Czytalam nie wiedzac jaki jest autor, bo sporo mam takich odratowanych bezokladkowcow. :D I ogolnie zdarza mi sie czytac nie patrzac na okladki. (Ale same ksiazki glownie mnie przyciagaja okladkami. Tylko lezakuja potem dosyc dlugo czekajac na swoja pore odpowiednia. :) Sto lat samotnosci mi sie of razu spodobalo. Generalnie mam w nature analizowanie wszystkiego, wiec przy tym sie odnalazlam. Jestem ciekawa co wedlug Ciebie reprezentuja wpsomniane w nagraniu ''madrzejsze ksiazki''. :) Pozdrawiam
Od mojej pierwszej lektury "Stu lat samotności" mija w tym roku 19 lat! :O Od tej powieści zaczął się w ogóle Wielki Buk - "Sto lat samotności" zainspirowało powstanie bloga, ale co ciekawe nigdy nie próbowałam o niej opowiedzieć, jeszcze nie teraz, poczekam trochę. To jedna z tych historii, która pozostawiła takie wrażenie, że już na zawsze zostanie na moim wielkobukowym szczycie. Cieszę się, że i Tobie się spodobała.
6 лет назад+5
Twoja znajomość z tą książką, to historia, która zdecydowanie zasługuje na opowiedzenie. Czekam niecierpliwie aż to zrobisz i z chęcią jej posłucham.
Jestem pod wrażeniem. Książkę przeczytałam ale twoja recenzja pozwoliła mi ją lepiej zrozumieć. Dziękuję.
Год назад+1
Dziękuję, choć wiem, że jeszcze wiele w niej do odkrycia. Aktualnie czytam „Upiorne miejsce” i jest to książka o podobnym stylu opowiadania. Niedługo na kanale recenzja ☺️
Jak zwykle jestem pod duzym wrazeniem twojego profesjonalnego podejscia do robienia filmow. Zawsze wszystko przemyslane, przygotowane i dopiete na ostatni guzik. Nic dodac nic ujac, ogladac Ciebie to sama przyjemnosc! :) Pozdrawiam!
6 лет назад
Miło mi, choć czuję, że nie powiedziałem o wielu ważnych kwestiach. Na szczęście co nieco uda się dopowiedzieć w sobotę. Wierzę, że będziesz ;)
Dla osob "zielonych" w temacie tej ksiazki powiedziales bardzo duzo i wystarczajaco by zaciekawic (i przestraszyc :D). Mam nadzieje, ze tez sie za nia zabiore predzej czy pozniej. W takim razie do soboty ;)
Na początku nie byłam przekonana do tej książki. Nie zamierzałam jej przeczytać. A dzięki Tobie podejrzewam że w najbliższym czasie się do niej dobiorę. Zachęciłeś mnie, jak zwykle zahipnotyzowałeś swoim głosem , teraz już po prostu muszę się do niej dobrać 🤗
6 лет назад
Alex G. Nie będzie to łatwa lektura, dlatego im szybciej czytana, tym łatwiej przyswajana ☺️
" książka jest jedna wielką metaforą życia, smutnej samotności wpisanej w życie każdego z nas" to nie jest dosłowny cytat. Ale się z nim zgadzam. Ciekawe, że czytając ta książkę na różnych etapach życia wyciągałem inne lekcje.. druga taką książką jest Mistrz I Małgorzata . W obu jako natolatek, dwusIesto paro latek , chłop po trzydziestce albo pan po czterdziestce trójce znajduje coś dla siebie. Warto przeczytać tą książkę, w jakiś dziwny i trudny do określenia sposób jest ona uniwersalna i ponadczasowa.
Szanowni Państwo, kochani moi, bardzo proszę o to żebyście pamiętali o łapkowaniu i subowaniu kanału Okonia! Dobry ziomkens, ma wartościowy i treściwy kontent, posiada wiedzę, literat, wielki potencjał do pozostania prawdziwym Ekspertem w dziedzinie literatury. Slava Rodu i Slava Slavianom! Wspierajcie rodzimych autorów!!!
6 лет назад+1
Drogowit Pomorski I niechaj słowa te niosą się za góry, rzeki, lasy, bo lepszej rekomendacji życzyć sobie nie można 💪
Fajne nowe intro! :) Próbowałam się zmierzyć z tą powieścią kilka lat temu, ale przyznam z lekkim wstydem, że poległam i odłożyłam ją na półkę tak w połowie. Bardzo męczyła mnie forma, gubiłam się w tych rodzinnych zawiłościach i zniechęciła mnie do siebie. Ale zainspirowałeś mnie do podjęcia kolejnej próby - może tym razem uda mi się ją skończyć. :)
6 лет назад
Karolina Żebrowska Cieszę się, że Ci się podobało, a ucieszę jeszcze bardziej jak dasz szansę Marquezowi ☺️
Albo się ją pokocha od pierwszych stron,albo nie. Nie da się intelektem. Ja na przykład nie pojmuję sensu i nie widzę urody paru filmów,które innych kinomanow porywają. Tak już jest,bez przyczyny.
super!! przyznam szczerze, że jest to jeden z nielicznych klasyków, który nie przypadł mi do gustu, ale to chyba ze względu na ten realizm magiczny.. ale bardzo ciekawy filmik, może jednak wrócę do tej książki i czekam na kolejne filmiki o klasykach literatury 😀😀
6 лет назад
Julia Skawińska Jest to książka na pewno wartościowa, aczkolwiek nie wiem, czy aby jej opinia trochę jej nie wyprzedza. Jest ponadczasowa, pewnie stąd ten wielki sukces.
