Dla mnie śmiech skutecznie dodaje dramaturgii do postaci Jokera. W psychologii jest taki mechanizm obronny jak reakcja upozorowana co w uproszczeniu jest przeciwstawną reakcją behawioralną do danej emocji,myślę że twórcy mieli tego świadomość. Pozdrawiam :)
Kilka moich uwag do materiału. Uwaga, są spoilery! 1. W pewnym momencie stwierdzasz, że film opiera się na prostej psychologii i na tym polu nie może dorównać dziełom Scorsese: Królowi komedii i Taksówkarzowi. Ale w czym Rupert Pupkin i Travis Bickle są bardziej skomplikowanymi postaciami? W jaki sposób Scorsese malował obszerny obraz tego, co otacza tych protagonistów? Przecież to są bardzo proste w konstrukcji filmy. Postać Pupkina to psychol marzący o byciu komikiem z nieprzyjemną przeszłością (brzmi znajomo, nie?). I tyle, nic więcej. Bickle jest weteranem wojennym z PTSD i problemami ze snem, co przekłada się na jego poglądy na temat społeczeństwa i relacje z innymi. To nie są jednostki aż tak wielowymiarowe. Sam Phoenix w Mistrzu zagrał postać bardziej skomplikowaną, niż De Niro w tych dwóch filmach. Nie mówiąc już o tym, że te w 95% skupiają się tylko na swoich bohaterach. Jedyny Nowy Jork w Taksówkarzu to ten, który widzimy zza szyby pojazdu Travisa. To wyraźnie złe i brudne miasto, nie dostrzegamy w nim żadnych plusów. Ja wiem, że mówimy o dziele legendarnym, ale nie przypisujmy mu cech, których zwyczajnie nie posiada. 2. Śmiech Jokera nie wprowadza zbyt wiele do postaci? Mam zupełnie inne zdanie. Z jednej strony śmiech podkreśla jego tragiczny los. Arthur to człowiek żyjący w bardzo przytłaczających warunkach, zdecydowanie nieszczęśliwy. W ogóle nie powinien się śmiać, ale jednak jest na ten śmiech skazany. On go wyraźnie męczy, dusi się nim, ale musi się śmiać. Dochodzimy tu do innej ważnej kwestii. Fleck ma z nim problem przez większość filmu, ale ostatecznie wydaje się, że przezwycięża chorobę. Dzieje się to, gdy przyjmuje tożsamość Jokera. To, że w ostatnim akcie nie widzimy efektów jego przypadłości pokazuje nam, że dopiero teraz, w głębi szaleństwa bohater czuje się dobrze. Arthur prawdziwe szczęście odkrywa dopiero będąc Jokerem. Śmieje się z zamieszek, morderstw i zła. To pokazuje jego naturę. No i inny ważny aspekt wątku śmiechu. Przecież to przez niego Arthur zostaje zaatakowany w metrze, co doprowadza do zabójstwa trzech osób, a także to między innymi przez niego jego występ w klubie kończy się fiaskiem. W końcu Murray Franklin mówi "On myśli, że wystarczy się śmiać, by było zabawnie". A jak wiemy emisja nagrania z klubu w linii prostej doprowadza do zabójstwa celebryty i zamieszek na ulicach miasta. Dodatkowo przypadłość utrudnia mu nawiązywanie relacji z drugą osobą (vide scena z dzieckiem). 3. Wspominasz, że postać Jokera ogólnie jest niejednoznaczna. Według mnie Joker jest jednoznaczny do bólu, niezależnie od interpretacji. Każda wersja to morderca i szaleniec, nieważne dlaczego. Jego czyny zasługują na potępienie, nawet jeśli są wynikiem "jednego złego dnia" lub czynów złego społeczeństwa. Nie ma argumentu, który mógłby go usprawiedliwić. 4. Mam wrażenie, że nie do końca zrozumiałeś sens monologu Jokera w TV, stąd zarzut o to, że reżyser podaje wszystko na tacy. Arthur przez cały film wyraźnie potrzebuje pomocy. Ta postać potrzebuje rozmowy z kimś, kto by ją wysłuchał. Ale nikt tego nie robi. Jego bliscy są w bardzo średnim stanie psychicznym lub nie istnieją, pracowniczka pomocy społecznej rozmawia z nim w ramach pracy i niespecjalnie dba o to, co jej mówi. Robi to tylko po to, by odbębnić swoje, co Fleck zresztą zauważa. Występ u Murraya to pierwszy raz, kiedy Joker ma kogoś, kto naprawdę słucha. Kiedy wcześniej miał taką okazję? Czy miał ją w ogóle? Możliwe, że nie. Dlatego w tamtej chwili mówi o swoich poglądach i czynach, wtedy nareszcie może sobie pozwolić na otwarcie się. Zresztą monolog jest ważny również z innego powodu. To przecież swego rodzaju program wyborczy. Ludzie wychodzą na ulice, bo zainspirowali się jego słowami. Bo utożsamiają się z tym, co mówi na temat podziałów społecznych i warunków życia biednych. Gdyby po prostu zabił prowadzącego, to wszystko potoczyłoby się inaczej. A przecież przedostatnia scena pokazuje Jokera jako mesjasza. Zbawcę ludu Gotham, który ma swoich wyznawców. Kwestie wypowiedziane w studiu TV są kluczowe. 5. Puenta filmu jest bardzo prosta: nie bądźmy obojętni na drugiego człowieka. I tyle. Nie dlatego, że w innym przypadku nasz sąsiad stanie się masowym mordercą, ale dlatego, że zło rodzi zło.
Dzięki za komentarz, pozwól że odpowiem (bardziej zdawkowo, wybacz! 1. Dla mnie obie te postacie od Scorsese są zwyczajnie bardziej wiarygodnie zarysowane, gdzie ich działania opierają się na zrozumiałych (choć niekiedy trudnych do zaakceptowania) motywacjach - gdzie w przypadku Jokera w momencie gdy coś wydaje sie potrzebować wyjaśnienia, wjeżdża temat "Arthur ma kilka różnych chorób psychicznych" i wszystko gra. 2. Zgodzę się, że to fajne narzędzie do pokazania przemiany Arthura, ale tak jak wspominałem, nie pasuje mi fakt, że to setna z kolei rzecz składająca się na upokorzenia Arthura, spokojnie widziałbym film bez tego elementu z np. niezręcznością bohatera jako katalizatorem wydarzeń w filmie. 3. Mówię w materiale, że film go nie usprawiedliwia, a mówiąc o niejednoznaczności Jokera, miałem na myśli tego konkretnego Jokera - właśnie z tego powodu, że choć widzimy ile win ponosi jego otoczenie, to i on sam też jest odpowiedzialny za to co robi i kim się staje. 4. Mówiłem w materiale, że obserwujemy tutejszy świat oczami Arthura, więc traktuję ten monolog jako wyraz małostkowości, egoizmu i frustracji Arthura, w takim kontekście większosć uproszczeń tego filmu działa lepiej. 5. Nie bądźmi obojętni na drugiego człowieka, w najgorszym razie będzie cię stalkował i wlezie ci do mieszkania. :D Imo film takich prostych porad życiowych właśnie nie daje i całe szczęście.
śmiech był istotny choćby w scenie pod szpitalem, gdzie policjant się go o to pytał oraz też w samej scenie w metrze, gdzie joker chciał sięgnąć po tę swoją karteczkę. moim zdaniem dość dobre rozwiązanie to było
Może to i byłoby dobre, ale jak na moje kompletnie nie było potrzeby tego wyjaśniać. Bardzo szybko załapałem, że chodzi o pewnego rodzaju schorzenie, zwłaszcza że Phoenix wyraźnie akcentował, że śmiech nie jest naturalny. Ale nie, Philips jako poważny reżyser musiał mi jeszcze parę razy powiedzieć wprost, że TO JEST CHOROBA.
Czemu tłumaczenie widzowi pewnych spraw jest złe? Albo czemu każdy moment filmu musi być głęboki? Wplecienie wyjaśnienia choroby było naprawdę dobrze wplecione w scenę i mi nie przeszkadzało, mimo iż już wiedziałem o tej inspiracji przed seansem. Gdy zaś Arthur skreślał słowa na tabliczce, był to po prostu niewinny żart, biorąc pod uwagę w jakim momencie było to wplecione. Nie wszystkie sceny w głębszym filmie muszą być głębokie i symboliczne. :)
Ale paradoks. Pod recenzją filmu, który gani brak empatii społeczeństwa waszymi odpowiedziamy pod komentarzem wykazaliście się egoizmem i brakiem zrozumienia
@@lstelmach89 a mi się podobała przemiana jego śmiechu. Przez większość filmu śmiech Arthura jest tym neurotycznym odruchem, a gdy odkrywa w końcu to swoje "powołanie", to zaczyna się wreszcie uśmiechać i śmiać tak naprawdę. Moim zdaniem było warto wpleść ten wątek. Poza tym wszystkim, Phoenix tak zagrał ten śmiech, że ja to kupiłem.
I masz problem z tym, że wpleciono w film "realny odruch"...? Skoro film jest bardziej przyziemny niż wszystkie inne superhero itp. to chyba na plus jak w filmie występują choroby, reakcję, które mają odniesienie w realu...
Cóż, ja sama odruchowo się uśmiecham w sytuacjach stresowych i już to ludzie potrafią naprawdę źle odebrać (czasem to rzeczywiście bywa nie na miejscu ale cóż... tak mnie scena wyuczyła od młodych lat). Biorąc pod uwagę historię Arthura i jego rodziny to w żadnym wypadku jego śmiech nie jest naciągany. Ani trochę.
UWAGA MOZLIWY SPOILER! Z mojej perspektywy watek ojca Jokera nie jest jednoznaczny. Po twojej opinii widac, ze zrozumiales ten watek w najprostszy sposob, czyli po prostu tak jak zostalo to przedstawione w filmie, w scenie w szpitalu (scena w ktorej glowny bohater odczytal dokumenty dotyczace jego matki i jej choroby). Natomiast w moim odczuciu film pozostawia przestrzen na domysly, ze papiery ze szpitala mogly zostac spreparowane przez Thomasa Wayna. Film nie podaje jednoznacznej odpowiedzi, ale jest jedna scena, na ktorej Joker trzyma zdjecie swojej matki podpisane z tylu inicjalami T. W. I wlasnie taki jest caly film. Mozna analizowac kazda scene i zastanawiac sie co jest prawda, a co fikcja.
Nope, film Ci mówi wyraźnie co zaszło, masz retrospekcje na.potwierdzenie. Podoba mi się Twój pomysł, ale trochę nie pasuje do tego zamysłu by obdzierac bohatera z każdej nadziei, jakiej próbuje się chwytać.
@@lstelmach89 w moim odczuciu scena retrospekcji nie jest jednoznacznym dowodem na potwierdzenie teorii, ze matka Arthura zmyslila opowiesc o ojcostwie. Pierwsza sprawa: Wayne w filmie byl bezwzgledny, byl postacia, ktora mogla uzyc swoich srodkow do zmanipulowania dowodow w sprawie, co bylo tym prostsze, bo rzeczywiscie postac matki zostala przedstawiona jako osoba majaca problemy psychiczne. Druga sprawa: Joker zostal odarty z wszelkich nadzieji juz po spotkaniu Thomasa Wayna w toalecie. Motyw ukazujacy potencjalne klamstwo/urojenia matki mial w moim odczuciu inny cel, ktory wiaze sie z Trzecia sprawa: scena retrospekcji jest jedynie iluzja w glowie glownej postaci. Joker po prostu uwierzyl, ze matka sie nad nim znecala i oszukiwala (co moglo byc prawda), co bylo bodzcem do podjecia decyzji o morderstwie matki. Ale czy nie przewrotnym rozwiazaniem byloby, gdyby glowna postac zabila swoja matke, ktora go tak naprawde kochala? I zostala zamordowana jedynie przez bezwzgledna manipulacje Wayna. Mysle, ze takie rozwiazanie dobrze wpisuje sie w caly ton opowiesci. Konkludujac, w mojej opinii film specjalnie jest niejednoznaczny, aby po wyjsciu z seasnu prowadzic dlugie dyskusje na temat kazdej ze scen ;) ciesze sie, ze film zmusza do dyskusji i to swiadczy juz o samej klasie filmu. Choc moze niepotrzebnie doszukuje sie glebi, a budowa historii filmu w zamysle tworcow miala byc tak samo prosta, jak scenariusz KAC VEGAS :)
Nie no, ma to dużo sensu co mówisz. Natomiast to tak czy siak nie kłoci się z inną rzeczą, którą tutaj powiedziałem - że widzimy rzeczy w filmie wyłącznie z perspektywy Arthura. Thomas i Murray są pokazani jak bezwzględne potwory, bo tak chce ich widziec Arthur, niekoniecznie musiało być tak naprawdę. Albo wręcz przeciwnie, być może Thomas był jeszcze gorszy, ale podatny na kłamstwa i manipulacje Arthur uwierzył jego stronie opowieści. Dlatego myślę, że najważniejszy jest tutaj bohater, reszta nie jest szczególnie istotna, bo Arthur nie jest szczególnie wiarygodnym narratorem.
Łukasz wybacz, ale nie kupuje argumentacji, że brakuje Ci tutaj jakiejś głębszej puenty niz "wrzucenie do bezdusznego społeczeństwa człowieka z problemami tworzy tykającą bombę". Pewne komunały się nie dezaktualizują, a biorąc pod uwagę jaką mamy obecnie kondycję społczeństwa i jak łatwo jest o brak choćby tej podstawowej empatii, co udowadniamy jako ludzkość niemalże codziennie (a jeżeli nie codziennie, to na pewno przy okazji każdego większego "kryzysu" o dowolnej tematyce), to jestem wdzięczny reżyserowi za to przesłanie. Generalnie z komunałami i i zachowaniami które piętnują, jest trochę tak jak ze szczepionkami i chorobami zakaźnymi - jak zaczynamy o nich zapominać, to ktoś powinien o nich przypomnieć, nawet w najbardziej łopatologiczny sposób
Autor recenzji pokazuje, że nie wie, o czym mówi. W 13 minucie mówi, że śmiech Arthura nic nie wnosi, a co najwyżej "kilka nieprzyjemnych zdarzeń" do jego życia, które nie mają wpływu na fabułę. Tak, pogardzanie i agresja wobec człowieka ze schorzeniem psychicznym zupełnie nie mają wpływu na to, że w pewnym momencie wybucha Twój komentarz jest bardzo trafny, również odniesienie do szczepień.
