Książki o górach: 10 mrocznych książek | KONKURS
HTML-код
- Опубликовано: 15 сен 2024
- Zapraszam na górskie thrillery, którym nie sposób się oprzeć!
📌We współpracy reklamowej z Wydawnictwem ZNAK.
📌Można również poczytać na blogu (wersja dla osób niesłyszących):
wielkibuk.com/...
#booktube
📜 REGULAMIN KONKURSU:
- Organizator: Olga Kowalska i Wydawnictwo Znak.
- Nagroda: 1x "Obserwatorium" Jarosław Szczyżowski.
- Konkurs trwa: Od 27 sierpnia do 5 września 2024.
- Pytanie: W jakie góry masz ochotę się wyprawić i dlaczego?
- Zwycięzcy: Zwycięzca zostanie wybrany po 5 września 2024.
- Wyniki pojawią się w opisie filmu oraz w poście dedykowanym w zakładce "społeczności/community" RUclips.
🎵 Muzyka:
- "Myst on The Moor" Kevin MacLeod (incompetech.com)
Licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
creativecommons...
📌 Nie zapomnijcie zajrzeć na:
- Blog: wielkibuk.com/
- Facebook: / wielkibuk
- Twitter: / wielkibuk
- Instagram: / wielkibuk
- WBBingo2024: wielkibuk.com/...
- Grupa na Facebooku: / 158682488145200
❗ Wszystkie recenzje i teksty publikowane na stronie WielkiBuk.com, jak również filmiki publikowane na niniejszym kanale RUclips, są moim tworem i zastrzeżoną własnością. Chcesz użyć lub wykorzystać w dowolny sposób - zapytaj.
Świątynia Wang, nie Łang, to kościółek sprowadzony ze Skandynawii. Karkonosze są piękne i tajemnicze, nie dziwi mnie więc, że w końcu zostały doatrzerzone przez pisarzy, którzy chcą w nich osadzić swoją powieść grozy.
Pochodzę z Karpacza, leżącego u stóp samej Śnieżki, Karkonosze schodziłam wzdłuż i wszerz, i naprawdę warto je zobaczyć ❤
Ooo! Jak pięknie! Zawsze chciałam do Karpacza jechać ❤️
Kocham Karkonosze. Niesamowity klimat, piękne widoki, ta cisza, spokój i Duch Gór. Byłam i w Tatrach i w Bieszczadach, ale jakoś moje serce najbardziej ciągnie w Karkonosze. Polecam książki Sławka Gortycha, których akcja właśnie odbywa się w tej cudnej krainie.
Uwielbiam góry. Szczególnie Sudety i Przedgórze Sudeckie Jeżdżę tam często na wakacje, bo mam blisko.
Nie tylko Karkonosze są magicznym pasmem tych gór z imponującą Śnieżką, na którą wejście jest czymś niesamowitym (planuję tam jeszcze wrócić). Mamy tam tajemnicze Góry Sowie z Kompleksem Riese z czasów II wojny światowej, wygasłe wulkany z charakterystyczną Ostrzycą, majestatyczną Ślężę z pozostałościami pogańskiego kultu dawnych Słowian i liczne zameczki na szczytach lub zboczach (cześć tworząca Szlak Zamków Piastowskich), które mają swoje sekrety i legendy. Wspaniałe miejca do odwiedzenia i na materiał książkowy.
Gory Izerskie choć niewysokie i nie tak popularne jak Karkonosze, przyciągają do siebie równie okazałą mgłą tajemniczości. Nie posiadają wysokich, gołych szczytów lecz gęste lasy, piękne starodrzewa, osobliwych kształtów formacje skalne, które skrywają niejeden mroczny sekret. Bogate w legendy, rozległe i puste gdzie można doznać prawdziwej samotności skłaniającej do głębokiej refleksji czy wręcz medytacji.
Autor książki w swoich podcastach i postach zainspirował mnie do wyprawy w te góry, do których bardzo chętnie powrócę.
