ΥΓ 1. Οι εικόνες που έβαλα στο βίντεο , είναι από την ταινία του Φρανσουά Οζόν, Frantz (2016) . Μουσική : Φιλίπ Ρομπί, ακούγεται στο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ αυτό αντιπολεμικό έργο. ``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````` Ο Φρανσουά Οζόν μιλάει στο Flix: [..]Η διαχρονικότητα του έργου Αρχικά οι παραγωγοί ήταν επιφυλακτικοί γιατί δεν ήθελαν άλλη μια ταινία εποχής για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ουσιαστικά η ταινία κάνει ένα έμμεσο πλην όμως καίριο κι επίκαιρο σχόλιο για την κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα, την άνοδο του εθνικισμού και το κλείσιμο των συνόρων, την αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, ακόμη και το Brexit, το οποίο δεν είχε συμβεί ακόμα, όταν γυρίσαμε την ταινία, εντάσσεται όμως στον προβληματισμό που θέτει το έργο. Οσα συμβαίνουν το 1919 στην ταινία αφήνουν σίγουρα την ηχώ τους στο σήμερα και πιστεύω ακράδαντα πως μόνο με την κατανόηση του παρελθόντος μπορείς να δεις καθαρά το παρόν ή τουλάχιστον να θέσεις τις κατάλληλες ερωτήσεις για τα προβλήματα της εποχής. Ο συμβολισμός του «Frantz» Η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται και οφείλουμε να παίρνουμε μαθήματα από τα τραγικά συμβάντα του παρελθόντος. Αν κοιτάξουμε την ιστορία της Ευρώπης, η ήπειρός μας έχει ζήσει ογδόντα χρόνια ειρήνης μέχρι σήμερα, αλλά χρειάστηκαν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι κι έπρεπε να συμφιλιωθούν η Γαλλία με την Γερμανία κυρίως για να συμβεί αυτό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ταινία μου μιλά γι' αυτή τη συμφιλίωση των λαών της Ευρώπης. flix.gr/articles/francois-ozon-interview-frantz.html ΥΓ 2 Την ταινία μπορείτε να τη δείτε, ά μέρος: www.dailymotion.com/video/x7nfabt β μέρος: www.dailymotion.com/video/x7nfabu
"Κάποια μέρα θα περπατήσουμε ξανά στους πλακόστρωτους δρόμους της Αθήνας, θα πηδάμε δυο δυο τα μαρμάρινα σκαλιά, για να χαθούμε και πάλι στα στενά σοκάκια της Πλάκας. Θα χαϊδεύουμε τις πολύχρωμες βουκαμβίλιες που αγκαλιάζουν τους χαμότοιχους στα Αναφιώτικα και θα μεθύσουμε από το άρωμά τους. Κι ύστερα θα τρέξουμε για παγωτό με την ίδια προσμονή όπως όταν ήμασταν παιδιά. Θ’ αράξουμε στα βραχάκια πλάι στα ερωτευμένα ζευγαράκια που δεν χορταίνει ο ένας την άλλη και τους τουρίστες που δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους από την Ακρόπολη. Θ’ ανέβουμε στην κορυφή του Φιλοπάππου και θ’ αγναντέψουμε όλη την πόλη, μακριά μέχρι τη θάλασσα. Κάποια μέρα…" Dimitris Tsirkas
Manifique 🌹💐👏
As a person who participated in the war, I am completely overwhelmed by the emotions of this movie.
it took my breath away...
I felt my soul leave my body
ΥΓ 1. Οι εικόνες που έβαλα στο βίντεο , είναι από την ταινία του Φρανσουά Οζόν,
Frantz (2016) .
Μουσική : Φιλίπ Ρομπί, ακούγεται στο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ αυτό αντιπολεμικό έργο.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Ο Φρανσουά Οζόν μιλάει στο Flix:
[..]Η διαχρονικότητα του έργου
Αρχικά οι παραγωγοί ήταν επιφυλακτικοί γιατί δεν ήθελαν άλλη μια ταινία εποχής για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ουσιαστικά η ταινία κάνει ένα έμμεσο πλην όμως καίριο κι επίκαιρο σχόλιο για την κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα, την άνοδο του εθνικισμού και το κλείσιμο των συνόρων, την αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, ακόμη και το Brexit, το οποίο δεν είχε συμβεί ακόμα, όταν γυρίσαμε την ταινία, εντάσσεται όμως στον προβληματισμό που θέτει το έργο. Οσα συμβαίνουν το 1919 στην ταινία αφήνουν σίγουρα την ηχώ τους στο σήμερα και πιστεύω ακράδαντα πως μόνο με την κατανόηση του παρελθόντος μπορείς να δεις καθαρά το παρόν ή τουλάχιστον να θέσεις τις κατάλληλες ερωτήσεις για τα προβλήματα της εποχής.
Ο συμβολισμός του «Frantz»
Η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται και οφείλουμε να παίρνουμε μαθήματα από τα τραγικά συμβάντα του παρελθόντος. Αν κοιτάξουμε την ιστορία της Ευρώπης, η ήπειρός μας έχει ζήσει ογδόντα χρόνια ειρήνης μέχρι σήμερα, αλλά χρειάστηκαν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι κι έπρεπε να συμφιλιωθούν η Γαλλία με την Γερμανία κυρίως για να συμβεί αυτό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ταινία μου μιλά γι' αυτή τη συμφιλίωση των λαών της Ευρώπης.
flix.gr/articles/francois-ozon-interview-frantz.html
ΥΓ 2 Την ταινία μπορείτε να τη δείτε, ά μέρος:
www.dailymotion.com/video/x7nfabt
β μέρος: www.dailymotion.com/video/x7nfabu
"Κάποια μέρα θα περπατήσουμε ξανά στους πλακόστρωτους δρόμους της Αθήνας, θα πηδάμε δυο δυο τα μαρμάρινα σκαλιά, για να χαθούμε και πάλι στα στενά σοκάκια της Πλάκας. Θα χαϊδεύουμε τις πολύχρωμες βουκαμβίλιες που αγκαλιάζουν τους χαμότοιχους στα Αναφιώτικα και θα μεθύσουμε από το άρωμά τους. Κι ύστερα θα τρέξουμε για παγωτό με την ίδια προσμονή όπως όταν ήμασταν παιδιά. Θ’ αράξουμε στα βραχάκια πλάι στα ερωτευμένα ζευγαράκια που δεν χορταίνει ο ένας την άλλη και τους τουρίστες που δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους από την Ακρόπολη. Θ’ ανέβουμε στην κορυφή του Φιλοπάππου και θ’ αγναντέψουμε όλη την πόλη, μακριά μέχρι τη θάλασσα. Κάποια μέρα…" Dimitris Tsirkas