Jestem w takiej sytuacji, że wybrałem studia, po których można dostać dobrze płatną pracę. Problem w tym, że są na tym kierunku takie przedmioty, których bardzo nie lubiłem w technikum i przez cały semestr nie miałem czasu wolnego, siedziałem i próbowałem na siłę uczyć się rzeczy, których nie lubiłem, zabierało mi to bardzo dużo czasu i niestety mój wysiłek nie był, a raczej nie jest owocny. Za sekundę sesja, a ja zmagam się po nocach z bardzo ciężkimi tematami, aby zaliczyć przedmioty. Dziś jednak nadszedł dzień, kiedy to zadałem sobie pytanie "czy tego chcę w życiu?" Czy chcę studiować rzeczy, których nie lubię? Czy chcę siedzieć po nocach i na siłę pakować w siebie wiedzę, którą i tak zaraz stracę, bo mnie to nie interesuje? Doszedłem do wniosku, że popełniłem błąd wybierając taki kierunek studiów. Może i praca po tych studiach jest, ale czy jest to warte tyle , żeby porzucić swoje szczęście? Muszę zmienić drogę po której idę, zawsze trzeba iść w stronę szczęścia. Pozdrawiam :)
Komentarz został zmaieszczony 4 lata temu, ciekaw jestem czy udało Ci się wybrać inną drogę która dała Ci upragnione szczęście? Czy jednak studia i wysiłek w nie włożony się opłaciły i jednak praca po ich ukończeniu dała Ci to czego szukałeś? :)
Staram się ciąć koszty jak się tylko da, momentami żyjąc skromnie niczym pustelnik. Staram się nie kupować rzeczy nie potrzebnych, na pokaz i nie utrzymywać pustych znajomości. Im mniej źle wydanych pieniędzy tym mniejszy przymus dodatkowej pracy, a zaoszczędzony w ten sposób czas mogę przeznaczyć na rzeczy które mnie pasjonują. Trochę utrudnieniem jest, że są to 3 dziedziny wogole że sobą nie powiązane, ale wierzę i będę próbował żeby w przyszłości je połączyć i robić jak najwięcej. Czasem się podskakuje i upadam, ale potem znowu i znowu wstaje. Dla mnie samorealizacja jest sensem życia, a marzenia synonimem wolności.
@@asimen1103pl Właśnie kończy się moje 2,5 letnie eldorado. Wyjeżdżam niedługo do pracy za granicę, żeby odłożyć jak najwięcej kasy na kolejne. Przez ten czas we Wrocławiu 0,5 roku nie pracowałem wcale, a przez 2 lata mniej więcej tylko 80-100 godz. miesięcznie. Uwielbiam to !!! Koncentrować się na zainteresowaniach, które najczęściej nie dają za wiele hajsu, ale mają jakiś taki ukryty sens i wartość. Tylko przykre jest jak mocno ludzie zwracają uwagę na status materialny. Najczęściej gdy poznaję kogoś, to jest pozytywnie zaskoczony moją osobowością, ale z czasem gdy taka osoba dowiaduje się, że w moim wieku (35 lat) nie mam dobrze płatnej pracy, mieszkania czy samochodu, ten kontakt zaczyna się urywać 😒 Na szczęście nie wszyscy tak postępują ☺️ Przykre, ale skoro prawdziwe, to musi już tak być. Nie chcę, żeby ludzie lubili/szanowali mnie za to co mam, ale za to kim jestem i co robię. PS. Od pewnego czasu już nie tnę kosztów jak pustelnik, ale dalej żyje skromnie. Samorealizacja przestała być dla mnie sensem życia i nabrałem dużego dystansu do moich marzeń. Niemniej jednak praca nadal kojarzy mi się z niewolnictwem i dopóki mam zainteresowania będę szukał pieniędzy i czasu, żeby je realizować 😉
