Wszystko co robimy przeciw sobie ,czyli tkwimy w czymś ,w czym jest nam źle - zostanie odpowiednio "nagrodzone" ...czyli - chorobą , frustracją , bezsilnością ,nieszczęściem . Najpierwszym naszym obowiązkiem jest zadbać o siebie 🙏. Dlatego wybieraj.siebie .
Bardzo dziękuję - jestem ciekawa kolejnych części związanych właśnie z leczeniem ran po związku z taką osobą i zdrowym zamknięciem chorego etapu życia. Pozdrawiam ciepło i pięknie dziękuję za dzielenie się wiedzą. 😊Małgorzata.
Najpierw przeczytałam raz co napisałaś Potem drugi ZA trzecim razem do mnie dotarloJezeli nie walczymy o siebie ta druga osoba wlezie nam na plecy. I to ważne jest już przy wyborze Jakie warunki ma ta osoba.i dlatego mlodzi ludzie powinni mieć pomoc rodziców. Lub wychodzic za Maz pozniej Gdy tej pomocy nie ma można bardzo źle wyladowac
Wszystko o czym Pan mowi mam za sobą. Kochałam za dwoje, walczylam o związek, żyłam złudną nadzieją, że jeszcze będzie normalnie. Dzisiaj wiem, że odeszlam za późno. Po prawie 30 latach "razem a jednak osobno" tak trudno odzyskać samoocenę... mimo terapi, dobrych ludzi wokół rany emocjonalne wracają 😢. Czekam na kolejne materiały. Pomaga Pan tylu ludziom i za to z serca dziękuję ❤
Gdybym klika lat temu zobaczyła ten materiał, to.....dzisiaj nie zmagała bym się z depresją. Bardzo proszę o kolejny materiał, jak sobie poradzić po zakończonym związku. Za to i poprzednie nagranie bardzo dziękuję. Uświadomiły mi, że to nie ja ponosze winę....
To jest pieklo na ziemi i każdemu, kto tylko poczuje, ze cos jest nie tak (a to sie czuje, tylko czesto ignoruje) radzilabym od razu uciekać, bo zmarnujecie życie. Ja na terapii doszlam do tego, że od rodziców nie slyszalam slowa kocham (wiec mialam duza tolerancje, więc feels like home...), plus inne rzeczy z domu, jak deprywacja potrzeb itd więc ciągła walka z mojej strony o druga osobe, ze jeszce wiecej zrobie, jeszcze cos zmienie i na pewno mnie pokocha. Dzisiaj mam ochote siebie przytulic i bardzo mi szkoda malej siebie, że taki byl jej wzór milosci i że tyle cierpienia zeby zrozumiec, ze zasługuje na milosc i w zadnym wypadku nie powinno zie zebrać o uwage innych. Wszystkim, którzy sa w drodze do zdrowienia życzę wszystkiego naj❤
Wiem jak wygląda życie z taką osobą. Jedyne co możemy zrobić, to uciekać. Czerwonych lampek w głowie jest mnóstwo, trzeba tylko pozwolić im płonąć dłużej a nie od razu gasić. Nie ma co liczyć, że taka osoba się zmieni. Czasem nie umie a częściej nie chce, bo tak jest wygodniej. Szkoda życia. Wiem jedno że, nikt za mnie nie przeżyje życia i nikt za mnie nie umrze. Trzeba uciekać i ocalić siebie i dzieci, jeśli są Nie ma się co bać, bo ludzi życzliwych jest mnóstwo. Pozdrawiam wszystkich.
Tak, dokładnie. Czasami tylko potrzebny jest czas,żeby to ogarnąć myślowo i organizacyjnie, zwłaszcza jak są dzieci. Trzeba też zebrać całą odwagę,żeby rozpocząć życie na nowo,często bez niczego. Ale ogólnie najlepiej odejść.
@@Dfs392 Jeśli jesteś z kimś takim, to się nie bój. Uciekaj póki czas. A strach ma wielkie oczy, wiem o czym mówię. Zaczynałam od nowa jak miałam 45 lat razem z dziećmi. Niczego nie żałuję, chyba tylko tego, że tak późno uciekam. Głowa do góry.
Smutne ale prawdziwe chciałam dawać dzieciom za dwoje sama będąc degradowaną przez męża. Jestem teraz jak pies z kulawą nogą niby żyję ale jak popatrzę w stecz to ryczę czemu tak długo walczyłam jak żołnierz na wojnie i efekty tej wojny problemy dzieci. Jeszcze nie koniec bo sprawy w sądzie i pytanie po co to wszystko. On nie chce rozwodu bo dobrze mu było a ja mam już dość.
Bardzo celne ujęcie tematu. Tak właśnie wygląda to zjawisko. Zdałam sobie sprawę, że były mąż nigdy nawet nie mówił do mnie po imieniu zdobniale. Wieczne sekrety i klamstwa.
Hah ja w każdej bliższej relacji/zwiazku w jakiej byłem do dziewczyny mówiłem po imieniu. Nigdy zdrobniale, nigdy kochanie, nigdy myszeczko czy kotku. Zawsze po imieniu. W jednej z krótszych (miesiąc czy dwa) nie mówiłem nawet po imieniu. Po prostu tak bezpośrednio. TROCHĘ WRĘCZ "EJ TY" XD Nie łączyłem tego nigdy z niedostępnościa emocjonalna 😄 (bo jestem świadom) tak więc ciekawa uwaga.
Wszystko pasuje do mojej sytuacji. Dopiero w tym związku zauważyłam, że nie potrafię stawiać granic. Zapomniałam o sobie. Czułam się bezwartościowa. W końcu to ucięłam, bo to nie ma już sensu. Stawiam na siebie i moje standardy 💪
Temat mega wazny. Ktos kto kocha, postepuje lagodnie, z nadzieja czeka na rozmowe, prosi, przeprasza i przebacza, domysla sie, stara sie. W ten sposob pozwolilam sobie wejsc na glowe i dalej jest zle. Zanim sie czlowiek zorientuje mijaja lata ze nie ma juz sily i nadziei na zmiane. Jest zle razem i osobno. Dziekuje.
A czy dalsze tego typu tematy są potrzebne? - jak najbardziej!❤❤❤ Bardzo dobrze to przedstawiasz, szczegółowo, konkretnie i na temat. Dopiero dzięki Tobie potrafię nazwać to w czym od lat żyję i co mnie wypala... 3 x TAK dla Twojej wiedzy i tych audycji!
Kilka lat temu miałam romans. Był to przełomowy dla mnie moment. Nic mnie tak nie zabiło a jednocześnie wzmocniło, skłoniło do przemyśleń nad własnym życiem i moim małżeństwem. Mąż dzielnie o mnie walczył. Byłam i jestem my wdzięczna do dziś . Ale myślałam że to wydarzenie coś zmieni, że my coś zmienimy. Liczyłam że skoro udało nam się przejść ten trudny okres , wytrwać , to teraz będziemy się tylko kochać i cieszyć życiem. Niestety. Mija kilka lat i że smutkiem stwierdzam że nie zmieniło nic.Duzo myślałam czemu to zrobiłam, czego mu brakowało, co jest nie tak w moim małżeństwie? To kluczowe wydarzenie uświadomiło mi , że całe 20 lat to ja dźwigam na swoich barkach nasze życie. To ja wspieram nasze dorastające dzieci, rozwiązuje problemu i jestem ( byłam ) z tym wszystkim sama. Mąż zawsze był niedostępny emocjonalnie. Brak rozmowy, wsparcia, pocieszenia i wkładu w to żebysmy byli szczęśliwi. Żyje obok, swoim życiem i pracą. Dużo tłumaczyłam, prosiłam, rozmawiałam. Zawsze wychodził, uciekał przed konfrontacją. Całe życie chroniłam go bo wiedziałam że on sobie nie poradzi. W ostateczności wiem , że jestem sama, samotna, z mężem który jest nieobecny. Takie filmy utwierdzają mnie w przekonaniu że oczywiście popełniłam błąd wdając się w romans ale moje malzałżeństwo przestało istnieć dużo wcześniej.
W jakim sensie twój mąż sobie nie poradzi? Myślę, że prawdopodobnie jest wręcz przeciwnie i to Ty sobie nie poradzisz bez jego pomocy (finansowej) Przed czym go chronisz? Jeśli jest niedostępny emocjonalnie to nie potrzebuje on twojego wsparcia emocjonalnego. Pytam bo naprawdę nie rozumiem dlaczego uważasz, że sobie nie poradzi bez Ciebie.
Panie Patryku dziekuję z głebi serca za wiedzę, która ratuje radość życia. Daje nadzieję na przyszlość i jasno opisuje co robić aby nie zatracić szansy na piękne i zdrowe relacje. Pozdrawiam Darek
Mamy to, na co się godzimy. Powinniśmy zerwać kontakt z osobą niedostępną emocjonalnie. Po kilku latach z takim partnerem już jesteśmy przekonani, że nic się nie zmieni. Trzyma nas przy nim lęk przed samotnością. Bardzo dobrze powiedział Pan o wypaleniu emocjonalnym.
@@agataalicja555 A co masz zamiar zrobić dalej? Chcesz coś zmienić, nic nie zmienić, zdobyć informacje o tym,co się właściwie dzieje w Twoim małżeństwie? Widzisz, większość kobiet tak ma, że czeka na zmianę,czasem latami.Slub nie oznacza,że musisz się godzić na złe traktowanie.Rozwod oznacza, że prawnie przestajecie być małżeństwem . A to czy się z kimś zwiążesz potem,to zupełnie inna sprawa. Jeśli masz namiary na jakiegoś życzliwego duchownego to zadzwoń i poproś o rozmowę. I się umów. W kościele katolickim rozstanie jest akceptowane, tylko do śmierci partnera nie możesz się z nikim związać.
