Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
00:00 Highlight00:41 เราคือใครในทางปรัชญา05:04 เราเปลี่ยนไปแล้วยังเป็นคนเดิมไหม10:39 การทดลองทางความคิด22:34 แนวคิดว่าสิ่งภายนอกคือเรา23:23 แนวคิดเรื่องตัวตนของ เดวิด ฮิวม์32:59 แนวคิดเรื่องตัวตนของ จอห์น ล็อก44:43 ทำไมเราต้องหาคำตอบว่าตัวตนคืออะไร52:36 คำถามทิ้งท้าย
เวลาจะคอมเม้นคลิปรายการนี้ทีไร สิ่งที่เกิดขึ้นคือ พิมพ์แล้วลบ ลบแล้วพิมพ์ วนไปวนมาอยู่นั่นแหละพอหยุดพิมพ์แล้วกลับมาอ่านที่ตัวเองเขียน ปรากฎว่า ไม่รู้เรื่องอยู่ดี 55555ชอบรายการนี้มากกกๆๆ เพราะมันทำให้ความคิดของเราสนุกมากขึ้นไปอีก
ผมนึกถึงปรัชญา “เรือของทีซิอุส” ที่ถามว่า ถ้าเรือถูกซ่อมแซมและเปลี่ยนชิ้นส่วนไปเรื่อยๆ จนในที่สุดไม่มีชิ้นส่วนเดิมเหลืออยู่เลย เรือยังจะเป็นเรือลำเดิมหรือไม่เหมือนกันกับชีวิตเรา เรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นความคิด ประสบการณ์ หรือสิ่งรอบตัว แต่สุดท้ายเราก็ยังเป็น “เรา” อยู่ดี น่าสนใจว่าแม้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป เราก็ยังคงมีตัวตนที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวดังนั้น ความเป็นตัวเราอาจจะไม่ใช่แค่ชิ้นส่วนหรือประสบการณ์ที่เราผ่านมา แต่เป็นสิ่งที่เราเลือกที่จะเป็นในปัจจุบัน
เรือของทีซิอุสนี่เป็นเรื่องแรกๆ ที่ผมคิดถึงเหมือนกันตอนเตรียมเนื้อหาครับ แต่สุดท้ายตัดสินใจตัดออกไปก่อน เดี๋ยวเก็บไว้ทำ shorts แยกดีกว่า ขอบคุณสำหรับไอเดียฮะ 😆
@@pknnnยินดีมากๆ เลยครับ ตื่นเต้นมากเลยครับ อยากรู้แล้วว่าพี่ภาคินมองปรัชญาเรื่องนี้อย่างไรครับ 😆(ตื่นเตันกับปรัชญา พูดไปจะมีใครเชื่อไหมครับเนี่ย 5555)
@@JumpTaeyeon มิลินทร์ปัญหา มองคล้ายกันแต่เป็นรถ แต่สรุปออกมาไม่มี “เรา” เพราะทุกสิ่งก่อเกิดขึ้นมาและเปลี่ยนแปลงไม่มีแม้เอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะไม่มีตัวตั้งแต่แรก
@@nattawutkongsutthi6178 ใช่เลยครับ เป็นแนวคิดคล้ายๆ กันในช่วงเวลาที่ไล่เลี่ยกันมากๆ จากสองวัฒนธรรมที่อาจจะไปมาหาสู่กันอยู่บ้างนะครับ 🙂
+1
ตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อนเลยค่ะ คิดว่าอาจจะเพราะเกี่ยวกับเรื่อง mind ด้วย มันเป็น area ที่มีความเป็นวิทยาศาสตร์ค่อนข้างสูง กระบวนการการคิด การรับรู้ ความรู้สึก ความทรงจำ ฯลฯ แต่เราเชื่อว่าตัวตน (ถ้ามีอยู่นะ) ก็เป็นการผสมผสานระหว่าง body กับ mind แหละ เพราะอย่างที่คุณภาคิณอธิบาย สมองคนๆ นึงมันอยู่กับร่างกายเขามาตลอด ความใกล้ชิดแนบแน่นที่แต่ละคนมีกับ body ตัวเองนี่ทำให้เกิดความเชื่อ (or มายาคติ) ว่า นี่แหละคือชั้น (และแบบนั้น ที่ถูกใจเธอ 555) ถึงแม้เราจะรู้ว่าเซลล์ตายทุกวัน ในเชิงกายภาพร่างกายเราตายทุกวัน และความทรงจำเราก็เปราะบาง แก่แล้วก็เลอะเลือนด้วย แต่ whatever points ที่มันยังร้อยกันอยู่ (แบบ Locke ว่า) ก็ทำให้เราตระหนักว่านั่นคือ self ค่ะ มีกรณีเรื่องฝาแฝดด้วยที่เราคิดว่าอาจจะเป็นตัวอย่างเรื่อง self ที่น่าสนใจ ความเหมือน (ทั้งกาย+ความคิด+การรับรู้เป็นคู่) ของฝาแฝดเป็นเรื่องที่ชวนคิดค่ะ ยิ่งถ้าลักษณะแฝดสยาม ยิ่งพีคเลยเนื่องจากเราสนใจวรรณกรรม อีกเรื่องที่อยากเสนอคือนวนิยายเรื่อง Alice's Adventures in Wonderland โดย Lewis Carroll ค่ะ มีคำถามว่าฉันคือใคร เธอคือใคร แล้วขนาดตัว Alice เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เอ ชั้นเป็นคนเดิมในตอนเช้ามั้ยนะ ถกเรื่อง self กันแบบฉ่ำมาก วรรณกรรมเด็กแบบใด 55
จริงครับ ประเด็นนี้คิดต่อได้ยาวๆ เลย มีเรื่องที่ตัดออกไปจากที่คิดไว้ทีแรกเยอะมากๆ สนุกมากสำหรับคนเนิร์ดในหลายวงการครับ 555
"ตัวตนของคุณที่ว่าเป็นภาพลวงตา คุณสร้างเอง"พี่ภาคินพูดมาตอนจบ ผมนี้หน้าตึงเหมือนฟางเลยครับ55.....สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปจากตัวตน คือความชอบรึเปล่าครับแต่มันก็ถูกหล่อหลอมมาในตอนเด็กเหมือนกันผมคือชายใส่แว่นร่างสูงที่ตอนนี้เป็นคนพิการทางสมอง คล้ายๆอาการของสตีเฟน ฮอว์กิงแต่ยังไม่หนักแบบภาพจำเขาในรูป ผมชอบเกมและการ์ตูนเดินไม่ได้ ไถ่รถเอาแบบ ฮอว์กิงผมยังพอใช้มือได้และยังมีความคิดเป็นของตัวเองก็พยายามดิ้นกับขีวิต โดยมีที่บ้านคอยช่วยตอนเด็กก็ๆวาดการ์ตูนเรื่อยมาจนวาดได้ดีกว่าคนทั่วไปแต่ก็ไม่เก่งอะไร จนอาการสมองฝ่อเริ่มมาตอนมหาลัยและหนักเริ่อยๆจนทำงานไม่ได้ แต่ก็ตอนเรียนจบพอดีโดยที่ทางบ้านมีประวัติ สมองฝ่อ จนเห็นพ่อค่อยๆเป็นจนเขาออกจากงานแล้วเคลื่อนไหวได้น้อยเรื่อยๆเหมือนเห็นสปอยมาเสมอว่าจะเป็นยังไง จนเขาหายไป ตอนผมอยู่มหาลัยตัวผมตอนเด็กเคยตกจากที่สูงจนบาดเจ็บหนักที่หัวเลยคิดว่าเหตุการนั้นเป็นใบเบิกทางให้สมองฝ่อ หรือเพราะกรรมพันธ์กันแน่ตอนนี้ผมคิดว่าไม่กลัวอะไรนอกจากการหายไปหรือความตายผมคิดว่าเราน่าจะถูกขับเคลื่อนด้วยตวามอยาก ความต้องการ ความฝันในตอนนี้รึเปล่าครับ ที่มันเปลี่ยนแปลงเสมอตามเวลา อย่างตอนเด็กที่อยากเป็นนักวาดตัวตึงของไทย ที่ญี่ปุ่นยอมรับตอนนี้ ผมก็ดิ้นรนกับชีวิตในจังหว่ะของตัวเอง และอยากมีร้านหนังสือการ์ตูน✨
❤
ฟังจบแล้วคิดว่าตัวเองได้แนวคิดมาอย่างนึงคือ ถึงไม่รู้ว่าตัวตนเราคืออะไร แต่ตัวเราสามารถทำอะไรได้บ้างกับตัวตนนี้
เรื่อง consciousness นี่มี thought experiment อันนึงของ Parfitt ที่ไปไกลกว่าการ upload สมองเข้าสู่ระบบ digital คือ สมมติว่า teleportation มีอยู่จริง และทำงานโดยการแยกชิ้นส่วนตัวเราออก แล้วประกอบขึ้นใหม่ที่ปลายทางด้วยสสารใหม่ แต่ทุกอย่าง continue ก่อนเข้าเครื่องคิดว่าเย็นนี้จะกินข้าวผัด ออกจากเครื่องกลับถึงบ้านสั่งข้าวผัดมากิน ตื่นเช้าไปทำงานตามปกติ คำถามคือสิ่งมีชีวิตที่ปรากฎขึ้นที่ปลายทางคือเราหรือไม่ หรือเราตายไปแล้วตั้งแต่ต้นทางถ้าเอาตาม Parfitt เค้าก็จะบอกว่าตัวเราไม่ได้เดินทางกลับบ้าน แต่ถูกสร้างขึ้นใหม่ที่ปลายทาง ซึ่งไม่ได้ต่างไปจากการที่ร่างกายผลัดเปลี่ยนเซล หรือการที่ตอนเด็กๆ เราเคยไม่ชอบกินข้าวผัด ตัวเราเมื่อวานตายไปแล้ว แต่มีบางส่วนที่หลงเหลือมาเป็นเราในวันนี้ ทั้ง physicality และ mentality ไม่ว่าจะเป็นสถานะทางสังคม ความสัมพันธ์ ความรู้สึก ความเชื่อ ความชอบ เป็นแนวคิดคล้ายๆ ของ Locke ซึ่งในกรณีนี้ก็คงจะตอบว่ามันก็คือตัวเรานี่แหละเพราะมัน continue กัน ต่างกันแค่ตรงที่ Locke จะเน้นที่ความทรงจำซึ่งมีประเด็นปัญหาว่าความทรงจำของคนเรามันไม่แน่นอน มันอาจะหายไป หรือถูกปรุงแต่งได้ง่ายส่วนถ้าเป็น Hume ก็คงจะตอบว่าสิ่งมีชีวิตที่ปลายทางไม่ใช่ตัวเรา เพราะความรับรู้มันจบลงไปแล้ว คำถามคือ 1. เริ่มขึ้นหรือจบลงนับจากตรงไหน ถ้าตอบว่า unconsciousness คือจุดตัด แล้วในทางวิทยาศาสตร์ที่บอกว่า sleeping state คือ unconscious state การที่เรานอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ถือว่าเรายังเป็นคนเดิมรึเปล่า แล้วแตกต่างอย่างไรกับการ teleport 2. ถ้าตัวเราจริงๆ ตายไปตั้งแต่ที่ต้นทาง หัวหน้างานสามารถบอกว่าจะไม่จ่ายเงินเดือนให้เราแล้วได้มั้ย
ขอบคุณค่ะ☺🌸
ตอนเด็กๆ ผมคิดมาตลอดเลยว่าไม่ใช่ตัวเองผมเป็นใครก็ไม่รู้และคนรอบข้างก็เป็นใครไม่รู้ เขาจะรู้สึกเหมือนเราและเขามีตัวตนจริงๆไหม พึ่งจะมารู้ว่ามีคนคิดเรื่องนี้มานาน แล้วรู้สึกสบายใจขึ้นว่าเราไม่ได้คิดไปเอง ตอนนั้นรู้สึกได้ว่าเหมือนเราแสดงหนังที่เราเข้าใจบทนั้นคนเดียว แล้วคนอื่นก็ต้องแสดงบทคนอื่น โคตรจะสับสนเลย
