To NIE była gra dla dzieci. Wracamy do Fable
HTML-код
- Опубликовано: 27 сен 2024
- Jakim Bohaterem zostaniesz? Dziś wspominamy pierwszą odsłonę genialnego Fable, które na stałe wyryło się w historii gier swoim unikatowym stylem i nietypowym podejściem do kwestii moralności
✔ DISCORD: / discord
✔ TWITCH: / tvgrypl_
✔ INSTAGRAM: / tvgrypl
✔ NASZ DRUGI KANAŁ: / tvgryplus
Znajdź nas na:
X Froziego: / froozyyp
IG Kuby: / kuba_paluszek
IG Michała: / elessar90
IG Uli: / kweiik
IG Rusnara: / szrusnarczyk
Kto grał w Fable? Zgłaszajcie się! 🙋♂
Jaa😅
Pamiętam jak 6latek kupiłem fable w Biedronce 😂
Szkoda ,że to jedyna gra na pc. A kupować konsole dla 2 innych gier to szkód gadać
Wszystkie endingi fabuły zrobione były 😢
"Fable", grę którą nabyłem trzy razy. Wpierw kupiłem w "Extra Gra", na początku wakacji, potem wygrałem ją w tym programie telewizyjnym o grach, którą prowadził Maciej Sońta, a następnie miesiąc później dorzucili ją w "CD-Action".
Jako fan "Black & White" bardzo szybko odnalazłem się w tej grze. Przykro mi, że trójka bardzo odbiegła od pierwszej części (a w dwójkę nigdy nie zagrałem, bo nie wyszła na PC).
Fable dostarcza tyle frajdy swoim niepowtarzalnym mroczno-baśniowym klimatem, że trzeba to powiedzieć dwa razy. :D
To właśnie jest esencja RPGa, tak samo jak np. M&B.
To nie głęboka i wielowątkowa fabuła czy nabijanie statystyk tylko możliwość wykreowania własnej postaci, wraz z jej charakterem to jest to czym są RPGi.
Wie to każdy kto grał w ich papierowe pierwowzory, nawet najlepiej wykreowana przez mistrza gry fabuła nie sprawi frajdy, jeżeli nie będziemy mieli możliwości zrobić dokładnie tego, co chcemy - a z drugiej strony, najlepiej zawsze mi się grało u mistrzów gry, którzy fabułę wymyślali na biegu - może nie była ona wtedy tak dobra jak gdyby wcześniej ktoś nad nią spędził wiele godzin, ale ciągnięte były wtedy wątki, które wynikneły bezpośrednio z akcji graczy.
Ogrywałem chyba Fable z 5 razy 😃
Raz dobrym bohaterem a raz złym xD
Jak dla mnie to niezapomniana gra i na zawsze w mym serduchu ❤❤❤
Oczywiście, że jest dla dzieci. Czemu teraz wszyscy twierdzą, że dziecko może mieć dostęp tylko do jakichś żałosnych, ekstremalnie family friendly prymitywnych treści? Przecież po takim czyś te dzieci będą niedorozwinięte.
Dokładnie. Zwłaszcza ta gra była fajna dla dzieciaka, może nie dla 7-9 latka, ale takie 12+. Pokazywała, że nasze akcje mają bezpośredni wpływ na nas jako bohatera. Ogrywałem na PC. Dzięki TV Gry za dawkę nostalgii.
I piszesz to na youtube? Który ma segment RUclips KIDS, ale gnębi twórców za cokolwiek co mogołoby naruszyć psychikę zbłąkanego tam 14-latka?
@@bremervor Pobyt w więzieniu gdzie co rok urządzają wyścig o wizytę w gabinecie naczelnika był chyba najbardziej dorosłą częścią gry. Nie zapominajmy też, pomieszczenia "Sala tortur" z zakrwawionym stołem i piłami itp. No i pamiętam, że w tej grze jest burdel. Kiedy grałem pierwszy raz nawet nie wiedziałem co to słowo znaczy, myślałem, że złomowisko, ale chyba Boża opatrzność sprawiła, że po pierwszej przygodzie w mrocznym lesie już tam nie wróciłem.
Odklejone grubo typie.
Totalnie nie spodziewałem się materiału o Fable. Jedna z gier dzieciństwa obok POLSKIEGO Gothica czy GTA "SA NAndres".
Mega gierka.
Nostalgia Motzno.
Jeden z najlepszych soundtracków w historii i też jeden z najprędzej zrobionych remaków który właściwie jest jak mod graficzny
Soundtrack w tej grze to bajka 😍
Chodzi ci o fable anniversary? To wyszło po 10 latach więc wcale nie tak szybko
Grałem w Fable nie dalej jak 4 miesiące temu. Co prawda odbiłem się od gierki po paru godzinach, pochłonięty jakimś bardziej współczesnym tytułem, ale łezka nostalgii zrobiła swoje. Już sam fakt, że po tylu latach po raz kolejny chciałem wrócić do tej gry (przeszedłem co najmniej 3 razy w odstępach kilku lat) świadczy o tym, jaka to niesamowita gra.
Genialna gra, jedna z moich ulubionych z tamtej ery. Świetnie wspominam i 1 i 2, trójkę w sumie też ale trochę mniej. Czekam na nową cześć z utęsknieniem i mam nadzieję, że klimat pozostanie ten sam bo był cudowny.
To jest gra, której obecności życzyłbym sobie na switchu :(
M$ mógłby w końcu dwójkę na PC wydać.
