Arkadaşlar bu videoda konuyu ele alış şeklimden ve anlatım tarzımdan dolayı , masa karşısında oturup sohbet etmekten ziyade kısa kısa kliplere yer vererek anlatmak istedim . Her zaman bu şekilde bir edit uyguluycam diye bir durum yok , dediğim gibi anlatış şeklime göre değişebilir , bu seferlik böyle olmasını istedim 🙏🏼⭐️ Çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız ve düşünceleriniz içinn iyi seyirler 🫡🤍
Ayrıca bi şey söylicem. Tam bu konuyla ilgili geçen bir yorum yapmıştım. Hiç bu açıdan bakmamıştım , gerçekdende söylediğin gibi gelişiyim derken kendimi tüketiyorum
İnternet alemine bu kadar dalmadan önce daha 'kişisel gelişiyordum' sanırım.Müzik bile dinlemek kafamı dolduruyor sanki artık.Ne yapıcam ne yapmak istiyorum derken ben de elimde bir şey olmadan yatağa gidiyorum ve zihnime takıp yapmadığım o görevler sırtıma yük olup beni rahat uyutmuyor.
Seçilmiş Kişi Sendromu ismi kesinlikle tam oturmuş. Ben de kendimi gözlemliyorum ve kendimi geliştirirken, bundan zevk alırken ister istemez; ben kendimi bu kadar geliştirmek için uğraşırken, iyi ve kaliteli biri olmaya bu kadar önem verirken birileri neden sürekli yerinde sekmekte hatta daha da geriye gitmekte bu kadar ısrarcı diye düşündüğümü ve kendi kendime bu insanlara sinirlenmeye başladığımı fark ettim. Sadece kendim gibi olanlarla anlaşabileceğimi, diğerlerinin bu hayatı sadece boşlamaya geldiğini düşünürken buldum kendimi. Sanki onlar aşağıdaymış gibi. Bu kimselere anlayışım ve hoşgörüm de azaldı. Bu uydurduğun sendrom kişiyi hak etmediği bir kibir duygusuna bürüyebiliyor istemeden. Ayrıca mükemmelliyetçilik duygusunu da körüklüyor, bir şeyi yapamadığında ya da yaptığının çevren tarafından (sadece bir kişi bile olsa) en iyisi ve doğrusu olduğunu düşünmediklerini hissettiğinde ya da duyduğunda özgüvenin sarsılıyor, kendini eksik ve kötü hissediyorsun. Böyle düşününce bu "kendini en iyi versiyonun yapmak" maratonu insanı başkalarına da bağlı hâle getiriyormuş, onu anladım. Bazı tanıdığım kimseler bir huyu, özelliği, müzik zevki vs... eleştiri aldığında ya da gülündüğünde iki katı gülüyor, umursamıyor ya da inadına sevdiği ve kendiyle bağdaştırdığı şeyi daha çok yapıyordu ve gerçekten çok etkilendim. Birisi bana eskiden yapsa belki nerede yanlış yapıyorum, neyi düzeltmeliyim diye düşünürdüm. Ayrıca bu insanlar genelde neyi yapıp neyi yapamayacaklarının da çok iyi farkında oluyor gördüğüm kadarıyla. Bu Seçilmiş Kişi Sendromu benim dünyamda biraz da Da Vinci sendromu gibiydi. Da Vinci gibi bir sürü şey başarmak ve yapmak istiyordum. Daha sonra öğrendim ki Da Vinci ne kadar başarılı biri olsa da yaptığı çoğu işi yarım bırakırmış. Tabi ki insan hâlâ kendini geliştirmeli, öğrenmeli, iyi biri olmalı, her sabah kalktığında kendine verilen bu günü ve zamanın hakkını vermeli. Geçmişte yaşamış bilir bir kişinin sözüydü, insanlık görevimi yerine getirmek için her sabah kalkıyorum ve çalışıyorum, diye bir şeydi ama tam olarak hatırlamıyorum. Bu fikre hâlâ katılıyorum ama insan bunu yapmak için yapmamalı; kendini bize dayatılan, her şeyi yapan ve bilen "başarılı" kişi olmak için harcamamalı. Gerçekten sevdiğimiz ve ilgimiz olduğu için yapmalıyız. Diksiyonumuz düzelmeli çünkü Türkçemizi en güzel şekilde konuşmak bizim hakkımız ve sorumluluğumuz, öğrenmeyi öğrenmeliyiz çünkü yeni şeyler öğrenmek bana ve beyin sağlığıma iyi geliyor; ögrendiklerim karşısında şaşırmayı ve düşünmeyi seviyorum. Bir ortama girdiğiniz sohbetinizin dedikodudan başka bir şey olması insanı ve hayatını daha yaşanılır ve huzurlu yapıyor. Ayda şu kadar kitap okumazsam "başaramadım" değil, bu kitapları okumak istiyorum diyorum. Çünkü kendime kattığım her şey benim yararıma ve başarının ölçütü biziz. Bu yolculukta kendimizi çok fazla kasmamıza gerek yok. Şems'in Mevlana'ya dediği gibi: okuyarak öğreneceksin belki ama arayarak bulacaksın...Kır kaleminin ucunu da arayışa başla... Kendimizi tanımak, ne yapmak istediğimize karar vermek mi yoksa ne yapmak istemediğimize karar vermek mi? Umarım arayışta olan herkes bir gün yolunu bulur. Bulamazsak da sorun değil. Biz de her şeyi yapan ve yarım bırakan biri oluruz, ne olacak? Bunun bize ne zararı var? Da Vinci gibi. Elbette koşullardan ötürü paramızı kazanmanın yolunu bulmalıyız, idealizm fakirlerin işine yaramaz. Ama yine de kendimizi bize biçilen yollarda koşarak harcamak bizi hiç bir zaman tam anlamıyla tatmin etmeyecek.
bakış açına hayran kaldım gerçekten çok güzel anlatmışsın okurken o kadar çok yere katıldım ki😻 düşüncelerinin berraklığını bu kadar net ifade edebilmene çok imrendim, çok keyifli bir sohbet arkadaşısındır eminim kii çevrendekiler çok şanslıı💗💗
Kendi ellerimizle kendimizi çökertiyoruz. Olay bu. Herkes “konfor alanınızdan çıkın” diyor ama kimse bunun sonuçlarından bahsetmiyor. Kendinizin daha iyi bir r versiyonunu elde edebilirsiniz. Ama bu, eldettiğiniz o şeyi seveceğiniz anlamına gelmiyor. Evet konfor alanımızdan çıkmalıyız. Ama bütünüyle değil. Kendimizin ne kadarından vazgeçmeliyiz? İlk önce buna karar vermeliyiz.
Ohh birileri uyanmış ve uyuyan sürüye ragmen yiyecegi elestirileri göze alıp digerlerini de uyandırmaya çalışmış. Eline, çabana saglık. Takdiri hak eden nadir bir örneksin. ❤🎉
Başarılı olmak, at gibi koşturmak, kişisel gelişim, en iyi versiyonun, çalışırsan başarırsın vs mevzuları yüzünden yıllarca akıntıya karşı kürek çektirip sonra da bir girdabın ortasında bir başımıza bırakılıyoruz. Üniversiteyi bitirdikten sonra hayatın asıl tokadını yiyorsunuz. İş dünyasında da akademik camiada da hayatın her yerinde de hep torpille iş yürüyor. Siz inanılmaz donanımlısınızdır, sağlam başarılarınız vardır, disiplinli çalışıyorsunuzdur, çok zeki ve algıları açık bir insansınızdır ama gözleri doğru düzgün görmeyen, zekası bariz geri, hiçbir şeyi beceremeyen, bırakın düzgün bir diksiyonu konuşmayı bile bilmeyen, herhangi bir işi yapabiliyor olsa da bir şekilde kaytarmayı tercih eden malın birini sırf 'çok önemli insanlar' rica etti(!) diye o işe seçerler. Siz pes etmezseniz ve devam ederseniz bir noktada başaracağınızı düşünürsünüz çünkü "ben yaptım oldu sen de yaparsın" zırvalıkları yüzünden pes etmemeyi gerekirse kapıları 40 kere çalmayı öğrenmişsinizdir. Masal bu ya 41'inci de o kapı mutlaka açılacaktır. Ben size ortada duran o kocaman gerçeği söyleyeyim: O kapı asla açılmayacak! Çünkü torpiliniz yok! Gerçek hayatta yeteneklerinizi ve donanımızı kullanmanız artık mümkün değil. Bu yüzden internetten iş yapmaya ya da yeteneklerinizi ve donanımınızı internet ortamında kullanmaya çalışın. Bu şekilde maddi gelirler oluşturun. Böylece hem başkalarının altında ezilmezsiniz, hem torpille dönen haksız işlere bulaşmaz ve kullanılmazsınız, hem daha özgür bir çalışma hayatınız olur, hem de o torpille iş yürütenlerden emin olun kat kat fazla paralar kazanırsınız.
Kesinlikle doğru 👍.Ben de ameliyathane hizmetleri bitirdim ama kaç aydır işsizim. Bir başvurum var 2-3 ay kadar beklemede kalacağım fakat olmazsa da Ben de farklı alanlara yönelmeyi planlıyorum 👍👍 Eskilerden okuyanlar asla bugünkü sistemi anlamıyorlar ve anlamamakta da ısrar ediyorlar ne yazık ki...
Ben de dışarı çıkmak, eğlenmek istemiyorum ama bunu hep içe dönük bir insan olmama bağlıyordum. Sen söylediğinde fark ettim gerçekten de zamanımın boşa gideceğini düşündüğüm içinmiş. Birisi buluşalım dediğinde hemen içten içe sinirlenirim çünkü sabah uyandığımdan beri aklımda o gün yapmam gereken ama yapmadığım onlarca şey oluyor ve dışarı çıkarsam o gün çöp olacakmış gibi hissediyorum. Beni aydınlattığın için çok teşekkürler ellerine sağlık.
Kanalını öyle bir dönemde keşfettim ki... Tam ihtiyacım olduğu zamanda karşıma çıktın. Tükenmişlik ve bıkkınlık yaşadığım son birkaç günde yataktan çıkmak bile zor geliyordu. Videolarını izledikçe kendimi daha hissetmeye başladım. Sürekli yetişmemiz gereken şeyler var boş oturmak suçmuş gibi hissettiriliyoruz. Bunun sonucu da sadece tükenmek.
Kişisel gelişimin o zararlı dongusune daha önceden kapılmış biri olarak tek söyleyeceğim sey: " 'en iyi versiyonunuz' olmak zorunda değilsiniz. Kendiniz tamamıyla kusurlu değilsiniz. Hayat zaten yaşadıkça kişiliğinizi geliştirecektir. Zorla birşey yapmayın. Evet aliskanliklar kazanın, kendinize birseyler katın ama abartmadan." ❤
Çok güzel açıklamışsın,yaşadığım duyguları dile döktün🤍.Örneğin:Günümüzde sağlıklı beslenmek bile popüler oldu,öyle bi dönemin içindeyiz her şeye yetişmek çok zor.Bazı şeylerin popüler olması ve her yeri sarması sinir bozucu sanki daha önce sağlıklı beslenmek diye bir şey yokmuş gibi …
Özellikle şu duyguları şeytanlaştırma kısmını başka birinden de duymak çok iyi geldi. İnsanım ben ya. Arzuluyorum, istiyorum, nefret ediyorum, kinleniyorum bazen çok üzülüyorum bazen çok sinirleniyorum. Ama yok HEP süper hissetmemiz gerek. Böyle bi saçmalık olabilir mi. Kendimi bu akıma öyle bir kaptırmıştım ki somatik tepkilerim vardı yıllardır. Ne zaman bu duygularımı da sahiplenmeyi gelip geçici olduklarını ve normal oldukları kabul ettim ağrılarım azaldı.