Witam serdecznie pani Olgo. Polecam pani przeczytać książkę Michała Śmielaka - "Ucichły ptaki, przyszła śmierć". Lektura ta również nawiązuje do gór, a to wszystko podlane soczystym thrillerem z motywem kryminału. Pozdrawiam! 😎👍🏻
Zapisuję sobie tytuł! 😁
Od zawsze w moim serduszku i marzeniach Kazbek❤ Gruzja, te widoki i wino, jedzonko i Góra dostępna nawet dla zwykłego śmiertelnika❤😂
Super odcinek i super książki 😘
Ostatnio spędziłam trzy tygodnie w sanatorium i było to właśnie góry; jestem zachwycona Beskidem😘
Bardzo lubię czytać książki i dlatego chętnie oglądam filmiki książkowe 😘
Pozdrawiam Cię Kochana Olgo bardzo cieplutko i dużo zdrówka dla Ciebie i całej rodzinki 😘😘😘😘😘❤❤❤❤❤❤❤❤
Karkonosze, ale po stronie naszych południowych sąsiadów. To moje tegoroczne odkrycie. Takie małe Tatry😍
Klimaty górskie idealne na ciepłe dni, pozwalają się trochę oderwać :)
A mi się marzą Tatry Wysokie i Rysy - kolejny szczyt do KGP 💪 Rysy wzbudzają dreszczyk emocji, bo to jednak większe wyzwanie, ale też ogromną ekscytację❤
Cudne propozycje 🌻
Kocham bieszczady! Są one silnie związane z moim dzieciństwem. Uwielbiam ich tajemniczość, mieszaninę kultur, niesamowite legendy, piękna solina i zapierające wdech w piersiach widoki. Lubię też to, że nie są one tak zatłoczone jak tatry i możemy spędzić czas sami ze swoimi myślami.
Ja szczerze polecam do takiego zestawienia „Ślebodę” M.M. Kuźmińskich: jest tu zagadka kryminalna z historią w tle.
Lubię oba rejony, czyli morze, ale także góry, wszystko zależy od możliwości i chęci. Z racji korzeni rodzinnych powinnam jednak bardziej kochać góry. Wojciech Wróż, taternik, alpinista i himalaista należał do mojej rodziny, a pasja górska przyniosła mu zarówno cudowne chwile, ale i tragiczny koniec. Ze względu właśnie na niego chciałabym odwiedzić K2, wtedy byłby to swego rodzaju hołd. Wiem jednak, że to nie są moje możliwości, lecz w dalszym ciągu lubię o nim czytać, rozmawiać z rodziną. Cieszę się, że istnieją osoby, które naprawdę kochają to, co robią:)
W każde góry!Pochodze z niskich bo świętokrzyskich. Uwielbiam te malownicze widoki, zdrowe satysfakcjonujące zmęczenie po wspinaczce, bliski kontakt z naturą. W ostatnich latach zwiedzałam głównie Beskid Niski i Karkonosze, teraz może wybrałabym się w Bieszczady albo Góry Stołowe - pamiętam z dzieciństwa piękne okolice Polanicy Zdrój, Kudowy, Dusznik⛰️☘️
@@AnetaZ. Góry Stołowe były pierwsze na które się wspięłam i dzięki nim pokochałam góry (wracałam tam wielokrotnie), w Świętokrzyskie też się kiedyś udam, może za dwa lata.
@@moniquem419 Super:)
Dla mnie to będzie Beskid Wyspowy 😊 przepiękne widoki, zwłaszcza kiedy rankiem lub późnym wieczorem widoczne staje się dlaczego te góry nazywają się Wyspowe 😌
Kocham góry od zawsze ❤ jak byłam nastolatka to co roku z rodzicami wyjeżdżaliśmy w inne miejsca. A Karkonosze uwielbiam najbardziej. Na Śnieżce byłam kilka razy ale do tej pory wjeżdżałam wyciągiem na Kope z Karpacza i potem mały spacerek na Śnieżkę ale planuje jeszcze wejść od strony czeskiej. W tym roku z kolei jadę na jesieni w Bieszczady. Też piękne góry ❤
Wiadomo, że Karkonosze i tylko Karkonosze. Uwielbiam je, a po przeczytaniu książek Sławka Gortycha będę teraz inaczej na nie patrzeć, chociażby przez pryzmat opowiedzianych w jego książkach historii
Mam dokładnie tak samo!😀
Abominacja Dana Simmonsa to dla mnie genialna pozycja, jeśli chodzi o mroczny górski klimat.
To prawda! ❤️
Bardzo męczy i dużo chodzenia, gadania, a akcja dopiero pod koniec. Simons to dziwny facet. Oczywiście każdy ma swój gust.
@@adamadamo6879 Zależy od czytelnika :) Mnie tam nic nie męczyło, a podczas lektury czułem się wybornie.
