Ζεύξη Πυρός - Ψυχή

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 27 дек 2024
  • Στίχοι / Ερμηνεία: Ζεύξη Πυρός
    Μουσική Παραγωγή: dkayin
    Ηχογράφηση / Μίξη / Mastering: dkayin
    Ζεύξη Πυρός: linktr.ee/zefx...
    dkayin: linktr.ee/dkay...
    Στίχοι:
    Επιδρομή, σιγή, καραδοκεί
    Τελευταία πνοή, ανοίγει σάρκας εσοχή
    Ανταμώνει του δαίμονα απειλή
    Πολιορκία, σωμάτων στεναγμοί
    Αθανασία, ακούγονται των άμορφων φωνές
    Και ανοίγουνε του κόσμου ψυχωτικές πληγές
    Απόδραση απ' των σωμάτων κινητές φυλακές
    Κι αντηχούνε των τυμπάνων ρυθμικές συλλαβές
    Και περιμένει η ψυχή για να αποκτήσει φωνή
    Να σκίσει το στέρνο, σα κλάμα να ξεχυθεί
    Να σφίξει η καρδιά, αίμα πηχτό να βγει
    Τον άνθρωπο μέσα σε πλήθος να βρει
    Κι απόκοσμο ουρλιαχτό ξαφνικά να ακουστεί
    Κρότος διακριτός μέσα στη οχλοβοή
    Σε ουράνιο θολό να σκίσει σαν αστραπή
    Όσο βαστά η καρδιά, όσο η κράση κρατεί
    Κόντρα τα νερά της Στυγός να διαβεί
    Σισύφειο το έργο, το φορτίο βαρύ
    Το χέρι να απλώσει με θαλπωρή
    Στ' αβάσταχτο σκοτάδι να βρει μιαν οπή
    Κι έτσι το χιόνι να λιώσει, η άνοιξη να 'ρθει
    Κάτω απ' την πάχνη, γη πορφυρή να φανεί
    Το μόνο πράμα που τις καρδιές μας πληροί
    Να γίνει φως ο ζόφος, η απελπισία οργή
    Επιδρομή, σιγή, καραδοκεί
    Τελευταία πνοή, ανοίγει σάρκας εσοχή
    Ανταμώνει του δαίμονα απειλή
    Πολιορκία, σωμάτων στεναγμοί
    Αθανασία, ακούγονται των άμορφων φωνές
    Και ανοίγουνε του κόσμου ψυχωτικές πληγές
    Απόδραση απ' των σωμάτων κινητές φυλακές
    Κι αντηχούνε των τυμπάνων ρυθμικές συλλαβές
    Το μούδιασμα παλμός κι ο ψίθυρος κραυγή
    Με θάρρος, με τόλμη, με αγάπη, πυγμή
    Στέκει αγέρωχη μπροστά στου χρόνου απειλή
    Ανεβαίνουν σφυγμοί και περιμένει σφαγή
    Πέφτουν πτώματα εν οφθαλμού ριπή
    Πλανάται μόνη, αφιλόξενη, σε μέρη αχανή
    Σπαρακτικά θρηνεί, εκδίκηση αναζητεί
    Και περιμένει, πρώτα ταφή, μετά εκταφή
    Να βγει, να δει, να νιώσει, να μεταμορφωθεί
    Και όταν διαβεί της αβύσσου την αυλή
    Θα φέρει μαζί της χαρμόσυνη εορτή
    Απ' τα δεσμά θα απελευθερωθεί
    Κι όταν μιλήσει η καρδιά
    Κι αμέσως πάρει φωτιά
    Και λήξει η απανεμιά
    Στο πνεύμα δώσει φτερά
    Με μια που κόβει τα πόδια λαλιά
    Έξω απ' τη πεπατημένη βρίσκω χαρά
    Επιδρομή, σιγή, καραδοκεί
    Τελευταία πνοή, ανοίγει σάρκας εσοχή
    Ανταμώνει του δαίμονα απειλή
    Πολιορκία, σωμάτων στεναγμοί
    Αθανασία, ακούγονται των άμορφων φωνές
    Και ανοίγουνε του κόσμου ψυχωτικές πληγές
    Απόδραση απ' των σωμάτων κινητές φυλακές
    Κι αντηχούνε των τυμπάνων ρυθμικές συλλαβές

Комментарии •