@@Dfs392Że co proszę? Co to za bzdura! Jak krzywdzi mnie najbliższa osoba to ja nie mam w stosunku do niej ŻADNYCH zobowiązań. Zero. I są na to procedury, również w kościele katolickim. Niby jak rozmowa z duchownym miałaby pomóc? To są sprawy między mężem i żoną. Założę się, że Pani usłyszy, że małżeństwo zostało zawarte przed Bogiem i że w związku z tym ma znosić swój krzyż i tego typu podobnie szkodliwe, toksyczne przekonania, unieszczęśliwiające zresztą i rzecz jasna głównie kobiety.
Takie wychowanie wynosi się z domu rodzinnego a nie z kościoła. Nigdy w kościele ani na lekcji religii nie usłyszałam,że mam się poświęcać. Rzecz w tym,że teraz to takie modne obrzucać błotem kościół i duchownych. Nawet za przypalony obiad.
@@magorzatadzierzanowska4124 Tak jakby żona nie zasługiwała na uczciwe traktowanie, "bo ona to musi wybaczyć", "popłacze i zapomni". Tysiące lat okrutnie nas traktowano... ;-)
Dziekuje bardzo za materiał. Zdalam sobie sprawe, ze bezsensownie kocham za dwoje. Niestety ze wzgledu na dzieci nie moge odejsc. Przynajmniej nie teraz. Prosze nagraj materiał o tym co powinny robic osoby, ktore jeszcze nie moga odejsc z takiej relacji. Jak siebie chronic przed wypaleniem, jak sobie pomóc. Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziekuję za pomocne materiały.
Czytam szczere wypowiedzi osób pokrzywdzonych ? Niedostępny emocjonalnie to osoby skryte coś ukrywają ? Przykre to strasznie kobieta empatyczna szczerą ma dzieci ? Z kad ma mieć siłę dawać miłość dzieciom ? Nosiła je będąc brzemienna oczekiwaliscie w małżeństwie dzieci bo dziecko to słoneczko i teraz kobieta kochająca powinna mieć wsparcie psychiczne emocjonalne od męża ojca ? A tym czasem czuję się samotna smutna bo mąż nie wywiązuje się z głowy rodziny ? Myślę że osoby które mają skłonności materialistyczne myśli tylko o kasie ? Owszem pieniądze są ważne ? Ale czy najważniejsze ? Są tylko środkiem do życia a nie celem? Nawet gdybyśmy mieli 3 samochody pojedziemy jednym gdy domy to też mieszkamy raczej w jednym ? Najważniejsze w rodzinie w życiu jest miłość którą należy stałe pielęgnować ? Szkoda matki szkoda dzieci bez oparcia ? Szkoda uczuć które gdy nie ma wsparcia i serc szkoda które nie mają oparcia ? Jak można w rodzinie pielęgnować egocentryzm? To po co jest ta rodzina gdy milczeniem niszczy się matkę żonę i dzieci ? Które na świat się nie prosiły? Po co ktoś się rżeni? Skoro są obojętne dla najbliższych z rad te depresję nawet samobójstwa ? Dlaczego Dlaczego !pzd przemiłego P,Patryka i wszystkich pokrzywdzonych trudno się nie wzruszać do głębinie??? Głębi
To są przekonania NP faceci są lepsi bo bardziej twórczy materialnie. Tak mysli mama pochodząca z gospodarstwa żeby zapewnić sobie godna starość Jest lepiej traktowany i mama jest dostępna tylko dla syna.Tak się nauczyła od swojej mamy Wiec jest to jeden przykład. Tak nauczyła swoje dzieci. I niestety dziewczynki zostały źle zaprogramowane TO JEST TULKO PDZYKLAD ZEBY ZROZUMIEC
Uratował Pan moje życie, moje jestectwo, zrozumiałam dlaczego rozwodzę się z kimś, kto z pozoru jest dobrym człowiekiem, a ja czegoś nie wytrzymałam. Bardzo proszę o filmik o tym, jak żyć po związku z osobą niedostępną emocjonalnie, jak nie zadusić nowego partnera swoją miłością, której tak bardzo brakowało mi przez 25 lat związku.
Dziękuję bardzo i poproszę o więcej informacji na ten temat, np co i jak w sobie przepracować aby takich osób nie przyciągać do siebie. Pozdrawiam serdecznie ❤
Ja, jako osoba niedostępna emocjonalnie otrzymała kubeł zimnej wody. Mea culpa😔. Ale chyba to nie jest do odratowania. To wynik moich zaniedbań, więc mam to na co zapracowałem. Przynajmniej zauważyłem problem, ale to za mało. Pozdrawiam.
@Patryk Wójcik super by było jakbyś nagrał odcinek o tym dlaczego wybieramy partnerów/partnerki niedostępne emocjonalnie i jak się oduczyć tego schematu :)
Pojawia się we mnie myśl, mimo że bywałam bardziej zaangażowana w relacje z niedostępnymi- żeby nie robić z siebie ofiary tej niedostępnej osoby. Jeśli wykrzywiasz rzeczywistość, zakochujesz się w wyobrażeniu o kimś, to nie prawda, że akceptujesz. Tzn że czekasz jak będzie to co sobie sama sam wymysliles. Ani to miłość ani niczyja wina. Bierzmy odpowiedzialność za swoje urojenia w zakochaniu, bo osoba niedostępna też ma mylne poczucie że została zaakceptowana, aż tu nagle bach- wszystko zle. Wiem z jakiego schematu to wynika że wiążemy się z nieodstepnymi. Odblokowanie tych zamrożonych uczuć może być możliwe albo niemożliwe. To długa praca w terapii, trzeba chęci tej osoby na bliskość z samym sobą. Nikt nikogo nie ratuje! Dorośnijmy.
Tez byłem w podobnej sytuacji żyłem z nadzieją przez rok , nadzieja się skończyła kiedy usłyszałem " najwyżej sie rozstaniemy " to był zapalnik do wybuchu powiedzenia dość
Zakochalam sie tak po 2 traumatycznych zwiazkach,ze kochalam za dwoje.Weszlam n8eswiadomie w relacje z narcyzem,bylam w deficytach emocjonalnych prawie 10 lat .Cieszylam sie,ze ktos sie wreszcie pojawil,lecz po 3 latach traktowania mnie instrumentalnie rozplakalam sie nad soba jak dziecko-dotarlam do dna:mam syndrom Wendy.To efekt odrzucenia przez ojca,wkroczenia zbyt wczesnie w dorosle zycie ,pezejecie 9dpowiedzialnosci za egoistyczntch ludzi wokil siebie.
Obojętność to już się przyzwyczaiłam ale hamstwo agresja ciągle źle sam zrobi a kłóci się ze mną obarcza mnie winą i dzieci tak ustawił jaki biedny i mnie obarcza winą mam75lat jestem chorą osobą itak samotną,23lata pracowałam za granicą kształciłam dzieci budowałam dom kupowałam samochody dziś po powrocie słyszę nie twój dom do psychiatry trzeba cię zbadać ojciec jest wspaniały nie pracował długi czas cale moje życie jest piekłem ❤❤❤❤
Dziękuję za poruszenie tego tematu.Tak do niedawna wyglądało i moje życie.Mąż NIGDY nie powiedział że mnie kocha.Na moje-kocham-odpowiadał-ja ciebie też,a to przecież nie to samo.Ustępowałam mu, żeby nie było awantury.Od kilku lat przejrzałam.Postawiłam granicę i usłyszał ode mnie "nie".Był to dla niego szok.Walczył, żeby było tak jak do tej pory.Jak się nie ugięłam to jest karanie ciszą.To trwa już kilka lat,przyzwyczaiłam się.Żyję swoim życiem, to trudne, ale można.W każdym razie lepsze niż awantury.Niestety, nie mogę wyprowadzić się,wybrałam wg.mnie mniejsze zło.
jakbym to ja pisała ja ciebie też!!! Też zostałam ukarana 1.5 miesiąca karania ciszą traumą opuszczenia dla dzieci, bo wyszedł i mnie zablokował,kontakt przez dzieci, jak mu powiedziałam gdzie jesteśmy. Wielka Krzywda z mojej strony , wiesz. Nie wiem gdzie jestem, ale wiem jak cierpię. Ponoć nie ma winnych są osoby wspolzalezne i te odrzucające/unikające ale gdybym miała przyjąć, że to przez moją postawę, i winna jestem przez brak pracy nad sobą, to... hmmm
Zna Pan życie..i swój fach. Tak właśnie bywa...zawsze mnie fascynuje jak słucham takich wykładów jak powtarzalne jest ludzkie życie, ile schematów sie powtarza. Każdy człowiek, związek niby inny a można znaleźć reguły, patologie które mają schematy identyczne. Pięknie rozpracowane. Niestety przerabiałem to i otarłem się o samounicestwienie, autodestrukcję. 16 lat, 2 dzieci. Zostaje wielka rana bo często jest tak że z drugiej strony jest osoba nadwrażlwa, taki tandem bo kto inny wytrzymałby tak długo w relacji bez uczuć , bliskości, czułości wierząc przez lata, że przcież w końcu będzie dobrze jeśli jescze więcej dam z siebie uczucia? Pozdrawiam
Dziekuje uprzejmie Panie Patryku za ten Material.... Musze Panu przyznac ze ja sie czuje bardzo dobrze sama z soba...Zawsze sobie w zyciu poradzilam ze wszystkim. i poradze...Tak z tym sie zupelnie z Panem zgadzam nie wolno pewnych spraw tolerowac.....Alle sa pewne zyciowe sytulacje bardzo ciezkie np..pewna Osoba jest ciezko chora...I tu nawet gdyby sie chcialo cos zmienic jest bardzo ciezko.... Niektore sprawy musi sie zakceptowac czy sie chce czy nie ....
