Ludzie zważajcie na swoje słowa! Dzieci nie przestają kochać raniących ich rodziców...dzieci przestają kochać siebie i często towarzyszy im to całe dorosłe życie 😢
Nie mogę znaleźć komentarza w którym dziewczyna została "oceniona" przez ojca, ale opiszę swoją sytuację 8 lat temu wychodziłam za mąż (nie mamy z mężem rodzicow) I nasza najbliższą rodzina zaczęła 2 miesiące przed ślubem komentować, jedzenie, miejsce, listę gości moja sukienkę itp. Z mężem podjęliśmy decyzję już wtedy że rezygnujemy że wszystkiego odwołaliśmy sale, gości i wszystko inne do ślubu poszłam z mężem świadkami i naszym synem. Czy byłam szczęśliwa w ten dzień? Jak cholera bo zrobiliśmy to co chcieliśmy, nie słuchaliśmy za uszami co jest źle, a co nie. Polecam każdej osobie odciąć się od toksycznych ludzi, I czasem skorzystać z psychologa nawet 2 sesje potrafią zdziałać cuda.
Karola, ważny temat poruszyłaś, tu moja historia. Ja mając 32 zachorowałam na nowotwór. W etapie leczenia schudłam 15kg ale wyszłam z choroby. Wtedy słyszałam że naprawdę dobrze wygladam😶 a ja miałam ciało wyniszczone, pomarszczone i okaleczone oraz bardzo mnie bolało. Przed chorobą nie byłam jakoś szczególnie większą, nosiłam rozmiar 42 i byłam świadoma że mam taką budowę ciała, w mojej rodzinie żadna kobieta nie była drobna i filigranowa. Minęło prawie 8 lat a ja powoli nabieram na siebie. Nie mam z tym problemów bo podobało mi się moje ciało i proporcje. Urodziłam też dziecko i jestem szczęśliwa. Mam męża który też mi zawsze mówi że super wygląda. A z blizn jestem dumna bo tak jak ktoś napisał, choroba i ciąże to bardzo ważna cześć naszego życia. Nie chcę o niej zapomnieć i nigdy nie zakrywalam ogromnej blizny na brzuchu w krztalcie ^ przy żebrach. Ludzie na nią patrzą bo bywam na siłowni i czasem zdejmuję koszulkę, a ja ją noszę jak trofeum WYGRAŁAM!
Karolinko, Twojego poprzedniego carvloga pokazałam mojej trzynastoletniej córce…obejrzała go z zapartym tchem. Obie jesteśmy kobietkami wysokimi i nieco pulchniejszymi. Od kiedy pamiętam wpajam jej że każdy człowiek jest inny i każdemu bez względu na wygląd należy się szacunek. Mam nadzieje że dzięki temu moje dziecko wyrośnie na mądrego i tolerancyjnego człowieka. Kochana, super że nagrałaś kolejnego carvloga i kontynuujesz temat. Trzeba walczyć z hejtem. Pozdrawiam Cie cieplutko❤❤❤
Jesteś tak pozytywna osobą, już nie raz pisałam ze masz bardzo pogodny uśmiech ktory sprawia że uwielbiam Ciebie sluchać i ogladać. Bardzo bym chciała byc sama tak postrzegana przez innych. Dzis przeczytałam w internecie taki mniej więcej cytat" Jeśli ktoś sprawia Ci przykrośc, zycz mu tego żeby spotkał się z kimś kto bedzie miał taką brzydką naturę jak on". Chociaż nie życzy się nikomu żle. Bardzo serdecznie Cię pozdrawiam. Bądz sobą bo to własnie w Tobie jest piękne ze jesteś taka właśnie. Sama zawsze byłam większa od innych i wiem o czym mowa...
Myślę, że ten film powinnam się puszczać przynajmniej raz w roku, żeby o tych wszystkich rzeczach pamiętać i żeby nabrać siły żeby nie dać sobie wmawiać tych bzdur, które inni nam mówią ...dzięki za film !
Szłam kiedyś chodnikiem, była przy nim ławeczka, a na niej 2 zaniedbanych dziadków. Usłyszałam ich komentarz na temat kobiety, która szła 10 m przede mną "ale rozlazła baba". Czekałam przechodząc ,na jedno słowo pod moim adresem. Mała nie jestem! Ale coś ich chyba ostrzegło! Może miałam ogień w oczach🤣. Moim zdaniem, zanim zaczniemy w siebie wątpić , popatrzmy trzeźwo na naszych krytyków. Bo mam wrażenie, że jadem rażą osoby, które chcą sobie swoje ego napaść i tak naprawdę same mają co do siebie jakieś wątpliwości. Zwłaszcza starsi(sze) osoby i mężczyźni. Sobie nawet podstawową dbałość o higienę odpuszczają, a innym szpile wsadzają za ..wszystko ! Nie dawajmy się!
Ja bym mogła książke napisać jak mocno i długo mnie w podstawówce i liceum rówieśnicy gnoili za otyłość. Same komentarze to jedno, ale byłam też wystawiana na pośmiewisko w różnych sytuacjach. Potem jako doroslej osobie wcale nie bylo mi lżej. Nie zapomne jak kolega mojej mamy powiedzial: "dziewczyno, schudnij bo faceta kiedys polamiesz" a moja mama sie wtedy z tego smiala, chyba nie zdajac sobie sprawy z tego, ze to jej smiech mnie bardziej skrzywdzil niz komentarz tego buca. Kiedys jeszcze w podstawówce byłam z tata w kinie, potem poszlismy do Klifu na zakupy. Tata spotkal wtedy kolege z synem w moim wieku i wstydzil sie do mnie przyznac i przedstawic mnie jako corke. Do dzis nie zapomne jego spanikowanego wzroku, jakby sie modlil zebym nie dala po sobie znac ze jestem z nim spokrewniona. W technikum handlowym mialam praktyki w Makro, najprzystojniejszy facet sie ze mna zaprzyjaznil, byl bardzo mily i godny zaufania (ale to byla tylko gra) bo potem usnul intryge i cala jego ekipa ze sklepu sie nabijala ze mnie, ze ja taki grubas uwierzylam ze taki przystojny facet jest mna zainteresowany. Około 4 lata temu jak polecialam do Polski na wakacje (mieszkam w UK od 8 lat) - szlam na poczte z siostra a obok jechal rowerem facet ok 50-60 lat i prosil czy moze zrobic mi zdjecie poniewaz jego kolezanka uwaza ze jest gruba, a jak jej pokaze moje zdjecie to ją to wyleczy z kompleksow. Wszedl nawet za nami na poczte i dalej prosil i robil scene przy wszystkich. Najlepsze jest to ze on uwazal ze jest mily i wcale mnie nie obrazil. W liceum przed glownym wejsciem do szkoly codziennie rano stali ci "popularni" kolesie i udawali ze idzie sumo jak mnie widzieli. Wchodzenie do szkoly bylo stresem samym w sobie. Dopiero jak wyjechalam z tego smutnego kraju (Polski) do UK, zaczelam sie "leczyc" z kompleksow ale przede wszystkim z tej calej traumy. Nikt mnie tu ani razu nie obraził. Nikt. Ani razu. Dodatkowo schudlam 45kg i dalej chudne, dla siebie. Dla zdrowia. Pokochalam silownie, plywanie i przede wszystkim wreszcie pokochalam siebie i opinie innych mam gdzies bo to ja zyje moim zyciem, a tych co komentuja jest mi zwyczajnie zal, bo ewidentnie ktos zrobil im ogromna krzywde jesli widza w nas swoje problemy i to czego w sobie nie akceptuja. Ja zawsze mialam empatie i zrozumienie dla innych oraz ich problemow itp. Nigdy nie stalam sie jak ci ktorzy mnie krzywdzili. Ale przede wszystkim to jestem po prostu silna i bardzo z tego dumna. Pozdrawiam wszystkich ktorzy zmagaja sie z nieakceptacja. Jestescie wspaniali i mocno w Was wierze i sciskam.
To po prostu straszne co Ci się przydarzyło. Ile nienawiści jest w ludziach! Cieszę się ze odnalazlas swój spokój w UK. To prawda ze tam rzadko zdarzają się docinki bo ludzie przywykli do różnorodności… rasowej, religijnej, do rożnego wyglądu
Jesteś dzielna...masz rację ja za granicą w Turcji i UK i Włoszech nigdy nie usłyszałam złego słowa na temat tuszy..a nawet podryw i komplementy a .tu matka koleżanki darła się jak przytyłam przy jej rodzinie i mojej....myślałam że pod ziemię się zapadnę...pielęgniarki...lekarze nie mówiąc o sprzątaczkach w pracy dobre rady i uwagę zwracają ze trzeba się za siebie wziąść jak mozna się tak zapuscic...ze te choroby to przez otylosc ... wszystko jest wynikiem otyłości....
Dziękuję za wszystkie mile komentarze. :) Nie pisałam ogólnie po to aby zyskać sympatię czy współczucie, po prostu uważam, że teraz kiedy już jestem dorosła i od kiedy mieszkam w UK tak wiele się we mnie zmieniło i tak wiele ran w sobie wyleczyłam, że to może pomoże komuś kto ma podobna sytuację, doświadczenia itp. Jest bardzo wiele młodych osób, zwłaszcza w Internecie, które nie widzą w sobie nic wartościowego przez to jak są traktowani oraz przez "pranie mózgu" przez social media, beauty standards itp. Ja jestem bardzo wrażliwa na ludzkie cierpienie i chciałabym zbawić świat (oczywiście wiem, że to nierealne) i uświadomić ludzi, że najważniejsze jest to aby kochać siebie i żyć tylko dla siebie, nie dla innych. I nie bać się zakończyć znajomości, które sa dla nas w jakikolwiek sposób toksyczne i krzywdzące. Jeszcze raz pozdrawiam i ściskam wszystkich cierpiących - rozmawiajcie z sobą samymi, spędzajcie trochę czasu samotnie, robiąc coś co kochacie (w moim przypadku jest to siłownia i basen), a Wasze myśli o sobie zaczną się zmieniać. Ja nigdy nie sądziłam, że kiedyś będę w takim zdrowym związku z samą sobą, a jednak jestem tego idealnym przykładem. 💚
W wieku 17 lat zaszłam w ciąże z bardzo toksycznym chłopakiem, którego nie kochałam, bałam się z nim zerwać przez wiele miesięcy. Przez większość związku wyzywał mnie od szm*t, ku**, dziw**, mimo że nie dawałam takiego powodu. Byłam wierna. Uderzył mnie, dusił i pluł na mnie. Od zawsze wyzywał mnie od głupich i beznadziejnych dziewczynek tylko dlatego ze on uważał się za najmądrzejszego… Brał różne narkotyki, byłam temu bardzo przeciwna ale dostawałam za to tylko opiernicz. Cały czas wmawiał mi ze się nie znam i nie mam prawa mu nic zakazywać. W trakcie ciąży robił wielkie awantury, straszył mnie i groził nożem, wiele razy uprawiał ze mną seks, mimo że nie chciałam więc chodziłam później obolała. Przez takie akcje zaczęłam psychicznie wariować, chciałam sobie zrobić krzywdę, a wiedziałam ze nie moge… Nabrałam kompleksów, myślałam o tym, co jeśli naprawdę jestem beznadziejna i nie potrzebna…co jeśli nie zapewnię mojemu dziecku normalnego życia przez to, że jestem taka głupia? Po urodzeniu zaczęłam być szczęśliwa, nabrałam odwagi by zostawić go. Zrobiłam to dla syna. Na dzień dzisiejszy, gnam do przodu, patrzę jak mój syn się zdrowo chowa, przede mną maturka, mam cele i życzę takiego szczęścia i spokoju każdemu😘
DO DZIEWCZYNY Z PIERWSZEGO KOMENTARZA który czytała Karolina!!! Laska, proszę nigdy przenigdy nie wstydź się twojej blizny, pokonałaś nowotwór i ta blizna jest tego dowodem. Ja sama mam na brzuchu dwie duże blizny, odkąd skończyłam 2 latka czyli no prawie od urodzenie, są one ze mną całe życie. Gdy byłam młodsza nigdy się ich nie wstydziłam, miałam mega farta w tym temacie, wszystkie dzieci z podstawówki i przedszkola o nich wiedziały ale miałam je praktycznie od zawsze więc po prostu z nimi żyłam i moi rówieśnicy również. 2 lata temu miałam 7 operacji na brzuchu przez co mam kolejna już trzecia blizne. na początku miałam takie myśli że co jak nie będę już dla kogoś atrakcyjna itd. Ale potem przypomniałam sobie ile przeszłam, ile walczyłam i teraz nie wstydzę się tych blizn ani trochę. Pamiętajcie, wasze ciało ma spełniać potrzeby fizjologiczne a nie ładnie wyglądac. Moje ciało przeszło długa walkę aby znów funkcjonować normalnie i uważam że to cud. Jestem za to ogromnie wdzięczna. Codziennie widzę te blizny i jestem cholernie dumna i cholernie wdzięczna że ta walka się udała. I ty też powinnaś być. Kobieto pokonałaś NOWOTWÓR!!! Kurde to jest mega osiągnięcie. Bądź dumna z siebie i twojego ciała bo ono też bardzo mocno walczyło o normalne funkcjonowanie. A twoja blizna jest tego największym dowodem ♥️♥️♥️ Pamiętajcie o tym wszyscy!! ♥️♥️♥️
Dokładnie tak. Lepiej żyć z bliznami niż ładnie wyglądać w trumnie. Sama jestem po raku, też mam bliznę i nie wyobrażam sobie jacy ludzie zamiast o zdrowie martwią się tym czy widać bliznę (mam na myśli komentarze nie autorkę). Ta blizna to cześć historii, życia, niestety bólu ale i też siły, odwagi i determinacji. I tu nie ma najmniejszego powodu do wstydu. Trzymajcie się ciepło dziewczyny 🩷
💗💗💗 Ja mam kilka blizn po poszerzeniu moczowodu, od 3 lat żyję bez bólu, nie mam kolek nerkowych😃 druga blizna jest mi bardzo bliska, mam ją ponad 6 lat i śliczną, kochaną córeczkę, która urodziła się poprzez cesarskie cięcie ❤️ Dziewczyny Jesteście wspaniałe 💖💖💖 Pozdrawiam cieplutko 😍🥰💞
Jestem w trakcie leczenia raka i nie mogę pogodzić się z tym, że przytyłam od leczenia, jest mi bardzo z tym ciężko, wyzywam siebie samą od najgorszych😢. chyba żeby inni nie zwrócili mi uwagi, wyzwiska dla podkreślenia, że wiem, że przytyłam.
@@usia9388 każdy organizm na leczenie reaguje inaczej. Kazdy w czasie choroby potrzebuje czegos innego. Bardzo wazna jest glowa wiec nie dowalaj sobie bo to ani tego nie zmieni (przeciez od tego ze sie opieprzasz nie znikna kg), ani Ci nie pomaga a dodatkowo Cie stresuje, powoduje wyrzuty sumienia. Nie masz się czym przejmować, zrzucisz pozniej jak już dojdziesz do siebie. Ja z kolei przytyłam po operacji. Płakałam że nie będę jeść tabletek bo od nich tyje. Natomiast uświadomiłam sobie że lepiej żyć i mieć kilka kg więcej niż poprostu nie żyć.
To piękne, że ktoś o tym mówi, że można to z siebie wyrzucić… więc jako młodą dziewczyna chodziłam do gimnazjum słyszałam, że jestem gruba, że powinnam schudnąć, że tylko chodzę jeść, że mam duży nos, że nie takie brwi i za duży biust, a koleżanka powiedziała, że nie chce się, że mną przyjaźnić, bo nie tak się ubieram… byłam dzieckiem… w końcu usłyszałam o anoreksij o głodzeniu się… to odkrycie zmieniło wszystko miałam nawet swoją ulubioną książkę, która wypożyczyłam, że szkolnej biblioteki i czytałam milion razy… jako oczywiście inspiracje wyrzucałam jedzenie nie chciałam jeść ćwiczyłam choć nie miałam siły oglądam dzięczyny z wystającymi kośćmi i marzyłam o tym skończyło się na jedzeniu małego jogurtu bez cukru i jednego wafla ryżowe… na cały dzień w szkole, gdzie był także wf… o 19-20 chodziłam spać, bo nie miałam siły żyć porównywałam się do wszystkich innych dziewczyn miałam też bulimie o braniu 1 opakowania leków przeczyszczających na dzień nie wspomnę miałam kilkadziesiąt pochowanych w pokoju opakowań wydawałam na nie wszystkie moje oszczędność cięłam się nie miałam nikogo moi rodzice wzięli mnie z domu dziecka i rozstali się co dość mocno na mnie wpłynęło dziś mam nadwagę I staram się akceptować moje ciało i choć rodzice błagali mnie, żebym wtedy przytyła, widząc, jak ta choroba mnie wyniszcza dziś znów słyszę tę same teksty, a mój własny ojciec potrafi powiedzieć, że jego dziewczyna schudła i powinnam wziąć z niej przykład… słyszałam nilion innych komentarzy o moim biuście (za dużym, na co nie mam wpływu), ustach, włosach, jak szkoda mi tych ludzi… że nic nie wynieśli z tej lekcji, jak łatwo im przychodzi oceniać innych dla mnie każdy człowiek jest piękne, jeśli coś lub ktoś mi się nie podoba po prostu odwaram wzrok przewijam TikToka, czy rolkę na Instagramie, bo wiem, że do dziś ludzi dziwi moja waga, moja nieufność mój strach przed wszystkim co nowe boję się ludzi boję się, że zostanę nikim, że nic nie osiągnę… I wiem, że ludzie oceniają mnie, nie znając moich wszystkich historii i rozterek, z którymi przychodzi się nam mierzyć wszyscy jesteście piękni nie podawajcie się ❤️🔥
Usłyszałam właśnie przeczytany przez Ciebie komentarz dziewczyny z rozszczepem, wiec też dodam parę słów od siebie. Ja również urodziłam się z rozszczepem wargi i podniebienia. Przeszlam dwie operacje na nfz które nic nie dały. Niestety taka nasza służba zdrowia. Nie stać Cie żeby zaplacic to robią byle by zrobić... Ale nie o tym. Mam 4 starszych braci, został mi tata, mama umarła gdy bylam w ciąży z pierwsza córeczką. Od zawsze w domu bylam ta gwiazdeczka, ukochana jedyna najmłodsza córeczką. I chociaż w szkole dotykał mnie śmiech, obgadywanie przez innych z powodu mojego nosa, to dom wszystko rekompensował. To tam czulam się dla wszystkich najpiękniejsza. I wcale się tym tak bardzo nie przejmowałam. Oczywiście były sytuację, w których czulam się niepewnie, bałam się odezwać bo inni będą na mnie patrzeć. Dziś jestem mama dwóch wspaniałych córek. Jestem też nauczycielka (i w nosie mam to jak mnie postrzegają z wyglądu dzieci). Wypełniam swoją misję tak dobrze jak tylko to potrafię robic. Ale tak sobie myślę że to dom dal mi te plecy wsparcia że się po prostu nie dalam złamać, załamać. Mam kochającego męża który pokochał mnie taka jaka jestem i za to jestem mu wdzieczna.
Nie byłam w stanie skomentować pod zeszłym postem. Musiałam to przetrawić. Wychowałam się w patologicznej "dobrej" rodzinie. Matka całe dzieciństwo się nad nami znęcała psychicznie i fizycznie, ojciec uciekał w alkohol, bo sobie nie radził z całą sytuacjią. Ciągle słyszałam, że nic nie znaczę nic nie potrafię, że jestem zerem, że zniszczyłam matce życie, że żałuję że nie zdechlam przy porodzie. Kiedy miałam 5 lat zbiłam talerz, za karę matka wystawiła mnie w majtkach w środku zimy, kiedy starsza siostra po mnie poszla( bała się, że zamarzłam) matka tak ja zbiła, że do dzisiaj ma blizny na plecach. Za karę nie dostawaliśmy jeść czasem nawet dwa dni, więc kiedy wreszcie zasłużyłam rzucałam się na jedzenie jak głupia i niestety do dzisiaj mam problemy z obiadaniem. Aby uciec z domu zważałam się ze starszym mężczyzna, który mnie zostawił z dwójką dzieci z dnia na dzień, bojąc się zostać sama związałam się z katem. Jestem po 2 próbach samobójczych. Teraz jestem samotna matka trójki dzieci. Każdego dnia walczę aby chociaż one były szczęśliwe. Często słyszę, że pewno się puszczam skoro mam tyle dzieci, że pewno jestem do niczego skoro nikt mnie nie chce. Boję się po prostu zaufać. Wiem że już nigdy nie będę szczęśliwa, bo zbyt mocno jestem wypaczona. Teraz żyje dla dzieci, ale boję się, że jak dorosną stracę motywacjie do życia. Przepraszam za chaotyczny opis
Straszne :( Lecz wiec ze jestes wielka wychowujac sama 3 ke dzieci naprwade wieki podziw i szacunek. Staraj sie cieszyc dziecmi dac im milosc a jak bedziesz miala czas to zadbaj o siebie napewno kiedys znajdziesz prawdziwa milosc ktora cie doceni
Zawalcz o siebie! Nigdy nie jest za późno. Poszukaj psychologa nawet na nfz jeśli Cię nie stać. Przepracuj traumy. Masz dla kogo zyc. Teraz dzieci, a kiedys może wnuki? Sama jestem w trakcie terapii - warto Przytulam mocno♥️
Podpisuję się obiema rękami. Ja bym jeszcze poruszyła w carvlogach kwestię "podcinania skrzydeł" i "budowania pewności siebie" w młodych ludziach - wypowiadane bez zastanowienia hasła "twoja firma nie wypali, to nie ma sensu", "a jak nikt tego nie kupi?", "masz taką dobrą pracę, nic nie rób" "książkę piszesz? nikt tego nie kupi, jest tyle książek", "nie odchodź z pracy, ktorej nie lubisz, bo nikt Cię nie zatrudni, przyzwyczaisz sie" itp. to jest obszar ogromny i z wielkimi tradycjami. Na naszą niską samoocene pracują wszyscy: szkoła, dziadkowie, rodzice, przyjaciele, szefowie w pracy.
