𝐈̇𝐥𝐞 𝐉𝐉𝐊 𝐈̇𝐥𝐞 𝐇𝐚𝐲𝐚𝐥 𝐄𝐭 "𝐵𝑎𝑏𝑎𝑛𝚤 𝑘𝑎𝑦𝑏𝑒𝑡𝑡𝑖𝑔̆𝑖𝑛𝑑𝑒, 𝑧𝑜𝑟𝑏𝑎𝑛 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑑𝑒𝑠𝑡𝑒𝑘 𝑜𝑙𝑢𝑟" ~𝐻𝑖𝑑𝑑𝑒𝑛𝑊𝑟𝑖𝑡𝑒𝑟1997 *Video tamamen hayal ürünüdür. Çalıntı değil ve çalmayınız. Kapak tasarımı bana aittir. İyi okumalar ~ Neva.* *Jeon Jungkook- 19 yaşında.* *Kim Lenora- 19 yaşında.* *Yazar* Genç kız pürdikkat öğretmenini dinlerken, arkadan saçının çekilmesiyle yüzünü buruşturarak arkasını döndü. Jungkook sırıtarak Lenora'a havadan öpücük gönderdiğinde genç kız bir küfür mırıldanarak önüne döndü. Biraz sonra zil çaldığında herkes gibi Lenora da sınıfı terk etmişti. Genç kız uzun okul kolidorunda usulca ilerlerken, karşısında duran Jungkook ile sıkıntılı bir nefes verdi. "Beni artık rahat bırakır mısın Jungkook?.." "Bir düşüneyim... Hayır."; Jungkook ve arkadaşları kıkırdamaya başladığında genç kızın telefonu çaldı. "Efendim anne?" "..." "N-Nasıl?" "..." "A-anne... Sen neler söylüyorsun?.." "..." "Tamam... G-geliyorum..."; Jungkook karşısındaki kızın titreyerek ağladığını fark ettiğinde kaşlarını çattı. "Lenora? İyi misin?" "B-Babam... Kaza yapmış... Şu an ameliyatta, benim acilen gitmem gerek!" "Tamam Lenora sakin ol. Ben seni götüreceğim. Hadi. Taehyung, siz bizim eşyaları halledersiniz." "Tamam dostum."; Lenora ve Jungkook hızla okul bahçesine çıkarak arabaya geçtiklerinde Jungkook olabildiğince hızlı sürmeye çalışıyordu. Lenora sürekli ağlıyor, titreyen ellerini kontrol etmeye çalışıyordu. Kırmızı ışıkta durduklarından Jungkook onun elini tutarak gülümsedi. "İnan bana, her şey iyi olacak."; Lenora titrek bir nefes verdi. "Umarım..."; Az sonra hastahaneye vardıklarında, arabadan inerek koşar adımlarla hastahaneye ilerlediler. Acile geçtiklerinde Lenora annesine doğru koştu. "Anne!"; Hana kızına sıkıca sarıldığında ikisi de hıçkırıklara boğuldu. Lenora ayrılarak zorla da olsa sorular sormaya başladı. "A-anne, nasıl o-oldu? B-babam nasıl kaza yapar?!" "B-bilmiyorum kızım. İşe giderken arabasına bir kamyon ç-çarpmış." "D-doktorlar daha bir şey s-söylemedi mi?" "H-hayır..."; Lenora sırtını duvara yaslayarak yere çöktüğünde ellerini saçlarına daldırdı. Şu an iyi düşünmesi gerekiyordu ama içinden bir ses babasına bir şey olacağını söylüyordu. Aradan 2 saat geçmişti. Doktorlar hâlâ ameliyathaneden çıkmamıştı. Lenora'nın teyzesi Sun gelmiş, Lenora'nın annesinin durumu kötüleştiği için onu revire götürmüştü. Genç kız ise yerinde kaskatı keşilmiş, sadece beyaz kolidor boşluğunu izliyordu. Jungkook ne yapacağını, Lenora'ı nasıl sakinleştireceğini bilmiyordu. Hâlâ yere çökmüş durumda olan Lenora'ı