Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
ปล.ผมคิดอายุผิด จริงๆแล้วอายุ 23 นะครับ 🤭 (1999)
เท่ากันเลยครับ เนื้อหาดีมากทำอีกเรื่อยๆนะครับ
อายุจะ24เหมือนกันเลยค่ะ💓🙏
พึ่ง 23 เลยค่ะ (1999)
Love it ❤️
1999 เหมือนกันเลยครับ ตอนนี้ว่างงาน ยังไม่เริ่มอะไรสักที ขอบคุณที่มาสรุปให้ฟังครับ ไว้จะซื้อหนังสือมาอ่านครับ
อายุ18 ดีใจมากเลยค่ะที่ได้มาฟัง เวลาที่ผ่านมาตั้งแต่จบมัธยมเหมือนหลงทางเลยค่ะ เพราะเราเลือกทางเลือกที่แตกต่าง ในตอนแรกก็ค่อนข้างมั่นใจในทางเลือก หลังจากนั้นก็รู้สึกแย่ ตั้งคำถามกับตัวเองมากมาย ว่านี่ดีจริงหรอ นี่หรอสิ่งที่ต้องการ แต่พอมาเจอเรื่องนี้เหมือนปลุกไฟและเพิ่มความมั่นใจล้านเท่าเลยค่ะ เราแค่อยากมีความสุข แค่นั้นเอง ก็หวังว่าตัวเราจะดีได้กว่านี้ กล้าได้มากกว่านี้ และเป็นตัวเองที่ดีที่สุด อยากใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการจริงๆ
พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวพี่ในตอนอายุ18 ก็ตัดสินใจใช้ชีวิตแตกต่างจากความคิดของคนอื่นเช่นกัน สิ่งที่สำคัญคือรักตัวเองให้มากๆ ให้เกียรติตัวเองให้มากๆ ขอให้น้องมั่นใจและเลือกสิ่งดีๆ ที่ถูกต้องให้กับตัวเองเสมอนะคะ
พี่เป็นกำลังใจให้นะครับผม :)
21 ปี ก็ปวดหลังเเล้วครับ
@@จตุรวิทย์วังคะฮาด 5555 แนะนำกินเยอะๆ ช่วยได้ค่ะ แต่จะปวดฉี่บ่จนรำคาญนิดนึง
เรื่องสำคัญคือผู้สร้างมีจุดประสงค์เดียวคือ(พระองค์ดารัสอีกว่า ) : 56( ความว่า “และข้าพระองค์มิได้สร้างญินและมนุษย์เพื่ออื่นใดเว้นแต่เพื่อเคารพภักดีต่อข้าพระองค์” (อัซซาริยาต: 56)
เคยอ่านเล่มนี้สมัยช่วงม.4-ม.5เพราะอินกับชื่อหนังสือ แต่ตอนนั้นอ่านไม่เข้าใจและไม่อินเลย พอได้มีโอกาสกลับมาฟังตอนเรียนจบรอรับปริญญา ถึงเข้าใจที่สิ่งที่หนังสือสื่อออกมาทุกอย่างเลย บอกตัวเองเสมอว่าเราเป็นดอกไม้อาจจะยังไม่ถึงเวลาผลิบาน แต่อีกใจก็บอกตัวเองว่าถ้าไม่พยายามบานตอนนี้แล้วจะไปบานตอนไหนให้ใครดู ย้อนแย้งจนจะร้องไห้เลยค่ะ
จะ19เดือนหน้าไม่เรียนแล้วเพิ่งกลับมาเรียนแต่ผมหาเงินได้2แสน+ โคตรรู้สึกดี ผมไม่โชว์ให้ใครแต่โชว์คนในครอบครัว ผมแม่งโคตรจะบ้าเลยตอนโดนชมไม่โดนด่า หน้าตาที่ครอบครัวแม่งยิ้ม ทำผมไม่ลืม ประเทศนี่ถ้ารีบโตคุณจะหาเงินจากมันได้รีบๆเรียนรู้ความถนัดนะค้าบบ ผมเป็นโรคซึมเศร้าจ๊าดดดเลยไม่ค่อยภูมิใจเท่าไหร่ครับ ออกจะบ้าๆแต่เป็นพลังบวกได้ค้าบบ5555555อะไรที่เข้ามาก็รีบตัดทิ้งถ้าไม่ดี หมอบอกอะไรก็ทำตามหมองั้นจะไม่หายเอาน้ะพวกเรา❤อย่าเกลียดตัวเอง
เราเคยคิดว่าคนเรามีเวลาเท่ากันค่ะแค่พอได้คุยกับนักจิตวิทยา เราได้มองเห็นอีกมุมหนึ่ง ว่าจริงๆแล้ว "คนเรามีเวลาไม่เท่ากันค่ะ"แต่ละคนมีภาระหน้าที่ไม่เท่ากัน สิ่งที่เขาต้องทำต้องรับผิดชอบของแต่ละคนไม่เท่ากันบางคนสถานะเอื้อที่จะให้เขามีเวลาเรียนรู้ และทำในสิ่งที่อยากทำแต่บางคนแม้อยากจะทำแทบตาย แต่ด้วยความรับผิดชอบต่างๆ ทำให้เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะนึกดังนั้นไม่มีทางที่เวลาของคนเราจะเท่ากันค่ะการที่เราคิดว่าคนเรามีเวลาเท่ากับเมื่อล้มเหลว เราก็นึกโทษตัวเองว่าทุกคนมีเวลาเท่ากัน ทำไมเราทำไม่ได้อยากเขาทำให้นึกโทษติเตียน รู้สึกตัวเองด้วยค่าดังนั้นสำหรับเราการคิดว่าทุกคนมีเวลาเท่ากันทำให้เป็นดาบที่ทิ่งแทงใจตัวเองเรื่อยมาจนลืมมองย้อนกลับไปมองว่า แต่ละคนมีเวลาไม่เท่ากันทำให้ลืมมองและแฟร์กับตัวเองว่า ตามจริงเราอาจพยายามเต็มที่แล้วนะ เราอาจพยายามแทบเป็นแทบตายแล้วจริงๆ ทำให้ติเตียนตัวเองมากเกินไป ว่าทุกคนมีเวลาเท่ากัน แล้วเราทำอะไรอยู่ และลืมมองว่าตามจริงคนเรามีเวลาไม่เท่ากัน
รู้สึกว่าจริงเลยครับ
หนูเป็นซึมเศร้าทุกๆวันของหนูจะร้องไห้นอนไม่หลับและทุกอย่างจะถาโถมเรื่องแย่ๆจะเข้ามาในสมองอัตโนมัติ ขอบคุณพี่นะคะที่มาแชร์มันทำให้ได้ความคิดใหม่ๆและทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นในชั่วขณะ ขอบคุณจริงๆค่ะ😢
คุณอายุน้อยมาก แต่การพูดของคุณ มีพลังมากกชอบฟังคะ🤗
ผมเองก็อายุ24 ไกล้25 ลาออกจากหน่วยงานราชการมาก็สักพักตั้งแต่ สิ้นเดือนธันวา ลาออกท่ามกลางสังคมครอบครัว ที่มีแต่ครู ราชการ ตำนวจทหาร ผมเหนื่อยและกดดันจนแทบจะบ้า ใครไม่เคยรู้ ทุกคนต่างวาดฝันให้กรอบแก่ผม อายุ40 ต้องงี้ 50ก็งี้ 60ต้องได้แบบนี้ ผมละเหนื่อยกับการคาดหวังอนาคตจริงๆ ผมอค่อยากทำตามฝัน เคยเป็นเด็กที่มีฝันมีพลัง แตากลับได้รับแต่พลังงานลบๆจากครอบครัว สังคมรอบตัว ที่คิดแต่เอาง่ายๆ
ผมก็ค่อนข้างจะเหมือน พี่ครับ เกิดมาใน ครอบครัว ขรก เลยโดนเหมือนกันครับ แต่ยังดีที่แม่ให้อิสระ ส่วนพ่อก้ต้องปรับความเข้าใจกันสักหน่อย ผมเป็นกำลังใจให้พี่นะครับ ⭐🌟⭐✨
@@thewagz1172 ขอบคุณครับ แฮปปี้ๆครับ
เราอายุ24ที่กำลังเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ด้วยความคิด ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย แต่กลับมีพลังใจที่มากกว่าความกลัวที่ลดลง มีชีวิตที่มีความสุขที่สุขที่ใจเราจริงๆไม่พึ่งพา เชื่อมั่นในตัวเอง เราไม่ได้เรียนต่อปริญญา เริ่มทำงานใช้วิตในประเทศที่วัฒนธรรมที่แตกต่าง ความเคร่งเครียดความกดดัน สร้างความกลัว จนทำให้เราติดกับ เราเริ่มเก็บตัวด้วยความคิดที่ว่า การใช้พลังงานในการรับมือกับผู้คนมันดูดพลังชีวิตเรามากเกินไป เรามักใส่หน้ากากเข้าหาผู้คน เราใส่ใจความรู้สึกของผู้อื่นจนเกินไปจนมันทำให้เราลดความใส่ใจในความรู้สึกของตัวเราเอง เรามักจะเอาความรู้สึกของเราไปผูกไว้กับผู้อื่นเสมอ ให้ความสิ่งดีๆกับผู้อื่น และหวังผลว่าเขาจะตอบสนองเราด้วยสิ่งเดียวกัน แต่พอมันไม่ใช่ก็ทำให้เราทุกข์ใจ เอาแต่ถามว่าทำไมนะทั้งที่เรา อย่างนั้นอย่างนี้ ตอนนี้เราเริ่มรักตัวเอง ดูแลตัวเองทั้งร่างกายและจิตใจ เรารู้แล้วว่าตัวเราคือจุดกำเนิดของความสุข เราอยากให้คนอื่นมีความสุข เราต้องรู้วิธีสร้างความสุขให้ตัวเราเองก่อน แล้วเราจะแสดงมันออกมาทางท่าทาง คำพูด สีหน้า ถ้าเราเป็นดั่งลมเย็นๆ คนอยู่ไกล้ๆย่อมรู้สึกเย็นสบายเช่นกันค่ะ สำหรับเราแล้ว เราอยากเป็นดอกไม้ที่สามารถเบ่งบานได้ทุกฤดูกาล ทุกสภาพอากาศ ทุกที่ ทุกเวลาค่ะ
ดีใจด้วยนะคะที่ได้เจอความสุขของตัวเอง😊
ขอบคุณค่ะ♥️♥️
เก่งมากๆเลยค่ะ
@@pxmmmmm.m ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้อายุ 22 ฮะ เหมือนเป็นช่วงชีวิตที่หนักที่สุด เพราะพึ่ง 22 ครั้งแรกฮ่าๆ เหมือนทุกครั้งที่เติบโตจะต้องเจอปัญหา คล้ายกับขั้นบันไดชีวิต ถ้าไม่ยอมผ่านถึงไปก็จะถูกเหยียบอยู่ตรงนั้น ด้วยหลายอย่างในชีวิต เหมือนตัวเองเป็นคนถนัดมองโลกให้แง่ร้ายเว่อๆเลอ อะไรก็ชั่งของมองลบไว้ก่อนเพิ่มเตรียมรับ กับหลายเรื่องมันก็ดีแต่หลายเรื่องก็ทำให้ชีวิตตัดสินใจผิดพลาด หลายแนวคิดที่ถูกบอกเสมอจากแม่ว่าญาติพี่น้อง มันดีกว่าการอยู่ตัวคนเดียว สำหรับเราเองมองว่าต่อให้มีหรือไม่มี ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเราจะอยู่โดดเดี่ยวหรืออบอุ่น เพราะสำหรับเราแม่คนเดียวคือครอบครัวของเรา ไม่รู้คิดถูกหรือผิดยังไง แต่22มันแอบยากจริงๆ เป็นการเติบโตที่ทุลักทุเลมากเลย หวังว่า23 เราจะโตไวกว่านี้ รับมือและคิดให้เยอะมากกว่านี้เพื่อ วัย23 ที่จะสดใสมากขึ้นชะทำอะไรใหม่เยอะขึ้นนอกจากนอนคิดมาก แต่ลงมือทำมันอย่างจริงจังเพื่ออะไรสักอย่าง
รุ่นเดียวกันเลยค่าตัวเอง มันหนักหนาจริงๆขอให้เติมโตอย่างสวยงามบนโลกใบนี้นะคะ
ไม่ถูกต้องเสมอไปค่ะ บางทีเรารู้ว่าเราชอบอะไรต้องการอะไร แต่เราต้องดูสิ่งรอบข้าง ภาวะสังคมเศรษฐกิจในประเทศด้วยค่ะ ในไทยเราปฎิเสธไม่ได้ว่าเหลื่อมล้ำมากๆ อาชีพของคนชั้นกลางอย่างเราข้าราชการคือมั่นคงที่สุดอ่ะ อาชีพที่ชอบไม่ได้ทำให้ชีวิตอยู่รอดค่ะ เอกชน 30 เขาก็ไทล์แล้วค่ะ หนังสือนี้น่าจะเหมาะกับประเทศของผู้เขียนเอง
เห็นด้วยครับ
ไม่เห็นด้วยนะคะ คนที่ประสบความสำเร็จและมั่นคงไม่ได้ขึ้นอยู่กับงานที่ทำ แต่เป็นรายได้ที่มั่นคงต่างหากค่ะ ขอบคุณค่ะ :)
เห็นด้วยค่ะ มันเป็นสิ่งที่เราทำอะไรไม่ได้ อาจจะฟังดูเหมือนขี้แพ้แต่อันนี้ชีวิตจริง แค่เกิดมาต้นทุนก็ไม่เท่ากันแล้ว น่าหดหู่มากค่ะ
หนังสือที่ดีไม่ใช่หนังสือที่คุณอ่านเข้าใจแต่หนังสือที่ดีคือ ประสบการณ์ที่เจอ หลังจากอ่านมันมาแล้ว หนังสือเล่มนั้นจะมีค่ากับคุณมาก
สิ่งเดียวที่ทำให้ผมทำตามความฝันไม่ได้ไคือเงิน ครับ ยุคสมัยนี้ทุกอย่างแทบเป็นเงิน ตอนนี้ผมได้แต่เพ้อฝันว่าผมได้ทำตามฝันของตัวเอง แต่ในความเป็นจิงเเล้วผมยังนั่งหาเงินอยู่เลยครับ ผมมีเป้าหมายไว้ว่า ถ้าผมทำงานเก็บเงินได้ตามเป้าเเล้วผมจะออกจากงานทันทีและมาทำสิ่งที่ผมชอบมากๆ ทำสิ่งที่ทำให้ผมได้ พัฒนาตัวเองและดูแลตัวเองไปพร้อมๆกัน🥲
สุดยอดค่ะ❤❤
ภูมิใจอาชีพที่ทำอยู่ อาชีพเดียวเลี้ยงตัวเลี้ยงลูกๆทั้งสองมาทั้ง เกือบ40ปีแล้วค่ะ ขอบคุณอาชีพนี้ค่ะ ที่มาใกลมาก ถึงประเทศสวีเดนคะ🤗
@Pipatpoll Kaewsrijunt ดีมากค่ะจงภูมิใจในสิ่งที่ทำอยู่นะ เป็นกำลังใจให้คะ😊
เชื่อว่าความคิดคนลอบข้างมาผนต่อตัวตนเอง
หนูอายุ15 เมื่อกี้ไม่รู้เเต่ตอนนี้รู้เเล้วค่ะ มันเป็นทางเลือกที่เเตกต่าง อื้มมมมมเเละรู้เเล้วว่าต้องเริ่มจากอะไร ขอบคุณนะคะเพราะคลิบนี้เลยยยยหนูอยากรู้มาตลอด ความฝันของหนูอาจฟังดูเเปลก เเต่จะตามน้ำดู ตามน้ำเตรียมตัว 2สายอยู่ในตัว เย้ยยยยขอบคุณนะคะ
@@user-kg1yv2wn1j ดีค้าบสุดสวย💖
ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆ จะไปหาหนังสือมาอ่านต่อค่ะพอได้ฟังแล้วรู้สึกโดนในหลายๆประเด็นมาก (เลยรู้สึกน่าจะได้อ่านหนังสือนี้เร็วกว่านี้ แต่ก็ไม่มีอะไรที่สายเกินไปอย่างที่น้องบอก 😅) คือเราอายุ 37 ปีแล้ว เราเป็นเด็กที่ขยัน เชื่อฟังพ่อ แม่และผู้ใหญ่มาตลอด ตั้งใจเรียนจนจบป.เอก ได้งานทำศูนย์วิจัยซึ่งเป็นงานที่ดูมั่นคงสมใจครอบครัว…ได้แต่งงงาน พ่อ แม่ ชื่นใจ เล่าเรื่องเราให้เพื่อนๆฟังอย่างยิ้มแย้มในวันงานตัดมาที่ตัวเรา…เรากลับรู้สึกว่างเปล่า รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่ง ทำได้ไม่ดี พยายามเท่าไหร่ก็ไม่เห็นผล หรือเราอยู่ผิดที่ผิดทาง เรากำลังทำอะไรอยู่ในแต่ละวันเนี่ย 😢ตอนนี้เลยตัดสินใจออกมาจากกรอบความเชื่อความมั่นคง ความคาดหวังของคนอื่น โดยเราลาออกแล้วออกมาใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ มาเริ่มต้นใหม่ใช้ชีวิตของตัวเองจริงๆ ตัดสินใจด้วยตัวเองและหมั่นทบทวน ว่าเรามีความสุขมั้ย เราชอบจริงๆมั้ย ซึ่งตอนนี้ เรารู้สึกมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น มีหลายๆอย่างที่อยากทำ มีความหวัง อยากเรียนรู้กับหลายๆอย่างรอบตัวปล ขอบคุณมากๆๆๆๆจริงๆค่ะ ชอบมากสำหรับการเปรียบเทียบว่าตอนนี้ชีวิตคุณเท่ากับกี่โมง คือตอนแรกก็คิดเสมอว่าเราแก่เกินกว่าจะออกจากงาน มาเริ่มชีวิตในต่างแดน แต่เอาจริงๆ 37 ก็ประมาณ 11โมงกว่าๆ เอง เลยเห็นภาพมากค่า ว่าไม่มีอะไรที่สายเกินไปหรอก❤
ผมเห็นด้วยกับประโยคที่คนเรามีเวลาเท่ากัน แต่บางคนเขาไม่ได้มีต้นทุนชีวิตมากพอที่จะทำตามสิ่งที่ตัวเองชอบ ครอบครัวไม่ได้พร้อมที่จะซับพอร์ต ในสิ่งที่อยากจะทำ บางอย่างเลยเป็นได้แค่ความฝันที่ว่าเมื่อไหร่ที่เราพร้อมเราจะทำให้ได่แน่ๆ
รู้สึกว่าใช้ชีวิตไปวันๆ เคยตั้งเป้าหมายว่าอยากจะทำอะไรอยากเป็นอะไร แต่ก็ทำไม่ได้เพราะทุนทรัพย์ไม่พอและความรู้ก็ยังไม่พอ ได้แต่ทำวันนี้เพื่อให้มีใช้ในวันพรุ่งนี้ ท้อแท้ชีวิตวัยรุ่นยังไม่ได้ใช้ให้สนุกเลย
สู้ๆนะคะ เราจะทำตามฝันให้ได้ไปพร้อมกัน! ✊🏻✊🏻
ไม่ต่างกัน😢😢😢😢
จี้ใจดำมากค่ะ เรามีแฟนเขาเด็กกว่าเราหลายปี เราจึงอยากจะถ่ายทอดประสบการณ์ให้เขาด้วยความคิดที่ว่า ถ้าเขารู้เขาจะได้ไม่ต้องทำและไม่ต้องเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป เราพูดและทำไปด้วยความหวังดี ผ่านมา4ปีตอนนี้เขาขอเลิกกับเรา เขาเพิ่งระเบิดออกมาว่า เขาอึดอัดและรู้สึกไม่เป็นตัวเองเพราะสิ่งที่เราคิดว่าเราสอนเขา เขาบอกว่าเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถทำอะไรดีๆให้เราได้เลยเพราะว่าเราเป็นคนสอนเขาทั้งนั้นและเขาไม่ได้รู้สึกว่าทำมาจากใจ เขาขอบคุณที่เราสอนเขาทำให้เขาได้รู้ว่าจะปฏิบัติกับ”คนอื่น” อย่างไรให้คนอื่นพอใจและมีความสุข และขอบคุณที่ทำให้เขาคิดได้และไม่ได้ไปทางที่ผิด. เจ็บจี๊ดเลย
ตอนนี่ผมอายุ30. ผมทำงานตั้งแต่15ปี จนถึงวันนี้เพราะเรียนช่างยนต์ ไม่จบ.ทำงานไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมายแล้วก็ไม่มีอะไรเลย.ไม่มี.เพื่อน สังคม แฟน เมีย ลูก ไม่มี แบบคน..อื่นๆๆเค้าเหงา เศร้า หว่าเว้ เคว้งคว้า อ้างว้าง ป่าวเปลี่ยน เดียวดาย มึดม่น..❤
เราเป็นคนนึงที่เดินทางช้ากว่าเพื่อนมากๆ เริ่มเรียนพร้อมกันตอนนี้เพื่อนๆกำลังจะจบมหาลัยแล้ว ส่วนเราลาออกจากมหาลัยมาสองรอบเพราะป่วย ต้องออกมารักษาทั้งกายทั้งใจ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบเลื่อนลอยสุดๆ เหงามากๆด้วย ยิ่งเห็นเพื่อนๆได้ออกไปใช้ชีวิต ไปมีสังคมยิ่งรู้สึกเหงา ปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียวอย่างสิ้นเชิง เราเคยเป็นคนที่สดใส เคยขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดมาก่อน แต่ตอนนี้กลับตาลปัตรไปหมด เราเคยมีความฝันเยอะมากแต่เหมือนวิ่งตามไปเท่าไหร่ฝันนั้นยิ่งไกลไปทุกที ได้แต่หวังว่าสักวันนึงเราจะกลับไปสดใสได้อีกครั้ง กลับไปเดินตามฝันของเราแม้มันจะช้าหน่อยแต่เราจะยังไม่ถอดใจตอนนี้ ขอบคุณสำหรับพอดแคสต์และกำลังใจดีๆนะคะ
สู้ๆนะคุณ เราอายุ18 เรากังวัลเหมือนกันค่ะ เราเคยคิดอยากเป็นหมอ เพราะมีเงินเยอะ เอามสเลี้ยงชีพได้ดี ตอนนี้เรียนไปเพื่อไรล่ะถ้าเราไม่มีความสุข เราเองก็เรียนกศน. เราเเอบเหงาเหมือนกันค่ะ เรามีเรื่องราวอะไรก็เก็บไว้เเก้ปัญหาตัวเองมาตลอด เราคิดเช้ากลางคืน ทําไงดี ใครๆก็บอกว่า ถ้าเรียนไม่จบ= อานาคตการงานคุณจะไม่มี สุดท้ายเเล้วเราก็ต้องการเงินมาเลี้ยงชีพ ในตอนที่มันสําคัญๆพิมันไม่มีเงินมันเเอบลําบาก เราเองเคยเป็นคนยิ้มทุกวันค่ะ ตั้งเเต่ลาออกจากอายุ14ตอนนั้น ตอนนี้18 รสชาติของการลาออก มันดีที่เราได้รู้ว่าท้ายที่สุดสิ่ที่เราส่งสัยมาคืออะไร เราหน้าบึ้งตั้งเเต่เราได้เข้าช่วงม.ต้น จนตอนนี้ชีวิตเรามันสับสนไปหมด เราตัดสินใจยอมรับมันค่ะว่า เรามาช้าเเล้ว เราก็ทําให้มันดีที่สุดนะคะ เราอาจจะเข้ามหาลัยช้ากว่าเพื่อนร่นเดียวกัน พยามต้องใจเรียนใหม่หมด ตั้งเเต่ต้น พอมาคิดอีกที เหมือนฝืนตัวเอง หัวเราะกลบเกลื่อน สิ่งที่เป็นตัวเรามันหายไปหมด เหมือนเราเขียนบทให้ตัวเองเล่นในเเต่ละวัน จนมันไม่มีบทละครที่จะเขียน ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย พยามถีบตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเองว่าเราสามาถ กลับมาเป็นดอกไม้ที่สวยเเละสดใสได้อีกครั้งนึง อาจจะไม่ได้เข้าสังคม เเออบกลัวว่ามีปัญหาทางนี้ ทางการสื่อสาร สู้ๆค่ะ ไม่ได้มีคุณคนเดียวน้า เราเองก็เหมือนกัน:)
เราอยากมีเพื่อนหัวอกเดียวกัน ถ้ายังไงคุยกับเราได้นะคะ เพราะเราเอง ไม่กล้าคบหาใครเลยค่ะ เพื่อนเก่าๆ เรายอมทิ้งไปเพราะเราอายเรื่องนี้ เรื่องที่สุดท้ายเราก็มาลาออกจากรร. เพื่อนอาจจะมองว่าทําไมเราถึงหายไปดื้อๆ เวลาเพื่อนถามว่าเรียนไหนหรอ เราจะเลี่ยงการตอบ
สู้ๆครับเป็นกำลังให้ทั้งสองคนนะครับ ผมก็อายุ20แล้วยังไม่รู้จะเป็นอะไรดี แต่ผมก้พยายามหาอยู่ สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
@@colorfull2436 ชอบที่บอกว่าเหมือนเขียนบทละครให้ตัวเองเล่นจนวันนึงคิดบทต่อไปไม่ออก เราก็เป็นแบบนั้นเลยค่ะ ชีวิตมันไม่เป็นไปตามแพลนที่วางไว้ ตอนนี้เลยต้องด้นสดเอา555 ยังไงก็ ไม่อยากให้ตัวเองคิดว่าชีวิตมหาลัยเป็นทุกอย่างของชีวิตนะคะ บางทีชีวิตคนเราก็อาจมีทางเดินที่แตกต่างกันไป เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองนะคะ ที่สำคัญเลยคือสุขภาพ ทั้งสุขภาพกายสุขภาพจิต เสียไปแล้วกว่าจะรักษาให้กลับมาได้มันทรมานจริงๆค่ะ ส่วนเรื่องลาออกเมื่อก่อนเราก็ไม่ค่อยกล้าบอกใครเหมือนกันค่ะ ทุกวันนี้คิดซะว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ ไม่ได้มีแค่เรา ตัวเองก็สู้ๆเหมือนกันนะคะ
@@thewagz1172 เช่นกันนะคะ ขอให้คุณเจอเส้นทางของตัวเองเร็วๆนะคะ
ขอบคุณครับ ดีใจที่ไดฟัง ตอนนี้อายุ22 อยู่ปี3เทอม2ใกล้จบแล้ว ชอบดนตรี เเล้วผมจะกลับมาเม้นอีกครั้งในอานาคดข้าวหน้า❤
ดีจังเลยที่ได้ฟังตอนเพิ่งเริ่มทำงาน ได้มุมมอง ความคิดอีกด้านที่ดีมาก ๆ ที่ตัวเราเองยังหาทางออกไม่เจอ เหมือนได้ปลดล็อคเข้าหาตัวเองไปชั้นนึง
ข้าราชการเท่านั้นที่มั่นคง คำนี้แหละเจ็บปวดสุด
ความเชื่อที่โดนเพื่อนกรอกหูมาตลอด คือ เธอยังใช่เงินพ่อเงินแม่อยู่ อะไรที่เขาพูดอะไรที่เขาสอน เธอก็เชื่อและทำตามเขาหน่อย ซึ่งเราคิดว่ามันไม่ใช่ ให้เงินเลี้ยงดูและส่งเรียนมันคือ หน้าที่ของเขา มันคือสิ่งที่เขาต้องทำอยู่แล้ว เราสามารถฟังเขาแล้วเอาไปปรับใช้กับประสบการณ์หรือหาความชอบของเราต่อไปได้ แต่ไม่ใช่ ‘เชื่อ’ ‘ฟัง’ จนไม่ได้คิด ไม่ได้เริ่มหาความชอบและทางของตัวเอง คือต้องรอให้ทำงานหาเงินเองเหรอถึงจะเริ่มทำตามหรือหาความชอบของตัวเองได้ แต่ก็นั้นแหละ คิดมันก็ง่ายแบบนี้ แต่พอเอาเข้าจริงเราถูกหล่อหลอมจากความเชื่อแบบนี้มาตลอด ณ ตอนนี้ที่จะต้องเริ่มทำงานแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าจะก้าวข้ามมันไปยังไงเลย
ใดๆคือการพูดถึงเรื่องดอกไม้ที่เบ่งบานเเตกต่างกัน เป็นเเก่นที่ติดหัวเสมอเเม้ไม่ได้อ่านมานานเเล้วก็ตาม
ดีใจมากค่ะ เพราะหลายครั้งที่เคยสงสัยเช่นกันค่ะ ทำไมรับปริญญาต้องยิ้มดีใจขนาดนั้น แต่ก็พยายามเข้าใจ แล้วอัพรูปคิดแคปชั่นลงโซเชียล55 ดีใจที่ไม่ได้งงคนเดียวค่ะ
้ขอบคุณมากๆ นะคะ เคยข้ามเล่มนี้ในร้านหนังสือ แต่มาฟังครั้งที่ 3 แล้วค่ะ
เราเป็นเด็กปี1คนนึ่งที่มีความฝันอยากทำงานหลายอย่าง มีความฝันเยอะมาก สิ่งที่อยากทำเยอะมาก คิดถึงอนาคตมากกว่าปัจจุบันสะอีก 😭 ขอบคุณตัวเองที่ฟังจนจบ
ผมอายุ16ตอนนี้มีแต่ปัญหาชีวิต การเรียน สอบ การเตรียมเข้ามหาลัย การเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งทางกายและปัญญาสมอง แฟนที่พึ่งนอกใจไปเมื่อ5วันที่แล้ว หน้าตา ร่างกาย ทุกอย่างอีกมากทำให้ผมท้อผมเหนื่อยผมฟังคลิปนี้แทบทุกคำพูดมันแทงใจผมจริงๆ คลิปนี้ทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจในการใช้ชีวิตมากขึ้น อย่างน้อยก็ตอนนี้ ขอบคุณที่ได้มาเจอช่องดีๆ ไม่งั้นผมคงได้ไปออกข่าวสักช่องละมั้ง
มันคือจริงนะ สิ่งที่เลือก กับความหวังที่ใส่ให้เรา เป็นคนละแบบ เลือกในสิ่งที่ไม่ใช่ความหวัง กลายเป็นความโดดเดี่ยว แต่เชื่อว่าเรามีสิทธิ์ที่จะเลือก ที่จะลอง ในสิ่งที่เราต้องการ และถ้าเราก้าวข้ามผ่านไปได้ เราจะเข้มแข็ง แล้วเติบโต :) แล้วขอบคุณสิ่งเหล่านั้นที่ผ่านมา ปล. ขอบคุณที่แบ่งปันหนังสือดี ๆ และได้มาเจอคลิปนี้นะคะ ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย :D
