Dlaczego czujesz się SAMOTNA w związku? Czy taka samotność boli podwójnie?
HTML-код
- Опубликовано: 8 апр 2022
- Jak to możliwe, że żyjąc z drugą osobą, możesz czuć się samotna? Jak sobie radzić z samotnością w związku? Jakie są przyczyny samotności w relacji (samotność we dwoje)?
Wasza relacja miała opierać się na życzliwości, wzajemnym wsparciu i bliskości.
Może przez chwile tak było, jednak teraz czujesz się samotna w tym związku. Co się takiego stało, że nie potraficie już do siebie się zbliżyć? Dlaczego te pozytywne emocje zniknęły i zastąpił je chłód emocjonalny.
Kiedy ludzie czują się naprawdę samotni w związku? Kiedy zaczynamy oddalać się od siebie i przestajemy się rozumieć?
Poczucie samotności może pojawić się w każdym związku, nawet w małżeństwie. Jakie są główne przyczyny i objawy samotności w związku?
Samotność w związku - Jak sobie z nią radzić? Zacznijmy od trzech głównych przyczyn związkowej samotności.
1 - odmienne oczekiwania / inna wizja wspólnej przyszłości
2 - Czuję, że zawsze jestem na drugim miejscu
3 - Ukryty żal
Co najczęściej czuje osoba samotna w związku?
- partner mnie nie rozumie, a ja nie rozumiem jego
- przykro mi, że partner szuka innych osób, z którymi może porozmawiać o swoich problemach, ale nie chce rozmawiać ze mną
- czuję się niekochana, on się mną nie interesuje, wszystko mu obojętne
- czuję, że mu przeszkadzam, że on ma swoje życie, do którego nie mam wstępu
Czy można uratować związek, w którym jedna ze stron czuje się samotna? Najważniejsze to nie ignorować problemu. O poczuciu samotności trzeba mówić wyraźnie, nie można polegać na domysłach. Druga osoba musi wiedzieć jak się czujesz i musi zdawać sobie sprawę z powagi Waszego problemu. 
Хобби
![[NV#356] 12 znaków, że związek się rozpada](/img/1.gif)
Czułam się samotna w związku i dlatego się rozeszłam, zdecydowanie czuję się lepiej bez niego.Moje życie bez faceta weszło na inny poziom, zobaczyłam, że jestem bardziej zaradna, potrafię nawet zarobić większe pieniądze i co najważniejsze - wchodzę do domu i mam spokój, nie mam się z kim kłócić, i nie muszę patrzeć na dupka za którego wyszłam, który tak naprawdę, jest do kitu. Za to zawsze wita mnie mój ukochany pies i moja cõrka. To o wiele większe wzruszenia, niż mieszkać z dupiem.🖐️😉
Brawo Ty 👏
dupka? Nieźle...
Nie ważne jakim byłby człowiekiem złym , nie masz prawa go wyzywać i upokarzać. To był Twój wybór , sama tego wybory dokonałaś i to jak go upokarzasz świadczy o Tobie . Przykre że takie masz o nim zdanie , poznajemy człowieka po tym jak kończy a nie po tym jak zaczyna . Powiem Ci że mój były mąż mnie bił i wyzywał po pijaku, a ja nigdy nie pokazałam nikomu ani dzieciom ani obcym ludziom braku szacunku do ojca moich dzieci bo bym upokorzyła samą siebie że takiego wyboru dokonałam . Odeszłam w środku nocy z trójką maleńkich dzieci , dziś mija 10 lat jak jesteśmy po rozwodzie a jesteśmy przyjaciółmi i planujemy wspólne święta dla dzieci aby miały mamę i tatę przy jednym stole . Moje dzieci mają wzorzec że nie trzeba żyć razem aby żyć spójnie. Jesteśmy z byłym mężem