Zdawać by się mogło, że niedostępni emocjonalnie są przeważnie mężczyźni. W moim związku to moja partnerka właśnie taka jest, nigdy nie mówi o emocjach. Choć twierdzi, że jestem jej pierwszym wyborem, nigdy sama nie mówi co do mnie czuje.
Weszłam w relacje z osoba niedostępna emocjonalnie po związku z narcyzem. Byłam za bardzo poraniona, by komuś zaufać, i ta niedostępność emocjonalna drugiej strony na początku bardzo mi odpowiadała. Zaczęłam jednak wychodzić z dołka dzięki terapii i własnej pracy i zmieniać się, a osoba niedostępna emocjonalnie stała w miejscu. Po kilku dziwnych i trudnych akcjach postawiłam wyraźna granice, a osoba niedostępna emocjonalnie zerwała ze mną kontakt. Teraz próbuje wrócić do mojego życia, ale ja już nie wyciągam do niej ręki, nie pomagam. Jeśli chce zaistnieć jeszcze w moim życiu, musi zmienić niektóre swoje zachowania.
Ale nie mam żalu, uważam ze na tamtym etapie oboje daliśmy sobie to, co mogliśmy, i czego potrzebowaliśmy. Tylko ja jestem już dalej. Jeśli osoba niedostępna emocjonalnie chce nadal być w moim życiu, musi trochę nadgonić. Inaczej to się po prostu nie uda, bo się już nie cofnę. ☺️
Słuchając Pana dochodzę do wniosku, że żyje, żyłam, nawet nie potrafię ocenić w tym momencie swojej sytuacji, w związku z osoba niedojrzała emocjonalnie, ale najgorsze chwasty tym jest to, że siebie również uważam za niedojrzała emocjonalnie i to mnie chyba najbardziej przeraża 😞
Dziękuję za materiały, ktore Pan udostepnia. Są wielką pomocą dla ludzi uwikłanych w toksyczne relacje i jestem pewna, że nie jednej osobie otworzy z czasem oczy na to z czym się boryka, oraz pomoże podjąć decyzję zmierzającą do zmiany swojego życia. Jrszcze raz dziękuję.😊😊❤
Ja byla pol roku w zwiazku z anglikiem 53 lata nigdy nie byl zonaty, mial podobno 2 czy 3 krotkotrwale zwiazki, mowil ze jestem jego ulubiona dziewczyna, ze mu sie podobam ale gdy pytalam czy mnie kochasz mowil ze to nie jest takie proste, nigdy nie powiedzial ...kocham cie...przez pol roku zwiazku, nie mowil o przyszlosci, mysle ze mial jakies poranienia, byl niedostepny emocjonalnie, zwiazek sie rozpadl, mysle ze ma duzo do przepracowania w sobie, nie sadze ze bedzie umial sie zaangazowac, chcial miec weekendowa relacje i tyle. Byc moze nie do konca dobra relacja z matka byla w dziecinstwie byla jednym z powodow ze przez cale ycie nie umial podjac decyzji o malzenstwie. Pozdrawiam.
Jakbym czytała o facecie, z którym się spotykam. Nie widziałam go już 4 miesiące, nie chce mu się wsiąść w pociąg i 4,5 godziny do mnie przyjechać, wynajduje sobie preteksty, ostatnio wziął sobie kota i... nie może go zostawić. Gdy chcę zerwać znajomość, uaktywnia się nagle - częściej dzwoni. Jestem wypalona, nawet juz mi się nie chce z nim spotykać. Chcę z nim zerwać, ale nie wiem jak. Jest zawsze miły, grzeczny, nigdy nie podniósł na mnie głosu, nie zrobił krzywdy. Ale jest dziwny, niedostępny, codziennie dzwoni, ale spotykać się raz na pół roku na trzy dni góra. Kiedyś do niego jeździłam, bo co to za problem wsiąść w jeden pociąg i po 4,5 godzinach być na miejscu, ale nie był zadowolony z moich wizyt, więc odpuściłam.
Taka osoba która dłużej jest w takim związku,całe życie jest taką Zosią samosia,a to następnie nie umie prosić o pomoc, więc rodzi się ciągła frustracja i nie radzenie sobie w codziennym życiu
Przeszłam to wszystko co Pan mówił. Było dużo słów kocham na początku rzucanych na wiatr.Co innego robił co innego mówił. Ostatnie 2 lata kiedy zamieszkałam z nim za granicą przelały czarę goryczy. Wróciłam i wiem że jestem w tym sama. Zaczynam od nowa. W Wigilję ma przywieźć moje wszystkie rzeczy. Widzę i czuję się wyniszczona ale wiem że stawiam na siebie. Teraz zajmę się sobą na 1 miejscu. On dookoła rozsiewała aurę dobrego człowieka i męża.Ja już jestem świadoma jego zachowań i swoich dlaczego tak żyję i godziłam się na to. Ciągle się uczę siebie i innych.
Twoje filmy pomagają mi wiele zrozumieć. Dziękuję. Od jakiegoś czasu szczególnie interesuje mnie temat niedojrzałości emocjonalnej w związku. Oby jak najwięcej materiałów na ten temat. Obawiam się tylko, że osoby niedojrzałe czy niedostępne emocjonalnie - te, które ranią - nie będą nimi zainteresowane. To jak gadanie do ściany. :-(
A może być tak,że ktoś żył z taką osobą niedostępną emocjonalnie i potem po latach poprzez zniechęcenie związkami/związkiem stał się osobą niedostępną emocjonalnie,bo tak dużo poświęcił dla relacji i już nie ma od wielu wielu lat ochoty na zaangażowanie i sam stał się niedostępny dla innych ludzi i totalnie nie potrafi się zaangażować?
Panie Patryku, bardzo dziękuję za Pana kanał tu na yt - to bardzo rzeczowa wiedza psychologiczna podana w sposób zrozumiały dla zwykłych ludzi. Ja ślicznie dziękuję za Pana czas i materiały - wiele z tego biorę dla siebie. Piszę do Pana z zapytaniem - chcąc pomóc mojemu chłopakowi. Znamy się w sumie niedługo, ale ponieważ ja pracuję ze sobą w rozwoju osobistym już kilka lat, to dość szybko wyłapałam, że coś w naszej relacji jest nie tak, mimo pięknego początku. Stąd pytania do Pana: 1). z czego może się brać u mężczyzny oziębłość emocjonalna (on był wychowywany w rodzinie bardzo religijnej i sam mi mówił, że był wychowywany w posłuszeństwie dorosłym)? - jak 20-kilko letni chłopak został trochę wmanipulowany w związek małżeński z kobietą, której nie kochał, czuł do niej jedynie sympatię. - widać, że on teraz bardzo broni swojej wolności i niezależności, wydaje mi się, że dla niego "związek" = "odebranie wolności i niezależności". 2). on wie i sam powiedział "wiem, że jestem oziębły" i "że w każdej relacji kobiety mu to wyrzucały" Jak mógłby sobie pomóc, jeśli sam wyrazi zgodę na to, że chce się pochylić nad tym tematem? 3). Od czego zacząć? Czy mógłby Pan nagrać dodatkowy materiał, aby nakierować ludzi z tym problemem skąd się bierze niedostępność emocjonalna, z jakich sytuacji życiowych może się wywodzić? Wiem, że to nie miejsce psychoanalizy, ale będę wdzięczna za jakieś drobne wskazówki. Dziękuję. Ela
Jestem od 5 miesięcy z osobą niedostępną emocjonalnie. Jest też dda. Mam wrażenie, że czasem dla niej w ogóle nie istnieję, natomiast kiedy jesteśmy razem, to jest blisko, tuli się i mam wrażenie że mogłaby tak cały czas. Kiedy jesteśmy osobno,to zatraca się w pracoholizmie i potrafi się nie odezwać cały dzień. Rozmawiamy często o tym i komunikuję jej swoje potrzeby. Chciałbym, żeby dała sobię szansę w terapii,ale nie jest na to gotowa. Trudna sprawa,bo jest bardzo piękną osobą tylko bardzo doświadczoną w dzieciństwie...
Próbowałąm zmienic,rozmowy zaczynały się i konczyły na słowach: czego ty znów chcesz tak było zawsze.Wchodzic w konflikt bałąm sie,bo wiedziaąłm jak sie to skonczy i ja bedę się obwiniać i mibedzie żle z tym żyć ,więc dusiłam wszystko w sobie,wiedząc, ze też niszczę sobie zrowie. Zniszczyłam sobie życie i zdrowie,do dzisiaj jestem na depresantach. Zastanawiąłam sie i zastanawiam do dzisiaj, skad sie biorą tacy ludzie ,ktorzy niszcza drugą osobę,tacy sie rodzą czy są tak wychowani ,może hodowani,a może to genetyczne.Zawsze miał taki kaprys,tak często zaznaczał.Swojego męża nie znałąm,chociaż przeżyłam z nim 40 lat.Bardzo załuje ze zniszcyłam swoje piękne lata,że z domu zwanym niebem, wiążąc sie z tym człowiekiem weszłam do piekła.
27 lat małżeństwa. Mówiłam wprost o moich potrzebach, ale były ignorowane. Teraz mam dość. Może to moja wina, nie wiem. Ale jestem zmęczona. Tak bardzo, że przestaje mi zależeć. Niech się złości, niech idzie w swoją stronę, nie musimy niczego robić razem. Jak próbowałam "dbać o własne granice", w odpowiedzi miałam tylko złość i odrzucenie.
