Areum'un kaldığı apartmanın önündeydim, hemen içeri girdim ve evinin olduğu kata çıkmaya başladım, asansörle vakit kaybedemezdim. Kata ulaştığım gibi kapısını çalmaya başladım...kapı vurdugum için kendi kendine açılmıştı...ama bu nasıl olur... Hemen içeri girdim; "Areum-ah! Areum nerdesin?" Her yere baktım, evde yoktu. Nerede bu kız? Nereye gitmiş ola bilir ki? Kapısı neden açıktı? Ne olmuştu? Lanet olsun düşünmekten kafayı yiyecektim. Gözüm yerde sehpanın yanında küçük kağıda takıldı. Hemen elime alıp okumaya başladım. Notta "Areum'un nerede olduğunu tahmin edin Kim Taehyung-shi" Yazıyordu... Piç kurusu...Adımın sonuna sadece o saygı eki eklerdi...En büyük düşmanım...Areum'u o kaçırmıştı...Hemen bulmalıydım onu...O piç ona her şeyi yapardı, psikopat herifin tekiydi...korumalara seslendim; "Hemen gidiyoruz, Areum'un nerede olduğunu bulmamız lazım" Baslarını sallayıp evden çıktılar, bende peşlerinden çıktım, arabaya binerken en yakın arkadaşım, Jungkook'un aradım, Jungkook en iyi hackerlerdendi... Areum'un yerini kolayca bula bilirdi...ikinci çalışta telefonu açmıştı; JK: Efendim hyung? "Jungkook-ah hemen bana gel. Areum kaçırıldı, onu bulmalıyız" JK: NE! Tamam hemen geliyorum, 10 dakikaya ordayım. "Tamam" Telefonu kapattım ve eve sürmeye başladım. ... 10 dakika sonra Jungkook da gelmişti. Şu an salonda oturmuş adamın telefon sinyalini almaya çalışıyordu...ama hic bir sinyal yoktu...sabırsızca konuşmaya başladım; "Yok mu bir şey?" Jk: Hayır hyung, hala bulamadım. Aklıma bir.şey gelmişti, bunu ben neden daha önce düşünmemiştim. "Jungkook-ah! Bir şey buldum" Diye heyecanla konuşmuştum JK: Ne buldun hyung? "Areum'un boynundan hiç çıkarmadıği bir kolyesi vardı, 4 ay önce kaybetmişti ve bulmuştum, sonra ona ne olur ne olmaz diye takip cihazı taktırmıştım, onunla Areum'un nerede olduğunu bula bileriz" JK: Hemen bakalım hyung ... 20 dakika sonra Areum'un yerini tespit etmiştik, şimdi yoldaydık... Seni de kaybetmeye dayanamam guzelimm, kurtaracağım seni, dayan biraz. ... Sonunda gelmiştik, burası eski bir binaydı, ve 4 katliydı, Areum'un hangi katta oldugunu bilmiyorduk... dikkatli hareket etmemiz lazımdı. Binanın her tarafında adamlar vardı, once onları halletmeliydik. JK: Ne yapalım hyung? "Önce dışardaki adamları halletmeliyiz Jungkook, silahlara susturucu takıp öyle yapalım, sakince halletmemiz daha iyi olur." JK: Tamam ... Dışardakileri halletmiştik, şimdi binanın içindeydik... dikkatlice her kata bakmıştık, bir tek en üst kat kalmıştı, Areum orda olmalıydı. Burada 3 oda vardı.. Jungkook'a doğru dönüp konuştum; "Sen bir odaya bak , ben de diğerine, daha çabuk olur" Kafa sallayıp odanın birine taraf yürüdü...ben de diğerine...kapıyı yavaşca açtım...o piç burdaydı ve Areum...yerde kanlar içinde yatıyordu; Alaycı sesiyle konuşmaya başladı; X¹: Demek geldin ha... Geldiğimk görünce bana silahını doğrulttu. Ben de ona karşı silahımı dogrulttum. "Seni piç" X¹: Tch, tch, tch. Sana hiç böyle şeyler söylemek yakışıyor mu Kim Taehyung-shi? "Ne istiyorsun?" X¹: Sahip olduğun her şeyi Kim. Hakettiklerimi istiyorum. "Çok beklersin" Yandan sırıtarak tam kalbinin üzerinden ateş etmiştim, onun ateş etmesine fırsat vermemiştim. Hemen Areum'un yanına koştum, yarı baygındı, zorlukla araladi dudaklarını; Areum: T-taehyung-ah. G-geldin... Bunları söylerken bile gülümsüyordu. Acı içindeyken bile gülümsüyordu. "Geldim güzelim, geldim sevgilim" Onu kucağıma alıp binadan dışarı çıktım. ... Eve geldiğimizden beridir uyuyordu...Güzelimi ne hale getirmişdiler, dudağı patlamış, yanağında el izi vardı, kollarında bıçak izleri, karnında kocaman morluk oluşmuştu...hepsinin cezasını vermiştim, şimdi guzelimin yanındaydım ve uaynmasını bekliyordum. Yavaş yavaş gözlerini açıyordu... gözlerini ışığa alıştırmaya çalışıyordu...alışınca gozlerini tamamen açtı ve bana bakmaya başladı. Areum: Taehyung-ah "Söyle güzelim" Elinden tutup öpmüştüm. Areum: K-kurtardın b-beni Ağlamaya başlamıştı "Kurtardım güzelim, yanındayım,ağlama artık lütfen" Eline küçük-küçük öpücükler konduruyordum. ... Areum uyuyordu. Mutfakta ona yemek yapıyordum...Yemek yemeliydi, gerekli olan malzemeleri tepsiye dizdikten sonra yukarı çıkmaya başladım. Odanın kapısını yavaşca açtım ve içeri girdim, uyanmıştı ve etrafa bakıyordu. Beni görünce gülümsedi. "Uyanmışsın güzelim" Areum: Hm hm "Yemek yaptım sana, hadi, bakalım beğenecekmisin" Çorbaya kaşığı batırdım ve ona yedirmeye başladım, ilkte garipsedi; Areum: Taehyung ben yerim "Sana ben yedirmek istiyorum. Hadi ye bakalım" Areum: Tamam Yemeği bitirdikten sonra ona yeşil çay da yapıp vermiştim. Şu an oturuyorduk. İkimizden de ses çıkmıyordu. Areum birden konuşmaya başladı; Areum: Neden kurtardın beni? Sorduğu soruyla afalladım "Neden kurtarmayacakmışım?" Areum: İnsan nefret etdiği birini kurtarır mı, ya da ona yardım eder mi? Dolu gözleriyle bakıyordu bana. Kalbi çok kırılmıştı, çok üzmüştüm onu... "Özür dilerim güzelim. Sana söylediğim sözlerin hiç biri doğru degildi. O sözlerin hiç birinin gerçeklik payı yoktu. Onları benden....uzak durman için, benden nefret etmen için yaptım, beni sevme diye yaptım. Üzgünüm. Kalbini çok kırdım biliyorum. Haketmiyorum seni. Saf kalbini haketmiyorum...mecburdum. Benden uzak durnalıydın. Seni cehennemime dahil edemezdim, seni de kaybedemezdim" 𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚'𝑑𝑎𝑛 Gözümün önünde, küçük bir erkek çocuğu gibi ağlıyordu... Belki de kötü şeyler yaşamıştı, bir sorunu vardı, bana anlatamıyordu. "Taehyung-ah?" Gözlerime baktı dolu gözleriyle "Bana ne olduğunu anlatacakmısın? Neden buna mecbur olduğunu, bana neden böyle davrandığını? Taehyung: Anlatacağım güzelim. Hepsini anlatacağım. Her şeyi yoluna koyacağım. Söz veriyorum. Seni seviyorum, seni çok seviyorum güzelim. "Ben de seni çok seviyorum Taehyung-ah" Bir-birimize sıkıca sarılmış , yatağa uzanmıştık, ellerinin birini belime doladı, digerini de saçlarıma çıkardı, okşamaya başladı. Ben de onun beline sıkıca sarıldım. Başımı boynuna gömdüm, çok güzel kokuyordu, mayışıyordum, çok fazla direnmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım... 2 𝑌𝚤𝑙 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎... Areum: "TAEHYUNG!" Adımı duymamla yatakta sıçrayarak uyandım. Yanıma baktım, Areum ağlıyordu. "Güzelim ne oldu? Neden ağlıyorsun?" Areum: Ahh! Taehyung s-sancım var. Çok kötü, galiba doğum b-başladı... ahh... "NE! T-tamam güzelim, hemen hastaneye gidiyoruz, merak etme sen. Sadece derin-derin nefes al , ver. Hadi güzelim yapa bilirsin." Areum: Taehyung, çok acıyor, dayanamıyorum... Kıyamam güzelime, canı çok fazla yanıyor olmalıydı... 