Taka mała dygresja. Ciekawe, dlaczego tymi "tykającymi bombami" są niemal w zupełności mężczyźni, i to w dodatku biali (bo jak kolorowy dokonuje aktu przemocy to zaraz "terroryzm" i nikt "biednego chorego psychicznie człowieka zniszczonego przez społeczeństwo" się w nim nie doszukuje). Kobiety znoszące przemoc, gwałty etc. jakoś nie robią strzelanin w amerykańskich szkołach i kinach, to zawsze są biali, młodzi mężczyźni. Ci, którzy w Stanach są akurat najmniej dyskryminowani. Jasne, jeśli rzeczywiście mają problemy psychiczne, to mogą być olewani przez służbę zdrowia, rodzinę etc., ale wśród mniejszości i kobiet są dokładnie te same problemy plus jeszcze te wynikające bezpośrednio z dyskryminacji na tle rasowym, orientacji czy płci... Nie twierdzę, że Joker jest zrobiony dla białych inceli i im podobnych, ale drażni mnie, że to właśnie ci ludzie się najbardziej z tym filmem identyfikują i uważają się za najbardziej pokrzywdzonych przez los.
Zupełnie się z Tobą nie zgadam w wielu kwestiach sam uważam Jokera za wybitny film ale dla tego ciekawie mi się tego słuchało bo masz zupełnie inne spojrzenie na wiele aspektów niż ja. Przykładowo choroba związana z niekontrolowanym śmiechem była dla mnie poruszająca i niepokojąca Ty zaś odebrałaś to jako coś plytkiego.
Arthur w rozmowie z pracownicą zakładu powtarza: "Pani mnie nie słucha". Ona ciągle pyta go o to samo, odbębnia swoją pracę. A on jej mówi, że ma same negatywne myśli. A taka możliwość pogadania czy też zwierzenia się komuś na cholerę mu potrzebna. Nikt go nie chwali, nie podnosi psychicznie na duchu. Ludzie wokół nie są jacyś szczególnie okrutni dla niego. Np. Ciężko się dziwić Waynowi, że sprzedał pięścią w twarz Arthurowi, który wmawia mu ojcostwo, a wcześniej prawie udusił lokaja i robił niewiadomo co z jego synem (w sensie synem Wayna, nie lokaja) - wiadomo, ale żebyśta się nie czepiali. Jednak Arthur jako osoba chora psychicznie będzie usprawiedliwiał swoje zachowania, bo nie umie myśleć racjonalnie jak my przez to nie zrozumie powodu takiego a nie innego zachowania się kogoś względem niego mimo, że sam je sprokurował. I ciach, wszyscy są źli. No a potem odkrywa, że morderstwo, które zresztą popełnił w samoobronie daje mu tę swojego rodzaju 'moc' i pewność siebie. W dodatku wywołuje to poruszenie i nagle znajduje się spora grupka ludzi, którzy go zauważają, na czym mu zależy i w skrócie pochwalają go. Dalej już wszystko idzie bardzo szybko i przeistoczenie się w Jokera jakiego znamy jest nieuniknione. A końcowy żart, który przypomniał sobie Arthur (właściwie już Joker), a którego pani psycholog i tak nie zrozumie to ponury żart: "Chciałem nieść uśmiech i rozweselać ludzi - byłem poniżany. Zacząłem mordować - znalazłem sprzymierzeńców". I z uśmiechem oczywiście na koniec zabija pracownicę.
nie zgodzie sie z paroma wnioskami jakie zostaly wysnute w tej recenzji. Po pierwsze co do powiedzenia otwarcie ,,przekazu" filmu przez Jokera, to tutaj moim zdaniem to był kolejny pokaz egoizmu Arthura wykrzykuje swój ból i robi dokładnie to o co oskarża go postać pare linijek scenariusza wcześniej usprawiedliwa sie zrzuca wine całkowicie na spoleczeństwo na czynniki zewnętrzne to nie jest przekaz filmu to jest to jest ból Arthura. Co do braku puenty również sie nie zgodze ten film ma genialna punte bo mamy historie Arthura który pod wpływem chorób psychicznych i czynnikow zewnętrznych oraz własnego zmęczenia swoja egzystencja łamie sie oddaje sie obłędowi sieje chaos znów jest egoistyczny sam mowi jest totalnie apolityczny a wszyscy proboja go wypełnic symboliką staje sie twarza zamieszek i niepokojów podczas gdy go nie interesuje idea go interesuje chaos i fakt ze zostal zauważony to ludzie zrobili z niego bohatera buntu i użyli go jako swojej wymowki podczas fali przemocy jaka stosowali dla mnie puenta jest scena kiedy Joker otoczny swoimi fanami uśmiecha sie jest w eufori ma to co chciał uwage a ludzie wokól niego ? prosze bardzo oto wasz bohater wykręcony psychicznie morderca według mnie to świetnie pokazuje to jak wielu ludzi idealizuje jokera i do swojej porpostu fascynacji postacia zdolnej do takiej przemocy proboja dopisac filozofie i ideologie
Bardzo podobne odczucia mam po seansie, zastanawiam się, czy z takiego filmu koniecznie musimy wyciągać jakieś większe przesłanie ? To w końcu historia procesu przeistaczania się głównego bohatera w Jokera, utraty swojej własnej osobowości. Doszukiwanie się przesłania w słowach Jokera jest błędem. Artur już po dokonanych przez niego morderstwach szuka sobie usprawiedliwienia m.in. widać to w jego wyimaginowanych kontaktach z sąsiadką, gdy mówi mu ona, że w sumie to dobrze, że Ci ludzie zginęli. Jako Joker zwala całą winę na społeczeństwo, usprawiedliwia to co robi przed innym, żeby poczuć to czego nigdy nie zaznał, zostać przez innych zauważony i wielbiony. Nie powinniśmy traktować słów psychopaty jako przesłania nawet jeśli w pewnym stopniu to właśnie społeczeństwo było temu winne. Powinniśmy pamiętać, że prawie wszystko co się dzieje widzimy oczami człowieka chorego, być może dlatego to wszystko jest takie przerysowane, wszystko wydaje się złe (poza postacią karła i sąsiadki ciężko wskazać mi jakieś postacie przynajmniej moralnie neutralne). Ważniejsze moim zdaniem jest to, iż Joker staje się dla ludzi symbolem walki o zmiany, lepsze życie, pomimo zła jakie wyrządza. Zdobywa poparcie twierdząc, że walczy o lepszy byt ludzi, przeciwstawia się tym złym, którzy przyczynili się do wszechobecnej znieczulicy itd. I to wykorzystuje, do czynienia chaosu. Jeśli w ogóle mówimy o przesłaniu to moim zdaniem, właśnie o to chodzi, o tym jak można wykorzystać nędze i frustracje ludzi do własnych potrzeb, o czym również możemy się dowiedzieć studiując historię :) Do tego "Jokerem" staje się każda z osób uczestniczących w tych zamieszkach. I każdy z nas może stać się tą osobą. O czym często zapominamy lub nawet temu zaprzeczamy. Może to trochę sztampowe, ale i tak na tle innych filmów z superbohaterami, moim zdaniem to coś nowego i odświeżającego dla gatunku.
U mnie typ c 20 minut pytał się swojej towarzyszki "to kiedy będzie w końcu ten Batman?". Siedział obok mnie. Chyba bym wolał niepokojące oklaskiwanie na koniec xD
Powiedzmy sobie szczerze JOKER jest genialny w filmie chodzi o to by ukazać odrzucenie i niezrozumienie świata wobec takich ludzi jak Arthur. Jego szef powiedział że ludzie z pracy się go boją, to pokazuje jakie pierwsze wrażenie wywołuje Arthur. Śmiech poprzez schorzenie także jest czymś innym w filmie między innymi przez ten śmiech Arthur popełnił pierwszą zbrodnię. Według mnie film jest świetny, inna historia tak naprawdę bo ukazująca powstanie JOKERA rodzącego się w zwykłym człowieku doświadczonym ciężko przez życie już od najmłodszych lat. Splot wydarzeń w jego życiu tak jakby nakazuje mu by został w końcu dostrzeżony przez społeczeństwo bo jak sam powiedział: " Ludzie mnie nie dostrzegają". Film jest naprawdę dobry i warty polecenia, i także uważam i nawet trzymam kciuki czy Joaquin Phoenix nie dostanie Oskara bo zagrał to bardzo dobrze.
Vegeta 2332 Kox przecież skończyło się happy endem przestał cierpieć, został doceniony i zaczął coś znaczyć dla części społeczeństwa a społeczeństwo dopada sprawiedliwość
Piął się mozolnie, jak szary człowiek, po schodach na górę, po czym został zrzucony ze schodów z czerwonym dywanem, system go odrzucił, "śmiecie wstępu nie mają" ..... (te sceny to nie przypadek), nic tu nie dzieje się bez powodu..... jak w życiu. Jakiego mnie stworzyliście takiego mnie macie .......
Sprostowanie: Martin Scorsese nie jest producentem wykonawczym Jokera. Był związany z produkcją i przez jakiś czas pełnił rolę producenta, potem chciał być producentem wykonawczym, ale ostatecznie musiał więcej czasu poświęcić Irlandczykowi, więc nie znajdziemy go na liście płac (o czym informowało np. Los Angeles Times w sierpniu tego roku). Wciąż więc można tu mówić o sporym wpływie na produkcję, ale muszę tę podana informację w materiale uściślić.
Lubię się z Tobą zgadzać i nie zgadzać :) Oglądając ten film wchodził mi do głowy strasznie mocno, momentami sprawiać bym zaczął się myśleć nad zapisaniem się do psychologa. Z drugiej strony po wyjściu z kina między innymi myślałem, czy nie widziałem za mało filmów w życiu,by uważać ten za tak dobry i czy w sumie nie jest zbyt oczywisty? Ponieważ do czego prowadzi każda kolejna scena dla mnie była jasna i takie realne zastanowienie się nad tym gdzie to wszystko zmierza, było w przeciągających się trochę momentach, gdy nie wiedziałem jak postąpi nasz bohater. Też ten film pokazuje jak samo stanowisko osób, które spotykają różne rzeczy, wpływa na odpiór sytuacji i że często warto pamiętać że ludu nie powinno się traktować powierzchownie. Też o samym aktorze. Też uważam że kreacja jaką stworzył Joaquin Phoenix jest największą zaletą tego filmu. Nigdy nie chciało mi się płakać gdy ktoś się tak śmiał i to nie chodziło o jego dzwięk tego, co o ból w oczach towarzyszące temu zjawisku. Ale scene śmierci Waynów mogli sobie darować. Ja raczej czekałem na jakiś komunikat z radia lub telewizji, a tu dostałem w twarz taką sztampą i w sumie wrzuconą na koniec gdzie to nic nie wnosiło...
Co do śmiechu. W Filmie jest scena, w której Arthur mówi swojej matce, że zawsze mówiła mu że jego śmiech to znak choroby, ale teraz rozumie że to nieprawda. Dla mnie oznacza to że Arthur zaadaptował ten śmiech, tak że w jego zaburzonym światopoglądzie był on potwierdzeniem że droga, którą zaczął podążać jest zgodna z nim samym i z tym jaki jest naprawdę (śmiech jest częścią jego samego, której dotychczas nieakceptował), dlatego nie uważałem że jest to element, który nie pogłębił nieco tej postaci, ale to może tylko moja nadinterpretacja :)
Co do zamazania "forget to" i zostawienia "don't smile", to powierzchownie może wydawać się tak płytkie. Na początku też miałem ciarki żenady, ale potem pomyślałem - hej, przecież ten Joker, którego sprzedaje nam film, właśnie zrobiłby coś takiego. Ten Joker ma cringe'owe poczucie humoru, toteż wiele scen wybrzmiewa w ten sposób. Mam nadzieję, że to świadomy zabieg, a nie próba zaaranżowania ambitnej sceny. Jeśli to drugie, to rzeczywiście uznaję ten element za duży mankament pracy Phillipsa.
Dla mnie film ma to jedno swietne przesłanie "najśmieszniejsze w byciu chorym psychicznie jest że wszyscy chcą żebyś zachowywał się jak zdrowy" którego nie wychwyciles.
To że jakieś przesłanie jest dla mnie na tyle banalne i pretensjonalne, że nie warto o nim mówić, nie oznacza, że tego nie wychwycilem. Film to wbija do głowy z subtelnością młota pneumatycznego, to nie jest jakieś wyzwanie to zauważyć. :)
@@lstelmach89 dobra ok ze to wychwyciles i może rzeczywiście nie było to za subtelne ale jest to coś co jest zupełnie nowe w kinie superhero A jednocześnie porusza bardzo popularny obecnie problem.
Ciężko przyjąć fakt, że osoba taka sama jak ja byłaby w stanie zrobić coś potwornego lub odrażającego. Z tego powodu po każdym brutalnym morderstwie dziennikarze w pierwszej kolejności szukają informacji, czy sprawca leczył się psychiatrycznie (albo przynajmniej miał ADHD w dzieciństwie). Informacja: "Był nienormalny. Jeśli Twoi sąsiedzi są normalni, to nie musisz się bać." pozwala uspokoić nastroje społeczne - niestety kosztem faktycznie chorych, którzy boją się przyznać do choroby, żeby nie być traktowanym jak zagrożenie. Być może stąd wzięły się choroby Arthura. Scenarzysta jakby uspokaja, że jeśli Twój kuzyn ma tylko CHAD, to możesz być spokojny. Zabójcami są tylko Ci, co mają combo ze schizą i nerwicą natręctw. Taki wentyl bezpieczeństwa, żeby film z kategorii "nie dal wszystkich" nie przeskoczył do "tylko dla psychopatów".
A ja to się tak grzecznie nie zgodzę. Mam wrażenie, że tak jak mówiłeś, mi się film podobał bardziej niż tobie. Nie miałam problemu z aż tyloma rzeczami co ty, właściwie jedynym poważnym zarzutem z mojej strony jest pokazanie nam retrospekcji z matką Arthura. Naprawdę jej nie potrzebowałam, dla mnie wszystko było lepsze, kiedy trwałam w niepewności co do przeszłości. Zaraz kiedy pojawiły się dwie wersje wydarzeń, miałam nadzieję, że nie zostanie ta kwestia rozwiązana. No ale cóż, nie można mieć wszystkiego. Dostałam kawał świetnego filmu, z świetnym aktorstwem, muzyką, zdjęciami i ogólnym klimatem. Było pole do dyskusji z przyjaciółmi i miejsca na własne przemyślenia. Także dla mnie 9/10 i mam nadzieję, że Joker u boku Logana otworzy świat filmu na tego typu adaptacje komiksów superbohaterskich.
