediyorum çünkü AB pasaportum var ama benim gibi birçok ''öteki'' olan veya hisseden insanlar mecburen zor yollardan göç etmek zorunda bundan dolayı Tanrıya minnet duyuyorum çünkü bana çıkış biletimi vermiş. Balkanlara gitsem büyük ihtimalle daha çok kabul görürüm çünkü köklerim ve kültürüm oraya dayanıyor ama Türkiye'de doğduğumdan Bulgarca bilmiyorum. Belki ileride öğrenirim ama Almanya gibi ekonomik bir dev dururken Bulgaristan'a gidip tekrardan dil öğrenmek ve düşük ücretlere çalışmak biraz mantıksız. Demeye çalıştığım her göç etmek isteyenin bir hikayesi var, kiminin benim gibi daha normal o kadar zorluk içermeyen bir hikaye kiminin ise sanki cehenneme gitmiş ve oradan geri dönmüş gibi bir hikaye. Umarım benim gibi kendini veya başkaları tarafından ''öteki'' olarak görülen insanlar bir gün mutlu olacağı yerlere gidip sıfırdan hayata başlayabilirler ama şunu da unutmasınlar bir yere göç etmek mental ve ekonomik hazırlık, bir o kadar da sabır ister yani sadece azimli olanlar başarabilir bunu da unutmamak lazım. Saygılar...
Bence senin dünyadan haberin yok. Su an ilk uçakla İngiltere’ye gidebilirsin. Üç ay kalır, tutunamazsan dönersin. Avrupa’nın her ülkesine önce gidip, sonra iş arayabilirsin. Avrupa birliği teşvik programlarından yararlanarak eğitim kapsamında gidip sonra devam edebilirsin. İngilizce bilip, Avrupa pasaportu olup da Almanya’da kimsem yok diye gitmeye korkan insana ben acırım. Almanya’da akrabasının yanına gidenler hala İstanbul bilmemne salonu gibi isimli işletmelerde Fener maci izleyip siyaset konuşuyor. Benim de kimsem yoktu, tek kelime Almancam ya da işim. O yüzden şimdi günlük düzenim içinde hiç Türk’e rastlamıyorum. Onlar bahsettiğim çemberin içinde kaldı
arkadaşlarımın %70 i yurtdışına gitti o yüzden biraz kolay gözlem yapabildim seküler dünya görüşü olanlar çok mutlu halinden memnun sürekli partiliyorlar yada güzel şeyler paylaşıyorlar tutucu muhafazakar olanların hepsi mutsuz, mutsuzlar ama yinede geri dönmediler bide gitmeyi başaramayıp evde oturan benim gibiler var kendimize ait bir hayatımız kalmadı KEŞKE diyoruz herşeye
Seküler olarak bizim cenah adına doğrularım da yukardaki arkadaşın da dediği gibi ‘muhafazakâr’lar (kârın muhafazası tabi, milli değerlerin değil) için cennet değil mi türkiye? Ayasofya falan cami oldu takılırlar işte ne güzel, onlar niye göç ediyormuş? İki yüzlü müslümanlardan nefret ediyorum, hem güzelim Laik ülkeyi mahvedip sonra bir başka Seküler Batı ülkesine kaçıyorlar. Yemin olsun ki sizlerle savaşacağız.
Ilk dedigini katilmadim , ben kirk yasindan sonra abd ye goc ettim, sonraki dedigin dogru ilk bes sene cok zorlandim, hatta tuvaletlerde kic yikama muslugu yok diye geri donmeyi bile dusundum, ama iyiki donmemisim, simdi burda cok mutluyum, turkiyenin sadece yrmeklerindeki lezzeti ozluyorum,.
Bazen çok şey söylemek istersin fakat kelime bulamazsın ya? İşte sen öylesin dostum. Seninde söyleyecek çok şeyin var fakat onları ifade edecek kelimeler yok daha bu dünyada. Ama iyiki varsın diyorum her zaman.
18 yaşında Erzurum’dan Ankara’ya, 24 yaşında Ankaradan İstanbula, 33 yaşında İstanbuldan Chicago’ya ve 40 yaşında yine İstanbul’dan Londra’ya göç etmiş biri olarak Şafak beyin söylediği her cümlenin altına imzamı atarım.
@@giorgiovaracella7001 saygi duyarim ac insan mutlu olmaz yani hem ac hem mutsuz olur ... kendisi doyarsa yakinlarini doyurup mutlu etme sansi olur ... göç hikayeleri fedakârlik barindirir.
Göç etmiş biri olarak her ne yaşadıysan seni buna iten sebepleri bir kenara bırakabiliyorsan ve kafanda çözüm yolu bulduysan gittiğin yer özlem dışında zorluğun olmaz.Insan her türlü zorluğa alışıyor.Yeter ki içinde mutlu olabilmek.
Daha once Ingiltere'de ,simdide Almanya Berlin'de yasiyorum.Yurtdisinda yasayan bir insan olarak buralar oyle pembe renkli ulkeler degil.Sadece birseyleri olmasi gibi dogru yapan ulkeler . Sistem ,ozgurluk ve esitlik var meslegi ne olursa olsun insana verilen saygi var. Maalesef bizim guzelim ulkemizde sistem haklar esitlik ozgurluk gibi onemli olan kavramlarimizda cok buyuk zayifliklar var.
ahhh be şafak abicim bana en çok dokunan video bu oldu çünkü hep toplum politika gündemle ilgili konuşurken bu biraz daha içimize dönmemizi sağladı .20 yaşındayım ama kendimi okadar şanssız o kadar bitmiş hissediyorumki eskiden yanlış mahalle yanlış okul yanllış arkadaşlıklar içinde olduğumu düşünürdüm ama artık diyorumki bu kadar incinmişsem kendimi tüketmişsem acaba kendimi koruyamadığımdanmı kaynaklanıyor yükselişim dışardan bakan biri için iyi oldu ama o kadar hevesim içimde kalmışki hiçbirşeyden zefk alamıyorum herşey bana dayatmaymış gibi geliyor eğitim haytıma son vermek istiyordum fen lisesinden mezun olmama rağmen ünüversteye gitmeme kararı aldım yine ailemin duygusal baskısıyla tıp kazandım amacım kazanıp onlara kanıtlayıp akrabalar arasında bizim çocuğumuz da başarısız diyip kendilerini kötü hissetmesinler diyeydi,daha sonra herşeyi bir kenara bırakıp istediğim bölümü istediğim hayatı yaşamaktı olmadı yine kıyamadım bana verdikleri o azıcık emeğe ,istanbulda diş yazdım bende hayatımda çok büyük değişiklikler yaptım ama her yaptığım şeyde pişmanlık duyup bunalıma giriyorum bana mutlu olmak huzuru bulamk yasaklı olarak anlatılmış insan hep acı çekmeli yaradılışın amacı bu iyi bir kul olmak istiyorsan böyle yaşayacaksın .20 yaşındayım sabah sekizde uyanıp akşama kadar ders çalışmamı bekliyorlar tusa çalışsam bile bu tempo gereksiz kalır.heran bişeylerden geri kalıyorum kaybediyorum elalem neler neler yapıyor bak yeni bir ev almış bak çocuk yapmış aynı anda o kadar çok şey istiyorlarkiiiii bazen arada ben amerikaya almanyaya ing vs gidecem burayı sevmiyorum diye ,yok sen istanbula gittin çok değiştin kızsın ne işin var oralarda yengen almanyada durumumuz iyi değil demiş burası güzel bak onun kızı tıp okudu hemen atandı evlendi siz niye öyle değilsiniz burası neyinize yetmiyor .Başkası bunları söylese tmm ama annem babam söyleyince bişey diyemiyorum onların gönlünü almadım diye herşey bbok gibi olacakmış gibi hissediyorum onların istediği gibi olmassam benden vazgeçeceklerinden yanlız kalacağımdan çok korkuyorum
@@F-27255 yarıdmcı olmaya çalışıp yazmanız benim için çok değerli çok teşekkür ederim tezcanlılığı bir yana bırakıp düşündüğümde hep idealimki kişi olmak için bu engebeleri geçmem gerekiyor kendimden vazgeçmeyip devam edersem iyiki yaşamışım diyeceğimi düşünüyorum tekrardan teşekkürler umarım sizinde hayat boyu huzurunuz yerinde olur
şafak bey öyle bir anlattın ki enerjimi sömürdün ben 87 doğumlu bir insanım ve enerjim az ya da çok var ve bunu kullanmak en azından denemek istiyorum greencard a da başvurdum olur ya belki çıkar çıkarsa bu videoyu engellemem lazım çünkü bende dil hariç diğer donanımlar var ama dil yok ve umudum var sizi seviyorum bu videolardan bazısı ilham veriyor hepsini izlemedim izlerkende seçiyorum bu videoyu umutlu bekliyordum üzüldüm umarım olurda gidersem ve tutunursam size de yazarım.sevgiler
Karantina süresi biter bitmez dışarı çıkıp yürüyüş yapmak istedim.O zamana kadar kullanmadığım tenha bir yolun kenarında yürürken, karşıdan yavaş yavaş gelen bir araç farkettim.Yol araç kullanımına açık olmasına rağmen bir kaç muhiti bağlayan dar, toprak bir yoldu.Odadan çıkmadan geçen 2 hafta sonunda dışarıda ilk kez bu kadar sosyalleşmeye yakındım.Araç yanımdan geçerken , gün içerisinde yağan yağmurdan arda kalan sulu bölgeden lastikle geçmeyi başardı ve ıslanan eşofman altımla evin yolunu tuttum.
Kimileri şu ara tersine göç sevdasında Türkiyeye gelecekler miş ülke cennet miş. Sakın hata yaparsınız diyenlere kıskananlar onlar gel sen çabucak inşallah diyenler vardı ilginç bir video idi. 😊
Türkiye o kadar yaşanamaz bir hale geldi ki Aralık ayında ülkeden kaçıp Uganda’ya geldim. Yıllarca siyasilerin küçümsediği ülke sosyal ve kültürel olarak bizden çok daha iyi durumda. Tüketim değil üretim toplumu. Kimse dinin etnik kökenin ne olduğuna bakmadan yaşıyor. Hatta bu durum insanların ilişkilerine de yansıyor. İnsan ilişkilerinin bu kadar basit olduğunu görünce çok şaşırmıştım. Bu kadar fakir bir ülke olmasına rağmen 1$ = 3.7 şiline tekabül ediyor.
26 yaşında İrlanda ya gelmiş ve 6 aydır burada yaşıyorum. Tek başıma geldim ve tanıdığım kimse de yoktu. Çevrem oluştu işe başladım, farklı ülkelerden kızlarla tanıştım birlikte oldum. Ve önümdeki yılları burada yaşamaya karar verdim. Fark çok fazla gerçekten. Hayatımda verdiğim en doğru karardı. Kendime değer karmak için akademik İngilizce öğrenmeye çalışıyorum şuan ve önümdeki 5 yıl hayatımın en değerli 5 yılı olacak. Umarım iyimser, realist kafa yapısında olarak hayatıma devam ederim. Deli dolu olun rahat olun. Her şey güzel olacak.
İmkanı yada şansı olan herkes o fırsatı yakalarsa Türkiye'den göçer! Ben ilk yurtdışına çıktığım zaman insan olduğumu anlamıştım:) bir şekilde kapağı atıp tutunduk kolay mı değil deydi mi fazlasıyla:=)
Okadar muhteşem bir giriş yaptınız ki benim aylardır sadece kendi kendime onayladığım bir şey için dışarıdan bir onay daha aldığımı.hissettim.tesekkurler.
