I married in, but the family's moved to England now. The thing about language is the thinking behind it - the absence of a sense of ownership, in particular, making for community.
Diolch am barhau i gofnodi taith dysgwyr ar bob safle o'u siwrnai. Mae rhannu'r profiadau ac agweddau yma o'r iaith yn hollbwysig i'w ffyniant o fewn ein ddiwylliant.
Dysgais Gymraeg degawdau yn ol, yn Aberdar, lle dwi'n dal i fyw, a dwi mor falch wnes i (a do, es i drwy'r holl boenydiaeth mae pob dysgwr yn ei dioddef, ta ba iaith mae'n dysgu - does dim ei osgoi, yn anffodus). Yn tyfu lan yn uniaith Saesneg, doeddwn i ddim wedi dychmygu bod y byd Cymraeg mor gyfoethog a byw. Ac mae'r iaith wedi magu mwy o hyder yn ddiweddar, hyd yn oed gyda chynlleied o siaradwyr ar ol. Dychmygwch 3 miliwn ohonon ni! Un peth dwi’n hoffi cael pobl i'w ystyried yw beth fyddai gyda ni petai’r wlad gyfan yn siarad Cymraeg, gyda Saesneg fel ail iaith. Byddai gyda ni ddiwylliant! Nid oes modd datblygu diwylliant gwahanol a diddorol yn Saesneg yng Nghymru. Dydyn ni ddim yn ynys (fel Iwerddon) nac yn bell o ddinasoedd mawr Lloegr (fel yr Alban). Er mwyn bod yn gymuned Gymreig, mae angen siarad Cymraeg eto. Yng Ngwynedd, mae pobl greadigol ym mhobman, sy'n cael eu parchu gan ei gilydd a’u cynulleidfa, am eu cyfraniad i’w cymuned ieithyddol. Yn yr hen Forgannwg yma, fe allai’r un peth ddigwydd, ond ar raddfa llawer mwy, gyda'r nifer o bobl a’r holl drefi mawr sydd gyda ni. Mae'n ddiwylliannol farw yma ers dwi'n cofio (a dwi'n ddigon hen!), a dwi'n credu bod rhan fawr o'r rheswm yw ein bod yn ymylol yn y byd Saesneg. Pam bod yn ymylol yn y diwylliant Anglo-Americanaidd, pan mae opsiwn i fod yn ganolog mewn byd Cymraeg? Dwi’n argyhoeddedig y byddai brwdfrydedd dros yr iaith yn arwain at frwdfrydedd dros greu diwylliant yn yr iaith, i drafod posibiliadau ac etifeddiaeth ac i lywio dyfodol byw, yn lle aros gartref yn gwylio stwff Saesneg ar sgrin. Byddai ail-Gymreigio'r wlad yn iachus i feddyliau pobl (gan enyn hunan-barch), ac yn gyfle economaidd (gyda phobl a thalentau'n moyn aros a chreu). Awn ni arni!! (Dwi hoffi hynny!)
Absoliwti class. Da iawn, pawb
Ahh da iawn ferchiau - dwi'n really mwynhai.
Mae sioe yn ffantastig a dwi'n rhannu gyda llawer o ffrindiau.
I married in, but the family's moved to England now. The thing about language is the thinking behind it - the absence of a sense of ownership, in particular, making for community.
Those that pursue a British monoculture are negative towards all the indigenous languages of these islands.
Diolch am barhau i gofnodi taith dysgwyr ar bob safle o'u siwrnai. Mae rhannu'r profiadau ac agweddau yma o'r iaith yn hollbwysig i'w ffyniant o fewn ein ddiwylliant.
Un pwysig. Diolch.
Uppa Wenglish Martyrs ⚫️⚪️
Beth oedd y pwynt o roi platfform i'r bobl wrth-Gymraeg yna ar stryd? Gwylltio siaradwyr Cymraeg?
Dysgais Gymraeg degawdau yn ol, yn Aberdar, lle dwi'n dal i fyw, a dwi mor falch wnes i (a do, es i drwy'r holl boenydiaeth mae pob dysgwr yn ei dioddef, ta ba iaith mae'n dysgu - does dim ei osgoi, yn anffodus). Yn tyfu lan yn uniaith Saesneg, doeddwn i ddim wedi dychmygu bod y byd Cymraeg mor gyfoethog a byw. Ac mae'r iaith wedi magu mwy o hyder yn ddiweddar, hyd yn oed gyda chynlleied o siaradwyr ar ol. Dychmygwch 3 miliwn ohonon ni!
Un peth dwi’n hoffi cael pobl i'w ystyried yw beth fyddai gyda ni petai’r wlad gyfan yn siarad Cymraeg, gyda Saesneg fel ail iaith. Byddai gyda ni ddiwylliant! Nid oes modd datblygu diwylliant gwahanol a diddorol yn Saesneg yng Nghymru. Dydyn ni ddim yn ynys (fel Iwerddon) nac yn bell o ddinasoedd mawr Lloegr (fel yr Alban). Er mwyn bod yn gymuned Gymreig, mae angen siarad Cymraeg eto. Yng Ngwynedd, mae pobl greadigol ym mhobman, sy'n cael eu parchu gan ei gilydd a’u cynulleidfa, am eu cyfraniad i’w cymuned ieithyddol. Yn yr hen Forgannwg yma, fe allai’r un peth ddigwydd, ond ar raddfa llawer mwy, gyda'r nifer o bobl a’r holl drefi mawr sydd gyda ni. Mae'n ddiwylliannol farw yma ers dwi'n cofio (a dwi'n ddigon hen!), a dwi'n credu bod rhan fawr o'r rheswm yw ein bod yn ymylol yn y byd Saesneg. Pam bod yn ymylol yn y diwylliant Anglo-Americanaidd, pan mae opsiwn i fod yn ganolog mewn byd Cymraeg? Dwi’n argyhoeddedig y byddai brwdfrydedd dros yr iaith yn arwain at frwdfrydedd dros greu diwylliant yn yr iaith, i drafod posibiliadau ac etifeddiaeth ac i lywio dyfodol byw, yn lle aros gartref yn gwylio stwff Saesneg ar sgrin. Byddai ail-Gymreigio'r wlad yn iachus i feddyliau pobl (gan enyn hunan-barch), ac yn gyfle economaidd (gyda phobl a thalentau'n moyn aros a chreu). Awn ni arni!! (Dwi hoffi hynny!)
Cytunaf gyda bob gair. Dyna fy mreuddwyd i hefyd. Iaith = annibyniaeth ddiwylliannol.
Helô o America!