ผมชอบเป็นตอนนั้งเหม่อ รู้สึกว่าตัวตนของเราว่างปล่าว เหมือไม่เคยรู้จักคนรอบข้างกับตัวเองเลย เหมือนว่าเราเป็นใครก็ไม่รู้
ขออนุญาตเสนอว่าให้ทำคลิปแยกมาตอบคอมเมนว่าคนมีความคิดเห็นยังไง เวลาก่อนจบรายการมักจะฝากคำถาม แต่คนดูไม่รู้เลยว่าได้อ่านยัง ให้คำคลิปแยกมานั่งอ่านคอมเมนไปเลยครับ สนุกดี
ขอบคุณมากครับ จะลองไปหารือกับทีมเรื่องนี้ดู แต่มายืนยันว่า เราอ่านคอมเมนต์ที่ตอบคำถามทุกอัน โดยเฉพาะอันยาวๆ ครับ ส่วนตัวชอบเป็นพิเศษ รู้สึกเหมือนตรวจข้อสอบ 55555
ชอบมากค่ะ ถูกใจมาก นี่เป็นคนๆหนึ่งที่ออยู่แบบไม่เข้าสังคม ไม่มีเพื่อนฝูงที่พูดคุยบ้าๆแบบนี่ได้ แต่เราชอบนั่งคุยกับตัวเอง มันเหมือนคนบ้านะคะ แต่เราทำแล้วเหมือนได้รู้จักตัวเองมากขึ้น…. ตัวตนของเราเป็นคนรัก เพื่อน ครอบครัว อาจารย์ มันคือธรรมชาติ มันอาจเป็นภาพลวงตาแต่ก็ไม่ใช่ เรารู้สึกว่าคนๆนั่น อยู่ในตัวเรา คอยปลอมโยนและเติบโตไปพร้อมๆกับเรา ทุกความทรงจำที่เจ็บปวด น่ากลัว เลวร้าย จนหนทาง ผสมกับความสุขเล็กๆน้อย ความสบายและปลอดภัย … ตัวตนของเราก็คือตัวเราในปัจจุบันค่ะ ไม่ว่าจะเป็นอดีย อนาคต ปัจจุบัน เรามีแค่คนๆเดียวบนโลกความจริง ไม่แน่เราอาจเป็นเนื้อคู่ของตัวเอง แต่อยู่ในรูปของจิตวิญญาณ บ้างครั้งมันเงียบและปล่อยให้เราอยู่กับความจริงที่น่ากลัวเพียงลำพัง แต่เรามักสร้างตัวตนที่เข้มแข็งขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองจากความคิดลบๆในตัวเรา หรือความเลวร้ายจากผู้อื่น มันคือการเรียนรู้และแก้ไขค่ะ //อินมากกกกก ชอบพอตแคสปรัชญามากค่ะ เหมือนเป็นสิ่งต่อเติมความหมายในชีวิตหนูเลย
ปรัชญาโตตรดีเลยยย หลายๆอย่างที่เคยมีคำถามในใจ ก็ปลดล็อคได้ด้วยการฟังอะไรแบบนี้ การฟังปรัชญา
เป้าหมายของชีวิตของมนุษย์ เป็นสิ่งสมมติ แมวก็ไม่มีเป้าหมายชีวิตก็ยังเป็นแมว
Story = ตัวตนเพราะทุกคนมี Story ทุกคนจึงมีตัวตน คนแปลกหน้า คนไม่รู้จัก เรายังไม่รู้ Story ของเขา เขาจึงยังไม่มีตัวตน .. คนรู้จัก คนคุ้นเคย เรารู้ Story เขาแล้ว เขาจึงมีตัวตน ..สัมผัสถึงการมีตัวตน คือสัมผัสทางความรู้สึก ที่ผ่านมาจากความทรงจำ เรื่องราวที่เคยผ่านมาด้วยกัน ความทรงจำที่เคยมีร่วมกัน แม้ไม่ได้ใกล้ขิดกัน แต่เขาก็ยังอยู่ภายในหัวใจ .. เคยคิดถึงใครไหม เคยรักใครอย่างสุดหัวใจไหม .. ??กับใครบางคน มีตัวตนแค่ในความฝัน .. ก็พอแล้ว .. 🩵🩵🩵
ผมเชื่อคำพูดนึงของศ.ชัยวัฒน์ สถาอานันท์มากๆแกบอกประมาณว่า(ผมจำคำแม่นๆไม่ได้)คุณคือปากกา ผมคือปากกาคุณเขียนผมผมเขียนคุณเราเขียนซึ่งกันละกัน
เส้นด้ายจำนวนมากที่มัดรวมกันจนกลายเป็นตัวตน ตามที่คุณภาคินอธิบาย ในทางพุทธศาสนา เรียกว่า สังโยชน์ ค่ะ
สังโยชน์คือเครื่องที่ผูกสัตว์ให้ติดกับโลกนี้
เป็นEp ที่ได้ฟังแล้วถามคำถามตัวเองเยอะอยู่ ซับซ้อนมากกก แต่อย่างนึงที่ฟังแล้วพอเข้าใจคือ ไม่มีใครรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก แล้วเราก็คงไม่วันรู้สึกเหมือนที่คนอื่นรู้สึก ทั้งๆที่เป็นเรื่องเดียวกัน นั้นคงทำให้เป็นตัวเราแล้วละ
ใช่เลยครับ แถมเราคนเดียวกันนี้ ถ้าลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไปหมด ยังอาจไม่มีทางรู้สึกเหมือนเราคนเดิมที่ยังจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ อีกต่างหาก 🥲😅
ขอบคุณทีมงาน และวิทยากรที่เอาเรื่องที่เราเหมือนมองข้าม มาตั้งคำถามได้อย่างต้องครุ่นคิดฟังตอนนี้แล้ว รู้สึกว่าตัวตนเราเป็นสายของบล๊อคเชน แก้ หรือลืมที่บล๊อกไหน ก็ไม่ใช่ตัวเราทันทีสำหรับปัญหาในอดีตทางพุทธถึงไม่ได้ให้แก้ด้วยการลืม แต่ให้รู้ จำ และวางลงซะ
ผมเคยเชื่อและศรัทธาบางเรื่องอย่างสุดโต่ง แต่เวลาผ่านไป รับรู้มากขึ้น ก็ความคิดกลับขั้วในเรื่องนั้นครับ หมดศรัทธากับบางเรือง
ไม่เชื่ออะไรเลยดีเหมือนกันครับ
ฟังช่วงท้ายๆนึกถึงโฆษณาชวนเชื่อ
คิดเหมือนกันไหม b1
@@minhyukshii3190คิดเหมือนกันเลย b2
ผู้ที่มีอำนาจจะยัดความทรงจำให้คุณ ผมว่ามันใช่เลย
ขอบคุณสำหรับรายการดีๆที่ฟังตอนนึงได้นานๆ มีแต่เนื้อหาที่มีคุณภาพค่ะ
ชอบมากค่ะ 🙏🏻 คิดเรื่องแบบนี้อยู่ตลอดเลย และได้ประโยชน์จากมันอยู่เสมอ ดีใจที่มีรายการแบบนี้ค่ะ
นึกถึงหนังเกาหลี wonderland เลยค่ะ เมื่อเราตายไปแล้ว ระบบเอาชีวิตและความทรงจำของเรามาใส่ในAI แล้วให้ตอบสนองต่อคนที่คุยด้วยแทนตัวเรา ชวนให้คิดว่า จริงๆแล้ว AI ตัวนั้น ยังเป็นตัวตนของเรามั้ย ... ชอบรายการนี้ค่ะ ชวนให้คิด หลายep ช่วยปลดล็อคอะไรที่ค้างๆในใจได้หลายเรื่อง สนุกจังค่ะ ทำมาเรื่อยๆนะคะ
ไม่เป็นแน่นอน เพราะความทรงจำในอดีต เป็นเหมือนการเล่นแผ่นเสียงซ้ำให้กับคนเดิมๆฟัง เอาง่ายๆ ถ้าคนที่คุณรู้จัก มีลูกหลังจากที่คุณตาย AI จะผูกพัน เด็กที่เกิดใหม่ว่าเป็นหลานได้ไม๊ ความรู้สึกแบบนี้ AI มีแล้ว จริงๆหรือ? 😅
ฟังไปฟังมา มันย้อนมาที่คำว่า"การรับรู้"
เหมือนหนังเกาหลีเรื่อง Wonderland เลยค่ะ สร้างตัวตนขึ้นมาเพื่อให้เราสามารถพูดคุยกับคนที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่สุดท้ายสิ่งที่สร้างขึ้นก็ยังไม่สามารถแทนที่ ตัวตน ที่แท้จริงได้อยู่ดี ประเด็นนี้น่าสนใจดีมากค่ะ 👍🏻
ฟังไป คิดไป ชอบมาก ไม่คิดว่าวันนึงจะฟังอะไรแบบนี้แล้วเพลิน😂จากคนตื้นเขินคนนึงค่า
ช่วยทำปรัชญาเรื่องความรู้คืออะไรได้ไหมครับ
Epนี้ ฟังแล้วชวนคิดมาก สนุกดีค่ะ ฉันเป็นร่างกาย ความเชื่อ ประสบการณ์ ความคิด การกระทำ ที่อาจเปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณค่ะ❤❤❤
ผมคิดว่า ตอนที่แล้วว่าน่าสนใจแล้ว ตอนนี้มันคือสุดยอดมากๆ ตั้งแต่หัวข้อเลยครับ
ชอบมากครับคำถามดูง่ายๆ แต่ลึกซึ้งส่วนตัวคิดว่า ตัวตน ในทางกฎหมาย อาจจะพูดถึง ชื่อ สกุลบัตรประจำตัวประชาชน แผลเป็นคิ้วซ้าย ผ่านเรียน รด แล้วเป็นคนเมืองไหนในทางกายภาพ คงพูดถึง รูปร่าง หน้าตาน้ำหนักส่วนสูง ก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะอยู่นะตอนนี้ กับ ตอนเด็กๆ 55ในทางทางประสบการณ์ น่าจะพูดถึง งาน สังคม Life style ครอบครัวชอบวิ่ง ชอบร้องเพลง มา drip กาแฟ กันเถอะในมุม อัลไซเมอร์ คิดว่า น่าจะเป็น คนละ ตัวตน กันครับ
❤❤❤ขอขอบคุณ🎉🎉 ทางทีมงาน The standard, พี่ภาคิน, และพี่ฟาง ที่ทำ Podcast ดีๆ เกี่ยวกับปรัชญาครับ 🎉// อยากให้พี่ๆ ทำเรื่องเกี่ยวกับ ❤“ความหมายของชีวิต (เกิดมาเพื่ออะไร)“ และ/หรือ 🎉“ความหมายงานการทำงาน (ทำงานไปเพื่ออะไร)”😊❤ซึ่งจะทำให้ทางช่อง The standard podcast และรายการ Short cut ปรัชญา เป็นที่รู้จักมากขึ้นไปอีก🎉 จากยอดวิว และยอดแชร์จากการทำคอนเทนต์ในหัวข้อที่เป็นสิ่งที่เป็นคำถามของทุกคน🎉😊ขอบคุณล่วงหน้าครับผม🎉 รู้สึกยินดีที่ได้แสดงความคิดเห็นครับ❤
ขอบคุณมากเลยครับ 'ทำงานไปเพื่ออะไร' มาแน่นอน เร็วๆ นี้ครับ 😆
@@pknnn ขอบคุณมากๆเลยครับ❤️🤩 จะรอติดตามทุกๆตอนต่อไปยาวเลยครับ👑
EP นี้ deep มากกกกค่ะ ฟังไปคิดไปตั้งคำถามกับตัวเองไป
สนุกมากค่ะ ต้องฟังอีกสักสองรอบ เหมือนเจอการพูดคุยที่ตามหามานาน ถ้ามีกิจกรรมอย่าง จิบชา ถกปรัชญา อะไรแบบนี้คงดีนะคะ อยากคุยด้วยค่ะ ป.ล. ช่วงท้ายที่พูดถึงการมีบางอำนาจ บางกลุ่มที่ทำให้เราได้รับข้อมูลบางอย่าง จดจำกลายเป็นความทรงจำ จนหล่อหล่อมตัวตนเราขึ้นมา อยากรู้ว่า มันมีกระบวนการหรือเครื่องมืออะไรบางอย่างที่จะทำให้เราฉุกคิดหรือคัดกรองความรู้ เรื่องราว ประวัติศาสตร์ ก่อนที่มันจะกลายมาเป็นความทรงจำ แล้วหล่อหลอมตัวเราที่อาจจะดีขึ้นบ้างไหมคะ?