jednomyślni, nie ma dobrej mamusi i złego tatusia czy na odwrót . I czy dziecko przyjdzie do mnie czy do Przemka z żalem że mama/tata na coś nie pozwolił to stajemy po stronie rodzica . Komunikujemy się na temat potrzeb dzieci i kierujemy się ich dobrem. I dziś żadne z nas nie powie złego słowa na drugiego z rodzica. Szanuj innych jak sama chcesz być szanowana to jedna z zasad i nie ważne ile zła ktoś Ci wyrządzi to przypomnij sobie dlaczego coś Cię połączyło z tą osobą i myśl o pozytywnych chwilach
❤
@@MileNa-uk5ptz całym szacunkiem ale co to za tyrada. A Ty wiesz co druga strona zrobiła. Wiesz co jest do wybaczenia. Nie przezyłas nie oceniaj
O Boże, jak mi to znajome. Dziękuję Panie Patryku, pozdrawiam 💛 serdecznie 💖 💓 💞 💝
Przeżyłam taką samotność gdzie mój mąż po 7-miu miesiącach po ślubie przestał się starać, przestał mnie przytulać, przestał rozmawiać i zaczął dbać tylko o swoje potrzeby(piwko i wieczory przy TV) 😢😢😢🤐. Nie mogłam powiedzieć,co mnie boli ,bo nie tolerował trudnych rozmów i stresu. Na początku udawal,że lubi to co ja,spacery i wycieczki... Po wielu rozmowach ,braku chęci do zmian ,odeszłam i teraz jestem zadowolona. Pozdrawiam i dziękuję za ten odcinek. 😊
Dziękuję bardzo za ten jakże cenny materiał. Opowiedział Pan chyba o całym moim małżeństwie. Zobaczyłam wszystko bardzo wyraźnie, ale dostrzegłam też przez co, tak naprawdę przechodziłam. W moim związku problem polegał na tym, że ja chciałam rozmawiać, a on tego tak nie widział. Nazwałam to czarowaniem rzeczywistości. Przez lata dzwigalam wszystko na swoich barkach, a kiedy już nie dałam rady, on postanowił się mnie pozbyć. W sumie się z tego cieszę, poniewaz wychowanie pewnie nie pozwoliło by mi na ten krok, a przynajmniej nie bez poczucia winy, a tak nie mam żadnych skrupułów. Teraz jedynie muszę przejść przez proces rozwodowy obarczana całą winą za niespełnienie oczekiwań męża, cóż życie... Mam nadzieję, że dam radę. Jeszcze raz dziękuję za ten materiał.
Ps. Mam pytanko, może udało by się stworzyć grupę, w której można by zamieszczać posty i dać się wypowiedzieć osobom o swoich doświadczeniach oraz podzielić się doświadczeniami? Dla Pana jako psychologa stworzyło by to dalsze możliwości rozwoju, dało dodatkowe tematy do rozmów i filmów, tak aby dotrzeć do szerszego grona odbiorców.
Pozdrawiam serdecznie 🙂
Powodzenia zycze n'a nowej drodze zycia 💝
@@annapolanski2835 dziękuję, bardzo mi się przyda każda porada, każde dobre słowo, każdy nawet najmniejszy promyk nadziei🌞🤞👍
Dziewczyno głowa do góry nie pierwsza jesteś i nie ostatnia Poradzisz sobie 100% na pewno tylko więcej wiary w siebie Pozdrawiam serdecznie
Hej, ja tez jestem podczas rozwodu, juz blizej niż dalej. Chetnie pogadałabym z Tobą. Ale jak? a i jeszcze jedno. Wszystko się ułoży i bedzie dobrze. :)
@@hannag.8417 Nie ma problemu można na fb
Tak dokładnie wyglądało 40lat mojego małżeństwa, aż zostałam zdradzona, ale nie chce się wyprowadzić☹️😭
Dokładnie u mnie to samo było.
Czemu nie uczą o tym w szkole ??????? Proste, logiczne, po co na okrętkę. Super. Z przyjemnością słuchałam.
