. Γεννηθηκα σε αυτη τη πολη Μεγαλωνα και γυρω μου μεγαλωναν χιλιαδες αλλα παιδια σαν και μενα.. Περπατησα υποπτους δρομους, νυχτερινους Ειδα θλιβερες εικονες, σε ξεχασμενες γειτονιες Ετρεξα αναμεσα απο μανιασμενους ανθρωπους, που ετρεχαν κι αυτοι προς τα που δεν ξερω, και φοβαμαι πως ουτε κι αυτοι ξερουν Ξενυχτησα, σε πλατειες που φωτιζαν απο σπασμενους γλομπους Επαιξα αγρια παιχνιδια, πολυ αγρια παιχνιδια, με φοβερες μουρες Ειμαι ενα παιδι αυτης της πολης, εδω, αυτης της θαλασσας αυτης της βρωμκης θαλασσας, οπως εισαι κι εσυ κι αυτος και ολοι και πρεπει να μαθουμε να μην βουλιαζουμε φιλε Να κολυμπαμε μερα-νυχτα, μερα-νυχτα, χωρις σταματημο γιατι.. η πολη ποτε δεν κοιμαται.. - Ξεχνα τη κοντρα... - Δεν καταλαβες τιποτα γερο.. Αμα κανουμε πισω τωρα Ειναι σαν να καναμε πισω σ΄ολη μας τη ζωη ASD Γραφω παλι διχως εμπνευση ο Νικολας απλα εστειλε τα beats και η εκτελεση αποφασιστηκε εγκαιρως, δωσμου χρονο και μερος και θα δεις το ποσο γρηγορα δινω απλα το τελος αρρωστος και σπασμενος δυο βδομαδες τωρα βηχω ψυχαναγκαστικα παρανοω με τον χυμενο μου καφε πανω στον τοιχο δεν ψηνω απο το σπιτι μου να βγω ουτε για λιγο κι ας ξερω οτι δεν προκειται ποτε να σε πετυχω δεν μαφηνει το μετατραυματικο μου στρες που κρυβω να βλεπω τον ηλιο ουτε σπανια βυθιζω καθε αποπειρα σκεψης μου και πραξης στην αδρανεια καθε μνημη μου στην ανοια κλειδωνομαι στο υπογειο με την Κάια για τους συνειδητα αμαρτωλους καμια μετανοια, μονο κολαση δεν θελω συναισθηματα και αισθησεις μονο οραση να βλεπω τον δρομο οσο τρεχω στην αποδραση Τωρα τρεχα.. Τωρα τρεχα να ξεφυγεις οι δρομοι ανοιγονται μπροστα κι εσυ παιρνεις αυτους που θα σε κανουνε να φυγεις δεν ξερεις τι διανυεις αλλα ξερεις οτι μόνη/μόνος/μόνο καταλήγεις κι ας δεν το θελες θα εκανες κατι να το αποφυγεις κι αν δεν το θελες θα φροντιζες να μεινεις ειναι ηδη σκοτεινα κι εσυ τα λιγα φωτα που χουν μεινει ανοιχτα τα σβηνεις τι θες να απογινεις.. Τωρα τρεχα..τωρα δεν εχει γυρισμο τωρα τα ματια σου επελεξαν ξανα τον εγκλεισμο τωρα βυθιζεσαι σε αυτο, αλλο ενα ξημερωμα πικρο με λιγες τυψεις που σου καθονται ακομα στο λαιμο κι αν δεν σακουν οι δυο πλευρες στον δυισμο παρε το γκριζο μου βαρεθηκα να ζω με το νομιζω μου χρειαζομαι απαντησεις και δεν ερχονται στον υπνο μου χρειαζομαι εσενα και δεν ερχεσαι ποτε γαμω το σπιτι μου.. Άτοπος Ανουσιες μερες και μισολογα μερες που θα θελα να σε θυμομουνα λιγο απο τις μερες που με κρυβω εγω κι η λιγοστη μου εμπνευση στυμμενη τα χερια στον τοιχο και ειναι αρρωστια, πειρασμος που ασυνειδητα ενδιδω εν τω βαθει, απτα πιο βαθια νερα μας εχω μια εμμονη με τον θανατο που επεστρεψε δρυμετερη απο οταν ειπαμε τα δικα σου τα δικα μου δικα μας απο οταν με εψησες να ζησω στην υγεια μας λοιπον..γιαυτα δεν λενε ευχαριστω μου΄χουνε μαθει ομως μας μαθανε και λαθη οποτε ευχαριστω οπως και να'χει Οι ευαισθητοι χαρακτηριζονται απο τα παθη πως να ζησεις αμα δεν εισαι ερωτευμενος με κατι.. ..κι ειχα να ερωτευτω καιρο και κατα τον παραπανω συλλογισμο, τοτε δεν ζουσα τα γαμησια μου στεγνα, διχως οικειοτητα διχως μετα, ματαια οσο εγω, μ'αληθινα οι φιλοι που ειχα μισοι μου ειπαν πεθανες μισοι ειπαν παρατριχα τι να πρωτοθυμηθω απ'αυτα τα πραματα δεν σε κρυφακουγα οταν ειπα πως σε ακουγα οντως σ'ακουγα στο σπιτι δεν ειχα παρει τα φαρμακα.