Po mojemu jeszcze gorszy było fafnaste z kolei pokazanie śmierci Wayne'ów. Myślałby kto, że podśmiechujki z wujka Bena czegoś filmowców nauczyły, ale nie.
ciekawe sa Twoje osądy, nie mogę odmówić spostrzegawczości i wnikliwości, ale ironia i sarkazm jakim lubisz się podpierać zwyczajnie irytuje. Protekcjonalne podejście nie jest fajne. Temat do przemyślenia. Pozdro
Jego śmiech był efektem ubocznym urazu głowy, który mógł przyczynić się do tego, dlaczego tak odbierał rzeczywistość. sporo takich ciekawostek można wyczytać np. w "Tabula Rasa: Spory o Naturę" Ludzką S. Pinkera, czy Dziwnych Przypadkach Ludzkiego Mózgu. Innymi słowy niekoniecznie tylko społeczeństwo takim go ukształtowało, zwłaszcza, że sam zwróciłeś, że miał już pewne predyspozycje.
@@lstelmach89 Przypomniałem to, bo nie wspomniałeś o nim w kontekście urazu głowy. Nie rozumiem więc sensu czepiania się pomysłu na podłoże jego niekontrolowanych wybuchów śmiechu, które przecież nie dość, że definiowały go jako "jokera", to zgrabnie łączyły się z tym, jak odbierał rzeczywistość. Ani podkreślania twojej odpowiedzi protekcjonalnym "xD". To książki zaleciłem w ramach ciekawostki.
Ja nie widzę potrzeby by w materiale mówiącym o tym czy Joker to nowa jakość w temacie adaptacji komiksowym wspominać o urazie głowy, bo to nie ma zadnego znaczenia w tym kontekście. Ani też nie czepiałem się pomysłu na podłoże jego niekontrolowanych wybuchów śmiechu. Byłoby mi łatwiej gdybyś polemizował z rzeczami, które mówię, niż z tymi, których nie mówię :D
@@lstelmach89 Nie zwróciłbym ci na to uwagi, gdybyś sam nie zaczął rozważać, czy jego niekontrolowany śmiech faktycznie był elementem wnoszącym coś istotnego do jego postaci. Łącząc się z jego fizycznym urazem głowy, wpływał przecież zarówno na odbiór Jego osoby, jak i idące za tym postrzeganie Siebie i reszty społeczeństwa. Mnie z kolei byłoby łatwiej, gdybyś darował sobie ten protekcjonalny ton, zwłaszcza kiedy w pierwszym komentarzu przede wszystkim poleciłem (Tobie i ogółowi czytających) ciekawą literaturę w tym temacie.
Dopóki Marvel wydaje filmy pod banerem Disneya nie ma co od nich liczyć na taki film, Sony poza Spider-Man nie ma nic co mogliby w podobnym klimacie zrobić. Myśle ze nawet DC w najbliższych latach nie wypuści czegoś podobnego, będzie to perełka, coś niepowtarzalnego z gatunku comic-book movie.
mój problem z tym filmem jest taki że chociaż wszystko ma wyglądać na realistyczne i sprawiać ze czujemy jakby mogło się to stać za ścianą to są sytuacje jak zabicie trzech ludzi w pociągu nie kończy się zamknięciem arthura w więzieniu. jeżeli prezydent miasta mówi w mediach o tym jak mu smutno z powodu śmierci trzech młodych ludzi to policja nie znalazła flecka.
Tę aberrację chromatyczną na cytowanych fragmentach filmów dodajesz dla efektu wizualnego czy to jakaś nowa metoda, żeby content id nie wykrywało i nie było roszczenia o prawa autorskie? Jak to działa do blokowania algorytmów, to sam zacznę tak robić, zawsze używałem tego tylko dla celów estetycznych xD
Trochę pomaga mylić niektóre boty (tak jak obcinanie czarnych pasów), ale skuteczność nie jest jakoś bardzo wysoka - ale zawsze coś. Ale to ma też dodatkową zaletę, normalnie klipy są w różnej jakości (nowsze filmy mają ładne trailery w full HD, starsze np. tylko 720p albo jeszcze gorzej), w ten sposób po nałożeniu lekkiego blura i aberracji, wszystkie wyglądają z grubsza tak samo. Lepiej chujowo, a spójnie.
Choć ofc jesteś Łukasz w mniejszości ze swoimi zastrzeżeniami, to piona za obiektywną odpowiedź na postawione w tytule pytanie i prowadzącą do niej składną argumentację. Niezależnie czy komuś się to podoba, czy nie, Joker stanowi istotny punkt w historii kina i na pewno wejdzie do kanonu filmoznawstwa. ( :
Niedawno wróciłam z seansu, jestem zachwycona filmem, może jak ochłonę i obejrzę jeszcze raz na spokojnie to wyciągnę jakieś sensowniejsze wnioski, nie zgadzam się z twoją opinią, ale rozumiem twoje zdanie
02:43 tak naprawdę to większość złoczyńców MCU są niejednoznaczni. Tylko nieco słabo rozwinięci. Alexander Pierce - on jako postać musi być widziany jako HYDRA jako sama organizacja, czego rozwój mamy dalej w Agentach Tarczy. Pomimo amoralnych metod, zależało mu na zaprowadzeniu porządku na świecie, zatrzymaniu terroryzmu. Kaecillius - jego historia jest nieco rozwinięta w prequelowym komiksie. Gdzie widzimy jak po utracie rodziny, traci sens życia... Ronan - On reprezentuje jak działa indoktrynacja. Od małego był szkolony do fanatycznej lojalności wobec Kree. Mentalność Kree jest wyjaśniona w Agentach Tarczy.
Ja tak chciałam tylko dodać do tej rozmowy o śmiechu Jokera, że wyjaśnienie, że to choroba jest moim zdaniem ciekawym zagraniem, które tylko dodaje do - nazwijmy to - przekazu. Ludzie szybko przechodzą do oceny, nie dają taryfy ulgowej osobom chorym. W końcu nawet ukuto nazwę "ableism", right? Jakkolwiek można się spierać czy aby na pewno był chory, to też dodaje trochę smaczku: facet daje sobie wkręcać i woli myśleć, że jest chory, niż że coś jest nie tak.
Według mnie puentą tego filmu jest brak puenty. Zwykle w filmach czy komiksach złoczyńcy są przedstawiani jako po prostu źli i film wyraźnie nam mówi co jest złe, a co dobre. Tutaj mamy historię mordercy opowiedzianą z jego perspektywy i możemy wczuć się w emocje które mu towarzyszą. Oczywiście nie popieram zabijania ludzi kiedy tylko sie chce, ale mimo to czułam tą satysfakcję którą czuł Artur, kiedy w końcu to on miał władzę i decydował o czyimś losie. Tutaj nie ma obiektywnego zła i dobra, a świat nie jest czarno-biały. Dlatego nie ma też wyraźnej puenty która mówi widzowi co jest "dobre". No ale to jest tylko moja interpretacja oczywiście. Myśle że bardzo mocną stroną tego filmu jest to, że każdy go inaczej odbiera.
Joker jako chyba pierwszy film z uniwersum DC, jest taki jaki powinien być, może sama histroia super złoczyńcy nie jest opowiedziana tak jak powinna być, nie ma ikonicznej toksyny do której wpadł joker co wyciąga ważne elementy z historii tej postaci. Natomiast to co w filmie mi się najbardziej podobało to to, że jest mroczny tak jak DC jest. Marvel ma to do siebie że wszystko jest przerysowane bohaterskie i dobro wygrywa sceny śmierci raczej nie pokazywane takie wysokie fantasy, tak DC utrzymuje się w klimacie niskiego fantasy gdzie świat jest mroczny pełen śmierci, ale nie brakuje też bohaterów którzy dają taki promyczek w tej całej mroczności. I taki jest też joker, jest taki jak powinny być filmy DC, mroczny ciężki.
z recenzja z grubsza się zgadzam, za to moglbys coś zrobić, żeby podczas wypowiedzi nie brzmiec jak gdyby Twoje ego było gdzieś w okolicach ISS. Zwłaszcza odpowiadając na komentarze. Wyluzuj :)
Z Jokerem jest trochę tak jak z Pieśnią słonia. Gdyby nie doskonały wybór głównego aktora mogłoby być słabo. A co do choroby - moim zdaniem, to że jego ataki śmiechu są schorzeniem to dobry i ciekawy pomysł, który filmowi jak i postaci dużo dodaje. Poza tym urzekło mnie to jak film trzyma za gardło od samego początku do samego końca (z wyjątkiem jednego segmentu na montażyk romantycznych scen z muzyczką), a sceny, które w innym filmie byłyby zabawne, tutaj sprawiają, że boli całe ciało
Pytanie: Czy te sceny romantyczne miały miejsce czy wydarzyły się tylko w głowie Artura? W ostatniej scenie z sąsiadką można odnieść wrażenie, że ona nie miała z nim nigdy żadnej relacji.
Pogadacie jeszcze na Napisach, skąd wziął się ten spadek ilości pozytywnych recenzji tego filmu? Jasne, po prostu może być odbierany w różny sposób i to dobrze, tak jak mówiłeś, ale czy mogą się za tym kryć np. jakieś obawy krytyków dotyczące wpływu Jokera na widzów?
No wziął się z tego że się wielu osobom nie podobał, te wszystkie teorie, że ocenami kieruje jakiś inna motywacja, można włożyć między bajki (jak zawsze zresztą).
Film raczej nie ma czego wywierać na widzach i jest zwyczajnie słaby. To jest produkcja jednego aktora, który ze swojej strony zrobił co mógł - ale po prostu nie był w stanie jej uratować, skoro cała reszta leży i kwiczy.
@@devil1999ls nie wiem co autor miał na myśli, ale Phoenix ciągnie cały film. Gdy tylko film odchodzi od postaci Arthura i przechodzi do "społecznej" części to się całkowicie rozłazi i jest niewiarygodny. Samo zakończenie jest beznadziejne. Phoenix jest genialny, ale reszta...
@@devil1999ls Ten film tak naprawdę nie ma do opowiedzenia żadnej historii. A w każdym razie żadnej nie przedstawia. JEDYNY wątek jaki został w nim w ogóle poprowadzony od początku do końca, to ten dotyczący Arthura i jego matki - ale to w sumie kilka scen na krzyż, bez finezji i jakiś zmieniających perspektywę rozwiązań. Tylko, że no właśnie, to jest przedstawiane w międzyczasie, a oprócz tego związki poszczególnych wydarzeń ze sobą są mało sensowne. A wszystkie razem nie są powiązane żadną ideą. W zasadzie wszystkie postacie to takie trójwymiarowe tła. W uderzająco wielu przypadkach cała wiedza o nich sprowadza się do wyglądu i koloru skóry. Czasami również nazwisk albo imion. Oprócz tego nie mają one żadnych indywidualnych charakterów, żadnych no właśnie historii do opowiedzenia. W związku z tym w żaden sposób się nie rozwijają. Pokazują się w poszczególnych scenach - a potem zupełnie nagle znikają z ekranu i nie pełnią już żadnej roli. Film ma skłonność do epatowania przemocą. Tylko, że znowu - ona zasadniczo zupełnie niczemu nie służy. Nic z niej nie wynika. Po prostu jest. A przedstawiony świat... Szkoda gadać. Może jestem starej szkoły, ale uważam, że film MUSI mieć początek, rozwinięcie i zakończenie. Wszystko razem ma przedstawiać jakąś historię, a postacie mają być logicznie przy określonych założeniach. Mogą być złe albo niesprawiedliwe - ale MUSI być pokazane co je napędza, dlaczego codziennie wstają z łóżka. Ten film to jest wydmuszka, tutaj żadnej z tej kwestii nie ma.
W kinie za mną siedziała dwójka nastolatków... W momencie gdy Joker pocałował pewna starszą kobietę zza moich pleców usłyszałem "Ja nie wierze jaki typ xD" także xD no, ale kino jest dla wszystkich :) Co do filmu to mam bardzo podobne odczucia mimo wszystko jednak nie zawiodłem się. SPOILER : to że rodzice małego batka zostaną zabici na końcu można było sie spodziewać, ale czy tylko mnie zdziwiło to ze nie Joker ich zabił ?xD
Odnośnie śmierci rodziców cieszyłem się właśnie z tego, że Joker ich nie zabił tylko jeden z jego zwolenników, bo dla Batmana człowiek, który by doprowadził grupę ludzi do masowego terroryzmu, oraz zabójstwa bogatej rodziny, bo jest bogata jest straszniejsza i bardziej motywująca do walki z przestępczością.
film bardzo wciagnal mnie do glowy arthura i z perspektywy jego choroby/uposledzenia i tego ze nikt nie chcial sluchac o tym co sie dzieje w jego glowie te glupie frazesy i wyjasnienie calego filmu bardzo mialy sens i to ze nie bylo jednej oczywistej jednoznacznej puenty nie znaczy ze nie bylo jej w ogole, zalezy od nastawienia z ktorym sie przyszlo do kina
Oglądam tych jutuberow i nie mogę oprzeć się wrazeniu, że oni oglądają się nawzajem i prezentują widzom te same wnioski które nie są ich wnioskami a kopiami . Po prostu nie wierzę że wszyscy wpadają na te same przemyślenia i zarzucają filmom te same wady. Nie wierzę że po jednym seansie można rozłożyć film na czynniki pierwsze
Szczerze to przez cały film zaprzeczasz sam sobie przynajmniej mam takie wrażenie raz mówisz że to jest coś nowego coś ciekawego i będzie wzorem dla innych A zaraz mówisz że jest cukierkowy i nie realny i przesadzony 😅😅
Nie rozwodząc się za bardzo na temat samego filmu i aktora zabrakło mi w tej postaci Jokera jego głównych cech mianowicie diabelnego intelektu, geniuszu manipulacji i intrygi. Skupiono się tylko na klinicznym spojrzeniu, chorobie i jej mrocznej destruktywnej stronie. Nie takiego Jokera się spodziewałem. Zabrakło mi kontrastu czyli błyskotliwości i cechach które zrobiły z niego księcia chaosu i zbrodni w Gotham... Brak mi tu tego pierwiastka geniuszu i diaboliczności. Moim zadaniem po prostu nie ma potencjału by stać się prawdziwym późniejszym Jokerem, dla mnie ten Joker jest zbyt "normalnie nienormalny", nieudaczny i mały ale mimo to faktycznie powala swoją naturalnością, niepokojem, nieprzewidywalnością, przygnębieniem i tragizmem...