Okoń w sieci chyba po prostu nie trafia w mojej poczucie estetyki, ale nie chcę wyjść na ignorantkę, która nie docenia klasyki literatury, dlatego nigdy nie mogłabym podważyć jej wpływów, ale po prostu nie mój klimat. Jednak powiem Ci, że po twoim filmiku jakoś mam ochotę dać jej druga szansę, btw dzięki za odpowiedź 😀
Siema ;) Trafiłem tu przez Gonciarza, bo jakoś samemu nie dałem rady natknąć się na zbyt wiele kanałów dotyczących literatury, która jest również moją pasją. "Sto lat samotności" czytałem w zeszłym roku i teraz jej fabuły nie jestem w stanie sobie przypomnieć, co dobitnie świadczy, że nie ona jest tam najważniejsza. Ważniejszy wydaje się kontekst, którego niestety nie umiałem ugryźć i stąd liczyłem, że trochę mi go przybliżysz swoim filmem i mimo wielu ciekawych informacji, jednak wydaje mi się, że zbyt mało wypowiedziałeś się o czymś, co stało się barierą między mną, a zachwytem nad tą powieścią, która pod względem pisarskim nie wydaje mi się być specjalnie oryginalna, chociażby w porównaniu do Gombrowicza, którego "Kosmos" był następną książką przeczytaną przeze mnie po "Stu latach". W każdym razie pozdrawiam i życzę powodzenia, jednak przy recenzowaniu(?) tego typu książek wielkie znaczenie według mnie odgrywa wszelaki kontekst wokół rzeczonej, stąd porada/prośba byś starał się zawrzeć go odrobinę więcej.
6 лет назад+1
Wojciech Kirejew Dzięki za uwagi. Ciężko w pełni oddać znaczenie tak trudnej, metaforycznej powieści, starając się jednocześnie unikać spoilerów. Staram się. Przy następnej może pójdzie mi lepiej 😉
Okoń w sieci prawda to. Ostatnio coraz częściej je doceniam. Ale nie tak po prostu, bo trzeba. Ale jakoś zaczęłam je czuć. Może po prostu się starzeję 😅
Uwielbiam jego książki. Czytanie go w oryginale sprawia niesamowitą przyjemność,realizm magiczny jest cudowny, a przekrój przez społeczeństwo i problemy,ktore dotykały kraj są na kartach jego książki niebanalne :)
6 лет назад+1
Z ciekawości sięgnę po następną. Jakie są jeszcze godne uwagi?
W tej kwestii nie będę już obiektywna,bo jest to jeden z moich ulubionych pisarzy. Mimo to polecam : "Nie ma kto pisać do pułkownika" czy "Kronika zapowiedzianej śmierci". Dwie zupełnie różne,ale według mnie godne uwagi historie :)
Na pewno jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem. Dzieło nie dla każdego, tylko dla tych wybranych :) Wszak, że sam mistrz Garcia Marquez nie czytywał bestsellerów i książka nie jest łatwą prostą nie wymagającą lekturą, ale właśnie dlatego jest tak przyjemna. Pozdrawiam bardzo dobra recenzja.
Książka do wielokrotnego czytania, dla jednych plus , dla innych minus. Realizm magiczny jest nierealny, nie da się wszystkiego pojąć rozumem. Ta książka zostaje w człowieku na lata, nie pamięta się szczegółów ale wrażenie, poetyka pozostaje.
Ano jest to książka stulecia, w moim osobistym rankingu na pewno. Czytałam już dawno, ale pamiętam doskonale uczucie zachwytu przemieszanego ze wzruszeniem i moją późniejszą fascynację realizmem magicznym, którą właśnie ta książka zapoczątkowała. Jest to również jedna z nielicznych książek, którą przeczytałam więcej niż raz, a w zasadzie mi się to nie zdarza.