Paluszek jesteś Mistrz
Od lat grane na zmianę z dwoma pierwszymi częściami Gothica, uwielbiam ✌️
Dźwięk much wbił mi się na stale do głowy po graniu złym xd
I fakt, że najlepiej było wtedy być łysym po rogi robiły zakola 😅
Jedna z najlepszych gier mojego dzieciństwa
Było grane, zarówno na pierwszym Xboxie jak i w "pełną wersję" na PC
Nie znam żadnych zapowiedzi, ani fable the lost chapters ani fable 3 czy 2 i bawiłem się we wszystkich częściach bardzo dobrze, ba do tej pory średnio raz na dwa lata przechodzę pierwszą część serii, mimo że biblioteka gier pęka w szwach od nie ogranych tytułów xd
Ja osobiście wychowałam się na Fable II i III. Były to moje pierwsze gry i zapewne już zawsze będę miała klapki nostalgii na oczach, gdy będę musiała się o niej wypowiadać.
Ja ograłem jedynkę mnóstwo razy. Pamiętam jak dowiedziałem się, że druga część jest wyłącznie na x360, który był dla mnie wtedy nieosiągalny. Mocny cios to był dla mnie. Trójkę ukończyłem na kompie, a po latach kupiłem x360 i tę jedną grę, po czym go sprzedałem zaraz po ukończeniu gry.
@@takipacjent1986 Ło, to u mnie było w sumie na odwrót, bo x360 dostałam po prostu na komunię razem z Fable II w zestawie. Potem kupiłam trójkę i tak przeszłam te gry przynajmniej kilka razy. Dopiero po latach, kiedy już odkryłam internet i wszystko, ogarnęłam, że jedynka jest możliwa do ogrania na komputerze, ale minęło jeszcze kilka lat, zanim mogłam ją przejść. Na razie ograłam ją tylko raz, i to w ciągu ostatniego roku, kiedy stwierdziłam, że moje umiejętności języka angielskiego są w końcu wystarczające, by zrozumieć fabułę.
A z zakupem konsoli będę miała podobnie, bo mam zamiar kupić nowego Xboxa, kiedy tylko wyjdzie czwórka 😁
Dzisiaj widać, że to drewienko, ale przyznaję, że po dziś dzień grywam w drewniane gry z mojego dzieciństwa. Tej niestety nie ogrywałam, ale mam wysoką tolerancję na drewno XD Więc jak nadarzy się okazja, to chętnie ogram Fable. Chociażby dla soundtracku.
5:36 "Coś bardzo niedobrego dzieje się także z Twoją cerą. To pewnie od niedoboru morderstw." ~Kuba Paluszek A.D. 2024
Niesamowite wspomnienia obudziłeś, dzięki za ten materiał. Uwielbiam Fable. Bardzo mnie urzekło, że zaczynamy jako dzieciak i faktycznie kształcimy się w szkole dla bohaterów zanim zaczniemy parać się tym fachem w dorosłości.
Jeden miscklick i nagle w Mrocznym Lesie doceniasz wstrzemięźliwość płciową.
Ahh, cały czas pamiętam łucznika z multi strzałami z max powerem.
U mnie top od lat, niesamowita nostalgia, bardzo cieple, basniowa oprawa, powracam kazdego roku, by pochodzic po miescie z łysą pała i posluchac piskow zachwytu damskiej części npc❤️😆
Pierwsze 3 części ograne i stwierdzam że dwójka najlepsza dla mnie, ale to jedynka wyznaczyła kierunek. Szkoda że marka się pogubiła z czasem i już pewnie mało osób o niej pamięta
Serio ta gra zapadła mi w pamięć. Jak nie lubiłem typowych RPG to takie inne podejście mi spasowało. Podobała się dla mnie
Pamiętam jak z kolegami na podwórku przekazywaliśmy sobie płytę z Fable. Potem już tylko się gadało kto gdzie doszedł lub jak to wilkołaki denerwowały na początku gry.
W mrocznym lesie jest pewna niewielka szansa, że spotkasz kupców mających na sprzedaż chrupiące kurczaki, jeśli masz ich 30 i zjesz je przed pewnymi demonicznymi drzwiami w wielkim lesie, to za nimi znajdziesz topór mający 120 obrażeń, który trywializuje grę. No a jeśli chcesz ją trywializować naprawdę hardcorowo, to możesz użyć glicza z przywołaniem i refleksem zabójcy by w pierwszej godzinie gry zdobyć Miecz Aeonów. Wtedy wilkołaki nie straszne.
A mój kolega uparcie twierdzi, że gra fabularna = gra rpg XD
Jakby tak spojrzeć na RPG to każda praktycznie gra nią jest. Praktycznie w każdej prawie grze gdzie grasz postacią to rpg.
@@emerwian83 często się zastanawiam nad tym, co to znaczy gra rpg, ale jednak się skłaniam ku kreowaniu własnej postaci (a nawet lepiej całej drużyny) - jak w analogowych poprzednikach, a nie temu, że to odgrywanie z góry narzuconej Ci roli
Grałem w dwójkę i trójkę i dobrze je wspominam, do jedynki jakoś nie mogę się zebrać mimo że od iluś lat mam ją na liście życzeń, być może po tym materiale w końcu się za nią wezmę.
Była chyba jeszcze wersja Fable: The lost chapters Anniversary z poprawioną grafiką. To moja ulubiona gra młodości. Zaraz po Robin Hood Leganda Sherwood :D
Soundtracki zajeniste zwłaszcza ten w jakiejś ukrytej bibliotece taki psychodeliczny.
Nawet nie liczę ile razy przeszedłem tą na ile sposobów nawet przeszedłem beż żadnej śmierci
Idealna gra? Pierwszy Fable z usprawnianą walką, rozwojem postaci, bardziej różnorodnym ekwipunkiem i dużym otwartym światem. Grałbym jak dziki. Szkoda że Molyneux w kontynuacjach zamiast na rozwój postawił na dziwne eksperymenty przez co trójka jest jakimś dziwnym tworem niczym Simsy z elementami RPG. Dla mnie do dzisiaj nie ma drugiej gry która pozwalałaby tak namacalnie poczuć się antybohaterem. Jasne, powstały różne z moralnością itp. ale zwykle ogranicza się to dialogów czy scenek w wybranych miejscach a nie tego że npce uciekają na nasz widok bądź wiwatują. Z takich mniejszych rzeczy bardzo też podobało mi się to jak nasza siła wpływała na walkę. W innych grach jeśli mamy za mało siły to po prostu wyskoczy info że nie możemy jeszcze użyć danego miecza czy topora. Tutaj można było go założyć ale bohater bardzo wolno nim machał a idąc wlókł go za sobą po ziemi. Dla mnie jedna z najważniejszych gier w życiu.