Czaję, Taak ludzie po prostu są jacy są. Są tacy i tacy i sądzę, że skoro tak poukładany jest wszechświat - to w porządku :) Momentami dla mnie też jest to przykrawe i serio to rozumiem. Ja właśnie za kilka dni także wyjeżdżam za granicę, do swojej pierwszej ,,prawdziwej pracy'' 😆, chociaż przez większość życia nienawidziłem tego sforumołowania i też kojarzyło mi się z niewolnictwem i z tym, że jak do niej pójdę to dosłownie stracę życie. We wszystkim chodzi o nasze podejście. Od dzieciaka mówili mi jaki to nie będę musiał być odpowiedzialny i że praca jest taka ciężka i w ogóle życie przedstawiano mi jako męczeństwo. No i tak, Ci ludzie rzeczywiście mieli ciężkie życia i ich praca była ciężka, bo oni żyli w tym schemacie. Wychowano ich w taki sposób, a oni nie zauważyli tego całego bezsensu i wydaje im się, że życie tak po prostu wygląda 😃. Nie wyobrażam sobie zrobić czegokolwiek nie w zgodzie ze sobą, dlatego zwyczajnie nie pójdę do pracy, która mi nie odpowiada, czy przestanę robić to co kocham. PS. byłem prawie pewny, że nie odpiszesz! 😄
czasami trzeba gonić za pieniędzmi by móc zacząć być szczęśliwym. Niestety. Nie ma nic za darmo. Ja uwielbiam ćwiczyć swoje ciało, ale niestety by móc prawdziwie się rozwijać potrzebuję pieniędzy. Na jedzenie, na karnet, na suplementację itd.
Film super, ale niestety tak latwo to nie jest. Po maturze chcialam isc na studia, ale moja pasja to downhill. akurat w tym czasie dobrze mi szlo. zawody po zawodach. jednak podjelam sie studiow. wlasnie po 5 latach je skonczylam i od 5 lat prawie w ogole nie wsiadlam na rower. brakuje mi tego, lecz wiem, ze moge w koncu wsiasc na rower i spedzac w ten sposob wolny czas. nie bede juz nigdy mistrzem, ale jezdze dla pasji... wiec z jednej strony nie wolno rezygnowac z marzen, ale mimo wszystko stabilizacja finansowa i edukacja beda najwazniejsze. trzeba umiec polaczyc dwa swiaty!
gdybyś była w tym naprawdę dobra i z charakteru wytrwała w tym co robisz to wcześniej czy później mogłabyś mieć z tego znacznie więcej niż po ukończonych studiach. Wiadomo że nie samymi marzeniami człowiek żyje, ale trzeba mieć je zawsze z tyłu głowy i jeżeli naprawdę nam na czymś zależy i czymś żyjemy to po prostu nie potrafimy "przestać", jeśli pracujemy wystarczająco ciężko to jesteśmy w stanie pogodzić jedno z drugim i spełniać się na obu polach.
+Swagiraffes z jednej strony to prawda. ale jezdzilam lata codziennie. obojetnie czy snieg czy upal. obojetne bylo wszystko. przestalam bo w dzien studiowalam i w nocy pracowalam. weekendy to samo. ale nie sprzedalam sprzetu mimo, ze byly czasy gdzie nie bylo pieniedzy. wiec sie nie poddalam. zawsze mozna wrocic! :) a zawody sa zawsze open dla kobiet (Hobby+pro).
"Zawsze można wrócić" - Zawsze można również umrzeć, jeżeli to faktycznie kochasz to wróć do tego, jasne - nie rzucaj pracy, ale poświęć inne rzeczy, rzeczy nieistotne, które nie mają znaczenia na rzecz właśnie tego co kochasz, nie czekaj na jutro, przyszły tydzień, ładną pogodę, po prostu idź i rób to, a mogę Ci obiecać, że żadna chwila nie będzie chwilą zmarnowaną.
ciężka sprawa, bo nie powiesz rybakowi, który musi wyżywić dwójkę dzieci, żeby pierdolił łowiectwo, bo lubi grać na gitarze, choć talentu niema, to sprawia mu to wielką przyjemność. Trzeba nauczyć się łączyć przyjemne z pożytecznym i czasem nasza życiowa sytuacja nam na to nie pozwala. Wybieramy mniejsze zło, coś na rzecz czegoś. Pasja powinna być pewnego rodzaju paliwem napędzającym codzienną rutynę, nikt nie powiedział że życie będzie łatwe, ale jeśli coś szczerze kochamy to znajdziemy dla tego czas, może nie zostaniemy już mistrzami, bo tak ułożyły się pewne sprawy, ale nadal będziemy mogli czerpać z tego taką samą przyjemność, bo to nie cel jest najważniejszy, a droga do osiągnięcia go.