@@arkadiusz2740 To przeczytaj Terror. Pewnie już znasz, ale to akurat lepsza książka Simonsa i pomimo ciągłego gadania, powtarzania dziesiątek nazwisk, to nawet ciekawa. Pod koniec męczy troche.
Pragnę wyprawić się w Beskidy jesienną porą. Jest to najpiękniejszy czas na samotne wyprawy w pięknych okolicznościach przyrody. Polska złota jesień trwa ledwie chwilę, ale jest to najbardziej spektakularny popis przyrody zanim zapadnie w sen zimowy. Intensywność kolorów od żółci, złota po oranże i krwistą czerwień upaja zmysły. Można smakować tę ucztę praktycznie w samotności, gdyż sezon dobiega już końca. Jest to dla mnie niemal mistyczne doznanie. Daje poczucie szczęścia i wolności. Znajome dotąd szlaki stają się magicznymi ścieżkami prowadzącymi do odległych krain wyobraźni.
Najchętniej to wybrałbym się w hiszpańskie góry Sierra de Guadarrama, żeby na własne oczy zobaczyć pola sławnych bitew: arcyważnej dla Hiszpanów bitwy z Maurami pod Las Navas de Tolosa z 1212 roku i bardzo ważnej dla historii Polski bitwy na przełęczy Somosierra w 1808 roku. Podczas trwania tej pierwszej król Nawarry miał się pierwszy wedrzeć do zabezpieczonego łańcuchami mauretańskiego obozu, które to łańcuchy przeciął ostrzem swojego miecza. Ten wyczyn nabrał symbolicznego znaczenia, jako egzemplifikacja zerwania przez Hiszpanów kajdan arabskiej dominacji na Półwyspie Iberyjskim. Zwieńczone zielonym szmaragdem, symbolizującym odebrane muzułmanom bogactwa, łańcuchy spod Las Navas de Tolosa, do dzisiaj widnieją w herbie Nawarry. Pozdrawiam! 🤗
Bardzo czekam na odcienek o body horrorze. Skóra którą poleciłaś powaliła mnie na kolana i z niecierpliwością czekam na więcej polecajek tego typu :))
Książka "Obserwatorium" zakupiona. Uwielbiam takie pozycje. O powieści "Szczelina" Jozefa Kariki również dowiedziałem się z Twojego kanału i była to jedna z najlepszych książek w tych klimatach jakie przeczytałem, więc mam nadzieję, że na "Obserwatorium" również się nie zawiodę👍
Na co dzień mieszkam w Karkonoszach, które są pięknymi górami, ale czasami mam ochotę rzucić wszystko i pojechać w Bieszczady. Lubię samotne, górskie wędrówki po mało uczęszczanych szlakach i Bieszczady świetnie się do tego nadają.
Oj, niestety te najpiękniejsze, wysokie Bieszczady już nie mają nic z dzikości. Ludzi jak mrówków 😁. Na mało uczęszczane szlaki zapraszam w Beskid Niski.
Jeżeli góry to.... (Po)górze Kaczawskie i cudowna Kraina Wygasłych Wulkanów!! Niektórzy nie wiedzą że niewiele brakuje nam do Japonii i też mamy własne wulkany! A poza tym śliczne zamki (ehhhh ten Grodziec!!!), bazalty, porfiry.... No po prostu wszystko! Nic tylko jechać na Dolny Śląsk! Polecam Oldze i wszystkim!! Bo czy graliście kiedyś na Organach Wielisławskich albo gonił was Wilkołak?? 😂😂 No właśnie! Plany na kolejne wakacje zrobione!