10 dakikaya hastaneye varmıştık, Areum'u kucağıma alıp hemen içeriye girdim; "Yardım edin lütfen. Karım doğuruyor..." ... 1 saat oldu. Kimse ameliyyathaneden dışarı çıkmıyordu, kimse haber vermiyordu. Karım ve çocuğum iyimiydi, degilmiydi bilmiyordum. Ameliyyathanenin önünde bir o tarafa bir bu tarafa giderken kapı açılmıştı. İcerden doktor çıkmıştı. "Ne oldu Doktor? Karım ve çocuğum iyimi? " Doktor gülümseyerek cevap verdi Dr: Tebrik ederim Bay Kim. Kızınız doğdu ve evet karınız ve kızınız da iyi şu anda. Endişelenmeyin. Derin bir nefes vermiştim. Kızım doğmuştu, baba olmuştum. Tanrım çok teşekkür ederim. ... Kızımız annesinin kucağında mışıl-mışıl uyuyordu. Tipkı annesine benziyordu. "Sana benziyor. Senin gibi güzel" Areum: Evet, o çok güzel Taehyung... çok küçük...güzel kızım benim... "Teşekkür ederim güzelim, beni baba yaptığın için" Alnına öpücük kondurdum. Üçümüz çok güzel çekirdek aile olmuştuk... ~𝑆𝑂𝑁~
Ben galiba sırayla en etkilendiğim hayal etleri tekrar izleme kararı aldım ama bunda baya etkilendim ya cidden okuduklarımı kendim yaşamışım gibi hissettim 😂çoksel olmuş 😽 ellerine sağlık
🌑𝐼𝑑𝑜𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑘𝑜̈𝑡𝑢̈𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎𝑐𝚤𝑚 𝑦𝑜𝑘𝑡𝑢𝑟 🌑𝐹𝑖𝑘𝑖𝑟𝑙𝑒𝑟 𝑜̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛𝑑𝑢̈𝑟 🌑𝐴𝑠̧𝚤𝑘 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛 𝑚𝑎𝑓𝑦𝑎 𝑠𝑒𝑛𝑑𝑒𝑛 𝑛𝑒𝑓𝑟𝑒𝑡 𝑒𝑡𝑑𝑖𝑔̆𝑖𝑛𝑖 𝑠𝑜̈𝑦𝑙𝑒𝑟 🌑𝐾𝑖𝑚 𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔 🌑𝑃𝑎𝑟𝑘 𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚 🌑𝐾𝑒𝑦𝑖𝑓𝑙𝑖 𝑜𝑘𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑟 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑟𝑖𝑚 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒: Hazırlanmış ,Taehyung'un şirketine gidiyordum. Taehyung benim aşık olduğum adam, o Korenin en büyük mafyalarından. Ona 8 aydır aşığım, çok seviyordum onu, ama o beni sevmiyor. Ona , onu ne kadar çok sevdiğimi söylememe rağmen bana karşılık vermedi. Belki bir gün o da beni sever diye her gün umut ediyorum. Umut etmek her zaman işe yarar değil mi? Ondan ilk zamanlarda korkuyordum ama şimdi korkmuyorum. Bu gün günlerden oazar oldugu için yanına gitmek istemiştim, pazar günleri çalışmıyordum. Onun için bir sürü kurabiye yapmıştım, umarım severdi... Ben bunları düşünürken şirkete varmıştım bile. Kapıdaki güvenliklere baş selamı vererek içeri girmiştim, buradaki her kes beni tanıyordu. Çünkü buraya sık-sık gelirdim. Adımlarımı danışmanın olduğu tarafa yönlerdirdim ve konuşmaya başladım; "Merhaba, Kim Taehyung ofisinde mi acaba?" D: Merhaba efendim, evet Bay Kim şu an ofisinde. Haber vermemi istermisiniz? "Ah , hayır. Gerek yok, sürpriz yapacağım" D:Peki efendim, nasıl isterseniz. İyi günler dilerim "Size de" Asansöre taraf yürüdüm ve düymeye bastım, kapılar açılınca içeri girdim ve Taehyung'un ofisinin olduğu kata bastım. Asansörden indim ve Taehyung'un odasına doğru yürüdüm, kapıyı tıklattım, içerden "gir" sesini duyunca kapıyı açıp içeri girdim; "Merhaba Taehyung-ahh" Derin bir iç çekti ve konuştu; Taehyung: Niye geldin yine? Söylediğiyle gülen yüzüm anında soldu "Seni görmek istedim, sana kurabiye yapmıştım" Dedim kırılan sesimle Taehyung: İstemiyorum yanıma gelmeni. Benim için hiç bir şey yapma. Sana daha kaç kere demeliyim. Sevmiyorum seni, anla artık bunu. Nefret ediyorum senden, hayatımdan defol git! Sonda söylediği şeyle kalbim o kadar çok acımışdıki... Belki o da beni seviyordur diye umut etmiştim hep, belki bir gün karşılık verir diye bekledim... Ama o beni sevmiyordu, benden nefret ediyordu... Gözlerim dolu şekilde konuşmaya başladım; "Ö-özür dilerim T-taehyung. Ç-çok özür dilerim. Söz veriyorum bir daha asla karşına çıkmayacağım" Dolan gözlerimden yaşlar bir-bir akmaya baslamıştı. Hızla çıktım odadan. Her kes bana bakıyordu ama bu umrumda değildi...Aşkımı hiçe saymıştı, sevmeği hiç denememişti... nefret ediyordu benden, nefret ediyordu... kafamda bu kelime yankılanıyordu sadece. Onun kalbini kazanamamıştım. 𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔'𝑑𝑎𝑛 Yine kırmıştım kalbini, yine ağlatmıştım, haketmiyordum onu, onun o güzel, saf ve masum kalbini. Yapamazdım, onu kendi cehennemime dahil edemezdim. Koruyamazdım ki onu, annem gibi, kardeşim gibi onu da kaybedemezdim... hayatımdaki iki kadının canına mal olacak şeylere sebep olmuştum. Beni seven bir kadının da canına kıyazmzdım... Çok aşıktım ona, çok seviyordum, kendimden bile çok... Ama onun benden nefret etmesini sağlamam gerekti, benden uzaklaşmasının tek yolu buydu...Ağlayarak çıktı odadan... o güzel gözlerinden yaşlar akmasına sebep olmuştum. Ama buna dayanmalıydım, benden uzak durması onun için en iyisiydi... 𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚'𝑑𝑎𝑛 Koltukta öylece uzanıyordum. Düşünüyordum... ne yapmıştım ona, neden sevmemişti beni, çok mu çirkindim, fazla mı konuşuyordum, onun ideal tipi değilmiydim? Aklımda bir sürü soru vardı... ama hiç birini cevaplayamıyordum. Kalbim çok acıyordu. Dayanamıyordum...elimden hiç bir şey gelmiyordu...keşke o da beni sevseydi... Ben derin düşüncelere dalmışken birden zil çaldı. Saat çok geçti, kim ola bilirdiki. Ayağa kalktım ve seslendim; "Kim o?" X: Efendim, sipariş vermişsiniz, onu getirdik Ama ben bir şey sipariş etmemiştim ki... kapıyı açtım, adamın başında şapka vardı ve başı eyikti...konuşmaya başladım; "Şey, ben bir şey sipariş vermemiştim ama, yanlış getirmiş olmalısınız" X:Bize verilen adres burası efendim Başinı kaldırdı, kapıyı tamamen açtı beni içeri itekledi, kapıyı kapatdı hızla...korkudan tiyriyordum, gözlerim dolmuştu, ne oluyordu... "N-ne yapıyorsunuz? S-siz k-kimsiniz?" Nerden çıkardığını bilmediğim elindeki şeyi ağzıma bastırdı. Son duyduğum şey ise bana; X: İyi uykular güzellik Demesiydi. ... Gözlerimi zorlukla açtım, her yer karanlıktı, burası neresiydi, çok korkuyordum, ağlamaya başladım. Birden kapı açılma sesi duydum, içeri biri girmişti, ıslak çalarak bana yakınlaştığını hiss ediyordum, korkudan tüm bedenim titriyordu, bir işık yandı, adam tam karşımda duruyordu. Konuşmaya başladı; X¹: Günaydın küçük hanım, sonunda uyana bilmişsiniz...iyi uyuya bildiniz mi ha? Alaycı sesiyle konuşuyordu... Titreyerek konuştum; "S-siz k-kimsiniz?" X¹: Ben mi? Taehyung neden benim kim olduğumu söylememişki anlamıyorum. Neden bahsediyordu bu adam, Taehyung'la ne alakası vardı? X¹: Ben Kim Taehyung'un biricik en büyük düşmanıyım... Ne? Taehyung'un düşmanı tarafından kaçırılmıştım... "N-ne?" X¹: Ahh... Filmlerdeki gibi Taehyung ailemi öldürmedi, ya da ben onun ailesini öldürmedim, sevgilimi benden intikam almak için kullanmadı...sorun şu ki, Taehyung benim hakettiğim her şeye üstüne kondu. ONUN SAHİP OLDUĞU HER ŞEYİ BEN HAKEDİYORDUM! ANLIYORMUSUN?! BABAM HEP ONU SEVDİ, KORUDU...O PİÇ EVSİZ VE BEŞ PARASIZKEN BABAM ONU YANINA ALDI, KORUDU , PARA VERDİ...neden mi? Çünkü...ÇÜNKÜ O BABAM O LANET OLASI ADAMIN BENDEN DAHA İYİ DÜŞÜNÜYORDU, ŞİRKETİN BAŞINA ONU GEÇİRDİ, ARABA HEDİYYE ETDİ, EV HEDİYYE ETTİ...BUNLARIN HEPSİNE BEN SAHİP OLMALIYDIM, ANLIYORMUSUN? BEN! Neler söylüyordu bu adam, çok korkuyordum, ya Taehyung'a bir şey yaparsa...Adam Taehyung öldürmek isteyecek derecede çok kıskanıyordu, bu apaçık ortadaydı. X¹: Sana da sahip olmasını istemedim... sonuçta güzel kızsın...Seni de ona kaptırmayayım değil mi? Piç gülümsemesiyle yüzüme doğru eğilmiş konuşuyordu...başımı diğer tarafa çevirdim... "N-ne istiyorsunuz b-benden?" X¹: Sence de belli değil mi? Seni istiyorum...Benim olacaksın... seni asla Taehyung'a vermem. Hayır , hayır....ne söylüyordu bu...Taehyung lutfen kurtar beni. "H-hayır... b-ben i-istemiyorum...lütfen bırakın beni...g-gitmek istiyorum...l-lütfen" Deli gibi ağlıyordum...arkasını dönüp gitmeye başladı... "Seni köpek...Ben Taehyung'u seviyorum...o beni kurtarmaya gelecek, asla senin olmayacağım..." Yavaşca arkasını döndü X¹: Uysal olduğunu düşünmüştüm...ama hırçın çıktın ha...seni biraz uysallaştıralım bakalım... Dışarı çıktı...5 dakika sonra 2 adam geldi iceri...çok fazla korkuyordum...ne yapacaktılar bana... Adamlardan biri önüme gelip bana tokat atdı, başım yana düştü, çok acımıştı. Bir tane daha tokat atdı, eli çok agırdı, ve sanırım dudağım patlamıştı, ağzıma metalik tat gelmişti çünkü...diğer adam ellerimi ve ayaklarımı açtı ve beni yere atdılar, kenardan sopa aldıklarını gördüm...H-hayır...o-olamaz... Vurmaya başladılar... ... "Ahh!" "L-lütfen y-yapmayın...d-durun l-lütfen" Konuşacak güçüm kalmamıştı, kaç saatdir türlü-türlü işkence yapmıştılar...her yerim kan içinde kalmıştı, o kadar yalvarmama rağmen durmamışlardı... artık dayanamadım, gözlerimi kapadım, gerisi karanlık... 𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔'𝑡𝑎𝑛 Şu an evde çalışma odamda oturmuş işlerimi hallediyordum, daha doğrusu halledemiyordum, Areum'u düşünmekten kendimi işlere veremiyordum...dünden beri aramamıştı, merak etmiştim... "Off, böyle olmayacak. En iyisi evine gidip bakayım" Korkuyordum. Ya başına kötü bir şey gelmişse, ya kendine zarar vermişse, kendimi asla affetmezdim... Hemen kendimi dışarı atdım. Korumalara seslendim; "Beni takip edin" Korumalar başlarını eyip hepsi arabalara bindiler. Yola çıkmaya başladık. ...
Areum'un kaldığı apartmanın önündeydim, hemen içeri girdim ve evinin olduğu kata çıkmaya başladım, asansörle vakit kaybedemezdim. Kata ulaştığım gibi kapısını çalmaya başladım...kapı vurdugum için kendi kendine açılmıştı...ama bu nasıl olur... Hemen içeri girdim; "Areum-ah! Areum nerdesin?" Her yere baktım, evde yoktu. Nerede bu kız? Nereye gitmiş ola bilir ki? Kapısı neden açıktı? Ne olmuştu? Lanet olsun düşünmekten kafayı yiyecektim. Gözüm yerde sehpanın yanında küçük kağıda takıldı. Hemen elime alıp okumaya başladım. Notta "Areum'un nerede olduğunu tahmin edin Kim Taehyung-shi" Yazıyordu... Piç kurusu...Adımın sonuna sadece o saygı eki eklerdi...En büyük düşmanım...Areum'u o kaçırmıştı...Hemen bulmalıydım onu...O piç ona her şeyi yapardı, psikopat herifin tekiydi...korumalara seslendim; "Hemen gidiyoruz, Areum'un nerede olduğunu bulmamız lazım" Baslarını sallayıp evden çıktılar, bende peşlerinden çıktım, arabaya binerken en yakın arkadaşım, Jungkook'un aradım, Jungkook en iyi hackerlerdendi... Areum'un yerini kolayca bula bilirdi...ikinci çalışta telefonu açmıştı; JK: Efendim hyung? "Jungkook-ah hemen bana gel. Areum kaçırıldı, onu bulmalıyız" JK: NE! Tamam hemen geliyorum, 10 dakikaya ordayım. "Tamam" Telefonu kapattım ve eve sürmeye başladım. ... 10 dakika sonra Jungkook da gelmişti. Şu an salonda oturmuş adamın telefon sinyalini almaya çalışıyordu...ama hic bir sinyal yoktu...sabırsızca konuşmaya başladım; "Yok mu bir şey?" Jk: Hayır hyung, hala bulamadım. Aklıma bir.şey gelmişti, bunu ben neden daha önce düşünmemiştim. "Jungkook-ah! Bir şey buldum" Diye heyecanla konuşmuştum JK: Ne buldun hyung? "Areum'un boynundan hiç çıkarmadıği bir kolyesi vardı, 4 ay önce kaybetmişti ve bulmuştum, sonra ona ne olur ne olmaz diye takip cihazı taktırmıştım, onunla Areum'un nerede olduğunu bula bileriz" JK: Hemen bakalım hyung ... 