Waarom moeten we af van diagnoses als depressie?
HTML-код
- Опубликовано: 2 мар 2022
- In de geestelijke gezondheidszorg wordt veel met hokjes gewerkt. Zo kun je 'depressief' zijn, 'borderline' hebben of een 'angststoornis'. Volgens psychiater Jim van Os (UMC Utrecht) moeten we daar vanaf. Het is tijd dat we stoppen met die labeltjes. Gelukkig heeft hij een alternatief.
---
In dit college legt Jim van Os uit hoe we op een andere manier diagnoses kunnen stellen. Benieuwd naar hoe we mensen met psychische klachten vervolgens het beste kunnen behandelen? Kijk dan het bonusmateriaal met Jim: • BONUSMATERIAAL: Behand...
---
Meer wetenschap? Check:
Podcast op Spotify ► open.spotify.com/show/0z2ydI7...
Podcast op iTunes ► itunes.apple.com/nl/podcast/d...
Onze website ► www.universiteitvannederland.nl/
Instagram ► / universiteitnl
Twitter ► / universiteitnl
Facebook ► / universiteitvannederland
Voor niet-commercieel gebruik is het toegestaan om fragmenten (mits context behouden) te gebruiken. Bij twijfel, mail ons op info@universiteitvannederland.nl
Over de Universiteit van Nederland:
We zijn een stichting met een volledig onafhankelijke redactie. Onze missie is simpel: wetenschap is te gek en iedereen moet dat weten. Samen met de veertien universiteiten in Nederland zorgen wij dat betrouwbare wetenschappelijke kennis bij jou komt.
Wil je reageren op onze video’s? Leuk, we horen graag van je! Wel een paar aandachtspunten om rekening mee te houden:
- Schelden is niet toegestaan, net als kwetsende, discriminerende of racistische uitspraken.
- Geen negatieve opmerkingen over de spreker. Onze wetenschappers doen vrijwillig mee aan onze video’s, laten we het leuk houden voor hen!
- Links naar andere pagina’s, kanalen of websites zijn niet toegestaan, tenzij het wetenschappelijke artikelen of nieuwsberichten zijn.
- Geen onwaarheden of onduidelijke berichten.
Als we meer zulke mensen hebben met dezelfde gedachtegang, kunnen we de wereld al een stuk mooier maken! 🙏🏽 dankjewel voor dit!
Lang geleden werd bij mij ook de diagnose depressief gesteld. Na drie jaar therapie was ik nog geen steek verder totdat een wakkere vervangende huisarts vroeg of er wel eens een slaaponderzoek was gedaan. Uiteindelijk bleek ik zware slaapapneu te hebben. Ik was depressief omdat ik niet sliep in plaats van dat ik niet sliep omdat ik depressief was. Huisartsen komen soms niet uit hun tunnelvisie.
Roep al jaren dat al die labels wel heel makkelijk worden gesteld en bakken Ritalin worden voorgeschreven. Als je niemand iets verkeerd doet, waarom zou je jezelf dan een label laten aanpraten. We zijn helemaal doorgeslagen.
Als ik hem als psychiater had gehad, was ik 6 jaar eerder weer gewoon gelukkig geweest.
Bepaalde psychiatrische ziektebeelden kan je wel aan een PET-scan zien. Dr Amen heeft dit bewezen, dus daar ben ik het niet mee eens dat je niet objectief kan vaststellen.
Zolang je nog een diagnose nodig hebt om hulp te krijgen, de gemeenten nog verantwoordelijk zijn voor de jeugdzorg en de zorgleveranciers nog bedrijven zijn is dit verhaal een leuk idee, maar gaat er in de praktijk helemaal niks mee gebeuren noch heeft iemand er veel aan als dit wel gebeurt.
Ik heb een vergelijkbaar punt een keer opgebracht tijdens een werkgroep van mijn studie geneeskunde. Toen werd er zowel door mijn medestudenten als de docerend basisarts vreemd van opgekeken en flink op geprotesteerd. Ik had het natuurlijk lang niet zo mooi uitgewerkt als in dit college, maar hun reactie gaf mij toch het idee dat er voor een dergelijke verandering in de psychiatrie allereerst een verandering dient te komen in de mate van dogmatisch 'stampen' tov kritische benadering van de opgedane kennis in de geneeskunde-opleiding.
Jim, de dsm is geen diagnoseboek. Het is een classificatiesysteem.
Hulpverleners zijn zich vaak niet genoeg bewust van de impact van de 'mentale labels' die ze aan iemand hangen. Soms kan het helpend zijn om overzicht te creëren bij zowel professionals als de cliënt, maar de manier die Jim het uitlegt lijkt veel menselijker en vriendelijker. Het geeft hulpverleners een rode draad, maar geeft ruimte voor invulling van de behoefte van de cliënt. Super!
Ik weet wel dat ik niks heb gehad aan ggz. Ze weten totaal niet wat ze daar doen.