Ja jestem niedostępny emocjonalnie. Byłem 7 lat w związku. Nie wyobrażacie sobie jak ogromny "zgrzyt" mam w głowie gdy próbuje powiedzieć "kocham cię". To zbyt mocne słowa bym mógł nimi tak rzucać. Potrafię kłamać bez mrugnięcia okiem na różne tematy ale powiedzieć "kocham" to tak niemożliwie trudne, że nie potrafię porównać tego z żadnym innym uczuciem. To jakby jakiś głos z głowy wtedy mi mówił "ale tak naprawdę to nie kochasz" dysonans który sprawia, że mi się usta nie potrafią otworzyć. Zawsze się broniłem mówiąc: - "patrz jak się zachowuje i co robię, słowa się nie liczą. Liczą się czyny" Mimo że jestem z pełnej kochającej rodziny to nikt w domu słowa kocham nie używał. Wszystko działało na zasadzie "to oczywiste, że kochają. Po co to mówić" A w związku zachowywaliśmy się jak "zwykła" para jednak rozmowy typu: -zapewnianie o miłości, -planowanie slubu, -założenie rodziny były zawsze odkładane z mojego powodu. Nie bylem(nie jestem) zdolny do nich. Wspólne zamieszkanie razem nie sprawiało mi za to żadnego problemu. Gdyby partnerka miała takie samo podejście to pewnie byłby to idealny związek XD ja po prostu nie potrzebowałem tych rozmów i planów by żyć wspólnie i szczęśliwie. Ale ona była raczej z tych "podanych na zranienie". Też zaburzona ale w przeciwnym kierunku. Co ciekawe dodam na koniec, że nasze rozstanie nie było spowodowane moją niedostępnościa.
@@Eva-cu2hb zupełnym zatraceniem zaufania. Podejrzeniami o zdradę, próbami odwdzięczenia się za to, nie wiem nawet czy pozorowabymi czy realnymi. Wspólne zamieszkanie w większym mieście błyskawicznie nas zweryfikowało.
@@darkmalyKazde rozstanie boli. Ale to byl toksyczny zwiazek. Jestescie mlodzi ,po co byloby to ciagnac. Sprobuj isc na terapie i lepiej zrozumiec swoje uczucia. A tak na marginesie klamstwa to tez zdrady samego siebie
Cieszę się, że ktoś w końcu nazwał to co czułam przez tyle lat. To była moja pierwsza wielka miłość i długoletni związek, odeszłam z tej relacji zupełnie. Minęło wiele lat i czasami natrafiam na mojego byłego, wtedy mam wrażenie że oboje żałujemy że to wszystko tak się skończyło. Co zrobić żeby to zamknąć w swojej głowie? To jest to o czym Pan mówi, w jednej głowie się to może odgrywać i odgrywać i nie doczekało się zakończenia mimo odejścia z relacji. Ja odeszłam mimo mojej miłości i przywiązania, trochę w dramatyczny sposób zupełnie ucinając kontakt. Bo kontakt tak bardzo bolał i mnie nieszczył.
Trzeba patrzec na czyny nie slowa. - gdy sie poznaliśmy mial 31 lat, mieszkal z rodzicami, nie mial ambicji, zeby sie wyprowadzić, - po namowach, ze moze warto jednak dorosnąć, wyprowadzil sie 300 metrow dalej, alw nadal każdy wieczor spedzal z rodzicami i bratem, - to co mowila rodzina bylo święte, jesli ktos mial inne zdanie był balwanem, - w wieku 34 lat zamiast kupic coś wspólnie, zaangazowal sie finansowo i fizycznie w budowe wspolnego domu z rodzicami o bratem, - gdy pojawial sie problem znikal, czekal az samo sie wyjasni, naprawi, az sama przeprosze, - obrazal sie, zmienial fakty, zaklamywal, oklamywal, - zazdroscil innym sukcesów, ale sam nie robil nic zeby miec lepiej w zyciu, - gdy ja mialam pronlem, potrzebowalam wsparcia, mowil ze zycie nie kreci sie wokol mnie i ze prezesadzam, - po wybudowaniu domu ostatecznie nie zamieszkal z rodzicami, ale coagle non stop przebywal z rodziną, na propozycje wyprowadzenia sie chociaż 10 km dalej definitywnie odmawial, - wszystko musialo byc jak on zaplanowal, ustalil, wyszukal, jesli mialam inny pomysl bylam niewdzieczna, - bardzo skąpy, skrajnie, - bardzo leniwy, skrajnie, - bardzo dumny, mocno wyczulony na uwagi na swoj temat, zero akceptacji do zwrocenia uwagi, innych pogladow, innwgo zdania, Ale kochalam go. Bardzo. Po kilku latach nie bylam juz soba. Wierzyłam ze razem jakos sie dogadamy, ze bedzie pieknie, ale nie było. Traktował mnie jak powietrze, niszczyl, manipulowal, zabierał pozytywna energie, powtarzał moje spostrzeżenia jako swoje. Dzieki mnie dla ludzi byl lepsza wersja siebie. Odeszlam. Zespol stresu pourazowego, myslalam ze nie bede mogla dnia bez niego przezyc, ale to nie prawda. Jest coagle lepiej Brakuje mi tej hustawki emocjonalnej. Bo jak dawal milosc to było najpiękniej, a jak dawal nienawisc to najgorsze piekło. Powodzenia.
Wysłuchałam tego filmiku.i to jest w moim związku Ale czy ta os niedostępna emocjonalnie potrafi się zmieni Niby chce i jest to samo Więcej potrafi śmiertelnie się obrazić i i kończy relacje swoim fochemi ignorancją mnie A ja musze prosić zabiegać tłumaczyć jej to że nie tak się rozwiązuje problemy To ja poczułam się urażona i informuje że cyt , było mi smutno gdy tak się zachowales""i pozwroceniu uwagi zakomunikowaniu jest obraza I czasem się zastanawiam jak dojść do porozumienia Czy to jakiś psycholog potrzebnyProsze odp mi Co w takiej sytuacje mam zrobić Dziekuje
Czy jest sens wracać po latach do takiej relacji gdy oboje już czegoś doświadczyliśmy, a ja wiem że teraz stawiałabym swoje granice? Wcześniej ta relacja opierała się niestety na mechanizmie z filmiku. Wydaje mi się że oboje niestety żywimy do siebie uczucia mimo rozstania, które było już dłuższy czas temu :( Ciężko zapomnieć.
Dzien Dobry ...nazywam się Alicja jestem dokladnie 4 miesiące z meżczyzną ... którego naprawde mi zależy na nim pisze o tym i łzy w oczach mam ... Jest wszystko narazie ok jezeli chodzi spotykamy sie prawie kazdy dzien uniego ... tak ja przytulam sie do niego ręke polozy na mnie ale mam uczucie ze troche takie niedostepne . tak samo jak przyjde do nie go pocaluje mnie na przywitanie ale jak siedzimy musze ja zawsze do niego przyjsc i pocalowac ale tylko krótko i sie odcuwa i mówi starczy .... mozna powiedziec trzy pocalunki w 6 godzinach .... jezeli chodzi o sexualnosc tak jest ale niema tak z uczuciem . wiem ze jemu sie bardzo podobam wiem ze tez jestem zadbana i oczywiscie wszystko co nalezy do tego ale czym bardziej chce do niego bardziej sie przytulac albo calowac niema !!!!! boli bardzo bo ja jestem czlowiekiem ze lubie bardzo sie przytulac itd ..... ciezko
Potrzebujesz wsparcia? Zapisz się na indywidualne konsultacje online:
www.psychologianawynos.pl/konsultacje-psychologiczne-patryk-wojcik
Dziękuję, proszę kolejny materiał o tym jak sobie radzić po związku z osobą niedostępna emocjonalnie
Wszystko co robimy przeciw sobie ,czyli tkwimy w czymś ,w czym jest nam źle - zostanie odpowiednio "nagrodzone" ...czyli - chorobą , frustracją , bezsilnością ,nieszczęściem . Najpierwszym naszym obowiązkiem jest zadbać o siebie 🙏. Dlatego wybieraj.siebie .
Dobrze skomentowane. Zgadzam się z Twoja wypowiedzią w 100%
Bardzo dziękuję - jestem ciekawa kolejnych części związanych właśnie z leczeniem ran po związku z taką osobą i zdrowym zamknięciem chorego etapu życia.
Pozdrawiam ciepło i pięknie dziękuję za dzielenie się wiedzą.
😊Małgorzata.
Niestety tak wychowani często nie dostrzegamy tego
Najpierw przeczytałam raz co napisałaś Potem drugi ZA trzecim razem do mnie dotarloJezeli nie walczymy o siebie ta druga osoba wlezie nam na plecy. I to ważne jest już przy wyborze Jakie warunki ma ta osoba.i dlatego mlodzi ludzie powinni mieć pomoc rodziców. Lub wychodzic za
Maz pozniej Gdy tej pomocy nie ma można bardzo źle wyladowac
Wylondowac
Odcinek który uratuje nie jedno istnienie w nicości.
Wszystko o czym Pan mowi mam za sobą. Kochałam za dwoje, walczylam o związek, żyłam złudną nadzieją, że jeszcze będzie normalnie. Dzisiaj wiem, że odeszlam za późno. Po prawie 30 latach "razem a jednak osobno" tak trudno odzyskać samoocenę... mimo terapi, dobrych ludzi wokół rany emocjonalne wracają 😢. Czekam na kolejne materiały. Pomaga Pan tylu ludziom i za to z serca dziękuję ❤
...I to przekonanie, że to moja wina, to j wszystko psuję a może być tak dobrze... 😞
I jeszcze poczucie ze jestem niedostatecznie dobra...niewystarczająca...
Ja bardzo proszę o kontynuowanie tematu (jak pozbyć się ran po takim związku).
Wspaniale Pan opowiada, uwielbiam ten kanał.
Gdybym klika lat temu zobaczyła ten materiał, to.....dzisiaj nie zmagała bym się z depresją. Bardzo proszę o kolejny materiał, jak sobie poradzić po zakończonym związku. Za to i poprzednie nagranie bardzo dziękuję. Uświadomiły mi, że to nie ja ponosze winę....