20 dakika sonra Areum'un yerini tespit etmiştik, şimdi yoldaydık... Seni de kaybetmeye dayanamam guzelimm, kurtaracağım seni, dayan biraz. ... Sonunda gelmiştik, burası eski bir binaydı, ve 4 katliydı, Areum'un hangi katta oldugunu bilmiyorduk... dikkatli hareket etmemiz lazımdı. Binanın her tarafında adamlar vardı, once onları halletmeliydik. JK: Ne yapalım hyung? "Önce dışardaki adamları halletmeliyiz Jungkook, silahlara susturucu takıp öyle yapalım, sakince halletmemiz daha iyi olur." JK: Tamam ... Dışardakileri halletmiştik, şimdi binanın içindeydik... dikkatlice her kata bakmıştık, bir tek en üst kat kalmıştı, Areum orda olmalıydı. Burada 3 oda vardı.. Jungkook'a doğru dönüp konuştum; "Sen bir odaya bak , ben de diğerine, daha çabuk olur" Kafa sallayıp odanın birine taraf yürüdü...ben de diğerine...kapıyı yavaşca açtım...o piç burdaydı ve Areum...yerde kanlar içinde yatıyordu; Alaycı sesiyle konuşmaya başladı; X¹: Demek geldin ha... Geldiğimk görünce bana silahını doğrulttu. Ben de ona karşı silahımı dogrulttum. "Seni piç" X¹: Tch, tch, tch. Sana hiç böyle şeyler söylemek yakışıyor mu Kim Taehyung-shi? "Ne istiyorsun?" X¹: Sahip olduğun her şeyi Kim. Hakettiklerimi istiyorum. "Çok beklersin" Yandan sırıtarak tam kalbinin üzerinden ateş etmiştim, onun ateş etmesine fırsat vermemiştim. Hemen Areum'un yanına koştum, yarı baygındı, zorlukla araladi dudaklarını; Areum: T-taehyung-ah. G-geldin... Bunları söylerken bile gülümsüyordu. Acı içindeyken bile gülümsüyordu. "Geldim güzelim, geldim sevgilim" Onu kucağıma alıp binadan dışarı çıktım. ... Eve geldiğimizden beridir uyuyordu...Güzelimi ne hale getirmişdiler, dudağı patlamış, yanağında el izi vardı, kollarında bıçak izleri, karnında kocaman morluk oluşmuştu...hepsinin cezasını vermiştim, şimdi guzelimin yanındaydım ve uaynmasını bekliyordum. Yavaş yavaş gözlerini açıyordu... gözlerini ışığa alıştırmaya çalışıyordu...alışınca gozlerini tamamen açtı ve bana bakmaya başladı. Areum: Taehyung-ah "Söyle güzelim" Elinden tutup öpmüştüm. Areum: K-kurtardın b-beni Ağlamaya başlamıştı "Kurtardım güzelim, yanındayım,ağlama artık lütfen" Eline küçük-küçük öpücükler konduruyordum. ... Areum uyuyordu. Mutfakta ona yemek yapıyordum...Yemek yemeliydi, gerekli olan malzemeleri tepsiye dizdikten sonra yukarı çıkmaya başladım. Odanın kapısını yavaşca açtım ve içeri girdim, uyanmıştı ve etrafa bakıyordu. Beni görünce gülümsedi. "Uyanmışsın güzelim" Areum: Hm hm "Yemek yaptım sana, hadi, bakalım beğenecekmisin" Çorbaya kaşığı batırdım ve ona yedirmeye başladım, ilkte garipsedi; Areum: Taehyung ben yerim "Sana ben yedirmek istiyorum. Hadi ye bakalım" Areum: Tamam Yemeği bitirdikten sonra ona yeşil çay da yapıp vermiştim. Şu an oturuyorduk. İkimizden de ses çıkmıyordu. Areum birden konuşmaya başladı; Areum: Neden kurtardın beni? Sorduğu soruyla afalladım "Neden kurtarmayacakmışım?" Areum: İnsan nefret etdiği birini kurtarır mı, ya da ona nefret eder mi? Dolu gözleriyle bakıyordu bana. Kalbi çok kırılmıştı, çok üzmüştüm onu... "Özür dilerim güzelim. Sana söylediğim sözlerin hiç biri doğru degildi. O sözlerin hiç birinin gerçeklik yoktu. Onları benden....uzak durman için, benden nefret etmen için yaptım, beni sevme diye yaptım. Üzgünüm. Kalbini çok kırdım biliyorum. Haketmiyorum seni. Saf kalbini haketmiyorum...mecburdum. Benden uzak durnalıydın. Seni cehennemime dahil edemezdim, seni de kaybedemezdim" 𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚'𝑑𝑎𝑛 Gözümün önünde, küçük bir erkek çocuğu gibi ağlıyordu... Belki de kötü şeyler yaşamıştı, bir sorunu vardı, bana anlatamıyordu. "Taehyung-ah?" Gözlerime baktı dolu gözleriyle "Bana ne olduğunu anlatacakmısın? Neden buna mecbur olduğunu, bana neden böyle davrandığını? Taehyung: Anlatacağım güzelim. Hepsini anlatacağım. Her şeyi yoluna koyacağım. Söz veriyorum. Seni seviyorum, seni çok seviyorum güzelim. "Ben de seni çok seviyorum Taehyung-ah" Bir-birimize sıkıca sarılmış , yatağa uzanmıştık, ellerinin birini belime doladı, digerini de saçlarıma çıkardı, okşamaya başladı. Ben de onun beline sıkıca sarıldım. Başımı boynuna gömdüm, çok güzel kokuyordu, mayışıyordum, çok fazla direnmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım... 2 𝑌𝚤𝑙 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎... Areum: "TAEHYUNG!" Adımı duymamla yatakta sıçrayarak uyandım. Yanıma baktım, Areum ağlıyordu. "Güzelim ne oldu? Neden ağlıyorsun?" Areum: Ahh! Taehyung s-sancım var. Çok kötü, galiba doğum b-başladı... ahh... "NE! T-tamam güzelim, hemen hastaneye gidiyoruz, merak etme sen. Sadece derin-derin nefes al , ver. Hadi güzelim yapa bilirsin." Areum: Taehyung, çok acıyor, dayanamıyorum... Kıyamam güzelime, canı çok fazla yanıyor olmalıydı... 10 dakikaya hastaneye varmıştık, Areum'u kucağıma alıp hemen içeriye girdim; "Yardım edin lütfen. Karım doğuruyor..." ... 1 saat oldu. Kimse ameliyyathaneden dışarı çıkmıyordu, kimse haber vermiyordu. Karım ve çocuğum iyimiydi, degilmiydi bilmiyordum. Ameliyyathanenin önünde bir o tarafa bir bu tarafa giderken kapı açılmıştı. İcerden doktor çıkmıştı. "Ne oldu Doktor? Karım ve çocuğum iyimi? " Doktor gülümseyerek cevap verdi Dr: Tebrik ederim Bay Kim. Kızınız doğdu ve evet karınız ve kızınız da iyi şu anda. Endişelenmeyin. Derin bir nefes vermiştim. Kızım doğmuştu, baba olmuştum. Tanrım çok teşekkür ederim. ... Kızımız annesinin kucağında mışıl-mışıl uyuyordu. Tipkı annesine benziyordu. "Sana benziyor. Senin gibi güzel" Areum: Evet, o çok güzel Taehyung... çok küçük...güzel kızım benim... "Teşekkür ederim güzelim, beni baba yaptığın için" Alnına öpücük kondurdum. Üçümüz çok güzel çekirdek aile olmuştuk... ~𝑆𝑂𝑁~
Areum'un kaldığı apartmanın önündeydim, hemen içeri girdim ve evinin olduğu kata çıkmaya başladım, asansörle vakit kaybedemezdim. Kata ulaştığım gibi kapısını çalmaya başladım...kapı vurdugum için kendi kendine açılmıştı...ama bu nasıl olur... Hemen içeri girdim;
"Areum-ah! Areum nerdesin?"
