Συγχαρητήρια για το βίντεο.Μου θύμισε την περιπέτεια του έφεδρου ανθυπολοχαγού παππού μου φοιτητή Ιατρικής που πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία αιχμαλωτίσθηκε για δυο χρόνια και 3 μήνες και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα δεν τον αναγνώρισε από τις κακουχίες ούτε η μητέρα του.
ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΤΟΥ ΚΑΡΦΩΣΑΝ ΠΕΤΑΛΑ ΑΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΕΙΣ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΟΠΩΣ ΈΛΕΓΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΑΥΕΙ...
Και ο παππούς μου ο Παπἀ Μανώλης απο το Καταλαγάρι , Θεός σχωρέστον πολἐμησε στη Μικρά Ασία και όταν αποβιβάστηκε στην Ελλάδα ξεκίνησε με τα πόδια και έκανε ενα χρόνο να φτάσει στο Ταίναρο και μετά με καραβάκι στα Χανιά και απο εκεί πίσω στο Χωριό. Γύρισε πράγματι αγνώριστος ένα σκέτο αγρίμι. Ευτυχώς ήταν τυχερός γιατί επέζησε. Ο Θεός να τον αναπαύει. Της συζύγου μου ο προπάππος απο τη Σφάκα πέθανε μονάχος και άκλαφτος. Αυτούς τους ανθρώπους ποιός τους Θυμάται. Πήγαν και έδωσαν τη ζωή τους και τα νιάτα τους. Αυτούς ποιός τους μνημονεύει. Γιατί όλοι τους είχαν πρόσωπο.
Η πονεμένη Κρήτη όπως πάντα αρωγός στους αγώνες του Έθνους, πρόσφερε τα νιάτα της και στην τραγική αυτή εκστρατεία...κάθε άνθρωπος και μια ξεχωριστή τραγική ιστορια. Το επίσημο κράτος προτίμησε την εκκωφαντική σιωπή. Ας είμαστε εμείς αυτοί που θα τους θυμούνται για να είναι αναπαυμένοι όπου κι αν βρίσκονται. Ευχαριστώ για το μοίρασμα της οικογενειακής σου ιστορίας..
Ο πατέρας της θείας μου το καιρό της μικρασιατικής εκστρατείας ειπερετουσε ως έφεδρος λοχαγός στο 5 42 ευζωνικο σύνταγμα πάρα το πλευρό του συνταγματαρχη Νικολάου Πλαστήρα ειταν το δεξί του χέρι ιπασπηστης του και πάντα καμαρωνε που πολέμησε μαζί του ένας ανοιψος του του έλεγε μπάρμπα όταν εισουν στην μικρα Ασία εισουν πρωτοπαλικσρο του Πλαστήρα και εκείνος με καμάρι ειμουνα ειμουνα.
Λυπάμαι που ανακινώ ένα θέμα που πονάει ακόμα. Όμως αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν μέσα στην σιωπή του επίσημου Ελληνικού κράτους που ποτέ δεν τους αναζήτησε.
Συγχαρητήρια για το βίντεο.Μου θύμισε την περιπέτεια του έφεδρου ανθυπολοχαγού παππού μου φοιτητή Ιατρικής που πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία αιχμαλωτίσθηκε για δυο χρόνια και 3 μήνες και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα δεν τον αναγνώρισε από τις κακουχίες ούτε η μητέρα του.
ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΤΟΥ ΚΑΡΦΩΣΑΝ ΠΕΤΑΛΑ ΑΛΟΓΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ ΕΙΣ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΙΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΟΠΩΣ ΈΛΕΓΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΑΥΕΙ...
Και ο παππούς μου ο Παπἀ Μανώλης απο το Καταλαγάρι , Θεός σχωρέστον πολἐμησε στη Μικρά Ασία και όταν αποβιβάστηκε στην Ελλάδα ξεκίνησε με τα πόδια και έκανε ενα χρόνο να φτάσει στο Ταίναρο και μετά με καραβάκι στα Χανιά και απο εκεί πίσω στο Χωριό. Γύρισε πράγματι αγνώριστος ένα σκέτο αγρίμι. Ευτυχώς ήταν τυχερός γιατί επέζησε. Ο Θεός να τον αναπαύει. Της συζύγου μου ο προπάππος απο τη Σφάκα πέθανε μονάχος και άκλαφτος. Αυτούς τους ανθρώπους ποιός τους Θυμάται. Πήγαν και έδωσαν τη ζωή τους και τα νιάτα τους. Αυτούς ποιός τους μνημονεύει. Γιατί όλοι τους είχαν πρόσωπο.
Η πονεμένη Κρήτη όπως πάντα αρωγός στους αγώνες του Έθνους, πρόσφερε τα νιάτα της και στην τραγική αυτή εκστρατεία...κάθε άνθρωπος και μια ξεχωριστή τραγική ιστορια. Το επίσημο κράτος προτίμησε την εκκωφαντική σιωπή. Ας είμαστε εμείς αυτοί που θα τους θυμούνται για να είναι αναπαυμένοι όπου κι αν βρίσκονται. Ευχαριστώ για το μοίρασμα της οικογενειακής σου ιστορίας..
Γίναν πολλά λάθη δεν έπρεπε να συνεχίσουμε για άγκυρα
Ο πατέρας της θείας μου το καιρό της μικρασιατικής εκστρατείας ειπερετουσε ως έφεδρος λοχαγός στο 5 42 ευζωνικο σύνταγμα πάρα το πλευρό του συνταγματαρχη Νικολάου Πλαστήρα ειταν το δεξί του χέρι ιπασπηστης του και πάντα καμαρωνε που πολέμησε μαζί του ένας ανοιψος του του έλεγε μπάρμπα όταν εισουν στην μικρα Ασία εισουν πρωτοπαλικσρο του Πλαστήρα και εκείνος με καμάρι ειμουνα ειμουνα.
Şu iş leri bırakın beyler
Λυπάμαι που ανακινώ ένα θέμα που πονάει ακόμα. Όμως αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν μέσα στην σιωπή του επίσημου Ελληνικού κράτους που ποτέ δεν τους αναζήτησε.