*Bu videoda katılmadığım bir cümle bile yok. O kadar haklısın ki. Hayatım boyunca ortanca çocuk(görünmez çocuk) olmanın da verdiği dikkat çekme isteğiyle başarıya takıntılı büyüdüm. Bunun farkına liseye geçince varmama hatta bundan kurtulmak istememe rağmen hâlâ bu histen kurtulamıyorum. Hayatımda ne kaybettiysem hep bu his yüzünden kaybettim. Hep bir yetersiz hissediyorum. Hatta çevremi de bazen çok yetersiz olmakla suçluyorum. Belirli bir hedefim var ama bu hedef uğruna bir şey yapmak için gerçekten gencim ama beynim sürekli alarm veriyor. Bunun için ne yapabilirim bilmiyorum. İzlediğim, önüme düşen kanallar da genelde ya çok bilgili ya da çok kaliteli kanallar ve bazen bunlar da yetersizlik hissini pekiştiriyor. Bu video da yalnız olmadığımı hissettirdi, saol 🩷*
Kendimi geliştirmeye başlamadan önce 10. Sınıfın sonunda ve intihar eşiğinde biriydim. Sınıfta kalma korkusu, ailemin vereceği tepkiler, boşu boşuna heba olan 1 yıl ve sürekli depresif modda olan ben vesaire gerçekten zor bi dönemdi. Daha sonra ne olduysa o yaz tatilinde oldu. Biri çıkıp bana "kurban enerjisinde olmaktan zevk alan insalar" toplumundan bahsetti. Sonra kendimin o toplumun parçası olduğunu gördüm. Bazı insanlar acıdan, dramadan, kötü enerjiden, diğer insanların ona acımasından zevk alır, bende onlardan biriydim. Sürekli herkes ben ve hayatım için üzülsün isterdim. Daha sonra birden dedim ki "ya ben bunu kendime neden yapıyorum ?" Birde o dönemler kendime özgüvenli derdim ama alakam yoktu. Vücudum ile barışık değildim, kendime değer vermiyordum, belirli bir rutinim yoktu, ailem ile aram bozuktu, okuldaki ve sosyal medyadaki ortamım berbattı. Ve ben o dönemler hayatımdaki kötü şeylere odaklanıp asla iyi düşünmeden sadece o duygu ve düşüncelerle odamda sadece ağlıyordum. Bir insan kendine anca bu kadar saygısız olabilirdi. Daha sonra dediğim gibi o yaz tatili geldi. Karne günü okuldan gidip karnemi aldım, sınıfı geçmiştim. Boşu boşuna sadece kendimi üzmüştüm "ya kalırsam ?" Diye. Karne gününden birkaç gün sonra evli olan ablamın yanına, Silivri'ye gittim. Her yaz tatili, ara tatili vesaire her tatil oradaydım. Bir gün avm'de dolaşırken Mr. DIY'e girdik. Ordan kendime pembe beyaz kapağı olan bi ajanda, yanında da onunla uyumlu çok güzel bir kalem aldım. O gün hayatımın kökünden değiştiği gün oldu. O deftere ilk başta günlük ya da yazacağım şarkıların sözlerini yazmayı düşünüyordum. O zamanlar müziğe ilgim vardı ve bazen cover bazen de kendi müziğimi yapıyordum. Ben o deftere ne günlük ne de şarkı sözü yazdım. Kitaba ilk yazdığım şey, instagram'da görüp "saçma" Diyerek geçtiğim kişisel gelişim videolarından alıntı bir günlük rutin yazdım. Yazış o yazış. O rutinlerin devamı geldi. Daha sonra ben o deftere dizi listesi, en sevdiğim şeylerin bir listesi, cover yapacağım şarkıların listesi vesaire vesaire bir sürü liste yaptım. Bazı sayfalara da günlük tarzı yazılar yazdım. Daha sonra manifest ve olumlu düşünce ile tanıştım. Ufak tefek de meditasyon yapmaya başladığım dönemlerdi. O günlerden sonra ailem ile aram düzeldi, kendime bakışım değişti, hatta arkadaş ortamımdaki herkes de benimle birlikte değişmiş gibiydi. Her şey yoluna girdi. Daha sonra 11. Sınıfa başladık, her şey mükemmel. Saat 5'te kalkıyorum, meditasyon, esneme egzersizleri, kahvaltı, hazırlık falan derken sabah rutinim bu şekil gidiyordu. Okuldan sonra da yaptığım ilk iş kendimi ve Odamı toparlamak, ödevlerimi yapmak, yemek yemek, sporumu yapmak, kitabımı okumak ve uyumak. Hayatım mükemmel ilerliyordu. Taki 11. Sınıfın sonlarına kadar. Kendimi olumlu düşünmeye o kadar zorlamışım ki bana yapılan her türlü saygısızlığa iyilikle yaklaştığımı fark ettim. Hatta kötü düşüncelerden uzak durmak için mutsuz olduğum anlardan hızla kaçtığımı da fark ettim. Aslında bu bir hata değildi, bunlar yaşamam gereken şeylerdi. Şimdi daha yeni yeni kötü anlardan, kötü düşüncelerden, kötü modlardan kaçmıyorum. Zaten 5-10 dakika sonra eskiye dönüyorum. Şimdi mükemmel hedeflerim, ilgilendiğim mükemmel şeyler var. Mesela psikoloji okumak istiyorum, hala müzikle ilgileniyorum, Psikoloji ile birlikte modellik için de çalışıyorum (küçüklük hayalim ve moda tasarım okuyorum), öğrendiğim 9 dil var, dans etmeyi çok severdim, kendimi geliştirdim, 16 yaşındayım ve kendim için para kazanma yolları arıyorum, blog yazıyorum ve bloğum için çok güzel fikirlerim var, müziğe devam etmek için hedefimde olan şirketin müzisyenleri ile görüşüp tavsiye alıyorum. En önemlisi destek aldığım kişiler, arkadaşlarım, ailem, takip ettiğim güzel insanlar var sizin gibi 🤍 Kendimle o zamandan bu zamana geldiğim için, kurtulmayı seçtiğim için, ve başardığım için gurur duyuyorum. Siz ve sizin videolarınız için de ayrı teşekkür ediyorum. Sizi izlemeye başladığımdan beri büyüsüne kapıldığım şeylerden kurtulur oldum, iyiki varsınız 💗 umarım sizinle bir gün çok güzel yerlerde karşılaşırız 🤍
Bu yaşta bu olgunluk gerçekten bravo sana 🤌🏼 savaşçı ve mücadeleci bir yapın var bu çok belli , umarım hayattaki çabalarının verdiğin emeklerin karşılığını alırsın 🫶🏻⭐️ çok teşekkür ederim güzel yorumun için 🤍
ilk dakikada beni anlatıyor dedim cidden ,bol patent alan mühendis ben ,öğrenci iken düşen uçağı kurtaran pilot adayı ben ,en iyi otel konsepti olan garsonluktan gelme ben ve halen bi halt olamamış gerçek ben 😌
Rastgele Öneri : “Nasıl alışkanlık kazanırım” Öncelikle bunu yaparken örneğin matematik çalışmaya başlamak isterken , kendinize yüksek hedefler koymayın. Küçük hedeflerle başlayın 🎯 Kendinize baskı yapmayın , bir saat yada herhangi bir vakit belirleyin , kaç günde , haftada veya ayda (örnek olarak) bir çalışacaksınız? Eğer kendinizi fazla yorarsanız , en baştan vazgeçmek istersiniz. Fakat hedefleri belirli aralıklarla arttırabilirsiniz. Mesela ilk gün matematikten 5 soru çözdünüz. Bunu birkaç gün boyunca yapın ve sonra bunun sayısını 10’a yükseltin. Soru (hedef) arttırma sayısı ve süresi (kaç günde bir çalışmayı arttıracaksınız ? ) kişiden kişiye göre değişebilir. Soru sayısını zamanla arttırarak devam edin , ve bunu her gün yapın , ama çok fazla disipline gerek yok . Matematik çalışmak sadece bir örnek , öğrenci olduğum için aklıma bu geldi . Herkesin hedefi farklı olabilir, bu sadece bir tavsiyedir ve bu sonuç olarak sizin kararlarınız , sizin hayatınız . Sadece yardımcı olmaya çalıştım . Umarım işe yarar . “Kendinizi sevin , denediyseniz ve olmuyorsa olmuyordur . Eksik değilsiniz, sadece mükemmel değilsiniz. Kimse de değildir 🤍” Not:Eğer isterseniz bir like atabilirsiniz 😙
O kadar bensin ki. İzlemeden önce tek sorun bende sanıyordum. En basitinden düzenli olarak her gün mutlu şekilde ofisine giden insanlara bile imreniyorum nasıl bu kadar işlerine sadık olabiliyorlar. Hiç sıkılmıyorlar mı değişiklik istemiyorlar mıdır diye. Tıpkı video dediğin gibi sürekli alan değiştirdim mezun olduğum bölümler, yaptığım iş ve istediğim iş bile hepsi birbirinden farklı hala da memnun değilim olduğum konumdan. Yine videoda dediğin gibi cafede oturan insanları görünce bile zaman kaybı diyerek istemsizce onları yargılıyorum. Halbuki zaman çok hızlı akıp gidiyor herşeyin ve her anın kıymetini bilmeliyiz.. videona denk geldiğim için şanslı ve huzurlu hissediyorum beni bir nebze ferahlattı.
Iyi ki bu videoya denk geldim, yalnız değilmişim😢 kendimi sürekli eksik hissediyorum, hayatın gerisinde kalmış, yaşıma göre bilgisizmişim gibi hissediyorum, boş vaktimde hep verimli olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum ama olamıyorum. Nasıl bir kısır döngüye girdim😣
bu video tamamen benim iç sesim.. her gün ne yapacağına karar veremeyen ve bambaşka şeyler isteyen bir yetişkinim.. içeriklerin gerçekten ilham verici ve bu şekilde podcast gibi olması çok hoş ❤
Kişisel gelişeyim derken kişisel gelişememek.. umarım artık hepimiz insan olduğumuzu, duygularımiz olduğunu farkeder ve mükemmeliyetçi olmayı bırakarız. 🤝 Ve videon asiri iyi olmuss, tam da önemli ve mesela benim ihtiyacım olan konuya değindinn⚡️
Kişisel gelişememek 😄 Çok önemli konulara değinmişsiniz. Özellikle döngü kısmına eklemek istediğim bir şey var. 1. Döngüde her şey iyi giderken sonra sorun yaşanır ve umutsuzluğa kapılırsınız. 2 seçenek var, per et veya devam et. Devam ettiyseniz 2. Döngü başlar, daha planlı olmak istersiniz, daha dikkatli maddeler eklersiniz ve sonra döngü ucunda bir cümle bile sizi tekrar durdurabilir. Yine 2 seçenek var. Pes etmek veya devam etmek. Bu 2. Döngünün arası çok siddetli geçebilir, isyan içerebilir, umutsuzlugun zirvesi gibi gelir. Devam ettiyseniz asıl her zorluk şimdi başlıyor. 2 kere yılmadan 3. Döngüye daha azimli daha istekli girersiniz. Bu döngüden sonrasında yer yer moral bozuklukları olsa da gerekeni yapmaya devam edersiniz ve sonuçlara yavaş yavaş ulaşmaya başlarsınız. Ben dün ve bugün sabah 6 ya kadar berbat ve umutsuz durumdaydım. Yürüyüş yapmaya gittim. Yürürken oturmak istiyorum, oturunca da yürümek istiyorum. Öyle bir durum yani :) Sonrasında geldim ve tekrar güncelleme yaptım kendimde. Şimdi daha da güçlü olacağım. Pes etmeyin. Herkesin 24 saati varken zenginler milyonlar kazanırken normal insanlar neden asgari ücreti kazanıyor bir ay sonunda ? Fark çok çabalamakta değil, doğru alanda, doğru planla, doğru vizyona giden doğru misyon, doğru misyonlar içerisinde doğru hedeflendirme ve basamaklama ile ilerlenmeli. Eğlence ve ödüllendirme durumuna katılıyorum fakat karşılıklı otursak, 1 ay susmadan konuşup, üzerine beyin fırtınası yapabileceğim konular içeriyor videonuz :)
Videoyu izlerken aklıma şu pasaj geldi: Yaşamımın, öyküdeki yeşil incir ağacı gibi önümde dallanıp budaklandığını görüyordum. Her dalın ucunda tombul, mor bir incir gibi eşsiz bir gelecek beni çağırıyor, göz kırpıyordu. İncirlerden biri, bir eş, mutlu bir yuva ve çocuklardı. Bir başkası, ünlü bir ozan, öteki parlak bir profesör, biri şaşırtıcı editör Ee Gee, öbürü Avrupa, Afrika ve Güney Amerika, biri Constantin, Sokrates, Attila ve garip adları değişik meslekleri olan daha bir yığın aşık, bir başkasıysa Olimpiyat takım şampiyonu bir kadındı. Bu incirlerin üzerinde ve ötesinde, ne olduklarını pek çıkaramadığım daha bir sürü incir daha vardı. Kendimi dalların çatallandığı noktada otururken görüyordum. Ve incirlerden hangisini seçeceğime bir türlü karar veremediğim için açlıktan ölüyordum. Hepsini ayrı ayrı istiyordum incirlerin, ama birini seçmek ötekilerin hepsini kaybetmek demekti. Ve ben orada karar veremeden otururken incirler buruşup kararmaya başlıyor ve birer birer toprağa, ayaklarımın dibine düşüyorlardı.” Sylvia Plath
-Mutsuz kişi, modern vebaya yakalanmış demektir, cüzamlı gibi davranı I lır ona, insanlar ondan uzak durmayı tercih ederler. -Ne kadar çok insan, sırf mutlu olmaları gerektiğine inandıkları için mutsuz oluyordur acaba? Bu kitabı yeni okuyorum tam videodaki mevzu ile aynı. Teşekkürler Berrin🐣
Yıllarca ailem tarafından müthiş bir baskı ve şiddete maruz kaldım her zaman çok başarılı olmak kendimi bu evden kurtarmak istedim şehir dışında üni kazanmak istedim ykse başlarken mat netim 3tü bir senede 24e çıkardım eşit ağırlıkta 20 bine girdim Bilkent psikoloji kazandım ama müthiş bir depresiflik tükenmişlik yetersizlik hâli mevcut yıllardır hayalini kurduğum her şeyi yaptım ama tadını çıkarmak yerine hâla geleceğe odaklanıyorum hep daha fazlasını istiyorum 20 bin yetmez ben ilk bine girmeliydim diyorum bu doyumsuzluk yetersizlik başarı hırsı ve mükemmelliyetçilik takıntısı tüm yaşama hevesimi bitiriyor sonunda kendimi tamamen tükenmiş bir şekilde buluyorum yıllarca bunu hayal ettim ama şimdi hiç üniye gidip yeni insanlarla tanışasım yok
Bence kişisel gelişim daha iyi versiyonumuz değil olduğumuz kişiyi bulmaktır. Kendinizi bulmak en büyük gelmişimdir. Kendimizi bulduğumuz zaman istediğimiz herşey netleşiyor, umarım hepimiz bir gün Kendimizi bulabiliriz:)
Tam da bu kişisel gelişim algısına kapıldığım döneme denk geldi video anlattıkların çoğunlukla yapmayı planladığım şeylerdi ve sonucunun kesinlikle iyi olması gerektiğini düşünüyordum video yeni bakış açıları katması açısından çok faydalı oldu benim için ❤
Kendimden her zaman daha iyisini beklediğimi fark ettiğim zaman durabiliyorum fakat aynı şeyi insanlar yapınca hiç çekemiyorum maalesef. - şu sanatçıyı çok seviyorum +Say o zaman popüler olmayan beş şarkısını - bugün resim çizdim + Daha da gelişmen lazım,kursa yazıl Ve benzeri benzeri.... Hayır sadece seviyorum ve bütün şarkılarını bilmek zorunda değilim, sadece o an istediğim için çizdim ve bu alanda gelişmek zorunda değilim. Çok küçük meseleler aslında ama keyif aldığımız en ufak şeyde bile en iyisi olmamız gerekiyormuş gibi davranılıyor. Bir süre sonra aynı şeyi kendimize yapmaya başlıyoruz ve durdur durdurabilirsen....
Hislerimi ve birçok insanın hislerini öyle güzel dile getirmişsin ki.. Şu an tıp fakültesi 5. sınıf öğrencisiyim, neredeyse bitirmek üzereyim. Ancak hâlâ kendime acaba ben bu mesleği seçerek doğru mu yaptım, hakkını verebilecek miyim, ömrüm boyunca çok çalışabilecek ve mesleğinde adını duyurmuş bir doktor olabilecek miyim, oysa ki deneyimlemek istediğim ve ilgi duyduğum onlarca şey var ki diyorum. Ben sadece doktor olmak istemiyorum, bu benim tek kimliğim olmamalı. E hani küçük Aleyna büyüyünce doktor olmak istiyordu? Halbuki ben büyüyünce sadece mutlu olmak istiyormuşum 🥰 20-21 yaşıma geldiğimde yarış atı gibi ders çalıştığımı fark ettiğimde bir buhran yaşadım, yorulduğumu hissettim. Kendimi etrafımla kıyaslamayıp ben bu okulu kendimi yormadan, strese sokmadan bitirmek istiyorum deyip uzattım. O yaşıma kadar ben nelerden hoşlanırım, hobilerim neler diye bile kendime sormamıştım. Senin anlattığın bu aydınlanmayı yaşadığım günden beri kendimi hayatı yakalamaya çalışan bir yarış atı gibi hissetmiyorum. Çok daha mutluyum. İlk defa böyle kendimi anlattığım uzun bir yorum yapıyorum, her videonda insanlar kendilerinden bir şeyler buluyor demek ki. Farkında olmadan ne kadar aynı şeyleri yaşıyoruz, insan şaşırıyor. Bu hisleri olabilecek en güzel şekilde tercüme ettiğin için teşekkürler ❤
Galiba bu aydinlanma süreci insanın 20li yaşlarında başlıyor. Ben mesela hata yapmaktan yıllarım boşa geçer diye korkmaktan günümü yasiyamiyorum. Bu video içimdeki karmaşıklığı dile dökmüş 🥰
Biz bence kişisel gelişimi aslında yanlış anlıyoruz. Kişisel gelişim dediğimiz şey adı üstünde kişisel. Belki benim gelişmem gerekmeyen bir konuda çok ileri safhada bir gelişme göstermen gerekiyordur. Veyahut da bunun tam tersi. Kişinin kendi hayatını ne yönde şekillendireciği kişisel gelişim fikriyatını yönlendirmeli bence. Örneğin sanatla ilgili değilsen sanat akımlarını a’dan z’ye bilmek sana pek bir şey katmaz ya da şöyle ifade edeyim katsa da kaybı kazancından büyük olur. Bir düşünsene ilgilenmediğin bir konuya ayıracağın 5 dk aslında hayatından ne büyük bir kayıptır. Belki de seni sporda kişisel gelişimde görmeliyiz. Çünkü ona yatkınsın. Ezcümle: kimsenin tarifi kimsenin tarifine uymaz.