Ja 20 lat nie zakładałam kostiumu kąpielowego. Jestem dużą kobietą i w naszym kraju nie jest mi lekko. Pierwszy raz kostium założyłam na wakacjach w Grecji. Tam nikt na mnie krzywo nie patrzył, nikt nie komentował mojego wyglądu. Od tej pory, czyli od 5 lat zakładam kostium tylko za granicą. Przez ten czas tylko raz ktoś się ze mnie śmiał, Polacy na wczasach w Turcji. Pokazałam im środkowy palec i odeszłam. Co do zachowań dzieci. Dzieci są naszym odbiciem. Słuchają i powtarzają. Nie komentujcie wyglądu, zachowań, statusu, majętności. To wszystko zostanie przekazane przez wasze dzieci dalej. Dziękuję za twoje słowa ❤Pozdrawiam serdecznie.
Całe życie byłam gruba, od dziecka z nadwagą, miałam kilka epizodów w życiu że udało mi się fajnie i zdrowo schudnąć (około rozmiarów 38-40), że aż ludzie nie wierzyli że to ja, dostawałam komplementy i miłe słowa, ale generalnie całe życie zmagam się z otyłością/nadwagą. Mam 32 lata i marzę o tym, aby w końcu ktoś mi powiedział "ale Ty jesteś chuda" 😮💨😔 Bardzo zazdroszczę szczupłym osobom. Ja doświadczałam w dzieciństwie tylko przykrych słów, przezywania, śmiania się ze mnie. Dlatego teraz jestem typowym introwertykiem, mającym chyba w dodatku fobię społeczną, bo nienawidzę przebywać wśród ludzi.
Kochana, właśnie dlatego jesteś moją ulubioną RUclipsrką. Dlaczego? Bo jesteś tak cholernie prawdziwa, szczera i empatyczna. Oglądając Twoje filmy nigdy nie poczułam się gorsza z powodu mniejszych zarobków czy coś. Czuję się zaopiekowana na tym kanale, czuję się jakbym rozmawiała z bliską przyjaciółką za każdym razem. I za to z całego serca, po tylu latach oglądania serdecznie Ci dziękuję. Kocham
Mam duża bliznę z której jestem bardzo dumna , ponieważ cudem przeżyłam - operacja ratująca życie . Wiele razy słyszałam komentarze typu „jaka brzydka blizna , rzeźnik cię operował ?” Ja na to zawsze z uśmiechem odpowiadam „Nie ! Rekin mnie ugryzł „ momentalnie temat się ucina 😂
Co do facetów, to ostatnio na siłowni spotkała mnie sytuacja w której mąż mówił do swojej żony że ma ćwiczyć, bo "mąż cię zostawi". Widziałam wcześniej tą dziewczynę z widocznie średnią miną na treningu czy w szatni i wystarczyło, że raz zdjęłam słuchawki i ich słyszałam. Chora sytuacja i ciężko mi w ogóle pomyśleć jakie teksty lecą do niej kiedy są sami, skoro wokół ludzi facet potrafi mówić do swojej kobiety takie coś
Ludzie piszą o promowaniu otyłości co dla mnie osobiście jest niedorzeczne. Akceptowanie siebie i brak kompleksów tym jest dla mnie pokazywanie siebie. Tylko osoby z małą ilością empatii ,którzy wstydzą się sami siebie będą postrzegać sprawę w taki sposób. Ja jestem idealna dla siebie,bo tego nauczyła mnie moja Mama oby więcej było takich Mam jak moja. Dzięki ,że są tacy ludzie jak Pani. 🫶
Moja mama też mi wpoiła, że jestem mądrą i piękna Babcie przytakiwały i szłam przez życie z poczuciem własnej wartości mimo blizn na ciele ,przebarwień na twarzy, wystającego brzucha Kobiety w mojej rodzinie nauczyły nas mlode, jak odnajdować w sobie piękno i pokazywać je światu ( nie tylko chodzi o wygląd) Też życzę aby takich mam ,babć było jak najwięcej
Trafiłam przez przypadek na Twój kanał i nie żałuję 😀 mądrego to i dobrze posłuchać. Sama z wagą walczyłam od kiedy miałam 19lat(teraz mam 34) bo wtedy się zaczęło i to z grubej rury, a we wrześniu tamtego roku dopiero dostałam diagnozę co się dzieje ale nikt nie odda mi tych straconych lat. Przez to, że zawsze czułam się oceniana bałam się wychodzić do ludzi do tego stopnia, że moja 10 letnia córka nie była nigdy w aquaparku bo nie można tam wejść w długiej koszulce, która wkładałam zawsze nad wodą. Szkoda, że internet jest zalany pustakami a na taki kanał już trudniej trafić ❤️❤️❤️❤️
Całe swoje życie walczyłam z wagą. Nawet jak byłam szczupła. Całe życie się odchudzałam i tyłam jeszcze więcej. Przeszłam dwie depresje i po wyleczeniu faktycznie pokochałam siebie. I wtedy właśnie postanowiłam zrobić operację bariatryczną ważąc 100 kg. Moja decyzja nie była pokierowana już wyglądem, ale zadbaniem o zdrowie. To było priorytetem. Moje ciało się niesamowicie zmieniło, jest piękne pomimo "wiszących" piersi i pupy, pomimo blizn na brzuchu. Ja jestem zachwycowana, ale przed operacją miałam komentarze, że jestem gruba lub oj tobie do twarzy z tymi kilogramami, a teraz non stop słyszę, że jestem za chuda, że już nie powinnam chudnąć. Tylko, że ja nie mam wpływu na to czy schudnę czy nie. Jem malutko bo nie mogę jeść więcej, walczę o każdy kęs, bo tak jest po operacji. To nie jest łatwa droga. Chciałabym, aby ludzie akceptowali nas takich jacy jesteśmy. Pod każdym względem. A jeśli chodzi o śluby i wygląd Panny Młodej. O matko to temat rzeka. Jestem konsultantką ślubną i wiem ile serca Moi klienci i ja wkładamy w organizację cudownych ślubów. A i tak nie wszyscy są zadowoleni. Ludzie krytykują wygląd Panny Młodej, to jak wyglądają dekoracje, jak gra Dj czy zespół. I nawet jeśli Młoda Para tego nie słyszy to ja to słyszę. Smutne jest to, że przychodzimy do kogoś jako gość i potrafimy tak krytykować. Trzymajcie się Kochani wszyscy. Pamiętajcie, że najważniejsze jest to abyśmy my pokochali siebie a wtedy będziemy mieć siłę, aby sprzeciwstawic się hejtowi. Powiedzieć stop.
Nie wiem co ludzie mają w głowie wygłaszając takie komentarze. Czemu ma to służyć. Nigdy nie wiemy co przeżył i jaki ciężar dźwiga drugi człowiek. Zastanówmy się zanim coś powiemy. Życzliwości i empatii tego wszystkim nam życzę. Dziękuję Ci za ten film.❤
Ja tłumaczę sobie, że Ci ludzie mówią tak aby zagłuszyć swoje kompleksy. Jeśli skupią uwagę na kimś innym to ich kompleksy zostaną niezauważone. Ranią kogoś aby chronić siebie.
Nie przejmuj się głupimi ludźmi, jesteś fajna, ladna, pracowita kobieta, żona i matką, Twój kanał jest bardzo fajny, głupie komentarze piszą ludzie bez wychowania, zazdrośni lub zwyczajnie złośliwi. Nie warta płakać. Jesteś wartościowa kobieta. Ja zawsze sobie mówię, że mam w nosie co o mnie mówią inni, ważne by moi bliscy myśleli o mnie dobrze i bym ja myślała o sobie dobrze. Przytulam mocno i życzę zdrowia i uśmiechu.
Jestem z Ciebie dumna że taki fajny przekaz przesyłasz w świat. Szkoda że w szkołach nie ma takich pogadanek od serca. Wielu młodym ludziom byś pomogła. Pozdrawiam serdecznie.
Mieszkam za granicą (Skandynawia) i tu też jak na południu, ludzie rzadko kiedy patrzą, oceniają.. sama byłam w szkolu jak w ok drugim tygodniu jak tu przyjechałam poszłam do sklepu bez makijażu..gdzie w PL raczej mi się to nie zdarzało. Ludzie mają wyrąbane, na zakupy w szlafrokach i domowych klapkach chodzą. Na basenie w szatni nie ma nawet kabin żeby się przebrać, i nikt na Ceibie krzywo nie patrzy a już napewno nie komentuje jak wyglądasz.. Z automatu przestałam mieć większość komplekśow jak tu zamieszkałam. Nie wiem co z nami, Polakami jest nie tak..ta nienawiść, hejt, zazdrość.. A jak widać można żyć normalnie
Kiedyś koleżanka zapytała mnie, czy chciałabym zrobić sobie operację nosa. Mam nos z lekkim garbem, ta koleżanka ma bardzo podobny, a pytanie nie było złośliwe, tylko zapytała mnie o to, bo sama miała ten kompleks i marzyła o operacji. Miałyśmy wtedy po 17 lat. Naszą rozmowę podsluchał jej chłopak (dziś już od wielu lat mąż). Popatrzył na nas, pokręcił głową i powiedział: "czego wy chcecie od swoich nosów?? Macie ładne, zgrabne nosy. Ludzie nie mają rąk, nóg, a wy przejmujecie się jakimś małym garbem na nosie?" Powiedział to takim tonem, że zrobiło mi się wstyd, ale też lżej na sercu. Nastoletni wiek jest raczej okresem niewybrednych żartów, wytykania wad itd, ale to co wówczas usłyszałam było dojrzałe, szczere i zapamiętałam to na lata. Tak, tego dnia pozbyłam się kompleksu garbatego nosa. Wcale nie jest brzydki. Jest normalny, zwyczajny i dziś nie zrobiłabym żadnej jego korekty. Mam dwoje nastoletnich dzieci, które staramy się wychować na empatycznych ludzi. Nigdy nie daje przyzwolenia na naśmiewanie się z kogoś, a moje dzieci nie mają takich nawyków. Raczej są wrażliwe na krzywdę i przemoc, jakakolwiek by nie była. Zawsze dzieciakom opowiadam historię z mojej szkoły. Wcześniej opowiadałam to mojemu młodszemu bratu, a później własnym dzieciom. Miałam w klasie chłopca, który pochodził z biednej rodziny, był tam też alkohol. Był słabym uczniem, znacznie odstawał też od reszty wyglądem. Był bardzo skromnie ubrany, bardzo szczupły i miał mocno odstające uszy. Dzieciaki wyzywały go różnie, a on się nawet nie bronił, bo nie miał tyle siły przebicia. Sam był grzeczny, nie sprawiał problemów wychowawczych. Pewnego dnia, jedna z najlepszych uczennic naszej klasy zaczęła go wyzywać, kopać i popychać. On się początkowo nie bronił, ale w pewnej chwili miał już dość tych upokorzeń i odepchnął ją. Koleżanka spadła ze schodów wybijając sobie 2 stałe jedynki. On nie zrobił tego celowo, odepchnął ją z niemocy. Oczywiście była afera. Tylko za tym chłopcem nie wstawił się żaden rodzic. Nikt nie przyszedł go bronić, nikt nie zaprowadził do psychologa i nie zapytał z czym się mierzy. Na lekcję wparowała natomiast matka tej dziewczyny i przy całej klasie zaczęła okładać go pięściami... Nauczycielka zareagowała i wyprosiła ją z klasy, ale to co ten dzieciak wtedy musiał czuć... Dla niego to trauma na całe życie. I dlatego zawsze tłumaczę dzieciom, że nie można szukać sobie kozła ofiarnego, bo takie dokuczanie, odbija się na całym życiu tego człowieka. Zamiast iść za tłumem, który szydzi z kogoś, lepiej stanąć w obronie słabszego. To daje o wiele więcej satysfakcji niż wyśmiewanie. Nie wiem jakie będą moje dzieci w przyszłości, ale ja nie daje przyzwolenia na złe zachowania.
Ja przez prawie całe moje życie byłam szykanowana i obrażana przez nadwagę która była ciężka do zrzucenia przez leki dzięki którym teraz słyszę . Przez wszystkie przykre sytuacje z którymi się spotkałam mam wrażenie że pojawiła się u mnie duża znieczulica. Dziękuje ci za ten film bardzo mi pomógł spojrzeć na ten temat z perspektywy innych osób ♥️
To dołącze i ja! Jako dziecko straciłam wzrok na jedno oko, które w późniejszym czasie zaczęło mi "uciekać" w bok , ile razy usłyszałam komentsrze dotyczące tego oka... od dzieci, dorosłych pierwszy komentarz usłyszałam 19 lat temu do dzis pamiętam dokładnie tą sytuację...w dalszych latach mialam przeogromny kompleks z tym związany. Jsko dorosła zdecydowałam sie poddać się kilku kosztownym i niemiłośerniw bolesnym operacjom abym nigdy więcej od nikogo nie usłyszała, że mam "krzyww oko ". Tak to właśnie te uszczykliwe komentarze sprawiły, że zagryzałam zęhy z bólu. Naprawdę musimy zacząć wszyscy myśleć 5 razy zanim komuś "dowalimy '
Dlaczego ludzie roszczą sobie prawo do oceniania, krytykowania i doradzania? Powinniśmy zająć się sobą, a nie patrzeniem na innych. Czy gruby oznacza gorszy? Ja nawet jak schudłam to i tak dalej myślałam, że jestem gruba. Jak patrzę na zdjęcia z młodości nie widzę tej grubości, a cały czas myślałam, że jestem za duża i za gruba. To przez ludzi wokół. A byłam normalną dziewczynką.
Karolino ja też uważam że dzieci swoje zachowanie wynoszą z domu.To o jak my się zachowujemy w jaki sposób wypowiadamy się o innych powielają nasze dzieci.Wiec my bądźmy przyzwoicie i szanujmy ludzi ♥️
Czesc Kochana , jestem kobietą 50+. Jestem po mastektomii mam Blizne ,sztuczna pierś, chodziłam w peruce , a jak był upał to w takiej specjalnej chustce , czułam na sobie wzrok ludzi jak bym była kosmitka . Nie rozbieramy się na plaży ,nie noszę ubrań z dekoltem. Jest mi ciężko ,ale się przyzwyczaiłam do tego . Mam męża i dwóch dorosłych synów ,którzy mi bardzo pomagali i dalej pomagają . Pozdrawiam serdecznie Ciebie i wszystkich oglądających . Trzymajcie się ciepło 😘❤️🌹
Ogląda cię wiele matek i myśle ze to niezwykle ważne żeby wiedziały jaką moc mają słowa i ze powinny być wsparciem dla swoich dzieci nawet jeśli jakiś problem wydaje się im błachy. Ja jestem bardzo niska, zawsze byłam tez pulchniejsza, mama codziennie rzucała docinkami ale nigdy nie zainteresowała się tym z czego moja otyłość wynika skoro jemy to samo. Zaczęła mi ograniczać porcje, wciskać głodowe diety, skończyło się zaburzeniami odżywiania a wcale zbyt wiele nie schudłam. Dorosłym, zaczekam się badać okazało się ze wysiada ni tarczyca, mam pcos i insulinoopornosc, problemy z płucami i sercem przez które szybko się męczyłam wiec mało się ruszałam. To jest pierwsze co rodzic powinien sprawdzić. Długo nie mogłam wyjść z zaburzeń odżywiania i dysmorfii mimo ze mój narzeczony jest wspaniały i robił zawsze wszystko żeby budować moją samoocenę. W końcu udało mi się zajść w ciąże i urodzić córeczkę i to otworzyło mi oczy. Nie chciałam żeby widziała mamę która się siebie wstydzi, żeby zaczęła doszukiwać się w sobie moich kompleksów. Przeszłam terapie, odpowiednio dobrana dieta do moich problemów zdrowotnych. Straciłam 25kg, wygrałam z zaburzeniami odżywiania i wszystkie wyniki badań mam w normie. Walczę żeby ona nie musiała. Nie pozwalam na żadne kąśliwe komentarze w jej stronę ale tez potrafię już walczyć o siebie. Codziennie powtarzam jej jaka jest piękna, jaki ma śliczny zdrowy brzuszek, wspaniale silne nóżki i dbam o jej zdrowie, uczę żeby wspierała inne dzieci które nie dostają takiej pomocy od swoich bliskich. To do bas rodziców należy najwiecej roboty. Dzieci są dobre, nie będą dokuczać jeśli wpoimy im dobre wzorce.
Karola ten film chyba jest mocniejszy niz poprzedni...bardzo duzo emocji, ja cale zycie walcze z wagą i komentarzami ludzi, często ktos rzucając komentarz nie myśli dlaczego ta druga osoba jest puchata, może jest chora...ale wiesz tak sobie myśle ze jedyny plus jest taki ze teraz jest łatwiej osoba plus size sie ubrać, jest wiekszy wybór a te 20lat temu jak bylam nastolatką nie bylo takiego wyboru, nie było nic zwłaszcza na wsi...teraz człowiek nawet puchaty moze sie fajnie ubrac ,ma sie w co ubrać i to też myśle pomaga w akceptacji samego siebie, a wtedy jeszcze wiekszy doł.
Co do dzeciaków - poruszam się na wózku. Ostatnio byliśmy z mężem w pizzerii, obok nas bawiły się 3 dziewczynki, około 5-6 lat. Jedna z nich widać, że była zaciekawiona moją osobą. Rzuciła pytanie "dlaczego ta pani ma takie dziwne krzesło", ta starsza dziewczynka odpowiedziała w mig "to jest wózek, ta pani tak ma, ma taką chorobę i tak się porusza PO PROSTU". I koniec dyskusji, jedno dziecko (któremu, ktoś pewnie przekazał tą wiedzę) w prosty sposób tłumaczy drugiemu. I temat się kończy, dzieci dalej się bawią, przestają zwracać na mnie uwagę. I o to chodzi. Dzieci trzeba edukować, zawsze z pogodą zaspakajam ciekawość dzieci, oswajam je, pokazuję, że różnimy się od siebie. Jest mi ogromnie smutno nie gdy dzieci pytają, tylko gdy na ich pytania rodzice je szarpią i odchodzą bez odpowiedzi. Wówczas właśnie w dzieciach rodzą się negatywne emocje, reakcje.
Wierze, ze i w Polsce wzrosnie edukacja ze zwiekszeniem liczby przedszkoli i szkol bez barier. To niektorym doroslym/ rodzicom brak wrazliwosci albo umiejetnosci reagowania na podobne do opisanej przez Ciebie sytuacje i czuja sie niezrecznie, stad ucieczka, ale to omawia sie wczesniej w domu.
Film bardzo mi pomógł… dziękuję. Dzięki niemu widzę,że nie jestem sama. Moim hitem który słyszałam to od kolegi gdy szliśmy na sylwestra to „ o ta kiecka na tobie to jak kiszka… zaraz pęknie pewnie” lub od ciotki nota bene mojej matki chrzestnej „ kupiłam majtki ale na mnie są za małe ale na twoją dużą dupę to na pewno będą dobre”. Od zawsze mam kompleksy dotyczące swojej sylwetki i jestem pewna, że już nigdy się ich nie pozbędę😢
Napiszę też odnośnie blizny. 1,5 roku temu urodziłam córkę przez CC. Niestety, operacja ratowała nam życie, więc bezpieczniejszym cięcie dla lekarzy było cięcie wzdłuż brzucha. Po porodzie nie miałam głowy do dbania o siebie należycie (urodziłam wcześniaka z zapaleniem płuc, więc zamiast połogu w domu biegałam codziennie do szpitala z odciaganym co 3 h mlekiem). Teraz mam ogromną bliznę od pępka w dół brzucha. Zostanie ze mną już na zawsze a ja będę ją nosić z dumą ;) Dzięki niej żyjemy: moja córka i ja ❤️ Marzę nawet o kobiecej sesji zdjęciowej, na której blizny na pewno nie będę ukrywać 😍, niestety na razie są pilniejsze wydatki ;) ale może kiedyś się uda. Pozdrawiam ciepło!!!
Mnie te komentarze o promowaniu otyłości rozpierdzielają na łopatki. Ale to co, jak osoba otyła, czy z nadwagą pokazuje się w internecie, czy kuźwa na ulicy, to promuje otyłość? To co taka osoba ma zrobić, pelerynę niewidkę założyć? Kurde, ludzie! Czy Wy utrzymujecie te osoby? Zakładam, że nie - więc po cholerę wchodzić w ich życie i komentować to w ten sposób? Kolejny rewelacyjny film - mimo że większą część przepłakałam, to było to potrzebne. Jestem w szoku, że ludzie są aż tak krytykowani ze względu na wygląd, że niektórzy mają taki tupet... To chore! Mam nadzieję, że da to nam wszystkim wiele do myślenia. Świata nie zmienimy, ale może chociaż własne podwórko. Trzymajcie się - życzę wszystkim, abyśmy mogli nauczyć się olewać komentarze, które nie powinny nic wnosić do naszego życia. Patrzmy na siebie przychylniej. Jesteśmy wyjątkowi, a chamskie komentarze dają zazwyczaj osoby, których boli fakt, że nie chcemy się pod nich podporządkować, którzy sami często boją się oceny innych, dlatego starają się nie wyróżniać i wpasować w "normy społeczne".
