ASD-10.Ίσως,κάποτε τα πούνε οι ψυχές μας

Παραγωγή: Οριακός
Σχέδιο: Χριστίνα
Artwork: Jerry
Ηχογραφήθηκε στο Υπόγειο
Αφήνω τη μουσική,με ταξιδεύει στη σιωπή
Τα πιο ακατάλληλα ταξίδια,η πιο κατάλληλη στιγμή
Δεν θυμάμαι πια καλά τα όνειρα μου ως παιδί
Μόνο τους εφιάλτες μου στην τσιμεντένια αυγή
Η ανασφάλεια στην πόρτα κι οι ενοχές μου στο ψυγείο
Διατηρώ κρυφά κάθε συναίσθημα στο κρύο
Κι αν το σπίτι χωράει 5,περιμένω 3 αντίο
Και σίγουρα στο τέλος δεν θα μείνουμε ούτε δύο
Έφτιαξα το ηχείο και τ' ακούω όλα καλύτερα
Συγγνώμη που δεν σ' άκουσα ποτέ μέχρι και σήμερα
Είχα το μυαλό μου στο να ζήσω σ' όλα αντίθετα
Μέχρι που πήγα αντίθετα σε μένα και μ' αρνήθηκα
Είμαι άδειος, μισός κι αρτιμελής
Βάφω τους στίχους μου σε χρώμα σούρουπου κι ανατολής
Πιστεύοντας τα λόγια μιας φωνής απατηλής
Κι ίσως δεν θα 'μουνα εδώ αν δεν ήταν η Αμαρυλλίς
Και συνεχίζει
Μελαγχολίας ηχόχρωμα κι η λογική ραγίζει
Σε λούπα η μελωδία σιγά-σιγά μ' αποκοιμίζει
Αφήνω το καινούριο να ανθίζει
Εφόσον έγινε σαφές πως οτι φεύγει δεν γυρίζει
Οτι φεύγει δεν μ' αγγίζει,μένουν μόνο οι στιγμές μας
Βλέπουμε τη λιακάδα για ν' ακούμε τις βροχές μας
Ζήσαμε τη χειρότερη απο τις εκδοχές μας
Μα που ξέρεις,ίσως κάποτε τα πούνε οι ψυχές μας
Κι αν δεν τα πούνε οι ψυχές μας,θα τα πούνε οι σιωπές μας
Για δες μας,βρισκόμαστε στα τέλη απ' τις αρχές μας
Και πες μας,που χωράμε εμείς και οι φωνές μας
Που να βρούμε ενα μέρος που ν' ακούγονται οι κραυγές μας
Ούτε μέσα,ούτε έξω
Δε βγαίνω απο το σπίτι μόνο πέφτω
Απο τον πέμπτο κατευθείαν στο υπόγειο
Και δεν έχει άλλο πιο κάτω,είμαι στου πάτο τον απόγειο
Δίνω ρεύμα στο μικρόφωνο να εκφράσω κάθε επώδυνο...
Μα ηρεμώ όταν πνιγώ με το καλώδιο μονάχα
Η έμπνευση πονάει,δεν έχει πλάκα
Και μ' όδηγει σα βάρκα πάντα σ' άγνωστα εδάφη
Τρικυμίες και ναυάγια ή θησαυρούς στο χάρτη
Η λήθη μπορεί μόνο να κρατήσει την αγάπη
Η μνήμη σημαδεύει όλα τα λάθη
Κι αφου θυμόμαστε,μείναμε μόνοι,τι περίμενες;
Αφήνω το κορμί μου παραμάζωμα στις θύελλες
Όσο μ' αρνήθηκα,μ' αρνήθηκες
Ενώνω το μυαλό μου με τις τοξικές συνήθειες
Και το κάνω άθελα μου όσο το κάνω κι επίτηδες
Ίσως κάποτε τα πούνε οι ψυχές μας,εμείς όχι.Εμείς δεν θα τα πούμε. Το ήξερα,και το ήξερες.

[@eirinisenk]

το πιο όμορφο τραγούδι που έχω ακούσει κι έχω ακούσει πολλά.

[@quitacetconsentit9387]

Ισως κάποτε τα πούνε οι ψυχές μας, εμείς όχι.

[@SouthWestFrequencies]

Η έμπνευση πονάει δεν έχει πλακα..

[@dycyncyn1598]

Pain

[@akira13869]

Ίσως κάποτε τα πούνε οι ψυχές μας εμείς όχι