Видео

0:40 Το αγαπημένο μου εικονίδιο!

Taniaaaaaaaa 👋

Αθάνατοι σε εμάς ολους που δεν ξεχνάμε

We saw that the entire enemy supply column, which had climbed the small hill and almost approached the village, had been shot in the pit, with people and animals piled on top of each other. A lone animal had made it to the upper plain? Yes, when one of our soldiers in the hunting line jumped out of the deep pit, a lion-like soldier leaped up and caught the animal, handing it over to the reserve company behind. Another man, with one horse, entered the village but wasn’t seen for some time. Shortly after, those who saw him shouted: "He’s out, he’s out!" "Don’t shoot, let's see where he goes," I said. He immediately pulled the animal towards a barren hill behind the village and stopped a little further up. From a hole we couldn't see, two men suddenly jumped out. They took the ammunition box from the animal and went back into the pit. The muleteer then took the animal and headed back to the village. My soldier was very anxious. Of course, I paid no attention to his worry, focusing on the man’s movements instead. I concluded that it was a half-trench that the Greeks had previously forced the villagers to dig during their advance. Since it was within our range, I began firing into this pit with ten rifles. In our view, we had caught the enemy in a perfect crossfire, as the masked enemy who jumped from the trench tried to flee uphill. Our entire hunting line and our ten rifles took this masked man into our crossfire as he ran. Our division commander, Ömer Halis Bey, and our regiment commander, Ruşen Bey, saw this maneuver and said: "These ten riflemen who climbed the small hill on the right, by the grace of God, were the ones who secured this Duatepe victory for us." Our fighter lines caused significant losses to the enemy who tried to escape over the hill. One of our soldiers, who searched the pockets of a dead Greek soldier, found a wallet containing not only Turkish and Greek money but also a photograph, which he handed over to his corporal. The corporal passed it on to the platoon officer. The bullet that hit the soldier from behind had struck his wallet, piercing the money inside. The owner of this photograph was a Greek soldier who had been injured during the Battle of İnönü. Due to excessive blood loss from a wound in his left leg, he hadn’t made it back to the hospitals in time, and his left leg was amputated above the knee. While he was being treated at Bursa Hospital, his family and children came from Greece to visit him, and they took this picture of themselves with him while he lay there, sending it to a deceased relative. The man whose leg was amputated wrote to a friend in the letter, saying that he was wounded in the First Battle of İnönü, and now his left leg had been amputated above the knee at Bursa Hospital. "What were we doing in Anatolia? Look at the situation I'm in. We voted for Papolos, my left foot was cut off. I wish I hadn't voted, so I could have had my right foot cut off and stayed at home." he wrote to his fallen friend. Later, these picture-postcards were passed from hand to hand, between companies and battalions, so that those who knew Greek could read them better. -Musa Kâzım Sakarya Memories of a Sangarios veteran

I am a Turk from the Black Sea. My grandfather joined the National Forces as a corporal during the War of Independence. And then fought against the Pontic Greek tsetes in the Black Sea in Samsun and its surroundings. Commander-in-Chief Mustafa Kemal for capturing a very famous and very troublesome Pontic Greek tsetes in Samsun and its surroundings Pasha wrote a letter of thanks to him in his own handwriting and deemed him worthy of veteran status and a medal at the end of the war...

θα μπορούσατε να γράψετε τα λόγια του μοιρολογιού;

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ. ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΧΟΛΙΑ... ΑΚΟΥΜΠΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.ΜΠΡΑΒΟ!

Παρακαλω θα ηθελα καποιες πληροφορίες για τον Στρατιωτη Μαλέγκο Θ. Δημήτριο και αν υπαρχει καποιος συγγενής με τον οποιο θα μππορουσα να ερθω σε επικοινωνία.

you were never invited in our land, Türkiye, you came you saw you died

Αυτα τα Παλλικαρια αυτοί οι Λεβέντες Ήρωες, συνεχιστές των Θερμοπυλων του 1821, και 41 και Κορέα , Κέρδισαν την Αθανασία ! Και τίμησαν την Πατρίδα και τι σημαίνει να είσαι Έλληνας στρατιώτης, θα τους τιμούμε όλους ! Θα βρίσκονται πάντα στην καρδιά μας Ανεξυτιλα και πάντοτε θα ανάβουμε κεράκι στην Μνήμη τους, και θα μιλάμε στα παιδιά και εγγόνια μας για αυτούς , Ο Χριστός μας και η Παναγία μητέρα όλων μας , να τους έχουν σε ενδοξη θέση στον Παράδεισο, ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!! ❤❤❤

Γίναν πολλά λάθη δεν έπρεπε να συνεχίσουμε για άγκυρα

Άξιοι όλοι τους

Συγχαρητήρια για το βίντεο! Κρίμα για τα παληκάρια μας που τα στείλαν στη σφαγή.