Swagiraffes wlasnie o to mi chodzi! Zawalilam rower, ale nigdy go nie sprzedalam. Nie umarlam wiec moge jezdzic :) ale pierdzielenie, ze tylko trzeba robic to Co sie kocha to przesada. Trzeba czasami zacisnac zeby, by moc robic to Co sie kocha. Moglabym jezdzic i pierdolic swiat, ale za serwis kto by mi zaplacil? Kto by mi za benzyne placil, zeby dojechac na najblizsza gore, ktora lezy zbyt daleko. Kto by mi za wejsciowki placil? Teraz to juz nie sa przeszkody i nie musze sie martwic, ze jak zlamie noge to nie bede miala chorobowego. Pasja nigdy nie gasnie!
Dziekuje
Jestem w takiej sytuacji, że wybrałem studia, po których można dostać dobrze płatną pracę. Problem w tym, że są na tym kierunku takie przedmioty, których bardzo nie lubiłem w technikum i przez cały semestr nie miałem czasu wolnego, siedziałem i próbowałem na siłę uczyć się rzeczy, których nie lubiłem, zabierało mi to bardzo dużo czasu i niestety mój wysiłek nie był, a raczej nie jest owocny. Za sekundę sesja, a ja zmagam się po nocach z bardzo ciężkimi tematami, aby zaliczyć przedmioty. Dziś jednak nadszedł dzień, kiedy to zadałem sobie pytanie "czy tego chcę w życiu?" Czy chcę studiować rzeczy, których nie lubię? Czy chcę siedzieć po nocach i na siłę pakować w siebie wiedzę, którą i tak zaraz stracę, bo mnie to nie interesuje? Doszedłem do wniosku, że popełniłem błąd wybierając taki kierunek studiów. Może i praca po tych studiach jest, ale czy jest to warte tyle , żeby porzucić swoje szczęście? Muszę zmienić drogę po której idę, zawsze trzeba iść w stronę szczęścia.
Pozdrawiam :)
Lepiej się ogarnąć późno, niż wcale i żałować dalej w życiu podjętych kroków z przeszłości. Btw miałem podobną sytuację.
Komentarz został zmaieszczony 4 lata temu, ciekaw jestem czy udało Ci się wybrać inną drogę która dała Ci upragnione szczęście? Czy jednak studia i wysiłek w nie włożony się opłaciły i jednak praca po ich ukończeniu dała Ci to czego szukałeś? :)
jak po 6 latach oceniasz ten film? Co z twoimi studiami? Co z pracą? Pozdrawiam.
Od dawna czekałem na taką produkcję, gratuluję zrobiłeś dobrą robotę
Zgadzam się w 100% dawno nie było takiej dawki motywacji.
Staram się ciąć koszty jak się tylko da, momentami żyjąc skromnie niczym pustelnik. Staram się nie kupować rzeczy nie potrzebnych, na pokaz i nie utrzymywać pustych znajomości. Im mniej źle wydanych pieniędzy tym mniejszy przymus dodatkowej pracy, a zaoszczędzony w ten sposób czas mogę przeznaczyć na rzeczy które mnie pasjonują. Trochę utrudnieniem jest, że są to 3 dziedziny wogole że sobą nie powiązane, ale wierzę i będę próbował żeby w przyszłości je połączyć i robić jak najwięcej. Czasem się podskakuje i upadam, ale potem znowu i znowu wstaje. Dla mnie samorealizacja jest sensem życia, a marzenia synonimem wolności.