Her yere baktım, evde yoktu. Nerede bu kız? Nereye gitmiş ola bilir ki? Kapısı neden açıktı? Ne olmuştu? Lanet olsun düşünmekten kafayı yiyecektim. Gözüm yerde sehpanın yanında küçük kağıda takıldı. Hemen elime alıp okumaya başladım. Notta "Areum'un nerede olduğunu tahmin edin Kim Taehyung-shi"
Yazıyordu... Piç kurusu...Adımın sonuna sadece o saygı eki eklerdi...En büyük düşmanım...Areum'u o kaçırmıştı...Hemen bulmalıydım onu...O piç ona her şeyi yapardı, psikopat herifin tekiydi...korumalara seslendim;
"Hemen gidiyoruz, Areum'un nerede olduğunu bulmamız lazım"
Baslarını sallayıp evden çıktılar, bende peşlerinden çıktım, arabaya binerken en yakın arkadaşım, Jungkook'un aradım, Jungkook en iyi hackerlerdendi... Areum'un yerini kolayca bula bilirdi...ikinci çalışta telefonu açmıştı;
JK: Efendim hyung?
"Jungkook-ah hemen bana gel. Areum kaçırıldı, onu bulmalıyız"
JK: NE! Tamam hemen geliyorum, 10 dakikaya ordayım.
"Tamam"
Telefonu kapattım ve eve sürmeye başladım.
...
10 dakika sonra Jungkook da gelmişti. Şu an salonda oturmuş adamın telefon sinyalini almaya çalışıyordu...ama hic bir sinyal yoktu...sabırsızca konuşmaya başladım;
"Yok mu bir şey?"
Jk: Hayır hyung, hala bulamadım.
Aklıma bir.şey gelmişti, bunu ben neden daha önce düşünmemiştim.
"Jungkook-ah! Bir şey buldum"
Diye heyecanla konuşmuştum
JK: Ne buldun hyung?
"Areum'un boynundan hiç çıkarmadıği bir kolyesi vardı, 4 ay önce kaybetmişti ve bulmuştum, sonra ona ne olur ne olmaz diye takip cihazı taktırmıştım, onunla Areum'un nerede olduğunu bula bileriz"
JK: Hemen bakalım hyung
...
20 dakika sonra Areum'un yerini tespit etmiştik, şimdi yoldaydık... Seni de kaybetmeye dayanamam guzelimm, kurtaracağım seni, dayan biraz.
...
Sonunda gelmiştik, burası eski bir binaydı, ve 4 katliydı, Areum'un hangi katta oldugunu bilmiyorduk... dikkatli hareket etmemiz lazımdı. Binanın her tarafında adamlar vardı, once onları halletmeliydik.
JK: Ne yapalım hyung?
"Önce dışardaki adamları halletmeliyiz Jungkook, silahlara susturucu takıp öyle yapalım, sakince halletmemiz daha iyi olur."
JK: Tamam
...
Dışardakileri halletmiştik, şimdi binanın içindeydik... dikkatlice her kata bakmıştık, bir tek en üst kat kalmıştı, Areum orda olmalıydı. Burada 3 oda vardı.. Jungkook'a doğru dönüp konuştum;
"Sen bir odaya bak , ben de diğerine, daha çabuk olur"
Kafa sallayıp odanın birine taraf yürüdü...ben de diğerine...kapıyı yavaşca açtım...o piç burdaydı ve Areum...yerde kanlar içinde yatıyordu;
Alaycı sesiyle konuşmaya başladı;
X¹: Demek geldin ha...
Geldiğimk görünce bana silahını doğrulttu. Ben de ona karşı silahımı dogrulttum.
"Seni piç"
X¹: Tch, tch, tch. Sana hiç böyle şeyler söylemek yakışıyor mu Kim Taehyung-shi?
"Ne istiyorsun?"
X¹: Sahip olduğun her şeyi Kim. Hakettiklerimi istiyorum.
"Çok beklersin"
Yandan sırıtarak tam kalbinin üzerinden ateş etmiştim, onun ateş etmesine fırsat vermemiştim. Hemen Areum'un yanına koştum, yarı baygındı, zorlukla araladi dudaklarını;
Areum: T-taehyung-ah. G-geldin...
Bunları söylerken bile gülümsüyordu.
Acı içindeyken bile gülümsüyordu.
"Geldim güzelim, geldim sevgilim"
Onu kucağıma alıp binadan dışarı çıktım.
...
Eve geldiğimizden beridir uyuyordu...Güzelimi ne hale getirmişdiler, dudağı patlamış, yanağında el izi vardı, kollarında bıçak izleri, karnında kocaman morluk oluşmuştu...hepsinin cezasını vermiştim, şimdi guzelimin yanındaydım ve uaynmasını bekliyordum.
Yavaş yavaş gözlerini açıyordu... gözlerini ışığa alıştırmaya çalışıyordu...alışınca gozlerini tamamen açtı ve bana bakmaya başladı.
Areum: Taehyung-ah
"Söyle güzelim"
Elinden tutup öpmüştüm.
Areum: K-kurtardın b-beni
Ağlamaya başlamıştı
"Kurtardım güzelim, yanındayım,ağlama artık lütfen"
Eline küçük-küçük öpücükler konduruyordum.
...
Areum uyuyordu. Mutfakta ona yemek yapıyordum...Yemek yemeliydi, gerekli olan malzemeleri tepsiye dizdikten sonra yukarı çıkmaya başladım. Odanın kapısını yavaşca açtım ve içeri girdim, uyanmıştı ve etrafa bakıyordu. Beni görünce gülümsedi.
"Uyanmışsın güzelim"
Areum: Hm hm
"Yemek yaptım sana, hadi, bakalım beğenecekmisin"
Çorbaya kaşığı batırdım ve ona yedirmeye başladım, ilkte garipsedi;
Areum: Taehyung ben yerim
"Sana ben yedirmek istiyorum. Hadi ye bakalım"
Areum: Tamam
Yemeği bitirdikten sonra ona yeşil çay da yapıp vermiştim. Şu an oturuyorduk. İkimizden de ses çıkmıyordu. Areum birden konuşmaya başladı;
Areum: Neden kurtardın beni?
Sorduğu soruyla afalladım
"Neden kurtarmayacakmışım?"
Areum: İnsan nefret etdiği birini kurtarır mı, ya da ona yardım eder mi?
Dolu gözleriyle bakıyordu bana. Kalbi çok kırılmıştı, çok üzmüştüm onu...
"Özür dilerim güzelim. Sana söylediğim sözlerin hiç biri doğru degildi. O sözlerin hiç birinin gerçeklik payı yoktu. Onları benden....uzak durman için, benden nefret etmen için yaptım, beni sevme diye yaptım. Üzgünüm. Kalbini çok kırdım biliyorum. Haketmiyorum seni. Saf kalbini haketmiyorum...mecburdum. Benden uzak durnalıydın. Seni cehennemime dahil edemezdim, seni de kaybedemezdim"
𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚'𝑑𝑎𝑛
Gözümün önünde, küçük bir erkek çocuğu gibi ağlıyordu... Belki de kötü şeyler yaşamıştı, bir sorunu vardı, bana anlatamıyordu.
"Taehyung-ah?"
Gözlerime baktı dolu gözleriyle
"Bana ne olduğunu anlatacakmısın? Neden buna mecbur olduğunu, bana neden böyle davrandığını?
Taehyung: Anlatacağım güzelim. Hepsini anlatacağım. Her şeyi yoluna koyacağım. Söz veriyorum. Seni seviyorum, seni çok seviyorum güzelim.
"Ben de seni çok seviyorum Taehyung-ah"
Bir-birimize sıkıca sarılmış , yatağa uzanmıştık, ellerinin birini belime doladı, digerini de saçlarıma çıkardı, okşamaya başladı. Ben de onun beline sıkıca sarıldım. Başımı boynuna gömdüm, çok güzel kokuyordu, mayışıyordum, çok fazla direnmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım...
2 𝑌𝚤𝑙 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎...
Areum: "TAEHYUNG!"
Adımı duymamla yatakta sıçrayarak uyandım. Yanıma baktım, Areum ağlıyordu.
"Güzelim ne oldu? Neden ağlıyorsun?"
Areum: Ahh! Taehyung s-sancım var. Çok kötü, galiba doğum b-başladı... ahh...
"NE! T-tamam güzelim, hemen hastaneye gidiyoruz, merak etme sen. Sadece derin-derin nefes al , ver. Hadi güzelim yapa bilirsin."
