BURUTIK - 6. Haien Omenez (PARADISUA 2020)

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 27 мар 2020
  • Abestia / Tema: Haien Omenez
    Albuma / Album: PARADISUA
    Musika eta letra / Música y letra: Burutik
    Musikaren grabazioa, nahasketa eta masterizazioa / Grabación, mezcla y masterización de la música: Josu Erviti (Drum Groove Studio, Berrioplano)
    Diskako ilustrazioak / Ilustraciones del disco: Miren Huarte
    Bideoa / Video: Beñat Goia
    Kontaktua / Contacto: 635 82 17 96
    Posta elektronikoa / Correo electrónico: burutikj29@gmail.com
    Instagram: / burutik_taldea
    Facebook: / burutikt
    Twitter: / burutikt
    Letra[EUS]
    Haren eskutitzekin ametsetan
    komarik ahaztu gabe,
    usain hura gutun azaletan,
    minak ihes egin badu ere.
    Ixiltasunaren hots apalak
    ari nau torturatzen.
    Begira dagoen erlojuak
    ari nau kontrolatzen.
    EPELTASUNA BADAGO ORAINDIK
    EZKABAN GAUR DAUDEN ARIMENGATIK.
    ATEAK ITXI TA HISTORIAK HANDIK
    BETIRAKO EGONGO DIRA BIZIRIK.
    Epeltasuna badago oraindik
    ezkaban gaur dauden arimengatik
    Ateak itxi ta historiak handik
    betirako egongo dira bizirik
    Malko eta esperantzaren artean
    urteak pasa dira.
    Atera begira gelditu eta
    inork ireki ez duela.
    Bakea ekartzen zuen hotzikarak
    eraman du indarra,
    da gosearen zigor latza
    gurekin lurperatuko da.
    EPELTASUNA BADAGO ORAINDIK
    EZKABAN GAUR DAUDEN ARIMENGATIK.
    ATEAK ITXI TA HISTORIAK HANDIK
    BETIRAKO EGONGO DIRA BIZIRIK.
    Ehundaka gutun geratu ziren
    irakur zezakeen presorik gabe.
    Bizirik irau zutenen itzalek
    jarraitu zuten haien omenez!
    EPELTASUNA BADAGO ORAINDIK
    EZKABAN GAUR DAUDEN ARIMENGATIK.
    ATEAK ITXI TA HISTORIAK HANDIK
    BETIRAKO EGONGO DIRA BIZIRIK.
    Letra[CAS]
    Sueño con sus cartas,
    sin olvidar una coma,
    ese olor en del sobre,
    a pesar de la huída del dolor.
    El humilde sonido del silencio
    me tortura.
    El reloj que me mira
    me controla.
    AUN QUEDA TEMPLANZA
    POR LAS ALMAS QUE HOY HABITAN EZKABA.
    CERRANDO LAS PUERTAS
    ESTARAN SIEMPRE VIVAS SUS HISTORIAS.
    Han pasado años
    entre lágrimas y esperanza,
    mirando a la puerta
    sin que nadie la abriera.
    El escalofrío que trae la paz
    se ha llevado las fuerzas
    y el severo castigo del hambre
    se enterrará con nosotros.

Комментарии • 4