Lee Jun-fan dokladnie! Joker w komiksach jest piekielnie inteligentny!! Ten joker jest smutny, nieszczesliwy, chory, ale nie zdolny do intryg, do tego by stac sie godnym przeciwnikiem batmana
@@TheVenus1987 Wreszcie swój chłop :) Dokładnie tak. Nie przekonują mnie argumenty tego typu, że to geneza, że to początek powstania prawdziwego Jokera. Prawdziwy Joker to geniusz manipulacji i intrygi. To książe chaosu i anarchii, a ten biedak jakoś mi nie pasuje by miał taki potencjał. Czy Twoim zadaniem nie wystarczyłoby np. ujęcie kamery pokoju Jokera gdzie jest mnóstwo książek, już daje to do myślenia widzowi o potencjale wiedzy jaką dysponuje umysł właściciela takiego księgozbioru. Albo np konkretne kilka tekstów, o elokwentnym, dedukcyjnym i niepokojąco spostrzegawczym wydźwiękiem w rozmowie z pracownicą społeczną. No i ta końcówka filmu w ogóle mi nie pasuje tz. jak tańczy na samochodzie ten swój dance macabre, czy taniec schizofrenika. Powinien wtedy pokazać swoją nową twarz, być liderem i popchnąć w jeszcze większe szaleństwo i chaos ten tłum jakąś płomienną i toksyczną przemową zakończoną swoim diabolicznym śmiechem, a tu... co?...dla mnie za słabo zaakcentowana końcówka filmu. Pozdrawiam CięTheVenus1987
Niewielkie spoilery! Nie wiem czemu zarzucasz to, że śmiech Jokera jest zbędny. Nie jest, bo każda scena z nim związana jest zagrana genialnie i ma znacznie większe znaczenie niż mówisz. Oprócz tego, że jest katalizatorem późniejszych wydarzeń w filmie, to do tego odgrywa bardzo ważną funkcję w odbiorze postaci przez widza. Są sceny, jak ta w autobusie, gdzie zaczynasz czuć jednocześnie niepokój i współczucie względem Arthura. Todd Philipps w tym filmie akurat bardzo dobrze panuje nad emocjami widza, czasem wręcz wydobywając z niego reakcje, które w normalnym świecie zdarzyć się nigdy nie powinny. Na seansie, na którym byłem, po jednym z morderstw śmiała się cała sala, pomimo tego jak intensywna była ta scena. Kolejnym zarzutem jest ten o wykreślaniu „forget to” ze sloganu. Cała sekwencja jest przecież mocno szczeniacka, ale taki zawsze był Joker, jego żarty zawsze były lekko dziecinne, tutaj też jego dziecinność jest momentami mocno widoczna. Patrz scena z pragnieniem bycia zauważonym przez Murraya. Moim zdaniem wszystko dobrze trzyma się konceptu i postać jest zarysowana kapitalnie
Pozwolę się nie zgodzić jedna kwestią. To nie jest film wyłącznie o genezie i Jokerze samym w sobie. Dużo jest komentarza do kondycji społecznej i slepoty tłumu. Bardzo aktualnej dzisiaj.
No niezbyt, kiedy wszystko widzisz tylko i wyłącznie z perspektywy bohatera, to dostajesz wykrzywiony obraz tej rzeczywistości, co nie nadaje się na jakikolwiek komentarz do czegokolwiek.
@@lstelmach89 a co z reakcja społeczeństwa? Gdy chciał bawić był ignorowany, dopiero gdy zaczął strzelać był słuchany. Co z Alienacją bohatera i konsekwencjami stygmatyzacji chorób psychicznych. Nawet jeśli podane są z perspektywy bohatera. Pokazują właśnie jak działa świat dla człowieka odsunietego że względu na chorobę i inność. Światow jest tyle ile ludzi.
Był ignorowany, bo jest fatalnym komikiem (nawet matka mu to mówi) - to nie mówi ABSOLUTNIE NIC o stanie społeczeństwa. Słyszysz to z ust Arthura, bo on jest tak zapatrzony w siebie, że nie zauważa dlaczego ludzie go ignorują.
Muszę przyznać, że podobnie odebrałam film jak Łukasz. Niestety w niektórych komentarzach dotyczących filmu, zauważyłam, że osoby, którym może nie do końca film przypadł do gustu, są hejtowane (chodzi mi tu głównie o jeden z portali filmowych). Nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy hejtują osoby, które mają inne zdanie niż oni. Każdy z nas inaczej odbiera dany film, każdy z nas ma prawo do innego zdania. Muszę przyznać, że bardzo lubię kino, uważam, że powinno być różnorodne, gdzie każdy może znaleźć coś dla siebie. Dobrze, że powstał taki film jak Joker, może w przyszłości powstanie więcej takich filmów? Niestety denerwują mnie komentarze (których niestety jest dość sporo) Gdzie komentujący film Joker, obrażają tych, którzy lubią filmy od MCU, porównując je do wydmuszek i śmieciowego jedzenia. Niektórzy twierdzą nawet, że Hollywood powinno zakończyć teraz tworzenie filmów PG13 i skupić się tylko na ambitnym kinie. A przecież kino składa się z wielu gatunków filmowych. Każdy z nich: animacje, horrory, filmy akcji, wielkie blockbustery (lub jak kto woli kino rozrywkowe) czy filmy bardziej kameralne. Tworzą coś wyjątkowego, gdzie każdy w zależności od nastroju, może znaleźć coś dla siebie. Gdyby zabrakło któregoś z wyżej wymienionych gatunków, kino byłoby uboższe. Mieszanie z błotem jednego gatunku filmowego, tylko dlatego, że się nam nie podoba, uważam za głupotę.
Łukasz, pominąłeś podstawową kwestię, Arthur ma schizofrenię. Widać to na pierwszy rzut oka, tak śmiech, dziwne ruchy (taniec), urojenia (w zależności od oceny, od 1/3 filmu do praktycznie całego filmu), nagłe zmiany nastroju (scena żartu z karła), zmiana charakteru pisma w trakcie pisania (sceny z notatnikiem), agresja, niezrozumienia emocji oraz własnych zachowań, poczucie odrealnienia to sztandarowe objawy tej choroby, bez wzięcia tego tematu na warsztat, analiza tej postaci jest bardzo płytka. Nie ma tutaj puenty bo to wiwisekcja schizofrenika, próba pokazania zniszczonego umysłu a nie elaborat na temat naprawy społeczeństwa.
@@lstelmach89 czy przedstawienie tego, jak inni bohaterowie podchodzą do Arthura, jak go traktują, postrzegają - nie jest przypadkiem "inną perspektywą", o której wspominasz? ;)
Śmiech w nerwowych sytuacjach jest naciągany? A to masz jakieś medyczne wykształcenie, żeby mieć wiedzę neurologiczną lub psychologiczną na ten temat, żeby być pewien czy to jest niemożliwe?
@@lstelmach89 Według mnie wnosi pokazaniem kolejnego elementu przez ktory bohater nie pasuje do reszty spoleczenstwa, zostaje zle zrozumiany w kilku sytuacjach i jest pokazaniem braku pewnosci siebie. Nerwowosc mu sie udziela przez pierwsza polowe filmu co skutkuje niekontrolowanym smiechem.
Nie zgadzam się z twierdzeniem, że można postawić Avengersow z Jokerem. Zupełnie odmienne koncepcje z czego się cieszę, bo odmienność to zawsze coś ksztalcacego. Avengersi jednak wydają sie bardzo płytcy przy Jokerze, jeśli chodzi o kreacje postaci. Pan Phoenix zgarnie oskara moim zdaniem.
I pierwszy jest filmem na podstawie komiksó, z dużą dozą umowności, komiksowymi motywami i uproszczeniami, i drugi. Tak jak mówiłem, inaczej rozłożone są akcenty ale to ta sama półka, nie ulegajmy zludzeniu, że to jakiś głęboki i skomplikowany film.
Miałem napisać dłuuuugi komentarz, który wyrażałby jak bardzo nie zgadzam się z Twoim zadniem ale, darowałem sobie bo nie ma sensu. Więc tylko sparafrazuje wcześniejszą myśl: nie zrozumiałeś tego filmu i tyle. Idź zajmij się czymś pożyteczniejszym dla świata zamiast nagrywać takie wypociny.
Gdzie i kiedy Joker odczuwał frustrację seksualną? Co to za incelowanie postaci? :f Jego nastawienie do babki z bloku stało daleko ponad seksualnym napięciem. Autentycznie chciał z nią być.
@@lstelmach89 To pozorny trop, jego niespełnienie seksualne, któremu nie można zaprzeczyć, nie przekładało się jednak w żaden sposób na wrogie zachowanie wobec innych osób. W relacji z czarnulką pragnął przede wszystkim bliskości.
Nigdzie nie powiedziałem, że przekładało się na wrogie zachowanie wobec innych osób - powiedziałem tylko, że zostało to w ten subtelny sposób zarysowane, co daje kolejny trop.
@@lstelmach89 Przyznaję ci rację, rzeczywiście wspomniałeś o tym jedynie w ramach subtelnych niedopowiedzeń. Zmyliło mnie, że nie odciąłeś się od razu od mojego zarzutu o "incelowanie" i błędnie tkwiłem w tym zarzucie dalej.
Film potrafi być fenomenalny, gdy skupia się na Arthurze Flecku. Jednak gdy tylko odchodzimy od tragedii człowieka o przechodzimy do społeczeństwa... nie kupuję tego w ogóle! Mam wrażenie, że sam reżyser nie miał nic ciekawego do powiedzenia jeśli chodzi o społeczne tematy, ale trzeba było coś wcisnąć.
Pozostaje pytanie skąd według ciebie biorą się mordercy i psychopaci ? Ten film idealnie tłumaczy genezę każdego a może i większości morderców i psycholi w tych czasach bez akcji nie ma reakcji. Pozdrawiam
A o problemach samego finału pogadasz jeszcze szerzej w materiale spoilerowym albo na NK? Chyba że jego niski poziom ogranicza się głównie do braku tej puenty, o której powiedziałeś.
![BLACK BAG - Official Trailer [HD] - Only in Theaters March 14](http://i.ytimg.com/vi/Du0Xp8WX_7I/mqdefault.jpg)
Dla mnie śmiech skutecznie dodaje dramaturgii do postaci Jokera. W psychologii jest taki mechanizm obronny jak reakcja upozorowana co w uproszczeniu jest przeciwstawną reakcją behawioralną do danej emocji,myślę że twórcy mieli tego świadomość.
Pozdrawiam :)
Kilka moich uwag do materiału. Uwaga, są spoilery!
1. W pewnym momencie stwierdzasz, że film opiera się na prostej psychologii i na tym polu nie może dorównać dziełom Scorsese: Królowi komedii i Taksówkarzowi.
Ale w czym Rupert Pupkin i Travis Bickle są bardziej skomplikowanymi postaciami? W jaki sposób Scorsese malował obszerny obraz tego, co otacza tych protagonistów? Przecież to są bardzo proste w konstrukcji filmy. Postać Pupkina to psychol marzący o byciu komikiem z nieprzyjemną przeszłością (brzmi znajomo, nie?). I tyle, nic więcej. Bickle jest weteranem wojennym z PTSD i problemami ze snem, co przekłada się na jego poglądy na temat społeczeństwa i relacje z innymi. To nie są jednostki aż tak wielowymiarowe. Sam Phoenix w Mistrzu zagrał postać bardziej skomplikowaną, niż De Niro w tych dwóch filmach. Nie mówiąc już o tym, że te w 95% skupiają się tylko na swoich bohaterach. Jedyny Nowy Jork w Taksówkarzu to ten, który widzimy zza szyby pojazdu Travisa. To wyraźnie złe i brudne miasto, nie dostrzegamy w nim żadnych plusów. Ja wiem, że mówimy o dziele legendarnym, ale nie przypisujmy mu cech, których zwyczajnie nie posiada.
2. Śmiech Jokera nie wprowadza zbyt wiele do postaci? Mam zupełnie inne zdanie.
Z jednej strony śmiech podkreśla jego tragiczny los. Arthur to człowiek żyjący w bardzo przytłaczających warunkach, zdecydowanie nieszczęśliwy. W ogóle nie powinien się śmiać, ale jednak jest na ten śmiech skazany. On go wyraźnie męczy, dusi się nim, ale musi się śmiać. Dochodzimy tu do innej ważnej kwestii. Fleck ma z nim problem przez większość filmu, ale ostatecznie wydaje się, że przezwycięża chorobę. Dzieje się to, gdy przyjmuje tożsamość Jokera. To, że w ostatnim akcie nie widzimy efektów jego przypadłości pokazuje nam, że dopiero teraz, w głębi szaleństwa bohater czuje się dobrze. Arthur prawdziwe szczęście odkrywa dopiero będąc Jokerem. Śmieje się z zamieszek, morderstw i zła. To pokazuje jego naturę.
No i inny ważny aspekt wątku śmiechu. Przecież to przez niego Arthur zostaje zaatakowany w metrze, co doprowadza do zabójstwa trzech osób, a także to między innymi przez niego jego występ w klubie kończy się fiaskiem. W końcu Murray Franklin mówi "On myśli, że wystarczy się śmiać, by było zabawnie". A jak wiemy emisja nagrania z klubu w linii prostej doprowadza do zabójstwa celebryty i zamieszek na ulicach miasta.
Dodatkowo przypadłość utrudnia mu nawiązywanie relacji z drugą osobą (vide scena z dzieckiem).
3. Wspominasz, że postać Jokera ogólnie jest niejednoznaczna. Według mnie Joker jest jednoznaczny do bólu, niezależnie od interpretacji. Każda wersja to morderca i szaleniec, nieważne dlaczego. Jego czyny zasługują na potępienie, nawet jeśli są wynikiem "jednego złego dnia" lub czynów złego społeczeństwa. Nie ma argumentu, który mógłby go usprawiedliwić.
4. Mam wrażenie, że nie do końca zrozumiałeś sens monologu Jokera w TV, stąd zarzut o to, że reżyser podaje wszystko na tacy.
Arthur przez cały film wyraźnie potrzebuje pomocy. Ta postać potrzebuje rozmowy z kimś, kto by ją wysłuchał. Ale nikt tego nie robi. Jego bliscy są w bardzo średnim stanie psychicznym lub nie istnieją, pracowniczka pomocy społecznej rozmawia z nim w ramach pracy i niespecjalnie dba o to, co jej mówi. Robi to tylko po to, by odbębnić swoje, co Fleck zresztą zauważa. Występ u Murraya to pierwszy raz, kiedy Joker ma kogoś, kto naprawdę słucha. Kiedy wcześniej miał taką okazję? Czy miał ją w ogóle? Możliwe, że nie. Dlatego w tamtej chwili mówi o swoich poglądach i czynach, wtedy nareszcie może sobie pozwolić na otwarcie się. Zresztą monolog jest ważny również z innego powodu. To przecież swego rodzaju program wyborczy. Ludzie wychodzą na ulice, bo zainspirowali się jego słowami. Bo utożsamiają się z tym, co mówi na temat podziałów społecznych i warunków życia biednych. Gdyby po prostu zabił prowadzącego, to wszystko potoczyłoby się inaczej. A przecież przedostatnia scena pokazuje Jokera jako mesjasza. Zbawcę ludu Gotham, który ma swoich wyznawców. Kwestie wypowiedziane w studiu TV są kluczowe.