To jest pieklo na ziemi i każdemu, kto tylko poczuje, ze cos jest nie tak (a to sie czuje, tylko czesto ignoruje) radzilabym od razu uciekać, bo zmarnujecie życie. Ja na terapii doszlam do tego, że od rodziców nie slyszalam slowa kocham (wiec mialam duza tolerancje, więc feels like home...), plus inne rzeczy z domu, jak deprywacja potrzeb itd więc ciągła walka z mojej strony o druga osobe, ze jeszce wiecej zrobie, jeszcze cos zmienie i na pewno mnie pokocha. Dzisiaj mam ochote siebie przytulic i bardzo mi szkoda malej siebie, że taki byl jej wzór milosci i że tyle cierpienia zeby zrozumiec, ze zasługuje na milosc i w zadnym wypadku nie powinno zie zebrać o uwage innych. Wszystkim, którzy sa w drodze do zdrowienia życzę wszystkiego naj❤
❤
Mój mąż taki jest, zmarnowałam życie 😢
Wiem jak wygląda życie z taką osobą. Jedyne co możemy zrobić, to uciekać. Czerwonych lampek w głowie jest mnóstwo, trzeba tylko pozwolić im płonąć dłużej a nie od razu gasić. Nie ma co liczyć, że taka osoba się zmieni. Czasem nie umie a częściej nie chce, bo tak jest wygodniej. Szkoda życia. Wiem jedno że, nikt za mnie nie przeżyje życia i nikt za mnie nie umrze. Trzeba uciekać i ocalić siebie i dzieci, jeśli są
Nie ma się co bać, bo ludzi życzliwych jest mnóstwo. Pozdrawiam wszystkich.
Tak, dokładnie. Czasami tylko potrzebny jest czas,żeby to ogarnąć myślowo i organizacyjnie, zwłaszcza jak są dzieci.
Trzeba też zebrać całą odwagę,żeby rozpocząć życie na nowo,często bez niczego.
Ale ogólnie najlepiej odejść.
@@Dfs392 Jeśli jesteś z kimś takim, to się nie bój. Uciekaj póki czas. A strach ma wielkie oczy, wiem o czym mówię. Zaczynałam od nowa jak miałam 45 lat razem z dziećmi. Niczego nie żałuję, chyba tylko tego, że tak późno uciekam. Głowa do góry.
@@user-mg9mx8xz8s Nie, nie jestem juz od dawna.
Ale dzięki,masz rację.
@@Dfs392 Baaardzo się cieszę. To trudny temat. Ufam, że masz się dobrze. Pozdrawiam Cię ciepło.
@@user-mg9mx8xz8s Tak,dzięki.
Ale tu jest sporo kobiet,które tkwią w tym bagnie po same uszy.
Trzymaj się cieplutko.
Smutne ale prawdziwe chciałam dawać dzieciom za dwoje sama będąc degradowaną przez męża. Jestem teraz jak pies z kulawą nogą niby żyję ale jak popatrzę w stecz to ryczę czemu tak długo walczyłam jak żołnierz na wojnie i efekty tej wojny problemy dzieci. Jeszcze nie koniec bo sprawy w sądzie i pytanie po co to wszystko. On nie chce rozwodu bo dobrze mu było a ja mam już dość.
Dziękuję za kolejny świetny materiał...❤ jakbym słuchał o sobie... śmiech przez łzy😂
Bardzo celne ujęcie tematu. Tak właśnie wygląda to zjawisko. Zdałam sobie sprawę, że były mąż nigdy nawet nie mówił do mnie po imieniu zdobniale. Wieczne sekrety i klamstwa.
Ja wogóle nie miałam imienia😂
Do mnie nigdy po imieniu tylko bezosobowo
Hah ja w każdej bliższej relacji/zwiazku w jakiej byłem do dziewczyny mówiłem po imieniu. Nigdy zdrobniale, nigdy kochanie, nigdy myszeczko czy kotku. Zawsze po imieniu.
W jednej z krótszych (miesiąc czy dwa) nie mówiłem nawet po imieniu. Po prostu tak bezpośrednio.
TROCHĘ WRĘCZ "EJ TY" XD
Nie łączyłem tego nigdy z niedostępnościa emocjonalna 😄 (bo jestem świadom)
tak więc ciekawa uwaga.
Wszystko pasuje do mojej sytuacji. Dopiero w tym związku zauważyłam, że nie potrafię stawiać granic. Zapomniałam o sobie. Czułam się bezwartościowa. W końcu to ucięłam, bo to nie ma już sensu. Stawiam na siebie i moje standardy 💪
Temat mega wazny. Ktos kto kocha, postepuje lagodnie, z nadzieja czeka na rozmowe, prosi, przeprasza i przebacza, domysla sie, stara sie. W ten sposob pozwolilam sobie wejsc na glowe i dalej jest zle. Zanim sie czlowiek zorientuje mijaja lata ze nie ma juz sily i nadziei na zmiane. Jest zle razem i osobno. Dziekuje.
Bardzo proszę o kolejny film na temat. Nad czym i jak pracować po zakończeniu związku z osobą niedostępną emocjonalnie?
A czy dalsze tego typu tematy są potrzebne? - jak najbardziej!❤❤❤ Bardzo dobrze to przedstawiasz, szczegółowo, konkretnie i na temat. Dopiero dzięki Tobie potrafię nazwać to w czym od lat żyję i co mnie wypala... 3 x TAK dla Twojej wiedzy i tych audycji!
Dokładnie to w co wpadłam…
Kilka lat temu miałam romans. Był to przełomowy dla mnie moment. Nic mnie tak nie zabiło a jednocześnie wzmocniło, skłoniło do przemyśleń nad własnym życiem i moim małżeństwem. Mąż dzielnie o mnie walczył. Byłam i jestem my wdzięczna do dziś . Ale myślałam że to wydarzenie coś zmieni, że my coś zmienimy. Liczyłam że skoro udało nam się przejść ten trudny okres , wytrwać , to teraz będziemy się tylko kochać i cieszyć życiem. Niestety. Mija kilka lat i że smutkiem stwierdzam że nie zmieniło nic.Duzo myślałam czemu to zrobiłam, czego mu brakowało, co jest nie tak w moim małżeństwie? To kluczowe wydarzenie uświadomiło mi , że całe 20 lat to ja dźwigam na swoich barkach nasze życie. To ja wspieram nasze dorastające dzieci, rozwiązuje problemu i jestem ( byłam ) z tym wszystkim sama. Mąż zawsze był niedostępny emocjonalnie. Brak rozmowy, wsparcia, pocieszenia i wkładu w to żebysmy byli szczęśliwi. Żyje obok, swoim życiem i pracą. Dużo tłumaczyłam, prosiłam, rozmawiałam. Zawsze wychodził, uciekał przed konfrontacją. Całe życie chroniłam go bo wiedziałam że on sobie nie poradzi. W ostateczności wiem , że jestem sama, samotna, z mężem który jest nieobecny. Takie filmy utwierdzają mnie w przekonaniu że oczywiście popełniłam błąd wdając się w romans ale moje malzałżeństwo przestało istnieć dużo wcześniej.
W jakim sensie twój mąż sobie nie poradzi? Myślę, że prawdopodobnie jest wręcz przeciwnie i to Ty sobie nie poradzisz bez jego pomocy (finansowej)
Przed czym go chronisz? Jeśli jest niedostępny emocjonalnie to nie potrzebuje on twojego wsparcia emocjonalnego.
Pytam bo naprawdę nie rozumiem dlaczego uważasz, że sobie nie poradzi bez Ciebie.
Panie Patryku dziekuję z głebi serca za wiedzę, która ratuje radość życia. Daje nadzieję na przyszlość i jasno opisuje co robić aby nie zatracić szansy na piękne i zdrowe relacje.
Pozdrawiam Darek
Mamy to, na co się godzimy. Powinniśmy zerwać kontakt z osobą niedostępną emocjonalnie. Po kilku latach z takim partnerem już jesteśmy przekonani, że nic się nie zmieni. Trzyma nas przy nim lęk przed samotnością. Bardzo dobrze powiedział Pan o wypaleniu emocjonalnym.
Jestem osobą wierzaca..myślałam. że ten czowiek się zmieni...Po 3O latach jestem wrakiem..
Niech ktoś do mnie napisze i pocieszy
@@agataalicja555 A co masz zamiar zrobić dalej? Chcesz coś zmienić, nic nie zmienić, zdobyć informacje o tym,co się właściwie dzieje w Twoim małżeństwie?
Widzisz, większość kobiet tak ma, że czeka na zmianę,czasem latami.Slub nie oznacza,że musisz się godzić na złe traktowanie.Rozwod oznacza, że prawnie przestajecie być małżeństwem . A to czy się z kimś zwiążesz potem,to zupełnie inna sprawa.
Jeśli masz namiary na jakiegoś życzliwego duchownego to zadzwoń i poproś o rozmowę. I się umów.
W kościele katolickim rozstanie jest akceptowane, tylko do śmierci partnera nie możesz się z nikim związać.
@@Dfs392Że co proszę? Co to za bzdura! Jak krzywdzi mnie najbliższa osoba to ja nie mam w stosunku do niej ŻADNYCH zobowiązań. Zero. I są na to procedury, również w kościele katolickim. Niby jak rozmowa z duchownym miałaby pomóc? To są sprawy między mężem i żoną. Założę się, że Pani usłyszy, że małżeństwo zostało zawarte przed Bogiem i że w związku z tym ma znosić swój krzyż i tego typu podobnie szkodliwe, toksyczne przekonania, unieszczęśliwiające zresztą i rzecz jasna głównie kobiety.
@@JoHebuterne21 Proszę pokrzyczec na samą siebie!
