ik ben, of zeg zelf liever was, zwaar autistisch, had met heel veel dingen moeite, kon ook niet over verandering, maar heb hier mee leren omgaan en is nu 1 van mijn sterke punten. natuurlijk komt de stress en de paniek altijd op, dat gevoel, maar ligt eraan wat je er mee doet, en wat ik doe is dat ik dan zeg maar wat maakt het eigenlijk uit, laat het rusten, het is al gebeurt, misschien is het zo ook wel beter. zo heb ik van vele van mijn zwaktes mijn sterke punten gemaakt. ik zie daarom autisme ook niet als een geeste ziekte of iets permanents, wat voor normale mensen normaal is om te doen, of om te reageren etc. is voor ons anders, iets dat we niet hebben geleerd of niet mee is gekomen in het dna, onwetend. en ik denk dat het juist belangrijk is om met onze zwaktes om te gaan er ervan te leren, dat je leert hoe normaal iemand iets doet en reageert, en dan je jezelf dan leert om dat ook te doen, dit gaat niet in één keer. maar je kan jezelf leren hoe je reageert in bepaalde situaties door deze situaties juist vaker mee te maken. ik vindt dat anderen niet rekening met mij hoeven te houden, het zijn mijn problemen is mijn hoofd en daar moet ik zelf aan werken, natuurlijk is het altijd fijn dat je hulp krijgt en dat je mensen hebt waarmee je er over kan praten en die aangeven wanneer het hen opvalt dat je op een bepaalde manier reageert, want je moet er eerst zelf bewust van worden wat je doet, je moet bewustzijn vinden in die momenten zodat je de controle kan nemen en aan jezelf kan werken zodat je uiteindelijk wel goed kan reageren. vooral verandering is belangrijk om mee te leren omgaan, omdat alles altijd anders is dan verwacht. we weten nooit zeker wat de toekomst ons breng, we weten niet eens zeker wat er over 5 minuten gaat gebeuren, dus het is belangrijk geen verwachtingen te maken, juist minder met de planning bezig gaan eerst, dat je je dagen niet in plant maar dat je juist spontaan even gaat leven, ook klok aan de kant gooien voor een tijd, geen tijdsbesef. niks plannen. dit heb ik een tijd gedaan en heeft mij heel erg geholpen met omgaan met veranderingen, het was eerst moeilijk, maar uiteindelijk leer je het beter los laten en accepteren dat het niet uit maakt, dat het allemaal wel goed komt. ook kwam ik erachter dat ik juist meer plezier en de tijd van mijn leven had, wanneer ik spontaan iets deed met mensen mee ging, niet bij tijd stil stond over andere dingen, maar volledig in het moment was, en reageerde op het moment. ik dacht niet na over wat ik erna zou doen, hoelaat ik thuis moest zijn of wat dan ook maar. ik was in het moment alleen bezig met waar ik mee bezig was op dat moment. je zult zien dat veel onbewuste stress weg gaat, dat de dingen leuker zijn dan wanneer je dingen planned, want dan maak je automatisch een beeld en verwachtingen en dan kan het vaak alleen maar tegenvallen, of mee vallen natuurlijk als het iets is wat je juist niet wilt. maar juist door een tijd spontaan te zijn en agenda te verbieden en planning te verbieden voor mijzelf en verbood mij zelf om na te denken over wat ik zou willen doen etc. liet ik mij gewoon leiden waar het leven, het lot mij heen zou brengen. werdt dan wakker bijvoorbeeld en dan pakte ik het eerste eten en drinken waar mijn oog opviel en dan eten samen met me papagaai en dan maakte ik zijn tas klaar en dan gaat hij mee in de tas en gaan we na buiten wandelen, ik had totaal geen verwachting of planning waar ik langs wou welke route of wat dan ook. ik stap na buiten en loop gewoon, muziek in 1 oor, met andere oor luister ik na me omgeving en als me papagaai zin had om beetje te socialiseren, dan fluit hij, en dan fluit ik terug enzo en praat ik wat tegen hem. hij schreeuwt altijd vet hard, zodat iedereen het kan horen, in mijn hoofd klinkt het soms net alsof hij het niet leuk vindt ofzo of dat hij roept om hulp of iets. maar dat is ze enige geluid die hij heel luid kan doen omdat hij een heel lief zacht stemmetje heeft als hij praat en geluiden die hij doet zijn ook zacht en hij wilt natuurlijk zichzelf aan iedereen laten horen en laten zien dat hij aanwezig is. Denk dat hij er beetje opkickt dat mensen na hem kijken ofzo, terwijl ik dit zelf heel ongemakkelijk vindt, vooral in begin dan begonnen vreemden ineens tegen mij te praten op straat, maar omdat ze het zo leuk vonden dat ik een papagaai mee had en ben dan vet verlegen en overvallen omdat het ook vaak op momenten komt dat je het niet verwacht, vindt het nog altijd moeilijk, maar wel heel leuk als mensen tegen me praten, niet altijd tho, want soms heb ik er juist even geen zin in en wil ik gewoon even alleen lopen met me papagaai en me muziek en even in gedachtes, maar snap het wel en neem het mensen niet kwalijk als ze me dan toch aanspreken, alleen is het dan soms nog moeilijker om te reageren omdat ik nog steeds moeilijk met mijn emoties kan omgaan, wat interacties soms heel awkward maakt, jaren geleden was ik helemaal paranoia geraakt, was altijd bang (angsten en onzekerheden) wat mensen van me dachten, wou goed en normaal overkomen, en ging dan heel erg opletten hoe ik liep en hoe ik deed etc. maar dit maakte me juist weer het tegen overgestelde van spontaan, had dat toen niet door. blowde er ook bij, wat paranoia versterkt en was toen zelfs moment dat ik geloofde dat mensen mijn gedachtes konden lezen enzo, maar juist door mijn reacties, dat ik perfect wou zijn, dat ik dacht dat mensen me gedachtes lazen, deed ik en reageerde ik dus op een bepaalde manier op die situatie wat natuurlijk heel apart moet hebben geleken, waardoor mensen mij apart vonden en mij op een andere manier behandelden, wat voor mij toen juist mijn angsten bevestigde, terwijl dat helemaal niet waar was, en de mensen juist reageerden op mijn acties. maar mijn acties waren ook weer een reactie op dingen, maar die dingen waren in meeste gevallen ook reacties op het moment.
