Woensdag 2 oktober. Feest van de heilige Engelbewaarders

Job 9:1-12,14-16 Hierop antwoordde Job: Hoe lang blijven jullie mij nog pijnigen, hoe lang nog martelen met woorden? Keer op keer beschimpen jullie mij, is het geen schande mij zo te vernederen? Als ik werkelijk gedwaald heb, dan is het toch míjn dwaling? Als jullie werkelijk jezelf zoveel beter wanen en mijn vernedering terecht vinden, weet dan dat God zich tegen mij gekeerd heeft, dat Hij zijn netten om mij samentrekt. Ik schreeuw: Onrecht! maar krijg geen antwoord. Ik roep om hulp maar vind geen recht. Mijn weg verspert Hij met een muur, de paden die ik ga hult Hij in duisternis. Hij heeft me van mijn eer beroofd, de kroon is van mijn hoofd genomen. Hij heeft mij omvergehaald, ik lig terneer; mijn hoop heeft Hij ontworteld als een boom. Hij is in woede tegen mij ontstoken en heeft mij tot zijn aartsvijand gemaakt. Zijn troepen hebben zich verzameld en banen zich een weg naar mij, ze slaan hun kampen op rondom mijn tent. Mijn familie ziet mij onverschillig aan, mijn vertrouwelingen kennen mij niet meer. Ik ben een gast voor mijn bedienden en slavinnen, een vreemdeling ben ik voor hen geworden. Ik roep mijn slaaf, hij antwoordt niet, ik moet hem smeken. Overnachten in de schaduw