Cześć Okoń :) Czytałam tę książkę w liceum, zrobiła na mnie duże wrażenie, ale obawiam się, że niewiele z niej zrozumiałam (i mało już pamiętam). Twoja opinia skłoniła mnie do re-readingu ;)
Do tej pory nie ciągnęło mnie do Márquez. Być może się skuszę kiedyś, być może nawet w oryginale. Lubię książki, które są trudne, a z drugiej strony niekoniecznie jestem cierpliwa. Np. Przy Rozczarowaniu Nabokova w okolicy połowy książki zerknęłam na opis, co było wielkim błędem, bo ten opis to wielki spoiler. W tym punkcie, w którym byłam nie było jeszcze mowy o tym, co znalazłam w tym opisie. Zepsuli mi książkę. ;c Książkę, w której po czasie odnalazłam sens w bez sensie, była to Ferdydurke. Nie mam pojęcia czy moja zmieniona interpretacja statusu bez sensownej na jednak coś w niej kryje jest poprawna. To jest jedyna książka, która dopiero po czasie mnie zachwyciła. Znów wracamy do Nabokova, ale tym razem z powieścią Dar, która okazała się za trudna w tam tym okresie. Doceniam jego sposób bawienia językiem, zaproszenia do gry. Niestety nikła znajomość literatury rosyjskiej nie pozwala czerpać całej przyjemności z książki. Postanowiłam, że wrócę do niej w późniejszym czasie, kiedy nadrobię braki.
Dawno temu już chciałam po nią sięgnąć, ale ciągle mi nie po drodze. Może się w końcu zmobilizuje bo naprawdę chce czytać więcej bardziej wartościowych książek i klasyków :)
A to subiektywne. Dla mnie arcydziełem są Budenbrookowie, Czarodziejska góra. A z Ameryki Łacińskiej to Dom duchów. Dla mnie Sto lat samotności nie jest aż porywająca, chwilami traciła nudą i przegadaniem.
Lubie wymagające książki, pozwalają nie tylko sięgnąć w głąb siebie, ale spojrzeć troche z innej perspektywy na otaczający nas świat. Jednak do tej książki mnie nie ciągnie, jejku nie ma chemii. Pierwszy raz wiem na 100%, że to nie to 🤔 może to wszystko przez "Szczygła", który nadal tkwi w mej pamięci i nie pozwala o sobie zapomnieć 😀 pozdrawiam!💙
6 лет назад+1
Kinga, daj szansę. Jak nie teraz, to za jakiś czas. Myślę, że warto.
Tomasz Kędzierski Dawno to było i nie mam projektu. Na pewno nic znanego co można posłuchać publicznie, bo źródło pochodzenia to baza darmowych utworów z epidemic.
Przyznaję bez bicia, że kiedy czytałam tę książkę (a było to o ile mnie pamięć nie myli 3 lata temu), to nie rozumiałam kompletnie nic. Czułam się totalnie przytłoczona formą...ba! ta ciągła forma narracja niesamowicie mnie męczyła, do tego bohaterowie, wszyscy noszący to samo imię - w ruch poszedł ołówek i rysowałam drzewko genealogiczne, żeby się połapać kto jest kim. Obiecałam sobie jednak, że dobije do brzegu, i pamiętam, że w trakcie tej mojej katorgi trafiłam w końcu na scenę, którą pamiętam do dziś, w której jedna z żeńskich bohaterek (imienia nie pamiętam, mea culpa), brała prysznic, a jeden z Jose Arcadiów stał na dachu, spoglądając na nią z góry i załamały się pod nim deski, spadł, skręcił kark, zmarł. Pamiętam, że zaśmiałam się (w końcu jakaś pierwsza emocja przy czytaniu!) wtedy i bynajmniej nie dlatego, że jestem socjopatką, ale Marquez napisała to w tak prozaiczny, ale jednocześnie poetycki sposób jakby opisywał jakiż pejzaż, nie umiem znaleźć odpowiedniego przymiotnika na określenie jego stylu, bo były do dosłownie 3 czy 2 zdania i totalnie przepadłam. W stylu Marqueza, w tej jego płynności, w REALIZMIE MAGICZNYM, w całej tej powieści. Aczkolwiek nadal w trakcie czytania czułam, że wielu rzeczy nie zrozumiem tak jak chciałby tego autor, bo moim zdaniem kontekst historyczny i polityczny jest w tej powieści potężny, i myślę, że nam jako europejczykom wiele umyka. Z drugiej strony właśnie sprawiło to, że interpretowałam tę książkę właśnie z takiej perspektywy, że historia kołem się toczy, że sformułowanie, iż historia jest najlepsze nauczycielką jest twierdzeniem nad wyraz, bo jednak każdy musi popełniać swoje błędy, iże tak naprawdę to wszystko już kiedyś było (mam tu na myśli politykę, różne próby organizacji, rewolucje etc.). Do końca jednak nie mogłam zinterpretować tytułu. Jaka samotność? Przecież ród Buendiów był bardzo liczny, wielka rodzina, wielopokoleniowa, i tak naprawdę nadal nie odkryłam tego sensu, ale myślę, że to dobry powód, żeby ponownie się zmierzyć z tą powieścią.