yavaş bir şekilde doğrultan Jungkook onu kendine çekerek, incecik belini güçlü kollarıyla sarmaladı. Bu hareket karşısında Lenora'nın sessiz hıçkırıkları daha şiddetlenmiş, yüzünü Jungkook'un göğsüne gömmüştü. "Lenora... Seni nasıl teselli ederim bilmiyorum ama, pozitif olmamız gerek... Bu babana güç verecektir inan bana."; Lenora az da olsa sakinleştiğinde Jungkook dudaklarını onun saçlarına bastırarak kokusunu ciğerlerine çekti. Kokudan resmen büyülenen Jungkook, bunu bir kaç kez tekrarlamıştı. Sonunda kendine gelerek yavaşça Lenora'dan ayrılmış, onu koyu mavi renkli deri koltuğa yönlendirmişti. Hana kızının yanına gelerek, onun saçını okşadı. Ardından yorgun çıkan bir ses tonu ile. "Anneciğim, hadi bebeğim, kalk bir şeyler atıştır." "İstemiyorum anne." "Ama güzel kızım, bak neredeyse akşam oldu. Böyle aç-"; Hana'nın sözünün yarıda kesilmesinin sebebi, baş hekimin acilden çıkması oldu. Lenora heyecanla doktora doğru ilerlediğinde karşılaştığı mahçup ifade ile kafasını sağa sola salladı. "H-Hayır, hayır..." "Üzgünüm, elimizden gelenin en iyisini yaptık ama çok geçti."; Doktor orayı terk ettiğinde Lenora kahkahalara boğulmuştu. Herkes endişeyle onu izlediğinde genç kız annesinde döndü. "Anne bu adam ne saçmalıyor?! Benim babam ölmedi! Ölmedi!"; Hemşireler üzeri beyaz örtüyle örtülen şahısın ölü bedenini acilden çıkardıklarında genç kızın kalbinde hissettiği sızlama tarif edilemezdi. Lenora korkak adımlarla karşısındaki ölü bedene baktı bir süre. Ardından titreyen elleriyle örtüyü aşağıya sıyırdığında gördüğü yüz ile tiz bir çığlık atmıştı. "BABA! BABA, BİZİ BIRAKMA! GÖTÜRMEYİN! ALMAYIN BABAMI BENDEN! O BENSİZ YAPAMAZ, O BENİ ÇOK SEVER!"; Jungkook ağlayarak Lenora'ı sarmalayıp durdurmaya çalıştığında genç kız bilincini kayb etmişti. Jungkook telaşla bağırdı. "Hemşire! Yardım edin!"; Hana ise kahrolmuş bir biçimde yere çökerek hayat arkadaşının ebediyete doğru gidişini izledi. Aradan saatler geçmiş, Lenora sonunda gözlerini açmıştı. "Baba! Babam nerede?!"; Koltuktaki Jungkook acele ile doğruldu. "G-Güzelim, yapma..."; Lenora ağlamaya başladığında bu sefer ona enjekte olunmuş sakinleştirici yüzünden fazla tepki veremiyordu. "N-Neden Jungkook?.. Neden bizi bırakıp gitti?.." "B-Ben üzgünüm meleğim... Hayat bu... Mâlesef sevdiğimiz insanları bizden alıyor..."; Lenora titrek bir nefes vererek Jungkook'a baktı. "Jungkook..."; Jungkook yavaşça onun yanına oturdu. "Efendim güzelim?" "B-Bana sarılır mısın?"; Jungkook anında Lenora'ı belinden kavrayarak kendine çektiğinde genç kız kollarını Jungkook'un boynuna sarmıştı.