Yıllarca ailem tarafından müthiş bir baskı ve şiddete maruz kaldım her zaman çok başarılı olmak kendimi bu evden kurtarmak istedim şehir dışında üni kazanmak istedim ykse başlarken mat netim 3tü bir senede 24e çıkardım eşit ağırlıkta 20 bine girdim Bilkent psikoloji kazandım ama müthiş bir depresiflik tükenmişlik yetersizlik hâli mevcut yıllardır hayalini kurduğum her şeyi yaptım ama tadını çıkarmak yerine hâla geleceğe odaklanıyorum hep daha fazlasını istiyorum 20 bin yetmez ben ilk bine girmeliydim diyorum bu doyumsuzluk yetersizlik başarı hırsı ve mükemmelliyetçilik takıntısı tüm yaşama hevesimi bitiriyor sonunda kendimi tamamen tükenmiş bir şekilde buluyorum yıllarca bunu hayal ettim ama şimdi hiç üniye gidip yeni insanlarla tanışasım yok
@@mucizevidolunay9181 Aynı şeyleri ben de yaşadım ve tam olarak bahsettiğin durum benim de başıma geldi. Onca şeye rağmen yıllardır hedefim olan tıp fakültesini geçen yıl kazanmayı başardım ama maalesef hiçbir zaman başarmışım gibi hissedemedim. Yerleştiğim okul benim hedefim değildi ve sürekli kendimi yetersiz hissetmeye başlamıştım. Acaba mezuna kalmış olsam derece yapar mıydım ya da daha iyi bir tıpta okusam nasıl olurdu sorularıyla bir yıl boyunca didinip durdum. Şehri sevememiştim arkadaşlarıma ayak uydurmakta da zorlanıyordum. Daha sonrasında stresten cildim bozulmaya başladı. Sonrasında fark ettim ki ben sadece kendime zarar veriyordum. Kendi kendimi zehirliyordum. Aslında dışarıdan bakınca her şey normaldi. İstediğim bölümdeydim. Hep hayalini kurduğum mesleğe adım atmıştım ve işin sonunda aşık olduğum mesleği yapmak vardı. Bense sadece kendimi boş yere üzerek belki de hayatımın en güzel yıllarını boşa harcıyordum. Yani diyeceğim sosyal medyada derece yapmış insanların göz önünde olması ve bu mükemmeliyetçilik algısı bizi değersiz yapmıyor. Ben belki ilk bin veya 5bin falan yapamadım ama ben de çok emek verdim kendime bir şeyler katmak için ki bence asıl değerli olan da bu. O yüzden bence kendini değersiz görmeyi bırak. Evet belki ilk bine girsen bir şeyler farklı olabilirdi ama sen zaten istediğin şeyi çoktan başardın. Sadece farkında değilsin. Umarım her şey gönlünce olur. Tebrik ederim💗
Merhaba Berrin Abla , Dünyada ve Türkiyede Lgbtiq+ olmak ; renklerin , kıyafetlerin , mesleklerin , kılın veya kılsızlığın bi' cinsiyet hatta cinsel yönelime atfedilmesi sorunu üzerine bir video hazırlayabilir misin ? Videolarına ve fikirlerine değer veriyorum , kendine iyi bak💛
mükemmel bir konuya değinmişsin hep aklımda olan anlamlandıramadığım kafamı yorduğum ama böyle düşünmem yanlış bir şeymiş hissine kapılırdım nedir bu kendini geliştirmek ya kendini normal bir hayatının düzenindeyken de değiştirebilirsin illa konfor alanının dışına çıkman gerekmiyor illa 3-4 dil bilmen gerekmiyor bir konuda herkesten iyi olman gerekmiyor hatta hiçbir konuda başkalarından iyi olmak zorunda değilim farklı olmalıyım kaygısı da ne farklı olmak zorunda değilsin aynı olmak zorunda da değilsin nasıl bir yaşam istiyorsan onu yaşa yemin ediyorum başka insanlar yüzünden kendimizin nasıl yaşamamız gerektiğini unuttuk ne istediğimizi unuttuk çok ama çok teşekkürler bu kanalın içeriğine bayılıyorum (videoda senin bize karşı konuşmanın videoya ne kadar renk kattığını fark etmiş oldum mimiklerin düşüncelerini görmek istedim eline emeğine sağlık) ❤❤❤❤❤
O kadar güzel anlatmışsın ki çok beğendim. Bende kişisel gelişim mottolarından hoşlanmıyorum, never give up hayır bazen vazgeçmen gerekir. Vazgeçtiğimiz zaman bile bize bir şeyler katabilir. Bunu fark etmek çok önemli. 18 yaşında kimlik oluşturmanın tam ortasında bir meslek belirlememizi istemek bana hâlâ absürt geliyor. Ben kendimi tanımıyorum nasıl meslek seçeyim. Bir şekilde hayatıma yön verdim şimdi başka bir sınav için çalışıyorum 😶
Resmen beni anlattın şu anda çünkü o kadar çok bu furyaya kaptırdım ki kendimi sürekli rüzgar gibi bi o tarafa bi bu tarafa savruluyorum. Daha fazla film izlemeye, daha fazla kitap okumaya, gitar çalmaya, resim çizmeye, güzel gözükmeye o kadar çok kaptırdım ki "kendimi keşfedip iyi bir insan olucam" derken en başta kim olduğumu unuttum. Şu an o kadar çok şeyi aynı anda yapmaya çalıştığım için her şeyde başarısız olmuşum gibi hissediyorum.
Ben de bir zamanlar böyleydim. Kafede oturup sohbet etmek zaman kaybı gibi geliyordu. Ve başarı neye göre kime göre. Bana göre başarı olan bir şey başkası için olmayabilir. Onlar için başarı sayılabilecek şeyler benim için olmayabilir. Kesinlikle suçun yüzde yüz bireyde aranması konusuna da katılıyorum. Süreci etkileyen çok faktör var. Aile yapısı, yaşadığın şehir… İnsan kendini geliştirmeli ama buna kendini çok kaptırıp kendini toplumdan yabancılaştırmamalı. Ve göz göre göre olmayacağı belli olan şeyler için de kendini üzmemeli. Bazı şeylerin olmayacağı vardır ve elimizden geleni yapıyorsak çok da sorgulayıp kendimizi üzmemeliyiz diye düşünüyorum.
Kişisel gelişim dediğimiz şey aslında basit olarak kişinin kendisi için bir şeyler yapması bana kalırsa.Ama bu şu demek değil,her sabah altıda kalkmak her gün çalışmak her daim pozitif olmak duygularını bastırmak sürekli bakım yapmak sürekli mükemmel olmaya çalışmak..Bir ara ben de bu batağa düştüm sonra dedim ki ben robot değilim insanım.Kötü geçen dönemlerim olabilir bir şeyleri yapacak psikolojide olamayabilir herkese sürekli gülümseyemeyebilirim çünkü ben İNSANIM.Şu an hayatımı dengelemek için uğraşıyorum.Kendime bir alan belirledim onun üstünde ilerliyorum.Bir yandan bana iyi gelen aktiviteleri ihmal etmiyorum.Bence asıl kişisel gelişim dediğiniz gibi her şeyde başarılı olmaya çalışmak değil.Kendini tanımak bu doğrultuda hedefine odaklanıp bir yandan da sevdiklerimize ve kendimize zaman ayırmaktır,fikrimce…
Harika bir video olmuş. Çoğumuzun duyması gereken şeyleri çok net şekilde anlatmışsınız. Belki de bir çoğumuz popüler dünyanın dayatmasına bağlı olarak aslında her şeyi yapmak her konuda en iyisi olmak istiyoruz. Maalesef birçoğumuz bir konu hakkında derinlemesine bilgi sahibi değiliz. Belki de ihtiyacımız olan biraz ruhumuzun ve kalbimizin sesini dinleyip cidden bu yapmak istediğim bana iyi gelecek mi diye düşünüp ona göre yol almak. Umarım hepimiz sadece mutlu ve huzurlu hissedeceğiniz meşguliyetlerimiz olur. Güzel video için çok teşekkür ederim Berrin Hanım 🫠🫠🫠
Ben her seyi basarabilirim düşüncesi inanılmaz bir kibir barındırıyor bana göre. Kibir her inanışta yerilen bir duygudur, inançlı degilseniz bile itici , yıpratıcı bir duygu.
Bence kisisel gelisim ile ozentiyi ayrimak gerekiyor. Profesyonel degilim lakin sizlere bir oneri verebilirim. Bir seye yeteneginiz oldugunu ogrenmenin en guzel yolu kesinlikle denemek sadece kendinize 1 hafta verin. Zaten otomatikman icinizden bu yetenek çıkıyor. Bir de kesinlikle hevesle basladiginiz sey cok cabuk bitiyorsa bunun nedeni cevre etkiledigi icin ozeniyoruz ve yaptigimiz zaman ise hevesimiz gecip yarim birakiyoruz. Bu kesinlikle size gore degildir. Ve bu gibi durumda birakip kafaniza takmamak önemlidir. Yillarca kendimi egitmek icin cabalayan biri olarak soyluyorum bana gore uygun degilse yakinindan bile gecmeden ,bana göre olan hedefleri odaklanip tamamliyorum. Şu an kafayi fena halde hukuk sistemine takmis biriyim ve bitirmeme cok az kaldi. Hukuk sisteminden sonra en cok merak ettigim ve hedefimde ne varsa ona bakip , kendimi o yönde ilerleticem. Ayrica Berrin hanim cok guzel anlatmissiniz tebrik ederim. Videolarin harika❤
Ben bile kendimi bukadar iyi anlatamıyorum kendime, duygularımın ve tüm düşüncelerimin başka insanlar tarafındanda paylaşılmasını bilmek bir noktada rahatlatıcı. Oh yaa birtek bukadar kararsız olan ben değilmişim, benim gibi düşünenlerde varmış diyebilmek yanlız olmadığını hisettiriyor. Video da soylediğiniz herşeye katılıyorum , kendime ve içinde olduğum duruma bir tercuman oldu resmen. Faydalı içeriğiniz için çok teşekkürler, umarım hakkettiğiniz değeri görürsünüz
Kendimi sizin ağzınızdan dinleyince garipsedim ve sevindim çünkü kimse beni böyle net anlatmadı en azından karşılaşmadım. Ben de asla tek bir alanda olmayı düşünmedim, sizin dediğiniz gibi hedef belirlemek bizim için çok zor oluyor. Videonuz çok hoşuma gitti elinize emeğinize sağlık umarım hayallerinizi hedeflerinizi gerçekleştirirsiniz🙏🏻💗
Elinize sağlık çok güzel bir konuya değinmişsiniz. Hayatım boyunca en çok hissettiğim duygu suçluluk. Geç uyandığım için, dağınık olduğum için, kendi yaptığım programlara bile uyamadığım için, sınava çalışmam gerekirken canımın istediği başka bir şey yaptığım için, kişisel gelişemedim için…
Aslında sosyal medya da gördüğüm kişilikler hep şu şekilde ya kendini aşırı salmışlar ya da her şeyi planlı düzgün yapmışlar gerçekten ne yapacağımı şaşırıyorum ve hala napacağımı bilmiyorum
12. sınıfta böyle bir kafa yapısında olduğum için birçok önemli arkadaşlıklarım bitti. İnsanları deneme netlerine göre ayırıyordum kafamda. Okulda birinciydim eğer biri benden daha yüksek yaptıysa o kişiye karşı nefret besler ve kendimi ağır bir şekilde cezalandırırdım. Günde 8 saat çalışmam lazım. Bu hafta hiç mola vermeden ders çalışmam lazım gibi. Bir sürü gereksiz kişisel gelişim kitapları okudum videoları izledim. Kışın saat sabah 5te kalkıp stadyuma yürüyüşe gitme ‘zorunluluğu’ bellemiştim kendime. Eğer o gün yürüyüşe gitmediysem kendimi suçlar bütün günümü mahvederdim.. Geçen sene üniversite kazandım ve bölüme ‘sonuncu’ olarak girdiğimi öğrenince benim kafama bi dank etti. Bazen her şey istediğimiz gibi gitmeyebilir, başarısızlıklarımız olabilir diye. Hazırlığın ilk sınavından 69 almıştım (sınıf arkadaşlarım 80-85 alırken) bu duruma hiç üzülmediğim zaman anladım ki artık bu senin tabirinle seçilmiş kişi olma sendromunda yavaş yavaş kurtulduğumu. Senenin sonunda artık hiçbir şeyi kafama takmamaya başlamıştım çünkü artık insanların kapasitelerinin ne kadar farklı olduğunu, geldiğin şehir ve ailenin hayatında ne kadar büyük bir rol oynadığını farkına varmıştım. Bu da böyle bir anımdır dozunu kaçırmadığın sürece her şey güzeldir
Bi kalıba girmek istemiyorum, üniversite mezunuyum ama neden okuduğumu bilmiyorum. Bölümümden nefret ediyorum. İşi sadece para kazanmak için gidilen bir yer olarak görüyorum 😅
keşke kişisel gelişimle ilk tanıştıktan birkaç ay sonraki halim bu videoyu görseydi. neyse ki atlattım ve bu video bana yalnız olmadığımı hatırlattı. teşekkür ederim 💓
"Hep böyle mi bu? Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer..."
bu mezun senemde tamda bu videoda bahsedilen seyleri yasayip depresyona girdim aylarca yataktan bile cikmak istemedim psikiyatriye gitmeye ilac kullanmaya basladim bu video bana o zamanlar yasadigim şeyleri hatirlatti uzuldum acikcasi ne kadar kendi ustume gittigime her seyin sorumlusu benmisim gibi hissettigime...
Berrin selam. Fark ettim ki bu videonda yeni bir tarz denemissin. Severek takip ettigim bir kanal oldugun icin goruslerimi belirtmek istedim. Öbür videolarinda genel olarak seni gordugumuz ara ara klipler iceren videolar izliyorduk bu versiyonda ise sadece klipler var. Yeni seyler denemen cok guzel ama kendi adima soylemeliyim ki konusan kisinin yuzunu gormek daha profesyonel ve samimi hissettiriyor. Devamli akip giden gorseller bana biraz daha yapay ve anlam veremedigim bir sekilde 2016lardan kalma video hissiyati veriyor. Elbette secim senin ama sanki seni gordugumuz videolar daha iyiydi. Seviliyorsun❤
Anlatım tarzımdan dolayı böyle bi edit tercih ettim , sohbet eder gibi anlatmıyorum çünkü , öbür türlü biraz abes gözükücekti diye düşündüm 🙏🏼 çok teşekkür ederim yorumun içinn 🩷🫶🏻
Yeni video için teşekkürlerrr hemen izliyoruuum❤ Ciddi anlamda aşırı olmadan güzel bir şekilde bir şeyleri fark etmeme yardımcı olduğun için teşekkürleeer
Ne güzel video olmuş, sanırım hepimiz kendimizi bulduk. Ön lisans okudum kendi işimi bulamadım, birkaç işte çalıştım ama mutlu olamadım iş degil de insan iliskileri ortam bana cok zor geldi yalnız hissettirdi falan. Şimdi evliyim, çalışmıyorum çocuklarımı büyütüyorum. Ama annemle aramızda sıkıntılı bir konu olduğunda hep "sana çalış dedim oku dedim yapmadın beni de mahvettin kendini de " diyor. Ama ben otuzlu yaşlarımda bunu keşfettim ki dışarda insan içinde çalışmaya uygun biri değilim, asosyal değilim herkesle anlaşacak yapıdayım ama sistemin insanı degilim diyelim. Mesela evde bir şeyler dikmek falan bana daha uygun işler ama bunu kimse degerli ve güzel görmüyor. İllaki bir unvanım dolgun bir maaşım olmalıydı daha degerli olmak için. Bende kişisel gelişim furyasına katılıp hayatın gerçekleri ile karşılaşınca bir terslik oldugunu anlayıp bıraktım o işleri. Sevdiğin işi yap, sevilmediğin yerde yaşama, en degerli sensin kendini düşün... Sanki insanlara bencillik pompalandı. Evet biz değerliyiz ama çocukları olan bir baba sadece kendini düşünüp bu işi sevemedim deyip rahatça bırakamaz ya da bize mobbing uygulanan iş yerinde mecburen katlanıyoruz. Hayatımızı kabullenmek, kendimizin kapasitesini bilmek ve bizi aşmayan ulaşabileceğimiz gerçekçi hedefler bulmalıyız. Hayat hep iyi olmaz hep kötü olmaz, yaşadığımız sıkıntılar da bizi biz yapar ve birgün cok istediğimiz cok ideal bulduğumuz bir şeye iyiki olmamış da diyebiliriz. En iyisi olunca da kimse cok mutlu olmayacak zaten herkes en iyisi olmamızı istemiyor 🤷🏻♀️ senin videoların benim dert dokme yerim gibi oldu cok uzun uzun yazıyorum birde şunu soyleyim arkadaşım mesela çocuklarını yetiştirirken takılıyor bir yerlerde şöyle yaptım olmadı diyo ee yontemi değiştir diyoruz ama kitapta öyle yazmıyordu diyo hatta en son gittiği psikolog bile bazı hastalarıma kitap okumayı yasaklayacağım demişti. Çünkü herkesin içinde bulunduğu durum herkesin karakteri beklentileri farklı
@@zahitkara176 Feminist baskılar dediğin şey bir kadının istediği yaşamı yaşayabilmesi için uğraşan bir düşünce. Hiçbir kadına ne çalışmak zorundasın ne de ev hanımı olmak zorundasın diyor. Herkes mutlu olduğu şekilde yaşasın diyor. Nasıl yorumu yazan kişi evden çalışmaktan hoşlanıyorsa başka bir kadın da bir işte çalışmaktan mutlu olabilir. Asıl senin ev hanımı olan kadınlar daha mutlu olacaktır demen bir baskıdır.
@@zyanyay öyle birşey demedim ki ben, meslek denince neden insanlar üniversite mezuniyeti, memurluk ya da masa başı iş düşünüyor. Çiftçilik, terzilik, örgü gibi gibi şeylerden de para kazanabiliriz bunları seçenler yapanlar neden değersiz oluyor ya da beğenilmiyor diyorum.