Ja na ta grę pierwszy raz trafilem pare lat temu zrobila na mnie fenomenalne wrażenie bardzo przyjemnie się to ogrywało
Ja gralem w 2005 roku, swietna gra, szkoda ze 2 nie wyszła na PC.
No i przekonał do ponownego ogrania
Jedna z moich ulubionych gier dzieciństwa
Gram do dziś. Pierwszy raz pożyczyłem od kolegi w gimnazjum i tak wracam co chwila do tego. Gra kupiona na steam więc zostaje na zawsze. Posiadam też na Xbox360
Najlepsze w fable jest to jak rozwinięta to jest gra, wielopoziomowa i z ciekawym endgame.
Jeeej piękne czasy. 3x grałem w "The lost chapters". Chyba żadna gra nie ma takiego klimatu
Ogrywałem jakieś 2 tyg temu po raz setny. Zgadzam się kącikiem marudy, dodał bym te męczące gadające wrota :D . Lecz tytuł zacny i warty ogrania.
Dla tej gry zacząłem przygodę z pierwszym Xboksem i tak już latka lecą 😅
ahhh tak dupogłowy... (tytuł jaki postać mogła nosić)
Wszystkim lubiącym Fable polecam obejrzeć materiał Radosnego Grajka właśnie o Fable ;) Naprawde mocno polecam
Ach ten segment z białym wilkołakiem, pamiętam do dziś xd
USZANOWANKO
Pamiętam jak czytałem o niej w CD action, albo oglądałem obrazki
fajnie się grało w tą gierkę
W 13:26 w montażu dźwięku chyba się Wam coś spsuło - podwójnie Kuba powtarza to samo zdanie - najpierw w tle leci część gameplay'u z Fable, a później do kamery - miało tak być, aby podkreślić, czy jednak ktoś się pomylił w montażu?
Nie można być większym wygrywem, niż urodzić się Żydem w pierdolonym świecie Fable. Serio. Ojciec mój - Abraham, zawsze powtarzał: Zarabiaj dolany synu, a pewnego dnia będziesz wielki. No i może by coś z tego było, w końcu ojciec prowadził prosperującą firmę, a ja - jako jego pierworodny syn, Juda, miałem ją odziedziczyć. Niestety naszą wioskę napadli bandyci, wycięli ją w pień (o ironio, wyciąć w pień Dębową Dolinę, co za kurwa wyrafinowanie). Płakałem motzno. Uciekałem, próbowałem wydostać się z płonącego piździdołka, pewnie również bym poległ, gdyby nie znalazł mnie jakiś czarodziej na kiju.
-Jestem Maze mała spierdolinko. - Rzekł.
-Jestem…
-Nie interesuje mnie twoje imię. To nieistotne.
No i mnie uratował. Tak zaczęło się dla mnie zupełnie nowe życie.
Zostałem zabrany do Gildii. Niestety nie kupieckiej, co od początku sprawiało mi problemy.
-Uderz tę kukłę. - Warknął Mistrz.
-Ale tak za darmo… ?
-Po prostu uderz kukłę!
-A co z tego będę miał?
-Musisz się nauczyć walczyć! Bij kukłę!
-A może mała wymiana? Ja uderzę kukłę, a ty dasz mi swój miecz.
-Cooo.avi?
-Tak, za darmo to nawet w ryj nie dają.
Okazało się, że święte przysłowie mojego taty nie zawsze się sprawdzało. Wtedy pierwszy raz dostałem za darmo w ryj.
Koniec końców nim moje szkolenie dobiegło końca udało mi się wynegocjować całkiem sensowne stawki. Dolan za poprawne cięcie, dwa za perfekcyjny strzał z łuku i pięć za skuteczne zaklęcie. Zawsze zastanawiało mnie czy mój trening był tak krótki dlatego, że byłem taki dobry, czy dlatego, że skarbiec Gildii pustoszał.
Jakoś w międzyczasie poznałem Szept. Nie miała tak doskonałej motywacji do treningów, ciągle pierdoliła coś o pomaganiu biedakom cebulakom xD. Miało to swój urok, od samego początku czułem, że będę mógł na niej zarobić.
Pierwsza misja i zabicie Królowej Os. Podjąłem się wszelkich możliwych wyzwań, w końcu każdy dolan się liczy. Prosta kalkulacja ekonomiczna pozwoliłaby mi jednak stwierdzić, że ubranie majtek mogło oszczędzić mi długiej, bolesnej, a co gorsza cholernie drogiej operacji wyciągania żądła z penisa. Niemniej misja zakończyła się finansowym sukcesem.
Kolejne misje, kolejne dolany. Podczas gdy inni bohaterowie przechadzali się w złotych zbrojach i mieszkali w pałacach, ja spałem w holu Gildii i nosiłem szaty uczniaka. Dopiero wpierdol od Szept w pojedynku na zabijanie Hobbesów skłonił mnie do pewnych inwestycji.
-Juda, twoja siostra Estera żyje. - Pewnego razu z zafrasowaną miną powiedział mi Mistrz Gildii. - Bandyci którzy złupili waszą wioskę trzymają ją w niewoli.
Nie przejąłem się tym za bardzo. Bardziej preferencyjne warunki mogłem znaleźć w misji na ubicie trolla, po siostrę wysłałem Szept xD w końcu i tak chciała pomagać biednym i pokrzywdzonym.