Mój komentarz nie był skierowany do pani.
Pokłosie wychowania: "Poświęcaj się", "Co to za sztuka kochać tych, co ciebie kochają.". 😉
Tak, to prawda,to tak zwane kościółkowe wychowanie,poświęcaj się,a ty się nie liczysz .
Takie wychowanie wynosi się z domu rodzinnego a nie z kościoła.
Nigdy w kościele ani na lekcji religii nie usłyszałam,że mam się poświęcać.
Rzecz w tym,że teraz to takie modne obrzucać błotem kościół i duchownych.
Nawet za przypalony obiad.
A ja usłyszałam, podczas swojego ślubu. Tylko ja, mąż nie, o szczęście męża należy dbać i o nie zabiegać.
@@magorzatadzierzanowska4124 Tak jakby żona nie zasługiwała na uczciwe traktowanie, "bo ona to musi wybaczyć", "popłacze i zapomni". Tysiące lat okrutnie nas traktowano... ;-)
A co,do ślubu was zmuszono?
Może mężów sobie źle wybraliście? A teraz pretensje do wszystkich dookoła, tylko nie do siebie samych.
Dziekuje bardzo za materiał. Zdalam sobie sprawe, ze bezsensownie kocham za dwoje. Niestety ze wzgledu na dzieci nie moge odejsc. Przynajmniej nie teraz. Prosze nagraj materiał o tym co powinny robic osoby, ktore jeszcze nie moga odejsc z takiej relacji. Jak siebie chronic przed wypaleniem, jak sobie pomóc. Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziekuję za pomocne materiały.
Czytam szczere wypowiedzi osób pokrzywdzonych ? Niedostępny emocjonalnie to osoby skryte coś ukrywają ? Przykre to strasznie kobieta empatyczna szczerą ma dzieci ? Z kad ma mieć siłę dawać miłość dzieciom ? Nosiła je będąc brzemienna oczekiwaliscie w małżeństwie dzieci bo dziecko to słoneczko i teraz kobieta kochająca powinna mieć wsparcie psychiczne emocjonalne od męża ojca ? A tym czasem czuję się samotna smutna bo mąż nie wywiązuje się z głowy rodziny ? Myślę że osoby które mają skłonności materialistyczne myśli tylko o kasie ? Owszem pieniądze są ważne ? Ale czy najważniejsze ? Są tylko środkiem do życia a nie celem? Nawet gdybyśmy mieli 3 samochody pojedziemy jednym gdy domy to też mieszkamy raczej w jednym ? Najważniejsze w rodzinie w życiu jest miłość którą należy stałe pielęgnować ? Szkoda matki szkoda dzieci bez oparcia ? Szkoda uczuć które gdy nie ma wsparcia i serc szkoda które nie mają oparcia ? Jak można w rodzinie pielęgnować egocentryzm? To po co jest ta rodzina gdy milczeniem niszczy się matkę żonę i dzieci ? Które na świat się nie prosiły? Po co ktoś się rżeni? Skoro są obojętne dla najbliższych z rad te depresję nawet samobójstwa ? Dlaczego Dlaczego !pzd przemiłego P,Patryka i wszystkich pokrzywdzonych trudno się nie wzruszać do głębinie??? Głębi
Nagrasz może odcinek o tym co sprawia że ludzie są niedostępni?
Nieważne co sprawia, ze oni tak mają. Ważne zrozumieć dlaczego Ty wchodzisz w taką relację i czemu to akceptujesz. Co Ci to przypomina.
Oczywiście,że jest ważne
@@az-vf9rwmoże jestem niedostępny i chce wiedzieć?
To są przekonania NP faceci są lepsi bo bardziej twórczy materialnie. Tak mysli mama pochodząca z gospodarstwa żeby zapewnić sobie godna starość Jest lepiej traktowany i mama jest dostępna tylko dla syna.Tak się nauczyła od swojej mamy Wiec jest to jeden przykład. Tak nauczyła swoje dzieci. I niestety dziewczynki zostały źle zaprogramowane TO JEST TULKO PDZYKLAD ZEBY ZROZUMIEC
Uratował Pan moje życie, moje jestectwo, zrozumiałam dlaczego rozwodzę się z kimś, kto z pozoru jest dobrym człowiekiem, a ja czegoś nie wytrzymałam. Bardzo proszę o filmik o tym, jak żyć po związku z osobą niedostępną emocjonalnie, jak nie zadusić nowego partnera swoją miłością, której tak bardzo brakowało mi przez 25 lat związku.
Dziękuję bardzo i poproszę o więcej informacji na ten temat, np co i jak w sobie przepracować aby takich osób nie przyciągać do siebie. Pozdrawiam serdecznie ❤
Ja, jako osoba niedostępna emocjonalnie otrzymała kubeł zimnej wody. Mea culpa😔. Ale chyba to nie jest do odratowania. To wynik moich zaniedbań, więc mam to na co zapracowałem. Przynajmniej zauważyłem problem, ale to za mało. Pozdrawiam.
@Patryk Wójcik super by było jakbyś nagrał odcinek o tym dlaczego wybieramy partnerów/partnerki niedostępne emocjonalnie i jak się oduczyć tego schematu :)
Pojawia się we mnie myśl, mimo że bywałam bardziej zaangażowana w relacje z niedostępnymi- żeby nie robić z siebie ofiary tej niedostępnej osoby. Jeśli wykrzywiasz rzeczywistość, zakochujesz się w wyobrażeniu o kimś, to nie prawda, że akceptujesz. Tzn że czekasz jak będzie to co sobie sama sam wymysliles. Ani to miłość ani niczyja wina. Bierzmy odpowiedzialność za swoje urojenia w zakochaniu, bo osoba niedostępna też ma mylne poczucie że została zaakceptowana, aż tu nagle bach- wszystko zle. Wiem z jakiego schematu to wynika że wiążemy się z nieodstepnymi. Odblokowanie tych zamrożonych uczuć może być możliwe albo niemożliwe. To długa praca w terapii, trzeba chęci tej osoby na bliskość z samym sobą. Nikt nikogo nie ratuje! Dorośnijmy.
Tez byłem w podobnej sytuacji żyłem z nadzieją przez rok , nadzieja się skończyła kiedy usłyszałem " najwyżej sie rozstaniemy " to był zapalnik do wybuchu powiedzenia dość
Prosimy o materiał o lękowym stylu przywiązania, pozdrawiam
Zakochalam sie tak po 2 traumatycznych zwiazkach,ze kochalam za dwoje.Weszlam n8eswiadomie w relacje z narcyzem,bylam w deficytach emocjonalnych prawie 10 lat .Cieszylam sie,ze ktos sie wreszcie pojawil,lecz po 3 latach traktowania mnie instrumentalnie rozplakalam sie nad soba jak dziecko-dotarlam do dna:mam syndrom Wendy.To efekt odrzucenia przez ojca,wkroczenia zbyt wczesnie w dorosle zycie ,pezejecie 9dpowiedzialnosci za egoistyczntch ludzi wokil siebie.
Obojętność to już się przyzwyczaiłam ale hamstwo agresja ciągle źle sam zrobi a kłóci się ze mną obarcza mnie winą i dzieci tak ustawił jaki biedny i mnie obarcza winą mam75lat jestem chorą osobą itak samotną,23lata pracowałam za granicą kształciłam dzieci budowałam dom kupowałam samochody dziś po powrocie słyszę nie twój dom do psychiatry trzeba cię zbadać ojciec jest wspaniały nie pracował długi czas cale moje życie jest piekłem ❤❤❤❤
Dziękuję za poruszenie tego tematu.Tak do niedawna wyglądało i moje życie.Mąż NIGDY nie powiedział że mnie kocha.Na moje-kocham-odpowiadał-ja ciebie też,a to przecież nie to samo.Ustępowałam mu, żeby nie było awantury.Od kilku lat przejrzałam.Postawiłam granicę i usłyszał ode mnie "nie".Był to dla niego szok.Walczył, żeby było tak jak do tej pory.Jak się nie ugięłam to jest karanie ciszą.To trwa już kilka lat,przyzwyczaiłam się.Żyję swoim życiem, to trudne, ale można.W każdym razie lepsze niż awantury.Niestety, nie mogę wyprowadzić się,wybrałam wg.mnie mniejsze zło.
❤
jakbym to ja pisała ja ciebie też!!! Też zostałam ukarana 1.5 miesiąca karania ciszą traumą opuszczenia dla dzieci, bo wyszedł i mnie zablokował,kontakt przez dzieci, jak mu powiedziałam gdzie jesteśmy. Wielka Krzywda z mojej strony , wiesz. Nie wiem gdzie jestem, ale wiem jak cierpię. Ponoć nie ma winnych są osoby wspolzalezne i te odrzucające/unikające ale gdybym miała przyjąć, że to przez moją postawę, i winna jestem przez brak pracy nad sobą, to... hmmm
Dziekuje , tak dokladnie było w moim związku
Zna Pan życie..i swój fach. Tak właśnie bywa...zawsze mnie fascynuje jak słucham takich wykładów jak powtarzalne jest ludzkie życie, ile schematów sie powtarza. Każdy człowiek, związek niby inny a można znaleźć reguły, patologie które mają schematy identyczne. Pięknie rozpracowane. Niestety przerabiałem to i otarłem się o samounicestwienie, autodestrukcję. 16 lat, 2 dzieci. Zostaje wielka rana bo często jest tak że z drugiej strony jest osoba nadwrażlwa, taki tandem bo kto inny wytrzymałby tak długo w relacji bez uczuć , bliskości, czułości wierząc przez lata, że przcież w końcu będzie dobrze jeśli jescze więcej dam z siebie uczucia? Pozdrawiam
Dziekuje uprzejmie Panie Patryku za ten Material....