Çok güzel konulara değindiğini düşünüyorum. Uzun zamandır rahatsızlık duyduğum konular hakkında içerik paylaşan birinin olması çokk mutlu ediyor beni. Başarılarının devamını dilerim umarim çok daha iyi yerlere gelirsin💞💞
Ben bu videoya şöyle kısa bir yorum yapmak istiyorum ben de sürekli verimli bir gün geçiricem diyorum en ufak kötü bir şey olduğunda hemen kötü hissediyorum ve bırakıyorum ama her gün verimli olmak zorunda değil ki. Bir günüm öyle geçer bir günüm öyle her zaman her şey mükemmel olmak zorunda değil.
Çok samimi geldi bana bu video teşekkür ederim bu konuyu kimse düşünmüyor çok fazla, gaza gelen insan çabuk pes edenilir kendini tüketebilir bu çok önemli bir konu bence
Bu söylediklerinde haklısın ama maalesef ki Türkiye standartlarında bir öğrenci istediği eğitimi alabilmek için bile erken kalkmalı, pozitif düşünmeli, ders çalışmalı. Ve evet, bu şu an çevremiz tarafından kendini geliştirmek olarak gözüküyor. Derece yapmak, ıstenilen bölüme yerleşmek; ne yazık ki şu an Türkiye'de okuyan öğrenciler için seçilmiş kişi sendromu olarak gözükse bile zorunlulukla yapmaları gereken bir şey.
Yan etkisi yok aslında bu şekilde ön yargı oluşuyor kimisi bunu ticarete dökmüs olabilir ama kişi için kişisel gelişim çok faydalı bunu hayatımda görebiliyorum ama bende çoğu insan gibi kalıplasmıs şeyleri sevmiyorum her şeyde mükemmel algısı ki insanız hatalarımız olabilir mesela çoğu zaman disiplinli giderim ama bazen gidemem bu çok doğal bazen üzgün sinirli olurum bazen daha pozitif enerjik bazen tek tip yargılar sürekli yapay zeka gibi olalım istiyor ki ona evet katılıyorum olunmaz biz insanız kısaca❤️
Aslında yaz tatiline başladığımdan beri ben de bı nevı bu sekılde yasıyordum her alanda başarılı olabılecegımı sanmıyorum fakat ben bu alanda calışmalıyım dediğim bi alanda yok henüz günlerimi verimli geçirmeye çalışıyorum spor yapıyorum kitap okuyorum resim cızıyorum bazense oylece yatıyorum ve telefona bakıyorum hiçbirini yapacak enerji bulamıyorum ama aslında spor yaparkende kitap okurken de zevk alıyorum pek dışa dönük biri değilim istesem de her hafta en az 1 kez arkadaşlarıyla dışarı çıkan biri olamıyorum onun yerine yalnız başıma boyle şeyler yapmak daha zevkli geliyor kendimi yapmaktan zevk aldığım alanlarda olabildiğince geliştirmeye çalışıyorum tabiki bazen çıkıyorum ve boş boş sohbet ediyorum arkadaşlarımla ama bu hayat felsefesı bana en azından şimdilik yanlış gözükmüyor belki seçilmiş kişi değilim ama kendi hayatımın baş rolünü olabildiğince iyi oynamaya çalışıyorum
Futbol izleyince messi olmak istiyorum,raple ilgili film izleyince rapci olmak istiyorum,baterist de olmak istiyorum,piyanist de olmak istiyorum,alper abiyi gorunce astronot olmak istiyorum her gordugume ozeniyorum ve hepsini yapmak istiyorum ama tıp okuyorum muhtemelen brans secerken de kararsız kalıcam
Videoların çok güzellll hep yabancı insanlardan(haylo Hayley NotevenEmily gibi )böyle videoları görüp keşke bizdede böyle videolar olsa demiştim seni buldum💞
Yaşadığın şeylerin benzerini yaşadım. Konuları ele alış şeklini çok seviyorum, bakış açıların bana çoğunluğun dışında ve mantıklı geliyor. Sen bilinçli olup kendini bu sıkışıklıktan çıkarabilmişsin ve bence bu başlı başına bir başarı. Keşke arkadaş olsaydık ya da senin gibi bir arkadaşım olsaydı. İllaki böyle konuları konuşabilmek için arkadaş olmak gerekmiyor tabii böyle bakış açılarına sahip olmayıp da kıymet verip eğlendiğim arkadaşlarım var ama çok keyifli olurdu. Belki bir gün bir yerlerde karşılaşırız, umarım öyle olur. Keyifli videolarını takip etmeye devam edeceğim. Yalnız olmadığımı hissettirdiğin için ayrıca teşekkür ederim.
Ben kendimi bu konuda cok baskiliyordum mesela ama birakmaliyim sanirim. Surekli erken kalkayim, dil ogreneyim, spor yapayim, yatirim yapmayi ogreneyim, diksiyonumu gelistireyim, cok kitap okuyayim diyorum ama aslinda kendimizi gelistirecek cok sey var ama bir sure sonra insan hicbir sey yapmak istemiyorum. Ben sahsen tek istedigim suan okul ve is disinda gezmek eglenmek ama bu sistem bizi zaten gelisime zorluyor dil ogren, yatirim yap, guzel konus vs gibi seylerle bizi is dunyasinda once cikaracagini soyluyorlar. Aslinda herkes bunu yapmak zoruda degil bence, neden istedigimiz gibi sorunsuz yasamiyoruz.
Hicbir hayalim yok tek hayalim yurtdisini gezmek meslek flnda istedigim yok ogretmenligi cok seviyorum okul ortami fln hep okulu sevmisimdir kucuklugumden beri severim sinavlardan once herkese konu anlatirim cok hosuma gider neredeyse her sinavda her derste yaparim bazen performans odevlerimiz bir konuyu anlatma olurdu ve neredeyse hep en yuksek notu alirdim ama atamasi olmadigi icin bosuna okumak istemiyorum bu yuzden hedefimi baska yonde tutmaliyim ama bulamiyorum asla
Berrincim yine harikasin❤ ben bir video fikri vermek istiyorum: Uzun zamandır farkedip rahatsiz oldugum bir durum var belki herkes farketmistir. 0-14 yas arası çocukların teknoloji bağımlılığı... Aslında sorun tam olarak onların bağlanması değil ailelerin çok rahat bir şekilde bu yas aralığındaki çocuklara fazlaca telefon, tablet vs. vermeleri. Adeta başlarından savmak için saatlerce ellerine telefon veriyorlar. Bu durum hakkında bir video çeksen çok güzel olur. Ebeveynler belki izleyip farkına varır. Çok acı bir durum ben çok üzülüyorum görünce.
İlk videonu izlediğimde 377 takipçin vardı ve videon çok hoşuma gitmişti. O zaman seni takip etmeye başladım şimdi ise 13 bin takipçin var. Çok hızlı büyüyorsun senin adına çok mutluyum❤ Umarım daha çok büyürsün.🫶🏻
2022 yazında bu bataklığa düştüm . Durmadan bu tip videolar izliyor , kitaplar okuyordum zamanınmı kendimce en verimli halde geçiriyordum . Beni eğlendirecek her şey artık zaman kaybıydı . Amma bir süre sonra öyle bir çöktüm ki her şeye yetmememek , her işte en iyisi olamamak ankiyete ve panik atak yaratdı . Ben tam 1,5 yıl sonra anladım bu halde olmamın sebebini kime anlatıysam saçmalıyormuşum gibi bakıyordu . Hala daha inandıklarını sanmıyorum sizden önce de böyle videolar karşıma çıktı izledim ve sonunda beni anlayan biri var dedim . Diğerleri başaramadığım için bahane uydurduğumu sandı çünki . O günlerden sonra artık bilgilendirici hiç bir kitap okuyamıyor izleyemiyordum . Beynim kusacak gibi hissediyordu . Şimdilerde iyileşiyorum ama eski benden eser yok . Her şey her bilgi vesvese veriyor gibi . Çok üzülüyorum kendime çünki bu halde olmasaydım daha başarılı olabilirdim . Bu da benim hikayem yazık ettim kendime 🥹
maalesef benzer serüvenden bende geçtim üstelik bu serüveni yks ye hazırlanırken yaşamıştım aynı zamandada pandemideydik ve şimdilerde de pişmalıkla mücadele ediyorum olumlu açıdan bakmaya çalışıyorum çünkü zamanı geriye alamıyoruz ve bugünümü geçmişle kirletmemin bi anlamı yok
@@muazzezkaraca2477 bi süre psikologa gittim tam anlamıyla aşmış sayılmam ama çok daha iyiyim bence bu konuda kendimize çok yüklenmememiz gerek ben bunu farkettim mükemmel olmamı bekliyorum kendimden oysa kimse mükemmel olamaz o yüzden elimden geldiğince kendime karşı anlayışlı olmaya çalışıyorum kendimi geliştirmeye çalışıyorum ve kendimi mutlu eden şeyleride yapmaya çalışıyorum bu ikisini aynı anda yürütmek çok önemli
@@Abbbbbbbbbbbbb2 haklısınız mukemel değilde elimizden geldiği kadar artık, cidden insanin kapasitesi limiti varmış, kişisel gelişim dünyası limitsiz olduğumuzu iddia ediyor bu çok garip, dinlenmeyi durmayi bilmek öyle onemliymis ki..
@@muazzezkaraca2477 şöyle bi şey şahsen inandığımız sürece her şeyi başarabiliriz diye düşünüyorum yani bi noktada limitsiziz çünkü beynimiz gerçekten inanılmaz bi şey ama işte biz alışkın değiliz ve sabırsız olduğumuzu düşünüyorum şahsen ben öyleyim yani hemen o istediğim şey olsun istiyorum oysa zamana yayarak kendini alıştırarak yapmak lazım bence ve son olarak tek o şeyede odaklanmamak lazım arada eğlenmekte gerekli
Kişisel gelişim dediğimiz şeyi belki de sosyal medyanın etkisiyle biraz yanlış yorumlamışsınız kişisel gelişim= başarı hırsı değildir aksine kendini gerçekten iyi hissedeceğin gibi düşünmeye başladığın zaman kişisel olarak gelişmiş olursun. Kişisel gelişim dediğimiz şey bu
Malesef kişisel gelişim artık ticari bir piyasa faaliyetine döndü. O yüzden kişisel gelişim denilince herkesin aklına direkt başarı, motivasyon, erken kalkma geliyor. Kavram kendi olmanın dışına çoktan çıktı
Eskiden öğretmenlerim ne olacaksın diye sorduğunda ben de bilmiyorum derdim çünükü ailem hiç bir zaman o mesleği okumamı istemezdi.keşke gerçekten ne okuyacağımı bilmediğim için bilmiyorum deseydim...
Farklı bir tarzda çekmişsin şahsen anlatımın sürükleyici olduğundan akıp gitti video.Bir de sonda dediklerinle alakalı ailem olsun çevrem olsun ne olacaksın diye soruyorlar ve benden bir cevap bekliyorlar dolayısıyla ama hangi mesleği yapacağıma karar vermek o kadar kolaymış gibi gelmiyor bana doktor olduğumda bambaşka bir hayatı yaşayacağım mühendis olduğumda bambaşka çevremdeki insanlar benim seçimlerime göre belli olacak yapacağım meslek kısaca aldığım bi karar ufakta olsa büyükte hayatımın gidişatını etkileyeceği yaşayacağım şehri hatta blki ülkeyi de değiştireceği için ne nasıl olmalı belirsiz kalıyorum ve bi mesleğin bana yüksek oranda bir uyum sağlaması zor gibi geliyor .(geçenlerde bununla alakalı bir film izledim baya bi etkilemişti beni)Bir de bu durum çevrem tarafından aa nasıl karar vermezsin bu yaşında denilerek beni de iyice geriyor ve huzursuz ediyor.
Türkiye'de kişisel gelişim algısı ile Avrupa'da ki çok farklı diyorlar. kişisel gelişim adınaltında bilimsel eserlerde var bizim ğlkemizdekiler büyücü gibi takılıyor
Arkadaşlar bu videoda konuyu ele alış şeklimden ve anlatım tarzımdan dolayı , masa karşısında oturup sohbet etmekten ziyade kısa kısa kliplere yer vererek anlatmak istedim . Her zaman bu şekilde bir edit uyguluycam diye bir durum yok , dediğim gibi anlatış şeklime göre değişebilir , bu seferlik böyle olmasını istedim 🙏🏼⭐️ Çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız ve düşünceleriniz içinn iyi seyirler 🫡🤍
Çok iyi yapmışsın böylesi de güzel olmuş, izlemesi keyifli
Ayrıca bi şey söylicem. Tam bu konuyla ilgili geçen bir yorum yapmıştım. Hiç bu açıdan bakmamıştım , gerçekdende söylediğin gibi gelişiyim derken kendimi tüketiyorum
Abla küçücük çocukların hatta bir bebeğin kapatıldığını gördüm bunun hakkında bir video yapar mısın
Edit çok zaman alıyor, masa başında konuşmaktan daha zor, emeğine sağlık.
@@hamaratablatv6279 evet kesinlikle öyle 🙏🏼 çok teşekkür ederim
Aynı anda her şeyi yapmak istiyorum ve en sonunda hiçbir şey yapmadan gün bitmiş oluyor
Tam olarak bu 😂🥲
İnternet alemine bu kadar dalmadan önce daha 'kişisel gelişiyordum' sanırım.Müzik bile dinlemek kafamı dolduruyor sanki artık.Ne yapıcam ne yapmak istiyorum derken ben de elimde bir şey olmadan yatağa gidiyorum ve zihnime takıp yapmadığım o görevler sırtıma yük olup beni rahat uyutmuyor.
@@BerrinAkmeseben de aynı durumdayım 😢
@wakaranai-i telefonla alakalı değil o olmadığında da bitkinlik gibi bir duygu hissediyorum .elime almadığım da oldu ama zihnim susmuyor sanki
@wakaranai-i ne yaparak nelere yönelerek yendin?
Seçilmiş Kişi Sendromu ismi kesinlikle tam oturmuş. Ben de kendimi gözlemliyorum ve kendimi geliştirirken, bundan zevk alırken ister istemez; ben kendimi bu kadar geliştirmek için uğraşırken, iyi ve kaliteli biri olmaya bu kadar önem verirken birileri neden sürekli yerinde sekmekte hatta daha da geriye gitmekte bu kadar ısrarcı diye düşündüğümü ve kendi kendime bu insanlara sinirlenmeye başladığımı fark ettim. Sadece kendim gibi olanlarla anlaşabileceğimi, diğerlerinin bu hayatı sadece boşlamaya geldiğini düşünürken buldum kendimi. Sanki onlar aşağıdaymış gibi. Bu kimselere anlayışım ve hoşgörüm de azaldı.
Bu uydurduğun sendrom kişiyi hak etmediği bir kibir duygusuna bürüyebiliyor istemeden. Ayrıca mükemmelliyetçilik duygusunu da körüklüyor, bir şeyi yapamadığında ya da yaptığının çevren tarafından (sadece bir kişi bile olsa) en iyisi ve doğrusu olduğunu düşünmediklerini hissettiğinde ya da duyduğunda özgüvenin sarsılıyor, kendini eksik ve kötü hissediyorsun. Böyle düşününce bu "kendini en iyi versiyonun yapmak" maratonu insanı başkalarına da bağlı hâle getiriyormuş, onu anladım. Bazı tanıdığım kimseler bir huyu, özelliği, müzik zevki vs... eleştiri aldığında ya da gülündüğünde iki katı gülüyor, umursamıyor ya da inadına sevdiği ve kendiyle bağdaştırdığı şeyi daha çok yapıyordu ve gerçekten çok etkilendim. Birisi bana eskiden yapsa belki nerede yanlış yapıyorum, neyi düzeltmeliyim diye düşünürdüm. Ayrıca bu insanlar genelde neyi yapıp neyi yapamayacaklarının da çok iyi farkında oluyor gördüğüm kadarıyla.
Bu Seçilmiş Kişi Sendromu benim dünyamda biraz da Da Vinci sendromu gibiydi. Da Vinci gibi bir sürü şey başarmak ve yapmak istiyordum. Daha sonra öğrendim ki Da Vinci ne kadar başarılı biri olsa da yaptığı çoğu işi yarım bırakırmış.