Od kilku miesięcy czułam a teraz juz widzę początek końca ..dziekuje za przesłanie. Pozdrawiam
Panie Patryku, dziękuję za Pana wykłady.Przedstawia Pan prosto i ze zrozumieniem trudne relacje partnerskie, pomaga to wiele zrozumieć, ❤️
Dokladnie u mnie to było. Hobby, praca, koledzy, rodzina ważniejsi. Jak zwracalam uwage to mówił ze jestem zazdrosna. A ja czulam sie jak dodatek do jego zycia
Dokładnie miałam tak samo ,czułam się jak w jakieś poczekalni .Pewnego dnia znudziłam się siedzeniem w poczekalni .Pozdrawiam
@@martaborgon5382Właśnie w takiej poczekalni teraz jestem 🙈
@@BlackAngel-qz2tk Proszę odpuścić zadbać o siebie ,nie czekać w tej poczekalni .Ja odpuściłam przestałam czekać i od pół roku żyje mi się lżej .Trzymam kciuki ♥️
@@martaborgon5382 Muszę do tego dojrzeć. Dość świeży związek. Czasem myślę, że nie umiem mu pokazać co mi nie pasuje. Fakt faktem, żyje w/g jego kalendarza. Czekam w kolejce na jego uwagę. Jeśli to się nie zmieni nawet jeśli mu o tym powiem, rozstaniemy się. Cieszę się, że jest Pani szczęśliwa. Znaczy ...to była dobra decyzja ❤️❤️❤️😘
@@BlackAngel-qz2tk Jestem szczęśliwa .Pani będzie również .❤Proszę zagrać w jego karty .Ależ to będzie zdziwienie ,co się dzieje .
10 lat temu w czasie rozmowy z pracoholikiem:
-czuje sie samotna i zaniedbana
-ja tez
-musimy cos z tym zrobic. Co proponujesz?
-nie wiem. Nie mam pomysłu.
-chcialabym spędzać z toba wiecej czasu w tygodniu a nie tylko w weekendy. Co o tym myslisz?
-ufff.. tylko co bym mial wtedy z Tobą robić?
Ze tez mi sie wtedy czerwona lampa nie zapaliła. Czlowiek zakochany i uzalezniony emocjonalnie ma rozowe okolary na nosie..
Jak udało Ci się wyjsc z tej relacji?
@@xxxxxx8758 jesteśmy kilka lat po ślubie... Nic się nie zmieniło. Po prostu się przyzwyczaiłam i każde z nas żyje swoim życiem
Tak,początek związku to same plusy,motylki,klapki na oczach.Po pewnym czasie zaczyna pękać szyba.Jestem po rozwodzie,po 10 latach wrócił(mamy oddzielne mieszkania).Postanowiliśmy być ze sobą.Po roku jednak zaczęłam zauważać że to jest ta sama osoba z przed.Żadnego komplementu,zainteresowania moją osobą.Dostawałam użalanie się nad sobą,ciągłe marudy na zły stan zdrowia,wieczny pesymista.Nie mogłam się przebić by powiedzieć co czuję.No i...jesteśmy 4 miesiące poza związkiem.Nie chce mi się zadzwonić by wyjaśnić,ON też nie dzwoni(tchórz) i to tak trwa.Jestem o wiele spokojniejsza,robię co chcę,słucham co chcę.Dystans się powiększa.Świetny temat....dziękuję.Wysłucham jeszcze raz...
Bardzo dziękuję za poruszony przez pana temat.Wiele wątków jest z mojego życia ,przez 30 lat związku przerabiałam chyba wszystkie opisane sytuację i jeszcze muszę dodać alkohol.Mój mąż po pracy lubi wypić piwo w tygodniu ale jak przychodzi weekend to niestety upija się porządnie ,nie wychodzimy nigdzie razem .Mówię mu o tym ,jest na chwilę lepiej stara się a za jakiś czas znów powtórka .On nie widzi problemu bo uważa ,że musi się zresetować..Sytacja ekonomiczna moja jest teraz gorsza ,nie przedłużono mi umowy o pracę i mam obawy czy coś jeszcze dla siebie znajdę jestem już w wieku przed emerytalnym 57 lat .Boję się ,że jak zostanę bez pieniędzy to sytuacja się pogorszy bo jeszcze będzie mnie obwiniał że jestem kula u nogi dla niego .Sama tak się czuję ,zawsze walczyłam o swoją niezależność.