Ik zelf ben gediagnosticeerd met autisme en zonder deze diagnose krijg ik geen hulp. Ik heb deze diagnose pas gekregen bij het zoveelste onderzoek, terwijl ik mezelf duidelijk herkende in vrijwel alle kenmerken van ASS. In Nederland heb je een label nodig, anders wordt je aan je lot overgedragen. Ook heb ik veel meer inzicht gekregen en kan ik aan mezelf werken dankzij de diagnose. In eerste instantie kon ik niet de diagnose krijgen, want ik kom uit een pleeggezin en zou dus een hechtingsstoornis hebben. Ik denk dat het minder belangrijk is wat de DSM zegt, maar het is wel belangrijk om begrepen en geholpen te zijn in deze samenleving. Ik hoop dat iedereen een plek vindt waar ze gehoord worden.
Dit verhaal verklaard ongeveer mijn weerstand tegen de methodiek in de geestelijke gezondheidszorg waarin ik al ruim 30 jaar werkzaam ben. Hartelijk dank voor deze lezing.
ik zie heel veel reacties hieronder die zeggen dat labels iets negatiefs is. Terwijl ik uit eigen ervaring en in mijn omgeving ook gezien heb dat mensen het positiever benaderen. Dit omdat ze eindelijk blij zijn dat ze een diagnose hebben en snappen waar het vandaan komt en eindelijk research kunnen doen. maar ook hulp kunnen krijgen en evt. extra vergoedingen of dingen vanuit de gemeente of het op hun werk kunnen toelichten. Wel ben ik het eens met jim van os dat dit een andere manier van denken is en wardeer ik deze manier ook wel. Ik zie zeker in dat dit ook meer kan helpen en positief wat kan toevoegen. Ik ben het eens met dat op maat gemaakte diagnoses ook beter werken in het proces qua behandeling en te achterhalen door de context te bepalen wat de oorzaken zijn zodat je het beter kan behandelen. Echter denk ik ook dat hiermee wel vervalt dat je zelf op research kan gaan. Ik heb zelf autisme en vind het best fijn om veel over autisme te lezen en dat ik mezelf in veel dingen herken (niet in alles en dat vind ik ook oke) maar ook te lezen hoe anderen hiermee omgaan. Door de research leer ik ook wat het eventueel voor mij kan inhouden en hoe ik ermee om kan gaan. En dat is fijn. Want hoewel ik ook even bij een psycholoog heb gelopen, loop ik daar nu niet meer bij. Wel krijg ik nog wekelijks ambulante begeleiding maar dan is het wel fijn dat je een indicatie hebt van oke dit is autisme, dit verklaard waarom je toen somber was. Het is wat laagdrempeliger kennis vergaren dan als het op maat is. (ik hoop dat ik het zo goed uitleg wat ik bedoel). En ik heb dat altijd dus fijn gevonden. Ook is het een stuk makkelijker in mijn opinie om lotgenoten te vinden. Dan als je diagnose specifiek op jou aangepast is. Tuurlijk kan je ook wel punten delen waar je tegen aanloopt en mensen vinden die hetzelfde hebben. Maar dit lijkt me wel lastiger. Nu zoek ik op insta of google op autisme en ik krijg een scala aan info en accounts van mensen met autisme. waarin ik me erg herken en dat is fijn en tegelijkertijd dingen leer. Daarnaast denk ik dat t qua verzekeringen etc ook wel handiger is om labels te hebben. Ik sta er dus dubbel in. Ik vind het goed dat het meer aangepast wordt maar ik denk ook dat er nog een paar kritische punten zijn. maar wellicht is hier ook wel meer over nagedacht om de punten die ik o.a. noemde dat je die dan alsnog wel kan hebben. Herkenning en lotgenoten hebben is namelijk ook een stukje behandeling en van het herstel. Je voelt je dan niet meer alleen en hebt mensen die hetzelfde doormaken en dat is fijn. En dat lijkt me met deze manier moeilijker maar misschien is hier ook over nagedacht dus.
Zo eens. heldere lezing .
Bedankt voor deze video! Ik denk dat het ontzettend belangrijk is dat deze discussie gevoerd gaat worden, vooral in de reguliere gezondheidszorg.
Dr. van Os blijft een roepende in de woestijn. Dat weet ik wel zeker. Vecht voor je eigen leven, mensen. Hartelijke groeten en beterschap gewenst.
Hoe ik het begrijp na 10 jaar therapie: Bewustzijn een combinatie van onze emoties en filosofie en deze hebben invloed op elkaar. Het doel van het level is om het aantal positieve ervaringen te vergroten terwijl we de negatieve zo veel mogelijk proberen verwerken.
Geweldig dat u dat in het licht zet - zovele mensen en kinderen krijgen labels opgeplakt en gaan er naar leven! Helder, klaar en waar! Dank u
Dank voor de mooie uitleg.Weet nu op bijna 70 jarige leeftijd, waardoor en hoe ik mentale grenservaring opliep,op heb laten lopen. Heeft bijna mijn leven lang 'gekost' en mijn leven bepaald.Hele mooie omschrijving:'Mentale grenservaring.'