Dokładnie to prawda ludzie potrafią być podli , innych potrafią zniszczyć słowami , tak by byli perfekcyjni ,nie zdając sobie sprawy że jutro może być inaczej , nie znasz dnia ani godziny.
Dziś mając 46 lat akceptuję siebie w pełni!!! Kocham swój krzywy nos, bo na nim mogę nosić okulary,moje długie palce u stóp, bo dzięki nim mogę chodzić. W odpowiedzi na uwagę, że ostatnio przytyłam odpowiadam -moja dupa, moje kilogramy.W wieku dojrzewania nie byłam tak pewna siebie, też miałam kompleksy. Ludziom na tym zależy,żeby nas zdołować, dokopać, dopiec. To jest ich problem nie mój. W odpowiedzi gdy ktoś mnie krytykuje mówię, "spójrz w lustro a dopiero potem się wypowiadaj". 🍀❤️🌿Pozdrawiam. A o ojcu, który tak dokopał swojej własnej, rodzonej córce w dniu Jej ślubu mogę tylko współczuć, że nie dojrzał, żeby być ojcem.
Dziękuję za ten film. Jestem pedagogiem, właśnie kończę studia magisterskie. Odkąd skończyłam licencjat marzę o tym, żeby pracować z nastolatkami i tworzyć takie treści dla nich jak Ty tworzysz dla nas. Niestety nasza sytuacja w kraju powoduje, że w zawodzie nie zarobiłabym nawet minimalnej krajowej, nie myśląc juz oszacunku ze strony rodziców uczniów. Wierzę, że kiedyś dojdzie do tego, że dam radę przeżyć sama za te pieniądze, aby nie uzależniać się od partnera, bo nigdy nie wiadomo jak się życie potoczy. Tylko po to, aby chociaż jedna dziewczyna w szkole nie czuła się tak źle ze sobą jak czułam się ja. Wtedy osiągnę tak zwany "sukces", który dla każdego oznacza coś innego. Historie, które spotkały mnie na przestrzeni lat doprowadzily do tego, ze do dzis mam problem, kiedy przez moj pecherz mam duzy brzuch (łapie często infekcje). Zawsze bylam szczupla i odstawal mi bardzo brzuch właśnie przez pęcherz, notorycznie porownywano mnie do kobiet w ciąży. A zarty na temat zębów i owlosienia na ciele doprowadzily do tego, że marzylam o tym, aby byc niezalezna finansowo i moc rozpocząć leczenie ortodontyczne i depilację laserową, bo sama przestalam to akceptować. Zacznijmy od siebie, bądźmy życzliwi, reszta zrobi się sama, wszystko będzie piękniejsze..
Ja kochana mam zespół Cushinga i kim jestem dla Polaków? Osobą z brzydki zębami, zaniedbaną. Nie jest to prawda, chodzę do dentysty częściej niż przeciętni ludzie a i tak zaraz po tym mój organizm powoduje to że wyglądam po prostu źle, do tego siwe włosy, kupę badań, zmiany skórne. Nie powiem że nie jest mi cholernie ciężko bo jest, marzę o ponownym wprowadzeniu do Polski leku z Rosji hamującego kortyzol. Drodzy politycy, my nie wspieramy Putina a chcemy godnie żyć.
SUPER FILM !!! ❤ święte słowa ... ❤❤❤❤❤ ................ i oby się nie przejmować bzdetami zazdrosnych , zawistnych ludzi *** Szanuję ludzi naturalnych , takich jak Ty Karola . Pozdrawiam ❤❤❤❤❤
Mysle sobie że przede wszystkim my kobiety powinniśmy byc dla siebie nawzajem milsze,bardziej wpierające a zamiast tego większosć kobiet drugiej by wbiła nóż w plecy.
Mam taką zasadę już od lat jeżeli nie mogę o kimś powiedzieć czegoś pozytywnego lub dobrego to najczęściej nie mówię nic ,bo dobrze wiem że słowa mogą czasami bardzo głęboko ranić .A jeżeli mam kogoś zranić to lepiej zacisnąć zęby i zachować swoje głupie uwagi czy opinie tylko dla siebie .Z doświadczenia życiowego wiem że ludzie bardzo chętnie oceniają innych i nie dla tego że są lepsi czy mądrzejsi ale dla tego że sami mają kupę kompleksów i próbują w ten sposób odwrócić uwagę od siebie a skierować ją na inne osoby .
Kompleksy nie biorą się znikąd 🙃 nie przyszło mi nigdy do głowy, że blizny, rozstępy czy inne rzeczy na które niekoniecznie mamy wpływ są czymś złym, brzydkim dopóki nie usłyszałam tego od innych. Nie przeszkadzał mi mój nos póki nie usłyszałam że coś z nim chyba nie tak, że taki jakiś duży 😐 i tak jest z wieloma rzeczami, nie ma problemu dopóki ktoś go nie wytknie. Gdyby inni nie nas nie porównywali to sami też byśmy tego nie robili 🥺 straszne to jest, ciężkie do pokonania. Jak ziarenko już zakiełkuje nam w głowie to ciężko jest je wyplewić. Brakuje nam empatii, chęcia bycia dobrym jeśli ktoś nie był taki dla nas. Całe szczęście są treści jak Twoje, trudne, ale potrzebne i otwierające oczy 🫶 dziękujemy ❤️ nie jest to łatwe, ale po prostu bądźmy lepsi. Dla siebie i innych 💙
Dziękuję za ten filmik. :) Potrzebowałam tego. Zmagam się z depresją, ja zawsze silna, niezależna życie rzuciło mnie na kolana, a świat który nas otacza nie ułatwia. Kiedys byłam chuda podobalo mi się to, ale mojej mamie nie, potem przytyłam 5kg i uslyszałam od niej, że jestem za gruba. Zawsze mnie krytykowała co nie zrobilam było źle teraz nie czuje się wystarczająca odzywają się traumy z dzieciństwa.
w. wieku 36 lat po wielu nieudanych zwiazkach poszlam na terapie i dopiero dowiedzialam sie ze moje leki i brak akceptacji siebie wynikaja z tego co przezylam w dzecinstwie, teraz pracuje nad tym aby nie oceniac siebie przez oczy innych, ciezko jest ale dam rade i wierze ze jeszcze szczesliwe zycie przede mna, szkoda ze tak nas "okaleczaja" najbliżsi, Karolina swietna robota ten temat jst niesamowicie wazny
Karolino proszę nagrywaj dalej bo odrobinę lepiej się czuję sama ze sobą bo poruszyłaś temat, który i mnie dotyka, a mówiąc to wszystko dla mnie to znormalizowałaś w mojej głowie i naprawdę czuję się lepiej, tamte 40 minut były bardzo wspaniałe obejrzałam i słuchałam dwa razy. Nagraj proszę dalej że nikt nie jest idealny, a wygląd nie jest ważny...
Karolinko jak przeszłam rekonstrukcję piersi po mastektomii , to nie jest tak pięknie jak w telewjzji, ból ogromny i prawda że nikt nie mówi o komplikacjach , dziękuję za film😘
Karo, Kochana użyłaś pięknych i mocnych słów, które są w stanie podbudować niejedno cierpiące serduszko. Kochani, walczcie o siebie, jeśli czujecie taką potrzebę.Życie toczy się wokół Was, czerpcie z niego. Życzę wytrwałości w dążeniu do własnych celów. Nie dla kogoś, tylko dla SIEBIE:) Pozdrawiam serdecznie 😘
Będąc nastolatka przytylam 20kg. Ciągle słyszałam, że jestem za gruba. Potem schudłam 20kg i słyszałam, że już dość, że jestem za chuda.. Ludziom nie dogodzisz. Efekt jest taki, że w wieku 34 lat nigdy nie ubrałam stroju kąpielowego, bo się wstydze. Waze 64kg przy 176cm.
Temat komentarzy ślubnych generalnie jest trudny. Jestem pół roku przed ślubem i nie jestem w stanie zliczyć ile razy już płakałam. Cały ślub finansujemy z naszych oszczędności, bo wiedzieliśmy, że rodzina będzie miała "ale" do naszych decyzji. Zdecydowaliśmy się na ślub cywilny w plenerze i uroczystość rodzinna (obiad, kawa, ciasto) gdzie z nami i fotografem będzie 25 osób. Już usłyszałam komentarze "fircyk będzie ci ślubu udzielał", "i co? Ojciec cię będzie prowadził pod wierzbę?" ,"dlaczego w czwartek? Będzie trzeba brać urlop i nic się nie wypije bo na drugi dzień do roboty", "takie wesele to nie wesele. Człowiek przyjdzie to by chciał pojeść, popić i potańczyć jak już daje w ta kopertę". Dodam tylko że jeszcze nawet nie rozdałam zaproszeń. Jak już są takie komentarze, to nie chce wiedzieć co będzie mówione po ślubie. Zaprosiliśmy najbliższą rodzinę a już żałujemy. Trzeba było zrobić uroczystość tylko dla nas, rodziców i rodzeństwa, ale cóż, wtedy też by było źle...
Odniosę się do tematu dzieci. Niestety, można wychowywać wspaniale i tolerancyjnie, jednak jak dziecko idzie do szkoły jest psute. Nagle trafia do świata, gdzie są różne inne dzieci, przeróżnie wychowywane, no i niestety nauczyciele też często nie są tymi z powołania. Szkoła jest ,,szkołą przetrwania,, i dzieci wychowywane w tolerancji, nie potrafią się odnaleźć w świecie przemocy, fałszu i agresji. To strasznie smutne.
Ja w trakcie ciąży również miałam bardzo dużo wód, dodatkowo synek ponad 4kg. Oprócz tego od połowy 7 miesiąca musiałam leżeć w domu. Nie było dnia, żebym nie słyszała jak babcia za ścianą mówi przez telefon 'ale ona gruba, jak ona urodzi takie duże dziecko, ale ona wielka'. Dodatkowo powiedziała mi 'Ty to nie będziesz po ciąży taka szczupła jak ja albo Twoja mama. Ja to byłam jak patyczek'. Jak przyjechaliśmy z synkiem ze szpitala to pierwsze co usłyszałam 'a Ty to jakbyś wcale nie urodziła'. Chyba nie wymaga to komentarza...
NIGDY NIE WOLNO OCENIAĆ LUDZI. Uczę też tego moje dzieci. Nie oceniaj. Człowiek człowiekowi wilkiem, dlatego wolę czas spędzać z moimi zwierzakami. Nieraz się przekonałam że ludzie to potwory. Przykre
Moje wspomnienie z chorowania na świnke to radość rodziny że schudłam i wrócilam do wagi sprzed paczkek z niemiec. Słowa mamy które wybrzmiewają w mojej głowie" nigdy nie dopuść do tego aby przytyć". Piersza sympatia z podstawowki która mowi do kolegi" ładna z buzi ale nogi ma jak moja babcia", moj dziadek ktory po porodzie powiedzial ze zmężniałam, a kolezanki zaprosiły na wieczór panieński zeby zapytac czemu jestem gruba skoro wczesniej bylam szczupła i oczywiście "zrob cos z tym". Moge wymieniać bez końca. Najbardziej jednak bolał zachwyt otoczenia moja figurą gdy stracilam na wadze bo nic nie jadlam z nerwów....bo mialam najgorszy czas w życiu. Czulam sie fatalnie a dla otoczenia bylo idealnie... Brak słów. Trzymajcie się misie. Wszyscy jesteśmy jedyni w swoim rodzaju.
Kochanie u mnie jak zachorowałam na bulimie a potem wykończyłam układ pokarmowy i bardzo schudłam modląc się żeby to nie był rak, słyszałam że " jak ty schudlas bardzo! Napewno jesteś chora " gdzie wcześniej było "ale masz tłuste nogi/Ł będzie cie zdradzał/jaka ty będziesz tlusta po ciazy skoro teraz taka jestes". Takie urwy zawsze coś znajdą
Ludzie niestety mówią co im ślina na język przyniesie, nie zdając sobie sprawy jak te słowa rzutują na czyjąś psychikę i dalsze życie, a niestety bardzo często komentarze dotyczą rzeczy na które nie mamy wpływu… przykre, że niektórym tak bardzo brak empatii 😢
Trzeba być mocnym charakterem zeby nie konfliktować się z opiniami innych bo one będą zawsze grunt to mieć zawsze dobre zdanie o sobie samym bo z osądów innych życia nie przetrwamy.Wychowujcie dzieci na zwycięzców i sami nimi zawsze bądźcie tylko wtedy te ludzkie podłości będą gruntem po którym będzie można chodzić boso bo nie będą w stanie nas zranić.Milego dla wszystkich milych i pozytywnych ludzi
Pod filmem u Pani napisałam komentarz i chciałabym do niego coś dopisać. Kiedy moi rodzice się rozstali zaczęłam bać się samotności, gdy poszłam do podstawówki myślałam, że znajdę tam przyjaciół i ja jako dziecko moich wszystkich kolegów traktowałam jak rodzeństwo byłam za każdym całym moim sercem ale w 3 klasie to wszystko się zepsuło bo koleżanka rozniosła plotkę o tym, że niby mam wszy wtedy cała klasa ode mnie się odsunęła, nikt nie stanął w mojej obronie, byłam wyśmiewana za to, że jestem wrażliwa. Później byłam wyśmiewana za to, że szybciej dojrzewałam bo jako pierwsza dziewczynka dostałam okresu i miałam większe piersi od innych koleżanek ale nigdy nie zmienił się do nich stosunek bo nadal traktowałam ich jak bliskich bo nie chciałam być sama. W 5 klasie podstawówki zaczęłam mieć myśli samobójcze bo przez moją wrażliwość byłam wykorzystywana przez rówieśników jak i dorosłych. Nikomu o tym nie mówiłam bo nie chciałam, aby moja mama miała kłopoty, wszystko trzymałam w sobie. Kiedy już poszłam do gimnazjum moje myśli nadal nie ustawały bo każdego dnia prosiłam, aby ktoś zabrał mnie z tego świata lub zamroził mi serce bo nie chciałam niczego czuć, pod koniec pierwszej klasy gimnazjum sama zgłosiłam się do Pani psycholog i dopiero po tym zaczęłam sobie radzić z moimi myślami samobójczymi, ta walka trwała przez 5 lat. Teraz, gdy mam 20 lat pokochałam w końcu siebie i teraz jestem bardziej świadoma zachowania innych. Dlatego to co poruszyła Pani jest dla mnie ważne bo nie chce, aby jakiekolwiek dziecko/dorosły przeżywało to co ja kiedyś. Przepraszam jeśli napisałam trochę chaotycznie.
Płakałam przez cały film. To straszne jak okrutne mogą być bliskie nam osoby. Dziękuję Karo za poruszenie tego tematu. ❤️ Poprzez te komentarze człowiek może poczuć, że nie jest sam. 🫶
Wazne tematy Karolina Zgadzam sie w 100 procentach zwlaszcza w Polsce jest duzo osob ktore wyraza opinie czy maja na to prawo czy nie. Niestety ciaza to tez jest trudny czas ja przytylam sporo z moja corka I czesto spotykalam sie z roznymi tekstami a bylam aktywna do samego porodu wiec nie ma reguly zamiast patrzyc na innych patrzmy na siebie I na to jak sie wyrazamy czego uczymy dzieci nasze
Brawo za taki film - ja tez bylam szykanowana w szkole ze względu na wygląd wiec teraz wiem jak sobie radzić z takimi krzywdzącymi tekstami ale nie zmienia to faktu ze trzeba ludzi wspierać a nie dokopywać co do tego jak wyglądamy !!!
Świetny vlog. Tematyka tak trudna i smutna została pięknie przez ciebie przedstawiona. Bardzo miło jest słyszeć, że zaangażowałaś się w czytanie naszych historii. 😊😊😊😊Jak widać każda z nas musiała lub nadal musi mierzyć się z szydercami i "dobrymi radami". Pozdrawiam serdecznie
Ludzie są straszni... Ostatnio mieliśmy spotkanie po latach ze znajomymi. Były też siostry mojego męża (bardzo atrakcyjne, nietypowa uroda, zawsze idealny makijaż i seksowny strój). Na koniec spotkania jeden z kolegów męża powiedział patrząc mi prosto w oczy: oj Stachu, jak się nie ma co się lubi, to się ciesz ze chociaż na siostry możesz sobie popatrzeć... Najbardziej zabolały nie te słowa, tylko totalny brak reakcji męża... Od wielu lat nie mialam już kompleksów na swój temat, jednak teraz zaczęłam w siebie wątpić... Jestem szczupła i do tej pory widziałam się w swoich oczach jako nawet ładna a teraz...
Skończyłam w styczniu 27 lat, jestem osoba Plus size, nosze rozmiar 44. Komentarze bola, ale najbaradziej zapadaja w pamieci te od rodziny. Zawsze czulam na sobie spojrzenia rodziny, porownywanie do kuzynek/ciotek. Do filigranowych osob, jakimi nigdy bym nie byla bo bylam wyzsza, mialam inna budowe ciala i nie chodzilo juz o tluszcz. Teraz faktycznie wiem ze moja waga jest za duza, ze moglabym wygladac lepiej, ale mam problemy z odzywianiem na tle psychicznym. Zajadam stres, jak mi sie nudzi mysle o jedzeniu. Chce schudnac, podejmuje proby, ale ja jestem przegrana od razu na starcie bo w glowie sie nie pogodzilam z wieloma rzeczami. A wiecie co jest smieszne? Ogladam swoje zdjecia sprzed lat, jak mialam te11-15 i 18-20 lat. Sluchalam wtedy wielu komentarzy rodziny na moj temat, na temat mojego wygladu. Teraz widze, ze bylam szczupla, taka przecietna,normalna, a czasem bardzo chuda. Ale niewsytarczajaca ;) nie wiem jak wtedy moglam wysluchiwac takich rzeczy, przeciez bylam juz dorosla, ale mentalnie nie potrafilam brac tego z dystansem, nie potrafilam znac swojej wartosci, co wiecej jak teraz o tym mowie, to rodzina zaprzecza. Nigdy nic takiego nie bylo, wymyslasz sobie, przestan "pieprzysz bzdury". A ja pamietam wszystko,pamietam
Wśród wielu moich mniejszych i większych kompleksów są rozstępy na udach... które znikły w jeden dzień za sprawą mojego wtedy 5letniego syna. Kiedyś zobaczył moje rozstępy i zapytał co to jest, wytłumaczyłam mu skąd je mam a on na to odpowiedział "Mamo proszę, będę mógł mieć takie gdy dorosnę, podobają mi się" Kurtyna 🙂
Trzymajmy się dzielnie, Kobietki! 🙂 Nie ma nic piękniejszego niż pewna siebie i uśmiechnięta kobieta, nieważne jak wygląda! Nie dajmy się chamstwu i ignorancji. Ściskam Was wszystkie mocno ♥️
Nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że babcie/matki/ciocie komentują cokolwiek "z miłości". Taka sztuczna troska jest toksyczna i nie mają prawa tego robić. Słowa bliskich osób ranią najbardziej, a jeśli na każdym kroku słyszy się takie docinki to potrafi zryć psychikę na całe życie. To, że ktoś jest starszy i jest naszą rodziną, to nie znaczy, że ma prawo oceniać i komentować nasz wygląd czy wybory. Niestety, w tym kraju kobiety (i mężczyźni) są od małego zawstydzane za wygląd i to przez najbliższe osoby, bo starsze pokolenie żyje nadal w czasach komuny.
U mnie krytykiem jest mój tata, od okresu dojrzewania non-stop dostaje niemiłe komentarze wraz z moją siostrą - przytyłaś, ta sukienka Ci nie pasuje, weź schudnij, wyglądasz staro, a jeśli chodzi o temat planowania rodziny to usłyszałam, że i tak będę gruba i nic tego nie zmieni. Nie dość, że krytykuje mojego faceta i szczerze powiedział, że nie będzie mieć do niego szacunku (to jest podstawa!), to jeszcze rodzinę mojego faceta, że są gorsi itd. Oni niczego nie komentują, a więc dają mi bardzo dużo wsparcia. Trwa to już ok 10 lat, zaczęłam terapie (na informacje o terapii mój tata stwierdził, że przecież mi to nie potrzebne, a mój facet powinien się leczyć) nie jest lepiej. Na przestrzeni lat widzę, że jest to osoba toksyczna w moim życiu, bardzo go kocham, ale już nie daje rady i jestem w stanie urwać z nim kontakt, najgorsze jest to, że on nie widzi problemu. Film jest super pozdrawiam ❤
Jestem strasznie podła, ale na komentarze odnośnie wyglądu, zawsze reaguję pasywno-agresywną odpowiedzią. Moja babcia powiedziała kiedyś mojej mamie, że ma dużo zmarszczek. W odpowiedzi rzuciłam do babci, że chyba dawno nie patrzyła w lustro, skoro myśli, że to mama ma dużo zmarszczek. Wujowi, który skomentował, że mam za mały biust, odpowiedziałam, że: no ja też żałuję, że jego jest większy. Koleżankę, która złośliwie komentowała wagę innej koleżanki, zapytałam co jest z nią nie tak, że nawet gruba dziewczyna potrafiła sobie ułożyć życie a ona ciągle nikogo nie ma. Bo tak naprawdę, jak chce się komuś dopiec to zawsze się znajdzie punkt zaczepienia. Tylko nie każdy ma odwagę i siłę, by na cudze chamstwo zareagować szybkim odwetem. Ja mam tyle, że od paru lat nikt z rodziny i najbliższego kręgu znajomych, nie próbuje przy pomnie komentować cudzego/mojego wyglądu, bo wiedzą że dostaną rykoszetem. A co do tych plaż - to potwierdzam Twoją wersję, że za granicą tak nie patrzą na ciało jak u nas. Ale też każdy kto ma problem z pójściem na plażę, bo się z jakiegoś powodu wstydzi - powinien właśnie zacząć od plaży za granicą.