*Devam 1.* *1 hafta sonra* Bayan Kim Jungkook'u arayarak Lenora'nın okula gitmek istemediğini söylediğinde Jungkook arabasını direkt Lenora'nın evine yönlendirdi. Bayann Kim kızını Jungkook'a emanet etmiş, Lenora ile ilgili her konuda Jungkook'u arıyordu. Jungkook evin önünde durarak arabadan indi ve ilerleyerek kapının ziline bastı. Bayan Kim kapıyı açtığında yorgun bir ifade ile gülümsedi. "Hoşgeldin oğlum, Lenora odasında." "Hoşbulduk efendim."; Jungkook gülümseyerek ayakkabılarını çıkardı ve Lenora'nın odasına doğru ilerledi. Kapıyı tıklatarak onay aldığında, içeriye girdi. "Lenora?"; Genç kız duyduğu kalın ses ile yorganın altından çıkarak kaşlarını çattı. "Jungkook? Senin ne işin var burada?" "Beraber okula gideceğiz. Hadi hazırlan." "Ben hiç bir yere gelmiyorum." "Geleceksin. Gelmezsen tüm okula seninle sevgiliyiz derim." "Umrumda değil." "Tamam sen bilirsin. En fazla bir haftaya geri döneceksin. Ve seni ciddi anlamda rezil edeceğim." "Pisliğin tekisin Jeon Jungkook! Tamam!" ; Jungkook çıkacakken duyduğu sözler ile sırıtarak arkasına döndü. "Hazırlan, dışarıda bekliyorum." * * * Herkes kantine indiğinde Lenora sınıfta kalmış, boşluğu izliyordu. Bu bir haftada neredeyse 4 kilo vermiş, adeta bir gül gibi solmuştu. Jungkook sınıfa gelerek Lenora'nın başında dikildi. "Kantine iniyoruz küçük hanım." "Canım iste-" "Lenora sana yemin ederim, itiraz edersen seni herkesin önünde 100 kere öperim."; Genç kız mızmızlanarak doğrulduğunda Jungkook tebessüm ederek onun arkasından ilerlemeye başladı. Tablotlarını yemekle doldurarak boş bir masaya geçtiklerinde herkesin garip bakışlarına maruz kalmışlardı. Lenora bir kaşık pirinç alarak Jungkook'a döndü. "Herkes bize bakıyor."; Jungkook kaşlarını çatarak öğrencilere döndü. "Dönün lan önünüze!"; Herkes bakışlarını kaçırdığında Lenora rahat bir nefes vererek hiç yemek istemediği yemeğine odaklandı. Tablotuna bir adet tavuk baget koyulduğunda şaşırarak Jungkook'a baktı. "Jungkook benim zaten var-" "Sus ve yemeğini ye."; Lenora çöpsticklerini sinirle masaya bırakarak kollarını göğsünde birleştirdi ve arkasına yaslanarak kaşlarını çattı. "Bana kilolu diyen Jungkook'a ne oldu böyle? Acıyor musun bana?" "Ben onu şakasına söylemiştim. Sadece balık etlisin. Belin gayet ince." "Hm hm o yüzden yemeyeceğim. Balık etli olmaktan kurtulayım da-" "Lenora balık etli olman çok hoşuma gidiyor! Hatta bazen kendimi zor tutuyorum! Sadece seni gıcık etmek adına öyle dedim. Anladın mı şimdi?"; Genç kızın nutku tutulduğunda Jungkook sırıtarak Lenora'nın önünde tablotu işaret etti. "O yemek bitecek. Aksi taktirde, bu yakışıklıdan herkesin önünde 100 tane öpücük alacaksın."; Lenora mızmızlanarak yemeğini yemeğe başladığında, Jungkook zaferin bahş ettiği gülümsemesini sergileyerek yemeğine devam etti. * * * Lenora sessizce kütüphanede oturmuş, yine boşluğu izliyordu. Jungkook yavaşça onun yanına oturarak elindeki not defterini ona uzattı. "Derslerde senin için not aldım. Odaklanman gerek ama dinle-" "Senin derdin ne Jungkook?! Bana neden acıyorsun?!" "Sana acımıyorum Lenora." "Acıyorsun! Acımasan bunları yapıyor olmazdın!" "Sana acımıyorum dedim Lenora! Ben de annemi kayb ettim ve bu yokluğun ne demek olduğunu iyi biliyorum. Bu yüzden yanında olmak, sana destek olmak istiyorum. Ama sen bencilin tekisin!"; Jungkook hışımla çekip gittiğinde Lenora bir şey demeden öylece baka kaldı.