wij mensen, ons levens, zijn reacties. wij reageren altijd op wat gebeurt. je kan jezelf gedeeltelijk leren hoe je reageert, of je kan anticiperen wat iemand gaat doen en dan een of meerdere reacties klaar zetten, maar je reageert altijd. vanaf baby af aan doen we dat al, zo zijn we gebouwd, zo werkt het leven. een baby wordt geboren met informatie (traumas etc.) geboren, dit hoort bij evolutie, zo kan een baby ook geboren worden met een trauma voor water, deze trauma zal nooit volledig weg gaan, maar het kind kan er wel mee leren omgaan, soms kan het juist tot het tegen over gestelde leiden dat ze er geobsedeerd mee raken, maar ook omdat het een eng of spannend gevoel voor ze kan geven en als je een beetje een trill seeker bent, was is er dan nog mooier? als voorbeeld tho, ieder mens is anders, wordt met andere informatie geboren van ouders, voor ouders, en zelfs hele kleine gedeeltes van onze voor ouders 5000 jaar geleden bijv. daarom is onze evolutie ook veel langzamer, omdat er heel veel informatie van de vader en de moeder mee gaan tot het kind en daarom kan je 10 kinderen hebben, maar dat elk kind totaal anders kan zijn dan de andere, omdat ze allemaal andere informatie mee hebben gekregen van jou de ouder en de voor ouderen, het meeste krijg je meestal direct van je ouders denken we, maar is nooit bewezen. maar lijkt wel het meest logische. dus je wordt gecreeerd met informatie, je begint je leven, je denken al in de buik, en daar zal je de eerste dingen leren, geluiden bewegingen gevoel etc. mensen vergeten en vaak, maar als er een grote ruzie is, voel je dit dan ook aan de sfeer? soms kan je op een feest zijn en dan voel je aan dat er iets aan de hand is voor gevechten uitbreken, maar soms is er ook wel eens een ruzie geweest en heb je het nooit doorgehad. maar als je dichtbij genoeg bent, dan voel je het vaak aan dat mensen boos en opgefokt worden. dit voelen baby's ook aan, kinderen voelen het ook aan, ook al denk je dat ze het niet door hebben, kinderen zijn altijd slimmer dan ze laten merken, omdat ze vaak niet goed de woorden weten of ze vinden het moeilijk om te zeggen, vooral wanneer ze gevraagd worden of ze het wel snappen, ik kan tenminste het verschil zien wanneer mijn oomzegger iets echt niet weet, of wanneer hij zegt dat hij het niet weet, maar het eigenlijk wel snapt. bij hem is het vaak dat hij de woorden er niet goed voor heeft. ik zeg nooit dat hij liegt of dat hij het gewoon kan zeggen, dit zorgt alleen voor een kloof tussen beide, je zegt dat het niet geeft en je gaat dan gewoon vragen stellen over het onderwerp rustig aan met simpele vragen en je zult zien dat ze de hele situatie begrijpen, maar wanneer je het ze direct vroeg wist hij het niet. hij is nu wel al ouder, dit was vooral 3 a 4 jaar geleden, hij kan nu heel goed praten, en het geeft niet als ze zeggen dat ze het niet weten, dat ze het niet weten is ook dat ze niet weten hoe ze moeten vertellen, of dat ze wel moeten zeggen of ze het weten? dat ze de situatie misschien gewoon moeilijk vinden, het kind kan er niks aan doen, het reageert gewoon op de situatie. als je kind vervelend is, kan het ook niks aan doen, het reageert op de situatie en vaak wordt het gebruikt om aandacht te krijgen, kijk dan na jullie zelf als (ouders) is er misschien iets tussen jullie? als er een ruzie is of iets tussen beide waardoor je minder met elkaar spreekt of wat er dan ook is, er is iets mis tussen jullie beide, zelfs als alleen 1 van de ouders iets denkt, bijv, gaat me partner vreemd etc. dat is iets dat jou bezig gaat houden, of vertrouw je partner, of maak het bespreekbaar, of laat het los, of ga uit elkaar, zonder vertrouwen tussen elkaar zal een relatie nooit werken. Maar kinderen voelen aan dat er iets is, ze weten niet wat, maar er is iets mis, en dan kan het zijn dat ze de spanning willen weghalen die er in de lucht zweeft. maar kan ook zijn dat je niet een consequente ouder bent, of dat je het moeilijk vindt grenzen aan te geven, daar gaat het kind op in spelen, zo zijn wij mensen gemaakt, zo leren wij, wij zoeken grenzen op van wat we wel en niet kunnen, ook manipulatie is belangrijk in het menselijke leer process, een kind begint vanaf 9 maanden ongv met manipuleren, als jij komt wanneer het huilt zal het gaan huilen wanneer het wil dat jij komt. het kind is zich op die leeftijd nog niet bewust van wie of wat jij bent en dat jij iets niet leuk vindt bijv. wat het wel weet is dat het fijn vindt om bij jou te zien, geknuffeld te worden ( wat heel erg belangrijk is om vaak te doen bij het opgroeien van je baby in de eerste jaren, knuffelen), hij of zei weet dat je eten brengt etc. dus het doet iets en leert wat er dan gebeurt. We zijn gemaakt om de