เล่มนี้ซื้อมานานมาก แต่ไม่ได้อ่านสักที จนมาเจอการสรุป อายุ 40 แล้ว แต่จึ้กใจหลายประโยคมาก ๆ จากหนังสือเล่มนี้ และเราควรเจ็บปวดในสิ่งที่ควรเจ็บปวดจริง ๆ ขอบคุณมากนะคะ ❤️
อยากเป็นนักดนตรีค่ะ รู้สึกมีความสุขมาก ตอนได้จิ้มเปียโน ดีดกีต้าร์ แต่ติดตรงที่ไม่ได้มีเงินมากเนี่ยแหละค่ะ ก็คงต้องทิ้งความฝันนี้ แล้วทำตามที่คุณแม่บอก เก็บเกรดดีๆ ติดมหาลียดีๆ และสอบบรรจุข้าราชการให้ได้ ยอมรับว่าน้อยใจค่ะ แต่เข้าใจคุณแม่นะคะ ท่านอยากให้เรามีกินมีใช้ ไม่อดอยาก เพราะท่านผ่านมาหมดแล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ สู้ต่อไป
เราเกิดยุค90 แต่ความคิดสวนทางกับสังคมโดยสิ้นเชิงตั้งแต่ประถม เหนื่อยมากที่ต้องยืนหยัดในความคิด ฉีกทุกกรอบสังคมที่บล็อคอิสระการใช้ชีวิตของเรา
กลับมาฟัง มาอ่านเล่มนี้กี่ครั้ง ก็ยังทำให้รู้สึกดีขึ้นได้ตลอดเลย รู้สึกเหมือนได้พัฒนาตัวเองขึ้นอยู่เรื่อยๆ มองโลกกว้างขึ้นมาเรื่อยๆ ซื้อมาตั้งแต่อายุ 17 จนตอนนี้ 19 จะ 20 เป็นเด็กซิ่วที่ออกมาหางานทำ กลัวการเผชิญโบกภายนอกถึงแม้ปากจะบอกกับทุกคนว่า ไม่กลัว พร้อมรับ แต่บางครั้งการยอมรับตัวเอง อย่างน้อย มันก็ทำให้เราได้เห็นตัวเอง ได้รู้ว่าควรไปยังไงต่อดี ขอบคุณพอตแคสดีๆ นะคะ
ผม20ไปเดือนก่อนนี้เองอป็นเด็กซิ่วทำงานพาสไทม์เรียนต่องับ
หนูอายุ 19 หนูโดนปลูกฝั่งให้เรียนที่มีสวัสดิการที่ดี หนูเบลยเรียนสิ่งที่เขาภูมิใจ เเต่ลืมมองตัวเองว่าจริงๆเเล้วเราชอบอีกอย่างตอนนั่นหนูร้องไห้กับสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ทุกข์ไม่มีเเรงจะไปเรียนจนตัวเองร้องไห้เกือบทุกเช้า จนตัดสินใจลาออกจากมหาลัยเเห่งหนึ่ง เเละมองหาตัวตนของตัวเองที่อยากเรียนจริงๆ เเละหางานทำเเละติวเพื่อเรียนที่ใหม่ โดยไม่ต้องขอเงินในครอบครัว เเต่ตอนนี้หนูมีความสุขมากๆที่หนูได้เลือกสิ่งที่ตัวเองชอบ ถึงเเม้ระหว่างการเดินทางในเเต่ละวันมันเหนื่อยเเละท้อมากเเค่ไหนเเต่ทำไมตัวเองมีความสุขก็ไม่รู้ไม่รู้ทรมาณ ส่งกำลังใจคนที่เป็นเเบบหนูนะคะ
ได้เรียนรู้ความโดดเดี่ยวในการดำรงชีวิตของตัวเองที่ผ่านมา ตอนนี้เรียนรู้ด้วยตัวเองค่ะ🤗
อายุ 19 อยู่รร.นรต.คิดถึงบ้านมากกก เข้ามาเพราะคุณพ่อคุณแม่แนะนำอาชีพข้าราชการ ไม่เคยมีความสุขเลยย ฟังแล้วอยากเลือกทางชีวิตที่มีความสุขกว่านี้ แต่ไม่ทันแล้ว สู้ต่อไปมาไกลเกินถอยจริงๆ อยากแนะนำคนที่มาอ่านว่าชีวิตเราเลือกได้ไม่กี่หนว่าจะเดินทางไหน เลือกให้ดีๆชีวิตจะมีความสุขขอบคุณครับ❤
อายุเท่ากันเลยครับ ชีวิตจริงตามหนังสือเลยครับ อยากให้ทุกท่าน เป็นน้ำครึ่งแก้วตลอดนะครับ เราจะรู้แต่เขาไม่ได้ถามเราก็ รับฟังและเอามาพัฒนาตนเองครับ
ปกติเป็นคนไม่ฟังอะไรยาว แต่เห็นคนอ่านหนังสือเล่มนี้เยอะ เลยกดเข้ามาฟัง ฟังรวดเดียวจบ ดีมากๆ รู้สึกเติมพลัง
ไม่น่าเชื่อว่าคนอายุ 24 จะมีมุมมองที่ดีขนาดนี้ ขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆออกมานะคะ เกิดวันที่ 19 ส.ค. เหมือนกันเลยค่ะ
คิดเหมือนกันเลยค่ะ
เกิดวันเดียวกันเลยค่ะ 19/08 ในอีก2เดือนข้างหน้าจะอายุ23 ขอบคุณที่มาสรุปให้ฟังนะคะ เรียนจบมาแล้วมาสอบในการทำงาน ปรากฏว่าสอบไม่ผ่านหลงทางมากค่ะ รู้สึกผิดหวังในตัวเองพอควร ตอนแรกไม่เชื่อในเรื่องจังหวะของชีวิตเลยจนกระทั่งตัวเองล้มเหลวเอง ดีใจนะคะที่มาเจอPODCASTนี้ ☺️🥹
อายุ16ดีใจมากที่ได้มาฟังคลิปนี้ ได้ข้อคิดเยอะมากๆเลย😊
ขอบคุณนะคะ💓
เราชอบนักเขียนคนนี้มาก คิม รัน โด เป็นหนังสือ ที่ให้ กลจ. มาก เราตามมาจาก นส. พันครั้งที่หวั่นไหวกว่าจะเป็นผู้ใหญ่
แต่เราชอบเธอมาก5555 หยอกๆ
อายุ23 กับเส้นทางข้าราชการ ไม่ยากและไม่ง่ายกับหน้าที่ภาระงาน แต่ที่ยากคือเราไม่สามารถพูดออกมาได้ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งนั้นมันไม่ถูก แต่ก็รอวันที่จะไปอยู่ในจุดที่เป็นนายคน แล้วใช้หัวใจบริหาร ไม่ได้ใช้อำนาจ
อย่าพึ่งบ้าอยากทำตามใจตัวเองครับ สำคัญที่สุดคือเอาตัวเราและคนที่เราจะต้องดูแลให้รอดก่อน ทำไปก่อน เมื่อมีโอกาสค่อยทำสิ่งที่อยากทำครับคนสมัยใหม่มักจะบ้ากับแนวคิดที่ว่าเราต้องมีสิ่งที่ชอบ อาชีพที่อยากทำ แต่บางคนต่อให้หาทั้งชีวิตอาจไม่เจอเลยก็ได้ สำหรับใครที่เจอสิ่งที่ชอบก็ยินดีด้วยครับถ้าสิ่งที่ทำอยู่ไม่ได้ทำให้จิตใจคุณย่ำแย่เกินไป แต่สามารถทำให้คุณเอาตัวรอดไปได้ก่อน ก็ทำไปก่อนเถอะครับ
ขอบคุณที่นำมาสรุปให้ฟังนะคะ อ่านจบไปแล้วรอบหนึ่ง แต่พอมาฟังพี่สรุปมันช่วยให้เข้าใจลายละเอียดเพิ่มขึ้นมากเลยค่ะ ♥️♥️
ฟังแล้วจะร้องไห้ทั้งคลิปเลยค่ะรู้สึกตันๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะนี่ถูกปลูกฝังมาว่าต้องเรียนเก่ง ต้องข้าราชการ ละนี่เลือกครูอ่านหนังสือเกี่ยวกับครูศึกษาว่าอาชีพนี้เรียนยังไง คิดแบบนี้มา6ปี เพราะคิดว่าตัวเองชอบ แต่พอคลิปนี้แล้งคิดได้เลยว่าเราชอบวาดรูปชอบร้องเพลงของเล่นดนตรี
อุปสรรคของความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ "การยอมแพ้" คนหลายคนมีชีวิตที่ล้มเหลวเพียงเพราะพวกเขาไม่รู้ตัวว่าอยู่ใกล้ความสำเร็จแค่ไหนขณะที่ตัดสินใจ "ยอมแพ้"
ฉันเป็นคุณแม่ที่มีความเป็น Artist สูงมาก ชีวิตฉันอาจพบความสำเร็จเปรี้ยงปร้าง แต่ฉันรับรองการทำเพื่อตัวตนของตัวเองไม่น่าเป็นห่วงอย่างที่ผู้ใหญ่คิด “การรับราชการไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องทำเพราะเขาทำ การปฏิเสธความห่วงใยไม่ผิด แล้วคุณมีเหตุผลในการปฏิเสธหรือยัง?”
ขอบคุณบรอดแคสดีๆ ทำให้เราเข้าใจในตัวเองมากขึ้นและรักตัวเอง เลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบทำ ขอบคุณนะคะ
ตอนนี้หนูจะ16แล้วก่อนขึ้นม 4 หนูเคยบอกครอบครัวไว้ว่าอยากไปเรียนโรงเรียนในตัวเมืองแล้วพวกท่านก็ตอบตกลง ก่อนวันไปสอบจริง1วันหนูบอกแม่กระทันหันว่าหนูไปสอบพรุ่งนี้นะแล้วคุณแม่มาตอนประมาณดึกๆแล้วก็นั่งเถียงกันตั้งนานสุดท้ายแล้วคำตอบของปม่คือหนูโง่หนูสอบไม่ติดหรอกตอนนั้นพยายามหลับและไม่ร้องไห้ต่อพ่อเช้ามาประมาณตี5หนูลุกขึ้นมาเพื่อมีความหวังว่าแม่จะพาไปสอบแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปทุกวันนี้เขาเป็นคนขี้ลืมเขายังคิดว่าหนูสอบไม่ติดและดูถูกว่าหนูโง่มาตลอดและอีกเรื่องหนูมีความฝันอยากเป็นไอดอนแบบพี่ลิซซ่าหนูเลยพยายามว้อมเต้นซ้อมร้องเพลงแต่พวกเขาก็ดูถูกตามเคย ทั้ง2มันก็คือเรื่องเล็กๆนั้นแหละค่ะ แต่มันก็ยังเป็น ปมในใจเสมอ ยากที่จะลืมจริงๆ
เห็นด้วยกับการเรียนรู้กว้าง เอาตัวรอดในยุคนี้ได้จริงๆ
เนื้อหาโดยรวมค่อนข้างดีครับ แต่อยากให้ลองมาทำ content นี้ตอนอายุสัก 35 - 40 ผมเชื่อว่าแง่มุมบางอย่างจะเข้มข้นขึ้น และบางประเด็นจะเปิดกว้างมากกว่านี้แน่นอนครับ เป็นกำลังใจนะครับ ชอบเข้ามาฟัง
สิ้งที่ต้องการไม่ใช่ความมั่นคง แต่ต้องการชีวิตที่ดี มีคุณภาพ( ตอนนี้รับราชการอยู่อยากลาออก แต่คนมองว่ามั่นคง แต่เราว่า มันไม่ใช่ชีวิตที่ดี เพราะไม่มีเวลาดูแลครอบครัว เหนื่อยค่ะ ใช้ชีวิตบนความคาดหวังของคนอื่น ตอนนี้กำลังตระหนักที่จะใช้ชีวิตในแบบของตัวเองอยู่ ชึ่งชีวิตหลังจากนี้ไม่ได้มีใครคาดหวังกับเราและมันจะมีความสุขไหม ก็ไม่แน่)
ดีใจที่ได้มาฟังนะครับ ตอนนี้อายุ 14 ขอบคุณที่เตือนสติผมหลายๆอย่าง
พ่อแม่ครอบครัวก็แค่ guideline ถ้าสติปัญญาไม่สั่งด้อยเกินไป มนุษย์สามารถเรียนรู้โดยการค้นคว้าการอ่านหนังสือที่มีประโยชน์การแยกแยะสื่อที่มีประโยชน์ นัยยะเริ่มต้น ดูเหมือนกำลังผลักดันให้ข้อผิดที่เกิดขึ้นกับชีวิตวัยเยาว์เกิดขึ้นเพราะผู้เลี้ยงดู ยังมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องอีกมากมาย ค่ะ
ปีนี้เราอายุ24เหมือนกันค่ะ บังเอิญมากที่เราได้เจอกัน มองในมุมของเราเจ้าของช่องดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเราสิบเท่า
เรากลับมาฟังอีกครั้ง ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาลเป็นโรคซึมเศร้า
หนังสือเล่มแรกที่ซื้อเลยครับเล่มนี้ ดีสุดๆ ดีมากๆ อ่านตอนปวช. ไม่เสียดายเงินเลย
ขอบคุณมากนะคะ ติดตามฟังเสมอๆคลิปนี้ทำให้เข้าใจตัวเองและลูกเลยทีเดียวค่ะ
ฟังมาหลายคริป การพูดและน้ำเสียงน่าฟัง ได้ประโยชน์มากค่ะ ไม่คิดว่าคุณจะอายุน้อยมาก การอ่านและพัฒนาตัวเองมันทำให้คุณก้าวมาไกลมากค่ะ
เมื่อก่อนมีความฝัน10อย่างโตมาถึงได้รู้เวลาสำคัญที่สุด เลยจำเป็นต้องเลือกสิ่งที่ชอบและคิดว่าดีกับเราที่สุดพอ