6 лет назад
Część, którą wyciąłem z filmu (bo na Boga, komu chce się słuchać tej długiej paplaniny), dotyczyła właśnie tego, aby po tę książkę sięgać w momencie, kiedy odczujesz już bagaż doświadczeń życiowych. Z perspektywy czasu, można za każdym razem wyłapywać inne sensy, aczkolwiek związanych z religią jest tutaj najwięcej, co uważam za delikatny minus. Co do samej interpretacji tytułu, to wydaje mi się, że chodzi o samotność wpisaną w nasze życie. Że bez względu na to czy otacza nas bliska rodzina, to przez całe życie czujemy się osamotnieni w swoich myślach i nigdy do końca rozumiani. Przykładem tego są właśnie błędy przodków, które powielamy, że sami musimy sprawdzić, że nie obchodzą nas czyjeś doświadczenia. Kopalnia interpretacji. Z której strony by nie spojrzeć, to można znaleźć inną.
Z tego co kojarzę, to nie był żaden z rodziny Buendia tylko kolejny z nieszczęśników oczarowany Piękną Remedios. Swoją drogą, świetnym wątkiem był ten, w którym Amaranta haftowała całun, starając się jak najbardziej przedłożyć swoją prace, której koniec zwiastował jej śmierć.
Co ty gadasz,że nie jest to łatwe spotkanie? To najżejsza książka jaką czytałam. Właśnie tą przepiękna lekkość jest jej urokiem. Ach,żeby tak hiszpański znać.....
Jestem w trakcie i gubię się. Bardzo zniechęcają mnie te powtarzające się imiona bohaterów, przez to chyba nie doceniam tej książki. Poza zamieszaniem z bohaterami książka nawet mi się podoba, choć nie przepadam za tego typu literaturą.
5 лет назад
Przyznaję się, że również nie wspominam zbyt dobrze tego tytułu. Na tamten moment okazał się dla mnie zbyt metaforyczny.
Paniczu Okoniu... Wszystko ładnie, ciekawie, ale mógłby Panicz zadbać o polszczyznę. "Byliiiiście", "widzieliiiiście", to brzmi tak niechlujnie! Byyyyliśmy, widzieeeeeliśmy brzmi zgrabniej, wzbogaca polski język i pokazuje z czego on jest zbudowany. Na końcu Panicz używa jednego z najbrzydszych wtrętów, jakie do polskiej mowy wtrynili ludzie bez wyobraźni i woli rozwijania polskiego słownictwa. Polski umysł nie chciał, nie zdążył, nie dał rady wymyślić nazwy trzech bezrobotnych dni. Sto lat samotności czytałam po hiszpańsku, od samego początku wczułam się w szczególny nastrój i dzisiaj już nie pamiętam kim była Pilar Tercera, ale... zapytałby ktoś: - Po co czytać książki, skoro z nich nic nie zostaje? - Zostaje, zostaje kultura! Proszę czytać książki i o nich opowiadać! Podobno dzisiejsi Polacy czytają pół książki na rok. Jest to najmniej czytający naród w całej Europie. Tak, mój starszy brat nic nie czyta, a jego dzieci się brzydzą jakąkolwiek książką. Od rana do wieczora telewizor gra, ale... Dobrze, że jeść co mają; duży dom z ogrodem, cztery samochody, do Tunezji na wczasy latają. Dziadka naszego księgozbiór wy... wypierdolili na śmietnik, ja akurat daleko byłam za granicą, jak porządki robili (bratowa chciała mieć w domu "drzakuzi"...) Panicz ma bratową? Ja mam aż dwie. Ta druga, istna żmija! Szkoda gadać.
![ŚWIATURA [01] | Nowy wspaniały świat - Huxley](/img/1.gif)
Sobota, 19:00. Ustawcie przypomnienia!
👉ruclips.net/user/Okońwsiecilive
Czytalam nie wiedzac jaki jest autor, bo sporo mam takich odratowanych bezokladkowcow. :D I ogolnie zdarza mi sie czytac nie patrzac na okladki. (Ale same ksiazki glownie mnie przyciagaja okladkami. Tylko lezakuja potem dosyc dlugo czekajac na swoja pore odpowiednia. :) Sto lat samotnosci mi sie of razu spodobalo. Generalnie mam w nature analizowanie wszystkiego, wiec przy tym sie odnalazlam.
Jestem ciekawa co wedlug Ciebie reprezentuja wpsomniane w nagraniu ''madrzejsze ksiazki''. :)
Pozdrawiam
Od mojej pierwszej lektury "Stu lat samotności" mija w tym roku 19 lat! :O Od tej powieści zaczął się w ogóle Wielki Buk - "Sto lat samotności" zainspirowało powstanie bloga, ale co ciekawe nigdy nie próbowałam o niej opowiedzieć, jeszcze nie teraz, poczekam trochę. To jedna z tych historii, która pozostawiła takie wrażenie, że już na zawsze zostanie na moim wielkobukowym szczycie.
Cieszę się, że i Tobie się spodobała.
Twoja znajomość z tą książką, to historia, która zdecydowanie zasługuje na opowiedzenie. Czekam niecierpliwie aż to zrobisz i z chęcią jej posłucham.
Jestem pod wrażeniem. Książkę przeczytałam ale twoja recenzja pozwoliła mi ją lepiej zrozumieć. Dziękuję.