Ο παππους μου καταταχθηκε στον ελληνικο στρατο απο την ανατολικη θρακη και μετα μεχρι το 1922 ηταν στο συνταγμα του στρατηλατη πλαστηρα

Ο παππούς μου ήταν στο μηχανικό έφτιαχνε γέφυρες για το στρατό έφτασαν μέχρι έξω από την Άγκυρα .Αργότερα τη δεκαετία του 60 βρήκε ένα συμπολεμιστή του στο λόφο Αξιωματικών στο Περιστέρι Αττικής.

Και ο δικός μου ο παππούς ήταν εκεί ... τηλεγραφητής, τραυματίστηκε, νομίζω στο Εσκι Σεχίρ, όταν μπήκε στο τηλεγραφείο της πόλης να στείλει μήνυμα στα μετόπισθεν .. τον πυροβόλησε ένας Τούρκος στον ώμο σχεδόν εξ επαφής. Το εστειλαν πίσω λιγο πριν ξεκινήσει η "επίσημη" υποχώρηση. Τιμη, δόξα και σεβασμός σε όλους τους ξεχασμένους ήρωες εκείνης της ταραγμένης εποχής.

Ο προπάππους μου από το μηλοποταμο είχε πάει μέχρι της Μπρουσα και στους Βαλκανικούς

Πολέμησε ο προπάππους μου στη Ασιαμικρατική εκστρατεία. Γεννηθηκε στην Παναγία Ίμβρου το 1901. Ο πατέρας του, δηλ. ο προ-προ-παππούς μου, ήταν πολιτικός της Ίμβρου. Δυστυχως, ο προπάππους μου τραυματιστηκε κοντα στη Αγκυρα το 1922. Συμφωνα με τη συνθηκης της Λωζανης, Ελλαδα εδωσε το νησί στην Τουρκία (1923). Το 1925 εγκατασθηκε στη Ν. Αφρική. Χαιρετίσματα απ' την Αυστραλία.

Μπραβο σου φιλε που το εψαξες και το εφερες στο φως, ευγε, οι απλοι στρατιωτες ναι, οι μικροι ναι, γιατι μας εχουν πρηξει τοσα χρονια, να να ο ταδε αξιωματικος, σωπα ρε σοβαρα; γιστι δεν λετε να και ο ταδε φανταρος, παλι και στον θανστο να κανουν διακριση. Κοπουκια, μπραβο σου φιλε, ετσι να φαινονται οι φανταροι,

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΕΙΣΤΕ ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ ΝΑΙ

Ήταν εκεί του παππού μου ο θείος, δέν βρέθηκε ποτε ούτε ζωντανός ούτε πεθαμενος.

Ο παππους μου Θεοδωρος Σκαρδουτσος υπηρετησε σε μοιρα ορεινού πυροβολικού, εφτασαν κοντα στην αγκυρα με το πεζικο ακομα πιο κοντα, οταν επεσε το μετωπο οι αξιωματικοι ειχαν φυγει πριν ξημερωσει αφηνοτας το στρατευμα μονο του, πιθανως ειχε βαθμο υπαξιωματικού, με χαρτες προσπαθησαν μονοι τους να γυρισουν πισω με ολο τον οπλισμο, στην επιστροφη συναντησαν το Συνταγμα Ευζωνων με τον Πλαστηρα, μαζι εφτασαν απεναντι απο την Λεσβο εριξαν τα πυροβολα στη θαλασσα σκοτωσαν τα αλογα και μαζι με τον άμαχο πληθυσμό που ειχαν παρει μαζι τους περασαν στη Λεσβο με καραβια και καΐκια απο το νησι, οταν πηγαν στη Μυτιλήνη οπου εβλεπε αξιωματικο ο Πλαστηρας τον χτυπουσε με καραβόσκοινο...!!! Αυτα πρεπει να τα γραψει η Ιστορια για να τα μαθουν οι απόγονοι που στηριζουν κομματα συνεχιστες των ιδεων του Λαικου κομματος και του Βασιλια.

