Als je True Pricing doorvoert, wordt 'goed' goedkoper en 'slecht' duurder. De eerlijke prijs doorberekenen leidt ook tot natuurwinst en gezondere banen. Dubbele winst dus
Bedankt voor je reactie! True Cost Accounting (TCA) berekent inderdaad de echte prijs en maakt deze inzichtelijk. Maar uit ons onderzoek blijkt dat de route “meerprijs vragen aan consumenten en daarmee duurzaamheidsprojecten financieren” niet de meest effectieve maatregel is. Andere maatregelen zijn meer passend bij verduurzaming van de voedselketen. Bovendien hebben consumenten over het algemeen nog weinig vertrouwen in een goede besteding van de opgehaalde gelden. Daarom is TCA geschikt als meetinstrument om duurzaamheid te meten, en zo samen met ketenpartners te kunnen verduurzamen.
@@WageningenEconomicResearch Die meerprijs vragen aan consumenten gebeurt automatisch via de ''belastingsschalen''.Doel is dat niet-duurzaam zodanig belast wordt dat het niet goedkoper kan zijn dan duurzaam geproduceerd (of zelfs duurder).De switch naar duurzaam gaat dan automatisch.Als bvb niet-bio-wortelen even duur zijn dan bio-wortelen gaan de meeste consumenten kiezen voor bio.En de niet-bio-landbouwers zullen dan zowiezo switchen naar bio.Alles kan gemakkelijk geregeld worden via de ''geldbeugel''.Duurzaamheidsprojecten moeten dus niet ''rechtstreeks'' gefinancierd worden door overheden (zoals nu dikwijls nog altijd het geval).Uitgangspunt moet gewoon zijn : ''de vervuiler betaalt''.Maar specifiek wat ''voeding'' betreft moet ''biologisch'' de leidraad zijn.Daar bestaan al lang keurmerken voor.De overheden moeten via ''belastingsschalen'' de markt naar duurzaamheid ''reguleren''.Simpel.Maar de overheden willen/kunnen/durven het nog altijd niet omdat dit zeker ook ingaat tegen het spel en de belangen van de machtige grote mondiale ''vervuilers''.
Als je True Pricing doorvoert, wordt 'goed' goedkoper en 'slecht' duurder. De eerlijke prijs doorberekenen leidt ook tot natuurwinst en gezondere banen. Dubbele winst dus
Bedankt voor je reactie! True Cost Accounting (TCA) berekent inderdaad de echte prijs en maakt deze inzichtelijk. Maar uit ons onderzoek blijkt dat de route “meerprijs vragen aan consumenten en daarmee duurzaamheidsprojecten financieren” niet de meest effectieve maatregel is. Andere maatregelen zijn meer passend bij verduurzaming van de voedselketen. Bovendien hebben consumenten over het algemeen nog weinig vertrouwen in een goede besteding van de opgehaalde gelden. Daarom is TCA geschikt als meetinstrument om duurzaamheid te meten, en zo samen met ketenpartners te kunnen verduurzamen.
@@WageningenEconomicResearch Die meerprijs vragen aan consumenten gebeurt automatisch via de ''belastingsschalen''.Doel is dat niet-duurzaam zodanig belast wordt dat het niet goedkoper kan zijn dan duurzaam geproduceerd (of zelfs duurder).De switch naar duurzaam gaat dan automatisch.Als bvb niet-bio-wortelen even duur zijn dan bio-wortelen gaan de meeste consumenten kiezen voor bio.En de niet-bio-landbouwers zullen dan zowiezo switchen naar bio.Alles kan gemakkelijk geregeld worden via de ''geldbeugel''.Duurzaamheidsprojecten moeten dus niet ''rechtstreeks'' gefinancierd worden door overheden (zoals nu dikwijls nog altijd het geval).Uitgangspunt moet gewoon zijn : ''de vervuiler betaalt''.Maar specifiek wat ''voeding'' betreft moet ''biologisch'' de leidraad zijn.Daar bestaan al lang keurmerken voor.De overheden moeten via ''belastingsschalen'' de markt naar duurzaamheid ''reguleren''.Simpel.Maar de overheden willen/kunnen/durven het nog altijd niet omdat dit zeker ook ingaat tegen het spel en de belangen van de machtige grote mondiale ''vervuilers''.