Dziękuję, choć wiem, że jeszcze wiele w niej do odkrycia.
Aktualnie czytam „Upiorne miejsce” i jest to książka o podobnym stylu opowiadania.
Niedługo na kanale recenzja ☺️
Jak zwykle jestem pod duzym wrazeniem twojego profesjonalnego podejscia do robienia filmow. Zawsze wszystko przemyslane, przygotowane i dopiete na ostatni guzik. Nic dodac nic ujac, ogladac Ciebie to sama przyjemnosc! :) Pozdrawiam!
Miło mi, choć czuję, że nie powiedziałem o wielu ważnych kwestiach. Na szczęście co nieco uda się dopowiedzieć w sobotę. Wierzę, że będziesz ;)
Dla osob "zielonych" w temacie tej ksiazki powiedziales bardzo duzo i wystarczajaco by zaciekawic (i przestraszyc :D). Mam nadzieje, ze tez sie za nia zabiore predzej czy pozniej. W takim razie do soboty ;)
Dziękuję za propagowanie literatury.
Niesamowita książka, ta magia która przeplata się z wydarzeniami dnia codziennego. Zdecydowanie zasługuje na ponowne przeczytanie
Świetny film
Na początku nie byłam przekonana do tej książki. Nie zamierzałam jej przeczytać. A dzięki Tobie podejrzewam że w najbliższym czasie się do niej dobiorę. Zachęciłeś mnie, jak zwykle zahipnotyzowałeś swoim głosem , teraz już po prostu muszę się do niej dobrać 🤗
Alex G. Nie będzie to łatwa lektura, dlatego im szybciej czytana, tym łatwiej przyswajana ☺️
Zachęciłeś Panie Okoniu, oj zachęciłeś!:o na pewno sięgnę przy najbliższej okazji
Pięknie!
" książka jest jedna wielką metaforą życia, smutnej samotności wpisanej w życie każdego z nas" to nie jest dosłowny cytat. Ale się z nim zgadzam. Ciekawe, że czytając ta książkę na różnych etapach życia wyciągałem inne lekcje.. druga taką książką jest Mistrz I Małgorzata . W obu jako natolatek, dwusIesto paro latek , chłop po trzydziestce albo pan po czterdziestce trójce znajduje coś dla siebie. Warto przeczytać tą książkę, w jakiś dziwny i trudny do określenia sposób jest ona uniwersalna i ponadczasowa.
Uwielbiam "Sto lat samotności" 💚
już od daaawna chcę przeczytać, a po takiej rekomendacji to jeszcze bardziej 😊
Multos Libros I to mi się podoba 💪💚
Szanowni Państwo, kochani moi, bardzo proszę o to żebyście pamiętali o łapkowaniu i subowaniu kanału Okonia! Dobry ziomkens, ma wartościowy i treściwy kontent, posiada wiedzę, literat, wielki potencjał do pozostania prawdziwym Ekspertem w dziedzinie literatury. Slava Rodu i Slava Slavianom! Wspierajcie rodzimych autorów!!!
Drogowit Pomorski I niechaj słowa te niosą się za góry, rzeki, lasy, bo lepszej rekomendacji życzyć sobie nie można 💪
Ciekawa, intrygująca, trochę spoza rzeczywistości. Raczej po trochu na wiele wieczorów.
Przeczytalam 13 razy 😅😅😅😊😊😊
Fajne nowe intro! :) Próbowałam się zmierzyć z tą powieścią kilka lat temu, ale przyznam z lekkim wstydem, że poległam i odłożyłam ją na półkę tak w połowie. Bardzo męczyła mnie forma, gubiłam się w tych rodzinnych zawiłościach i zniechęciła mnie do siebie. Ale zainspirowałeś mnie do podjęcia kolejnej próby - może tym razem uda mi się ją skończyć. :)
Karolina Żebrowska Cieszę się, że Ci się podobało, a ucieszę jeszcze bardziej jak dasz szansę Marquezowi ☺️
Albo się ją pokocha od pierwszych stron,albo nie. Nie da się intelektem. Ja na przykład nie pojmuję sensu i nie widzę urody paru filmów,które innych kinomanow porywają. Tak już jest,bez przyczyny.
Kocham tę książkę całym sercem! A Ty masz to piękne wydanie
To wydanie jest niefajne akurat. Takie peerelowskie. Najładniejsze jest z Altayi.
Przekonałes mnie do przeczytania
Przeczytam na pewno! :D
Nie będzie łatwo, ale będzie warto.
Świetne!♥ Tak się wiosennie poczułam :D rób częściej recenzje w plenerze ;)
super!! przyznam szczerze, że jest to jeden z nielicznych klasyków, który nie przypadł mi do gustu, ale to chyba ze względu na ten realizm magiczny.. ale bardzo ciekawy filmik, może jednak wrócę do tej książki i czekam na kolejne filmiki o klasykach literatury 😀😀
Julia Skawińska Jest to książka na pewno wartościowa, aczkolwiek nie wiem, czy aby jej opinia trochę jej nie wyprzedza. Jest ponadczasowa, pewnie stąd ten wielki sukces.