kortste en makkelijkste weg te zoeken om te overleven. en dat is waarom wij zo leren. alles wat het kind leert en ziet en mee maakt, maakt tot wie het kind wordt. jij leert hem of haar reageren op het moment als ouder. en natuurlijk zoals je met autisme ziet, wordt het kind soms geboren of op 1 of andere manier leert het bepaalde dingen niet en zal die daar problemen in onder vinden of dat het moeilijk is om met bepaalde dingen om te gaan. jij als ouder zal het kind dan langzaam en rustig aan vanaf het begin moeten leren hoe het kan reageren en hoe er mee om te gaan. en dan gooi je ze niet in het diepe, maar dompel je ze eerst voorzichtig met de teentjes in het water. Stapje voor stapje moet je werken, verwacht geen resultaten na een dag of een maand. maar praat met ze, als het om een verandering gaat en het kind raakt in paniek bijv, dan zorg je er eerst voor dat het rustig wordt vraag je wat er aan de hand is, geef je aan dat je het begrijpt en dat het niet leuk is, en begin dan langzaam ze zelf op het idee te brengen dat de verandering niet erg hoeft te zijn, ga dan later bijv iets anders met ze doen, iets dat ze heel leuk vinden, terwijl er iets anders was geplanned en terwijl je daar dan bent, vraag of ze het leuk hebben als ze ja zeggen zeg je, zie je dat verandering niet erg hoeft te zijn? het komt altijd goed! onthoud dat goed. en het kan soms juist leuker zijn zoon verandering. vindt je ook niet? dan als er weer iets verandert, en ze raken in paniek, herinner ze dan aan deze leuke dag, en je hebt ze heel snel kalm door de leuke herinnering en geef aan dat alles goed komt. autistische kinderen vergen meer energie en je moet meer met ze gaan doen en ze in situaties brengen zodat ze langzaam aan kunnen leren. maak van je zwaktes, je sterke punt!
Ik herken veel in wat je zegt ookal nu ik al wat ouder ben kan ik beter met angsten en stress of onverwachte dingen omgegaan, ik heb eigenkijk geeen vriendin of gewoon een vrouw om alleen maar gewoon mee te praten want ik heb zoveel leuks te zeggen maar niemand wil het horen , en doordat ik daardoor erg vaak alleen ben schrijf ik veel eigen bedachte filosofie wat vooral gebaseerd is op de stoicijnen ( wat bij mij heel erg goed werkt in combinatie met mijn autisme zo leer ik beter met tegenslagen om te gaan en eenzaamheid enzo , Nietzsche lees ik graag maar alleen als ik me op dat moment goed voel. En plato en sokrates vind ik leuk om te lezen en helpt ook goed, en in mijn eigen bedachte filosofie dat ik het Timotheisme genoemd heb , gister las ik meditations van marcus aurelius de stoicijnse filosoof-keizer van Rome en toen kwam ik op het idee om voortaan elke avond mezelf schrijvend complimenten te geven en wat ik doe dag goed heb gedaan, iemand heb geholpen, in het bos gewandeld, veel geschreven ( vanmorgen in 15 minuten 12 a4tjes voor en achterkant vol geschreven en 4 blaadjes over mijn idee om een epic poem voor zoals de ilias en odysey van homerus en de aeneis van vergillius en de Nederlandse dieren satire Van den Vosch Reynaerde , dat boek heb ik ώοδάnaž ( proto germaans voor wat later wodan , wotan en odin is geworden en "Poetic Rage" betekend en waar ons woord woede en Woensel in eindhoven vandaan komt . Ik had allemaal oud noorse woorden en proto germaanse en indo europese woorden opgezocht voor namen voor de dorps bewoners en runen geleerd en een plattegrond gemaakt met wodanaz woning vlakbij de boom ygdrassil en het speelt zich af in een dorp in de kempen waar ik woon met en kerk uit 1300 die wilibrordus heeft laten bouwen dus ik had bedacht dat wilibrordus is dat dorp op de plek waar nu onze mooie oude kerk staat ( ik ben zelf niet gelovig op de normale manier meer zoals Spinoza met eigen ideeen erbij bedacht door de bijbel in het oud grieks te lezen wat ik mezelf in de corona tijd geleerd heb en daar zegt probeertd wilibrordus ygrassil om te hakken maar elke bijl breekt meteen af 😅
En hij heeft een houten kerkje grbouwd wat daar echt heeft gestaan rond 700 n.c en toen kreeg wodanaz het idee door wilibrordus met zijn verhalen over 1 god die tegrlijk 3 is en zelfs de vader ook de zoon heeft dus heeft hun god zichzelf aan het kruis gehangen ter opoffering aan zichzelf wat odin deed door zich 9 dagen op te hangen aan ygdrassill waardoor hij de runnen kreeg / het schrift bedacht. Hij heeft een zwarte wolf die hij in oost orkraine als puppy gevonden heeft en hem Fenrir genoemd heeft en dat is dan ook de eerste gedomificeerde wolf wat later de hond werd ( de tijd klopt daar helemaal niet bij maar dat maakt niet veel uit) Dus het gedicht eindigde met de zin dus Wodanaz ging op zoek naar een Touw🫡😇 ik probeer dat in verschillrnde stijlen te bedenken : dactylic hexameter, beginrijm