No ale nie byłem potworem bez emocji. Spotkałem się z moją krewną w posiadłości 50 twarzy Greyów.
-Juda mogłeś osobiście się pofatygować mnie uratować. - Westchnęła na przywitanie.
-Nie lada chata. - Powiedziałem i zagwizdałem. - Jeżeli nie ma aktu własności, to przejmijmy ją przez zasiedzenie. Ostatecznie możemy ją sprzedać i zarobić sporo grosza.
-Jestem wróżbitką Juda, wiem co wkrótce cię spotka!
-Co prawda nadaje się do generalnego remontu, lokacja niezbyt korzystna, jednak małe przemeblowanie i rewitalizacja okolicy, pozwolą osiągnąć korzystny przelicznik!
-Jack Rzeźnik cię zabije, a nasza matka żyje! - Krzyczała zdesperowana Estera.
Równie dobrze mogłaby pokazać cycki, nie zwróciłbym na to uwagi. Pospiesznie zacząłem renowację i sprzątanie opuszczonej posiadłości.
Zabijałem trolle, kupców i inne bestie, w zależności od tego jaki był mnożnik za łeb. Koniec końców wszedłem w posiadanie domu w każdej wiosce, włączając posiadłość Greyów, będącą moją wisienką na torcie. Intratne umowy wynajmu przynosiły mi konkretne sumy każdego miesiąca. Moja sława dotarła aż do uszu „wielkich tego świata”. Ucieszyłem się, bo na pewno byli wielcy również pod względem majątku. Nie myliłem się, sama pani burmistrz spojrzała na mnie łaskawym okiem - a na styku polityki i biznesu, robi się najlepsze pieniądze. Wiedziałem jednak, że żeby zdobyć jej fortunę muszę dokonać czegoś wielkiego. Jak to mawiał dziadek: „Przez serce do majątku”.
Nadarzyła się w końcu okazja do solidnego zarobku. Podczas gdy moje aktywa wciąż pracowały na moją rzecz, otrzymałem zaproszenie do walki na Wielkiej Arenie. Mmmm $$$.
Wadą walki na Wielkiej Arenie był fakt, że musiałem współpracować z Szept. Było to jednak również jej ogromną zaletą. Służyła mi jako tarcza, mięso armatnie, osłona, bariera, kierowałem na nią całą nienawiść i furię przeciwników. Tym łatwiej było zdobyć bonusową nagrodę w postaci dodatkowych dolanów za jej głowę. Od zawsze miałem rację, czując w niej piniądz. Niestety, nie wszystko miało dalej iść tak gładko.
Trauma, więzienie, niemoc doglądania inwestycji, pieniądze uciekające przez palce, intratne kontrakty które konkurencja właśnie sprzątała mi sprzed nosa… Te i inne, jeszcze gorsze myśli dręczyły mnie w lochach Jacka Rzeźnika. Z jednej strony bardzo gościa polubiłem, w końcu dzięki niemu sporo zarobiłem na Arenie, jednak precyzyjne wyliczenia w pewnym momencie zaalarmowały, że przez pobyt w jego celi utraciłem więcej, niż wcześniej zarobiłem z jego pomocą. Poczułem gniew. Stał się moim wrogiem i w tym momencie wiedziałem co muszę zrobić - doprowadzić go do bankructwa.
Ten chory zwyrol wynajął innego chorego zwyrola, co gorsza poetę, żeby ganiał nas na golasa po twierdzy. Żeby jeszcze można było za to jakiś hajs wygrać, ale nie. Jednak powoli i skrupulatnie wcielałem w życie mój plan.
-Ile Jack wam płaci? - Zagajałem strażników. - A brutto czy netto?
Podburzałem jego autorytet, negowałem wartość oferowanych przez niego umów, obiecywałem złote góry. Zaowocowało to strajkiem głodowym, o którym wiadomość jednak dziwnym trafem nie dotarła do szefa. Droga wolna.
Okazało się, że w więzieniu była również moja matka. Zabrałem ją, zaoferowałem kilka lokali do wyboru, w bardzo rozsądnej cenie. Ostatecznie lepszy jest najemca, co do którego masz pewność, że nie na wpuszcza Hobbesów do piwnicy.
Wróciłem w glorii chwały, na szczęście większość inwestycji wciąż prosperowała. Kolejne misje, kolejne dolany, aż trafiłem ponownie przed oblicze Pani Burmistrz. Tym razem, niosąc czarną różę w dłoniach (prosto z przeceny), nie miałem zamiaru się płaszczyć. Po zdobyciu jej serca, do zdobycia majątku pozostały tylko nieliczne, nudne formalności, takie jak ślub.
Niestety, Jack znów psuł mi interes. Już miałem zamiar mu wybaczyć pobyt w więzieniu i wyścigi w gatkach, a ten zaczął dewastować Albion. Szybki rachunek zysków i strat przekonał mnie, jak daleko idące niekorzystne ekonomiczne konsekwencje to przyniesie. Biegałem z różnymi fajfusami od kamienia do kamienia, bez skutku.
Jack Rzeźnik postanowił zniszczyć Gildię. Patrząc na marmurowe ściany, na posadzkę w holu na której latami spałem, na wszystkie piękne wspomnienia, tysiące zarobionych dolanów, moja furia narastała. Na podłodze tuż za progiem leżał Mistrz Gildii, rozsmarowany na pół korytarza.
-Dlaczego nie próbujesz ratować majątku Gildii?! - Krzyczałem w szale, patrząc na hebanowy stół trawiony przez ogień.
-Praca jest darem, kiedy pomaga zrozumieć, co robimy, ale może być przekleństwem, kiedy staje się ucieczką przed pytaniem o sens życia.… - Zaczął prawić morały Mistrz Coelho.