Okoń w sieci chyba po prostu nie trafia w mojej poczucie estetyki, ale nie chcę wyjść na ignorantkę, która nie docenia klasyki literatury, dlatego nigdy nie mogłabym podważyć jej wpływów, ale po prostu nie mój klimat. Jednak powiem Ci, że po twoim filmiku jakoś mam ochotę dać jej druga szansę, btw dzięki za odpowiedź 😀
Jutro to chyba kupię.
Przekonałeś mnie. 💕
Cieszę się!
O nowe intro ! Super jest ;)
KoralIntens Taka tam mała modyfikacja 😎
Uwielbiam oglądać twoje filmy! Chyba się niedługo zabiorę za tą książkę 😊 (I ta muzyka 😍) Na laiva na pewno wpadne
Mądre książki czytać zawsze warto. Muzyka w klimacie książki, a na live wpadaj koniecznie ;)
Może coś na temat "Czarodziejskiej góry" Manna? :) Z chęcią poznałabym Twoje zdanie :)
Nowe intro 👌👌
Werka S. A jednak, zauważone 😅👋
Okoń w sieci Nie mogło nie być 😁
Od przeczytania tej książki, minął jakiś czas, przeczytałem od tego czasu dwie inne, ale myślami wracam do niej.
Siema ;)
Trafiłem tu przez Gonciarza, bo jakoś samemu nie dałem rady natknąć się na zbyt wiele kanałów dotyczących literatury, która jest również moją pasją. "Sto lat samotności" czytałem w zeszłym roku i teraz jej fabuły nie jestem w stanie sobie przypomnieć, co dobitnie świadczy, że nie ona jest tam najważniejsza. Ważniejszy wydaje się kontekst, którego niestety nie umiałem ugryźć i stąd liczyłem, że trochę mi go przybliżysz swoim filmem i mimo wielu ciekawych informacji, jednak wydaje mi się, że zbyt mało wypowiedziałeś się o czymś, co stało się barierą między mną, a zachwytem nad tą powieścią, która pod względem pisarskim nie wydaje mi się być specjalnie oryginalna, chociażby w porównaniu do Gombrowicza, którego "Kosmos" był następną książką przeczytaną przeze mnie po "Stu latach".
W każdym razie pozdrawiam i życzę powodzenia, jednak przy recenzowaniu(?) tego typu książek wielkie znaczenie według mnie odgrywa wszelaki kontekst wokół rzeczonej, stąd porada/prośba byś starał się zawrzeć go odrobinę więcej.
Wojciech Kirejew Dzięki za uwagi. Ciężko w pełni oddać znaczenie tak trudnej, metaforycznej powieści, starając się jednocześnie unikać spoilerów. Staram się. Przy następnej może pójdzie mi lepiej 😉
Ach! Chyba czas na trochę klasyki ;) dzięki za inspirację! ☺️
Paulina Karolina Po klasyków zawsze warto, w końcu od nich wszystko się zaczęło 📚
Okoń w sieci prawda to. Ostatnio coraz częściej je doceniam. Ale nie tak po prostu, bo trzeba. Ale jakoś zaczęłam je czuć. Może po prostu się starzeję 😅
Uwielbiam jego książki. Czytanie go w oryginale sprawia niesamowitą przyjemność,realizm magiczny jest cudowny, a przekrój przez społeczeństwo i problemy,ktore dotykały kraj są na kartach jego książki niebanalne :)
Z ciekawości sięgnę po następną. Jakie są jeszcze godne uwagi?
W tej kwestii nie będę już obiektywna,bo jest to jeden z moich ulubionych pisarzy. Mimo to polecam : "Nie ma kto pisać do pułkownika" czy "Kronika zapowiedzianej śmierci". Dwie zupełnie różne,ale według mnie godne uwagi historie :)
Na pewno jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem. Dzieło nie dla każdego, tylko dla tych wybranych :) Wszak, że sam mistrz Garcia Marquez nie czytywał bestsellerów i książka nie jest łatwą prostą nie wymagającą lekturą, ale właśnie dlatego jest tak przyjemna. Pozdrawiam bardzo dobra recenzja.
Książka do wielokrotnego czytania, dla jednych plus , dla innych minus. Realizm magiczny jest nierealny, nie da się wszystkiego pojąć rozumem. Ta książka zostaje w człowieku na lata, nie pamięta się szczegółów ale wrażenie, poetyka pozostaje.
Ano jest to książka stulecia, w moim osobistym rankingu na pewno. Czytałam już dawno, ale pamiętam doskonale uczucie zachwytu przemieszanego ze wzruszeniem i moją późniejszą fascynację realizmem magicznym, którą właśnie ta książka zapoczątkowała. Jest to również jedna z nielicznych książek, którą przeczytałam więcej niż raz, a w zasadzie mi się to nie zdarza.