eindrijm gepaard rijm sonette en ook nonsense poetry wat ik erg goed kan bedenken en okk erg leuk is en veek moeilijker😅 van dat boek heb ik nu zon 450 blaadjes vol geschreven in een jaar tijd. En ik schrijf ook veel gedichten zoals jules deelder of bredero of van den vondel of homerus of soms Pindarus zelfs en goethe en shelley en dante algihieri (ababcdcd) Enzo waar ik er ook al inmiddels zon 1500 van heb bedacht rn geschreven ik heb mezelf met corona piano leren spelen en deze vakantie een beetje ukelele leren spelen. Maar vaak voel ik me wel erg eenzaam en wil ik gewoon met iemand praten wat ik vaak erg moeilijk vind tn moeilijk snap . Ik had eerst een fijne begeleider waarmee ik dan mee kon praten maar ineens gingen ze bezuinigen en hij zei ineens dit is de laatste keer dat ik kom wat ik erg apart vond en vind en met de ggz heb ik nog veel meer gedoe gehad ( ik weet al zon 16 jaar dat is autisme heb) maar hun beloofden me vanalles met dat ik ervaringsdeskundige kon worden omdat ik hun elke keer als ik daar kwam uit kon leggen wat autisme nou echt is ik heb ook mijn rigen medicatie uitgezocht en ik heb cursussen voor hun bedacht over autisme en hoe je om kunt gaan met zelfmoordgedachten wat ik na mijn scheiding een tijdje had best wel hevig en torn ging kk naar de huisarts en die zeiden doodleuk er is een wachtlijst van 9 maanden dus zoek het tot die tijd maar uit maar toen die 9 maanden voorbij waren had ik die filosofie ontdekt die me heeft gered. Ik schilder ook veel en teken vaak en maak van mijn beste gedichten van die middeleeuwse manucsripten met goud papier enzo en ik kan zon 7 talen lezen en daarvan 4 dialecten en dat heb ik mezelf geleerd door bv de ilias of de metamorphosis van ovidius over heb geschreven ik kan oud nederlands en middel nederlands lezen net zo goed als modern en latijns en ben nu bezig met italiaans en beter te worden in het duits. En over geschiedenis weet ik ook best wel erg veel . En evolutie enzo dus daarom vind ik het zo janmer dat ik niemand heb om over zulke dingen te praten met iemand. Vandaag was een stuk zwaarder dan gisteren omdat ik te lang doorga als ik iets leuk vind en dan de tijd vergeet 😅
heb pddnos en add trouwens en btw, waarom leer je ze niet in plaats van dat je voorspelbaar maakt na welke bios je gaat, dat je leert dat we na een bioscoop gaan en dat het elke bios kan zijn. al vanaf het begin moet je hier eigenlijk mee beginnen. als kind moet je ze al leren dat het anders kan zijn. dat het kind aanneemt dat je bios zegt dat het de zelfde bios is, is niet juist. want een bios is niet alleen die bios, maar kan elke bios zijn. het kind begrijpt dit alleen nog niet, maar je moet ze leren dat een woord ook na verschillende objecten kan verwijzen, net als dat een mens na elk mens individueel verwijst. Dit is een begrip dat belangrijk is om te leren, zo zullen ze je communicatie ook beter leren begrijpen en ook die van andere mensen en kinderen. je kan er niet vanuit gaan dat de wereld zich aan het kind aanpast, dus je moet het kind helpen leren aanpassen aan de wereld op een leuke manier, ik bedank mijn moeder heel erg dat ze mij zoveel heeft geleerd, anders had ik niet normaal kunnen functioneren in de maatschappij en nu heb ik allemaal kansen, ik wil zelf persoonlijk begeleider gaan worden en kinderen helpen, ik zou ze alleen helpen hun problemen overkomen als ze er zelf open voor staan tho. mijn moeder kon me niet alles leren, maar dat begrijp ik en is ook moeilijk + ze had 6 kinders. emoties is voor mij nog steeds moeilijk, maar ik ben hier bezig mee leren omgaan. ik ben ook een introvert, dus sociaal was en is ook altijd nog moeilijk, maar gaat ook veel beter nu! ik ben niet meer bang om fouten te maken, want juist van de fouten leer ik wat ik niet moet doen. iedereen kan het, je kan alles wat je wilt, zolang je het zelf maar wilt en in die spiegel durft te kijken en op jezelf te reflecteren, dat je kijkt na wat je doet of hoe je reageert, kijkt hoe anderen het doen, en probeer dan je eigen te maken, leer om los te laten, praat tegen jezelf, dat is heel belangrijk, zeg tegen jezelf dat alles wel goed komt, en dat het allemaal niet uitmaakt. en doe het dan. je hoeft echt niet bang te zijn om fouten te maken, het maakt niet wat anderen denken, het gaat nu even om jezelf, en jij wilt leren met je zwaktes en valkuilen om te gaan en je gaat ze beheersen en je maakt er je sterke punten van!
Het is meer weerstand tegen verandering die buiten mijn controle liggen. Echter, ik juich vaak ook verandering toe, zeker als het verbeering is. Soms wil ik verandering, omdat ik toe ben aan iets nieuws. Dus niet eens met de algemene stelling dat iedereen weerstand heeft tegen erandering.