Olałem puste frazesy, ruszyłem szukać Rzeźnika.
-Mam twoją siostrę, niepokonany miecz i unlimited power! - Wykrzyknął Jack. Coś za bardzo się podniecał tym starciem, jakby od początku o to mu chodziło. Jeżeli tak, to wszelkie rachunki potwierdzały, że była to skrajnie nieefektywna metodologia.
-Tylko nie próbuj opowiedzieć mi historii Darth Plaegueisa… - Westchnąłem. Tak jakoś z unlimited power mi się skojarzyło.
Nieźle go to rozeźliło, bo widocznie taki był jego plan. Zaczął ciskać we mnie zaklęciami bez opamiętania, jakby mana za darmo na ulicy się walała. Po długiej walce ostatecznie poległ pod ostrzem, jak onegdaj nie poległ Izaak.
W życiu zdarzają się bardzo trudne wybory. Kiedy dowiedziałem się, że zabijając siostrę, mogę otrzymać najpotężniejszy miecz w dziejach świata, naprawdę długo byłem rozdarty wewnętrznie.
-Wystawić go na licytację od razu, czy przechować, licząc że jego wartość wraz z czasem jeszcze wzrośnie? - Mruknąłem pod nosem, ocierając go z krwi.
Ostatecznie stał się i do dziś jest rekordowym przychodem w gotówce jaki osiągnąłem. Gildię odremontowałem i przekształciłem w dom aukcyjny, nazwany na cześć tragicznie zmarłej siostry xD. Licytacje broni, zbroi i innych cudów wianków po bohaterach na kiju, gromadziły każdorazowo tłumy, a i inne inwestycje nie zawodziły. A miecz? Kupił go jakiś gość w kapturze, po czym prędko udał się na północ. Ostatecznie nie ma to znaczenia…
Jak dobrze być Żydem w Fable...
Wsm to tylko ojciec zginął... aha, UWAGA SPOILER 😂
PS wiek rósł wraz z wydawaniem doświadczenia na kolejne poziomy umiejętności, a nie z fabułą 😅
Obecnie chodzi na Steamie poniżej 10 zł.
No dobra ale czy potrafi dostarczyć frajdy swoim mroczno-baśniowym klimatem?
kocham fable i do dzis modle sie o remaster 2 i 3 na pc
Może i nie dla dzieci, ale pierwszy raz grałem w nią jako dziecko
"jest to równie przyjemne co smarowanie okiem po tarce do ziemniaków."
Co?
Skąd wy bierzecie takie porównania?!!1
Słuchanie takich tekstów jest jak szorowanie bębękami usznymi po mokrej psiej sierści gdzie pies wcześniej pływał w wodzie po ogórkach kiszonych.
🤣
Fable to dla mnie nr 1 jeśli chodzi o single
Nie dobro-zło tylko reversed Kroniczki-Goticzki.
Całkiem przyjemnie się grało, ale jest to jedna z tych przehajpowanych gier którym bardzo daleko aby można było je nazwać wybitnym dziełem.
Nazwe gry kojarzę, ale nigdy nie grałem.
Piękny ten elder scrols 6
Kto ogląda przy jedzeniu to smacznego 💪
Oj 13:38 coś się wysypało ale recka super 😂
Nigdy tej gry nie przeszłam, nawet nie odpaliłam, ale od dłuższego czasu mam na to ochotę. 😅
Ktoś podpowie, czy da sie dzisiaj wrócić do tego tytułu na win10 albo 7?
The Lost Chapters działa bez problemu, Anniversary też - wiadomo
Chciałem wrócić ale w gamepassie nie ma po polsku..
Uwielbiam tą grę
FABLE jest bardziej RPG niż Wiedźmin 3
tygry ⬇️⬇️⬇️not stonks
Bylo grane za dzieciaka fajna gra
co do żartów i poczucia humoru w tym filmie to fajne, ale nie rób więcej
Pierwszy!!!
2 wyświetlenia w 56 s kończcie się
ja Fable bardzo ciepło wspominam. zwłaszcza na pochwałę zasługuje system interakcji z npcami, który w połączeniu z niby prostym systemem moralności potrafił dawać fajne rezultaty, na przykład: chcesz zajebisty łuk i masz żonę (którą uwodziło się spośród wszystkich npców prawie prezentami i akcjami jak z simsów), ale jesteś niby dobrą postacią? no to masz problem, bo żeby go zdobyć, musisz poprosić ją, żeby za tobą poszła w jedną z groźniejszych lokacji w grze i złożyć ją w ofierze. Tak samo dało się otwierać niektóre mówiące drzwi poświęcając sprowadzonych przed nie wieśniaków, albo wykonując przed nimi określone akcje. Generalnie wiadomo, że na obecne standardy, są lepsze mechaniki bardziej przemyślane gry, ALE, jak na tamte czasy, to na mnie robiło mega wrażenie.
Cóż, pewnie nie jeden gracz poświęcił żonę dla łuku, sama bym się na to nie zdobyła. 😅
Ej jak to poświęcenie żony dla łuku, serio tego nie pamiętam, gdzie można było to zrobić
mogłeś zjeść tonę kurczaków przed tymi drzwiami 😉
@@waldek0808świątynia Skoma czy jakoś tak w mrocznym lesie. Nie trzeba było żony wystarczyło nająć najemnika np w dębowej dolinie.
@@waldek0808 Świątynia Skorma w Mrocznym Lesie (przechodzi się tam z Obozu w Mrocznym Lesie). Ale najemnicy są bardziej opłacalni. Idziesz do świątyni, teleport do Południowej Kamiennej Altany albo Dębowej Doliny bierzesz najemnika i możesz wrócić teleportem do świątyni.
Była taka Pasta o Żydzie z Fable, ktoś to ma? Bo ja nie mogę znaleźć.