*Devam 2.* Lenora yavaşça okulun arka bahçesine ilerleyerek Jungkook'u aramaya başladı. Burada olduğundan adı kadar emindi, çünkü hep canı sıkılınca buraya gelir, kendince takılırdı. Genç kız ileride, duvara yaslanan Jungkook'u görmesi ile hızla oraya koştu. "Jungkook!" "Ne var Lenora?"; Genç kız nefesini düzene sokarak Jungkook'a yaklaştı. "Ben özür dilerim..." "Neden? Suç sende değil bende. Neden bir zorba olarak iyi davranayım ki?" "Jungkook... Yapma. Bak hep zorbaladığın için aniden iyi davranman garibime gitti. Ve psikolojim yerinde olmadığı için sana ani tepki verdim. Üzgünüm..."; Jungkook sıkıntılı bir nefes vererek gidecekken Lenora onu durdurdu. Genç kız masum bir ifade ile Jungkook'un gözlerine baktı. "Şimdi bana küs müsün?"; Jungkook bir şey demediğinde Lenora'nın gözleri doldu. Buna dayanamayan Jungkoom onu belinden kavrayarak kendine çekti ve sıkıca sarıldı. İlk şaşırsa da Lenora da karşılık vermiş, Jungkook'un huzur verici kokusunu ciğerlerine çekmişti. Jungkook genç kızdan ayrılarak onun yüzünü elleri arasına aldı. "Bundan sonra hep beraber olalım miniğim. Birbirimize aile olalım. Hm?"; Lenora hayranlıkla Jungkook'a bakarak bir şey demediğinde Jungkook bakışlarını kaçırdı. "Cevabın hayır sanırım, anlıy-"; Lenora parmak uçlarına kalkarak Jungkook'un yanağına küçük bir buse kondurduğunda, genç adam istemsizce gülümsemiş, gözleri parlamıştı. "Olalım Jungkook..."; Jungkook daha da geniş bir şekilde gülümseyerek Lenora'ı belinden kavradı ve dudaklarını onun dudakları ile birleştirerek, bu sevgiyi ebedi olarak mühürlemiş oldu. 𝐓𝐇𝐄 𝐄𝐍𝐃
𝐈̇𝐥𝐞 𝐉𝐉𝐊 𝐈̇𝐥𝐞 𝐇𝐚𝐲𝐚𝐥 𝐄𝐭 "𝐵𝑎𝑏𝑎𝑛𝚤 𝑘𝑎𝑦𝑏𝑒𝑡𝑡𝑖𝑔̆𝑖𝑛𝑑𝑒, 𝑧𝑜𝑟𝑏𝑎𝑛 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑑𝑒𝑠𝑡𝑒𝑘 𝑜𝑙𝑢𝑟" ~𝐻𝑖𝑑𝑑𝑒𝑛𝑊𝑟𝑖𝑡𝑒𝑟1997
*Video tamamen hayal ürünüdür. Çalıntı değil ve çalmayınız. Kapak tasarımı bana aittir. İyi okumalar ~ Neva.*
*Jeon Jungkook- 19 yaşında.*
*Kim Lenora- 19 yaşında.*
*Yazar*
Genç kız pürdikkat öğretmenini dinlerken, arkadan saçının çekilmesiyle yüzünü buruşturarak arkasını döndü. Jungkook sırıtarak Lenora'a havadan öpücük gönderdiğinde genç kız bir küfür mırıldanarak önüne döndü.
Biraz sonra zil çaldığında herkes gibi Lenora da sınıfı terk etmişti. Genç kız uzun okul kolidorunda usulca ilerlerken, karşısında duran Jungkook ile sıkıntılı bir nefes verdi.
"Beni artık rahat bırakır mısın Jungkook?.."
"Bir düşüneyim... Hayır."; Jungkook ve arkadaşları kıkırdamaya başladığında genç kızın telefonu çaldı.
"Efendim anne?"
"..."
"N-Nasıl?"
"..."
"A-anne... Sen neler söylüyorsun?.."
"..."
"Tamam... G-geliyorum..."; Jungkook karşısındaki kızın titreyerek ağladığını fark ettiğinde kaşlarını çattı.
"Lenora? İyi misin?"
"B-Babam... Kaza yapmış... Şu an ameliyatta, benim acilen gitmem gerek!"
"Tamam Lenora sakin ol. Ben seni götüreceğim. Hadi. Taehyung, siz bizim eşyaları halledersiniz."