Tabi ki insan hâlâ kendini geliştirmeli, öğrenmeli, iyi biri olmalı, her sabah kalktığında kendine verilen bu günü ve zamanın hakkını vermeli. Geçmişte yaşamış bilir bir kişinin sözüydü, insanlık görevimi yerine getirmek için her sabah kalkıyorum ve çalışıyorum, diye bir şeydi ama tam olarak hatırlamıyorum. Bu fikre hâlâ katılıyorum ama insan bunu yapmak için yapmamalı; kendini bize dayatılan, her şeyi yapan ve bilen "başarılı" kişi olmak için harcamamalı. Gerçekten sevdiğimiz ve ilgimiz olduğu için yapmalıyız. Diksiyonumuz düzelmeli çünkü Türkçemizi en güzel şekilde konuşmak bizim hakkımız ve sorumluluğumuz, öğrenmeyi öğrenmeliyiz çünkü yeni şeyler öğrenmek bana ve beyin sağlığıma iyi geliyor; ögrendiklerim karşısında şaşırmayı ve düşünmeyi seviyorum. Bir ortama girdiğiniz sohbetinizin dedikodudan başka bir şey olması insanı ve hayatını daha yaşanılır ve huzurlu yapıyor.
Ayda şu kadar kitap okumazsam "başaramadım" değil, bu kitapları okumak istiyorum diyorum. Çünkü kendime kattığım her şey benim yararıma ve başarının ölçütü biziz. Bu yolculukta kendimizi çok fazla kasmamıza gerek yok.
Şems'in Mevlana'ya dediği gibi: okuyarak öğreneceksin belki ama arayarak bulacaksın...Kır kaleminin ucunu da arayışa başla...
Kendimizi tanımak, ne yapmak istediğimize karar vermek mi yoksa ne yapmak istemediğimize karar vermek mi?
Umarım arayışta olan herkes bir gün yolunu bulur. Bulamazsak da sorun değil. Biz de her şeyi yapan ve yarım bırakan biri oluruz, ne olacak? Bunun bize ne zararı var? Da Vinci gibi.
Elbette koşullardan ötürü paramızı kazanmanın yolunu bulmalıyız, idealizm fakirlerin işine yaramaz. Ama yine de kendimizi bize biçilen yollarda koşarak harcamak bizi hiç bir zaman tam anlamıyla tatmin etmeyecek.
Son zamanlarda okuduğum en mantıklı ve en güzel yazı ve yorumlardan biri oldu, teşekkür ederim. Elinize emeğinize sağlık.
@@Mahmut_Can_SABIRLAR Teşekkür ederim
O kadar güzel yazmışsın ki , söylediğin her şeye kelimesi kelimesine katılıyorum 🙏🏼
@@BerrinAkmese❤🙏🏻
bakış açına hayran kaldım gerçekten çok güzel anlatmışsın okurken o kadar çok yere katıldım ki😻 düşüncelerinin berraklığını bu kadar net ifade edebilmene çok imrendim, çok keyifli bir sohbet arkadaşısındır eminim kii çevrendekiler çok şanslıı💗💗
Kendi ellerimizle kendimizi çökertiyoruz. Olay bu. Herkes “konfor alanınızdan çıkın” diyor ama kimse bunun sonuçlarından bahsetmiyor. Kendinizin daha iyi bir r versiyonunu elde edebilirsiniz. Ama bu, eldettiğiniz o şeyi seveceğiniz anlamına gelmiyor. Evet konfor alanımızdan çıkmalıyız. Ama bütünüyle değil. Kendimizin ne kadarından vazgeçmeliyiz? İlk önce buna karar vermeliyiz.
Ohh birileri uyanmış ve uyuyan sürüye ragmen yiyecegi elestirileri göze alıp digerlerini de uyandırmaya çalışmış. Eline, çabana saglık. Takdiri hak eden nadir bir örneksin. ❤🎉
Başarılı olmak, at gibi koşturmak, kişisel gelişim, en iyi versiyonun, çalışırsan başarırsın vs mevzuları yüzünden yıllarca akıntıya karşı kürek çektirip sonra da bir girdabın ortasında bir başımıza bırakılıyoruz. Üniversiteyi bitirdikten sonra hayatın asıl tokadını yiyorsunuz. İş dünyasında da akademik camiada da hayatın her yerinde de hep torpille iş yürüyor. Siz inanılmaz donanımlısınızdır, sağlam başarılarınız vardır, disiplinli çalışıyorsunuzdur, çok zeki ve algıları açık bir insansınızdır ama gözleri doğru düzgün görmeyen, zekası bariz geri, hiçbir şeyi beceremeyen, bırakın düzgün bir diksiyonu konuşmayı bile bilmeyen, herhangi bir işi yapabiliyor olsa da bir şekilde kaytarmayı tercih eden malın birini sırf 'çok önemli insanlar' rica etti(!) diye o işe seçerler. Siz pes etmezseniz ve devam ederseniz bir noktada başaracağınızı düşünürsünüz çünkü "ben yaptım oldu sen de yaparsın" zırvalıkları yüzünden pes etmemeyi gerekirse kapıları 40 kere çalmayı öğrenmişsinizdir. Masal bu ya 41'inci de o kapı mutlaka açılacaktır. Ben size ortada duran o kocaman gerçeği söyleyeyim: O kapı asla açılmayacak! Çünkü torpiliniz yok!
Gerçek hayatta yeteneklerinizi ve donanımızı kullanmanız artık mümkün değil. Bu yüzden internetten iş yapmaya ya da yeteneklerinizi ve donanımınızı internet ortamında kullanmaya çalışın. Bu şekilde maddi gelirler oluşturun. Böylece hem başkalarının altında ezilmezsiniz, hem torpille dönen haksız işlere bulaşmaz ve kullanılmazsınız, hem daha özgür bir çalışma hayatınız olur, hem de o torpille iş yürütenlerden emin olun kat kat fazla paralar kazanırsınız.
Kesinlikle doğru 👍.Ben de ameliyathane hizmetleri bitirdim ama kaç aydır işsizim. Bir başvurum var 2-3 ay kadar beklemede kalacağım fakat olmazsa da Ben de farklı alanlara yönelmeyi planlıyorum 👍👍
Eskilerden okuyanlar asla bugünkü sistemi anlamıyorlar ve anlamamakta da ısrar ediyorlar ne yazık ki...
Kendim gibi düşünen değerli bir genç arkadaş bulduğum için mutluyum..Sen şuan bu süreç içinde en iyi olanı yaptın. Videon harika tebrik ediyorum...
@@edanurkahraman9613 🫶🏻🤍🙏🏼
Ben de dışarı çıkmak, eğlenmek istemiyorum ama bunu hep içe dönük bir insan olmama bağlıyordum. Sen söylediğinde fark ettim gerçekten de zamanımın boşa gideceğini düşündüğüm içinmiş. Birisi buluşalım dediğinde hemen içten içe sinirlenirim çünkü sabah uyandığımdan beri aklımda o gün yapmam gereken ama yapmadığım onlarca şey oluyor ve dışarı çıkarsam o gün çöp olacakmış gibi hissediyorum. Beni aydınlattığın için çok teşekkürler ellerine sağlık.
Kanalını öyle bir dönemde keşfettim ki... Tam ihtiyacım olduğu zamanda karşıma çıktın. Tükenmişlik ve bıkkınlık yaşadığım son birkaç günde yataktan çıkmak bile zor geliyordu. Videolarını izledikçe kendimi daha hissetmeye başladım. Sürekli yetişmemiz gereken şeyler var boş oturmak suçmuş gibi hissettiriliyoruz. Bunun sonucu da sadece tükenmek.
Kişisel gelişimin o zararlı dongusune daha önceden kapılmış biri olarak tek söyleyeceğim sey: " 'en iyi versiyonunuz' olmak zorunda değilsiniz. Kendiniz tamamıyla kusurlu değilsiniz. Hayat zaten yaşadıkça kişiliğinizi geliştirecektir. Zorla birşey yapmayın. Evet aliskanliklar kazanın, kendinize birseyler katın ama abartmadan." ❤
Çok güzel açıklamışsın,yaşadığım duyguları dile döktün🤍.Örneğin:Günümüzde sağlıklı beslenmek bile popüler oldu,öyle bi dönemin içindeyiz her şeye yetişmek çok zor.Bazı şeylerin popüler olması ve her yeri sarması sinir bozucu sanki daha önce sağlıklı beslenmek diye bir şey yokmuş gibi …
Teşekkür ederimm⭐️🙏🏼
Özellikle şu duyguları şeytanlaştırma kısmını başka birinden de duymak çok iyi geldi. İnsanım ben ya. Arzuluyorum, istiyorum, nefret ediyorum, kinleniyorum bazen çok üzülüyorum bazen çok sinirleniyorum. Ama yok HEP süper hissetmemiz gerek. Böyle bi saçmalık olabilir mi. Kendimi bu akıma öyle bir kaptırmıştım ki somatik tepkilerim vardı yıllardır. Ne zaman bu duygularımı da sahiplenmeyi gelip geçici olduklarını ve normal oldukları kabul ettim ağrılarım azaldı.
*Bu videoda katılmadığım bir cümle bile yok. O kadar haklısın ki. Hayatım boyunca ortanca çocuk(görünmez çocuk) olmanın da verdiği dikkat çekme isteğiyle başarıya takıntılı büyüdüm. Bunun farkına liseye geçince varmama hatta bundan kurtulmak istememe rağmen hâlâ bu histen kurtulamıyorum. Hayatımda ne kaybettiysem hep bu his yüzünden kaybettim. Hep bir yetersiz hissediyorum. Hatta çevremi de bazen çok yetersiz olmakla suçluyorum. Belirli bir hedefim var ama bu hedef uğruna bir şey yapmak için gerçekten gencim ama beynim sürekli alarm veriyor. Bunun için ne yapabilirim bilmiyorum. İzlediğim, önüme düşen kanallar da genelde ya çok bilgili ya da çok kaliteli kanallar ve bazen bunlar da yetersizlik hissini pekiştiriyor. Bu video da yalnız olmadığımı hissettirdi, saol 🩷*
Kendimi geliştirmeye başlamadan önce 10. Sınıfın sonunda ve intihar eşiğinde biriydim. Sınıfta kalma korkusu, ailemin vereceği tepkiler, boşu boşuna heba olan 1 yıl ve sürekli depresif modda olan ben vesaire gerçekten zor bi dönemdi. Daha sonra ne olduysa o yaz tatilinde oldu. Biri çıkıp bana "kurban enerjisinde olmaktan zevk alan insalar" toplumundan bahsetti. Sonra kendimin o toplumun parçası olduğunu gördüm. Bazı insanlar acıdan, dramadan, kötü enerjiden, diğer insanların ona acımasından zevk alır, bende onlardan biriydim. Sürekli herkes ben ve hayatım için üzülsün isterdim. Daha sonra birden dedim ki "ya ben bunu kendime neden yapıyorum ?"
Birde o dönemler kendime özgüvenli derdim ama alakam yoktu. Vücudum ile barışık değildim, kendime değer vermiyordum, belirli bir rutinim yoktu, ailem ile aram bozuktu, okuldaki ve sosyal medyadaki ortamım berbattı. Ve ben o dönemler hayatımdaki kötü şeylere odaklanıp asla iyi düşünmeden sadece o duygu ve düşüncelerle odamda sadece ağlıyordum. Bir insan kendine anca bu kadar saygısız olabilirdi.
Daha sonra dediğim gibi o yaz tatili geldi. Karne günü okuldan gidip karnemi aldım, sınıfı geçmiştim. Boşu boşuna sadece kendimi üzmüştüm "ya kalırsam ?" Diye.
Karne gününden birkaç gün sonra evli olan ablamın yanına, Silivri'ye gittim. Her yaz tatili, ara tatili vesaire her tatil oradaydım. Bir gün avm'de dolaşırken Mr. DIY'e girdik. Ordan kendime pembe beyaz kapağı olan bi ajanda, yanında da onunla uyumlu çok güzel bir kalem aldım. O gün hayatımın kökünden değiştiği gün oldu. O deftere ilk başta günlük ya da yazacağım şarkıların sözlerini yazmayı düşünüyordum. O zamanlar müziğe ilgim vardı ve bazen cover bazen de kendi müziğimi yapıyordum. Ben o deftere ne günlük ne de şarkı sözü yazdım. Kitaba ilk yazdığım şey, instagram'da görüp "saçma" Diyerek geçtiğim kişisel gelişim videolarından alıntı bir günlük rutin yazdım. Yazış o yazış. O rutinlerin devamı geldi. Daha sonra ben o deftere dizi listesi, en sevdiğim şeylerin bir listesi, cover yapacağım şarkıların listesi vesaire vesaire bir sürü liste yaptım. Bazı sayfalara da günlük tarzı yazılar yazdım. Daha sonra manifest ve olumlu düşünce ile tanıştım. Ufak tefek de meditasyon yapmaya başladığım dönemlerdi. O günlerden sonra ailem ile aram düzeldi, kendime bakışım değişti, hatta arkadaş ortamımdaki herkes de benimle birlikte değişmiş gibiydi. Her şey yoluna girdi. Daha sonra 11. Sınıfa başladık, her şey mükemmel. Saat 5'te kalkıyorum, meditasyon, esneme egzersizleri, kahvaltı, hazırlık falan derken sabah rutinim bu şekil gidiyordu. Okuldan sonra da yaptığım ilk iş kendimi ve Odamı toparlamak, ödevlerimi yapmak, yemek yemek, sporumu yapmak, kitabımı okumak ve uyumak. Hayatım mükemmel ilerliyordu. Taki 11. Sınıfın sonlarına kadar. Kendimi olumlu düşünmeye o kadar zorlamışım ki bana yapılan her türlü saygısızlığa iyilikle yaklaştığımı fark ettim. Hatta kötü düşüncelerden uzak durmak için mutsuz olduğum anlardan hızla kaçtığımı da fark ettim. Aslında bu bir hata değildi, bunlar yaşamam gereken şeylerdi. Şimdi daha yeni yeni kötü anlardan, kötü düşüncelerden, kötü modlardan kaçmıyorum. Zaten 5-10 dakika sonra eskiye dönüyorum.
Şimdi mükemmel hedeflerim, ilgilendiğim mükemmel şeyler var. Mesela psikoloji okumak istiyorum, hala müzikle ilgileniyorum, Psikoloji ile birlikte modellik için de çalışıyorum (küçüklük hayalim ve moda tasarım okuyorum), öğrendiğim 9 dil var, dans etmeyi çok severdim, kendimi geliştirdim, 16 yaşındayım ve kendim için para kazanma yolları arıyorum, blog yazıyorum ve bloğum için çok güzel fikirlerim var, müziğe devam etmek için hedefimde olan şirketin müzisyenleri ile görüşüp tavsiye alıyorum. En önemlisi destek aldığım kişiler, arkadaşlarım, ailem, takip ettiğim güzel insanlar var sizin gibi 🤍 Kendimle o zamandan bu zamana geldiğim için, kurtulmayı seçtiğim için, ve başardığım için gurur duyuyorum. Siz ve sizin videolarınız için de ayrı teşekkür ediyorum. Sizi izlemeye başladığımdan beri büyüsüne kapıldığım şeylerden kurtulur oldum, iyiki varsınız 💗 umarım sizinle bir gün çok güzel yerlerde karşılaşırız 🤍
Bravo sana, gerçekten harika
@@janemaryam7776 teşekkür ederim 🤍
@@janemaryam7776 🤍🤍
Bu yaşta bu olgunluk gerçekten bravo sana 🤌🏼 savaşçı ve mücadeleci bir yapın var bu çok belli , umarım hayattaki çabalarının verdiğin emeklerin karşılığını alırsın 🫶🏻⭐️ çok teşekkür ederim güzel yorumun için 🤍
Harikasın💖 Go girl💪🏻
son zamanlarda düşünüp dert ettiğim tüm konulara deyiniyosunnn bayılıyorum
🤍🙏🏼
izlediğim en iyi kişisel gelişim videosu
ilk dakikada beni anlatıyor dedim cidden ,bol patent alan mühendis ben ,öğrenci iken düşen uçağı kurtaran pilot adayı ben ,en iyi otel konsepti olan garsonluktan gelme ben ve halen bi halt olamamış gerçek ben 😌
şuan içinde bulunduğum durumu bu kadar güzel özetleyebilmen..