Samotność w związku jest wtedy np gdy partner partnerka ciągle pracują, nie mają dla nas czasu, gdy chcesz gdzieś wyjść pojechać itp żeby np spędzić razem miło czas dostajesz odpowiedź żebyś jechał z kimś innym... I tu pada imię konkretnej osoby. I tak kilka lat?! Helo
Bardzo dziękuję za poruszenie tego tematu. Myślę, że ogromnym problemem w relacjach bliskich jest brak umiejętności komunikowania się w ogóle czyli poświęcania czasu sobie i na rozmowy szczere: co w nas jest, jak się czujemy w relacji, w sytuacjach, które doświadczyliśmy wspólnie i nie tylko. No i otwartość na to co jest do nas mówione czyli mówi się a druga osoba to słyszy i słucha, a nie tylko słyszy... To bardzo trudna sztuka. Dużo uważności jest potrzebne w relacji bliskiej zarówno dawanie jej jak i otrzymywanie od partnera. Jeśli dom rodzinny nie nauczył tego lecz nauczył przymykanie "oczu" na dziwne zdarzenia, manipulacji, kłamstw czy apodyktyczności to będzie tylko źle w dorosłym życiu, a związki rozpadną się po jakimś czasie lub pojawi się choroba...
Jestem ponad 35 lat po ślubie,dopóki były dzieci w domu było wszystko dobrze , potem praca za granicą męża10 lat i po powrocie to oddaliliśmy się od siebie że nie mamy wspólnych tematów na mało rozmawiamy i to co nas łączy to wspólny klucz .Córki mieszkają za granicą i też nie ma między mężem a nimi ciepłych relacji.Ja zmagam się z depresją ale niego to fikcja .Dom który kiedyś mnie cieszył teraz to tylko mury .😞
Jak przykro. Musisz z nim porozmawiać i postawić ultimatum.
Lepsze puste mury niż takie do których nie chcę się wracać bo wiesz że będzie piekło.
Dziekuje za przekazanie tak bogatej treści , naprawde jestem pod wrażeniem pana mądrości i wiedzy .
Zupełne oddalenie. Śmiertelna choroba teścia, która pochłonęła żonę. Ja w systemie własnej obrony chciałem mieć do tego dystans. Nie wsparłem jej. I tak z dnia na dzień coraz dalej. Brak dotyku, rozmowy, osobne sypialnie, praca na wyjazdach. Z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień. I tak już 3 lata. Czuję się jak w hotelu. Powoli pęka we mnie ostatnia tama nadziei. Brak dotyku i bliskości powoduje że jestem zupełnie wypalony emocjonalnie. Życie przestało mnie cieszyć, mniej się śmieję. Nie spotykam się ze znajomymi, żeby nie wiedzieć szczęścia innych. Nadal ją kocham, chociaż Ona uznaje mnie za obcą jednostkę w życiu. Łączą nas dzieci i są zobowiązaniem. Wszelkie starania są rozmyślnie niezauważane. To jest jak kara za staranie się w poprawieniu i naprawie. Nie sądziłem że brak bliskości drugiej osoby może zabijać od środka. Właśnie załamała się nadzieja na poprawę czegokolwiek. Pozostaje życie blisko ale daleko od siebie. Nikomu tego nie polecam. Przed wszystkimi dookoła udajemy że jest wspaniale. Zresztą jako facet nie mam komu o tym opowiedzieć. Zostaje to w głowie i sercu.
Świetnie Cię rozumiem. Przytulam
Wiem jak to boli. Też przez to przechodzę
Może by tak usiąść i z żoną porozmawiać? Powiedzieć co się czuje tylko bez ataków i szukania winy. Siedząc naprzeciwko siebie, a nie rzucać półsłówkami w biegu. Może wypadałoby zacząć od przeproszenia skoro Pan żony nie wsparł w tak ciężkiej sytuacji... Ona na pewno też nie jest w tym wszystkim szczęśliwa.
Dziękuję, poczułam ulgę. Jak dobrze że to doświadczenie już za mną...
Święta racja,Pan jest niesamowity dziękujemy,pozdrawiam
Patryk, dziękuję Ci bardzo za to co robisz, jest bardzo potrzebne.