* nie podskakuje tylko poddaje (słownik !!!)
jak tam żyćko :D?
@@asimen1103pl
Właśnie kończy się moje 2,5 letnie eldorado. Wyjeżdżam niedługo do pracy za granicę, żeby odłożyć jak najwięcej kasy na kolejne. Przez ten czas we Wrocławiu 0,5 roku nie pracowałem wcale, a przez 2 lata mniej więcej tylko 80-100 godz. miesięcznie. Uwielbiam to !!! Koncentrować się na zainteresowaniach, które najczęściej nie dają za wiele hajsu, ale mają jakiś taki ukryty sens i wartość.
Tylko przykre jest jak mocno ludzie zwracają uwagę na status materialny. Najczęściej gdy poznaję kogoś, to jest pozytywnie zaskoczony moją osobowością, ale z czasem gdy taka osoba dowiaduje się, że w moim wieku (35 lat) nie mam dobrze płatnej pracy, mieszkania czy samochodu, ten kontakt zaczyna się urywać 😒 Na szczęście nie wszyscy tak postępują ☺️ Przykre, ale skoro prawdziwe, to musi już tak być. Nie chcę, żeby ludzie lubili/szanowali mnie za to co mam, ale za to kim jestem i co robię.
PS. Od pewnego czasu już nie tnę kosztów jak pustelnik, ale dalej żyje skromnie. Samorealizacja przestała być dla mnie sensem życia i nabrałem dużego dystansu do moich marzeń. Niemniej jednak praca nadal kojarzy mi się z niewolnictwem i dopóki mam zainteresowania będę szukał pieniędzy i czasu, żeby je realizować 😉
Czaję, Taak ludzie po prostu są jacy są. Są tacy i tacy i sądzę, że skoro tak poukładany jest wszechświat - to w porządku :)
Momentami dla mnie też jest to przykrawe i serio to rozumiem.
Ja właśnie za kilka dni także wyjeżdżam za granicę, do swojej pierwszej ,,prawdziwej pracy'' 😆, chociaż przez większość życia nienawidziłem tego sforumołowania i też kojarzyło mi się z niewolnictwem i z tym, że jak do niej pójdę to dosłownie stracę życie.
We wszystkim chodzi o nasze podejście. Od dzieciaka mówili mi jaki to nie będę musiał być odpowiedzialny i że praca jest taka ciężka i w ogóle życie przedstawiano mi jako męczeństwo.
No i tak, Ci ludzie rzeczywiście mieli ciężkie życia i ich praca była ciężka, bo oni żyli w tym schemacie. Wychowano ich w taki sposób, a oni nie zauważyli tego całego bezsensu i wydaje im się, że życie tak po prostu wygląda 😃.
Nie wyobrażam sobie zrobić czegokolwiek nie w zgodzie ze sobą, dlatego zwyczajnie nie pójdę do pracy, która mi nie odpowiada, czy przestanę robić to co kocham.
PS. byłem prawie pewny, że nie odpiszesz! 😄
bardzo mądry film, który każdy powinien obejrzeć :")
genialne
Świetna opowieść, bardzo dobra robota, dziękuje !
świetna produkcja ,....czy pogoń za pieniędzmi, jest warta utraconego szczęścia ....
czasami trzeba gonić za pieniędzmi by móc zacząć być szczęśliwym. Niestety. Nie ma nic za darmo.
Ja uwielbiam ćwiczyć swoje ciało, ale niestety by móc prawdziwie się rozwijać potrzebuję pieniędzy. Na jedzenie, na karnet, na suplementację itd.
Tak samo mam. Z tym, że ja teraz dopiero zaczynam studia i zastanawiam się czy bedę w stanie pogodzić treningi, dietę z nauką
AestheticAdvisoryPL możesz na przykład zrobic kurs i zostać trenerem personalny.