Avrupa'da doğdum büyüdüm. 30 sene oldu buradayım. Eskiden " ya ne olur , TR geri dönsem , kendi insanın , kendi ülken , keşke dönsem " derdim. Ama sonra her TR gittiğimde , kiyasladim herşeyi. Büyüdükçe daha da farkına vardım herşeyin. Şimdi yazacaklar ve linç edecekler kesin, ama ben düşüncemi yazmak istiyorum. Burada yani Avrupa'da, herşey toz pembe ve 4/4 lük değil. Sanki burada hiç problem yok, sanki az maaş alan yok, sani herkes 5000€ maaş alıyor, sanki gavurlarin ağiz kokusunu çeken yok, hayat pahalılığı yok , gibi düşünmeyin. Lütfen bunu TR de yaşayanlar beyinlerine yerleştirsin. Hepsi var ! Ama burada , yabancı da olsak ,biraz da olsa insana saygı var saygı , her ne kadar yabancı düşmanlığı olsa da. Geleceğim biraz da olsa Garanti diyorsun. Bana karışan yok , huzur içinde yaşarım diyorsun. Sokakta seni tanımayan ama yinede gülümseyen, kibarca selam veren insanlar, trafikte araban sana küfür eden korna çalan yok, iş bakımından bazı hakların, alışveriş de orada burada , devlet daire lerinde , kibarca seninle konuşan insanlar. vs vs vs. Bir de TR bakıyorum , geldiğimde. 👀 Yolda zaten katil olmamak elde değil, bir stres bir kızgınlık , bir sınır millette. AVM de kasiyerlerin havasından geçilmiyor , hayırdır bayan ? Yüzüne bakmaktan aciz. Banka da işin oluyor, adam memur, sanki Başbakan , hayırdır ya ? Azarlamadığın kaldı bizi ? Acaba katakulliye gelecekmiyiz, acaba kazık mı attı herif bize ? Yollarda üstüne üstüne sürüyorlar bile bile. Ya biraz Güleryüz , biraz Medeniyet öğrenmek fena olmaz. Biraz insan olmak fena olmaz. Karşısındaki ne biraz saygı göstermek yanlış olmaz. Yani kiyasladim ve her ne kadar da yabancı olsak burada, yine de insan iyi ki buradayım diyor (malesef)
45 yaşında Amerika’ya göç ettik. 2 yıl geçti. Doğru; 40 yaşında gelseydik; çoşturmak için daha çok enerjimiz olurdu. Ancak 45 yaşından sonra bu işe kalkışmak cesaret istiyor. Hatta zihnen hazır olduğun için daha kolay çünkü artık aklın ülkende kalmıyor. Gittiğin ülkeye daha çabuk adapte oluyorsun. 45 yaşına kadar yaptığın maddi birikim sayesinde daha hazırlıklı geliyorsun.
@@nilbahar4579 mail adresini verirmisin istersen vermeye bilirsin tabi..ben bazen mail verirmisin diye soruyorum insanlara ne münasebet falan diyorlar🤷♂️
Ben de bu durumu yaşayan biriyle konuşmuştum ve onun hikayesini hatta youtubeda anlatmıştım. Adam resmen Türkiyede zengin olduğu için Almanyada mutsuzluk yaşıyordu..
Abi: böylesine önemli bir hususu, böylesine kısa ve öz anlatman, ömrünün 15 yılını ayrı, ayrı ülkelerde şantiye tozu yutarak geçirmiş biri olarak beni etkiledi, gerçekten her videonu ayrı bir beğeni, ayrı duyguyla takip ediyorum, son olarak bir istekte bulunmak istiyorum abi, killa hakan fikrine önem verdiğim bir isim ve onunla bir röportaj yapmanı diliyorum. Kuwait"den selamlar ve saygılar sunuyorum.
Bir tanıdığımız vardı, kadın Ceylankentte Yalovada 7 gün tekstil ürünleri, bayan ihraç ürünleri satışı yapan bir kadındı. Kocası İstanbul'un ünlü avukatlarındandı, bir sürü parası, serveti vardı. Bir de kızları vardı. Kızı üniversite okusun diye İstanbuldaki bütün servetini, avukat adamın , toplayıp Miami Floridaya ev kiralayarak göçmen oldular. Orada yabancı öğrencileri para karşılığı yataklık ettiler, sabah, öğle, akşam yemeği yedirerek geçimlerinin bir kısmını karşıladılar. Ama 15 sene zenginlikleri yetti, tekrar beş kuruşsuz İstanbul'a geri döndüler. Araba da almadılar oradayken ama bol bol araba kiralayıp gezdiler amerikada. Miami Universitelerini bir görseniz, o çok sıcak havadan dolayı kızlar zaten çok çekici ve çok güzeller, topuklu ayakkabılarla geziyorlar, mini etekli, büstiyerlerle üniversitede beraber geziyorlar, her türlü üstü açık lüks araba var üniversitede. Yeşillik düzlük ormanlık alanda kuruyorlar üniversiteleri.
27 yasinda isvicre‘ye geldim,. 13 senedir bu ülkede yasiyorum, geldigim günden bugüne aşk ile bağlandım çünkü aradaki farkı gördüm bazen çok zor oldu zor zamanlar yaşadım fakat şuan kendi topraklarıma tatil için bile gitmek istemiyorum.
Yorumlara o kadar şaşırıyorumki. Ben Almanya’da doğdum büyüdüm ve öğretmenim eşim Türkiye’den geldi yaklaşık 7 yıl önce evlilik sebebiyle burda çok başarılı iş insanı olmasına rağmen Türkiye’ye göç etmek istiyor. Kafam çok karışık ama ilerde pişman olmamak için denemekte istiyorum. Burdaki yorumlar çok korkutuyor yalnız 😞
Abi Orhan Pamuk'a dediğin şeyler hakkında söyliyim. Başımızdakileri eleştiremiyoruz ki yaşın kaç olursa olsun kimse yok yere davalanmak istemiyor. Aramızda bizi davalamayı bekleyen insanlar var bunu bilesin. Türkiye'de yaşasan sana kaç kere dava açarlardı Allah bilir. Takip etttiğim youtuberlerdan bir sürü dava haberi alıyorum görüyorsun herkes şahit oluyor buna. Herkesin susması iyi bir şey değil ama para kazanmak zor ev kurmak zor geçinmek zorken kimse ses çıkartmıyor anca stresini başka kişilerden atıyorlar işte. Çokta dolma bu tür olaylara.
Göç etmek büyük bir cesaret ister. Yeni bir dil, yeni bir ülke, yeni bir çevre ve üstelik uzun bir süre adapte olmaya çalışmak, alışkanlıkları törpülemek ve gittiğin yerin kuralları ile kültürüne ayak uydurmak, kabul etmek. vs vs Kolay gelsin
Merhabalar, ben Almanca öğretmeniyim. Almanya’ya göç edecek ve Almanca öğrenen arkadaşlara, bu lisanı aktarmak hususunda destek vermek isterim. Herkese hedeflerinde kolaylıklar diliyorum. Umarım işler rast gider. 🙏🏻
Bu videodaki anlattıkların o kadar ama o kadar doğru ki gelip oraya yaşamayan inan ki anlayamaz bilemez . Göç etmek sanıldığı gibi kolay değil.Göç etmek inan içinizdeki enerjiye imkana bağlı o enerjiyi içinizde görmeden zor.
Yaşam sevinci ve gençlik enerjinizi nerede tüketeceğinize dikkat edin ! Bunlar dünyanın heryerinde tükenir ama dünyanın bazı yerlerinde tükendiğine değer , bazılarında ise pişmanlık kalır geriye... Şafak Salda :)
Ben yaklaşık 8 yıldır Almanya da yaşıyorum. Buraya evlenerek geldim. Ama buraya ben baska bir Avrupa Birliği ülkesinden geldim. Dolayısıyla Almanya da evrak işlerim falan olmadı. Geldiğim ülkede 8 yıl yaşadım ve defalarca visa işlemi, vatandaşlık vs. cok zorluklar çektin cok para harcadım. Ama orada daha mutluydum. Almanya yi ve almanlari sevemedim. Almanya da büyümüş Türklerle Almanlarla olduğundan daha fazla problem yasadim. Almanlarla anlaşabildiğimin yarısı kadar bile anlaşamıyorum. Elimde olsa Almanya da bir gün bile yasamam. Ama çocuklarım var. Yaşım ilerledi. Ve geldiğim ulkeye gitsek esim dilini öğrenmesi zaman alır. Türkiye ye dönmeye kalksak esim Türkiye nin calisma sartlarina uyum sağlayamaz. O yuzden burada resmen sıkıştım kaldım. Evet yaşam şartları çok iyi, güvenli. Ama sosyal anlamda çok kötü. Geldiğime cok pismanim.
25 yaşında olsam 25 dakika bu ülkede durmam. Vakit geç oldu bundan sonra olmaz, birçok şeyi geç anladım. 34 yaşında ilk yurt dışına çıkabildim. Coğrafya kadermiş.
Önce kendini düzelt, tıkandığın yerde yakınlarından çevrenden destek al, onlara da destek ol, bazı amaçlar için başkalarıyla birlikte davranmayı, organize olmayı örgütlenmeyi öğren, bu işin Türk'ü Avrupalı'sı yok, bunu bilmeyen kişiler de toplumlar da kaybeder. Kendini, çevreni, bulunduğun yeri düzeltemiyorsan, bu yeteneği geliştiremediysen, başka yere gittiğinde kişiliksiz kimliksiz olarak gidersin, oradaki düzeni de bozarsın, kendin de kaybolursun. Gittiğin yerde bunu öğrenmen daha zor çünkü etkileşime geçeceğin kişi sayısı, çevren çok sınırlı. Gençken kişilik hala gelişme aşamasında olduğundan gençken gidersen sıkıntın olmaz, öğrenir topluma katkı sağlarsın, aksi halde öğrenmeye gelişime aç bir kişiliğin olmalı ki göçmen olarak başarabilesin. Kişisel görüşüm bu. Geç yaşına rağmen, öğrenmeye denemeye açsan, başarısızlıktan pes etmeyen, sürekli yeni şeyler denemekten korkmayan, risk alabilen, girişimci karaktere sahip biriysen git, eminim o zaman pişmanlık çekmezsin tutunursun. Ailen, çocuğun varsa, önce kendin git dene gör, tüm aileni birden riske atma. Hep B planın olsun, kendini tümüyle bir yolda tüketme.
39 yaşındayım. Gazeteciyim. Kasım 2020'de Almanya'ya göç ettim. Türkiye'de 3 bin 500 lira idi son maaşım, Almanya'da net 1200 euro. Ne orada zengindim ne de burada zengin olacağım. Ama benim gelir grubumda olup da gelmek isteyenler yılmasın, oluyor. Sadece biraz internet başında süre geçirmeye bakıyor iş. Mutlaka bir yol bulunur. Ama bulunmuyorsa da zorlamaya gerek yok. Ben Şafak Bey'in hissettiği yabancılığı hissetmedim, muhtemelen yaşım ve işim gereği. Alışmam bir hafta bile sürmedi. Gözünüzü korkuntanları dinlemeyin. Selamlar...
Yaşam sevinci herkese lazımdır. Hatta ülke de kalanlara daha da fazla gereklidir. Göç için önce kendinize uygun ülkeyi seçmelisiniz. Atanmayı bekleyen herkes göç edebilir. Yaş olayına gelince bu zamana kadar bir şey olmadıysa, nerede olduğunuzun pek önemi yoktur. Avrupa ve Amerika olursanız en azından dil öğrenmiş olursunuz. Sonuç yüzde 3 girin.
*yaşadım gördüm tecrübelerimi aktarayım. göç ettiğinde mutsuz olanlar genelde şu tiplerdir ; " ben amerikaya gittim orada herkes çok ahlaksız benim psikolojim bozuldu döndüm" kafasındadır. hatta bu cümlenin aynısını duydum birinin youtube kanalında. şakirt bir arkadaşımız. e senin ne işin var zaten orada ? bu dar kafayla asla yurt dışında mutlu olamazsınız. 30 sene almanya da yaşayıp küvette kurban kesen adam kafasıyla giderseniz mutlu olamazsınız. İkinci olarak da insanlar çok fazla göç etti. göç alan ülkelere bakarsanız rahatlıkla anlarsınız. şu an ise göç etmek zorlaştırıldı. eskiden önüne geleni aldıkları için. adam elin bilmemneresinden geliyor ve orada davar gibi yaşıyor. o ülkelerde bunu gördüğü için faturayı bize kesiyorlar. yani o adamların öküzlüğünün bedelini biz ödüyoruz. göç etmiyor değilz aslında şu an insanlar. edemiyorlar. çünkü alımı çok zorlaştırdılar. düşünsenize avrupa kanada amerika japonya diyecek ki " bizler türklere koşulsuz kapılarımızı açtık. ceketini alan gelsin" diyecek ve çok az bir göç olacak öyle mi ? :D orta doğu ve afrika ülkeleri boşalır bir gecede. o ülkelerde adam kalmaz ölü ülkeler olurlar çernobil gibi. bunu herkes biliyor. olay bundan ibaret kısacası.*
Doktor her yerde doktor diyince sevindim sizi izlemeye başlarken üniversite sınavına hazırlanıyordum bi buçuk sene sizi izledim dedim ki kesinlikle düzgün bir şey kazanmalıyım sonra tıp kazandım şimdi de iki senedir tıp okuyorum ve hala sizi izliyorum
11 sene oldu almanyaya geleli , bir gün bile pişman olmadım. Göç beyinde başlar, eğer niyetin sadece para biriktirmekse asla mutlu olamazsın ama insan gibi yaşamaksa ve bunun için gereken çabayı gösterirsen işte o zaman Göçte mutluluğu bulursun. Saygılar
Şafak bey merhaba ,öncelikle sizi ailecek severek izliyoruz ve takip ediyoruz ☺️ üslübunuz ve samimiyetinize hayran olduğumu dile getirmek istiyorum.bakiş açinizi da çok seviyorum .sizi dinlerken hiç sıkılmıyorum ve bizlere yol gösteriyorsunuz çok teşekkürler ☺️ Söylenecek çok şey var ama siz 1 cümle kurunca biz hikaye dinliyormuş gibi oluyoruz .vakit ayırıp videolar çektiğiniz için de vielen dank 😉eşimle birlikte oraya gelirsek sizinle sohbet etmeyi çok isteriz.sevgiyle kalın Nazlı & Hasan Taşdelen
Merhaba şafak abi Ben 18 yaşında bi gencim İstanbul’da yaşıyorm hayatın zorluğunu şimdiden teki tekine anladım geleceğimden kuşkuluyum ailem desen cahil cehalet dolu bir anadolu ailesindenim geleceğimi kendime göre tasarlamak istiyorum ama bazı içimde korkular var hedefim berlin yada almanyanın güzel sevebilceğim bi yerde yaşamak şuan bi restoran’da çalışıyorum ve para biriktiriyorum inşallah allah yolumu açık eder kimse pes etmesin içinizde yeterki heves olsun ve kendi imkanlarıma evde almanca A-2 oldum,
Aşkolsun şafak bugün iş bulabilsem almanyada 47 yaşımda yeni bir düzen kurup orada yaşayabilirin Hiçbirşey için geç değil. You tube dan almanca öğrenmeye çalışıyorum. Hiçbirşey için geç değil. Bence tabi.