5. Puenta filmu jest bardzo prosta: nie bądźmy obojętni na drugiego człowieka. I tyle. Nie dlatego, że w innym przypadku nasz sąsiad stanie się masowym mordercą, ale dlatego, że zło rodzi zło.
Dzięki za komentarz, pozwól że odpowiem (bardziej zdawkowo, wybacz!
1. Dla mnie obie te postacie od Scorsese są zwyczajnie bardziej wiarygodnie zarysowane, gdzie ich działania opierają się na zrozumiałych (choć niekiedy trudnych do zaakceptowania) motywacjach - gdzie w przypadku Jokera w momencie gdy coś wydaje sie potrzebować wyjaśnienia, wjeżdża temat "Arthur ma kilka różnych chorób psychicznych" i wszystko gra.
2. Zgodzę się, że to fajne narzędzie do pokazania przemiany Arthura, ale tak jak wspominałem, nie pasuje mi fakt, że to setna z kolei rzecz składająca się na upokorzenia Arthura, spokojnie widziałbym film bez tego elementu z np. niezręcznością bohatera jako katalizatorem wydarzeń w filmie.
3. Mówię w materiale, że film go nie usprawiedliwia, a mówiąc o niejednoznaczności Jokera, miałem na myśli tego konkretnego Jokera - właśnie z tego powodu, że choć widzimy ile win ponosi jego otoczenie, to i on sam też jest odpowiedzialny za to co robi i kim się staje.
4. Mówiłem w materiale, że obserwujemy tutejszy świat oczami Arthura, więc traktuję ten monolog jako wyraz małostkowości, egoizmu i frustracji Arthura, w takim kontekście większosć uproszczeń tego filmu działa lepiej.
5. Nie bądźmi obojętni na drugiego człowieka, w najgorszym razie będzie cię stalkował i wlezie ci do mieszkania. :D Imo film takich prostych porad życiowych właśnie nie daje i całe szczęście.
Cudowny komentarz 💖 w szczególności punkt 4 ')
Nic dodać nic ująć. Pięknie to napisałeś. Mam takie same odczucia.
W punkt!
Joker to nie jest jakiś specjalnie ambitny film, nie próbuj doszukiwać się w nim drugiego a nawet trzeciego dna. PS. nie ma żadnej puenty.
Lubię się z Tobą nie zgadzać Łukasz.
co do śmiechu uważam ze fajnie to rozwiązali ze ma schorzenie
śmiech był istotny choćby w scenie pod szpitalem, gdzie policjant się go o to pytał oraz też w samej scenie w metrze, gdzie joker chciał sięgnąć po tę swoją karteczkę. moim zdaniem dość dobre rozwiązanie to było
Może to i byłoby dobre, ale jak na moje kompletnie nie było potrzeby tego wyjaśniać. Bardzo szybko załapałem, że chodzi o pewnego rodzaju schorzenie, zwłaszcza że Phoenix wyraźnie akcentował, że śmiech nie jest naturalny. Ale nie, Philips jako poważny reżyser musiał mi jeszcze parę razy powiedzieć wprost, że TO JEST CHOROBA.
A nie masz tak nie raz, że jesteś tak bardzo wkurzony, że aż ci się śmiać chcę. Taki śmiech przez łzy. To byłoby chyba lepsze rozwiązanie.
Czemu tłumaczenie widzowi pewnych spraw jest złe? Albo czemu każdy moment filmu musi być głęboki? Wplecienie wyjaśnienia choroby było naprawdę dobrze wplecione w scenę i mi nie przeszkadzało, mimo iż już wiedziałem o tej inspiracji przed seansem. Gdy zaś Arthur skreślał słowa na tabliczce, był to po prostu niewinny żart, biorąc pod uwagę w jakim momencie było to wplecione. Nie wszystkie sceny w głębszym filmie muszą być głębokie i symboliczne. :)
@@bilbonbigos Tak, nie muszą, dlatego mnóstwo scen w Jokerze jest łopatologicznych i obrażających inteligencję widza w ramach kontrastu.
Moja była żona miała to schorzenie, śmiała się w stresowych sytuacjach. Wybuchała niekontrolowanym śmiechem. Bardzo ciężka sprawa.
@MrLoui13 I co mnie to niby ma obchodzić?
Ale paradoks. Pod recenzją filmu, który gani brak empatii społeczeństwa waszymi odpowiedziamy pod komentarzem wykazaliście się egoizmem i brakiem zrozumienia
Łukasz Stelmach 2 powie co innego na temat filmu
Właśnie wróciłem z kina film jest genialny!
"Nie ma puenty bo to nie żart"
There is no punchline
I to jest najlepsza odpowiedź na tą recenzje :D
Właśnie wrociłem z kina i jestem zachwycony :-)
Śmiech w nerwowych, stresujących, traumatycznych sytuacjach występuje u niektórych ludzi w realu... więc czy ja wiem, "czy to takie naciągane"?
Wszystko jedno czy występuje, wideo nie jest o ludziach w realu tylko o filmie Joker.
@@lstelmach89 a mi się podobała przemiana jego śmiechu. Przez większość filmu śmiech Arthura jest tym neurotycznym odruchem, a gdy odkrywa w końcu to swoje "powołanie", to zaczyna się wreszcie uśmiechać i śmiać tak naprawdę. Moim zdaniem było warto wpleść ten wątek. Poza tym wszystkim, Phoenix tak zagrał ten śmiech, że ja to kupiłem.
Zaliczam się do tych ludzi :)
I masz problem z tym, że wpleciono w film "realny odruch"...? Skoro film jest bardziej przyziemny niż wszystkie inne superhero itp. to chyba na plus jak w filmie występują choroby, reakcję, które mają odniesienie w realu...
Cóż, ja sama odruchowo się uśmiecham w sytuacjach stresowych i już to ludzie potrafią naprawdę źle odebrać (czasem to rzeczywiście bywa nie na miejscu ale cóż... tak mnie scena wyuczyła od młodych lat).
Biorąc pod uwagę historię Arthura i jego rodziny to w żadnym wypadku jego śmiech nie jest naciągany. Ani trochę.
Pierwsza scena w metrze pozamiatała a tym dalej to jeszcze lepiej
UWAGA MOZLIWY SPOILER! Z mojej perspektywy watek ojca Jokera nie jest jednoznaczny. Po twojej opinii widac, ze zrozumiales ten watek w najprostszy sposob, czyli po prostu tak jak zostalo to przedstawione w filmie, w scenie w szpitalu (scena w ktorej glowny bohater odczytal dokumenty dotyczace jego matki i jej choroby). Natomiast w moim odczuciu film pozostawia przestrzen na domysly, ze papiery ze szpitala mogly zostac spreparowane przez Thomasa Wayna. Film nie podaje jednoznacznej odpowiedzi, ale jest jedna scena, na ktorej Joker trzyma zdjecie swojej matki podpisane z tylu inicjalami T. W. I wlasnie taki jest caly film. Mozna analizowac kazda scene i zastanawiac sie co jest prawda, a co fikcja.
Nope, film Ci mówi wyraźnie co zaszło, masz retrospekcje na.potwierdzenie. Podoba mi się Twój pomysł, ale trochę nie pasuje do tego zamysłu by obdzierac bohatera z każdej nadziei, jakiej próbuje się chwytać.
@@lstelmach89 w moim odczuciu scena retrospekcji nie jest jednoznacznym dowodem na potwierdzenie teorii, ze matka Arthura zmyslila opowiesc o ojcostwie. Pierwsza sprawa: Wayne w filmie byl bezwzgledny, byl postacia, ktora mogla uzyc swoich srodkow do zmanipulowania dowodow w sprawie, co bylo tym prostsze, bo rzeczywiscie postac matki zostala przedstawiona jako osoba majaca problemy psychiczne. Druga sprawa: Joker zostal odarty z wszelkich nadzieji juz po spotkaniu Thomasa Wayna w toalecie. Motyw ukazujacy potencjalne klamstwo/urojenia matki mial w moim odczuciu inny cel, ktory wiaze sie z Trzecia sprawa: scena retrospekcji jest jedynie iluzja w glowie glownej postaci. Joker po prostu uwierzyl, ze matka sie nad nim znecala i oszukiwala (co moglo byc prawda), co bylo bodzcem do podjecia decyzji o morderstwie matki. Ale czy nie przewrotnym rozwiazaniem byloby, gdyby glowna postac zabila swoja matke, ktora go tak naprawde kochala? I zostala zamordowana jedynie przez bezwzgledna manipulacje Wayna. Mysle, ze takie rozwiazanie dobrze wpisuje sie w caly ton opowiesci. Konkludujac, w mojej opinii film specjalnie jest niejednoznaczny, aby po wyjsciu z seasnu prowadzic dlugie dyskusje na temat kazdej ze scen ;) ciesze sie, ze film zmusza do dyskusji i to swiadczy juz o samej klasie filmu. Choc moze niepotrzebnie doszukuje sie glebi, a budowa historii filmu w zamysle tworcow miala byc tak samo prosta, jak scenariusz KAC VEGAS :)
Nie no, ma to dużo sensu co mówisz. Natomiast to tak czy siak nie kłoci się z inną rzeczą, którą tutaj powiedziałem - że widzimy rzeczy w filmie wyłącznie z perspektywy Arthura. Thomas i Murray są pokazani jak bezwzględne potwory, bo tak chce ich widziec Arthur, niekoniecznie musiało być tak naprawdę. Albo wręcz przeciwnie, być może Thomas był jeszcze gorszy, ale podatny na kłamstwa i manipulacje Arthur uwierzył jego stronie opowieści. Dlatego myślę, że najważniejszy jest tutaj bohater, reszta nie jest szczególnie istotna, bo Arthur nie jest szczególnie wiarygodnym narratorem.
Łukasz wybacz, ale nie kupuje argumentacji, że brakuje Ci tutaj jakiejś głębszej puenty niz "wrzucenie do bezdusznego społeczeństwa człowieka z problemami tworzy tykającą bombę". Pewne komunały się nie dezaktualizują, a biorąc pod uwagę jaką mamy obecnie kondycję społczeństwa i jak łatwo jest o brak choćby tej podstawowej empatii, co udowadniamy jako ludzkość niemalże codziennie (a jeżeli nie codziennie, to na pewno przy okazji każdego większego "kryzysu" o dowolnej tematyce), to jestem wdzięczny reżyserowi za to przesłanie. Generalnie z komunałami i i zachowaniami które piętnują, jest trochę tak jak ze szczepionkami i chorobami zakaźnymi - jak zaczynamy o nich zapominać, to ktoś powinien o nich przypomnieć, nawet w najbardziej łopatologiczny sposób
Autor recenzji pokazuje, że nie wie, o czym mówi. W 13 minucie mówi, że śmiech Arthura nic nie wnosi, a co najwyżej "kilka nieprzyjemnych zdarzeń" do jego życia, które nie mają wpływu na fabułę. Tak, pogardzanie i agresja wobec człowieka ze schorzeniem psychicznym zupełnie nie mają wpływu na to, że w pewnym momencie wybucha Twój komentarz jest bardzo trafny, również odniesienie do szczepień.
Taka mała dygresja. Ciekawe, dlaczego tymi "tykającymi bombami" są niemal w zupełności mężczyźni, i to w dodatku biali (bo jak kolorowy dokonuje aktu przemocy to zaraz "terroryzm" i nikt "biednego chorego psychicznie człowieka zniszczonego przez społeczeństwo" się w nim nie doszukuje). Kobiety znoszące przemoc, gwałty etc. jakoś nie robią strzelanin w amerykańskich szkołach i kinach, to zawsze są biali, młodzi mężczyźni. Ci, którzy w Stanach są akurat najmniej dyskryminowani. Jasne, jeśli rzeczywiście mają problemy psychiczne, to mogą być olewani przez służbę zdrowia, rodzinę etc., ale wśród mniejszości i kobiet są dokładnie te same problemy plus jeszcze te wynikające bezpośrednio z dyskryminacji na tle rasowym, orientacji czy płci... Nie twierdzę, że Joker jest zrobiony dla białych inceli i im podobnych, ale drażni mnie, że to właśnie ci ludzie się najbardziej z tym filmem identyfikują i uważają się za najbardziej pokrzywdzonych przez los.
Cięzki, depresyjny, smutny... Phoenix genialny...
Według mnie śmiech był mega dobrym rozwiązaniem, dodawało to niepokoju I ubarwiało film
Zupełnie się z Tobą nie zgadam w wielu kwestiach sam uważam Jokera za wybitny film ale dla tego ciekawie mi się tego słuchało bo masz zupełnie inne spojrzenie na wiele aspektów niż ja. Przykładowo choroba związana z niekontrolowanym śmiechem była dla mnie poruszająca i niepokojąca Ty zaś odebrałaś to jako coś plytkiego.
Arthur w rozmowie z pracownicą zakładu powtarza: "Pani mnie nie słucha". Ona ciągle pyta go o to samo, odbębnia swoją pracę. A on jej mówi, że ma same negatywne myśli. A taka możliwość pogadania czy też zwierzenia się komuś na cholerę mu potrzebna. Nikt go nie chwali, nie podnosi psychicznie na duchu. Ludzie wokół nie są jacyś szczególnie okrutni dla niego. Np. Ciężko się dziwić Waynowi, że sprzedał pięścią w twarz Arthurowi, który wmawia mu ojcostwo, a wcześniej prawie udusił lokaja i robił niewiadomo co z jego synem (w sensie synem Wayna, nie lokaja) - wiadomo, ale żebyśta się nie czepiali.
Jednak Arthur jako osoba chora psychicznie będzie usprawiedliwiał swoje zachowania, bo nie umie myśleć racjonalnie jak my przez to nie zrozumie powodu takiego a nie innego zachowania się kogoś względem niego mimo, że sam je sprokurował. I ciach, wszyscy są źli. No a potem odkrywa, że morderstwo, które zresztą popełnił w samoobronie daje mu tę swojego rodzaju 'moc' i pewność siebie. W dodatku wywołuje to poruszenie i nagle znajduje się spora grupka ludzi, którzy go zauważają, na czym mu zależy i w skrócie pochwalają go. Dalej już wszystko idzie bardzo szybko i przeistoczenie się w Jokera jakiego znamy jest nieuniknione.