Mam na dysku w kompie u babci, jak wrócę ze sklepu to prześlę
Mam na starym dysku. Jak pojadę do starej to poszukam.
Chyba na kanale pastolektora na YT byś znalazł
Mam nastarym dysku jak wyjde z wiezienia to wysle
Nie można być większym wygrywem, niż urodzić się Żydem w pierdolonym świecie Fable. Serio. Ojciec mój - Abraham, zawsze powtarzał: Zarabiaj dolany synu, a pewnego dnia będziesz wielki. No i może by coś z tego było, w końcu ojciec prowadził prosperującą firmę, a ja - jako jego pierworodny syn, Juda, miałem ją odziedziczyć. Niestety naszą wioskę napadli bandyci, wycięli ją w pień (o ironio, wyciąć w pień Dębową Dolinę, co za kurwa wyrafinowanie). Płakałem motzno. Uciekałem, próbowałem wydostać się z płonącego piździdołka, pewnie również bym poległ, gdyby nie znalazł mnie jakiś czarodziej na kiju.
-Jestem Maze mała spierdolinko. - Rzekł.
-Jestem…
-Nie interesuje mnie twoje imię. To nieistotne.
No i mnie uratował. Tak zaczęło się dla mnie zupełnie nowe życie.
Zostałem zabrany do Gildii. Niestety nie kupieckiej, co od początku sprawiało mi problemy.
-Uderz tę kukłę. - Warknął Mistrz.
-Ale tak za darmo… ?
-Po prostu uderz kukłę!
-A co z tego będę miał?
-Musisz się nauczyć walczyć! Bij kukłę!
-A może mała wymiana? Ja uderzę kukłę, a ty dasz mi swój miecz.
-Cooo.avi?
-Tak, za darmo to nawet w ryj nie dają.
Okazało się, że święte przysłowie mojego taty nie zawsze się sprawdzało. Wtedy pierwszy raz dostałem za darmo w ryj. Koniec końców nim moje szkolenie dobiegło końca udało mi się wynegocjować całkiem sensowne stawki. Dolan za poprawne cięcie, dwa za perfekcyjny strzał z łuku i pięć za skuteczne zaklęcie. Zawsze zastanawiało mnie czy mój trening był tak krótki dlatego, że byłem taki dobry, czy dlatego, że skarbiec Gildii pustoszał.
Jakoś w międzyczasie poznałem Szept. Nie miała tak doskonałej motywacji do treningów, ciągle pierdoliła coś o pomaganiu biedakom cebulakom xD. Miało to swój urok, od samego początku czułem, że będę mógł na niej zarobić.
Pierwsza misja i zabicie Królowej Os. Podjąłem się wszelkich możliwych wyzwań, w końcu każdy dolan się liczy. Prosta kalkulacja ekonomiczna pozwoliłaby mi jednak stwierdzić, że ubranie majtek mogło oszczędzić mi długiej, bolesnej, a co gorsza cholernie drogiej operacji wyciągania żądła z penisa. Niemniej misja zakończyła się finansowym sukcesem.
Kolejne misje, kolejne dolany. Podczas gdy inni bohaterowie przechadzali się w złotych zbrojach i mieszkali w pałacach, ja spałem w holu Gildii i nosiłem szaty uczniaka. Dopiero wpierdol od Szept w pojedynku na zabijanie Hobbesów skłonił mnie do pewnych inwestycji.
-Juda, twoja siostra Estera żyje. - Pewnego razu z zafrasowaną miną powiedział mi Mistrz Gildii. - Bandyci którzy złupili waszą wioskę trzymają ją w niewoli.
Nie przejąłem się tym za bardzo. Bardziej preferencyjne warunki mogłem znaleźć w misji na ubicie trolla, po siostrę wysłałem Szept xD w końcu i tak chciała pomagać biednym i pokrzywdzonym.
No ale nie byłem potworem bez emocji. Spotkałem się z moją krewną w posiadłości 50 twarzy Greyów.
-Juda mogłeś osobiście się pofatygować mnie uratować. - Westchnęła na przywitanie.
-Nie lada chata. - Powiedziałem i zagwizdałem. - Jeżeli nie ma aktu własności, to przejmijmy ją przez zasiedzenie. Ostatecznie możemy ją sprzedać i zarobić sporo grosza.
-Jestem wróżbitką Juda, wiem co wkrótce cię spotka! -Co prawda nadaje się do generalnego remontu, lokacja niezbyt korzystna, jednak małe przemeblowanie i rewitalizacja okolicy, pozwolą osiągnąć korzystny przelicznik!
-Jack Rzeźnik cię zabije, a nasza matka żyje! - Krzyczała zdesperowana Estera.
Równie dobrze mogłaby pokazać cycki, nie zwróciłbym na to uwagi. Pospiesznie zacząłem renowację i sprzątanie opuszczonej posiadłości.
Zabijałem trolle, kupców i inne bestie, w zależności od tego jaki był mnożnik za łeb. Koniec końców wszedłem w posiadanie domu w każdej wiosce, włączając posiadłość Greyów, będącą moją wisienką na torcie. Intratne umowy wynajmu przynosiły mi konkretne sumy każdego miesiąca. Moja sława dotarła aż do uszu „wielkich tego świata”. Ucieszyłem się, bo na pewno byli wielcy również pod względem majątku. Nie myliłem się, sama pani burmistrz spojrzała na mnie łaskawym okiem - a na styku polityki i biznesu, robi się najlepsze pieniądze. Wiedziałem jednak, że żeby zdobyć jej fortunę muszę dokonać czegoś wielkiego. Jak to mawiał dziadek: „Przez serce do majątku”.
Nadarzyła się w końcu okazja do solidnego zarobku. Podczas gdy moje aktywa wciąż pracowały na moją rzecz, otrzymałem zaproszenie do walki na Wielkiej Arenie. Mmmm $$$.