Mi się marzą Karkonosze, nigdy tam nie byłam. Kończę właśnie trzeci tom trylogii Sławka Gortycha o karkonoskich schroniskach - są to książki, które łączą motywy kryminalne z wyraźnie zarysowanym tłem historycznym. A opisy gór... miodzio :).Nic, tylko rzucić wszystko i jechać jesienią w Karkonosze :))
Olgo, na Śnieżkę możesz wjechać kolejką gondolową z Czech. Busik z Karpacza podwozi pod samą kolejkę. Jednak jestem pewna, że powoli własnym tempem też dałabyś radę. Moja koleżanka z niepełnosprawnością (problemy z chodzeniem) w zeszłym roku weszła. Ja również byłam na Śnieżce zresztą jestem piechurem górskim i w zasadzie wszędzie w Polsce już byłam i zdecydowaną większość znanych szczytów już zdobyłam, a nawet tych mniej znanych ;) Jeszcze nie byłam w Górach Świętokrzyskich tak więc chętnie w końcu i tam się udam. Chciałabym również bardziej odkryć moje ukochane Tatry choć już całkiem sporo mam odkryte, jednak bardziej może tę słowacką część, tyle jest tam pięknych miejsc. Obecnie tak się nieszczęśliwie złożyło, że koniec lata a ja leże chora z zapaleniem oskrzeli w domu :( nigdy jeszcze tak nie miałam, żeby w lecie chorować i zamiast właśnie pojechać w Tatry (jak było w planach) to kiszę się w domu :( jednak na jesień koniecznie się wybiorę i planów jak zwykle jest miliony - Rohackie Stawy, od Szczyrbskiego Jeziora do Wodospadu Skok, Dolina Jaworowa - no jest w czym wybierać. Pozdrawiam i mimo wszystko trzymam kciuki za tę Śnieżkę, żebyś tam dotarła czy o własnych nogach czy kolejką :)
Co do pytania konkursowego - idalabym się w Bieszczady, bo nigdy tam nie byłam. Wszystko, więc, przede mną 😅😂.
W połowie lipca wybrał się na wędrówkę Głównym Szlakiem Beskidzkim. Realizowałem jeden odcinek z Krościenka do Węgierskiej Górki. Z plecakiem na plecach, z noclegami w schroniskach. Poznałem bardzo dużo ciekawych ludzi. Zapanowałem, że w przyszłym roku muszę zrobić już cały Główny Szlak Sudecki. Bywałem tam i uważam, że właśnie Sudety są najbardziej literacko docenione. To chyba przez ten wysyp różnych festiwali czy pisarzy tam mieszkających. Bieszczady już przereklamowane, zadeptane i chyba coraz więcej więcej osób tam podąża. Po czasie spędzony na GSB, wybrałbym się do Beskidu Wyspowego, bo wydaje mi się, że tam ludzi nie spotkam…. Tylko ciszę. Wróciłem do domu i postanowiłem poczytać trochę literatury „górskiej”, a tu taka niespodzianka film. Pierwszą książkę, którą postanowiłem przeczytać była „Jedna krew” Stefany Bardy. Klimat Bieszczadzki. Nie będę ukrywał, że nazwisko usłyszałem na Wielkim Buku. Czegoś mi zabrakło. Mało opisów. Wziąłem drugą pozycję (którą czytam obecnie) - „Ucichły ptaki, przyszła śmierć” Michał Śmielak. Klimat Beskidzki. Również do końca nie zachwyca. Chyba to o czymś świadczy, bo nawet w tym filmiku nie były zaprezentowane te dwie pozycje. Brakuje mi tego dokładnego opisu krajobrazu, tych bogatych w słownictwo dialogów. Nie chcę nikogo obrażać, ale to są takie czytadła. Na pewno będę szukał dalej. Dzięki za inspiracje. Wracając do zasadniczej kwestii, dlaczego Beskid Wyspowy bądź Niski… bo tam może czaić się naprawdę ukryte zło, bez bud z oscypkami czy wypławianymi parasolami z piwem. Może tam są ludzie nieskażeni zyskiem z turystyki. A jakbym podążał Główny Szlakiem Sudeckim to z ciekawością zatrzymałbym się w Górach Stołowych i zadumałbym się pod Narożnikiem....
Uwielbiam góry, odnajduję w nich jakiś niesamowity spokój, ale niestety od kilku lat też nie mogę w nie jeździć i pozostaje mi o nich jedynie czytać. Ale gdybym mogła, to zdecydowanie byłyby to Trybecz. Odkąd przeczytałam "Szczelinę" Jozefa Kariki nie mogę przestać o nich myśleć, mój wzrok dość często spogląda na tę książkę na półce i choć czytałam już ja parę lat temu, to w głowie wciąż mam tyle myśli i pytań, których nie potrafię objąć rozumem, że mam wrażenie, że w mojej głowie powstała szczelina, której nie potrafię wypełnić odpowiedziami na nurtujące mnie pytania i chyba tylko wyjazd w te góry i zanurzenie się w nie i pobycie tam mogłoby mi pomóc ogarnąć to umysłem 😅 Uwielbiam to, jak autor nadał temu miejscu niesamowicie mroczny i tajemniczy klimat. Zwłaszcza, że kiedy poszuka się w internecie informacji o tych górach okazuje się, że te zniknięcia ludzi w niewyjaśnionych okolicznościach nie są fantazją autora i na dokładkę wcale nie były takie sporadyczne 😮
Najchętniej wybrałbym się w Alpy Japońskie ( Nihon Arupusu) czyli trzy łańcuchy górskie ( Hido, Kiso, Akaishi) . Nie tylko dlatego, że jestem fanem Japonii jako takiej, a bardziej, że z owymi górami jest związana cała masa niesamowitych historii.