ตอนเด็กๆ ประถมแม่จะบอกเสมอว่า ทำให้ได้เกรดดีๆ เป็นหมอ เป็นพยาบาล (แต่แม่พูดเป็นพยาบาลมากกว่า แม่ยึดติดภาพหมอคือผู้ชาย พยาบาลคือผู้หญิง ไปในสื่อสังคม ละครที่ไม่ได้สอน หนังซีรีย์ชาติในและนอก แล้วหรอ?)และเริ่มเข้า มัธยมจะบอก ให้ทำตามสิ่งที่ชอบ ทำในสิ่งที่รัก มันไม่เหนื่อย แต่ก็ยังมีคำพูดให้เข้าข้าราชการ หรืออาชีพที่แม่อยากเป็น หรือ อาชีพมั่นคง หรือ อาชีพพวกช่างเสริมสวยที่ตัวเองอยากทำหลังเกษียณอายุ แล้วในช่วงนี้ จะแคปภาพ 'ลูกชื่นชอบอะไร มีผลอย่างไร?' 'ปล่อยวาง' 'แม่ต้องเจออะไรบ้าง?' ที่จริง ไม่ใช่หรอก แต่ใกล้เคียง เป็นคำสอนพุทธศาสนา คำปรัชญาชีวิต คำบอกให้ ปล่อยวางทั้งที่ตัวเองก็บอกจะปล่อยวาง แต่ยังโกธรโมโห ติดอินเทอร์เน็ตพวกเฟส ตต.ในทิศทางที่เลื่อนผ่านไปเรื่อยๆเหมือนเด็กเหมือนวัยรุ่นพวกนั้น อาจเป็นวัยที่อยากพักมั้ง :(ท้ายที่สุด เหมือนคำเริ่มคลิป 'มาเกิดเอเชีย เอ็งจะร้อง เชีย จริงๆ ถ้าเอ็งโดดเด่นกว่าคนอื่น จะโดนนินทา ด่า กดให้ต่ำเหมือนกันหมด (ใช้คำเวอร์ แต่เห็นภาพไหมอะ? ไม่หรอ? เช่น คุณคือเด็กประถมที่ฉลาด เป็นลูกรักครูเพราะคุณมันจีเนียส ฉลาด เพื่อนๆวัยประถมจึงไม่พอใจ อิจฉา ริษยาคุณ ที่คุณเป็นลูกรักครู จึงแบนคุณ(ประมาณ ไม่ให้เข้าร่วมกลุ่มถ้ามีงานกลุ่ม หรือ เพื่อนไม่คุยด้วยมั้ง อาจมีแกล้ง) แต่ทางเลือกของคุณอยู่ที่คุณ ...ขี้เกียจเขียน พอ!) )ได้ยินคำนี้ สำหรับคนมีความจำไม่แฮปปี้วัยเด็ก เอ็งอาจดีขึ้นหรือเครียดจนอยากถีบคนเขียน' คนที่มีเวลาไปพูดเรื่องคนอื่นหรือนินทา ด่าว่าคุณ เขาคือคนที่อิจฉาคุณเปล่า? เขา³บอกกันว่า คนที่นินทา ลับหลัง คนอื่นคือคนที่มองว่าตัวเอง *ด้อย* กว่าคนอื่นนั้น ท้ายที่สุด ดีใจที่มีหนังสือแบบนี้ออกมา แต่ผู้ปกครองที่ควรอ่านหรือฟังจริงๆ คงไม่เคยฟังเพราะ'มันไม่ใช่หน้าที่' 'มันผ่อนคลายได้เหรอ?' 'ฉันต้องฟังเหรอ? ลูกสิควรฟังและกลับไปตั้งใจเรียน' ไม่ว่าเหตุผลใด เกิดมา เท่าที่ฉันจำความได้ ไม่เคยเห็นแม่ฟังอะไรพวกนี้เลย แค่อ่านขัอความปรัชญาชีวิตหรือคำสอนพุทธศาสนาที่ผู้ปกครองอ่านหรือไม่อ่าน ไม่รู้ แต่จะแคปมาให้ลูกคนนี้ ที่สนใจจิตวิทยา การพัฒนาตนเอง คำปรัชญาชีวิต หรือคำสอนเกี่ยวกับชีวิต คำคมชีวิต อื่นๆที่รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยกจากคนอื่น (เคยมีการกล่าวถึงความหมายของคนที่รู้สึกว่าแปลกแยกจากคนอื่นอยู่ ประมาณ ปิดกั้นตัวเองหรือเปล่านะ? จำไม่ได้ หาดูในยูทูปนะ)สรุปๆ ชอบมากสำหรับหนังสือแบบนี้ มันให้อารมณ์เหมือนหนังสือสุขศึกษาเลย ทารก-เด็ก ต้น-กลาง-ปลาย วัยรุ่น-ผู้ใหญ่-วัยกลางคน-วัยชรา จะมีอายุ อาหารที่ควรกิน ท่าที่ควรฝึก คำที่แนะนำให้ทำในช่วงวัยนั้น บอกการกระทำในช่วงนั้นๆเช่น ทารก จะร้องตอนหิว อื่นๆวัยรุ่น รักเพื่อนมาก ติดเพื่อน ต้องการความยอมรับ มีตัวตน วัยรุ่นตอนปลายหรือวัยผู้ใหญ่ จะต้องการความมั่นคง มีเพื่อนน้อยลงวัยชรา ลิ้นจะรับรสแย่ลงและอื่นๆมันให้อารมณ์เหมือนหนังสือเล่มนี้อะ คนที่ควรฟังไม่เคยได้ยิน คนที่ควรถูกทำให้เข้าใจจากคนที่ฟัง กลับเป็นผู้ฟังหนังสือสุขศึกษานั้นด้วย เราวัยรุ่นที่ตอนนี้ 15ปี จะอ่านหนังสือบอกกิริยา การกระทำ ความต้องการ ปัญหา ของคนแต่ละวัยไปทำไม? ถ้าให้เลือกระหว่าง ให้แม่มือใหม่ ที่มีลูกทารกไม่กี่วันอ่าน จะไม่ดีกว่า มาให้เด็กเมืองเอเชีย ที่ดูเกรดเป็นคุณค่าของชีวิต อ่านเหรอ? จบเท่านี้ ท่านผู้ปกครอง หรือ รุ่นพี่ที่อายุมากกว่า15 หรือ มีอายุเท่ากัน แต่รู้สึกขัดแย้ง สามารถเม้นตอบโต้ข้างล่าง แต่ทางที่ดี มีเหตุผลประกอบจะดีมาก ถ้ามีความอคติเด็ก15ปีที่ชอบจิตวิทยา บอกได้
มาฟังทัศนคตินี้ช้าไปเกือบ30ปีเลย ไม่งั้นทุกวันนี้จะไม่ตระหนักแบบนี้ แต่ช่างมัน เริ่มใหม่ มีหนทางอื่นอีกมาก ที่คู่ควรกับตัวเรา
สู้ๆนะครับ ผมเองกฟ้เข้ามาฟังช้าไป 30 ปีเหมือนกัน 😂
ขอบคุณสำหรับคลิปนี้มากๆค่ะเพราะที่ผ่านมาเราแบกความคาดหวังหวังคนอื่นมากเกินไป พอมาได้ฟังคลิปนี้ ได้นั่งคิดทบทวนกับตัวเองมากขึ้นค่ะ
ฟังเเล้วได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ ขอบคุณนะคะพี่
ฟังจบแล้วต้องไปหาอ่านเลยครับ ขอบคุณมากๆครับ
ep นี้ตกผลึกได้ลึกซึ้ง และถ่ายทอดได้เฉียบคมมากครับ
เท่าที่ฟังสรุป เล่มนี้เป็นหนังสือที่ เหมาะกับคนที่มีแนวคิดแบบ "เสรีนิยม" จังค่ะ เป็นหนังสือที่ทำมาเอาใจวัยรุ่นเลยแหละ มันก็เลยแบบ5555555 แต่ก็แปลกใจนะเราก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่งเหมือนกันแต่ฟังแล้วรู้สึกเอ๊ะๆในหลายๆประเด็นอยู่ มันเหมารวมเกินไป อาจเพราะเป็นแบบสรุปด้วยแหละแต่หนังสือเล่มอื่นที่แบบขึ้นหิ้งจริงๆที่พี่ทำสรุปเอาไว้ก็ไม่ทำให้รู้สึกแบบนี้นะ😂 ยังไงก็ขอบคุณนะคะ เล่มนี้ในบางประเด็นก็เป็นประโยชน์
5555555555555555 รู้เลยนะ แนวคิดคนเจนไหน
@@Jung2906 แล้วแต่อะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องมาพิสูจน์กับคนในเน็ตอย่างคุณอยู่แล้วค่า555555
ผมอายุ 23 ตอนนี้ทำธุรกิจ เงินเก็บจะล้านเเล้วครับ อยากจะบอกว่า มันก็มีช่วงที่เครียดกันหมดแหละครับ ธุรกิจมีขึ้นมีลง ไม่เกี่ยวกับการทนงตน (มันมีบ้าง) ยิ่งอายุน้อยดิต้องยิ่งสำเร็จให้ไว ที่เหลือมันคือกำไรชีวิต แค่อย่าหยุดและต้องตามโลกให้ทัน อิโก้ไม่ต้องใช้เยอะ แทบไม่ต้องใช้เลย
ฟังแล้วมีกำลังใจมากครับ ถึงสุดท้ายแล้วจะจมดิ่งก็ตาม❤❤
บังเอินจังเลยนะ ทั้งผมทั้งคนพูด ความบังเอินนี้ทำให้ผมยิ่งเข้าใจ ผมก็พึ่ง 24 เมื่อไม่กี่วันมานี้❣️
เล่มนี้มียุบ้านค่ะ นานแล้วเคยอ่านแต่ไม่เข้าใจจนมาฟังรอบนี้รู้สึกเข้าใจมากขึ้น
ซื้อหนังสือเล่มนี้มาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยเปิดอ่านเลย งงกับตัวเองเหมือนกัน จนวันนี้ล่วงเลยมาเลข 3 แล้ว ถึงจะมีหน้าที่การงานมั่นคง แต่รู้สึกไม่มีความสุข มองไม่เห็นอนาคตตัวเอง ทำงานแบบไม่มีความสุข และความคาดหวังของใครหลายๆคน ยิ่งทำให้เราไม่มีความสุข จะพยายามคิดใหม่อีกครั้ง
ตั้งแต่ฟังมา ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย มันตรงกับชีวิตจริงของวัยรุ่นมากๆค่ะ
ขอบคุณสิ่งดีๆค่ะ ไม่สายเกินไปที่ได้ฟัง😊
ผมเป็นเด็ก15 ที่ไม่ชอบห้องเรียนเลย ที่เรียนนี่เพราะเป็นเครื่องมือการรันตีความรู้เฉยๆ พญายามเริ่มต้นอาชีพของตัวเองอยู่ จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้ว ก็ลองผิดลองถูกมาเยอะเหมือนกัน แต่ยังดีที่ครอบครัวสนับสนุน ก็หวังว่าสักวันจะประสบความสำเร็จอยู่:)
เพราะชีวิดของแต่ละคนแตกต่างกัน ประสบการก็ต่างกัน ไม่สามาดเอาประสบการของคนอื่นมาใช้กับตัวเราได้
เกือบหลงทางซะแล้ว ดีที่อ่านหนังสือเล่มนี้
เป็นเด็กอายุ 13 ที่ชอบฟังอะไรแบบนี้ รู้สึกได้เปรียบเเละมี myset ไปไกลกว่าเด็กอายุรุ่นเดียวกันอีก
ทำไมถึงอยากไปไกลกว่าคนรุ่นเดียวกันละคะ ?
@@fonfon6742การแข่งขันไงคะ อยากประสบความสำเร็จไงคะ
ดีแล้วครับ พัฒนาตัวเอง เริ่มเร็วเท่ากับมีประสบการณ์ อายุแค่นี้ อนาคตอีก 3-4ปีต้องดีกว่าแน่ๆครับน้อง
@@fonfon6742ไปไกลกว่าก็ดีแล้วสิ ถ้ามันดีก็ไม่ต้องถามว่า"ทำไม"
อายุ26ค่ะ ดีใจที่ได้เข้ามาฟัง
อายุ19พยายามเข้ามหาลัยเดิมกับคณะเดิมมา2ปี เพื่อนเริ่มถอยห่างไปเรื่อยๆหลุดจากวงโคจรไปก็ตั้งหลายคนซิ่วปีนี้ปีแรกผลออกมาแล้วว่าไม่ได้ รู้สึกว่างเปล่าจนไม่รู้จะนึกอะไร มหาลัยที่ได้ก็ไม่ชอบ วนเวียนอยู่กับมหาลัยนั้น หลายคนบอกให้ทำใจเพราะมันก็แค่ส่วนนึงของชีวิต แต่จริงๆแล้วไม่เลยมันเจ็บปวดมากและทำใจยากมากๆการที่ต้องมายอมรับว่าสิ่งที่เราฝันมันดีเกินกว่าเราจะเอื้อมถึง เคยมีความั่นใจเต็มร้อยใน18ปีที่ผ่านมาว่าคนอย่างเราถ้าพยายามมันไม่มีทางทำไม่ได้ พึ่งมารู้ว่าแท้จริงแลัวตนเองก็ไม่ได้มีศักยภาพมากพอขนาดนั้น เกลียดทุกครั้งเวลาคนยอมแพ้กับอะไรง่ายๆสุดท้ายแล้วตอนนี้เหมือนจะเป็นแบบนั้นเสียเอง ขอโทษที่พร่ำเพ้อนะคะ อ่านไหลลื่นมากค่ะ
สู้ๆครับ อายุ19จะ20เเล้ว เพื่อนที่เคยมีก็เริ่มหายไปจนเหลือตัวคนเดียว ตอนเเรกเคยคิด ในชีวตเราต้องมีเพื่อนเเต่จริงๆเเล้ว คนที่จะอยู่กับเราจริงๆ คือ ครอบครัว เเละ ตัวเราเอง ครับ ตอนนี้จะใกล้เรียนจบเเล้ว ยังไม่เเน่ใจกับอนาคตเลยครับ เเต่ก็ขอให้สู้ๆนะครับ สู้เพื่อวันพรุ่งนี้ละอนาคตข้างหน้า✌🏻
ขอบคุณครับผม มีโอกาสได้มาฟังตอนอายุ 18 เป็นพอร์ตเเคสที่ผมฟังเเล้วต้องจดนั่งสรุปทุกบรรทัดมันโดนใจทุกหัวข้อเลยครับ
20เเล้ว 😂❤ ดีใจมากๆที่มาเจอเล่มนี้ ขอบคุณที่สรุปนะคะ☁️🌟🛼
ขอบคุณมากๆครับ สำหรับพลังบวกที่มอบให้
ผมฟังครั้งแรก ผมร้องไห้เลยครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าจุดหมายของชีวิตคืออะไร
คือครอบครัวผมเป็นครอบครัวที่ดีนะครับแต่ผมจะโดนพ่อบอกเสมอเลยว่าสิ่งนั่นมันดีหรือไม่ดีทั่งที่ผมยังไม่ลองทำเลยด้วยสำผมออกความคิดเห็นอะไรไม่ได้เลยครับมันรู้สึกอึดอัด
ไม่เคยฟังเลยนะคะ แต่มีคน คนนึงส่งให้ ก็ฟังมาตลอดเลยค่ะ 🥰🥰🥰
ตอนนี้ต้องฟังทุกวันเลยอยากให้ลูกชายป้าได้ฟังบ้าง
ผมอยากมีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ทั้งตอนทำงานและตอนใช้ชีวิตกับทุกคนรอบ ข้าง ยิ้มได้มากๆ เหมือนเมื่อก่อน ผมพึ่งมาฟังได้ไม่กี่ คลิปเเต่ สามารถมองตัวเอง คุยกับตัวเอง และเริ่มมีความสุขแล้ว
มีสติขึ้นมามากเลยค่ะ จากที่เคว้งๆหลังเรียนจบ ทั้งสอบไม่ติด
ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆครับ
มีครอบครัวยากจน และ เป็นพิษ เรียนไม่จบ ไม่เคยมีชีวิตวัยเด็ก วัยรุ่น เหมือนคนอื่น สิ่งที่คนทั่วไปทำกินนู้นกินนี้ เดินห้างนู้นนี้ อายุ21ปีละ ไม่ใด้ไปไหนเลย เพื่อนก็ไม่ค่อยมี บ้านอยู่ชนบท ห่างไกลตัวเมือง เจ็บปวดมาทั้งชีวิต อดทนจนไม่ไหวขึ้นทุกวัน
แล้วยังไงครับ ผมก็เท่าคุณ ทำงาน หาเงินเลี้ยงครอบครัว แฟนผมก็ไม่มี ไปเที่ยวไหนก็ไม่ เช้าตื่น อาบน้ำ กินข้าว ไปทำงาน เย็นกลับมาจากทำงาน ออกกำลังกาย วันเว้นวัน ออกกำลังกายเสร็จ อาบน้ำ กิน เล่นโทรศัพท์ นอน ตื่น จบ เพื่อนผมก็มี แต่น้อย น้อยมาก 2 - 3 คนเอง อย่าคิดมากเลยครับ อยู่ได้ด้วยตัวเอง คือสิ่งที่ดีที่สุด
@@nnnn-nn3io ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆนะคะ ดีใจที่ได้เจอช่องนี้มากๆ
ถ่ายทอดออกมาดีมากครับ ชอบฟัง
สำหรับคนอ่านคุณกำลังจะอายุ24 แต่สำหรับเรา คือเราเกิดวันเดียวกันคนละปี 19สค นี้ Happy birthday นะคะ ยินดีที่ได้ฟัง.....
16 อยู่เลย แต่อยากมีความรู้แน่นๆ
ขอบคุณมากนะคะ❤
Finally you review my favorite.Everytime I read this book, I got sway but I still read it.Because when I am done, it's hurt but I'm still alive.Keep do it .
เราเคยกล้าที่จะฝัน จนตอนนี้เราลืมไปแล้วว่าความฝันนั้นคืออะไร
เรียกมันกลับมาค่ะ!