"Tamam dostum."; Lenora ve Jungkook hızla okul bahçesine çıkarak arabaya geçtiklerinde Jungkook olabildiğince hızlı sürmeye çalışıyordu. Lenora sürekli ağlıyor, titreyen ellerini kontrol etmeye çalışıyordu.
Kırmızı ışıkta durduklarından Jungkook onun elini tutarak gülümsedi.
"İnan bana, her şey iyi olacak."; Lenora titrek bir nefes verdi.
"Umarım..."; Az sonra hastahaneye vardıklarında, arabadan inerek koşar adımlarla hastahaneye ilerlediler. Acile geçtiklerinde Lenora annesine doğru koştu.
"Anne!"; Hana kızına sıkıca sarıldığında ikisi de hıçkırıklara boğuldu. Lenora ayrılarak zorla da olsa sorular sormaya başladı.
"A-anne, nasıl o-oldu? B-babam nasıl kaza yapar?!"
"B-bilmiyorum kızım. İşe giderken arabasına bir kamyon ç-çarpmış."
"D-doktorlar daha bir şey s-söylemedi mi?"
"H-hayır..."; Lenora sırtını duvara yaslayarak yere çöktüğünde ellerini saçlarına daldırdı. Şu an iyi düşünmesi gerekiyordu ama içinden bir ses babasına bir şey olacağını söylüyordu. Aradan 2 saat geçmişti. Doktorlar hâlâ ameliyathaneden çıkmamıştı. Lenora'nın teyzesi Sun gelmiş, Lenora'nın annesinin durumu kötüleştiği için onu revire götürmüştü. Genç kız ise yerinde kaskatı keşilmiş, sadece beyaz kolidor boşluğunu izliyordu.
Jungkook ne yapacağını, Lenora'ı nasıl sakinleştireceğini bilmiyordu. Hâlâ yere çökmüş durumda olan Lenora'ı yavaş bir şekilde doğrultan Jungkook onu kendine çekerek, incecik belini güçlü kollarıyla sarmaladı. Bu hareket karşısında Lenora'nın sessiz hıçkırıkları daha şiddetlenmiş, yüzünü Jungkook'un göğsüne gömmüştü.
"Lenora... Seni nasıl teselli ederim bilmiyorum ama, pozitif olmamız gerek... Bu babana güç verecektir inan bana."; Lenora az da olsa sakinleştiğinde Jungkook dudaklarını onun saçlarına bastırarak kokusunu ciğerlerine çekti. Kokudan resmen büyülenen Jungkook, bunu bir kaç kez tekrarlamıştı. Sonunda kendine gelerek yavaşça Lenora'dan ayrılmış, onu koyu mavi renkli deri koltuğa yönlendirmişti.
Hana kızının yanına gelerek, onun saçını okşadı. Ardından yorgun çıkan bir ses tonu ile.
"Anneciğim, hadi bebeğim, kalk bir şeyler atıştır."
"İstemiyorum anne."
"Ama güzel kızım, bak neredeyse akşam oldu. Böyle aç-"; Hana'nın sözünün yarıda kesilmesinin sebebi, baş hekimin acilden çıkması oldu. Lenora heyecanla doktora doğru ilerlediğinde karşılaştığı mahçup ifade ile kafasını sağa sola salladı.
"H-Hayır, hayır..."
"Üzgünüm, elimizden gelenin en iyisini yaptık ama çok geçti."; Doktor orayı terk ettiğinde Lenora kahkahalara boğulmuştu. Herkes endişeyle onu izlediğinde genç kız annesinde döndü.
"Anne bu adam ne saçmalıyor?! Benim babam ölmedi! Ölmedi!"; Hemşireler üzeri beyaz örtüyle örtülen şahısın ölü bedenini acilden çıkardıklarında genç kızın kalbinde hissettiği sızlama tarif edilemezdi. Lenora korkak adımlarla karşısındaki ölü bedene baktı bir süre. Ardından titreyen elleriyle örtüyü aşağıya sıyırdığında gördüğü yüz ile tiz bir çığlık atmıştı.