Musze Panu przyznac ze ja sie czuje bardzo dobrze sama z soba...Zawsze sobie w zyciu poradzilam ze wszystkim. i poradze...Tak z tym sie zupelnie z Panem zgadzam nie wolno pewnych spraw tolerowac.....Alle sa pewne zyciowe sytulacje bardzo ciezkie np..pewna Osoba jest ciezko chora...I tu nawet gdyby sie chcialo cos zmienic jest bardzo ciezko.... Niektore sprawy musi sie zakceptowac czy sie chce czy nie ....
ZNAKOMITY MATERIAŁ DZIĘKUJĘ SERDECZNIE POZDRAWIAM
❤❤❤❤❤❤❤❤
Zdawać by się mogło, że niedostępni emocjonalnie są przeważnie mężczyźni. W moim związku to moja partnerka właśnie taka jest, nigdy nie mówi o emocjach. Choć twierdzi, że jestem jej pierwszym wyborem, nigdy sama nie mówi co do mnie czuje.
Weszłam w relacje z osoba niedostępna emocjonalnie po związku z narcyzem. Byłam za bardzo poraniona, by komuś zaufać, i ta niedostępność emocjonalna drugiej strony na początku bardzo mi odpowiadała. Zaczęłam jednak wychodzić z dołka dzięki terapii i własnej pracy i zmieniać się, a osoba niedostępna emocjonalnie stała w miejscu. Po kilku dziwnych i trudnych akcjach postawiłam wyraźna granice, a osoba niedostępna emocjonalnie zerwała ze mną kontakt. Teraz próbuje wrócić do mojego życia, ale ja już nie wyciągam do niej ręki, nie pomagam. Jeśli chce zaistnieć jeszcze w moim życiu, musi zmienić niektóre swoje zachowania.
Ale nie mam żalu, uważam ze na tamtym etapie oboje daliśmy sobie to, co mogliśmy, i czego potrzebowaliśmy. Tylko ja jestem już dalej. Jeśli osoba niedostępna emocjonalnie chce nadal być w moim życiu, musi trochę nadgonić. Inaczej to się po prostu nie uda, bo się już nie cofnę. ☺️
Nie zmieni sie ani troche ,predzej ta osoba zmieni ciebie
Mnie przez 3 lat nie zabrał mnie i Syna na piłkę nożną którą gra . Już nie jestem od pół roku chce żeby wracała. lecz NIE ......😊
Słuchając Pana dochodzę do wniosku, że żyje, żyłam, nawet nie potrafię ocenić w tym momencie swojej sytuacji, w związku z osoba niedojrzała emocjonalnie, ale najgorsze chwasty tym jest to, że siebie również uważam za niedojrzała emocjonalnie i to mnie chyba najbardziej przeraża 😞
Dziękuję za materiały, ktore Pan udostepnia. Są wielką pomocą dla ludzi uwikłanych w toksyczne relacje i jestem pewna, że nie jednej osobie otworzy z czasem oczy na to z czym się boryka, oraz pomoże podjąć decyzję zmierzającą do zmiany swojego życia. Jrszcze raz dziękuję.😊😊❤
Bardzo dziękuję za świetny materiał.
Ja byla pol roku w zwiazku z anglikiem 53 lata nigdy nie byl zonaty, mial podobno 2 czy 3 krotkotrwale zwiazki, mowil ze jestem jego ulubiona dziewczyna, ze mu sie podobam ale gdy pytalam czy mnie kochasz mowil ze to nie jest takie proste, nigdy nie powiedzial ...kocham cie...przez pol roku zwiazku, nie mowil o przyszlosci, mysle ze mial jakies poranienia, byl niedostepny emocjonalnie, zwiazek sie rozpadl, mysle ze ma duzo do przepracowania w sobie, nie sadze ze bedzie umial sie zaangazowac, chcial miec weekendowa relacje i tyle. Byc moze nie do konca dobra relacja z matka byla w dziecinstwie byla jednym z powodow ze przez cale ycie nie umial podjac decyzji o malzenstwie. Pozdrawiam.
Jakbym czytała o facecie, z którym się spotykam. Nie widziałam go już 4 miesiące, nie chce mu się wsiąść w pociąg i 4,5 godziny do mnie przyjechać, wynajduje sobie preteksty, ostatnio wziął sobie kota i... nie może go zostawić. Gdy chcę zerwać znajomość, uaktywnia się nagle - częściej dzwoni. Jestem wypalona, nawet juz mi się nie chce z nim spotykać. Chcę z nim zerwać, ale nie wiem jak. Jest zawsze miły, grzeczny, nigdy nie podniósł na mnie głosu, nie zrobił krzywdy. Ale jest dziwny, niedostępny, codziennie dzwoni, ale spotykać się raz na pół roku na trzy dni góra. Kiedyś do niego jeździłam, bo co to za problem wsiąść w jeden pociąg i po 4,5 godzinach być na miejscu, ale nie był zadowolony z moich wizyt, więc odpuściłam.
Proszę więcej takich materiałów. Są bardzo przydatne.
Świetnie przedstawia Pan treści. Bardzo chętnie posłuchałabym więcej na ten temat. Pozdrawiam.
Taka osoba która dłużej jest w takim związku,całe życie jest taką Zosią samosia,a to następnie nie umie prosić o pomoc, więc rodzi się ciągła frustracja i nie radzenie sobie w codziennym życiu
Dzień dobry. Filmy wspaniale prowadzone. Bardzo zrozumiale,prosze o wiecej. Rozwoj jest bardzo wazny. Jak kolwiek sie go rozumie
Dziękuję :)
brilliant!
Przeszłam to wszystko co Pan mówił. Było dużo słów kocham na początku rzucanych na wiatr.Co innego robił co innego mówił. Ostatnie 2 lata kiedy zamieszkałam z nim za granicą przelały czarę goryczy. Wróciłam i wiem że jestem w tym sama. Zaczynam od nowa. W Wigilję ma przywieźć moje wszystkie rzeczy. Widzę i czuję się wyniszczona ale wiem że stawiam na siebie. Teraz zajmę się sobą na 1 miejscu. On dookoła rozsiewała aurę dobrego człowieka i męża.Ja już jestem świadoma jego zachowań i swoich dlaczego tak żyję i godziłam się na to. Ciągle się uczę siebie i innych.
Twoje filmy pomagają mi wiele zrozumieć. Dziękuję. Od jakiegoś czasu szczególnie interesuje mnie temat niedojrzałości emocjonalnej w związku. Oby jak najwięcej materiałów na ten temat. Obawiam się tylko, że osoby niedojrzałe czy niedostępne emocjonalnie - te, które ranią - nie będą nimi zainteresowane. To jak gadanie do ściany. :-(
Straciłam 20 lat na odbijanie się od ściany. Zawsze byłam wszystkiemu winna.... 3 lata terapii po ... Jestem wolna ....
A może być tak,że ktoś żył z taką osobą niedostępną emocjonalnie i potem po latach poprzez zniechęcenie związkami/związkiem stał się osobą niedostępną emocjonalnie,bo tak dużo poświęcił dla relacji i już nie ma od wielu wielu lat ochoty na zaangażowanie i sam stał się niedostępny dla innych ludzi i totalnie nie potrafi się zaangażować?
Panie Patryku, bardzo dziękuję za Pana kanał tu na yt - to bardzo rzeczowa wiedza psychologiczna podana w sposób zrozumiały dla zwykłych ludzi. Ja ślicznie dziękuję za Pana czas i materiały - wiele z tego biorę dla siebie.
Piszę do Pana z zapytaniem - chcąc pomóc mojemu chłopakowi.
Znamy się w sumie niedługo, ale ponieważ ja pracuję ze sobą w rozwoju osobistym już kilka lat, to dość szybko wyłapałam, że coś w naszej relacji jest nie tak, mimo pięknego początku.
Stąd pytania do Pana:
1). z czego może się brać u mężczyzny oziębłość emocjonalna (on był wychowywany w rodzinie bardzo religijnej i sam mi mówił, że był wychowywany w posłuszeństwie dorosłym)?
- jak 20-kilko letni chłopak został trochę wmanipulowany w związek małżeński z kobietą, której nie kochał, czuł do niej jedynie sympatię.
- widać, że on teraz bardzo broni swojej wolności i niezależności, wydaje mi się, że dla niego "związek" = "odebranie wolności i niezależności".
2). on wie i sam powiedział "wiem, że jestem oziębły" i "że w każdej relacji kobiety mu to wyrzucały"
Jak mógłby sobie pomóc, jeśli sam wyrazi zgodę na to, że chce się pochylić nad tym tematem?
3). Od czego zacząć?
Czy mógłby Pan nagrać dodatkowy materiał, aby nakierować ludzi z tym problemem skąd się bierze niedostępność emocjonalna, z jakich sytuacji życiowych może się wywodzić?
Wiem, że to nie miejsce psychoanalizy, ale będę wdzięczna za jakieś drobne wskazówki.
Dziękuję.
Ela
Jestem od 5 miesięcy z osobą niedostępną emocjonalnie. Jest też dda. Mam wrażenie, że czasem dla niej w ogóle nie istnieję, natomiast kiedy jesteśmy razem, to jest blisko, tuli się i mam wrażenie że mogłaby tak cały czas. Kiedy jesteśmy osobno,to zatraca się w pracoholizmie i potrafi się nie odezwać cały dzień. Rozmawiamy często o tym i komunikuję jej swoje potrzeby. Chciałbym, żeby dała sobię szansę w terapii,ale nie jest na to gotowa. Trudna sprawa,bo jest bardzo piękną osobą tylko bardzo doświadczoną w dzieciństwie...