ตอนนี้อายุ18 ตั้งแต่เด็กพ่อแม่ห้ามไม่ให้มีเพื่อนหรือเรียนเลยเพราะกลัวลูกจะมีแฟน มีเพื่อนกลัวลูกจะเสียคน จะทำอะไรคิดไรก็ทำไม่ได้ ต้องทำตามที่พ่อแม่บอกตลอด แม่ไม่เคยไห้ชีวิตอิสระ จนตอนนี้คิดอยากจะหนีออกจากบ้าน อยากลองทำอะไรที่ไม่เคยทำ
เมื่อไหร่ที่ย้อนกลับมาถามตัวเองในใจในเหตุการณ์ต่างๆที่เจอนั้นแหละครับ คือ ประสบการณ์ สมองจะเกิดการย้อนแย้งกัน และคุณจะได้คำตอบเพียงผู้เดียวในสิ่งที่เจอ
ปล.ผมคิดอายุผิด จริงๆแล้วอายุ 23 นะครับ 🤭 (1999)
เท่ากันเลยครับ เนื้อหาดีมากทำอีกเรื่อยๆนะครับ
อายุจะ24เหมือนกันเลยค่ะ💓🙏
พึ่ง 23 เลยค่ะ (1999)
Love it ❤️
1999 เหมือนกันเลยครับ ตอนนี้ว่างงาน ยังไม่เริ่มอะไรสักที ขอบคุณที่มาสรุปให้ฟังครับ ไว้จะซื้อหนังสือมาอ่านครับ
อายุ18 ดีใจมากเลยค่ะที่ได้มาฟัง เวลาที่ผ่านมาตั้งแต่จบมัธยมเหมือนหลงทางเลยค่ะ เพราะเราเลือกทางเลือกที่แตกต่าง ในตอนแรกก็ค่อนข้างมั่นใจในทางเลือก หลังจากนั้นก็รู้สึกแย่ ตั้งคำถามกับตัวเองมากมาย ว่านี่ดีจริงหรอ นี่หรอสิ่งที่ต้องการ แต่พอมาเจอเรื่องนี้เหมือนปลุกไฟและเพิ่มความมั่นใจล้านเท่าเลยค่ะ เราแค่อยากมีความสุข แค่นั้นเอง ก็หวังว่าตัวเราจะดีได้กว่านี้ กล้าได้มากกว่านี้ และเป็นตัวเองที่ดีที่สุด อยากใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการจริงๆ
พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวพี่ในตอนอายุ18 ก็ตัดสินใจใช้ชีวิตแตกต่างจากความคิดของคนอื่นเช่นกัน สิ่งที่สำคัญคือรักตัวเองให้มากๆ ให้เกียรติตัวเองให้มากๆ ขอให้น้องมั่นใจและเลือกสิ่งดีๆ ที่ถูกต้องให้กับตัวเองเสมอนะคะ
พี่เป็นกำลังใจให้นะครับผม :)
21 ปี ก็ปวดหลังเเล้วครับ
@@จตุรวิทย์วังคะฮาด 5555 แนะนำกินเยอะๆ ช่วยได้ค่ะ แต่จะปวดฉี่บ่จนรำคาญนิดนึง
เรื่องสำคัญคือผู้สร้างมีจุดประสงค์เดียวคือ(พระองค์ดารัสอีกว่า ) : 56( ความว่า “และข้าพระองค์มิได้สร้างญินและมนุษย์เพื่ออื่นใดเว้นแต่เพื่อเคารพภักดีต่อข้าพระองค์” (อัซซาริยาต: 56)
เคยอ่านเล่มนี้สมัยช่วงม.4-ม.5เพราะอินกับชื่อหนังสือ แต่ตอนนั้นอ่านไม่เข้าใจและไม่อินเลย พอได้มีโอกาสกลับมาฟังตอนเรียนจบรอรับปริญญา ถึงเข้าใจที่สิ่งที่หนังสือสื่อออกมาทุกอย่างเลย บอกตัวเองเสมอว่าเราเป็นดอกไม้อาจจะยังไม่ถึงเวลาผลิบาน แต่อีกใจก็บอกตัวเองว่าถ้าไม่พยายามบานตอนนี้แล้วจะไปบานตอนไหนให้ใครดู ย้อนแย้งจนจะร้องไห้เลยค่ะ
จะ19เดือนหน้าไม่เรียนแล้วเพิ่งกลับมาเรียนแต่ผมหาเงินได้2แสน+ โคตรรู้สึกดี ผมไม่โชว์ให้ใครแต่โชว์คนในครอบครัว ผมแม่งโคตรจะบ้าเลยตอนโดนชมไม่โดนด่า หน้าตาที่ครอบครัวแม่งยิ้ม ทำผมไม่ลืม ประเทศนี่ถ้ารีบโตคุณจะหาเงินจากมันได้รีบๆเรียนรู้ความถนัดนะค้าบบ ผมเป็นโรคซึมเศร้าจ๊าดดดเลยไม่ค่อยภูมิใจเท่าไหร่ครับ ออกจะบ้าๆแต่เป็นพลังบวกได้ค้าบบ5555555อะไรที่เข้ามาก็รีบตัดทิ้งถ้าไม่ดี หมอบอกอะไรก็ทำตามหมองั้นจะไม่หายเอาน้ะพวกเรา❤อย่าเกลียดตัวเอง
เราเคยคิดว่าคนเรามีเวลาเท่ากันค่ะ
แค่พอได้คุยกับนักจิตวิทยา เราได้มองเห็นอีกมุมหนึ่ง ว่าจริงๆแล้ว "คนเรามีเวลาไม่เท่ากันค่ะ"
แต่ละคนมีภาระหน้าที่ไม่เท่ากัน สิ่งที่เขาต้องทำต้องรับผิดชอบของแต่ละคนไม่เท่ากัน
บางคนสถานะเอื้อที่จะให้เขามีเวลาเรียนรู้ และทำในสิ่งที่อยากทำ
แต่บางคนแม้อยากจะทำแทบตาย แต่ด้วยความรับผิดชอบต่างๆ ทำให้เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะนึก
ดังนั้นไม่มีทางที่เวลาของคนเราจะเท่ากันค่ะ
การที่เราคิดว่าคนเรามีเวลาเท่ากับ
เมื่อล้มเหลว เราก็นึกโทษตัวเองว่าทุกคนมีเวลาเท่ากัน ทำไมเราทำไม่ได้อยากเขา
ทำให้นึกโทษติเตียน รู้สึกตัวเองด้วยค่า
ดังนั้นสำหรับเราการคิดว่าทุกคนมีเวลาเท่ากันทำให้เป็นดาบที่ทิ่งแทงใจตัวเองเรื่อยมา
จนลืมมองย้อนกลับไปมองว่า แต่ละคนมีเวลาไม่เท่ากัน
ทำให้ลืมมองและแฟร์กับตัวเองว่า ตามจริงเราอาจพยายามเต็มที่แล้วนะ เราอาจพยายามแทบเป็นแทบตายแล้วจริงๆ
ทำให้ติเตียนตัวเองมากเกินไป ว่าทุกคนมีเวลาเท่ากัน แล้วเราทำอะไรอยู่ และลืมมองว่าตามจริงคนเรามีเวลาไม่เท่ากัน
รู้สึกว่าจริงเลยครับ
หนูเป็นซึมเศร้าทุกๆวันของหนูจะร้องไห้นอนไม่หลับและทุกอย่างจะถาโถมเรื่องแย่ๆจะเข้ามาในสมองอัตโนมัติ ขอบคุณพี่นะคะที่มาแชร์มันทำให้ได้ความคิดใหม่ๆและทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นในชั่วขณะ ขอบคุณจริงๆค่ะ😢
คุณอายุน้อยมาก แต่การพูดของคุณ มีพลังมากกชอบฟังคะ🤗
ผมเองก็อายุ24 ไกล้25 ลาออกจากหน่วยงานราชการมาก็สักพักตั้งแต่ สิ้นเดือนธันวา ลาออกท่ามกลางสังคมครอบครัว ที่มีแต่ครู ราชการ ตำนวจทหาร ผมเหนื่อยและกดดันจนแทบจะบ้า ใครไม่เคยรู้ ทุกคนต่างวาดฝันให้กรอบแก่ผม อายุ40 ต้องงี้ 50ก็งี้ 60ต้องได้แบบนี้ ผมละเหนื่อยกับการคาดหวังอนาคตจริงๆ ผมอค่อยากทำตามฝัน เคยเป็นเด็กที่มีฝันมีพลัง แตากลับได้รับแต่พลังงานลบๆจากครอบครัว สังคมรอบตัว ที่คิดแต่เอาง่ายๆ
ผมก็ค่อนข้างจะเหมือน พี่ครับ เกิดมาใน ครอบครัว ขรก เลยโดนเหมือนกันครับ แต่ยังดีที่แม่ให้อิสระ ส่วนพ่อก้ต้องปรับความเข้าใจกันสักหน่อย
ผมเป็นกำลังใจให้พี่นะครับ ⭐🌟⭐✨
@@thewagz1172 ขอบคุณครับ แฮปปี้ๆครับ
เราอายุ24ที่กำลังเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ด้วยความคิด ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย แต่กลับมีพลังใจที่มากกว่าความกลัวที่ลดลง มีชีวิตที่มีความสุขที่สุขที่ใจเราจริงๆไม่พึ่งพา เชื่อมั่นในตัวเอง เราไม่ได้เรียนต่อปริญญา เริ่มทำงานใช้วิตในประเทศที่วัฒนธรรมที่แตกต่าง ความเคร่งเครียดความกดดัน สร้างความกลัว จนทำให้เราติดกับ เราเริ่มเก็บตัวด้วยความคิดที่ว่า การใช้พลังงานในการรับมือกับผู้คนมันดูดพลังชีวิตเรามากเกินไป เรามักใส่หน้ากากเข้าหาผู้คน เราใส่ใจความรู้สึกของผู้อื่นจนเกินไปจนมันทำให้เราลดความใส่ใจในความรู้สึกของตัวเราเอง เรามักจะเอาความรู้สึกของเราไปผูกไว้กับผู้อื่นเสมอ ให้ความสิ่งดีๆกับผู้อื่น และหวังผลว่าเขาจะตอบสนองเราด้วยสิ่งเดียวกัน แต่พอมันไม่ใช่ก็ทำให้เราทุกข์ใจ เอาแต่ถามว่าทำไมนะทั้งที่เรา อย่างนั้นอย่างนี้
ตอนนี้เราเริ่มรักตัวเอง ดูแลตัวเองทั้งร่างกายและจิตใจ เรารู้แล้วว่าตัวเราคือจุดกำเนิดของความสุข เราอยากให้คนอื่นมีความสุข เราต้องรู้วิธีสร้างความสุขให้ตัวเราเองก่อน แล้วเราจะแสดงมันออกมาทางท่าทาง คำพูด สีหน้า ถ้าเราเป็นดั่งลมเย็นๆ คนอยู่ไกล้ๆย่อมรู้สึกเย็นสบายเช่นกันค่ะ
สำหรับเราแล้ว เราอยากเป็นดอกไม้ที่สามารถเบ่งบานได้ทุกฤดูกาล ทุกสภาพอากาศ ทุกที่ ทุกเวลาค่ะ
ดีใจด้วยนะคะที่ได้เจอความสุขของตัวเอง😊
ขอบคุณค่ะ♥️♥️
เก่งมากๆเลยค่ะ
@@pxmmmmm.m ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้อายุ 22 ฮะ เหมือนเป็นช่วงชีวิตที่หนักที่สุด เพราะพึ่ง 22 ครั้งแรกฮ่าๆ เหมือนทุกครั้งที่เติบโตจะต้องเจอปัญหา คล้ายกับขั้นบันไดชีวิต ถ้าไม่ยอมผ่านถึงไปก็จะถูกเหยียบอยู่ตรงนั้น ด้วยหลายอย่างในชีวิต เหมือนตัวเองเป็นคนถนัดมองโลกให้แง่ร้ายเว่อๆเลอ อะไรก็ชั่งของมองลบไว้ก่อนเพิ่มเตรียมรับ กับหลายเรื่องมันก็ดีแต่หลายเรื่องก็ทำให้ชีวิตตัดสินใจผิดพลาด หลายแนวคิดที่ถูกบอกเสมอจากแม่ว่าญาติพี่น้อง มันดีกว่าการอยู่ตัวคนเดียว สำหรับเราเองมองว่าต่อให้มีหรือไม่มี ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเราจะอยู่โดดเดี่ยวหรืออบอุ่น เพราะสำหรับเราแม่คนเดียวคือครอบครัวของเรา ไม่รู้คิดถูกหรือผิดยังไง แต่22มันแอบยากจริงๆ เป็นการเติบโตที่ทุลักทุเลมากเลย หวังว่า23 เราจะโตไวกว่านี้ รับมือและคิดให้เยอะมากกว่านี้เพื่อ วัย23 ที่จะสดใสมากขึ้นชะทำอะไรใหม่เยอะขึ้นนอกจากนอนคิดมาก แต่ลงมือทำมันอย่างจริงจังเพื่ออะไรสักอย่าง
รุ่นเดียวกันเลยค่าตัวเอง มันหนักหนาจริงๆ
ขอให้เติมโตอย่างสวยงามบนโลกใบนี้นะคะ
ไม่ถูกต้องเสมอไปค่ะ บางทีเรารู้ว่าเราชอบอะไรต้องการอะไร แต่เราต้องดูสิ่งรอบข้าง ภาวะสังคมเศรษฐกิจในประเทศด้วยค่ะ ในไทยเราปฎิเสธไม่ได้ว่าเหลื่อมล้ำมากๆ อาชีพของคนชั้นกลางอย่างเราข้าราชการคือมั่นคงที่สุดอ่ะ อาชีพที่ชอบไม่ได้ทำให้ชีวิตอยู่รอดค่ะ เอกชน 30 เขาก็ไทล์แล้วค่ะ หนังสือนี้น่าจะเหมาะกับประเทศของผู้เขียนเอง
เห็นด้วยครับ
ไม่เห็นด้วยนะคะ คนที่ประสบความสำเร็จและมั่นคงไม่ได้ขึ้นอยู่กับงานที่ทำ แต่เป็นรายได้ที่มั่นคงต่างหากค่ะ
ขอบคุณค่ะ :)
เห็นด้วยค่ะ มันเป็นสิ่งที่เราทำอะไรไม่ได้ อาจจะฟังดูเหมือนขี้แพ้แต่อันนี้ชีวิตจริง แค่เกิดมาต้นทุนก็ไม่เท่ากันแล้ว น่าหดหู่มากค่ะ
หนังสือที่ดีไม่ใช่หนังสือที่คุณอ่านเข้าใจ
แต่หนังสือที่ดีคือ ประสบการณ์ที่เจอ หลังจากอ่านมันมาแล้ว หนังสือเล่มนั้นจะมีค่ากับคุณมาก
สิ่งเดียวที่ทำให้ผมทำตามความฝันไม่ได้ไคือเงิน ครับ ยุคสมัยนี้ทุกอย่างแทบเป็นเงิน ตอนนี้ผมได้แต่เพ้อฝันว่าผมได้ทำตามฝันของตัวเอง แต่ในความเป็นจิงเเล้วผมยังนั่งหาเงินอยู่เลยครับ ผมมีเป้าหมายไว้ว่า ถ้าผมทำงานเก็บเงินได้ตามเป้าเเล้วผมจะออกจากงานทันทีและมาทำสิ่งที่ผมชอบมากๆ ทำสิ่งที่ทำให้ผมได้ พัฒนาตัวเองและดูแลตัวเองไปพร้อมๆกัน🥲
สุดยอดค่ะ❤❤
ภูมิใจอาชีพที่ทำอยู่ อาชีพเดียวเลี้ยงตัวเลี้ยงลูกๆทั้งสองมาทั้ง เกือบ40ปีแล้วค่ะ ขอบคุณอาชีพนี้ค่ะ ที่มาใกลมาก ถึงประเทศสวีเดนคะ🤗