Wróciłam do oglądania Ciebie po 2 latach i jesteś naprawdę Cudowna, bije od Ciebie dobro. Dziękuję za ten film, mam akurat doła zdalam prawka juz 4 raz
Kochana ja zdawałam 8 razy i nigdy się nie poddałam, chociaż nieraz bywało bardzo ciężko, były łzy 😭 złość i bezradność. Uwierz w siebie💪💪💪 będzie dobrze i do Ciebie uśmiechnie się szczęście 😃 wierzę w to mocno, trzymam kciuki👍👍👍 i pozdrawiam Cię cieplutko 💗😘😘😘
Szok. Mieszkam za granica 20 lat I szokuje mnie to ze w Polsce dalej jest ta chora mentalnosc I nagonka na ludzi. Jestem plus size I nigdy niczego nie doznalam za granica. Ludzie zajmuja sie soba I nikt nikogo nie krytykuje za to jak ktos wyglada, jak zyje ubiera sie itp. Polacy musza zmienic sie .😓
Kochana ja mam od podstawówki szerokie biodra talię osy duży biust i nie wiesz jak mi do tej pory z tym źle a mam 42 lata. Chłopcy strzelali mi szelkami od biustonosza, podnosili mi sukienki. Moje kształty powodowały że na koniec roku wszystkie dziewczynki kupowały te same spódniczki czy sukienki na bale a ja musiałam szyć albo wyglądałam w nich inaczej... odstawała mi pupa , miałam opięte na biuście i całe życie widzę te męskie japy z wywalonym jęzorem i sapiące , te komentarze ale ma balony....:(:( Teraz idę ulicą widzę że ktoś mi patrzy w dekolt i instynktownie zasłaniam się swetrem żakietem kurtka.:( Ubiorę coś dopasowanego i już narażam się na oceny mojej seksualności a wcale nie mam tego na celu.
Moja córka ma 4lata. Uwielbia psi patrol a najbardziej Marshalla. Kupuję jej ubrania na dziale ",damskim" i " męskim". I kupiłam jej set koszulek z pieskami "chłopakami". Założyła do przedszkola szczęśliwa. Jakiś chłopiec na placu zabaw ponoć krzyknął " ey ta dziewczynka ma chłopięcą bluzkę". Czaicie? 4latki. Na szczęście moja córka ma przynajmniej na te chwilę taką pewność siebie, że olała temat. Powiedziała, to co ja jej powtarzam , że każdy może nosić to co chce i ze ja nie uważam zeby to była koszulka tylko dla chłopców. To mi pokazało, że juz w tak młodym wieku dzieci są "modelowane" niestety nie w odpowiedni sposób.
Ja kiedyś byłam w parku i wyłowiłam torebkę po chipsach ze stawu, oczywiście każdy koło niej przechodził. Nagle jakiś mały chłopiec do mamy - patrz, pani zbiera śmieci! Matka oczywiście ani słowem nie powiedziała, że dobrze, że tak trzeba, że to żadna hańba a dbanie o czystość i środowisko 😮
Cześć Karolino, oglądając Twój film postanowiłam podzielić się historią z mojego życia jak i z życia mojego 2,5 letniego syna. Gdy zaszłam w ciąże byłam młoda i szczupła dziewczyna, w ciąży przytyłam - leki, choroby i wody płodowe plus wielkość mojego synka, spowodowały ze przytyłam 30 kg. Ludzie oglądali się za mną i komentowali jaki to mam wielki brzuch, słowa- pewnie bliźniaki, objada się, rusz się trochę i inne docinki spowodowały ze czułam się tragicznie. Idąc do porodu byłam tak spuchnięta ze nie mogłam założyć kapci skarpetek czy nawet koszulki w która wchodziłam kilka dni temu. Rodziłam naturalnie 12 h niestety nie udało się ze względu ze syn był duży. Waga 5 kg 61 cm. Skończyło sie cesarka. Minęło trochę czasu dochodzę do siebie, nagle dowiaduje sie ze syn ma poważna alergie i musimy przejść na mleko z apteki. Syn w kilka miesięcy przytył dużo ze względu na leki sterydowe. I wtedy sie zaczęło. Ale on wielki, czym wy go karmicie, za dużo słodyczy owoce mu dajcie. Obcy ludzie i rodzina mi tak mówili. Bardzo mnie to bolało bo nikt nie zapytał czy jesteśmy zdrowi tylko od razu nas osadzał. Bardzo mnie to bolało i boli do dziś. Pamietam każde słowa i każda osobę która wypowiedziała złe słowo w stronę mojego syna. Teraz mój syn ma 3 lata jest wysokim chłopcem z wada kręgosłupa i poważna alergia. 110 cm i 20 kg wagi. Odstający brzuszek ze względu wady kręgosłupa. Przytoczę tutaj ostatnia sytuacje która nas spotkała. Byliśmy razem z synem w piekarni osiedlowej bo słodkie bułki do kawy i chleb. W kolejce za nami stanęła kobieta. Gdy uszyła ze mój syn mówi ze chce bułeczkę z serem skomentowała głośno. TAKI GRUBY I BUŁKĘ SŁODKA BĘDZIE JADŁ, LEPIEJ OWOC A NIE SŁODYCZE. ZOBACZ JAKIE MASZ POLICZKI I BĘDZIESZ JESZCZE ŻARŁ. Odwróciłam sie i spojrzałam jej w oczy. Mój syn stał i biedny nie wiedział co ma zrobić. Przytulił sie i powiedział ze jest Tymoteusz i jest małym chłopcem. Zabrałam bułki chleb i wyszłam. Zamykając drzwi rozpłakałam sie. Było mi tak przykro a co dopiero mojemu dziecku. Cała drogę do domu tłumaczyłam mu ze jest cudowny. Zdawało mi sie ze zrozumiał dopóki nie przyszła pora obiadu. Moje 3 letnie dziecko nie chciało jeść bo pani w piekarni powiedziała ze jest grube. Serce mi stanęło. Wzięłam syna na kolana razem z tata i tłumaczyliśmy cała sytuacje i to ze jest taki jaki powinien być, jest sobą. Zawsze uśmiechnięty cudowny przyjacielski i mądry. Ta sytuacja zostanie z nami na zawsze. Kobiecie nigdy nie wybaczę tego co powiedziała do tak małego dziecka. Ludzie zamknijcie czasem swoje buzie, ugryźcie sie w język gdy coś wam przeszkadza i nie wyglada tak jak wasze wyidealizowane poglądy na świat i ludzi. Pozdrawiam
W pierwszej ciąży przytyłam 28 kg (też dużo wód płodowych) więc po porodzie wyglądałam jakbym była w kolejnej ciąży. Tak się złożyło że zaszłam w ciążę z drugim dzieciem i po prodzie w miarę szybko zrzuciłam wagę. Miałam wzloty i upadki jeśli chodzi o wagę. Od tego czasu minęło już 30-ci lat i te osoby które mi "umilały" życie bardzo przytyły a ja nadal jestem szczupła ale nie chuda. Gdybym była złośliwa mogłabym się im odpłacic ale tak naprawdę miałam i mam wyrąbane na opinie innych bo uważam że w ten sposób rekompensują sobie swoje jakieś tam defekty i jest mi ich żal bo największym ich problemem jest to co mają w głowie. Skoro zwracano na mnie uwagi tzn że byłam wyjątkowa a oni przeciętni :D Pozdrawiam.
Karolino 🙂 super film, bardzo poważny problem poruszyłaś, wielki szacun dla Ciebie 🙂👍 Chciałam powiedzieć wszystkim osobom, które usłyszały coś przykrego na swój temat żeby miały świadomość że osoby które powiedziały im coś przykrego same ze sobą widocznie nie czuły się dobrze. Weźcie sobie za przykład taką sytuację- osoba która np. wykańcza innych czy ona sama jest szczęśliwa ? Pomyślcie o tym , że często osoba która coś przykrego mówi innym to świadczy tylko o tym, że wewnętrznie nie jest szczęśliwa bo jeśli była by szczęśliwa sama ze sobą nie robiła by przykrości innym ludziom i na innych ludzi patrzyłaby z sympatią i miłością a nie przykrymi uwagami. Przemyślcie to... Mam nadzieję , że komuś pomogłam tym wpisem. 🙂 Weźcie to sobie porównajcie do mobbingu w pracy .. czy jeśli mobber byłby szczęśliwy sam ze sobą to czy miałby potrzebę wykańczania innych ? tu działa ta sama zasada. Pozdrawiam Wszystkich😊
Przykro mi, że tak wiele osób jest w ten sposób krzywdzonych, bo takie uwagi krzywdzą i zostają w człowieku na zawsze. Mamy możliwość jako mamy i rodzice to zmienić i uczyć nasze dzieci, że każdy zasługuje na szacunek, bo dla wielu osób jest to temat ciężki i przykry, a każda uwaga zostaje na zawsze z nami. Nie wyleczymy tym całego świata ale od czegoś trzeba zacząć, więc zacznijmy od siebie i uczmy żeby nie oceniać. Karolina dziękuję Ci, że poruszasz takie tematy, może dzięki temu takich uwag będzie mniej.
Karolina, Ty jesteś super kobietą. Piękna i mądra i nawet jakbyś przytyła 20 kg to dla mnie najważniejsze jest to ,że jesteś szczera, wrażliwa i empatyczna i taka normalna dziewczyna. A te żmije które komentują, to się kiedyś same zatrują własnym jadem. Karma do nich wróci. Wg mnie najgorsza jest krytyka najbliższych. Że z taką łatwością rodzina potrafi komuś wbić szpilę. Osobe która się kocha, nie powinno się ranić. A skoro ktoś tak robi,to widocznie ma niskie poczucie własnej wartości i chce się przez to dowartościować. Tylko szkoda że zanim coś powiedzą ,to nie pomyślą że słowa mogą ranić i ,,siedzieć,, w nas na długo
Karola masz racje😊,nie mamy prawa komentować i nagadywac komuś co ma robić z sylwetką. Jej ciało,jego ciało , i tyle. Chyba że chce porady,ale z tym też ostrożnie.😊😉
Dziekuje ,że mam taką rodzinę jaka mam . Obecnie mierze się z wieloma problemami .tata strasznie zachorował, świat się zawalił. Musze ogarniać wszystko dosłownie wszystko, a tato jako rolnik od systemu ma 600 zl/mc ... dzięki rodzicom studiowałam, pokazywali mi świat. Niestety role się odwróciły 2 siostry na pokładzie i polski system przeciwko człowiekowi.....
Przerażające jest to, że te komentarze dotyczące ciąży są kierowane od kobiet do kobiet. Często właśnie kobiet, które same już dawno zostały matkami i też w ciąży były. Nie rozumiem tego. Oglądając ten film i poprzedni zrozumiałam jak ogromne szczęście mnie spotkało w życiu. Mam wspierających rodziców, którzy nigdy nie oceniali mojego wyglądu oraz miałam wspaniałe i kochające babcie, którym takie komentarze nigdy by nie przyszły do głowy. Smutne jest jednak to, że powinno to być normą, a nie jest.
Miałam znajomą, która miała dużą rodzinę. Miała ona najstarszą w rodzinie kuzynkę. Gdy ta kuzynka była w wieku nastoletnim wszyscy wujkowie i ciocie, łącznie z babcią uznali ją za niereformowalną i wyklęli z rodziny, ponieważ była niesamowitej urody i uganiali się za nią wszyscy chłopcy. Była poniżana i nieakceptowana przez rodzine, wiec podświadomie nie udało jej się znaleźć faceta, który by ją szanował. Gdy staczała się na dno, duża rodzina tak hołubiona przez babcię, łatwo zapomniała o niej i nie udzieliła pomocy, wsparcia. Dziewczyna odcięta od wsparcia rodziny, tak zwanej całej wioski, w której się rozwijaliśmy wszyscy, obecnie już nie żyje, zjedzona przez liczne choroby wewnętrzne. Pewnego dnia koleżanka zorientowała się, że ta sama rodzina, już od małego traktowała ją tak samo, ale jej umysł był zamknięty, nie dostrzegała tego. Gdy miała 7 lat i więcej miała piękne czekoladowo ciemne, lśniące, długie, proste włosy. Widać to na jej zdjęciach. Jednak wciąż słyszała od jednej z jej ciotek, że ma beznadziejne włosy. Mówiła to widząc ją, czy nawet czesząc te włosy. Mówiła, że jej włosy są tak beznadziejne, bo nie da się ich ułożyć wogóle, ani zrobić na nich loków, które często robiła innej kuzynce na blond lśniących włosach. Te jej ciemne włosy były wtedy porostu mocne, grube i sprężyste, więc ciężko było je upiąć tak, żeby się same nie rozplątały. Nie potrafiła tego skąplementować. Mówiła wciąż tylko o wadach. Koleżanka przestała wierzyć w siebie, zaczeła obcinać te włosy na krótko, bo uwierzyła w to, że są brzydkie. Potem było tego coraz więcej, więcej wad. Potem zaczęła zauważać, że pozostali członkowie jej rodziny również są ciągle komentowani i stawiani w negatywnym świetle. Tylko jej potomstwo zawsze było nieskazitelne, a nadomiar złego jej babcia to popierała, nie broniąc nikogo poza nimi. Ostatecznie dziewczyna odcieła się od nich, bo wewnętrzna intuicja podpowiadała jej, że coś jest nie tak i zaczęły siadać jej nerwy. Po latach okazało się, że była to walka o status, pozycję i majątek rodzinny. Bardzo brudna walka. Udało jej się wiele osób skłucić, odciąć od ich dziadków, którzy też byli temu winni bo intencjonalnie na to pozwolili. Nikomu nie życzę takiej rodziny. Totalne dno, żeby zniszczyć psychicznie drugiego człowieka, w celu uzyskania majątku. Podejrzewam, że dużo osób tak robi w tym celu, podczas gdy ich dzieci na to patrzą. Uczą się tego i również niszą innych, bo to najprostsza droga do przejęcia władzy.
A ja chciałam napisać nie o wadze tylko o innym wyglądzie. Jestem osobą ze znakiem szczególnym niestety na twarzy. Zasłaniam jak tylko mogę a ciągle widzę wzrok innych. Wiem, że wyglądam niestandardowo ale przez to jestem przewrażliwiona na te spojrzenia. Boli mnie jednak jak komuś łatwo komentować mój "znak" typu "ale masz siniora", "ta to ma syfa na czole", " a to modne żeby na czole robić sobie taki tatuaż ". Ja nie chciałam taka być nie miałam na to wpływu w dzieciństwie i okresie dojrzewania czułam się odmieńcem. Jednak teraz wiem że jestem wyjątkowa bo spotkałam cudownego mężczyznę i mam wspaniałe dzieci ( bez znaków) i , że dla nich mogę bez zasłaniania mojego naczyniaka przenosić góry mimo spojrzeń. Pozdrawiam Cię Karo i dziękuję!
Ja będę miała operację na oczy i zdjęcie kamienia po przypuszczalnym zespole Cushinga, boli mnie jak ludzie mi zwracają uwagę jakie masz zęby a to choroba autoimmunologiczna. Podleczają mnie lekarze a potem znowu na jakiś czas od nowa Polska Ludowa. W tym roku jest już jednak tak źle że tylko czekam na operację resekcji najpewniej nadnercza. Straszna kochani choroba, nikomu nie życzę w wieku 38 lat siwieję ale idąc na badanie muszę być siwa bo żaden lekarz nie uwierzy że zespół znowu zaczął atakować. U mnie siedzi to głęboko, czuję się niepewna siebie, bolą mnie komentarze ludzi, tupu taka młoda a już siwa, jak można tak zaniedbać zęby, a ja ich nie zaniedbuję mój organizm sam siebie atakuje bo za wysoki mam stopień swojej odporności osobniczej. Mam już dość tej walki, ale się nie poddam. Bo chcę żyć czy ludziom się to podoba czy nie. Niemcy nie patrzą na mnie jak Polacy/ przez pryzmat zespołu, cenią moją pracę i to cudowne.
Cieszę się, że mówisz to wszystko jako mama, bo to wychowanie jest kluczowe. Tych małych "traum" się z człowieka nie wypleni, chyba że dojdzie do równie szokującej dla niego sytuacji (a im starsi jesteśmy, tym odporniejsi). Mnie rozbiła rzecz niby niepozorna - po prostu szybko zaczęłam rosnąć i byłam wyższa od innych dziewczynek, a także chłopców. Przez to ugruntowałam w sobie pogląd, że jestem duża. Gdy już się wzrostem wyrównałam z resztą, w gimnazjum doszły kilogramy (nosiłam L, ale w głowie wyolbrzymiałam się jako XXXL, wycinałam metki ze wszystkich ubrań). Po okresie dojrzewania wyszło na to, że moim normalnym rozmiarem, bez wyrzeczeń i sportu, jest M, czyli średni, w głowie to dalej o kilka oczek za dużo. W pewnym momencie zeszłam do rozmiaru XS, i bardzo się z tego cieszyłam, bo nie był to efekt katowania się dietą czy ćwiczeniami - po prostu bardzo mało jadłam, piłam za to dużo alkoholu. Organizm ma swoje limity, i to było najtrudniejsze do zaakceptowania. Dziś, z powrotem w rozmiarze M, taka głupia jak byłam wczoraj, tak głupia będę jutro.
Karolina, to wszystko jest bardzo przykre i płytkie, jaki wpływ ma moda, stereotyp i poglądy osób innych lub ich negatywny wpływ aby ranić celowo nasze życie i samopoczucie. Dla przykładu, ja zostałam dziś obrażona na ulicy. Osobiście uważam, że to kultura umysłu tych osób i nic nie da się z tym zrobić...takie sytuacje są conajmniej nienormalne...Czasem się zastanawiam, czy by nie zachowywać się jak Ci ludzie i im dopłacić, ale to bardzo ciężkie wcielić się w takiego człowieka...
Ludzie zważajcie na swoje słowa! Dzieci nie przestają kochać raniących ich rodziców...dzieci przestają kochać siebie i często towarzyszy im to całe dorosłe życie 😢
dokładnie tak jest! !
Niestety sama prawda.. z czasem w dorosłości można zrozumieć pewne słowa czy zachowania rodziców, natomiast zostaje to zawsze w głowie już do końca.
Piękne i mądre słowa
Niestety to prawda....
Dokładnie!!!
Nie mogę znaleźć komentarza w którym dziewczyna została "oceniona" przez ojca, ale opiszę swoją sytuację 8 lat temu wychodziłam za mąż (nie mamy z mężem rodzicow) I nasza najbliższą rodzina zaczęła 2 miesiące przed ślubem komentować, jedzenie, miejsce, listę gości moja sukienkę itp. Z mężem podjęliśmy decyzję już wtedy że rezygnujemy że wszystkiego odwołaliśmy sale, gości i wszystko inne do ślubu poszłam z mężem świadkami i naszym synem. Czy byłam szczęśliwa w ten dzień? Jak cholera bo zrobiliśmy to co chcieliśmy, nie słuchaliśmy za uszami co jest źle, a co nie. Polecam każdej osobie odciąć się od toksycznych ludzi, I czasem skorzystać z psychologa nawet 2 sesje potrafią zdziałać cuda.
Karola, ważny temat poruszyłaś, tu moja historia. Ja mając 32 zachorowałam na nowotwór. W etapie leczenia schudłam 15kg ale wyszłam z choroby. Wtedy słyszałam że naprawdę dobrze wygladam😶 a ja miałam ciało wyniszczone, pomarszczone i okaleczone oraz bardzo mnie bolało. Przed chorobą nie byłam jakoś szczególnie większą, nosiłam rozmiar 42 i byłam świadoma że mam taką budowę ciała, w mojej rodzinie żadna kobieta nie była drobna i filigranowa. Minęło prawie 8 lat a ja powoli nabieram na siebie. Nie mam z tym problemów bo podobało mi się moje ciało i proporcje. Urodziłam też dziecko i jestem szczęśliwa. Mam męża który też mi zawsze mówi że super wygląda. A z blizn jestem dumna bo tak jak ktoś napisał, choroba i ciąże to bardzo ważna cześć naszego życia. Nie chcę o niej zapomnieć i nigdy nie zakrywalam ogromnej blizny na brzuchu w krztalcie ^ przy żebrach. Ludzie na nią patrzą bo bywam na siłowni i czasem zdejmuję koszulkę, a ja ją noszę jak trofeum WYGRAŁAM!