ไม่มี แค่เราต้องตระหนักรู้เอาเอง เพราะเมื่อ วาทะกรรม จัดระเบียบร้อยเรียงมาแล้ว ถูกรับรู้แล้ว มันจะส่งผลเป็นลูกโซ่
ชอบความเล่าไปถามไปชวนคิดดีครับ เคสของเอล็กก็น่าคิด ทำให้มุมมองต่อคนความจำเสื่อมของผมเปลี่ยนไปเลย 😂ผมชอบขมวดตอนท้ายนะครับ ผมว่าการตระหนักถึงความไม่เที่ยงแท้ได้สม่ำเสมอ จะเปลี่ยนมุมมองเรามากๆเลย
เนื้อหาดี เป็นกำลังใจค่ะ😍😘
รายการนี้มันดีมากๆๆๆ อยากให้แมสจริงๆ
ถ้าจะหาสิ่งที่ไม่เหมือนคนอื่นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดกันง่าย ๆ มีแต่ต้องอธิบายยาวๆ แต่ถ้ามองข้ามเรื่องนั้นไป ผมว่าผมคือมนุษย์ที่เกิดมาเพื่อเรียนรู้โลกใบนี้แล้วก็จากไปโดยที่หวังว่าทุกคนจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้โดยไม่ต้องเบียดเบียนกัน แก่นผมมีแค่นี้เลย
ตอนเด็กผมถูกปลูกฝังให้รัก แต่โตมามีความคิดได้มากขึ้น ประสบการณ์มากขึ้น เลยตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมเราต้องรักด้วย ทุกวันนี้เฉยๆ ไม่ยืนในโรงหนังอีกเลย
คิดว่า มีผู้คนคิดอย่างนี้มากขึ้น ยิ่งปัจจุบันเราปะทะกับข้อมูลที่สืบค้นได้สะดวก เข้าถึงข้อมูลได้ง่ายและในปริมาณมาก ไม่ใช่แค่รับจากวิทยุ หนังสือพิมพ์ เอกสารใบปลิว ที่ปั่นหัวง่าย เวลาอ่าน " The Prince" แล้วตั้งคำถามกับสิ่งที่ชอบหล่อหลอมกัน ก็น่าสนใจละ
50:22 นึกถึง Concept ของหนัง Inception เลยครับ
”I think therefore i am“ เพราะฉันคิด ฉันจึงมีอยู่
การคิด อาจจะไม่ใช่การคิดก็ได้อาจจะเป็นแค่เหตุการณ์ให้คิด
ดวงจิต - จิตวิญญาณ - วิญญาณ นั้นแหละคือตัวตนของเรา มองลึกลงไปในจิตใจ เราจะพบกับจิตวิญญาณของเรา ที่ล่อเลี้ยงด้วยจิตใต้สำนึกมาตั้งแต่เกิด
โหว ep นี้ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างเลย
เป็นสิ่งที่น่าคิด น่าทึ่ง น่าจะนำมาใช้ ได้ในชีวิตประจำวัน
ผมคือผมที่ถูกตัวตนในอดีตชักใยอยู่เบื่องหลังโดยไม่รู้ตัวอยากนะที่จะใช้ชีวิตตามที่ตัวตนปัจจุบันเป็นฝึกอยู่กับปัจจุบันทีละนิดทีละหน่อยละกัน 5555
ยกให้เป็นตอนที่ฟังแล้วลึกที่สุดเลยคับ แต่ก็โคตรดีเหมือนเดิม55555
ยกมือตอบครับความสามารถในการรับรู้ของตนเอง และ ความสามารถในการสร้างความรับรู้ให้กับผู้อื่น
ตัวตนของผมน่าจะเป็น ”เรื่องราว”มันเริ่มตั้งแต่ตอนผมเกิด และสิ้นสุดเมื่อตอนผมกลายเป็นฝุ่น
เราคือตัวตนที่คุณระลึกได้ ไม่ว่าคุณจะจำได้ว่าอย่างไร สิ่งนั้นล้วนเป็นเรา
เป็นคำถามท้ายคลิปที่ยากที่สุดเลย 😂เราคือใครหรอ พอฟังจบคลิป ยังหาคำตอบที่แบบชัดๆไม่ได้เลย ร่างกายก้ไม่ใช่ เหลือแค่จิตวิญญาณ ที่พิสูจน์ไม่ได้ว่าคนเรามีไหมนี้สิครับ
ฟอเรสกั้มเคยพูดว่าผมไม่รู้ว่าคนเราต้องลิขิตชีวิตมั้ย(free will)รึว่าแค่ล่องลอยไปตามลมเท่านั้น(Determinism)แต่ผมว่ามันน่าจะถูกทั้งคู่อาจเป็นได้ทั้งสองอย่างพร้อมๆกัน(compatibilism) ผมคิดถึงคุณนะเจนนี่(Perception)
มนุษย์เป็นใคร มาจากไหน ตายไปแล้ว จะไปไหน คือคำถามคาใจที่ทุกๆคนอยากรู้.บ้างก็สนใจแสวงหาบ้างก็เหน็ดเหนื่อย . ต่อคำถามนี้ จิตใจของมนุษย์ไม่เคยอิ่มไม่เคยพอ กับคำตอบที่รับรู้มา เสมือนหนึ่งกินอาหารไม่อิม.อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน มองไปที่ขอบฟ้า มองเห็นภาพเม่เหมือนกัน.มันคือวังวนแห่งชีวีต ทีหาทางออกไม่ได้ เพียงแค่ ไม่เชื่อว่าพระเจ้า สร้างเรามา.วันหนึ่งข้างหน้า คุณจะเชื่อว่า พวกเขาสร้างเรามา ด้วยความขมขื่น.
ดูจบแล้วสนุกมากครับ
ฟังเพลินมากค่ะ ❤❤❤
ฉันคือประสบการณ์และจิตสำนึกของฉัน
สำหรับผม (มัลติเวิร์ส)เรา คือ สิ่งประกอบสร้างของ กาลอวกาศ แต่ละฉากแต่ละเหตุการณ์ที่ผ่านไปของมัน เราก็จะถูกสร้างใหม่ ประกอบแล้วประกอบอีก นิยามแล้วนิยามอีก แต่ละฉากแต่ละฉาก ร้อยเรียงแตกแยกสายทานไปเรื่อยๆ มีความเป็นไปได้มากมายที่จะสามารถสร้างขึ้นใหม่ได้เสมออิเล็กตรอนวิ่งไปมาด้วยความเร็วในห่วงเวลา สร้างฉากขึ้นมาไม่รู้จบ เราแทบจะไม่มีอยู่จริง ถ้าหาความจริงเราก็จะชนเพดานที่มองไม่เห็นเรารู้แค่ว่า ฉาก ณ ฉากนี้ คือ เราที่อยู่ตรงนี้ แต่อดีตและอนาคต ไม่มีทางคือเราได้เลย คุณฟันธงแบบนั้นไม่ได้
คิดถึง ความเป็นไทย
เราคือ ส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลง พิพัฒนาการ เราจะสร้างตัวตนของเรา สังคมของเราเอง ด้วย internet ผู้ควบคุมจะไม่สามารถปลูกฝังมายาคติได้อีกต่อไป
ฟังแล้วอยากให้ทางรายการ พูดถึงเรื่อง inside out เลยครับ เรื่องตัวตน เรื่องความรู้สึกต่างๆ
จิตสำนึกของความเป็นตัวตน
ชอบepนี้ครับ
พอฟังทฤษฎีของ John Locke แล้วภาพในหัวเรามีซีนลูกบอลความทรงจำหลอมรวมเป็นตัวตนแบบเรื่อง inside out 2 โผล่ขึ้นมาเลย
ลึกดีอ่ะ ชอบๆๆๆ❤
พุทธปรัชญาตอบเรื่อง “ตัวตน” ได้ดีที่สุดแล้ว
ตัวตนของคุณ คือ ร่างกาย อวัยวะ ปราสาทสัมผัส การรับรู้และความรู้สึกต่อสิ่งแวดล้อม และความทรงจำ ที่ร้อยเรียงโครงสร้างของกระแสปราสาททั้งที่อยู่ในโครงสร้างของสมอง และสารเคมีทั้งในสมอง และอยู่ในเซลทุกๆ เซลที่ยังคงเหลือรอดอยู่
43:45 ก่อนที่จะไปกินเหล้า ตัวตนที่ยังไม่กินเหล้าเป็นคนตัดสินใจกินครับดังนั้นเราจึงต้องใช้กฎหมายกับตัวตนที่ยังไม่กินเหล้าด้วย
ฟังทีไรก็ต้องขมวดคิ้ว🤔 ชวนคิดดีมากๆค่าา
สิ่งเดียวที่ไม่เคยเปลี่ยนเลย คือความรู้สึกของ“การมีชีวิต” หรือ “รู้” ที่มีอยู่ตลอดเวลา เมื่ออยู่กับ “รู้” ที่ไม่เคยเคลื่อนหรือเปลี่ยนเลย จะเริ่มเห็นว่า “ตัวเรา” จะมีหรือไม่มีอยู่ตลอดเวลา แต่หากมีความอยากรู้อยากเข้าใจ จึงไปจ้องว่ามีเราไหม ก็จะรู้สึกว่ามีตัวเราตลอดเวลา เพราะ …มีเรากำลังจ้องอยู่ มีเจตตาเมื่อไหร่ก็มีเราเมื่อนั้น ต้องอาศัยการสังเกตุไปเรื่อยๆ จนพบว่า มีเราหรือไม่มีเรา เป็นสิ่งที่บังคับไม่ได้ … เห็นเมื่อไหร่ก็เลิกเมื่อนั้น
Blade Runner 2049 ก้เล่นประเด็นนี้เหมือนกันครับ
นึกถึงหนังเรื่องTranscendence😊
ชอบฉากหลังนะ.. ดูแล้ว รู้สึกหลอนดี..😢😮
ตัวตนของเรามีจริงหรือไม่ แล้วตัวตนเราในความทรงจำคนอื่นมีตัวตนจริงๆ หรือเปล่าในเมื่อคนอื่นก็มีการตีความ มีความทรงจำที่ไม่ใช่ ความทรงจำของเรา