@Pipatpoll Kaewsrijunt ดีมากค่ะจงภูมิใจในสิ่งที่ทำอยู่นะ เป็นกำลังใจให้คะ😊
เชื่อว่าความคิดคนลอบข้างมาผนต่อตัวตนเอง
หนูอายุ15 เมื่อกี้ไม่รู้เเต่ตอนนี้รู้เเล้วค่ะ มันเป็นทางเลือกที่เเตกต่าง อื้มมมมมเเละรู้เเล้วว่าต้องเริ่มจากอะไร ขอบคุณนะคะเพราะคลิบนี้เลยยยยหนูอยากรู้มาตลอด ความฝันของหนูอาจฟังดูเเปลก เเต่จะตามน้ำดู ตามน้ำเตรียมตัว 2สายอยู่ในตัว เย้ยยยยขอบคุณนะคะ
@@user-kg1yv2wn1j ดีค้าบสุดสวย💖
ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆ จะไปหาหนังสือมาอ่านต่อค่ะ
พอได้ฟังแล้วรู้สึกโดนในหลายๆประเด็นมาก (เลยรู้สึกน่าจะได้อ่านหนังสือนี้เร็วกว่านี้ แต่ก็ไม่มีอะไรที่สายเกินไปอย่างที่น้องบอก 😅)
คือเราอายุ 37 ปีแล้ว เราเป็นเด็กที่ขยัน เชื่อฟังพ่อ แม่และผู้ใหญ่มาตลอด ตั้งใจเรียนจนจบป.เอก ได้งานทำศูนย์วิจัยซึ่งเป็นงานที่ดูมั่นคงสมใจครอบครัว…ได้แต่งงงาน พ่อ แม่ ชื่นใจ เล่าเรื่องเราให้เพื่อนๆฟังอย่างยิ้มแย้มในวันงาน
ตัดมาที่ตัวเรา…เรากลับรู้สึกว่างเปล่า รู้สึกว่าตัวเองไม่เก่ง ทำได้ไม่ดี พยายามเท่าไหร่ก็ไม่เห็นผล หรือเราอยู่ผิดที่ผิดทาง เรากำลังทำอะไรอยู่ในแต่ละวันเนี่ย 😢
ตอนนี้เลยตัดสินใจออกมาจากกรอบความเชื่อความมั่นคง ความคาดหวังของคนอื่น โดยเราลาออกแล้วออกมาใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ มาเริ่มต้นใหม่ใช้ชีวิตของตัวเองจริงๆ ตัดสินใจด้วยตัวเองและหมั่นทบทวน ว่าเรามีความสุขมั้ย เราชอบจริงๆมั้ย ซึ่งตอนนี้ เรารู้สึกมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น มีหลายๆอย่างที่อยากทำ มีความหวัง อยากเรียนรู้กับหลายๆอย่างรอบตัว
ปล ขอบคุณมากๆๆๆๆจริงๆค่ะ ชอบมากสำหรับการเปรียบเทียบว่าตอนนี้ชีวิตคุณเท่ากับกี่โมง คือตอนแรกก็คิดเสมอว่าเราแก่เกินกว่าจะออกจากงาน มาเริ่มชีวิตในต่างแดน แต่เอาจริงๆ 37 ก็ประมาณ 11โมงกว่าๆ เอง เลยเห็นภาพมากค่า ว่าไม่มีอะไรที่สายเกินไปหรอก❤
ผมเห็นด้วยกับประโยคที่คนเรามีเวลาเท่ากัน แต่บางคนเขาไม่ได้มีต้นทุนชีวิตมากพอที่จะทำตามสิ่งที่ตัวเองชอบ ครอบครัวไม่ได้พร้อมที่จะซับพอร์ต ในสิ่งที่อยากจะทำ บางอย่างเลยเป็นได้แค่ความฝันที่ว่าเมื่อไหร่ที่เราพร้อมเราจะทำให้ได่แน่ๆ
รู้สึกว่าใช้ชีวิตไปวันๆ เคยตั้งเป้าหมายว่าอยากจะทำอะไรอยากเป็นอะไร แต่ก็ทำไม่ได้เพราะทุนทรัพย์ไม่พอและความรู้ก็ยังไม่พอ ได้แต่ทำวันนี้เพื่อให้มีใช้ในวันพรุ่งนี้ ท้อแท้ชีวิตวัยรุ่นยังไม่ได้ใช้ให้สนุกเลย
สู้ๆนะคะ เราจะทำตามฝันให้ได้ไปพร้อมกัน! ✊🏻✊🏻
ไม่ต่างกัน😢😢😢😢
จี้ใจดำมากค่ะ เรามีแฟนเขาเด็กกว่าเราหลายปี เราจึงอยากจะถ่ายทอดประสบการณ์ให้เขาด้วยความคิดที่ว่า ถ้าเขารู้เขาจะได้ไม่ต้องทำและไม่ต้องเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป เราพูดและทำไปด้วยความหวังดี ผ่านมา4ปีตอนนี้เขาขอเลิกกับเรา เขาเพิ่งระเบิดออกมาว่า เขาอึดอัดและรู้สึกไม่เป็นตัวเองเพราะสิ่งที่เราคิดว่าเราสอนเขา เขาบอกว่าเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถทำอะไรดีๆให้เราได้เลยเพราะว่าเราเป็นคนสอนเขาทั้งนั้นและเขาไม่ได้รู้สึกว่าทำมาจากใจ เขาขอบคุณที่เราสอนเขาทำให้เขาได้รู้ว่าจะปฏิบัติกับ”คนอื่น” อย่างไรให้คนอื่นพอใจและมีความสุข และขอบคุณที่ทำให้เขาคิดได้และไม่ได้ไปทางที่ผิด. เจ็บจี๊ดเลย
ตอนนี่ผมอายุ30. ผมทำงานตั้งแต่15ปี จนถึงวันนี้เพราะเรียนช่างยนต์ ไม่จบ.ทำงานไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมายแล้วก็ไม่มีอะไรเลย.ไม่มี.เพื่อน สังคม แฟน เมีย ลูก ไม่มี แบบคน..อื่นๆๆเค้าเหงา เศร้า หว่าเว้ เคว้งคว้า อ้างว้าง ป่าวเปลี่ยน เดียวดาย มึดม่น..❤
เราเป็นคนนึงที่เดินทางช้ากว่าเพื่อนมากๆ เริ่มเรียนพร้อมกันตอนนี้เพื่อนๆกำลังจะจบมหาลัยแล้ว ส่วนเราลาออกจากมหาลัยมาสองรอบเพราะป่วย ต้องออกมารักษาทั้งกายทั้งใจ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบเลื่อนลอยสุดๆ เหงามากๆด้วย ยิ่งเห็นเพื่อนๆได้ออกไปใช้ชีวิต ไปมีสังคมยิ่งรู้สึกเหงา ปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียวอย่างสิ้นเชิง เราเคยเป็นคนที่สดใส เคยขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดมาก่อน แต่ตอนนี้กลับตาลปัตรไปหมด เราเคยมีความฝันเยอะมากแต่เหมือนวิ่งตามไปเท่าไหร่ฝันนั้นยิ่งไกลไปทุกที ได้แต่หวังว่าสักวันนึงเราจะกลับไปสดใสได้อีกครั้ง กลับไปเดินตามฝันของเราแม้มันจะช้าหน่อยแต่เราจะยังไม่ถอดใจตอนนี้ ขอบคุณสำหรับพอดแคสต์และกำลังใจดีๆนะคะ
สู้ๆนะคุณ เราอายุ18 เรากังวัลเหมือนกันค่ะ เราเคยคิดอยากเป็นหมอ เพราะมีเงินเยอะ เอามสเลี้ยงชีพได้ดี ตอนนี้เรียนไปเพื่อไรล่ะถ้าเราไม่มีความสุข เราเองก็เรียนกศน. เราเเอบเหงาเหมือนกันค่ะ เรามีเรื่องราวอะไรก็เก็บไว้เเก้ปัญหาตัวเองมาตลอด เราคิดเช้ากลางคืน ทําไงดี ใครๆก็บอกว่า ถ้าเรียนไม่จบ= อานาคตการงานคุณจะไม่มี สุดท้ายเเล้วเราก็ต้องการเงินมาเลี้ยงชีพ ในตอนที่มันสําคัญๆพิมันไม่มีเงินมันเเอบลําบาก เราเองเคยเป็นคนยิ้มทุกวันค่ะ ตั้งเเต่ลาออกจากอายุ14ตอนนั้น ตอนนี้18 รสชาติของการลาออก มันดีที่เราได้รู้ว่าท้ายที่สุดสิ่ที่เราส่งสัยมาคืออะไร เราหน้าบึ้งตั้งเเต่เราได้เข้าช่วงม.ต้น จนตอนนี้ชีวิตเรามันสับสนไปหมด เราตัดสินใจยอมรับมันค่ะว่า เรามาช้าเเล้ว เราก็ทําให้มันดีที่สุดนะคะ เราอาจจะเข้ามหาลัยช้ากว่าเพื่อนร่นเดียวกัน พยามต้องใจเรียนใหม่หมด ตั้งเเต่ต้น พอมาคิดอีกที เหมือนฝืนตัวเอง หัวเราะกลบเกลื่อน สิ่งที่เป็นตัวเรามันหายไปหมด เหมือนเราเขียนบทให้ตัวเองเล่นในเเต่ละวัน จนมันไม่มีบทละครที่จะเขียน ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย พยามถีบตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเองว่าเราสามาถ กลับมาเป็นดอกไม้ที่สวยเเละสดใสได้อีกครั้งนึง อาจจะไม่ได้เข้าสังคม เเออบกลัวว่ามีปัญหาทางนี้ ทางการสื่อสาร สู้ๆค่ะ ไม่ได้มีคุณคนเดียวน้า เราเองก็เหมือนกัน:)
เราอยากมีเพื่อนหัวอกเดียวกัน ถ้ายังไงคุยกับเราได้นะคะ เพราะเราเอง ไม่กล้าคบหาใครเลยค่ะ เพื่อนเก่าๆ เรายอมทิ้งไปเพราะเราอายเรื่องนี้ เรื่องที่สุดท้ายเราก็มาลาออกจากรร. เพื่อนอาจจะมองว่าทําไมเราถึงหายไปดื้อๆ เวลาเพื่อนถามว่าเรียนไหนหรอ เราจะเลี่ยงการตอบ
สู้ๆครับเป็นกำลังให้ทั้งสองคนนะครับ ผมก็อายุ20แล้วยังไม่รู้จะเป็นอะไรดี แต่ผมก้พยายามหาอยู่ สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
@@colorfull2436 ชอบที่บอกว่าเหมือนเขียนบทละครให้ตัวเองเล่นจนวันนึงคิดบทต่อไปไม่ออก เราก็เป็นแบบนั้นเลยค่ะ ชีวิตมันไม่เป็นไปตามแพลนที่วางไว้ ตอนนี้เลยต้องด้นสดเอา555 ยังไงก็ ไม่อยากให้ตัวเองคิดว่าชีวิตมหาลัยเป็นทุกอย่างของชีวิตนะคะ บางทีชีวิตคนเราก็อาจมีทางเดินที่แตกต่างกันไป เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองนะคะ ที่สำคัญเลยคือสุขภาพ ทั้งสุขภาพกายสุขภาพจิต เสียไปแล้วกว่าจะรักษาให้กลับมาได้มันทรมานจริงๆค่ะ ส่วนเรื่องลาออกเมื่อก่อนเราก็ไม่ค่อยกล้าบอกใครเหมือนกันค่ะ ทุกวันนี้คิดซะว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ ไม่ได้มีแค่เรา ตัวเองก็สู้ๆเหมือนกันนะคะ
@@thewagz1172 เช่นกันนะคะ ขอให้คุณเจอเส้นทางของตัวเองเร็วๆนะคะ
ขอบคุณครับ ดีใจที่ไดฟัง ตอนนี้อายุ22 อยู่ปี3เทอม2ใกล้จบแล้ว ชอบดนตรี เเล้วผมจะกลับมาเม้นอีกครั้งในอานาคดข้าวหน้า❤
ดีจังเลยที่ได้ฟังตอนเพิ่งเริ่มทำงาน ได้มุมมอง ความคิดอีกด้านที่ดีมาก ๆ ที่ตัวเราเองยังหาทางออกไม่เจอ เหมือนได้ปลดล็อคเข้าหาตัวเองไปชั้นนึง
ข้าราชการเท่านั้นที่มั่นคง คำนี้แหละเจ็บปวดสุด
ความเชื่อที่โดนเพื่อนกรอกหูมาตลอด คือ เธอยังใช่เงินพ่อเงินแม่อยู่ อะไรที่เขาพูดอะไรที่เขาสอน เธอก็เชื่อและทำตามเขาหน่อย ซึ่งเราคิดว่ามันไม่ใช่ ให้เงินเลี้ยงดูและส่งเรียนมันคือ หน้าที่ของเขา มันคือสิ่งที่เขาต้องทำอยู่แล้ว เราสามารถฟังเขาแล้วเอาไปปรับใช้กับประสบการณ์หรือหาความชอบของเราต่อไปได้ แต่ไม่ใช่ ‘เชื่อ’ ‘ฟัง’ จนไม่ได้คิด ไม่ได้เริ่มหาความชอบและทางของตัวเอง คือต้องรอให้ทำงานหาเงินเองเหรอถึงจะเริ่มทำตามหรือหาความชอบของตัวเองได้ แต่ก็นั้นแหละ คิดมันก็ง่ายแบบนี้ แต่พอเอาเข้าจริงเราถูกหล่อหลอมจากความเชื่อแบบนี้มาตลอด ณ ตอนนี้ที่จะต้องเริ่มทำงานแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าจะก้าวข้ามมันไปยังไงเลย
ใดๆคือการพูดถึงเรื่องดอกไม้ที่เบ่งบานเเตกต่างกัน เป็นเเก่นที่ติดหัวเสมอเเม้ไม่ได้อ่านมานานเเล้วก็ตาม
ดีใจมากค่ะ เพราะหลายครั้งที่เคยสงสัยเช่นกันค่ะ ทำไมรับปริญญาต้องยิ้มดีใจขนาดนั้น แต่ก็พยายามเข้าใจ แล้วอัพรูปคิดแคปชั่นลงโซเชียล55 ดีใจที่ไม่ได้งงคนเดียวค่ะ
้ขอบคุณมากๆ นะคะ เคยข้ามเล่มนี้ในร้านหนังสือ แต่มาฟังครั้งที่ 3 แล้วค่ะ
เราเป็นเด็กปี1คนนึ่งที่มีความฝันอยากทำงานหลายอย่าง มีความฝันเยอะมาก สิ่งที่อยากทำเยอะมาก คิดถึงอนาคตมากกว่าปัจจุบันสะอีก 😭 ขอบคุณตัวเองที่ฟังจนจบ
ผมอายุ16ตอนนี้มีแต่ปัญหาชีวิต การเรียน สอบ การเตรียมเข้ามหาลัย การเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งทางกายและปัญญาสมอง แฟนที่พึ่งนอกใจไปเมื่อ5วันที่แล้ว หน้าตา ร่างกาย ทุกอย่างอีกมากทำให้ผมท้อผมเหนื่อยผมฟังคลิปนี้แทบทุกคำพูดมันแทงใจผมจริงๆ คลิปนี้ทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจในการใช้ชีวิตมากขึ้น อย่างน้อยก็ตอนนี้ ขอบคุณที่ได้มาเจอช่องดีๆ ไม่งั้นผมคงได้ไปออกข่าวสักช่องละมั้ง