A końcowy żart, który przypomniał sobie Arthur (właściwie już Joker), a którego pani psycholog i tak nie zrozumie to ponury żart: "Chciałem nieść uśmiech i rozweselać ludzi - byłem poniżany. Zacząłem mordować - znalazłem sprzymierzeńców". I z uśmiechem oczywiście na koniec zabija pracownicę.
Reupload poprawionej wersji. Z poprzednią wszystko było okej, to społeczeństwo jej nie rozumiało.
ah te społeczeństwo, sprawca całego zła
This does put a smile on my face.
Wrzuć na ls2 oryginalna wersje.
Łukasz Stelmach DESTRUCTION 100
We live in society
Film jest genialny i tyle, dobranoc
Wydanie pierwsze było fajniejsze, te czerwone rozmazane plansze to była taka fajna alegoria frustracji i niezrozumienia. Pasowały do klimatu :)
Szanuję twoją opinię, ale zgadzam się tylko w części. Wg mnie film daję nową jakość dla filmów na podstawie komiksów. Pozdrawiam i subskrybuje (:
Genialna koszulka. Już nie mogę doczekać się seansu! Zapowiadam się na coś wybitnego nawet po twoich ambwiwalentnych odczuciach.
Najlepszy film tego roku !
Tego wieku.
nie zgodzie sie z paroma wnioskami jakie zostaly wysnute w tej recenzji. Po pierwsze co do powiedzenia otwarcie ,,przekazu" filmu przez Jokera, to tutaj moim zdaniem to był kolejny pokaz egoizmu Arthura wykrzykuje swój ból i robi dokładnie to o co oskarża go postać pare linijek scenariusza wcześniej usprawiedliwa sie zrzuca wine całkowicie na spoleczeństwo na czynniki zewnętrzne to nie jest przekaz filmu to jest to jest ból Arthura. Co do braku puenty również sie nie zgodze ten film ma genialna punte bo mamy historie Arthura który pod wpływem chorób psychicznych i czynnikow zewnętrznych oraz własnego zmęczenia swoja egzystencja łamie sie oddaje sie obłędowi sieje chaos znów jest egoistyczny sam mowi jest totalnie apolityczny a wszyscy proboja go wypełnic symboliką staje sie twarza zamieszek i niepokojów podczas gdy go nie interesuje idea go interesuje chaos i fakt ze zostal zauważony to ludzie zrobili z niego bohatera buntu i użyli go jako swojej wymowki podczas fali przemocy jaka stosowali dla mnie puenta jest scena kiedy Joker otoczny swoimi fanami uśmiecha sie jest w eufori ma to co chciał uwage a ludzie wokól niego ? prosze bardzo oto wasz bohater wykręcony psychicznie morderca według mnie to świetnie pokazuje to jak wielu ludzi idealizuje jokera i do swojej porpostu fascynacji postacia zdolnej do takiej przemocy proboja dopisac filozofie i ideologie
Bardzo podobne odczucia mam po seansie, zastanawiam się, czy z takiego filmu koniecznie musimy wyciągać jakieś większe przesłanie ? To w końcu historia procesu przeistaczania się głównego bohatera w Jokera, utraty swojej własnej osobowości. Doszukiwanie się przesłania w słowach Jokera jest błędem. Artur już po dokonanych przez niego morderstwach szuka sobie usprawiedliwienia m.in. widać to w jego wyimaginowanych kontaktach z sąsiadką, gdy mówi mu ona, że w sumie to dobrze, że Ci ludzie zginęli. Jako Joker zwala całą winę na społeczeństwo, usprawiedliwia to co robi przed innym, żeby poczuć to czego nigdy nie zaznał, zostać przez innych zauważony i wielbiony. Nie powinniśmy traktować słów psychopaty jako przesłania nawet jeśli w pewnym stopniu to właśnie społeczeństwo było temu winne.
Powinniśmy pamiętać, że prawie wszystko co się dzieje widzimy oczami człowieka chorego, być może dlatego to wszystko jest takie przerysowane, wszystko wydaje się złe (poza postacią karła i sąsiadki ciężko wskazać mi jakieś postacie przynajmniej moralnie neutralne). Ważniejsze moim zdaniem jest to, iż Joker staje się dla ludzi symbolem walki o zmiany, lepsze życie, pomimo zła jakie wyrządza. Zdobywa poparcie twierdząc, że walczy o lepszy byt ludzi, przeciwstawia się tym złym, którzy przyczynili się do wszechobecnej znieczulicy itd. I to wykorzystuje, do czynienia chaosu. Jeśli w ogóle mówimy o przesłaniu to moim zdaniem, właśnie o to chodzi, o tym jak można wykorzystać nędze i frustracje ludzi do własnych potrzeb, o czym również możemy się dowiedzieć studiując historię :) Do tego "Jokerem" staje się każda z osób uczestniczących w tych zamieszkach. I każdy z nas może stać się tą osobą. O czym często zapominamy lub nawet temu zaprzeczamy. Może to trochę sztampowe, ale i tak na tle innych filmów z superbohaterami, moim zdaniem to coś nowego i odświeżającego dla gatunku.
Weź gościu używaj przecinków.
Film dla mnie genialny , ale szanuje twoje zdanie .
Arcydzieło, cudo, czysta sztuka
Czy tylko u mnie w kinie ludzie klaskali w kinie po seansie Jokera?
U mnie typ c 20 minut pytał się swojej towarzyszki "to kiedy będzie w końcu ten Batman?". Siedział obok mnie. Chyba bym wolał niepokojące oklaskiwanie na koniec xD
U mnie tak, kilka osób klaskało, ale widać, że były to typy siedzące na reddicie i tym podobnych stronach tak że... XD
Ja miałem klaskać ale gdy zobaczyłem, że nikt inny tego nie robi to się powstrzymałem xD
Chłopie! Jesteś the best! Twoja recenzja jest najlepszą, jaką widziałem. Łapka w górę i subskrypcja od ręki!
Cieszę się ze to na tym kanale. Takie są lepsze
Powiedzmy sobie szczerze JOKER jest genialny w filmie chodzi o to by ukazać odrzucenie i niezrozumienie świata wobec takich ludzi jak Arthur. Jego szef powiedział że ludzie z pracy się go boją, to pokazuje jakie pierwsze wrażenie wywołuje Arthur. Śmiech poprzez schorzenie także jest czymś innym w filmie między innymi przez ten śmiech Arthur popełnił pierwszą zbrodnię. Według mnie film jest świetny, inna historia tak naprawdę bo ukazująca powstanie JOKERA rodzącego się w zwykłym człowieku doświadczonym ciężko przez życie już od najmłodszych lat. Splot wydarzeń w jego życiu tak jakby nakazuje mu by został w końcu dostrzeżony przez społeczeństwo bo jak sam powiedział: " Ludzie mnie nie dostrzegają". Film jest naprawdę dobry i warty polecenia, i także uważam i nawet trzymam kciuki czy Joaquin Phoenix nie dostanie Oskara bo zagrał to bardzo dobrze.
Właśnie wyszedłem z seansu Jokera i cały dygocze, a gdy myśle o Arturze i co go spotkało to mam łzy w oczach 😶
Vegeta 2332 Kox przecież skończyło się happy endem przestał cierpieć, został doceniony i zaczął coś znaczyć dla części społeczeństwa a społeczeństwo dopada sprawiedliwość
Vegeta 2332 Kox specjalnie nie chce spoilerowac bo jeszcze komuś film zepsuje
asd asd pójdę zaraz po tobie 😉
Piął się mozolnie, jak szary człowiek, po schodach na górę, po czym został zrzucony ze schodów z czerwonym dywanem, system go odrzucił, "śmiecie wstępu nie mają" ..... (te sceny to nie przypadek), nic tu nie dzieje się bez powodu..... jak w życiu. Jakiego mnie stworzyliście takiego mnie macie .......
Sprostowanie: Martin Scorsese nie jest producentem wykonawczym Jokera. Był związany z produkcją i przez jakiś czas pełnił rolę producenta, potem chciał być producentem wykonawczym, ale ostatecznie musiał więcej czasu poświęcić Irlandczykowi, więc nie znajdziemy go na liście płac (o czym informowało np. Los Angeles Times w sierpniu tego roku). Wciąż więc można tu mówić o sporym wpływie na produkcję, ale muszę tę podana informację w materiale uściślić.
Lubię się z Tobą zgadzać i nie zgadzać :)
Oglądając ten film wchodził mi do głowy strasznie mocno, momentami sprawiać bym zaczął się myśleć nad zapisaniem się do psychologa. Z drugiej strony po wyjściu z kina między innymi myślałem, czy nie widziałem za mało filmów w życiu,by uważać ten za tak dobry i czy w sumie nie jest zbyt oczywisty? Ponieważ do czego prowadzi każda kolejna scena dla mnie była jasna i takie realne zastanowienie się nad tym gdzie to wszystko zmierza, było w przeciągających się trochę momentach, gdy nie wiedziałem jak postąpi nasz bohater. Też ten film pokazuje jak samo stanowisko osób, które spotykają różne rzeczy, wpływa na odpiór sytuacji i że często warto pamiętać że ludu nie powinno się traktować powierzchownie.
Też o samym aktorze. Też uważam że kreacja jaką stworzył Joaquin Phoenix jest największą zaletą tego filmu. Nigdy nie chciało mi się płakać gdy ktoś się tak śmiał i to nie chodziło o jego dzwięk tego, co o ból w oczach towarzyszące temu zjawisku.
Ale scene śmierci Waynów mogli sobie darować. Ja raczej czekałem na jakiś komunikat z radia lub telewizji, a tu dostałem w twarz taką sztampą i w sumie wrzuconą na koniec gdzie to nic nie wnosiło...
Co do śmiechu. W Filmie jest scena, w której Arthur mówi swojej matce, że zawsze mówiła mu że jego śmiech to znak choroby, ale teraz rozumie że to nieprawda. Dla mnie oznacza to że Arthur zaadaptował ten śmiech, tak że w jego zaburzonym światopoglądzie był on potwierdzeniem że droga, którą zaczął podążać jest zgodna z nim samym i z tym jaki jest naprawdę (śmiech jest częścią jego samego, której dotychczas nieakceptował), dlatego nie uważałem że jest to element, który nie pogłębił nieco tej postaci, ale to może tylko moja nadinterpretacja :)
Świetny materiał! Rozwijasz się, Łukasz, oby tak dalej.
Joker to najlepszy film o graczach i społeczeństwie
puentą jest brak puenty, życie nie ma sensu, o to zawsze mu chodziło i w tym filmie też dał to jasno do zrozumienia w programie
Wydaje mi się że jest to raczej ostrzeżenie by nie dopuszczać do tego że życie nie ma sensu z punktu widzenia relacji w społeczeństwie.
Co do zamazania "forget to" i zostawienia "don't smile", to powierzchownie może wydawać się tak płytkie. Na początku też miałem ciarki żenady, ale potem pomyślałem - hej, przecież ten Joker, którego sprzedaje nam film, właśnie zrobiłby coś takiego. Ten Joker ma cringe'owe poczucie humoru, toteż wiele scen wybrzmiewa w ten sposób. Mam nadzieję, że to świadomy zabieg, a nie próba zaaranżowania ambitnej sceny. Jeśli to drugie, to rzeczywiście uznaję ten element za duży mankament pracy Phillipsa.
O, w sumie masz racje
Dla mnie film ma to jedno swietne przesłanie "najśmieszniejsze w byciu chorym psychicznie jest że wszyscy chcą żebyś zachowywał się jak zdrowy" którego nie wychwyciles.
To że jakieś przesłanie jest dla mnie na tyle banalne i pretensjonalne, że nie warto o nim mówić, nie oznacza, że tego nie wychwycilem. Film to wbija do głowy z subtelnością młota pneumatycznego, to nie jest jakieś wyzwanie to zauważyć. :)
@@lstelmach89 dobra ok ze to wychwyciles i może rzeczywiście nie było to za subtelne ale jest to coś co jest zupełnie nowe w kinie superhero A jednocześnie porusza bardzo popularny obecnie problem.
No spoko, jeśli dla Ciebie to zagrało dobrze to fajnie, odbiór filmów jest subiektywny.
@@lstelmach89 dokładnie, mam nadzieję że w ekipie NK zdania podzielone i będzie ciekawą dyskusja.
Ciężko przyjąć fakt, że osoba taka sama jak ja byłaby w stanie zrobić coś potwornego lub odrażającego. Z tego powodu po każdym brutalnym morderstwie dziennikarze w pierwszej kolejności szukają informacji, czy sprawca leczył się psychiatrycznie (albo przynajmniej miał ADHD w dzieciństwie). Informacja: "Był nienormalny. Jeśli Twoi sąsiedzi są normalni, to nie musisz się bać." pozwala uspokoić nastroje społeczne - niestety kosztem faktycznie chorych, którzy boją się przyznać do choroby, żeby nie być traktowanym jak zagrożenie. Być może stąd wzięły się choroby Arthura. Scenarzysta jakby uspokaja, że jeśli Twój kuzyn ma tylko CHAD, to możesz być spokojny. Zabójcami są tylko Ci, co mają combo ze schizą i nerwicą natręctw. Taki wentyl bezpieczeństwa, żeby film z kategorii "nie dal wszystkich" nie przeskoczył do "tylko dla psychopatów".
Prosze nagrywaj częściej na tym kanale
A ja to się tak grzecznie nie zgodzę. Mam wrażenie, że tak jak mówiłeś, mi się film podobał bardziej niż tobie. Nie miałam problemu z aż tyloma rzeczami co ty, właściwie jedynym poważnym zarzutem z mojej strony jest pokazanie nam retrospekcji z matką Arthura. Naprawdę jej nie potrzebowałam, dla mnie wszystko było lepsze, kiedy trwałam w niepewności co do przeszłości. Zaraz kiedy pojawiły się dwie wersje wydarzeń, miałam nadzieję, że nie zostanie ta kwestia rozwiązana.
No ale cóż, nie można mieć wszystkiego. Dostałam kawał świetnego filmu, z świetnym aktorstwem, muzyką, zdjęciami i ogólnym klimatem. Było pole do dyskusji z przyjaciółmi i miejsca na własne przemyślenia. Także dla mnie 9/10 i mam nadzieję, że Joker u boku Logana otworzy świat filmu na tego typu adaptacje komiksów superbohaterskich.