Film super, ale niestety tak latwo to nie jest. Po maturze chcialam isc na studia, ale moja pasja to downhill. akurat w tym czasie dobrze mi szlo. zawody po zawodach. jednak podjelam sie studiow. wlasnie po 5 latach je skonczylam i od 5 lat prawie w ogole nie wsiadlam na rower. brakuje mi tego, lecz wiem, ze moge w koncu wsiasc na rower i spedzac w ten sposob wolny czas. nie bede juz nigdy mistrzem, ale jezdze dla pasji... wiec z jednej strony nie wolno rezygnowac z marzen, ale mimo wszystko stabilizacja finansowa i edukacja beda najwazniejsze. trzeba umiec polaczyc dwa swiaty!
gdybyś była w tym naprawdę dobra i z charakteru wytrwała w tym co robisz to wcześniej czy później mogłabyś mieć z tego znacznie więcej niż po ukończonych studiach. Wiadomo że nie samymi marzeniami człowiek żyje, ale trzeba mieć je zawsze z tyłu głowy i jeżeli naprawdę nam na czymś zależy i czymś żyjemy to po prostu nie potrafimy "przestać", jeśli pracujemy wystarczająco ciężko to jesteśmy w stanie pogodzić jedno z drugim i spełniać się na obu polach.
+Swagiraffes z jednej strony to prawda. ale jezdzilam lata codziennie. obojetnie czy snieg czy upal. obojetne bylo wszystko. przestalam bo w dzien studiowalam i w nocy pracowalam. weekendy to samo. ale nie sprzedalam sprzetu mimo, ze byly czasy gdzie nie bylo pieniedzy. wiec sie nie poddalam. zawsze mozna wrocic! :) a zawody sa zawsze open dla kobiet (Hobby+pro).
"Zawsze można wrócić" - Zawsze można również umrzeć, jeżeli to faktycznie kochasz to wróć do tego, jasne - nie rzucaj pracy, ale poświęć inne rzeczy, rzeczy nieistotne, które nie mają znaczenia na rzecz właśnie tego co kochasz, nie czekaj na jutro, przyszły tydzień, ładną pogodę, po prostu idź i rób to, a mogę Ci obiecać, że żadna chwila nie będzie chwilą zmarnowaną.
ciężka sprawa, bo nie powiesz rybakowi, który musi wyżywić dwójkę dzieci, żeby pierdolił łowiectwo, bo lubi grać na gitarze, choć talentu niema, to sprawia mu to wielką przyjemność. Trzeba nauczyć się łączyć przyjemne z pożytecznym i czasem nasza życiowa sytuacja nam na to nie pozwala. Wybieramy mniejsze zło, coś na rzecz czegoś. Pasja powinna być pewnego rodzaju paliwem napędzającym codzienną rutynę, nikt nie powiedział że życie będzie łatwe, ale jeśli coś szczerze kochamy to znajdziemy dla tego czas, może nie zostaniemy już mistrzami, bo tak ułożyły się pewne sprawy, ale nadal będziemy mogli czerpać z tego taką samą przyjemność, bo to nie cel jest najważniejszy, a droga do osiągnięcia go.
Swagiraffes wlasnie o to mi chodzi! Zawalilam rower, ale nigdy go nie sprzedalam. Nie umarlam wiec moge jezdzic :) ale pierdzielenie, ze tylko trzeba robic to Co sie kocha to przesada. Trzeba czasami zacisnac zeby, by moc robic to Co sie kocha. Moglabym jezdzic i pierdolic swiat, ale za serwis kto by mi zaplacil? Kto by mi za benzyne placil, zeby dojechac na najblizsza gore, ktora lezy zbyt daleko. Kto by mi za wejsciowki placil? Teraz to juz nie sa przeszkody i nie musze sie martwic, ze jak zlamie noge to nie bede miala chorobowego. Pasja nigdy nie gasnie!
moglibyście dodawać filmiki w języku polskim?
sajmon500 a nie umiesz czytać?
Jeżeli na rynku nie ma zapotrzebowania na twoje hobby to możesz się zesrać a i tak będziesz musiał pracować w czymś innym.
Zyzz