Karolinko, Twojego poprzedniego carvloga pokazałam mojej trzynastoletniej córce…obejrzała go z zapartym tchem. Obie jesteśmy kobietkami wysokimi i nieco pulchniejszymi. Od kiedy pamiętam wpajam jej że każdy człowiek jest inny i każdemu bez względu na wygląd należy się szacunek. Mam nadzieje że dzięki temu moje dziecko wyrośnie na mądrego i tolerancyjnego człowieka. Kochana, super że nagrałaś kolejnego carvloga i kontynuujesz temat. Trzeba walczyć z hejtem. Pozdrawiam Cie cieplutko❤❤❤
super mama❤️
Jesteś tak pozytywna osobą, już nie raz pisałam ze masz bardzo pogodny uśmiech ktory sprawia że uwielbiam Ciebie sluchać i ogladać. Bardzo bym chciała byc sama tak postrzegana przez innych. Dzis przeczytałam w internecie taki mniej więcej cytat" Jeśli ktoś sprawia Ci przykrośc, zycz mu tego żeby spotkał się z kimś kto bedzie miał taką brzydką naturę jak on". Chociaż nie życzy się nikomu żle. Bardzo serdecznie Cię pozdrawiam. Bądz sobą bo to własnie w Tobie jest piękne ze jesteś taka właśnie. Sama zawsze byłam większa od innych i wiem o czym mowa...
Pozdrawiam Was ❤️
moja córka ma 14 lat jest szczupła ale ma bardzo delikatne i cienkie bląd włosy dzieci w szkole odzienie ja o to zaczepiają dzieci są okrutne!!
Myślę, że ten film powinnam się puszczać przynajmniej raz w roku, żeby o tych wszystkich rzeczach pamiętać i żeby nabrać siły żeby nie dać sobie wmawiać tych bzdur, które inni nam mówią ...dzięki za film !
Szłam kiedyś chodnikiem, była przy nim ławeczka, a na niej 2 zaniedbanych dziadków. Usłyszałam ich komentarz na temat kobiety, która szła 10 m przede mną "ale rozlazła baba". Czekałam przechodząc ,na jedno słowo pod moim adresem. Mała nie jestem! Ale coś ich chyba ostrzegło! Może miałam ogień w oczach🤣. Moim zdaniem, zanim zaczniemy w siebie wątpić , popatrzmy trzeźwo na naszych krytyków. Bo mam wrażenie, że jadem rażą osoby, które chcą sobie swoje ego napaść i tak naprawdę same mają co do siebie jakieś wątpliwości. Zwłaszcza starsi(sze) osoby i mężczyźni. Sobie nawet podstawową dbałość o higienę odpuszczają, a innym szpile wsadzają za ..wszystko ! Nie dawajmy się!
Ja bym mogła książke napisać jak mocno i długo mnie w podstawówce i liceum rówieśnicy gnoili za otyłość. Same komentarze to jedno, ale byłam też wystawiana na pośmiewisko w różnych sytuacjach.
Potem jako doroslej osobie wcale nie bylo mi lżej.
Nie zapomne jak kolega mojej mamy powiedzial: "dziewczyno, schudnij bo faceta kiedys polamiesz" a moja mama sie wtedy z tego smiala, chyba nie zdajac sobie sprawy z tego, ze to jej smiech mnie bardziej skrzywdzil niz komentarz tego buca.
Kiedys jeszcze w podstawówce byłam z tata w kinie, potem poszlismy do Klifu na zakupy. Tata spotkal wtedy kolege z synem w moim wieku i wstydzil sie do mnie przyznac i przedstawic mnie jako corke.
Do dzis nie zapomne jego spanikowanego wzroku, jakby sie modlil zebym nie dala po sobie znac ze jestem z nim spokrewniona.
W technikum handlowym mialam praktyki w Makro, najprzystojniejszy facet sie ze mna zaprzyjaznil, byl bardzo mily i godny zaufania (ale to byla tylko gra) bo potem usnul intryge i cala jego ekipa ze sklepu sie nabijala ze mnie, ze ja taki grubas uwierzylam ze taki przystojny facet jest mna zainteresowany.
Około 4 lata temu jak polecialam do Polski na wakacje (mieszkam w UK od 8 lat) - szlam na poczte z siostra a obok jechal rowerem facet ok 50-60 lat i prosil czy moze zrobic mi zdjecie poniewaz jego kolezanka uwaza ze jest gruba, a jak jej pokaze moje zdjecie to ją to wyleczy z kompleksow. Wszedl nawet za nami na poczte i dalej prosil i robil scene przy wszystkich. Najlepsze jest to ze on uwazal ze jest mily i wcale mnie nie obrazil.
W liceum przed glownym wejsciem do szkoly codziennie rano stali ci "popularni" kolesie i udawali ze idzie sumo jak mnie widzieli. Wchodzenie do szkoly bylo stresem samym w sobie.
Dopiero jak wyjechalam z tego smutnego kraju (Polski) do UK, zaczelam sie "leczyc" z kompleksow ale przede wszystkim z tej calej traumy. Nikt mnie tu ani razu nie obraził. Nikt. Ani razu.
Dodatkowo schudlam 45kg i dalej chudne, dla siebie. Dla zdrowia. Pokochalam silownie, plywanie i przede wszystkim wreszcie pokochalam siebie i opinie innych mam gdzies bo to ja zyje moim zyciem, a tych co komentuja jest mi zwyczajnie zal, bo ewidentnie ktos zrobil im ogromna krzywde jesli widza w nas swoje problemy i to czego w sobie nie akceptuja.
Ja zawsze mialam empatie i zrozumienie dla innych oraz ich problemow itp. Nigdy nie stalam sie jak ci ktorzy mnie krzywdzili. Ale przede wszystkim to jestem po prostu silna i bardzo z tego dumna.
Pozdrawiam wszystkich ktorzy zmagaja sie z nieakceptacja. Jestescie wspaniali i mocno w Was wierze i sciskam.
To po prostu straszne co Ci się przydarzyło. Ile nienawiści jest w ludziach! Cieszę się ze odnalazlas swój spokój w UK. To prawda ze tam rzadko zdarzają się docinki bo ludzie przywykli do różnorodności… rasowej, religijnej, do rożnego wyglądu
Bardzo mi przykro,popłakałam się zwłaszcza jeśli chodzi o brak wsparcia ze strony rodzica..kto jak nie rodzic powinien nas bronić.. przytulam
Bardzo dużo zranionych dusz💚bardzo mocno przytulam Ciebie w myślach, na odległość. 🍀❤️🌿
Jesteś dzielna...masz rację ja za granicą w Turcji i UK i Włoszech nigdy nie usłyszałam złego słowa na temat tuszy..a nawet podryw i komplementy a .tu matka koleżanki darła się jak przytyłam przy jej rodzinie i mojej....myślałam że pod ziemię się zapadnę...pielęgniarki...lekarze nie mówiąc o sprzątaczkach w pracy dobre rady i uwagę zwracają ze trzeba się za siebie wziąść jak mozna się tak zapuscic...ze te choroby to przez otylosc ... wszystko jest wynikiem otyłości....
Dziękuję za wszystkie mile komentarze. :) Nie pisałam ogólnie po to aby zyskać sympatię czy współczucie, po prostu uważam, że teraz kiedy już jestem dorosła i od kiedy mieszkam w UK tak wiele się we mnie zmieniło i tak wiele ran w sobie wyleczyłam, że to może pomoże komuś kto ma podobna sytuację, doświadczenia itp. Jest bardzo wiele młodych osób, zwłaszcza w Internecie, które nie widzą w sobie nic wartościowego przez to jak są traktowani oraz przez "pranie mózgu" przez social media, beauty standards itp. Ja jestem bardzo wrażliwa na ludzkie cierpienie i chciałabym zbawić świat (oczywiście wiem, że to nierealne) i uświadomić ludzi, że najważniejsze jest to aby kochać siebie i żyć tylko dla siebie, nie dla innych.
I nie bać się zakończyć znajomości, które sa dla nas w jakikolwiek sposób toksyczne i krzywdzące.
Jeszcze raz pozdrawiam i ściskam wszystkich cierpiących - rozmawiajcie z sobą samymi, spędzajcie trochę czasu samotnie, robiąc coś co kochacie (w moim przypadku jest to siłownia i basen), a Wasze myśli o sobie zaczną się zmieniać. Ja nigdy nie sądziłam, że kiedyś będę w takim zdrowym związku z samą sobą, a jednak jestem tego idealnym przykładem. 💚
W wieku 17 lat zaszłam w ciąże z bardzo toksycznym chłopakiem, którego nie kochałam, bałam się z nim zerwać przez wiele miesięcy.
Przez większość związku wyzywał mnie od szm*t, ku**, dziw**, mimo że nie dawałam takiego powodu. Byłam wierna. Uderzył mnie, dusił i pluł na mnie. Od zawsze wyzywał mnie od głupich i beznadziejnych dziewczynek tylko dlatego ze on uważał się za najmądrzejszego… Brał różne narkotyki, byłam temu bardzo przeciwna ale dostawałam za to tylko opiernicz. Cały czas wmawiał mi ze się nie znam i nie mam prawa mu nic zakazywać. W trakcie ciąży robił wielkie awantury, straszył mnie i groził nożem, wiele razy uprawiał ze mną seks, mimo że nie chciałam więc chodziłam później obolała. Przez takie akcje zaczęłam psychicznie wariować, chciałam sobie zrobić krzywdę, a wiedziałam ze nie moge…
Nabrałam kompleksów, myślałam o tym, co jeśli naprawdę jestem beznadziejna i nie potrzebna…co jeśli nie zapewnię mojemu dziecku normalnego życia przez to, że jestem taka głupia?
Po urodzeniu zaczęłam być szczęśliwa, nabrałam odwagi by zostawić go.
Zrobiłam to dla syna. Na dzień dzisiejszy, gnam do przodu, patrzę jak mój syn się zdrowo chowa, przede mną maturka, mam cele i życzę takiego szczęścia i spokoju każdemu😘
DO DZIEWCZYNY Z PIERWSZEGO KOMENTARZA który czytała Karolina!!!
Laska, proszę nigdy przenigdy nie wstydź się twojej blizny, pokonałaś nowotwór i ta blizna jest tego dowodem.
Ja sama mam na brzuchu dwie duże blizny, odkąd skończyłam 2 latka czyli no prawie od urodzenie, są one ze mną całe życie. Gdy byłam młodsza nigdy się ich nie wstydziłam, miałam mega farta w tym temacie, wszystkie dzieci z podstawówki i przedszkola o nich wiedziały ale miałam je praktycznie od zawsze więc po prostu z nimi żyłam i moi rówieśnicy również.
2 lata temu miałam 7 operacji na brzuchu przez co mam kolejna już trzecia blizne. na początku miałam takie myśli że co jak nie będę już dla kogoś atrakcyjna itd. Ale potem przypomniałam sobie ile przeszłam, ile walczyłam i teraz nie wstydzę się tych blizn ani trochę.
Pamiętajcie, wasze ciało ma spełniać potrzeby fizjologiczne a nie ładnie wyglądac. Moje ciało przeszło długa walkę aby znów funkcjonować normalnie i uważam że to cud. Jestem za to ogromnie wdzięczna. Codziennie widzę te blizny i jestem cholernie dumna i cholernie wdzięczna że ta walka się udała.
I ty też powinnaś być. Kobieto pokonałaś NOWOTWÓR!!! Kurde to jest mega osiągnięcie. Bądź dumna z siebie i twojego ciała bo ono też bardzo mocno walczyło o normalne funkcjonowanie. A twoja blizna jest tego największym dowodem ♥️♥️♥️
Pamiętajcie o tym wszyscy!! ♥️♥️♥️
Dokładnie tak. Lepiej żyć z bliznami niż ładnie wyglądać w trumnie. Sama jestem po raku, też mam bliznę i nie wyobrażam sobie jacy ludzie zamiast o zdrowie martwią się tym czy widać bliznę (mam na myśli komentarze nie autorkę). Ta blizna to cześć historii, życia, niestety bólu ale i też siły, odwagi i determinacji. I tu nie ma najmniejszego powodu do wstydu. Trzymajcie się ciepło dziewczyny 🩷
💗💗💗 Ja mam kilka blizn po poszerzeniu moczowodu, od 3 lat żyję bez bólu, nie mam kolek nerkowych😃 druga blizna jest mi bardzo bliska, mam ją ponad 6 lat i śliczną, kochaną córeczkę, która urodziła się poprzez cesarskie cięcie ❤️ Dziewczyny Jesteście wspaniałe 💖💖💖 Pozdrawiam cieplutko 😍🥰💞
Jestem w trakcie leczenia raka i nie mogę pogodzić się z tym, że przytyłam od leczenia, jest mi bardzo z tym ciężko, wyzywam siebie samą od najgorszych😢. chyba żeby inni nie zwrócili mi uwagi, wyzwiska dla podkreślenia, że wiem, że przytyłam.
@@usia9388 każdy organizm na leczenie reaguje inaczej. Kazdy w czasie choroby potrzebuje czegos innego. Bardzo wazna jest glowa wiec nie dowalaj sobie bo to ani tego nie zmieni (przeciez od tego ze sie opieprzasz nie znikna kg), ani Ci nie pomaga a dodatkowo Cie stresuje, powoduje wyrzuty sumienia. Nie masz się czym przejmować, zrzucisz pozniej jak już dojdziesz do siebie. Ja z kolei przytyłam po operacji. Płakałam że nie będę jeść tabletek bo od nich tyje. Natomiast uświadomiłam sobie że lepiej żyć i mieć kilka kg więcej niż poprostu nie żyć.
@@ewelka1234 Niby ja to wszystko wiem...ech. Zdrowia Tobie życzę i reszcie dziewczyn. Dziękuję, że odpisalaś 💜
To piękne, że ktoś o tym mówi, że można to z siebie wyrzucić… więc jako młodą dziewczyna chodziłam do gimnazjum słyszałam, że jestem gruba, że powinnam schudnąć, że tylko chodzę jeść, że mam duży nos, że nie takie brwi i za duży biust, a koleżanka powiedziała, że nie chce się, że mną przyjaźnić, bo nie tak się ubieram… byłam dzieckiem… w końcu usłyszałam o anoreksij o głodzeniu się… to odkrycie zmieniło wszystko miałam nawet swoją ulubioną książkę, która wypożyczyłam, że szkolnej biblioteki i czytałam milion razy… jako oczywiście inspiracje wyrzucałam jedzenie nie chciałam jeść ćwiczyłam choć nie miałam siły oglądam dzięczyny z wystającymi kośćmi i marzyłam o tym skończyło się na jedzeniu małego jogurtu bez cukru i jednego wafla ryżowe… na cały dzień w szkole, gdzie był także wf… o 19-20 chodziłam spać, bo nie miałam siły żyć porównywałam się do wszystkich innych dziewczyn miałam też bulimie o braniu 1 opakowania leków przeczyszczających na dzień nie wspomnę miałam kilkadziesiąt pochowanych w pokoju opakowań wydawałam na nie wszystkie moje oszczędność cięłam się nie miałam nikogo moi rodzice wzięli mnie z domu dziecka i rozstali się co dość mocno na mnie wpłynęło dziś mam nadwagę I staram się akceptować moje ciało i choć rodzice błagali mnie, żebym wtedy przytyła, widząc, jak ta choroba mnie wyniszcza dziś znów słyszę tę same teksty, a mój własny ojciec potrafi powiedzieć, że jego dziewczyna schudła i powinnam wziąć z niej przykład… słyszałam nilion innych komentarzy o moim biuście (za dużym, na co nie mam wpływu), ustach, włosach, jak szkoda mi tych ludzi… że nic nie wynieśli z tej lekcji, jak łatwo im przychodzi oceniać innych dla mnie każdy człowiek jest piękne, jeśli coś lub ktoś mi się nie podoba po prostu odwaram wzrok przewijam TikToka, czy rolkę na Instagramie, bo wiem, że do dziś ludzi dziwi moja waga, moja nieufność mój strach przed wszystkim co nowe boję się ludzi boję się, że zostanę nikim, że nic nie osiągnę… I wiem, że ludzie oceniają mnie, nie znając moich wszystkich historii i rozterek, z którymi przychodzi się nam mierzyć wszyscy jesteście piękni nie podawajcie się ❤️🔥
Usłyszałam właśnie przeczytany przez Ciebie komentarz dziewczyny z rozszczepem, wiec też dodam parę słów od siebie. Ja również urodziłam się z rozszczepem wargi i podniebienia. Przeszlam dwie operacje na nfz które nic nie dały. Niestety taka nasza służba zdrowia. Nie stać Cie żeby zaplacic to robią byle by zrobić... Ale nie o tym. Mam 4 starszych braci, został mi tata, mama umarła gdy bylam w ciąży z pierwsza córeczką. Od zawsze w domu bylam ta gwiazdeczka, ukochana jedyna najmłodsza córeczką. I chociaż w szkole dotykał mnie śmiech, obgadywanie przez innych z powodu mojego nosa, to dom wszystko rekompensował. To tam czulam się dla wszystkich najpiękniejsza. I wcale się tym tak bardzo nie przejmowałam. Oczywiście były sytuację, w których czulam się niepewnie, bałam się odezwać bo inni będą na mnie patrzeć. Dziś jestem mama dwóch wspaniałych córek. Jestem też nauczycielka (i w nosie mam to jak mnie postrzegają z wyglądu dzieci). Wypełniam swoją misję tak dobrze jak tylko to potrafię robic. Ale tak sobie myślę że to dom dal mi te plecy wsparcia że się po prostu nie dalam złamać, załamać. Mam kochającego męża który pokochał mnie taka jaka jestem i za to jestem mu wdzieczna.
Wsparcie bliskich jest najważniejsze ❤️
Nie byłam w stanie skomentować pod zeszłym postem. Musiałam to przetrawić. Wychowałam się w patologicznej "dobrej" rodzinie. Matka całe dzieciństwo się nad nami znęcała psychicznie i fizycznie, ojciec uciekał w alkohol, bo sobie nie radził z całą sytuacjią. Ciągle słyszałam, że nic nie znaczę nic nie potrafię, że jestem zerem, że zniszczyłam matce życie, że żałuję że nie zdechlam przy porodzie. Kiedy miałam 5 lat zbiłam talerz, za karę matka wystawiła mnie w majtkach w środku zimy, kiedy starsza siostra po mnie poszla( bała się, że zamarzłam) matka tak ja zbiła, że do dzisiaj ma blizny na plecach. Za karę nie dostawaliśmy jeść czasem nawet dwa dni, więc kiedy wreszcie zasłużyłam rzucałam się na jedzenie jak głupia i niestety do dzisiaj mam problemy z obiadaniem. Aby uciec z domu zważałam się ze starszym mężczyzna, który mnie zostawił z dwójką dzieci z dnia na dzień, bojąc się zostać sama związałam się z katem. Jestem po 2 próbach samobójczych. Teraz jestem samotna matka trójki dzieci. Każdego dnia walczę aby chociaż one były szczęśliwe. Często słyszę, że pewno się puszczam skoro mam tyle dzieci, że pewno jestem do niczego skoro nikt mnie nie chce. Boję się po prostu zaufać. Wiem że już nigdy nie będę szczęśliwa, bo zbyt mocno jestem wypaczona. Teraz żyje dla dzieci, ale boję się, że jak dorosną stracę motywacjie do życia. Przepraszam za chaotyczny opis
Jeszcze będziesz szczęśliwa!
Przytulam bardzo mocno♥️ jesteś mega silna kobietą. Trzymam za kciuki za ciebie i dzieci!!
Straszne :( Lecz wiec ze jestes wielka wychowujac sama 3 ke dzieci naprwade wieki podziw i szacunek. Staraj sie cieszyc dziecmi dac im milosc a jak bedziesz miala czas to zadbaj o siebie napewno kiedys znajdziesz prawdziwa milosc ktora cie doceni
Przytulam ❤ najlepsze przed Toba❤❤
Zawalcz o siebie! Nigdy nie jest za późno. Poszukaj psychologa nawet na nfz jeśli Cię nie stać. Przepracuj traumy. Masz dla kogo zyc. Teraz dzieci, a kiedys może wnuki? Sama jestem w trakcie terapii - warto
Przytulam mocno♥️
Podpisuję się obiema rękami. Ja bym jeszcze poruszyła w carvlogach kwestię "podcinania skrzydeł" i "budowania pewności siebie" w młodych ludziach - wypowiadane bez zastanowienia hasła "twoja firma nie wypali, to nie ma sensu", "a jak nikt tego nie kupi?", "masz taką dobrą pracę, nic nie rób" "książkę piszesz? nikt tego nie kupi, jest tyle książek", "nie odchodź z pracy, ktorej nie lubisz, bo nikt Cię nie zatrudni, przyzwyczaisz sie" itp. to jest obszar ogromny i z wielkimi tradycjami. Na naszą niską samoocene pracują wszyscy: szkoła, dziadkowie, rodzice, przyjaciele, szefowie w pracy.
Ja 20 lat nie zakładałam kostiumu kąpielowego. Jestem dużą kobietą i w naszym kraju nie jest mi lekko. Pierwszy raz kostium założyłam na wakacjach w Grecji. Tam nikt na mnie krzywo nie patrzył, nikt nie komentował mojego wyglądu. Od tej pory, czyli od 5 lat zakładam kostium tylko za granicą. Przez ten czas tylko raz ktoś się ze mnie śmiał, Polacy na wczasach w Turcji. Pokazałam im środkowy palec i odeszłam.
Co do zachowań dzieci. Dzieci są naszym odbiciem. Słuchają i powtarzają. Nie komentujcie wyglądu, zachowań, statusu, majętności. To wszystko zostanie przekazane przez wasze dzieci dalej.
Dziękuję za twoje słowa ❤Pozdrawiam serdecznie.