Ben annemin karnîndan başlayarak göçtüm ,memur çocuğuyum .Doğu batî en son belçika'da buldum kendimi.Dedem göçmen dededim dedesi bile göçmen bana kattığı şey hiç bir yere ait olmamak olamamak.
Kardesim söylediklerine noktasina virgülüne katiliyorum. En dipten örnek vermen de cok mantikli. Bugün türkiyeye bakinca sadece üzülüyorum. Biz hala daha gecmisle övünmeye devam ediyoruz. Osmanli söyle destanlar yazmis, selcuklu böyleymis. Dirilis, Payitaht, Teskilat, Cukur, vs vs vs. Su dizilerin ülkemde yayinlanmasina ve bunun karsisinda halkin tepkisizligine utaniyorum.
Önceleri "nereden geldim ben buraya" dedikten sonra kinaye gülüşü yapardın. Neşen kalmadı di mi baba, yorgunsun. Yük ağır, etrafında olup biten şeylere duyarsız kalamamanın getirdiği yorgunluktur bu;bilirim.
Şuan okyanusu yelkenliyle geçen var Cengiz Arslanoğlu 3,5 Senedir Sadun Boro 50. Yılında aynı rota projesiyle tamamen manuel bir yelkenliyle dünya turu yapıyor
Türkiye’de işim gücüm varken evlilik dolayısıyla 21 yıl önce ABD’ye göç ettim. Yaşadığım yerde hala bir Türk marketi yok. İlk bir ay konuşamamaktan boğazınızda bir yumruyla dolaşıyorsunuz, üç ay hangi ekmeği, hangi peyniri alacağınızı bilmiyorsunuz, herşey yabancı. Zamanla bu günlük badireleri atlatıyorsunuz tabii. İnsan olduğunuzu , insan olmanın nasıl birşey olduğunu idrak etmeye başlıyorsunuz. Türkiye’deki en büyük problem, dediğiniz gibi sınır problemi. Kimse kimsenin ‘bireysel yaşam alanına’ seçimlerine, kararlarına, zevklerine vb saygı göstermeyi beceremiyor. Bu olmayınca saygısızlığın dibine vuruluyor. Burasının Türkiye’ye karşı bir başka en önemli avantajı günlük hayatta asgari koşulların sağlanmış olması yani, kuralların dışına çıkılmasının istisna olması. Böyle olunca sistem insan faktörüne göre biçim almıyor, nereye işiniz düşse oradaki görevlinin sizin işinizi en çabuk, en doğru ve sizin için en ehven şekilde halledeceğinden emin olabiliyorsunuz. İnsanlar size yardımcı olmak için yarışıyorlar sanki. Dürüstlük elbette bir başka boyutta. Sokakta, markette, dağda, bayırda, ormanda hiç tanımadığınız insanların size ağız dolusu gülümseyip ‘merhaba, nasılsınız?’ demesi harika bir duygu. İnsana saygıyı, nezaketi ve kurallara uymayı trafikte bile gözlemliyorsunuz, en azından benim bulunduğum yerde. Öndeki araç yeşil ışığı görmediğinde arkadan anında kornaya basmayan çok kişi oluyor. Çoğu insan ikinci yeşilde de geçmezse hafifçe bir kornaya dokunuyor. Polis arabası ve korna sesi yok gibi birşey. Ama gelin görün ki 21 yıldır bu ülkede içimde bir acıyla uyanmadığım tek bir günüm olmadı. İnsanın gülmesi bile bir çeşit oluyor. Çünkü insanlar da tıpkı ağaçlar gibi bulundukları yere kök salıyorlar. Nasıl ki bir ağacı toprağından alıp bir başka toprağa tekrar diktiğinizde önce bütün yapraklarını döküyor, insan da aynı. Kendinizden çok şey gidiyor. Hiç kök salamayıp kuruyup kaybolma tehlikesi de var. Bir yerde bülbülü altın kafese koymuşlar, hesabı... İkinci bir husus, dünyanın hiç bir yeri mükemmel değil. Dünyadaki bütün ülkelerin yönetimlerinde aksaklıklar, haksızlıklar var ama bunu çok sofistike şekilde kapatabiliyorlar. Ayrıca sistem oturmuş olduğu için başa kimin gelip gittiğiyle sistemde yani günlük hayatta fazla değişiklik olmuyor ve insanların birbirine saygısı, sevgisi, hoşgörüsü sayesinde hayatın geri kalan kısmı yeterince iyi olduğu için devletin nasıl yönetildiğini umursamayabiliyorsunuz, rahatlıkla apolitik olmayı seçebiliyorsunuz, sonuçta başkanla aynı çatı altında da yaşamıyorsunuz ve seçimde gidip bir oy vermekten başka da yapılabilecek hiç birşey yok. Haberler’i izlemiyorsunuz olup bitiyor. Dediğim gibi, sınır koyabilmek işin püf noktası. 21 yılın sonunda Türkiye’ye dönüş düşünüyorum. Bir arkadaş ‘göçebe her zaman göçebedir’ demiş, sanırım doğru, insan göçe doymuyor. :) ne olur, nasıl olur bilmem...
2,5 yıldır Almanya’dayım. Kişisel duygum: toplumla olan bağını kopmuş hissetmek. Uzun yazım şöyle, 2018 seçimi sonrası yazmışım: Bulunduğumuz kültürden doğan bu kadar olaya rağmen daha önceden böyle bir şey planlamadıysanız ve sırf seçim kaybedildi diye planlamayı düşünüyorsanız, bence gerçekten gitmek istemiyorsunuz ve olanlara uyum sağlamışsınız demektir. fakat ailenizi, arkadaşlarınız, sevdiklerinizi, tanıdıklarınızı, hatıralarınızı, gençliğinizi, dilinizi, yediğinizi-içtiğinizi, içinde olduğunuz kültürü, dayatılan normları vb. birçok şeyi geride bırakıp, daha farklı bir coğrafyada daha farklı şeyler düşlüyorsanız o zaman da durmayın bence. sonuç olarak, hafife alınacak bir olay değil kesinlikle.
@@mrtm4818 öncelikle tebrik ederim, mutluluğunuz daim olsun. Ben öğrenciyim hala ama arada stajlarım oldu kendi çabalarımla bulup girdiğim. Çalıştığım firma buranın kariyer.neti gibi bir şeydi, xing adı. Almanca varsa oradan aramak işleri hızlandırabilir linkedine göre.
@@filmlovepenguin4315 teşekkür ederim mesajınız icin...Almancam b 1 seviyesi ve orta İngilizcem var (hatta Kanada’dan advanced belgem de var ) İstanbul iktisat mezunuyum ,denklik alabiliyorum ama alsam da anadilim Almanca değil Oyüzden diplomam nekadar işe yarar bilmiyorum açıkcası :)...en kötü dhl,ups biryere şöför girmeye calısıcam sanırım
Göç her halükarda insana kazanç sağlar, bahsettigim maddi şeyler değil, evet maddi anlamda da kazanc sağlarsınız ancak buna ihtiyacınız yoksa dahi göç etmeyi deneyin. Konfor alanınızdan çıkın, göç size sizi anlatacak yegane harekettir. Baska bir ülkede ayakta kalmaya çalışırken kendinizi daha iyi tanıyacaksınız, yapmayacağınızi sandığınız seyleri yapabildiginizi göreceksiniz, dil ogreneceksiniz az ya da çok, yeni insanlar taniyacak yeni cograflayari kesfedeceksiniz. Ve bunlarin hic birinin maddi bir ölçüsü yok, hepsi paha bicilemez. Yasayacaginiz onca acı, göz yaşı, sikintilar dahi cok değerli deneyimler olacak sizler için. Korkmayın deneyin, olmazda dönersiniz ülkenize, en azindan icinizde kalmaz. Evet gencken en azindan 40 yaşından önce yapmakta avantajlar var ancak bunun yaşı yok, her yaşta yapılabilir, siz yasayacaginiz acilari ve sıkıntıları dahi bur kazanc olacak görebileceksiniz göç sizin için sadece kazanilabilecrk bir oyun olacaktir. Ne göründüğü kadar kolay ne de zor, kafasına koyup da yapamayan insan yok. Kafasına koyan gerçekten isteyen insan yapıyor, borc buluyor, arabasini satıyor, hatta belki sadece bilet parasını denkleştirebiliyor ama eninde sonunda yapıyor. Korkmayın, yaşayacağınız hersey size artı yazar.
Yaşamak istemenin yaşı yok bence hatta belkide olgunlaştıktan sonra daha lezzetlidir hayat.Ruhen zaten göçtüm sadece bedenim burada yakında onuda kurtaracam inşallah
27 yaşımdayım Almanca öğretmeniyim daha önce Almanya'da 6 ay yaşama şansı buldum istesem eğitim sebebiyle orada kalabiliyordum belki biraz maddi manevi zorlanacaktım bunalacaktım fakat o sıralar 22 yaşımda olamama rağmen anlattığınız yaşama sevinci ve mücadeleyi kendimde bulamadım ve büyük umutlarla Türkiye'ye geri döndüm. Türkiye'ye dönme sebebim beni burada çok güzel ve rahat bir hayatın beklediğini düşünmemdi çünkü iyi derecede Almanca ve İngilizce biliyordum en kötü bir şirkete iyi bir pozisyonda başlarım diyordum veya gider öğretmenlik yaparım yaşar giderim ailem ve sevdiklerimle diyordum. Almanya'dan geldikten bir sene sonra özel bir kolejde Almanca öğretmeni olarak çalışmaya başladım asgarî ücret alıyordum ve halen gerçeklerle yüzleşmek istemiyordum yaşım ve enerjim bunları idrak etmeme engel oluyordu. İlk öğretmenlik yılımda 67 yaşında emekli bir müdürüm vardı ve bir toplantıda aynen şu sözleri sarf etti " burada bizimle çalışan öğretmenler çok şanslı çünkü .... Kolejinde öğretmenler velilere çay servisi yapıyor bizim kolejimizde böyle bir şey olmaz." Bizim velilere çay servisi yapmıyor oluşumuzu sanki bir lütufmuş gibi söyledi. O müdürün bu sözleri benim suratıma çok sert bir tokat gibi çarptı. Sonra girdiğim her iş yerinde mobbing yaşadım. Biraz daha rahat yaşamak kendi kiramı kendi masraflarımı ödemek için hep 2 iş yapmak ekstra işlerde çalışmak zorunda kaldım. Devlet okullarında bir öğretmen maksimum haftada 20 saat ders anlatırken haftada 80 saat ders anlattığım oluyordu. İnsanlar bana iş verirken sanki bana lütuf veriyormuş gibi davrandı hep oysa çalıştığım işlerde hep işverene çok çok daha fazla kazandırdım ve enerji sarf ettim. Gönülden bağlı olduğum mesleğimden soğudum ve şimdi evli 200 bin lira borcu olan yorgun ve bitik bir insanım eşim mimar ben öğretmenim. Tüm imkanlarımızı kullanarak yakın zamanda Almanya'ya göç edebilme fırsatı yakaladık 2 gün sonra gidiyorum ve içimde 22 yaşımda kendimde bulamadığım o cesaret var. Çünkü artık ülkemde geçinemiyorum ve mutlu olamıyorum. Her an tedirgin ve yorgun hissediyorum. Oraya bilinçli ve çok yorgun geliyorum umarım bir gün sizinle de karşılaşırız. Sizi uzun zamandır takip ediyorum ve çok nokta atışı tespitler yaptığınızı söylemek istiyorum umarım yaşam sürdüğünüz her yer size bu denli yarar ve mutlu olursunuz. Sağlıcakla kalın
bol sans ogretmenim umarim mutlu olursunuz saygılar
@@togigol Çok teşekkür ederim
Öğretmen bey,ben de 37 yaşındayım 1 senedir Almanca öğreniyorum coronadan sonra çoluk çocuğu bırakıp gideceğim. Mutlu değilim huzursuzum,kızım için endişeliyim burada. Umarim sizin gibi gidebilir ve sonrasında ailemi de alabilirim. Size yeni hayatınızda çok çok mutluluklar diliyorum.Hayirli olsun
Türkiye'de öğretmen yabancı olursa şayet özel okulda maaşı endüşük değerle 15.000tl falan ediyor sanıyorum.. Öncelik sarışın olması. Tümü için diyemem ama baya baya asansör tamircisi şahsiyet Türkiye'de değerli alaman, ingiliz, fransız hocalar olmuşlardır...