"BABA! BABA, BİZİ BIRAKMA! GÖTÜRMEYİN! ALMAYIN BABAMI BENDEN! O BENSİZ YAPAMAZ, O BENİ ÇOK SEVER!"; Jungkook ağlayarak Lenora'ı sarmalayıp durdurmaya çalıştığında genç kız bilincini kayb etmişti. Jungkook telaşla bağırdı.
"Hemşire! Yardım edin!"; Hana ise kahrolmuş bir biçimde yere çökerek hayat arkadaşının ebediyete doğru gidişini izledi.
Aradan saatler geçmiş, Lenora sonunda gözlerini açmıştı.
"Baba! Babam nerede?!"; Koltuktaki Jungkook acele ile doğruldu.
"G-Güzelim, yapma..."; Lenora ağlamaya başladığında bu sefer ona enjekte olunmuş sakinleştirici yüzünden fazla tepki veremiyordu.
"N-Neden Jungkook?.. Neden bizi bırakıp gitti?.."
"B-Ben üzgünüm meleğim... Hayat bu... Mâlesef sevdiğimiz insanları bizden alıyor..."; Lenora titrek bir nefes vererek Jungkook'a baktı.
"Jungkook..."; Jungkook yavaşça onun yanına oturdu.
"Efendim güzelim?"
"B-Bana sarılır mısın?"; Jungkook anında Lenora'ı belinden kavrayarak kendine çektiğinde genç kız kollarını Jungkook'un boynuna sarmıştı.
*Devam 1.*
*1 hafta sonra*
Bayan Kim Jungkook'u arayarak Lenora'nın okula gitmek istemediğini söylediğinde Jungkook arabasını direkt Lenora'nın evine yönlendirdi. Bayann Kim kızını Jungkook'a emanet etmiş, Lenora ile ilgili her konuda Jungkook'u arıyordu. Jungkook evin önünde durarak arabadan indi ve ilerleyerek kapının ziline bastı. Bayan Kim kapıyı açtığında yorgun bir ifade ile gülümsedi.
"Hoşgeldin oğlum, Lenora odasında."
"Hoşbulduk efendim."; Jungkook gülümseyerek ayakkabılarını çıkardı ve Lenora'nın odasına doğru ilerledi. Kapıyı tıklatarak onay aldığında, içeriye girdi.
"Lenora?"; Genç kız duyduğu kalın ses ile yorganın altından çıkarak kaşlarını çattı.
"Jungkook? Senin ne işin var burada?"
"Beraber okula gideceğiz. Hadi hazırlan."
"Ben hiç bir yere gelmiyorum."
"Geleceksin. Gelmezsen tüm okula seninle sevgiliyiz derim."
"Umrumda değil."
"Tamam sen bilirsin. En fazla bir haftaya geri döneceksin. Ve seni ciddi anlamda rezil edeceğim."
"Pisliğin tekisin Jeon Jungkook! Tamam!" ; Jungkook çıkacakken duyduğu sözler ile sırıtarak arkasına döndü.
"Hazırlan, dışarıda bekliyorum."
* * *
Herkes kantine indiğinde Lenora sınıfta kalmış, boşluğu izliyordu. Bu bir haftada neredeyse 4 kilo vermiş, adeta bir gül gibi solmuştu. Jungkook sınıfa gelerek Lenora'nın başında dikildi.
"Kantine iniyoruz küçük hanım."
"Canım iste-"
"Lenora sana yemin ederim, itiraz edersen seni herkesin önünde 100 kere öperim."; Genç kız mızmızlanarak doğrulduğunda Jungkook tebessüm ederek onun arkasından ilerlemeye başladı.
Tablotlarını yemekle doldurarak boş bir masaya geçtiklerinde herkesin garip bakışlarına maruz kalmışlardı. Lenora bir kaşık pirinç alarak Jungkook'a döndü.
"Herkes bize bakıyor."; Jungkook kaşlarını çatarak öğrencilere döndü.
"Dönün lan önünüze!"; Herkes bakışlarını kaçırdığında Lenora rahat bir nefes vererek hiç yemek istemediği yemeğine odaklandı. Tablotuna bir adet tavuk baget koyulduğunda şaşırarak Jungkook'a baktı.
