#курскартаполяка

Kup kurs online na Kartę Polaka i przygotuj się w ciągu miesiąca samodzielnie do rozmowy z konsulem na Kartę Polaka kartapolaka.on...
W 1384 roku Jadwiga, córka króla polskiego i węgierskiego, Ludwika, została koronowana w Krakowie. Miała wtedy 11 lat i brakowało jej roku do osiągnięcia dojrzałości. Wiek dojrzałości w średniowieczu - to wiek 12 lat, wtedy uznawano, że jest to wiek odpowiedni do zamążpójścia. Polacy zastanawiali się, kogo wybrać na męża dla Jadwigi. Najodpowiedniejszy wydawał się Jagiełło - wielki książę Litwy.
Księstwo Litewskie było dużym państwem - rozciągało się na olbrzymich terytoriach od Bałtyku aż po stepy na Ukrainie. Jego mieszkańcy byli odważni, waleczni, ale byli poganami. Dlatego największą groźbę dla Litwy stanowili Krzyżacy. Rycerze z Zakonu Krzyżackiego rozgłaszali po Europie, że chcą nawracać pogańskich Litwinów na chrześcijaństwo. W rzeczywistości pragnęli włączyć ziemie Litwy do swojego państwa. Wspólne zagrożenie zbliżyło Litwę i Polskę, zawarcie przymierza wydawało się naturalne i korzystne dla obu stron. Dlatego też Jagiełło nie ustawał w staraniach o rękę Jadwigi, obiecywał związać Litwę z Polską, odzyskać ziemie utracone przez te kraje, a także przyjąć z całym ludem chrześcijaństwo. Swoich obietnic dotrzymał.
W 1385 roku w Krewie doszło do podpisania unii. W lutym 1386 roku Jagiełło przybył do Krakowa. Na chrzcie przybrał imię Władysław. Kilkanaście dni później Władysław Jagiełło poślubił Jadwigę i został koronowany na króla Polski i Litwa. Polska i Litwa zostały połączone osobą władcy. W ten sposób doszło do unii między Polską a Litwą. Najważniejsze zadanie, które czekało Polaków i Litwinów - to rozgromienie Krzyżaków. Do tego zadania oba państwa będą się przygotowywać przez następne 25 lat.
W 1410 roku doszło do wielkiej i z dawna wyczekiwanej rozprawy z Krzyżakami. Polacy i Litwini przygotowywali się do niej bardzo starannie. Zimą Jagiełło i jego dowódcy obmyślili, posługując się mapami, plan działań wobec zakonu. Chcieli uderzyć na jego stolicę Malbork i złamać wojskową potęgę Krzyżaków. Zimą w największej tajemnicy zbudowano most pontonowy, po którym Armia Polska w czerwcu przekroczyła Wisłę i znalazła się na ziemiach zakonu, w sile 30000 ludzi. W wojsku polskim znaleźli się słynni rycerze, mistrzowie miecza i kopii, zwycięzcy turniejów rycerskich takich jak Zawisza Czarny z Grabowa, Jakub Awdaniec z Gór i inni. Siły krzyżackie,którymi dowodził Ulrich von Jungingen, liczyły 20 000 żołnierzy. Po stronie Krzyżaków stanęło wielu rycerzy przybyłych z całej Europy. Decydująca bitwa rozegrała się 15 lipca w pobliżu wsi Grunwald. Jagiełło rozstawił wojska w lesie i ani myślał szybko rozpoczynać bitwę. Czekał aż lipcowy upał zmęczy zakutych w zbroję krzyżackich rycerzy. Decyzji króla nie zmienił prowokacyjny dar Krzyżaków, którzy jako zachętę do boju przysłali Polakom dwóch posłów i dwa miecze, po czym cofnęli się nieco z pola. Bitwa zaczęła się około południa. Polscy rycerze ruszyli do boju śpiewając “Bogurodzicę” - hymn ku czci Matki Bożej. Walki trwały 6 godzin. Grunwaldzkie pole wypełnili jeźdźcy i piesi. Jagiełło ze wzgórza obserwował przebieg walk i dowodził całą bitwą. Krzyżacy zostali pokonani, wielki mistrz poległ, a wraz z nim kilkanaście tysięcy rycerzy. Bitwę zakończyło zdobycie pełnego łupów obozu. Potęga zakonu została złamana, zakon zapłacił ogromny okup za wziętych jeńców.
Dla Polski jednak wojny z Krzyżakami jeszcze się nie skończyły. Dopiero w 1466 roku Polska odzyskała Gdańsk i Pomorze, pozostała część Państwa Krzyżackiego, tak zwane Prusy Książęce, została Polsce na pewien czas podporządkowana, ale później w XVIII wieku Prusy uniezależniają się od Polski, budują własne państwo i będą dążyć do zagarnięcia Pomorza. Bitwa pod Grunwaldem namalowana została w XIX wieku przez słynnego polskiego malarza Jana Matejko. To najsłynniejszy polski obraz o tematyce historycznej. Na ogromnym płótnie Jan Matejko przedstawił ostatnią fazę bitwy. Malarz wspaniale pokazał bitewny chaos, zamęt, śmiertelne zmagania. Na obrazie można odnaleźć postać wielkiego księcia litewskiego Witolda, ubranego w purpurowy strój, a także wielkiego mistrza zakonu, któremu Powiewa nad głową biały płaszcz, Zawiszę Czarnego słynnego rycerza. Nad całą tą bitwą można zauważyć postać świętego Stanisława unoszącego się w chmurach w kurzu bitewnym. Święty Stanisław to patron Polski.

[@GeliosGarik]

3:30 Unia lubelska (1569 rok), obraz Jana Matejki z 1869 roku