Kossakówka - siedziba niezwykłego rodu

Magdalena Samozwaniec - córka Wojciecha Kossaka, siostra Marii Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej w książce pt. "Maria i Magdalena" w sposób niezwykle sugestywny opisała krakowską Kossakówkę - swój dom rodzinny.
Ten malowany piórem serdeczny obraz Kossakówki trafił do serc tysięcy czytelników bestsellerowej powieści Magdaleny Samozwaniec.
Wielu z nich spacerując po Krakowie z ciekawością spogląda przez kamienny mur pragnąc odnaleźć choć odrobinę czaru tego niezwykłego domu, który przez lata tętnił życiem będąc jednym z najznakomitszych salonów Krakowa.
W 1989 roku miałyśmy okazję wejść na teren Kossakówki ( nie było tam wówczas jeszcze domofonu), przez chwilę znalazłyśmy się nawet w opustoszałym salonie, w którym stał tylko stary stół i piękny piec znany ze zdjęcia Wojciecha Kossaka z 1939 roku. Była też okazja by wyjrzeć przez okna salonu, tak jak robili to kiedyś słynni mieszkańcy tego domu...
Niestety, Kossakówka mająca status zabytku systematycznie popada w ruinę. Przedstawiają to zarówno zrobione przez internautów zdjęcia jak i artykuły prasowe.
www.dziennikpol...
Czy władze Krakowa zdołają uratować Kossakówkę?
Na portalach aukcyjnych trwa wyprzedaż cennych pamiątek po słynnych Kossakach...
"STRYCH NA KOSSAKÓWCE" Maria Pawlikowska - Jasnorzewska / 1935 r. /
Chodź , wybierzemy się na strych oboje,
W starą dżunglę nad naszym pokojem,
Gdzie nietoperz zwisa
Soplem z pluszu ...
Strych : misterium.
Głucha podświadomość
Gwarnych ludźmi roztargnionych domów,
Środek między : "emouvant" i "louche" ...
Sznury , na nich zwieszone upiory,
Duszne tchnienie krochmalu i pary,
Wejściem naszym
Jakby zaskoczone...
Na podłodze twardy, gorzko -- słodki
Pokład z jabłek wiezie nas jak wrotki
Po raz pierwszy w życiu
Przymierzone.
Drzemią kufry, które czas wysuszył,
Ziewa pudło pełne kapeluszy,
Z czasów, kiedy najdroższy był
Herse ...
Trocinowy malarski manekin
Skrzypi, wzdycha z goryczą kaleki,
Żyje jeszcze,
Bo mysz ma za serce.
Wtem samowar, o któryś się oparł,
Spada w próżnię, wznosi kurzu opar
I odsłania
Czeluście poddaszy:
Ach! -- Z odwagą,
Jak w czarny kosz szczęścia,
Sięgasz w ciemność,
Gdzie dźwięczy i chrzęści
Przeszłość domu,
Którą gwałt przestraszył.
Dzban...liczydło ...
Strzęp wypchanej wrony ...
Pod kuframi papiery, kartony ...
Rocznik "Piasta " -
Zżółkły numer "Kłosów".
Pochyleni, w błysku zapalniczki,
W grozie ciężkich pajęczyn strażniczych,
Wśród łańcuchów,
Wśród naftowych kloszów
Odkrywamy z pasją Carnarvona ,
Gdy rabował grób Tutanchamona ,
- Szkic Grottgera:
Dziewczę jak kamea ...
- Kossakowskie, przedwojenne echa:
Dzielne konie młodego Wojciecha
I Juliusza zamglony poemat ...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
O służące, o patronki strychu,
Coście tutaj wyniosły po cichu
"Papierasy" i "zawalidrogi"!
Dzięki waszym niecierpliwym czynom
Znajdujemy dziś pod pajęczyną
Skarb rodzinny,
Jakże sercu drogi !
DZIADEK - Maria Pawlikowska - Jasnorzewska .
Dziadzio siedział w pracowni przed sztalugą , palił cygaro,
brał pędzel do ust , namyślał się długo ,
strząsał jedwabny popiół w popielniczkę starą .
Rozrabiał na palecie soki fijołkowe ,
deszczówkę pomieszaną z zielenią wiosenną
i mleko migdałowe z sjenną .
Ślad ołówka wycierał kawałkami chleba ,
a po kobalt przez okno sięgał aż do nieba .
Malował rozrzewnieniem i słońcem ,
siwki , grzywki , kopytka tańczące i lśniące ,
oczy pełniejsze ognia od oczu Hiszpanek
i zady roztęczone jak bańki mydlane ,
jak grupy grzybków barwne miasteczka i chaty ,
i łąki , i dziedziców jak sumy wąsatych .
A za fotelem dziadzi kiwając się stał
mądry Żydek Immergluck albo Himmelblau ,
inni czyhali we drzwiach , a inni w ogrodzie ,
aż słodko śpiący skończy swój sen o pogodzie .