Oh hoe herkenbaar is dit. Het verkeer is nog zoiets. Er zijn altijd wel ergens wegwerkzaamheden of onvoorziene veranderingen op de baan.
ik ben, of zeg zelf liever was, zwaar autistisch, had met heel veel dingen moeite, kon ook niet over verandering, maar heb hier mee leren omgaan en is nu 1 van mijn sterke punten.
natuurlijk komt de stress en de paniek altijd op, dat gevoel, maar ligt eraan wat je er mee doet, en wat ik doe is dat ik dan zeg maar wat maakt het eigenlijk uit, laat het rusten, het is al gebeurt, misschien is het zo ook wel beter.
zo heb ik van vele van mijn zwaktes mijn sterke punten gemaakt.
ik zie daarom autisme ook niet als een geeste ziekte of iets permanents, wat voor normale mensen normaal is om te doen, of om te reageren etc. is voor ons anders, iets dat we niet hebben geleerd of niet mee is gekomen in het dna, onwetend.
en ik denk dat het juist belangrijk is om met onze zwaktes om te gaan er ervan te leren, dat je leert hoe normaal iemand iets doet en reageert, en dan je jezelf dan leert om dat ook te doen, dit gaat niet in één keer. maar je kan jezelf leren hoe je reageert in bepaalde situaties door deze situaties juist vaker mee te maken.
ik vindt dat anderen niet rekening met mij hoeven te houden, het zijn mijn problemen is mijn hoofd en daar moet ik zelf aan werken, natuurlijk is het altijd fijn dat je hulp krijgt en dat je mensen hebt waarmee je er over kan praten en die aangeven wanneer het hen opvalt dat je op een bepaalde manier reageert, want je moet er eerst zelf bewust van worden wat je doet, je moet bewustzijn vinden in die momenten zodat je de controle kan nemen en aan jezelf kan werken zodat je uiteindelijk wel goed kan reageren.
vooral verandering is belangrijk om mee te leren omgaan, omdat alles altijd anders is dan verwacht. we weten nooit zeker wat de toekomst ons breng, we weten niet eens zeker wat er over 5 minuten gaat gebeuren, dus het is belangrijk geen verwachtingen te maken, juist minder met de planning bezig gaan eerst, dat je je dagen niet in plant maar dat je juist spontaan even gaat leven, ook klok aan de kant gooien voor een tijd, geen tijdsbesef. niks plannen.
dit heb ik een tijd gedaan en heeft mij heel erg geholpen met omgaan met veranderingen, het was eerst moeilijk, maar uiteindelijk leer je het beter los laten en accepteren dat het niet uit maakt, dat het allemaal wel goed komt.
ook kwam ik erachter dat ik juist meer plezier en de tijd van mijn leven had, wanneer ik spontaan iets deed met mensen mee ging, niet bij tijd stil stond over andere dingen, maar volledig in het moment was, en reageerde op het moment. ik dacht niet na over wat ik erna zou doen, hoelaat ik thuis moest zijn of wat dan ook maar.
ik was in het moment alleen bezig met waar ik mee bezig was op dat moment.
je zult zien dat veel onbewuste stress weg gaat, dat de dingen leuker zijn dan wanneer je dingen planned, want dan maak je automatisch een beeld en verwachtingen en dan kan het vaak alleen maar tegenvallen, of mee vallen natuurlijk als het iets is wat je juist niet wilt.
maar juist door een tijd spontaan te zijn en agenda te verbieden en planning te verbieden voor mijzelf en verbood mij zelf om na te denken over wat ik zou willen doen etc. liet ik mij gewoon leiden waar het leven, het lot mij heen zou brengen.
werdt dan wakker bijvoorbeeld en dan pakte ik het eerste eten en drinken waar mijn oog opviel en dan eten samen met me papagaai en dan maakte ik zijn tas klaar en dan gaat hij mee in de tas en gaan we na buiten wandelen, ik had totaal geen verwachting of planning waar ik langs wou welke route of wat dan ook. ik stap na buiten en loop gewoon, muziek in 1 oor, met andere oor luister ik na me omgeving en als me papagaai zin had om beetje te socialiseren, dan fluit hij, en dan fluit ik terug enzo en praat ik wat tegen hem.
hij schreeuwt altijd vet hard, zodat iedereen het kan horen, in mijn hoofd klinkt het soms net alsof hij het niet leuk vindt ofzo of dat hij roept om hulp of iets. maar dat is ze enige geluid die hij heel luid kan doen omdat hij een heel lief zacht stemmetje heeft als hij praat en geluiden die hij doet zijn ook zacht en hij wilt natuurlijk zichzelf aan iedereen laten horen en laten zien dat hij aanwezig is.
Denk dat hij er beetje opkickt dat mensen na hem kijken ofzo, terwijl ik dit zelf heel ongemakkelijk vindt, vooral in begin dan begonnen vreemden ineens tegen mij te praten op straat, maar omdat ze het zo leuk vonden dat ik een papagaai mee had en ben dan vet verlegen en overvallen omdat het ook vaak op momenten komt dat je het niet verwacht, vindt het nog altijd moeilijk, maar wel heel leuk als mensen tegen me praten, niet altijd tho, want soms heb ik er juist even geen zin in en wil ik gewoon even alleen lopen met me papagaai en me muziek en even in gedachtes, maar snap het wel en neem het mensen niet kwalijk als ze me dan toch aanspreken, alleen is het dan soms nog moeilijker om te reageren omdat ik nog steeds moeilijk met mijn emoties kan omgaan, wat interacties soms heel awkward maakt, jaren geleden was ik helemaal paranoia geraakt, was altijd bang (angsten en onzekerheden) wat mensen van me dachten, wou goed en normaal overkomen, en ging dan heel erg opletten hoe ik liep en hoe ik deed etc. maar dit maakte me juist weer het tegen overgestelde van spontaan, had dat toen niet door. blowde er ook bij, wat paranoia versterkt en was toen zelfs moment dat ik geloofde dat mensen mijn gedachtes konden lezen enzo, maar juist door mijn reacties, dat ik perfect wou zijn, dat ik dacht dat mensen me gedachtes lazen, deed ik en reageerde ik dus op een bepaalde manier op die situatie wat natuurlijk heel apart moet hebben geleken, waardoor mensen mij apart vonden en mij op een andere manier behandelden, wat voor mij toen juist mijn angsten bevestigde, terwijl dat helemaal niet waar was, en de mensen juist reageerden op mijn acties. maar mijn acties waren ook weer een reactie op dingen, maar die dingen waren in meeste gevallen ook reacties op het moment.