Ma Pan monitoring w moim domu😊
Świetny wykład, lekcja otwierająca oczy na tę sytuację… jakże beznadziejną…bezpowrotną…
Próbowałąm zmienic,rozmowy zaczynały się i konczyły na słowach: czego ty znów chcesz tak było zawsze.Wchodzic w konflikt bałąm sie,bo wiedziaąłm jak sie to skonczy i ja bedę się obwiniać i mibedzie żle z tym żyć ,więc dusiłam wszystko w sobie,wiedząc, ze też niszczę sobie zrowie. Zniszczyłam sobie życie i zdrowie,do dzisiaj jestem na depresantach. Zastanawiąłam sie i zastanawiam do dzisiaj, skad sie biorą tacy ludzie ,ktorzy niszcza drugą osobę,tacy sie rodzą czy są tak wychowani ,może hodowani,a może to genetyczne.Zawsze miał taki kaprys,tak często zaznaczał.Swojego męża nie znałąm,chociaż przeżyłam z nim 40 lat.Bardzo załuje ze zniszcyłam swoje piękne lata,że z domu zwanym niebem, wiążąc sie z tym człowiekiem weszłam do piekła.
Tak wlanie jest. Panie Patryku jak postepowac kiedy rozstanie nie jest mozliwe?
27 lat małżeństwa. Mówiłam wprost o moich potrzebach, ale były ignorowane. Teraz mam dość. Może to moja wina, nie wiem. Ale jestem zmęczona. Tak bardzo, że przestaje mi zależeć. Niech się złości, niech idzie w swoją stronę, nie musimy niczego robić razem. Jak próbowałam "dbać o własne granice", w odpowiedzi miałam tylko złość i odrzucenie.
Ja jestem niedostępny emocjonalnie. Byłem 7 lat w związku. Nie wyobrażacie sobie jak ogromny "zgrzyt" mam w głowie gdy próbuje powiedzieć "kocham cię". To zbyt mocne słowa bym mógł nimi tak rzucać.
Potrafię kłamać bez mrugnięcia okiem na różne tematy ale powiedzieć "kocham" to tak niemożliwie trudne, że nie potrafię porównać tego z żadnym innym uczuciem. To jakby jakiś głos z głowy wtedy mi mówił "ale tak naprawdę to nie kochasz" dysonans który sprawia, że mi się usta nie potrafią otworzyć.
Zawsze się broniłem mówiąc:
- "patrz jak się zachowuje i co robię, słowa się nie liczą. Liczą się czyny"
Mimo że jestem z pełnej kochającej rodziny to nikt w domu słowa kocham nie używał. Wszystko działało na zasadzie "to oczywiste, że kochają. Po co to mówić"
A w związku zachowywaliśmy się jak "zwykła" para jednak rozmowy typu:
-zapewnianie o miłości,
-planowanie slubu,
-założenie rodziny były zawsze odkładane z mojego powodu. Nie bylem(nie jestem) zdolny do nich.
Wspólne zamieszkanie razem nie sprawiało mi za to żadnego problemu.
Gdyby partnerka miała takie samo podejście to pewnie byłby to idealny związek XD ja po prostu nie potrzebowałem tych rozmów i planów by żyć wspólnie i szczęśliwie.
Ale ona była raczej z tych "podanych na zranienie". Też zaburzona ale w przeciwnym kierunku.
Co ciekawe dodam na koniec, że nasze rozstanie nie było spowodowane moją niedostępnościa.
A czym?
@@Eva-cu2hb zupełnym zatraceniem zaufania. Podejrzeniami o zdradę, próbami odwdzięczenia się za to, nie wiem nawet czy pozorowabymi czy realnymi. Wspólne zamieszkanie w większym mieście błyskawicznie nas zweryfikowało.
@@darkmalyKazde rozstanie boli. Ale to byl toksyczny zwiazek. Jestescie mlodzi ,po co byloby to ciagnac. Sprobuj isc na terapie i lepiej zrozumiec swoje uczucia. A tak na marginesie klamstwa to tez zdrady samego siebie
Cieszę się, że ktoś w końcu nazwał to co czułam przez tyle lat. To była moja pierwsza wielka miłość i długoletni związek, odeszłam z tej relacji zupełnie. Minęło wiele lat i czasami natrafiam na mojego byłego, wtedy mam wrażenie że oboje żałujemy że to wszystko tak się skończyło. Co zrobić żeby to zamknąć w swojej głowie? To jest to o czym Pan mówi, w jednej głowie się to może odgrywać i odgrywać i nie doczekało się zakończenia mimo odejścia z relacji. Ja odeszłam mimo mojej miłości i przywiązania, trochę w dramatyczny sposób zupełnie ucinając kontakt. Bo kontakt tak bardzo bolał i mnie nieszczył.
Miałam dość po 6 latach odeszłam
Trzeba patrzec na czyny nie slowa.
- gdy sie poznaliśmy mial 31 lat, mieszkal z rodzicami, nie mial ambicji, zeby sie wyprowadzić,
- po namowach, ze moze warto jednak dorosnąć, wyprowadzil sie 300 metrow dalej, alw nadal każdy wieczor spedzal z rodzicami i bratem,
- to co mowila rodzina bylo święte, jesli ktos mial inne zdanie był balwanem,
- w wieku 34 lat zamiast kupic coś wspólnie, zaangazowal sie finansowo i fizycznie w budowe wspolnego domu z rodzicami o bratem,
- gdy pojawial sie problem znikal, czekal az samo sie wyjasni, naprawi, az sama przeprosze,
- obrazal sie, zmienial fakty, zaklamywal, oklamywal,
- zazdroscil innym sukcesów, ale sam nie robil nic zeby miec lepiej w zyciu,
- gdy ja mialam pronlem, potrzebowalam wsparcia, mowil ze zycie nie kreci sie wokol mnie i ze prezesadzam,
- po wybudowaniu domu ostatecznie nie zamieszkal z rodzicami, ale coagle non stop przebywal z rodziną, na propozycje wyprowadzenia sie chociaż 10 km dalej definitywnie odmawial,
- wszystko musialo byc jak on zaplanowal, ustalil, wyszukal, jesli mialam inny pomysl bylam niewdzieczna,
- bardzo skąpy, skrajnie,
- bardzo leniwy, skrajnie,
- bardzo dumny, mocno wyczulony na uwagi na swoj temat, zero akceptacji do zwrocenia uwagi, innych pogladow, innwgo zdania,
Ale kochalam go. Bardzo. Po kilku latach nie bylam juz soba. Wierzyłam ze razem jakos sie dogadamy, ze bedzie pieknie, ale nie było. Traktował mnie jak powietrze, niszczyl, manipulowal, zabierał pozytywna energie, powtarzał moje spostrzeżenia jako swoje. Dzieki mnie dla ludzi byl lepsza wersja siebie.
Odeszlam.
Zespol stresu pourazowego, myslalam ze nie bede mogla dnia bez niego przezyc, ale to nie prawda.
Jest coagle lepiej
Brakuje mi tej hustawki emocjonalnej. Bo jak dawal milosc to było najpiękniej, a jak dawal nienawisc to najgorsze piekło.
Powodzenia.
A co mam zrobić, kiedy to ja jestem tą osobą niedostępną emocjonalnie? Nie jest mi z tym dobrze bo wiem, że ranię ale boję się bliskości
❤
Ale jak zmienić taką sytuację
Wysłuchałam tego filmiku.i to jest w moim związku Ale czy ta os niedostępna emocjonalnie potrafi się zmieni Niby chce i jest to samo Więcej potrafi śmiertelnie się obrazić i i kończy relacje swoim fochemi ignorancją mnie A ja musze prosić zabiegać tłumaczyć jej to że nie tak się rozwiązuje problemy To ja poczułam się urażona i informuje że cyt , było mi smutno gdy tak się zachowales""i pozwroceniu uwagi zakomunikowaniu jest obraza I czasem się zastanawiam jak dojść do porozumienia Czy to jakiś psycholog potrzebnyProsze odp mi Co w takiej sytuacje mam zrobić Dziekuje
😢
Czy taka osoba noedostepna emocjonalnie mozemiec cechy narcystyczne?
Ma na 100%
Ale jak ja w ogóle nie mam znajomych, to do czego mam wprowadzać?
Czy jest sens wracać po latach do takiej relacji gdy oboje już czegoś doświadczyliśmy, a ja wiem że teraz stawiałabym swoje granice? Wcześniej ta relacja opierała się niestety na mechanizmie z filmiku. Wydaje mi się że oboje niestety żywimy do siebie uczucia mimo rozstania, które było już dłuższy czas temu :(
Ciężko zapomnieć.
Jak widać to nawet pomimo rozstania, to wewnętrzne rozdarcie może trwać.
😢😢😢
Dzien Dobry ...nazywam się Alicja jestem dokladnie 4 miesiące z meżczyzną ... którego naprawde mi zależy na nim pisze o tym i łzy w oczach mam ... Jest wszystko narazie ok jezeli chodzi spotykamy sie prawie kazdy dzien uniego ... tak ja przytulam sie do niego ręke polozy na mnie ale mam uczucie ze troche takie niedostepne . tak samo jak przyjde do nie go pocaluje mnie na przywitanie ale jak siedzimy musze ja zawsze do niego przyjsc i pocalowac ale tylko krótko i sie odcuwa i mówi starczy .... mozna powiedziec trzy pocalunki w 6 godzinach .... jezeli chodzi o sexualnosc tak jest ale niema tak z uczuciem . wiem ze jemu sie bardzo podobam wiem ze tez jestem zadbana i oczywiscie wszystko co nalezy do tego ale czym bardziej chce do niego bardziej sie przytulac albo calowac niema !!!!! boli bardzo bo ja jestem czlowiekiem ze lubie bardzo sie przytulac itd ..... ciezko
Uciekaj kochana!!!
❤😊😊😊😅😅😅😅😂❤
Mam identyczną sytuację z moim synem Wypisz wymaluj to samo
👍🫶