ผมเชื่อว่า "หน้าที่ที่ถูกต้อง"น่าจะใช้แทนคำว่าตัวตนได้ครับ ฟังหลวงพ่อพุทธทาส เพราะ ถ้ายึดทุกสรรพสิ่งบนโลกหรือจักรวาลของเราการที่จะดำรงอยู่ได้ทุกสิ่งมันพึ่งพาอาศัยกันและกัน ทุกสิ่งก็เลยต้องมีหน้าที่ของมันเองรวมทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตตามที่มนุษย์นิยาม
เราใช้เกณฑ์ไหนมาวัดความถูกต้องล่ะครับ
เห็นหลวงพ่อบอกใช้หลัก "ตถตา" คือ ธรรมชาติ จะมี คุณลักษณะเฉพาะตัวของแต่ละอย่างไม่ว่า จะเป็นสิ่งมีชีวิต โลก หรือ เอกภพ ก็ตาม เช่น ดวงอาทิตย์ หน้าที่มันเฉพาะหลักของมันให้แสงสว่างและความร้อนและรังสีต่างๆ น้ำหน้าที่เฉพาะมันก็ให้ความร้อนได้และให้มากไม่แพ้ดวงอาทิตย์ แต่ต้องเอามันมาแยกสารประกอบ "แต่หน้าเฉพาะ"น้ำไม่ใช่ให้ความร้อน แต่คือ การ การให้ชีวิตและหล่อเลี้ยงชีวิตเป็นหลัก เกณฑ์ที่ใช้วัดคือมันต้องสอดคล้องกับชีวิตเราหน้าที่การงาน สิ่งที่เราชอบ สิ่งที่ถ่ายทอดมาจากพ่อแม่หรือบรรพบุรุษเรา ถ้าอยากจะย้อนและสาวลึกลงไปอีก ก็ใช้หลัก "อิทัปปัจจยตา"บวกกับ สมาธินิดหน่อย ก็คงรู้ได้ ทั้งหมดนี้ผมก็ฟังหล่วงพ่อมาครับ
@@user-wl5hd7wm2i เวลาบอกว่าอวัยวะในร่างกายมีหน้าที่ต่างๆผมพอเข้าใจมแต่บอกว่าดวงอาทิตย์มีหน้าที่ให้แสงสว่างนี่ผมไม่ค่อยเก็ต แสงสว่างในดวงอาทิตย์มันน่าจะเป็นผลพวงจากกระบวนการต่างๆในดวงอาทิตย์เอง มันไม่น่าจะมีหน้าที่ให้แสงสวางอะไรกับใคร แล้วอย่างเราเลี้ยงหมูไว้เป็นอาหาร หน้าที่ที่ถูกต้องของหมูคือเป็นอาหารของเราใช่ไหม
@@user-wl5hd7wm2i งี้เราต้องเป็นอนาธิปไตยแล้วครับ ไม่ต้องปกครองด้วยกฎหมาย แต่ปกครองด้วยกฎธรรมชาติแทน ผมชอบนะ 555
@@inntacho ขอบคุณครับที่ชอบ แต่จริงๆแล้วผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ผมพิมพ์ไปเลยครับผมแค่จำมาจากคลิปใน หลวงพ่อพุทธทาสใน you tube ครับ
สุดจริงepนี้
นักสร้างคอนเทนต์หรือสื่อต่างๆจริงๆแล้ว ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ถูกควบคุมและสร้างตัวตนเอาไว้ในแต่ละวันเหมือนกันนะ จะเป็นตัวตนที่ถูกสร้างอีกรูปแบบหนึ่งในลักษณะการทำซ้ำวนๆ
มันอยู่ที่เราจะนิยามตามบริบทหรือการรับรู้แบบไหนไหมคะ เช่นตัวตนตามสังคม // ถ้าลักษณะนามธรรม ตัวตนแบบจิตเดิมแท้ คำตอบมันก็จะออกมาอีกแบบนึง เคยอ่านเจอที่ไหนลืมแล้วค่ะ ให้เราเอาอาชีพ ชื่อนามสกุล ฐานะการเงิน ที่อยู่อาศัย ออกไปให้หมดและหาคำตอบให้ได้ว่า “เหลืออะไรอยู่” เมื่อลอกคราบทุกอย่างหมดแล้วนั่นแหละคือคำตอบ ✨🪐แต่ทุกวันนี้ ก็ยังตอบตัวเองไม่ได้นะคะแต่คิดกับตัวเองว่า ร่างกาย พฤติกรรมต่างๆ คือ end product ของสิ่งที่มองไม่เห็น รวมถึงปรัชญา นิยาม นามธรรม คุณค่าที่ยึดถือ ถูก expressionเป็นยัยคนนี้ 🪐😇
ฟังแล้วอยากชวนให้ลองไปดู Altered Carbon ตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้สนุกดี
ตอนผมสอนเรื่องนี้ใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน Altered Carbon เป็นตัวอย่างแรกๆ ที่ยกมาในชั้นเรียนเลยครับ 😆
มนุษย์รับรู้ทุกสิ่ง ผ่าน "รูป รส กลิ่น เสียง กายสัมผัส ใจนึก".สิ่งที่แยกและทำให้เราจดจำได้ ว่าอะไร คืออะไร คือ "ส่วนผสม" ของการรับรู้ทั้ง6 ซึ่งมันละเอียดอ่อนมากแม้แต่แก้วกาแฟแบบเดียวกัน โรงงานเดียวกัน ถ้าเราตั้งใจพิจารณามันดีๆ แต่ละใบ ให้ความรู้สึกกับเราที่แตกต่างกัน.คำตอบที่ว่า เราคือใคร? เราคงเป็นข้อสรุปของการรับรู้ทั้ง6 ที่เปลี่ยนแปลงได้ ไม่คงทน ไม่หยุดนิ่ง
ชอบมากค่ะ❤❤❤❤❤❤
ตัวตนที่ใครมองเหน ไม่เหนตัวตนเรา...ตัวตนเราที่มองเหน ไม่เหน๊ตัวตนใคร... สร้างวางตัวตนเปนก้อน ๆ รึการใด ๆ ความใด ๆ ต่าง ๆ ที่เปลี่ยนไปมา แบบใด... รึมีบางสิ่งจุดยืน ที่รู้ไม่รู้ ยังคงเดิม แม้จะอายุช่วงใด ยังคงเดิมเปนตัวตนแบบนั้น รึตัวตนที่เปลี่ยนบ่อยมาก เปลี่ยนมาก โดยไม่เหลือตัวตนเดิม รึในใจยังคงมี รึไม่มีตัวตนเดิม แบบใดเก่าเดิม ใหม่แทน รึผสมเก่าใหม่
นิยาม ฟางเป็นคนน่ารัก❤คนหนึ่ง😊
ผมเลือกเก็บสมองครับ เพราะมีแค่สมองเท่านั้นที่สามารถเก็บความทรงจำที่ทำให้เราเป็นเรา ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ร่างอื่นก็ตาม
ตัวเรามีจริงเพราะเราเชื่อมถึงกันถ้าไม่มีใครให้เชื่อมก็ไม่ต้องมีตัวเราก็ได้
ผมเข้ามาดูแล้วนะแอดมิน
คำถามค่ะ เด็กทารกแรกเกิดมีตัวตนรึยัง หากยังไม่เกิดความคิดเป็น "ฉัน" ตามแนวคิดฮูมที่คุณภาคินสรุปในรายการ
เป็นคำถามที่ดีมากครับ สำหรับฮูม "ฉัน" เป็นผลพวงของประสบการณ์อันเกิดจากการรับรู้ที่สืบเนื่องและร้อยเรียงกัน สิ่งรับรู้ชัด สืบเนื่อง และรัดกันแน่น ความรู้สึกถึง "ฉัน" ก็ยิ่งชัดเจนขึ้น ถ้าประยุกต์กับกรณีเด็กทารก ผมว่าอาจจะพอพูดได้ว่า ทารกมีเงื่อนไขเบื้องต้น (ประสบการณ์และการรับรู้) ที่ทำให้รู้สึกถึงการมีตัวตน แต่ความรับรู้นั้นอาจจะยังไม่ชัดเจน สืบเนื่อง และรัดแน่นพอที่เจ้าตัวจะรู้สึกถึงความเป็นตัว "ฉัน" แบบเดียวกับที่เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยอาจรู้สึกได้ครับ พูดอีกแบบ ผมคิดว่าตัวตนสำหรับฮูมออกจะเป็นสเปคตรัม มากกว่าจะเป็น มี หรือ ไม่มี ครับ
ผมคือส่วนหนึ่งของกลไกทุนนิยม ที่ทำได้แค่รอคอยจะซื้อของชิ้นต่อไป
ไม่มีตัวตนคือตัวตน
แลกเปลี่ยนความเห็นครับ พี่เพิ่งศึกษา การค้นพบของสิทธัตถะครับ คือ เริ่มจาก อายตนะภายนอกมากระทบอายตนะภายใน (พวกประตู6บาน หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจอะครับ)แล้ววิญญาณก็จะรู้ (จิตรู้)แล้วสัญญาก็จะขุดอดีตมา แล้วสังขาร วิ่งไป ปรุงแต่งสร้างนามรูป เกิดเรื่องราว กระทบเกิดความรู้สึก แล้วเกิดตัณหา ยึดมั่นถือมั่น ถ้าตัวสติที่มีพลังก็จะดึงจิตหรือความคิดไม่ให้จมหรือตามไปกับตัณหา คือปล่อยให้มันดับไป วิธีฝึกคือใช้สติผูกยึดจิตให้อยู่กับการกระทำอะไรก็ได้กับร่างกายครับ แล้วสังเกตดูความคิดที่สังขารม้นสร้างแล้วดับไปครับ มันคือกฎธรรมชาติครับ ปล.ชอบมากครับ น้องฟาง น้องภาคิน ขอบคุณมากครับ
อันโตนิโอ กรัมชี่
ิชอบติดตามตลอด
ฟังแล้วยิ่งทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าค้นพบช่างน่าทึ่งจริงๆเลยครับ ท่านรู้ได้ยังไงนะมันล้ำลึกกว่าปรัชญาที่คุยกันอีก
ผมก็ไม่รู้ตัวเองเป็นใครเลยครับ แต่ที่รู้ผมรู้สึกได้ว่าผมไม่ได้เดินเองครับมีคนคอยบังคับผมอยู่
ขอบคุณนะคะ
ตัวเรา คือ ความรู้สึก(ประสาทสัมผัส) เมื่อไม่รู้สึก ก็ ไม่ใช่ เรา..