@@kartalkara1042 Teşekkür ederim İzzet bey ben de sizlere bol şans diliyorum. Umarım en kısa zamanda hedeflerinize ulaşırsınız ve ailenizle mutlu ve güvende bir hayat sürersiniz. İyi dilekleriniz için teşekkür ederim
En kötüsü kendi yaşadığın yerde, doğduğun topraklarda, ülkede kendini yabancı hissetmen... O göçten de beter..
Merhaba
Yaşım 48.
Uluslararası ilişkiler terk, felsefe mezunuyum. Amatör olarak, bağlama, gitar, keman vs.müzik aletleri çalarım.
Kimsesiz ve sahipsiz büyüdüm diyebilirim.
A.Ü. D.T.C.F felsefe bölümüne 1996 ' da girerken öğretmen olma hakkım vardı ama 2001' mezun olurken yoktu. Aslında hedefim sinemacı olmaktı ama şartlarım uygun değildi. Sonunda ne oldum; fayans ustası.
Şimdi bir kaç aydır Macaristan'da bir şirketin şantiyesinde çalışmaktayım.Ama hedefim bir yıl içinde Almanya'ya yerleşip, ailemi de oraya getirmek.
Yaşıma rağmen , üstelik 2-3 yıldır alerjik sinüzit ve astım hastası olmama rağmen gerekli arzuyu ve yaşam enerjisini içimde hissediyorum.Bu gücü kızım(16) ve oğlum (9) dan alıyorum. Çünkü onların da benim gibi ziyan olmalarını istemiyorum.
Dilerim bir gün Almanya:da sizinle de görüşme imkanımız olur.
İyi geceler.
Başarılar diliyorum.
Allah yolunu açık etsin abim ayağına taş değmesin.
Umarım başarırsın Yılmaz abi 🙏🏻 Ne olur pes etme!
umarım tez zamanda istediğiniz hayata ulaşırsınız.
Allah sana güç versin, yanında olsun abi. Cok guzel anlatmissin.
Bende 20 yaşında Berline geldim.Gerçekten ilk yıllar kendimi bulmaya çalışmakla ve lisan,ehliyet vs. ile geçti.Sonrasında kişi olarak ne kadar özgür olduğumun,kişilik haklarımın,rahatsız edilmeden yaşamanın,kendi kazandığım parayı harcamanın yada biriktirme gibi güzelliklerin farkına vardım.Iyiki Almanyada yaşıyorum,iyiki burdayım. Türkiyemiz çok güzel ama burdaki yaşam cok güzel ve garantili.Allah Türkiyede yaşayanların yardımcısı olsun.
20 yaşında olan ben üninin bitmesini bekliyorum
Bende geleli 5 yil oldu. Harika özetlemissin 👏👏
Nasıl gittin 20 yaşında? Ben 20 yaşımda maldım. Ee nasıl gittin okul mu?
@@mrs.8197 bekleme. Orada diplomanın değeri yok maalesef, bence yatay geçişle hemen git.
@@xxtravisxxify ftr okuyorum burda 4 yıllık sabev e iletişime geçtim denklik verirler dedi ilk bölümünü bitir dediler
şafakcım söylediklerine kesinlikle katılıyorum ve müsadenle bir kac hususuda avrupaya göc etmiş biri olarak bir kaç gözlemimi ilave etmek istiyorum. 1- eger türkiyeden khk ile ihrac iseniz ve avrupaya göc ettiyseniz yada edecekseniz magduriyetinizi ispat edip iltica etmeyi deneyip en kısa şekilde entegre olabilirsiniz avrupa toplumuna zira bunun bariz bir çok örneğini gördüm ve görüyorum . bu kişilere eğitimli insan gözüyle baktıkları için yetkililer yol almak isteyen gayret edenlere özellikle yardımcı oluyorlar hatta daha yeni okudum twitter da " hollanda ya gidip orada yasamaya baslayan ihrac bir polis memurunu fark edip polis olması yönünde önünü bizzat belediye başkanının desteği ile actıklarını . sonra yine ihrac olan bir khk lı bilgisayar mühendisinin amerikaya göc edip orada 3 sene önce şirket kurup ciddi başarılara imza attığını vs bir cok örnekler hem cevremden duyuyorum hemde sosyal medyadan okuyorum. 2- eğer üniversite mezunu değil ilk okul ortaokul yada lise mezunu iseniz gittiğiniz ülkede ilk yapmanız gereken şey oranın dilini en kısa zamanda öğrenmek ve bu esnada ayak işleri temizlik işleri yani daha cok bedene dayalı işler yapıp ve oranın insanları ile etkileşim halinde olmak. mesela almanya başta olmak üzere bir cok avrupa ülkesi bu gönüllü derneklerde yapılan faaliyetlere katılanları ciddi ye alıyorve referans oluyor. bu referanlar sizin ciddi anlamda yolunuzu acıyor .
3- hadi diyelim yaşınız 40 ı gecti ve üniversite mezunu da değilsiniz yapmanız gereken şey pozitif olmak hayata karşı ve hayal kurup
kendinize hedef koymak olsun. ama ilk hedefiniz tabiki oranın dilini ögrenmek olsun. şunu kesinlikle bilin ve emin olunki türkiye iyi,dürüst ve insan gibi insanlar için ne kadar doğru bir yer değilse avrupa da o kadardoğru bir yer . göc etmek kesınlikle kolay degil ve zor bir sürec ama buna değer bunu sakın unutmayın.
herşey sizde bitiyor korkmayın ve cesur olun. eğer yaşadıgınız yeri beğenmiyorsanız değiştirin dostlarım. dünyaya bir kez geliyoruz neticede. sevgiyle kalın
44 yaşında hiçbir mesleği ,eğitimi ,almancası olmadan göç edip almanyaya gelen biriyim, hiçte pişman değilim.dilini ,kültürünü bildiğim ,doğup büyüdüğüm türkiyeden çok daha özgürüm ,çok daha mutluyum .cehenemden cennete geçmek gibi bir duygu !almanyada tek bir kişiyle problemim oldu ve. Bu insan yanında eşi ve kızı bulunan bir türk'tü!! parkta sırf bira içtiğim için beni dövmekle tehdit etti ! Ben ise ona bak bu küçük kasabada hiç kavga görmediğimi ,burda kimsenin kavga etmediğini ,şimdi seninle kavga edersek polisin geleceğini ve iki tc vatandaşının kavga ettiğini görünce ne düşüneceklerini sordum ! Tek bir gün türkiyeyi özlemiyorum !hergün tımarhaneden kurtulduğuma şükür ediyorum
Ben de 39 yasımdayım evlenerek gelicem...iş konusunu naptın acaba sorsam ? Tavsiyelerine ihtiyacım var :)
@@mrtm4818 iş çok!
@@kalloo21 teşekkür ederim moral oldu bana
Almanya'da bir parkta bira içtiğin için seni dövmekle tehdit etti bir Türk öyle mi? Şimdi daha iyi anlıyorum Nazilerin bunları neden yakmak istediğini...
Bende 20 yaşındayım o yaşta göç edip mutlu olmanız beni motive etti hangi vize ile göçtünüz acaba
Genel olarak orta dogu insaninin dünya görüsü ve imkanlari cok kisitli..Kafa olarak cok gerideyiz, kültür olarak cok fazla muhafazakar ve tutucu aliskinliklarimiz var ve bu sebeple baska bir dünyada yeni bir hayata baslamak imkansiza yakin oluyor..Kuzey Avrupa'da yasayan biri olarak, buranin gencleri 18 yasinda dünyayi gezme imkanina ve her türlü yeniligi kesfetme hevesine sahipler..Genc yasta hayata bakislarini gelistiriyorlar, hayalleri evlenip cocuk sahibi olmaktan ibaret degil..Bizim insanimiz 25 yasindaki cocuguna "gece nerdeydin, eve gec gelme" diye hesap sorarken, Danimarkali, Isvecli, Norvecli anne baba cocuguna özgürlük sunuyor ve destek veriyor..Bizim insanimizin kafa yapisi maalesef "calis para kazan, evlen cocuk sahibi ol" kavraminin disina cikamiyor ve bu sebeple kendimizi baska ortamlara, baska dünyalara adapte edemiyoruz..Dünya sadece kafanizda kurdugunuz kadar büyük/kücük, basit/kompeks..Evet TR'de imkanlar kisitli, pat diye atlayip bir ucaga binip ülke degistiremiyorsunuz öyle, ama bunu kafada yapabilirsiniz..Hersey en basta kafada bitiyor..Belkide 5 sene sonra göc imkani ayaginiza gelecek, ama o vakte kadar kendinizi öyle veya böyle bir sekilde gelistirmelisiniz..Kitap okursunuz, göc etmis insanlarla tanisir konusursunuz, cesitli yerlerde bilgi alisverisinde bulunursunuz..Yani en kötü bir eylemde bulunmus olursunuz, ki 5 sene sonra sudan cikmis baliga dönmeyesiniz..Dil ögrenin, baska ülkelere ve kültürlere merak sarin, okuyun arastirin..Bunlari en azindan yapabilirsiniz..Teori ve pratik birbirini tamamlayan seyler, biz toplum olarak teoride cok zayif oldugumuz icin pratik evresine hic ulasamiyoruz..Daha göc etmeden "ya yapamazsam, ailemi özlersem, arkadaslarim nolacak" gibi bence cok asiri ve gereksiz duygusal düsüncelere kapilirsaniz, en bastan zaten kaybedersiniz..Sonucta atom parcalamayacaksiniz, bugün Ahmet amcaya selam verdiyseniz yarin alman Hans'a vereceksiniz, bu kadar basit aslinda..Ikisi de insan..
Konfor alaninizin disina cikin, cikmadiginiz sürece 1 adim ileri gidemezsiniz..
Dün sabah işe gitmek için servis bekliyordum. Yaşlı bi amca pazar arabasiyla copten plastik topluyordu. Bekledigim durağın 20 metre ilerisindeki çöpün oraya geldi epey kurcaladi çöpü 1 tane ufak sişe çıktı. O arada durakta 20-25 yaşlarında bi genç de vardi yasli amca tam çöpün ordan ayrilirken genç amcanin yanina gidip para vermek istedi amca almak istemedi. Genç israr etti amcaya aldırdı parayı. Sonra tekrar servis beklemek icin durağa geldi. Ve ben amca topallayarak giderken arkasindan 1 saat ağladım.
Abi saat gece 4 burda. Ekonomik sıkıntının işsizliğin gelecek kaygısının arasında, mezuniyete bir kaç ay kalmışken iyice sıkıyım kendimi şu Almanca dil sınavınıda geçiyim diye çalışırken elim telefona gitti, sırası ile; engelli vatandaşa şiddet, kadın cinayeti ve bir tarikat üyesi üst rütbeli asker haberlerini okudum. Üstelik son haber altında ne var bunda diyerek helal olsun yazan o kadar insan vardı ki. İnan yine uykum kaçtı. Aklımı kaçırmamak için dolanırken aklıma geldin uğrayayım dedim. Konu başlığıda tam olmuş hani. :) Abi sen bizim içinde bulunduğumuz psikolojik durumu görsen şu videoyu hazırlamaya elin gitmezdi. İnan ki acırdın. 23 yaşındayım ve ortalama 80 yıllık hayatımda denk geldiğim döneme lanet ediyorum. İnan birazcık Allah korkum olmasa bu kötü insanların, ahlaksız, eğitimsiz, güce tapan, toplumun zihniyetin içinde 5dk daha yaşamam. Belki bir umut yurtdışında mutlu insanların arasında huzurlu ölürüm diye teselli ediyorum kendimi. Mutlu bir hayat ve huzurlu bir ölüm isteği, arzusu ağır basan insanın başka bir duyguya daha ihtiyacı olur mu hiç?