Σε ευχαριστούμε πολύ που έκατσες και ασχολήθηκες να γράψεις όλους τους στίχους,απ' όσο είδα τα έβγαλες και ολοσωστα (Εκτός από ένα σημείο που λέω "κλειδώνομαι στο υπόγειο με την Κάια" που είναι το όνομα μιας σκυλίτσας και λογικό να μην το ήξερες)
"Ξέχνα την κόντρα", όχι "Ξέχνα την κότα", λέει ο τυπάς στην αρχή. Είναι απόσπασμα από την ταινία "Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται", γυρισμένη κάπου τη δεκαετία του '80 στην Αθήνα και για την ακρίβεια, είναι ένας γαμάτος μονόλογος του Τάκη Μόσχου που απευθύνεται σε έναν γερόλυκο μηχανόβιο κοντράκια, με τον οποίο πρόκειται να αναμετρηθούν την επόμενη μέρα.
Οι ευαίσθητοι χαρακτηρίζονται από τα πάθη μα πώς να ζεις άμα δεν είσαι ερωτευμένος με κάτι; και είχα να ερωτευτώ καιρό και κατά τον παραπάνω συλλογισμό τότε δεν ζούσα
![Sean Rii, Karyon, Sharzkii - Taungule [My Love] (Official Music Video)](http://i.ytimg.com/vi/eJoMuypbSzQ/mqdefault.jpg)
.
Γεννηθηκα σε αυτη τη πολη
Μεγαλωνα και γυρω μου μεγαλωναν χιλιαδες αλλα παιδια σαν και μενα..
Περπατησα υποπτους δρομους, νυχτερινους
Ειδα θλιβερες εικονες, σε ξεχασμενες γειτονιες
Ετρεξα αναμεσα απο μανιασμενους ανθρωπους, που ετρεχαν κι αυτοι
προς τα που δεν ξερω, και φοβαμαι πως ουτε κι αυτοι ξερουν
Ξενυχτησα, σε πλατειες που φωτιζαν απο σπασμενους γλομπους
Επαιξα αγρια παιχνιδια, πολυ αγρια παιχνιδια, με φοβερες μουρες
Ειμαι ενα παιδι αυτης της πολης, εδω, αυτης της θαλασσας
αυτης της βρωμκης θαλασσας, οπως εισαι κι εσυ κι αυτος και ολοι
και πρεπει να μαθουμε να μην βουλιαζουμε φιλε
Να κολυμπαμε μερα-νυχτα, μερα-νυχτα, χωρις σταματημο γιατι..
η πολη ποτε δεν κοιμαται..
- Ξεχνα τη κοντρα...
- Δεν καταλαβες τιποτα γερο..
Αμα κανουμε πισω τωρα
Ειναι σαν να καναμε πισω σ΄ολη μας τη ζωη
ASD
Γραφω παλι διχως εμπνευση
ο Νικολας απλα εστειλε τα beats και η εκτελεση
αποφασιστηκε εγκαιρως, δωσμου χρονο και μερος
και θα δεις το ποσο γρηγορα δινω απλα το τελος
αρρωστος και σπασμενος δυο βδομαδες τωρα βηχω
ψυχαναγκαστικα παρανοω με τον χυμενο μου καφε πανω στον τοιχο
δεν ψηνω απο το σπιτι μου να βγω ουτε για λιγο
κι ας ξερω οτι δεν προκειται ποτε να σε πετυχω
δεν μαφηνει το μετατραυματικο μου στρες που κρυβω
να βλεπω τον ηλιο ουτε σπανια
βυθιζω καθε αποπειρα σκεψης μου και πραξης στην αδρανεια
καθε μνημη μου στην ανοια
κλειδωνομαι στο υπογειο με την Κάια
για τους συνειδητα αμαρτωλους καμια μετανοια, μονο κολαση
δεν θελω συναισθηματα και αισθησεις μονο οραση
να βλεπω τον δρομο οσο τρεχω στην αποδραση
Τωρα τρεχα..
Τωρα τρεχα να ξεφυγεις
οι δρομοι ανοιγονται μπροστα κι εσυ παιρνεις αυτους που θα σε κανουνε να φυγεις
δεν ξερεις τι διανυεις αλλα ξερεις οτι μόνη/μόνος/μόνο καταλήγεις
κι ας δεν το θελες θα εκανες κατι να το αποφυγεις
κι αν δεν το θελες θα φροντιζες να μεινεις
ειναι ηδη σκοτεινα κι εσυ τα λιγα φωτα που χουν μεινει ανοιχτα τα σβηνεις
τι θες να απογινεις..