Miłej, świątecznej niedzieli Ci życzę 🌾
Dziękuję i wzajemnie :)
Apsolutnie to tylko złudzenie, i rok po roku mija ze sie zmieni, tkwię w takim chorym związku 49 lat, fochy nie wiadomo z czego? o co? tygodniówki milczenia, aż wreszcie jakby nigdy nic odzywam się, ciężko tak zyc, żeby chociaż kiedyś zdobył się na słowo, przepraszam. Ktoś może powie po co tkwiłam tyle lat. To juz byłoby dużo do opisania, żałuję że zaraz po ślubie tego nie zrobilam
@Pawel Wójcik - psychologia na wynos. Dziękuję za wartościowy filmik. Przyznam że i ja należę do grona osób które czujs się samotne w związku. Zaczęło się od momentu w którym mój mąż zaczął sięgać coraz to częściej po telefon. Przychodzi z pracy telefon, jest niedziela on siedzi na telefonie. Nie rozmawiamy, że sobą jak wczesniej. Zdarzy mu się, że oglądamy razem filmy, ale to tylko w niedzielę i to nie każda lecz tylko przez 2 godziny reszta czasu to jego telefon. Prawda jest taka, że kiedy on siega po tel ja wychodzę, bo wiem, że rozmowy nie będzie, bo na pierwszym miejscu jest internet. Rozmawiałam z nim na ten temat. Stwierdził, że nie będzie robił to co ktoś mu każe a ograniczenie internetu nie wchodzi w grę. Jak sam powiedział to jest jego rozrywka. A mnie przecież nie chodzi o ograniczanie go tylko o to, by spędził więcej czasu z rodziną (mamy 10 letniego syna). Przyznam, że zaczęłam się wycofywać z relacji. To już nie jest to go było. Wszystko jest ważne ale nie My. Juz nie mam siły.. Jest mi przykro że nasi znajomi wyjeżdżają razem jako rodzina a też pracują. Jednak potrafią spędzać razem czas. A ja jak już gdzie sjade to sama z synem. A maz siedzi w domu przed telefonem. Jego uzalenzienie bierze górę niestety.
Bardzo podobna sytuacja. Bardzo. Ja walczę z TV. Niedziela to koszmar. Coraz częściej kłótnie. 27 lat w małżeństwie. Samotność. Głównie ja walczyłam o małżeństwo. W tej chwili taka nicość. Trudno jest. Co będzie dalej>>>nie mam zamiaru odejść, ale też nie chcę umrzeć jako zgorzkniała osoba.
@@user-jx3cb5tv9h my jako osoby trzecie nie wygramy z czyjims uzależnieniem. Będziemy zawsze na przegranej pozycji niestety. Najlepiej to zająć się w tym czasie sobą a oni niiehc robią swoje.. To walka z wiatrakami niestety. Jeśli osoba uzależniona nie będzie chciała zmiany to my nic nie zrobimy niestety. Wiem jedno po 15 latach małżeństwa uzależniony nigdy w sobie problemu widział nie będzie dlaa niego to my jesteśmy nie normalne i to my mamy problem nie on czy ona.. To jest tak jakby alkoholikowi moic że jest alkoholikiem mimo ze on twierdzi inaczej. Powodzenia cierpliwości i wyrwalosci życzę w tej nierównej walce..
Może telefon to jest dla niego ucieczka. Ale póki się nie otworzy, sam nie zastanowi to nic z tego.
@@Ola-su7ljjeśli niż ktoś jest uzalezniony i zaprawiony w siedzenie na telefonie to niech mi Pani wierzy nic i nikt nie będzie w stanie go od niego oderwać. Rozmowy nie przynosiły efektu moje milczenie też więc postanowiłam olać to co robi i zająć się sobą oraz synem.
Witam cię,fantastyczny dałeś wykład,to dzięki tobie rozjaśniło mi się w głowie,czuje się bardzo samotna,choć to jest nowy związek,było na początku tak pięknie,dużo razem przebywaliśmy mieszkając razem,ale szybko to skończyło,cały czas mój partner poświęca się swojej pracy,a mnie pozostało zadbać o dom,a po całym dniu jest zmęczony i dla mnie już nie ma nic i tak już jest 3 lata, Gdy rozmawiałam z nim to nic to nie dało,powiedział ,że tak musi być,czuje się całkowicie samotna ,czasem myślałam o tym by odejść ,nie potrafię ,chyba za bardzo jestem uczuciowo zaangażowana,jak wyjść z tej sytuacji,??pozdrawiam serdecznie Krystyna
świetny odcinek, jak zwykle.