A mnie odstręcza sam opis treści.
Cóż, zawsze byłam inna.
Cześć Okoń :) Czytałam tę książkę w liceum, zrobiła na mnie duże wrażenie, ale obawiam się, że niewiele z niej zrozumiałam (i mało już pamiętam). Twoja opinia skłoniła mnie do re-readingu ;)
Karolina Sosnowska i bardzo mnie to cieszy 🤝😃
Do tej pory nie ciągnęło mnie do Márquez. Być może się skuszę kiedyś, być może nawet w oryginale. Lubię książki, które są trudne, a z drugiej strony niekoniecznie jestem cierpliwa. Np. Przy Rozczarowaniu Nabokova w okolicy połowy książki zerknęłam na opis, co było wielkim błędem, bo ten opis to wielki spoiler. W tym punkcie, w którym byłam nie było jeszcze mowy o tym, co znalazłam w tym opisie. Zepsuli mi książkę. ;c Książkę, w której po czasie odnalazłam sens w bez sensie, była to Ferdydurke. Nie mam pojęcia czy moja zmieniona interpretacja statusu bez sensownej na jednak coś w niej kryje jest poprawna. To jest jedyna książka, która dopiero po czasie mnie zachwyciła. Znów wracamy do Nabokova, ale tym razem z powieścią Dar, która okazała się za trudna w tam tym okresie. Doceniam jego sposób bawienia językiem, zaproszenia do gry. Niestety nikła znajomość literatury rosyjskiej nie pozwala czerpać całej przyjemności z książki. Postanowiłam, że wrócę do niej w późniejszym czasie, kiedy nadrobię braki.
Dawno temu już chciałam po nią sięgnąć, ale ciągle mi nie po drodze. Może się w końcu zmobilizuje bo naprawdę chce czytać więcej bardziej wartościowych książek i klasyków :)
Nie zliczę ile razy przeczytałem to arcydzieło. Żadna inna książka nie ma do niej startu.
A to subiektywne. Dla mnie arcydziełem są Budenbrookowie, Czarodziejska góra. A z Ameryki Łacińskiej to Dom duchów. Dla mnie Sto lat samotności nie jest aż porywająca, chwilami traciła nudą i przegadaniem.
Marqez = Cejrowski . A Nobel dla mnie już dawno stracił swą wartość.
Poważnie? Mnie się wydaje, że w tej akurat książce daleko Marqezowi od Cejrowskiego, często potocznego gawędziarstwa.
Ta książka jest portalem do innego wymiaru
Lubie wymagające książki, pozwalają nie tylko sięgnąć w głąb siebie, ale spojrzeć troche z innej perspektywy na otaczający nas świat. Jednak do tej książki mnie nie ciągnie, jejku nie ma chemii. Pierwszy raz wiem na 100%, że to nie to 🤔 może to wszystko przez "Szczygła", który nadal tkwi w mej pamięci i nie pozwala o sobie zapomnieć 😀 pozdrawiam!💙
Kinga, daj szansę. Jak nie teraz, to za jakiś czas. Myślę, że warto.
Okoń w sieci masz racje, trzeba dać jej czas, nie skreślam 😀😊
Co to za muza?
Tomasz Kędzierski Dawno to było i nie mam projektu. Na pewno nic znanego co można posłuchać publicznie, bo źródło pochodzenia to baza darmowych utworów z epidemic.
Przyznaję bez bicia, że kiedy czytałam tę książkę (a było to o ile mnie pamięć nie myli 3 lata temu), to nie rozumiałam kompletnie nic. Czułam się totalnie przytłoczona formą...ba! ta ciągła forma narracja niesamowicie mnie męczyła, do tego bohaterowie, wszyscy noszący to samo imię - w ruch poszedł ołówek i rysowałam drzewko genealogiczne, żeby się połapać kto jest kim. Obiecałam sobie jednak, że dobije do brzegu, i pamiętam, że w trakcie tej mojej katorgi trafiłam w końcu na scenę, którą pamiętam do dziś, w której jedna z żeńskich bohaterek (imienia nie pamiętam, mea culpa), brała prysznic, a jeden z Jose Arcadiów stał na dachu, spoglądając na nią z góry i załamały się pod nim deski, spadł, skręcił kark, zmarł. Pamiętam, że zaśmiałam się (w końcu jakaś pierwsza emocja przy czytaniu!) wtedy i bynajmniej nie dlatego, że jestem socjopatką, ale Marquez napisała to w tak prozaiczny, ale jednocześnie poetycki sposób jakby opisywał jakiż pejzaż, nie umiem znaleźć odpowiedniego przymiotnika na określenie jego stylu, bo były do dosłownie 3 czy 2 zdania i totalnie przepadłam. W stylu Marqueza, w tej jego płynności, w REALIZMIE MAGICZNYM, w całej tej powieści. Aczkolwiek nadal w trakcie czytania czułam, że wielu rzeczy nie zrozumiem tak jak chciałby tego autor, bo moim zdaniem kontekst historyczny i polityczny jest w tej powieści potężny, i myślę, że nam jako europejczykom wiele umyka. Z drugiej strony właśnie sprawiło to, że interpretowałam tę książkę właśnie z takiej perspektywy, że historia kołem się toczy, że sformułowanie, iż historia jest najlepsze nauczycielką jest twierdzeniem nad wyraz, bo jednak każdy musi popełniać swoje błędy, iże tak naprawdę to wszystko już kiedyś było (mam tu na myśli politykę, różne próby organizacji, rewolucje etc.). Do końca jednak nie mogłam zinterpretować tytułu. Jaka samotność? Przecież ród Buendiów był bardzo liczny, wielka rodzina, wielopokoleniowa, i tak naprawdę nadal nie odkryłam tego sensu, ale myślę, że to dobry powód, żeby ponownie się zmierzyć z tą powieścią.