ถ้าเชื่อตามหลักพุทธศาสนา ไม่มีตัวไม่มีตน เป็นตัวเราของเราครับ
แก้วน้ำรับจบทุก ep 5555
ใกล้ไม้ใกล้มือที่สุดแล้วครับ 55555
งั้นการรับรู้ตัวตนก็คือ ความเชื่อ
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
ชอบ😊
มาดูคุณ ฟาง ครับ น่ารักดี😊
"ซากุระ" ร่วงโรยอีกครั้งในดินแดนแห่งประชาธิปไตยโดยกระแสของสายลมแห่ง "อุดมการณ์""ดอกไม้เป็นดอกไม้ก็เมื่อยามร่วงหล่นจากต้น"ภาพ "มายา" สร้างขึ้นโดยสายลมแห่งอุดมการณ์ "อุปโลกน์"เพราะ "มายาคือมายา" ไม่สามารถทำลาย "ความจริง" ได้มายาตัดทำลายได้แต่มายาและทำให้ความจริงปรากฏด้วยมนุษย์คือมนุษย์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทุกคนยิ่งใหญ่คับโลกสุดท้ายก็หวังแค่ได้กลับมาเล่นกับหลานอีกครั้งยอมศิโรราบให้แก่ "พระเจ้า" แห่ง "ความตาย" อย่างอ่อนน้อมมายาอาจทำลายมายาได้แต่ไม่สามารถทำลายความเป็นมนุษย์ของเรายอมเสียสละ "ชีวิต" เพื่อปกป้องครอบครัวเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนเข้าใจไปจนถึง "แก่น" ของจิตใจไม่ต้องการ "ปรัชญา" หรือคำอธิบายใด ๆ มาอธิบายเพราะมนุษย์คือมนุษย์และดอกไม้คือดอกไม้
ตัวตนของเราเวลาที่ยังมีชีวิตอยู่อาจจะเป็นก้อนรวมของความทรงจำที่ผ่านมา แต่เมื่อเราตายไปแล้ว ความหมายของตัวตนของเราจะเปลี่ยนเป็นเท่ากับความทรงจำของคนอื่นที่ยังจำเรื่องของเราได้ค่ะ
00:00 Highlight
00:41 เราคือใครในทางปรัชญา
05:04 เราเปลี่ยนไปแล้วยังเป็นคนเดิมไหม
10:39 การทดลองทางความคิด
22:34 แนวคิดว่าสิ่งภายนอกคือเรา
23:23 แนวคิดเรื่องตัวตนของ เดวิด ฮิวม์
32:59 แนวคิดเรื่องตัวตนของ จอห์น ล็อก
44:43 ทำไมเราต้องหาคำตอบว่าตัวตนคืออะไร
52:36 คำถามทิ้งท้าย
เวลาจะคอมเม้นคลิปรายการนี้ทีไร สิ่งที่เกิดขึ้นคือ พิมพ์แล้วลบ ลบแล้วพิมพ์ วนไปวนมาอยู่นั่นแหละ
พอหยุดพิมพ์แล้วกลับมาอ่านที่ตัวเองเขียน ปรากฎว่า ไม่รู้เรื่องอยู่ดี 55555
ชอบรายการนี้มากกกๆๆ เพราะมันทำให้ความคิดของเราสนุกมากขึ้นไปอีก
ผมนึกถึงปรัชญา “เรือของทีซิอุส” ที่ถามว่า ถ้าเรือถูกซ่อมแซมและเปลี่ยนชิ้นส่วนไปเรื่อยๆ จนในที่สุดไม่มีชิ้นส่วนเดิมเหลืออยู่เลย เรือยังจะเป็นเรือลำเดิมหรือไม่
เหมือนกันกับชีวิตเรา เรามีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นความคิด ประสบการณ์ หรือสิ่งรอบตัว แต่สุดท้ายเราก็ยังเป็น “เรา” อยู่ดี น่าสนใจว่าแม้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป เราก็ยังคงมีตัวตนที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ดังนั้น ความเป็นตัวเราอาจจะไม่ใช่แค่ชิ้นส่วนหรือประสบการณ์ที่เราผ่านมา แต่เป็นสิ่งที่เราเลือกที่จะเป็นในปัจจุบัน
เรือของทีซิอุสนี่เป็นเรื่องแรกๆ ที่ผมคิดถึงเหมือนกันตอนเตรียมเนื้อหาครับ แต่สุดท้ายตัดสินใจตัดออกไปก่อน เดี๋ยวเก็บไว้ทำ shorts แยกดีกว่า ขอบคุณสำหรับไอเดียฮะ 😆
@@pknnnยินดีมากๆ เลยครับ ตื่นเต้นมากเลยครับ อยากรู้แล้วว่าพี่ภาคินมองปรัชญาเรื่องนี้อย่างไรครับ 😆
(ตื่นเตันกับปรัชญา พูดไปจะมีใครเชื่อไหมครับเนี่ย 5555)
@@JumpTaeyeon มิลินทร์ปัญหา มองคล้ายกันแต่เป็นรถ แต่สรุปออกมาไม่มี “เรา” เพราะทุกสิ่งก่อเกิดขึ้นมาและเปลี่ยนแปลงไม่มีแม้เอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะไม่มีตัวตั้งแต่แรก
@@nattawutkongsutthi6178 ใช่เลยครับ เป็นแนวคิดคล้ายๆ กันในช่วงเวลาที่ไล่เลี่ยกันมากๆ จากสองวัฒนธรรมที่อาจจะไปมาหาสู่กันอยู่บ้างนะครับ 🙂
+1
ตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อนเลยค่ะ คิดว่าอาจจะเพราะเกี่ยวกับเรื่อง mind ด้วย มันเป็น area ที่มีความเป็นวิทยาศาสตร์ค่อนข้างสูง กระบวนการการคิด การรับรู้ ความรู้สึก ความทรงจำ ฯลฯ แต่เราเชื่อว่าตัวตน (ถ้ามีอยู่นะ) ก็เป็นการผสมผสานระหว่าง body กับ mind แหละ เพราะอย่างที่คุณภาคิณอธิบาย สมองคนๆ นึงมันอยู่กับร่างกายเขามาตลอด ความใกล้ชิดแนบแน่นที่แต่ละคนมีกับ body ตัวเองนี่ทำให้เกิดความเชื่อ (or มายาคติ) ว่า นี่แหละคือชั้น (และแบบนั้น ที่ถูกใจเธอ 555) ถึงแม้เราจะรู้ว่าเซลล์ตายทุกวัน ในเชิงกายภาพร่างกายเราตายทุกวัน และความทรงจำเราก็เปราะบาง แก่แล้วก็เลอะเลือนด้วย แต่ whatever points ที่มันยังร้อยกันอยู่ (แบบ Locke ว่า) ก็ทำให้เราตระหนักว่านั่นคือ self ค่ะ
มีกรณีเรื่องฝาแฝดด้วยที่เราคิดว่าอาจจะเป็นตัวอย่างเรื่อง self ที่น่าสนใจ ความเหมือน (ทั้งกาย+ความคิด+การรับรู้เป็นคู่) ของฝาแฝดเป็นเรื่องที่ชวนคิดค่ะ ยิ่งถ้าลักษณะแฝดสยาม ยิ่งพีคเลย
เนื่องจากเราสนใจวรรณกรรม อีกเรื่องที่อยากเสนอคือนวนิยายเรื่อง Alice's Adventures in Wonderland โดย Lewis Carroll ค่ะ มีคำถามว่าฉันคือใคร เธอคือใคร แล้วขนาดตัว Alice เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เอ ชั้นเป็นคนเดิมในตอนเช้ามั้ยนะ ถกเรื่อง self กันแบบฉ่ำมาก วรรณกรรมเด็กแบบใด 55
จริงครับ ประเด็นนี้คิดต่อได้ยาวๆ เลย มีเรื่องที่ตัดออกไปจากที่คิดไว้ทีแรกเยอะมากๆ สนุกมากสำหรับคนเนิร์ดในหลายวงการครับ 555
"ตัวตนของคุณที่ว่าเป็นภาพลวงตา คุณสร้างเอง"
พี่ภาคินพูดมาตอนจบ ผมนี้หน้าตึงเหมือนฟางเลยครับ55
.
.
.
.
.
สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปจากตัวตน คือความชอบรึเปล่าครับ
แต่มันก็ถูกหล่อหลอมมาในตอนเด็กเหมือนกัน
ผมคือชายใส่แว่นร่างสูงที่ตอนนี้เป็นคนพิการทางสมอง คล้ายๆอาการของสตีเฟน ฮอว์กิง
แต่ยังไม่หนักแบบภาพจำเขาในรูป ผมชอบเกมและการ์ตูน
เดินไม่ได้ ไถ่รถเอาแบบ ฮอว์กิง
ผมยังพอใช้มือได้และยังมีความคิดเป็นของตัวเอง
ก็พยายามดิ้นกับขีวิต โดยมีที่บ้านคอยช่วย
ตอนเด็กก็ๆวาดการ์ตูนเรื่อยมาจนวาดได้ดีกว่าคนทั่วไป
แต่ก็ไม่เก่งอะไร จนอาการสมองฝ่อเริ่มมาตอนมหาลัย
และหนักเริ่อยๆจนทำงานไม่ได้ แต่ก็ตอนเรียนจบพอดี
โดยที่ทางบ้านมีประวัติ สมองฝ่อ จนเห็นพ่อค่อยๆเป็นจนเขาออกจากงานแล้วเคลื่อนไหวได้น้อยเรื่อยๆ
เหมือนเห็นสปอยมาเสมอว่าจะเป็นยังไง จนเขาหายไป ตอนผมอยู่มหาลัย
ตัวผมตอนเด็กเคยตกจากที่สูงจนบาดเจ็บหนักที่หัว
เลยคิดว่าเหตุการนั้นเป็นใบเบิกทางให้สมองฝ่อ หรือเพราะกรรมพันธ์กันแน่
ตอนนี้ผมคิดว่าไม่กลัวอะไรนอกจากการหายไปหรือความตาย
ผมคิดว่าเราน่าจะถูกขับเคลื่อนด้วยตวามอยาก ความต้องการ ความฝัน
ในตอนนี้รึเปล่าครับ ที่มันเปลี่ยนแปลงเสมอตามเวลา
อย่างตอนเด็กที่อยากเป็นนักวาดตัวตึงของไทย ที่ญี่ปุ่นยอมรับ
ตอนนี้ ผมก็ดิ้นรนกับชีวิตในจังหว่ะของตัวเอง และอยากมีร้านหนังสือการ์ตูน✨
❤
ฟังจบแล้วคิดว่าตัวเองได้แนวคิดมาอย่างนึงคือ ถึงไม่รู้ว่าตัวตนเราคืออะไร แต่ตัวเราสามารถทำอะไรได้บ้างกับตัวตนนี้
เรื่อง consciousness นี่มี thought experiment อันนึงของ Parfitt ที่ไปไกลกว่าการ upload สมองเข้าสู่ระบบ digital คือ สมมติว่า teleportation มีอยู่จริง และทำงานโดยการแยกชิ้นส่วนตัวเราออก แล้วประกอบขึ้นใหม่ที่ปลายทางด้วยสสารใหม่ แต่ทุกอย่าง continue ก่อนเข้าเครื่องคิดว่าเย็นนี้จะกินข้าวผัด ออกจากเครื่องกลับถึงบ้านสั่งข้าวผัดมากิน ตื่นเช้าไปทำงานตามปกติ คำถามคือสิ่งมีชีวิตที่ปรากฎขึ้นที่ปลายทางคือเราหรือไม่ หรือเราตายไปแล้วตั้งแต่ต้นทาง
ถ้าเอาตาม Parfitt เค้าก็จะบอกว่าตัวเราไม่ได้เดินทางกลับบ้าน แต่ถูกสร้างขึ้นใหม่ที่ปลายทาง ซึ่งไม่ได้ต่างไปจากการที่ร่างกายผลัดเปลี่ยนเซล หรือการที่ตอนเด็กๆ เราเคยไม่ชอบกินข้าวผัด ตัวเราเมื่อวานตายไปแล้ว แต่มีบางส่วนที่หลงเหลือมาเป็นเราในวันนี้ ทั้ง physicality และ mentality ไม่ว่าจะเป็นสถานะทางสังคม ความสัมพันธ์ ความรู้สึก ความเชื่อ ความชอบ เป็นแนวคิดคล้ายๆ ของ Locke ซึ่งในกรณีนี้ก็คงจะตอบว่ามันก็คือตัวเรานี่แหละเพราะมัน continue กัน ต่างกันแค่ตรงที่ Locke จะเน้นที่ความทรงจำซึ่งมีประเด็นปัญหาว่าความทรงจำของคนเรามันไม่แน่นอน มันอาจะหายไป หรือถูกปรุงแต่งได้ง่าย