Duygularımı o kadar iyi yazmissinizki 23 yaşındayım ve gördüğüm her şey ne motivasyon ne de yaşama sevinci bıraktı. Umarım daha güzel günler vardır
Abi selamlar, yine kadife gibi sesinle bizi hem hüzünlendirdin hem mest ettin. 27 yaşındayım ve yaşam enerjimin tükenip tükenmemesi arasındaki o ramakta o eşikteyim. Lanet olası sistem seni hem içerde koca bir hapishanede yaşam enerjini vakumluyor hem de farklı yollara başvurmanı, kaçmanı engelliyor ya da olabildiği kadar yolunu tıkamaya çalışıyor. Bazen diyorum ki ben hitlerin eziyet ettiği bir yahudi de olabilirdim, Halepçede katledilen çocuk da. Benim makus talihim de bu hükümetin hüküm sürdüğü düzende yaşamak, anne babamın o günkü keyfine denk gelmek. Yanlış anlaşılmasın kabullenmiş değilim, hala en alâ muhalifim. Hala kral çıplak diyorum. Ama en çok da biz üşüyoruz. En kısa zamanda bu hapishaneden kaçmaya çalışan Michael Scofiel olmaya çalışan dev bir genç kitlenin küçük bir parçasıyım. Çünkü birşeyleri değiştirmeyi çok denedim. Hep kendimden yedim. Ben karamsar değilim, gerçeği görecek kadar tecrübe elde ettim. Artık israf edecek gücüm zamanım kalmadı. Oğuz Atay'ın da dediği gibi kurşun kalem silgisiydim ben, onların hataları tükenmez kalemle yazılmıştı, tükendiğimle kaldım.
Kitap tavsiyen için teşekkür ederim, evet askerlik hizmetimi yaparken okumuştum ve çok beğenmiştim. :)
50 yaşındayım 2 yıl oldu Berline geleli mutu ve huzurluyum. Hayatı seviyorum burda kafamı dinliyorum .
Nasıl gittin abi o yaşta . Ben 27 yaşındayım nasıl giderim diye para bulamıyorum gitmek için, Bulsam gidicem 😌
@@mustafademirca hocam paran olsa da gitmek zor
@@19960666 iş arama ile vizesi ile gidersen 5bin€ bulsam +bin€ da cebime koysam . 2 ay içinde iş bulursam kolay olur da . Malum 60bin₺ lazım türk parası yani 🙄😒
@@mustafademirca hocam işte orda yasal olarak nasıl iş bulacaksın sorun orda
@@mustafademirca Eşiö Alman varandaşı
Eşim de ben de 38 yaşındayız. Ben üniv. eşim master mezunu. Ben işsizim, eşim ise 11 yıllık kıdemli IT uzmanı. Maddi sıkıntımız yok ama çocuklarımız için gelecek hayalimiz kalmadı malesef. Hani sanki bazı şeyler için fazla naif kalıyoruz. 1 yılı geçti göç etmeyi düşünüyoruz. Bunun için Almanca öğrendim, İngilizcemizi mükemmelleştirdik. 3 aydır her gün eşim için işleri tarayıp başvurular yapıyoruz. Çok aranıyor diye Scrum Master sertifikası almaya niyetliyim. Bütün bunları hiç hayal etmemiştim, etmemiştik. Çok üzgünüm.
Merhabalar Özenç Hanım. Herkes Almanya’da yazılımcı açığı çok fazla diyor ama kardeşim bilgisayar mühendisi ve javada kıdemli yazılımcı. Sizler gibi Türkiye’den Almanya için iş bakıyor. Yaklaşık 2 senelik yurtdışı tecrübesi de var (Letonya) Ama aylardır sonuçlanamadı. Anlayamıyorum. Kaçırdığım nokta nedir? Fikrinizi öğrenmekten mutluluk duyarım.
Umarım güzelliklerle devam eder yolculuğunuz...
@@mehmet.f keşke bilsem. Cv yi değiştireceğiz yine bu aralar. Formatını Almanya'ya daha uygun hale getirmeye çalışacağız. Bilmiyorum valla başka ne yapabiliriz
Ne okudun abla
@@itshardtofind--9538 iletişim
Şafak abi çok samimi bir insansın.Sanki öz abim benden önce Almanya’ya taşınmış ve beni yanına çağırıyor, zorlukları ve güzellikleri objektif bir şekilde anlatıyor gibi hissediyorum.
Konuşmaların özgürlüğün tanımını yaşayarak hissetmek isteyen bir üniversite öğrencisine umut oluyor bunu bilmeni isterim.
Kötü eleştiri yapıp küfredenleri gerçekten anlayamıyorum.Almanya’ya yıllar önce göçmüş, zorluklarla binbir emek ile tutunmuş bir insan görmek neden sizi rahatsız ediyor? Ekmek sıkıntısı olduğu yıllarda bile hayata küsmemiş, her dakikasının kıymetini zorluk çektiği için iyi bilen biri Şafak Abi.O azabı,çileyi ve kötü günleri tecrübe etmiş biri olarak, benim gibi yurt dışında bir yaşam kurmayı planlayan gençlerin geleceği zihinlerinde canlandırmalarına çok yardımcı olabilecek içerikler üretiyor.
Altını çizebilmek isterim; ÜRETİYOR.
Siz ne yapıyorsunuz?!
Neden böyle babacan insanların motivasyonunu kırmaya emek ve zaman harcıyorsunuz?
40 ından sonra olmaz deme Şafak. Çocuklarını bu memleketten kurtarmanın güdüsü bireysel iç enerjiden aşağı olmayabilir. Çocuğun olunca anlarsın. ziyan olacak olmasına seyirci kalamamanın enerjisini 60 yaşında bile hissedersin
Ben de göç etmiş bir insanım... Evet kolay değil, kolay diyen yalan söylüyordur.Üstelik bunu maddi sıkıntı çekmeyen, kolay ev bulabilmiş bir insan olarak söylüyorum.Ama Türkiye'nin günden güne ne kadar rezil bir yere evrildiğini gördükçe iyi ki uzaklaşmışım diyor insan....
42 yaşındayım Almanya ya göç etme kararı aldım ve az kaldı yakında oradayım. Çünkü kızımı Türkiye'nin bu kaosundan korumalıyım. Şafak bey çok teşekkür ederim bu süreçte videolarınız artı bir enerji veriyor.
@@manngegenmann951 dil kursuna gidiyorum. Sertifika sonrası hemşire olarak Almanya ya gelicem.
Ya Ortadogulu insan ne basiti yasayacagi evi bile kendisine degil misafire göre ev aliyor yada kiraliyor. Kendi yatak odasina bakmadan misafir nerde yatacak hangi koltukda rahat edecek ona göre ev bakilip esya aliyor. Sinir oluyorum bu anlayisa ve misafir kelimesini artik duymak bile istemiyorum. Oysa ki sizi isteyen yerde bile oturur veya yatar. Göc olayi ise en cok istedigim sey dünyayi görmek ve her gittigim yerde bir süre yasamak, Ben dünyan insani olmanin her yerde yasayabilmek olduguna inaniyorum.
"Göç" benim için zorunluluk oldu, ya özgürlük ya hapis.
Birçok insan için öyle artık dostum
Ben makine müh. 3. sınıf öğrencisiyim, 22 yaşındayım C1 seviye İngilizce biliyorum ve bunu sertifika ile tasdikledim, ailem Bulgaristan göçmeni olduğundan Bulgaristan vatandaşıyım, İngiltere Bulgaristan ve Türkiye'de akrabalarım var ve ben de göç etmekten korkuyorum. Pasaportumu alıp elimi kolumu sallaya sallaya Almanya'ya gidebileceğimi biliyorum ama Almanya'da hiçbir kimsem yok ve Almanca bilmiyorum ama öğrenmeye çalışıyorum. İngiltere'deki akrabam vasıfsız çalışan olduğundan sponsor olacak imkanı yok ve Brexit'ten dolaya İngiltere yani dilini bildiğimden dolayı çok problem çekmeyeceğim bir ülkeye gidemiyorum. Zamanında atalarım zorla Bulgaristan'dan sürgün edilmiş bende fikirlerimden ve görüşlerimden dolayı Türkiye'den sürgün ediliyormuş, göçe zorlanıyormuş gibi hissediyorum ve üzülüyorum ama şunu da biliyorum malesef benim gibi insanlara Türkiye'de gelecek yok. Bulgaristan AB'ye girince kendini düzeltti çünkü Bulgar halkında bir problem yoktu sadece ülkenin yönetimi sıkıntılıydı ama Türkiye'mizde halkın bazı kesimlerinin de sıkıntıları var nedense kendi gibi olmayan insanları düşman bellemişler ve gördükleri her yerde zülüm etmeye çalışıyorlar. Ben zulüm görmedim ama fikirlerimi açık etsem kesin o bir kesim tarafından şiddete maruz kalacağıma eminim. Benim gibi insanların tek çaresi ait hissetmediği topraklardan göç etmek ve umarım göç ettiği topraklarda kabul görmek. Ben çok şanslı hissediyorum çünkü AB pasaportum var ama benim gibi birçok ''öteki'' olan veya hisseden insanlar mecburen zor yollardan göç etmek zorunda bundan dolayı Tanrıya minnet duyuyorum çünkü bana çıkış biletimi vermiş. Balkanlara gitsem büyük ihtimalle daha çok kabul görürüm çünkü köklerim ve kültürüm oraya dayanıyor ama Türkiye'de doğduğumdan Bulgarca bilmiyorum. Belki ileride öğrenirim ama Almanya gibi ekonomik bir dev dururken Bulgaristan'a gidip tekrardan dil öğrenmek ve düşük ücretlere çalışmak biraz mantıksız. Demeye çalıştığım her göç etmek isteyenin bir hikayesi var, kiminin benim gibi daha normal o kadar zorluk içermeyen bir hikaye kiminin ise sanki cehenneme gitmiş ve oradan geri dönmüş gibi bir hikaye. Umarım benim gibi kendini veya başkaları tarafından ''öteki'' olarak görülen insanlar bir gün mutlu olacağı yerlere gidip sıfırdan hayata başlayabilirler ama şunu da unutmasınlar bir yere göç etmek mental ve ekonomik hazırlık, bir o kadar da sabır ister yani sadece azimli olanlar başarabilir bunu da unutmamak lazım. Saygılar...
Bence senin dünyadan haberin yok. Su an ilk uçakla İngiltere’ye gidebilirsin. Üç ay kalır, tutunamazsan dönersin. Avrupa’nın her ülkesine önce gidip, sonra iş arayabilirsin. Avrupa birliği teşvik programlarından yararlanarak eğitim kapsamında gidip sonra devam edebilirsin. İngilizce bilip, Avrupa pasaportu olup da Almanya’da kimsem yok diye gitmeye korkan insana ben acırım. Almanya’da akrabasının yanına gidenler hala İstanbul bilmemne salonu gibi isimli işletmelerde Fener maci izleyip siyaset konuşuyor. Benim de kimsem yoktu, tek kelime Almancam ya da işim. O yüzden şimdi günlük düzenim içinde hiç Türk’e rastlamıyorum. Onlar bahsettiğim çemberin içinde kaldı
arkadaşlarımın %70 i yurtdışına gitti o yüzden biraz kolay gözlem yapabildim
seküler dünya görüşü olanlar çok mutlu halinden memnun sürekli partiliyorlar yada güzel şeyler paylaşıyorlar
tutucu muhafazakar olanların hepsi mutsuz, mutsuzlar ama yinede geri dönmediler
bide gitmeyi başaramayıp evde oturan benim gibiler var kendimize ait bir hayatımız kalmadı KEŞKE diyoruz herşeye
muhafazakar olanlar orayı da kendilerine benzetmeye çalışırlar. hiç biri arabistana gitmez ama orayı arabistan yapmaya çalışır.
Seküler olarak bizim cenah adına doğrularım da yukardaki arkadaşın da dediği gibi ‘muhafazakâr’lar (kârın muhafazası tabi, milli değerlerin değil) için cennet değil mi türkiye? Ayasofya falan cami oldu takılırlar işte ne güzel, onlar niye göç ediyormuş?
İki yüzlü müslümanlardan nefret ediyorum, hem güzelim Laik ülkeyi mahvedip sonra bir başka Seküler Batı ülkesine kaçıyorlar. Yemin olsun ki sizlerle savaşacağız.
çok acayip bir vaka bu gerçekten.25 yıldır onlar yönetiyo ama onlar bile yaşamak istemiyo bu ilkede .
@@dropboxi5052 sorun arabın dininde çünkü. Bugün tayyip olur yarın turgut...
Doğru yere vurgulamışsın, kime göre, neye göre meselesi.
Ilk dedigini katilmadim , ben kirk yasindan sonra abd ye goc ettim, sonraki dedigin dogru ilk bes sene cok zorlandim, hatta tuvaletlerde kic yikama muslugu yok diye geri donmeyi bile dusundum, ama iyiki donmemisim, simdi burda cok mutluyum, turkiyenin sadece yrmeklerindeki lezzeti ozluyorum,.