wij mensen, ons levens, zijn reacties. wij reageren altijd op wat gebeurt. je kan jezelf gedeeltelijk leren hoe je reageert, of je kan anticiperen wat iemand gaat doen en dan een of meerdere reacties klaar zetten, maar je reageert altijd.
vanaf baby af aan doen we dat al, zo zijn we gebouwd, zo werkt het leven.
een baby wordt geboren met informatie (traumas etc.) geboren, dit hoort bij evolutie, zo kan een baby ook geboren worden met een trauma voor water, deze trauma zal nooit volledig weg gaan, maar het kind kan er wel mee leren omgaan, soms kan het juist tot het tegen over gestelde leiden dat ze er geobsedeerd mee raken, maar ook omdat het een eng of spannend gevoel voor ze kan geven en als je een beetje een trill seeker bent, was is er dan nog mooier? als voorbeeld tho, ieder mens is anders, wordt met andere informatie geboren van ouders, voor ouders, en zelfs hele kleine gedeeltes van onze voor ouders 5000 jaar geleden bijv.
daarom is onze evolutie ook veel langzamer, omdat er heel veel informatie van de vader en de moeder mee gaan tot het kind en daarom kan je 10 kinderen hebben, maar dat elk kind totaal anders kan zijn dan de andere, omdat ze allemaal andere informatie mee hebben gekregen van jou de ouder en de voor ouderen, het meeste krijg je meestal direct van je ouders denken we, maar is nooit bewezen. maar lijkt wel het meest logische.
dus je wordt gecreeerd met informatie, je begint je leven, je denken al in de buik, en daar zal je de eerste dingen leren, geluiden bewegingen gevoel etc.
mensen vergeten en vaak, maar als er een grote ruzie is, voel je dit dan ook aan de sfeer? soms kan je op een feest zijn en dan voel je aan dat er iets aan de hand is voor gevechten uitbreken, maar soms is er ook wel eens een ruzie geweest en heb je het nooit doorgehad. maar als je dichtbij genoeg bent, dan voel je het vaak aan dat mensen boos en opgefokt worden.
dit voelen baby's ook aan, kinderen voelen het ook aan, ook al denk je dat ze het niet door hebben, kinderen zijn altijd slimmer dan ze laten merken, omdat ze vaak niet goed de woorden weten of ze vinden het moeilijk om te zeggen, vooral wanneer ze gevraagd worden of ze het wel snappen, ik kan tenminste het verschil zien wanneer mijn oomzegger iets echt niet weet, of wanneer hij zegt dat hij het niet weet, maar het eigenlijk wel snapt. bij hem is het vaak dat hij de woorden er niet goed voor heeft.
ik zeg nooit dat hij liegt of dat hij het gewoon kan zeggen, dit zorgt alleen voor een kloof tussen beide, je zegt dat het niet geeft en je gaat dan gewoon vragen stellen over het onderwerp rustig aan met simpele vragen en je zult zien dat ze de hele situatie begrijpen, maar wanneer je het ze direct vroeg wist hij het niet.
hij is nu wel al ouder, dit was vooral 3 a 4 jaar geleden, hij kan nu heel goed praten, en het geeft niet als ze zeggen dat ze het niet weten, dat ze het niet weten is ook dat ze niet weten hoe ze moeten vertellen, of dat ze wel moeten zeggen of ze het weten? dat ze de situatie misschien gewoon moeilijk vinden, het kind kan er niks aan doen, het reageert gewoon op de situatie.
als je kind vervelend is, kan het ook niks aan doen, het reageert op de situatie en vaak wordt het gebruikt om aandacht te krijgen, kijk dan na jullie zelf als (ouders) is er misschien iets tussen jullie? als er een ruzie is of iets tussen beide waardoor je minder met elkaar spreekt of wat er dan ook is, er is iets mis tussen jullie beide, zelfs als alleen 1 van de ouders iets denkt, bijv, gaat me partner vreemd etc. dat is iets dat jou bezig gaat houden, of vertrouw je partner, of maak het bespreekbaar, of laat het los, of ga uit elkaar, zonder vertrouwen tussen elkaar zal een relatie nooit werken.
Maar kinderen voelen aan dat er iets is, ze weten niet wat, maar er is iets mis, en dan kan het zijn dat ze de spanning willen weghalen die er in de lucht zweeft.
maar kan ook zijn dat je niet een consequente ouder bent, of dat je het moeilijk vindt grenzen aan te geven, daar gaat het kind op in spelen, zo zijn wij mensen gemaakt, zo leren wij, wij zoeken grenzen op van wat we wel en niet kunnen, ook manipulatie is belangrijk in het menselijke leer process, een kind begint vanaf 9 maanden ongv met manipuleren, als jij komt wanneer het huilt zal het gaan huilen wanneer het wil dat jij komt. het kind is zich op die leeftijd nog niet bewust van wie of wat jij bent en dat jij iets niet leuk vindt bijv.
wat het wel weet is dat het fijn vindt om bij jou te zien, geknuffeld te worden ( wat heel erg belangrijk is om vaak te doen bij het opgroeien van je baby in de eerste jaren, knuffelen), hij of zei weet dat je eten brengt etc. dus het doet iets en leert wat er dan gebeurt.
