E16. 2010: Belly Says

E16. 2010: Belly Says
Geïnspireerd door de Closer To Curtis tour (zie E15) krijgt Erny weer zin om de elektrische gitaar ter hand te nemen. Reeds tijdens de 'Reni Lane’ tour in 2008 wordt hij herenigd met Walter Wilhelm en Chris van der Meer, resp. bassist en drummer van Polgate. Hoewel eerst nog in akoestische setting wordt de basis gelegd voor een nieuw op te richten band. Eind 2008 vindt Green in Thijs Heij de ideale toetsenist voor de band die hij voor ogen heeft en “Belly Says” is geboren. In 2009 schrijft Erny de nummers en worden de eerste demo’s opgenomen voor het album. De band staat voor het eerst op het podium in de schouwburg van Winterswijk, Green´s geboorteplaats. In de koude januari maand van 2010 duiken ze in Den Haag de Sahara Studio in van Henk Koorn (Hallo Venray). Henk laat de band het album vrijwel geheel live inspelen op een analoge bandrecorder. Resultaat is een rauw album dat bonkt en schuurt. In de bonustrack “Hank’s Car Repair” laat Henk zelf zijn gitaar ook nog even flink uit de bocht vliegen zoals alleen hij dat kan. Op 7 november 2010 wordt uiteindelijk het album gelanceerd in dB's. Tijdens een schreeuw in het nummer “We’ll Take The Car” ziet Erny alleen nog maar zwart voor ogen en stort languit voor de voeten van Walter neer op het podium. Hij staat op en weet de show nog naar zijn einde te brengen, maar de volgende dag blijkt na een bezoek aan de huisarts dat hij een enorme burn-out heeft. Er volgen vier maanden van donkere depressie waarin de ritmesectie ook nog eens het bijltje erbij neerlegt. De band heeft uiteindelijk helaas maar enkele keren op de bühne gestaan, waarvan de laatste keer als afsluiter van de “3Voor12 Utrecht-Awards” in december 2010.
Tracks: “Licking My Wounds” en “Sweet Anger”