Areum: Taehyung, çok acıyor, dayanamıyorum...
Kıyamam güzelime, canı çok fazla yanıyor olmalıydı... 10 dakikaya hastaneye varmıştık, Areum'u kucağıma alıp hemen içeriye girdim;
"Yardım edin lütfen. Karım doğuruyor..."
...
1 saat oldu. Kimse ameliyyathaneden dışarı çıkmıyordu, kimse haber vermiyordu. Karım ve çocuğum iyimiydi, degilmiydi bilmiyordum. Ameliyyathanenin önünde bir o tarafa bir bu tarafa giderken kapı açılmıştı. İcerden doktor çıkmıştı.
"Ne oldu Doktor? Karım ve çocuğum iyimi? "
Doktor gülümseyerek cevap verdi
Dr: Tebrik ederim Bay Kim. Kızınız doğdu ve evet karınız ve kızınız da iyi şu anda. Endişelenmeyin.
Derin bir nefes vermiştim. Kızım doğmuştu, baba olmuştum. Tanrım çok teşekkür ederim.
...
Kızımız annesinin kucağında mışıl-mışıl uyuyordu. Tipkı annesine benziyordu.
"Sana benziyor. Senin gibi güzel"
Areum: Evet, o çok güzel Taehyung... çok küçük...güzel kızım benim...
"Teşekkür ederim güzelim, beni baba yaptığın için"
Alnına öpücük kondurdum.
Üçümüz çok güzel çekirdek aile olmuştuk...
~𝑆𝑂𝑁~
Ben galiba sırayla en etkilendiğim hayal etleri tekrar izleme kararı aldım ama bunda baya etkilendim ya cidden okuduklarımı kendim yaşamışım gibi hissettim 😂çoksel olmuş 😽 ellerine sağlık
@@istudying438 çok teşekkür ederimm🩷
Eyw ne demek rica ediyorum 😽
Coksellll😻
@@Zoe-12-k6p teşekkür ederimm
Yiaaa geldimmmn
Şimdi gordummm
🌑𝐼𝑑𝑜𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑘𝑜̈𝑡𝑢̈𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎𝑐𝚤𝑚 𝑦𝑜𝑘𝑡𝑢𝑟
🌑𝐹𝑖𝑘𝑖𝑟𝑙𝑒𝑟 𝑜̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛𝑑𝑢̈𝑟
🌑𝐴𝑠̧𝚤𝑘 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛 𝑚𝑎𝑓𝑦𝑎 𝑠𝑒𝑛𝑑𝑒𝑛 𝑛𝑒𝑓𝑟𝑒𝑡 𝑒𝑡𝑑𝑖𝑔̆𝑖𝑛𝑖 𝑠𝑜̈𝑦𝑙𝑒𝑟
🌑𝐾𝑖𝑚 𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔
🌑𝑃𝑎𝑟𝑘 𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚
🌑𝐾𝑒𝑦𝑖𝑓𝑙𝑖 𝑜𝑘𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑟 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑟𝑖𝑚
𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒:
Hazırlanmış ,Taehyung'un şirketine gidiyordum. Taehyung benim aşık olduğum adam, o Korenin en büyük mafyalarından. Ona 8 aydır aşığım, çok seviyordum onu, ama o beni sevmiyor. Ona , onu ne kadar çok sevdiğimi söylememe rağmen bana karşılık vermedi. Belki bir gün o da beni sever diye her gün umut ediyorum. Umut etmek her zaman işe yarar değil mi? Ondan ilk zamanlarda korkuyordum ama şimdi korkmuyorum. Bu gün günlerden oazar oldugu için yanına gitmek istemiştim, pazar günleri çalışmıyordum. Onun için bir sürü kurabiye yapmıştım, umarım severdi... Ben bunları düşünürken şirkete varmıştım bile. Kapıdaki güvenliklere baş selamı vererek içeri girmiştim, buradaki her kes beni tanıyordu. Çünkü buraya sık-sık gelirdim. Adımlarımı danışmanın olduğu tarafa yönlerdirdim ve konuşmaya başladım;
"Merhaba, Kim Taehyung ofisinde mi acaba?"
D: Merhaba efendim, evet Bay Kim şu an ofisinde. Haber vermemi istermisiniz?
"Ah , hayır. Gerek yok, sürpriz yapacağım"
D:Peki efendim, nasıl isterseniz. İyi günler dilerim
"Size de"
Asansöre taraf yürüdüm ve düymeye bastım, kapılar açılınca içeri girdim ve Taehyung'un ofisinin olduğu kata bastım.
Asansörden indim ve Taehyung'un odasına doğru yürüdüm, kapıyı tıklattım, içerden "gir" sesini duyunca kapıyı açıp içeri girdim;
"Merhaba Taehyung-ahh"
Derin bir iç çekti ve konuştu;
Taehyung: Niye geldin yine?
Söylediğiyle gülen yüzüm anında soldu
"Seni görmek istedim, sana kurabiye yapmıştım"
Dedim kırılan sesimle
Taehyung: İstemiyorum yanıma gelmeni. Benim için hiç bir şey yapma. Sana daha kaç kere demeliyim. Sevmiyorum seni, anla artık bunu. Nefret ediyorum senden, hayatımdan defol git!
Sonda söylediği şeyle kalbim o kadar çok acımışdıki... Belki o da beni seviyordur diye umut etmiştim hep, belki bir gün karşılık verir diye bekledim... Ama o beni sevmiyordu, benden nefret ediyordu...
Gözlerim dolu şekilde konuşmaya başladım;
"Ö-özür dilerim T-taehyung. Ç-çok özür dilerim. Söz veriyorum bir daha asla karşına çıkmayacağım"
Dolan gözlerimden yaşlar bir-bir akmaya baslamıştı. Hızla çıktım odadan. Her kes bana bakıyordu ama bu umrumda değildi...Aşkımı hiçe saymıştı, sevmeği hiç denememişti... nefret ediyordu benden, nefret ediyordu... kafamda bu kelime yankılanıyordu sadece. Onun kalbini kazanamamıştım.
𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔'𝑑𝑎𝑛
Yine kırmıştım kalbini, yine ağlatmıştım, haketmiyordum onu, onun o güzel, saf ve masum kalbini. Yapamazdım, onu kendi cehennemime dahil edemezdim. Koruyamazdım ki onu, annem gibi, kardeşim gibi onu da kaybedemezdim... hayatımdaki iki kadının canına mal olacak şeylere sebep olmuştum. Beni seven bir kadının da canına kıyazmzdım... Çok aşıktım ona, çok seviyordum, kendimden bile çok... Ama onun benden nefret etmesini sağlamam gerekti, benden uzaklaşmasının tek yolu buydu...Ağlayarak çıktı odadan... o güzel gözlerinden yaşlar akmasına sebep olmuştum. Ama buna dayanmalıydım, benden uzak durması onun için en iyisiydi...
𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚'𝑑𝑎𝑛
Koltukta öylece uzanıyordum. Düşünüyordum... ne yapmıştım ona, neden sevmemişti beni, çok mu çirkindim, fazla mı konuşuyordum, onun ideal tipi değilmiydim? Aklımda bir sürü soru vardı... ama hiç birini cevaplayamıyordum. Kalbim çok acıyordu. Dayanamıyordum...elimden hiç bir şey gelmiyordu...keşke o da beni sevseydi... Ben derin düşüncelere dalmışken birden zil çaldı. Saat çok geçti, kim ola bilirdiki. Ayağa kalktım ve seslendim;
"Kim o?"
X: Efendim, sipariş vermişsiniz, onu getirdik
Ama ben bir şey sipariş etmemiştim ki... kapıyı açtım, adamın başında şapka vardı ve başı eyikti...konuşmaya başladım;
"Şey, ben bir şey sipariş vermemiştim ama, yanlış getirmiş olmalısınız"
X:Bize verilen adres burası efendim
Başinı kaldırdı, kapıyı tamamen açtı beni içeri itekledi, kapıyı kapatdı hızla...korkudan tiyriyordum, gözlerim dolmuştu, ne oluyordu...