Całe życie byłam gruba, od dziecka z nadwagą, miałam kilka epizodów w życiu że udało mi się fajnie i zdrowo schudnąć (około rozmiarów 38-40), że aż ludzie nie wierzyli że to ja, dostawałam komplementy i miłe słowa, ale generalnie całe życie zmagam się z otyłością/nadwagą. Mam 32 lata i marzę o tym, aby w końcu ktoś mi powiedział "ale Ty jesteś chuda" 😮💨😔 Bardzo zazdroszczę szczupłym osobom. Ja doświadczałam w dzieciństwie tylko przykrych słów, przezywania, śmiania się ze mnie. Dlatego teraz jestem typowym introwertykiem, mającym chyba w dodatku fobię społeczną, bo nienawidzę przebywać wśród ludzi.
Kochana, właśnie dlatego jesteś moją ulubioną RUclipsrką. Dlaczego? Bo jesteś tak cholernie prawdziwa, szczera i empatyczna. Oglądając Twoje filmy nigdy nie poczułam się gorsza z powodu mniejszych zarobków czy coś. Czuję się zaopiekowana na tym kanale, czuję się jakbym rozmawiała z bliską przyjaciółką za każdym razem. I za to z całego serca, po tylu latach oglądania serdecznie Ci dziękuję. Kocham
W punkt!
Mam duża bliznę z której jestem bardzo dumna , ponieważ cudem przeżyłam - operacja ratująca życie . Wiele razy słyszałam komentarze typu „jaka brzydka blizna , rzeźnik cię operował ?” Ja na to zawsze z uśmiechem odpowiadam „Nie ! Rekin mnie ugryzł „ momentalnie temat się ucina 😂
Też mam ale zdanie czy opinia innych mi po prostu zwisa... 😁, dla mnie blizny i inne takie to historia mojego życia i koniec 👍
Co do facetów, to ostatnio na siłowni spotkała mnie sytuacja w której mąż mówił do swojej żony że ma ćwiczyć, bo "mąż cię zostawi". Widziałam wcześniej tą dziewczynę z widocznie średnią miną na treningu czy w szatni i wystarczyło, że raz zdjęłam słuchawki i ich słyszałam. Chora sytuacja i ciężko mi w ogóle pomyśleć jakie teksty lecą do niej kiedy są sami, skoro wokół ludzi facet potrafi mówić do swojej kobiety takie coś
😳
Jak dla mnie to ona powinna zostawić tego gbura.... Współczuję jej.
Ludzie piszą o promowaniu otyłości co dla mnie osobiście jest niedorzeczne. Akceptowanie siebie i brak kompleksów tym jest dla mnie pokazywanie siebie. Tylko osoby z małą ilością empatii ,którzy wstydzą się sami siebie będą postrzegać sprawę w taki sposób. Ja jestem idealna dla siebie,bo tego nauczyła mnie moja Mama oby więcej było takich Mam jak moja. Dzięki ,że są tacy ludzie jak Pani. 🫶
Moja mama też mi wpoiła, że jestem mądrą i piękna Babcie przytakiwały i szłam przez życie z poczuciem własnej wartości mimo blizn na ciele ,przebarwień na twarzy, wystającego brzucha Kobiety w mojej rodzinie nauczyły nas mlode, jak odnajdować w sobie piękno i pokazywać je światu ( nie tylko chodzi o wygląd)
Też życzę aby takich mam ,babć było jak najwięcej
To wspaniałe ✨
Promowanie otyłości? Plus size są na diecie! Dajcie spokój, one nie są otyłe!
Trafiłam przez przypadek na Twój kanał i nie żałuję 😀 mądrego to i dobrze posłuchać. Sama z wagą walczyłam od kiedy miałam 19lat(teraz mam 34) bo wtedy się zaczęło i to z grubej rury, a we wrześniu tamtego roku dopiero dostałam diagnozę co się dzieje ale nikt nie odda mi tych straconych lat. Przez to, że zawsze czułam się oceniana bałam się wychodzić do ludzi do tego stopnia, że moja 10 letnia córka nie była nigdy w aquaparku bo nie można tam wejść w długiej koszulce, która wkładałam zawsze nad wodą. Szkoda, że internet jest zalany pustakami a na taki kanał już trudniej trafić ❤️❤️❤️❤️
Całe swoje życie walczyłam z wagą. Nawet jak byłam szczupła. Całe życie się odchudzałam i tyłam jeszcze więcej. Przeszłam dwie depresje i po wyleczeniu faktycznie pokochałam siebie. I wtedy właśnie postanowiłam zrobić operację bariatryczną ważąc 100 kg. Moja decyzja nie była pokierowana już wyglądem, ale zadbaniem o zdrowie. To było priorytetem. Moje ciało się niesamowicie zmieniło, jest piękne pomimo "wiszących" piersi i pupy, pomimo blizn na brzuchu. Ja jestem zachwycowana, ale przed operacją miałam komentarze, że jestem gruba lub oj tobie do twarzy z tymi kilogramami, a teraz non stop słyszę, że jestem za chuda, że już nie powinnam chudnąć. Tylko, że ja nie mam wpływu na to czy schudnę czy nie. Jem malutko bo nie mogę jeść więcej, walczę o każdy kęs, bo tak jest po operacji. To nie jest łatwa droga. Chciałabym, aby ludzie akceptowali nas takich jacy jesteśmy. Pod każdym względem.
A jeśli chodzi o śluby i wygląd Panny Młodej. O matko to temat rzeka. Jestem konsultantką ślubną i wiem ile serca Moi klienci i ja wkładamy w organizację cudownych ślubów. A i tak nie wszyscy są zadowoleni. Ludzie krytykują wygląd Panny Młodej, to jak wyglądają dekoracje, jak gra Dj czy zespół. I nawet jeśli Młoda Para tego nie słyszy to ja to słyszę. Smutne jest to, że przychodzimy do kogoś jako gość i potrafimy tak krytykować.
Trzymajcie się Kochani wszyscy. Pamiętajcie, że najważniejsze jest to abyśmy my pokochali siebie a wtedy będziemy mieć siłę, aby sprzeciwstawic się hejtowi. Powiedzieć stop.
Nie wiem co ludzie mają w głowie wygłaszając takie komentarze. Czemu ma to służyć. Nigdy nie wiemy co przeżył i jaki ciężar dźwiga drugi człowiek. Zastanówmy się zanim coś powiemy. Życzliwości i empatii tego wszystkim nam życzę. Dziękuję Ci za ten film.❤
W 100% się zgadzam. ❤
Ja tłumaczę sobie, że Ci ludzie mówią tak aby zagłuszyć swoje kompleksy. Jeśli skupią uwagę na kimś innym to ich kompleksy zostaną niezauważone. Ranią kogoś aby chronić siebie.
Przykre jest to, że takie słowa w większości słyszymy od naszych bliskich... I to boli najbardziej
Nie przejmuj się głupimi ludźmi, jesteś fajna, ladna, pracowita kobieta, żona i matką, Twój kanał jest bardzo fajny, głupie komentarze piszą ludzie bez wychowania, zazdrośni lub zwyczajnie złośliwi. Nie warta płakać. Jesteś wartościowa kobieta. Ja zawsze sobie mówię, że mam w nosie co o mnie mówią inni, ważne by moi bliscy myśleli o mnie dobrze i bym ja myślała o sobie dobrze. Przytulam mocno i życzę zdrowia i uśmiechu.
Jestem z Ciebie dumna że taki fajny przekaz przesyłasz w świat. Szkoda że w szkołach nie ma takich pogadanek od serca. Wielu młodym ludziom byś pomogła. Pozdrawiam serdecznie.
Mieszkam za granicą (Skandynawia) i tu też jak na południu, ludzie rzadko kiedy patrzą, oceniają.. sama byłam w szkolu jak w ok drugim tygodniu jak tu przyjechałam poszłam do sklepu bez makijażu..gdzie w PL raczej mi się to nie zdarzało. Ludzie mają wyrąbane, na zakupy w szlafrokach i domowych klapkach chodzą. Na basenie w szatni nie ma nawet kabin żeby się przebrać, i nikt na Ceibie krzywo nie patrzy a już napewno nie komentuje jak wyglądasz.. Z automatu przestałam mieć większość komplekśow jak tu zamieszkałam. Nie wiem co z nami, Polakami jest nie tak..ta nienawiść, hejt, zazdrość.. A jak widać można żyć normalnie
Kiedyś koleżanka zapytała mnie, czy chciałabym zrobić sobie operację nosa. Mam nos z lekkim garbem, ta koleżanka ma bardzo podobny, a pytanie nie było złośliwe, tylko zapytała mnie o to, bo sama miała ten kompleks i marzyła o operacji. Miałyśmy wtedy po 17 lat. Naszą rozmowę podsluchał jej chłopak (dziś już od wielu lat mąż). Popatrzył na nas, pokręcił głową i powiedział: "czego wy chcecie od swoich nosów?? Macie ładne, zgrabne nosy. Ludzie nie mają rąk, nóg, a wy przejmujecie się jakimś małym garbem na nosie?" Powiedział to takim tonem, że zrobiło mi się wstyd, ale też lżej na sercu. Nastoletni wiek jest raczej okresem niewybrednych żartów, wytykania wad itd, ale to co wówczas usłyszałam było dojrzałe, szczere i zapamiętałam to na lata. Tak, tego dnia pozbyłam się kompleksu garbatego nosa. Wcale nie jest brzydki. Jest normalny, zwyczajny i dziś nie zrobiłabym żadnej jego korekty. Mam dwoje nastoletnich dzieci, które staramy się wychować na empatycznych ludzi. Nigdy nie daje przyzwolenia na naśmiewanie się z kogoś, a moje dzieci nie mają takich nawyków. Raczej są wrażliwe na krzywdę i przemoc, jakakolwiek by nie była. Zawsze dzieciakom opowiadam historię z mojej szkoły. Wcześniej opowiadałam to mojemu młodszemu bratu, a później własnym dzieciom. Miałam w klasie chłopca, który pochodził z biednej rodziny, był tam też alkohol. Był słabym uczniem, znacznie odstawał też od reszty wyglądem. Był bardzo skromnie ubrany, bardzo szczupły i miał mocno odstające uszy. Dzieciaki wyzywały go różnie, a on się nawet nie bronił, bo nie miał tyle siły przebicia. Sam był grzeczny, nie sprawiał problemów wychowawczych. Pewnego dnia, jedna z najlepszych uczennic naszej klasy zaczęła go wyzywać, kopać i popychać. On się początkowo nie bronił, ale w pewnej chwili miał już dość tych upokorzeń i odepchnął ją. Koleżanka spadła ze schodów wybijając sobie 2 stałe jedynki. On nie zrobił tego celowo, odepchnął ją z niemocy. Oczywiście była afera. Tylko za tym chłopcem nie wstawił się żaden rodzic. Nikt nie przyszedł go bronić, nikt nie zaprowadził do psychologa i nie zapytał z czym się mierzy. Na lekcję wparowała natomiast matka tej dziewczyny i przy całej klasie zaczęła okładać go pięściami... Nauczycielka zareagowała i wyprosiła ją z klasy, ale to co ten dzieciak wtedy musiał czuć... Dla niego to trauma na całe życie. I dlatego zawsze tłumaczę dzieciom, że nie można szukać sobie kozła ofiarnego, bo takie dokuczanie, odbija się na całym życiu tego człowieka. Zamiast iść za tłumem, który szydzi z kogoś, lepiej stanąć w obronie słabszego. To daje o wiele więcej satysfakcji niż wyśmiewanie. Nie wiem jakie będą moje dzieci w przyszłości, ale ja nie daje przyzwolenia na złe zachowania.
Ja przez prawie całe moje życie byłam szykanowana i obrażana przez nadwagę która była ciężka do zrzucenia przez leki dzięki którym teraz słyszę . Przez wszystkie przykre sytuacje z którymi się spotkałam mam wrażenie że pojawiła się u mnie duża znieczulica. Dziękuje ci za ten film bardzo mi pomógł spojrzeć na ten temat z perspektywy innych osób ♥️
To dołącze i ja! Jako dziecko straciłam wzrok na jedno oko, które w późniejszym czasie zaczęło mi "uciekać" w bok , ile razy usłyszałam komentsrze dotyczące tego oka... od dzieci, dorosłych pierwszy komentarz usłyszałam 19 lat temu do dzis pamiętam dokładnie tą sytuację...w dalszych latach mialam przeogromny kompleks z tym związany. Jsko dorosła zdecydowałam sie poddać się kilku kosztownym i niemiłośerniw bolesnym operacjom abym nigdy więcej od nikogo nie usłyszała, że mam "krzyww oko ". Tak to właśnie te uszczykliwe komentarze sprawiły, że zagryzałam zęhy z bólu. Naprawdę musimy zacząć wszyscy myśleć 5 razy zanim komuś "dowalimy '
Tak! Myślmy!
Dlaczego ludzie roszczą sobie prawo do oceniania, krytykowania i doradzania? Powinniśmy zająć się sobą, a nie patrzeniem na innych. Czy gruby oznacza gorszy? Ja nawet jak schudłam to i tak dalej myślałam, że jestem gruba. Jak patrzę na zdjęcia z młodości nie widzę tej grubości, a cały czas myślałam, że jestem za duża i za gruba. To przez ludzi wokół. A byłam normalną dziewczynką.
Każdy powinien decydować o sobie ❤️
Karolino ja też uważam że dzieci swoje zachowanie wynoszą z domu.To o jak my się zachowujemy w jaki sposób wypowiadamy się o innych powielają nasze dzieci.Wiec my bądźmy przyzwoicie i szanujmy ludzi ♥️
Czesc Kochana , jestem kobietą 50+. Jestem po mastektomii mam Blizne ,sztuczna pierś, chodziłam w peruce , a jak był upał to w takiej specjalnej chustce , czułam na sobie wzrok ludzi jak bym była kosmitka . Nie rozbieramy się na plaży ,nie noszę ubrań z dekoltem. Jest mi ciężko ,ale się przyzwyczaiłam do tego . Mam męża i dwóch dorosłych synów ,którzy mi bardzo pomagali i dalej pomagają . Pozdrawiam serdecznie Ciebie i wszystkich oglądających . Trzymajcie się ciepło 😘❤️🌹
Ty też się trzymaj ❤️ Pamiętaj: jesteś piękna!
Wszystkie kobietki jesteśmy piękne ♥️♥️
Ogląda cię wiele matek i myśle ze to niezwykle ważne żeby wiedziały jaką moc mają słowa i ze powinny być wsparciem dla swoich dzieci nawet jeśli jakiś problem wydaje się im błachy. Ja jestem bardzo niska, zawsze byłam tez pulchniejsza, mama codziennie rzucała docinkami ale nigdy nie zainteresowała się tym z czego moja otyłość wynika skoro jemy to samo. Zaczęła mi ograniczać porcje, wciskać głodowe diety, skończyło się zaburzeniami odżywiania a wcale zbyt wiele nie schudłam. Dorosłym, zaczekam się badać okazało się ze wysiada ni tarczyca, mam pcos i insulinoopornosc, problemy z płucami i sercem przez które szybko się męczyłam wiec mało się ruszałam. To jest pierwsze co rodzic powinien sprawdzić. Długo nie mogłam wyjść z zaburzeń odżywiania i dysmorfii mimo ze mój narzeczony jest wspaniały i robił zawsze wszystko żeby budować moją samoocenę. W końcu udało mi się zajść w ciąże i urodzić córeczkę i to otworzyło mi oczy. Nie chciałam żeby widziała mamę która się siebie wstydzi, żeby zaczęła doszukiwać się w sobie moich kompleksów. Przeszłam terapie, odpowiednio dobrana dieta do moich problemów zdrowotnych. Straciłam 25kg, wygrałam z zaburzeniami odżywiania i wszystkie wyniki badań mam w normie. Walczę żeby ona nie musiała. Nie pozwalam na żadne kąśliwe komentarze w jej stronę ale tez potrafię już walczyć o siebie. Codziennie powtarzam jej jaka jest piękna, jaki ma śliczny zdrowy brzuszek, wspaniale silne nóżki i dbam o jej zdrowie, uczę żeby wspierała inne dzieci które nie dostają takiej pomocy od swoich bliskich. To do bas rodziców należy najwiecej roboty. Dzieci są dobre, nie będą dokuczać jeśli wpoimy im dobre wzorce.
Karola ten film chyba jest mocniejszy niz poprzedni...bardzo duzo emocji, ja cale zycie walcze z wagą i komentarzami ludzi, często ktos rzucając komentarz nie myśli dlaczego ta druga osoba jest puchata, może jest chora...ale wiesz tak sobie myśle ze jedyny plus jest taki ze teraz jest łatwiej osoba plus size sie ubrać, jest wiekszy wybór a te 20lat temu jak bylam nastolatką nie bylo takiego wyboru, nie było nic zwłaszcza na wsi...teraz człowiek nawet puchaty moze sie fajnie ubrac ,ma sie w co ubrać i to też myśle pomaga w akceptacji samego siebie, a wtedy jeszcze wiekszy doł.
Co do dzeciaków - poruszam się na wózku. Ostatnio byliśmy z mężem w pizzerii, obok nas bawiły się 3 dziewczynki, około 5-6 lat. Jedna z nich widać, że była zaciekawiona moją osobą. Rzuciła pytanie "dlaczego ta pani ma takie dziwne krzesło", ta starsza dziewczynka odpowiedziała w mig "to jest wózek, ta pani tak ma, ma taką chorobę i tak się porusza PO PROSTU". I koniec dyskusji, jedno dziecko (któremu, ktoś pewnie przekazał tą wiedzę) w prosty sposób tłumaczy drugiemu. I temat się kończy, dzieci dalej się bawią, przestają zwracać na mnie uwagę. I o to chodzi. Dzieci trzeba edukować, zawsze z pogodą zaspakajam ciekawość dzieci, oswajam je, pokazuję, że różnimy się od siebie. Jest mi ogromnie smutno nie gdy dzieci pytają, tylko gdy na ich pytania rodzice je szarpią i odchodzą bez odpowiedzi. Wówczas właśnie w dzieciach rodzą się negatywne emocje, reakcje.
Wierze, ze i w Polsce wzrosnie edukacja ze zwiekszeniem liczby przedszkoli i szkol bez barier. To niektorym doroslym/ rodzicom brak wrazliwosci albo umiejetnosci reagowania na podobne do opisanej przez Ciebie sytuacje i czuja sie niezrecznie, stad ucieczka, ale to omawia sie wczesniej w domu.
Super filmik ! Potrzeba jest takich filmików a nie głupota sie szerzy :/ Jesteś mądra kobieta !!!
Film bardzo mi pomógł… dziękuję. Dzięki niemu widzę,że nie jestem sama. Moim hitem który słyszałam to od kolegi gdy szliśmy na sylwestra to „ o ta kiecka na tobie to jak kiszka… zaraz pęknie pewnie” lub od ciotki nota bene mojej matki chrzestnej „ kupiłam majtki ale na mnie są za małe ale na twoją dużą dupę to na pewno będą dobre”. Od zawsze mam kompleksy dotyczące swojej sylwetki i jestem pewna, że już nigdy się ich nie pozbędę😢
🥺 przytulam! ❤️
Napiszę też odnośnie blizny. 1,5 roku temu urodziłam córkę przez CC. Niestety, operacja ratowała nam życie, więc bezpieczniejszym cięcie dla lekarzy było cięcie wzdłuż brzucha. Po porodzie nie miałam głowy do dbania o siebie należycie (urodziłam wcześniaka z zapaleniem płuc, więc zamiast połogu w domu biegałam codziennie do szpitala z odciaganym co 3 h mlekiem). Teraz mam ogromną bliznę od pępka w dół brzucha. Zostanie ze mną już na zawsze a ja będę ją nosić z dumą ;) Dzięki niej żyjemy: moja córka i ja ❤️ Marzę nawet o kobiecej sesji zdjęciowej, na której blizny na pewno nie będę ukrywać 😍, niestety na razie są pilniejsze wydatki ;) ale może kiedyś się uda. Pozdrawiam ciepło!!!
Wow zrób koniecznie te zdjecia! Pozdrawiam Was obie i ściskam ❤️❤️❤️
Mnie te komentarze o promowaniu otyłości rozpierdzielają na łopatki. Ale to co, jak osoba otyła, czy z nadwagą pokazuje się w internecie, czy kuźwa na ulicy, to promuje otyłość? To co taka osoba ma zrobić, pelerynę niewidkę założyć? Kurde, ludzie! Czy Wy utrzymujecie te osoby? Zakładam, że nie - więc po cholerę wchodzić w ich życie i komentować to w ten sposób? Kolejny rewelacyjny film - mimo że większą część przepłakałam, to było to potrzebne. Jestem w szoku, że ludzie są aż tak krytykowani ze względu na wygląd, że niektórzy mają taki tupet... To chore! Mam nadzieję, że da to nam wszystkim wiele do myślenia. Świata nie zmienimy, ale może chociaż własne podwórko. Trzymajcie się - życzę wszystkim, abyśmy mogli nauczyć się olewać komentarze, które nie powinny nic wnosić do naszego życia. Patrzmy na siebie przychylniej. Jesteśmy wyjątkowi, a chamskie komentarze dają zazwyczaj osoby, których boli fakt, że nie chcemy się pod nich podporządkować, którzy sami często boją się oceny innych, dlatego starają się nie wyróżniać i wpasować w "normy społeczne".
Dokładnie to prawda ludzie potrafią być podli , innych potrafią zniszczyć słowami , tak by byli perfekcyjni ,nie zdając sobie sprawy że jutro może być inaczej , nie znasz dnia ani godziny.