Bazen çok şey söylemek istersin fakat kelime bulamazsın ya? İşte sen öylesin dostum. Seninde söyleyecek çok şeyin var fakat onları ifade edecek kelimeler yok daha bu dünyada. Ama iyiki varsın diyorum her zaman.
18 yaşında Erzurum’dan Ankara’ya, 24 yaşında Ankaradan İstanbula, 33 yaşında İstanbuldan Chicago’ya ve 40 yaşında yine İstanbul’dan Londra’ya göç etmiş biri olarak Şafak beyin söylediği her cümlenin altına imzamı atarım.
Göçünce geçiyo önemli olan ilk adimi atip göçebe olmak , bir kere göçebe oldumu insan göçmeye doyamaz ... öyle göç yaşta degil baştadir.
🤣
@@user-lm9vl9xe1x güldürdüm bir insani cok mutlu oldum ...👍😁
@@giorgiovaracella7001 göcmeyince pi...c hayat göcersen tok göcmesezsen ac bir hayat ...
@@giorgiovaracella7001 saygi duyarim ac insan mutlu olmaz yani hem ac hem mutsuz olur ... kendisi doyarsa yakinlarini doyurup mutlu etme sansi olur ... göç hikayeleri fedakârlik barindirir.
Göç etmiş biri olarak her ne yaşadıysan seni buna iten sebepleri bir kenara bırakabiliyorsan ve kafanda çözüm yolu bulduysan gittiğin yer özlem dışında zorluğun olmaz.Insan her türlü zorluğa alışıyor.Yeter ki içinde mutlu olabilmek.
Kesinlikle tek zorluk özlem.
Ait olduğunu hissettiğin yere gitmek bir göç değil kendine dönüştür.
Göç denince aklım hep dediğin şu cümle geliyor Şafak abi " herkes hayatında en az bir kere göç etmeli, kimse doğduğu yerde ölmemeli "
Bir Sivaslı göç etmek için doğmuştur, adamlar her yerde.
Bir sivaslı olarak göç etmek için sabırsızlanıyorum yeter ki şu ülkeden bir kafayı çıkaralım
Heleki Emlekliyse
Doğru kölndeyim
Daha once Ingiltere'de ,simdide Almanya Berlin'de yasiyorum.Yurtdisinda yasayan bir insan olarak buralar oyle pembe renkli ulkeler degil.Sadece birseyleri olmasi gibi dogru yapan ulkeler .
Sistem ,ozgurluk ve esitlik var meslegi ne olursa olsun insana verilen saygi var.
Maalesef bizim guzelim ulkemizde sistem haklar esitlik ozgurluk gibi onemli olan kavramlarimizda cok buyuk zayifliklar var.
ahhh be şafak abicim bana en çok dokunan video bu oldu çünkü hep toplum politika gündemle ilgili konuşurken bu biraz daha içimize dönmemizi sağladı .20 yaşındayım ama kendimi okadar şanssız o kadar bitmiş hissediyorumki eskiden yanlış mahalle yanlış okul yanllış arkadaşlıklar içinde olduğumu düşünürdüm ama artık diyorumki bu kadar incinmişsem kendimi tüketmişsem acaba kendimi koruyamadığımdanmı kaynaklanıyor yükselişim dışardan bakan biri için iyi oldu ama o kadar hevesim içimde kalmışki hiçbirşeyden zefk alamıyorum herşey bana dayatmaymış gibi geliyor eğitim haytıma son vermek istiyordum fen lisesinden mezun olmama rağmen ünüversteye gitmeme kararı aldım yine ailemin duygusal baskısıyla tıp kazandım amacım kazanıp onlara kanıtlayıp akrabalar arasında bizim çocuğumuz da başarısız diyip kendilerini kötü hissetmesinler diyeydi,daha sonra herşeyi bir kenara bırakıp istediğim bölümü istediğim hayatı yaşamaktı olmadı yine kıyamadım bana verdikleri o azıcık emeğe ,istanbulda diş yazdım bende hayatımda çok büyük değişiklikler yaptım ama her yaptığım şeyde pişmanlık duyup bunalıma giriyorum bana mutlu olmak huzuru bulamk yasaklı olarak anlatılmış insan hep acı çekmeli yaradılışın amacı bu iyi bir kul olmak istiyorsan böyle yaşayacaksın .20 yaşındayım sabah sekizde uyanıp akşama kadar ders çalışmamı bekliyorlar tusa çalışsam bile bu tempo gereksiz kalır.heran bişeylerden geri kalıyorum kaybediyorum elalem neler neler yapıyor bak yeni bir ev almış bak çocuk yapmış aynı anda o kadar çok şey istiyorlarkiiiii bazen arada ben amerikaya almanyaya ing vs gidecem burayı sevmiyorum diye ,yok sen istanbula gittin çok değiştin kızsın ne işin var oralarda yengen almanyada durumumuz iyi değil demiş burası güzel bak onun kızı tıp okudu hemen atandı evlendi siz niye öyle değilsiniz burası neyinize yetmiyor .Başkası bunları söylese tmm ama annem babam söyleyince bişey diyemiyorum onların gönlünü almadım diye herşey bbok gibi olacakmış gibi hissediyorum onların istediği gibi olmassam benden vazgeçeceklerinden yanlız kalacağımdan çok korkuyorum
@@F-27255 yarıdmcı olmaya çalışıp yazmanız benim için çok değerli çok teşekkür ederim tezcanlılığı bir yana bırakıp düşündüğümde hep idealimki kişi olmak için bu engebeleri geçmem gerekiyor kendimden vazgeçmeyip devam edersem iyiki yaşamışım diyeceğimi düşünüyorum tekrardan teşekkürler umarım sizinde hayat boyu huzurunuz yerinde olur
şafak bey öyle bir anlattın ki enerjimi sömürdün ben 87 doğumlu bir insanım ve enerjim az ya da çok var ve bunu kullanmak en azından denemek istiyorum greencard a da başvurdum olur ya belki çıkar çıkarsa bu videoyu engellemem lazım çünkü bende dil hariç diğer donanımlar var ama dil yok ve umudum var sizi seviyorum bu videolardan bazısı ilham veriyor hepsini izlemedim izlerkende seçiyorum bu videoyu umutlu bekliyordum üzüldüm umarım olurda gidersem ve tutunursam size de yazarım.sevgiler
GÖÇ, bazen daha iyi bir yaşam'a yolculuktur... (güzel günler sana gelmez sen onlara gideceksin)
Karantina süresi biter bitmez dışarı çıkıp yürüyüş yapmak istedim.O zamana kadar kullanmadığım tenha bir yolun kenarında yürürken, karşıdan yavaş yavaş gelen bir araç farkettim.Yol araç kullanımına açık olmasına rağmen bir kaç muhiti bağlayan dar, toprak bir yoldu.Odadan çıkmadan geçen 2 hafta sonunda dışarıda ilk kez bu kadar sosyalleşmeye yakındım.Araç yanımdan geçerken , gün içerisinde yağan yağmurdan arda kalan sulu bölgeden lastikle geçmeyi başardı ve ıslanan eşofman altımla evin yolunu tuttum.
Kimileri şu ara tersine göç sevdasında Türkiyeye gelecekler miş ülke cennet miş. Sakın hata yaparsınız diyenlere kıskananlar onlar gel sen çabucak inşallah diyenler vardı ilginç bir video idi. 😊
Türkiye o kadar yaşanamaz bir hale geldi ki Aralık ayında ülkeden kaçıp Uganda’ya geldim. Yıllarca siyasilerin küçümsediği ülke sosyal ve kültürel olarak bizden çok daha iyi durumda. Tüketim değil üretim toplumu. Kimse dinin etnik kökenin ne olduğuna bakmadan yaşıyor. Hatta bu durum insanların ilişkilerine de yansıyor. İnsan ilişkilerinin bu kadar basit olduğunu görünce çok şaşırmıştım. Bu kadar fakir bir ülke olmasına rağmen 1$ = 3.7 şiline tekabül ediyor.
26 yaşında İrlanda ya gelmiş ve 6 aydır burada yaşıyorum. Tek başıma geldim ve tanıdığım kimse de yoktu. Çevrem oluştu işe başladım, farklı ülkelerden kızlarla tanıştım birlikte oldum. Ve önümdeki yılları burada yaşamaya karar verdim. Fark çok fazla gerçekten. Hayatımda verdiğim en doğru karardı. Kendime değer karmak için akademik İngilizce öğrenmeye çalışıyorum şuan ve önümdeki 5 yıl hayatımın en değerli 5 yılı olacak. Umarım iyimser, realist kafa yapısında olarak hayatıma devam ederim. Deli dolu olun rahat olun. Her şey güzel olacak.
İmkanı yada şansı olan herkes o fırsatı yakalarsa Türkiye'den göçer! Ben ilk yurtdışına çıktığım zaman insan olduğumu anlamıştım:) bir şekilde kapağı atıp tutunduk kolay mı değil deydi mi fazlasıyla:=)
Okadar muhteşem bir giriş yaptınız ki benim aylardır sadece kendi kendime onayladığım bir şey için dışarıdan bir onay daha aldığımı.hissettim.tesekkurler.
Goc edip mutlu olabilmek icin iki anahtar: yeni yerde cok calismak ve Orta Dogu kulturunden ve aliskanliklarindan en hizli sekilde uzaklasmak.
Fransa’da yaşıyorum. Burada bir işi yapıyorsun, kimse karışmıyor. Düzgün çalışırsan burada tutunursun.
Kanada göcmen aliyor hala
Avrupa'da doğdum büyüdüm. 30 sene oldu buradayım. Eskiden " ya ne olur , TR geri dönsem , kendi insanın , kendi ülken , keşke dönsem " derdim. Ama sonra her TR gittiğimde , kiyasladim herşeyi. Büyüdükçe daha da farkına vardım herşeyin. Şimdi yazacaklar ve linç edecekler kesin, ama ben düşüncemi yazmak istiyorum. Burada yani Avrupa'da, herşey toz pembe ve 4/4 lük değil. Sanki burada hiç problem yok, sanki az maaş alan yok, sani herkes 5000€ maaş alıyor, sanki gavurlarin ağiz kokusunu çeken yok, hayat pahalılığı yok , gibi düşünmeyin. Lütfen bunu TR de yaşayanlar beyinlerine yerleştirsin. Hepsi var ! Ama burada , yabancı da olsak ,biraz da olsa insana saygı var saygı , her ne kadar yabancı düşmanlığı olsa da. Geleceğim biraz da olsa Garanti diyorsun. Bana karışan yok , huzur içinde yaşarım diyorsun. Sokakta seni tanımayan ama yinede gülümseyen, kibarca selam veren insanlar, trafikte araban sana küfür eden korna çalan yok, iş bakımından bazı hakların, alışveriş de orada burada , devlet daire lerinde , kibarca seninle konuşan insanlar. vs vs vs. Bir de TR bakıyorum , geldiğimde. 👀 Yolda zaten katil olmamak elde değil, bir stres bir kızgınlık , bir sınır millette. AVM de kasiyerlerin havasından geçilmiyor , hayırdır bayan ? Yüzüne bakmaktan aciz. Banka da işin oluyor, adam memur, sanki Başbakan , hayırdır ya ? Azarlamadığın kaldı bizi ? Acaba katakulliye gelecekmiyiz, acaba kazık mı attı herif bize ? Yollarda üstüne üstüne sürüyorlar bile bile. Ya biraz Güleryüz , biraz Medeniyet öğrenmek fena olmaz. Biraz insan olmak fena olmaz. Karşısındaki ne biraz saygı göstermek yanlış olmaz. Yani kiyasladim ve her ne kadar da yabancı olsak burada, yine de insan iyi ki buradayım diyor (malesef)
45 yaşında Amerika’ya göç ettik. 2 yıl geçti. Doğru; 40 yaşında gelseydik; çoşturmak için daha çok enerjimiz olurdu. Ancak 45 yaşından sonra bu işe kalkışmak cesaret istiyor. Hatta zihnen hazır olduğun için daha kolay çünkü artık aklın ülkende kalmıyor. Gittiğin ülkeye daha çabuk adapte oluyorsun. 45 yaşına kadar yaptığın maddi birikim sayesinde daha hazırlıklı geliyorsun.
32 yasina girmrme az kaldi.. amerikaya nasil gelirim ne yaparım olur mu geç mi kaldim diorum
@@ik5574 Green card çıkma ihtimali yüksek. Avrupa kontenjanından faydalanıyoruz. Avrupa’dan pek giden yok.
Basarlar dilerim süper 👍saglikla kalin
Gc a üç kere başvurdum çıkmadı nereye yüksek? Pasaport zorunluluğuna rağmen kendim ve eşim ayrı ayrı başvuruyoruz yok!