"N-ne yapıyorsunuz? S-siz k-kimsiniz?"
Nerden çıkardığını bilmediğim elindeki şeyi ağzıma bastırdı. Son duyduğum şey ise bana;
X: İyi uykular güzellik
Demesiydi.
...
Gözlerimi zorlukla açtım, her yer karanlıktı, burası neresiydi, çok korkuyordum, ağlamaya başladım. Birden kapı açılma sesi duydum, içeri biri girmişti, ıslak çalarak bana yakınlaştığını hiss ediyordum, korkudan tüm bedenim titriyordu, bir işık yandı, adam tam karşımda duruyordu. Konuşmaya başladı;
X¹: Günaydın küçük hanım, sonunda uyana bilmişsiniz...iyi uyuya bildiniz mi ha?
Alaycı sesiyle konuşuyordu...
Titreyerek konuştum;
"S-siz k-kimsiniz?"
X¹: Ben mi? Taehyung neden benim kim olduğumu söylememişki anlamıyorum.
Neden bahsediyordu bu adam, Taehyung'la ne alakası vardı?
X¹: Ben Kim Taehyung'un biricik en büyük düşmanıyım...
Ne? Taehyung'un düşmanı tarafından kaçırılmıştım...
"N-ne?"
X¹: Ahh... Filmlerdeki gibi Taehyung ailemi öldürmedi, ya da ben onun ailesini öldürmedim, sevgilimi benden intikam almak için kullanmadı...sorun şu ki, Taehyung benim hakettiğim her şeye üstüne kondu. ONUN SAHİP OLDUĞU HER ŞEYİ BEN HAKEDİYORDUM! ANLIYORMUSUN?! BABAM HEP ONU SEVDİ, KORUDU...O PİÇ EVSİZ VE BEŞ PARASIZKEN BABAM ONU YANINA ALDI, KORUDU , PARA VERDİ...neden mi? Çünkü...ÇÜNKÜ O BABAM O LANET OLASI ADAMIN BENDEN DAHA İYİ DÜŞÜNÜYORDU, ŞİRKETİN BAŞINA ONU GEÇİRDİ, ARABA HEDİYYE ETDİ, EV HEDİYYE ETTİ...BUNLARIN HEPSİNE BEN SAHİP OLMALIYDIM, ANLIYORMUSUN? BEN!
Neler söylüyordu bu adam, çok korkuyordum, ya Taehyung'a bir şey yaparsa...Adam Taehyung öldürmek isteyecek derecede çok kıskanıyordu, bu apaçık ortadaydı.
X¹: Sana da sahip olmasını istemedim... sonuçta güzel kızsın...Seni de ona kaptırmayayım değil mi?
Piç gülümsemesiyle yüzüme doğru eğilmiş konuşuyordu...başımı diğer tarafa çevirdim...
"N-ne istiyorsunuz b-benden?"
X¹: Sence de belli değil mi? Seni istiyorum...Benim olacaksın... seni asla Taehyung'a vermem.
Hayır , hayır....ne söylüyordu bu...Taehyung lutfen kurtar beni.
"H-hayır... b-ben i-istemiyorum...lütfen bırakın beni...g-gitmek istiyorum...l-lütfen"
Deli gibi ağlıyordum...arkasını dönüp gitmeye başladı...
"Seni köpek...Ben Taehyung'u seviyorum...o beni kurtarmaya gelecek, asla senin olmayacağım..."
Yavaşca arkasını döndü
X¹: Uysal olduğunu düşünmüştüm...ama hırçın çıktın ha...seni biraz uysallaştıralım bakalım...
Dışarı çıktı...5 dakika sonra 2 adam geldi iceri...çok fazla korkuyordum...ne yapacaktılar bana...
Adamlardan biri önüme gelip bana tokat atdı, başım yana düştü, çok acımıştı. Bir tane daha tokat atdı, eli çok agırdı, ve sanırım dudağım patlamıştı, ağzıma metalik tat gelmişti çünkü...diğer adam ellerimi ve ayaklarımı açtı ve beni yere atdılar, kenardan sopa aldıklarını gördüm...H-hayır...o-olamaz...
Vurmaya başladılar...
...
"Ahh!"
"L-lütfen y-yapmayın...d-durun l-lütfen"
Konuşacak güçüm kalmamıştı, kaç saatdir türlü-türlü işkence yapmıştılar...her yerim kan içinde kalmıştı, o kadar yalvarmama rağmen durmamışlardı... artık dayanamadım, gözlerimi kapadım, gerisi karanlık...
𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔'𝑡𝑎𝑛
Şu an evde çalışma odamda oturmuş işlerimi hallediyordum, daha doğrusu halledemiyordum, Areum'u düşünmekten kendimi işlere veremiyordum...dünden beri aramamıştı, merak etmiştim...
"Off, böyle olmayacak. En iyisi evine gidip bakayım"
Korkuyordum. Ya başına kötü bir şey gelmişse, ya kendine zarar vermişse, kendimi asla affetmezdim...
Hemen kendimi dışarı atdım.
Korumalara seslendim;
"Beni takip edin"
Korumalar başlarını eyip hepsi arabalara bindiler. Yola çıkmaya başladık.
...
Askkk devam i nerdee
@@MedineOzkan-th4pm alttaki yoruma bak lütfen
Eğer görünmüyorsa yeniden yükleyeyim
@@winterrbeaar gorunmuyor askim tekrar atar misin
@@MedineOzkan-th4pm hemen atiyorum
Nolu zoraki evlilik suga mafya olmadan bir tek bölümlük yaparmısın nolurrr
@@ElifOzer-rh4lk normalde Taehyung ya da Jungkook ile yazarım ama istiyorsan yazarım🌟
Areum'un kaldığı apartmanın önündeydim, hemen içeri girdim ve evinin olduğu kata çıkmaya başladım, asansörle vakit kaybedemezdim. Kata ulaştığım gibi kapısını çalmaya başladım...kapı vurdugum için kendi kendine açılmıştı...ama bu nasıl olur... Hemen içeri girdim;
"Areum-ah! Areum nerdesin?"
Her yere baktım, evde yoktu. Nerede bu kız? Nereye gitmiş ola bilir ki? Kapısı neden açıktı? Ne olmuştu? Lanet olsun düşünmekten kafayı yiyecektim. Gözüm yerde sehpanın yanında küçük kağıda takıldı. Hemen elime alıp okumaya başladım. Notta "Areum'un nerede olduğunu tahmin edin Kim Taehyung-shi"
Yazıyordu... Piç kurusu...Adımın sonuna sadece o saygı eki eklerdi...En büyük düşmanım...Areum'u o kaçırmıştı...Hemen bulmalıydım onu...O piç ona her şeyi yapardı, psikopat herifin tekiydi...korumalara seslendim;
"Hemen gidiyoruz, Areum'un nerede olduğunu bulmamız lazım"
Baslarını sallayıp evden çıktılar, bende peşlerinden çıktım, arabaya binerken en yakın arkadaşım, Jungkook'un aradım, Jungkook en iyi hackerlerdendi... Areum'un yerini kolayca bula bilirdi...ikinci çalışta telefonu açmıştı;
JK: Efendim hyung?
"Jungkook-ah hemen bana gel. Areum kaçırıldı, onu bulmalıyız"
JK: NE! Tamam hemen geliyorum, 10 dakikaya ordayım.
"Tamam"
Telefonu kapattım ve eve sürmeye başladım.
...
10 dakika sonra Jungkook da gelmişti. Şu an salonda oturmuş adamın telefon sinyalini almaya çalışıyordu...ama hic bir sinyal yoktu...sabırsızca konuşmaya başladım;
"Yok mu bir şey?"
Jk: Hayır hyung, hala bulamadım.
Aklıma bir.şey gelmişti, bunu ben neden daha önce düşünmemiştim.
"Jungkook-ah! Bir şey buldum"
Diye heyecanla konuşmuştum
JK: Ne buldun hyung?