Trafione w 10.Super wytłumaczone.Potrzebowalam to usłyszeć.Dziekuję 😊
Niestety ale jak się mówi co nas boli to on odbiera to jako atak , więc nawet jak mówię że chciałabym tak czy tak to nic się nie zmienia . Zaczynam dbać o samą siebie , umiem sama wyjść do restauracji czy do kina także chyba czas pomyśleć o sobie i nie skupiać się na partnerze który woli kanapę i tv . Przykro mi że umie tylko brać a nic w zamian nie umie od siebie dać nawet tego jakościowego czasu . Prawdziwy mężczyzna nie pozwoliły swojej kobiecie samej chodzić na randki , taka jest prawda . Super materiał , dziękuję ❤️
Super wykład. Dziękuję
Bardzo dobry wykład. Wyczerpujący i trafny.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za mądre słowa ❤️
Gdzie Pan siedzi? W szafie? Pod łóżkiem?😉 A tak na serio: wypisz, wymaluj moje życie! Nie do wiary, że tak dokładnie Pan opisał moje aktualne życie...Gdy 8 lat temu skruszony mąż (wówczas partner od 10 lat) powrócił po zdradzie - po raz kolejny "upomniał" się o to, abyśmy wzięli ślub, ale gdy dokładnie tak się zachowywał, jak Pan wskazał - nie rozumiałam tego. Zastanawiałam się - po co Mu ślub, skoro nie ma dla mnie czasu? Dałam się jednak namówić... W 2017 roku wzięliśmy ślub i co? I sprawy jeszcze bardziej się pogorszyły. Nawet szantażu się dopuścił: "bo się wyprowadzę" (nawiasem mówiąc - nikt Go nie trzymał - 3-krotnie próbowałam Go wyrzucić z domu w ciągu tych 8 lat), "bo nigdzie nie pojadę"(gdy był już np. wczasy zapłacone) i tego typu. Byłam zszokowana - chciał ślubu, a teraz to??? Wszelkie rozmowy spalały na panewce. Byle tylko nie poruszać tematu - "uciekał" (jak się potem okazało) w robotę, łaził bez celu po sklepach, jeździł tam i z powrotem, byle by tylko opóźnić powrót do domu. Ciągłe zamiatanie problemów pod dywan. Jest toksycznym narcyzem. Teraz dopiero to zrozumiałam. Teraz dopiero to zrozumiałam, że "karze" mnie za to, że próbuję Mu wytłumaczyć to, że jestem samotna w związku. A jak mnie karze? Jedną z kar to wieczne oszustwa na temat zarabiania. Prowadzi działalność, w związku z tym - nigdy nie wiem, ile zarabia. Kiedy chce to daje do wspólnego gara, kiedy nie - daje raz za jakiś czas, choć wiem, że w ciągu miesiąca potrafi być na 3 budowach. Teraz wyciął kolejny numer - wyjechał bez słowa na 5 dni. Zero wyjaśnienia, nawet pół SMS. Dom to dla Niego hotel. Wraca z roboty, szybko pije piwo, zjada obiad w telefonem w łapie, a potem siada na kanapie przed tv i ogląda na Netfliksie Shreka, a w miedzy czasie gapi się w telefon. Tak wygląda Jego dzień. Niczego nie naprawi, nie wbija gwoździa, nie przetka zatkanej kanalizacji, nie pomaluje parapetów. Totalny mitoman. Dziękuję Panu, Panie Patryku za wyjaśnienie problemu. Już nie mam żadnych złudzeń, czas opuścić tę "poczekalnię", jak to pięknie ujęła jedna z Pań komentujących.
super filmy! Faceci powinni je ogladac.
Niewiem jak to jest bo nie jestem w związku od dawna,Myślę jednak że to kwestia charakterów ludzi,Można być samotnym w tłumie,Nie samym a samotnym,To nie wybór a wybór innych bo odrzucają z różnych powodów, wystarczy być innym- mieć swoje zdanie w sprawach w których inni nie zgadzają się,
Świetna robota - świetny wykład, kapitalnie wytłumaczone 17 lat mojego małżeństwa. ❤
Szkoda ze z 10 lat temu o tym nie slyszalam
Pomoglo by mi.