Τωρα τρεχα..τωρα δεν εχει γυρισμο
τωρα τα ματια σου επελεξαν ξανα τον εγκλεισμο
τωρα βυθιζεσαι σε αυτο, αλλο ενα ξημερωμα πικρο
με λιγες τυψεις που σου καθονται ακομα στο λαιμο
κι αν δεν σακουν οι δυο πλευρες στον δυισμο
παρε το γκριζο μου
βαρεθηκα να ζω με το νομιζω μου
χρειαζομαι απαντησεις και δεν ερχονται στον υπνο μου
χρειαζομαι εσενα και δεν ερχεσαι ποτε γαμω το σπιτι μου..
Άτοπος
Ανουσιες μερες και μισολογα
μερες που θα θελα να σε θυμομουνα λιγο
απο τις μερες που με κρυβω
εγω κι η λιγοστη μου εμπνευση στυμμενη τα χερια στον τοιχο
και ειναι αρρωστια, πειρασμος που ασυνειδητα ενδιδω
εν τω βαθει, απτα πιο βαθια νερα μας
εχω μια εμμονη με τον θανατο που επεστρεψε δρυμετερη
απο οταν ειπαμε τα δικα σου τα δικα μου δικα μας
απο οταν με εψησες να ζησω στην υγεια μας
λοιπον..γιαυτα δεν λενε ευχαριστω μου΄χουνε μαθει
ομως μας μαθανε και λαθη
οποτε ευχαριστω οπως και να'χει
Οι ευαισθητοι χαρακτηριζονται απο τα παθη
πως να ζησεις αμα δεν εισαι ερωτευμενος με κατι..
..κι ειχα να ερωτευτω καιρο και κατα τον
παραπανω συλλογισμο, τοτε δεν ζουσα
τα γαμησια μου στεγνα, διχως οικειοτητα
διχως μετα, ματαια οσο εγω, μ'αληθινα οι φιλοι που ειχα
μισοι μου ειπαν πεθανες μισοι ειπαν παρατριχα
τι να πρωτοθυμηθω απ'αυτα τα πραματα
δεν σε κρυφακουγα οταν ειπα πως σε ακουγα
οντως σ'ακουγα στο σπιτι δεν ειχα παρει τα φαρμακα.
Σε ευχαριστούμε πολύ που έκατσες και ασχολήθηκες να γράψεις όλους τους στίχους,απ' όσο είδα τα έβγαλες και ολοσωστα (Εκτός από ένα σημείο που λέω "κλειδώνομαι στο υπόγειο με την Κάια" που είναι το όνομα μιας σκυλίτσας και λογικό να μην το ήξερες)
Α και επίσης, "μόνη/μόνος/μόνο καταλήγεις", inclusive σε όλα τα genders.
@@LoupesMotiva Ψυχοθεραπεια ξανα λεω :) μη λες ευχαριστω σε καμια περιπτωση, εγω ευχαριστω παιδια
οσο για τη σκυλιτσα να'ναι καλα, φανταζομουν στον τοιχο καμια θεα Γκάια ;)
''οποτε ευχαριστω οπως και να'χει'' να'στε καλα να γραφετε
"Ξέχνα την κόντρα", όχι "Ξέχνα την κότα", λέει ο τυπάς στην αρχή. Είναι απόσπασμα από την ταινία "Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται", γυρισμένη κάπου τη δεκαετία του '80 στην Αθήνα και για την ακρίβεια, είναι ένας γαμάτος μονόλογος του Τάκη Μόσχου που απευθύνεται σε έναν γερόλυκο μηχανόβιο κοντράκια, με τον οποίο πρόκειται να αναμετρηθούν την επόμενη μέρα.
Κατευθείαν απ'το υπόγειο.
Πως να ζήσεις αμα δεν είσαι ερωτευμένος με κάτι?
Ότι λέει ο τίτλος. Καμία φορά τα λόγια είναι αρκετά και ας μην μας φτασαν τα 4 λεπτά.. Την αγάπη μου αδέλφια!!
Αμα κανουμε πισω τωρα ειναι σαν να καναμε πισω σ'ολη μας την ζωη...
μπράβο ρε παίδες
κι άλλο κι άλλο κι άλλοοοο
❤️
Οι ευαίσθητοι χαρακτηρίζονται από τα πάθη μα πώς να ζεις άμα δεν είσαι ερωτευμένος με κάτι;
και είχα να ερωτευτώ καιρό και κατά τον παραπάνω συλλογισμό τότε δεν ζούσα
Πως να ζήσεις αμα δεν εισαι ερωτευμενος με κατι;
Δε σε κρυφάκουγα οταν ειπα πως σε ακουγα
Οντως σε ακουγα στο σπιτι
Δεν ειχα παρει τα φαρμακα
Royal Black Forest 🇬🇷💙🤍🧿🏖️☀️🙌🫶
η ταινια στην αρχη ο προλογος εν τελει απο που ειναι?
"Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται"
Apo otan me epsises na zisw .
Stin ygia mas lipon...
Den ixa parei ta farmaka....