ส่วนถ้าเป็น Hume ก็คงจะตอบว่าสิ่งมีชีวิตที่ปลายทางไม่ใช่ตัวเรา เพราะความรับรู้มันจบลงไปแล้ว คำถามคือ 1. เริ่มขึ้นหรือจบลงนับจากตรงไหน ถ้าตอบว่า unconsciousness คือจุดตัด แล้วในทางวิทยาศาสตร์ที่บอกว่า sleeping state คือ unconscious state การที่เรานอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ถือว่าเรายังเป็นคนเดิมรึเปล่า แล้วแตกต่างอย่างไรกับการ teleport 2. ถ้าตัวเราจริงๆ ตายไปตั้งแต่ที่ต้นทาง หัวหน้างานสามารถบอกว่าจะไม่จ่ายเงินเดือนให้เราแล้วได้มั้ย
ขอบคุณค่ะ☺🌸
ตอนเด็กๆ ผมคิดมาตลอดเลยว่าไม่ใช่ตัวเองผมเป็นใครก็ไม่รู้และคนรอบข้างก็เป็นใครไม่รู้ เขาจะรู้สึกเหมือนเราและเขามีตัวตนจริงๆไหม พึ่งจะมารู้ว่ามีคนคิดเรื่องนี้มานาน แล้วรู้สึกสบายใจขึ้นว่าเราไม่ได้คิดไปเอง ตอนนั้นรู้สึกได้ว่าเหมือนเราแสดงหนังที่เราเข้าใจบทนั้นคนเดียว แล้วคนอื่นก็ต้องแสดงบทคนอื่น โคตรจะสับสนเลย
ผมชอบเป็นตอนนั้งเหม่อ รู้สึกว่าตัวตนของเราว่างปล่าว เหมือไม่เคยรู้จักคนรอบข้างกับตัวเองเลย เหมือนว่าเราเป็นใครก็ไม่รู้
ขออนุญาตเสนอว่าให้ทำคลิปแยกมาตอบคอมเมนว่าคนมีความคิดเห็นยังไง เวลาก่อนจบรายการมักจะฝากคำถาม แต่คนดูไม่รู้เลยว่าได้อ่านยัง ให้คำคลิปแยกมานั่งอ่านคอมเมนไปเลยครับ สนุกดี
ขอบคุณมากครับ จะลองไปหารือกับทีมเรื่องนี้ดู แต่มายืนยันว่า เราอ่านคอมเมนต์ที่ตอบคำถามทุกอัน โดยเฉพาะอันยาวๆ ครับ ส่วนตัวชอบเป็นพิเศษ รู้สึกเหมือนตรวจข้อสอบ 55555
ชอบมากค่ะ ถูกใจมาก นี่เป็นคนๆหนึ่งที่ออยู่แบบไม่เข้าสังคม ไม่มีเพื่อนฝูงที่พูดคุยบ้าๆแบบนี่ได้ แต่เราชอบนั่งคุยกับตัวเอง มันเหมือนคนบ้านะคะ แต่เราทำแล้วเหมือนได้รู้จักตัวเองมากขึ้น…. ตัวตนของเราเป็นคนรัก เพื่อน ครอบครัว อาจารย์ มันคือธรรมชาติ มันอาจเป็นภาพลวงตาแต่ก็ไม่ใช่ เรารู้สึกว่าคนๆนั่น อยู่ในตัวเรา คอยปลอมโยนและเติบโตไปพร้อมๆกับเรา ทุกความทรงจำที่เจ็บปวด น่ากลัว เลวร้าย จนหนทาง ผสมกับความสุขเล็กๆน้อย ความสบายและปลอดภัย … ตัวตนของเราก็คือตัวเราในปัจจุบันค่ะ ไม่ว่าจะเป็นอดีย อนาคต ปัจจุบัน เรามีแค่คนๆเดียวบนโลกความจริง ไม่แน่เราอาจเป็นเนื้อคู่ของตัวเอง แต่อยู่ในรูปของจิตวิญญาณ บ้างครั้งมันเงียบและปล่อยให้เราอยู่กับความจริงที่น่ากลัวเพียงลำพัง แต่เรามักสร้างตัวตนที่เข้มแข็งขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองจากความคิดลบๆในตัวเรา หรือความเลวร้ายจากผู้อื่น มันคือการเรียนรู้และแก้ไขค่ะ //อินมากกกกก ชอบพอตแคสปรัชญามากค่ะ เหมือนเป็นสิ่งต่อเติมความหมายในชีวิตหนูเลย
ปรัชญาโตตรดีเลยยย หลายๆอย่างที่เคยมีคำถามในใจ ก็ปลดล็อคได้ด้วยการฟังอะไรแบบนี้ การฟังปรัชญา
เป้าหมายของชีวิตของมนุษย์ เป็นสิ่งสมมติ แมวก็ไม่มีเป้าหมายชีวิตก็ยังเป็นแมว
Story = ตัวตน
เพราะทุกคนมี Story ทุกคนจึงมีตัวตน คนแปลกหน้า คนไม่รู้จัก เรายังไม่รู้ Story ของเขา เขาจึงยังไม่มีตัวตน .. คนรู้จัก คนคุ้นเคย เรารู้ Story เขาแล้ว เขาจึงมีตัวตน ..
สัมผัสถึงการมีตัวตน คือสัมผัสทางความรู้สึก ที่ผ่านมาจากความทรงจำ เรื่องราวที่เคยผ่านมาด้วยกัน ความทรงจำที่เคยมีร่วมกัน แม้ไม่ได้ใกล้ขิดกัน แต่เขาก็ยังอยู่ภายในหัวใจ .. เคยคิดถึงใครไหม เคยรักใครอย่างสุดหัวใจไหม .. ??
กับใครบางคน มีตัวตนแค่ในความฝัน .. ก็พอแล้ว .. 🩵🩵🩵
ผมเชื่อคำพูดนึงของศ.ชัยวัฒน์ สถาอานันท์มากๆ
แกบอกประมาณว่า(ผมจำคำแม่นๆไม่ได้)คุณคือปากกา ผมคือปากกาคุณเขียนผมผมเขียนคุณเราเขียนซึ่งกันละกัน
เส้นด้ายจำนวนมากที่มัดรวมกันจนกลายเป็นตัวตน ตามที่คุณภาคินอธิบาย ในทางพุทธศาสนา เรียกว่า สังโยชน์ ค่ะ
สังโยชน์คือเครื่องที่ผูกสัตว์ให้ติดกับโลกนี้
เป็นEp ที่ได้ฟังแล้วถามคำถามตัวเองเยอะอยู่ ซับซ้อนมากกก แต่อย่างนึงที่ฟังแล้วพอเข้าใจคือ ไม่มีใครรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก แล้วเราก็คงไม่วันรู้สึกเหมือนที่คนอื่นรู้สึก ทั้งๆที่เป็นเรื่องเดียวกัน นั้นคงทำให้เป็นตัวเราแล้วละ
ใช่เลยครับ แถมเราคนเดียวกันนี้ ถ้าลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไปหมด ยังอาจไม่มีทางรู้สึกเหมือนเราคนเดิมที่ยังจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ อีกต่างหาก 🥲😅
ขอบคุณทีมงาน และวิทยากร
ที่เอาเรื่องที่เราเหมือนมองข้าม มาตั้งคำถามได้อย่างต้องครุ่นคิด
ฟังตอนนี้แล้ว รู้สึกว่าตัวตนเราเป็นสายของบล๊อคเชน
แก้ หรือลืมที่บล๊อกไหน ก็ไม่ใช่ตัวเราทันที
สำหรับปัญหาในอดีต
ทางพุทธถึงไม่ได้ให้แก้ด้วยการลืม แต่ให้รู้ จำ และวางลงซะ
ผมเคยเชื่อและศรัทธาบางเรื่องอย่างสุดโต่ง แต่เวลาผ่านไป รับรู้มากขึ้น ก็ความคิดกลับขั้วในเรื่องนั้นครับ หมดศรัทธากับบางเรือง
ไม่เชื่ออะไรเลยดีเหมือนกันครับ
ฟังช่วงท้ายๆนึกถึงโฆษณาชวนเชื่อ
คิดเหมือนกันไหม b1
@@minhyukshii3190คิดเหมือนกันเลย b2
ผู้ที่มีอำนาจจะยัดความทรงจำให้คุณ ผมว่ามันใช่เลย
ขอบคุณสำหรับรายการดีๆที่ฟังตอนนึงได้นานๆ มีแต่เนื้อหาที่มีคุณภาพค่ะ
ชอบมากค่ะ 🙏🏻 คิดเรื่องแบบนี้อยู่ตลอดเลย และได้ประโยชน์จากมันอยู่เสมอ ดีใจที่มีรายการแบบนี้ค่ะ
นึกถึงหนังเกาหลี wonderland เลยค่ะ เมื่อเราตายไปแล้ว ระบบเอาชีวิตและความทรงจำของเรามาใส่ในAI แล้วให้ตอบสนองต่อคนที่คุยด้วยแทนตัวเรา ชวนให้คิดว่า จริงๆแล้ว AI ตัวนั้น ยังเป็นตัวตนของเรามั้ย
... ชอบรายการนี้ค่ะ ชวนให้คิด หลายep ช่วยปลดล็อคอะไรที่ค้างๆในใจได้หลายเรื่อง สนุกจังค่ะ ทำมาเรื่อยๆนะคะ
ไม่เป็นแน่นอน เพราะความทรงจำในอดีต เป็นเหมือนการเล่นแผ่นเสียงซ้ำให้กับคนเดิมๆฟัง เอาง่ายๆ ถ้าคนที่คุณรู้จัก มีลูกหลังจากที่คุณตาย AI จะผูกพัน เด็กที่เกิดใหม่ว่าเป็นหลานได้ไม๊ ความรู้สึกแบบนี้ AI มีแล้ว จริงๆหรือ? 😅
ฟังไปฟังมา มันย้อนมาที่คำว่า"การรับรู้"
เหมือนหนังเกาหลีเรื่อง Wonderland เลยค่ะ สร้างตัวตนขึ้นมาเพื่อให้เราสามารถพูดคุยกับคนที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่สุดท้ายสิ่งที่สร้างขึ้นก็ยังไม่สามารถแทนที่ ตัวตน ที่แท้จริงได้อยู่ดี ประเด็นนี้น่าสนใจดีมากค่ะ 👍🏻
ฟังไป คิดไป ชอบมาก ไม่คิดว่าวันนึงจะฟังอะไรแบบนี้แล้วเพลิน😂
จากคนตื้นเขินคนนึงค่า
ช่วยทำปรัชญาเรื่องความรู้คืออะไรได้ไหมครับ
Epนี้ ฟังแล้วชวนคิดมาก สนุกดีค่ะ ฉันเป็นร่างกาย ความเชื่อ ประสบการณ์ ความคิด การกระทำ ที่อาจเปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณค่ะ❤❤❤
ผมคิดว่า ตอนที่แล้วว่าน่าสนใจแล้ว ตอนนี้มันคือสุดยอดมากๆ ตั้งแต่หัวข้อเลยครับ
ชอบมากครับ
คำถามดูง่ายๆ แต่ลึกซึ้ง
ส่วนตัวคิดว่า ตัวตน
ในทางกฎหมาย อาจจะพูดถึง ชื่อ สกุล
บัตรประจำตัวประชาชน แผลเป็นคิ้วซ้าย ผ่านเรียน รด แล้ว
เป็นคนเมืองไหน
ในทางกายภาพ คงพูดถึง รูปร่าง หน้าตา
น้ำหนักส่วนสูง ก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะอยู่นะ
ตอนนี้ กับ ตอนเด็กๆ 55
ในทางทางประสบการณ์
น่าจะพูดถึง งาน สังคม Life style ครอบครัว
ชอบวิ่ง ชอบร้องเพลง มา drip กาแฟ กันเถอะ
ในมุม อัลไซเมอร์ คิดว่า น่าจะเป็น คนละ ตัวตน กันครับ
❤❤❤ขอขอบคุณ🎉🎉 ทางทีมงาน The standard, พี่ภาคิน, และพี่ฟาง ที่ทำ Podcast ดีๆ เกี่ยวกับปรัชญาครับ
🎉
// อยากให้พี่ๆ ทำเรื่องเกี่ยวกับ
❤“ความหมายของชีวิต (เกิดมาเพื่ออะไร)“ และ/หรือ 🎉“ความหมายงานการทำงาน (ทำงานไปเพื่ออะไร)”
😊
❤ซึ่งจะทำให้ทางช่อง The standard podcast และรายการ Short cut ปรัชญา เป็นที่รู้จักมากขึ้นไปอีก🎉 จากยอดวิว และยอดแชร์
จากการทำคอนเทนต์ในหัวข้อที่เป็นสิ่งที่เป็นคำถามของทุกคน🎉
😊
ขอบคุณล่วงหน้าครับผม🎉 รู้สึกยินดีที่ได้แสดงความคิดเห็นครับ❤
ขอบคุณมากเลยครับ 'ทำงานไปเพื่ออะไร' มาแน่นอน เร็วๆ นี้ครับ 😆
@@pknnn ขอบคุณมากๆเลยครับ❤️🤩 จะรอติดตามทุกๆตอนต่อไปยาวเลยครับ👑
EP นี้ deep มากกกกค่ะ ฟังไปคิดไปตั้งคำถามกับตัวเองไป
สนุกมากค่ะ ต้องฟังอีกสักสองรอบ เหมือนเจอการพูดคุยที่ตามหามานาน ถ้ามีกิจกรรมอย่าง จิบชา ถกปรัชญา อะไรแบบนี้คงดีนะคะ อยากคุยด้วยค่ะ
ป.ล. ช่วงท้ายที่พูดถึงการมีบางอำนาจ บางกลุ่มที่ทำให้เราได้รับข้อมูลบางอย่าง จดจำกลายเป็นความทรงจำ จนหล่อหล่อมตัวตนเราขึ้นมา อยากรู้ว่า มันมีกระบวนการหรือเครื่องมืออะไรบางอย่างที่จะทำให้เราฉุกคิดหรือคัดกรองความรู้ เรื่องราว ประวัติศาสตร์ ก่อนที่มันจะกลายมาเป็นความทรงจำ แล้วหล่อหลอมตัวเราที่อาจจะดีขึ้นบ้างไหมคะ?