A ja jestem facetem z tym problemem i praktycznie KAŻDY tego typu film jest skierowany do kobiety... Tak jakby nasze problemy/perspektywa nie istniały :)
Powiedziałem raz że mi zależy 30 lat temu i nie muszę wciąż powtarzać ,bez zaangażowania w związek .Więc nie ma się dziwić że człowiek gdy usłyszy ciepłe słowa ,uśmiech ,ale od obcych ludzi lgnie do nich .Smutne ale prawdziwe ,klapki na oczach ,wygoda się liczy bez zaangażowania wobec innych . .
Ja również bardzo Panu dziękuję, pozdrawiam
Witam bardzo fajny wykład potrzebowałam tego dziękuje pozdrawiam serdecznie 😊
Super wykład.
Dziękuję ❤
Bardzo mądry wykład
Dobry przekaz..temat "rzeka"...💙
Milczenie - karanie ciszą bez zapowiedzi i zapowiedzią (nawet za błahostki)
oznacza, że jesteś niedoskonała, niewystarczająca dla takiego panicza
- będzie ci przykro, będziesz się czuła poniżona, nawet się rozpłaczesz gdzieś w kącie.
Przyjdzie, przytuli, przeprosi... ?
Nic bardziej mylnego...
Mężczyźni nie mają empatii wobec kobiet gdy uważają się za lepszych i to ty masz się jemu podporządkować
Ty masz się starać ! - ale cokolwiek byś zrobiła byłoby źle, byłoby skrytykowane, byłoby niedoskonałe
Taki bunt się we mnie odzywa jak tego słucham. Czy dorośli ludzie nie powinni być samowystarczalni w spełnianiu własnych potrzeb? Irytują mnie osoby, które ciągle chcą uwagi. Mój ideał faceta ma swoje pasje i nie przeszkadza mi w moich.
A kto to ustanowil, jacy "powini" być ludzie? Jesli komus odpowiada relacja na dystans, i to ze kazde zyje we wlasnym swiecie - to jego sprawa, ale dla kogoś innego relacja oznacza bliskośc, intymność, wspolne spędzanie czasu .... Co w tym zlego? Jest ogromna przestrzeń między : "ciągle chcieć od partnera uwagi", a "ciągle żyć swoim ja i swoimi pasjami" .... Gdzies pomiędzy jest zdrowy balans, między relacją zbyt duszną, a relacją zbyt zdystansowaną .... Warto otwarcie rozmawiać o tym jakie sie ma oczekiwania, wobec partnera, juz na samym poczatku , zeby nie bylo nieporozumien.
Serdecznie Pozdrawiam 🌷
Kolejny pomocny wykład. Dziekuje.
Wszystko tu jest mi bardzo mocno znajome 😢
Aż zaczęłam szukać u siebie chorób...jak Borderline... :( a teraz już sama całkowicie zgłupiałam 😢😢😢
W każdym związku coś się dzieje nie ma ideału nie ma .
Wszystko się zgadza ....tylko co dalej???
Bylem 5 lat w zwiazku z bardzo atrakcyjna kobietą, urodzila mi corke, ale nie wyszlo nam. Mamy ze soba dobry kontakt. Teraz najwazniejsza jest dla mnie córka i nie widze sensu wchodze w zwiazek bo mam juz ci kochac 😉
Otóż to facet nie musiał się starać i też nie chciał ale oczekiwania w drugą stronę do bardzo duże wymagania
Zapewnie taki wzorzec wyniósł z domu rodzinnego , w takich domach bardzo często mamusia nadskakuje , rozpieszcza , usługuje , a zbyt mało wymaga , albo i wcale... Potem dorosły już facet chce mieć służącą za żonę ,a sam nie chce się zbytnio wysilać i starać bo jest pewien że to wszystko mu się zwyczajnie należy .
👍💖
😍👍
Jestem właśnie w takim związku 😔
W punkt..😢Jak sobie poradzić jak ktoś nas zawiódł ,był nielojalny ?Nie umiem wybaczyć.Jak podnieść poczucie własnej wartości po zdradzie ?Po zakończeniu związku ?Jak poradzić sobie z poczuciem bycia gorszą i zaufać kiedyś komuś nowemu ?
Wypłakać się, ale w końcu stanąć na nogi i zadbać o siebie, być jakością, znać swoją wartość. Zaufanie? Drugi człowiek nie jest naszą własnością, nie próbować wszystkiego kontrolować. Musimy uwierzyć w słowa, bo jak inaczej... Przynajmniej do pierwszego oszustwa, później nie ma sensu.