"Areum'un boynundan hiç çıkarmadıği bir kolyesi vardı, 4 ay önce kaybetmişti ve bulmuştum, sonra ona ne olur ne olmaz diye takip cihazı taktırmıştım, onunla Areum'un nerede olduğunu bula bileriz"
JK: Hemen bakalım hyung
...
20 dakika sonra Areum'un yerini tespit etmiştik, şimdi yoldaydık... Seni de kaybetmeye dayanamam guzelimm, kurtaracağım seni, dayan biraz.
...
Sonunda gelmiştik, burası eski bir binaydı, ve 4 katliydı, Areum'un hangi katta oldugunu bilmiyorduk... dikkatli hareket etmemiz lazımdı. Binanın her tarafında adamlar vardı, once onları halletmeliydik.
JK: Ne yapalım hyung?
"Önce dışardaki adamları halletmeliyiz Jungkook, silahlara susturucu takıp öyle yapalım, sakince halletmemiz daha iyi olur."
JK: Tamam
...
Dışardakileri halletmiştik, şimdi binanın içindeydik... dikkatlice her kata bakmıştık, bir tek en üst kat kalmıştı, Areum orda olmalıydı. Burada 3 oda vardı.. Jungkook'a doğru dönüp konuştum;
"Sen bir odaya bak , ben de diğerine, daha çabuk olur"
Kafa sallayıp odanın birine taraf yürüdü...ben de diğerine...kapıyı yavaşca açtım...o piç burdaydı ve Areum...yerde kanlar içinde yatıyordu;
Alaycı sesiyle konuşmaya başladı;
X¹: Demek geldin ha...
Geldiğimk görünce bana silahını doğrulttu. Ben de ona karşı silahımı dogrulttum.
"Seni piç"
X¹: Tch, tch, tch. Sana hiç böyle şeyler söylemek yakışıyor mu Kim Taehyung-shi?
"Ne istiyorsun?"
X¹: Sahip olduğun her şeyi Kim. Hakettiklerimi istiyorum.
"Çok beklersin"
Yandan sırıtarak tam kalbinin üzerinden ateş etmiştim, onun ateş etmesine fırsat vermemiştim. Hemen Areum'un yanına koştum, yarı baygındı, zorlukla araladi dudaklarını;
Areum: T-taehyung-ah. G-geldin...
Bunları söylerken bile gülümsüyordu.
Acı içindeyken bile gülümsüyordu.
"Geldim güzelim, geldim sevgilim"
Onu kucağıma alıp binadan dışarı çıktım.
...
Eve geldiğimizden beridir uyuyordu...Güzelimi ne hale getirmişdiler, dudağı patlamış, yanağında el izi vardı, kollarında bıçak izleri, karnında kocaman morluk oluşmuştu...hepsinin cezasını vermiştim, şimdi guzelimin yanındaydım ve uaynmasını bekliyordum.
Yavaş yavaş gözlerini açıyordu... gözlerini ışığa alıştırmaya çalışıyordu...alışınca gozlerini tamamen açtı ve bana bakmaya başladı.
Areum: Taehyung-ah
"Söyle güzelim"
Elinden tutup öpmüştüm.
Areum: K-kurtardın b-beni
Ağlamaya başlamıştı
"Kurtardım güzelim, yanındayım,ağlama artık lütfen"
Eline küçük-küçük öpücükler konduruyordum.
...
Areum uyuyordu. Mutfakta ona yemek yapıyordum...Yemek yemeliydi, gerekli olan malzemeleri tepsiye dizdikten sonra yukarı çıkmaya başladım. Odanın kapısını yavaşca açtım ve içeri girdim, uyanmıştı ve etrafa bakıyordu. Beni görünce gülümsedi.
"Uyanmışsın güzelim"
Areum: Hm hm
"Yemek yaptım sana, hadi, bakalım beğenecekmisin"
Çorbaya kaşığı batırdım ve ona yedirmeye başladım, ilkte garipsedi;
Areum: Taehyung ben yerim
"Sana ben yedirmek istiyorum. Hadi ye bakalım"
Areum: Tamam
Yemeği bitirdikten sonra ona yeşil çay da yapıp vermiştim. Şu an oturuyorduk. İkimizden de ses çıkmıyordu. Areum birden konuşmaya başladı;
Areum: Neden kurtardın beni?
Sorduğu soruyla afalladım
"Neden kurtarmayacakmışım?"
Areum: İnsan nefret etdiği birini kurtarır mı, ya da ona nefret eder mi?
Dolu gözleriyle bakıyordu bana. Kalbi çok kırılmıştı, çok üzmüştüm onu...
"Özür dilerim güzelim. Sana söylediğim sözlerin hiç biri doğru degildi. O sözlerin hiç birinin gerçeklik yoktu. Onları benden....uzak durman için, benden nefret etmen için yaptım, beni sevme diye yaptım. Üzgünüm. Kalbini çok kırdım biliyorum. Haketmiyorum seni. Saf kalbini haketmiyorum...mecburdum. Benden uzak durnalıydın. Seni cehennemime dahil edemezdim, seni de kaybedemezdim"
𝐴𝑟𝑒𝑢𝑚'𝑑𝑎𝑛
Gözümün önünde, küçük bir erkek çocuğu gibi ağlıyordu... Belki de kötü şeyler yaşamıştı, bir sorunu vardı, bana anlatamıyordu.
"Taehyung-ah?"
Gözlerime baktı dolu gözleriyle
"Bana ne olduğunu anlatacakmısın? Neden buna mecbur olduğunu, bana neden böyle davrandığını?
Taehyung: Anlatacağım güzelim. Hepsini anlatacağım. Her şeyi yoluna koyacağım. Söz veriyorum. Seni seviyorum, seni çok seviyorum güzelim.
"Ben de seni çok seviyorum Taehyung-ah"
Bir-birimize sıkıca sarılmış , yatağa uzanmıştık, ellerinin birini belime doladı, digerini de saçlarıma çıkardı, okşamaya başladı. Ben de onun beline sıkıca sarıldım. Başımı boynuna gömdüm, çok güzel kokuyordu, mayışıyordum, çok fazla direnmeden kendimi uykunun kollarına bıraktım...
2 𝑌𝚤𝑙 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎...
Areum: "TAEHYUNG!"
Adımı duymamla yatakta sıçrayarak uyandım. Yanıma baktım, Areum ağlıyordu.
"Güzelim ne oldu? Neden ağlıyorsun?"
Areum: Ahh! Taehyung s-sancım var. Çok kötü, galiba doğum b-başladı... ahh...
"NE! T-tamam güzelim, hemen hastaneye gidiyoruz, merak etme sen. Sadece derin-derin nefes al , ver. Hadi güzelim yapa bilirsin."
Areum: Taehyung, çok acıyor, dayanamıyorum...
Kıyamam güzelime, canı çok fazla yanıyor olmalıydı... 10 dakikaya hastaneye varmıştık, Areum'u kucağıma alıp hemen içeriye girdim;
"Yardım edin lütfen. Karım doğuruyor..."
...
1 saat oldu. Kimse ameliyyathaneden dışarı çıkmıyordu, kimse haber vermiyordu. Karım ve çocuğum iyimiydi, degilmiydi bilmiyordum. Ameliyyathanenin önünde bir o tarafa bir bu tarafa giderken kapı açılmıştı. İcerden doktor çıkmıştı.
"Ne oldu Doktor? Karım ve çocuğum iyimi? "
Doktor gülümseyerek cevap verdi
Dr: Tebrik ederim Bay Kim. Kızınız doğdu ve evet karınız ve kızınız da iyi şu anda. Endişelenmeyin.
Derin bir nefes vermiştim. Kızım doğmuştu, baba olmuştum. Tanrım çok teşekkür ederim.
...
Kızımız annesinin kucağında mışıl-mışıl uyuyordu. Tipkı annesine benziyordu.
"Sana benziyor. Senin gibi güzel"
Areum: Evet, o çok güzel Taehyung... çok küçük...güzel kızım benim...
"Teşekkür ederim güzelim, beni baba yaptığın için"
Alnına öpücük kondurdum.
Üçümüz çok güzel çekirdek aile olmuştuk...
~𝑆𝑂𝑁~
Görünüyor mu?