@@nilbahar4579 mail adresini verirmisin istersen vermeye bilirsin tabi..ben bazen mail verirmisin diye soruyorum insanlara ne münasebet falan diyorlar🤷♂️
Göç etmeme sayılı gün kala bu videoyu izliyorum 😅 yine çok doğru konuşmuşsunuz 👏🏻
Öyle nokta atışları yapmışsın ki sevgili Şafak, yüreğine sağlık 👏👏💐💐
Boyle bi muhabbeti 10 saat de olsa dinlerdim
Hocam izlediğim en iyi insanlardan top 10 desin bu kadar dolu konuşmazsın be adam
Yakında alırlar seni içeri türkiyede halkı uyandırıyorsun diye
Arkadaşlar Türkiye'den Avrupa'ya göç düşündüğünüz gibi bir şey değil. Düşündüğünüzden de güzel.
Ben de bu durumu yaşayan biriyle konuşmuştum ve onun hikayesini hatta youtubeda anlatmıştım. Adam resmen Türkiyede zengin olduğu için Almanyada mutsuzluk yaşıyordu..
Abi: böylesine önemli bir hususu, böylesine kısa ve öz anlatman, ömrünün 15 yılını ayrı, ayrı ülkelerde şantiye tozu yutarak geçirmiş biri olarak beni etkiledi, gerçekten her videonu ayrı bir beğeni, ayrı duyguyla takip ediyorum, son olarak bir istekte bulunmak istiyorum abi, killa hakan fikrine önem verdiğim bir isim ve onunla bir röportaj yapmanı diliyorum.
Kuwait"den selamlar ve saygılar sunuyorum.
Göç etmek için gereken duygular diye bişe yok tek duygu “Yaşamak İstemek”.
Çok akıcı ve yine çok güzel bir dille anlatılmış o enerji içimizde fazlasıyla var bizim için tünelin ucundaki ışık sizsiniz 💫 ... 😉🤗🙏🏻
Bir tanıdığımız vardı, kadın Ceylankentte Yalovada 7 gün tekstil ürünleri, bayan ihraç ürünleri satışı yapan bir kadındı. Kocası İstanbul'un ünlü avukatlarındandı, bir sürü parası, serveti vardı. Bir de kızları vardı. Kızı üniversite okusun diye İstanbuldaki bütün servetini, avukat adamın , toplayıp Miami Floridaya ev kiralayarak göçmen oldular. Orada yabancı öğrencileri para karşılığı yataklık ettiler, sabah, öğle, akşam yemeği yedirerek geçimlerinin bir kısmını karşıladılar. Ama 15 sene zenginlikleri yetti, tekrar beş kuruşsuz İstanbul'a geri döndüler. Araba da almadılar oradayken ama bol bol araba kiralayıp gezdiler amerikada. Miami Universitelerini bir görseniz, o çok sıcak havadan dolayı kızlar zaten çok çekici ve çok güzeller, topuklu ayakkabılarla geziyorlar, mini etekli, büstiyerlerle üniversitede beraber geziyorlar, her türlü üstü açık lüks araba var üniversitede. Yeşillik düzlük ormanlık alanda kuruyorlar üniversiteleri.
Ithal gelin ve damatların eşleri tarafından tehdit edilmesi ilgili tehditler hakkında video yaparmısınız... vicdansızlar
tam ciddi ciddi dinliyorken: "Beyiminn gocası..." yerinde koptum🤣🙈 Sag ol bu güzel videolarin icin kardesim🌺
love is love.
27 yasinda isvicre‘ye geldim,. 13 senedir bu ülkede yasiyorum, geldigim günden bugüne aşk ile bağlandım çünkü aradaki farkı gördüm bazen çok zor oldu zor zamanlar yaşadım fakat şuan kendi topraklarıma tatil için bile gitmek istemiyorum.
Yorumlara o kadar şaşırıyorumki. Ben Almanya’da doğdum büyüdüm ve öğretmenim eşim Türkiye’den geldi yaklaşık 7 yıl önce evlilik sebebiyle burda çok başarılı iş insanı olmasına rağmen Türkiye’ye göç etmek istiyor. Kafam çok karışık ama ilerde pişman olmamak için denemekte istiyorum. Burdaki yorumlar çok korkutuyor yalnız 😞
Eyvallah Şafak bey
Çok güzel tespitler 👍
Abi Orhan Pamuk'a dediğin şeyler hakkında söyliyim. Başımızdakileri eleştiremiyoruz ki yaşın kaç olursa olsun kimse yok yere davalanmak istemiyor. Aramızda bizi davalamayı bekleyen insanlar var bunu bilesin. Türkiye'de yaşasan sana kaç kere dava açarlardı Allah bilir. Takip etttiğim youtuberlerdan bir sürü dava haberi alıyorum görüyorsun herkes şahit oluyor buna. Herkesin susması iyi bir şey değil ama para kazanmak zor ev kurmak zor geçinmek zorken kimse ses çıkartmıyor anca stresini başka kişilerden atıyorlar işte. Çokta dolma bu tür olaylara.
Göç etmek büyük bir cesaret ister. Yeni bir dil, yeni bir ülke, yeni bir çevre ve üstelik uzun bir süre adapte olmaya çalışmak, alışkanlıkları törpülemek ve gittiğin yerin kuralları ile kültürüne ayak uydurmak, kabul etmek. vs vs Kolay gelsin
Merhabalar, ben Almanca öğretmeniyim. Almanya’ya göç edecek ve Almanca öğrenen arkadaşlara, bu lisanı aktarmak hususunda destek vermek isterim. Herkese hedeflerinde kolaylıklar diliyorum. Umarım işler rast gider. 🙏🏻
Merhaba. Nasıl yardımcı olmayı planladınız?
@@ZAZACAN12 online birebir ders şeklinde.
@@denizag5211 super, mail adresinuzi yazar misiniz? simdi degil ama ileride danismak istiyorum
Ben de iletişime geçmek isterim Deniz hocam online mat öğretmeni bir meslektaşınız olarak:)
@@ergunburakyucel dasar@ku.edu.tr üzerinden haberlesebiliriz. Teşekkürler.
Bu videodaki anlattıkların o kadar ama o kadar doğru ki gelip oraya yaşamayan inan ki anlayamaz bilemez . Göç etmek sanıldığı gibi kolay değil.Göç etmek inan içinizdeki enerjiye imkana bağlı o enerjiyi içinizde görmeden zor.
Yaşam sevinci ve gençlik enerjinizi nerede tüketeceğinize dikkat edin ! Bunlar dünyanın heryerinde tükenir ama dünyanın bazı yerlerinde tükendiğine değer , bazılarında ise pişmanlık kalır geriye... Şafak Salda :)
Harika! Nerede utanacağımızı nerede utanmayacağımızı bilmiyoruz. 😑😒
Ben yaklaşık 8 yıldır Almanya da yaşıyorum. Buraya evlenerek geldim. Ama buraya ben baska bir Avrupa Birliği ülkesinden geldim. Dolayısıyla Almanya da evrak işlerim falan olmadı. Geldiğim ülkede 8 yıl yaşadım ve defalarca visa işlemi, vatandaşlık vs. cok zorluklar çektin cok para harcadım. Ama orada daha mutluydum. Almanya yi ve almanlari sevemedim. Almanya da büyümüş Türklerle Almanlarla olduğundan daha fazla problem yasadim. Almanlarla anlaşabildiğimin yarısı kadar bile anlaşamıyorum. Elimde olsa Almanya da bir gün bile yasamam. Ama çocuklarım var. Yaşım ilerledi. Ve geldiğim ulkeye gitsek esim dilini öğrenmesi zaman alır. Türkiye ye dönmeye kalksak esim Türkiye nin calisma sartlarina uyum sağlayamaz. O yuzden burada resmen sıkıştım kaldım. Evet yaşam şartları çok iyi, güvenli. Ama sosyal anlamda çok kötü. Geldiğime cok pismanim.
Fransali.misin kardeş
@@ottovonbismarck2457 hayır baska bir ülkeden geldim
25 yaşında olsam 25 dakika bu ülkede durmam. Vakit geç oldu bundan sonra olmaz, birçok şeyi geç anladım. 34 yaşında ilk yurt dışına çıkabildim. Coğrafya kadermiş.
Göç İçin Motivasyon : RTEyi Görmemek
🤣🤣🤣
Agzına, yüregıne saglık, safak seni tanımayı cok ısterdım, annenı babanı tebrık edıyorum senın gıbı degerlı bır ınsan dünya getırmısler, vesıle olmuslar daha dogrusu
Önümüzdeki ay sonunda, göç edecek biri olarak anlattıkların çok iyi geldi Şafak. Yüreğine sağlık. !!!
Önce kendini düzelt, tıkandığın yerde yakınlarından çevrenden destek al, onlara da destek ol, bazı amaçlar için başkalarıyla birlikte davranmayı, organize olmayı örgütlenmeyi öğren, bu işin Türk'ü Avrupalı'sı yok, bunu bilmeyen kişiler de toplumlar da kaybeder. Kendini, çevreni, bulunduğun yeri düzeltemiyorsan, bu yeteneği geliştiremediysen, başka yere gittiğinde kişiliksiz kimliksiz olarak gidersin, oradaki düzeni de bozarsın, kendin de kaybolursun. Gittiğin yerde bunu öğrenmen daha zor çünkü etkileşime geçeceğin kişi sayısı, çevren çok sınırlı. Gençken kişilik hala gelişme aşamasında olduğundan gençken gidersen sıkıntın olmaz, öğrenir topluma katkı sağlarsın, aksi halde öğrenmeye gelişime aç bir kişiliğin olmalı ki göçmen olarak başarabilesin. Kişisel görüşüm bu. Geç yaşına rağmen, öğrenmeye denemeye açsan, başarısızlıktan pes etmeyen, sürekli yeni şeyler denemekten korkmayan, risk alabilen, girişimci karaktere sahip biriysen git, eminim o zaman pişmanlık çekmezsin tutunursun. Ailen, çocuğun varsa, önce kendin git dene gör, tüm aileni birden riske atma. Hep B planın olsun, kendini tümüyle bir yolda tüketme.
Gençliğimi harcadılar zaten Türkiye de yasancak hayat yok burda bizde delirduk burda daha ne kadar delirebilir bir insan
Çok doğru konuşuyorsunuz şafak bey
39 yaşındayım. Gazeteciyim. Kasım 2020'de Almanya'ya göç ettim. Türkiye'de 3 bin 500 lira idi son maaşım, Almanya'da net 1200 euro. Ne orada zengindim ne de burada zengin olacağım. Ama benim gelir grubumda olup da gelmek isteyenler yılmasın, oluyor. Sadece biraz internet başında süre geçirmeye bakıyor iş. Mutlaka bir yol bulunur. Ama bulunmuyorsa da zorlamaya gerek yok. Ben Şafak Bey'in hissettiği yabancılığı hissetmedim, muhtemelen yaşım ve işim gereği. Alışmam bir hafta bile sürmedi. Gözünüzü korkuntanları dinlemeyin. Selamlar...
aile birleşimi oldu mu?
@@2radfahrer maalesef olmadı. İlk seferde ret geldi gelir durumundan dolayı. Bir kez daha deneyeceğiz...
Yaşam sevinci herkese lazımdır. Hatta ülke de kalanlara daha da fazla gereklidir. Göç için önce kendinize uygun ülkeyi seçmelisiniz. Atanmayı bekleyen herkes göç edebilir. Yaş olayına gelince bu zamana kadar bir şey olmadıysa, nerede olduğunuzun pek önemi yoktur. Avrupa ve Amerika olursanız en azından dil öğrenmiş olursunuz. Sonuç yüzde 3 girin.
Çok güzel anlatmışsınız 👏 teşekkür ederiz.