Nom coś w tym jest.Portugalia fajny kraj-na wakacje polecam i jedzenie dobre i pieczywo podobne do naszego, fajne małe przekąski i ocean.
Napiszę jak u mnie wygląda sytuacja z perspektywy mężczyzny. Jestem w związku z cudowną kobietą od ponad dziesięciu lat. Na początku wszystko było niemal idealne, po kilku latach również. Wszędzie wyznawaliśmy sobie miłość. Mieszkamy ze sobą od pięciu lat. Około dwa lata temu zauważyłem u mojej partnerki postępujące powiem wprost uzależnienie od smartfona, coraz częściej miała go praktyczmie przy sobie w każdej sytuacji. Nasza relacja zaczęła się oziębiać. Do dziś są kłótnie, które noc nie pomagają, spokojna rozmowa?, nic nie daje, może na chwilę. O poranku pierwsze co robi moja partnerka to sięganie po telefon, gdy robimy sobie posiłek nie wypuszcza go z ręki, gdy go spożywa w jednej ręce ma telefon. Żeby cokolwiek "załapała" gdy do niej mówię muszę powtarzać kilka razy. Jest mi bardzo przykro, wiem, że technologia ma nam ułatwiać życie ale korzystajmy z niej z umiarem. Jako kobieta praktycznie nie istnieje, gdy próbuje jej dotknąć chociażby po to by ją przytulić mam wrażenie,że dotykam ściany. Po kąpieli pierwsze co robi gdy już kładziemy się do łóżka to scrooluje facebooka,nie ma mowy by się przytulić czy porozmawiać. Co chwilę pokazuje mi tylko rolki na które odpowiadam kąśliwie,że mnie to nie interesuje, staram się jak najmniej okazywać moje zainteresowanie jej smartfonem, że może zauważy swoje zachowanie a jest zupełnie na odwrót. Często wydaje się jej,że słyszy jak dzwoni telefon a nie dzwoni zupełnie nic,sprawdza ile provcent baterii i musi być co chwilę pod ładowarką bo gdy nie daj Boże rozładuje się telefon to będzie katastrofa. Jest mi przykro bo czuję się samotny,wiele razy chciałem porozmawiać o tym,nawet w towarzystwie najbliższych to nikt nie widzi problemu bo teraz każdy tak ma. Ja korzystam z telefonu może 30minut dziennie,sprawdzam wiadomości,zrobię kilka zdjęć itd. Wychodzi na to, że jestem wręcz zacofany zamiast być na czasie. Problem na tle poważnych problemów w związkach czy w małżeństwach wydaje się być przyziemny ale jednak go dostrzegam. Smartfony stały się codziennością i z mojego punktu widzenia mają duży wpływ na relacje.
To jest problem i wcale nie taki błachy. Proszę usiąść na przeciwko siebie i postawić sprawę jasno. Może nawet zainteresować się tematem uzależnienia od telefonu, zaproponować pomoc. Pytanie czy partnerka jest uzależniona od telefonu czy telefon jest jej ucieczką od czegoś. Jeśli nie pomoże - tak jak w filmie, spakować walizki. Będzie Pan czekać na cud?
Ja mam od roku dwoch to ze jestem tylko atakowana jesli zadzwonię nie o tej porze
Mój siedzi na Telegramie po pięć godzin dziennie i czyta głupoty.
Przyjdzie co do czego, będzie Pani na niego liczyć a on dalej będzie emocjonalnie zamknięty, nie wesprze Pani. To jest niebezpieczne. Lepiej już zacząć o tym rozmawiać i próbować otworzyć na siebie.
💖👍👍❤
Facet to zazwyczaj jakiś zaburzony typ.
Dokładnie, to najczęściej narcystyczny psychopata, a z tym nic nie można zrobić, jak odejść. Problemem są dzieci, kwestie finansowe itp. Tragedia !
ha ha, no cos w tym jest, bo na razie napisały same kobity.
Samotność w związkach można rozwiązać jednym cieciem -pozegnac się z partnerką/partnerem i pozwolić im szczęśliwie żyć bez siebie;,a nie zmuszać do bycia razem!Majaty,chałupy,biznesy,a potem empatii szukają niedorozwoje!