Rastgele Öneri :
“Nasıl alışkanlık kazanırım”
Öncelikle bunu yaparken örneğin matematik çalışmaya başlamak isterken , kendinize yüksek hedefler koymayın.
Küçük hedeflerle başlayın 🎯
Kendinize baskı yapmayın , bir saat yada herhangi bir vakit belirleyin , kaç günde , haftada veya ayda (örnek olarak) bir çalışacaksınız?
Eğer kendinizi fazla yorarsanız , en baştan vazgeçmek istersiniz.
Fakat hedefleri belirli aralıklarla arttırabilirsiniz.
Mesela ilk gün matematikten 5 soru çözdünüz.
Bunu birkaç gün boyunca yapın ve sonra bunun sayısını 10’a yükseltin.
Soru (hedef) arttırma sayısı ve süresi (kaç günde bir çalışmayı arttıracaksınız ? ) kişiden kişiye göre değişebilir.
Soru sayısını zamanla arttırarak devam edin , ve bunu her gün yapın , ama çok fazla disipline gerek yok .
Matematik çalışmak sadece bir örnek , öğrenci olduğum için aklıma bu geldi . Herkesin hedefi farklı olabilir, bu sadece bir tavsiyedir ve bu sonuç olarak sizin kararlarınız , sizin hayatınız .
Sadece yardımcı olmaya çalıştım . Umarım işe yarar .
“Kendinizi sevin , denediyseniz ve olmuyorsa olmuyordur . Eksik değilsiniz, sadece mükemmel değilsiniz. Kimse de değildir 🤍”
Not:Eğer isterseniz bir like atabilirsiniz 😙
O kadar bensin ki. İzlemeden önce tek sorun bende sanıyordum. En basitinden düzenli olarak her gün mutlu şekilde ofisine giden insanlara bile imreniyorum nasıl bu kadar işlerine sadık olabiliyorlar. Hiç sıkılmıyorlar mı değişiklik istemiyorlar mıdır diye. Tıpkı video dediğin gibi sürekli alan değiştirdim mezun olduğum bölümler, yaptığım iş ve istediğim iş bile hepsi birbirinden farklı hala da memnun değilim olduğum konumdan. Yine videoda dediğin gibi cafede oturan insanları görünce bile zaman kaybı diyerek istemsizce onları yargılıyorum. Halbuki zaman çok hızlı akıp gidiyor herşeyin ve her anın kıymetini bilmeliyiz.. videona denk geldiğim için şanslı ve huzurlu hissediyorum beni bir nebze ferahlattı.
Böyle yorumları okumakta beni rahatlatıyor 🙏🏼 yalnız değilmişim hissini yaşıyorum. Çok teşekkür ederim güzel yorumun için 🫶🏻
Iyi ki bu videoya denk geldim, yalnız değilmişim😢 kendimi sürekli eksik hissediyorum, hayatın gerisinde kalmış, yaşıma göre bilgisizmişim gibi hissediyorum, boş vaktimde hep verimli olmam gerekiyormuş gibi hissediyorum ama olamıyorum. Nasıl bir kısır döngüye girdim😣
bu video tamamen benim iç sesim.. her gün ne yapacağına karar veremeyen ve bambaşka şeyler isteyen bir yetişkinim.. içeriklerin gerçekten ilham verici ve bu şekilde podcast gibi olması çok hoş ❤
Kişisel gelişeyim derken kişisel gelişememek.. umarım artık hepimiz insan olduğumuzu, duygularımiz olduğunu farkeder ve mükemmeliyetçi olmayı bırakarız. 🤝
Ve videon asiri iyi olmuss, tam da önemli ve mesela benim ihtiyacım olan konuya değindinn⚡️
Çok teşekkür ederim güzel yorumun içinn🫶🏻🤍🙏🏼
@@BerrinAkmese Rica ederim ✨️🤍✨️
Kişisel gelişememek 😄 Çok önemli konulara değinmişsiniz. Özellikle döngü kısmına eklemek istediğim bir şey var. 1. Döngüde her şey iyi giderken sonra sorun yaşanır ve umutsuzluğa kapılırsınız. 2 seçenek var, per et veya devam et. Devam ettiyseniz 2. Döngü başlar, daha planlı olmak istersiniz, daha dikkatli maddeler eklersiniz ve sonra döngü ucunda bir cümle bile sizi tekrar durdurabilir. Yine 2 seçenek var. Pes etmek veya devam etmek. Bu 2. Döngünün arası çok siddetli geçebilir, isyan içerebilir, umutsuzlugun zirvesi gibi gelir. Devam ettiyseniz asıl her zorluk şimdi başlıyor. 2 kere yılmadan 3. Döngüye daha azimli daha istekli girersiniz. Bu döngüden sonrasında yer yer moral bozuklukları olsa da gerekeni yapmaya devam edersiniz ve sonuçlara yavaş yavaş ulaşmaya başlarsınız. Ben dün ve bugün sabah 6 ya kadar berbat ve umutsuz durumdaydım. Yürüyüş yapmaya gittim. Yürürken oturmak istiyorum, oturunca da yürümek istiyorum. Öyle bir durum yani :) Sonrasında geldim ve tekrar güncelleme yaptım kendimde. Şimdi daha da güçlü olacağım. Pes etmeyin. Herkesin 24 saati varken zenginler milyonlar kazanırken normal insanlar neden asgari ücreti kazanıyor bir ay sonunda ? Fark çok çabalamakta değil, doğru alanda, doğru planla, doğru vizyona giden doğru misyon, doğru misyonlar içerisinde doğru hedeflendirme ve basamaklama ile ilerlenmeli. Eğlence ve ödüllendirme durumuna katılıyorum fakat karşılıklı otursak, 1 ay susmadan konuşup, üzerine beyin fırtınası yapabileceğim konular içeriyor videonuz :)
Videoyu izlerken aklıma şu pasaj geldi:
Yaşamımın, öyküdeki yeşil incir ağacı gibi önümde dallanıp budaklandığını görüyordum. Her dalın ucunda tombul, mor bir incir gibi eşsiz bir gelecek beni çağırıyor, göz kırpıyordu. İncirlerden biri, bir eş, mutlu bir yuva ve çocuklardı. Bir başkası, ünlü bir ozan, öteki parlak bir profesör, biri şaşırtıcı editör Ee Gee, öbürü Avrupa, Afrika ve Güney Amerika, biri Constantin, Sokrates, Attila ve garip adları değişik meslekleri olan daha bir yığın aşık, bir başkasıysa Olimpiyat takım şampiyonu bir kadındı. Bu incirlerin üzerinde ve ötesinde, ne olduklarını pek çıkaramadığım daha bir sürü incir daha vardı.
Kendimi dalların çatallandığı noktada otururken görüyordum.
Ve incirlerden hangisini seçeceğime bir türlü karar veremediğim için açlıktan ölüyordum. Hepsini ayrı ayrı istiyordum incirlerin, ama birini seçmek ötekilerin hepsini kaybetmek demekti. Ve ben orada karar veremeden otururken incirler buruşup kararmaya başlıyor ve birer birer toprağa, ayaklarımın dibine düşüyorlardı.”
Sylvia Plath
-Mutsuz kişi, modern vebaya yakalanmış demektir, cüzamlı gibi davranı I lır ona, insanlar ondan uzak durmayı tercih ederler.
-Ne kadar çok insan, sırf mutlu olmaları gerektiğine inandıkları için mutsuz oluyordur acaba?
Bu kitabı yeni okuyorum tam videodaki mevzu ile aynı. Teşekkürler Berrin🐣
Çok iyi özetlemiş🌸 Kitabın ismi ne?
Kitap ismi?
@@atiyikaragorupazmibirakmayan mutsuz olmak kitabı. Yazarı Wilhelm schmind diğer kitaplarını da çok sevdim ben 💝
Yıllarca ailem tarafından müthiş bir baskı ve şiddete maruz kaldım her zaman çok başarılı olmak kendimi bu evden kurtarmak istedim şehir dışında üni kazanmak istedim ykse başlarken mat netim 3tü bir senede 24e çıkardım eşit ağırlıkta 20 bine girdim Bilkent psikoloji kazandım ama müthiş bir depresiflik tükenmişlik yetersizlik hâli mevcut yıllardır hayalini kurduğum her şeyi yaptım ama tadını çıkarmak yerine hâla geleceğe odaklanıyorum hep daha fazlasını istiyorum 20 bin yetmez ben ilk bine girmeliydim diyorum bu doyumsuzluk yetersizlik başarı hırsı ve mükemmelliyetçilik takıntısı tüm yaşama hevesimi bitiriyor sonunda kendimi tamamen tükenmiş bir şekilde buluyorum yıllarca bunu hayal ettim ama şimdi hiç üniye gidip yeni insanlarla tanışasım yok
sonunda birisi bu konuda bu kadar guzel bir sekilde konustu
Daha dün arkadaşımla bu konuyu konuşuyorduk. Artık zihnimi okuyorsun Berrin :) yine çok güzel bir konu teşekkür ederim ❤
Ben teşekkür ederim güzel yorumun için🩷
Bence kişisel gelişim daha iyi versiyonumuz değil olduğumuz kişiyi bulmaktır. Kendinizi bulmak en büyük gelmişimdir. Kendimizi bulduğumuz zaman istediğimiz herşey netleşiyor, umarım hepimiz bir gün Kendimizi bulabiliriz:)
Umarım 🙏🏼🤍
Zaten daha iyi versiyonunumuz aslında olmwmız gereken kisidir
Bu video resmen düşüncelerimin sesi olmuş.Emeğinize sağlık!
Gerçekten tekdüzeleşmiş bir mükemmeliyetçilik algısı var.
🙏🏼🙏🏼
Tam da bu kişisel gelişim algısına kapıldığım döneme denk geldi video anlattıkların çoğunlukla yapmayı planladığım şeylerdi ve sonucunun kesinlikle iyi olması gerektiğini düşünüyordum video yeni bakış açıları katması açısından çok faydalı oldu benim için ❤
Çok güzel bir farkındalık videosu olmuş tebrikler Berrrin.
Teşekkür ederim 🙏🏼🫶🏻
Kendimden her zaman daha iyisini beklediğimi fark ettiğim zaman durabiliyorum fakat aynı şeyi insanlar yapınca hiç çekemiyorum maalesef.
- şu sanatçıyı çok seviyorum
+Say o zaman popüler olmayan beş şarkısını
- bugün resim çizdim
+ Daha da gelişmen lazım,kursa yazıl
Ve benzeri benzeri....
Hayır sadece seviyorum ve bütün şarkılarını bilmek zorunda değilim, sadece o an istediğim için çizdim ve bu alanda gelişmek zorunda değilim. Çok küçük meseleler aslında ama keyif aldığımız en ufak şeyde bile en iyisi olmamız gerekiyormuş gibi davranılıyor. Bir süre sonra aynı şeyi kendimize yapmaya başlıyoruz ve durdur durdurabilirsen....
Hislerimi ve birçok insanın hislerini öyle güzel dile getirmişsin ki.. Şu an tıp fakültesi 5. sınıf öğrencisiyim, neredeyse bitirmek üzereyim. Ancak hâlâ kendime acaba ben bu mesleği seçerek doğru mu yaptım, hakkını verebilecek miyim, ömrüm boyunca çok çalışabilecek ve mesleğinde adını duyurmuş bir doktor olabilecek miyim, oysa ki deneyimlemek istediğim ve ilgi duyduğum onlarca şey var ki diyorum. Ben sadece doktor olmak istemiyorum, bu benim tek kimliğim olmamalı. E hani küçük Aleyna büyüyünce doktor olmak istiyordu? Halbuki ben büyüyünce sadece mutlu olmak istiyormuşum 🥰
20-21 yaşıma geldiğimde yarış atı gibi ders çalıştığımı fark ettiğimde bir buhran yaşadım, yorulduğumu hissettim. Kendimi etrafımla kıyaslamayıp ben bu okulu kendimi yormadan, strese sokmadan bitirmek istiyorum deyip uzattım. O yaşıma kadar ben nelerden hoşlanırım, hobilerim neler diye bile kendime sormamıştım. Senin anlattığın bu aydınlanmayı yaşadığım günden beri kendimi hayatı yakalamaya çalışan bir yarış atı gibi hissetmiyorum. Çok daha mutluyum.
İlk defa böyle kendimi anlattığım uzun bir yorum yapıyorum, her videonda insanlar kendilerinden bir şeyler buluyor demek ki. Farkında olmadan ne kadar aynı şeyleri yaşıyoruz, insan şaşırıyor. Bu hisleri olabilecek en güzel şekilde tercüme ettiğin için teşekkürler ❤
Galiba bu aydinlanma süreci insanın 20li yaşlarında başlıyor. Ben mesela hata yapmaktan yıllarım boşa geçer diye korkmaktan günümü yasiyamiyorum. Bu video içimdeki karmaşıklığı dile dökmüş 🥰
Güzel tespit bravo.
🙏🏼🙏🏼
Biz bence kişisel gelişimi aslında yanlış anlıyoruz. Kişisel gelişim dediğimiz şey adı üstünde kişisel. Belki benim gelişmem gerekmeyen bir konuda çok ileri safhada bir gelişme göstermen gerekiyordur. Veyahut da bunun tam tersi. Kişinin kendi hayatını ne yönde şekillendireciği kişisel gelişim fikriyatını yönlendirmeli bence. Örneğin sanatla ilgili değilsen sanat akımlarını a’dan z’ye bilmek sana pek bir şey katmaz ya da şöyle ifade edeyim katsa da kaybı kazancından büyük olur. Bir düşünsene ilgilenmediğin bir konuya ayıracağın 5 dk aslında hayatından ne büyük bir kayıptır. Belki de seni sporda kişisel gelişimde görmeliyiz. Çünkü ona yatkınsın. Ezcümle: kimsenin tarifi kimsenin tarifine uymaz.
Kesinlikle
@@BerrinAkmese Teşekkürler.