Wadą walki na Wielkiej Arenie był fakt, że musiałem współpracować z Szept. Było to jednak również jej ogromną zaletą. Służyła mi jako tarcza, mięso armatnie, osłona, bariera, kierowałem na nią całą nienawiść i furię przeciwników. Tym łatwiej było zdobyć bonusową nagrodę w postaci dodatkowych dolanów za jej głowę. Od zawsze miałem rację, czując w niej piniądz. Niestety, nie wszystko miało dalej iść tak gładko.
Trauma, więzienie, niemoc doglądania inwestycji, pieniądze uciekające przez palce, intratne kontrakty które konkurencja właśnie sprzątała mi sprzed nosa… Te i inne, jeszcze gorsze myśli dręczyły mnie w lochach Jacka Rzeźnika. Z jednej strony bardzo gościa polubiłem, w końcu dzięki niemu sporo zarobiłem na Arenie, jednak precyzyjne wyliczenia w pewnym momencie zaalarmowały, że przez pobyt w jego celi utraciłem więcej, niż wcześniej zarobiłem z jego pomocą. Poczułem gniew. Stał się moim wrogiem i w tym momencie wiedziałem co muszę zrobić - doprowadzić go do bankructwa.
Ten chory zwyrol wynajął innego chorego zwyrola, co gorsza poetę, żeby ganiał nas na golasa po twierdzy. Żeby jeszcze można było za to jakiś hajs wygrać, ale nie. Jednak powoli i skrupulatnie wcielałem w życie mój plan.
-Ile Jack wam płaci? - Zagajałem strażników. - A brutto czy netto?
Podburzałem jego autorytet, negowałem wartość oferowanych przez niego umów, obiecywałem złote góry. Zaowocowało to strajkiem głodowym, o którym wiadomość jednak dziwnym trafem nie dotarła do szefa. Droga wolna.
Okazało się, że w więzieniu była również moja matka. Zabrałem ją, zaoferowałem kilka lokali do wyboru, w bardzo rozsądnej cenie. Ostatecznie lepszy jest najemca, co do którego masz pewność, że nie na wpuszcza Hobbesów do piwnicy.
Wróciłem w glorii chwały, na szczęście większość inwestycji wciąż prosperowała. Kolejne misje, kolejne dolany, aż trafiłem ponownie przed oblicze Pani Burmistrz. Tym razem, niosąc czarną różę w dłoniach (prosto z przeceny), nie miałem zamiaru się płaszczyć. Po zdobyciu jej serca, do zdobycia majątku pozostały tylko nieliczne, nudne formalności, takie jak ślub. Niestety, Jack znów psuł mi interes. Już miałem zamiar mu wybaczyć pobyt w więzieniu i wyścigi w gatkach, a ten zaczął dewastować Albion. Szybki rachunek zysków i strat przekonał mnie, jak daleko idące niekorzystne ekonomiczne konsekwencje to przyniesie. Biegałem z różnymi fajfusami od kamienia do kamienia, bez skutku.
Jack Rzeźnik postanowił zniszczyć Gildię. Patrząc na marmurowe ściany, na posadzkę w holu na której latami spałem, na wszystkie piękne wspomnienia, tysiące zarobionych dolanów, moja furia narastała. Na podłodze tuż za progiem leżał Mistrz Gildii, rozsmarowany na pół korytarza.
-Dlaczego nie próbujesz ratować majątku Gildii?! - Krzyczałem w szale, patrząc na hebanowy stół trawiony przez ogień.
-Praca jest darem, kiedy pomaga zrozumieć, co robimy, ale może być przekleństwem, kiedy staje się ucieczką przed pytaniem o sens życia.… - Zaczął prawić morały Mistrz Coelho.
Olałem puste frazesy, ruszyłem szukać Rzeźnika.
-Mam twoją siostrę, niepokonany miecz i unlimited power! - Wykrzyknął Jack. Coś za bardzo się podniecał tym starciem, jakby od początku o to mu chodziło. Jeżeli tak, to wszelkie rachunki potwierdzały, że była to skrajnie nieefektywna metodologia.
-Tylko nie próbuj opowiedzieć mi historii Darth Plaegueisa… - Westchnąłem. Tak jakoś z unlimited power mi się skojarzyło.
Nieźle go to rozeźliło, bo widocznie taki był jego plan. Zaczął ciskać we mnie zaklęciami bez opamiętania, jakby mana za darmo na ulicy się walała. Po długiej walce ostatecznie poległ pod ostrzem, jak onegdaj nie poległ Izaak.
W życiu zdarzają się bardzo trudne wybory. Kiedy dowiedziałem się, że zabijając siostrę, mogę otrzymać najpotężniejszy miecz w dziejach świata, naprawdę długo byłem rozdarty wewnętrznie.
-Wystawić go na licytację od razu, czy przechować, licząc że jego wartość wraz z czasem jeszcze wzrośnie? - Mruknąłem pod nosem, ocierając go z krwi.
Ostatecznie stał się i do dziś jest rekordowym przychodem w gotówce jaki osiągnąłem. Gildię odremontowałem i przekształciłem w dom aukcyjny, nazwany na cześć tragicznie zmarłej siostry xD. Licytacje broni, zbroi i innych cudów wianków po bohaterach na kiju, gromadziły każdorazowo tłumy, a i inne inwestycje nie zawodziły. A miecz? Kupił go jakiś gość w kapturze, po czym prędko udał się na północ. Ostatecznie nie ma to znaczenia…
Jak dobrze być Żydem w Fable...
Czyli to jest crpg ale nie klasyczny a akcji. Jak Gothic.
Na swoje czasy gra była świetna! Bardzo miło ją wspominam...😊
Bardzo słaby poziom jakości Video.