Początkowo góry te były miejscem praktyk ascetycznych dla mnichów buddyjskich i shugenji, by od mniej więcej od XVII wieku oficerowie samurajscy razem z lokalnymi myśliwymi tworzyli mapy okolicy oraz np występującej rośliności.
Następnym wartym wspomnienia zdarzeniem ( 1584) jest przeprawa przez przełęcz Zara i Harinoko wojsk Daymio Sassa Narimasy. O ile na pierwszy rzut oka może się to nie wydawać sporym wyczynem tak spojrzymy na to inaczej gdy zobaczymy coroczne opady śniegu w tamtym rejonie.
Kolejna historia zdarzyła się w roku 1907 roku, gdy to Yoshitaro Shibasaki wraz ze swoim zespołem wspiął się na górę Tsurugi czyli na ostatnią nie zdobytą górę Japonii. Na szczycie jednak ku swojemu zdziwieniu znaleźli miecz który jak się potem okazało pochodził najpewniej z okresu Nara ( 710-794 n.e ) i został tam najpewniej zostawiony przez yamabushi ( adepta shugendo. Inna nazwa to wcześniej wspomniany Shugenji)
Samą nazwę ,, Aply Japońskie" wymyślił Wiliam Gowland, a spopularyzował wielebny Walter Weston.
Akurat do świątyni Wang (czytane normalnie przez "w") wspinać się nie trzeba, podjedziesz tam samochodem, stoi jeszcze przed wejściem na szlak i jest zwykle punktem zbiórek dla grup. ;) Bardzo się czaję na tę książkę, widać, że wyszła na fali popularności Karkonoskiej serii wydawniczej i mnie to pasuje. :D I moja odpowiedź konkursowa: to właśnie Karkonosze, moje rodzinne strony, za którymi bardzo tęsknię. :( Nie byłam w domu od dawna, walczyłam (i nadal walczę) w tym roku z depresją i byłam zamknięta długo w domu. Taka wycieczka w moje Karkonosze to mój wielki plan i obecne marzenie, ale nie zanosi się, że je szybko spełnię, z różnych już powodów, które się nawarstwiły, więc chociaż namiastka w książce by się przydała. To tak sentymentalnie, ale szczerze. :)
Ściskam Ciebie ciepło i życzę dużo siły.
Tatry to góry, które uwielbiamy z narzeczonym. W szczególności wrażenie robi Hala Gąsienicowa otoczona majestatycznymi szczytami, które odbijają się w krystalicznie czystym Czarnym Stawem Gąsienicowym. To miejsce, gdzie czas zwalnia, a serce bije w rytm górskiego wiatru. Razem z narzeczonym, każdego roku odkrywamy tam coś nowego-choć niektóre szlaki znamy, zawsze potrafią nas zaskoczyć nowym odcieniem porannego światła czy niespodziewananym spotkaniem z przyrodą. To nasza coroczna tradycja, w której łączymy swoją miłość z miłością do gór. Tatry swoją dzikością i pięknem potrafią zauroczyć :)
Kocham góry kiedy bylam jeszcze mloda co roku jedziemy w góry. Cudony klimat wspinaczkowy można oczyścić umysł i naładować baterie. Teraz już 10 lat nie byłam dzieci są małe I nie chcą jechać z nami wygrywa morze. A JA TESKNIE ZA NASZHMI POLSKIMI GÓRAMI.
Ja marzę o wyprawie w Pireneje. Po pierwsze dlatego że w tamtych okolicach Francji jeszcze mnienie widzieli, a po drugie ze względu na położone tam sanktuarium w Lourdes, ktore od zawsze chciałam odwiedzić ❤
W zasadzie w niedalekiej przyszłości mam w planach zdobyć Koronę Gór Polskich! I to w dodatku w carvaningowym klimacie! Za nami już Kłodzka Góra, czyli Góry Bardzkie. Na Śnieżce teoretycznie byłem, ale żeby była zaliczona trzeba to powtórzyć. Następne w kolejności Masyw Ślęży i Szrenica, czyli właśnie okolice Karkonoszy!