Dziś mając 46 lat akceptuję siebie w pełni!!! Kocham swój krzywy nos, bo na nim mogę nosić okulary,moje długie palce u stóp, bo dzięki nim mogę chodzić. W odpowiedzi na uwagę, że ostatnio przytyłam odpowiadam -moja dupa, moje kilogramy.W wieku dojrzewania nie byłam tak pewna siebie, też miałam kompleksy. Ludziom na tym zależy,żeby nas zdołować, dokopać, dopiec. To jest ich problem nie mój. W odpowiedzi gdy ktoś mnie krytykuje mówię, "spójrz w lustro a dopiero potem się wypowiadaj". 🍀❤️🌿Pozdrawiam.
A o ojcu, który tak dokopał swojej własnej, rodzonej córce w dniu Jej ślubu mogę tylko współczuć, że nie dojrzał, żeby być ojcem.
❤️❤️❤️ buziaki kochana
Dziękuję za ten film. Jestem pedagogiem, właśnie kończę studia magisterskie. Odkąd skończyłam licencjat marzę o tym, żeby pracować z nastolatkami i tworzyć takie treści dla nich jak Ty tworzysz dla nas. Niestety nasza sytuacja w kraju powoduje, że w zawodzie nie zarobiłabym nawet minimalnej krajowej, nie myśląc juz oszacunku ze strony rodziców uczniów. Wierzę, że kiedyś dojdzie do tego, że dam radę przeżyć sama za te pieniądze, aby nie uzależniać się od partnera, bo nigdy nie wiadomo jak się życie potoczy. Tylko po to, aby chociaż jedna dziewczyna w szkole nie czuła się tak źle ze sobą jak czułam się ja. Wtedy osiągnę tak zwany "sukces", który dla każdego oznacza coś innego. Historie, które spotkały mnie na przestrzeni lat doprowadzily do tego, ze do dzis mam problem, kiedy przez moj pecherz mam duzy brzuch (łapie często infekcje). Zawsze bylam szczupla i odstawal mi bardzo brzuch właśnie przez pęcherz, notorycznie porownywano mnie do kobiet w ciąży. A zarty na temat zębów i owlosienia na ciele doprowadzily do tego, że marzylam o tym, aby byc niezalezna finansowo i moc rozpocząć leczenie ortodontyczne i depilację laserową, bo sama przestalam to akceptować. Zacznijmy od siebie, bądźmy życzliwi, reszta zrobi się sama, wszystko będzie piękniejsze..
Życzę Ci powodzenia w dozeniu do celu. Takich osób jak Ty potrzeba młodym ludziom.
@@agnieszkajanoszczyk4519 Dziękuję ❤ miłego dnia
Ja kochana mam zespół Cushinga i kim jestem dla Polaków? Osobą z brzydki zębami, zaniedbaną. Nie jest to prawda, chodzę do dentysty częściej niż przeciętni ludzie a i tak zaraz po tym mój organizm powoduje to że wyglądam po prostu źle, do tego siwe włosy, kupę badań, zmiany skórne. Nie powiem że nie jest mi cholernie ciężko bo jest, marzę o ponownym wprowadzeniu do Polski leku z Rosji hamującego kortyzol. Drodzy politycy, my nie wspieramy Putina a chcemy godnie żyć.
SUPER FILM !!! ❤ święte słowa ... ❤❤❤❤❤
................ i oby się nie przejmować bzdetami zazdrosnych , zawistnych ludzi ***
Szanuję ludzi naturalnych , takich jak Ty Karola .
Pozdrawiam ❤❤❤❤❤
Mysle sobie że przede wszystkim my kobiety powinniśmy byc dla siebie nawzajem milsze,bardziej wpierające a zamiast tego większosć kobiet drugiej by wbiła nóż w plecy.
Mam taką zasadę już od lat jeżeli nie mogę o kimś powiedzieć czegoś pozytywnego lub dobrego to najczęściej nie mówię nic ,bo dobrze wiem że słowa mogą czasami bardzo głęboko ranić .A jeżeli mam kogoś zranić to lepiej zacisnąć zęby i zachować swoje głupie uwagi czy opinie tylko dla siebie .Z doświadczenia życiowego wiem że ludzie bardzo chętnie oceniają innych i nie dla tego że są lepsi czy mądrzejsi ale dla tego że sami mają kupę kompleksów i próbują w ten sposób odwrócić uwagę od siebie a skierować ją na inne osoby .
Kompleksy nie biorą się znikąd 🙃 nie przyszło mi nigdy do głowy, że blizny, rozstępy czy inne rzeczy na które niekoniecznie mamy wpływ są czymś złym, brzydkim dopóki nie usłyszałam tego od innych. Nie przeszkadzał mi mój nos póki nie usłyszałam że coś z nim chyba nie tak, że taki jakiś duży 😐 i tak jest z wieloma rzeczami, nie ma problemu dopóki ktoś go nie wytknie. Gdyby inni nie nas nie porównywali to sami też byśmy tego nie robili 🥺 straszne to jest, ciężkie do pokonania. Jak ziarenko już zakiełkuje nam w głowie to ciężko jest je wyplewić. Brakuje nam empatii, chęcia bycia dobrym jeśli ktoś nie był taki dla nas. Całe szczęście są treści jak Twoje, trudne, ale potrzebne i otwierające oczy 🫶 dziękujemy ❤️ nie jest to łatwe, ale po prostu bądźmy lepsi. Dla siebie i innych 💙
Dziękuję za ten filmik. :) Potrzebowałam tego. Zmagam się z depresją, ja zawsze silna, niezależna życie rzuciło mnie na kolana, a świat który nas otacza nie ułatwia. Kiedys byłam chuda podobalo mi się to, ale mojej mamie nie, potem przytyłam 5kg i uslyszałam od niej, że jestem za gruba. Zawsze mnie krytykowała co nie zrobilam było źle teraz nie czuje się wystarczająca odzywają się traumy z dzieciństwa.
Trzymaj się kochana!!
w. wieku 36 lat po wielu nieudanych zwiazkach poszlam na terapie i dopiero dowiedzialam sie ze moje leki i brak akceptacji siebie wynikaja z tego co przezylam w dzecinstwie, teraz pracuje nad tym aby nie oceniac siebie przez oczy innych, ciezko jest ale dam rade i wierze ze jeszcze szczesliwe zycie przede mna, szkoda ze tak nas "okaleczaja" najbliżsi, Karolina swietna robota ten temat jst niesamowicie wazny
Karolino proszę nagrywaj dalej bo odrobinę lepiej się czuję sama ze sobą bo poruszyłaś temat, który i mnie dotyka, a mówiąc to wszystko dla mnie to znormalizowałaś w mojej głowie i naprawdę czuję się lepiej, tamte 40 minut były bardzo wspaniałe obejrzałam i słuchałam dwa razy. Nagraj proszę dalej że nikt nie jest idealny, a wygląd nie jest ważny...
Karolinko jak przeszłam rekonstrukcję piersi po mastektomii , to nie jest tak pięknie jak w telewjzji, ból ogromny i prawda że nikt nie mówi o komplikacjach , dziękuję za film😘
Trzymaj się ❤️
Karo, Kochana użyłaś pięknych i mocnych słów, które są w stanie podbudować niejedno cierpiące serduszko.
Kochani, walczcie o siebie, jeśli czujecie taką potrzebę.Życie toczy się wokół Was, czerpcie z niego. Życzę wytrwałości w dążeniu do własnych celów. Nie dla kogoś, tylko dla SIEBIE:)
Pozdrawiam serdecznie 😘
Wspanialy filmik bardzo dziekuje 💖 a dla Wszystkich glowa do gory I wiele wsparcia ❤️
Będąc nastolatka przytylam 20kg. Ciągle słyszałam, że jestem za gruba. Potem schudłam 20kg i słyszałam, że już dość, że jestem za chuda.. Ludziom nie dogodzisz. Efekt jest taki, że w wieku 34 lat nigdy nie ubrałam stroju kąpielowego, bo się wstydze. Waze 64kg przy 176cm.
O rety, to bardzo przykre!
Super że nagrałaś i dodałaś taki film!!! Uwielbiam Cię oglądać 🥰 A co do filmu po prostu chce się płakać..😭😭
Temat komentarzy ślubnych generalnie jest trudny. Jestem pół roku przed ślubem i nie jestem w stanie zliczyć ile razy już płakałam. Cały ślub finansujemy z naszych oszczędności, bo wiedzieliśmy, że rodzina będzie miała "ale" do naszych decyzji. Zdecydowaliśmy się na ślub cywilny w plenerze i uroczystość rodzinna (obiad, kawa, ciasto) gdzie z nami i fotografem będzie 25 osób. Już usłyszałam komentarze "fircyk będzie ci ślubu udzielał", "i co? Ojciec cię będzie prowadził pod wierzbę?" ,"dlaczego w czwartek? Będzie trzeba brać urlop i nic się nie wypije bo na drugi dzień do roboty", "takie wesele to nie wesele. Człowiek przyjdzie to by chciał pojeść, popić i potańczyć jak już daje w ta kopertę". Dodam tylko że jeszcze nawet nie rozdałam zaproszeń. Jak już są takie komentarze, to nie chce wiedzieć co będzie mówione po ślubie. Zaprosiliśmy najbliższą rodzinę a już żałujemy. Trzeba było zrobić uroczystość tylko dla nas, rodziców i rodzeństwa, ale cóż, wtedy też by było źle...
Niektórym nie dogodzisz 😮
Dla mnie brzmi świetnie - plener, obiad, luźny dzień, po prostu Wasz! Powodzenia 🎉
Dlatego skupcie się na sobie i zróbcie tak, żeby pozytywnie zapamiętać ten dzień do końca życia ❤️
Odniosę się do tematu dzieci. Niestety, można wychowywać wspaniale i tolerancyjnie, jednak jak dziecko idzie do szkoły jest psute. Nagle trafia do świata, gdzie są różne inne dzieci, przeróżnie wychowywane, no i niestety nauczyciele też często nie są tymi z powołania. Szkoła jest ,,szkołą przetrwania,, i dzieci wychowywane w tolerancji, nie potrafią się odnaleźć w świecie przemocy, fałszu i agresji. To strasznie smutne.
Ja w trakcie ciąży również miałam bardzo dużo wód, dodatkowo synek ponad 4kg. Oprócz tego od połowy 7 miesiąca musiałam leżeć w domu. Nie było dnia, żebym nie słyszała jak babcia za ścianą mówi przez telefon 'ale ona gruba, jak ona urodzi takie duże dziecko, ale ona wielka'. Dodatkowo powiedziała mi 'Ty to nie będziesz po ciąży taka szczupła jak ja albo Twoja mama. Ja to byłam jak patyczek'. Jak przyjechaliśmy z synkiem ze szpitala to pierwsze co usłyszałam 'a Ty to jakbyś wcale nie urodziła'. Chyba nie wymaga to komentarza...
NIGDY NIE WOLNO OCENIAĆ LUDZI. Uczę też tego moje dzieci. Nie oceniaj. Człowiek człowiekowi wilkiem, dlatego wolę czas spędzać z moimi zwierzakami. Nieraz się przekonałam że ludzie to potwory. Przykre
Karolinka, jesteś bardzo wrażliwa, bardzo lubię Twoje blogi . Nikt nie jest idealny,robisz super robotę, pozdrawiam
Moje wspomnienie z chorowania na świnke to radość rodziny że schudłam i wrócilam do wagi sprzed paczkek z niemiec. Słowa mamy które wybrzmiewają w mojej głowie" nigdy nie dopuść do tego aby przytyć". Piersza sympatia z podstawowki która mowi do kolegi" ładna z buzi ale nogi ma jak moja babcia", moj dziadek ktory po porodzie powiedzial ze zmężniałam, a kolezanki zaprosiły na wieczór panieński zeby zapytac czemu jestem gruba skoro wczesniej bylam szczupła i oczywiście "zrob cos z tym". Moge wymieniać bez końca. Najbardziej jednak bolał zachwyt otoczenia moja figurą gdy stracilam na wadze bo nic nie jadlam z nerwów....bo mialam najgorszy czas w życiu. Czulam sie fatalnie a dla otoczenia bylo idealnie... Brak słów. Trzymajcie się misie. Wszyscy jesteśmy jedyni w swoim rodzaju.
Trzymaj się 😘
Kochanie u mnie jak zachorowałam na bulimie a potem wykończyłam układ pokarmowy i bardzo schudłam modląc się żeby to nie był rak, słyszałam że " jak ty schudlas bardzo! Napewno jesteś chora " gdzie wcześniej było "ale masz tłuste nogi/Ł będzie cie zdradzał/jaka ty będziesz tlusta po ciazy skoro teraz taka jestes". Takie urwy zawsze coś znajdą
Ludzie niestety mówią co im ślina na język przyniesie, nie zdając sobie sprawy jak te słowa rzutują na czyjąś psychikę i dalsze życie, a niestety bardzo często komentarze dotyczą rzeczy na które nie mamy wpływu… przykre, że niektórym tak bardzo brak empatii 😢
Trzeba być mocnym charakterem zeby nie konfliktować się z opiniami innych bo one będą zawsze grunt to mieć zawsze dobre zdanie o sobie samym bo z osądów innych życia nie przetrwamy.Wychowujcie dzieci na zwycięzców i sami nimi zawsze bądźcie tylko wtedy te ludzkie podłości będą gruntem po którym będzie można chodzić boso bo nie będą w stanie nas zranić.Milego dla wszystkich milych i pozytywnych ludzi
Pod filmem u Pani napisałam komentarz i chciałabym do niego coś dopisać. Kiedy moi rodzice się rozstali zaczęłam bać się samotności, gdy poszłam do podstawówki myślałam, że znajdę tam przyjaciół i ja jako dziecko moich wszystkich kolegów traktowałam jak rodzeństwo byłam za każdym całym moim sercem ale w 3 klasie to wszystko się zepsuło bo koleżanka rozniosła plotkę o tym, że niby mam wszy wtedy cała klasa ode mnie się odsunęła, nikt nie stanął w mojej obronie, byłam wyśmiewana za to, że jestem wrażliwa. Później byłam wyśmiewana za to, że szybciej dojrzewałam bo jako pierwsza dziewczynka dostałam okresu i miałam większe piersi od innych koleżanek ale nigdy nie zmienił się do nich stosunek bo nadal traktowałam ich jak bliskich bo nie chciałam być sama. W 5 klasie podstawówki zaczęłam mieć myśli samobójcze bo przez moją wrażliwość byłam wykorzystywana przez rówieśników jak i dorosłych. Nikomu o tym nie mówiłam bo nie chciałam, aby moja mama miała kłopoty, wszystko trzymałam w sobie. Kiedy już poszłam do gimnazjum moje myśli nadal nie ustawały bo każdego dnia prosiłam, aby ktoś zabrał mnie z tego świata lub zamroził mi serce bo nie chciałam niczego czuć, pod koniec pierwszej klasy gimnazjum sama zgłosiłam się do Pani psycholog i dopiero po tym zaczęłam sobie radzić z moimi myślami samobójczymi, ta walka trwała przez 5 lat. Teraz, gdy mam 20 lat pokochałam w końcu siebie i teraz jestem bardziej świadoma zachowania innych. Dlatego to co poruszyła Pani jest dla mnie ważne bo nie chce, aby jakiekolwiek dziecko/dorosły przeżywało to co ja kiedyś. Przepraszam jeśli napisałam trochę chaotycznie.
❤️❤️ buziaki, ściskam ❤️
Płakałam przez cały film. To straszne jak okrutne mogą być bliskie nam osoby. Dziękuję Karo za poruszenie tego tematu. ❤️ Poprzez te komentarze człowiek może poczuć, że nie jest sam. 🫶
Wazne tematy Karolina
Zgadzam sie w 100 procentach zwlaszcza w Polsce jest duzo osob ktore wyraza opinie czy maja na to prawo czy nie.
Niestety ciaza to tez jest trudny czas ja przytylam sporo z moja corka I czesto spotykalam sie z roznymi tekstami a bylam aktywna do samego porodu wiec nie ma reguly zamiast patrzyc na innych patrzmy na siebie I na to jak sie wyrazamy czego uczymy dzieci nasze
Szkoda, ze wiele osób uważa, ze „każdemu należy sie szacunek”, ale w rzeczywistości uważają siebie za każdego, a innych za nikogo
Brawo za taki film - ja tez bylam szykanowana w szkole ze względu na wygląd wiec teraz wiem jak sobie radzić z takimi krzywdzącymi tekstami ale nie zmienia to faktu ze trzeba ludzi wspierać a nie dokopywać co do tego jak wyglądamy !!!
Świetny vlog. Tematyka tak trudna i smutna została pięknie przez ciebie przedstawiona. Bardzo miło jest słyszeć, że zaangażowałaś się w czytanie naszych historii. 😊😊😊😊Jak widać każda z nas musiała lub nadal musi mierzyć się z szydercami i "dobrymi radami". Pozdrawiam serdecznie
Ludzie są straszni... Ostatnio mieliśmy spotkanie po latach ze znajomymi. Były też siostry mojego męża (bardzo atrakcyjne, nietypowa uroda, zawsze idealny makijaż i seksowny strój).
Na koniec spotkania jeden z kolegów męża powiedział patrząc mi prosto w oczy: oj Stachu, jak się nie ma co się lubi, to się ciesz ze chociaż na siostry możesz sobie popatrzeć... Najbardziej zabolały nie te słowa, tylko totalny brak reakcji męża...
Od wielu lat nie mialam już kompleksów na swój temat, jednak teraz zaczęłam w siebie wątpić...
Jestem szczupła i do tej pory widziałam się w swoich oczach jako nawet ładna a teraz...
Jeśli zasmuciła Cię reakcja męża to też warto to przegadać. Sama podejdź do lustra i zobacz jaka jesteś piękna ❤️
Skończyłam w styczniu 27 lat, jestem osoba Plus size, nosze rozmiar 44.
Komentarze bola, ale najbaradziej zapadaja w pamieci te od rodziny.
Zawsze czulam na sobie spojrzenia rodziny, porownywanie do kuzynek/ciotek. Do filigranowych osob, jakimi nigdy bym nie byla bo bylam wyzsza, mialam inna budowe ciala i nie chodzilo juz o tluszcz. Teraz faktycznie wiem ze moja waga jest za duza, ze moglabym wygladac lepiej, ale mam problemy z odzywianiem na tle psychicznym. Zajadam stres, jak mi sie nudzi mysle o jedzeniu. Chce schudnac, podejmuje proby, ale ja jestem przegrana od razu na starcie bo w glowie sie nie pogodzilam z wieloma rzeczami. A wiecie co jest smieszne? Ogladam swoje zdjecia sprzed lat, jak mialam te11-15 i 18-20 lat. Sluchalam wtedy wielu komentarzy rodziny na moj temat, na temat mojego wygladu. Teraz widze, ze bylam szczupla, taka przecietna,normalna, a czasem bardzo chuda. Ale niewsytarczajaca ;) nie wiem jak wtedy moglam wysluchiwac takich rzeczy, przeciez bylam juz dorosla, ale mentalnie nie potrafilam brac tego z dystansem, nie potrafilam znac swojej wartosci, co wiecej jak teraz o tym mowie, to rodzina zaprzecza. Nigdy nic takiego nie bylo, wymyslasz sobie, przestan "pieprzysz bzdury". A ja pamietam wszystko,pamietam
Wiele z nas patrzy na swoje zdjęcia sprzed lat tak jak Ty. Przykre, że przez słowa innych ciężko nam docenić siebie
Wśród wielu moich mniejszych i większych kompleksów są rozstępy na udach... które znikły w jeden dzień za sprawą mojego wtedy 5letniego syna.
Kiedyś zobaczył moje rozstępy i zapytał co to jest, wytłumaczyłam mu skąd je mam a on na to odpowiedział "Mamo proszę, będę mógł mieć takie gdy dorosnę, podobają mi się"
Kurtyna 🙂
Ooo 😍
Trzymajmy się dzielnie, Kobietki! 🙂 Nie ma nic piękniejszego niż pewna siebie i uśmiechnięta kobieta, nieważne jak wygląda! Nie dajmy się chamstwu i ignorancji. Ściskam Was wszystkie mocno ♥️
💗💗💗
Nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że babcie/matki/ciocie komentują cokolwiek "z miłości". Taka sztuczna troska jest toksyczna i nie mają prawa tego robić. Słowa bliskich osób ranią najbardziej, a jeśli na każdym kroku słyszy się takie docinki to potrafi zryć psychikę na całe życie. To, że ktoś jest starszy i jest naszą rodziną, to nie znaczy, że ma prawo oceniać i komentować nasz wygląd czy wybory. Niestety, w tym kraju kobiety (i mężczyźni) są od małego zawstydzane za wygląd i to przez najbliższe osoby, bo starsze pokolenie żyje nadal w czasach komuny.
U mnie krytykiem jest mój tata, od okresu dojrzewania non-stop dostaje niemiłe komentarze wraz z moją siostrą - przytyłaś, ta sukienka Ci nie pasuje, weź schudnij, wyglądasz staro, a jeśli chodzi o temat planowania rodziny to usłyszałam, że i tak będę gruba i nic tego nie zmieni. Nie dość, że krytykuje mojego faceta i szczerze powiedział, że nie będzie mieć do niego szacunku (to jest podstawa!), to jeszcze rodzinę mojego faceta, że są gorsi itd. Oni niczego nie komentują, a więc dają mi bardzo dużo wsparcia. Trwa to już ok 10 lat, zaczęłam terapie (na informacje o terapii mój tata stwierdził, że przecież mi to nie potrzebne, a mój facet powinien się leczyć) nie jest lepiej. Na przestrzeni lat widzę, że jest to osoba toksyczna w moim życiu, bardzo go kocham, ale już nie daje rady i jestem w stanie urwać z nim kontakt, najgorsze jest to, że on nie widzi problemu. Film jest super pozdrawiam ❤
😦 trzymaj się! Dobrze, że dbasz o siebie!