มันคือจริงนะ สิ่งที่เลือก กับความหวังที่ใส่ให้เรา เป็นคนละแบบ เลือกในสิ่งที่ไม่ใช่ความหวัง กลายเป็นความโดดเดี่ยว แต่เชื่อว่าเรามีสิทธิ์ที่จะเลือก ที่จะลอง ในสิ่งที่เราต้องการ และถ้าเราก้าวข้ามผ่านไปได้ เราจะเข้มแข็ง แล้วเติบโต :) แล้วขอบคุณสิ่งเหล่านั้นที่ผ่านมา ปล. ขอบคุณที่แบ่งปันหนังสือดี ๆ และได้มาเจอคลิปนี้นะคะ ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย :D
เล่มนี้ซื้อมานานมาก แต่ไม่ได้อ่านสักที จนมาเจอการสรุป อายุ 40 แล้ว แต่จึ้กใจหลายประโยคมาก ๆ จากหนังสือเล่มนี้
และเราควรเจ็บปวดในสิ่งที่ควรเจ็บปวดจริง ๆ ขอบคุณมากนะคะ ❤️
อยากเป็นนักดนตรีค่ะ รู้สึกมีความสุขมาก ตอนได้จิ้มเปียโน ดีดกีต้าร์ แต่ติดตรงที่ไม่ได้มีเงินมากเนี่ยแหละค่ะ ก็คงต้องทิ้งความฝันนี้ แล้วทำตามที่คุณแม่บอก เก็บเกรดดีๆ ติดมหาลียดีๆ และสอบบรรจุข้าราชการให้ได้ ยอมรับว่าน้อยใจค่ะ แต่เข้าใจคุณแม่นะคะ ท่านอยากให้เรามีกินมีใช้ ไม่อดอยาก เพราะท่านผ่านมาหมดแล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ สู้ต่อไป
เราเกิดยุค90 แต่ความคิดสวนทางกับสังคมโดยสิ้นเชิงตั้งแต่ประถม เหนื่อยมากที่ต้องยืนหยัดในความคิด ฉีกทุกกรอบสังคมที่บล็อคอิสระการใช้ชีวิตของเรา
กลับมาฟัง มาอ่านเล่มนี้กี่ครั้ง ก็ยังทำให้รู้สึกดีขึ้นได้ตลอดเลย รู้สึกเหมือนได้พัฒนาตัวเองขึ้นอยู่เรื่อยๆ มองโลกกว้างขึ้นมาเรื่อยๆ ซื้อมาตั้งแต่อายุ 17 จนตอนนี้ 19 จะ 20 เป็นเด็กซิ่วที่ออกมาหางานทำ กลัวการเผชิญโบกภายนอกถึงแม้ปากจะบอกกับทุกคนว่า ไม่กลัว พร้อมรับ แต่บางครั้งการยอมรับตัวเอง อย่างน้อย มันก็ทำให้เราได้เห็นตัวเอง ได้รู้ว่าควรไปยังไงต่อดี ขอบคุณพอตแคสดีๆ นะคะ
ผม20ไปเดือนก่อนนี้เองอป็นเด็กซิ่วทำงานพาสไทม์เรียนต่องับ
หนูอายุ 19 หนูโดนปลูกฝั่งให้เรียนที่มีสวัสดิการที่ดี หนูเบลยเรียนสิ่งที่เขาภูมิใจ เเต่ลืมมองตัวเองว่าจริงๆเเล้วเราชอบอีกอย่างตอนนั่นหนูร้องไห้กับสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้ทุกข์ไม่มีเเรงจะไปเรียนจนตัวเองร้องไห้เกือบทุกเช้า จนตัดสินใจลาออกจากมหาลัยเเห่งหนึ่ง เเละมองหาตัวตนของตัวเองที่อยากเรียนจริงๆ เเละหางานทำเเละติวเพื่อเรียนที่ใหม่ โดยไม่ต้องขอเงินในครอบครัว เเต่ตอนนี้หนูมีความสุขมากๆที่หนูได้เลือกสิ่งที่ตัวเองชอบ ถึงเเม้ระหว่างการเดินทางในเเต่ละวันมันเหนื่อยเเละท้อมากเเค่ไหนเเต่ทำไมตัวเองมีความสุขก็ไม่รู้ไม่รู้ทรมาณ ส่งกำลังใจคนที่เป็นเเบบหนูนะคะ
ได้เรียนรู้ความโดดเดี่ยวในการดำรงชีวิตของตัวเองที่ผ่านมา ตอนนี้เรียนรู้ด้วยตัวเองค่ะ🤗
อายุ 19 อยู่รร.นรต.คิดถึงบ้านมากกก เข้ามาเพราะคุณพ่อคุณแม่แนะนำอาชีพข้าราชการ ไม่เคยมีความสุขเลยย ฟังแล้วอยากเลือกทางชีวิตที่มีความสุขกว่านี้ แต่ไม่ทันแล้ว สู้ต่อไปมาไกลเกินถอยจริงๆ อยากแนะนำคนที่มาอ่านว่าชีวิตเราเลือกได้ไม่กี่หนว่าจะเดินทางไหน เลือกให้ดีๆชีวิตจะมีความสุขขอบคุณครับ❤
อายุเท่ากันเลยครับ ชีวิตจริงตามหนังสือเลยครับ อยากให้ทุกท่าน เป็นน้ำครึ่งแก้วตลอดนะครับ เราจะรู้แต่เขาไม่ได้ถามเราก็ รับฟังและเอามาพัฒนาตนเองครับ
ปกติเป็นคนไม่ฟังอะไรยาว แต่เห็นคนอ่านหนังสือเล่มนี้เยอะ เลยกดเข้ามาฟัง ฟังรวดเดียวจบ ดีมากๆ รู้สึกเติมพลัง
ไม่น่าเชื่อว่าคนอายุ 24 จะมีมุมมองที่ดีขนาดนี้ ขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆออกมานะคะ เกิดวันที่ 19 ส.ค. เหมือนกันเลยค่ะ
คิดเหมือนกันเลยค่ะ
เกิดวันเดียวกันเลยค่ะ 19/08 ในอีก2เดือนข้างหน้าจะอายุ23 ขอบคุณที่มาสรุปให้ฟังนะคะ เรียนจบมาแล้วมาสอบในการทำงาน ปรากฏว่าสอบไม่ผ่านหลงทางมากค่ะ รู้สึกผิดหวังในตัวเองพอควร ตอนแรกไม่เชื่อในเรื่องจังหวะของชีวิตเลยจนกระทั่งตัวเองล้มเหลวเอง ดีใจนะคะที่มาเจอPODCASTนี้ ☺️🥹
อายุ16ดีใจมากที่ได้มาฟังคลิปนี้ ได้ข้อคิดเยอะมากๆเลย😊
ขอบคุณนะคะ💓
เราชอบนักเขียนคนนี้มาก คิม รัน โด
เป็นหนังสือ ที่ให้ กลจ. มาก เราตามมาจาก นส. พันครั้งที่หวั่นไหวกว่าจะเป็นผู้ใหญ่
แต่เราชอบเธอมาก5555
หยอกๆ
อายุ23 กับเส้นทางข้าราชการ ไม่ยากและไม่ง่ายกับหน้าที่ภาระงาน แต่ที่ยากคือเราไม่สามารถพูดออกมาได้ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งนั้นมันไม่ถูก แต่ก็รอวันที่จะไปอยู่ในจุดที่เป็นนายคน แล้วใช้หัวใจบริหาร ไม่ได้ใช้อำนาจ
อย่าพึ่งบ้าอยากทำตามใจตัวเองครับ
สำคัญที่สุดคือเอาตัวเราและคนที่เราจะต้องดูแลให้รอดก่อน ทำไปก่อน เมื่อมีโอกาสค่อยทำสิ่งที่อยากทำครับ
คนสมัยใหม่มักจะบ้ากับแนวคิดที่ว่าเราต้องมีสิ่งที่ชอบ อาชีพที่อยากทำ แต่บางคนต่อให้หาทั้งชีวิตอาจไม่เจอเลยก็ได้ สำหรับใครที่เจอสิ่งที่ชอบก็ยินดีด้วยครับ
ถ้าสิ่งที่ทำอยู่ไม่ได้ทำให้จิตใจคุณย่ำแย่เกินไป แต่สามารถทำให้คุณเอาตัวรอดไปได้ก่อน ก็ทำไปก่อนเถอะครับ
ขอบคุณที่นำมาสรุปให้ฟังนะคะ อ่านจบไปแล้วรอบหนึ่ง แต่พอมาฟังพี่สรุปมันช่วยให้เข้าใจลายละเอียดเพิ่มขึ้นมากเลยค่ะ ♥️♥️
ฟังแล้วจะร้องไห้ทั้งคลิปเลยค่ะรู้สึกตันๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะนี่ถูกปลูกฝังมาว่าต้องเรียนเก่ง ต้องข้าราชการ ละนี่เลือกครูอ่านหนังสือเกี่ยวกับครูศึกษาว่าอาชีพนี้เรียนยังไง คิดแบบนี้มา6ปี เพราะคิดว่าตัวเองชอบ แต่พอคลิปนี้แล้งคิดได้เลยว่าเราชอบวาดรูปชอบร้องเพลงของเล่นดนตรี
อุปสรรคของความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ "การยอมแพ้" คนหลายคนมีชีวิตที่ล้มเหลวเพียงเพราะพวกเขาไม่รู้ตัวว่าอยู่ใกล้ความสำเร็จแค่ไหนขณะที่ตัดสินใจ "ยอมแพ้"
ฉันเป็นคุณแม่ที่มีความเป็น Artist สูงมาก ชีวิตฉันอาจพบความสำเร็จเปรี้ยงปร้าง แต่ฉันรับรองการทำเพื่อตัวตนของตัวเองไม่น่าเป็นห่วงอย่างที่ผู้ใหญ่คิด
“การรับราชการไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องทำเพราะเขาทำ การปฏิเสธความห่วงใยไม่ผิด แล้วคุณมีเหตุผลในการปฏิเสธหรือยัง?”
ขอบคุณบรอดแคสดีๆ ทำให้เราเข้าใจในตัวเองมากขึ้นและรักตัวเอง เลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบทำ ขอบคุณนะคะ
ตอนนี้หนูจะ16แล้วก่อนขึ้นม 4 หนูเคยบอกครอบครัวไว้ว่าอยากไปเรียนโรงเรียนในตัวเมืองแล้วพวกท่านก็ตอบตกลง ก่อนวันไปสอบจริง1วันหนูบอกแม่กระทันหันว่าหนูไปสอบพรุ่งนี้นะแล้วคุณแม่มาตอนประมาณดึกๆแล้วก็นั่งเถียงกันตั้งนานสุดท้ายแล้วคำตอบของปม่คือหนูโง่หนูสอบไม่ติดหรอกตอนนั้นพยายามหลับและไม่ร้องไห้ต่อพ่อเช้ามาประมาณตี5หนูลุกขึ้นมาเพื่อมีความหวังว่าแม่จะพาไปสอบแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปทุกวันนี้เขาเป็นคนขี้ลืมเขายังคิดว่าหนูสอบไม่ติดและดูถูกว่าหนูโง่มาตลอดและอีกเรื่องหนูมีความฝันอยากเป็นไอดอนแบบพี่ลิซซ่าหนูเลยพยายามว้อมเต้นซ้อมร้องเพลงแต่พวกเขาก็ดูถูกตามเคย ทั้ง2มันก็คือเรื่องเล็กๆนั้นแหละค่ะ แต่มันก็ยังเป็น ปมในใจเสมอ ยากที่จะลืมจริงๆ
เห็นด้วยกับการเรียนรู้กว้าง เอาตัวรอดในยุคนี้ได้จริงๆ
เนื้อหาโดยรวมค่อนข้างดีครับ แต่อยากให้ลองมาทำ content นี้ตอนอายุสัก 35 - 40 ผมเชื่อว่าแง่มุมบางอย่างจะเข้มข้นขึ้น และบางประเด็นจะเปิดกว้างมากกว่านี้แน่นอนครับ เป็นกำลังใจนะครับ ชอบเข้ามาฟัง
สิ้งที่ต้องการไม่ใช่ความมั่นคง แต่ต้องการชีวิตที่ดี มีคุณภาพ( ตอนนี้รับราชการอยู่อยากลาออก แต่คนมองว่ามั่นคง แต่เราว่า มันไม่ใช่ชีวิตที่ดี เพราะไม่มีเวลาดูแลครอบครัว เหนื่อยค่ะ ใช้ชีวิตบนความคาดหวังของคนอื่น ตอนนี้กำลังตระหนักที่จะใช้ชีวิตในแบบของตัวเองอยู่ ชึ่งชีวิตหลังจากนี้ไม่ได้มีใครคาดหวังกับเราและมันจะมีความสุขไหม ก็ไม่แน่)
ดีใจที่ได้มาฟังนะครับ ตอนนี้อายุ 14 ขอบคุณที่เตือนสติผมหลายๆอย่าง
พ่อแม่ครอบครัวก็แค่ guideline ถ้าสติปัญญาไม่สั่งด้อยเกินไป มนุษย์สามารถเรียนรู้โดยการค้นคว้าการอ่านหนังสือที่มีประโยชน์การแยกแยะสื่อที่มีประโยชน์ นัยยะเริ่มต้น ดูเหมือนกำลังผลักดันให้ข้อผิดที่เกิดขึ้นกับชีวิตวัยเยาว์เกิดขึ้นเพราะผู้เลี้ยงดู ยังมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องอีกมากมาย ค่ะ
ปีนี้เราอายุ24เหมือนกันค่ะ บังเอิญมากที่เราได้เจอกัน มองในมุมของเราเจ้าของช่องดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเราสิบเท่า
เรากลับมาฟังอีกครั้ง ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาลเป็นโรคซึมเศร้า
หนังสือเล่มแรกที่ซื้อเลยครับเล่มนี้ ดีสุดๆ ดีมากๆ อ่านตอนปวช. ไม่เสียดายเงินเลย
ขอบคุณมากนะคะ
ติดตามฟังเสมอๆ
คลิปนี้ทำให้เข้าใจตัวเองและลูกเลยทีเดียวค่ะ
ฟังมาหลายคริป การพูดและน้ำเสียงน่าฟัง ได้ประโยชน์มากค่ะ ไม่คิดว่าคุณจะอายุน้อยมาก การอ่านและพัฒนาตัวเองมันทำให้คุณก้าวมาไกลมากค่ะ
เมื่อก่อนมีความฝัน10อย่าง
โตมาถึงได้รู้เวลาสำคัญที่สุด เลยจำเป็นต้องเลือกสิ่งที่ชอบและคิดว่าดีกับเราที่สุดพอ
ตอนเด็กๆ ประถม
แม่จะบอกเสมอว่า ทำให้ได้เกรดดีๆ เป็นหมอ เป็นพยาบาล (แต่แม่พูดเป็นพยาบาลมากกว่า แม่ยึดติดภาพหมอคือผู้ชาย พยาบาลคือผู้หญิง ไปในสื่อสังคม ละครที่ไม่ได้สอน หนังซีรีย์ชาติในและนอก แล้วหรอ?)