Schodziłam prawie całe pasmo górskie w Polsce, weszłam na Kilimandżaro, ale bardzo chciałabym znaleźć się w Himalajach żeby poczuć atmosferę tego miejsca i zobaczyć te majestatyczne szczyty 😊
Ale czad!!! Coś niesamowitego! ❤️❤️❤️
Chciałabym pojechać do Japonii i zobaczyć górę Fudżi. Za jej majestatyczność, piękno i znaczenie w kulturze.
Zdecydowanie jestem team morze i góry jednocześnie obok siebie. Nie lubię kompromisów 😁 dlatego najchętniej wybrałabym się w góry na wybrzeżu Chorwacji. Chętnie spiekę się jeszcze trochę w upale, zanim u nas przyjdzie jesień 😱
Hejka. Świątynie Wang spokojnie możesz zobaczyć (zaryzykuję stwierdzenie) bez wychodzenia z samochodu. Jest przy samej drodze więc nie ma potrzeby wychodzić w góry by zobaczyć ta niezwykłą świątynie.
Wow! Odcinek dla mnie. Uwielbiam górskie thrillery i horrory. W końcu mieszkam prawie w Bieszczadach. A tam dzieje się, oj, dzieje w polskiej literaturze. Chociażby niedawno przeczytany przeze mnie Smolarz Piotrowskiego - prawdziwy górski bieszczadzki majstersztyk.
A gdzie chciałabym się wybrać? Na serio już od pewnego czasu myślę o górach Trybecz 😬. Oczywiście za sprawą Szczeliny Kariki. Oj, ta książka przeorała mną mocno. Tym bardziej, że chodziłam trochę po słowackich górach, tych wysokich, ale i tych niepozornych jak Trybecz właśnie. W okolicach Nitry, w zachodniej części Słowacji akurat nigdy nie byłam. Ale ostatnio gdy jestem gdzieś na szlaku w niższych górach, a zdarza się to często, od razu przypomina mi się słowacki trójkąt bermudzki. Bo o tym co tam się dzieje można przeczytać nie tylko w książce Kariki. Są artykuły tak polskie, jak i słowackie o zaginięciach i dziwacznych przeżyciach ludzi w tych górach. Z drugiej strony w przewodnikach turystycznych nie ma za bardzo o tym ani słowa. Wygląda to raczej na takie typowe przekazy słowne, legendy. Ale też podobno w każdej legendzie jest szczypta prawdy. I tak myślę sobie, może trzeba w końcu sprawdzić to osobiście 🤔
Dla mnie najpiękniejsze góry to miejsce, gdzie moje serce czuje się u siebie i które wywarło największy wpływ na moje życie. I każdemu zachwalam spędzić tam chociaż kilka dni.
Wychowałam się w górach Świętokrzyskich, więc to one zajmują najwyższy szczyt w moim sercu. I może nie są za wysokie, ale Klasztor na Świętym Krzyżu czy jaskinia Raj są perełkami w koronie tych czarujących, najstarszych Polskich Gór. To idealne miejsce by pobyć trochę samemu ze sobą, ale też dla rodzin, by pokazać dzieciom piękno natury i zaszczepić w nich miłość do pokonywania górskich szlaków.
Tymi górskimi szlakami, podobnie jak kiedyś ja, dojść można do swoich własnych szczytów. Tych w sobie, ale też coraz wyższych cudów natury.
Przejść kiedyś Orlą Percią z obtartymi nogami i czerwonymi dłońmi od łańcuchów, stanąć na szczycie Giewontu i pod Krzyżem zrozumieć istotę wytrwałości, wysiłku i poświęcenia. Zdobyć Rysy i z najwyższego miejsca w Polsce, spojrzeć dalej na Świat. Może tam czeka gdzieś dalej Mont Blanc, Everest, czy tylko własny, prywatny szczyt. Taka była moja historia. Na koniec zawsze jednak wracam znów w te małe, najpiękniejsze i najukochańsze Łysogóry. Wracam też i dziś.❤
Bardzo lubię chodzić po górach a marzy mi się wyjazd na "Tour de Mont Blanc" gdzie nie wychodzimy na sam szczyt a w 7-10 dni obchodzimy go. Z relacji znajomych, którzy byli na tym i pokazali zdjęcia to jest to niezapomniane przeżycie.