Jestem strasznie podła, ale na komentarze odnośnie wyglądu, zawsze reaguję pasywno-agresywną odpowiedzią. Moja babcia powiedziała kiedyś mojej mamie, że ma dużo zmarszczek. W odpowiedzi rzuciłam do babci, że chyba dawno nie patrzyła w lustro, skoro myśli, że to mama ma dużo zmarszczek. Wujowi, który skomentował, że mam za mały biust, odpowiedziałam, że: no ja też żałuję, że jego jest większy. Koleżankę, która złośliwie komentowała wagę innej koleżanki, zapytałam co jest z nią nie tak, że nawet gruba dziewczyna potrafiła sobie ułożyć życie a ona ciągle nikogo nie ma. Bo tak naprawdę, jak chce się komuś dopiec to zawsze się znajdzie punkt zaczepienia. Tylko nie każdy ma odwagę i siłę, by na cudze chamstwo zareagować szybkim odwetem. Ja mam tyle, że od paru lat nikt z rodziny i najbliższego kręgu znajomych, nie próbuje przy pomnie komentować cudzego/mojego wyglądu, bo wiedzą że dostaną rykoszetem.
A co do tych plaż - to potwierdzam Twoją wersję, że za granicą tak nie patrzą na ciało jak u nas. Ale też każdy kto ma problem z pójściem na plażę, bo się z jakiegoś powodu wstydzi - powinien właśnie zacząć od plaży za granicą.
Wróciłam do oglądania Ciebie po 2 latach i jesteś naprawdę Cudowna, bije od Ciebie dobro. Dziękuję za ten film, mam akurat doła zdalam prawka juz 4 raz
Kochana ja zdawałam 8 razy i nigdy się nie poddałam, chociaż nieraz bywało bardzo ciężko, były łzy 😭 złość i bezradność. Uwierz w siebie💪💪💪 będzie dobrze i do Ciebie uśmiechnie się szczęście 😃 wierzę w to mocno, trzymam kciuki👍👍👍 i pozdrawiam Cię cieplutko 💗😘😘😘
Nie miej doła! Zdasz ❤️ Popracuj nad rzeczami, które Ci gorzej idą a następnym razem będzie 💪💪💪
@@StylizacjeTv Dziękuję ❤
@@katarzynakrupecka5111 ja też się nie poddam 😁
@@mariajanik394 Super i tak trzymaj😃😘👏👍👍👍
Szok. Mieszkam za granica 20 lat I szokuje mnie to ze w Polsce dalej jest ta chora mentalnosc I nagonka na ludzi. Jestem plus size I nigdy niczego nie doznalam za granica. Ludzie zajmuja sie soba I nikt nikogo nie krytykuje za to jak ktos wyglada, jak zyje ubiera sie itp. Polacy musza zmienic sie .😓
Kochana ja mam od podstawówki szerokie biodra talię osy duży biust i nie wiesz jak mi do tej pory z tym źle a mam 42 lata. Chłopcy strzelali mi szelkami od biustonosza, podnosili mi sukienki. Moje kształty powodowały że na koniec roku wszystkie dziewczynki kupowały te same spódniczki czy sukienki na bale a ja musiałam szyć albo wyglądałam w nich inaczej... odstawała mi pupa , miałam opięte na biuście i całe życie widzę te męskie japy z wywalonym jęzorem i sapiące , te komentarze ale ma balony....:(:( Teraz idę ulicą widzę że ktoś mi patrzy w dekolt i instynktownie zasłaniam się swetrem żakietem kurtka.:( Ubiorę coś dopasowanego i już narażam się na oceny mojej seksualności a wcale nie mam tego na celu.
Tak,czasami ultra kobieca "pożadana"sylwetka może być przekleństwem.zwlaszcza jak nie chcesz być ciągle obiektem seksualnym..wiem o coś o tym.
Dzieciństwo bardzo wpływa na dorosłe życie :(
Moja córka ma 4lata. Uwielbia psi patrol a najbardziej Marshalla. Kupuję jej ubrania na dziale ",damskim" i " męskim". I kupiłam jej set koszulek z pieskami "chłopakami". Założyła do przedszkola szczęśliwa. Jakiś chłopiec na placu zabaw ponoć krzyknął " ey ta dziewczynka ma chłopięcą bluzkę". Czaicie? 4latki. Na szczęście moja córka ma przynajmniej na te chwilę taką pewność siebie, że olała temat. Powiedziała, to co ja jej powtarzam , że każdy może nosić to co chce i ze ja nie uważam zeby to była koszulka tylko dla chłopców.
To mi pokazało, że juz w tak młodym wieku dzieci są "modelowane" niestety nie w odpowiedni sposób.
Ja kiedyś byłam w parku i wyłowiłam torebkę po chipsach ze stawu, oczywiście każdy koło niej przechodził. Nagle jakiś mały chłopiec do mamy - patrz, pani zbiera śmieci! Matka oczywiście ani słowem nie powiedziała, że dobrze, że tak trzeba, że to żadna hańba a dbanie o czystość i środowisko 😮
Karo, jestes super queen, oglądam cię od lat i uwielbiam cię! Tak jak tysiące innych osób!
Bardzo się cieszę ❤️
@@StylizacjeTv ❤️
Cześć Karolino, oglądając Twój film postanowiłam podzielić się historią z mojego życia jak i z życia mojego 2,5 letniego syna. Gdy zaszłam w ciąże byłam młoda i szczupła dziewczyna, w ciąży przytyłam - leki, choroby i wody płodowe plus wielkość mojego synka, spowodowały ze przytyłam 30 kg. Ludzie oglądali się za mną i komentowali jaki to mam wielki brzuch, słowa- pewnie bliźniaki, objada się, rusz się trochę i inne docinki spowodowały ze czułam się tragicznie. Idąc do porodu byłam tak spuchnięta ze nie mogłam założyć kapci skarpetek czy nawet koszulki w która wchodziłam kilka dni temu. Rodziłam naturalnie 12 h niestety nie udało się ze względu ze syn był duży. Waga 5 kg 61 cm. Skończyło sie cesarka. Minęło trochę czasu dochodzę do siebie, nagle dowiaduje sie ze syn ma poważna alergie i musimy przejść na mleko z apteki. Syn w kilka miesięcy przytył dużo ze względu na leki sterydowe. I wtedy sie zaczęło. Ale on wielki, czym wy go karmicie, za dużo słodyczy owoce mu dajcie. Obcy ludzie i rodzina mi tak mówili. Bardzo mnie to bolało bo nikt nie zapytał czy jesteśmy zdrowi tylko od razu nas osadzał. Bardzo mnie to bolało i boli do dziś. Pamietam każde słowa i każda osobę która wypowiedziała złe słowo w stronę mojego syna. Teraz mój syn ma 3 lata jest wysokim chłopcem z wada kręgosłupa i poważna alergia. 110 cm i 20 kg wagi. Odstający brzuszek ze względu wady kręgosłupa. Przytoczę tutaj ostatnia sytuacje która nas spotkała. Byliśmy razem z synem w piekarni osiedlowej bo słodkie bułki do kawy i chleb. W kolejce za nami stanęła kobieta. Gdy uszyła ze mój syn mówi ze chce bułeczkę z serem skomentowała głośno. TAKI GRUBY I BUŁKĘ SŁODKA BĘDZIE JADŁ, LEPIEJ OWOC A NIE SŁODYCZE. ZOBACZ JAKIE MASZ POLICZKI I BĘDZIESZ JESZCZE ŻARŁ. Odwróciłam sie i spojrzałam jej w oczy. Mój syn stał i biedny nie wiedział co ma zrobić. Przytulił sie i powiedział ze jest Tymoteusz i jest małym chłopcem. Zabrałam bułki chleb i wyszłam. Zamykając drzwi rozpłakałam sie. Było mi tak przykro a co dopiero mojemu dziecku. Cała drogę do domu tłumaczyłam mu ze jest cudowny. Zdawało mi sie ze zrozumiał dopóki nie przyszła pora obiadu. Moje 3 letnie dziecko nie chciało jeść bo pani w piekarni powiedziała ze jest grube. Serce mi stanęło. Wzięłam syna na kolana razem z tata i tłumaczyliśmy cała sytuacje i to ze jest taki jaki powinien być, jest sobą. Zawsze uśmiechnięty cudowny przyjacielski i mądry. Ta sytuacja zostanie z nami na zawsze. Kobiecie nigdy nie wybaczę tego co powiedziała do tak małego dziecka. Ludzie zamknijcie czasem swoje buzie, ugryźcie sie w język gdy coś wam przeszkadza i nie wyglada tak jak wasze wyidealizowane poglądy na świat i ludzi. Pozdrawiam
Ludzie są okropni 🥺 Dobrze, że od razu pogadaliście z synkiem ❤️
Jest pani przepiękna kobietą. ProsE odciąć się od tych wstrętnych wpisów, choć to zapewne trudne. Szkoda maenowac czadu na głupich ludzi 🤗😊😘
W pierwszej ciąży przytyłam 28 kg (też dużo wód płodowych) więc po porodzie wyglądałam jakbym była w kolejnej ciąży. Tak się złożyło że zaszłam w ciążę z drugim dzieciem i po prodzie w miarę szybko zrzuciłam wagę. Miałam wzloty i upadki jeśli chodzi o wagę. Od tego czasu minęło już 30-ci lat i te osoby które mi "umilały" życie bardzo przytyły a ja nadal jestem szczupła ale nie chuda. Gdybym była złośliwa mogłabym się im odpłacic ale tak naprawdę miałam i mam wyrąbane na opinie innych bo uważam że w ten sposób rekompensują sobie swoje jakieś tam defekty i jest mi ich żal bo największym ich problemem jest to co mają w głowie. Skoro zwracano na mnie uwagi tzn że byłam wyjątkowa a oni przeciętni :D Pozdrawiam.
Karolino 🙂 super film, bardzo poważny problem poruszyłaś, wielki szacun dla Ciebie 🙂👍 Chciałam powiedzieć wszystkim osobom, które usłyszały coś przykrego na swój temat żeby miały świadomość że osoby które powiedziały im coś przykrego same ze sobą widocznie nie czuły się dobrze. Weźcie sobie za przykład taką sytuację- osoba która np. wykańcza innych czy ona sama jest szczęśliwa ? Pomyślcie o tym , że często osoba która coś przykrego mówi innym to świadczy tylko o tym, że wewnętrznie nie jest szczęśliwa bo jeśli była by szczęśliwa sama ze sobą nie robiła by przykrości innym ludziom i na innych ludzi patrzyłaby z sympatią i miłością a nie przykrymi uwagami. Przemyślcie to... Mam nadzieję , że komuś pomogłam tym wpisem. 🙂 Weźcie to sobie porównajcie do mobbingu w pracy .. czy jeśli mobber byłby szczęśliwy sam ze sobą to czy miałby potrzebę wykańczania innych ? tu działa ta sama zasada. Pozdrawiam Wszystkich😊
Przykro mi, że tak wiele osób jest w ten sposób krzywdzonych, bo takie uwagi krzywdzą i zostają w człowieku na zawsze. Mamy możliwość jako mamy i rodzice to zmienić i uczyć nasze dzieci, że każdy zasługuje na szacunek, bo dla wielu osób jest to temat ciężki i przykry, a każda uwaga zostaje na zawsze z nami. Nie wyleczymy tym całego świata ale od czegoś trzeba zacząć, więc zacznijmy od siebie i uczmy żeby nie oceniać. Karolina dziękuję Ci, że poruszasz takie tematy, może dzięki temu takich uwag będzie mniej.
Kochana dużo uśmiechu i słońca dla Ciebie , jesteś mega naturalna 😘😘😘😘Płacze razem z Tobą , bardzo poruszające tematy😭
Dzięki ❤️
Karolina, Ty jesteś super kobietą. Piękna i mądra i nawet jakbyś przytyła 20 kg to dla mnie najważniejsze jest to ,że jesteś szczera, wrażliwa i empatyczna i taka normalna dziewczyna. A te żmije które komentują, to się kiedyś same zatrują własnym jadem. Karma do nich wróci. Wg mnie najgorsza jest krytyka najbliższych. Że z taką łatwością rodzina potrafi komuś wbić szpilę. Osobe która się kocha, nie powinno się ranić. A skoro ktoś tak robi,to widocznie ma niskie poczucie własnej wartości i chce się przez to dowartościować. Tylko szkoda że zanim coś powiedzą ,to nie pomyślą że słowa mogą ranić i ,,siedzieć,, w nas na długo
Pracuję z małymi dziećmi i powtarzam im: Jeśli nie masz nic miłego do powiedzenia drugiej osobie to nie lepiej nie mów nic.
😇
Karolina!!! JESTEŚ CUDOWNA, WIELKA, WSPANIAŁA ❤️❤️ DZIĘKUJEMY
Karola masz racje😊,nie mamy prawa komentować i nagadywac komuś co ma robić z sylwetką.
Jej ciało,jego ciało , i tyle.
Chyba że chce porady,ale z tym też ostrożnie.😊😉
Takich filmów potrzeba! Dziękuję ❤️
Dziekuje ,że mam taką rodzinę jaka mam . Obecnie mierze się z wieloma problemami .tata strasznie zachorował, świat się zawalił. Musze ogarniać wszystko dosłownie wszystko, a tato jako rolnik od systemu ma 600 zl/mc ... dzięki rodzicom studiowałam, pokazywali mi świat. Niestety role się odwróciły 2 siostry na pokładzie i polski system przeciwko człowiekowi.....
:( Trzymajcie się!
👏dziękujemy za takie filmy
Przerażające jest to, że te komentarze dotyczące ciąży są kierowane od kobiet do kobiet. Często właśnie kobiet, które same już dawno zostały matkami i też w ciąży były. Nie rozumiem tego. Oglądając ten film i poprzedni zrozumiałam jak ogromne szczęście mnie spotkało w życiu. Mam wspierających rodziców, którzy nigdy nie oceniali mojego wyglądu oraz miałam wspaniałe i kochające babcie, którym takie komentarze nigdy by nie przyszły do głowy. Smutne jest jednak to, że powinno to być normą, a nie jest.
Wsparcie bliskich jest niezwykle ważne! Jak tego nie ma to mam wrażenie że boli podwójnie bo brak tego wsparcia
Karola, dziękuję że zrobiłaś te filmiki, są bardzo mądre i potrzebne.
Miałam znajomą, która miała dużą rodzinę. Miała ona najstarszą w rodzinie kuzynkę. Gdy ta kuzynka była w wieku nastoletnim wszyscy wujkowie i ciocie, łącznie z babcią uznali ją za niereformowalną i wyklęli z rodziny, ponieważ była niesamowitej urody i uganiali się za nią wszyscy chłopcy. Była poniżana i nieakceptowana przez rodzine, wiec podświadomie nie udało jej się znaleźć faceta, który by ją szanował. Gdy staczała się na dno, duża rodzina tak hołubiona przez babcię, łatwo zapomniała o niej i nie udzieliła pomocy, wsparcia. Dziewczyna odcięta od wsparcia rodziny, tak zwanej całej wioski, w której się rozwijaliśmy wszyscy, obecnie już nie żyje, zjedzona przez liczne choroby wewnętrzne. Pewnego dnia koleżanka zorientowała się, że ta sama rodzina, już od małego traktowała ją tak samo, ale jej umysł był zamknięty, nie dostrzegała tego. Gdy miała 7 lat i więcej miała piękne czekoladowo ciemne, lśniące, długie, proste włosy. Widać to na jej zdjęciach. Jednak wciąż słyszała od jednej z jej ciotek, że ma beznadziejne włosy. Mówiła to widząc ją, czy nawet czesząc te włosy. Mówiła, że jej włosy są tak beznadziejne, bo nie da się ich ułożyć wogóle, ani zrobić na nich loków, które często robiła innej kuzynce na blond lśniących włosach. Te jej ciemne włosy były wtedy porostu mocne, grube i sprężyste, więc ciężko było je upiąć tak, żeby się same nie rozplątały. Nie potrafiła tego skąplementować. Mówiła wciąż tylko o wadach. Koleżanka przestała wierzyć w siebie, zaczeła obcinać te włosy na krótko, bo uwierzyła w to, że są brzydkie. Potem było tego coraz więcej, więcej wad. Potem zaczęła zauważać, że pozostali członkowie jej rodziny również są ciągle komentowani i stawiani w negatywnym świetle. Tylko jej potomstwo zawsze było nieskazitelne, a nadomiar złego jej babcia to popierała, nie broniąc nikogo poza nimi. Ostatecznie dziewczyna odcieła się od nich, bo wewnętrzna intuicja podpowiadała jej, że coś jest nie tak i zaczęły siadać jej nerwy. Po latach okazało się, że była to walka o status, pozycję i majątek rodzinny. Bardzo brudna walka. Udało jej się wiele osób skłucić, odciąć od ich dziadków, którzy też byli temu winni bo intencjonalnie na to pozwolili. Nikomu nie życzę takiej rodziny. Totalne dno, żeby zniszczyć psychicznie drugiego człowieka, w celu uzyskania majątku. Podejrzewam, że dużo osób tak robi w tym celu, podczas gdy ich dzieci na to patrzą. Uczą się tego i również niszą innych, bo to najprostsza droga do przejęcia władzy.
A ja chciałam napisać nie o wadze tylko o innym wyglądzie. Jestem osobą ze znakiem szczególnym niestety na twarzy. Zasłaniam jak tylko mogę a ciągle widzę wzrok innych. Wiem, że wyglądam niestandardowo ale przez to jestem przewrażliwiona na te spojrzenia. Boli mnie jednak jak komuś łatwo komentować mój "znak" typu "ale masz siniora", "ta to ma syfa na czole", " a to modne żeby na czole robić sobie taki tatuaż ". Ja nie chciałam taka być nie miałam na to wpływu w dzieciństwie i okresie dojrzewania czułam się odmieńcem. Jednak teraz wiem że jestem wyjątkowa bo spotkałam cudownego mężczyznę i mam wspaniałe dzieci ( bez znaków) i , że dla nich mogę bez zasłaniania mojego naczyniaka przenosić góry mimo spojrzeń. Pozdrawiam Cię Karo i dziękuję!
Oczywiście że jesteś wyjątkowa ❤️ Ściskam Cię!
Ja będę miała operację na oczy i zdjęcie kamienia po przypuszczalnym zespole Cushinga, boli mnie jak ludzie mi zwracają uwagę jakie masz zęby a to choroba autoimmunologiczna. Podleczają mnie lekarze a potem znowu na jakiś czas od nowa Polska Ludowa. W tym roku jest już jednak tak źle że tylko czekam na operację resekcji najpewniej nadnercza. Straszna kochani choroba, nikomu nie życzę w wieku 38 lat siwieję ale idąc na badanie muszę być siwa bo żaden lekarz nie uwierzy że zespół znowu zaczął atakować. U mnie siedzi to głęboko, czuję się niepewna siebie, bolą mnie komentarze ludzi, tupu taka młoda a już siwa, jak można tak zaniedbać zęby, a ja ich nie zaniedbuję mój organizm sam siebie atakuje bo za wysoki mam stopień swojej odporności osobniczej. Mam już dość tej walki, ale się nie poddam. Bo chcę żyć czy ludziom się to podoba czy nie. Niemcy nie patrzą na mnie jak Polacy/ przez pryzmat zespołu, cenią moją pracę i to cudowne.
Cieszę się, że mówisz to wszystko jako mama, bo to wychowanie jest kluczowe. Tych małych "traum" się z człowieka nie wypleni, chyba że dojdzie do równie szokującej dla niego sytuacji (a im starsi jesteśmy, tym odporniejsi). Mnie rozbiła rzecz niby niepozorna - po prostu szybko zaczęłam rosnąć i byłam wyższa od innych dziewczynek, a także chłopców. Przez to ugruntowałam w sobie pogląd, że jestem duża. Gdy już się wzrostem wyrównałam z resztą, w gimnazjum doszły kilogramy (nosiłam L, ale w głowie wyolbrzymiałam się jako XXXL, wycinałam metki ze wszystkich ubrań). Po okresie dojrzewania wyszło na to, że moim normalnym rozmiarem, bez wyrzeczeń i sportu, jest M, czyli średni, w głowie to dalej o kilka oczek za dużo. W pewnym momencie zeszłam do rozmiaru XS, i bardzo się z tego cieszyłam, bo nie był to efekt katowania się dietą czy ćwiczeniami - po prostu bardzo mało jadłam, piłam za to dużo alkoholu. Organizm ma swoje limity, i to było najtrudniejsze do zaakceptowania. Dziś, z powrotem w rozmiarze M, taka głupia jak byłam wczoraj, tak głupia będę jutro.
Karolina, to wszystko jest bardzo przykre i płytkie, jaki wpływ ma moda, stereotyp i poglądy osób innych lub ich negatywny wpływ aby ranić celowo nasze życie i samopoczucie. Dla przykładu, ja zostałam dziś obrażona na ulicy. Osobiście uważam, że to kultura umysłu tych osób i nic nie da się z tym zrobić...takie sytuacje są conajmniej nienormalne...Czasem się zastanawiam, czy by nie zachowywać się jak Ci ludzie i im dopłacić, ale to bardzo ciężkie wcielić się w takiego człowieka...