และเริ่มเข้า มัธยม
จะบอก ให้ทำตามสิ่งที่ชอบ ทำในสิ่งที่รัก มันไม่เหนื่อย
แต่ก็ยังมีคำพูดให้เข้าข้าราชการ หรืออาชีพที่แม่อยากเป็น หรือ อาชีพมั่นคง หรือ อาชีพพวกช่างเสริมสวยที่ตัวเองอยากทำหลังเกษียณอายุ
แล้วในช่วงนี้ จะแคปภาพ 'ลูกชื่นชอบอะไร มีผลอย่างไร?' 'ปล่อยวาง' 'แม่ต้องเจออะไรบ้าง?' ที่จริง ไม่ใช่หรอก แต่ใกล้เคียง เป็นคำสอนพุทธศาสนา คำปรัชญาชีวิต คำบอกให้ ปล่อยวาง
ทั้งที่ตัวเองก็บอกจะปล่อยวาง แต่ยังโกธรโมโห ติดอินเทอร์เน็ตพวกเฟส ตต.ในทิศทางที่เลื่อนผ่านไปเรื่อยๆเหมือนเด็กเหมือนวัยรุ่นพวกนั้น อาจเป็นวัยที่อยากพักมั้ง :(
ท้ายที่สุด เหมือนคำเริ่มคลิป
'มาเกิดเอเชีย เอ็งจะร้อง เชีย จริงๆ ถ้าเอ็งโดดเด่นกว่าคนอื่น จะโดนนินทา ด่า กดให้ต่ำเหมือนกันหมด (ใช้คำเวอร์ แต่เห็นภาพไหมอะ? ไม่หรอ? เช่น คุณคือเด็กประถมที่ฉลาด เป็นลูกรักครูเพราะคุณมันจีเนียส ฉลาด เพื่อนๆวัยประถมจึงไม่พอใจ อิจฉา ริษยาคุณ ที่คุณเป็นลูกรักครู จึงแบนคุณ(ประมาณ ไม่ให้เข้าร่วมกลุ่มถ้ามีงานกลุ่ม หรือ เพื่อนไม่คุยด้วยมั้ง อาจมีแกล้ง) แต่ทางเลือกของคุณอยู่ที่คุณ ...ขี้เกียจเขียน พอ!) )
ได้ยินคำนี้ สำหรับคนมีความจำไม่แฮปปี้วัยเด็ก เอ็งอาจดีขึ้นหรือเครียดจนอยากถีบคนเขียน
' คนที่มีเวลาไปพูดเรื่องคนอื่นหรือนินทา ด่าว่าคุณ เขาคือคนที่อิจฉาคุณเปล่า? เขา³บอกกันว่า คนที่นินทา ลับหลัง คนอื่นคือคนที่มองว่าตัวเอง *ด้อย* กว่าคนอื่นนั้น
ท้ายที่สุด ดีใจที่มีหนังสือแบบนี้ออกมา แต่ผู้ปกครองที่ควรอ่านหรือฟังจริงๆ คงไม่เคยฟังเพราะ'มันไม่ใช่หน้าที่' 'มันผ่อนคลายได้เหรอ?' 'ฉันต้องฟังเหรอ? ลูกสิควรฟังและกลับไปตั้งใจเรียน' ไม่ว่าเหตุผลใด เกิดมา เท่าที่ฉันจำความได้ ไม่เคยเห็นแม่ฟังอะไรพวกนี้เลย แค่อ่านขัอความปรัชญาชีวิตหรือคำสอนพุทธศาสนาที่ผู้ปกครองอ่านหรือไม่อ่าน ไม่รู้ แต่จะแคปมาให้ลูกคนนี้ ที่สนใจจิตวิทยา การพัฒนาตนเอง คำปรัชญาชีวิต หรือคำสอนเกี่ยวกับชีวิต คำคมชีวิต อื่นๆที่รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยกจากคนอื่น (เคยมีการกล่าวถึงความหมายของคนที่รู้สึกว่าแปลกแยกจากคนอื่นอยู่ ประมาณ ปิดกั้นตัวเองหรือเปล่านะ? จำไม่ได้ หาดูในยูทูปนะ)
สรุปๆ ชอบมากสำหรับหนังสือแบบนี้ มันให้อารมณ์เหมือนหนังสือสุขศึกษาเลย ทารก-เด็ก ต้น-กลาง-ปลาย วัยรุ่น-ผู้ใหญ่-วัยกลางคน-วัยชรา จะมีอายุ อาหารที่ควรกิน ท่าที่ควรฝึก คำที่แนะนำให้ทำในช่วงวัยนั้น บอกการกระทำในช่วงนั้นๆ
เช่น ทารก จะร้องตอนหิว อื่นๆ
วัยรุ่น รักเพื่อนมาก ติดเพื่อน ต้องการความยอมรับ มีตัวตน
วัยรุ่นตอนปลายหรือวัยผู้ใหญ่ จะต้องการความมั่นคง มีเพื่อนน้อยลง
วัยชรา ลิ้นจะรับรสแย่ลงและอื่นๆ
มันให้อารมณ์เหมือนหนังสือเล่มนี้อะ คนที่ควรฟังไม่เคยได้ยิน คนที่ควรถูกทำให้เข้าใจจากคนที่ฟัง กลับเป็นผู้ฟัง
หนังสือสุขศึกษานั้นด้วย เราวัยรุ่นที่ตอนนี้ 15ปี จะอ่านหนังสือบอกกิริยา การกระทำ ความต้องการ ปัญหา ของคนแต่ละวัยไปทำไม? ถ้าให้เลือกระหว่าง ให้แม่มือใหม่ ที่มีลูกทารกไม่กี่วันอ่าน จะไม่ดีกว่า มาให้เด็กเมืองเอเชีย ที่ดูเกรดเป็นคุณค่าของชีวิต อ่านเหรอ?
จบเท่านี้ ท่านผู้ปกครอง หรือ รุ่นพี่ที่อายุมากกว่า15 หรือ มีอายุเท่ากัน แต่รู้สึกขัดแย้ง สามารถเม้นตอบโต้ข้างล่าง
แต่ทางที่ดี มีเหตุผลประกอบจะดีมาก ถ้ามีความอคติเด็ก15ปีที่ชอบจิตวิทยา บอกได้
มาฟังทัศนคตินี้ช้าไปเกือบ30ปีเลย ไม่งั้นทุกวันนี้จะไม่ตระหนักแบบนี้ แต่ช่างมัน เริ่มใหม่ มีหนทางอื่นอีกมาก ที่คู่ควรกับตัวเรา
สู้ๆนะครับ ผมเองกฟ้เข้ามาฟังช้าไป 30 ปีเหมือนกัน 😂
ขอบคุณสำหรับคลิปนี้มากๆค่ะ
เพราะที่ผ่านมาเราแบกความคาดหวังหวังคนอื่นมากเกินไป
พอมาได้ฟังคลิปนี้ ได้นั่งคิดทบทวนกับตัวเองมากขึ้นค่ะ
ฟังเเล้วได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ ขอบคุณนะคะพี่
ฟังจบแล้วต้องไปหาอ่านเลยครับ ขอบคุณมากๆครับ
ep นี้ตกผลึกได้ลึกซึ้ง และถ่ายทอดได้เฉียบคมมากครับ
เท่าที่ฟังสรุป เล่มนี้เป็นหนังสือที่ เหมาะกับคนที่มีแนวคิดแบบ "เสรีนิยม" จังค่ะ เป็นหนังสือที่ทำมาเอาใจวัยรุ่นเลยแหละ มันก็เลยแบบ5555555 แต่ก็แปลกใจนะเราก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่งเหมือนกันแต่ฟังแล้วรู้สึกเอ๊ะๆในหลายๆประเด็นอยู่ มันเหมารวมเกินไป อาจเพราะเป็นแบบสรุปด้วยแหละ
แต่หนังสือเล่มอื่นที่แบบขึ้นหิ้งจริงๆที่พี่ทำสรุปเอาไว้ก็ไม่ทำให้รู้สึกแบบนี้นะ😂 ยังไงก็ขอบคุณนะคะ เล่มนี้ในบางประเด็นก็เป็นประโยชน์
5555555555555555 รู้เลยนะ แนวคิดคนเจนไหน
@@Jung2906 แล้วแต่อะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องมาพิสูจน์กับคนในเน็ตอย่างคุณอยู่แล้วค่า555555
ผมอายุ 23 ตอนนี้ทำธุรกิจ เงินเก็บจะล้านเเล้วครับ อยากจะบอกว่า มันก็มีช่วงที่เครียดกันหมดแหละครับ ธุรกิจมีขึ้นมีลง ไม่เกี่ยวกับการทนงตน (มันมีบ้าง) ยิ่งอายุน้อยดิต้องยิ่งสำเร็จให้ไว ที่เหลือมันคือกำไรชีวิต แค่อย่าหยุดและต้องตามโลกให้ทัน อิโก้ไม่ต้องใช้เยอะ แทบไม่ต้องใช้เลย
ฟังแล้วมีกำลังใจมากครับ ถึงสุดท้ายแล้วจะจมดิ่งก็ตาม❤❤
บังเอินจังเลยนะ ทั้งผมทั้งคนพูด ความบังเอินนี้ทำให้ผมยิ่งเข้าใจ ผมก็พึ่ง 24 เมื่อไม่กี่วันมานี้❣️
เล่มนี้มียุบ้านค่ะ นานแล้วเคยอ่านแต่ไม่เข้าใจจนมาฟังรอบนี้รู้สึกเข้าใจมากขึ้น
ซื้อหนังสือเล่มนี้มาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยเปิดอ่านเลย งงกับตัวเองเหมือนกัน
จนวันนี้ล่วงเลยมาเลข 3 แล้ว ถึงจะมีหน้าที่การงานมั่นคง แต่รู้สึกไม่มีความสุข มองไม่เห็นอนาคตตัวเอง ทำงานแบบไม่มีความสุข และความคาดหวังของใครหลายๆคน ยิ่งทำให้เราไม่มีความสุข จะพยายามคิดใหม่อีกครั้ง
ตั้งแต่ฟังมา ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย มันตรงกับชีวิตจริงของวัยรุ่นมากๆค่ะ
ขอบคุณสิ่งดีๆค่ะ ไม่สายเกินไปที่ได้ฟัง😊
ผมเป็นเด็ก15 ที่ไม่ชอบห้องเรียนเลย ที่เรียนนี่เพราะเป็นเครื่องมือการรันตีความรู้เฉยๆ พญายามเริ่มต้นอาชีพของตัวเองอยู่ จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้ว ก็ลองผิดลองถูกมาเยอะเหมือนกัน แต่ยังดีที่ครอบครัวสนับสนุน ก็หวังว่าสักวันจะประสบความสำเร็จอยู่:)
เพราะชีวิดของแต่ละคนแตกต่างกัน ประสบการก็ต่างกัน ไม่สามาดเอาประสบการของคนอื่นมาใช้กับตัวเราได้
เกือบหลงทางซะแล้ว ดีที่อ่านหนังสือเล่มนี้
เป็นเด็กอายุ 13 ที่ชอบฟังอะไรแบบนี้
รู้สึกได้เปรียบเเละมี myset ไปไกลกว่าเด็กอายุรุ่นเดียวกันอีก
ทำไมถึงอยากไปไกลกว่าคนรุ่นเดียวกันละคะ ?
@@fonfon6742การแข่งขันไงคะ อยากประสบความสำเร็จไงคะ
ดีแล้วครับ พัฒนาตัวเอง เริ่มเร็วเท่ากับมีประสบการณ์ อายุแค่นี้ อนาคตอีก 3-4ปีต้องดีกว่าแน่ๆครับน้อง
@@fonfon6742ไปไกลกว่าก็ดีแล้วสิ ถ้ามันดีก็ไม่ต้องถามว่า"ทำไม"
อายุ26ค่ะ ดีใจที่ได้เข้ามาฟัง
อายุ19พยายามเข้ามหาลัยเดิมกับคณะเดิมมา2ปี เพื่อนเริ่มถอยห่างไปเรื่อยๆหลุดจากวงโคจรไปก็ตั้งหลายคนซิ่วปีนี้ปีแรกผลออกมาแล้วว่าไม่ได้ รู้สึกว่างเปล่าจนไม่รู้จะนึกอะไร มหาลัยที่ได้ก็ไม่ชอบ วนเวียนอยู่กับมหาลัยนั้น หลายคนบอกให้ทำใจเพราะมันก็แค่ส่วนนึงของชีวิต แต่จริงๆแล้วไม่เลยมันเจ็บปวดมากและทำใจยากมากๆการที่ต้องมายอมรับว่าสิ่งที่เราฝันมันดีเกินกว่าเราจะเอื้อมถึง เคยมีความั่นใจเต็มร้อยใน18ปีที่ผ่านมาว่าคนอย่างเราถ้าพยายามมันไม่มีทางทำไม่ได้ พึ่งมารู้ว่าแท้จริงแลัวตนเองก็ไม่ได้มีศักยภาพมากพอขนาดนั้น เกลียดทุกครั้งเวลาคนยอมแพ้กับอะไรง่ายๆสุดท้ายแล้วตอนนี้เหมือนจะเป็นแบบนั้นเสียเอง ขอโทษที่พร่ำเพ้อนะคะ อ่านไหลลื่นมากค่ะ
สู้ๆครับ อายุ19จะ20เเล้ว เพื่อนที่เคยมีก็เริ่มหายไปจนเหลือตัวคนเดียว ตอนเเรกเคยคิด ในชีวตเราต้องมีเพื่อนเเต่จริงๆเเล้ว คนที่จะอยู่กับเราจริงๆ คือ ครอบครัว เเละ ตัวเราเอง ครับ ตอนนี้จะใกล้เรียนจบเเล้ว ยังไม่เเน่ใจกับอนาคตเลยครับ เเต่ก็ขอให้สู้ๆนะครับ สู้เพื่อวันพรุ่งนี้ละอนาคตข้างหน้า✌🏻
ขอบคุณครับผม มีโอกาสได้มาฟังตอนอายุ 18 เป็นพอร์ตเเคสที่ผมฟังเเล้วต้องจดนั่งสรุปทุกบรรทัดมันโดนใจทุกหัวข้อเลยครับ
20เเล้ว 😂❤ ดีใจมากๆที่มาเจอเล่มนี้ ขอบคุณที่สรุปนะคะ☁️🌟🛼
ขอบคุณมากๆครับ สำหรับพลังบวกที่มอบให้
ผมฟังครั้งแรก ผมร้องไห้เลยครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าจุดหมายของชีวิตคืออะไร
คือครอบครัวผมเป็นครอบครัวที่ดีนะครับแต่ผมจะโดนพ่อบอกเสมอเลยว่าสิ่งนั่นมันดีหรือไม่ดีทั่งที่ผมยังไม่ลองทำเลยด้วยสำผมออกความคิดเห็นอะไรไม่ได้เลยครับมันรู้สึกอึดอัด
ไม่เคยฟังเลยนะคะ แต่มีคน คนนึงส่งให้ ก็ฟังมาตลอดเลยค่ะ 🥰🥰🥰
ตอนนี้ต้องฟังทุกวันเลย
อยากให้ลูกชายป้าได้ฟังบ้าง
ผมอยากมีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ทั้งตอนทำงานและตอนใช้ชีวิตกับทุกคนรอบ ข้าง ยิ้มได้มากๆ เหมือนเมื่อก่อน ผมพึ่งมาฟังได้ไม่กี่ คลิปเเต่ สามารถมองตัวเอง คุยกับตัวเอง และเริ่มมีความสุขแล้ว
มีสติขึ้นมามากเลยค่ะ จากที่เคว้งๆหลังเรียนจบ ทั้งสอบไม่ติด
ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆครับ
มีครอบครัวยากจน และ เป็นพิษ เรียนไม่จบ ไม่เคยมีชีวิตวัยเด็ก วัยรุ่น เหมือนคนอื่น สิ่งที่คนทั่วไปทำกินนู้นกินนี้ เดินห้างนู้นนี้ อายุ21ปีละ ไม่ใด้ไปไหนเลย เพื่อนก็ไม่ค่อยมี บ้านอยู่ชนบท ห่างไกลตัวเมือง เจ็บปวดมาทั้งชีวิต อดทนจนไม่ไหวขึ้นทุกวัน
แล้วยังไงครับ ผมก็เท่าคุณ ทำงาน หาเงินเลี้ยงครอบครัว แฟนผมก็ไม่มี ไปเที่ยวไหนก็ไม่ เช้าตื่น อาบน้ำ กินข้าว ไปทำงาน เย็นกลับมาจากทำงาน ออกกำลังกาย วันเว้นวัน ออกกำลังกายเสร็จ อาบน้ำ กิน เล่นโทรศัพท์ นอน ตื่น จบ เพื่อนผมก็มี แต่น้อย น้อยมาก 2 - 3 คนเอง อย่าคิดมากเลยครับ อยู่ได้ด้วยตัวเอง คือสิ่งที่ดีที่สุด
@@nnnn-nn3io ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆนะคะ ดีใจที่ได้เจอช่องนี้มากๆ
ถ่ายทอดออกมาดีมากครับ ชอบฟัง
สำหรับคนอ่านคุณกำลังจะอายุ24 แต่สำหรับเรา คือเราเกิดวันเดียวกันคนละปี 19สค นี้ Happy birthday นะคะ ยินดีที่ได้ฟัง.....
16 อยู่เลย แต่อยากมีความรู้แน่นๆ
ขอบคุณมากนะคะ❤
Finally you review my favorite.
Everytime I read this book, I got sway but I still read it.
Because when I am done, it's hurt but I'm still alive.
Keep do it .
เราเคยกล้าที่จะฝัน จนตอนนี้เราลืมไปแล้วว่าความฝันนั้นคืออะไร
เรียกมันกลับมาค่ะ!
ตอนนี้อายุ18 ตั้งแต่เด็กพ่อแม่ห้ามไม่ให้มีเพื่อนหรือเรียนเลยเพราะกลัวลูกจะมีแฟน มีเพื่อนกลัวลูกจะเสียคน จะทำอะไรคิดไรก็ทำไม่ได้ ต้องทำตามที่พ่อแม่บอกตลอด แม่ไม่เคยไห้ชีวิตอิสระ จนตอนนี้คิดอยากจะหนีออกจากบ้าน อยากลองทำอะไรที่ไม่เคยทำ
เมื่อไหร่ที่ย้อนกลับมาถามตัวเองในใจ
ในเหตุการณ์ต่างๆที่เจอ
นั้นแหละครับ คือ ประสบการณ์
สมองจะเกิดการย้อนแย้งกัน และคุณจะได้คำตอบเพียงผู้เดียวในสิ่งที่เจอ