Po mojemu jeszcze gorszy było fafnaste z kolei pokazanie śmierci Wayne'ów. Myślałby kto, że podśmiechujki z wujka Bena czegoś filmowców nauczyły, ale nie.
Najlepszy śmiech jokera to ten w wykonaniu marka hammila.
ciekawe sa Twoje osądy, nie mogę odmówić spostrzegawczości i wnikliwości, ale ironia i sarkazm jakim lubisz się podpierać zwyczajnie irytuje. Protekcjonalne podejście nie jest fajne. Temat do przemyślenia. Pozdro
Ahh ta koszulka :)
Jak można puścić w tle nute z pogrzebu Starka
Płacze
Ale nie powiedzieli ze w sytuacjach stresujacych sie zaczyna smiac, nie mial okreslone sytuacji kiedy ten "atak" sie pojawia, po prostu byl
Wow, to super, to takie ważne xD
XD
Filmowi brakuje puenty ? Puentę każdy sam wyniesie z kina
Jego śmiech był efektem ubocznym urazu głowy, który mógł przyczynić się do tego, dlaczego tak odbierał rzeczywistość. sporo takich ciekawostek można wyczytać np. w "Tabula Rasa: Spory o Naturę" Ludzką S. Pinkera, czy Dziwnych Przypadkach Ludzkiego Mózgu. Innymi słowy niekoniecznie tylko społeczeństwo takim go ukształtowało, zwłaszcza, że sam zwróciłeś, że miał już pewne predyspozycje.
Jeśli to jest oczywiste, bo nam się to wyraźnie mówi w filmie, to to nie jest żadna ciekawostka, ani coś co musisz tutaj tłumaczyć xD
@@lstelmach89 Przypomniałem to, bo nie wspomniałeś o nim w kontekście urazu głowy. Nie rozumiem więc sensu czepiania się pomysłu na podłoże jego niekontrolowanych wybuchów śmiechu, które przecież nie dość, że definiowały go jako "jokera", to zgrabnie łączyły się z tym, jak odbierał rzeczywistość. Ani podkreślania twojej odpowiedzi protekcjonalnym "xD". To książki zaleciłem w ramach ciekawostki.
Ja nie widzę potrzeby by w materiale mówiącym o tym czy Joker to nowa jakość w temacie adaptacji komiksowym wspominać o urazie głowy, bo to nie ma zadnego znaczenia w tym kontekście. Ani też nie czepiałem się pomysłu na podłoże jego niekontrolowanych wybuchów śmiechu. Byłoby mi łatwiej gdybyś polemizował z rzeczami, które mówię, niż z tymi, których nie mówię :D
@@lstelmach89 Nie zwróciłbym ci na to uwagi, gdybyś sam nie zaczął rozważać, czy jego niekontrolowany śmiech faktycznie był elementem wnoszącym coś istotnego do jego postaci. Łącząc się z jego fizycznym urazem głowy, wpływał przecież zarówno na odbiór Jego osoby, jak i idące za tym postrzeganie Siebie i reszty społeczeństwa.
Mnie z kolei byłoby łatwiej, gdybyś darował sobie ten protekcjonalny ton, zwłaszcza kiedy w pierwszym komentarzu przede wszystkim poleciłem (Tobie i ogółowi czytających) ciekawą literaturę w tym temacie.
@@JanKowalski__ Wybacz, odpowiadam tu na tyle komentarzy, że czasami coś zabrzmi nie tak jak powinno.
Czy teraz więcej filmów będzie trafiać na kanał Łukasz Stelmach?
Ten film nie potrzebuje puenty
Dopóki Marvel wydaje filmy pod banerem Disneya nie ma co od nich liczyć na taki film, Sony poza Spider-Man nie ma nic co mogliby w podobnym klimacie zrobić. Myśle ze nawet DC w najbliższych latach nie wypuści czegoś podobnego, będzie to perełka, coś niepowtarzalnego z gatunku comic-book movie.
mój problem z tym filmem jest taki że chociaż wszystko ma wyglądać na realistyczne i sprawiać ze czujemy jakby mogło się to stać za ścianą to są sytuacje jak zabicie trzech ludzi w pociągu nie kończy się zamknięciem arthura w więzieniu. jeżeli prezydent miasta mówi w mediach o tym jak mu smutno z powodu śmierci trzech młodych ludzi to policja nie znalazła flecka.
Tę aberrację chromatyczną na cytowanych fragmentach filmów dodajesz dla efektu wizualnego czy to jakaś nowa metoda, żeby content id nie wykrywało i nie było roszczenia o prawa autorskie? Jak to działa do blokowania algorytmów, to sam zacznę tak robić, zawsze używałem tego tylko dla celów estetycznych xD
Trochę pomaga mylić niektóre boty (tak jak obcinanie czarnych pasów), ale skuteczność nie jest jakoś bardzo wysoka - ale zawsze coś. Ale to ma też dodatkową zaletę, normalnie klipy są w różnej jakości (nowsze filmy mają ładne trailery w full HD, starsze np. tylko 720p albo jeszcze gorzej), w ten sposób po nałożeniu lekkiego blura i aberracji, wszystkie wyglądają z grubsza tak samo. Lepiej chujowo, a spójnie.
Choć ofc jesteś Łukasz w mniejszości ze swoimi zastrzeżeniami, to piona za obiektywną odpowiedź na postawione w tytule pytanie i prowadzącą do niej składną argumentację. Niezależnie czy komuś się to podoba, czy nie, Joker stanowi istotny punkt w historii kina i na pewno wejdzie do kanonu filmoznawstwa. ( :
Niedawno wróciłam z seansu, jestem zachwycona filmem, może jak ochłonę i obejrzę jeszcze raz na spokojnie to wyciągnę jakieś sensowniejsze wnioski, nie zgadzam się z twoją opinią, ale rozumiem twoje zdanie
02:43 tak naprawdę to większość złoczyńców MCU są niejednoznaczni. Tylko nieco słabo rozwinięci.
Alexander Pierce - on jako postać musi być widziany jako HYDRA jako sama organizacja, czego rozwój mamy dalej w Agentach Tarczy. Pomimo amoralnych metod, zależało mu na zaprowadzeniu porządku na świecie, zatrzymaniu terroryzmu.
Kaecillius - jego historia jest nieco rozwinięta w prequelowym komiksie. Gdzie widzimy jak po utracie rodziny, traci sens życia...
Ronan - On reprezentuje jak działa indoktrynacja. Od małego był szkolony do fanatycznej lojalności wobec Kree. Mentalność Kree jest wyjaśniona w Agentach Tarczy.
Świetnie!
0:30 welcome to 2022
Fajna koszulka, Ichabod
Ja tak chciałam tylko dodać do tej rozmowy o śmiechu Jokera, że wyjaśnienie, że to choroba jest moim zdaniem ciekawym zagraniem, które tylko dodaje do - nazwijmy to - przekazu. Ludzie szybko przechodzą do oceny, nie dają taryfy ulgowej osobom chorym. W końcu nawet ukuto nazwę "ableism", right? Jakkolwiek można się spierać czy aby na pewno był chory, to też dodaje trochę smaczku: facet daje sobie wkręcać i woli myśleć, że jest chory, niż że coś jest nie tak.
dobra była scena z młodym batmanem
Według mnie puentą tego filmu jest brak puenty. Zwykle w filmach czy komiksach złoczyńcy są przedstawiani jako po prostu źli i film wyraźnie nam mówi co jest złe, a co dobre. Tutaj mamy historię mordercy opowiedzianą z jego perspektywy i możemy wczuć się w emocje które mu towarzyszą. Oczywiście nie popieram zabijania ludzi kiedy tylko sie chce, ale mimo to czułam tą satysfakcję którą czuł Artur, kiedy w końcu to on miał władzę i decydował o czyimś losie. Tutaj nie ma obiektywnego zła i dobra, a świat nie jest czarno-biały. Dlatego nie ma też wyraźnej puenty która mówi widzowi co jest "dobre".
No ale to jest tylko moja interpretacja oczywiście. Myśle że bardzo mocną stroną tego filmu jest to, że każdy go inaczej odbiera.
Joker jako chyba pierwszy film z uniwersum DC, jest taki jaki powinien być, może sama histroia super złoczyńcy nie jest opowiedziana tak jak powinna być, nie ma ikonicznej toksyny do której wpadł joker co wyciąga ważne elementy z historii tej postaci. Natomiast to co w filmie mi się najbardziej podobało to to, że jest mroczny tak jak DC jest. Marvel ma to do siebie że wszystko jest przerysowane bohaterskie i dobro wygrywa sceny śmierci raczej nie pokazywane takie wysokie fantasy, tak DC utrzymuje się w klimacie niskiego fantasy gdzie świat jest mroczny pełen śmierci, ale nie brakuje też bohaterów którzy dają taki promyczek w tej całej mroczności. I taki jest też joker, jest taki jak powinny być filmy DC, mroczny ciężki.
Jezu co za bzdury xD Skąd ty sobie ubzdurałeś że "DC jest mroczne"? xD
@@lstelmach89 no jest mroczniejsze niż marvel.
Nie jest, skąd niby ten pomysł? Uniwersum z Supermanem czy Wonder Woman ma byc "mroczne"? Coś Ci się chyba pomyliło
z recenzja z grubsza się zgadzam, za to moglbys coś zrobić, żeby podczas wypowiedzi nie brzmiec jak gdyby Twoje ego było gdzieś w okolicach ISS. Zwłaszcza odpowiadając na komentarze. Wyluzuj :)
Ziomuś, nie mów mi co mogę robić, a co nie.
Z Jokerem jest trochę tak jak z Pieśnią słonia. Gdyby nie doskonały wybór głównego aktora mogłoby być słabo. A co do choroby - moim zdaniem, to że jego ataki śmiechu są schorzeniem to dobry i ciekawy pomysł, który filmowi jak i postaci dużo dodaje. Poza tym urzekło mnie to jak film trzyma za gardło od samego początku do samego końca (z wyjątkiem jednego segmentu na montażyk romantycznych scen z muzyczką), a sceny, które w innym filmie byłyby zabawne, tutaj sprawiają, że boli całe ciało
Pytanie: Czy te sceny romantyczne miały miejsce czy wydarzyły się tylko w głowie Artura? W ostatniej scenie z sąsiadką można odnieść wrażenie, że ona nie miała z nim nigdy żadnej relacji.
Mi śmierć Waynów nie przeszkadzała w tym filmie a bylo ich dużo. Oby w nowym Batmanie nie pokazali tej śmierci ponownie
Pogadacie jeszcze na Napisach, skąd wziął się ten spadek ilości pozytywnych recenzji tego filmu? Jasne, po prostu może być odbierany w różny sposób i to dobrze, tak jak mówiłeś, ale czy mogą się za tym kryć np. jakieś obawy krytyków dotyczące wpływu Jokera na widzów?
No wziął się z tego że się wielu osobom nie podobał, te wszystkie teorie, że ocenami kieruje jakiś inna motywacja, można włożyć między bajki (jak zawsze zresztą).
Film raczej nie ma czego wywierać na widzach i jest zwyczajnie słaby. To jest produkcja jednego aktora, który ze swojej strony zrobił co mógł - ale po prostu nie był w stanie jej uratować, skoro cała reszta leży i kwiczy.
@@krzysztofkopec2838 Cała reszta leży i kwiczy? Co masz na myśli?
@@devil1999ls nie wiem co autor miał na myśli, ale Phoenix ciągnie cały film. Gdy tylko film odchodzi od postaci Arthura i przechodzi do "społecznej" części to się całkowicie rozłazi i jest niewiarygodny. Samo zakończenie jest beznadziejne.
Phoenix jest genialny, ale reszta...
@@devil1999ls Ten film tak naprawdę nie ma do opowiedzenia żadnej historii. A w każdym razie żadnej nie przedstawia. JEDYNY wątek jaki został w nim w ogóle poprowadzony od początku do końca, to ten dotyczący Arthura i jego matki - ale to w sumie kilka scen na krzyż, bez finezji i jakiś zmieniających perspektywę rozwiązań. Tylko, że no właśnie, to jest przedstawiane w międzyczasie, a oprócz tego związki poszczególnych wydarzeń ze sobą są mało sensowne. A wszystkie razem nie są powiązane żadną ideą.
W zasadzie wszystkie postacie to takie trójwymiarowe tła. W uderzająco wielu przypadkach cała wiedza o nich sprowadza się do wyglądu i koloru skóry. Czasami również nazwisk albo imion.
Oprócz tego nie mają one żadnych indywidualnych charakterów, żadnych no właśnie historii do opowiedzenia.
W związku z tym w żaden sposób się nie rozwijają. Pokazują się w poszczególnych scenach - a potem zupełnie nagle znikają z ekranu i nie pełnią już żadnej roli.
Film ma skłonność do epatowania przemocą. Tylko, że znowu - ona zasadniczo zupełnie niczemu nie służy. Nic z niej nie wynika. Po prostu jest.
A przedstawiony świat... Szkoda gadać.
Może jestem starej szkoły, ale uważam, że film MUSI mieć początek, rozwinięcie i zakończenie. Wszystko razem ma przedstawiać jakąś historię, a postacie mają być logicznie przy określonych założeniach. Mogą być złe albo niesprawiedliwe - ale MUSI być pokazane co je napędza, dlaczego codziennie wstają z łóżka.
Ten film to jest wydmuszka, tutaj żadnej z tej kwestii nie ma.
W kinie za mną siedziała dwójka nastolatków... W momencie gdy Joker pocałował pewna starszą kobietę zza moich pleców usłyszałem "Ja nie wierze jaki typ xD" także xD no, ale kino jest dla wszystkich :) Co do filmu to mam bardzo podobne odczucia mimo wszystko jednak nie zawiodłem się.
SPOILER : to że rodzice małego batka zostaną zabici na końcu można było sie spodziewać, ale czy tylko mnie zdziwiło to ze nie Joker ich zabił ?xD
Odnośnie śmierci rodziców cieszyłem się właśnie z tego, że Joker ich nie zabił tylko jeden z jego zwolenników, bo dla Batmana człowiek, który by doprowadził grupę ludzi do masowego terroryzmu, oraz zabójstwa bogatej rodziny, bo jest bogata jest straszniejsza i bardziej motywująca do walki z przestępczością.
@@quietek1074 Rozwiązanie jak najbardziej spoko tylko przez to, że np w Batmanie Burtona było, że to Joker ich zabił siedziało mi to w głowie
Czy w filmie występują drastyczne sceny ?
Tak
@@lstelmach89 czyli tak jak w Loganie czy Deadpoolu
@@mateuszkaminski6597 Bardziej.