ไม่มี แค่เราต้องตระหนักรู้เอาเอง เพราะเมื่อ วาทะกรรม จัดระเบียบร้อยเรียงมาแล้ว ถูกรับรู้แล้ว มันจะส่งผลเป็นลูกโซ่
ชอบความเล่าไปถามไปชวนคิดดีครับ เคสของเอล็กก็น่าคิด ทำให้มุมมองต่อคนความจำเสื่อมของผมเปลี่ยนไปเลย 😂
ผมชอบขมวดตอนท้ายนะครับ ผมว่าการตระหนักถึงความไม่เที่ยงแท้ได้สม่ำเสมอ จะเปลี่ยนมุมมองเรามากๆเลย
เนื้อหาดี เป็นกำลังใจค่ะ😍😘
รายการนี้มันดีมากๆๆๆ อยากให้แมสจริงๆ
ถ้าจะหาสิ่งที่ไม่เหมือนคนอื่นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดกันง่าย ๆ มีแต่ต้องอธิบายยาวๆ แต่ถ้ามองข้ามเรื่องนั้นไป ผมว่าผมคือมนุษย์ที่เกิดมาเพื่อเรียนรู้โลกใบนี้แล้วก็จากไปโดยที่หวังว่าทุกคนจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้โดยไม่ต้องเบียดเบียนกัน แก่นผมมีแค่นี้เลย
ตอนเด็กผมถูกปลูกฝังให้รัก แต่โตมามีความคิดได้มากขึ้น ประสบการณ์มากขึ้น เลยตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมเราต้องรักด้วย ทุกวันนี้เฉยๆ ไม่ยืนในโรงหนังอีกเลย
คิดว่า มีผู้คนคิดอย่างนี้มากขึ้น ยิ่งปัจจุบันเราปะทะกับข้อมูลที่สืบค้นได้สะดวก เข้าถึงข้อมูลได้ง่ายและในปริมาณมาก ไม่ใช่แค่รับจากวิทยุ หนังสือพิมพ์ เอกสารใบปลิว ที่ปั่นหัวง่าย เวลาอ่าน " The Prince" แล้วตั้งคำถามกับสิ่งที่ชอบหล่อหลอมกัน ก็น่าสนใจละ
50:22 นึกถึง Concept ของหนัง Inception เลยครับ
”I think therefore i am“
เพราะฉันคิด ฉันจึงมีอยู่
การคิด อาจจะไม่ใช่การคิดก็ได้อาจจะเป็นแค่เหตุการณ์ให้คิด
ดวงจิต - จิตวิญญาณ - วิญญาณ นั้นแหละคือตัวตนของเรา
มองลึกลงไปในจิตใจ เราจะพบกับจิตวิญญาณของเรา ที่ล่อเลี้ยงด้วยจิตใต้สำนึกมาตั้งแต่เกิด
โหว ep นี้ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างเลย
เป็นสิ่งที่น่าคิด น่าทึ่ง น่าจะนำมาใช้ ได้ในชีวิตประจำวัน
ผมคือผมที่ถูกตัวตนในอดีตชักใยอยู่เบื่องหลังโดยไม่รู้ตัวอยากนะที่จะใช้ชีวิตตามที่ตัวตนปัจจุบันเป็นฝึกอยู่กับปัจจุบันทีละนิดทีละหน่อยละกัน 5555
ยกให้เป็นตอนที่ฟังแล้วลึกที่สุดเลยคับ แต่ก็โคตรดีเหมือนเดิม55555
ยกมือตอบครับ
ความสามารถในการรับรู้ของตนเอง และ ความสามารถในการสร้างความรับรู้ให้กับผู้อื่น
ตัวตนของผมน่าจะเป็น ”เรื่องราว”
มันเริ่มตั้งแต่ตอนผมเกิด และสิ้นสุดเมื่อตอนผมกลายเป็นฝุ่น
เราคือตัวตนที่คุณระลึกได้ ไม่ว่าคุณจะจำได้ว่าอย่างไร สิ่งนั้นล้วนเป็นเรา
เป็นคำถามท้ายคลิปที่ยากที่สุดเลย 😂
เราคือใครหรอ พอฟังจบคลิป ยังหาคำตอบที่แบบชัดๆไม่ได้เลย ร่างกายก้ไม่ใช่ เหลือแค่จิตวิญญาณ ที่พิสูจน์ไม่ได้ว่าคนเรามีไหมนี้สิครับ
ฟอเรสกั้มเคยพูดว่า
ผมไม่รู้ว่าคนเราต้องลิขิตชีวิตมั้ย(free will)
รึว่าแค่ล่องลอยไปตามลมเท่านั้น(Determinism)
แต่ผมว่ามันน่าจะถูกทั้งคู่อาจเป็นได้ทั้งสองอย่างพร้อมๆกัน(compatibilism)
ผมคิดถึงคุณนะเจนนี่(Perception)
มนุษย์เป็นใคร มาจากไหน ตายไปแล้ว จะไปไหน คือคำถามคาใจที่ทุกๆคนอยากรู้.
บ้างก็สนใจแสวงหาบ้างก็เหน็ดเหนื่อย .
ต่อคำถามนี้ จิตใจของมนุษย์ไม่เคยอิ่มไม่เคยพอ กับคำตอบที่รับรู้มา เสมือนหนึ่งกินอาหารไม่อิม.
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน มองไปที่ขอบฟ้า มองเห็นภาพเม่เหมือนกัน.
มันคือวังวนแห่งชีวีต ทีหาทางออกไม่ได้ เพียงแค่ ไม่เชื่อว่าพระเจ้า สร้างเรามา.
วันหนึ่งข้างหน้า คุณจะเชื่อว่า พวกเขาสร้างเรามา ด้วยความขมขื่น.
ดูจบแล้วสนุกมากครับ
ฟังเพลินมากค่ะ ❤❤❤
ฉันคือประสบการณ์และจิตสำนึกของฉัน
สำหรับผม (มัลติเวิร์ส)
เรา คือ สิ่งประกอบสร้างของ กาลอวกาศ แต่ละฉากแต่ละเหตุการณ์ที่ผ่านไปของมัน เราก็จะถูกสร้างใหม่ ประกอบแล้วประกอบอีก นิยามแล้วนิยามอีก แต่ละฉากแต่ละฉาก ร้อยเรียงแตกแยกสายทานไปเรื่อยๆ มีความเป็นไปได้มากมายที่จะสามารถสร้างขึ้นใหม่ได้เสมอ
อิเล็กตรอนวิ่งไปมาด้วยความเร็วในห่วงเวลา สร้างฉากขึ้นมาไม่รู้จบ เราแทบจะไม่มีอยู่จริง ถ้าหาความจริงเราก็จะชนเพดานที่มองไม่เห็น
เรารู้แค่ว่า ฉาก ณ ฉากนี้ คือ เราที่อยู่ตรงนี้ แต่อดีตและอนาคต ไม่มีทางคือเราได้เลย คุณฟันธงแบบนั้นไม่ได้
คิดถึง ความเป็นไทย
เราคือ ส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลง พิพัฒนาการ เราจะสร้างตัวตนของเรา สังคมของเราเอง
ด้วย internet ผู้ควบคุมจะไม่สามารถปลูกฝังมายาคติได้อีกต่อไป
ฟังแล้วอยากให้ทางรายการ พูดถึงเรื่อง inside out เลยครับ เรื่องตัวตน เรื่องความรู้สึกต่างๆ
จิตสำนึกของความเป็นตัวตน
ชอบepนี้ครับ
พอฟังทฤษฎีของ John Locke แล้วภาพในหัวเรามีซีนลูกบอลความทรงจำหลอมรวมเป็นตัวตนแบบเรื่อง inside out 2 โผล่ขึ้นมาเลย
ลึกดีอ่ะ ชอบๆๆๆ❤
พุทธปรัชญาตอบเรื่อง “ตัวตน” ได้ดีที่สุดแล้ว
ตัวตนของคุณ คือ ร่างกาย อวัยวะ ปราสาทสัมผัส การรับรู้และความรู้สึกต่อสิ่งแวดล้อม และความทรงจำ ที่ร้อยเรียงโครงสร้างของกระแสปราสาททั้งที่อยู่ในโครงสร้างของสมอง และสารเคมีทั้งในสมอง และอยู่ในเซลทุกๆ เซลที่ยังคงเหลือรอดอยู่
43:45 ก่อนที่จะไปกินเหล้า ตัวตนที่ยังไม่กินเหล้าเป็นคนตัดสินใจกินครับ
ดังนั้นเราจึงต้องใช้กฎหมายกับตัวตนที่ยังไม่กินเหล้าด้วย
ฟังทีไรก็ต้องขมวดคิ้ว🤔 ชวนคิดดีมากๆค่าา
สิ่งเดียวที่ไม่เคยเปลี่ยนเลย คือความรู้สึกของ“การมีชีวิต” หรือ “รู้” ที่มีอยู่ตลอดเวลา เมื่ออยู่กับ “รู้” ที่ไม่เคยเคลื่อนหรือเปลี่ยนเลย จะเริ่มเห็นว่า “ตัวเรา” จะมีหรือไม่มีอยู่ตลอดเวลา แต่หากมีความอยากรู้อยากเข้าใจ จึงไปจ้องว่ามีเราไหม ก็จะรู้สึกว่ามีตัวเราตลอดเวลา เพราะ …มีเรากำลังจ้องอยู่ มีเจตตาเมื่อไหร่ก็มีเราเมื่อนั้น ต้องอาศัยการสังเกตุไปเรื่อยๆ จนพบว่า มีเราหรือไม่มีเรา เป็นสิ่งที่บังคับไม่ได้ … เห็นเมื่อไหร่ก็เลิกเมื่อนั้น
Blade Runner 2049 ก้เล่นประเด็นนี้เหมือนกันครับ
นึกถึงหนังเรื่องTranscendence😊
ชอบฉากหลังนะ.. ดูแล้ว รู้สึกหลอนดี..😢😮
ตัวตนของเรามีจริงหรือไม่ แล้วตัวตนเราในความทรงจำคนอื่นมีตัวตนจริงๆ หรือเปล่าในเมื่อคนอื่นก็มีการตีความ มีความทรงจำที่ไม่ใช่ ความทรงจำของเรา
ผมเชื่อว่า "หน้าที่ที่ถูกต้อง"น่าจะใช้แทนคำว่าตัวตนได้ครับ ฟังหลวงพ่อพุทธทาส เพราะ ถ้ายึดทุกสรรพสิ่งบนโลกหรือจักรวาลของเราการที่จะดำรงอยู่ได้ทุกสิ่งมันพึ่งพาอาศัยกันและกัน ทุกสิ่งก็เลยต้องมีหน้าที่ของมันเองรวมทั้งสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตตามที่มนุษย์นิยาม
เราใช้เกณฑ์ไหนมาวัดความถูกต้องล่ะครับ
เห็นหลวงพ่อบอกใช้หลัก "ตถตา" คือ ธรรมชาติ จะมี คุณลักษณะเฉพาะตัวของแต่ละอย่างไม่ว่า จะเป็นสิ่งมีชีวิต โลก หรือ เอกภพ ก็ตาม เช่น ดวงอาทิตย์ หน้าที่มันเฉพาะหลักของมันให้แสงสว่างและความร้อนและรังสีต่างๆ น้ำหน้าที่เฉพาะมันก็ให้ความร้อนได้และให้มากไม่แพ้ดวงอาทิตย์ แต่ต้องเอามันมาแยกสารประกอบ "แต่หน้าเฉพาะ"น้ำไม่ใช่ให้ความร้อน แต่คือ การ การให้ชีวิตและหล่อเลี้ยงชีวิตเป็นหลัก เกณฑ์ที่ใช้วัดคือมันต้องสอดคล้องกับชีวิตเราหน้าที่การงาน สิ่งที่เราชอบ สิ่งที่ถ่ายทอดมาจากพ่อแม่หรือบรรพบุรุษเรา ถ้าอยากจะย้อนและสาวลึกลงไปอีก ก็ใช้หลัก "อิทัปปัจจยตา"บวกกับ สมาธินิดหน่อย ก็คงรู้ได้ ทั้งหมดนี้ผมก็ฟังหล่วงพ่อมาครับ