Dogru
Yıllarca ailem tarafından müthiş bir baskı ve şiddete maruz kaldım her zaman çok başarılı olmak kendimi bu evden kurtarmak istedim şehir dışında üni kazanmak istedim ykse başlarken mat netim 3tü bir senede 24e çıkardım eşit ağırlıkta 20 bine girdim Bilkent psikoloji kazandım ama müthiş bir depresiflik tükenmişlik yetersizlik hâli mevcut yıllardır hayalini kurduğum her şeyi yaptım ama tadını çıkarmak yerine hâla geleceğe odaklanıyorum hep daha fazlasını istiyorum 20 bin yetmez ben ilk bine girmeliydim diyorum bu doyumsuzluk yetersizlik başarı hırsı ve mükemmelliyetçilik takıntısı tüm yaşama hevesimi bitiriyor sonunda kendimi tamamen tükenmiş bir şekilde buluyorum yıllarca bunu hayal ettim ama şimdi hiç üniye gidip yeni insanlarla tanışasım yok
@@mucizevidolunay9181 Aynı şeyleri ben de yaşadım ve tam olarak bahsettiğin durum benim de başıma geldi. Onca şeye rağmen yıllardır hedefim olan tıp fakültesini geçen yıl kazanmayı başardım ama maalesef hiçbir zaman başarmışım gibi hissedemedim. Yerleştiğim okul benim hedefim değildi ve sürekli kendimi yetersiz hissetmeye başlamıştım. Acaba mezuna kalmış olsam derece yapar mıydım ya da daha iyi bir tıpta okusam nasıl olurdu sorularıyla bir yıl boyunca didinip durdum. Şehri sevememiştim arkadaşlarıma ayak uydurmakta da zorlanıyordum. Daha sonrasında stresten cildim bozulmaya başladı. Sonrasında fark ettim ki ben sadece kendime zarar veriyordum. Kendi kendimi zehirliyordum. Aslında dışarıdan bakınca her şey normaldi. İstediğim bölümdeydim. Hep hayalini kurduğum mesleğe adım atmıştım ve işin sonunda aşık olduğum mesleği yapmak vardı. Bense sadece kendimi boş yere üzerek belki de hayatımın en güzel yıllarını boşa harcıyordum. Yani diyeceğim sosyal medyada derece yapmış insanların göz önünde olması ve bu mükemmeliyetçilik algısı bizi değersiz yapmıyor. Ben belki ilk bin veya 5bin falan yapamadım ama ben de çok emek verdim kendime bir şeyler katmak için ki bence asıl değerli olan da bu. O yüzden bence kendini değersiz görmeyi bırak. Evet belki ilk bine girsen bir şeyler farklı olabilirdi ama sen zaten istediğin şeyi çoktan başardın. Sadece farkında değilsin. Umarım her şey gönlünce olur. Tebrik ederim💗
Merhaba Berrin Abla , Dünyada ve Türkiyede Lgbtiq+ olmak ; renklerin , kıyafetlerin , mesleklerin , kılın veya kılsızlığın bi' cinsiyet hatta cinsel yönelime atfedilmesi sorunu üzerine bir video hazırlayabilir misin ? Videolarına ve fikirlerine değer veriyorum , kendine iyi bak💛
mükemmel bir konuya değinmişsin hep aklımda olan anlamlandıramadığım kafamı yorduğum ama böyle düşünmem yanlış bir şeymiş hissine kapılırdım nedir bu kendini geliştirmek ya kendini normal bir hayatının düzenindeyken de değiştirebilirsin illa konfor alanının dışına çıkman gerekmiyor illa 3-4 dil bilmen gerekmiyor bir konuda herkesten iyi olman gerekmiyor hatta hiçbir konuda başkalarından iyi olmak zorunda değilim farklı olmalıyım kaygısı da ne farklı olmak zorunda değilsin aynı olmak zorunda da değilsin nasıl bir yaşam istiyorsan onu yaşa yemin ediyorum başka insanlar yüzünden kendimizin nasıl yaşamamız gerektiğini unuttuk ne istediğimizi unuttuk çok ama çok teşekkürler bu kanalın içeriğine bayılıyorum (videoda senin bize karşı konuşmanın videoya ne kadar renk kattığını fark etmiş oldum mimiklerin düşüncelerini görmek istedim eline emeğine sağlık) ❤❤❤❤❤
Çok teşekkür ederim güzel yorumun için 🙏🏼🤍🫶🏻 bu şekilde geri dönüşleriniz benim için çok kıymetli
Senin konuşman kendimi sorgulamama neden oldu. Kendi sorunlarımın farkına vardımm. Teşekkür ederim Berrin ablaa 💗💗
🙏🏼🫶🏻
O kadar güzel anlatmışsın ki çok beğendim. Bende kişisel gelişim mottolarından hoşlanmıyorum, never give up hayır bazen vazgeçmen gerekir. Vazgeçtiğimiz zaman bile bize bir şeyler katabilir. Bunu fark etmek çok önemli. 18 yaşında kimlik oluşturmanın tam ortasında bir meslek belirlememizi istemek bana hâlâ absürt geliyor. Ben kendimi tanımıyorum nasıl meslek seçeyim. Bir şekilde hayatıma yön verdim şimdi başka bir sınav için çalışıyorum 😶
Çok teşekkür ederim 🙏🏼🫶🏻
Resmen beni anlattın şu anda çünkü o kadar çok bu furyaya kaptırdım ki kendimi sürekli rüzgar gibi bi o tarafa bi bu tarafa savruluyorum. Daha fazla film izlemeye, daha fazla kitap okumaya, gitar çalmaya, resim çizmeye, güzel gözükmeye o kadar çok kaptırdım ki "kendimi keşfedip iyi bir insan olucam" derken en başta kim olduğumu unuttum. Şu an o kadar çok şeyi aynı anda yapmaya çalıştığım için her şeyde başarısız olmuşum gibi hissediyorum.
Durup bi nefes almak lazım🙏🏼🫶🏻
@@BerrinAkmese Bence de!! sanki üç yıl ömrümüz kalmışcasına her şeyi dar bir vakte sığdırmaya çalışmak ciddi bir rahatsızlık😕
gerçekten de öyle. o yüzden artık kişisel gelişim videoları izlemeyi bıraktım, kendimi bulmaya çalışıyorum tekrar şu an.
Aslında o yaptıklarında faydalı ve iyi hissettirir normalde ama bazende tamamen dinlenmek gerekir normalde resim çizmek stresimi azaltır mesela
Ben de bir zamanlar böyleydim. Kafede oturup sohbet etmek zaman kaybı gibi geliyordu. Ve başarı neye göre kime göre. Bana göre başarı olan bir şey başkası için olmayabilir. Onlar için başarı sayılabilecek şeyler benim için olmayabilir. Kesinlikle suçun yüzde yüz bireyde aranması konusuna da katılıyorum. Süreci etkileyen çok faktör var. Aile yapısı, yaşadığın şehir… İnsan kendini geliştirmeli ama buna kendini çok kaptırıp kendini toplumdan yabancılaştırmamalı. Ve göz göre göre olmayacağı belli olan şeyler için de kendini üzmemeli. Bazı şeylerin olmayacağı vardır ve elimizden geleni yapıyorsak çok da sorgulayıp kendimizi üzmemeliyiz diye düşünüyorum.
Kişisel gelişim dediğimiz şey aslında basit olarak kişinin kendisi için bir şeyler yapması bana kalırsa.Ama bu şu demek değil,her sabah altıda kalkmak her gün çalışmak her daim pozitif olmak duygularını bastırmak sürekli bakım yapmak sürekli mükemmel olmaya çalışmak..Bir ara ben de bu batağa düştüm sonra dedim ki ben robot değilim insanım.Kötü geçen dönemlerim olabilir bir şeyleri yapacak psikolojide olamayabilir herkese sürekli gülümseyemeyebilirim çünkü ben İNSANIM.Şu an hayatımı dengelemek için uğraşıyorum.Kendime bir alan belirledim onun üstünde ilerliyorum.Bir yandan bana iyi gelen aktiviteleri ihmal etmiyorum.Bence asıl kişisel gelişim dediğiniz gibi her şeyde başarılı olmaya çalışmak değil.Kendini tanımak bu doğrultuda hedefine odaklanıp bir yandan da sevdiklerimize ve kendimize zaman ayırmaktır,fikrimce…
+1
Evet dogru her gün robot gibi yapılmaz aynı şeyler hep aynı düzenle
Harika bir video olmuş. Çoğumuzun duyması gereken şeyleri çok net şekilde anlatmışsınız. Belki de bir çoğumuz popüler dünyanın dayatmasına bağlı olarak aslında her şeyi yapmak her konuda en iyisi olmak istiyoruz. Maalesef birçoğumuz bir konu hakkında derinlemesine bilgi sahibi değiliz. Belki de ihtiyacımız olan biraz ruhumuzun ve kalbimizin sesini dinleyip cidden bu yapmak istediğim bana iyi gelecek mi diye düşünüp ona göre yol almak. Umarım hepimiz sadece mutlu ve huzurlu hissedeceğiniz meşguliyetlerimiz olur. Güzel video için çok teşekkür ederim Berrin Hanım 🫠🫠🫠
Bende bu güzel yorum için çok teşekkür ederim 🙏🏼🤍
Ben her seyi basarabilirim düşüncesi inanılmaz bir kibir barındırıyor bana göre. Kibir her inanışta yerilen bir duygudur, inançlı degilseniz bile itici , yıpratıcı bir duygu.
Bence kisisel gelisim ile ozentiyi ayrimak gerekiyor. Profesyonel degilim lakin sizlere bir oneri verebilirim. Bir seye yeteneginiz oldugunu ogrenmenin en guzel yolu kesinlikle denemek sadece kendinize 1 hafta verin. Zaten otomatikman icinizden bu yetenek çıkıyor. Bir de kesinlikle hevesle basladiginiz sey cok cabuk bitiyorsa bunun nedeni cevre etkiledigi icin ozeniyoruz ve yaptigimiz zaman ise hevesimiz gecip yarim birakiyoruz. Bu kesinlikle size gore degildir. Ve bu gibi durumda birakip kafaniza takmamak önemlidir. Yillarca kendimi egitmek icin cabalayan biri olarak soyluyorum bana gore uygun degilse yakinindan bile gecmeden ,bana göre olan hedefleri odaklanip tamamliyorum. Şu an kafayi fena halde hukuk sistemine takmis biriyim ve bitirmeme cok az kaldi. Hukuk sisteminden sonra en cok merak ettigim ve hedefimde ne varsa ona bakip , kendimi o yönde ilerleticem. Ayrica Berrin hanim cok guzel anlatmissiniz tebrik ederim. Videolarin harika❤
Berrin gerçekten nokta atışı videolar yapıyorsun
🙏🏼🤍
Ben bile kendimi bukadar iyi anlatamıyorum kendime, duygularımın ve tüm düşüncelerimin başka insanlar tarafındanda paylaşılmasını bilmek bir noktada rahatlatıcı. Oh yaa birtek bukadar kararsız olan ben değilmişim, benim gibi düşünenlerde varmış diyebilmek yanlız olmadığını hisettiriyor. Video da soylediğiniz herşeye katılıyorum , kendime ve içinde olduğum duruma bir tercuman oldu resmen. Faydalı içeriğiniz için çok teşekkürler, umarım hakkettiğiniz değeri görürsünüz
anlatım tarzına bayılıyorum, videonun kalitesini küçük klipler ekleyerek daha da artırmışsın 🤍
🙏🏼🙏🏼
Kendimi sizin ağzınızdan dinleyince garipsedim ve sevindim çünkü kimse beni böyle net anlatmadı en azından karşılaşmadım. Ben de asla tek bir alanda olmayı düşünmedim, sizin dediğiniz gibi hedef belirlemek bizim için çok zor oluyor. Videonuz çok hoşuma gitti elinize emeğinize sağlık umarım hayallerinizi hedeflerinizi gerçekleştirirsiniz🙏🏻💗
Elinize sağlık çok güzel bir konuya değinmişsiniz. Hayatım boyunca en çok hissettiğim duygu suçluluk. Geç uyandığım için, dağınık olduğum için, kendi yaptığım programlara bile uyamadığım için, sınava çalışmam gerekirken canımın istediği başka bir şey yaptığım için, kişisel gelişemedim için…
Denk geldiğim en iyi sayfalardan biri ❤
🥲🤍🫶🏻🙏🏼
Aslında sosyal medya da gördüğüm kişilikler hep şu şekilde ya kendini aşırı salmışlar ya da her şeyi planlı düzgün yapmışlar gerçekten ne yapacağımı şaşırıyorum ve hala napacağımı bilmiyorum
Kesinlikle kesinliklee katılıyorum. Daha dün bunun hakkında düşündüm. Kişisel gelişim hakkında araştırma yapmakla vakit geçerken yaşayamamak..
12. sınıfta böyle bir kafa yapısında olduğum için birçok önemli arkadaşlıklarım bitti. İnsanları deneme netlerine göre ayırıyordum kafamda. Okulda birinciydim eğer biri benden daha yüksek yaptıysa o kişiye karşı nefret besler ve kendimi ağır bir şekilde cezalandırırdım. Günde 8 saat çalışmam lazım. Bu hafta hiç mola vermeden ders çalışmam lazım gibi. Bir sürü gereksiz kişisel gelişim kitapları okudum videoları izledim. Kışın saat sabah 5te kalkıp stadyuma yürüyüşe gitme ‘zorunluluğu’ bellemiştim kendime. Eğer o gün yürüyüşe gitmediysem kendimi suçlar bütün günümü mahvederdim.. Geçen sene üniversite kazandım ve bölüme ‘sonuncu’ olarak girdiğimi öğrenince benim kafama bi dank etti. Bazen her şey istediğimiz gibi gitmeyebilir, başarısızlıklarımız olabilir diye. Hazırlığın ilk sınavından 69 almıştım (sınıf arkadaşlarım 80-85 alırken) bu duruma hiç üzülmediğim zaman anladım ki artık bu senin tabirinle seçilmiş kişi olma sendromunda yavaş yavaş kurtulduğumu. Senenin sonunda artık hiçbir şeyi kafama takmamaya başlamıştım çünkü artık insanların kapasitelerinin ne kadar farklı olduğunu, geldiğin şehir ve ailenin hayatında ne kadar büyük bir rol oynadığını farkına varmıştım. Bu da böyle bir anımdır dozunu kaçırmadığın sürece her şey güzeldir
Bi kalıba girmek istemiyorum, üniversite mezunuyum ama neden okuduğumu bilmiyorum. Bölümümden nefret ediyorum. İşi sadece para kazanmak için gidilen bir yer olarak görüyorum 😅
keşke kişisel gelişimle ilk tanıştıktan birkaç ay sonraki halim bu videoyu görseydi. neyse ki atlattım ve bu video bana yalnız olmadığımı hatırlattı. teşekkür ederim 💓
🫶🏻🙏🏼
Videoyu izlerken yapicak bişey arıyorum , o kadar duramıyorum akışta.
Tam ihtiyyacım olan bir anda geldiniz. Çok teşekkür ederim..🌺💛
🙏🏼🫶🏻
"Hep böyle mi bu? Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer..."
Son 1 yilda izledigim en guzel video
🫶🏻⭐️
bu mezun senemde tamda bu videoda bahsedilen seyleri yasayip depresyona girdim aylarca yataktan bile cikmak istemedim psikiyatriye gitmeye ilac kullanmaya basladim bu video bana o zamanlar yasadigim şeyleri hatirlatti uzuldum acikcasi ne kadar kendi ustume gittigime her seyin sorumlusu benmisim gibi hissettigime...
Berrin selam. Fark ettim ki bu videonda yeni bir tarz denemissin. Severek takip ettigim bir kanal oldugun icin goruslerimi belirtmek istedim. Öbür videolarinda genel olarak seni gordugumuz ara ara klipler iceren videolar izliyorduk bu versiyonda ise sadece klipler var. Yeni seyler denemen cok guzel ama kendi adima soylemeliyim ki konusan kisinin yuzunu gormek daha profesyonel ve samimi hissettiriyor. Devamli akip giden gorseller bana biraz daha yapay ve anlam veremedigim bir sekilde 2016lardan kalma video hissiyati veriyor. Elbette secim senin ama sanki seni gordugumuz videolar daha iyiydi. Seviliyorsun❤
Anlatım tarzımdan dolayı böyle bi edit tercih ettim , sohbet eder gibi anlatmıyorum çünkü , öbür türlü biraz abes gözükücekti diye düşündüm 🙏🏼 çok teşekkür ederim yorumun içinn 🩷🫶🏻
@@BerrinAkmese bence hiç abes durmuyor aksine çok daha keyifli oluyor ama elbette karar senin.❤
Gerçekten çok haklısınız insanları iyice yarış atı konumuna koydular bu kadar abartmanın mantığı yok hayattan zevk alamaz olduk
Ah ya bu video karşıma en hırslı zamanımda çıktı biraz dinlenmem gerektiğini hatırlattı
Yeni video için teşekkürlerrr hemen izliyoruuum❤ Ciddi anlamda aşırı olmadan güzel bir şekilde bir şeyleri fark etmeme yardımcı olduğun için teşekkürleeer
🥰🙏🏼
Ne güzel video olmuş, sanırım hepimiz kendimizi bulduk. Ön lisans okudum kendi işimi bulamadım, birkaç işte çalıştım ama mutlu olamadım iş degil de insan iliskileri ortam bana cok zor geldi yalnız hissettirdi falan. Şimdi evliyim, çalışmıyorum çocuklarımı büyütüyorum. Ama annemle aramızda sıkıntılı bir konu olduğunda hep "sana çalış dedim oku dedim yapmadın beni de mahvettin kendini de " diyor. Ama ben otuzlu yaşlarımda bunu keşfettim ki dışarda insan içinde çalışmaya uygun biri değilim, asosyal değilim herkesle anlaşacak yapıdayım ama sistemin insanı degilim diyelim. Mesela evde bir şeyler dikmek falan bana daha uygun işler ama bunu kimse degerli ve güzel görmüyor. İllaki bir unvanım dolgun bir maaşım olmalıydı daha degerli olmak için. Bende kişisel gelişim furyasına katılıp hayatın gerçekleri ile karşılaşınca bir terslik oldugunu anlayıp bıraktım o işleri. Sevdiğin işi yap, sevilmediğin yerde yaşama, en degerli sensin kendini düşün... Sanki insanlara bencillik pompalandı. Evet biz değerliyiz ama çocukları olan bir baba sadece kendini düşünüp bu işi sevemedim deyip rahatça bırakamaz ya da bize mobbing uygulanan iş yerinde mecburen katlanıyoruz. Hayatımızı kabullenmek, kendimizin kapasitesini bilmek ve bizi aşmayan ulaşabileceğimiz gerçekçi hedefler bulmalıyız. Hayat hep iyi olmaz hep kötü olmaz, yaşadığımız sıkıntılar da bizi biz yapar ve birgün cok istediğimiz cok ideal bulduğumuz bir şeye iyiki olmamış da diyebiliriz. En iyisi olunca da kimse cok mutlu olmayacak zaten herkes en iyisi olmamızı istemiyor 🤷🏻♀️ senin videoların benim dert dokme yerim gibi oldu cok uzun uzun yazıyorum birde şunu soyleyim arkadaşım mesela çocuklarını yetiştirirken takılıyor bir yerlerde şöyle yaptım olmadı diyo ee yontemi değiştir diyoruz ama kitapta öyle yazmıyordu diyo hatta en son gittiği psikolog bile bazı hastalarıma kitap okumayı yasaklayacağım demişti. Çünkü herkesin içinde bulunduğu durum herkesin karakteri beklentileri farklı
Feminist baskılara boyun eğmeden ev hanımı olmak isteyen kadınlar daha mutlu olacaktır
@@zahitkara176 Feminist baskılar dediğin şey bir kadının istediği yaşamı yaşayabilmesi için uğraşan bir düşünce. Hiçbir kadına ne çalışmak zorundasın ne de ev hanımı olmak zorundasın diyor. Herkes mutlu olduğu şekilde yaşasın diyor. Nasıl yorumu yazan kişi evden çalışmaktan hoşlanıyorsa başka bir kadın da bir işte çalışmaktan mutlu olabilir. Asıl senin ev hanımı olan kadınlar daha mutlu olacaktır demen bir baskıdır.