? 🤔
@@tvgrypl Prawdopodobnie chodzi o to, że urywki z gameplayu są w niskiej rozdzielczości, ale ma to też swój klimat, kiedyś tak się grało. 😅
Takich gier już nie robią, a szkoda. Piękne to były czasy :)
Jakubie, co Ci się stało w mikrofon? Jakość audio nagranego głosu 2/10...
Ja grałem tylko w Fable 3 i nawet dobrze mi się w niego grało.
Dude, Fable jest rpg co Ty mi tu gadasz?!
Fable to zajebista gra, chętnie bym ją powtórzył
Właśnie miałem okazje ostatnio znowu powrócić i znowu odpaść w trakcie :)
Jeśli Playground Games skopie nowego Fable, to wsiadam do auta i jadę se skoczyć ze skarpy
możecie zrobić więcej filmów z serii fable?
jestem ogólnie fanem tej gry a u was na kanale ta gra jest prawie w ogóle nie wspominana
fable 2 i 3 też fajnie byłoby omówić
srebrne klucze sie zawsze cheat enginem dorabiało
Przecież były exploity 😅
To już DRUGA dziesiąta rocznica! Gdzie kolejny remaster?!
Ja pamietam że poznałem tę grę po prostu przeskakując przez gry na game passie
Nie rozumiałem wtedy do końca angielskiego w tej grze, bo było to dawno
Ale sobie trochę pograłem, spodobało mi się i nagle zmuszony byłem albo porzucić tę grę, albo wrócić do save'a sprzed tygodnia gdzie byłem bardzo w plecy z rozwojem postaci XD
Doszedłem do jakiejś misji która była trochę zbyt wymagająca jak na mój ekwipunek i ilość czarów
W trakcie tej misji, był moment w którym trzeba było przejść przez most i pokonać hordę potworów w jakąś dziwnie małą ilość czasu
A cofnąć się zbytnio nie mogłem już nie pamiętam z jakiego powodu
I tak sobie zapomniałem o tej grze XDD
Teraz pewnie bym ten etap przeszedł z palcem w tyłku, ale no trudno
Trzeba będzie wrócić do serii za jakiś czas
Klimat jako całość. Wrażenie ważności misji. Chęć eksploracji. Oprawa graficzna, ciekawa.
Mogłeś coś wspomnieć o fable anniversary odświeżonej wersji która dodaje dużo itemów broni/zbroi i dodaje trudniejszy poziom do przejścia gry. jak dziś grać to chyba tylko w anniversary
Zjedzenie małego kurczaczka żeby zdobyć skarb...
Kingdom of Amalur Reckoning to jedyne prawilne Fable
Sama pamiętam z Fable pewną scenę. Uwaga, spoilery.
Chodzi o scenę w więzieniu, gdzie jesteśmy pozbawieni potem całego ekwipunku i mamy za zadanie uciec z tego więzienia. I potem nastąpiła historia torturowania bohatera... Jako nastolatka mnie ta scena poruszała. Jak ostatnio ogrywałam ponownie Fable, to też czułam się nieswojo.
jedna z najlepszych gier
Gdybym miał ucinany paluszek za aluzje Paluszka do Starfielda w każdym filmie miałbym już dwa kikuty
Stwierdzenie, że tak gra nie jest erpegiem jest naprawdę słabe. Trzeba by przypomnieć definicję tego gatunku role playing game - gra w odgrywanie ról. Tu nie chodzi o bogate drzewa statystyk itd. te mamy nawet w hack’n’slashach ale o możliwość stworzenia postaci i odegrania roli. Tutaj co prawda postaci nie tworzymy ale mechanizmów umożliwiających odegranie roli mamy masę. Można być bohaterem z gildii owszem, ale można też kupować i wynajmować niektóre nieruchomości, handlować, szukać skarbów. Można zawierać małżeństwa albo być kierownikiem burdelu. Przedstawiony przez autora w materiale tytuł „chicken chaser” też można zmieni już po prologu i być witany na arenie innym mianem. Ja rozumiem, że gra jak to w wypadku Molyneux, nie jest tak wszechogarniająca, to jednak daje możliwość odegrania wymyślonej roli. Fakt, że osoba maskująca grę prawdopodobnie na koniec będzie potężnym wojownikiem, władającym łukiem i ciskającym pioruny, nie mniej jednak gracz ma narzędzie do tego, żeby role postaci tworzyć samemu. Aha i jeszcze w kwestii dalej wytykania błędów: magia wcale nie była aż taka op, wojownik potrafił być chyba nawet prostszy, wiek traciliśmy przez levelowanie, w związku z fabułą było tylko kilka momentów (początek gry, epizod w więzieniu itd.)
Ogólnie grę polecam chociaż miała swoje słabe strony, jak naprawdę prymitywna walka. Jednocześnie polecam 2 część która rozwijała mechaniki z pierwszej i wiele rzeczy robiła dużo sprawniej.
W tej grze im bardziej inwestujesz w aspekt siły (za czerwone doświadczenie), tym bohater jest szerszy i bardziej muskularny. Im bardziej w aspekt zręczności (żółte doświadczenie), tym bohater wyższy. Mogłeś być od mierzącego półtora metra chuderlaka po mierzącego 2,20 m kulturystę i zawsze pasowały na ciebie znalezione zbroje. Odkąd ta gra powstała, nie ma dla mnie usprawiedliwienia dla nowych gier, gdzie każdy facet jest pod ubraniem identycznego wzrostu i muskulatury jak np. w Gothic.
jakość dźwięku odzwierciedla jakość tego kanału
Fable the lost chapter to najlepsza gra jaka istnieje gram w nią od dziecka i nigdy mi się nie znudziła przeszedłem ją z milion razy, a muzyka w tej grze to coś pięknego i zostaje w głowie na dlugo
Gra mojego dzieciństwa. Ogrywam obecnie Remaster. I powiem tak, wówczas gra była przeciętna. Ale gdyby wyszła teraz - była by wybitna.