@@user-wl5hd7wm2i เวลาบอกว่าอวัยวะในร่างกายมีหน้าที่ต่างๆผมพอเข้าใจมแต่บอกว่าดวงอาทิตย์มีหน้าที่ให้แสงสว่างนี่ผมไม่ค่อยเก็ต แสงสว่างในดวงอาทิตย์มันน่าจะเป็นผลพวงจากกระบวนการต่างๆในดวงอาทิตย์เอง มันไม่น่าจะมีหน้าที่ให้แสงสวางอะไรกับใคร แล้วอย่างเราเลี้ยงหมูไว้เป็นอาหาร หน้าที่ที่ถูกต้องของหมูคือเป็นอาหารของเราใช่ไหม
@@user-wl5hd7wm2i งี้เราต้องเป็นอนาธิปไตยแล้วครับ ไม่ต้องปกครองด้วยกฎหมาย แต่ปกครองด้วยกฎธรรมชาติแทน ผมชอบนะ 555
@@inntacho ขอบคุณครับที่ชอบ แต่จริงๆแล้วผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ผมพิมพ์ไปเลยครับ
ผมแค่จำมาจากคลิปใน หลวงพ่อพุทธทาสใน you tube ครับ
สุดจริงepนี้
นักสร้างคอนเทนต์หรือสื่อต่างๆจริงๆแล้ว ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่ถูกควบคุมและสร้างตัวตนเอาไว้ในแต่ละวันเหมือนกันนะ จะเป็นตัวตนที่ถูกสร้างอีกรูปแบบหนึ่งในลักษณะการทำซ้ำวนๆ
มันอยู่ที่เราจะนิยามตามบริบทหรือการรับรู้แบบไหนไหมคะ เช่นตัวตนตามสังคม // ถ้าลักษณะนามธรรม ตัวตนแบบจิตเดิมแท้ คำตอบมันก็จะออกมาอีกแบบนึง
เคยอ่านเจอที่ไหนลืมแล้วค่ะ ให้เราเอาอาชีพ ชื่อนามสกุล ฐานะการเงิน ที่อยู่อาศัย ออกไปให้หมดและหาคำตอบให้ได้ว่า “เหลืออะไรอยู่” เมื่อลอกคราบทุกอย่างหมดแล้วนั่นแหละคือคำตอบ ✨🪐แต่ทุกวันนี้ ก็ยังตอบตัวเองไม่ได้นะคะแต่คิดกับตัวเองว่า ร่างกาย พฤติกรรมต่างๆ คือ end product ของสิ่งที่มองไม่เห็น รวมถึงปรัชญา นิยาม นามธรรม คุณค่าที่ยึดถือ ถูก expressionเป็นยัยคนนี้ 🪐😇
ฟังแล้วอยากชวนให้ลองไปดู Altered Carbon ตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้สนุกดี
ตอนผมสอนเรื่องนี้ใหม่ๆ เมื่อหลายปีก่อน Altered Carbon เป็นตัวอย่างแรกๆ ที่ยกมาในชั้นเรียนเลยครับ 😆
มนุษย์รับรู้ทุกสิ่ง ผ่าน "รูป รส กลิ่น เสียง กายสัมผัส ใจนึก"
.
สิ่งที่แยกและทำให้เราจดจำได้ ว่าอะไร คืออะไร คือ "ส่วนผสม" ของการรับรู้ทั้ง6 ซึ่งมันละเอียดอ่อนมาก
แม้แต่แก้วกาแฟแบบเดียวกัน โรงงานเดียวกัน ถ้าเราตั้งใจพิจารณามันดีๆ แต่ละใบ ให้ความรู้สึกกับเราที่แตกต่างกัน
.
คำตอบที่ว่า เราคือใคร? เราคงเป็นข้อสรุปของการรับรู้ทั้ง6 ที่เปลี่ยนแปลงได้ ไม่คงทน ไม่หยุดนิ่ง
ชอบมากค่ะ❤❤❤❤❤❤
ตัวตนที่ใครมองเหน ไม่เหนตัวตนเรา...
ตัวตนเราที่มองเหน ไม่เหน๊ตัวตนใคร...
สร้างวางตัวตนเปนก้อน ๆ
รึการใด ๆ ความใด ๆ ต่าง ๆ ที่เปลี่ยนไปมา แบบใด...
รึมีบางสิ่งจุดยืน ที่รู้ไม่รู้ ยังคงเดิม แม้จะอายุช่วงใด ยังคงเดิมเปนตัวตนแบบนั้น รึตัวตนที่เปลี่ยนบ่อยมาก เปลี่ยนมาก โดยไม่เหลือตัวตนเดิม รึในใจยังคงมี รึไม่มีตัวตนเดิม แบบใดเก่าเดิม ใหม่แทน รึผสมเก่าใหม่
นิยาม ฟางเป็นคนน่ารัก❤คนหนึ่ง😊
ผมเลือกเก็บสมองครับ เพราะมีแค่สมองเท่านั้นที่สามารถเก็บความทรงจำที่ทำให้เราเป็นเรา ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ร่างอื่นก็ตาม
ตัวเรามีจริงเพราะเราเชื่อมถึงกัน
ถ้าไม่มีใครให้เชื่อมก็ไม่ต้องมีตัวเราก็ได้
ผมเข้ามาดูแล้วนะแอดมิน
คำถามค่ะ เด็กทารกแรกเกิดมีตัวตนรึยัง หากยังไม่เกิดความคิดเป็น "ฉัน" ตามแนวคิดฮูมที่คุณภาคินสรุปในรายการ
เป็นคำถามที่ดีมากครับ สำหรับฮูม "ฉัน" เป็นผลพวงของประสบการณ์อันเกิดจากการรับรู้ที่สืบเนื่องและร้อยเรียงกัน สิ่งรับรู้ชัด สืบเนื่อง และรัดกันแน่น ความรู้สึกถึง "ฉัน" ก็ยิ่งชัดเจนขึ้น ถ้าประยุกต์กับกรณีเด็กทารก ผมว่าอาจจะพอพูดได้ว่า ทารกมีเงื่อนไขเบื้องต้น (ประสบการณ์และการรับรู้) ที่ทำให้รู้สึกถึงการมีตัวตน แต่ความรับรู้นั้นอาจจะยังไม่ชัดเจน สืบเนื่อง และรัดแน่นพอที่เจ้าตัวจะรู้สึกถึงความเป็นตัว "ฉัน" แบบเดียวกับที่เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยอาจรู้สึกได้ครับ
พูดอีกแบบ ผมคิดว่าตัวตนสำหรับฮูมออกจะเป็นสเปคตรัม มากกว่าจะเป็น มี หรือ ไม่มี ครับ
ผมคือส่วนหนึ่งของกลไกทุนนิยม ที่ทำได้แค่รอคอยจะซื้อของชิ้นต่อไป
ไม่มีตัวตนคือตัวตน
แลกเปลี่ยนความเห็นครับ พี่เพิ่งศึกษา การค้นพบของสิทธัตถะครับ คือ เริ่มจาก อายตนะภายนอกมากระทบอายตนะภายใน (พวกประตู6บาน หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจอะครับ)แล้ววิญญาณก็จะรู้ (จิตรู้)แล้วสัญญาก็จะขุดอดีตมา แล้วสังขาร วิ่งไป ปรุงแต่งสร้างนามรูป เกิดเรื่องราว กระทบเกิดความรู้สึก แล้วเกิดตัณหา ยึดมั่นถือมั่น ถ้าตัวสติที่มีพลังก็จะดึงจิตหรือความคิดไม่ให้จมหรือตามไปกับตัณหา คือปล่อยให้มันดับไป วิธีฝึกคือใช้สติผูกยึดจิตให้อยู่กับการกระทำอะไรก็ได้กับร่างกายครับ แล้วสังเกตดูความคิดที่สังขารม้นสร้างแล้วดับไปครับ มันคือกฎธรรมชาติครับ ปล.ชอบมากครับ น้องฟาง น้องภาคิน ขอบคุณมากครับ
อันโตนิโอ กรัมชี่
ิชอบติดตามตลอด
ฟังแล้วยิ่งทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าค้นพบช่างน่าทึ่งจริงๆเลยครับ ท่านรู้ได้ยังไงนะมันล้ำลึกกว่าปรัชญาที่คุยกันอีก
ผมก็ไม่รู้ตัวเองเป็นใครเลยครับ แต่ที่รู้ผมรู้สึกได้ว่าผมไม่ได้เดินเองครับมีคนคอยบังคับผมอยู่
ขอบคุณนะคะ
ตัวเรา คือ ความรู้สึก(ประสาทสัมผัส) เมื่อไม่รู้สึก ก็ ไม่ใช่ เรา..
ถ้าเชื่อตามหลักพุทธศาสนา ไม่มีตัวไม่มีตน เป็นตัวเราของเราครับ
แก้วน้ำรับจบทุก ep 5555
ใกล้ไม้ใกล้มือที่สุดแล้วครับ 55555
งั้นการรับรู้ตัวตนก็คือ ความเชื่อ
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
ชอบ😊
มาดูคุณ ฟาง ครับ น่ารักดี😊
"ซากุระ" ร่วงโรยอีกครั้งในดินแดนแห่งประชาธิปไตย
โดยกระแสของสายลมแห่ง "อุดมการณ์"
"ดอกไม้เป็นดอกไม้ก็เมื่อยามร่วงหล่นจากต้น"
ภาพ "มายา" สร้างขึ้นโดยสายลมแห่งอุดมการณ์ "อุปโลกน์"
เพราะ "มายาคือมายา" ไม่สามารถทำลาย "ความจริง" ได้
มายาตัดทำลายได้แต่มายาและทำให้ความจริงปรากฏ
ด้วยมนุษย์คือมนุษย์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทุกคน
ยิ่งใหญ่คับโลกสุดท้ายก็หวังแค่ได้กลับมาเล่นกับหลานอีกครั้ง
ยอมศิโรราบให้แก่ "พระเจ้า" แห่ง "ความตาย" อย่างอ่อนน้อม
มายาอาจทำลายมายาได้แต่ไม่สามารถทำลายความเป็นมนุษย์ของเรา
ยอมเสียสละ "ชีวิต" เพื่อปกป้องครอบครัว
เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนเข้าใจไปจนถึง "แก่น" ของจิตใจ
ไม่ต้องการ "ปรัชญา" หรือคำอธิบายใด ๆ มาอธิบาย
เพราะมนุษย์คือมนุษย์และดอกไม้คือดอกไม้
ตัวตนของเราเวลาที่ยังมีชีวิตอยู่อาจจะเป็นก้อนรวมของความทรงจำที่ผ่านมา แต่เมื่อเราตายไปแล้ว ความหมายของตัวตนของเราจะเปลี่ยนเป็นเท่ากับความทรงจำของคนอื่นที่ยังจำเรื่องของเราได้ค่ะ