Παπούς μου Δημητρίου Αντώνιος. Μετάλλιο 3ης τάξεως.Εωσε τη μονάδα του γιατί ήξερε. Τουρκικά και κάνοντας τον νεκρό τρεις μέρες άκουσε τα. σχέδια τους και ενημέρωσε. Έτσι. Τιμης ένεκεν.Τελευταιοι πολεμιστές της Ελλάδας οι ΕΛΔΥΚ 74.Ξεχασμενοι όλοι από τους Νεοέλληνες

Ήταν κι ο παππούς μου...

Το αποτελεσμα μετραει!!!Απο ηττα σε ηττα!!!Μονο μπλα μπλα μπλα...και π@π@ρολογιες!!!

Alla emeis timame tous sfageis tou kke is ethnikos iroes... Asillipto, posi ntropi

Bravo!

Ήταν και ο παππούς μου στην Κωνσταντινούπολη το 1918 σε ηλικία 14 ετών! Είχε πλαστογραφήσει τα χαρτιά του, τα είχε ανταλλάξει με αυτά του μεγαλύτερού του αδελφού, μόνο και μόνο για να είναι παρόν! Άλλοι Έλληνες αυτοί, γενναίοι, όχι ηττοπαθείς και ευθυνόφοβοι! Στο πεπρωμένο της φυλής... Η εκστρατεία δεν απέτυχε... Η Μεγάλη Ιωνία (Μικρασία) δεν χάθηκε... Ηττοπάθεια είναι η μόνη αρρώστεια των υποτελών πολιτκών μας που πρέπει να φοβόμαστε. Και αν χάσαμε μια μάχη; Ο πόλεμος συνεχίζεται, ο Μέγας Ελληνικός Πόλεμος για την Επανασύσταση του Μεγάλου Ελληνικού Κράτους! Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι! Μάχη, πίστις, νίκη! Είθε!

Ο αδερφος του παππου μου ηταν στο συνταγμα του πλαστηρα ο οποιος ηταν απο το ιδιο χωριο. Τραθματιστηκε , ηταν σε ενα νοσοκομειο στο μετωπο το οποιο βομβαρδιστηκε , απο τοτε αγνοουμενος.

They fought and died for the glory of God 🇵🇬,King 👑, and Country 🇬🇷. R.I. P. Heroes . Unfortunately some Greek politicians were agents of foreign powers, the typical curse of the land. ✝️ 🐊🌴🇵🇬

Ο πατέρας της θείας μου το καιρό της μικρασιατικής εκστρατείας ειπερετουσε ως έφεδρος λοχαγός στο 5 42 ευζωνικο σύνταγμα πάρα το πλευρό του συνταγματαρχη Νικολάου Πλαστήρα ειταν το δεξί του χέρι ιπασπηστης του και πάντα καμαρωνε που πολέμησε μαζί του ένας ανοιψος του του έλεγε μπάρμπα όταν εισουν στην μικρα Ασία εισουν πρωτοπαλικσρο του Πλαστήρα και εκείνος με καμάρι ειμουνα ειμουνα.

Που να ήξεραν οι άνθρωποι τι προδοτική και ανθελληνική κυβέρνηση θα ειχαμε τώρα για να μην πήγαιναν και θυσιαζοντουσαν ασκοπα. Τιμή και δόξα σε ΑΥΤΟΎΣ τους Έλληνες

Αθανατοι

Şu iş leri bırakın beyler

Τρεις παππούληδες μου πολέμησαν στην Μικρά Ασία. Ο πατέρας της μάνας μου και δύο αδέρφια της γιαγιάς μου . Ο ένας δεν γύρισε ποτέ, αγνοούμενος...

Ο παππούς μου και μένα πολέμησε στη μικρά Ασία γύρισε σώος αιωνια η μηνμημη τους

Νέα παιδιά, έσφιξε το στομάχι μου... κάποιοι δν ξανά γύρισαν ποτε ξανά, χάθηκαν οι σοροί τους στα βάθη της Ασίας.... ελαφρύ να είναι το χώμα για ολα αυτά τα παιδιά που άφησαν τα κόκκαλα τους για την Ελλάδα