"Jungkook benim zaten var-"
"Sus ve yemeğini ye."; Lenora çöpsticklerini sinirle masaya bırakarak kollarını göğsünde birleştirdi ve arkasına yaslanarak kaşlarını çattı.
"Bana kilolu diyen Jungkook'a ne oldu böyle? Acıyor musun bana?"
"Ben onu şakasına söylemiştim. Sadece balık etlisin. Belin gayet ince."
"Hm hm o yüzden yemeyeceğim. Balık etli olmaktan kurtulayım da-"
"Lenora balık etli olman çok hoşuma gidiyor! Hatta bazen kendimi zor tutuyorum! Sadece seni gıcık etmek adına öyle dedim. Anladın mı şimdi?"; Genç kızın nutku tutulduğunda Jungkook sırıtarak Lenora'nın önünde tablotu işaret etti.
"O yemek bitecek. Aksi taktirde, bu yakışıklıdan herkesin önünde 100 tane öpücük alacaksın."; Lenora mızmızlanarak yemeğini yemeğe başladığında, Jungkook zaferin bahş ettiği gülümsemesini sergileyerek yemeğine devam etti.
* * *
Lenora sessizce kütüphanede oturmuş, yine boşluğu izliyordu. Jungkook yavaşça onun yanına oturarak elindeki not defterini ona uzattı.
"Derslerde senin için not aldım. Odaklanman gerek ama dinle-"
"Senin derdin ne Jungkook?! Bana neden acıyorsun?!"
"Sana acımıyorum Lenora."
"Acıyorsun! Acımasan bunları yapıyor olmazdın!"
"Sana acımıyorum dedim Lenora! Ben de annemi kayb ettim ve bu yokluğun ne demek olduğunu iyi biliyorum. Bu yüzden yanında olmak, sana destek olmak istiyorum. Ama sen bencilin tekisin!"; Jungkook hışımla çekip gittiğinde Lenora bir şey demeden öylece baka kaldı.
*Devam 2.*
Lenora yavaşça okulun arka bahçesine ilerleyerek Jungkook'u aramaya başladı. Burada olduğundan adı kadar emindi, çünkü hep canı sıkılınca buraya gelir, kendince takılırdı. Genç kız ileride, duvara yaslanan Jungkook'u görmesi ile hızla oraya koştu.
"Jungkook!"
"Ne var Lenora?"; Genç kız nefesini düzene sokarak Jungkook'a yaklaştı.
"Ben özür dilerim..."
"Neden? Suç sende değil bende. Neden bir zorba olarak iyi davranayım ki?"
"Jungkook... Yapma. Bak hep zorbaladığın için aniden iyi davranman garibime gitti. Ve psikolojim yerinde olmadığı için sana ani tepki verdim. Üzgünüm..."; Jungkook sıkıntılı bir nefes vererek gidecekken Lenora onu durdurdu. Genç kız masum bir ifade ile Jungkook'un gözlerine baktı.
"Şimdi bana küs müsün?"; Jungkook bir şey demediğinde Lenora'nın gözleri doldu. Buna dayanamayan Jungkoom onu belinden kavrayarak kendine çekti ve sıkıca sarıldı. İlk şaşırsa da Lenora da karşılık vermiş, Jungkook'un huzur verici kokusunu ciğerlerine çekmişti. Jungkook genç kızdan ayrılarak onun yüzünü elleri arasına aldı.
"Bundan sonra hep beraber olalım miniğim. Birbirimize aile olalım. Hm?"; Lenora hayranlıkla Jungkook'a bakarak bir şey demediğinde Jungkook bakışlarını kaçırdı.
"Cevabın hayır sanırım, anlıy-"; Lenora parmak uçlarına kalkarak Jungkook'un yanağına küçük bir buse kondurduğunda, genç adam istemsizce gülümsemiş, gözleri parlamıştı.
"Olalım Jungkook..."; Jungkook daha da geniş bir şekilde gülümseyerek Lenora'ı belinden kavradı ve dudaklarını onun dudakları ile birleştirerek, bu sevgiyi ebedi olarak mühürlemiş oldu.
𝐓𝐇𝐄 𝐄𝐍𝐃
Good bay çarli😢
cok iyii
@@yumosna senin gibi🖤✨