Część, którą wyciąłem z filmu (bo na Boga, komu chce się słuchać tej długiej paplaniny), dotyczyła właśnie tego, aby po tę książkę sięgać w momencie, kiedy odczujesz już bagaż doświadczeń życiowych. Z perspektywy czasu, można za każdym razem wyłapywać inne sensy, aczkolwiek związanych z religią jest tutaj najwięcej, co uważam za delikatny minus. Co do samej interpretacji tytułu, to wydaje mi się, że chodzi o samotność wpisaną w nasze życie. Że bez względu na to czy otacza nas bliska rodzina, to przez całe życie czujemy się osamotnieni w swoich myślach i nigdy do końca rozumiani. Przykładem tego są właśnie błędy przodków, które powielamy, że sami musimy sprawdzić, że nie obchodzą nas czyjeś doświadczenia. Kopalnia interpretacji. Z której strony by nie spojrzeć, to można znaleźć inną.
Z tego co kojarzę, to nie był żaden z rodziny Buendia tylko kolejny z nieszczęśników oczarowany Piękną Remedios. Swoją drogą, świetnym wątkiem był ten, w którym Amaranta haftowała całun, starając się jak najbardziej przedłożyć swoją prace, której koniec zwiastował jej śmierć.
Ksiazka jest przesuper! ale recenzja ponizej poziomu :(
Co ty gadasz,że nie jest to łatwe spotkanie? To najżejsza książka jaką czytałam. Właśnie tą przepiękna lekkość jest jej urokiem. Ach,żeby tak hiszpański znać.....
Jestem w trakcie i gubię się. Bardzo zniechęcają mnie te powtarzające się imiona bohaterów, przez to chyba nie doceniam tej książki. Poza zamieszaniem z bohaterami książka nawet mi się podoba, choć nie przepadam za tego typu literaturą.
Przyznaję się, że również nie wspominam zbyt dobrze tego tytułu. Na tamten moment okazał się dla mnie zbyt metaforyczny.
Dla mnie ta książka to była taka brazylijska telenowela w druku ;)
Żal mi Ciebie,bez ironii- żal
Bo to ta sama mentalność, zgadza się, trąci telenowelą.
straszny crap, nie polecam chyba że masz pociąg do własnej mamy/taty...
powieść wybitna dla ..snobów.a co do literackiego Nobla ,żaden to zaszczyt.Pisarze,którym się należy ,nie dostaną,
Paniczu Okoniu...
Wszystko ładnie, ciekawie, ale mógłby Panicz zadbać o polszczyznę.
"Byliiiiście", "widzieliiiiście", to brzmi tak niechlujnie! Byyyyliśmy, widzieeeeeliśmy brzmi zgrabniej, wzbogaca polski język i pokazuje z czego on jest zbudowany.
Na końcu Panicz używa jednego z najbrzydszych wtrętów, jakie do polskiej mowy wtrynili ludzie bez wyobraźni i woli rozwijania polskiego słownictwa. Polski umysł nie chciał, nie zdążył, nie dał rady wymyślić nazwy trzech bezrobotnych dni.
Sto lat samotności czytałam po hiszpańsku, od samego początku wczułam się w szczególny nastrój i dzisiaj już nie pamiętam kim była Pilar Tercera, ale... zapytałby ktoś:
- Po co czytać książki, skoro z nich nic nie zostaje?
- Zostaje, zostaje kultura!
Proszę czytać książki i o nich opowiadać!
Podobno dzisiejsi Polacy czytają pół książki na rok. Jest to najmniej czytający naród w całej Europie.
Tak, mój starszy brat nic nie czyta, a jego dzieci się brzydzą jakąkolwiek książką. Od rana do wieczora telewizor gra, ale...
Dobrze, że jeść co mają; duży dom z ogrodem, cztery samochody, do Tunezji na wczasy latają.
Dziadka naszego księgozbiór wy... wypierdolili na śmietnik, ja akurat daleko byłam za granicą, jak porządki robili (bratowa chciała mieć w domu "drzakuzi"...)
Panicz ma bratową?
Ja mam aż dwie.
Ta druga, istna żmija! Szkoda gadać.