Μνημόσυνο για τους παππούδες μας το βίντεο σας παιδιά. Ο δικός μου αφού πρώτα πολέμησε στην λεγόμενη Ουκρανική εκστρατεία, τον έστειλαν στο καπάκι να πολεμήσει στη Μικρά Ασία. Ήταν μια ζωή στον πόλεμο! Θυμάμαι όμως τις ιστορίες που μου έλεγε στα 70s όταν ήμουν παιδί. Για τον όλμο που έσκασε μπροστά του και έκοψε το κεφάλι του μουλαριού του αλλά ο ίδιος σώθηκε. Για την ψείρα και την πείνα μου είχαν. Για τις γυναίκες στην Ουκρανία που τους φρόντιζαν σαν παιδιά τους και τον ποτάμι που πήγε και πλήθηκε και του πέσαν τα μαλλιά του. Για τους τσέτες που σκότωσε και τον παρά λίγο στρατοδικείο επειδή ειπέ στα αστεία οτι θα χέσει το φεσάκι του βασιλιά ( ο ίδιος ήταν full βασιλικικός) και άλλα πάρα μα πάρα πολλά. Εδώ μέσα στο μυαλό μου είναι όλα τυπωμένα παππού μου

ο μεγας ηλιθιος βενιζελος αντι να σταματησει στα παραλια...

Η μεγαλύτερη κουταμαρα τού Βενιζέλου να κάνει εκλογές εν καιρώ πολέμου αφανησε τον Ελληνισμό τής Μικράς Ασίας

Και ο παππούς μου ο Παπἀ Μανώλης απο το Καταλαγάρι , Θεός σχωρέστον πολἐμησε στη Μικρά Ασία και όταν αποβιβάστηκε στην Ελλάδα ξεκίνησε με τα πόδια και έκανε ενα χρόνο να φτάσει στο Ταίναρο και μετά με καραβάκι στα Χανιά και απο εκεί πίσω στο Χωριό. Γύρισε πράγματι αγνώριστος ένα σκέτο αγρίμι. Ευτυχώς ήταν τυχερός γιατί επέζησε. Ο Θεός να τον αναπαύει. Της συζύγου μου ο προπάππος απο τη Σφάκα πέθανε μονάχος και άκλαφτος. Αυτούς τους ανθρώπους ποιός τους Θυμάται. Πήγαν και έδωσαν τη ζωή τους και τα νιάτα τους. Αυτούς ποιός τους μνημονεύει. Γιατί όλοι τους είχαν πρόσωπο.

Πεταλώματα, ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων και άκρων ,βιασμοί ,αυτοί είναι οι Τούρκοι και αυτοί είναι οι υποστηρικτές του "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του "!!!

Στον καμπο της Λαμιας το τραινο εχει κατευθυνση προς Αθήνα.

Λιγους εκτελεσαν.Επρεπε και τον βασιλια

"Υποχωρούσαμε και περνούσαμε μέσα από τα Ελληνικά χωριά. Ο κόσμος μας κοιτούσε και μας ρωτούσε, εσείς παιδιά που πάτε;", αυτό είχε πει ο παππούς μου που πέθανε το 1978 στον πατέρα μου. Ήταν στην Ουκρανία από τον Γενάρη του 1919.Το Μάιο βρέθηκε στην Σμύρνη και έφτασε μέχρι το Σαγγάριο. Ο διχασμός ήταν η αιτία για την ήττα μας στην Μικρά Ασία,σε αντίθεση με τους Τούρκους οι οποίοι είναι αγαπημένοι μεταξύ τους.Αυτό ας το καταλάβουμε γιατί ακόμα είμαστε έτσι.Αλλιώς η επόμενη είναι θέμα χρόνου.Ο άλλος παππούς μου ήταν από την Μικρά Ασία και σε ηλικία 12 ετών το 1922 όταν έγινε η καταστροφή την οποία και βίωσε.

Ο παππούς μου 8 χρόνια στρατιώτης, Βαλκανικοί, Μικρά Ασία. Τραυματίστηκε βαριά. Το βράδυ τον έβαλαν στο θάλαμο με τους νεκρούς, περίμεναν ότι θα πεθάνει. Το πρωί τον βρήκαν ζωντανό. Τον περιποιήθηκε νοσοκόμος από τα μέρη του και έζησε. Ήταν φίλοι μέχρι τα γεράματα.

Μία Χούντα ποτέ,δεν είναι καλή αλλά αν ακούγαμε τόν Μεταξά θά είχαμε άλλο φινάλε αιώνα του ή μνήμη καί όλων των άδικοχαμενων

Συγχαρητήρια για το βίντεο.Μου θύμισε την περιπέτεια του έφεδρου ανθυπολοχαγού παππού μου φοιτητή Ιατρικής που πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία αιχμαλωτίσθηκε για δυο χρόνια και 3 μήνες και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα δεν τον αναγνώρισε από τις κακουχίες ούτε η μητέρα του.

ο προπαππους μου ηταν με τον πλαστηρα γυρισε σωος ηταν στο πυροβολικο

Goedeavond Andre . Bedankt fir din Schon muziek