We zijn gemaakt om de kortste en makkelijkste weg te zoeken om te overleven. en dat is waarom wij zo leren.
alles wat het kind leert en ziet en mee maakt, maakt tot wie het kind wordt. jij leert hem of haar reageren op het moment als ouder.
en natuurlijk zoals je met autisme ziet, wordt het kind soms geboren of op 1 of andere manier leert het bepaalde dingen niet en zal die daar problemen in onder vinden of dat het moeilijk is om met bepaalde dingen om te gaan.
jij als ouder zal het kind dan langzaam en rustig aan vanaf het begin moeten leren hoe het kan reageren en hoe er mee om te gaan. en dan gooi je ze niet in het diepe, maar dompel je ze eerst voorzichtig met de teentjes in het water.
Stapje voor stapje moet je werken, verwacht geen resultaten na een dag of een maand. maar praat met ze, als het om een verandering gaat en het kind raakt in paniek bijv, dan zorg je er eerst voor dat het rustig wordt vraag je wat er aan de hand is, geef je aan dat je het begrijpt en dat het niet leuk is, en begin dan langzaam ze zelf op het idee te brengen dat de verandering niet erg hoeft te zijn, ga dan later bijv iets anders met ze doen, iets dat ze heel leuk vinden, terwijl er iets anders was geplanned en terwijl je daar dan bent, vraag of ze het leuk hebben als ze ja zeggen zeg je, zie je dat verandering niet erg hoeft te zijn? het komt altijd goed! onthoud dat goed. en het kan soms juist leuker zijn zoon verandering. vindt je ook niet?
dan als er weer iets verandert, en ze raken in paniek, herinner ze dan aan deze leuke dag, en je hebt ze heel snel kalm door de leuke herinnering en geef aan dat alles goed komt.
autistische kinderen vergen meer energie en je moet meer met ze gaan doen en ze in situaties brengen zodat ze langzaam aan kunnen leren.
maak van je zwaktes, je sterke punt!
Ik herken veel in wat je zegt ookal nu ik al wat ouder ben kan ik beter met angsten en stress of onverwachte dingen omgegaan, ik heb eigenkijk geeen vriendin of gewoon een vrouw om alleen maar gewoon mee te praten want ik heb zoveel leuks te zeggen maar niemand wil het horen , en doordat ik daardoor erg vaak alleen ben schrijf ik veel eigen bedachte filosofie wat vooral gebaseerd is op de stoicijnen ( wat bij mij heel erg goed werkt in combinatie met mijn autisme zo leer ik beter met tegenslagen om te gaan en eenzaamheid enzo , Nietzsche lees ik graag maar alleen als ik me op dat moment goed voel.
En plato en sokrates vind ik leuk om te lezen en helpt ook goed, en in mijn eigen bedachte filosofie dat ik het Timotheisme genoemd heb , gister las ik meditations van marcus aurelius de stoicijnse filosoof-keizer van Rome en toen kwam ik op het idee om voortaan elke avond mezelf schrijvend complimenten te geven en wat ik doe dag goed heb gedaan, iemand heb geholpen, in het bos gewandeld, veel geschreven ( vanmorgen in 15 minuten 12 a4tjes voor en achterkant vol geschreven en 4 blaadjes over mijn idee om een epic poem voor zoals de ilias en odysey van homerus en de aeneis van vergillius en de Nederlandse dieren satire Van den Vosch Reynaerde , dat boek heb ik ώοδάnaž ( proto germaans voor wat later wodan , wotan en odin is geworden en "Poetic Rage" betekend en waar ons woord woede en Woensel in eindhoven vandaan komt .
Ik had allemaal oud noorse woorden en proto germaanse en indo europese woorden opgezocht voor namen voor de dorps bewoners en runen geleerd en een plattegrond gemaakt met wodanaz woning vlakbij de boom ygdrassil en het speelt zich af in een dorp in de kempen waar ik woon met en kerk uit 1300 die wilibrordus heeft laten bouwen dus ik had bedacht dat wilibrordus is dat dorp op de plek waar nu onze mooie oude kerk staat ( ik ben zelf niet gelovig op de normale manier meer zoals Spinoza met eigen ideeen erbij bedacht door de bijbel in het oud grieks te lezen wat ik mezelf in de corona tijd geleerd heb en daar zegt probeertd wilibrordus ygrassil om te hakken maar elke bijl breekt meteen af 😅
En hij heeft een houten kerkje grbouwd wat daar echt heeft gestaan rond 700 n.c en toen kreeg wodanaz het idee door wilibrordus met zijn verhalen over 1 god die tegrlijk 3 is en zelfs de vader ook de zoon heeft dus heeft hun god zichzelf aan het kruis gehangen ter opoffering aan zichzelf wat odin deed door zich 9 dagen op te hangen aan ygdrassill waardoor hij de runnen kreeg / het schrift bedacht.