*yaşadım gördüm tecrübelerimi aktarayım. göç ettiğinde mutsuz olanlar genelde şu tiplerdir ; " ben amerikaya gittim orada herkes çok ahlaksız benim psikolojim bozuldu döndüm" kafasındadır. hatta bu cümlenin aynısını duydum birinin youtube kanalında. şakirt bir arkadaşımız. e senin ne işin var zaten orada ? bu dar kafayla asla yurt dışında mutlu olamazsınız. 30 sene almanya da yaşayıp küvette kurban kesen adam kafasıyla giderseniz mutlu olamazsınız. İkinci olarak da insanlar çok fazla göç etti. göç alan ülkelere bakarsanız rahatlıkla anlarsınız. şu an ise göç etmek zorlaştırıldı. eskiden önüne geleni aldıkları için. adam elin bilmemneresinden geliyor ve orada davar gibi yaşıyor. o ülkelerde bunu gördüğü için faturayı bize kesiyorlar. yani o adamların öküzlüğünün bedelini biz ödüyoruz. göç etmiyor değilz aslında şu an insanlar. edemiyorlar. çünkü alımı çok zorlaştırdılar. düşünsenize avrupa kanada amerika japonya diyecek ki " bizler türklere koşulsuz kapılarımızı açtık. ceketini alan gelsin" diyecek ve çok az bir göç olacak öyle mi ? :D orta doğu ve afrika ülkeleri boşalır bir gecede. o ülkelerde adam kalmaz ölü ülkeler olurlar çernobil gibi. bunu herkes biliyor. olay bundan ibaret kısacası.*
Doktor her yerde doktor diyince sevindim sizi izlemeye başlarken üniversite sınavına hazırlanıyordum bi buçuk sene sizi izledim dedim ki kesinlikle düzgün bir şey kazanmalıyım sonra tıp kazandım şimdi de iki senedir tıp okuyorum ve hala sizi izliyorum
11 sene oldu almanyaya geleli , bir gün bile pişman olmadım. Göç beyinde başlar, eğer niyetin sadece para biriktirmekse asla mutlu olamazsın ama insan gibi yaşamaksa ve bunun için gereken çabayı gösterirsen işte o zaman Göçte mutluluğu bulursun. Saygılar
Yıllar seni ciddi ciddi yaşam koçu yapmış. Mükemmel bır konuşmaydi. Ayakta alkislanip kişisel gelişim kitaplarında bölüm olarak yer alır 👏👏👏
Şafak bey merhaba ,öncelikle sizi ailecek severek izliyoruz ve takip ediyoruz ☺️ üslübunuz ve samimiyetinize hayran olduğumu dile getirmek istiyorum.bakiş açinizi da çok seviyorum .sizi dinlerken hiç sıkılmıyorum ve bizlere yol gösteriyorsunuz çok teşekkürler ☺️
Söylenecek çok şey var ama siz 1 cümle kurunca biz hikaye dinliyormuş gibi oluyoruz .vakit ayırıp videolar çektiğiniz için de vielen dank 😉eşimle birlikte oraya gelirsek sizinle sohbet etmeyi çok isteriz.sevgiyle kalın
Nazlı & Hasan
Taşdelen
Merhaba şafak abi Ben 18 yaşında bi gencim İstanbul’da yaşıyorm hayatın zorluğunu şimdiden teki tekine anladım geleceğimden kuşkuluyum ailem desen cahil cehalet dolu bir anadolu ailesindenim geleceğimi kendime göre tasarlamak istiyorum ama bazı içimde korkular var hedefim berlin yada almanyanın güzel sevebilceğim bi yerde yaşamak şuan bi restoran’da çalışıyorum ve para biriktiriyorum inşallah allah yolumu açık eder kimse pes etmesin içinizde yeterki heves olsun ve kendi imkanlarıma evde almanca A-2 oldum,
Bu kadar iyi anlatılabilirdi, ağzına sağlık Şafak abi.
Aşkolsun şafak bugün iş bulabilsem almanyada 47 yaşımda yeni bir düzen kurup orada yaşayabilirin
Hiçbirşey için geç değil. You tube dan almanca öğrenmeye çalışıyorum. Hiçbirşey için geç değil. Bence tabi.
Iṣte o bahsettiğin kiṣi benim simdi USA 🇺🇸 dayim ve anlattigin Hersey dogru yaṣiyorum..simdi söylediklerini
Ben annemin karnîndan başlayarak göçtüm ,memur çocuğuyum .Doğu batî en son belçika'da buldum kendimi.Dedem göçmen dededim dedesi bile göçmen bana kattığı şey hiç bir yere ait olmamak olamamak.
Yeni gelenler ailesine yardim yollamasi artik cok zor
Kardesim söylediklerine noktasina virgülüne katiliyorum. En dipten örnek vermen de cok mantikli. Bugün türkiyeye bakinca sadece üzülüyorum. Biz hala daha gecmisle övünmeye devam ediyoruz. Osmanli söyle destanlar yazmis, selcuklu böyleymis. Dirilis, Payitaht, Teskilat, Cukur, vs vs vs. Su dizilerin ülkemde yayinlanmasina ve bunun karsisinda halkin tepkisizligine utaniyorum.
Yanına gelmek için imkanları zorluyorum. Gelirim gelmesine de seni göremeden gidersem üzülürüm . CANSIN SEVİYORUM SENİ ABİM . :) :)
Çok doğru anlatıyorsun sağol varol kardeş görüşmek dileğiyle sağlıcakla kal.
Uzun süredir izlemiyordum, güzel bir video ile dönüş yapmışım.
Bir durum bu kadar mi guzel anlatilir.tesekkurler agizina saglik
Önceleri "nereden geldim ben buraya" dedikten sonra kinaye gülüşü yapardın. Neşen kalmadı di mi baba, yorgunsun. Yük ağır, etrafında olup biten şeylere duyarsız kalamamanın getirdiği yorgunluktur bu;bilirim.
Şuan okyanusu yelkenliyle geçen var Cengiz Arslanoğlu 3,5
Senedir Sadun Boro 50. Yılında aynı rota projesiyle tamamen manuel bir yelkenliyle dünya turu yapıyor
Türkiye’de işim gücüm varken evlilik dolayısıyla 21 yıl önce ABD’ye göç ettim. Yaşadığım yerde hala bir Türk marketi yok. İlk bir ay konuşamamaktan boğazınızda bir yumruyla dolaşıyorsunuz, üç ay hangi ekmeği, hangi peyniri alacağınızı bilmiyorsunuz, herşey yabancı. Zamanla bu günlük badireleri atlatıyorsunuz tabii. İnsan olduğunuzu , insan olmanın nasıl birşey olduğunu idrak etmeye başlıyorsunuz. Türkiye’deki en büyük problem, dediğiniz gibi sınır problemi. Kimse kimsenin ‘bireysel yaşam alanına’ seçimlerine, kararlarına, zevklerine vb saygı göstermeyi beceremiyor. Bu olmayınca saygısızlığın dibine vuruluyor. Burasının Türkiye’ye karşı bir başka en önemli avantajı günlük hayatta asgari koşulların sağlanmış olması yani, kuralların dışına çıkılmasının istisna olması. Böyle olunca sistem insan faktörüne göre biçim almıyor, nereye işiniz düşse oradaki görevlinin sizin işinizi en çabuk, en doğru ve sizin için en ehven şekilde halledeceğinden emin olabiliyorsunuz. İnsanlar size yardımcı olmak için yarışıyorlar sanki. Dürüstlük elbette bir başka boyutta. Sokakta, markette, dağda, bayırda, ormanda hiç tanımadığınız insanların size ağız dolusu gülümseyip ‘merhaba, nasılsınız?’ demesi harika bir duygu. İnsana saygıyı, nezaketi ve kurallara uymayı trafikte bile gözlemliyorsunuz, en azından benim bulunduğum yerde. Öndeki araç yeşil ışığı görmediğinde arkadan anında kornaya basmayan çok kişi oluyor. Çoğu insan ikinci yeşilde de geçmezse hafifçe bir kornaya dokunuyor. Polis arabası ve korna sesi yok gibi birşey. Ama gelin görün ki 21 yıldır bu ülkede içimde bir acıyla uyanmadığım tek bir günüm olmadı. İnsanın gülmesi bile bir çeşit oluyor. Çünkü insanlar da tıpkı ağaçlar gibi bulundukları yere kök salıyorlar. Nasıl ki bir ağacı toprağından alıp bir başka toprağa tekrar diktiğinizde önce bütün yapraklarını döküyor, insan da aynı. Kendinizden çok şey gidiyor. Hiç kök salamayıp kuruyup kaybolma tehlikesi de var. Bir yerde bülbülü altın kafese koymuşlar, hesabı... İkinci bir husus, dünyanın hiç bir yeri mükemmel değil. Dünyadaki bütün ülkelerin yönetimlerinde aksaklıklar, haksızlıklar var ama bunu çok sofistike şekilde kapatabiliyorlar. Ayrıca sistem oturmuş olduğu için başa kimin gelip gittiğiyle sistemde yani günlük hayatta fazla değişiklik olmuyor ve insanların birbirine saygısı, sevgisi, hoşgörüsü sayesinde hayatın geri kalan kısmı yeterince iyi olduğu için devletin nasıl yönetildiğini umursamayabiliyorsunuz, rahatlıkla apolitik olmayı seçebiliyorsunuz, sonuçta başkanla aynı çatı altında da yaşamıyorsunuz ve seçimde gidip bir oy vermekten başka da yapılabilecek hiç birşey yok. Haberler’i izlemiyorsunuz olup bitiyor. Dediğim gibi, sınır koyabilmek işin püf noktası. 21 yılın sonunda Türkiye’ye dönüş düşünüyorum. Bir arkadaş ‘göçebe her zaman göçebedir’ demiş, sanırım doğru, insan göçe doymuyor. :) ne olur, nasıl olur bilmem...
Kendini özgür hissedememek
2,5 yıldır Almanya’dayım.
Kişisel duygum: toplumla olan bağını kopmuş hissetmek.
Uzun yazım şöyle, 2018 seçimi sonrası yazmışım:
Bulunduğumuz kültürden doğan bu kadar olaya rağmen daha önceden böyle bir şey planlamadıysanız ve sırf seçim kaybedildi diye planlamayı düşünüyorsanız, bence gerçekten gitmek istemiyorsunuz ve olanlara uyum sağlamışsınız demektir. fakat ailenizi, arkadaşlarınız, sevdiklerinizi, tanıdıklarınızı, hatıralarınızı, gençliğinizi, dilinizi, yediğinizi-içtiğinizi, içinde olduğunuz kültürü, dayatılan normları vb. birçok şeyi geride bırakıp, daha farklı bir coğrafyada daha farklı şeyler düşlüyorsanız o zaman da durmayın bence. sonuç olarak, hafife alınacak bir olay değil kesinlikle.
Merhaba ben de evlenerek geliyorum insallah Nisan’da...iş konusunu n’aptınız acaba ?tavsiyeniz varsa alırım :)
@@mrtm4818 öncelikle tebrik ederim, mutluluğunuz daim olsun.
Ben öğrenciyim hala ama arada stajlarım oldu kendi çabalarımla bulup girdiğim.
Çalıştığım firma buranın kariyer.neti gibi bir şeydi, xing adı. Almanca varsa oradan aramak işleri hızlandırabilir linkedine göre.
@@filmlovepenguin4315 teşekkür ederim mesajınız icin...Almancam b 1 seviyesi ve orta İngilizcem var (hatta Kanada’dan advanced belgem de var )
İstanbul iktisat mezunuyum ,denklik alabiliyorum ama alsam da anadilim Almanca değil Oyüzden diplomam nekadar işe yarar bilmiyorum açıkcası :)...en kötü dhl,ups biryere şöför girmeye calısıcam sanırım
Göç her halükarda insana kazanç sağlar, bahsettigim maddi şeyler değil, evet maddi anlamda da kazanc sağlarsınız ancak buna ihtiyacınız yoksa dahi göç etmeyi deneyin. Konfor alanınızdan çıkın, göç size sizi anlatacak yegane harekettir. Baska bir ülkede ayakta kalmaya çalışırken kendinizi daha iyi tanıyacaksınız, yapmayacağınızi sandığınız seyleri yapabildiginizi göreceksiniz, dil ogreneceksiniz az ya da çok, yeni insanlar taniyacak yeni cograflayari kesfedeceksiniz. Ve bunlarin hic birinin maddi bir ölçüsü yok, hepsi paha bicilemez. Yasayacaginiz onca acı, göz yaşı, sikintilar dahi cok değerli deneyimler olacak sizler için. Korkmayın deneyin, olmazda dönersiniz ülkenize, en azindan icinizde kalmaz. Evet gencken en azindan 40 yaşından önce yapmakta avantajlar var ancak bunun yaşı yok, her yaşta yapılabilir, siz yasayacaginiz acilari ve sıkıntıları dahi bur kazanc olacak görebileceksiniz göç sizin için sadece kazanilabilecrk bir oyun olacaktir. Ne göründüğü kadar kolay ne de zor, kafasına koyup da yapamayan insan yok. Kafasına koyan gerçekten isteyen insan yapıyor, borc buluyor, arabasini satıyor, hatta belki sadece bilet parasını denkleştirebiliyor ama eninde sonunda yapıyor. Korkmayın, yaşayacağınız hersey size artı yazar.
Sizi dinlerken bir aradada Orhan Pamukun Sessiz ev kitspını okuyorum.tesadüfün bu kadarı
Yaşamak istemenin yaşı yok bence hatta belkide olgunlaştıktan sonra daha lezzetlidir hayat.Ruhen zaten göçtüm sadece bedenim burada yakında onuda kurtaracam inşallah
Göç etmek isteyen insan ilk önce kendi toplumunun eğitim seviyesini aşması lazım, bir de biraz da olduğu yerden nefret etmesi lazim
Kendi ülkende kendi vatanında ikinci, üçüncü, dördüncü..... sınıf vatandaş gibi hissetmek
Göçmek iyidir. Ama o fırsatı yakalayabilmek en zorudur. Herkes şanslı doğmuyor. 43 yıl bekledim. Keşke daha erken olsaymış.