Öyle bı şey dememiş ki
@@zyanyay öyle birşey demedim ki ben, meslek denince neden insanlar üniversite mezuniyeti, memurluk ya da masa başı iş düşünüyor. Çiftçilik, terzilik, örgü gibi gibi şeylerden de para kazanabiliriz bunları seçenler yapanlar neden değersiz oluyor ya da beğenilmiyor diyorum.
ya aslında kız o kadar normal ki insanlar böyle olmayı unutup sürekli kendilerini bi kalıba sokmaya alışmışlar ve artık normallik normal gelmiyo..
Kliplerin göz yormayan tarzdaydı,çok hoş olmuş bence :)
suçlanacak çok insan var ama suçluyacak cesaret bizde yok (çünkü aldılar.)
Çok güzel konulara değindiğini düşünüyorum. Uzun zamandır rahatsızlık duyduğum konular hakkında içerik paylaşan birinin olması çokk mutlu ediyor beni. Başarılarının devamını dilerim umarim çok daha iyi yerlere gelirsin💞💞
Çok teşekkür ederim güzel yorumun içiin 🙏🏼🫶🏻🤍
Ben bu videoya şöyle kısa bir yorum yapmak istiyorum ben de sürekli verimli bir gün geçiricem diyorum en ufak kötü bir şey olduğunda hemen kötü hissediyorum ve bırakıyorum ama her gün verimli olmak zorunda değil ki. Bir günüm öyle geçer bir günüm öyle her zaman her şey mükemmel olmak zorunda değil.
Çok samimi geldi bana bu video teşekkür ederim bu konuyu kimse düşünmüyor çok fazla, gaza gelen insan çabuk pes edenilir kendini tüketebilir bu çok önemli bir konu bence
🫶🏻🤍🙏🏼
Bu ben kaybolup gittim. Her şey elimde kaldı ve bu yorgunluğun sonunda tek öğrendiğim şey artık hiçbir şey öğrenmek istememek..
Bu söylediklerinde haklısın ama maalesef ki Türkiye standartlarında bir öğrenci istediği eğitimi alabilmek için bile erken kalkmalı, pozitif düşünmeli, ders çalışmalı. Ve evet, bu şu an çevremiz tarafından kendini geliştirmek olarak gözüküyor. Derece yapmak, ıstenilen bölüme yerleşmek; ne yazık ki şu an Türkiye'de okuyan öğrenciler için seçilmiş kişi sendromu olarak gözükse bile zorunlulukla yapmaları gereken bir şey.
Aynwn
❤ kişisel gelişim şişirme balondur. Herkesin gelişimi farklıdır.
Yan etkisi yok aslında bu şekilde ön yargı oluşuyor kimisi bunu ticarete dökmüs olabilir ama kişi için kişisel gelişim çok faydalı bunu hayatımda görebiliyorum ama bende çoğu insan gibi kalıplasmıs şeyleri sevmiyorum her şeyde mükemmel algısı ki insanız hatalarımız olabilir mesela çoğu zaman disiplinli giderim ama bazen gidemem bu çok doğal bazen üzgün sinirli olurum bazen daha pozitif enerjik bazen tek tip yargılar sürekli yapay zeka gibi olalım istiyor ki ona evet katılıyorum olunmaz biz insanız kısaca❤️
Berrin abla cidden çok doğru konulara değiniyorsun . Hep böyle devam edersin umarım . Başarılar 🤍
Çok teşekkür ederim 🙏🏼🤍
Gerçekten şu sıralar aynen böyle idim ve bu video sayesinde aydınlandım umarım büyük başarılar elde eder bu güzel sohbetini daha çok kişiye yayarsın❤
Çok teşekkür ederim 🥹🙏🏼🤍
O kadar nokta atışı bir video ki...
Aslında yaz tatiline başladığımdan beri ben de bı nevı bu sekılde yasıyordum her alanda başarılı olabılecegımı sanmıyorum fakat ben bu alanda calışmalıyım dediğim bi alanda yok henüz günlerimi verimli geçirmeye çalışıyorum spor yapıyorum kitap okuyorum resim cızıyorum bazense oylece yatıyorum ve telefona bakıyorum hiçbirini yapacak enerji bulamıyorum ama aslında spor yaparkende kitap okurken de zevk alıyorum pek dışa dönük biri değilim istesem de her hafta en az 1 kez arkadaşlarıyla dışarı çıkan biri olamıyorum onun yerine yalnız başıma boyle şeyler yapmak daha zevkli geliyor kendimi yapmaktan zevk aldığım alanlarda olabildiğince geliştirmeye çalışıyorum tabiki bazen çıkıyorum ve boş boş sohbet ediyorum arkadaşlarımla ama bu hayat felsefesı bana en azından şimdilik yanlış gözükmüyor belki seçilmiş kişi değilim ama kendi hayatımın baş rolünü olabildiğince iyi oynamaya çalışıyorum
Futbol izleyince messi olmak istiyorum,raple ilgili film izleyince rapci olmak istiyorum,baterist de olmak istiyorum,piyanist de olmak istiyorum,alper abiyi gorunce astronot olmak istiyorum her gordugume ozeniyorum ve hepsini yapmak istiyorum ama tıp okuyorum muhtemelen brans secerken de kararsız kalıcam
Videoların çok güzellll hep yabancı insanlardan(haylo Hayley NotevenEmily gibi )böyle videoları görüp keşke bizdede böyle videolar olsa demiştim seni buldum💞
Yaşadığın şeylerin benzerini yaşadım. Konuları ele alış şeklini çok seviyorum, bakış açıların bana çoğunluğun dışında ve mantıklı geliyor. Sen bilinçli olup kendini bu sıkışıklıktan çıkarabilmişsin ve bence bu başlı başına bir başarı. Keşke arkadaş olsaydık ya da senin gibi bir arkadaşım olsaydı. İllaki böyle konuları konuşabilmek için arkadaş olmak gerekmiyor tabii böyle bakış açılarına sahip olmayıp da kıymet verip eğlendiğim arkadaşlarım var ama çok keyifli olurdu. Belki bir gün bir yerlerde karşılaşırız, umarım öyle olur. Keyifli videolarını takip etmeye devam edeceğim. Yalnız olmadığımı hissettirdiğin için ayrıca teşekkür ederim.
Çok teşekkür ederim bu güzel yorumun için 🙏🏼🤍☺️
@@BerrinAkmese✨🤍🦋
Yani bu yaşıma nasıl gelmişim hayret,beynimde çanlar çalmaya başladı… cidden ben bu
Hop geldim iyi seyirler🎉💻💞
🫶🏻🤍
Ben kendimi bu konuda cok baskiliyordum mesela ama birakmaliyim sanirim. Surekli erken kalkayim, dil ogreneyim, spor yapayim, yatirim yapmayi ogreneyim, diksiyonumu gelistireyim, cok kitap okuyayim diyorum ama aslinda kendimizi gelistirecek cok sey var ama bir sure sonra insan hicbir sey yapmak istemiyorum. Ben sahsen tek istedigim suan okul ve is disinda gezmek eglenmek ama bu sistem bizi zaten gelisime zorluyor dil ogren, yatirim yap, guzel konus vs gibi seylerle bizi is dunyasinda once cikaracagini soyluyorlar. Aslinda herkes bunu yapmak zoruda degil bence, neden istedigimiz gibi sorunsuz yasamiyoruz.
senin videolarını ayrı seviyorum, altındaki yorumları okumayı ayrı seviyorum😻😻 gerçekten videoların da harika kitlen de💖
Bende bu güzel yorumlarınızı okumayı çook seviyorum 🥲🫶🏻🤍
Hicbir hayalim yok tek hayalim yurtdisini gezmek meslek flnda istedigim yok ogretmenligi cok seviyorum okul ortami fln hep okulu sevmisimdir kucuklugumden beri severim sinavlardan once herkese konu anlatirim cok hosuma gider neredeyse her sinavda her derste yaparim bazen performans odevlerimiz bir konuyu anlatma olurdu ve neredeyse hep en yuksek notu alirdim ama atamasi olmadigi icin bosuna okumak istemiyorum bu yuzden hedefimi baska yonde tutmaliyim ama bulamiyorum asla
lanet olsun böyle sisteme
Berrincim yine harikasin❤ ben bir video fikri vermek istiyorum: Uzun zamandır farkedip rahatsiz oldugum bir durum var belki herkes farketmistir. 0-14 yas arası çocukların teknoloji bağımlılığı... Aslında sorun tam olarak onların bağlanması değil ailelerin çok rahat bir şekilde bu yas aralığındaki çocuklara fazlaca telefon, tablet vs. vermeleri. Adeta başlarından savmak için saatlerce ellerine telefon veriyorlar. Bu durum hakkında bir video çeksen çok güzel olur. Ebeveynler belki izleyip farkına varır. Çok acı bir durum ben çok üzülüyorum görünce.
Çok teşekkür ederim 🙏🏼 evet çok haklısın benide üzüyor bu durum, güzel bir video fikri aynı zamanda ⭐️ not aldım 🤗
@@BerrinAkmese harikasinn🎀🎀
İlk videonu izlediğimde 377 takipçin vardı ve videon çok hoşuma gitmişti. O zaman seni takip etmeye başladım şimdi ise 13 bin takipçin var. Çok hızlı büyüyorsun senin adına çok mutluyum❤ Umarım daha çok büyürsün.🫶🏻
Çok teşekkür ederim güzel desteğin için 🫶🏻🙏🏼 benim için çok kıymetli 🥹🥲
Hoş geldinn Beriişş❤
🫶🏻
bi yerde duyduğum şu söz beni etkilemişti, herkes her şeyi başaramaz, başarmak zorunda da değil zaten
2022 yazında bu bataklığa düştüm . Durmadan bu tip videolar izliyor , kitaplar okuyordum zamanınmı kendimce en verimli halde geçiriyordum . Beni eğlendirecek her şey artık zaman kaybıydı . Amma bir süre sonra öyle bir çöktüm ki her şeye yetmememek , her işte en iyisi olamamak ankiyete ve panik atak yaratdı . Ben tam 1,5 yıl sonra anladım bu halde olmamın sebebini kime anlatıysam saçmalıyormuşum gibi bakıyordu . Hala daha inandıklarını sanmıyorum sizden önce de böyle videolar karşıma çıktı izledim ve sonunda beni anlayan biri var dedim . Diğerleri başaramadığım için bahane uydurduğumu sandı çünki . O günlerden sonra artık bilgilendirici hiç bir kitap okuyamıyor izleyemiyordum . Beynim kusacak gibi hissediyordu . Şimdilerde iyileşiyorum ama eski benden eser yok . Her şey her bilgi vesvese veriyor gibi . Çok üzülüyorum kendime çünki bu halde olmasaydım daha başarılı olabilirdim . Bu da benim hikayem yazık ettim kendime 🥹
maalesef benzer serüvenden bende geçtim üstelik bu serüveni yks ye hazırlanırken yaşamıştım aynı zamandada pandemideydik ve şimdilerde de pişmalıkla mücadele ediyorum olumlu açıdan bakmaya çalışıyorum çünkü zamanı geriye alamıyoruz ve bugünümü geçmişle kirletmemin bi anlamı yok
Duzelebildiniz.mi bende ayni durumdayim :/ eğlenmeyi unutmusum
@@muazzezkaraca2477 bi süre psikologa gittim tam anlamıyla aşmış sayılmam ama çok daha iyiyim bence bu konuda kendimize çok yüklenmememiz gerek ben bunu farkettim mükemmel olmamı bekliyorum kendimden oysa kimse mükemmel olamaz o yüzden elimden geldiğince kendime karşı anlayışlı olmaya çalışıyorum kendimi geliştirmeye çalışıyorum ve kendimi mutlu eden şeyleride yapmaya çalışıyorum bu ikisini aynı anda yürütmek çok önemli
@@Abbbbbbbbbbbbb2 haklısınız mukemel değilde elimizden geldiği kadar artık, cidden insanin kapasitesi limiti varmış, kişisel gelişim dünyası limitsiz olduğumuzu iddia ediyor bu çok garip, dinlenmeyi durmayi bilmek öyle onemliymis ki..
@@muazzezkaraca2477 şöyle bi şey şahsen inandığımız sürece her şeyi başarabiliriz diye düşünüyorum yani bi noktada limitsiziz çünkü beynimiz gerçekten inanılmaz bi şey ama işte biz alışkın değiliz ve sabırsız olduğumuzu düşünüyorum şahsen ben öyleyim yani hemen o istediğim şey olsun istiyorum oysa zamana yayarak kendini alıştırarak yapmak lazım bence ve son olarak tek o şeyede odaklanmamak lazım arada eğlenmekte gerekli
Kişisel gelişim dediğimiz şeyi belki de sosyal medyanın etkisiyle biraz yanlış yorumlamışsınız kişisel gelişim= başarı hırsı değildir aksine kendini gerçekten iyi hissedeceğin gibi düşünmeye başladığın zaman kişisel olarak gelişmiş olursun. Kişisel gelişim dediğimiz şey bu
Malesef kişisel gelişim artık ticari bir piyasa faaliyetine döndü. O yüzden kişisel gelişim denilince herkesin aklına direkt başarı, motivasyon, erken kalkma geliyor. Kavram kendi olmanın dışına çoktan çıktı
Eskiden öğretmenlerim ne olacaksın diye sorduğunda ben de bilmiyorum derdim çünükü ailem hiç bir zaman o mesleği okumamı istemezdi.keşke gerçekten ne okuyacağımı bilmediğim için bilmiyorum deseydim...
Farklı bir tarzda çekmişsin şahsen anlatımın sürükleyici olduğundan akıp gitti video.Bir de sonda dediklerinle alakalı ailem olsun çevrem olsun ne olacaksın diye soruyorlar ve benden bir cevap bekliyorlar dolayısıyla ama hangi mesleği yapacağıma karar vermek o kadar kolaymış gibi gelmiyor bana doktor olduğumda bambaşka bir hayatı yaşayacağım mühendis olduğumda bambaşka çevremdeki insanlar benim seçimlerime göre belli olacak yapacağım meslek kısaca aldığım bi karar ufakta olsa büyükte hayatımın gidişatını etkileyeceği yaşayacağım şehri hatta blki ülkeyi de değiştireceği için ne nasıl olmalı belirsiz kalıyorum ve bi mesleğin bana yüksek oranda bir uyum sağlaması zor gibi geliyor .(geçenlerde bununla alakalı bir film izledim baya bi etkilemişti beni)Bir de bu durum çevrem tarafından aa nasıl karar vermezsin bu yaşında denilerek beni de iyice geriyor ve huzursuz ediyor.
Türkiye'de kişisel gelişim algısı ile Avrupa'da ki çok farklı diyorlar. kişisel gelişim adınaltında bilimsel eserlerde var bizim ğlkemizdekiler büyücü gibi takılıyor
Yapıyorsun bu sporu aşkooooo devammmmm 💞💕🎀💖