Hij heeft een zwarte wolf die hij in oost orkraine als puppy gevonden heeft en hem Fenrir genoemd heeft en dat is dan ook de eerste gedomificeerde wolf wat later de hond werd ( de tijd klopt daar helemaal niet bij maar dat maakt niet veel uit)
Dus het gedicht eindigde met de zin dus Wodanaz ging op zoek naar een Touw🫡😇 ik probeer dat in verschillrnde stijlen te bedenken : dactylic hexameter, beginrijm eindrijm gepaard rijm sonette en ook nonsense poetry wat ik erg goed kan bedenken en okk erg leuk is en veek moeilijker😅 van dat boek heb ik nu zon 450 blaadjes vol geschreven in een jaar tijd.
En ik schrijf ook veel gedichten zoals jules deelder of bredero of van den vondel of homerus of soms Pindarus zelfs en goethe en shelley en dante algihieri (ababcdcd)
Enzo waar ik er ook al inmiddels zon 1500 van heb bedacht rn geschreven ik heb mezelf met corona piano leren spelen en deze vakantie een beetje ukelele leren spelen.
Maar vaak voel ik me wel erg eenzaam en wil ik gewoon met iemand praten wat ik vaak erg moeilijk vind tn moeilijk snap .
Ik had eerst een fijne begeleider waarmee ik dan mee kon praten maar ineens gingen ze bezuinigen en hij zei ineens dit is de laatste keer dat ik kom wat ik erg apart vond en vind en met de ggz heb ik nog veel meer gedoe gehad ( ik weet al zon 16 jaar dat is autisme heb) maar hun beloofden me vanalles met dat ik ervaringsdeskundige kon worden omdat ik hun elke keer als ik daar kwam uit kon leggen wat autisme nou echt is ik heb ook mijn rigen medicatie uitgezocht en ik heb cursussen voor hun bedacht over autisme en hoe je om kunt gaan met zelfmoordgedachten wat ik na mijn scheiding een tijdje had best wel hevig en torn ging kk naar de huisarts en die zeiden doodleuk er is een wachtlijst van 9 maanden dus zoek het tot die tijd maar uit maar toen die 9 maanden voorbij waren had ik die filosofie ontdekt die me heeft gered.
Ik schilder ook veel en teken vaak en maak van mijn beste gedichten van die middeleeuwse manucsripten met goud papier enzo en ik kan zon 7 talen lezen en daarvan 4 dialecten en dat heb ik mezelf geleerd door bv de ilias of de metamorphosis van ovidius over heb geschreven ik kan oud nederlands en middel nederlands lezen net zo goed als modern en latijns en ben nu bezig met italiaans en beter te worden in het duits. En over geschiedenis weet ik ook best wel erg veel . En evolutie enzo dus daarom vind ik het zo janmer dat ik niemand heb om over zulke dingen te praten met iemand. Vandaag was een stuk zwaarder dan gisteren omdat ik te lang doorga als ik iets leuk vind en dan de tijd vergeet 😅
heb pddnos en add trouwens
en btw, waarom leer je ze niet in plaats van dat je voorspelbaar maakt na welke bios je gaat, dat je leert dat we na een bioscoop gaan en dat het elke bios kan zijn. al vanaf het begin moet je hier eigenlijk mee beginnen. als kind moet je ze al leren dat het anders kan zijn.
dat het kind aanneemt dat je bios zegt dat het de zelfde bios is, is niet juist. want een bios is niet alleen die bios, maar kan elke bios zijn.
het kind begrijpt dit alleen nog niet, maar je moet ze leren dat een woord ook na verschillende objecten kan verwijzen, net als dat een mens na elk mens individueel verwijst.
Dit is een begrip dat belangrijk is om te leren, zo zullen ze je communicatie ook beter leren begrijpen en ook die van andere mensen en kinderen.
je kan er niet vanuit gaan dat de wereld zich aan het kind aanpast, dus je moet het kind helpen leren aanpassen aan de wereld op een leuke manier, ik bedank mijn moeder heel erg dat ze mij zoveel heeft geleerd, anders had ik niet normaal kunnen functioneren in de maatschappij en nu heb ik allemaal kansen, ik wil zelf persoonlijk begeleider gaan worden en kinderen helpen, ik zou ze alleen helpen hun problemen overkomen als ze er zelf open voor staan tho.
mijn moeder kon me niet alles leren, maar dat begrijp ik en is ook moeilijk + ze had 6 kinders. emoties is voor mij nog steeds moeilijk, maar ik ben hier bezig mee leren omgaan. ik ben ook een introvert, dus sociaal was en is ook altijd nog moeilijk, maar gaat ook veel beter nu! ik ben niet meer bang om fouten te maken, want juist van de fouten leer ik wat ik niet moet doen.
iedereen kan het, je kan alles wat je wilt, zolang je het zelf maar wilt en in die spiegel durft te kijken en op jezelf te reflecteren, dat je kijkt na wat je doet of hoe je reageert, kijkt hoe anderen het doen, en probeer dan je eigen te maken, leer om los te laten, praat tegen jezelf, dat is heel belangrijk, zeg tegen jezelf dat alles wel goed komt, en dat het allemaal niet uitmaakt. en doe het dan.
je hoeft echt niet bang te zijn om fouten te maken, het maakt niet wat anderen denken, het gaat nu even om jezelf, en jij wilt leren met je zwaktes en valkuilen om te gaan en je gaat ze beheersen en je maakt er je sterke punten van!
Het is meer weerstand tegen verandering die buiten mijn controle liggen. Echter, ik juich vaak ook verandering toe, zeker als het verbeering is. Soms wil ik verandering, omdat ik toe ben aan iets nieuws. Dus niet eens met de algemene stelling dat iedereen weerstand heeft tegen erandering.