Zapominamy o Cap America1990, Steel 1997 i Lidze 1997😭To też nowa ,,jakość,, bo pokazały jak NIE ROBIĆ filmów😎
film bardzo wciagnal mnie do glowy arthura i z perspektywy jego choroby/uposledzenia i tego ze nikt nie chcial sluchac o tym co sie dzieje w jego glowie te glupie frazesy i wyjasnienie calego filmu bardzo mialy sens
i to ze nie bylo jednej oczywistej jednoznacznej puenty nie znaczy ze nie bylo jej w ogole, zalezy od nastawienia z ktorym sie przyszlo do kina
Oglądam tych jutuberow i nie mogę oprzeć się wrazeniu, że oni oglądają się nawzajem i prezentują widzom te same wnioski które nie są ich wnioskami a kopiami . Po prostu nie wierzę że wszyscy wpadają na te same przemyślenia i zarzucają filmom te same wady. Nie wierzę że po jednym seansie można rozłożyć film na czynniki pierwsze
Chłopie, to że ty nie ogarniasz, to nie znaczy, że wszyscy są tacy nierozgarnięci xD
@@lstelmach89 wyraź swoją prawdziwą opinie zamiast kopiować wnioski z innych recenzji.
Nie mogę, to inni kopiują ode mnie :/
Szczerze to przez cały film zaprzeczasz sam sobie przynajmniej mam takie wrażenie raz mówisz że to jest coś nowego coś ciekawego i będzie wzorem dla innych A zaraz mówisz że jest cukierkowy i nie realny i przesadzony 😅😅
lol
Nie rozwodząc się za bardzo na temat samego filmu i aktora zabrakło mi w tej postaci Jokera jego głównych cech mianowicie diabelnego intelektu, geniuszu manipulacji i intrygi. Skupiono się tylko na klinicznym spojrzeniu, chorobie i jej mrocznej destruktywnej stronie. Nie takiego Jokera się spodziewałem. Zabrakło mi kontrastu czyli błyskotliwości i cechach które zrobiły z niego księcia chaosu i zbrodni w Gotham... Brak mi tu tego pierwiastka geniuszu i diaboliczności. Moim zadaniem po prostu nie ma potencjału by stać się prawdziwym późniejszym Jokerem, dla mnie ten Joker jest zbyt "normalnie nienormalny", nieudaczny i mały ale mimo to faktycznie powala swoją naturalnością, niepokojem, nieprzewidywalnością, przygnębieniem i tragizmem...
Lee Jun-fan dokladnie! Joker w komiksach jest piekielnie inteligentny!! Ten joker jest smutny, nieszczesliwy, chory, ale nie zdolny do intryg, do tego by stac sie godnym przeciwnikiem batmana
@@TheVenus1987 Wreszcie swój chłop :) Dokładnie tak. Nie przekonują mnie argumenty tego typu, że to geneza, że to początek powstania prawdziwego Jokera. Prawdziwy Joker to geniusz manipulacji i intrygi. To książe chaosu i anarchii, a ten biedak jakoś mi nie pasuje by miał taki potencjał. Czy Twoim zadaniem nie wystarczyłoby np. ujęcie kamery pokoju Jokera gdzie jest mnóstwo książek, już daje to do myślenia widzowi o potencjale wiedzy jaką dysponuje umysł właściciela takiego księgozbioru. Albo np konkretne kilka tekstów, o elokwentnym, dedukcyjnym i niepokojąco spostrzegawczym wydźwiękiem w rozmowie z pracownicą społeczną. No i ta końcówka filmu w ogóle mi nie pasuje tz. jak tańczy na samochodzie ten swój dance macabre, czy taniec schizofrenika. Powinien wtedy pokazać swoją nową twarz, być liderem i popchnąć w jeszcze większe szaleństwo i chaos ten tłum jakąś płomienną i toksyczną przemową zakończoną swoim diabolicznym śmiechem, a tu... co?...dla mnie za słabo zaakcentowana końcówka filmu.
Pozdrawiam CięTheVenus1987
Niewielkie spoilery!
Nie wiem czemu zarzucasz to, że śmiech Jokera jest zbędny. Nie jest, bo każda scena z nim związana jest zagrana genialnie i ma znacznie większe znaczenie niż mówisz. Oprócz tego, że jest katalizatorem późniejszych wydarzeń w filmie, to do tego odgrywa bardzo ważną funkcję w odbiorze postaci przez widza. Są sceny, jak ta w autobusie, gdzie zaczynasz czuć jednocześnie niepokój i współczucie względem Arthura. Todd Philipps w tym filmie akurat bardzo dobrze panuje nad emocjami widza, czasem wręcz wydobywając z niego reakcje, które w normalnym świecie zdarzyć się nigdy nie powinny. Na seansie, na którym byłem, po jednym z morderstw śmiała się cała sala, pomimo tego jak intensywna była ta scena. Kolejnym zarzutem jest ten o wykreślaniu „forget to” ze sloganu. Cała sekwencja jest przecież mocno szczeniacka, ale taki zawsze był Joker, jego żarty zawsze były lekko dziecinne, tutaj też jego dziecinność jest momentami mocno widoczna. Patrz scena z pragnieniem bycia zauważonym przez Murraya. Moim zdaniem wszystko dobrze trzyma się konceptu i postać jest zarysowana kapitalnie
Dzięki za komentarz, ale odpowiadałem już na te uwagi po kilka razy, więc jakbyś był ciekaw odpowiedzi, to zerknij do komentarzy :)
Pozwolę się nie zgodzić jedna kwestią. To nie jest film wyłącznie o genezie i Jokerze samym w sobie. Dużo jest komentarza do kondycji społecznej i slepoty tłumu. Bardzo aktualnej dzisiaj.
No niezbyt, kiedy wszystko widzisz tylko i wyłącznie z perspektywy bohatera, to dostajesz wykrzywiony obraz tej rzeczywistości, co nie nadaje się na jakikolwiek komentarz do czegokolwiek.
@@lstelmach89 a co z reakcja społeczeństwa? Gdy chciał bawić był ignorowany, dopiero gdy zaczął strzelać był słuchany. Co z Alienacją bohatera i konsekwencjami stygmatyzacji chorób psychicznych. Nawet jeśli podane są z perspektywy bohatera. Pokazują właśnie jak działa świat dla człowieka odsunietego że względu na chorobę i inność. Światow jest tyle ile ludzi.
Był ignorowany, bo jest fatalnym komikiem (nawet matka mu to mówi) - to nie mówi ABSOLUTNIE NIC o stanie społeczeństwa. Słyszysz to z ust Arthura, bo on jest tak zapatrzony w siebie, że nie zauważa dlaczego ludzie go ignorują.
Muszę przyznać, że podobnie odebrałam film jak Łukasz. Niestety w niektórych komentarzach dotyczących filmu, zauważyłam, że osoby, którym może nie do końca film przypadł do gustu, są hejtowane (chodzi mi tu głównie o jeden z portali filmowych). Nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy hejtują osoby, które mają inne zdanie niż oni. Każdy z nas inaczej odbiera dany film, każdy z nas ma prawo do innego zdania. Muszę przyznać, że bardzo lubię kino, uważam, że powinno być różnorodne, gdzie każdy może znaleźć coś dla siebie. Dobrze, że powstał taki film jak Joker, może w przyszłości powstanie więcej takich filmów? Niestety denerwują mnie komentarze (których niestety jest dość sporo) Gdzie komentujący film Joker, obrażają tych, którzy lubią filmy od MCU, porównując je do wydmuszek i śmieciowego jedzenia. Niektórzy twierdzą nawet, że Hollywood powinno zakończyć teraz tworzenie filmów PG13 i skupić się tylko na ambitnym kinie. A przecież kino składa się z wielu gatunków filmowych. Każdy z nich: animacje, horrory, filmy akcji, wielkie blockbustery (lub jak kto woli kino rozrywkowe) czy filmy bardziej kameralne. Tworzą coś wyjątkowego, gdzie każdy w zależności od nastroju, może znaleźć coś dla siebie. Gdyby zabrakło któregoś z wyżej wymienionych gatunków, kino byłoby uboższe. Mieszanie z błotem jednego gatunku filmowego, tylko dlatego, że się nam nie podoba, uważam za głupotę.
Był naprawdę niezły ale zbyt brutalny jak dla mnie
Sprzedałeś się chinolom! Zdrajco! PS. Lubię Huawei ;) Pozdrawiam!
Ciekawe czy będzie kontynuacja 😀
Łukasz, pominąłeś podstawową kwestię, Arthur ma schizofrenię. Widać to na pierwszy rzut oka, tak śmiech, dziwne ruchy (taniec), urojenia (w zależności od oceny, od 1/3 filmu do praktycznie całego filmu), nagłe zmiany nastroju (scena żartu z karła), zmiana charakteru pisma w trakcie pisania (sceny z notatnikiem), agresja, niezrozumienia emocji oraz własnych zachowań, poczucie odrealnienia to sztandarowe objawy tej choroby, bez wzięcia tego tematu na warsztat, analiza tej postaci jest bardzo płytka. Nie ma tutaj puenty bo to wiwisekcja schizofrenika, próba pokazania zniszczonego umysłu a nie elaborat na temat naprawy społeczeństwa.
No nie za bardzo, film nie może być wiwisekcja czegokolwiek jeśli pokazuje wyłącznie perspektywę jednego bohatera. Brakuje dystansu.
@@lstelmach89 czy przedstawienie tego, jak inni bohaterowie podchodzą do Arthura, jak go traktują, postrzegają - nie jest przypadkiem "inną perspektywą", o której wspominasz? ;)
Nie zgadzam się z tobą niemal w każdym aspekcie. :/
Śmiech w nerwowych sytuacjach jest naciągany? A to masz jakieś medyczne wykształcenie, żeby mieć wiedzę neurologiczną lub psychologiczną na ten temat, żeby być pewien czy to jest niemożliwe?
Nie interesuje mnie czy to jest możliwe czy nie, to jest naciągane jako element kreacji postaci, bo niczego nie wnosi.
@@lstelmach89 Według mnie wnosi pokazaniem kolejnego elementu przez ktory bohater nie pasuje do reszty spoleczenstwa, zostaje zle zrozumiany w kilku sytuacjach i jest pokazaniem braku pewnosci siebie. Nerwowosc mu sie udziela przez pierwsza polowe filmu co skutkuje niekontrolowanym smiechem.
No i to jest właśnie naciągane, bo to tylko wytrych by w uproszczony sposób pokazać to jego nieprzystosowanie. Płytkie to strasznie.
@@lstelmach89 a w jaki sposób mogli pokazać to jego nieprzystosowanie?
Nie zgadzam się z twierdzeniem, że można postawić Avengersow z Jokerem. Zupełnie odmienne koncepcje z czego się cieszę, bo odmienność to zawsze coś ksztalcacego.
Avengersi jednak wydają sie bardzo płytcy przy Jokerze, jeśli chodzi o kreacje postaci.
Pan Phoenix zgarnie oskara moim zdaniem.
I pierwszy jest filmem na podstawie komiksó, z dużą dozą umowności, komiksowymi motywami i uproszczeniami, i drugi. Tak jak mówiłem, inaczej rozłożone są akcenty ale to ta sama półka, nie ulegajmy zludzeniu, że to jakiś głęboki i skomplikowany film.
No no Panie
Wkurwiles mnie na temat Ciri
Ale tu wsame sedno! 🔥 😎
Miałem napisać dłuuuugi komentarz, który wyrażałby jak bardzo nie zgadzam się z Twoim zadniem ale, darowałem sobie bo nie ma sensu. Więc tylko sparafrazuje wcześniejszą myśl: nie zrozumiałeś tego filmu i tyle. Idź zajmij się czymś pożyteczniejszym dla świata zamiast nagrywać takie wypociny.
Dzisiaj byłem, zobaczyłem i w pełni się z Tobą zgadzam.
Nie boisz się tego Chujałeja?
Lol, czemu miałbym się bać? Świetny telefon.
Zwyczajnie dramat. Proste
To nie jest adaptacja komiksu z superbohaterami.
Jest
@@lstelmach89 którego?
Gdzie i kiedy Joker odczuwał frustrację seksualną? Co to za incelowanie postaci? :f Jego nastawienie do babki z bloku stało daleko ponad seksualnym napięciem. Autentycznie chciał z nią być.
Ma np. swój zeszycik wyklejony pornografią
@@lstelmach89 To pozorny trop, jego niespełnienie seksualne, któremu nie można zaprzeczyć, nie przekładało się jednak w żaden sposób na wrogie zachowanie wobec innych osób. W relacji z czarnulką pragnął przede wszystkim bliskości.
Nigdzie nie powiedziałem, że przekładało się na wrogie zachowanie wobec innych osób - powiedziałem tylko, że zostało to w ten subtelny sposób zarysowane, co daje kolejny trop.
@@lstelmach89 Przyznaję ci rację, rzeczywiście wspomniałeś o tym jedynie w ramach subtelnych niedopowiedzeń. Zmyliło mnie, że nie odciąłeś się od razu od mojego zarzutu o "incelowanie" i błędnie tkwiłem w tym zarzucie dalej.
Ktorys tam
Film potrafi być fenomenalny, gdy skupia się na Arthurze Flecku. Jednak gdy tylko odchodzimy od tragedii człowieka o przechodzimy do społeczeństwa... nie kupuję tego w ogóle! Mam wrażenie, że sam reżyser nie miał nic ciekawego do powiedzenia jeśli chodzi o społeczne tematy, ale trzeba było coś wcisnąć.
Elo jutro jadę
Pozostaje pytanie skąd według ciebie biorą się mordercy i psychopaci ? Ten film idealnie tłumaczy genezę każdego a może i większości morderców i psycholi w tych czasach bez akcji nie ma reakcji. Pozdrawiam
Do Huaweia nic nie mam, ale szczerze mówiąc kupowanie teraz chińszczyzny jest dość ryzykownym rozwiązaniem.
Łapka w gore w ciemno bo Łukasz
Pytanie spoilerowe:
.
.
.
.
Czy wkurzyła Cię obecność sceny śmierci pewnej pary?
Osobiście nie, bo całość i tak jest bardzo słaba.
Nie, bo wpisuje się w niski poziom finału tego filmu.
A o problemach samego finału pogadasz jeszcze szerzej w materiale spoilerowym albo na NK? Chyba że jego niski poziom ogranicza się głównie do braku tej puenty, o której powiedziałeś.
Pogadamy jeszcze, ale fabuła tego filmu to jest naprawdę najmniej godna uwagi rzecz tutaj.
Mnie bardzo wkurzyła