ASD-6.Bratan (Feat. Sponty)

Παραγωγή: Αντίδοτο
Σχέδιο: Χριστίνα
Artwork: Jerry
Ηχογραφήθηκε στο Υπόγειο
Στιχοι:
ASD
Ει,bratan,ξέρεις που είναι τα φάρμακα
Ρωτάει και τα μαζεύει απ' το πάτωμα
Ιούνης,κι εγω πρέπει να βγάλω πια το πάπλωμα
Κοιμάμαι σε αγκάθια και ξυπνάω μ' ένα στράβωμα
Μετρώ τη μέρα μου με χάρακα
Μετράω τις αναπνοές μου ανάλογα
Με την περιεκτικότητα διοξιδείου του άνθρακα
Μετρώ μπάτσους μες στην πόλη να ξεχύνονται σα φάλαγγα
Μετρώ χωρίς μετρό κι ούτε με μέτρο
Μ΄ ένα μέτρο στο κεφάλι δίχως λούπα,έτσι σκέτο
Απόψε σάπισα στο σπίτι δεν κατέβηκα στο κέντρο
5μιση ξυπνάω κι ήδη μισός ύπνος πάκετο
Κι έχω,7 τσιγάρα και σχεδόν μισό κουπλέ
Λίγο σταφ καβατζωμένο μες σε μια κούτα καφέ
Για το ξύπνημα το χάραμα άλλη μια κούπα καφέ
2 συγκάτοικους να γράφουνε κι αυτοί στον καναπέ
Μέρες σκατά,νύχτες κομπλέ
Αφραγκίες γάμησε τα,2 καδέ
2 καρδιές,2 κονέ,2 ποτέ
Ίδιο ποτέ ξανά στα μάτια μου καρέ
Ίδιο βαγόνι βραδινό,αυτή τη φορα σ' άλλο κουπέ
Ξαναπιάνω το κουπλέ μια μέρα αργότερα
1 ώρα ύπνου με το ζόρι,ξύπνησα ακόμα χειρότερα
Τελειώσαν τα τσιγάρα και ακόμα δεν πληρώθηκα
Με δανεικά την βγάζω και τελειώνουν και τα τρόφιμα
Γράφω στο μυαλό μου εντολές με ψευδοκώδικα
Γράφω ραπς φεμινιστικά κι όχι μαγκιόρικα
Ραπς προσωπικά για να εκφράσω κάθε πρόβλημα
Βιταμίνη,3 καφέδες,σχόλασμα τ' απόγευμα
Η υπαρξιακή μου δυσφορία μένει μόνιμα
Φωναζε με μ' ένα απο τα 10 μου ψευδώνυμα
Αναλόγως το ποιος είσαι,που με ξέρεις,πως σε γνώρισα
Τι είχα πει,τι είχα πιεί και σε πόσα διαφώνησα
Διάφοροι με ξέρουν ο καθένας μ' άλλα πρόσωπα
Κι αυτοί απ' τα παλιά μ' έχουνε δει σ' όλα τα πρόσημα
Ρομαντικός,ανέκφραστος,χαρούμενος,ευαίσθητος
Ευέξαπτος,βρώμικος,σκληρός και ψεύτικος
Ατέρμονος ο κόπος για να φτάσω ως το Ζεν
Ασφυκτική ζωή,που να χωράει το Carpe diem
Ίσα που χωράει ενα κουπλέ χωρίς ρεφραίν
Κι ίσα χωράγαν 2 συγκάτοικοι που μείνανε 0
Sponty
Εδώ τι διάολο να θυμάμαι με τα δίωρα που κοιμάμαι
Με τα δίπολα μες στο κεφάλι που με τυραννάνε
Με τις υποσχέσεις που αδυνατούμε να κρατάμε
Και με μέρες που ενα ταβάνι ή μια οθόνη κοιτάμε
Η ρουτίνα είναι βία
Όπως η βία στα σπίτια με τις σημαίες στα μπαλκόνια και τα αδειανά ψυγεία
Όπως η βία που αναβλύζουν τα αστικά λεωφορεία
Σαν τα ψέματα που μας πουλάει νύχτες η νοσταλγία
Εδώ οι φίλοι μου σβήνουνε στο κρεβάτι μου
Και σε 2 ώρες ξυπνάνε να πάνε για μεροκάματο
Δεν ξέρω αν μείναμε παιδιά κι αν έχουμε το αλάθητο
Μα ξέρω πως τ' αδέρφια παίζουν σκάκι με τον θάνατο
Νικάνε
Τα σωθικά μπροστά σε mic ξερνάνε
Μπροστά σ' όσα τους θέλανε να γίνουνε γελάνε
Και γυρνάνε απο μέρος σε μέρος για να ξεχνάνε
Κι όταν σκέφτονται αν άξιζε ξεσπάνε
Ξεσπάνε

[@lobonegro2866]

κατευθείαν από το υπόγειο, άιντα λεμεεεε

[@xristina.k]

Γράφω ραπς φεμινιστικά και οχι μαγκιόρικα!

[@Τανια-ο1ξ]

Ατέρμονος ο κόπος για να φτάσω ως το Ζεν
Ασφυκτική ζωή, που να χωράει το Carpe diem

[@dycyncyn1598]

Δεν υπάρχουν λόγια ...

[@xristina.k]

Με τις υποσχέσεις που αδυνατούμε να κρατάμε.

[@maro4037]

Με το που μπήκα να ακούσω το κομμάτι έψαξα κατευθείαν να σε βρω είσαι παντού κοπελαρα

[@toriavikdamne]

μπραβο ρε φιλε

[@swtiris.v6938]

με τις υποσχέσεις που αδυνατούμε να κρατάμε

[@reddove17]

Μπιταρα απιστευτη

[@ΑοριστικόςΑ.Ρ.Σ]

Μπροστά σ' όσα τους θέλανε να γίνουνε γελάνε...

[@igetpaidtocode]

ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΤΙ ΜΠΙΤ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ΜΠΡΑΒΟ

[@mayaken56]

!!

[@pasamkarapasam8934]

Kana live athina pedes besa!

[@LoupesMotiva]

Το προσπαθούμε και λογικά θα γίνει

[@LoupesMotiva]

Το προσπαθήσαμε κι έγινε. 27 Σεπτεμβρίου στη Βεράντα.