Po przeczytaniu książki "W cieniu Babiej góry " to bardzo zapragnąłem się znaleźć w tym miejscu. Szczerze nie znam różnych nazw górskich i które z nich morze być najlepszym tym miejscem na odpoczynek lub aby je pozwiedzać. Czy morze tutaj zima to najlepsiejszy moment aby się tam udać i przeżyć przygodę. Oraz i też zobaczyła bym moich bochaterów z tej książki 😘
Tak, Zachęcam, poznałam Zawoję w tym roku i nakręciłam filmik na Babiej Górze właśnie z książką Malysy :) zapraszam! 😊
Góry❤🥰
Mieszkam na śląsku i rzut bretem mam Beskidy. Bywamy przynajmniej raz w miesiącu - to po polskiej, to po czeskiej stronie. Wybrałabym sie chętnie na Słowację, ale pan Karika mnie trochę postraszył Szczeliną 😂 więc też ciepło myślę o Beskidzie Niskim - paśmie o wiele mniej uczęszczanym niż Beskid Śląski czy Bieszczady a posiadającym wiele tajemnic i opowieści zaklętych w koronach drzew.
Ja zdecydowanie polecam powieść "Sarek" Ulfa Kvensler. To dopiero thriller!
W każde góry!
Pojechałaby... I kiedyś pojadę...w Bieszczady aby odkryć książkowe miejsca tego regionu. A dokładniej, to: Smolarz, Berdo, Dziewięć... Dodatkowa motywacja: bo nigdy nie byłam 😉
Nigdy nie byłe,nad morzem. Sam,to polecam.Cykl Mroza z Frostem. Także Ucichły Ptaki,Przyszła Śmierć .Michał Śmielak.Tu mamy Beskidy. A także,Michelle Paver Przepaść.Himalaje rok 1935 .W górach,byłem w Bieszczadach i w Tatrach.Biały Słoń ,mam w domu.I bardzo fajny. Karika fajnie piszę i lubię .Ilaria Tuti ,ona fajnie piszę o górach. Chodzi o Włochy. W Cieniu.. też super.Sanatorium i Anna Górna też super.
Przeczytałem Ciemność i polecam. To bardziej psychologiczny thriller a nie horror. Abominacje przeczytałem i to thriller. Akcji mało i dużo gadania, chodzenia, wspinania się, a ciekawie robi się dopiero pod koniec.
Jest jeszcze Przełęcz Krzysztofa Domaradzkiego. Thriller opowiadający o wyprawie Diatłowa. Książka dobra i polecam.
Nie byłem jeszcze w górach, ale jakbym miał żonę, to chciałbym z nią pojechać w góry.
A ja polecam powieść Bez tchu - Amy McCulloch. Sześcioosobowa wyprawa na Manaslu, a podczas niej grasuje morderca.
Jeśli chodzi o góry-marzenie to... Góry Atlas w Maroku... Jakże tam jest pełno historii, geologii, archeologii, mineralogii! Malachity, azuryty, kwarce, roselity, wanadynity... Książka przygodowo-kryminalna w otoczeniu minerałów!! Jakże bym czytał!! Jak coś to ja byłem pierwszy z tym pomysłem ✌️✌️✌️✌️💎💎💎💎💎
Marzę o wyprawie w Bieszczady, nigdy nie byłam i chciałabym bardzo powędrować po słynnych połoninach 🙄😍😌
A czy będzie może dodatkowa mini plansza jesienna do bingo? Kiedyś była dlatego pytam. :)
Karkonosze🥰
Zdecydowanie wolę nadmorskie klimaty
Ale góry mają to coś! Tajemnice ❤️
Ja niestety w żadne, nie znoszę gór 🤭 zdecydowanie wolę płaskie tereny 😂 poza tym w górach dla mnie jest za zimno, i to powietrze jakieś takie nieprzyjemne, a naszych gór to nie lubię przez wzgląd na zdzierających każdy grosz z turystów tubylców 😂
O Panie! No to pojechałeś po bandzie! 🤣
@@WielkiBuk ja jestem zawsze szczery i mówię co myślę 🤭
proszę, czy książka o obserwatorium będzie również przetłumaczona na język czeski?
Istota zła !!!